Σάββατο 16 Ιουνίου 2012
ELAIOLADO GALANO METAGGITSIOU CHALKIDIKI: "Αρώματα της Μεσογείου" "Κάνε την τροφή φάρμακο σο...
ELAIOLADO GALANO METAGGITSIOU CHALKIDIKI: "Αρώματα της Μεσογείου" "Κάνε την τροφή φάρμακο σο...: Της Παυλίνας Κασάπη Τε Γεωπόνος, Αρχιτέκτονας Τοπίου Σύμβουλος/Μάρκετινγκ Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεταγγιτσίου Χαλκιδικής ‘‘Αρώματ...
ώστε προοπτική στο περιβάλλον τώρα, ψηφίζοντας την πολυκομματική συνεργασία "Δημιουργία Ξανά"
Σάββατο,16 Ιουνίου 2012
Αγαπητοί φίλοι,
Σας προωθούμε την επιστολή που έστειλε σε οικολόγους ο Φίλιππος Δραγούμης, δημοτικός σύμβουλος Αθηνών και Υποψήφιος Επικρατείας με τον συνδυασμό μας, "δημιουργία, ξανά!". Η πλούσια γνώση του σε οικολογικά και περιβαλλοντικά θέματα, η καθαρή "πράσινη" ματιά και η κοινή λογική που εκφράζει στην επιστολή του δίνει ακόμα μερικούς λόγους για να επιλέξετε την Κυριακή να ψηφίσετε τον συνδυασμό μας. Αφιερώστε λίγα λεπτά από το χρόνο σας, αξίζει πραγματικά:
Δώστε προοπτική στο περιβάλλον τώρα, ψηφίζοντας την πολυκομματική συνεργασία "Δημιουργία Ξανά"
Την Κυριακή σκεφθείτε το Περιβάλλον, τον Πολιτισμό μας και την Παιδεία. Τρία Π, τρία ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας που αν τα αναπτύξουμε με σύνεση και σεβασμό όπως διατύπωσε κι ο Στέφανος Μάνος, μπορούμε όχι μόνο να ξανακερδίσουμε την αξιοπιστία μας αλλά να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο.
Το περιβάλλον, γιατί όχι μόνο συνδέεται άμεσα με τον τουρισμό αλλά γιατί η αξιοποίηση των μεγάλων ανανεώσιμων δυνατοτήτων της χώρας -ήλιος, άνεμος, νερό- μπορεί να μας προσφέρει ενεργειακή αυτονομία και θέσεις εργασίας. Σκεφτείτε σήμερα, πέρα από τις επιπτώσεις στο κλίμα από τις εκπομπές αερίων "θερμοκηπίου", πόσο χρεωνόμαστε ως χώρα για τις εισαγωγές πετρελαίου. Μέχρι στιγμής, εξ αιτίας του πελατειακού κράτους κάθε πράσινη καινοτομία όχι μόνο δεν προωθείται αλλά παρεμποδίζεται από την γραφειοκρατία και τους δαιδαλώδεις νόμους και πάει χαμένη.
Σκεφθείτε την πολιτιστική μας κληρονομιά, που σήμερα όχι μόνο δεν αξιοποιείται αλλά για παρόμοιους λόγους καταρρέει. Ενώ η χώρα μας έχει ιστορία χιλιετιών και μοναδικά μνημεία τα περισσότερα από αυτά πρέπει να μαντέψουμε πού βρίσκονται.
Το δημόσιο σήμερα παράγει γραφειοκρατία διαφθορά και εμπόδια, ενώ όταν έρχεται το θέμα στους ελέγχους της παρανομίας, όπως και της ρύπανσης, εμφανίζεται απρόθυμο και αναποτελεσματικό. Αν μιλήσουμε για φαντασία, εφευρετικότητα, και αξιοποίηση, εκεί το σύστημα απλά σαστίζει. Έχει εθιστεί σε μια αξιοθρήνητη πεπατημένη οδό, την ασφάλεια της ανευθυνότητας των ανευθυνο-υπεύθυνων που προτιμούν να μην κάνουν τίποτε νέο, μισούν κάθε αλλαγή. Αυτών που δεν ξεκαθαρίζουν ποτέ τις αρμοδιότητες, σε στέλνουν από γραφείο σε γραφείο για να απελπιστείς μέχρι να τα παρατήσεις. Χωρίς βαθιές τομές, μεταρρύθμιση, απλούστευση διαδικασιών και νόμων τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Μπορούν τα κόμματα, αριστερά και δεξιά, που όλα έχουν βαθιά τις ρίζες στους στον κρατισμό και το χάϊδεμα αυτιών του δημοσίου να συμβάλλουν; Προφανώς όχι, ότι κι αν λένε.
Την Κυριακή σκεφθείτε την Παιδεία. Χωρίς αυτήν ούτε το περιβάλλον μας θα σωθεί ούτε φυσικά και ο πολιτισμός. Μια παιδεία που βασίζεται στην αληθινή μάθηση, την εξωστρέφεια και την ευρύτητα πνεύματος και όχι στην κομματοκρατία και το συνδικαλισμό της ημιμάθειας.
Εγώ, και μερικοί ακόμη από τον οικολογικό χώρο, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το πραγματικό πνεύμα των πράσινων της Ευρώπης: αυτό της κουλτούρας των συνεργασιών, της επιθυμίας για συμμετοχή και συμμαχίες και όχι εκείνο της δήθεν ιδεολογικά καθαρής αποχής και των απομονωτικών νοοτροπιών. Αποφασίσαμε να πορευτούμε με τον μοναδικό συνδυασμό κομμάτων που οχι μόνο τόλμησαν να συνεργαστούν μεταξύ τους παρά τις διαφωνίες τους, αλλά και είναι έτοιμα να τα βάλουν με τις πραγματικές αιτίες της Ελληνικής υποβάθμισης: την νοοτροπία της αδιαφορίας, την νοοτροπία του "δεν μπορώ να κάνω τίποτε γιατί μου φταίνε οι άλλοι". Την νοοτροπία του διεκδικώ τα πάντα αλλά προσφέρω όσο μπορώ λιγότερο.
Πέρα από όλα αυτά, θέσαμε στον εαυτό μας το εξής ερώτημα: χωρίς πολύ γρήγορη, άμεση, δημοσιονομική προσαρμογή, όταν τα πάντα πρέπει να γίνουν για την εξυπηρέτηση ενός τεράστιου χρέους που ολοένα μεγαλώνει, μπορεί να υπάρξει μέριμνα για το περιβάλλον; Η απάντηση είναι πως με το χρέος ως μόνιμο βραχνά πάνω από το κεφάλι μας, όλο και περισσότερο θα γίνονται πανικόβλητες, κοντόφθαλμες κινήσεις και περιβαλλοντικά επικίνδυνες επενδύσεις προκειμένου να εξυπηρετηθεί έστω και πρόσκαιρα με ένα μπάλωμα, όπως η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων η το ξεπούλημα όπως-όπως των ακτών μας. Κανένα σοβαρός και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός δεν μπορεί να επιτευχθεί, κανένα όραμα για το μέλλον της χώρας μας δεν θα σταθεί. Μπορεί μεν να πονάει αυτό που λέει ο συνδυασμός "Δημιουργία ξανά", αλλά είναι καλύτερα να πονέσει κανείς γρήγορα και να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα, παρά να βασανίζεται αιωνίως με τις καταστροφικές προτάσεις για επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής.Τι οφείλουμε λοιπόν να κάνουμε προκειμένου να σταθεροποιήσουμε τη χώρα: να μην διστάσουμε να φτάσουμε τώρα σε πλεονάσματα και όχι να το αναβάλλουμε διαρκώς, εφευρίσκοντας δικαιολογίες που όμως διαιωνίζουν τις πάσης φύσεως Ελληνικές και, τονίζω, όχι Ευρωπαϊκές δυσλειτουργίες. Μπορεί να υπάρχει μεν μια Ευρωπαϊκή συστημική κρίση, θα την λύσουμε μαζί με τους εταίρους μας, αλλά την δική μας ποιος θα την λύσει αν όχι εμείς οι ίδιοι; Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποκτήσουμε άμεσα ανεξαρτησία και υπερηφάνεια είναι να μειώσουμε άμεσα τα χρέη μας και αυτά είναι αποκλειστικά εκείνα που πληρώνουμε για να συντηρούμε το γιγαντωμένο δημόσιο τομέα μας.
Και σκεφθείτε τώρα το περιβάλλον, αν τυχόν--εφιαλτικό σενάριο-- βρεθούμε εκτός ΕΕ, σκεφθείτε τις παράνομες χωματερές μας για παράδειγμα που θα είναι πλέον απολύτως νόμιμες. Σκεφθείτε πως δεν θα υπάρχει η Ευρωπαϊκή νομοθεσία για τους βιότοπους, για τη διαχείριση του νερού, για την προστασία των μνημείων... Προσωπικά δεν τολμώ καν να το σκεφθώ.
Την Κυριακή, είμαι βέβαιος πως όποιος ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, αγαπάει το Ελληνικό τοπίο, και θέλει να το υπερασπιστεί, θα στείλει στη Βουλή τη Συμμαχία των κομμάτων Δράση, Δημιουργία Ξανά και Φιλελεύθερη Συμμαχία, -εμπλουτισμένη με πράσινες προτάσεις, ώστε να δώσουμε προοπτική στο περιβάλλον τώρα, χωρίς να περιμένουμε τον μεσσία της δήθεν ανατροπής του καπιταλισμού. Ψηφίστε το μόνο κόμμα που επιθυμεί ανεπιφύλακτα να μείνουμε στην Ευρώπη.
Φίλιππος Δραγούμης
Υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας "δημιουργία, ξανά!"
Δημοτικός Σύμβουλος Αθηνών
www.drassi.gr
Αγαπητοί φίλοι,
Σας προωθούμε την επιστολή που έστειλε σε οικολόγους ο Φίλιππος Δραγούμης, δημοτικός σύμβουλος Αθηνών και Υποψήφιος Επικρατείας με τον συνδυασμό μας, "δημιουργία, ξανά!". Η πλούσια γνώση του σε οικολογικά και περιβαλλοντικά θέματα, η καθαρή "πράσινη" ματιά και η κοινή λογική που εκφράζει στην επιστολή του δίνει ακόμα μερικούς λόγους για να επιλέξετε την Κυριακή να ψηφίσετε τον συνδυασμό μας. Αφιερώστε λίγα λεπτά από το χρόνο σας, αξίζει πραγματικά:
Δώστε προοπτική στο περιβάλλον τώρα, ψηφίζοντας την πολυκομματική συνεργασία "Δημιουργία Ξανά"
Την Κυριακή σκεφθείτε το Περιβάλλον, τον Πολιτισμό μας και την Παιδεία. Τρία Π, τρία ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας που αν τα αναπτύξουμε με σύνεση και σεβασμό όπως διατύπωσε κι ο Στέφανος Μάνος, μπορούμε όχι μόνο να ξανακερδίσουμε την αξιοπιστία μας αλλά να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο.
Το περιβάλλον, γιατί όχι μόνο συνδέεται άμεσα με τον τουρισμό αλλά γιατί η αξιοποίηση των μεγάλων ανανεώσιμων δυνατοτήτων της χώρας -ήλιος, άνεμος, νερό- μπορεί να μας προσφέρει ενεργειακή αυτονομία και θέσεις εργασίας. Σκεφτείτε σήμερα, πέρα από τις επιπτώσεις στο κλίμα από τις εκπομπές αερίων "θερμοκηπίου", πόσο χρεωνόμαστε ως χώρα για τις εισαγωγές πετρελαίου. Μέχρι στιγμής, εξ αιτίας του πελατειακού κράτους κάθε πράσινη καινοτομία όχι μόνο δεν προωθείται αλλά παρεμποδίζεται από την γραφειοκρατία και τους δαιδαλώδεις νόμους και πάει χαμένη.
Σκεφθείτε την πολιτιστική μας κληρονομιά, που σήμερα όχι μόνο δεν αξιοποιείται αλλά για παρόμοιους λόγους καταρρέει. Ενώ η χώρα μας έχει ιστορία χιλιετιών και μοναδικά μνημεία τα περισσότερα από αυτά πρέπει να μαντέψουμε πού βρίσκονται.
Το δημόσιο σήμερα παράγει γραφειοκρατία διαφθορά και εμπόδια, ενώ όταν έρχεται το θέμα στους ελέγχους της παρανομίας, όπως και της ρύπανσης, εμφανίζεται απρόθυμο και αναποτελεσματικό. Αν μιλήσουμε για φαντασία, εφευρετικότητα, και αξιοποίηση, εκεί το σύστημα απλά σαστίζει. Έχει εθιστεί σε μια αξιοθρήνητη πεπατημένη οδό, την ασφάλεια της ανευθυνότητας των ανευθυνο-υπεύθυνων που προτιμούν να μην κάνουν τίποτε νέο, μισούν κάθε αλλαγή. Αυτών που δεν ξεκαθαρίζουν ποτέ τις αρμοδιότητες, σε στέλνουν από γραφείο σε γραφείο για να απελπιστείς μέχρι να τα παρατήσεις. Χωρίς βαθιές τομές, μεταρρύθμιση, απλούστευση διαδικασιών και νόμων τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Μπορούν τα κόμματα, αριστερά και δεξιά, που όλα έχουν βαθιά τις ρίζες στους στον κρατισμό και το χάϊδεμα αυτιών του δημοσίου να συμβάλλουν; Προφανώς όχι, ότι κι αν λένε.
Την Κυριακή σκεφθείτε την Παιδεία. Χωρίς αυτήν ούτε το περιβάλλον μας θα σωθεί ούτε φυσικά και ο πολιτισμός. Μια παιδεία που βασίζεται στην αληθινή μάθηση, την εξωστρέφεια και την ευρύτητα πνεύματος και όχι στην κομματοκρατία και το συνδικαλισμό της ημιμάθειας.
Εγώ, και μερικοί ακόμη από τον οικολογικό χώρο, αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε το πραγματικό πνεύμα των πράσινων της Ευρώπης: αυτό της κουλτούρας των συνεργασιών, της επιθυμίας για συμμετοχή και συμμαχίες και όχι εκείνο της δήθεν ιδεολογικά καθαρής αποχής και των απομονωτικών νοοτροπιών. Αποφασίσαμε να πορευτούμε με τον μοναδικό συνδυασμό κομμάτων που οχι μόνο τόλμησαν να συνεργαστούν μεταξύ τους παρά τις διαφωνίες τους, αλλά και είναι έτοιμα να τα βάλουν με τις πραγματικές αιτίες της Ελληνικής υποβάθμισης: την νοοτροπία της αδιαφορίας, την νοοτροπία του "δεν μπορώ να κάνω τίποτε γιατί μου φταίνε οι άλλοι". Την νοοτροπία του διεκδικώ τα πάντα αλλά προσφέρω όσο μπορώ λιγότερο.
Πέρα από όλα αυτά, θέσαμε στον εαυτό μας το εξής ερώτημα: χωρίς πολύ γρήγορη, άμεση, δημοσιονομική προσαρμογή, όταν τα πάντα πρέπει να γίνουν για την εξυπηρέτηση ενός τεράστιου χρέους που ολοένα μεγαλώνει, μπορεί να υπάρξει μέριμνα για το περιβάλλον; Η απάντηση είναι πως με το χρέος ως μόνιμο βραχνά πάνω από το κεφάλι μας, όλο και περισσότερο θα γίνονται πανικόβλητες, κοντόφθαλμες κινήσεις και περιβαλλοντικά επικίνδυνες επενδύσεις προκειμένου να εξυπηρετηθεί έστω και πρόσκαιρα με ένα μπάλωμα, όπως η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων η το ξεπούλημα όπως-όπως των ακτών μας. Κανένα σοβαρός και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός δεν μπορεί να επιτευχθεί, κανένα όραμα για το μέλλον της χώρας μας δεν θα σταθεί. Μπορεί μεν να πονάει αυτό που λέει ο συνδυασμός "Δημιουργία ξανά", αλλά είναι καλύτερα να πονέσει κανείς γρήγορα και να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα, παρά να βασανίζεται αιωνίως με τις καταστροφικές προτάσεις για επιμήκυνση του χρόνου προσαρμογής.Τι οφείλουμε λοιπόν να κάνουμε προκειμένου να σταθεροποιήσουμε τη χώρα: να μην διστάσουμε να φτάσουμε τώρα σε πλεονάσματα και όχι να το αναβάλλουμε διαρκώς, εφευρίσκοντας δικαιολογίες που όμως διαιωνίζουν τις πάσης φύσεως Ελληνικές και, τονίζω, όχι Ευρωπαϊκές δυσλειτουργίες. Μπορεί να υπάρχει μεν μια Ευρωπαϊκή συστημική κρίση, θα την λύσουμε μαζί με τους εταίρους μας, αλλά την δική μας ποιος θα την λύσει αν όχι εμείς οι ίδιοι; Δυστυχώς ο μόνος τρόπος να αποκτήσουμε άμεσα ανεξαρτησία και υπερηφάνεια είναι να μειώσουμε άμεσα τα χρέη μας και αυτά είναι αποκλειστικά εκείνα που πληρώνουμε για να συντηρούμε το γιγαντωμένο δημόσιο τομέα μας.
Και σκεφθείτε τώρα το περιβάλλον, αν τυχόν--εφιαλτικό σενάριο-- βρεθούμε εκτός ΕΕ, σκεφθείτε τις παράνομες χωματερές μας για παράδειγμα που θα είναι πλέον απολύτως νόμιμες. Σκεφθείτε πως δεν θα υπάρχει η Ευρωπαϊκή νομοθεσία για τους βιότοπους, για τη διαχείριση του νερού, για την προστασία των μνημείων... Προσωπικά δεν τολμώ καν να το σκεφθώ.
Την Κυριακή, είμαι βέβαιος πως όποιος ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, αγαπάει το Ελληνικό τοπίο, και θέλει να το υπερασπιστεί, θα στείλει στη Βουλή τη Συμμαχία των κομμάτων Δράση, Δημιουργία Ξανά και Φιλελεύθερη Συμμαχία, -εμπλουτισμένη με πράσινες προτάσεις, ώστε να δώσουμε προοπτική στο περιβάλλον τώρα, χωρίς να περιμένουμε τον μεσσία της δήθεν ανατροπής του καπιταλισμού. Ψηφίστε το μόνο κόμμα που επιθυμεί ανεπιφύλακτα να μείνουμε στην Ευρώπη.
Φίλιππος Δραγούμης
Υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας "δημιουργία, ξανά!"
Δημοτικός Σύμβουλος Αθηνών
www.drassi.gr
SARKOFRANCE - Saison 2: 6ème semaine de la France d'après: la difficile dé...
SARKOFRANCE - Saison 2: 6ème semaine de la France d'après: la difficile dé...: Cette 6ème semaine depuis la défaite de Nicolas Sarkozy à l'élection présidentielle a été médiatiquement marquée par ce que d'aucuns ont a...
Ηλίας Μόσιαλος · 649 abonné(e)s jeudi, à 21:01 ·
Η Ελλάδα περνά μια πάρα πολύ σημαντική κρίση. Παρόμοια όμως κρίση, αν και ομολογουμένως όχι ακριβώς του ίδιου επιπέδου, είχε περάσει κατά τη δεκαετία του '90 και μετά την κατάρρευση του βασικού εμπορικού της εταίρου, της Σοβιετικής Ενωσης, η Φινλανδία. Το ΑΕΠ της την περίοδο 1990-1994 μειώθηκε κατά 15%. Η ανεργία έφτασε το 20%, ενώ στους νέους ξεπέρασε το 30%. Οι ιδιωτικές επενδύσεις μειώθηκαν κατά 50% και η χρηματιστηριακή αγορά κατά 70%. Η χώρα υποχρεώθηκε να ακολουθήσει αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή και να αναδιατάξει τους παραγωγικούς και εξαγωγικούς προσανατολισμούς της. Παρ' όλους όμως τους κοινωνικούς κλυδωνισμούς, δεν παρατηρήθηκαν τόσο μεγάλες κοινωνικές εντάσεις όσο στην Ελλάδα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η Φινλανδία είχε ένα πολύ καλό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο τη βοήθησε να στρέψει την παραγωγική δραστηριότητα προς τις νέες τεχνολογίες. Επίσης, η χώρα είχε ένα καλό κράτος πρόνοιας, το οποίο παρείχε αξιόλογες υπηρεσίες και όχι γενικευμένα επιδόματα, τα οποία τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε εκείνους που τα χρειάζονται λιγότερο.
Στην Ελλάδα οι κοινωνικές εντάσεις και οι ατομικές ανησυχίες, όπως δείχνουν και οι τραγικές αυτοκτονίες συμπολιτών μας, διαρκώς εντείνονται. Αυτό συμβαίνει γιατί σε εμάς απουσιάζει το ποιοτικό κοινωνικό κράτος. Η κοινωνική δαπάνη από το 19% του ΑΕΠ το 1996 έφθασε το 22% το 2003 και το 29% το 2009. Σε ονομαστικές τιμές, οι κοινωνικές δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης σχεδόν διπλασιάστηκαν, καθώς αυξήθηκαν από τα 27 δισ. ευρώ το 2003 στα 49 δισ. το 2009. Και όμως παρατηρείται μεγάλη ανισοκατανομή των κοινωνικών πόρων, ενώ οι μισθολογικές ανισότητες είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Πιο συγκεκριμένα, η μέση πραγματική αύξηση των μισθών στον μη τραπεζικό ιδιωτικό τομέα ήταν 34% την περίοδο 1996-2009, έναντι 44% στο Δημόσιο και 86% στις ΔΕΚΟ.
Στην Ελλάδα οι κοινωνικές εντάσεις και οι ατομικές ανησυχίες, όπως δείχνουν και οι τραγικές αυτοκτονίες συμπολιτών μας, διαρκώς εντείνονται. Αυτό συμβαίνει γιατί σε εμάς απουσιάζει το ποιοτικό κοινωνικό κράτος. Η κοινωνική δαπάνη από το 19% του ΑΕΠ το 1996 έφθασε το 22% το 2003 και το 29% το 2009. Σε ονομαστικές τιμές, οι κοινωνικές δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης σχεδόν διπλασιάστηκαν, καθώς αυξήθηκαν από τα 27 δισ. ευρώ το 2003 στα 49 δισ. το 2009. Και όμως παρατηρείται μεγάλη ανισοκατανομή των κοινωνικών πόρων, ενώ οι μισθολογικές ανισότητες είναι ιδιαίτερα μεγάλες. Πιο συγκεκριμένα, η μέση πραγματική αύξηση των μισθών στον μη τραπεζικό ιδιωτικό τομέα ήταν 34% την περίοδο 1996-2009, έναντι 44% στο Δημόσιο και 86% στις ΔΕΚΟ.
Aris Papachristou
"η μέση πραγματική αύξηση των μισθών στον μη τραπεζικό ιδιωτικό τομέα ήταν 34% την περίοδο 1996-2009, έναντι 44% στο Δημόσιο και 86% στις ΔΕΚΟ."
Ηλίας Μόσιαλος
Η Ελλάδα περνά μια πάρα πολύ σημαντική κρίση. Παρόμοια όμως κρίση, αν και ομολογουμένως όχι ακριβώς του ίδιου επιπέδου, είχε περάσει κατά τη δεκαετία του '90 και μετά την κατάρρευση του βασικού εμπορικού της εταίρου, της Σοβιετικής Ενωσης, η Φινλανδία. Το ΑΕΠ της την περίοδο 1990-1994 μειώθηκε κατά 15%. Η ανεργία έφτασ...
Ηλίας Μόσιαλος
Η Ελλάδα περνά μια πάρα πολύ σημαντική κρίση. Παρόμοια όμως κρίση, αν και ομολογουμένως όχι ακριβώς του ίδιου επιπέδου, είχε περάσει κατά τη δεκαετία του '90 και μετά την κατάρρευση του βασικού εμπορικού της εταίρου, της Σοβιετικής Ενωσης, η Φινλανδία. Το ΑΕΠ της την περίοδο 1990-1994 μειώθηκε κατά 15%. Η ανεργία έφτασ...
Γιαννης Διβερης
Η Σκληρή μάχη ψήφο ψήφο δίνει η ΔΗΞΑ-ΔΡΑΣΗ γιά να ξεπεράσει το όριο ΤΟΥ 3% θορύβισε τα επιτελεία του νέου δικομματισμού.Και ενώ μέχρι τώρα είχαν επιβάλλει στην καλύτερη περίπτωση συνωμοσία σιωπής ,τώρα αναγκάζονται ανοιχτά να καταφύγουν στο επιχείρημα της χαμένης ψήφου βλέποντας στα κρυφά δημοσκοπικά ευρήματα την ισχυρή ανοδική τάση του σχήματος .Ισχυρίζεται η ΝΔ οτι η ψήφος στη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ είναι ψήφος στο Κρύβουν όμως το γεγονός πως η ΔΗΞΑ παίρνει ψηφοφόρους και απο τους δύο ΚΑΤΑ ΣΥΝΈΠΕΙΑ δεν φαίνεται να αλλοιώνει το τελικό αποτέλεσμα , απλώς υπογραμμίζει το γεγονός οτι η πόλωση κτύπησε νταβάνι και της τρείς τελευταίες μέρες άρχισε αντίστροφη πορεία...
Makis Kevrekidis
Θυμάμαι από το δημοτικό και το γυμνάσιο μία συμμαθήτρια μου, την Κατερίνα. Η Κατερίνα ανήκε σε διαφορετικό θρησκευτικό δόγμα και έτσι επί εννέα ολόκληρα χρόνια κατά την διάρκεια της πρωινής προσευχής και κατόπιν εντολής των διευθυντών αυτή απομακρύνονταν από την γραμμή και στεκόταν μόνη της στην άκρη. Επί εννέα ολόκληρα χρόνια τα βλέμματα 500 συμμαθητών της ήταν στραμμένα πάνω της ωσάν να ήταν λεπρή. Μία φορά μάλιστα θυμάμαι την μικρή Κατερίνα να έχει ξεχαστεί και τον διευθυντή να της φωνάζει από το μικρόφωνο να απομακρυνθεί. Το παιδί μπορεί να ξεχάστηκε αλλά ο διευθυντής (ο εκπρόσωπος του καθωσπρεπισμού) ποτέ δεν ξεχνιόταν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μου αυτά τα θλιμμένα ματάκια της. Επί εννιά ολόκληρα χρόνια δεν πρέπει να την είδα περισσότερο από 2-3 φορές να γελάει. Σαν παιδί που ήμουν και εγώ με είχαν τραυματίσει πολύ όλα αυτά που ακόμα τα θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Ούτε που μπορώ να φανταστώ τι τραύματα θα κουβαλάει η δική της ψυχούλα. Κατερίνα, ποτέ δεν μιλήσαμε στο παρελθόν, ήμασταν και σε διαφορετικά τμήματα, αλλά εγώ πάντα σε είχα στο νου μου. Όταν ήμουν παιδί σε σκεφτόμουν πιστεύοντας ότι έτσι ίσως με κάποιον μαγικό τρόπο να μοιραζόμουν τον πόνο που έβλεπα στα μάτια σου. Ακόμα και τώρα, μετά από 25 χρόνια συχνά σε σκέφτομαι και νιώθω ενοχές για αυτό που σου έκανε η συντηρητική κοινωνία μας αλλά και γιατί ποτέ δεν σου είπα ότι εγώ δεν συμφωνώ μαζί τους. Εύχομαι να είσαι καλά και να ξεθώριασαν όλα τα ψυχικά τραύματα που σου κάναμε. Εύχομαι να εξελιχθούμε και εμείς κάποτε σε μία φιλελεύθερη κοινωνία ώστε τουλάχιστον να μην περάσουν από το ίδιο μαρτύριο τα παιδιά σου.
La Rochelle : Falorni «idiot utile» des anti-Royal Vendredi 15 Juin 2012 à 16:00 | Lu 11634 fois I 52 commentaire(s)
ROLAND HUREAUX - CHRONIQUEUR ASSOCIÉ
Enarque, essayiste français, et maire d’une commune rurale, Roland Hureaux a derrière lui une... En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Si Ségolène Royal est battue aux législatives, elle pourra tirer un trait sur ses ambitions à la présidence de l'Assemblée nationale... Une défaite qui arrangerait bien certains élus locaux de droite comme des éléphants socialistes. Le chroniqueur Roland Hureaux dénonce une alliance contre nature qui bénéficie au dissident Olivier Falorni.
(Olivier Falorni à La Rochelle -NOSSANT/SIPA)
On peut se demander ce qui pousse les ténors de la droite charentaise et poitevine, Dominique Bussereau et Jean-Pierre Raffarin notamment, à soutenir contre Ségolène Royal le dissident socialiste Falorni, obscur apparatchik du PS. Ce soutien de fait s’est exprimé dès le premier tour : jugée d’emblée perdante, la candidate UMP Sally Chardja a été délaissée par les grands pontes de la droite départementale au bénéfice du dissident de l’autre camp. Ainsi, Bussereau se trouve dans le même camp que la compagne présidentielle Mme Trierweiler et peut-être le président lui-même !
A Paris, beaucoup d’éléphants socialistes redoutent en tout cas de voir Ségolène Royal élue accéder à la présidence de l’Assemblée nationale et donc au statut de troisième personnage de l’Etat : sa légendaire indépendance d’esprit dénoterait sans doute trop dans une majorité qui promet d’être largement monocolore. « Indépendante d’esprit », se traduit en langage d’appareil « incontrôlable », un qualificatif dont depuis longtemps on affuble la présidente de la région Poitou-Charentes rue de Solférino. Pourquoi cette alliance objective entre des notables de droite aux horizons courts et les apparatchiks socialistes les plus bornés ? Sûrement pas pour relever le niveau de la politique française !
AMERTUME DE LA DROITE
Du même auteur
France - Allemagne : un jeu de rôles un peu usé
François Bayrou à Toulouse : opération séduction à droite... et à gauche !
Besancenot-Dupont-Aignan, le sens d'une baston
La droite de Charente-Maritime a, il est vrai, depuis longtemps un problème un problème avec La Rochelle. La municipalité, comme la circonscription sont à gauche (sauf entre 1993 et 1997) depuis les années 1970 et la victoire de Crépeau. En dépit de sa longévité, la gauche n’y semble pas usée. Au contraire, elle progresse à chaque élection depuis dix ans, grâce à un subtil dosage entre radicaux et socialistes qui a permis jusqu’ici d'assécher l'électorat de droite. Tous les cantons rochelais sont à gauche depuis 2011.
Bussereau comme Raffarin n’ont jamais accepté qu’en 2004, Ségolène Royal, socialiste, et qui plus est femme, leur ait ravi la Région Poitou-Charentes. Depuis, ils rêvent de venger l'affront. Bussereau a traité tour à tour la nouvelle présidente de « vautour », « fée mélusine », « chèvre du Poitou » et les centristes qui l'ont rejointe en 2010 ont été comparés à des « harkis » (merci pour ces fidèles serviteurs de la France !). L’amertume des chefs de la droite est d’autant plus grande que cette région sociologiquement conservatrice n’aurait pas dû leur échapper; d’aucuns disent que la victoire de Ségolène Royal n’est dûe qu'à la médiocrité de ses opposants. Il n’est jusqu’au Modem de se réjouir à l’avance de la défaite de la présidente de région: un obscur membre de son bureau politique signe une tribune dans le Nouvel Observateur selon laquelle la défaite de Ségolène Royal serait une victoire morale. Rien que ça !
L’actuelle élection législative offre donc enfin à la droite un idiot utile en la personne d'un obscur dissident socialiste. Puisque la circonscription de la Rochelle semble imprenable pour elle, qui mieux qu'un apparatchik socialiste local pour barrer la route à celle qu'elle n'a jamais pu battre elle-même ? Devant ce marécage politique où, contre son intérêt à long terme le plus évident, semble se complaire une certaine droite, on peut légitimement s’inquiéter de ce qui tiendra lieu d’opposition au cours des cinq prochaines années.
Retrouvez d'autres articles de Roland Hureaux sur son blog.
Enarque, essayiste français, et maire d’une commune rurale, Roland Hureaux a derrière lui une... En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Si Ségolène Royal est battue aux législatives, elle pourra tirer un trait sur ses ambitions à la présidence de l'Assemblée nationale... Une défaite qui arrangerait bien certains élus locaux de droite comme des éléphants socialistes. Le chroniqueur Roland Hureaux dénonce une alliance contre nature qui bénéficie au dissident Olivier Falorni.
(Olivier Falorni à La Rochelle -NOSSANT/SIPA)
On peut se demander ce qui pousse les ténors de la droite charentaise et poitevine, Dominique Bussereau et Jean-Pierre Raffarin notamment, à soutenir contre Ségolène Royal le dissident socialiste Falorni, obscur apparatchik du PS. Ce soutien de fait s’est exprimé dès le premier tour : jugée d’emblée perdante, la candidate UMP Sally Chardja a été délaissée par les grands pontes de la droite départementale au bénéfice du dissident de l’autre camp. Ainsi, Bussereau se trouve dans le même camp que la compagne présidentielle Mme Trierweiler et peut-être le président lui-même !
A Paris, beaucoup d’éléphants socialistes redoutent en tout cas de voir Ségolène Royal élue accéder à la présidence de l’Assemblée nationale et donc au statut de troisième personnage de l’Etat : sa légendaire indépendance d’esprit dénoterait sans doute trop dans une majorité qui promet d’être largement monocolore. « Indépendante d’esprit », se traduit en langage d’appareil « incontrôlable », un qualificatif dont depuis longtemps on affuble la présidente de la région Poitou-Charentes rue de Solférino. Pourquoi cette alliance objective entre des notables de droite aux horizons courts et les apparatchiks socialistes les plus bornés ? Sûrement pas pour relever le niveau de la politique française !
AMERTUME DE LA DROITE
Du même auteur
France - Allemagne : un jeu de rôles un peu usé
François Bayrou à Toulouse : opération séduction à droite... et à gauche !
Besancenot-Dupont-Aignan, le sens d'une baston
La droite de Charente-Maritime a, il est vrai, depuis longtemps un problème un problème avec La Rochelle. La municipalité, comme la circonscription sont à gauche (sauf entre 1993 et 1997) depuis les années 1970 et la victoire de Crépeau. En dépit de sa longévité, la gauche n’y semble pas usée. Au contraire, elle progresse à chaque élection depuis dix ans, grâce à un subtil dosage entre radicaux et socialistes qui a permis jusqu’ici d'assécher l'électorat de droite. Tous les cantons rochelais sont à gauche depuis 2011.
Bussereau comme Raffarin n’ont jamais accepté qu’en 2004, Ségolène Royal, socialiste, et qui plus est femme, leur ait ravi la Région Poitou-Charentes. Depuis, ils rêvent de venger l'affront. Bussereau a traité tour à tour la nouvelle présidente de « vautour », « fée mélusine », « chèvre du Poitou » et les centristes qui l'ont rejointe en 2010 ont été comparés à des « harkis » (merci pour ces fidèles serviteurs de la France !). L’amertume des chefs de la droite est d’autant plus grande que cette région sociologiquement conservatrice n’aurait pas dû leur échapper; d’aucuns disent que la victoire de Ségolène Royal n’est dûe qu'à la médiocrité de ses opposants. Il n’est jusqu’au Modem de se réjouir à l’avance de la défaite de la présidente de région: un obscur membre de son bureau politique signe une tribune dans le Nouvel Observateur selon laquelle la défaite de Ségolène Royal serait une victoire morale. Rien que ça !
L’actuelle élection législative offre donc enfin à la droite un idiot utile en la personne d'un obscur dissident socialiste. Puisque la circonscription de la Rochelle semble imprenable pour elle, qui mieux qu'un apparatchik socialiste local pour barrer la route à celle qu'elle n'a jamais pu battre elle-même ? Devant ce marécage politique où, contre son intérêt à long terme le plus évident, semble se complaire une certaine droite, on peut légitimement s’inquiéter de ce qui tiendra lieu d’opposition au cours des cinq prochaines années.
Retrouvez d'autres articles de Roland Hureaux sur son blog.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)