Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012
Aliments pour blanchir les dents
Même les traitements les plus agressifs pour blanchir les dents perdent de leur effet au bout de six mois. Ils coûtent cher, et ils peuvent abîmer l'émail. Alors voici ce que vous devez savoir sur la couleur de vos dents.
La couleur naturelle de l'émail varie du jaune au gris clair. C'est cette substance très dure qui entoure et protège l'ivoire de vos dents, sur la partie de vos dents qui apparaît hors de vos gencives.
L'ivoire est la partie de la dent qui s'enfonce dans la gencive, et que vous pouvez considérer comme « l'os » de la dent. L'émail étant à moitié translucide, il laisse apparaître l'ivoire. C'est donc aussi la couleur de votre ivoire qui va déterminer la teinte de vos dents.
L'émail de vos dents peut se tacher comme un T-Shirt
L'émail des dents est légèrement poreux, ce qui veut dire que de fines particules de vos aliments peuvent y pénétrer, et y rester accrochées. Cela explique la belle couleur violette que prennent vos dents lorsque vous mangez des myrtilles, mais aussi quand vous buvez un vin rouge riche en tanins (du Madiran, par exemple).Mais en fait, toutes les nourritures qui achent la nappe tachent aussi les dents :
- Les boissons colorées, comme le café, le thé, le coca-cola, le vin rouge et les jus de fruits de couleur sombre (jus de raisin, jus de cranberry, canneberge dit-on en français) ;
- les aliments de couleur éclatante comme les mûres, les myrtilles, les cerises, la grenade, les glaces aux fruits rouges, la sauce tomate, la betterave rouge, les sauces au curry, la réglisse. Tous ces aliments contiennent des pigments qui s'accrochent à l'émail et laissent des traces.
Ce qui rend l'émail poreux
Tous les aliments acides augmentent la porosité de l'émail, et ils sont malheureusement très nombreux : les viandes, les œufs, les produits laitiers, les huiles végétales, le sucre raffiné, les sodas, les boissons énergétiques, la bière, les édulcorants artificiels, les agrumes.Pour éviter d'abimer votre émail, évitez de vous brosser les dents dans la demi-heure qui suit la consommation d'aliments acides. Cela laissera le temps à votre émail de rendurcir.
Les sucres des bonbons, des boissons sucrées et même les jus de fruits contiennent du saccharose qui recouvre l'émail. Les bactéries naturellement présentes dans la bouche, en particulier l'horrible Streptococcus mutans, transforment le saccharose en acide lactique, qui déminéralise les cristaux de l'émail, favorisant l'invasion de bactéries dans la dent et sa destruction.
Ce n'est pas la quantité de sucre ingéré, mais la fréquence de l'ingestion de sucre qui ruine le plus vos dents. Chaque fois que vous mangez du sucre, votre émail se déminéralise et reste vulnérable pendant 30 minutes environ. Ainsi, manger continuellement de petites quantités de sucre est bien pire pour les dents qu'une grande quantité en une seule fois.
Vous devez faire particulièrement attention dans les jours qui suivent un traitement blanchissant des dents. À base d'eau oxygénée (votre dentiste ou le salon qui fait l'opération vous parlera de solution de peroxyde d'hydrogène pour faire plus sérieux mais c'est la même chose), ces traitements augmentent la porosité de l'email pendant 48 heures environ.
Les aliments qui font les dents blanches
Mais tous les aliments ne font pas jaunir les dents. En fait, ils sont nombreux à contribuer à maintenir leur couleur de perle :- les pommes, les poires, le céleri, les carottes, le chou-fleur, les concombres. Ces fruits et légumes ont assez de fibres pour faire l'effet d'un brossage de dent naturel ;
- la laitue, les épinards, les brocolis. Ces légumes contiennent un composé qui produit un film qui se dépose sur vos dents et contribue à les protéger des taches. Raison de plus pour commencer le repas avec une salade verte ;
- les fromages contiennent des graisses et des protéines qui neutralisent les acides alimentaires. Le fromage stimule la production de salive, contient du calcium et du phosphore, qui contribuent à la protection des dents par la reminéralisation de l'émail (formé à 95 % de minéraux).
Blanchir ses dents à la maison
Voici deux trucs de grand-mère qui marchent pour blanchir ses dents chez soi, sans risque :- frotter vos dents avec l'intérieur d'une pelure d'orange, autrement dit la partie blanche qui se trouve entre l'écorce de l'orange et sa partie charnue. En langage scientifique, le blanc de l'orange s'appelle le mésocarpe et il contient des composés chimiques qui blanchissent les dents. Frottez pendant 45 secondes vos dents et brossez-les une demi-heure après ;
- Pâte de fraise et de poudre à lever (bicarbonate de soude) : les fraises contiennent un composé qui agit comme un agent blanchissant naturel. Ecrasez une fraise juste mûre et mélangez-la avec du bicarbonate de soude jusqu'à obtenir la consistance d’une pâte. Les fraises sont acides mais la soude neutralise l'acidité. Appliquez cette pâte sur vos dents, laissez agir 20 minutes et rincez. Attendez une demi-heure puis brossez vos dents pour éliminer le sucre naturellement contenu dans la fraise.
À votre santé !
Jean-Marc Dupuis
Δημοσιευματα για Μαργαριτα Παπανδρεου.
 |  |  |  |
 |
Πληροφορίες για εμπλοκή του ονόματος της Μαργαρίτας Παπανδρέου, μητέρας του πρώην πρωθυπουργού στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, από στελέχη του ΣΔΟΕ, αναφέρουν σε δημοσίευματά τους οι εφημερίδες "Το Βήμα της Κυριακής" & "Πρώτο Θέμα".
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, ο πρόεδρος του ΣΔΟΕ Στέλιος Στασινόπουλος και ο διευθυντής περιφερειακής διεύθυνσης Ευάγγελος Καραμάνος, στις καταθέσεις τους ενώπιον των οικονομικών εισαγγελέων κκ. Πεπόνη και Μουζακίτη επικαλέστηκαν μια σύσκεψη που έλαβε χώρα στις 2 Οκτωβρίου στο ΣΔΟΕ, στην οποία ο διευθυντής ελέγχου του ΣΔΟΕ Νίκος Λέκκας ανέφερε πως πίσω από τη μεγαλύτερη κατάθεση της υπόθεσης της λίστας Λαγκάρντ είναι η κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου. Σύμφωνα με τις εφημερίδες η δικαιούχος της μεγαλύτερης αυτής κατάθεσης, προ του 2002, είναι μια υπάλληλος ονόματι Μαρία Παντελή. Ο κ. Λέκκας φέρεται ότι εννοεί πως πίσω από το όνομα αυτό κρύβεται της μητέρας του πρώην πρωθυπουργού.
Τα εν λόγω στοιχεία σημειώνεται ότι έχουν ήδη φτάσει στη Βουλή μαζί με τα υπόλοιπα των δύο οικονομικών εισαγγελέων, ωστόσο ο κ. Λέκκας όταν κλήθηκε να καταθέσει δεν το ανέφερε.
Η ίδια η κ. Παπανδρέου εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι οι υπεύθυνοι των εφημερίδων όφειλαν να της υποβάλουν μια απλή έστω ερώτηση. "Να διερευνήσουν την υπόθεση πριν δημοσιοποιήσουν οτιδήποτε", σημειώνει, ενώ συνεχίζει λέγοντας: "Να παρουσιάσουν λόγο και αντίλογο. Άνανδροι, ανήθικοι, δεν το έπραξαν. Είναι δυνατόν να δημιουργούνται πρωτοσέλιδα με βάση το ψέμα και την διαβολή; Γιατί τόσα ψέματα; Γιατί τόσες επιθέσεις; Ίσως επειδή δεν υπέκυψε ποτέ η οικογένειά μου στις επιδιώξεις και στα ισχυρά κατεστημένα συμφερόντα του τόπου. Δεν έσκυψε ποτέ σε εκείνους που μου επιτίθενται σήμερα. Ίσως επειδή παρά τα κτυπήματα τόσους μήνες τώρα, το όνομα Παπανδρέου ακόμη ζει. Σημειώνω με περηφάνια ότι και οι τρεις πρωθυπουργοί - Γεώργιος, Ανδρέας, Γιώργος - συγκρούστηκαν με τα παρασιτικά κατεστημένα συμφέροντα. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε με μεγαλύτερη πίστη στις αρχές μας, τις αξίες μας, στη Δημοκρατία. Εμείς αγωνιστήκαμε, συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε και θα αγωνιζόμαστε για όλα αυτά. Εκείνοι, συνεχίζουν να πωλούν σε λαδωμένα φύλλα την Πατρίδα και τη Δημοκρατία. Από δω και μπρος η Δικαιοσύνη θα έχει το λόγο".
Το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα η ΔΗΜΑΡ και το ΠαΣοΚ
01/12/2012 - 10:56 / σχόλια (2)
Ησοσιαλδημοκρατία είναι ευρωπαϊκή επινόηση, μια από τις πολλές για τις οποίες μπορεί να είναι περήφανος ο πολιτισμός της ηπείρου μας. Είναι γέννημα του διαφωτισμού, της αστικής δημοκρατίας και του εργατικού κινήματος – γέννησε και τα κομμουνιστικά κόμματα όμως, που έφθασαν στην εξουσία με τρόπους που όλοι γνωρίζουμε. Ισχυρίστηκαν πως ήθελαν να εκπληρώσουν τους στόχους της σοσιαλδημοκρατίας, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον σοσιαλισμό, έτσι έλεγε η θεωρία. Γνωρίζουμε όμως πως η πρόσδεση στη «θεωρία» δεν ήταν παρά η δικαιολογία για να διαιωνιστούν οι προϋπάρχουσες απολυταρχικές πολιτικές δομές της ρωσικής και κινεζικής αυτοκρατορίας. Επιπλέον, στα κομμουνιστικά καθεστώτα η πολιτική κατίσχυσε της οικονομίας και τα αποτελέσματα είναι πασίγνωστα. Αυτό πρέπει να το θυμόμαστε όταν για κάθε αποτυχία τους οι πολιτικοί εκπρόσωποί μας βρίσκουν ως πρόχειρη δικαιολογία τις αγορές.
Αντίθετα η σοσιαλδημοκρατία δεν μεταχειρίστηκε ποτέ ως άλλοθι τη «θεωρία»: είχε τη μετριόφρονα άποψη πως δεν γράφει την ιστορία αλλά συμμετέχει στη γραφή της. Έγινε «εμπειρική», όταν βρέθηκε στην εξουσία συμβιβάστηκε με τις αλήθειες και τις αξίες των άλλων – αυτό είναι άλλωστε η ουσία της δημοκρατίας, ο συμβιβασμός. Έτσι, σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, διαπιστώνουμε συνεχή εξέλιξη της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής σκέψης και πραγματιστική προσαρμογή της πολιτικής πρακτικής της στα κοινωνικο-πολιτικά δεδομένα, με στόχο πάντα τη διεύρυνση των ελευθεριών όλων και τη σμίκρυνση των ταξικών διαφορών. Τότε, αυτές οι πρακτικές αποτελούσαν «προδοσίες» για τις αυθεντίες του μαρξισμού-λενινισμού. Και έρχονται σήμερα, στον 21ο αιώνα, οι επίγονοι των ΚΚ (αναφέρομαι στον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως) να κατηγορούν τη σημερινή ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ότι έχει υποδουλωθεί στον νεοφιλελευθερισμό, και απαρνείται την παράδοση της δεκαετίας του 1960 ή 1970 – που όμως τότε χαρακτηριζόταν από τους ιδεολογικούς προγόνους τους προδοτική, όργανο του ιμπεριαλισμού και σκοτεινών συμφερόντων, η καραμέλα του «νεοφιλελευθερισμού» δεν είχε εφευρεθεί ακόμα. Το θράσος τους είναι πραγματικά μεγάλο.
Στην Ελλάδα, κυριάρχησε ιδεολογικά και πολιτικά ο κομμουνισμός και όχι η σοσιαλδημοκρατία. Οι αιτίες κατά τη γνώμη μου είναι πρωτίστως πολιτιστικές (τα διαφωτιστικά και δημοκρατικά ελλείμματα μας) και όχι κοινωνικές (η έλλειψη σημαντικής εργατικής τάξης). Η βία του εμφύλιου κατοχύρωσε την κομμουνιστική πρωτοκαθεδρία στην Αριστερά. Πάνω σε αυτό το έδαφος ο Ανδρέας Παπανδρέου θεμελίωσε στα ερείπια της φιλελεύθερης κεντρώας παράταξης το ΠαΣοΚ, αντιμετωπίζοντας με περιφρόνηση την «εξωνημένη» ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και εντάσσοντας ουσιαστικά το κόμμα του στα τριτοκοσμικά απελευθερωτικά κινήματα. Η μετεξέλιξη του ΠαΣοΚ σε σοσιαδημοκρατικό κόμμα άρχισε στη δεκαετία του 1990 αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ: το «βαθύ ΠαΣοΚ» αντιστάθηκε στις προσπάθειες του Κώστα Σημίτη, ο δε Γιώργος Παπανδρέου έγινε δέσμιός του προκειμένου να παραμείνει στην ηγεσία. Όμως εδώ πρέπει να επισημάνουμε και τις ευθύνες του τότε Συνασπισμού που μετά βδελυγμίας απέρριψε κάθε πρόταση πολιτικής συμπόρευσης κατά την περίοδο Σημίτη, με αποτέλεσμα ορισμένα στελέχη του να προσχωρήσουν στο ΠαΣοΚ• όχι αρκετά όμως για να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του.
Αυτή τη στιγμή τον σοσιαλδημοκρατικό-κεντροαριστερό χώρο στην Ελλάδα οριοθετούν δύο κόμματα, η ΔΗΜΑΡ και το ΠαΣοΚ που οι βαθιές τους ρίζες βρίσκονται στην κομμουνιστική αριστερά και τη φιλελεύθερη κεντρώα παράταξη αντιστοίχως. Η απήχησή τους στο εκλογικό σώμα, και στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις, ήταν 20%, ποσοστό δηλαδή απολύτως συγκρίσιμο με αυτά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Τα δύο αυτά κόμματα ήσαν κάτω από το 20% στις εκλογές του Μαΐου και εκτοξεύθηκαν τον Ιούνιο κοντά στο 30%, αφενός λόγω της τυφλής οργής κατά του δικομματισμού και αφετέρου λόγω του κρίσιμου διλήμματος «μέσα ή έξω από την Ευρώπη». Εκλογικά, ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας δεν έχει εξαφανιστεί και προτάσεις (ή ελπίδες) για διάλυση των δύο κομμάτων και τη δημιουργία νέου από μηδενική βάση είναι απολύτως ανεδαφικές: ΠαΣοΚ και ΔΗΜΑΡ πρέπει να επικοινωνήσουν, να συνεργαστούν, να οσμωθούν – και αν προκύψει ενιαίο κόμμα, τόσο το καλύτερο. Αλλά η Ιταλία μας διδάσκει πως υπάρχουν και άλλες μορφές συνύπαρξης.
Είναι ξεκάθαρο ότι χωρίς αυτά τα δύο κόμματα ενότητα της Κεντροαστεράς δεν νοείται. Η τυχόν διάλυσή τους αυτή την εποχή (και τέτοιες διαλυτικές τάσης υπάρχουν στο ΠαΣοΚ) θα είναι καταστροφική για την άμεση διακυβέρνηση της χώρας και θα μεταθέσει πολύ πίσω την ανασυγκρότηση που ζητάμε. Άλλωστε αν αυτή τη στιγμή οι δημοσκοπήσεις δίνουν ποσοστά χαμηλότερα από τα εκλογικά, όπως συμβαίνει με όλα τα κόμματα πλην της Χρυσής Αυγής, αυτό οφείλεται και στο ότι ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας δεν εμφανίζεται ως πολιτική λύση. Αν ξεκινήσουν ουσιαστικές διαδικασίες συζήτησης και συμπόρευσης οι πολίτες θα ακολουθήσουν.
Δεν θα είναι εύκολες οι διαδικασίες ενοποίησης, οι διαφορές ανάμεσα στο ΠαΣοΚ και στη ΔΗΜΑΡ είναι μεγάλες. Πρωτίστως διαφορές πολιτικής κουλτούρας και όχι προγράμματος ή αρχών – για μας τους παλιότερους αυτό σημαίνει πως σαράντα χρόνια μετά, ΚΚΕ Εσωτερικού και ΠαΣοΚ βρίσκονται προγραμματικά κοντά. Είναι εύκολο να αποδώσουμε κατηγορίες στους «πασοκανθρώπους» που κυβέρνησαν όπως κυβέρνησαν εδώ και τριάντα χρόνια και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε – η χώρα πτωχευμένη και πάμπολλοι ανάμεσά τους πλούσιοι. Είναι εύκολο επίσης να κατηγορήσουμε τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ ότι έχουν αναλωθεί δεκαετίες τώρα σε φραξιονιστικούς αγώνες «για τις καρέκλες» στο μαντρί της Κουμουνδούρου, αδιαφορώντας για τα μείζονα.
Αλλά το θέμα δεν είναι να δικάσουμε, το ζητούμενο είναι να αντλήσουμε διδάγματα από το παρελθόν. Βρισκόμαστε σε πρωτοφανή κρίση, αντίστοιχό της είναι μόνο η δικτατορία που η πλειονότητα των παρισταμένων ζήσαμε στη νεότητά μας. Τότε υπήρξε δημοκρατική ενότητα απέναντι στη χούντα, από την ΕΡΕ και την ΕΚ ως το ΚΚΕ εσωτερικού• σήμερα το πρωτεύον είναι να μη εξωθηθεί η χώρα σε έξοδο από την Ευρώπη – όλα πρέπει να υποταχθούν σε αυτόν τον στόχο, πρέπει συνεχώς να το θυμίζουμε στη ΔΗΜΑΡ και στο ΠαΣοΚ. Είναι αναγκαία η πλήρης συμμετοχή στην κυβέρνηση των δύο κομμάτων, και όχι απλώς η στήριξη, πρώτον για να υπηρετηθεί η ευρωπαϊκή προοπτική και δεύτερο για να μη γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις προς συντηρητική κατεύθυνση, όπως θα συμβεί αν αφεθεί να κυβερνά ουσιαστικά μόνη της η ΝΔ.
Ελπίζοντας στις καλύτερες ημέρες, λοιπόν, αυτές που θα φέρει η οριστική αποφυγή της χρεοκοπίας και η παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεύτερος στόχος μας πρέπει να είναι η ανασυγκρότηση του χώρου της Κεντροαριστεράς μέσω των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών – αλλά σε νέες βάσεις.
Όμως απαιτείται και νέο πολιτικό προσωπικό για να υπάρξουν νέες βάσεις. Μας χρειάζονται πολιτικοί απαλλαγμένοι από τις ευθύνες και τις νοοτροπίες του παρελθόντος, με φρέσκες ιδέες, με διάθεση και ικανότητες να τις πραγματοποιήσουν – δεν μας επιτρέπεται να αφήσουμε το ηλικιακό πλεονέκτημα στην άκρα Αριστερά και στην άκρα Δεξιά. Ας θυμηθούμε τον Γκονζάλεθ, τον Μπλαίρ, τον Σρέντερ: οι μεγάλες αλλαγές στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία έγιναν από νέες ηγεσίες, νέους ανθρώπους. Αυτό είναι γενικότερο πολιτικό πρόβλημα και από αυτή την άποψη ο περιορισμός των θητειών σε όλες τις αιρετές θέσεις είναι αναγκαίο να κατοχυρωθεί συνταγματικά. Στην Ιταλία στο Δημοκρατικό Κόμμα προωθείται αυτή η ιδέα.
Αυτό που πρέπει λοιπόν να κάνουμε εμείς ως κινήσεις είναι,πρώτον να υπηρετήσουμε με συνέπεια την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, δεύτερον, να προωθήσουμε τη προσέγγιση ΠαΣοΚ και ΔΗΜΑΡ, τρίτο, να βοηθήσουμε στην ανάδειξη νέων πολιτικών προσώπων.
Αυτονόητοι ίσως στόχοι, δύσκολοι όμως – είμαστε υποχρεωμένοι να τους πετύχουμε και τους τρεις για να ελπίζουμε σε καλύτερο για τη χώρα μας μέλλον.
Nα μην τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμοu
υ
29/11/2012 - 14:07 / σχόλια (8)
Διάβασα πρόσφατα στο in.gr ένα ρεπορτάζ με τίτλο «Ανοίγει η πολιτική συζήτηση για τον τρόπο αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής». Ο συντάκτης του κειμένου παρέθετε πληροφορίες για τις σκέψεις που υπάρχουν μεταξύ εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου ώστε να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου. Γνωστές πολιτικές προσωπικότητες φαίνεται πως συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης: «ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ άφησε να εννοηθεί ότι θα αναλάβει πρωτοβουλίες για να τεθεί ενδεχομένως και εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή».
Το ζήτημα της ποινικοποίησης των ναζιστικών-φασιστικών-ακροδεξιών συμβόλων και κομμάτων είναι κλασσικό πια. Αλλού η συζήτηση έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, είτε γιατί κάποιες χώρες ήταν παλιότερα στο κέντρο του προβλήματος (Γερμανία, Αυστρία), είτε επειδή είχε αναπτυχθεί σε άλλες περιπτώσεις μια έντονη θεωρητική συζήτηση για ζητήματα όπως είναι η άρνηση του Ολοκαυτώματος. Η συζήτηση ξεκινά τώρα και στην Ελλάδα, εξαιτίας της ανόδου της Χρυσής Αυγής.
Εντάξει, ξέρω ότι στον πυρήνα του ζητήματος βρίσκονται θέματα αρχής, που κυρίως ξεκινάνε από το μείζον θέμα της ελευθερίας του λόγου. Πάνω-κάτω όλοι ξέρουμε σε ποιο επιχείρημα στηρίζεται αυτή η λογική: ‘η δημοκρατία αυτο-αναιρείται αν χρησιμοποιήσει αντι-δημοκρατικά και κατασταλτικά μέτρα και με αυτόν τον τρόπο χάνει το παιχνίδι’. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά αντεπιχειρήματα εδώ, όπως εκείνο που διάβασα κάπου, ότι δηλαδή «δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την κραυγή ‘φωτιά’ σε ένα δωμάτιο που καίγεται, γιατί αυτό θα δημιουργούσε πανικό». Δεν είναι όλες οι απαγορεύσεις ασύμβατες με το δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης. Εξάλλου, η δημοκρατία δεν είναι μόνο ένα πολιτικό σύστημα με κάποιες φιλοσοφικές βάσεις, είναι και μια ιδεολογία που οφείλει να μάχεται για την ύπαρξή της, όσο κυνικό κι αν ακούγεται σε κάποιους.
Όμως, στην ουσία δε θέλω να μιλήσω για θέματα αρχής, αλλά για θέματα τακτικής. Σε αυτή τη βάση λοιπόν, δε θα διαφωνούσα αρχικά με μια απαγόρευση της Χρυσής Αυγής. Αλλά πότε; Τώρα που έχει φτάσει στο 10% ; Χαζό. Το μόνο που θα επιτευχθεί μέσω μιας τέτοιας πράξης είναι η ηρωοποίησή τους. Εάν πρόκειται για ζήτημα τακτικής θα έπρεπε να γίνει όταν ο Μιχαλολιάκος ήταν τουλάχιστον στο 2%, αν πρόκειται για θέμα αρχής θα μπορούσε να έχει γίνει όταν βρισκόταν στο 0%.
Όχι. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να μπορούν να δράσουν νόμιμα και στο μέλλον. Θα πρέπει ασφαλώς να διώκονται κάθε φορά που διαπράττουν μια παράνομη πράξη, αλλά δεν πρέπει να θεωρηθεί η ύπαρξή τους ιδιώνυμο αδίκημα. Ο φασισμός είναι μια ιδεολογία που το βασικότερο χαρακτηριστικό της είναι ο ανορθολογισμός και η έλλειψη του μέτρου. Αυτοί οι άνθρωποι δε γνωρίζουν όρια στις πράξεις τους και έτσι οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή. Πολλοί λένε ότι ο ναζισμός έχασε επειδή δεν ήξερε πότε να σταματήσει: Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Βέλγιο, Ολλανδία, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα – βάστα, πρέπει να επιτεθείς και στην ΕΣΣΔ δηλαδή; Με τον ίδιο τρόπο ενεργούν και οι εγχώριοι φυρερίσκοι.
Έπαρση χωρίς σταματημό. Είναι πολύ σωστή η φράση που λέει ότι «στην αρχή ο φασισμός κυνηγάει τους ‘άλλους’, μετά όλους». Κοιτάξτε τον Κασιδιάρη και τους φίλους του. Στην αρχή κυνηγούσαν μετανάστες, μετά παιδιά μεταναστών, ύστερα τουρίστες, ομοφυλόφιλους, καλλιτέχνες, ηθοποιούς στα θέατρα και νηπιαγωγούς. Ύστερα ήρθε η στιγμή των παπάδων: απειλές δέχτηκε ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος για τις αντιρατσιστικές του ιδέες, ενώ από τα πυρά των χρυσαυγιτών δε γλύτωσε ούτε ο αρχιεπίσκοπος. Αυτό ίσως να κάνει πολλούς θρησκευόμενους συμπολίτες μας που έλκονται από τα αντι-νεωτερικά κελευσματα της Χρυσής Αυγής, να το ξανασκεφτούν. Το τελευταίο κρούσμα ήταν η σκληρή φραστική επίθεση του Κασιδιάρη εναντίον αστυνομικών στην Κρήτη τους οποίους απείλησε με νεκρούς, μετά ότι θα τους μηνύσει και τελικά ότι θα τους γα…σει κι από πάνω. Μετά από αυτό μπορεί να το ξανασκεφτούν και τα όργανα της τάξης, ύστερα από το ανατριχιαστικό ποσοστό του 50% που έδωσαν στο ακροδεξιό κόμμα κατά τις προηγούμενες εκλογές. Ήδη, η Ένωση Αστυνομικών Υπάλληλων Αττικής τόνισε σε ανακοίνωσή της πως «αφού οι συγκεκριμένοι βουλευτές δεν μας σέβονται ως οφείλουν, τότε και εμείς ξεκάθαρα δηλώνουμε ότι δεν σεβόμαστε αυτούς». Είναι μια αλλαγή, μετά από την εικόνα του πειθήνιου αστυνομικού που είδαμε να δέχεται τις βρισιές αδιαμαρτύρητα.
Ας ξανασκεφτούν την απαγόρευση όσοι την επιθυμούν. Είναι λογικό να θέλουμε να εξαφανίσουμε από προσώπου γης αυτό το μίασμα. Είναι μια κίνηση αντανακλαστική, μετά από όλα όσα συνέβησαν πριν από μόλις 70 χρόνια. Τις προάλλες μιλούσα με ένα φίλο σε κάποιο μπαρ για τη Χρυσή Αυγή και το φασιστικό φαινόμενο γενικά και ο φίλος παρατήρησε ότι χαμήλωνα τη φωνή μου κάθε φορά που ανέφερα τη λέξη ‘φασισμός’, έστω και αν ήταν για θεωρητικούς λόγους. Δεν ήταν μόνο ο φόβος μήπως με περάσουν για υποστηρικτή της ακροδεξιάς από τα διπλανά τραπέζια. Ήταν μάλλον μια ασυνείδητη αίσθηση ότι μιλάω για κάτι ανίερο. Οι ανθρώπινες κοινωνίες, όταν κάτι τους προκαλεί μεγάλο κακό, όπως η αιμομιξία, το δαιμονοποιούν και το περνάνε στη σφαίρα της θρησκευτικότητας και του μη-ιερού. Η Αποκάλυψη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και του φασιστικού φαινομένου προκαλεί μια παρόμοια αίσθηση, σε όσους μπήκαν στον κόπο να μάθουν τι έγινε τότε ή το έμαθαν από τους μεγαλύτερους.
Μια αίσθηση κατανοητή, αλλά λανθασμένη. Η προσπάθεια ‘εξαφάνισης’ της Χρυσής Αυγής και ο εξοβελισμός της στο νομικό περιθώριο είναι λάθος στην παρούσα συγκυρία. Ας αφεθούν να δείξουν ποιοι πραγματικά είναι. Και αν και έτσι δεν καταλάβουμε με τι έχουμε να κάνουμε ανεβάζοντας το 10% στο 20 ή στο 30%, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Σε αυτήν την περίπτωση, αυτό που περνάμε τώρα με την πείνα, τα μνημόνια και τη διαφθορά, θα μας φαίνεται τότε ως ταξίδι στη μαγευτική Χονολουλού.
Σαμαράς: Τρισχειρότερα μνημόνια αν βγαίναμε από το ευρώ
1/12 17:43
0
"Αν η Ελλάδα εφαρμόσει όσα υπέγραψε και κυρίως τις διαρθρωτικές αλλαγές, δεν θα γίνουν άλλες περικοπές" διαβεβαιώνει ο Αντώνης Σαμαράς τονίζοντας πως η συμφωνία η οποία υπεγράφη στο Eurogroup "είναι βιώσιμη".
Ο πρωθυπουργός απάντησε στις επικρίσεις που δέχτηκε με αφορμή τις αποφάσεις, ενώ επιτέθηκε και σε όσους όπως λέει θα "χαίρονταν" μια αποτυχία της Ελλάδας. "Ντρέπομαι που υπάρχουν πολιτικοί που έδειξαν καθαρά πως θα χαίρονταν αν δεν είχαμε πάει καλά" αναφέρει και αποκαλεί "κακόβουλη" την κριτική ότι η λύση που δόθηκε δεν είναι οριστική και χαρακτηρίζει "γελοία πράγματα τα περί μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους".
"Δεν θα αφήσουμε τη διαφθορά να κάνει πάρτι εις υγείαν των κορόιδων" λέει ο πρωθυπουργός και αναφέρει πως "αντιδρούν όσοι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε". Ενώ προσθέτει πως αν η Ελλάδα έβγαινε από το ευρώ, "τα πράγματα θα ήταν τρισχειρότερα με χειρότερα μνημόνια".
Αναφορά με την επαναγορά χρέους, ο κ. Σαμαράς ξεκαθάρισε πως "δεν αφορά τα ασφαλιστικά ταμεία" και δηλώνει πως "κάποιοι δημιούργησαν θόρυβο εκεί που δεν υπάρχει θέμα". Μιλώντας στο Πρώτο Θέμα, υποστήριξε ότι τα χρήματα που θα μπουν στην αγορά το 2013, είναι περισσότερα από τα μέτρα λιτότητας και ότι εξασφαλίζεται η επάνοδος της ρευστότητας και σπάει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης.
ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ Συντεχνίες-πρύτανης έκαναν νοικοκύρη στο ΑΠΘ την ΕΛ.ΑΣ.
Του Δημήτρη Διαμαντίδη
Τραγελαφική το λιγότερο μπορεί να χαρακτηριστεί η κατάσταση στο μεγαλύτερο Πανεπιστήμιο της χώρας, στο ΑΠΘ, όπου οι πρυτανικές αρχές κατάφεραν να φέρουν το ίδρυμα σε αδιέξοδο, ξέμειναν από συμμάχους και φίλια ερείσματα και τελικά επήλθε η χθεσινή είσοδος των αστυνομικών δυνάμεων και η σύλληψη 11 εργολαβικών υπαλλήλων. Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που σημειώνεται ανάλογο περιστατικό εντός Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος.
Μετά τη χθεσινή επέμβαση της αστυνομίας, η οποία έφτασε να είναι αναπόφευκτη, οι τόνοι σκουπιδιών μέσα στις εγκαταστάσεις του ΑΠΘ είναι το μικρότερο πρόβλημα της Πρυτανείας.
Επί της ουσίας, η Πρυτανεία ήταν αυτή, που «νομιμοποίησε» την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων στο ΑΠΘ, καθώς όταν καλεί τη Δικαιοσύνη να δώσει λύση σε ένα μείζον πρόβλημα, τότε δε γίνεται τίποτε άλλο από το να της δίνει έμμεσα τη δυνατότητα να δράσει κατασταλτικά.
Δικαιοσύνη
Οι αστυνομικές δυνάμεις αποδείχθηκαν χθες εξαιρετικά αποτελεσματικές και μέσα σε λίγα λεπτά έβαλαν τέλος σε μία κατάληψη άνω των 70 ημερών, την οποία οι πρυτανικές αρχές δεν μπόρεσαν ούτε να αποτρέψουν αρχικά, αλλά ούτε και να διευθετήσουν με μία λογική λύση στην πορεία.
Ο πρύτανης Γ. Μυλόπουλος, που ζήτησε να απελευθερωθούν οι 11 συλληφθέντες, εγκλωβίστηκε στις δικές του επιλογές και τελικά τον «έπνιξαν» τα σκουπίδια. Αρχικά κάλεσε τη Δικαιοσύνη να επέμβει, μετά απευχόταν μία επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων και εν τέλει εισέπραξε το γινόμενο της αλλοπρόσαλλης αντιμετώπισης της απαράδεκτης κατάστασης με τα σκουπίδια στο ΑΠΘ.
Τώρα θα αντιμετωπίσει και τις συνέπειες της οργής πολλών φοιτητών, καθώς ήδη εδώ και ημέρες, ακόμη και η νεολαία του Συνασπισμού, τον κάλεσε να παραιτηθεί και καταδίκασε κάθε σκέψη για είσοδο αστυνομικών δυνάμεων στο πανεπιστήμιο.
«Να ξεκουμπιστεί, να σηκωθεί να φύγει, είναι κλαίουσα Μαγδαληνή» είπε χθες για τον κ. Μυλόπουλο ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (ΕΚΘ), Π. Τσαραμπουλίδης, αναφερόμενος στις εκκλήσεις του πρώτου να αφεθούν ελεύθεροι οι συλληφθέντες.
«Βομβαρδισμένο» τοπίο
Η εμφάνιση του πρύτανη στο τέλος Αυγούστου, στην τελευταία μεγάλη συνέντευξή του προς όλα τα ΜΜΕ, δεν προμήνυε σε τίποτε για το τι θα επακολουθούσε, όταν κατακεραύνωνε όσους τολμούσαν να μιλήσουν για αδιαφάνεια στο πανεπιστήμιο και μοίραζε αγωγές κατά δημοσιογράφων.
Η εμφάνιση του πρύτανη στο τέλος Αυγούστου, στην τελευταία μεγάλη συνέντευξή του προς όλα τα ΜΜΕ, δεν προμήνυε σε τίποτε για το τι θα επακολουθούσε, όταν κατακεραύνωνε όσους τολμούσαν να μιλήσουν για αδιαφάνεια στο πανεπιστήμιο και μοίραζε αγωγές κατά δημοσιογράφων.
Η εικόνα του κ. Μυλόπουλου, περιστοιχισμένου τότε από τα μέλη της Πρυτανείας, έρχεται σε αντιδιαστολή με τη σημερινή κατάσταση, όπου πλέον υπάρχει ρήγμα ακόμη και στις αγαστές σχέσεις του με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ήταν μόνο η πρόσφατη ανακοίνωση της Νεολαίας του Συνασπισμού, αλλά και η εκκωφαντική σιωπή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες στο ΑΠΘ. Ο κατήφορος για το ΑΠΘ από τον Σεπτέμβριο και μετά ήταν συνεχής και οι πρυτανικές αρχές σταδιακά έχασαν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.
Οι πάνω από έξι προκαταρκτικές εξετάσεις από τη Δικαιοσύνη, που είναι σε εξέλιξη για διάφορα ζητήματα, και η έναρξη πριν από 2,5 μήνες των κινητοποιήσεων των εργολαβικών υπαλλήλων στην καθαριότητα, μετέτρεψαν το ΑΠΘ σε «χαβούζα».
Η «κόντρα» με τους εργολαβικούς
Το αδιέξοδο των κινητοποιήσεων των εργολαβικών υπαλλήλων και οι εκατοντάδες απολύσεις, τις οποίες «εισέπραξαν», ήταν το «κερασάκι στην τούρτα» και βέβαια στράφηκαν κατά της Πρυτανείας, θεωρώντας ότι τους χρησιμοποίησε ως πολιορκητικό κριό των διεκδικήσεών της, έναντι του υπουργείου Παιδείας.
Το αδιέξοδο των κινητοποιήσεων των εργολαβικών υπαλλήλων και οι εκατοντάδες απολύσεις, τις οποίες «εισέπραξαν», ήταν το «κερασάκι στην τούρτα» και βέβαια στράφηκαν κατά της Πρυτανείας, θεωρώντας ότι τους χρησιμοποίησε ως πολιορκητικό κριό των διεκδικήσεών της, έναντι του υπουργείου Παιδείας.
Το διεφθαρμένο και πανάκριβο σύστημα των εργολαβιών, που ταλανίζουν το ΑΠΘ επί δεκαετίες, κατέρρευσε παταγωδώς και τα «σκουπίδια» παρέσυραν τους πάντες.
Οι επισημάνσεις του προέδρου του ΕΚΘ, Π. Τσαραμπουλίδη, τον οποίο ο κ. Μυλόπουλος κατονόμασε ως ανεκδιήγητο, ήταν αποκαλυπτικές και επιτάχυναν τις εξελίξεις. Ο πρόεδρος του ΕΚΘ είπε πως οι κινητοποιήσεις των εργολαβικών υπαλλήλων «ξεκίνησαν με τις ευλογίες του πρύτανη και του αντιπρύτανη, για να μην πω με την παρότρυνσή τους». Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η αναφορά του περί παρακίνησης από τον πρύτανη, προκειμένου οι εργολαβικοί υπάλληλοι να μεταφέρουν τη διαμαρτυρία τους και στην Αθήνα και στο πλαίσιο αυτό να προχωρήσουν σε κατάληψη του υπουργείου Παιδείας.
Εκβιασμός
Ο λόγος που ο πρύτανης ήθελε τις κινητοποιήσεις δόθηκε επίσης από τον κ. Τσαραμπουλίδη, ο οποίος τόνισε ότι ο κ. Μυλόπουλος εξώθησε τους εργαζόμενους στις διαμαρτυρίες για να εκβιάσει το υπουργείο Παιδείας για να του δώσει επιπλέον χρήματα, «αφού είχε κάνει μία διαχείριση μαζί με τον αντιπρύτανη, κ. Παντή, η οποία ήταν έξω από κάθε λογική». Το τέλος, όμως, αυτό αποδείχθηκε πολύ δύσκολο και ο κ. Μυλόπουλος απέκτησε και νέο πρόβλημα, όταν μαζί με τις υπόλοιπες αρχές (κοσμήτορες, πρόεδροι σχολών κ.α.) του ΑΠΘ ζήτησε την παρέμβαση της Δικαιοσύνης για να λήξει η κατάληψη των εργολαβικών στο κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ.
Ο λόγος που ο πρύτανης ήθελε τις κινητοποιήσεις δόθηκε επίσης από τον κ. Τσαραμπουλίδη, ο οποίος τόνισε ότι ο κ. Μυλόπουλος εξώθησε τους εργαζόμενους στις διαμαρτυρίες για να εκβιάσει το υπουργείο Παιδείας για να του δώσει επιπλέον χρήματα, «αφού είχε κάνει μία διαχείριση μαζί με τον αντιπρύτανη, κ. Παντή, η οποία ήταν έξω από κάθε λογική». Το τέλος, όμως, αυτό αποδείχθηκε πολύ δύσκολο και ο κ. Μυλόπουλος απέκτησε και νέο πρόβλημα, όταν μαζί με τις υπόλοιπες αρχές (κοσμήτορες, πρόεδροι σχολών κ.α.) του ΑΠΘ ζήτησε την παρέμβαση της Δικαιοσύνης για να λήξει η κατάληψη των εργολαβικών στο κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ.
Ο πρύτανης έμεινε μόνος να απευθύνει εκκλήσεις λήξης της κατάληψης, ενώ ο αντιπρύτανης Γ. Παντής, έχοντας καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, τάχθηκε ξεκάθαρα κατά της όποιας επέμβασης της Αστυνομίας.Ο φέρελπις τεχνοκράτης καθηγητής Γ. Μυλόπουλος, που είχε όλα τα φόντα πριν γίνει πρύτανης να μετεξελιχθεί επαγγελματικά και ακαδημαϊκά και να αφήσει με την προσφορά του το «αποτύπωμά» του και στο ΑΠΘ και στην ίδια τη Θεσσαλονίκη, έχει περιέλθει σε μόνιμη κατάσταση άμυνας. Ο κ. Μυλόπουλος υπερέβη τα εσκαμμένα, καθώς ούτε δικαίωμα να αντιτίθεται στη νομοθεσία περί των ΑΕΙ έχει και βέβαια οφείλει, ιδιαίτερα σήμερα, να δίνει πλήρη και αδιάκοπο λογαριασμό στις αρμόδιες αρχές όχι μόνο για το πού δαπανώνται τα χρήματα του ΑΠΘ, αλλά κυρίως για τη σκοπιμότητα αυτών καθεαυτών των δαπανών.
Η υπόθεση με τα σκουπίδια και τη βρομιά στο campus του πανεπιστημίου επέφερε και τη μέγιστη ζημιά, την αποξένωση του ΑΠΘ από την ίδια την πόλη, καθώς στη συνείδηση των Θεσσαλονικέων δεν έφταιξαν οι εργολαβικοί υπάλληλοι γι' αυτή την κατάντια, αλλά αυτός που κρατά τα κλειδιά του πανεπιστημίου.
2012-12-01 13:00:11
«Η Αθήνα έχει καταφέρει πολλά», δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά την εισήγηση του, στην ολομέλεια του ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου, πριν από την ψηφοφορία για την έγκριση των αποφάσεων του τελευταίου Eurogroup. Επανέλαβε ωστόσο την αντίθεσή του στο «κούρεμα» του χρέους και διευκρίνισε ότι η βοήθεια συνδέεται με εφαρμογή των υποχρεώσεων από την πλευρά της Ελλάδας.
«Κατά βάση αποφασίζουμε για την συνέχιση ή την διακοπή της βοήθειας – με όλες τις συνέπειες τις οποίες θα είχε ένα τέτοιο βήμα για τους Έλληνες και την Ευρώπη», δήλωσε ο κ. Σόιμπλε και επισήμανε ότι η Γερμανία έχει επωφεληθεί όσο κανείς από το ευρώ και, επομένως, έχει να χάσει τα περισσότερα από ενδεχόμενη κατάρρευση της Ευρωζώνης. «Ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας ίσως οδηγούσε και στην διάλυση της Ευρωζώνης», τόνισε.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επισήμανε ακόμη ότι «ξεκινούν τα πρώτα βήματα προόδου, αλλά ο δρόμος για τους Έλληνες είναι ακόμη μακρύς» και προσέθεσε ότι «παραλείψεις δεκαετιών δεν μπορούν αναπληρωθούν μέσα σε δύο χρόνια»
. Αναφερόμενος στην έκθεση της τρόικας, ανέφερε ότι επισημαίνει ότι υπήρξαν σημαντικές καθυστερήσεις- και λόγω των εκλογών. «Η τρόικα διαπιστώνει ότι οι Έλληνες χρειάζονται δύο χρόνια παραπάνω για να πετύχουν τους στόχους και αυτό οδηγεί αναγκαστικά σε ένα χρηματοδοτικό κενό. Αυτό πρέπει τώρα να το καλύψουμε», δήλωσε και κάλεσε τους βουλευτές να υπερψηφίσουν το σχέδιο.
Επαινώντας την Ελλάδα για την πρόοδο που έχει πετύχει, ο κ. Σόιμπλε αναφέρθηκε στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, στη μείωση του κόστους παραγωγής, στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη, στη μείωση του κατώτατου μισθού και στις περικοπές των δαπανών για την υγεία. «Όλα αυτά τα βήματα θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν επιπλέον δισεκατομμύρια βοήθειας για την Αθήνα», υπογράμμισε.
Ο κ. Σόιμπλε περιέγραψε την κατάσταση στην Ελλάδα με αναφορές στις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης και έκανε λόγο για «πλασματική ευημερία». «Οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν μπορούν περιγραφούν με συνηθισμένες λέξεις, όπως άνοδος ή κάθοδος. Πολύ περισσότερο, παρακολουθεί κάνεις την κατάρρευση μιας πλασματικής ευημερίας, η οποία χρηματοδοτείτο με δανεικά. Περισσότερο θα μπορούσε κάνεις να συγκρίνει τις εξελίξεις με την κατάσταση στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης, μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Για αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε διαρθρωτικές αλλαγές», εξήγησε και συμπλήρωσε ότι τα μέτρα τα οποία θα ψηφιστούν σήμερα οδηγούν στο ότι θα μπορέσει το πρόγραμμα βοήθειας να συνεχίσει να χρηματοδοτείται και στο ότι το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα θα μειωθεί.
«Οι Έλληνες όμως θα λάβουν αυτή τη βοήθεια, μόνον εάν εφαρμόσουν τις υποχρεώσεις τους με συνέπεια βήμα προς βήμα. Δεν επιτρέπεται να δίνουμε λάθος κίνητρα, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μείωση των προσπαθειών», προειδοποίησε και απέρριψε για μια ακόμη φορά το ενδεχόμενο νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. «Εάν θα διαγράφαμε χρέος, θα σήμαινε σίγουρα το λάθος κίνητρο για λιτότητα», τόνισε.
Πηγή
logioshermes
«Κατά βάση αποφασίζουμε για την συνέχιση ή την διακοπή της βοήθειας – με όλες τις συνέπειες τις οποίες θα είχε ένα τέτοιο βήμα για τους Έλληνες και την Ευρώπη», δήλωσε ο κ. Σόιμπλε και επισήμανε ότι η Γερμανία έχει επωφεληθεί όσο κανείς από το ευρώ και, επομένως, έχει να χάσει τα περισσότερα από ενδεχόμενη κατάρρευση της Ευρωζώνης. «Ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας ίσως οδηγούσε και στην διάλυση της Ευρωζώνης», τόνισε.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών επισήμανε ακόμη ότι «ξεκινούν τα πρώτα βήματα προόδου, αλλά ο δρόμος για τους Έλληνες είναι ακόμη μακρύς» και προσέθεσε ότι «παραλείψεις δεκαετιών δεν μπορούν αναπληρωθούν μέσα σε δύο χρόνια»
Επαινώντας την Ελλάδα για την πρόοδο που έχει πετύχει, ο κ. Σόιμπλε αναφέρθηκε στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, στη μείωση του κόστους παραγωγής, στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη, στη μείωση του κατώτατου μισθού και στις περικοπές των δαπανών για την υγεία. «Όλα αυτά τα βήματα θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν επιπλέον δισεκατομμύρια βοήθειας για την Αθήνα», υπογράμμισε.
Ο κ. Σόιμπλε περιέγραψε την κατάσταση στην Ελλάδα με αναφορές στις χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης και έκανε λόγο για «πλασματική ευημερία». «Οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν μπορούν περιγραφούν με συνηθισμένες λέξεις, όπως άνοδος ή κάθοδος. Πολύ περισσότερο, παρακολουθεί κάνεις την κατάρρευση μιας πλασματικής ευημερίας, η οποία χρηματοδοτείτο με δανεικά. Περισσότερο θα μπορούσε κάνεις να συγκρίνει τις εξελίξεις με την κατάσταση στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης, μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Για αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε διαρθρωτικές αλλαγές», εξήγησε και συμπλήρωσε ότι τα μέτρα τα οποία θα ψηφιστούν σήμερα οδηγούν στο ότι θα μπορέσει το πρόγραμμα βοήθειας να συνεχίσει να χρηματοδοτείται και στο ότι το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα θα μειωθεί.
«Οι Έλληνες όμως θα λάβουν αυτή τη βοήθεια, μόνον εάν εφαρμόσουν τις υποχρεώσεις τους με συνέπεια βήμα προς βήμα. Δεν επιτρέπεται να δίνουμε λάθος κίνητρα, τα οποία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μείωση των προσπαθειών», προειδοποίησε και απέρριψε για μια ακόμη φορά το ενδεχόμενο νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. «Εάν θα διαγράφαμε χρέος, θα σήμαινε σίγουρα το λάθος κίνητρο για λιτότητα», τόνισε.
Πηγή
logioshermes
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOW
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)