Του/Της Στέφανου Μάνου Πέθανε ήσυχα στο σπίτι της η Μαρία Μπέκετ.

Μαρία Μπέκετ Αναρτήθηκε 01/11/2012 Σε λίγες μόλις εβδομάδες την κατέβαλε ο καρκίνος στο πάγκρεας. Μαζί της ήταν οι κόρες της Σάνδρα και Δάφνη και η εγγονή της Σοφία. Πρωτογνώρισα τη Μαρία Μπέκετ το 1984. Λίγες εβδομάδες αφότου ανέλαβε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ο Κώστας Μητσοτάκης μου ζήτησε να ασχοληθώ με την εκλογική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 1985. Όπως συνήθιζε ο Μητσοτάκης δεν μου ανέθεσε τη δουλειά εξ ολοκλήρου. Την ανέθεσε εν μέρει και σε κάποιον άλλο, τον Αντώνη Σαμαρά. Με τον Αντώνη γνωριζόμασταν οικογενειακώς πολλά χρόνια. Οι πατέρες μας ήταν διευθυντές στον Ευαγγελισμό. Χειρουργός ο δικός μου, καρδιολόγος ο δικός του. Είχαμε και οι δύο σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων στο Harvard. Εκείνη την εποχή πρέπει να ήμασταν οι μόνοι πολιτικοί με τέτοιο πτυχίο. Σήμερα υπάρχουν και άλλοι. Στην ομάδα των δύο αμερικανοσπουδασμένων ο Μητσοτάκης πρόσθεσε και ένα τρίτο πρόσωπο. Την φίλη του Μαρία Μπέκετ. Δεν μας είπε τίποτε γι αυτήν παρά μόνο ότι την ήξερε από την περίοδο της δικτατορίας. Γι αυτό, από την πρώτη γνωριμία, την Μαρία - που εμφανίστηκε ουρανοκατέβατη στη ΝΔ - περιέβαλλε κάποιο μυστήριο. Είχαμε αποφασίσει να χρησιμοποιήσουμε για την εκλογική εκστρατεία αμερικανούς συμβούλους. Ώστε να αντιπαρατάξουμε στις αμερικανικές μεθόδους του Ανδρέα Παπανδρέου τις αντίστοιχες δικές μας. Που και πως θα τους βρούμε; Κανένα πρόβλημα. Η Μαρία τα κανόνισε όλα σε ελάχιστο χρόνο. Αυτό ήταν λοιπόν ένα ανεπανάληπτο χάρισμά της. Μπορούσε να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας ομάδας υψηλών ανθρώπινων προδιαγραφών για την πραγματοποίηση ενός σύνθετου στόχου. Επεδείκνυε μοναδική επιμονή και αφοσίωση προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος. Δεν ανεχόταν τους ανόητους και το έδειχνε. Δεν ανεχόταν τον ελληνικό φαρισαϊσμό και την υποκρισία. Αν έβρισκε εμπόδια τα παραμέριζε. Ήταν μια δύναμη της φύσης. Δεν μιλούσε για όσα είχε κάνει κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Τα μάθαινα τυχαία από άλλους όπως για παράδειγμα τον αείμνηστο Μάρκο Δραγούμη που μου γνώρισε. Κρατήσαμε επαφή μετά το 1985, μέχρι σήμερα. Όταν ήμουν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας της είπα μια μέρα πόσο αναγκαία θα ήταν μια μελέτη στρατηγικής ανάπτυξης της Ελλάδας. Δεν είχα το χρόνο ούτε τα χρήματα για να αναθέσω τη μελέτη. Λίγες εβδομάδες μετά μου ανακοίνωσε ότι είχε βρει ανώνυμο χρηματοδότη που θα ανελάμβανε να καλύψει τη δαπάνη. Έτσι ήταν η Μαρία. Απίθανα "καταφερτζού" για την Ελλάδα. Γνώριζε τους πάντες ή και αν δεν τους γνώριζε φρόντιζε να τους μάθει, αν τους χρειαζόταν. Προέδρους, πρωθυπουργούς, κανείς δεν τις ξέφευγε. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα αφιέρωσε σε μια προσπάθεια καθιέρωσης του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης σε Πράσινο (Περιβάλλον) Πατριάρχη διοργανώνοντας στα πέρατα του κόσμου συμπόσια με διακεκριμένες διεθνείς προσωπικότητες της οικολογίας. Από τον Αμαζόνιο στην Ανταρκτική και από τον Μισισιπή στον Δούναβη. Ελπίζω να γράψουν δύο λόγια για τη Μαρία οι εκατοντάδες άνθρωποι που διασταυρώθηκαν μαζί της στη διάρκεια της πολυκύμαντης ζωής της στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό.