Κυρίες και κύριοι,
Πρώτα από όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στη σημερινή ημερίδα.
Σας παρακαλώ να κρατήσετε στη μνήμη σας τις εικόνες του βίντεο που είδατε... Μας αφορούν όλους. Στη Δράση φιλοδοξούμε να βάλουμε τις βάσεις για να φύγουμε από τις εικόνες του πρώτου μέρους και να οδηγηθούμε σε λύσεις που βασίζονται στο δεύτερο μέρος.
Είναι πιο σημαντικό από ποτέ να συμμετάσχουμε όλοι στη μάχη για να παραμείνουμε στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί που ανήκουμε. Εκεί που μας κατατάσσει η ιστορία μας.
Δεν θα επαναλάβω σήμερα αυτά που κατά καιρούς λέω και γράφω για την κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε. Δεν θα αναφερθώ στα κακώς κείμενα, στις παραλείψεις, στους κινδύνους. Μολονότι είναι αλήθεια ότι τα κακώς κείμενα είναι αμέτρητα, οι παραλείψεις τρομερές και οι κίνδυνοι, δυστυχώς, τεράστιοι και υπαρκτοί.
Είναι ανθρώπινο και εύκολο να μιλάμε για τις αγωνίες μας. Όλοι μας θέλουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να εκφράσουμε την αγανάκτηση μας, καμιά φορά και την οργή μας. Ως υπεύθυνοι άνθρωποι και πολίτες πρέπει όμως να εκφράσουμε ιδέες, λύσεις, προτάσεις διεξόδου. Οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη. Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος ύπαρξης της Δράσης. Να πάμε από τα λόγια, τα ατέλειωτα λόγια, στη δράση.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υποστηρίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας είναι το ανοικονόμητο μέγεθος του κράτους. Δεν είναι απλώς μεγάλο. Είναι ακριβό, πολυτελές, δυσκίνητο, αναποτελεσματικό, πελατειακό και ό,τι άλλο κοσμητικό σκεφτείτε. Η διατροφή του θηριώδους κράτους μέχρι το 2010 ήταν οι φόροι και τα δανεικά. Τα δανεικά τελείωσαν και έμειναν οι φόροι. Γι αυτό αυξάνονται συνεχώς καταστρέφοντας ότι απέμεινε από έφεση για δουλειά και δημιουργία. Η λύση είναι προφανής. Το κράτος πρέπει επειγόντως να μπει σε αυστηρή δίαιτα. Να αποβάλλει κάθε περισσευούμενο λίπος, κάθε τι το περιττό. Έτσι ώστε να δημιουργηθεί χώρος για μείωση των φόρων, για επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Αλλά δεν φθάνουν μόνο αυτά.
Χρειάζεται μια άλλη θεώρηση της επιχείρησης και της επιχειρηματικότητας. Να κατανοήσουμε ότι είναι η μόνη μηχανή παραγωγής ευημερίας. Η εταιρεία, ως κατασκευή, ως τρόπος συνεργασίας, είναι η κοινωνική ανακάλυψη που οδήγησε τον Δυτικό κόσμο και σήμερα την Ασία στην πρόοδο και στην ευημερία. Γι αυτό η Δράση ασχολείται σήμερα με την επιχειρηματικότητα. Διότι πιστεύει ότι η επιχειρηματικότητα και όχι το κράτος θα μας βγάλει από τον πάτο του πηγαδιού.
Θα μιλήσουμε για την Ελλάδα. Θέλω να σας παρακαλέσω να σκεφτούμε θετικά. Τι αγαπάμε από την Ελλάδα; Πότε και γιατί νοιώθουμε υπερήφανοι για την Ελλάδα; Τι θα θέλαμε να είναι η Ελλάδα; Πως την οραματιζόμαστε; Τι θέλουμε να εξασφαλίσουμε για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας;
Αν σκεφτούμε θετικά, θα δράσουμε θετικά.
Το προϊόν της θετικής σκέψης πρέπει να το μετατρέψουμε σε ατομικό έργο και δράση. Κυρίως όμως σε συλλογικό έργο. Διότι, έτσι όπως είναι τα πράγματα μόνο με ενισχυμένη συλλογικότητα θα ανταπεξέλθουμε.
Όλοι μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι σε αυτό τον αγώνα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε. Αν δεν ξέρετε πως να βοηθήσετε, ρωτήστε. Είναι στο χέρι μας να κερδίσουμε τη μάχη και να αλλάξουμε το κατεστημένο που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.
Η διεθνής ταυτότητα και εικόνα της Ελλάδας είναι ό,τι σκέφτονται οι ξένοι για μας. Ό,τι τους έρχεται στο μυαλό όταν λες Ελλάδα. Αυτό που πρώτα τους έρχεται στο μυαλό, είναι αυτό που εμείς εκπέμπουμε. Αυτό που εμείς επικοινωνούμε με όσα λέμε και κυρίως με όσα κάνουμε. Και τι επικοινωνούμε; Σε τελική ανάλυση ό,τι έχουμε εμείς, στο δικό μας μυαλό, για την Ελλάδα. Πιστεύω ότι οι ξένοι διαμορφώνουν την εικόνα τους για την Ελλάδα από την εικόνα που έχουμε εμείς για την Ελλάδα.
Αν εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε διεφθαρμένοι, αργά ή γρήγορα θα το επικοινωνήσουμε και δεν θα αργήσουν οι ξένοι να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη.
Επανέρχομαι στην ανάγκη να σκεφτούμε θετικά για την Ελλάδα. Αν το κάνουμε, σύμφωνα με τη θεωρία μου, θα σκεφτούν θετικά για την Ελλάδα και οι ξένοι. Αν έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, θα έχουν και οι ξένοι εμπιστοσύνη.
Στην ιστορία μας σκεφτήκαμε, εμείς οι Έλληνες, και επικοινωνήσαμε έννοιες που απέκτησαν παγκόσμια ακτινοβολία: Ήθος, ηθική, εντιμότητα, ειλικρίνεια, αξιοκρατία, αξιοπιστία, ομάδα, αγάπη, δημοκρατία, πολίτης, συλλογικότητα, φιλότιμο, τόλμη, θάρρος, περηφάνια και εκατοντάδες άλλες.
Μπορεί σήμερα να έχουμε ποδοπατήσει αυτές τις έννοιες, αλλά, αν κάποτε τις σκεφτήκαμε και μας οδήγησαν σε κοσμοϊστορικά επιτεύγματα μπορούμε να τις σκεφτούμε ξανά, να τις κάνουμε πάλι ειλικρινά δικές μας.
Έχουμε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον, θαυμαστό και πανίσχυρο πολιτιστικό παρελθόν. Αυτός είναι ο πλούτος μας. Αυτός και οι άνθρωποί μας. Αυτόν τον πλούτο τον αφήνουμε σχεδόν ανεκμετάλλευτο ή τον κακοποιούμε σε μια κοντόφθαλμη θεώρηση του ατομικού συμφέροντος μας. Πρέπει να δράσουμε δημιουργικά και κυρίως συλλογικά για να μας αποδώσει αυτός ο πλούτος σήμερα. Περιβάλλον, Πολιτισμός και Παιδεία, είναι οι τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους πιστεύω ότι μπορούμε να εδράσουμε την μελλοντική πορεία μας και την ευημερία μας.
Αν σκεφτούμε θετικά, θα δράσουμε θετικά.
Είναι τώρα, στη μέση μιας απίστευτης κρίσης, η σωστή στιγμή να σκεφτούμε το μέλλον; Σωστότερη παρά ποτέ, νομίζω εγώ!
Ασφαλώς πρέπει πρώτα να ξεπεράσουμε την κρίση με άμεσες και αποφασιστικές κινήσεις. Παράλληλα όμως πρέπει να διαμορφώσουμε το μέλλον μας με ειλικρίνεια και τόλμη. Να ξανατοποθετήσουμε τις αξίες μας, σωστά στη συνείδηση μας.
Να φύγουμε από τις φράσεις «Δεν βαριέσαι» και «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» και να πούμε «Με νοιάζει» και «Δουλεύοντας όλοι μαζί θα πετύχουμε».
Και ακόμη να πιστέψουμε ότι "Όλα γίνονται, από εμάς εξαρτάται".
Θέλω να σκεφτούμε θετικά το μέλλον για να έχουμε μέλλον. Να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η κρίση μπορεί να μας βοηθήσει να φτιάξουμε γερά θεμέλια για το αύριο. Να γκρεμίσουμε το σαθρό για να χτίσουμε σωστά. Σε όλους τους τομείς. Μπορούμε να το κάνουμε. Χωρίς μαγικά και χωρίς δανεικά. Με δουλειά, στόχευση και σχεδιασμό και πάνω από όλα συνεργασία και συλλογική προσπάθεια.
Αυτό που μπορώ να σας πω με κατηγορηματικότητα είναι ότι αν δεν είχα πίστη στο τι πραγματικά σημαίνει Ελλάδα και στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες δεν θα ασχολιόμουν πια με την πολιτική.
Πιστεύω ακλόνητα στις τεράστιες συλλογικές δυνατότητες των Ελλήνων και του απανταχού Ελληνισμού και γι αυτό εξοργίζομαι όταν διαπιστώνω με πόση επιπολαιότητα, με πόση αμεριμνησία αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας.
Πιστέψτε στην Ελλάδα.
Δώστε ψήφο εμπιστοσύνης στον εαυτό σας.
Η Δράση στηρίζει όσους θέλουν να τα καταφέρουν με τις δικές τους δυνάμεις.
Σάββατο 31 Μαρτίου 2012
8/03/2012 - 11:15 / σχόλια (0) Χρεοκοπία και ελπίδα Γιώργος Βερνίκος μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Στη δικτατορία οι δεσμοφύλακες ήταν ορατοί,
είχαν όνομα και έβλεπες καθαρά την πηγή της βαναυσότητας.
Σήμερα νιώθεις πολλές φορές βαναυσότητα,
αλλά δεν μπορείς να τη διαγνώσεις, άρα δεν μπορείς ν’ αμυνθείς.
Απόσπασμα από σημείωμα του Δημήτρη Τσάτσου στο Γιώργο Βερνίκο
Όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, τόσο ο Κώστας Καραμανλής, όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά και γενικότερα η πολιτική ηγεσία της χώρας, γνώριζαν ότι η Ελλάδα βάδιζε προς τη χρεοκοπία. Είναι εκπληκτική η έλλειψη ικανότητας να αντιληφθούν το βάθος της κρίσης, να τη διαχειριστούν και να καθοδηγήσουν σωστά το λαό.
Ανεξάρτητα από τις διεθνείς οικονομικές ανισορροπίες και τις διάφορες θεωρίες περί συνομωσιών, στη χρεοκοπία φτάσαμε λόγω του κρατισμού που επικράτησε σαν κεντρική κοινωνική προσδοκία. Έτσι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την εκτός ορίων δυνάμωση του κομματισμού. Οι κομματικοί μηχανισμοί, χάριν των πελατειακών σχέσεων, απαξίωσαν κάθε έννοια αξιοκρατίας, διέλυσαν τη δημόσια διοίκηση, επέτρεψαν τη διόγκωση του δημόσιου χρέους και τη λεηλασία του εθνικού πλούτου από ιδιοτελή και συντεχνιακά συμφέροντα.
Η χρεοκοπία, με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμικών μας εταίρων, Ε.Ε., Ε.Κ.Τ και Δ.Ν.Τ., όσο επώδυνη και αν είναι, φαντάζει η καλύτερη επιλογή για ένα νέο ξεκίνημα. Αλλά και αυτό είναι δύσκολο να έχει την όποια θετική κατάληξη αν δεν υπάρξει μια πολυθεσμική συμφωνία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, της δικαστικής εξουσίας και των κοινωνικών εταίρων. Μία συμφωνία με στόχο την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους, την ταχύτερη και σωστότερη απονομή δικαιοσύνης και τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης για άμεσες και υγιείς επενδύσεις.
Είναι σημαντικό στην προεκλογική περίοδο να αναδειχθούν τρεις προτεραιότητες:
1) Ανάγκη άμεσης βελτίωσης του αισθήματος ασφάλειας, του ελέγχου της λαθρομετανάστευσης και της βελτίωσης της πραγματικής ζωής στο κέντρο της Αθήνας.
2) Ανάγκη επανεξέτασης και επανασχεδιασμού κάθε κρατικής δαπάνης. Επιπλέον να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στον τρόπο διαβίωσης της ηγεσίας, η οποία να δείχνει στην πράξη ότι συμμετέχει έμπρακτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός.
3) Οι κοινωνικοί εταίροι, ιδίως μετά την ουσιαστική ακύρωση των συνδικαλιστικών εκπροσώπων εργοδοτών και εργαζομένων από τη μνημονιακή λογική, να συμβάλουν και αυτοί στην απαίτηση να οικοδομηθεί μέσα από τις στάχτες ένα νέο παράδειγμα συνεννόησης, εκπροσώπησης και διακυβέρνησης.
Στην προσπάθεια να κερδίσουμε χρόνο από τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα πρέπει να είμαστε όχι απλά σταθεροί, αλλά και πρωτεργάτες στην προώθηση συνεργασίας των ευρωπαϊκών λαών για βιωσιμότητα και ισοσκελισμό των προϋπολογισμών και για αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι μπορεί να έχει αξία η φωνή μας για να εξασφαλίσουμε ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε με αξιοπρέπεια κονδύλια για ανάπτυξη, να επισημάνουμε και να αναδείξουμε αντιφάσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Πρέπει όμως να ξέρουμε ότι πέρα από τα ωραία λόγια, η όποια δημοσιονομική προσαρμογή με αναπτυξιακές διαδικασίες προαπαιτεί κλίμα εμπιστοσύνης και μάλιστα εμπιστοσύνης για άμεσες και υγιείς επενδύσεις.
Γύρω βέβαια από τις λέξεις «ανάπτυξη» και «επένδυση» ο καθένας δίνει το δικό του περιεχόμενο. Προσωπικά πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος, ο ωραιότερος στον κόσμο, που με καλή διοίκηση θα μπορούσε να μας εξασφαλίσει υψηλό βιοτικό επίπεδο. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες στο χώρο του τουρισμού, των σύνθετων τουριστικών επενδύσεων και των είκοσι ένα τουριστικών θεματικών ενοτήτων(θαλάσσιος, συνεδριακός, γαστρονομικός, θρησκευτικός, ορεινός, καταδυτικός, αθλητικός, κλπ), στη ναυτιλία και τη ναυτιλιακή υποδομή (απαραίτητη επανίδρυση του Υπουργείου Ναυτιλίας με δομή και αρμοδιότητες που να σηματοδοτεί την ιδιαίτερη σημασία της θάλασσας για τους έλληνες), σε επιλεγμένες ποιοτικές και βιολογικές αγροτικές καλλιέργειες, σε μη μεταλλαγμένες ζωοτροφές, στην ενέργεια και ιδιαίτερα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπου η χώρα μας μπορεί να πρωτοστατήσει στη λεγόμενη «πράσινη ενέργεια», στον ορυκτό πλούτο –τονίζοντας την ανάγκη για διαφάνεια, διατηρώντας την προσωπική μου αντίθεση για πετρελαϊκές γεωτρήσεις στο Αιγαίο- στη βελτίωση των υποδομών, στην ενθάρρυνση της καινοτομίας και την ανάληψη ρίσκου και στην επανεξέταση των ελεύθερων ζωνών προς όφελος της μεταποίησης και του εμπορίου. Χρειάζονται και συγκεκριμένοι υψηλοί στόχοι, όπως το να γίνει η Ελλάδα παγκόσμιο κέντρο του θαλάσσιου τουρισμού και ιδιαίτερα της ιστιοπλοΐας, ο Πειραιάς παγκόσμιο ναυτιλιακό κέντρο και διακομιστικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου, η Θεσσαλονίκη εμπορικό και οικονομικό κέντρο των Βαλκανίων. Τεχνοκρατικά υψηλόβαθμα στελέχη στη Δημόσια Διοίκηση με διακομματική υποστήριξη, ιδιαίτερα στον τομέα των δημόσιων εσόδων, του τουρισμού και της ναυτιλίας, μπορούν να συμβάλουν θετικά.
Ο χωροταξικός σχεδιασμός, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας, η ανάδειξη του πολιτισμού και η διαφύλαξη του περιβάλλοντος, στα πλαίσια της ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης, είναι προαπαιτούμενα. Προαπαιτούμενο είναι και η αντιστροφή της εικόνας της Ελλάδας διεθνώς, που τα τελευταία δύο χρόνια έχει πληγεί αρνητικά.
Το κλίμα όμως της εμπιστοσύνης για επενδύσεις – και εδώ έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα οι επενδύσεις που γίνονται από την αποταμίευση της ελληνικής ναυτιλίας, από μικρούς έλληνες επενδυτές που θέλουν να προκόψουν στον τόπο τους, καθώς και από ξένους με μακροχρόνιο επενδυτικό ορίζοντα - βρίσκεται σε αντίθεση με τη μέχρι σήμερα δομή της κομματοκρατίας και των συμμάχων της στην Ελλάδα, που με την πολυνομία, το νομικισμό και τον υπαλληλισμό, έχει ουσιαστικά παγώσει τις επενδύσεις πολύ πριν την κρίση.
Η πρώτη δουλειά ενός κράτους είναι να συλλέγει φόρους και κάθε κράτος συλλέγει τόσους φόρους όσους μπορεί. Η πάταξη της φοροδιαφυγής πρέπει να γίνεται με πράξεις και όχι με λόγια, που μάλιστα καταλήγουν στο να πληρώνουν περισσότερους φόρους οι ήδη φορολογούμενοι. Ούτε δικαιολογούνται υψηλότερες δημόσιες δαπάνες με το επιχείρημα ότι ΘΑ μαζέψουμε φόρους για να τις καλύψουμε. Οι φορολογικοί συντελεστές πρέπει να έχουν αντιστοιχία με το επίπεδο εμπιστοσύνης που έχει κατακτηθεί μεταξύ κράτους και πολιτών. Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα οι μεγάλοι συντελεστές σκοτώνουν την οικονομία και μειώνουν, πέρα από κάποιο σημείο, τα δημόσια έσοδα. Το ίδιο και τα υψηλότερα του κανονικού τεκμήρια διαβίωσης. Το σταθερό φορολογικό πλαίσιο είναι προαπαιτούμενο για επενδύσεις.
Στην προεκλογική περίοδο θα πρέπει ν’ αναδειχθούν στρατηγικές με συγκεκριμένα μέτρα και υψηλού επιπέδου μετρήσιμα αποτελέσματα. Θα πρέπει ν’ αναδειχθεί ένα νέο όραμα για μια πατρίδα αναπτυγμένη, ανταγωνιστική, ισχυρή, ανθρώπινη, μια πατρίδα που μας αξίζει. Θα τα καταφέρουμε;
*Ο Γιώργος Βερνίκος επαγγελματικά έχει ασχοληθεί κυρίως με την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού. Είναι μέλος σειράς Οργανώσεων και Επιμελητηρίων που έχουν στόχο την επιχειρηματική, πολιτιστική και κοινωνική ανάκαμψη της χώρας μας, την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη και την προστασία του περιβάλλοντος.
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Στη δικτατορία οι δεσμοφύλακες ήταν ορατοί,
είχαν όνομα και έβλεπες καθαρά την πηγή της βαναυσότητας.
Σήμερα νιώθεις πολλές φορές βαναυσότητα,
αλλά δεν μπορείς να τη διαγνώσεις, άρα δεν μπορείς ν’ αμυνθείς.
Απόσπασμα από σημείωμα του Δημήτρη Τσάτσου στο Γιώργο Βερνίκο
Όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, τόσο ο Κώστας Καραμανλής, όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά και γενικότερα η πολιτική ηγεσία της χώρας, γνώριζαν ότι η Ελλάδα βάδιζε προς τη χρεοκοπία. Είναι εκπληκτική η έλλειψη ικανότητας να αντιληφθούν το βάθος της κρίσης, να τη διαχειριστούν και να καθοδηγήσουν σωστά το λαό.
Ανεξάρτητα από τις διεθνείς οικονομικές ανισορροπίες και τις διάφορες θεωρίες περί συνομωσιών, στη χρεοκοπία φτάσαμε λόγω του κρατισμού που επικράτησε σαν κεντρική κοινωνική προσδοκία. Έτσι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για την εκτός ορίων δυνάμωση του κομματισμού. Οι κομματικοί μηχανισμοί, χάριν των πελατειακών σχέσεων, απαξίωσαν κάθε έννοια αξιοκρατίας, διέλυσαν τη δημόσια διοίκηση, επέτρεψαν τη διόγκωση του δημόσιου χρέους και τη λεηλασία του εθνικού πλούτου από ιδιοτελή και συντεχνιακά συμφέροντα.
Η χρεοκοπία, με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμικών μας εταίρων, Ε.Ε., Ε.Κ.Τ και Δ.Ν.Τ., όσο επώδυνη και αν είναι, φαντάζει η καλύτερη επιλογή για ένα νέο ξεκίνημα. Αλλά και αυτό είναι δύσκολο να έχει την όποια θετική κατάληξη αν δεν υπάρξει μια πολυθεσμική συμφωνία μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, της δικαστικής εξουσίας και των κοινωνικών εταίρων. Μία συμφωνία με στόχο την αποτελεσματική λειτουργία του κράτους, την ταχύτερη και σωστότερη απονομή δικαιοσύνης και τη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης για άμεσες και υγιείς επενδύσεις.
Είναι σημαντικό στην προεκλογική περίοδο να αναδειχθούν τρεις προτεραιότητες:
1) Ανάγκη άμεσης βελτίωσης του αισθήματος ασφάλειας, του ελέγχου της λαθρομετανάστευσης και της βελτίωσης της πραγματικής ζωής στο κέντρο της Αθήνας.
2) Ανάγκη επανεξέτασης και επανασχεδιασμού κάθε κρατικής δαπάνης. Επιπλέον να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στον τρόπο διαβίωσης της ηγεσίας, η οποία να δείχνει στην πράξη ότι συμμετέχει έμπρακτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός.
3) Οι κοινωνικοί εταίροι, ιδίως μετά την ουσιαστική ακύρωση των συνδικαλιστικών εκπροσώπων εργοδοτών και εργαζομένων από τη μνημονιακή λογική, να συμβάλουν και αυτοί στην απαίτηση να οικοδομηθεί μέσα από τις στάχτες ένα νέο παράδειγμα συνεννόησης, εκπροσώπησης και διακυβέρνησης.
Στην προσπάθεια να κερδίσουμε χρόνο από τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα πρέπει να είμαστε όχι απλά σταθεροί, αλλά και πρωτεργάτες στην προώθηση συνεργασίας των ευρωπαϊκών λαών για βιωσιμότητα και ισοσκελισμό των προϋπολογισμών και για αξιόπιστες μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι μπορεί να έχει αξία η φωνή μας για να εξασφαλίσουμε ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και να διεκδικήσουμε με αξιοπρέπεια κονδύλια για ανάπτυξη, να επισημάνουμε και να αναδείξουμε αντιφάσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής.
Πρέπει όμως να ξέρουμε ότι πέρα από τα ωραία λόγια, η όποια δημοσιονομική προσαρμογή με αναπτυξιακές διαδικασίες προαπαιτεί κλίμα εμπιστοσύνης και μάλιστα εμπιστοσύνης για άμεσες και υγιείς επενδύσεις.
Γύρω βέβαια από τις λέξεις «ανάπτυξη» και «επένδυση» ο καθένας δίνει το δικό του περιεχόμενο. Προσωπικά πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος, ο ωραιότερος στον κόσμο, που με καλή διοίκηση θα μπορούσε να μας εξασφαλίσει υψηλό βιοτικό επίπεδο. Υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες στο χώρο του τουρισμού, των σύνθετων τουριστικών επενδύσεων και των είκοσι ένα τουριστικών θεματικών ενοτήτων(θαλάσσιος, συνεδριακός, γαστρονομικός, θρησκευτικός, ορεινός, καταδυτικός, αθλητικός, κλπ), στη ναυτιλία και τη ναυτιλιακή υποδομή (απαραίτητη επανίδρυση του Υπουργείου Ναυτιλίας με δομή και αρμοδιότητες που να σηματοδοτεί την ιδιαίτερη σημασία της θάλασσας για τους έλληνες), σε επιλεγμένες ποιοτικές και βιολογικές αγροτικές καλλιέργειες, σε μη μεταλλαγμένες ζωοτροφές, στην ενέργεια και ιδιαίτερα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπου η χώρα μας μπορεί να πρωτοστατήσει στη λεγόμενη «πράσινη ενέργεια», στον ορυκτό πλούτο –τονίζοντας την ανάγκη για διαφάνεια, διατηρώντας την προσωπική μου αντίθεση για πετρελαϊκές γεωτρήσεις στο Αιγαίο- στη βελτίωση των υποδομών, στην ενθάρρυνση της καινοτομίας και την ανάληψη ρίσκου και στην επανεξέταση των ελεύθερων ζωνών προς όφελος της μεταποίησης και του εμπορίου. Χρειάζονται και συγκεκριμένοι υψηλοί στόχοι, όπως το να γίνει η Ελλάδα παγκόσμιο κέντρο του θαλάσσιου τουρισμού και ιδιαίτερα της ιστιοπλοΐας, ο Πειραιάς παγκόσμιο ναυτιλιακό κέντρο και διακομιστικό κέντρο της Ανατολικής Μεσογείου, η Θεσσαλονίκη εμπορικό και οικονομικό κέντρο των Βαλκανίων. Τεχνοκρατικά υψηλόβαθμα στελέχη στη Δημόσια Διοίκηση με διακομματική υποστήριξη, ιδιαίτερα στον τομέα των δημόσιων εσόδων, του τουρισμού και της ναυτιλίας, μπορούν να συμβάλουν θετικά.
Ο χωροταξικός σχεδιασμός, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας, η ανάδειξη του πολιτισμού και η διαφύλαξη του περιβάλλοντος, στα πλαίσια της ισόρροπης και βιώσιμης ανάπτυξης, είναι προαπαιτούμενα. Προαπαιτούμενο είναι και η αντιστροφή της εικόνας της Ελλάδας διεθνώς, που τα τελευταία δύο χρόνια έχει πληγεί αρνητικά.
Το κλίμα όμως της εμπιστοσύνης για επενδύσεις – και εδώ έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα οι επενδύσεις που γίνονται από την αποταμίευση της ελληνικής ναυτιλίας, από μικρούς έλληνες επενδυτές που θέλουν να προκόψουν στον τόπο τους, καθώς και από ξένους με μακροχρόνιο επενδυτικό ορίζοντα - βρίσκεται σε αντίθεση με τη μέχρι σήμερα δομή της κομματοκρατίας και των συμμάχων της στην Ελλάδα, που με την πολυνομία, το νομικισμό και τον υπαλληλισμό, έχει ουσιαστικά παγώσει τις επενδύσεις πολύ πριν την κρίση.
Η πρώτη δουλειά ενός κράτους είναι να συλλέγει φόρους και κάθε κράτος συλλέγει τόσους φόρους όσους μπορεί. Η πάταξη της φοροδιαφυγής πρέπει να γίνεται με πράξεις και όχι με λόγια, που μάλιστα καταλήγουν στο να πληρώνουν περισσότερους φόρους οι ήδη φορολογούμενοι. Ούτε δικαιολογούνται υψηλότερες δημόσιες δαπάνες με το επιχείρημα ότι ΘΑ μαζέψουμε φόρους για να τις καλύψουμε. Οι φορολογικοί συντελεστές πρέπει να έχουν αντιστοιχία με το επίπεδο εμπιστοσύνης που έχει κατακτηθεί μεταξύ κράτους και πολιτών. Είναι προφανές ότι στην Ελλάδα οι μεγάλοι συντελεστές σκοτώνουν την οικονομία και μειώνουν, πέρα από κάποιο σημείο, τα δημόσια έσοδα. Το ίδιο και τα υψηλότερα του κανονικού τεκμήρια διαβίωσης. Το σταθερό φορολογικό πλαίσιο είναι προαπαιτούμενο για επενδύσεις.
Στην προεκλογική περίοδο θα πρέπει ν’ αναδειχθούν στρατηγικές με συγκεκριμένα μέτρα και υψηλού επιπέδου μετρήσιμα αποτελέσματα. Θα πρέπει ν’ αναδειχθεί ένα νέο όραμα για μια πατρίδα αναπτυγμένη, ανταγωνιστική, ισχυρή, ανθρώπινη, μια πατρίδα που μας αξίζει. Θα τα καταφέρουμε;
*Ο Γιώργος Βερνίκος επαγγελματικά έχει ασχοληθεί κυρίως με την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού. Είναι μέλος σειράς Οργανώσεων και Επιμελητηρίων που έχουν στόχο την επιχειρηματική, πολιτιστική και κοινωνική ανάκαμψη της χώρας μας, την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη και την προστασία του περιβάλλοντος.
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου Μίμης Ανδρουλάκης μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Αγαπητέ φίλε,
Καλό είναι να μην κολλάμε σε σχήματα και να μη καθηλώνουμε τη σκέψη μας σε ατελείς, διάτρητους, ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς. Μάλιστα για να χαλαρώσω λίγο την ένταση σου υπογραμμίζω πως σαν συγγραφέας του Μν προτιμώ, όπως έλεγε ο μακαρίτης φίλος και συμπατριώτης μου Μανώλης Ρασούλης, άλλες λέξεις με μ-ν: Μίνωας, Μανού, μάνα, μόνος, αμάν, αμίν, μνήμη, Μάνη, μανία κ.α όχι το μνημόνιο.
Έκανα μάλιστα επί δέκα χρόνια ό,τι μπορούσα για να μην έρθει η μοιραία στιγμή που σε πετούν έξω οι αγορές και προσφεύγεις αναγκαστικά σε διεθνή δανειστή έσχατης ανάγκης υπό αυστηρούς όρους. Για να μην πιει το πικρό ποτήρι της χρεωκοπίας η Ελλάδα όπως συνέβη με τον Χ. Τρικούπη και τον Ελ. Βενιζέλο. Ζούσα επί δέκα χρόνια υπό το άγχος για την καταραμένη στιγμή που όλες οι διαθέσιμες επιλογές οδηγούν σε κάποιο μνημόνιο, δίχως μάλιστα τότε να υπήρχε αντίστοιχος μηχανισμός της Eυρωζώνης. Έγραφα κάθε χρόνο ένα βιβλίο, έκανα εκπομπές στο ραδιόφωνο, συνεντεύξεις, ομιλίες, διαλέξεις ακόμα και μαθήματα risk και crisis management με το ίδιο μοτίβο: την αποφυγή της επερχόμενης πιθανής χρεωκοπίας, το απίθανο πιθανό, το αδιανόητο δυνατό.
Θυμάμαι πολλούς φίλους που σήμερα επιδίδονται σε “αντιμνημονιακή” ρητορεία να σνομπάρουν ή ακόμα και να χλευάζουν όλες τις προειδοποιήσεις κινδύνου. Ποιοι είναι λοιπόν αντιμνημονιακοί; Αυτοί ή οι άνθρωποι σαν και μένα που ακόμα και τις παραμονές των προηγούμενων εκλογών φώναζαν, με κόστος, sos καθώς οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων ήταν ειδυλλιακές ζωγραφιές πάνω σε φούσκα έτοιμη να σκάσει από στιγμή σε στιγμή;
Οι πολύχρωμες δυνάμεις της αμεριμνησίας, της μέθης και της ευφορίας με το εύκολο χρήμα, της πίστης σε μια ευημερία με δανεικά, της αντιμεταρρύθμισης είναι αντικειμενικά “μνημονιακές” ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν για τον εαυτό τους. “Όταν αποκαεί το σπίτι όλοι φέρνουν νερό” αλλά τότε είναι μάταιο. Εκ των υστέρων λες εκ του ασφαλούς ό,τι θες. Η πρόληψη μετρά στην πολιτική.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Το αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας, ο ελληνικός καπιταλισμός, ήταν επί δεκαετίες στη δομή και στη λογική του “μνημονιακός” αφού πάνω σε μια στενή και μη ανταγωνιστική παραγωγική βάση στηριζόταν μια μη βιώσιμη αντεστραμμένη πυραμίδα με υπερδανεισμό, υπερεισαγωγές, υπερκατανάλωση, παρασιτισμό. Η παγκόσμια κρίση χρέους απλώς επιτάχυνε τη χιονόμπαλα της χρεωκοπίας από την άνοιξη του 2010. Στις “καλές” μέρες συσσωρεύτηκε η σεισμική ενέργεια που αποδεσμεύτηκε στις “κακές”.
Η Νέα Δημοκρατία προσποιούνταν την έξαλλη αντιμνημονιακή ενώ είχε οδηγήσει το δημόσιο χρέος σε έξι χρόνια από 183 δισ. στα 330 δισ., δηλαδή σε θεμελιώδη δεδομένα πτώχευσης. Άλλαξε ρότα καθώς δεν μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη μιας χαοτικής χρεωκοπίας και της καταστροφικής εξόδου από το ευρώ.
Το ΠΑΣΟΚ υποτίμησε πριν τις εκλογές, παρά τις προειδοποιήσεις, τον κίνδυνο ενός καταραμένου συγχρονισμού όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας με τις γενετικές ατέλειες της Ευρωζώνης που μπορούσαν να δώσουν χρεωκοπία. Ωστόσο μπορεί βάσιμα να επικαλεστεί ότι υπάρχει εδώ που φτάσαμε κάτι χειρότερο κι από το μνημόνιο: το κανένα μνημόνιο, η καταστροφική άμεση χρεωκοπία με ολέθριεςγεωπολιτικές συνέπειες για την ασφάλεια της χώρας και της Κύπρου.
Μπορεί να θεωρεί “αντιμνημονιακό” τον εαυτό της μια αριστερά που ψήφισε το Μάαστριχτ (3% έλλειμμα - 60% χρέος), η οποία θέλει και ευρώ και ευρωομόλογο και δανεικά από την Ευρώπη αλλά όλα αυτά σαν “δωρεάν γεύμα”; Μια αριστερά που αποκαλούσε “παραμύθι για δράκους” τον κίνδυνο χρεωκοπίας, συνιστούσε τον ανέφικτο δανεισμό από την Κίνα και τη Ρωσία, ζητούσε εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς δηλαδή ακόμα μεγαλύτερα ελλείμματα και χρέος; Μια αριστερά που υπερθεματίζει μόνο στα δικαιώματα και αγνοεί τις υποχρεώσεις, που φαντασιώνεται μια αναδιανομή αποσυνδεδεμένη επ’ αόριστο από την παραγωγή και την παραγωγικότητα και αντιστρατεύεται κάθε μεταρρύθμιση που θα αυξήσει την απόδοση του δημόσιου τομέα ώστε κάθε ευρώ του φορολογούμενου να δίνει μεγαλύτερη προστιθέμενη κοινωνική αξία;
Η ΔΗΜΑΡ αντιμνημονιακή; Φιλοευρωπαϊκή στο λόγο αλλά δεν είχε το κουράγιο, τουλάχιστον μέχρι τώρα, να αναλάβει ευθύνη για τη διάσωση της χώρας εντός του ευρώ. Το όχι θα οδηγούσε στις 20 του Μάρτη σε χρεωκοπία και σε δυναμική εξόδου απο το ευρώ. Στην πολιτική δυστυχώς μετρά ο νόμος των ακούσιων συνεπειών. Η αντιμνημονιακή “αθωότητά” της σκιάστηκε αφού συγκροτήθηκε σε κοινοβουλευτική ομάδα με βουλευτές που στήριξαν με πάθος την προεκλογική και μετεκλογική πολιτική της Κυβέρνησης Παπανδρέου, ψήφισαν το Μνημόνιο Ι, τους εφαρμοστικούς του νόμους, το Μεσοπρόθεσμο και τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης Παπαδήμου δηλαδή τη θεμελιώδη ουσία του Μνημονίου 2. Αντικειμενικά καταψήφισαν το “κούρεμα” του χρέους.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο που στο επίπεδο της γενικής ζύμωσης μπορεί να ισχυριστεί ότι ειναι αντιμνημονιακό αν και στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής δράσης έχει πραγματισμό και ξεπερνά το δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” στο όνομα μιας μελλοντικής “λαϊκής εξουσίας” και του “σοσιαλισμού”. Τουλάχιστον τα κίνητρά του δεν είναι ο δημοσκοπικός καιροσκοπισμός που προκαλεί πυρετό γρήγορης πολιτικής αρπακτής σ’ άλλα πρόσωπα, σ’ άλλα κόμματα.
Το ΛΑΟΣ αντιμνημονιακό; Θεέ και Κύριε!Οι βουλευτές της ΝΔ που πήγαν στο “οι ανεξάρτητοι Έλληνες” του Καμμένου θέλουν διάσωση εντός της Eυρωζώνης απλώς αιφνιδιάστηκαν από τον Σαμαρά και επιθυμούσαν να υπογράψει το λογαριασμό μόνο το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ήθελαν αυτοί να είναι και “free riders”, “τζαμπατζήδες” στην ευρωπαϊκή διάσωση. Ωστόσο έχουν και ένα δίκιο αφού επί δύο χρόνια η ηγεσία της ΝΔ τους δέσμευε σ’ έναν ακραίο αντιμνημονιακό λόγο.
Η Κοινωνική Συμφωνία αντιμνημονιακή; Ηγετικά της πρόσωπα είναι από τους πρωταγωνιστές της αμεριμνησίας που συνέβαλε κι αυτή σαν καταληκτική αιτία στην έξοδο από τις αγορές προς το Μνημόνιο. Άσε που ψήφισαν στη σειρά τα μνημόνια.
Αγαπητέ φίλε,
όλοι οι Έλληνες είμαστε “αντιμνημονιακοί” ως προς τις δεσμεύσεις αλλά “μνημονιακοί” στα δανεικά, στα λεφτά. Η συζήτηση “μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί” έχει πια ξεπεραστεί αφού μετά το PSI έχουμε “κάψει τα πλοία της επιστροφής” - είναι ώρα για φυγή προς τα μπρος - και δίνουμε τη μάχη πάνω σε μια νέα πραγματικότητα για να ξανακερδηθεί ο χαμένος χρόνος, οι χαμένες θέσεις εργασίας, τα χαμένα εισοδήματα και για να χτίσουμε ένα νέο βιώσιμο αναπτυξιακό πρότυπο. Έχει διαμορφωθεί μια νέα πραγματικότητα όχι όμως αμετάλλακτη και σιδερένια. Είναι υπό συνεχή διαπραγμάτευση στην Ευρώπη, κινητικότητα με πιθανές συμμαχίες και μεταβολές στο συσχετισμό των δυνάμεων.
Αν θέλουμε πράγματι στην πράξη να είμαστε “αντιμνημονιακοί”, να υπερβούμε δηλαδή θετικά το Μνημόνιο δίχως καταστροφικές εξελίξεις πρέπει:
Πρώτο, να βάλουμε μπροστά ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, απασχόλησης, κοινωνικής συνοχής που θα δώσει εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Δεύτερο, να αποκαταστήσουμε τις απώλειες των μη προνομιούχων καθώς η χώρα θα μπαίνει στη νέα ανάπτυξη.
Τρίτο, να πετύχουμε ένα ρήγμα στον άξονα της Δεξιάς Μέρκελ - Σαρκοζί, να ανατρέψουμε τη γενικευμένη πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη, να πραγματώσουμε ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό Βορρά - Νότου, να εκδώσουμε ένα αναπτυξιακό ευρωομόλογο για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Συνοχής (νέο Μάρσαλ).
Τέταρτο, να απαιτήσουμε στον κατάλληλο χρόνο σημαντική διαγραφή και του “επίσημου” χρέους (κράτη και Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα).
Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την ασφαλή και γρήγορη υπέρβαση των Μνημονίων, ειδικά της υφεσιακής λογικής τους. Ο δρόμος της Αυτοδύναμης Ελλάδας. Ο δρόμος ανάκτησης των εισοδημάτων στον ευρωπαϊκό δρόμο. Όλα τα άλλα είναι προεκλογικός αέρας κοπανιστός καθώς μερικοί πήγαν να κάνουν εκλογικό “ταμείο” παίζοντας ζάρια με τη χρεωκοπία της Ελλάδας.
Το σχήμα “μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί” ήταν ψευδεπίγραφο και τώρα χάνει τη σημασία του, είναι παντελώς ανεπίκαιρο.στην Ευρώπη άξονας της σοσιαλιστικής αριστεράς Ολάντ - Γκάμπριελ στην Ελλάδα Προγραμματική Κυβέρνηση Εθνικής Ανασυγκρότησης, Ανάπτυξης, Απασχόλησης, Κοινωνικής Συνοχής με πολιτικό κέντρο βάρους στη νέα κεντροαριστερά - ευρωπαϊκή αριστερά
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Αγαπητέ φίλε,
Καλό είναι να μην κολλάμε σε σχήματα και να μη καθηλώνουμε τη σκέψη μας σε ατελείς, διάτρητους, ψευδεπίγραφους διαχωρισμούς. Μάλιστα για να χαλαρώσω λίγο την ένταση σου υπογραμμίζω πως σαν συγγραφέας του Μν προτιμώ, όπως έλεγε ο μακαρίτης φίλος και συμπατριώτης μου Μανώλης Ρασούλης, άλλες λέξεις με μ-ν: Μίνωας, Μανού, μάνα, μόνος, αμάν, αμίν, μνήμη, Μάνη, μανία κ.α όχι το μνημόνιο.
Έκανα μάλιστα επί δέκα χρόνια ό,τι μπορούσα για να μην έρθει η μοιραία στιγμή που σε πετούν έξω οι αγορές και προσφεύγεις αναγκαστικά σε διεθνή δανειστή έσχατης ανάγκης υπό αυστηρούς όρους. Για να μην πιει το πικρό ποτήρι της χρεωκοπίας η Ελλάδα όπως συνέβη με τον Χ. Τρικούπη και τον Ελ. Βενιζέλο. Ζούσα επί δέκα χρόνια υπό το άγχος για την καταραμένη στιγμή που όλες οι διαθέσιμες επιλογές οδηγούν σε κάποιο μνημόνιο, δίχως μάλιστα τότε να υπήρχε αντίστοιχος μηχανισμός της Eυρωζώνης. Έγραφα κάθε χρόνο ένα βιβλίο, έκανα εκπομπές στο ραδιόφωνο, συνεντεύξεις, ομιλίες, διαλέξεις ακόμα και μαθήματα risk και crisis management με το ίδιο μοτίβο: την αποφυγή της επερχόμενης πιθανής χρεωκοπίας, το απίθανο πιθανό, το αδιανόητο δυνατό.
Θυμάμαι πολλούς φίλους που σήμερα επιδίδονται σε “αντιμνημονιακή” ρητορεία να σνομπάρουν ή ακόμα και να χλευάζουν όλες τις προειδοποιήσεις κινδύνου. Ποιοι είναι λοιπόν αντιμνημονιακοί; Αυτοί ή οι άνθρωποι σαν και μένα που ακόμα και τις παραμονές των προηγούμενων εκλογών φώναζαν, με κόστος, sos καθώς οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων ήταν ειδυλλιακές ζωγραφιές πάνω σε φούσκα έτοιμη να σκάσει από στιγμή σε στιγμή;
Οι πολύχρωμες δυνάμεις της αμεριμνησίας, της μέθης και της ευφορίας με το εύκολο χρήμα, της πίστης σε μια ευημερία με δανεικά, της αντιμεταρρύθμισης είναι αντικειμενικά “μνημονιακές” ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν για τον εαυτό τους. “Όταν αποκαεί το σπίτι όλοι φέρνουν νερό” αλλά τότε είναι μάταιο. Εκ των υστέρων λες εκ του ασφαλούς ό,τι θες. Η πρόληψη μετρά στην πολιτική.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Το αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας, ο ελληνικός καπιταλισμός, ήταν επί δεκαετίες στη δομή και στη λογική του “μνημονιακός” αφού πάνω σε μια στενή και μη ανταγωνιστική παραγωγική βάση στηριζόταν μια μη βιώσιμη αντεστραμμένη πυραμίδα με υπερδανεισμό, υπερεισαγωγές, υπερκατανάλωση, παρασιτισμό. Η παγκόσμια κρίση χρέους απλώς επιτάχυνε τη χιονόμπαλα της χρεωκοπίας από την άνοιξη του 2010. Στις “καλές” μέρες συσσωρεύτηκε η σεισμική ενέργεια που αποδεσμεύτηκε στις “κακές”.
Η Νέα Δημοκρατία προσποιούνταν την έξαλλη αντιμνημονιακή ενώ είχε οδηγήσει το δημόσιο χρέος σε έξι χρόνια από 183 δισ. στα 330 δισ., δηλαδή σε θεμελιώδη δεδομένα πτώχευσης. Άλλαξε ρότα καθώς δεν μπορούσε να αναλάβει την ευθύνη μιας χαοτικής χρεωκοπίας και της καταστροφικής εξόδου από το ευρώ.
Το ΠΑΣΟΚ υποτίμησε πριν τις εκλογές, παρά τις προειδοποιήσεις, τον κίνδυνο ενός καταραμένου συγχρονισμού όλων των δαιμόνων της ελληνικής οικονομίας με τις γενετικές ατέλειες της Ευρωζώνης που μπορούσαν να δώσουν χρεωκοπία. Ωστόσο μπορεί βάσιμα να επικαλεστεί ότι υπάρχει εδώ που φτάσαμε κάτι χειρότερο κι από το μνημόνιο: το κανένα μνημόνιο, η καταστροφική άμεση χρεωκοπία με ολέθριεςγεωπολιτικές συνέπειες για την ασφάλεια της χώρας και της Κύπρου.
Μπορεί να θεωρεί “αντιμνημονιακό” τον εαυτό της μια αριστερά που ψήφισε το Μάαστριχτ (3% έλλειμμα - 60% χρέος), η οποία θέλει και ευρώ και ευρωομόλογο και δανεικά από την Ευρώπη αλλά όλα αυτά σαν “δωρεάν γεύμα”; Μια αριστερά που αποκαλούσε “παραμύθι για δράκους” τον κίνδυνο χρεωκοπίας, συνιστούσε τον ανέφικτο δανεισμό από την Κίνα και τη Ρωσία, ζητούσε εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς δηλαδή ακόμα μεγαλύτερα ελλείμματα και χρέος; Μια αριστερά που υπερθεματίζει μόνο στα δικαιώματα και αγνοεί τις υποχρεώσεις, που φαντασιώνεται μια αναδιανομή αποσυνδεδεμένη επ’ αόριστο από την παραγωγή και την παραγωγικότητα και αντιστρατεύεται κάθε μεταρρύθμιση που θα αυξήσει την απόδοση του δημόσιου τομέα ώστε κάθε ευρώ του φορολογούμενου να δίνει μεγαλύτερη προστιθέμενη κοινωνική αξία;
Η ΔΗΜΑΡ αντιμνημονιακή; Φιλοευρωπαϊκή στο λόγο αλλά δεν είχε το κουράγιο, τουλάχιστον μέχρι τώρα, να αναλάβει ευθύνη για τη διάσωση της χώρας εντός του ευρώ. Το όχι θα οδηγούσε στις 20 του Μάρτη σε χρεωκοπία και σε δυναμική εξόδου απο το ευρώ. Στην πολιτική δυστυχώς μετρά ο νόμος των ακούσιων συνεπειών. Η αντιμνημονιακή “αθωότητά” της σκιάστηκε αφού συγκροτήθηκε σε κοινοβουλευτική ομάδα με βουλευτές που στήριξαν με πάθος την προεκλογική και μετεκλογική πολιτική της Κυβέρνησης Παπανδρέου, ψήφισαν το Μνημόνιο Ι, τους εφαρμοστικούς του νόμους, το Μεσοπρόθεσμο και τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης Παπαδήμου δηλαδή τη θεμελιώδη ουσία του Μνημονίου 2. Αντικειμενικά καταψήφισαν το “κούρεμα” του χρέους.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο που στο επίπεδο της γενικής ζύμωσης μπορεί να ισχυριστεί ότι ειναι αντιμνημονιακό αν και στο επίπεδο της άμεσης πολιτικής δράσης έχει πραγματισμό και ξεπερνά το δίλημμα “ευρώ ή δραχμή” στο όνομα μιας μελλοντικής “λαϊκής εξουσίας” και του “σοσιαλισμού”. Τουλάχιστον τα κίνητρά του δεν είναι ο δημοσκοπικός καιροσκοπισμός που προκαλεί πυρετό γρήγορης πολιτικής αρπακτής σ’ άλλα πρόσωπα, σ’ άλλα κόμματα.
Το ΛΑΟΣ αντιμνημονιακό; Θεέ και Κύριε!Οι βουλευτές της ΝΔ που πήγαν στο “οι ανεξάρτητοι Έλληνες” του Καμμένου θέλουν διάσωση εντός της Eυρωζώνης απλώς αιφνιδιάστηκαν από τον Σαμαρά και επιθυμούσαν να υπογράψει το λογαριασμό μόνο το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ήθελαν αυτοί να είναι και “free riders”, “τζαμπατζήδες” στην ευρωπαϊκή διάσωση. Ωστόσο έχουν και ένα δίκιο αφού επί δύο χρόνια η ηγεσία της ΝΔ τους δέσμευε σ’ έναν ακραίο αντιμνημονιακό λόγο.
Η Κοινωνική Συμφωνία αντιμνημονιακή; Ηγετικά της πρόσωπα είναι από τους πρωταγωνιστές της αμεριμνησίας που συνέβαλε κι αυτή σαν καταληκτική αιτία στην έξοδο από τις αγορές προς το Μνημόνιο. Άσε που ψήφισαν στη σειρά τα μνημόνια.
Αγαπητέ φίλε,
όλοι οι Έλληνες είμαστε “αντιμνημονιακοί” ως προς τις δεσμεύσεις αλλά “μνημονιακοί” στα δανεικά, στα λεφτά. Η συζήτηση “μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί” έχει πια ξεπεραστεί αφού μετά το PSI έχουμε “κάψει τα πλοία της επιστροφής” - είναι ώρα για φυγή προς τα μπρος - και δίνουμε τη μάχη πάνω σε μια νέα πραγματικότητα για να ξανακερδηθεί ο χαμένος χρόνος, οι χαμένες θέσεις εργασίας, τα χαμένα εισοδήματα και για να χτίσουμε ένα νέο βιώσιμο αναπτυξιακό πρότυπο. Έχει διαμορφωθεί μια νέα πραγματικότητα όχι όμως αμετάλλακτη και σιδερένια. Είναι υπό συνεχή διαπραγμάτευση στην Ευρώπη, κινητικότητα με πιθανές συμμαχίες και μεταβολές στο συσχετισμό των δυνάμεων.
Αν θέλουμε πράγματι στην πράξη να είμαστε “αντιμνημονιακοί”, να υπερβούμε δηλαδή θετικά το Μνημόνιο δίχως καταστροφικές εξελίξεις πρέπει:
Πρώτο, να βάλουμε μπροστά ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, απασχόλησης, κοινωνικής συνοχής που θα δώσει εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Δεύτερο, να αποκαταστήσουμε τις απώλειες των μη προνομιούχων καθώς η χώρα θα μπαίνει στη νέα ανάπτυξη.
Τρίτο, να πετύχουμε ένα ρήγμα στον άξονα της Δεξιάς Μέρκελ - Σαρκοζί, να ανατρέψουμε τη γενικευμένη πολιτική λιτότητας στην Ευρώπη, να πραγματώσουμε ένα νέο ιστορικό συμβιβασμό Βορρά - Νότου, να εκδώσουμε ένα αναπτυξιακό ευρωομόλογο για ένα Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Ανάπτυξης και Συνοχής (νέο Μάρσαλ).
Τέταρτο, να απαιτήσουμε στον κατάλληλο χρόνο σημαντική διαγραφή και του “επίσημου” χρέους (κράτη και Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα).
Αυτός είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για την ασφαλή και γρήγορη υπέρβαση των Μνημονίων, ειδικά της υφεσιακής λογικής τους. Ο δρόμος της Αυτοδύναμης Ελλάδας. Ο δρόμος ανάκτησης των εισοδημάτων στον ευρωπαϊκό δρόμο. Όλα τα άλλα είναι προεκλογικός αέρας κοπανιστός καθώς μερικοί πήγαν να κάνουν εκλογικό “ταμείο” παίζοντας ζάρια με τη χρεωκοπία της Ελλάδας.
Το σχήμα “μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί” ήταν ψευδεπίγραφο και τώρα χάνει τη σημασία του, είναι παντελώς ανεπίκαιρο.στην Ευρώπη άξονας της σοσιαλιστικής αριστεράς Ολάντ - Γκάμπριελ στην Ελλάδα Προγραμματική Κυβέρνηση Εθνικής Ανασυγκρότησης, Ανάπτυξης, Απασχόλησης, Κοινωνικής Συνοχής με πολιτικό κέντρο βάρους στη νέα κεντροαριστερά - ευρωπαϊκή αριστερά
29/03/2012 - 14:59 / σχόλια (4) Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
Γιώργος Φράγκος
μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Μετά την απογραφή των πολιτών που λάμβαναν κοινωνικά επιδόματα από το ΙΚΑ και την μη παρουσία πολλών από αυτούς στις υπηρεσίες, που όπως αποδείχτηκε τα λάμβαναν παράνομα, ήταν πάρα πολλοί αυτοί που πήγαν στις υπηρεσίες του ΙΚΑ με σκοπό να επιστρέψουν τα χρήματα που έπαιρναν για χρόνια προκειμένου να αποφύγουν τις ποινικές διώξεις. Μερικοί από αυτούς μάλιστα ζητάνε να επιτύχουν διακανονισμό ώστε να δώσουν τα χρήματα με δόσεις και χωρίς προσαυξήσεις.
Ο υφυπουργός από την άλλη σωστά λέει ότι το κράτος δεν θα δεχθεί κανέναν διακανονισμό και θα αποφανθεί η δικαιοσύνη για όλες τις περιπτώσεις.
Και έτσι πρέπει να γίνει γιατί δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ηθικό επειδή σε έπιασαν ή επειδή φοβάσαι ότι θα σε πιάσουν να αποφασίζεις να επιστρέψεις τα χρήματα που επί χρόνια έκλεβες από το κράτος και μετά ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει για όλους, χωρίς εξαίρεση για κανέναν και τίποτα.
Σύμφωνα με την διασταύρωση των στοιχείων τα προνομιακά επιδόματα εισέπρατταν σχεδόν 70.000 συμπολίτες μας. Μέσα σε αυτό το μεγάλο νούμερο δεν συμπεριλαμβάνονται οι επίορκοι υπάλληλοι που είχαν στήσει ολόκληρες επιχειρήσεις εντός του ΙΚΑ.
Επειδή όμως είναι η εποχή που τα πάντα πλέον πρέπει να λέγονται με νούμερα για να καταλαβαινόμαστε ας το υπολογίσουμε.
Ας υποθέσουμε ότι αυτοί οι 70.000 έπαιρναν το ποσό των 200 ευρώ – όχι παραπάνω, αν και υποθέτουμε ότι κάποιοι θα έπαιρναν και παραπάνω – και ας κάνουμε τον πολλαπλασιασμό. Αμέσως φτάνουμε στο ποσό των 14.000.000 που έδινε το κράτος για κοινωνικό σκοπό αλλά αυτοί οι ’’συμπολίτες μας’’ το εισέπρατταν χωρίς να το δικαιούνται . Σκεφτείτε ότι αυτό το ποσό δινόταν κάθε μήνα ανελλιπώς για πολλά χρόνια.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το παραπάνω ποσό είναι όπως είπαμε μόνο από τους μεμονωμένους πολίτες που το εισέπρατταν παράνομα, δεν βάζουμε μέσα τους υπαλλήλους των υπηρεσιών που είχαν στήσει τους μηχανισμούς παράνομης είσπραξης τέτοιων επιδομάτων, αν βάλουμε και αυτά τα ποσά μέσα τότε φτάνουμε σε νούμερα τεράστια.
Κακά τα ψέματα, γινόταν χοντρό πάρτι με το δημόσιο χρήμα, το ξέραμε, απλά τώρα που η χώρα πτώχευσε και μαζί της και εμείς παρουσιάζεται μπροστά μας ολοζώντανο το γιατί και μας κακοφαίνεται, σίγουρα φταίει και ο κρατικός μηχανισμός που ουσιαστικά χωρίς κανέναν σοβαρό έλεγχο πουθενά έδινε λεφτά σε όποιον ζήταγε δικαίως ή μη.
Κάναμε μεγάλα λάθη και τεράστιες παραλήψεις και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ, δεν μας φταίει κανένα μνημόνιο, ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο και αν δεν ήταν τώρα η ώρα θα ερχόταν λίγα χρόνια μετά με χειρότερα – ναι υπάρχουν και χειρότερα – αποτελέσματα.
Κάποιοι δεν συμμετείχαν στο πάρτι και έχουν δίκιο να φωνάζουν πως αυτοί δεν φταίνε και να αγανακτούν, δυστυχώς όμως εδώ που βρισκόμαστε πλέον πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε ώστε να βγούμε πιο δυνατοί και πιο υγιείς από αυτή την κρίση.
Πρέπει να κάτσουμε όλοι μαζί να δουλέψουμε, να βοηθήσουμε όπως μπορούμε ο ένας τον άλλον, μαζί και προς την σωστή, αυτήν την φορά, κατεύθυνση, μαζί πρέπει να δουλέψει σωστά και όποια κυβέρνηση εκλέγει τον Μάιο μπας και καταφέρουμε να σώσουμε την χώρα.
Πρέπει να λειτουργήσουμε ως κοινωνία και όχι ατομικά όπως λειτουργούσαμε τόσα χρόνια.
μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Μετά την απογραφή των πολιτών που λάμβαναν κοινωνικά επιδόματα από το ΙΚΑ και την μη παρουσία πολλών από αυτούς στις υπηρεσίες, που όπως αποδείχτηκε τα λάμβαναν παράνομα, ήταν πάρα πολλοί αυτοί που πήγαν στις υπηρεσίες του ΙΚΑ με σκοπό να επιστρέψουν τα χρήματα που έπαιρναν για χρόνια προκειμένου να αποφύγουν τις ποινικές διώξεις. Μερικοί από αυτούς μάλιστα ζητάνε να επιτύχουν διακανονισμό ώστε να δώσουν τα χρήματα με δόσεις και χωρίς προσαυξήσεις.
Ο υφυπουργός από την άλλη σωστά λέει ότι το κράτος δεν θα δεχθεί κανέναν διακανονισμό και θα αποφανθεί η δικαιοσύνη για όλες τις περιπτώσεις.
Και έτσι πρέπει να γίνει γιατί δεν είναι ούτε δίκαιο ούτε ηθικό επειδή σε έπιασαν ή επειδή φοβάσαι ότι θα σε πιάσουν να αποφασίζεις να επιστρέψεις τα χρήματα που επί χρόνια έκλεβες από το κράτος και μετά ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει για όλους, χωρίς εξαίρεση για κανέναν και τίποτα.
Σύμφωνα με την διασταύρωση των στοιχείων τα προνομιακά επιδόματα εισέπρατταν σχεδόν 70.000 συμπολίτες μας. Μέσα σε αυτό το μεγάλο νούμερο δεν συμπεριλαμβάνονται οι επίορκοι υπάλληλοι που είχαν στήσει ολόκληρες επιχειρήσεις εντός του ΙΚΑ.
Επειδή όμως είναι η εποχή που τα πάντα πλέον πρέπει να λέγονται με νούμερα για να καταλαβαινόμαστε ας το υπολογίσουμε.
Ας υποθέσουμε ότι αυτοί οι 70.000 έπαιρναν το ποσό των 200 ευρώ – όχι παραπάνω, αν και υποθέτουμε ότι κάποιοι θα έπαιρναν και παραπάνω – και ας κάνουμε τον πολλαπλασιασμό. Αμέσως φτάνουμε στο ποσό των 14.000.000 που έδινε το κράτος για κοινωνικό σκοπό αλλά αυτοί οι ’’συμπολίτες μας’’ το εισέπρατταν χωρίς να το δικαιούνται . Σκεφτείτε ότι αυτό το ποσό δινόταν κάθε μήνα ανελλιπώς για πολλά χρόνια.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το παραπάνω ποσό είναι όπως είπαμε μόνο από τους μεμονωμένους πολίτες που το εισέπρατταν παράνομα, δεν βάζουμε μέσα τους υπαλλήλους των υπηρεσιών που είχαν στήσει τους μηχανισμούς παράνομης είσπραξης τέτοιων επιδομάτων, αν βάλουμε και αυτά τα ποσά μέσα τότε φτάνουμε σε νούμερα τεράστια.
Κακά τα ψέματα, γινόταν χοντρό πάρτι με το δημόσιο χρήμα, το ξέραμε, απλά τώρα που η χώρα πτώχευσε και μαζί της και εμείς παρουσιάζεται μπροστά μας ολοζώντανο το γιατί και μας κακοφαίνεται, σίγουρα φταίει και ο κρατικός μηχανισμός που ουσιαστικά χωρίς κανέναν σοβαρό έλεγχο πουθενά έδινε λεφτά σε όποιον ζήταγε δικαίως ή μη.
Κάναμε μεγάλα λάθη και τεράστιες παραλήψεις και γι’ αυτό φτάσαμε εδώ, δεν μας φταίει κανένα μνημόνιο, ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο και αν δεν ήταν τώρα η ώρα θα ερχόταν λίγα χρόνια μετά με χειρότερα – ναι υπάρχουν και χειρότερα – αποτελέσματα.
Κάποιοι δεν συμμετείχαν στο πάρτι και έχουν δίκιο να φωνάζουν πως αυτοί δεν φταίνε και να αγανακτούν, δυστυχώς όμως εδώ που βρισκόμαστε πλέον πρέπει όλοι μαζί να παλέψουμε ώστε να βγούμε πιο δυνατοί και πιο υγιείς από αυτή την κρίση.
Πρέπει να κάτσουμε όλοι μαζί να δουλέψουμε, να βοηθήσουμε όπως μπορούμε ο ένας τον άλλον, μαζί και προς την σωστή, αυτήν την φορά, κατεύθυνση, μαζί πρέπει να δουλέψει σωστά και όποια κυβέρνηση εκλέγει τον Μάιο μπας και καταφέρουμε να σώσουμε την χώρα.
Πρέπει να λειτουργήσουμε ως κοινωνία και όχι ατομικά όπως λειτουργούσαμε τόσα χρόνια.
29/03/2012 - 16:22 / σχόλια (2) Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
Μανώλης Βασιλάκης
μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Προδημοσίευση από το editorial του The Athens Review of Books, τεύχος 28ο - Απρίλιος 2012
Πριν σχεδόν 73 χρόνια, στις 23 Αυγούστου 1939 στη Μόσχα, υπογραφόταν το κομμουνιστικό-ναζιστικό σύμφωνο μη επίθεσης από τον χιτλερικό υπουργό Εξωτερικών Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ και τον υπουργό Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότωφ. Κύριος στόχος του συμφώνου, οι φιλελεύθερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες.
Σήμερα, καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και τα πολύ μικρά μιμούνται τα πολύ μεγάλα, παρατηρούμε ένα νέο «σύμφωνο μη επίθεσης», ενόψει των επικείμενων εκλογών στην Ελλάδα, μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών της άκρας αριστεράς και των σχηματισμών της ακραίας έως και ναζιστικής δεξιάς. Κοινός στόχος που ενώνει τους σπίθες με τους πυρπολημένους, τη Χρυσή Αυγή με τον Σύριζα και το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ και εν γένει τη μυθομανή αριστερά με την επίσης εθνικολαϊκιστική δεξιά, τους τηλεπωλητές με τους τηλεμαϊντανούς, είναι ο ιδεολογικός «τρίτος γύρος» που επιδιώκουν να οδηγήσει στην τελική τους επικράτηση επί των φιλελεύθερων ιδεών, του ορθολογισμού και του διαφωτισμού. Στην επικράτησή τους επί του οράματος της Ευρωπαϊκής Ελλάδας που μοιραίως τους έθεσε στο περιθώριο.
Αρχιστρατολόγοι των δυνάμεων του ανορθολογισμού, τα δύο ένοχα κόμματα εξουσίας, που αφού κατέστρεψαν τη χώρα με την αχαλίνωτη σπατάλη, ιδιοποίηση δημόσιου χρήματος, τον χρόνιο λαϊκισμό, αφού καθοδήγησαν τον λαό στην κατάβαση προς τον Άδη της συλλογικής διαφθοράς («μαζί τα φάγαμε», λαέ μας!), τώρα παραμένουν μέχρις εσχάτων αδιόρθωτα, παγιδεύοντας και τις όποιες υγιείς δυνάμεις εμπεριέχουν.
Οι αυτοαποκαλούμενοι «αρχιτέκτονες του αντιμνημονιακού αγώνα» διεκδικούν την ψήφο για να εφαρμόσουν το μνημόνιο που μόλις υπέγραψαν, δεσμευόμενοι ότι θα το τηρήσουν απαρέγκλιτα για να το αλλάξουν!
Οι αρχιδιαπλεκόμενοι σηκώνουν τη ρομφαία κατά της διαφθοράς των μικροϋπαλλήλων τους και σπεύδουν να σφουγγίσουν τα πόδια του λαού ως μετανοούσες Μαγδαληνές. Αυτός ο «άτιμος» όμως κλωτσάει και ψάχνει –τυφλωμένος από την οργή και αηδιασμένος από την κοροϊδία– να στείλει το μήνυμα της αγανάκτησής του με τον πιο ακραίο δυνατό τρόπο. (Εξ ου και κάποιες επικίνδυνες εκτονώσεις θυμικής και ετοιμόρροπης λογικής. Δυστυχώς απαιτούνται, από όλους, βαθύτερες και μονιμότερες διεργασίες αντιδράσεων και αναλόγου ορίζοντα ασκήσεις αυτογνωσίας).
Έχει βέβαια κάθε λόγο ο λαός να είναι οργισμένος. Γιατί τώρα μόλις συνειδητοποιεί ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος από τη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα-«υπόδειγμα» διαφθοράς, αναξιοκρατίας, σε χώρα των κομματαρχών και των κολλητών, σε χώρα που δικαιώνει τους φοροφυγάδες εις βάρος των εντίμων, τους αεριτζήδες εις βάρος των δημιουργικών, τους τεμπέληδες εις βάρος των εργατικών, τους απατεώνες εις βάρος των τιμίων και νομοταγών. Τη μετατροπή της σε χώρα που για να γίνεις κάτι έπρεπε ή «να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές» ή να σκαρφαλώσεις τον βράχο σκαλίζοντας ο ίδιος με τα νύχια σου τα πατήματα. Ο μεγάλος χαμένος σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή την ιστορία είναι ο ίδιος ο μέσος πολίτης και δεν το είχε έως τώρα συνειδητοποιήσει γιατί τον λογαριασμό αυτών των πολιτικών τον στέλναμε στο μέλλον, με τα δανεικά που μας κατέστρεψαν.
Λέγεται ότι η κρίση μπορεί να είναι και ευκαιρία, και συνήθως εννοείται η οικονομία, η ανάπτυξη, ο εκσυγχρονισμός. Αλλά είναι πασιφανές ότι άλλες κατηγορίες κεκτημένων της κρίσης οφείλουμε προηγουμένως να κατανοήσουμε ως εκκρεμείς παθολογίες οι οποίες καραδοκούν. Γιατί όλοι οι πρωταγωνιστές του δράματος είναι ακόμη εδώ, στην πολιτική, στα μέσα «ενημέρωσης», στη διοίκηση, στα πελατειακά δίκτυα. Έτοιμοι να επανακάμψουν με τη λεοντή του αναβαπτισθέντος στα νάματα τής περί χρηστής, διαφανούς και δίκαιας διοίκησης ανέξοδης φλυαρίας τους.
Οι ευθύνες των δυνάμεων του ορθού λόγου και της σωφροσύνης, των διανοητών και των διανοουμένων, των πολιτών και προπαντός των πολιτικών που ενστερνίζονται τη φιλελεύθερη σκέψη και τις δημοκρατικές ιδέες, είναι τις στιγμές αυτές πολύ μεγάλες. Αν κάτι διδάσκει η ιστορία είναι ότι οι ευκαιρίες που παρέρχονται δεν επανέρχονται.
Η Ελλάδα χρειάζεται όσο ποτέ σήμερα τις δυνάμεις του ορθού λόγου, αυτονόητα πολέμιες του λαϊκισμού, την ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική. Χρειάζεται οι δυνάμεις αυτές να βρουν τη δύναμη να βγουν από την αφάνεια, να θυσιάσουν τους εγωισμούς τους στο συλλογικό καλό, να συνειδητοποιήσουν πού οδηγείται η χώρα και να σκεφθούν τι μπορούν να προσφέρουν και να θυσιάσουν, ο καθένας από τη θέση του και βάσει των δυνατοτήτων του.
Στην Ελλάδα υπάρχουν και άνθρωποι με αξία και αξίες και σύγχρονες πνευματικές υποδομές και αντίληψη του τι σημαίνει να ζεις σε μια κανονική ευρωπαϊκή δημοκρατία. Για να απαλλαγούμε συνεπώς από τη νοοτροπία της «κατουρημένης ποδιάς», για να την κάψουμε μεταφορικώς ή κυριολεκτικώς δεν χρειάζεται ούτε πρέπει να κάψουμε τη χώρα. Αν κάποιος έλεγε πριν από τρία χρόνια ότι η σημερινή Ελλάδα μπορεί να αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο κανείς δεν θα τον πίστευε. Κι όμως, θα είχε δίκιο. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται –ακόμη!– στον πάτο όπως νομίζουμε. Τα 11 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα έχουν ακόμη και σήμερα συνολικό εθνικό εισόδημα όσο οι τρεις μεγαλύτερες γειτονικές μας χώρες των Βαλκανίων στις οποίες ζουν 36 εκατομμύρια άνθρωποι.
Υπάρχει λοιπόν και άλλος πάτος αλλά και καλύτερο μέλλον. Πώς θα αποφύγουμε τον πρώτο και θα πορευτούμε προς στο δεύτερο; Προϋπόθεση είναι η αναγνώριση πως ένα κράτος αρπαγής, ασυδοσίας, απληστίας και ακολασίας, δημιούργημα της κομματικής ιδιοτέλειας ηγετών και ηγετίσκων, στους οποίους –για να μην ξεχνιόμαστε– εκθύμως και επανειλημμένως εμπιστεύθηκαν οι νεοέλληνες τη διαχείριση των δημόσιων «αρετών» και ιδιωτικών βίτσιων τους, αυτονοήτως δεν μπορεί να αναγεννηθεί εκ της τέφρας του. Για να ανεβούμε το δύσκολο μονοπάτι της ουσιαστικής ευρωπαϊκής σύγκλισης και της χωρίς εισαγωγικά δημοκρατίας, πρέπει πρώτα να εκδιώξουμε από τα μέρη μας τον αφόρητο Υπαρκτό Λαϊκισμό. Αντί λοιπόν να φύγουμε εμείς, ας εκδιώξουμε από τη χώρα την Κατουρημένη Ποδιά.
— The Athens Review of Books
Corsa χωρίς Φ.Π.Α. όφελος μέχρι και 2.500 €
Σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό ή διαφημιστικό περιεχόμενο, καθώς και σχόλια άσχετα με το θέμα του άρθρου δεν επιτρέπονται και θα σβήνονται.
τα σχόλιά σας:
Submitted by istorikos (not verified) on Fri, 30/03/2012 - 4:51μμ.
Ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ
Ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ έχουν κοινά με τη Χρυσή Αυγή; Το ακούσαμε κι αυτό...
reply
Submitted by ALZHEIMER MACHT FREI (not verified) on Fri, 30/03/2012 - 8:18μμ.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ
Ο λαϊκισμός της εξουσίας είναι ο σύγχρονος τρόπος χειραγώγησης των μαζών. Ο παλαιότερος, τα τανκς και οι δικτατορίες, δεν αποδίδει πια, οι κυρίαρχοι στερούνται της απαιτούμενης στιβαρότητας ή ίσως δεν αντέχουν τα αίματα, προτιμούν να ωθούν τους απελπισμένους σε κατά μόνας αυτοκτονίες, όπως τη γιαγιά της Ζακύνθου που αυτοπυρπολήθηκε για να μην είναι βάρος στα παιδιά της (θα μπορούσε όμως να αυτοχειριασθεί εν σιωπή, τι το ήθελε το σημείωμα;).
reply
αφήστε ένα σχόλιο
the PAPERcity news+VOICESfashion+LOOKdesign+HOMEculture210 guide
home
video gallery
blogs
av-books
av staff
city guide
podcast
photo gallery
πολιτική-τέχνη
μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
31/03/2012 - 18:15
Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Προδημοσίευση από το editorial του The Athens Review of Books, τεύχος 28ο - Απρίλιος 2012
Πριν σχεδόν 73 χρόνια, στις 23 Αυγούστου 1939 στη Μόσχα, υπογραφόταν το κομμουνιστικό-ναζιστικό σύμφωνο μη επίθεσης από τον χιτλερικό υπουργό Εξωτερικών Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ και τον υπουργό Εξωτερικών της Σοβιετικής Ένωσης Βιατσεσλάβ Μιχαήλοβιτς Μολότωφ. Κύριος στόχος του συμφώνου, οι φιλελεύθερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες.
Σήμερα, καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα και τα πολύ μικρά μιμούνται τα πολύ μεγάλα, παρατηρούμε ένα νέο «σύμφωνο μη επίθεσης», ενόψει των επικείμενων εκλογών στην Ελλάδα, μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών της άκρας αριστεράς και των σχηματισμών της ακραίας έως και ναζιστικής δεξιάς. Κοινός στόχος που ενώνει τους σπίθες με τους πυρπολημένους, τη Χρυσή Αυγή με τον Σύριζα και το ΠΑΜΕ του ΚΚΕ και εν γένει τη μυθομανή αριστερά με την επίσης εθνικολαϊκιστική δεξιά, τους τηλεπωλητές με τους τηλεμαϊντανούς, είναι ο ιδεολογικός «τρίτος γύρος» που επιδιώκουν να οδηγήσει στην τελική τους επικράτηση επί των φιλελεύθερων ιδεών, του ορθολογισμού και του διαφωτισμού. Στην επικράτησή τους επί του οράματος της Ευρωπαϊκής Ελλάδας που μοιραίως τους έθεσε στο περιθώριο.
Αρχιστρατολόγοι των δυνάμεων του ανορθολογισμού, τα δύο ένοχα κόμματα εξουσίας, που αφού κατέστρεψαν τη χώρα με την αχαλίνωτη σπατάλη, ιδιοποίηση δημόσιου χρήματος, τον χρόνιο λαϊκισμό, αφού καθοδήγησαν τον λαό στην κατάβαση προς τον Άδη της συλλογικής διαφθοράς («μαζί τα φάγαμε», λαέ μας!), τώρα παραμένουν μέχρις εσχάτων αδιόρθωτα, παγιδεύοντας και τις όποιες υγιείς δυνάμεις εμπεριέχουν.
Οι αυτοαποκαλούμενοι «αρχιτέκτονες του αντιμνημονιακού αγώνα» διεκδικούν την ψήφο για να εφαρμόσουν το μνημόνιο που μόλις υπέγραψαν, δεσμευόμενοι ότι θα το τηρήσουν απαρέγκλιτα για να το αλλάξουν!
Οι αρχιδιαπλεκόμενοι σηκώνουν τη ρομφαία κατά της διαφθοράς των μικροϋπαλλήλων τους και σπεύδουν να σφουγγίσουν τα πόδια του λαού ως μετανοούσες Μαγδαληνές. Αυτός ο «άτιμος» όμως κλωτσάει και ψάχνει –τυφλωμένος από την οργή και αηδιασμένος από την κοροϊδία– να στείλει το μήνυμα της αγανάκτησής του με τον πιο ακραίο δυνατό τρόπο. (Εξ ου και κάποιες επικίνδυνες εκτονώσεις θυμικής και ετοιμόρροπης λογικής. Δυστυχώς απαιτούνται, από όλους, βαθύτερες και μονιμότερες διεργασίες αντιδράσεων και αναλόγου ορίζοντα ασκήσεις αυτογνωσίας).
Έχει βέβαια κάθε λόγο ο λαός να είναι οργισμένος. Γιατί τώρα μόλις συνειδητοποιεί ποιος είναι ο μεγάλος χαμένος από τη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα-«υπόδειγμα» διαφθοράς, αναξιοκρατίας, σε χώρα των κομματαρχών και των κολλητών, σε χώρα που δικαιώνει τους φοροφυγάδες εις βάρος των εντίμων, τους αεριτζήδες εις βάρος των δημιουργικών, τους τεμπέληδες εις βάρος των εργατικών, τους απατεώνες εις βάρος των τιμίων και νομοταγών. Τη μετατροπή της σε χώρα που για να γίνεις κάτι έπρεπε ή «να φιλήσεις κατουρημένες ποδιές» ή να σκαρφαλώσεις τον βράχο σκαλίζοντας ο ίδιος με τα νύχια σου τα πατήματα. Ο μεγάλος χαμένος σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή την ιστορία είναι ο ίδιος ο μέσος πολίτης και δεν το είχε έως τώρα συνειδητοποιήσει γιατί τον λογαριασμό αυτών των πολιτικών τον στέλναμε στο μέλλον, με τα δανεικά που μας κατέστρεψαν.
Λέγεται ότι η κρίση μπορεί να είναι και ευκαιρία, και συνήθως εννοείται η οικονομία, η ανάπτυξη, ο εκσυγχρονισμός. Αλλά είναι πασιφανές ότι άλλες κατηγορίες κεκτημένων της κρίσης οφείλουμε προηγουμένως να κατανοήσουμε ως εκκρεμείς παθολογίες οι οποίες καραδοκούν. Γιατί όλοι οι πρωταγωνιστές του δράματος είναι ακόμη εδώ, στην πολιτική, στα μέσα «ενημέρωσης», στη διοίκηση, στα πελατειακά δίκτυα. Έτοιμοι να επανακάμψουν με τη λεοντή του αναβαπτισθέντος στα νάματα τής περί χρηστής, διαφανούς και δίκαιας διοίκησης ανέξοδης φλυαρίας τους.
Οι ευθύνες των δυνάμεων του ορθού λόγου και της σωφροσύνης, των διανοητών και των διανοουμένων, των πολιτών και προπαντός των πολιτικών που ενστερνίζονται τη φιλελεύθερη σκέψη και τις δημοκρατικές ιδέες, είναι τις στιγμές αυτές πολύ μεγάλες. Αν κάτι διδάσκει η ιστορία είναι ότι οι ευκαιρίες που παρέρχονται δεν επανέρχονται.
Η Ελλάδα χρειάζεται όσο ποτέ σήμερα τις δυνάμεις του ορθού λόγου, αυτονόητα πολέμιες του λαϊκισμού, την ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική. Χρειάζεται οι δυνάμεις αυτές να βρουν τη δύναμη να βγουν από την αφάνεια, να θυσιάσουν τους εγωισμούς τους στο συλλογικό καλό, να συνειδητοποιήσουν πού οδηγείται η χώρα και να σκεφθούν τι μπορούν να προσφέρουν και να θυσιάσουν, ο καθένας από τη θέση του και βάσει των δυνατοτήτων του.
Στην Ελλάδα υπάρχουν και άνθρωποι με αξία και αξίες και σύγχρονες πνευματικές υποδομές και αντίληψη του τι σημαίνει να ζεις σε μια κανονική ευρωπαϊκή δημοκρατία. Για να απαλλαγούμε συνεπώς από τη νοοτροπία της «κατουρημένης ποδιάς», για να την κάψουμε μεταφορικώς ή κυριολεκτικώς δεν χρειάζεται ούτε πρέπει να κάψουμε τη χώρα. Αν κάποιος έλεγε πριν από τρία χρόνια ότι η σημερινή Ελλάδα μπορεί να αλλάξει δραματικά προς το χειρότερο κανείς δεν θα τον πίστευε. Κι όμως, θα είχε δίκιο. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Η Ελλάδα δεν βρίσκεται –ακόμη!– στον πάτο όπως νομίζουμε. Τα 11 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στην Ελλάδα έχουν ακόμη και σήμερα συνολικό εθνικό εισόδημα όσο οι τρεις μεγαλύτερες γειτονικές μας χώρες των Βαλκανίων στις οποίες ζουν 36 εκατομμύρια άνθρωποι.
Υπάρχει λοιπόν και άλλος πάτος αλλά και καλύτερο μέλλον. Πώς θα αποφύγουμε τον πρώτο και θα πορευτούμε προς στο δεύτερο; Προϋπόθεση είναι η αναγνώριση πως ένα κράτος αρπαγής, ασυδοσίας, απληστίας και ακολασίας, δημιούργημα της κομματικής ιδιοτέλειας ηγετών και ηγετίσκων, στους οποίους –για να μην ξεχνιόμαστε– εκθύμως και επανειλημμένως εμπιστεύθηκαν οι νεοέλληνες τη διαχείριση των δημόσιων «αρετών» και ιδιωτικών βίτσιων τους, αυτονοήτως δεν μπορεί να αναγεννηθεί εκ της τέφρας του. Για να ανεβούμε το δύσκολο μονοπάτι της ουσιαστικής ευρωπαϊκής σύγκλισης και της χωρίς εισαγωγικά δημοκρατίας, πρέπει πρώτα να εκδιώξουμε από τα μέρη μας τον αφόρητο Υπαρκτό Λαϊκισμό. Αντί λοιπόν να φύγουμε εμείς, ας εκδιώξουμε από τη χώρα την Κατουρημένη Ποδιά.
— The Athens Review of Books
Corsa χωρίς Φ.Π.Α. όφελος μέχρι και 2.500 €
Σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό ή διαφημιστικό περιεχόμενο, καθώς και σχόλια άσχετα με το θέμα του άρθρου δεν επιτρέπονται και θα σβήνονται.
τα σχόλιά σας:
Submitted by istorikos (not verified) on Fri, 30/03/2012 - 4:51μμ.
Ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ
Ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ έχουν κοινά με τη Χρυσή Αυγή; Το ακούσαμε κι αυτό...
reply
Submitted by ALZHEIMER MACHT FREI (not verified) on Fri, 30/03/2012 - 8:18μμ.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ
Ο λαϊκισμός της εξουσίας είναι ο σύγχρονος τρόπος χειραγώγησης των μαζών. Ο παλαιότερος, τα τανκς και οι δικτατορίες, δεν αποδίδει πια, οι κυρίαρχοι στερούνται της απαιτούμενης στιβαρότητας ή ίσως δεν αντέχουν τα αίματα, προτιμούν να ωθούν τους απελπισμένους σε κατά μόνας αυτοκτονίες, όπως τη γιαγιά της Ζακύνθου που αυτοπυρπολήθηκε για να μην είναι βάρος στα παιδιά της (θα μπορούσε όμως να αυτοχειριασθεί εν σιωπή, τι το ήθελε το σημείωμα;).
reply
αφήστε ένα σχόλιο
the PAPERcity news+VOICESfashion+LOOKdesign+HOMEculture210 guide
home
video gallery
blogs
av-books
av staff
city guide
podcast
photo gallery
πολιτική-τέχνη
1/03/2012 - 17:50 / σχόλια (0) Μια επιστολή παραίτησης που λέει πολλά...
AV Team
μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Παραιτήθηκε από το Τομεακό Ερευνητικό Συμβούλιο Κοινωνικών Επιστημών του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας ο Γιώργος Τσεμπελής, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και κάτοχος της έδρας Anatol Rapoport του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, διαμαρτυρόμενος για τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα του νόμου πλαισίου για την Παιδεία και τους χειρισμούς του νέου υπουργού Γ. Μπαμπινιώτη.
Η επιστολή της παραίτησής του είναι διαφωτιστική της κατάστασης που επικρατεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
«Αγαπητοί συνάδελφοι του Τομεακού Ερευνητικού Συμβουλίου Κοινωνικών Επιστημών του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας, αγαπητέ πρόεδρε κ. Βέττα, αξιότιμε κ. υπουργέ
Με μεγάλη μου λύπη υποβάλλω την παραίτηση μου από μέλος της παραπάνω επιτροπής. Όταν πριν από ένα περίπου χρόνο δέχτηκα να συμμετάσχω, ήταν γιατί με διαβεβαίωσαν -και πείστηκα- ότι θα μπορούσα κάτι να προσφέρω στη βελτίωση της ελληνικής παιδείας. Δέχτηκα την άμισθη θέση με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό απ’ ότι μια έμμισθη. Οφείλω ταυτόχρονα να ομολογήσω ότι τη συγκεκριμένη θέση δεν θα αναλάμβανα με οποιοδήποτε μισθό σε μια άλλη χώρα με την ίδια κατάσταση στην εκπαίδευση.
Υπήρξαν δυο λόγοι που δέχθηκα και θεώρησα τιμή μου να υπηρετήσω. Ο πρώτος ήταν ότι τρέφω μεγάλο θαυμασμό για την εκπαίδευση που έλαβα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (αποφοίτησα το 1974). Θεωρώ ότι η παιδεία που έλαβα στο ΕΜΠ ήταν πιο καθοριστική για την εξέλιξη μου από τα δυο διπλώματα (Πολιτικής Επιστήμης και διδακτορικό Στατιστικής) που έλαβα στη Γαλλία, και το ένα (διδακτορικό Πολιτικής Επιστήμης) στην Αμερική.
Ο δεύτερος ήταν ότι έβλεπα από μακριά ότι η οποιαδήποτε βοήθεια ήταν απόλυτα αναγκαία στη σημερινή κατάσταση του Ελληνικού Πανεπιστημίου.
Όταν άρχισε η θητεία μου στην επιτροπή διαπίστωσα ότι η κρατούσα κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ότι νόμιζα. Είδα για παράδειγμα ότι οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί συμπεριελάμβαναν στο βιογραφικό τους όχι μόνο δημοσιεύσεις από τον επιστημονικό τύπο του εξωτερικού αλλά και από ελληνικά έντυπα όχι μόνο επιστημονικά αλλά και περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, ακόμα και εφημερίδες όπως ‘Η Αυγή της Κυριακής.’
Συνειδητοποίησα ότι το κριτήριο εγκύρων δημοσιευμάτων που έχουν την επιστημονική έγκριση διακεκριμένων ειδικών (peer review) δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ότι ορισμένοι Έλληνες πανεπιστημιακοί δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά μιας ελληνόγλωσσης από μια διεθνή δημοσίευση (μόνο η δεύτερη επηρεάζει το διεθνές επιστημονικό κοινό) ή ακόμα τη διαφορά επιστημονικής δημοσίευσης από άποψη.
Ακόμα χειρότερα, ένα ελληνικό πανεπιστήμιο συμμετείχε στην κατασκευή ενός «δείκτη» επιστημονικής απήχησης ο οποίος καταμετρά οποιαδήποτε «δημοσίευση» ακόμα και στις ιστοσελίδες του κάθε πανεπιστημιακού, μπλογκς η άλλες δημοσιεύσεις καθώς και τις πιθανές συζητήσεις που ακολουθούν. Με βάση αυτό το «δείκτη», σύμφωνα με δημοσίευμα έγκριτης εφημερίδας τα ελληνικά πανεπιστήμια έρχονται τρίτα σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ τα Αμερικάνικα δέκατα!!! Και ποιος νοιάζεται ότι στη βάση των παγκόσμια αποδεκτών δεικτών, βασισμένων σε έγκυρες δημοσιεύσεις καθώς και σε αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία, κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι στα διακόσια πρώτα στον κόσμο;
Αντί να βλέπουμε την πραγματικότητα και να προσπαθούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση, χρησιμοποιούμε διαστρεβλωτικούς φακούς και αλλάζουμε αυτό που βλέπουμε. Σε μια σκηνή του Γαλιλαίου του Μπρεχτ, οι καρδινάλιοι του εξηγούν γιατί δεν θα κοιτάξουν μέσα από το τηλεσκόπιο…..Όταν το υπουργείο Παιδείας κατάλαβε την αθλιότητα της Ελληνικής εκπαίδευσης δημιούργησε ένα, κατά τη γνώμη μου συμβιβαστικό, νέο νόμο πλαίσιο που άλλαζε τον τρόπο εκλογής των πανεπιστημιακών διοικήσεων με συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων από την οικονομία και την κοινωνία. Για την επιλογή των πανεπιστημιακών εφαρμόζονταν επιστημονικά και όχι πολιτικά κριτήρια και για την επιλογή των μη πανεπιστημιακών- από τα μέλη των ΑΕΙ- εφαρμόζονταν το πιο πρόσφορο εκλογικό σύστημα. Αυτή η ηγεσία θα αναλάμβανε ευθύνες που σήμερα διαχειρίζεται το υπουργείο Παιδείας.
Μιλάμε δηλαδή για μείζονα και αναγκαία αποκέντρωση που θα επιτρέψει στα ΑΕΙ να ανασάνουν, να διαχειριστούν τους περισσότερους πόρους τους όπως τα ίδια κρίνουν σωστό. Παρά ταύτα, η κατάσταση έγινε αμέσως έκρυθμη, οι πρυτάνεις εξανέστησαν, δήλωσαν ότι δεν θα εφαρμόσουν το νόμο που καταργεί την αυτοτέλεια των ΑΕΙ.
Πιο στρατηγικές σκέψεις πρυτάνευσαν και συνέστησαν αντί να αναλάβουν οι Πρυτάνεις την αντίσταση, να βοηθήσουν τους φοιτητές να καταργήσουν κάθε έννοια νόμου μέσα στα ΑΕΙ και οι ίδιοι να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την συνταγματικότητα του νόμου! Για να καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται, ΟΛΑ τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια (ιδιωτικά ΚΑΙ δημόσια) έχουν μεικτές διοικήσεις από πανεπιστημιακούς και εξωπανεπιστημιακούς. Το πανεπιστήμιο της πολιτείας του Μίσιγκαν όπου εργάζομαι (δημοσιο) είχε την διαπανεπιστημιακή διοίκηση διοριζόμενη από τον πρύτανη στο παρελθόν, ενώ τώρα εκλέγεται από τους κατοίκους της πολιτείας. Το κάθε πανεπιστήμιο καθορίζει το πως συγκροτείται η διοίκηση του. Ξανά, αντί να βλέπουμε την πραγματικότητα βάλαμε ιδεολογικές παρωπίδες για να αρνηθούμε τι βλέπουμε.
Όλα αυτά τα έβλεπα, και παρέμενα στη θέση μου γιατί ήταν επιβεβαίωση των αρχικών μου θέσεων, ότι η χώρα χρειάζεται όλη τη βοήθεια που μπορεί να βρει για την αναμόρφωση της εκπαίδευσης. Και ο νόμος πλαίσιο είχε βάλει έναν περιοριστικό όρο αντάξιο της πανουργίας του Οδυσσέα (για να θυμηθούμε τους προγόνους μας): χρήματα για ένα ΑΕΙ μπορούσε να λάβει μόνο η νεοεκλεγείσα ηγεσία του ιδρύματος. Αυτή η διάταξη ήταν η μόνη ασπίδα που είχε ο νόμος πλαίσιο μέσα σε μια θάλασσα αναρχίας που κυριαρχεί σήμερα στα ΑΕΙ. Μπορεί οι πρυτάνεις να θέλουν και να μπορούν να ακυρώνουν τη μια εκλογή μετά την άλλη, άλλα δεν θα έχουν χρηματοδότηση αν συνεχίσουν. Ακόμα και οι φοιτητές που τώρα κινητοποιούνται υπέρ τους κάποτε θα συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και θα σταματήσουν.
Αυτή τη διάταξη η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας την ανέτρεψε. Ο υπουργός δήλωσε ότι έχει την υποστήριξη του Πρωθυπουργού, και με δυο υφυπουργούς στο πλευρό του (έναν από το κάθε κόμμα που στηρίζει την κυβέρνηση) δήλωσε πως στόχος του είναι το πως θα εφαρμοστεί ο νόμος ο οποίος «συναντά προβλήματα». Οι δυο υφυπουργοί υποστήριξαν τα λεγόμενα του υπουργού, και διαφώνησαν μόνο στο αν μετά τις εκλογές ο νόμος θα εφαρμοστεί από το ΠΑΣΟΚ η την ΝΔ.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την δήλωση ότι τα πάντα γίνονται για να σωθεί ο νόμος; Νομίζει ο κύριος Μπαμπινιώτης ότι τον πίστεψε κανείς; Την ελαφρότητα του χιούμορ των υφισταμένων; Το πρόβλημα τους είναι ποιος θα βγει στις εκλογές να αναλάβει την εφαρμογή;
Οι θριαμβολογίες των πρυτάνεων που αποτελούν μέλη της νεοσυσταθείσας επιτροπής προς «διάσωση» του νόμου είναι οι αλαλαγμοί των λύκων που τους εμπιστεύτηκαν ΞΑΝΑ να φυλάνε τα πρόβατα.
Δεν μπορώ υπό αυτές τις συνθήκες να συμμετέχω σε σχεδιασμούς του υπουργείου Παιδείας. Ο νόμος πλαίσιο για την Παιδεία ήταν ο μόνος διαρθρωτικός νόμος που ψηφίστηκε από τη Βουλή, που δεν επιβάλλει φορολογία και δεν σχεδιάζει πως θα απολύσει εργαζόμενους (αν και θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου πολλές σχολές και πανεπιστήμια να κλείσουν).
Είναι ο μόνος νόμος που ψηφίστηκε χωρίς το μαχαίρι των δανειστών στο λαιμό και που είχε στόχο πως θα φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα που να μπορεί να ανταγωνιστεί στο διεθνές περιβάλλον.
Ήταν μια επένδυση για το μέλλον μας και δεν φαίνεται να νοιάζεται κανείς για την «διάσωση» του. Ούτε καν τα κόμματα που τον ψήφισαν. Παίρνει κι αυτός το δρόμο των νομοσχεδίων για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων.
Με λύπη μου παραιτούμαι από την επιτροπή.
Γιώργος Τσεμπελής
Anatol Rapoport Collegiate Professor Of Political Science
University of Michigan - USA»
μοίρασμα
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
30/03/2012 - 15:46
Παρίσι: Μια μικρή ιστορία σε κάθε γωνία
30/03/2012 - 10:36
Πειρατές στη Βουλή;
29/03/2012 - 16:07
Στη χώρα της κατουρημένης ποδιάς
29/03/2012 - 15:02
Περπάτησαν και πήγαν στο ΙΚΑ οι μαϊμού ανάπηροι
28/03/2012 - 11:37
Ο ασφαλής δρόμος για τη θετική υπέρβαση του Μνημονίου
28/03/2012 - 11:23
Χρεοκοπία και ελπίδα
27/03/2012 - 13:06
Κλέβοντας χρόνο και ζωή από τους άλλους
1 OF 48
››
Παραιτήθηκε από το Τομεακό Ερευνητικό Συμβούλιο Κοινωνικών Επιστημών του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας ο Γιώργος Τσεμπελής, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και κάτοχος της έδρας Anatol Rapoport του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, διαμαρτυρόμενος για τις τελευταίες εξελίξεις στο θέμα του νόμου πλαισίου για την Παιδεία και τους χειρισμούς του νέου υπουργού Γ. Μπαμπινιώτη.
Η επιστολή της παραίτησής του είναι διαφωτιστική της κατάστασης που επικρατεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση
«Αγαπητοί συνάδελφοι του Τομεακού Ερευνητικού Συμβουλίου Κοινωνικών Επιστημών του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας, αγαπητέ πρόεδρε κ. Βέττα, αξιότιμε κ. υπουργέ
Με μεγάλη μου λύπη υποβάλλω την παραίτηση μου από μέλος της παραπάνω επιτροπής. Όταν πριν από ένα περίπου χρόνο δέχτηκα να συμμετάσχω, ήταν γιατί με διαβεβαίωσαν -και πείστηκα- ότι θα μπορούσα κάτι να προσφέρω στη βελτίωση της ελληνικής παιδείας. Δέχτηκα την άμισθη θέση με πολύ μεγαλύτερο σεβασμό απ’ ότι μια έμμισθη. Οφείλω ταυτόχρονα να ομολογήσω ότι τη συγκεκριμένη θέση δεν θα αναλάμβανα με οποιοδήποτε μισθό σε μια άλλη χώρα με την ίδια κατάσταση στην εκπαίδευση.
Υπήρξαν δυο λόγοι που δέχθηκα και θεώρησα τιμή μου να υπηρετήσω. Ο πρώτος ήταν ότι τρέφω μεγάλο θαυμασμό για την εκπαίδευση που έλαβα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (αποφοίτησα το 1974). Θεωρώ ότι η παιδεία που έλαβα στο ΕΜΠ ήταν πιο καθοριστική για την εξέλιξη μου από τα δυο διπλώματα (Πολιτικής Επιστήμης και διδακτορικό Στατιστικής) που έλαβα στη Γαλλία, και το ένα (διδακτορικό Πολιτικής Επιστήμης) στην Αμερική.
Ο δεύτερος ήταν ότι έβλεπα από μακριά ότι η οποιαδήποτε βοήθεια ήταν απόλυτα αναγκαία στη σημερινή κατάσταση του Ελληνικού Πανεπιστημίου.
Όταν άρχισε η θητεία μου στην επιτροπή διαπίστωσα ότι η κρατούσα κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ότι νόμιζα. Είδα για παράδειγμα ότι οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί συμπεριελάμβαναν στο βιογραφικό τους όχι μόνο δημοσιεύσεις από τον επιστημονικό τύπο του εξωτερικού αλλά και από ελληνικά έντυπα όχι μόνο επιστημονικά αλλά και περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, ακόμα και εφημερίδες όπως ‘Η Αυγή της Κυριακής.’
Συνειδητοποίησα ότι το κριτήριο εγκύρων δημοσιευμάτων που έχουν την επιστημονική έγκριση διακεκριμένων ειδικών (peer review) δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Ότι ορισμένοι Έλληνες πανεπιστημιακοί δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά μιας ελληνόγλωσσης από μια διεθνή δημοσίευση (μόνο η δεύτερη επηρεάζει το διεθνές επιστημονικό κοινό) ή ακόμα τη διαφορά επιστημονικής δημοσίευσης από άποψη.
Ακόμα χειρότερα, ένα ελληνικό πανεπιστήμιο συμμετείχε στην κατασκευή ενός «δείκτη» επιστημονικής απήχησης ο οποίος καταμετρά οποιαδήποτε «δημοσίευση» ακόμα και στις ιστοσελίδες του κάθε πανεπιστημιακού, μπλογκς η άλλες δημοσιεύσεις καθώς και τις πιθανές συζητήσεις που ακολουθούν. Με βάση αυτό το «δείκτη», σύμφωνα με δημοσίευμα έγκριτης εφημερίδας τα ελληνικά πανεπιστήμια έρχονται τρίτα σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ τα Αμερικάνικα δέκατα!!! Και ποιος νοιάζεται ότι στη βάση των παγκόσμια αποδεκτών δεικτών, βασισμένων σε έγκυρες δημοσιεύσεις καθώς και σε αναφορές στη διεθνή βιβλιογραφία, κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο δεν είναι στα διακόσια πρώτα στον κόσμο;
Αντί να βλέπουμε την πραγματικότητα και να προσπαθούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση, χρησιμοποιούμε διαστρεβλωτικούς φακούς και αλλάζουμε αυτό που βλέπουμε. Σε μια σκηνή του Γαλιλαίου του Μπρεχτ, οι καρδινάλιοι του εξηγούν γιατί δεν θα κοιτάξουν μέσα από το τηλεσκόπιο…..Όταν το υπουργείο Παιδείας κατάλαβε την αθλιότητα της Ελληνικής εκπαίδευσης δημιούργησε ένα, κατά τη γνώμη μου συμβιβαστικό, νέο νόμο πλαίσιο που άλλαζε τον τρόπο εκλογής των πανεπιστημιακών διοικήσεων με συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων από την οικονομία και την κοινωνία. Για την επιλογή των πανεπιστημιακών εφαρμόζονταν επιστημονικά και όχι πολιτικά κριτήρια και για την επιλογή των μη πανεπιστημιακών- από τα μέλη των ΑΕΙ- εφαρμόζονταν το πιο πρόσφορο εκλογικό σύστημα. Αυτή η ηγεσία θα αναλάμβανε ευθύνες που σήμερα διαχειρίζεται το υπουργείο Παιδείας.
Μιλάμε δηλαδή για μείζονα και αναγκαία αποκέντρωση που θα επιτρέψει στα ΑΕΙ να ανασάνουν, να διαχειριστούν τους περισσότερους πόρους τους όπως τα ίδια κρίνουν σωστό. Παρά ταύτα, η κατάσταση έγινε αμέσως έκρυθμη, οι πρυτάνεις εξανέστησαν, δήλωσαν ότι δεν θα εφαρμόσουν το νόμο που καταργεί την αυτοτέλεια των ΑΕΙ.
Πιο στρατηγικές σκέψεις πρυτάνευσαν και συνέστησαν αντί να αναλάβουν οι Πρυτάνεις την αντίσταση, να βοηθήσουν τους φοιτητές να καταργήσουν κάθε έννοια νόμου μέσα στα ΑΕΙ και οι ίδιοι να προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την συνταγματικότητα του νόμου! Για να καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται, ΟΛΑ τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια (ιδιωτικά ΚΑΙ δημόσια) έχουν μεικτές διοικήσεις από πανεπιστημιακούς και εξωπανεπιστημιακούς. Το πανεπιστήμιο της πολιτείας του Μίσιγκαν όπου εργάζομαι (δημοσιο) είχε την διαπανεπιστημιακή διοίκηση διοριζόμενη από τον πρύτανη στο παρελθόν, ενώ τώρα εκλέγεται από τους κατοίκους της πολιτείας. Το κάθε πανεπιστήμιο καθορίζει το πως συγκροτείται η διοίκηση του. Ξανά, αντί να βλέπουμε την πραγματικότητα βάλαμε ιδεολογικές παρωπίδες για να αρνηθούμε τι βλέπουμε.
Όλα αυτά τα έβλεπα, και παρέμενα στη θέση μου γιατί ήταν επιβεβαίωση των αρχικών μου θέσεων, ότι η χώρα χρειάζεται όλη τη βοήθεια που μπορεί να βρει για την αναμόρφωση της εκπαίδευσης. Και ο νόμος πλαίσιο είχε βάλει έναν περιοριστικό όρο αντάξιο της πανουργίας του Οδυσσέα (για να θυμηθούμε τους προγόνους μας): χρήματα για ένα ΑΕΙ μπορούσε να λάβει μόνο η νεοεκλεγείσα ηγεσία του ιδρύματος. Αυτή η διάταξη ήταν η μόνη ασπίδα που είχε ο νόμος πλαίσιο μέσα σε μια θάλασσα αναρχίας που κυριαρχεί σήμερα στα ΑΕΙ. Μπορεί οι πρυτάνεις να θέλουν και να μπορούν να ακυρώνουν τη μια εκλογή μετά την άλλη, άλλα δεν θα έχουν χρηματοδότηση αν συνεχίσουν. Ακόμα και οι φοιτητές που τώρα κινητοποιούνται υπέρ τους κάποτε θα συνειδητοποιήσουν την κατάσταση και θα σταματήσουν.
Αυτή τη διάταξη η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας την ανέτρεψε. Ο υπουργός δήλωσε ότι έχει την υποστήριξη του Πρωθυπουργού, και με δυο υφυπουργούς στο πλευρό του (έναν από το κάθε κόμμα που στηρίζει την κυβέρνηση) δήλωσε πως στόχος του είναι το πως θα εφαρμοστεί ο νόμος ο οποίος «συναντά προβλήματα». Οι δυο υφυπουργοί υποστήριξαν τα λεγόμενα του υπουργού, και διαφώνησαν μόνο στο αν μετά τις εκλογές ο νόμος θα εφαρμοστεί από το ΠΑΣΟΚ η την ΝΔ.
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την δήλωση ότι τα πάντα γίνονται για να σωθεί ο νόμος; Νομίζει ο κύριος Μπαμπινιώτης ότι τον πίστεψε κανείς; Την ελαφρότητα του χιούμορ των υφισταμένων; Το πρόβλημα τους είναι ποιος θα βγει στις εκλογές να αναλάβει την εφαρμογή;
Οι θριαμβολογίες των πρυτάνεων που αποτελούν μέλη της νεοσυσταθείσας επιτροπής προς «διάσωση» του νόμου είναι οι αλαλαγμοί των λύκων που τους εμπιστεύτηκαν ΞΑΝΑ να φυλάνε τα πρόβατα.
Δεν μπορώ υπό αυτές τις συνθήκες να συμμετέχω σε σχεδιασμούς του υπουργείου Παιδείας. Ο νόμος πλαίσιο για την Παιδεία ήταν ο μόνος διαρθρωτικός νόμος που ψηφίστηκε από τη Βουλή, που δεν επιβάλλει φορολογία και δεν σχεδιάζει πως θα απολύσει εργαζόμενους (αν και θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου πολλές σχολές και πανεπιστήμια να κλείσουν).
Είναι ο μόνος νόμος που ψηφίστηκε χωρίς το μαχαίρι των δανειστών στο λαιμό και που είχε στόχο πως θα φτιάξουμε μια καλύτερη Ελλάδα που να μπορεί να ανταγωνιστεί στο διεθνές περιβάλλον.
Ήταν μια επένδυση για το μέλλον μας και δεν φαίνεται να νοιάζεται κανείς για την «διάσωση» του. Ούτε καν τα κόμματα που τον ψήφισαν. Παίρνει κι αυτός το δρόμο των νομοσχεδίων για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων.
Με λύπη μου παραιτούμαι από την επιτροπή.
Γιώργος Τσεμπελής
Anatol Rapoport Collegiate Professor Of Political Science
University of Michigan - USA»
10 προτάσεις για να ξεκινήσουμε Φώτης Γεωργελές
Eχω βαρεθεί τις «προτάσεις» που θα μας βγάλουν από την κρίση. Έχω αρχίσει να φοβάμαι κιόλας ότι πια μπορεί και να λειτουργούν αντίστροφα, να μοιάζουν σαν κάτι μυστήριο, θολό, που πρέπει να το εφεύρουμε. Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τίποτα. Οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα 2-3 δεκαετίες τώρα, με μεταρρυθμίσεις αλλάζουν τις κοινωνίες τους και τα ‘χουν καταφέρει πολύ καλύτερα από μας. Δεν είναι ότι δεν πιστεύω πως εμείς που ξέρουμε τη χώρα μας, μπορούμε να πούμε τις καλύτερες και πιο ευφυείς λύσεις για ν’ αλλάξουμε τα πράγματα. Είναι όμως τόσο προσχηματικός, τόσο υποκριτικός, τόσο έξω απ’ αυτή τη λογική ο δημόσιος διάλογος, που έχω έντονη την προκλητική διάθεση να πω, να κάνουμε ότι μας λένε. Σκέτα. Να εφαρμόσουμε τώρα όλες τις πρακτικές της ελληνικής κοινωνίας με τα κοινοτικά δεδομένα. Μια πρόταση, αυτή. Είναι εντέλει θέμα επιλογής του καθένα. Εμπιστεύεσαι την ευρωπαϊκή κοινότητα ή τους ντόπιους «φίλους του λαού». Επειδή δεν θέλω ν’ αποφύγω το άρθρο όμως, συνεχίζω. Είναι πάρα πολλά όσα πρέπει να γίνουν, μπορούμε όμως να τραβήξουμε μερικές κρίσιμες κόκκινες κλωστές, αυτές που θα ξεκινήσουν τις αντιδράσεις και μετά η κοινωνία θα κάνει τα υπόλοιπα:
- ΜΜΕ. Πρώτη προτεραιότητα, καθώς στην πλειοψηφία τους σχεδόν, διαπαιδαγωγούν στην αδράνεια, αναπαράγουν καθημερινά μια αντιμεταρρυθμιστική ρητορική, προσφέρουν αντί για γνώση απόγνωση και υπονομεύουν κάθε απόπειρα αλλαγής. Αρκεί να εφαρμοστούν οι νόμοι και οι κανόνες της αγοράς και στο τέλος της χρονιάς τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Να προκηρυχθούν δηλαδή ραδιοτηλεοπτικές άδειες, να εισπράττει η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία τις οφειλές τους, να διεκδικούν οι τράπεζες τα δάνειά τους - λεφτά των καταθετών μη λησμονούμε, να παρεμβαίνει ο εισαγγελέας και να καλεί υπουργούς, διοικητές ΔΕΚΟ, Γ. Γραμματείς που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα με κρατική διαφήμιση σε ανύπαρκτα Μέσα ενημέρωσης.
- Να μειωθεί δραματικά το κόστος του πολιτικού συστήματος, όπως γίνεται παντού στον κόσμο. Μήπως τα κόμματα σταδιακά πάψουν να είναι ανώνυμες εταιρείες με μετόχους και χιλιάδες εργαζόμενους. Δεν εννοώ μόνο τη μείωση του αριθμού των βουλευτών αλλά όλες τις φανερές και αφανείς μεταφορές χρήματος στα κομματικά ταμεία. Επιχορηγήσεις, έξτρα αμοιβές βουλευτών για επιτροπές, δάνεια από κρατικές τράπεζες, προσλήψεις και αποσπάσεις δημοσίων υπαλλήλων, κρατική διαφήμιση σε ανύπαρκτα κομματικά media κ.λ.π.
- Να απελευθερωθούν ωράρια και μέρες λειτουργίας των καταστημάτων, να πάψει κάθε φραγμός στην εργασία. Όποιος θέλει να μπορεί να δουλέψει όποτε θέλει, παντού. Μετά από λίγα χρόνια ελεύθερης λειτουργίας χωρίς απαγορεύσεις και στρεβλώσεις, οι ανάγκες της αγοράς θα δείξουν που και πότε αξίζει να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά.
- Να σταματήσει για 3 χρόνια, κάθε επιχορήγηση, επιδότηση του υπουργείου πολιτισμού, της Γ.Γ. αθλητισμού, των δήμων, του ΟΠΑΠ, σε πολιτιστικούς συλλόγους, εκκλησιαστικές οργανώσεις, αθλητικούς ομίλους, θεατρικές ομάδες, φίλους του Αη-Γιώργη και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Είναι άδικο για κάπόιους, αλλά δεν έχουμε λεφτά. Έτσι άλλωστε θα φανεί σε 3 χρόνια και ποιοι απ’ όλους αυτούς είναι υπαρκτές συλλογικές κινήσεις και ποιες είναι κατασκευές που κάνουν αφαίμαξη στα δημόσια ταμεία. Το 90% ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.
- Να απαγορευτεί στον δημόσιο τομέα να εισπράττει κοινοτικές επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ και προγράμματα. Δήμοι, νομαρχίες, κρατικές επιχειρήσεις, συνδικαλιστικά σωματεία, μοναστήρια και μητροπόλεις έχουν άλλα έσοδα. Οι κοινοτικές ενισχύσεις υποτίθεται ότι επιδοτούν την ανάπτυξη της οικονομίας όχι τον αδηφάγο δημόσιο τομέα.
- Να προχωρήσουν ευέλικτες αποκρατικοποιήσεις που θα ξεπερνούν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στις ΔΕΚΟ και συγχρόνως θα μειώνουν το χρέος. Θα μπορούσε ας πούμε, να ανταλλάσσονται οικόπεδα του δημοσίου με ομόλογα που διαθέτουν οι τράπεζες οι οποίες έχουν και τμήματα real estate και ξέρουν τι να τα κάνουν. Μόνο στρατόπεδα, είναι 1400 σπαρμένα σε όλη την Ελλάδα. Για να τα αποχαρακτηρίσει και να τα αξιοποιήσει το δημόσιο θα περάσουν χρόνια. Οι τράπεζες θα τα ανταλλάξουν με κρατικά ομόλογα, θα απαλλαγούν από άχρηστα χαρτιά, το χρέος θα μειωθεί, περιουσιακά στοιχεία θα αξιοποιηθούν, έργα θα γίνουν.
- Για τα επόμενα δύσκολα χρόνια, το μεγαλύτερο ποσοστό των κοινωνικών επενδύσεων πρέπει να στραφεί στοχευμένα στην αντιμετώπιση της ανεργίας. Η μισή καλή προσπάθεια που έγινε με την κρατική επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών πρέπει να συνεχιστεί και να επεκταθεί. Για να μην χάσουν την επαφή με την εργασία και να αποφύγουν την φτώχεια μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Εννοείται ότι επιδότηση της Εργασίας δεν σημαίνει πάλι κόλπα για νέους συμβασιούχους στο δημόσιο.
- Να λειτουργήσουν πραγματικές Υπηρεσίες Εσωτερικών Υποθέσεων. Στην αστυνομία, στις εφορίες, όπου υπάρχει διογκωμένη διαφθορά. Ας μας τις οργανώσει το FBI, η Σκότλαντ Γιαρντ απ’ την αρχή. Οι «φίλοι του λαού» θα κατηγορήσουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην ηρωική μας χώρα αλλά πια αρκετός κόσμος καταλαβαίνει.
- Να προχωράνε με μικρά στοιχήματα ορισμένης διάρκειας που έχουν απτά αποτελέσματα και πείθουν για την επιτυχία και τη βελτίωση της καθημερινής ζωής. Ας πούμε, να δεσμευτούν υπουργοί, δήμαρχος, διοικητής της Αστυνομίας ότι σε 3 μήνες το ιστορικό κέντρο θα έχει απαλλαγεί από την παραβατικότητα αλλιώς θα παραιτηθούν. Ας πούμε, κινήσεις εξισορρόπησης, στα ακριβά εισιτήρια του μετρό, πολύ φτηνές μηνιαίες και ετήσιες κάρτες που μειώνουν τις αυξήσεις και προσφέρουν προκαταβολικά χρήμα στα δημόσια ταμεία. Ας πούμε, κινήσεις by pass που ξεπερνάνε τις δυσλειτουργίες τομέων του δημοσίου όπως έγινε με τα ΚΕΠ. Δημόσια φροντιστήρια π.χ. πολύ φτηνότερα από τα ιδιωτικά, μέχρι να μην χρειάζονται καθόλου. Εδώ μπορεί να βρεθεί άπειρος αριθμός ευφυών συνδυασμών αν υπάρχει διάθεση.
- Η αλλαγή της Ελλάδας δεν είναι θέμα ενός κόμματος, ούτε μιας κυβέρνησης, πολύ περισσότερο «μισής» όπως είναι αυτή που έχουμε. Προσωπικές πικρίες, μαγαζάκια, πολιτικά κέρδη και ζημιές, δεν χωράνε με την πτώχευση της χώρας προ των πυλών. Η χρεοκοπία θα αποφευχθεί μόνο αν όλοι όσοι βλέπουν εφικτή μια ευρωπαϊκή προοπτική, όσοι έχουν συμφέρον να την επιδιώξουν, συστρατευθούν σ’ αυτό τον σκοπό. Χρειάζονται μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες που θα αλλάξουν την κοινωνία μας. Αυτό το κάλεσμα όμως, μπορεί να το κάνει μόνο ο πρωθυπουργός.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην ενότητα «Το κίνημα των 10» του protagon.gr
Φώτης Γεωργελές
Ο Φώτης Γεωργελές είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κοινωνιολογία και Πολιτική Οικονομία στο Παρίσι. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες και περιοδικά, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει διευθύνει το Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, το Μ2 της Μεσημβρινής, το ΚΛΙΚ, το ΜΕΝ και τον ΚΛΙΚ FM. Σήμερα είναι εκδότης της ATHENS VOICE και των περιοδικών LOOK, HOME, SOUL.
Βιβλία του που έχουν κυκλοφορήσει:
Corsa χωρίς Φ.Π.Α. όφελος μέχρι και 2.500 €
Σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό ή διαφημιστικό περιεχόμενο, καθώς και σχόλια άσχετα με το θέμα του άρθρου δεν επιτρέπονται και θα σβήνονται.
τα σχόλιά σας:
Submitted by Anonymous (not verified) on Sun, 01/05/2011 - 2:38μμ.
Ορίστε μια καθαρή πρόταση.Σε
Ορίστε μια καθαρή πρόταση.Σε πέντε χρόνια θάμαστε μιά χώρα αξιοζήλευτη.
Συμπληρώνω:
1.Κανείς φόρος να μήν ξεπερνάει το 15%.
2.Τα φροντιστήρια αντί να γίνουν δημόσια να γίνουν ιδιωτικά και τα σχολεία.Π.χ. Πόσα στοιχίζει κάθε μαθητής στο δημόσιο σχολείο;35000 Ευρώ; Πάρε παιδί μου τα μισά και διάλεξε ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο της αρεσκείας σου. Το Ντηρή κοστίζει λιγότερα.
reply
Submitted by Anonymous (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 10:19πμ.
Και γιά να επιχειρηματολογήσω
Και γιά να επιχειρηματολογήσω περισσότερο για τη πιό πάνω άποψη ερωτώ. Που μορφώνονται ή μαθαίνουν ξένες γλώσσες τα ελληνόπουλα;Στο φροντιστήριο. Σύμφωνα δε με μιά ομιλία του Αριστου Δοξιάδη γισ την ανάπτυξη(youtube),οι εκδόσεις που χρησιμοποιούν τα φροντιστήρια για τη γρήγορη εκμάθηση της αγγλικής είναι τόσο πετυχεμένες λόγω ακριβώς του ανταγωνισμού μεταξύ των διαφόρων φροντιστηρίων ώστε ξένες πολυεθνικές έτρεξαν να ζητήσουν να αγοράσουν τα κόπυραϊτ απ' αυτές τις ελλ. εκδόσεις. Ποιά είναι η παραπαιδεία; Το φροντιστήριο ή το αργόσυρτο βόδι της δημόσιας εκπαίδευσης;
reply
Submitted by Κ. Σκ. (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 2:10μμ.
Γιατί κόβεται τα σχόλια που
Γιατί κόβεται τα σχόλια που δεν σας αρέσουν;;;
reply
Submitted by sz (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 2:16μμ.
Οι δύο ανώνυμοι σχολιαστές
Οι δύο ανώνυμοι σχολιαστές νομίζω εργάζπνται σε φροντιστήριο. Ε;
reply
Submitted by Anonymous (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 4:57μμ.
@sz Όχι! Ειλικρινά όχι. Απλώς
@sz
Όχι! Ειλικρινά όχι. Απλώς κάποτε είμουνα της θεωρίας "άσπρη γάτα μαύρη γάτα φτάνει να τρώει ποντίκια". Ο μακαρίτης που το είπε, τότε που το είπε έγινε πολύ επιλήψιμος.Σήμερα ο λαός του τρώει τρείς φορές την ημέρα άν δε αποφασίσει ν' αγοράσει και δεύτερο βρακί το παγκόσμιο ΑΕΠ μπορεί να διπλασιαστεί.
reply
Submitted by Anonymous (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 5:15μμ.
@sz Η δεύτερη συνέπεια αυτής
@sz
Η δεύτερη συνέπεια αυτής της θεωρίας σε "ιδεολογικό επίπεδο"(ακούεται "κάπως"), ήταν: γιατί να το κάνουμε με τον κινέζικο τρόπο και όχι με τον ορίτζιναλ που είναι και πιό προσφιλής μας πολιτισμικά; There iw no way of life like the american one! αν διαφονείς ειλικρινά βγάλε το μπλού τζην που σίγουρα φοράς και βάλε τουρμπάνι, μπούργκα, φουστανέλλα ή οτι άλλο γουστάρεις.
reply
Submitted by ΦιδιΠήδης (not verified) on Fri, 24/06/2011 - 7:06μμ.
Σωστές σκέψεις και κάποιος
Σωστές σκέψεις και κάποιος μπορεί να προσθέσει και άλλες ή να αφαιρέσει κάποιες και να φτάσουμε σε λύσεις.
Ερώτηση: Αυτά θα τα εφαρμόσουν οι πολιτικοί που 30 χρόνια τώρα οικοδόμησαν μια τελείως άλλη ελλάδα; Το πρόβλημα από ένα σημείο και πέρα δεν είναι να υπάρχουν σωστές ιδέες. Ακούγονται και με το παραπάνω. Και οι πολιτικοί τις ξέρουν. Το πρόβλημα είναι πως ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ να τις εφαρμόσουν, για ιδίο όφελος. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως ο κόσμος είναι πολύ σύδκολο (αν όχι αδύνατο) να συντονιστεί. Έφτασε ένας αστείος ανασχηματισμός για να ξεφουσκώσει η πλατεία. Και αν δε συμβεί κάτι συνταρκατικό στις 28-29, θα σβήσει τελείως.
Οι ιδέες υπάρχουν. Περιμένετε (με το χέρι στην καρδιά) πως μια ωραία πρωία ο ΓΑΠ, ο Σαμαράς και οι άλλοι θα κοιταχτούν στον καθρέφτη, θα μετανιώσουν για τα λάθη τους και θα εφαρμόσουν τα σωστά; Θα συγκρουστούν με όλους εκείνους που ανέθρεψαν και τους κρατάνε τώρα στην εξουσία; Είστε έξυπνος άνθρωπος. Δε μπορεί να τρέφετε τέτοιες αυταπάτες.
Χειρότερο από το να μην έχεις ελπίδες, είναι να ελπίζεις σε λάθος πράγματα και ανρθώπους. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μόνο κάποιοι άλλοι (και όχι ένας μαγικός πολιτικός) μπορούν να εφαρμόσουν όσα λέτε. Και η ιστορία δείχνει πως αυτοί δε θα εμφανιστούν σε ένα καλοκαίρι, αλλά μετά από μια βαθειά ύφεση, φτώχια και γενικότερη αλλαγή.
Μακάρι να μπορούσε να δημιουργηθεί ένα σχήμα από ανθρώπους με κοινή λογική, επιστημονική γνώση, αγάπη για την πατρίδα. Ωστόσο, δε γίνεται να γίνει άμεσα. Και αυτό το γνωρίζει το σύστημα καλά. Αλλιώς δε θα έβγαινε ο βενιζέλος να μας εξαγγείλει τα μέτρα του ..παπακωνσταντίνου.
reply
Submitted by ΦιδιΠήδης (not verified) on Thu, 10/11/2011 - 9:09μμ.
Πάνω κάτω σωστά είναι. ΟΚ,
Πάνω κάτω σωστά είναι. ΟΚ, ένα λίγο βασικό είναι πως δε γίνεται οι Δήμοι να μην εισπράτουν κονδύλια από Ευρώπη, ΕΠΣΑ κλπ γιατί έργα υποδομής δε μπορεί να γίνουν μόνο με τα δημοτικά τέλη. Επίσης Ευρωπαϊκά προγράμματα απευθύνονται ακριβώς σε Δήμους με τελικό αποδέκτη το μέσο πολίτη. ΚΑι δημιουργούν νέες υποδομές (από δρόμους μέχρι απορρίματα και κομποστοποίηση), που και αλλάζουν το τοπίο και δίνουν δουλειές. Μπορεί όμως κάλιστα να γίνει μαι αποτίμηση, που μόνο στην Ελλάδα δε γίνεται. Αν και στα χαρτιά όλα έχουν ελεγχθει και εγκριθεί.
Μήπως μια καλή πρόταση είναι να έχει και ευθύνη ο κάθε υπάλληλος και να μη μπαίνουν σε ένα χαρτί 10 τζίφρες ώστε να φταίνε όλοι και κανένας; Όλοι βλέπουμε τις τυπικές τζίφρες που μπαίνουν από προϊστάμενους που αδυνατούν, ακόμα και να θέλουν να δουν τι υπογράφουν. Όποιος δίνει μια βεβαίωση ας είναι και αυτός που φέρει την ευθύνη των πράξεων του!
Και ενδιαφέρουσα η πρόταση για να απελευθερωθεί το ωράριο. Πριν τη μηδενίσετε και μιλάτε για δικαιώματα κλπ σκεφτείτε όσους δουλεύουν στο αεροδρόμιο, στα περίπτερα, τα μπακάλικα, τους φούρνους, την ταβέρνα, τα λεωφορεία, τα μπαράκια, τα νοσοκομεία κλπ κλπ. Είναι εκεί για όλους όσους έχουν ωράριο. Εκτός και όταν κάνουμε επανασταστικά πλάνα στο ταβερνάκι μας διαφεύγει πως κάποιοι μας περιμένουν να φύγουμε, για να πάνε για ύπνο..
reply
Submitted by harrysmatical (not verified) on Fri, 03/02/2012 - 12:28πμ.
Test. Πολλες προτασεις
Test.
Πολλες προτασεις δειχνουν σωστες στα χαρτια.
Ομως,ποτέ δεν γινονται στη πραξη. Εκει ειναι η ουσια,
Να αναρωτηθουμε γιατι...
reply
Submitted by Όλγα (not verified) on Sat, 11/02/2012 - 12:12μμ.
Διαδώστε το.
Κύριε Γεωργελέ,
Βλέπω γιατί κάποιες από τις ιδέες σας έχουν αδυναμίες, αλλά ενθουσιάστηκα με το άρθρο σας. Τόσο καιρό, όλα τα χρόνια από τη Μεταπολίτευση αλλά ειδικά μετά την αρχή της κρίσης, δεν ακούστηκαν αρκετά πραγματοποιήσιμες ιδέες. Έχετε τη δύναμη να το διαδώσετε μέσω τον ΜΜΜ. Έχετε το βήμα να συνεχίσετε να δημοσιεύετε τις ιδέες αυτές, εμπλουτισμένες από το feedback των αναγνωστών σας. Κάντε το. Σας ικετεύω...
reply
αφήστε ένα σχόλιο
the PAPERcity news+VOICESfashion+LOOKdesign+HOMEculture210 guide
home
video gallery
blogs
av-books
av staff
city guide
podcast
photo gallery
πολιτική-τέχνη
- ΜΜΕ. Πρώτη προτεραιότητα, καθώς στην πλειοψηφία τους σχεδόν, διαπαιδαγωγούν στην αδράνεια, αναπαράγουν καθημερινά μια αντιμεταρρυθμιστική ρητορική, προσφέρουν αντί για γνώση απόγνωση και υπονομεύουν κάθε απόπειρα αλλαγής. Αρκεί να εφαρμοστούν οι νόμοι και οι κανόνες της αγοράς και στο τέλος της χρονιάς τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Να προκηρυχθούν δηλαδή ραδιοτηλεοπτικές άδειες, να εισπράττει η εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία τις οφειλές τους, να διεκδικούν οι τράπεζες τα δάνειά τους - λεφτά των καταθετών μη λησμονούμε, να παρεμβαίνει ο εισαγγελέας και να καλεί υπουργούς, διοικητές ΔΕΚΟ, Γ. Γραμματείς που διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα με κρατική διαφήμιση σε ανύπαρκτα Μέσα ενημέρωσης.
- Να μειωθεί δραματικά το κόστος του πολιτικού συστήματος, όπως γίνεται παντού στον κόσμο. Μήπως τα κόμματα σταδιακά πάψουν να είναι ανώνυμες εταιρείες με μετόχους και χιλιάδες εργαζόμενους. Δεν εννοώ μόνο τη μείωση του αριθμού των βουλευτών αλλά όλες τις φανερές και αφανείς μεταφορές χρήματος στα κομματικά ταμεία. Επιχορηγήσεις, έξτρα αμοιβές βουλευτών για επιτροπές, δάνεια από κρατικές τράπεζες, προσλήψεις και αποσπάσεις δημοσίων υπαλλήλων, κρατική διαφήμιση σε ανύπαρκτα κομματικά media κ.λ.π.
- Να απελευθερωθούν ωράρια και μέρες λειτουργίας των καταστημάτων, να πάψει κάθε φραγμός στην εργασία. Όποιος θέλει να μπορεί να δουλέψει όποτε θέλει, παντού. Μετά από λίγα χρόνια ελεύθερης λειτουργίας χωρίς απαγορεύσεις και στρεβλώσεις, οι ανάγκες της αγοράς θα δείξουν που και πότε αξίζει να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά.
- Να σταματήσει για 3 χρόνια, κάθε επιχορήγηση, επιδότηση του υπουργείου πολιτισμού, της Γ.Γ. αθλητισμού, των δήμων, του ΟΠΑΠ, σε πολιτιστικούς συλλόγους, εκκλησιαστικές οργανώσεις, αθλητικούς ομίλους, θεατρικές ομάδες, φίλους του Αη-Γιώργη και μη κυβερνητικές οργανώσεις. Είναι άδικο για κάπόιους, αλλά δεν έχουμε λεφτά. Έτσι άλλωστε θα φανεί σε 3 χρόνια και ποιοι απ’ όλους αυτούς είναι υπαρκτές συλλογικές κινήσεις και ποιες είναι κατασκευές που κάνουν αφαίμαξη στα δημόσια ταμεία. Το 90% ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.
- Να απαγορευτεί στον δημόσιο τομέα να εισπράττει κοινοτικές επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ και προγράμματα. Δήμοι, νομαρχίες, κρατικές επιχειρήσεις, συνδικαλιστικά σωματεία, μοναστήρια και μητροπόλεις έχουν άλλα έσοδα. Οι κοινοτικές ενισχύσεις υποτίθεται ότι επιδοτούν την ανάπτυξη της οικονομίας όχι τον αδηφάγο δημόσιο τομέα.
- Να προχωρήσουν ευέλικτες αποκρατικοποιήσεις που θα ξεπερνούν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν στις ΔΕΚΟ και συγχρόνως θα μειώνουν το χρέος. Θα μπορούσε ας πούμε, να ανταλλάσσονται οικόπεδα του δημοσίου με ομόλογα που διαθέτουν οι τράπεζες οι οποίες έχουν και τμήματα real estate και ξέρουν τι να τα κάνουν. Μόνο στρατόπεδα, είναι 1400 σπαρμένα σε όλη την Ελλάδα. Για να τα αποχαρακτηρίσει και να τα αξιοποιήσει το δημόσιο θα περάσουν χρόνια. Οι τράπεζες θα τα ανταλλάξουν με κρατικά ομόλογα, θα απαλλαγούν από άχρηστα χαρτιά, το χρέος θα μειωθεί, περιουσιακά στοιχεία θα αξιοποιηθούν, έργα θα γίνουν.
- Για τα επόμενα δύσκολα χρόνια, το μεγαλύτερο ποσοστό των κοινωνικών επενδύσεων πρέπει να στραφεί στοχευμένα στην αντιμετώπιση της ανεργίας. Η μισή καλή προσπάθεια που έγινε με την κρατική επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών πρέπει να συνεχιστεί και να επεκταθεί. Για να μην χάσουν την επαφή με την εργασία και να αποφύγουν την φτώχεια μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Εννοείται ότι επιδότηση της Εργασίας δεν σημαίνει πάλι κόλπα για νέους συμβασιούχους στο δημόσιο.
- Να λειτουργήσουν πραγματικές Υπηρεσίες Εσωτερικών Υποθέσεων. Στην αστυνομία, στις εφορίες, όπου υπάρχει διογκωμένη διαφθορά. Ας μας τις οργανώσει το FBI, η Σκότλαντ Γιαρντ απ’ την αρχή. Οι «φίλοι του λαού» θα κατηγορήσουν την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην ηρωική μας χώρα αλλά πια αρκετός κόσμος καταλαβαίνει.
- Να προχωράνε με μικρά στοιχήματα ορισμένης διάρκειας που έχουν απτά αποτελέσματα και πείθουν για την επιτυχία και τη βελτίωση της καθημερινής ζωής. Ας πούμε, να δεσμευτούν υπουργοί, δήμαρχος, διοικητής της Αστυνομίας ότι σε 3 μήνες το ιστορικό κέντρο θα έχει απαλλαγεί από την παραβατικότητα αλλιώς θα παραιτηθούν. Ας πούμε, κινήσεις εξισορρόπησης, στα ακριβά εισιτήρια του μετρό, πολύ φτηνές μηνιαίες και ετήσιες κάρτες που μειώνουν τις αυξήσεις και προσφέρουν προκαταβολικά χρήμα στα δημόσια ταμεία. Ας πούμε, κινήσεις by pass που ξεπερνάνε τις δυσλειτουργίες τομέων του δημοσίου όπως έγινε με τα ΚΕΠ. Δημόσια φροντιστήρια π.χ. πολύ φτηνότερα από τα ιδιωτικά, μέχρι να μην χρειάζονται καθόλου. Εδώ μπορεί να βρεθεί άπειρος αριθμός ευφυών συνδυασμών αν υπάρχει διάθεση.
- Η αλλαγή της Ελλάδας δεν είναι θέμα ενός κόμματος, ούτε μιας κυβέρνησης, πολύ περισσότερο «μισής» όπως είναι αυτή που έχουμε. Προσωπικές πικρίες, μαγαζάκια, πολιτικά κέρδη και ζημιές, δεν χωράνε με την πτώχευση της χώρας προ των πυλών. Η χρεοκοπία θα αποφευχθεί μόνο αν όλοι όσοι βλέπουν εφικτή μια ευρωπαϊκή προοπτική, όσοι έχουν συμφέρον να την επιδιώξουν, συστρατευθούν σ’ αυτό τον σκοπό. Χρειάζονται μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες που θα αλλάξουν την κοινωνία μας. Αυτό το κάλεσμα όμως, μπορεί να το κάνει μόνο ο πρωθυπουργός.
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στην ενότητα «Το κίνημα των 10» του protagon.gr
Φώτης Γεωργελές
Ο Φώτης Γεωργελές είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κοινωνιολογία και Πολιτική Οικονομία στο Παρίσι. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες και περιοδικά, στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει διευθύνει το Έψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, το Μ2 της Μεσημβρινής, το ΚΛΙΚ, το ΜΕΝ και τον ΚΛΙΚ FM. Σήμερα είναι εκδότης της ATHENS VOICE και των περιοδικών LOOK, HOME, SOUL.
Βιβλία του που έχουν κυκλοφορήσει:
Corsa χωρίς Φ.Π.Α. όφελος μέχρι και 2.500 €
Σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό ή διαφημιστικό περιεχόμενο, καθώς και σχόλια άσχετα με το θέμα του άρθρου δεν επιτρέπονται και θα σβήνονται.
τα σχόλιά σας:
Submitted by Anonymous (not verified) on Sun, 01/05/2011 - 2:38μμ.
Ορίστε μια καθαρή πρόταση.Σε
Ορίστε μια καθαρή πρόταση.Σε πέντε χρόνια θάμαστε μιά χώρα αξιοζήλευτη.
Συμπληρώνω:
1.Κανείς φόρος να μήν ξεπερνάει το 15%.
2.Τα φροντιστήρια αντί να γίνουν δημόσια να γίνουν ιδιωτικά και τα σχολεία.Π.χ. Πόσα στοιχίζει κάθε μαθητής στο δημόσιο σχολείο;35000 Ευρώ; Πάρε παιδί μου τα μισά και διάλεξε ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο της αρεσκείας σου. Το Ντηρή κοστίζει λιγότερα.
reply
Submitted by Anonymous (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 10:19πμ.
Και γιά να επιχειρηματολογήσω
Και γιά να επιχειρηματολογήσω περισσότερο για τη πιό πάνω άποψη ερωτώ. Που μορφώνονται ή μαθαίνουν ξένες γλώσσες τα ελληνόπουλα;Στο φροντιστήριο. Σύμφωνα δε με μιά ομιλία του Αριστου Δοξιάδη γισ την ανάπτυξη(youtube),οι εκδόσεις που χρησιμοποιούν τα φροντιστήρια για τη γρήγορη εκμάθηση της αγγλικής είναι τόσο πετυχεμένες λόγω ακριβώς του ανταγωνισμού μεταξύ των διαφόρων φροντιστηρίων ώστε ξένες πολυεθνικές έτρεξαν να ζητήσουν να αγοράσουν τα κόπυραϊτ απ' αυτές τις ελλ. εκδόσεις. Ποιά είναι η παραπαιδεία; Το φροντιστήριο ή το αργόσυρτο βόδι της δημόσιας εκπαίδευσης;
reply
Submitted by Κ. Σκ. (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 2:10μμ.
Γιατί κόβεται τα σχόλια που
Γιατί κόβεται τα σχόλια που δεν σας αρέσουν;;;
reply
Submitted by sz (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 2:16μμ.
Οι δύο ανώνυμοι σχολιαστές
Οι δύο ανώνυμοι σχολιαστές νομίζω εργάζπνται σε φροντιστήριο. Ε;
reply
Submitted by Anonymous (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 4:57μμ.
@sz Όχι! Ειλικρινά όχι. Απλώς
@sz
Όχι! Ειλικρινά όχι. Απλώς κάποτε είμουνα της θεωρίας "άσπρη γάτα μαύρη γάτα φτάνει να τρώει ποντίκια". Ο μακαρίτης που το είπε, τότε που το είπε έγινε πολύ επιλήψιμος.Σήμερα ο λαός του τρώει τρείς φορές την ημέρα άν δε αποφασίσει ν' αγοράσει και δεύτερο βρακί το παγκόσμιο ΑΕΠ μπορεί να διπλασιαστεί.
reply
Submitted by Anonymous (not verified) on Tue, 03/05/2011 - 5:15μμ.
@sz Η δεύτερη συνέπεια αυτής
@sz
Η δεύτερη συνέπεια αυτής της θεωρίας σε "ιδεολογικό επίπεδο"(ακούεται "κάπως"), ήταν: γιατί να το κάνουμε με τον κινέζικο τρόπο και όχι με τον ορίτζιναλ που είναι και πιό προσφιλής μας πολιτισμικά; There iw no way of life like the american one! αν διαφονείς ειλικρινά βγάλε το μπλού τζην που σίγουρα φοράς και βάλε τουρμπάνι, μπούργκα, φουστανέλλα ή οτι άλλο γουστάρεις.
reply
Submitted by ΦιδιΠήδης (not verified) on Fri, 24/06/2011 - 7:06μμ.
Σωστές σκέψεις και κάποιος
Σωστές σκέψεις και κάποιος μπορεί να προσθέσει και άλλες ή να αφαιρέσει κάποιες και να φτάσουμε σε λύσεις.
Ερώτηση: Αυτά θα τα εφαρμόσουν οι πολιτικοί που 30 χρόνια τώρα οικοδόμησαν μια τελείως άλλη ελλάδα; Το πρόβλημα από ένα σημείο και πέρα δεν είναι να υπάρχουν σωστές ιδέες. Ακούγονται και με το παραπάνω. Και οι πολιτικοί τις ξέρουν. Το πρόβλημα είναι πως ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ να τις εφαρμόσουν, για ιδίο όφελος. Και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως ο κόσμος είναι πολύ σύδκολο (αν όχι αδύνατο) να συντονιστεί. Έφτασε ένας αστείος ανασχηματισμός για να ξεφουσκώσει η πλατεία. Και αν δε συμβεί κάτι συνταρκατικό στις 28-29, θα σβήσει τελείως.
Οι ιδέες υπάρχουν. Περιμένετε (με το χέρι στην καρδιά) πως μια ωραία πρωία ο ΓΑΠ, ο Σαμαράς και οι άλλοι θα κοιταχτούν στον καθρέφτη, θα μετανιώσουν για τα λάθη τους και θα εφαρμόσουν τα σωστά; Θα συγκρουστούν με όλους εκείνους που ανέθρεψαν και τους κρατάνε τώρα στην εξουσία; Είστε έξυπνος άνθρωπος. Δε μπορεί να τρέφετε τέτοιες αυταπάτες.
Χειρότερο από το να μην έχεις ελπίδες, είναι να ελπίζεις σε λάθος πράγματα και ανρθώπους. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μόνο κάποιοι άλλοι (και όχι ένας μαγικός πολιτικός) μπορούν να εφαρμόσουν όσα λέτε. Και η ιστορία δείχνει πως αυτοί δε θα εμφανιστούν σε ένα καλοκαίρι, αλλά μετά από μια βαθειά ύφεση, φτώχια και γενικότερη αλλαγή.
Μακάρι να μπορούσε να δημιουργηθεί ένα σχήμα από ανθρώπους με κοινή λογική, επιστημονική γνώση, αγάπη για την πατρίδα. Ωστόσο, δε γίνεται να γίνει άμεσα. Και αυτό το γνωρίζει το σύστημα καλά. Αλλιώς δε θα έβγαινε ο βενιζέλος να μας εξαγγείλει τα μέτρα του ..παπακωνσταντίνου.
reply
Submitted by ΦιδιΠήδης (not verified) on Thu, 10/11/2011 - 9:09μμ.
Πάνω κάτω σωστά είναι. ΟΚ,
Πάνω κάτω σωστά είναι. ΟΚ, ένα λίγο βασικό είναι πως δε γίνεται οι Δήμοι να μην εισπράτουν κονδύλια από Ευρώπη, ΕΠΣΑ κλπ γιατί έργα υποδομής δε μπορεί να γίνουν μόνο με τα δημοτικά τέλη. Επίσης Ευρωπαϊκά προγράμματα απευθύνονται ακριβώς σε Δήμους με τελικό αποδέκτη το μέσο πολίτη. ΚΑι δημιουργούν νέες υποδομές (από δρόμους μέχρι απορρίματα και κομποστοποίηση), που και αλλάζουν το τοπίο και δίνουν δουλειές. Μπορεί όμως κάλιστα να γίνει μαι αποτίμηση, που μόνο στην Ελλάδα δε γίνεται. Αν και στα χαρτιά όλα έχουν ελεγχθει και εγκριθεί.
Μήπως μια καλή πρόταση είναι να έχει και ευθύνη ο κάθε υπάλληλος και να μη μπαίνουν σε ένα χαρτί 10 τζίφρες ώστε να φταίνε όλοι και κανένας; Όλοι βλέπουμε τις τυπικές τζίφρες που μπαίνουν από προϊστάμενους που αδυνατούν, ακόμα και να θέλουν να δουν τι υπογράφουν. Όποιος δίνει μια βεβαίωση ας είναι και αυτός που φέρει την ευθύνη των πράξεων του!
Και ενδιαφέρουσα η πρόταση για να απελευθερωθεί το ωράριο. Πριν τη μηδενίσετε και μιλάτε για δικαιώματα κλπ σκεφτείτε όσους δουλεύουν στο αεροδρόμιο, στα περίπτερα, τα μπακάλικα, τους φούρνους, την ταβέρνα, τα λεωφορεία, τα μπαράκια, τα νοσοκομεία κλπ κλπ. Είναι εκεί για όλους όσους έχουν ωράριο. Εκτός και όταν κάνουμε επανασταστικά πλάνα στο ταβερνάκι μας διαφεύγει πως κάποιοι μας περιμένουν να φύγουμε, για να πάνε για ύπνο..
reply
Submitted by harrysmatical (not verified) on Fri, 03/02/2012 - 12:28πμ.
Test. Πολλες προτασεις
Test.
Πολλες προτασεις δειχνουν σωστες στα χαρτια.
Ομως,ποτέ δεν γινονται στη πραξη. Εκει ειναι η ουσια,
Να αναρωτηθουμε γιατι...
reply
Submitted by Όλγα (not verified) on Sat, 11/02/2012 - 12:12μμ.
Διαδώστε το.
Κύριε Γεωργελέ,
Βλέπω γιατί κάποιες από τις ιδέες σας έχουν αδυναμίες, αλλά ενθουσιάστηκα με το άρθρο σας. Τόσο καιρό, όλα τα χρόνια από τη Μεταπολίτευση αλλά ειδικά μετά την αρχή της κρίσης, δεν ακούστηκαν αρκετά πραγματοποιήσιμες ιδέες. Έχετε τη δύναμη να το διαδώσετε μέσω τον ΜΜΜ. Έχετε το βήμα να συνεχίσετε να δημοσιεύετε τις ιδέες αυτές, εμπλουτισμένες από το feedback των αναγνωστών σας. Κάντε το. Σας ικετεύω...
reply
αφήστε ένα σχόλιο
the PAPERcity news+VOICESfashion+LOOKdesign+HOMEculture210 guide
home
video gallery
blogs
av-books
av staff
city guide
podcast
photo gallery
πολιτική-τέχνη
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΩΝ Εκτός Βουλής ο ΛΑΟΣ, μέσα η Χρυσή Αυγή λέει η Public Issue
Το ΠΑΣΟΚ μείωσε στο μισό την ψαλίδα με την ΝΔ, που βλέπει τις απώλειες προς τους Ανεξάρτητους Ελληνες να αυξάνονται και δραματικές αλλαγές στους... συγκατοίκους της πολυκατοικίας.
Στο νέο Βαρόμετρο της Public Issue για την Καθημερινή της Κυριακής και τον ΣΚΑΪ, καταγράφονται σημαντικές μεταβολές σε σχέση με το αντίστοιχο που είχε διενεργηθεί την δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου. Ετσι, τα ποσοστά επιρροής των κομμάτων διαμορφώνονται ως εξής (σε παρένθεση οι επιδόσεις της προηγούμενης δημοσκόπησης:
Νέα Δημοκρατία 22,5% (25%)
ΠΑΣΟΚ 15,5% (11%)
ΣΥΡΙΖΑ 12,5% (12%)
ΚΚΕ 12% (11,5%)
Δημοκρατική Αριστερά 12% (15,5%)
Ανεξάρτητοι Ελληνες 8,5% (6,5%)
Χρυσή Αυγή 5% (3%)
Οικολόγοι 3% (3%)
Εκτός Βουλής, με ποσοστά κάτω του 3%, μένουν τόσο ο ΛΑΟΣ (στην προηγούμενη δημοσκόπηση είχε 4%), όσο και η Δημοκρατική Συμμαχία (είχε 2%).
Σε άλλες παραμέτρους της δημοσκόπησης, 87% των πολιτών δηλώνει απογοητευμένο από την κυβέρνηση και 65% δεν εμπιστεύονται τον Λούκα Παπαδημο.
Το 85% εκτιμά ότι δεν θα προκύψει μονοκομματική κυβέρνηση, ενώ σχεδόν ένας στους δυο ζητά κυβέρνηση συνεργασίας, πρωτίστως των κομμάτων της Αριστεράς και δευτερευόντως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Στο νέο Βαρόμετρο της Public Issue για την Καθημερινή της Κυριακής και τον ΣΚΑΪ, καταγράφονται σημαντικές μεταβολές σε σχέση με το αντίστοιχο που είχε διενεργηθεί την δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου. Ετσι, τα ποσοστά επιρροής των κομμάτων διαμορφώνονται ως εξής (σε παρένθεση οι επιδόσεις της προηγούμενης δημοσκόπησης:
Νέα Δημοκρατία 22,5% (25%)
ΠΑΣΟΚ 15,5% (11%)
ΣΥΡΙΖΑ 12,5% (12%)
ΚΚΕ 12% (11,5%)
Δημοκρατική Αριστερά 12% (15,5%)
Ανεξάρτητοι Ελληνες 8,5% (6,5%)
Χρυσή Αυγή 5% (3%)
Οικολόγοι 3% (3%)
Εκτός Βουλής, με ποσοστά κάτω του 3%, μένουν τόσο ο ΛΑΟΣ (στην προηγούμενη δημοσκόπηση είχε 4%), όσο και η Δημοκρατική Συμμαχία (είχε 2%).
Σε άλλες παραμέτρους της δημοσκόπησης, 87% των πολιτών δηλώνει απογοητευμένο από την κυβέρνηση και 65% δεν εμπιστεύονται τον Λούκα Παπαδημο.
Το 85% εκτιμά ότι δεν θα προκύψει μονοκομματική κυβέρνηση, ενώ σχεδόν ένας στους δυο ζητά κυβέρνηση συνεργασίας, πρωτίστως των κομμάτων της Αριστεράς και δευτερευόντως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Προβάδισμα επτά μονάδων για τη Ν.Δ.
Σαφές προβάδισμα επτά μονάδων διατηρεί η Ν.Δ. του ΠΑΣΟΚ στο νέο κύμα του βαρόμετρου της Public Issue. Στην εκτίμηση ψήφου η Ν.Δ. συγκεντρώνει 22,5%, έναντι 15,5% του ΠΑΣΟΚ. Ακολουθούν τα τρία κόμματα της Αριστεράς -ΣΥΡΙΖΑ 12,5%, ΚΚΕ 12% και ΔΗΜΑΡ 12%, ενώ στις εκπλήξεις της νέας δημοσκόπησης είναι η ενδυνάμωση του νεοσύστατου κόμματος του κ. Π. Καμμένου και της Χρυσής Αυγής, τα οποία φτάνουν στο 8,5% και στο 5% αντίστοιχα (από 6,5% και 3% προ δεκαπενθημέρου). Με εμφανή συνέπεια το κόμμα του κ. Γ. Καρατζαφέρη να απειλείται για πρώτη φορά με έξοδο από το Κοινοβούλιο καθώς μετρήθηκε στο 2% (από 4%). Εκτός Βουλής (με 2%) παραμένει και η Δημοκρατική Συμμαχία της κ. Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ στον αντίποδα την είσοδό τους διασφαλίζουν οριακά οι Οικολόγοι.
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της έρευνας είναι ότι η Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ επιτυγχάνουν από κοινού μια οριακή, έστω, πλειοψηφία (154 - 155 έδρες) καθώς συγκεντρώνουν αθροιστικά το 38% των ψήφων.
Τέλος, στη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών ο Φ. Κουβέλης με 51% παραμένει ο μόνος που έχει θετικό ισοζύγιο, ακολουθεί ο Αλ. Τσίπρας με 36%, ενώ αυξημένες είναι οι θετικές απόψεις για τον Αντ. Σαμαρά (31% από 28%). Αντιθέτως, φαίνεται ότι υποχωρεί η δημοτικότητα του νεοκλεγέντος αντιπάλου του, Ευ. Βενιζέλου (29% από 30%). Περισσότερες λεπτομέρειες για τη δημοσκόπηση στην «Κ» της Καθημερινής.
www.kathimerini.gr
Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο της έρευνας είναι ότι η Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ επιτυγχάνουν από κοινού μια οριακή, έστω, πλειοψηφία (154 - 155 έδρες) καθώς συγκεντρώνουν αθροιστικά το 38% των ψήφων.
Τέλος, στη δημοτικότητα των πολιτικών αρχηγών ο Φ. Κουβέλης με 51% παραμένει ο μόνος που έχει θετικό ισοζύγιο, ακολουθεί ο Αλ. Τσίπρας με 36%, ενώ αυξημένες είναι οι θετικές απόψεις για τον Αντ. Σαμαρά (31% από 28%). Αντιθέτως, φαίνεται ότι υποχωρεί η δημοτικότητα του νεοκλεγέντος αντιπάλου του, Ευ. Βενιζέλου (29% από 30%). Περισσότερες λεπτομέρειες για τη δημοσκόπηση στην «Κ» της Καθημερινής.
www.kathimerini.gr
Σάββατο, 31 Μαρτίου 2012 Αιφνιδιαστική υπογραφή στρατιωτικού συμφώνου Ισραήλ-Κύπρου!
Αιφνιδιαστική στρατιωτική συμφωνία υπογράφηκε χθες μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ χωρίς να ανακοινωθεί το παραμικρό! Η συμφωνία υπογράφηκε μεταξύ του διευθυντή του στρατιωτικού γραφείου του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας, Τζέικομπ Λαόρ και του υπουργού Άμυνας της Κύπρου, Δημήτρη Ηλιάδη.
Οι συμφωνίες σύμφωνα με πληροφορίες από το Τελ Αβίν αφορούν τόσο βιομηχανική συνεργασία στο τομέρα της άμυνας όσο και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μεταξύ των δύο χωρών με το Ισραήλ να αναλαμβάνει την στρατιωτική εκπαίδευση της Εθνοφρουράς σε διάφορους τομείς!
Το πιο σημαντικό είναι ότι προβλέπεται συνεκπαίδευση με μεταφορά ισραηλινών μονάδων στην Κύπρο!
Στην Κύπρο θα πραγματοποιηθεί επίσης συνάντηση ενημέρωσης υπό μορφή συνεδρίου μεταξύ του υπουργείου΄Άμυνας και της SΙΒΑΤ (κρατική εταιρεία προώθησης στρατιωτικών συνεργασιών και εξοπλισμών), αναφορικά με πιθανούς τομείς συνεργασίας των δύο χωρών.
Στελέχη της Εθνικής Φρουράς θα αξιολογήσουν τις δυνατότητες της ισραηλινής πολεμικής βιομηχανίας ειδικά σε τομείς ενδιαφερόντων της Κύπρου, όπως αεροσκάφη και UAV, συστήματα διοίκησης και έλεγχου, συστήματα καμουφλάζ υψηλής τεχνολογίας, "έξυπνα" βλήματα των 105 χλστ. για τα άρματα ΑΜΧ-30 και διάφορες άλλες κατηγορίες πυρομαχικών, συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, παράκτια ραντάρ κλπ
Αξιωματικοί του ΓΕΕΦ θα μεταβούν επίσης στο Κέντρο Τακτικών Επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ όπως επίσης και Κέντρο Τακτικών Επιχειρήσεων Σχεδιασμών Μάχης για να παρακολουθήσουν την οργάνωση, τα μέσα, τη λειτουργία του κέντρου, τη διοίκηση και τον έλεγχο των επιχειρήσεων. Ανάμεσα σε άλλα, οι ένοπλες δυνάμεις Κύπρου και Ισραήλ θα ανταλλάξουν εμπειρίες και απόψεις σε θέματα που αφορούν στην εφεδρεία (κατάταξη, εκπαίδευση, τεχνογνωσία, υποδομές).
Οι συμφωνίες για συνεργασία στον τομέα της έρευνας και διάσωσης γίνονται πράξη, καθώς προγραμματίστηκε η μετάβαση στο Ισραήλ των πληρωμάτων των ελικοπτέρων που διαθέτει η ΕΦ για το σκοπό αυτό για θέματα εκπαίδευσης.
Επίσης για πρώτη φορά θα επισκεφθεί το Ισραήλ ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς αντιστράτηγος Στυλιανός Νάσης.
Οι συμφωνίες σύμφωνα με πληροφορίες από το Τελ Αβίν αφορούν τόσο βιομηχανική συνεργασία στο τομέρα της άμυνας όσο και κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μεταξύ των δύο χωρών με το Ισραήλ να αναλαμβάνει την στρατιωτική εκπαίδευση της Εθνοφρουράς σε διάφορους τομείς!
Το πιο σημαντικό είναι ότι προβλέπεται συνεκπαίδευση με μεταφορά ισραηλινών μονάδων στην Κύπρο!
Στην Κύπρο θα πραγματοποιηθεί επίσης συνάντηση ενημέρωσης υπό μορφή συνεδρίου μεταξύ του υπουργείου΄Άμυνας και της SΙΒΑΤ (κρατική εταιρεία προώθησης στρατιωτικών συνεργασιών και εξοπλισμών), αναφορικά με πιθανούς τομείς συνεργασίας των δύο χωρών.
Στελέχη της Εθνικής Φρουράς θα αξιολογήσουν τις δυνατότητες της ισραηλινής πολεμικής βιομηχανίας ειδικά σε τομείς ενδιαφερόντων της Κύπρου, όπως αεροσκάφη και UAV, συστήματα διοίκησης και έλεγχου, συστήματα καμουφλάζ υψηλής τεχνολογίας, "έξυπνα" βλήματα των 105 χλστ. για τα άρματα ΑΜΧ-30 και διάφορες άλλες κατηγορίες πυρομαχικών, συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης, παράκτια ραντάρ κλπ
Αξιωματικοί του ΓΕΕΦ θα μεταβούν επίσης στο Κέντρο Τακτικών Επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων του Ισραήλ όπως επίσης και Κέντρο Τακτικών Επιχειρήσεων Σχεδιασμών Μάχης για να παρακολουθήσουν την οργάνωση, τα μέσα, τη λειτουργία του κέντρου, τη διοίκηση και τον έλεγχο των επιχειρήσεων. Ανάμεσα σε άλλα, οι ένοπλες δυνάμεις Κύπρου και Ισραήλ θα ανταλλάξουν εμπειρίες και απόψεις σε θέματα που αφορούν στην εφεδρεία (κατάταξη, εκπαίδευση, τεχνογνωσία, υποδομές).
Οι συμφωνίες για συνεργασία στον τομέα της έρευνας και διάσωσης γίνονται πράξη, καθώς προγραμματίστηκε η μετάβαση στο Ισραήλ των πληρωμάτων των ελικοπτέρων που διαθέτει η ΕΦ για το σκοπό αυτό για θέματα εκπαίδευσης.
Επίσης για πρώτη φορά θα επισκεφθεί το Ισραήλ ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς αντιστράτηγος Στυλιανός Νάσης.
1) Πετάει-πετάει η δραχμή...
Παρασκευή 30/03/2012 07:41
96 Σχόλια
Πετάει-πετάει η δραχμή…
Μακάρι να κάνω λάθος εγώ που φοβάμαι πως η τύχη μας κρέμεται ακόμη από μια κλωστή και πως ένα «ατύχημα» θα μας γυρίσει αντί 10-15 χρόνια πίσω, 50 και... Ορίστε ένα από τα χθεσινά σχόλια.
«Είναι καταπληκτικοί οι υποστηρικτές των μνημονίων. Δεν έχουν κανένα επιχείρημα για να υποστηρίξουν την εξαθλίωση στην οποία οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους. Το μόνο που τους έμεινε είναι ο φόβος, να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους... Δημήτρης Βαξ.»
Ώρες - ώρες αναρωτιέμαι αν ζούμε στην ίδια χώρα και μιλάμε τα ίδια ελληνικά ή έχουμε ταμπουρωθεί ο καθένας πίσω από κάποιο σχήμα που τον βολεύει και παριστάνουμε τους κουφούς.
Δηλαδή αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, δεν θα υπήρχαν άνεργοι; Ποιος και γιατί έχει καταφέρει να πετύχει τόση πλύση εγκεφάλου;
Περί χρεοκοπίας και μνημονίου...
Με τι θα δάνειζαν οι τράπεζες τις επιχειρήσεις ή τους καταναλωτές; Η χρεοκοπία έφερε το μνημόνιο, όχι το μνημόνιο τη χρεοκοπία.
Χρεοκοπία σημαίνει πως κανένας δεν δανείζει, ούτε το κράτος, ούτε τις ελληνικές τράπεζες. Χωρίς δάνεια το κράτος δεν έχει να πληρώσει και να παράγει ελλείμματα και οι τράπεζες δεν έχουν να δανείσουν σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. Οπότε έρχονται οι απολύσεις...
Το μνημόνιο είναι μια προσπάθεια συντεταγμένης χρεοκοπίας για να μην έχουν συνέπειες οι ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά και για να αποφευχθεί η ανεξέλεγκτη ελληνική κατάρρευση χωρίς οργανωμένη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Απλά και παραστατικά είναι, είναι σαν κάποιος να παθαίνει έμφραγμα και να τον βάζουμε στην εντατική. Δεν έπαθε έμφραγμα γιατί μπήκε στην εντατική αλλά το αντίστροφο.
Δεν φταίει η εντατική, αλλά η ζωή που έκανε τις τελευταίες δεκαετίες... Φυσικά ευθύνες μπορεί να έχει και αυτός που του πουλούσε τσιγάρα και ζωικά λίπη.
Τώρα αν στην εντατική δεν είχε γίνει σωστή απολύμανση και προστεθεί και κάποια νοσοκομειακή λοίμωξη ή δεν του έδωσε την σωστή αγωγή είναι άλλη ιστορία... Όταν φτάσει κάποιος στην εντατική το ρίσκο είναι ήδη αυξημένο.
Η θεραπεία συνίσταται στο ξεβούλωμα των φραγμένων αρτηριών και στην πειθαρχία σε ένα τρόπο ζωής που δεν θα δημιουργήσει ξανά τις προϋποθέσεις για έμφραγμα.
Όσο υπήρχαν δανεικά και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις ανεξέλεγκτες, το οικοδόμημα επιβίωνε. Από την στιγμή που η διακυβέρνηση Καραμανλή έδωσε την χαριστική βολή εκτινάσσοντας τα ελλείμματα και το χρέος, σε μια περίοδο διεθνούς πιστωτικής αναταραχής και επιφυλάξεων, η Ελλάδα δεν έβρισκε πρόθυμους δανειστές.
Το 2009 είχε έλλειμμα πάνω από 35 δισ. ευρώ και άλλο τόσο εμπορικό. Χωρίς μνημόνιο, με έσοδα 45 δισ. ευρώ και έλλειμμα στα 35 δισ. ευρώ σημαίνει πως το 2010 θα ξεκίναγε θεωρητικά με 10 δισ. ευρώ για να πληρώσει περί τα 40-45 δισ. ευρώ μισθούς δημοσίου, συντάξεις δημοσίου και επιδοτήσεις ασφαλιστικών ταμείων.
Αν η ΕΚΤ δεν άνοιγε τις στρόφιγγες στις ελληνικές τράπεζες για να λάβουν 130 δισ. ευρώ περίπου, θα είχαν στεγνώσει και τα ΑΤΜ και οι άνεργοι θα ήταν από το 2010 διπλάσιοι συν των σημερινών. Επιπλέον αφού δεν θα υπήρχαν δανεικά να χρηματοδοτήσουν το εμπορικό έλλειμμα, οι εισαγωγές θα είχαν πέσει στο επίπεδο των εξαγωγών αυτόματα. Αυτό σημαίνει κλείσιμο εισαγωγικών επιχειρήσεων και αφαίρεση από τα δυνητικά κρατικά έσοδα των 45-50 δισ. ενός μεγάλου κομματιού λόγω στάσης εμπορίου...
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φωστήρας στα οικονομικά για να καταλάβει το ρόλο και την συνάφεια των παραπάνω αριθμών.
Είναι σωστό το μνημόνιο;
Η άποψή μου είναι όχι. Όχι είτε γιατί δεν το έχουν σχεδιάσει σωστά οι δανειστές, είτε γιατί η κυβέρνηση ΓΑΠ εφάρμοσε μια εκδοχή κάλυψης των ελλειμμάτων με αυξήσεις φόρων και οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Εδώ ερχόμαστε στην ευθύνη της κυβέρνησης ΓΑΠ η οποία αν είχε πάρει τα σωστά μέτρα στις αρχές του 2010 ίσως είχε αποφύγει το μνημόνιο και είχε συμμαζέψει την κατάσταση. Ούτε η κυβέρνηση ήταν επαρκής όμως ούτε η κοινωνία για να δεχτεί την πραγματικότητα.
Σύγχυση...
Στην Ελλάδα της χρεοκοπίας ζούμε μια καταιγίδα σύγχυσης, όπου προσπαθούμε με μοιρολατρικό τρόπο να αποφύγουμε το μοιραίο εκτρέφοντας ψευδαισθήσεις.
Το μοντέλο της ευημερίας με δανεικά έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, ίσως και πλειοψηφικό, που διαβιώνει και ευημερεί παρασιτικά, είτε σαν αργόμισθοι πελάτες του δημοσίου, είτε σαν διεφθαρμένα στελέχη του δημοσίου και είτε σαν επιδοτούμενοι από το κράτος ιδιώτες ή επιχειρηματίες όχι με παραγωγικό και ανταποδοτικό τρόπο.
Το πλήθος αυτό τείνει ευήκοα ώτα σε διάφορες παράδοξες θεωρίες και ερμηνείες της κρίσης, αρκεί να μη περιλαμβάνουν το ίδιο σαν μέρος του προβλήματος και άρα και της λύσης.
Οι οργισμένοι πελάτες λοιπόν, είτε από απόγνωση, είτε από εκδίκηση στους εξωνημένους πολιτικούς της πελατοκρατίας που τους είχαν υποσχεθεί δια βίου ευημερία με αντάλλαγμα την ψήφο, τώρα απειλούν θεούς και δαίμονες, με κρεμάλες και με Γουδιά ή πως θα ψηφίσουν διάφορα σταλινικά ή ναζιστικά απολιθώματα.
Μοιάζουν με κακομαθημένα παιδιά που προσπαθούν να τιμωρήσουν τους ανίκανους γονείς κάνοντας κακό στον εαυτό τους...
Το πολιτικό σκηνικό είναι φαιδρό και η πλειοψηφία δεν είναι επαρκής ούτε για να σφουγγαρίζουν πολυκατοικίες.
Ο ένας το Φθινόπωρο διώχνει την τρόικα για να εκβιάσει επαναδιαπραγμάτευση και μετά παρακαλάει γονατιστός να επιστρέψει, γιατί δεν είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις επειδή καθυστερούσαν τη δόση. Ο φωστήρας της τακτικής διάλεξε τη δόση που πήγαινε σε αποπληρωμές ομολόγων αλλά κάλυπτε το έλλειμμα.
Ο άλλος νομιμοποίησε την αντιμνημονιακή αρλουμπολογία και από το περιθώριο την έφερε στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Μετά, όταν αντίκρισε την άβυσσο, έγινε πιο μνημονιακός από τους μνημονιακούς.
Ο τρίτος αλλάζει θέσεις και προσανατολισμό 360 μοιρών δέκα φορές τη μέρα ανάλογα με το προς τα πού φυσάει ή νομίζει πως φυσάει.
Ο τέταρτος στον κόσμο του. Περιμένει τη Δευτέρα Παρουσία και επαναλαμβάνει το ίδιο ποίημα βρέχει χιονίζει. Ούτε για την επανάσταση νοιάζεται το κόμμα και τα συνδικάτα να στέκουν καλά για να βγαίνει το ψωμί...
Ο πέμπτος, πάρ΄ τον και στο γάμο να σου πει και του χρόνου. Ξεκίνησε στις αρχές του 2010 με το περίφημο μύθος πρώτος χρεοκοπία δεν υπάρχει, αλλά η επίκληση είναι κόλπο για να περάσουν τα μέτρα και κατέληξε το 2012 πως, το PSI δεν πρόκειται να γλυτώσει τη χώρα από την άτακτη χρεοκοπία.
Ο έκτος φανατικός ευρωπαϊστής και υπέρ της παραμονής στο ευρώ, αλλά με μεταρρυθμίσεις τύπου ΓΑΠ τα τέλη του 2009. Ήτοι, να βάλουμε κλασική μουσική στης δημόσιες υπηρεσίες για να αυξηθεί η παραγωγικότητα.
Ο έβδομος μεταρρυθμίσεις και σωστές προτάσεις, αλλά με στελέχη που διακρίθηκαν στην εξάσκηση των λειτουργιών του πελατειακού κράτους...
Τα διάφορα θραύσματα των μεγάλων κομμάτων που συγκροτούνται σε μια αντιμνημονιακή ρητορική προσπαθούν απλώς να εκφράσουν το σκληρό πυρήνα των αγανακτισμένων πελατών.
Αυτή είναι η «γεωγραφία» το πολιτικού σκηνικού. Επί της ουσίας πρόκειται για αυτούς που μας χρεοκόπησαν. Δυστυχώς ο ελληνικός λαός όσους εδώ και πολλά χρόνια προειδοποιούσαν πως πάμε σε χρεοκοπία τους «εξόρισε» για να μη ακούει τα μηνύματα που δεν του άρεσαν.
Πετάει πετάει η δραχμή...
Εγώ μπορεί να πιστέψω όμως πως μπορεί να πετάξω. Μπορεί να πείσω και άλλα 10 εκατομμύρια πως από την κρίση θα βγούμε φτερουγίζοντας. Μπορεί μάλιστα να ψηφίσουμε πως θα βγούμε φτερουγίζοντας. Αυτό σημαίνει πως θα πετάξουμε;
Θέλω να πω λοιπόν άσχετα από τι πιστεύουμε εμείς, υπάρχει και η πραγματικότητα. Η οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας λέει πως μόνο με σκληρή δουλειά στον τομέα της παραγωγικότητας θα αρχίσουμε να βλέπουμε φως. Όσο καθυστερούμε οι άνεργοι θα αυξάνονται και οι μισθοί θα μοιάζουν με μισθούς Βουλγαρίας. Όσο καθυστερούν οι μεταρρυθμίσεις τόσο αυξάνεται το ρίσκο να πλησιάσουμε περισσότερο προς τα εκεί ή να την ξεπεράσουμε...
2)Μαζί με τα ξέρα και τα χλωρά...
Οι μικροπανικοί εν αναμονή των ειδήσεων για τις τραπεζικές ανακεφαλαιοποιήσεις θολώνουν το σκηνικό ακόμη και για τις περιπτώσεις των εταιρειών που έχουν βγάλει πολύ καλούς ισολογισμούς και κρύβουν ακόμη καλύτερους.
Η είδηση για την απόσχιση της ελληνικής δραστηριότητας από την ΕΕΕΚ συντείνει στην εκτίμηση πως ο όμιλος είναι πιθανό να σχεδιάζει μεταφορά της έδρας. Για τους μετόχους αυτό δεν είναι κατ΄ ανάγκην αρνητικό. Είναι όμως για την εγχώρια οικονομία. Αλλά αυτό είναι αναμενόμενο όσο εδώ καλλιεργείται εχθρότητα για τις επιχειρήσεις. Δεν πειράζει μετά την πτώση της ελληνικής «σοβιετίας» θα προσελκύσουμε πάλι ξένες επενδύσεις με πλεονεκτήματα σαν αυτά που εμφανίζει η Βουλγαρία σήμερα.
Δυστυχώς είναι και άλλες οι εταιρείες που σκέφτονται έτσι... και δεν είναι μόνο οι εταιρείες είναι και οι νέοι με προσόντα...
3) Τι σας κάνει και είστε τόσο αισιόδοξος;
κ. Στούπα,
Γράψατε σήμερα:
“Αν δεν προκύψει αντιμνημονιακή κυβέρνηση από τις εκλογές και ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, από τα τέλη του χρόνου θα υπάρξει εκτόνωση της πίεσης.”
Τι σας κάνει να είστε τόσο αισόδοξος;
Στην ιδανική περίπτωση που προκύψει κυβέρνηση που θα είναι υπέρ του μνημονίου, που ρεαλιστικά δεν μπορεί να είναι άλλη από συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν επί 2 χρόνια να απελευθερώσουν το επάγγελμα των φαρμακοποιών και των ταξί. Η ανικανότητα τους είναι απερίγραπτη.
Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα απολύσουν 15.000 Δ.Υ. μέχρι τα Χριστ/να, όπως έχει συμφωνηθεί; Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα λύσουν τα προβλήμα του ΟΣΕ και της ΔΕΗ; Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα κάνουν κάτι για ανάπτυξη; Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα εφαρμόσουν τέλος πάντων το Μνημόνιο;
Είμαι της άποψης ότι σωτηρία δεν υπάρχει, όχι λόγω των κακών Γερμανών και των τοκογλυφικών τραπεζών, αλλα λόγω της κραυγαλέας ανικανότητας των Ελλήνων πολιτικών ηγετών.
Και το κακό τώρα είναι ότι πλέον μας έχουν πάρει όλοι χαμπάρι, ξέρουν με ποιούς έχουν να κάνουν και δεν πιστεύουν άλλο τις ψεύτικες υποσχέσεις που ακούνε... Απλά στο ενδιάμεσο προετοιμάζονται για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, με τον ίδιο τρόπο που ετοιμαζόντουσαν τον τελευταίο 1 χρόνο για το ελληνικό κούρεμα, κι ας το απέκλειαν σε κάθε ευκαιρία.
Με φιλικούς Χαιρετισμούς,
Δημήτρης
(παρακαλώ μην δημοσιεύετε τα λοιπά στοιχεία μου)
Απάντηση: Η ιστορία και η συμπεριφοριστική. Οι άνθρωποι λειτουργούμε με αντανακλαστικές συμπεριφορές. Πρέπει να είναι πολύ λιτοδίαιτος κάποιος ή πολύ αυτόνομος σαν οντότητα, για να έχει ελπίδες να ορίζει ο ίδιος τι πιστεύει και όχι να το ορίζει το περιβάλλον και η τυχαιότητα.
Λίγα μόνο χρόνια μετά από κάθε ελληνική χρεοκοπία ή εθνική καταστροφή η Ελλάδα έκανε άλματα προς τα εμπρός. Μετά τη χρεοκοπία του Τρικούπη και την ήττα του 1897 από τους Τούρκους, εμφανίστηκε ο Βενιζέλος και σε μια δεκαετία άλλαξε και διπλασίασε την Ελλάδα.
Με ένα ή ένα και μισό εκατ. ανέργους είμαστε σε οριακό σημείο. Αν τους επόμενους έξι μήνες δεν κάνουμε «επανάσταση» μεταρρυθμίσεων, σε 12 μήνες θα είναι διπλάσιοι... Όποιος και να κερδίσει τις εκλογές δεν έχει άλλη επιλογή από το να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να προσελκύσει επενδύσεις.
Τα επόμενα τρία χρόνια πιστεύω πως θα γίνουν τεράστιες αλλαγές πολιτικές και οικονομικές.
4) Η γαϊδουριά των αγωνιστών...
Καλημέρα σας.
Σας στέλνω την φωτογραφία που μόλις έβγαλα, από την οποία φαίνεται ότι 30- 35 "αγωνιστές" του ΠΑΜΕ (έχουν τις σχετικές σημαίες) κλείνουν την Λ. Αλεξάνδρας μέρα μεσημέρι περπατώντας και φωνάζοντας τα γνωστά συνθήματα. Φυσικά η αστυνομία δεν υπάρχει (έστω και εάν είναι έξω από την ΓΑΔΑ) και δεν του ζητάει καν να "απελευθερώσουν" τουλάχιστον το ένα ρεύμα κυκλοφορίας.
Ευάγγελος Κατσίκης
Πηγή:www.capital.gr
96 Σχόλια
Πετάει-πετάει η δραχμή…
Μακάρι να κάνω λάθος εγώ που φοβάμαι πως η τύχη μας κρέμεται ακόμη από μια κλωστή και πως ένα «ατύχημα» θα μας γυρίσει αντί 10-15 χρόνια πίσω, 50 και... Ορίστε ένα από τα χθεσινά σχόλια.
«Είναι καταπληκτικοί οι υποστηρικτές των μνημονίων. Δεν έχουν κανένα επιχείρημα για να υποστηρίξουν την εξαθλίωση στην οποία οδηγούν χιλιάδες ανθρώπους. Το μόνο που τους έμεινε είναι ο φόβος, να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους... Δημήτρης Βαξ.»
Ώρες - ώρες αναρωτιέμαι αν ζούμε στην ίδια χώρα και μιλάμε τα ίδια ελληνικά ή έχουμε ταμπουρωθεί ο καθένας πίσω από κάποιο σχήμα που τον βολεύει και παριστάνουμε τους κουφούς.
Δηλαδή αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, δεν θα υπήρχαν άνεργοι; Ποιος και γιατί έχει καταφέρει να πετύχει τόση πλύση εγκεφάλου;
Περί χρεοκοπίας και μνημονίου...
Με τι θα δάνειζαν οι τράπεζες τις επιχειρήσεις ή τους καταναλωτές; Η χρεοκοπία έφερε το μνημόνιο, όχι το μνημόνιο τη χρεοκοπία.
Χρεοκοπία σημαίνει πως κανένας δεν δανείζει, ούτε το κράτος, ούτε τις ελληνικές τράπεζες. Χωρίς δάνεια το κράτος δεν έχει να πληρώσει και να παράγει ελλείμματα και οι τράπεζες δεν έχουν να δανείσουν σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. Οπότε έρχονται οι απολύσεις...
Το μνημόνιο είναι μια προσπάθεια συντεταγμένης χρεοκοπίας για να μην έχουν συνέπειες οι ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά και για να αποφευχθεί η ανεξέλεγκτη ελληνική κατάρρευση χωρίς οργανωμένη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Απλά και παραστατικά είναι, είναι σαν κάποιος να παθαίνει έμφραγμα και να τον βάζουμε στην εντατική. Δεν έπαθε έμφραγμα γιατί μπήκε στην εντατική αλλά το αντίστροφο.
Δεν φταίει η εντατική, αλλά η ζωή που έκανε τις τελευταίες δεκαετίες... Φυσικά ευθύνες μπορεί να έχει και αυτός που του πουλούσε τσιγάρα και ζωικά λίπη.
Τώρα αν στην εντατική δεν είχε γίνει σωστή απολύμανση και προστεθεί και κάποια νοσοκομειακή λοίμωξη ή δεν του έδωσε την σωστή αγωγή είναι άλλη ιστορία... Όταν φτάσει κάποιος στην εντατική το ρίσκο είναι ήδη αυξημένο.
Η θεραπεία συνίσταται στο ξεβούλωμα των φραγμένων αρτηριών και στην πειθαρχία σε ένα τρόπο ζωής που δεν θα δημιουργήσει ξανά τις προϋποθέσεις για έμφραγμα.
Όσο υπήρχαν δανεικά και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις ανεξέλεγκτες, το οικοδόμημα επιβίωνε. Από την στιγμή που η διακυβέρνηση Καραμανλή έδωσε την χαριστική βολή εκτινάσσοντας τα ελλείμματα και το χρέος, σε μια περίοδο διεθνούς πιστωτικής αναταραχής και επιφυλάξεων, η Ελλάδα δεν έβρισκε πρόθυμους δανειστές.
Το 2009 είχε έλλειμμα πάνω από 35 δισ. ευρώ και άλλο τόσο εμπορικό. Χωρίς μνημόνιο, με έσοδα 45 δισ. ευρώ και έλλειμμα στα 35 δισ. ευρώ σημαίνει πως το 2010 θα ξεκίναγε θεωρητικά με 10 δισ. ευρώ για να πληρώσει περί τα 40-45 δισ. ευρώ μισθούς δημοσίου, συντάξεις δημοσίου και επιδοτήσεις ασφαλιστικών ταμείων.
Αν η ΕΚΤ δεν άνοιγε τις στρόφιγγες στις ελληνικές τράπεζες για να λάβουν 130 δισ. ευρώ περίπου, θα είχαν στεγνώσει και τα ΑΤΜ και οι άνεργοι θα ήταν από το 2010 διπλάσιοι συν των σημερινών. Επιπλέον αφού δεν θα υπήρχαν δανεικά να χρηματοδοτήσουν το εμπορικό έλλειμμα, οι εισαγωγές θα είχαν πέσει στο επίπεδο των εξαγωγών αυτόματα. Αυτό σημαίνει κλείσιμο εισαγωγικών επιχειρήσεων και αφαίρεση από τα δυνητικά κρατικά έσοδα των 45-50 δισ. ενός μεγάλου κομματιού λόγω στάσης εμπορίου...
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φωστήρας στα οικονομικά για να καταλάβει το ρόλο και την συνάφεια των παραπάνω αριθμών.
Είναι σωστό το μνημόνιο;
Η άποψή μου είναι όχι. Όχι είτε γιατί δεν το έχουν σχεδιάσει σωστά οι δανειστές, είτε γιατί η κυβέρνηση ΓΑΠ εφάρμοσε μια εκδοχή κάλυψης των ελλειμμάτων με αυξήσεις φόρων και οριζόντιες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Εδώ ερχόμαστε στην ευθύνη της κυβέρνησης ΓΑΠ η οποία αν είχε πάρει τα σωστά μέτρα στις αρχές του 2010 ίσως είχε αποφύγει το μνημόνιο και είχε συμμαζέψει την κατάσταση. Ούτε η κυβέρνηση ήταν επαρκής όμως ούτε η κοινωνία για να δεχτεί την πραγματικότητα.
Σύγχυση...
Στην Ελλάδα της χρεοκοπίας ζούμε μια καταιγίδα σύγχυσης, όπου προσπαθούμε με μοιρολατρικό τρόπο να αποφύγουμε το μοιραίο εκτρέφοντας ψευδαισθήσεις.
Το μοντέλο της ευημερίας με δανεικά έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, ίσως και πλειοψηφικό, που διαβιώνει και ευημερεί παρασιτικά, είτε σαν αργόμισθοι πελάτες του δημοσίου, είτε σαν διεφθαρμένα στελέχη του δημοσίου και είτε σαν επιδοτούμενοι από το κράτος ιδιώτες ή επιχειρηματίες όχι με παραγωγικό και ανταποδοτικό τρόπο.
Το πλήθος αυτό τείνει ευήκοα ώτα σε διάφορες παράδοξες θεωρίες και ερμηνείες της κρίσης, αρκεί να μη περιλαμβάνουν το ίδιο σαν μέρος του προβλήματος και άρα και της λύσης.
Οι οργισμένοι πελάτες λοιπόν, είτε από απόγνωση, είτε από εκδίκηση στους εξωνημένους πολιτικούς της πελατοκρατίας που τους είχαν υποσχεθεί δια βίου ευημερία με αντάλλαγμα την ψήφο, τώρα απειλούν θεούς και δαίμονες, με κρεμάλες και με Γουδιά ή πως θα ψηφίσουν διάφορα σταλινικά ή ναζιστικά απολιθώματα.
Μοιάζουν με κακομαθημένα παιδιά που προσπαθούν να τιμωρήσουν τους ανίκανους γονείς κάνοντας κακό στον εαυτό τους...
Το πολιτικό σκηνικό είναι φαιδρό και η πλειοψηφία δεν είναι επαρκής ούτε για να σφουγγαρίζουν πολυκατοικίες.
Ο ένας το Φθινόπωρο διώχνει την τρόικα για να εκβιάσει επαναδιαπραγμάτευση και μετά παρακαλάει γονατιστός να επιστρέψει, γιατί δεν είχε να πληρώσει μισθούς και συντάξεις επειδή καθυστερούσαν τη δόση. Ο φωστήρας της τακτικής διάλεξε τη δόση που πήγαινε σε αποπληρωμές ομολόγων αλλά κάλυπτε το έλλειμμα.
Ο άλλος νομιμοποίησε την αντιμνημονιακή αρλουμπολογία και από το περιθώριο την έφερε στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Μετά, όταν αντίκρισε την άβυσσο, έγινε πιο μνημονιακός από τους μνημονιακούς.
Ο τρίτος αλλάζει θέσεις και προσανατολισμό 360 μοιρών δέκα φορές τη μέρα ανάλογα με το προς τα πού φυσάει ή νομίζει πως φυσάει.
Ο τέταρτος στον κόσμο του. Περιμένει τη Δευτέρα Παρουσία και επαναλαμβάνει το ίδιο ποίημα βρέχει χιονίζει. Ούτε για την επανάσταση νοιάζεται το κόμμα και τα συνδικάτα να στέκουν καλά για να βγαίνει το ψωμί...
Ο πέμπτος, πάρ΄ τον και στο γάμο να σου πει και του χρόνου. Ξεκίνησε στις αρχές του 2010 με το περίφημο μύθος πρώτος χρεοκοπία δεν υπάρχει, αλλά η επίκληση είναι κόλπο για να περάσουν τα μέτρα και κατέληξε το 2012 πως, το PSI δεν πρόκειται να γλυτώσει τη χώρα από την άτακτη χρεοκοπία.
Ο έκτος φανατικός ευρωπαϊστής και υπέρ της παραμονής στο ευρώ, αλλά με μεταρρυθμίσεις τύπου ΓΑΠ τα τέλη του 2009. Ήτοι, να βάλουμε κλασική μουσική στης δημόσιες υπηρεσίες για να αυξηθεί η παραγωγικότητα.
Ο έβδομος μεταρρυθμίσεις και σωστές προτάσεις, αλλά με στελέχη που διακρίθηκαν στην εξάσκηση των λειτουργιών του πελατειακού κράτους...
Τα διάφορα θραύσματα των μεγάλων κομμάτων που συγκροτούνται σε μια αντιμνημονιακή ρητορική προσπαθούν απλώς να εκφράσουν το σκληρό πυρήνα των αγανακτισμένων πελατών.
Αυτή είναι η «γεωγραφία» το πολιτικού σκηνικού. Επί της ουσίας πρόκειται για αυτούς που μας χρεοκόπησαν. Δυστυχώς ο ελληνικός λαός όσους εδώ και πολλά χρόνια προειδοποιούσαν πως πάμε σε χρεοκοπία τους «εξόρισε» για να μη ακούει τα μηνύματα που δεν του άρεσαν.
Πετάει πετάει η δραχμή...
Εγώ μπορεί να πιστέψω όμως πως μπορεί να πετάξω. Μπορεί να πείσω και άλλα 10 εκατομμύρια πως από την κρίση θα βγούμε φτερουγίζοντας. Μπορεί μάλιστα να ψηφίσουμε πως θα βγούμε φτερουγίζοντας. Αυτό σημαίνει πως θα πετάξουμε;
Θέλω να πω λοιπόν άσχετα από τι πιστεύουμε εμείς, υπάρχει και η πραγματικότητα. Η οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας λέει πως μόνο με σκληρή δουλειά στον τομέα της παραγωγικότητας θα αρχίσουμε να βλέπουμε φως. Όσο καθυστερούμε οι άνεργοι θα αυξάνονται και οι μισθοί θα μοιάζουν με μισθούς Βουλγαρίας. Όσο καθυστερούν οι μεταρρυθμίσεις τόσο αυξάνεται το ρίσκο να πλησιάσουμε περισσότερο προς τα εκεί ή να την ξεπεράσουμε...
2)Μαζί με τα ξέρα και τα χλωρά...
Οι μικροπανικοί εν αναμονή των ειδήσεων για τις τραπεζικές ανακεφαλαιοποιήσεις θολώνουν το σκηνικό ακόμη και για τις περιπτώσεις των εταιρειών που έχουν βγάλει πολύ καλούς ισολογισμούς και κρύβουν ακόμη καλύτερους.
Η είδηση για την απόσχιση της ελληνικής δραστηριότητας από την ΕΕΕΚ συντείνει στην εκτίμηση πως ο όμιλος είναι πιθανό να σχεδιάζει μεταφορά της έδρας. Για τους μετόχους αυτό δεν είναι κατ΄ ανάγκην αρνητικό. Είναι όμως για την εγχώρια οικονομία. Αλλά αυτό είναι αναμενόμενο όσο εδώ καλλιεργείται εχθρότητα για τις επιχειρήσεις. Δεν πειράζει μετά την πτώση της ελληνικής «σοβιετίας» θα προσελκύσουμε πάλι ξένες επενδύσεις με πλεονεκτήματα σαν αυτά που εμφανίζει η Βουλγαρία σήμερα.
Δυστυχώς είναι και άλλες οι εταιρείες που σκέφτονται έτσι... και δεν είναι μόνο οι εταιρείες είναι και οι νέοι με προσόντα...
3) Τι σας κάνει και είστε τόσο αισιόδοξος;
κ. Στούπα,
Γράψατε σήμερα:
“Αν δεν προκύψει αντιμνημονιακή κυβέρνηση από τις εκλογές και ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, από τα τέλη του χρόνου θα υπάρξει εκτόνωση της πίεσης.”
Τι σας κάνει να είστε τόσο αισόδοξος;
Στην ιδανική περίπτωση που προκύψει κυβέρνηση που θα είναι υπέρ του μνημονίου, που ρεαλιστικά δεν μπορεί να είναι άλλη από συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν επί 2 χρόνια να απελευθερώσουν το επάγγελμα των φαρμακοποιών και των ταξί. Η ανικανότητα τους είναι απερίγραπτη.
Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα απολύσουν 15.000 Δ.Υ. μέχρι τα Χριστ/να, όπως έχει συμφωνηθεί; Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα λύσουν τα προβλήμα του ΟΣΕ και της ΔΕΗ; Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα κάνουν κάτι για ανάπτυξη; Πώς οι ίδιοι άνθρωποι θα εφαρμόσουν τέλος πάντων το Μνημόνιο;
Είμαι της άποψης ότι σωτηρία δεν υπάρχει, όχι λόγω των κακών Γερμανών και των τοκογλυφικών τραπεζών, αλλα λόγω της κραυγαλέας ανικανότητας των Ελλήνων πολιτικών ηγετών.
Και το κακό τώρα είναι ότι πλέον μας έχουν πάρει όλοι χαμπάρι, ξέρουν με ποιούς έχουν να κάνουν και δεν πιστεύουν άλλο τις ψεύτικες υποσχέσεις που ακούνε... Απλά στο ενδιάμεσο προετοιμάζονται για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, με τον ίδιο τρόπο που ετοιμαζόντουσαν τον τελευταίο 1 χρόνο για το ελληνικό κούρεμα, κι ας το απέκλειαν σε κάθε ευκαιρία.
Με φιλικούς Χαιρετισμούς,
Δημήτρης
(παρακαλώ μην δημοσιεύετε τα λοιπά στοιχεία μου)
Απάντηση: Η ιστορία και η συμπεριφοριστική. Οι άνθρωποι λειτουργούμε με αντανακλαστικές συμπεριφορές. Πρέπει να είναι πολύ λιτοδίαιτος κάποιος ή πολύ αυτόνομος σαν οντότητα, για να έχει ελπίδες να ορίζει ο ίδιος τι πιστεύει και όχι να το ορίζει το περιβάλλον και η τυχαιότητα.
Λίγα μόνο χρόνια μετά από κάθε ελληνική χρεοκοπία ή εθνική καταστροφή η Ελλάδα έκανε άλματα προς τα εμπρός. Μετά τη χρεοκοπία του Τρικούπη και την ήττα του 1897 από τους Τούρκους, εμφανίστηκε ο Βενιζέλος και σε μια δεκαετία άλλαξε και διπλασίασε την Ελλάδα.
Με ένα ή ένα και μισό εκατ. ανέργους είμαστε σε οριακό σημείο. Αν τους επόμενους έξι μήνες δεν κάνουμε «επανάσταση» μεταρρυθμίσεων, σε 12 μήνες θα είναι διπλάσιοι... Όποιος και να κερδίσει τις εκλογές δεν έχει άλλη επιλογή από το να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να προσελκύσει επενδύσεις.
Τα επόμενα τρία χρόνια πιστεύω πως θα γίνουν τεράστιες αλλαγές πολιτικές και οικονομικές.
4) Η γαϊδουριά των αγωνιστών...
Καλημέρα σας.
Σας στέλνω την φωτογραφία που μόλις έβγαλα, από την οποία φαίνεται ότι 30- 35 "αγωνιστές" του ΠΑΜΕ (έχουν τις σχετικές σημαίες) κλείνουν την Λ. Αλεξάνδρας μέρα μεσημέρι περπατώντας και φωνάζοντας τα γνωστά συνθήματα. Φυσικά η αστυνομία δεν υπάρχει (έστω και εάν είναι έξω από την ΓΑΔΑ) και δεν του ζητάει καν να "απελευθερώσουν" τουλάχιστον το ένα ρεύμα κυκλοφορίας.
Ευάγγελος Κατσίκης
Πηγή:www.capital.gr
31/03/2012 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Ημερίδα της ΔΡΑΣΗΣ στη Θεσσαλονίκη
Η εντυπωσιακή προσέλευση του κοινού και οι εύστοχες ερωτήσεις του απλού κόσμου στο τέλος των ομιλιών ήταν τα δυο στοιχεία που χαρακτήρισαν την ημερίδα της Δράσης στο συνεδριακό κέντρο της Τράπεζας Πειραιώς στη Θεσσαλονίκη, νωρίτερα σήμερα. Η ημερίδα, με θέμα τη "Σωτηρία και Ανάπτυξη της Επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα", φιλοξένησε στο πάνελ καταξιωμένους επαγγελματίες και μάνατζερ της πόλης, αλλά και από την Αθήνα. Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης χαιρέτησε ένθερμα και δήλωσε την υποστήριξή του. Η ταυτόχρονη παρουσία των κ. Ανδρέα Ανδρεάδη, προέδρου του ΣΕΤΕ και της Σάνη Α.Ε., Παναγή Βουρλούμη, πρώην Προέδρου και Δ/τος Συμβούλου του ΟΤΕ, Νίκου Ευθυμιάδη, προέδρου επί τιμή του Σ.Β.Β.Ε. και Στέφανου Τζιρίτη, Προέδρου και Δ/τος Συμβούλου της εταιρίας ISOMAT Α.Ε. Τη συζήτηση συντόνισε ο Αντιπρόεδρος της Δράσης και υποψήφιος στο Ν. Δράμας, Αντύπας Καρίπογλου.
Η Δράση επενδύει στην επιχειρηματικότητα, ως τη μόνη διέξοδο από την κρίση που βιώνουμε. Είναι ο τρόπος για να μειώσουμε το τερατώδες κράτος και να δημιουργήσουμε νέο πλούτο. Είναι η μέθοδος για να επιτύχουμε τη νέα συλλογικότητα που τόσο χρειαζόμαστε. Είναι ο δρόμος να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση που απαιτείται, ώστε να αναμορφώσουμε την εικόνα της Ελλάδας που έχουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας, αλλά και η εικόνα που έχουν οι ξένοι για εμάς. Η θετική σκέψη και η άμεση, δημιουργική αντίδραση ήταν τα κοινά στοιχεία των ομιλιών του λαμπρού πάνελ που τίμησε την ημερίδα με την παρουσία του. Είναι τα στοιχεία που ανέδειξε και ο πρόεδρος της Δράσης, Στέφανος Μάνος.
Επίσης τόνισε, για μια ακόμη φορά, ότι η Δράση θα συμμετάσχει στις εκλογές και μάλιστα παρουσίασε κάποιους από τους υποψηφίους που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια του κόμματος. Σκοπός της Δράσης είναι να φέρει τη λογική στο δημόσιο λόγο. Να δώσει τη δυνατότητα έκφρασης στους συμπολίτες μας που θέλουν να τα καταφέρουν στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Να σταματήσουμε με τα λόγια και να ξεκινήσουμε τη δράση.
Πληροφορίες
Γραφείο Τύπου
Τηλ. 210 7472530
Email press@drassi.gr
Η Δράση επενδύει στην επιχειρηματικότητα, ως τη μόνη διέξοδο από την κρίση που βιώνουμε. Είναι ο τρόπος για να μειώσουμε το τερατώδες κράτος και να δημιουργήσουμε νέο πλούτο. Είναι η μέθοδος για να επιτύχουμε τη νέα συλλογικότητα που τόσο χρειαζόμαστε. Είναι ο δρόμος να ανακτήσουμε την αυτοπεποίθηση που απαιτείται, ώστε να αναμορφώσουμε την εικόνα της Ελλάδας που έχουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας, αλλά και η εικόνα που έχουν οι ξένοι για εμάς. Η θετική σκέψη και η άμεση, δημιουργική αντίδραση ήταν τα κοινά στοιχεία των ομιλιών του λαμπρού πάνελ που τίμησε την ημερίδα με την παρουσία του. Είναι τα στοιχεία που ανέδειξε και ο πρόεδρος της Δράσης, Στέφανος Μάνος.
Επίσης τόνισε, για μια ακόμη φορά, ότι η Δράση θα συμμετάσχει στις εκλογές και μάλιστα παρουσίασε κάποιους από τους υποψηφίους που θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια του κόμματος. Σκοπός της Δράσης είναι να φέρει τη λογική στο δημόσιο λόγο. Να δώσει τη δυνατότητα έκφρασης στους συμπολίτες μας που θέλουν να τα καταφέρουν στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Να σταματήσουμε με τα λόγια και να ξεκινήσουμε τη δράση.
Πληροφορίες
Γραφείο Τύπου
Τηλ. 210 7472530
Email press@drassi.gr
Εισαγωγική ομιλία Στέφανου Μάνου στην ημερίδα της Δράσης για την επιχειρηματικότητα
Κυρίες και κύριοι,
Πρώτα από όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στη σημερινή ημερίδα.
Σας παρακαλώ να κρατήσετε στη μνήμη σας τις εικόνες του βίντεο που είδατε... Μας αφορούν όλους. Στη Δράση φιλοδοξούμε να βάλουμε τις βάσεις για να φύγουμε από τις εικόνες του πρώτου μέρους και να οδηγηθούμε σε λύσεις που βασίζονται στο δεύτερο μέρος.
Είναι πιο σημαντικό από ποτέ να συμμετάσχουμε όλοι στη μάχη για να παραμείνουμε στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί που ανήκουμε. Εκεί που μας κατατάσσει η ιστορία μας.
Δεν θα επαναλάβω σήμερα αυτά που κατά καιρούς λέω και γράφω για την κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε. Δεν θα αναφερθώ στα κακώς κείμενα, στις παραλείψεις, στους κινδύνους. Μολονότι είναι αλήθεια ότι τα κακώς κείμενα είναι αμέτρητα, οι παραλείψεις τρομερές και οι κίνδυνοι, δυστυχώς, τεράστιοι και υπαρκτοί.
Είναι ανθρώπινο και εύκολο να μιλάμε για τις αγωνίες μας. Όλοι μας θέλουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να εκφράσουμε την αγανάκτηση μας, καμιά φορά και την οργή μας. Ως υπεύθυνοι άνθρωποι και πολίτες πρέπει όμως να εκφράσουμε ιδέες, λύσεις, προτάσεις διεξόδου. Οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη. Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος ύπαρξης της Δράσης. Να πάμε από τα λόγια, τα ατέλειωτα λόγια, στη δράση.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υποστηρίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας είναι το ανοικονόμητο μέγεθος του κράτους. Δεν είναι απλώς μεγάλο. Είναι ακριβό, πολυτελές, δυσκίνητο, αναποτελεσματικό, πελατειακό και ό,τι άλλο κοσμητικό σκεφτείτε. Η διατροφή του θηριώδους κράτους μέχρι το 2010 ήταν οι φόροι και τα δανεικά. Τα δανεικά τελείωσαν και έμειναν οι φόροι. Γι αυτό αυξάνονται συνεχώς καταστρέφοντας ότι απέμεινε από έφεση για δουλειά και δημιουργία. Η λύση είναι προφανής. Το κράτος πρέπει επειγόντως να μπει σε αυστηρή δίαιτα. Να αποβάλλει κάθε περισσευούμενο λίπος, κάθε τι το περιττό. Έτσι ώστε να δημιουργηθεί χώρος για μείωση των φόρων, για επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Αλλά δεν φθάνουν μόνο αυτά.
Χρειάζεται μια άλλη θεώρηση της επιχείρησης και της επιχειρηματικότητας. Να κατανοήσουμε ότι είναι η μόνη μηχανή παραγωγής ευημερίας. Η εταιρεία, ως κατασκευή, ως τρόπος συνεργασίας, είναι η κοινωνική ανακάλυψη που οδήγησε τον Δυτικό κόσμο και σήμερα την Ασία στην πρόοδο και στην ευημερία. Γι αυτό η Δράση ασχολείται σήμερα με την επιχειρηματικότητα. Διότι πιστεύει ότι η επιχειρηματικότητα και όχι το κράτος θα μας βγάλει από τον πάτο του πηγαδιού.
Θα μιλήσουμε για την Ελλάδα. Θέλω να σας παρακαλέσω να σκεφτούμε θετικά. Τι αγαπάμε από την Ελλάδα; Πότε και γιατί νοιώθουμε υπερήφανοι για την Ελλάδα; Τι θα θέλαμε να είναι η Ελλάδα; Πως την οραματιζόμαστε; Τι θέλουμε να εξασφαλίσουμε για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας;
Αν σκεφτούμε θετικά, θα δράσουμε θετικά.
Το προϊόν της θετικής σκέψης πρέπει να το μετατρέψουμε σε ατομικό έργο και δράση. Κυρίως όμως σε συλλογικό έργο. Διότι, έτσι όπως είναι τα πράγματα μόνο με ενισχυμένη συλλογικότητα θα ανταπεξέλθουμε.
Όλοι μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι σε αυτό τον αγώνα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε. Αν δεν ξέρετε πως να βοηθήσετε, ρωτήστε. Είναι στο χέρι μας να κερδίσουμε τη μάχη και να αλλάξουμε το κατεστημένο που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.
Η διεθνής ταυτότητα και εικόνα της Ελλάδας είναι ό,τι σκέφτονται οι ξένοι για μας. Ό,τι τους έρχεται στο μυαλό όταν λες Ελλάδα. Αυτό που πρώτα τους έρχεται στο μυαλό, είναι αυτό που εμείς εκπέμπουμε. Αυτό που εμείς επικοινωνούμε με όσα λέμε και κυρίως με όσα κάνουμε. Και τι επικοινωνούμε; Σε τελική ανάλυση ό,τι έχουμε εμείς, στο δικό μας μυαλό, για την Ελλάδα. Πιστεύω ότι οι ξένοι διαμορφώνουν την εικόνα τους για την Ελλάδα από την εικόνα που έχουμε εμείς για την Ελλάδα.
Αν εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε διεφθαρμένοι, αργά ή γρήγορα θα το επικοινωνήσουμε και δεν θα αργήσουν οι ξένοι να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη.
Επανέρχομαι στην ανάγκη να σκεφτούμε θετικά για την Ελλάδα. Αν το κάνουμε, σύμφωνα με τη θεωρία μου, θα σκεφτούν θετικά για την Ελλάδα και οι ξένοι. Αν έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, θα έχουν και οι ξένοι εμπιστοσύνη.
Στην ιστορία μας σκεφτήκαμε, εμείς οι Έλληνες, και επικοινωνήσαμε έννοιες που απέκτησαν παγκόσμια ακτινοβολία: Ήθος, ηθική, εντιμότητα, ειλικρίνεια, αξιοκρατία, αξιοπιστία, ομάδα, αγάπη, δημοκρατία, πολίτης, συλλογικότητα, φιλότιμο, τόλμη, θάρρος, περηφάνια και εκατοντάδες άλλες.
Μπορεί σήμερα να έχουμε ποδοπατήσει αυτές τις έννοιες, αλλά, αν κάποτε τις σκεφτήκαμε και μας οδήγησαν σε κοσμοϊστορικά επιτεύγματα μπορούμε να τις σκεφτούμε ξανά, να τις κάνουμε πάλι ειλικρινά δικές μας.
Έχουμε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον, θαυμαστό και πανίσχυρο πολιτιστικό παρελθόν. Αυτός είναι ο πλούτος μας. Αυτός και οι άνθρωποί μας. Αυτόν τον πλούτο τον αφήνουμε σχεδόν ανεκμετάλλευτο ή τον κακοποιούμε σε μια κοντόφθαλμη θεώρηση του ατομικού συμφέροντος μας. Πρέπει να δράσουμε δημιουργικά και κυρίως συλλογικά για να μας αποδώσει αυτός ο πλούτος σήμερα. Περιβάλλον, Πολιτισμός και Παιδεία, είναι οι τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους πιστεύω ότι μπορούμε να εδράσουμε την μελλοντική πορεία μας και την ευημερία μας.
Αν σκεφτούμε θετικά, θα δράσουμε θετικά.
Είναι τώρα, στη μέση μιας απίστευτης κρίσης, η σωστή στιγμή να σκεφτούμε το μέλλον; Σωστότερη παρά ποτέ, νομίζω εγώ!
Ασφαλώς πρέπει πρώτα να ξεπεράσουμε την κρίση με άμεσες και αποφασιστικές κινήσεις. Παράλληλα όμως πρέπει να διαμορφώσουμε το μέλλον μας με ειλικρίνεια και τόλμη. Να ξανατοποθετήσουμε τις αξίες μας, σωστά στη συνείδηση μας.
Να φύγουμε από τις φράσεις «Δεν βαριέσαι» και «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» και να πούμε «Με νοιάζει» και «Δουλεύοντας όλοι μαζί θα πετύχουμε».
Και ακόμη να πιστέψουμε ότι "Όλα γίνονται, από εμάς εξαρτάται".
Θέλω να σκεφτούμε θετικά το μέλλον για να έχουμε μέλλον. Να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η κρίση μπορεί να μας βοηθήσει να φτιάξουμε γερά θεμέλια για το αύριο. Να γκρεμίσουμε το σαθρό για να χτίσουμε σωστά. Σε όλους τους τομείς. Μπορούμε να το κάνουμε. Χωρίς μαγικά και χωρίς δανεικά. Με δουλειά, στόχευση και σχεδιασμό και πάνω από όλα συνεργασία και συλλογική προσπάθεια.
Αυτό που μπορώ να σας πω με κατηγορηματικότητα είναι ότι αν δεν είχα πίστη στο τι πραγματικά σημαίνει Ελλάδα και στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες δεν θα ασχολιόμουν πια με την πολιτική.
Πιστεύω ακλόνητα στις τεράστιες συλλογικές δυνατότητες των Ελλήνων και του απανταχού Ελληνισμού και γι αυτό εξοργίζομαι όταν διαπιστώνω με πόση επιπολαιότητα, με πόση αμεριμνησία αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας.
Πιστέψτε στην Ελλάδα.
Δώστε ψήφο εμπιστοσύνης στον εαυτό σας.
Η Δράση στηρίζει όσους θέλουν να τα καταφέρουν με τις δικές τους δυνάμεις.
Πρώτα από όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας στη σημερινή ημερίδα.
Σας παρακαλώ να κρατήσετε στη μνήμη σας τις εικόνες του βίντεο που είδατε... Μας αφορούν όλους. Στη Δράση φιλοδοξούμε να βάλουμε τις βάσεις για να φύγουμε από τις εικόνες του πρώτου μέρους και να οδηγηθούμε σε λύσεις που βασίζονται στο δεύτερο μέρος.
Είναι πιο σημαντικό από ποτέ να συμμετάσχουμε όλοι στη μάχη για να παραμείνουμε στην καρδιά της Ευρώπης, εκεί που ανήκουμε. Εκεί που μας κατατάσσει η ιστορία μας.
Δεν θα επαναλάβω σήμερα αυτά που κατά καιρούς λέω και γράφω για την κρισιμότητα της περιόδου που διανύουμε. Δεν θα αναφερθώ στα κακώς κείμενα, στις παραλείψεις, στους κινδύνους. Μολονότι είναι αλήθεια ότι τα κακώς κείμενα είναι αμέτρητα, οι παραλείψεις τρομερές και οι κίνδυνοι, δυστυχώς, τεράστιοι και υπαρκτοί.
Είναι ανθρώπινο και εύκολο να μιλάμε για τις αγωνίες μας. Όλοι μας θέλουμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να εκφράσουμε την αγανάκτηση μας, καμιά φορά και την οργή μας. Ως υπεύθυνοι άνθρωποι και πολίτες πρέπει όμως να εκφράσουμε ιδέες, λύσεις, προτάσεις διεξόδου. Οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο να κάνουμε τις σκέψεις μας πράξη. Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος ύπαρξης της Δράσης. Να πάμε από τα λόγια, τα ατέλειωτα λόγια, στη δράση.
Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υποστηρίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας είναι το ανοικονόμητο μέγεθος του κράτους. Δεν είναι απλώς μεγάλο. Είναι ακριβό, πολυτελές, δυσκίνητο, αναποτελεσματικό, πελατειακό και ό,τι άλλο κοσμητικό σκεφτείτε. Η διατροφή του θηριώδους κράτους μέχρι το 2010 ήταν οι φόροι και τα δανεικά. Τα δανεικά τελείωσαν και έμειναν οι φόροι. Γι αυτό αυξάνονται συνεχώς καταστρέφοντας ότι απέμεινε από έφεση για δουλειά και δημιουργία. Η λύση είναι προφανής. Το κράτος πρέπει επειγόντως να μπει σε αυστηρή δίαιτα. Να αποβάλλει κάθε περισσευούμενο λίπος, κάθε τι το περιττό. Έτσι ώστε να δημιουργηθεί χώρος για μείωση των φόρων, για επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Αλλά δεν φθάνουν μόνο αυτά.
Χρειάζεται μια άλλη θεώρηση της επιχείρησης και της επιχειρηματικότητας. Να κατανοήσουμε ότι είναι η μόνη μηχανή παραγωγής ευημερίας. Η εταιρεία, ως κατασκευή, ως τρόπος συνεργασίας, είναι η κοινωνική ανακάλυψη που οδήγησε τον Δυτικό κόσμο και σήμερα την Ασία στην πρόοδο και στην ευημερία. Γι αυτό η Δράση ασχολείται σήμερα με την επιχειρηματικότητα. Διότι πιστεύει ότι η επιχειρηματικότητα και όχι το κράτος θα μας βγάλει από τον πάτο του πηγαδιού.
Θα μιλήσουμε για την Ελλάδα. Θέλω να σας παρακαλέσω να σκεφτούμε θετικά. Τι αγαπάμε από την Ελλάδα; Πότε και γιατί νοιώθουμε υπερήφανοι για την Ελλάδα; Τι θα θέλαμε να είναι η Ελλάδα; Πως την οραματιζόμαστε; Τι θέλουμε να εξασφαλίσουμε για τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας;
Αν σκεφτούμε θετικά, θα δράσουμε θετικά.
Το προϊόν της θετικής σκέψης πρέπει να το μετατρέψουμε σε ατομικό έργο και δράση. Κυρίως όμως σε συλλογικό έργο. Διότι, έτσι όπως είναι τα πράγματα μόνο με ενισχυμένη συλλογικότητα θα ανταπεξέλθουμε.
Όλοι μπορούμε να είμαστε χρήσιμοι σε αυτό τον αγώνα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε. Αν δεν ξέρετε πως να βοηθήσετε, ρωτήστε. Είναι στο χέρι μας να κερδίσουμε τη μάχη και να αλλάξουμε το κατεστημένο που μας έχει οδηγήσει σε αυτή την κατάσταση.
Η διεθνής ταυτότητα και εικόνα της Ελλάδας είναι ό,τι σκέφτονται οι ξένοι για μας. Ό,τι τους έρχεται στο μυαλό όταν λες Ελλάδα. Αυτό που πρώτα τους έρχεται στο μυαλό, είναι αυτό που εμείς εκπέμπουμε. Αυτό που εμείς επικοινωνούμε με όσα λέμε και κυρίως με όσα κάνουμε. Και τι επικοινωνούμε; Σε τελική ανάλυση ό,τι έχουμε εμείς, στο δικό μας μυαλό, για την Ελλάδα. Πιστεύω ότι οι ξένοι διαμορφώνουν την εικόνα τους για την Ελλάδα από την εικόνα που έχουμε εμείς για την Ελλάδα.
Αν εμείς πιστεύουμε ότι είμαστε διεφθαρμένοι, αργά ή γρήγορα θα το επικοινωνήσουμε και δεν θα αργήσουν οι ξένοι να πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη.
Επανέρχομαι στην ανάγκη να σκεφτούμε θετικά για την Ελλάδα. Αν το κάνουμε, σύμφωνα με τη θεωρία μου, θα σκεφτούν θετικά για την Ελλάδα και οι ξένοι. Αν έχουμε εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, θα έχουν και οι ξένοι εμπιστοσύνη.
Στην ιστορία μας σκεφτήκαμε, εμείς οι Έλληνες, και επικοινωνήσαμε έννοιες που απέκτησαν παγκόσμια ακτινοβολία: Ήθος, ηθική, εντιμότητα, ειλικρίνεια, αξιοκρατία, αξιοπιστία, ομάδα, αγάπη, δημοκρατία, πολίτης, συλλογικότητα, φιλότιμο, τόλμη, θάρρος, περηφάνια και εκατοντάδες άλλες.
Μπορεί σήμερα να έχουμε ποδοπατήσει αυτές τις έννοιες, αλλά, αν κάποτε τις σκεφτήκαμε και μας οδήγησαν σε κοσμοϊστορικά επιτεύγματα μπορούμε να τις σκεφτούμε ξανά, να τις κάνουμε πάλι ειλικρινά δικές μας.
Έχουμε ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον, θαυμαστό και πανίσχυρο πολιτιστικό παρελθόν. Αυτός είναι ο πλούτος μας. Αυτός και οι άνθρωποί μας. Αυτόν τον πλούτο τον αφήνουμε σχεδόν ανεκμετάλλευτο ή τον κακοποιούμε σε μια κοντόφθαλμη θεώρηση του ατομικού συμφέροντος μας. Πρέπει να δράσουμε δημιουργικά και κυρίως συλλογικά για να μας αποδώσει αυτός ο πλούτος σήμερα. Περιβάλλον, Πολιτισμός και Παιδεία, είναι οι τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους πιστεύω ότι μπορούμε να εδράσουμε την μελλοντική πορεία μας και την ευημερία μας.
Αν σκεφτούμε θετικά, θα δράσουμε θετικά.
Είναι τώρα, στη μέση μιας απίστευτης κρίσης, η σωστή στιγμή να σκεφτούμε το μέλλον; Σωστότερη παρά ποτέ, νομίζω εγώ!
Ασφαλώς πρέπει πρώτα να ξεπεράσουμε την κρίση με άμεσες και αποφασιστικές κινήσεις. Παράλληλα όμως πρέπει να διαμορφώσουμε το μέλλον μας με ειλικρίνεια και τόλμη. Να ξανατοποθετήσουμε τις αξίες μας, σωστά στη συνείδηση μας.
Να φύγουμε από τις φράσεις «Δεν βαριέσαι» και «Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα» και να πούμε «Με νοιάζει» και «Δουλεύοντας όλοι μαζί θα πετύχουμε».
Και ακόμη να πιστέψουμε ότι "Όλα γίνονται, από εμάς εξαρτάται".
Θέλω να σκεφτούμε θετικά το μέλλον για να έχουμε μέλλον. Να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η κρίση μπορεί να μας βοηθήσει να φτιάξουμε γερά θεμέλια για το αύριο. Να γκρεμίσουμε το σαθρό για να χτίσουμε σωστά. Σε όλους τους τομείς. Μπορούμε να το κάνουμε. Χωρίς μαγικά και χωρίς δανεικά. Με δουλειά, στόχευση και σχεδιασμό και πάνω από όλα συνεργασία και συλλογική προσπάθεια.
Αυτό που μπορώ να σας πω με κατηγορηματικότητα είναι ότι αν δεν είχα πίστη στο τι πραγματικά σημαίνει Ελλάδα και στο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι Έλληνες δεν θα ασχολιόμουν πια με την πολιτική.
Πιστεύω ακλόνητα στις τεράστιες συλλογικές δυνατότητες των Ελλήνων και του απανταχού Ελληνισμού και γι αυτό εξοργίζομαι όταν διαπιστώνω με πόση επιπολαιότητα, με πόση αμεριμνησία αδικούμε μόνοι μας τον εαυτό μας.
Πιστέψτε στην Ελλάδα.
Δώστε ψήφο εμπιστοσύνης στον εαυτό σας.
Η Δράση στηρίζει όσους θέλουν να τα καταφέρουν με τις δικές τους δυνάμεις.
USA: Obama appelle à une augmentation des impôts pour les riches
Mon business > Economie31 mars 2012par Jewel Samad
inShare
Le président américain Barack Obama a appelé samedi à une augmentation des taux d'imposition pour les riches, estimant que le système actuel de niches fiscales profitant aux contribuables les plus aisés n'était pas équitable.
"Aujourd'hui, les Américains les plus riches payent des impôts à des taux parmi les plus bas depuis 50 ans", a déclaré M. Obama lors de son allocution radiophonique hebdomadaire.
Grâce au système actuel, des milliardaires comme l'investisseur Warren Buffett ou le fondateur de Microsoft Bill Gates ont des taux d'imposition inférieurs à leurs secrétaires, a-t-il souligné.
"Ce n'est pas juste. Cela n'a aucun sens", a souligné M. Obama. "Voulons-nous continuer à accorder des réductions d'impôts aux Américains les plus riches comme moi, ou Warren Buffett, ou Bill Gates - des gens qui n'en ont pas besoin et qui ne les ont jamais demandées ? Ou voulons-nous continuer à investir dans des choses qui feront croître notre économie et nous maintiendront en sécurité ? Parce que nous ne pouvons pas nous permettre de faire les deux", a-t-il expliqué.
Ces déclarations interviennent alors que le Congrès se prépare à étudier une proposition qui augmenterait les taux d'imposition pour les personnes gagnant plus d'un million de dollars par an tout en les maintenant inchangés pour ceux gagnant moins de 250.000 dollars par an.
Barack Obama a demandé aux Américains d'appeler directement les membres du Congrès pour leur réclamer de soutenir cette mesure.
"Appelez-les, écrivez leur une lettre, rendez leur visite et dites leur d'arrêter d'accorder des réductions d'impôts aux gens qui n'en ont pas besoin (...) C'est comme cela que nous rendrons ce pays un peu plus juste et beaucoup plus fort", a-t-il lancé.
Mon business > Economie31 mars 2012par Jewel Samad
inShare
Le président américain Barack Obama a appelé samedi à une augmentation des taux d'imposition pour les riches, estimant que le système actuel de niches fiscales profitant aux contribuables les plus aisés n'était pas équitable.
"Aujourd'hui, les Américains les plus riches payent des impôts à des taux parmi les plus bas depuis 50 ans", a déclaré M. Obama lors de son allocution radiophonique hebdomadaire.
Grâce au système actuel, des milliardaires comme l'investisseur Warren Buffett ou le fondateur de Microsoft Bill Gates ont des taux d'imposition inférieurs à leurs secrétaires, a-t-il souligné.
"Ce n'est pas juste. Cela n'a aucun sens", a souligné M. Obama. "Voulons-nous continuer à accorder des réductions d'impôts aux Américains les plus riches comme moi, ou Warren Buffett, ou Bill Gates - des gens qui n'en ont pas besoin et qui ne les ont jamais demandées ? Ou voulons-nous continuer à investir dans des choses qui feront croître notre économie et nous maintiendront en sécurité ? Parce que nous ne pouvons pas nous permettre de faire les deux", a-t-il expliqué.
Ces déclarations interviennent alors que le Congrès se prépare à étudier une proposition qui augmenterait les taux d'imposition pour les personnes gagnant plus d'un million de dollars par an tout en les maintenant inchangés pour ceux gagnant moins de 250.000 dollars par an.
Barack Obama a demandé aux Américains d'appeler directement les membres du Congrès pour leur réclamer de soutenir cette mesure.
"Appelez-les, écrivez leur une lettre, rendez leur visite et dites leur d'arrêter d'accorder des réductions d'impôts aux gens qui n'en ont pas besoin (...) C'est comme cela que nous rendrons ce pays un peu plus juste et beaucoup plus fort", a-t-il lancé.
Βάσω Παπανδρέου: Ο Γιώργος δεν έκανε λάθη, αλλά εγκλήματα
31.03.2012
15:05
0
Share
-A+A
Δυσοίωνο θεωρεί το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ιστορικό στέλεχος του κινήματος, Βάσω Παπανδρέου, η οποία σε συνέντευξή της ανακοινώνει πως δεν θα είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές.
Συγκεκριμένα, η Βάσω Παπανδρέου, στη συνέντευξή της στη Real News που κυκλοφορεί την Κυριακή, επισημαίνει την πεποίθησή της ότι το Μνημόνιο και η οικονομική πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα δεν μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Παράλληλα, το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ασκεί δριμεία κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.
«Δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για εγκλήματα» τονίζει η κυρία Παπανδρέου τονίζοντας ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε μεν καλές προσθέσεις αλλά αυτές είχαν καταστροφικά αποτελέσματα.
Παράλληλα, η Βάσω Παπανδρέου ασκεί κριτική και στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ τονίζοντας πως «χειροκροτούσε περίπου σύσσωμη όταν ο Πρωθυπουργός πήγε και παραιτήθηκε στον Αντώνη Σαμαρά».
Κατά την κυρία Παπανδρέου, ήταν η Νέα Δημοκρατία που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή, αλλά το ΠΑΣΟΚ, όπως επισημαίνει, την αποτελείωσε.
Τέλος, για τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, δηλώνει πως είναι ένα ικανό στέλεχος αλλά έχει μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά και εκφράζει την εκτίμηση πως εγκλωβίστηκε πολιτικά μετά τον ανασχηματισμό του περασμένου Ιουνίου.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Βάσω Παπανδρέου βουλευτικές εκλογές Γιώργος Παπανδρέου εκλογές 2012 Κάλπες 2012 ΚΟ ΠΑΣΟΚ Κοινοβουλευτική Ομάδα Νέα Δημοκρατία νέο Μνημόνιο ΠΑΣΟΚ Υποψήφια Βουλευτής
15:05
0
Share
-A+A
Δυσοίωνο θεωρεί το μέλλον του ΠΑΣΟΚ, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και ιστορικό στέλεχος του κινήματος, Βάσω Παπανδρέου, η οποία σε συνέντευξή της ανακοινώνει πως δεν θα είναι υποψήφια στις επόμενες εκλογές.
Συγκεκριμένα, η Βάσω Παπανδρέου, στη συνέντευξή της στη Real News που κυκλοφορεί την Κυριακή, επισημαίνει την πεποίθησή της ότι το Μνημόνιο και η οικονομική πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα δεν μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την κρίση. Παράλληλα, το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ασκεί δριμεία κριτική στα πεπραγμένα της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου.
«Δεν πρόκειται για λάθη, αλλά για εγκλήματα» τονίζει η κυρία Παπανδρέου τονίζοντας ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε μεν καλές προσθέσεις αλλά αυτές είχαν καταστροφικά αποτελέσματα.
Παράλληλα, η Βάσω Παπανδρέου ασκεί κριτική και στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ τονίζοντας πως «χειροκροτούσε περίπου σύσσωμη όταν ο Πρωθυπουργός πήγε και παραιτήθηκε στον Αντώνη Σαμαρά».
Κατά την κυρία Παπανδρέου, ήταν η Νέα Δημοκρατία που οδήγησε την Ελλάδα στην καταστροφή, αλλά το ΠΑΣΟΚ, όπως επισημαίνει, την αποτελείωσε.
Τέλος, για τον νέο πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, δηλώνει πως είναι ένα ικανό στέλεχος αλλά έχει μια πάρα πολύ δύσκολη δουλειά και εκφράζει την εκτίμηση πως εγκλωβίστηκε πολιτικά μετά τον ανασχηματισμό του περασμένου Ιουνίου.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Βάσω Παπανδρέου βουλευτικές εκλογές Γιώργος Παπανδρέου εκλογές 2012 Κάλπες 2012 ΚΟ ΠΑΣΟΚ Κοινοβουλευτική Ομάδα Νέα Δημοκρατία νέο Μνημόνιο ΠΑΣΟΚ Υποψήφια Βουλευτής
Μην τρωτε μαργαρινη (ΒΙΤΑΜ)! Καταστρέφει την υγεία!
Προσοχή μαργαρίνη! Μια πλαστική ουσία!
Η μαργαρίνη αρχικά κατασκευάστηκε για τη χρήση σε γαλοπούλες ως τροφή πάχυνσης.
Όταν από την χρήση πέθαναν οι γαλοπούλες, οι επενδυτές που είχαν ξοδέψει αρκετά κεφάλαια για...
την έρευνα
ήθελαν να κάνουν απόσβεση.
Το προϊόν ήταν μια άσπρη ουσία χωρίς να έχει την εμφάνιση είδος φαγώσιμου. Πρόσθεσαν χρωστικό κίτρινο
χρώμα και μια γευστική ουσία και το διέθεσαν στην καταναλωτική αγορά.
Γνωρίζετε τι διαφορά μεταξύ βουτύρου και μαργαρίνη;
Συνεχίστε να διαβάζετε, έχει πολύ ενδιαφέρον
1) Και τα δύο προϊόντα έχουν σχεδόν τις ίδιες θερμίδες.
2) Το βούτυρο έχει λίγο περισσότερο κεκορεσμένο λίπος 8 γραμμάρια έναντι 5 γραμμάρια της μαργαρίνης.
3) Μια πρόσφατη ιατρική μελέτη του HARVARD έδειξε ότι τρώγοντας μαργαρίνη, αυξάνει (στις γυναίκες) κατά 53%
τις πιθανότητες να προκαλέσει καρδιακή δυσλειτουργία.
4) Τρώγοντας βούτυρο αυξάνεται η απορρόφηση άλλων θρεπτικών ουσιών από τα αλλά φαγητά.
5) Το βούτυρο από την φύση του έχει πολλές θρεπτικές ουσίες, ενώ η μαργαρίνη περιέχει μόνο τα πρόσθετα
στοιχεία που του βάζουν.
6) Το βούτυρο έχει πολύ καλή γεύση και αυξάνει την γεύση των άλλων φαγητών, δηλαδή τα κάνει ποιο νόστιμα.
7) Το βούτυρο υπάρχει εδώ και μερικούς αιώνες, η μαργαρίνη είναι μόνο εκατόν χρονών.
8) Η μαργαρίνη έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά οξέa (trans fatty acids).
9) Παρέχει τριπλό κίνδυνο για την εμφάνιση στεφaνιαiaς νόσου.
10) Αυξάνει την συνολική χοληστερόλη και την LDL (την κακή χοληστερίνη), μειώνει την HDL
(καλή χοληστερίνη).
11) Αυξάνει των κίνδυνο καρκίνου κατά 5 φορές.
12) Μειώνει την ποιότητα του μητρικού γάλακτος.
13) Μειώνει την αντίδραση των αντί-σωμάτων.
14) Μειώνει την αντίδραση της ινσουλίνης.
Το πολύ ενδιαφέρον μέρος
Η μαργαρίνη πλησιάζει πάρα πολύ να είναι μια ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ, αν είχε ένα μόριο επί πλέον θα ήταν πλαστικό.
Μόνο αυτή η ιδιότητα, αρκεί ώστε να αποφεύγουμε την χρήση της. Όλα τα φαγώσιμα προϊόντα που έχουν
υποστεί υδρογόνωσης (προσθέτουμε υδρογόνο για να αλλάξουμε την μοριακή τους σύνθεση) πρέπει να θεωρηθούν ύποπτα.
Κάνετε ένα πείραμα μόνοι σας.
Αγοράστε ένα κυπελλάκι μαργαρίνη και βάλτε το σε μια γωνία με σκιά, ή στο γκαράζ. Σε μερικές ημέρες
θα παρατηρήσετε τα εξής: καμία μύγα, ούτε αυτά τα μικρά μυγάκια δεν πλησιάζουν.
Δεν σαπίζει, ούτε μυρίζει διότι δεν έχει θρεπτική ουσία ώστε να αναπτυχθεί ζωή, έστω και μικρό-οργανισμοί.
Γιατί; Διότι είναι σχεδόν μια πλαστική ουσία. Τα παραπάνω ισχύουν φυσικά για όλα τα είδη μαργαρινών που
κυκλοφορούν στην ελληνική αλλά και στην παγκόσμια αγορά και φυσικά και για τα προϊόντα που διαφημίζονται και χρησιμοποιούνται για τη μάχη εναντίον της χοληστερίνης.
Η μαργαρίνη αρχικά κατασκευάστηκε για τη χρήση σε γαλοπούλες ως τροφή πάχυνσης.
Όταν από την χρήση πέθαναν οι γαλοπούλες, οι επενδυτές που είχαν ξοδέψει αρκετά κεφάλαια για...
την έρευνα
ήθελαν να κάνουν απόσβεση.
Το προϊόν ήταν μια άσπρη ουσία χωρίς να έχει την εμφάνιση είδος φαγώσιμου. Πρόσθεσαν χρωστικό κίτρινο
χρώμα και μια γευστική ουσία και το διέθεσαν στην καταναλωτική αγορά.
Γνωρίζετε τι διαφορά μεταξύ βουτύρου και μαργαρίνη;
Συνεχίστε να διαβάζετε, έχει πολύ ενδιαφέρον
1) Και τα δύο προϊόντα έχουν σχεδόν τις ίδιες θερμίδες.
2) Το βούτυρο έχει λίγο περισσότερο κεκορεσμένο λίπος 8 γραμμάρια έναντι 5 γραμμάρια της μαργαρίνης.
3) Μια πρόσφατη ιατρική μελέτη του HARVARD έδειξε ότι τρώγοντας μαργαρίνη, αυξάνει (στις γυναίκες) κατά 53%
τις πιθανότητες να προκαλέσει καρδιακή δυσλειτουργία.
4) Τρώγοντας βούτυρο αυξάνεται η απορρόφηση άλλων θρεπτικών ουσιών από τα αλλά φαγητά.
5) Το βούτυρο από την φύση του έχει πολλές θρεπτικές ουσίες, ενώ η μαργαρίνη περιέχει μόνο τα πρόσθετα
στοιχεία που του βάζουν.
6) Το βούτυρο έχει πολύ καλή γεύση και αυξάνει την γεύση των άλλων φαγητών, δηλαδή τα κάνει ποιο νόστιμα.
7) Το βούτυρο υπάρχει εδώ και μερικούς αιώνες, η μαργαρίνη είναι μόνο εκατόν χρονών.
8) Η μαργαρίνη έχει υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά οξέa (trans fatty acids).
9) Παρέχει τριπλό κίνδυνο για την εμφάνιση στεφaνιαiaς νόσου.
10) Αυξάνει την συνολική χοληστερόλη και την LDL (την κακή χοληστερίνη), μειώνει την HDL
(καλή χοληστερίνη).
11) Αυξάνει των κίνδυνο καρκίνου κατά 5 φορές.
12) Μειώνει την ποιότητα του μητρικού γάλακτος.
13) Μειώνει την αντίδραση των αντί-σωμάτων.
14) Μειώνει την αντίδραση της ινσουλίνης.
Το πολύ ενδιαφέρον μέρος
Η μαργαρίνη πλησιάζει πάρα πολύ να είναι μια ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ, αν είχε ένα μόριο επί πλέον θα ήταν πλαστικό.
Μόνο αυτή η ιδιότητα, αρκεί ώστε να αποφεύγουμε την χρήση της. Όλα τα φαγώσιμα προϊόντα που έχουν
υποστεί υδρογόνωσης (προσθέτουμε υδρογόνο για να αλλάξουμε την μοριακή τους σύνθεση) πρέπει να θεωρηθούν ύποπτα.
Κάνετε ένα πείραμα μόνοι σας.
Αγοράστε ένα κυπελλάκι μαργαρίνη και βάλτε το σε μια γωνία με σκιά, ή στο γκαράζ. Σε μερικές ημέρες
θα παρατηρήσετε τα εξής: καμία μύγα, ούτε αυτά τα μικρά μυγάκια δεν πλησιάζουν.
Δεν σαπίζει, ούτε μυρίζει διότι δεν έχει θρεπτική ουσία ώστε να αναπτυχθεί ζωή, έστω και μικρό-οργανισμοί.
Γιατί; Διότι είναι σχεδόν μια πλαστική ουσία. Τα παραπάνω ισχύουν φυσικά για όλα τα είδη μαργαρινών που
κυκλοφορούν στην ελληνική αλλά και στην παγκόσμια αγορά και φυσικά και για τα προϊόντα που διαφημίζονται και χρησιμοποιούνται για τη μάχη εναντίον της χοληστερίνης.
Εθνικό πλάνο για την αποτροπή του διχασμού
share
Από την πρώτη στιγμή που το Μνημόνιο μπήκε στην καθημερινότητά μας, απέκτησε έναν πολύμορφο και ιδιαίτερα σημαίνοντα ρόλο. Αποτέλεσε άμεσα σημείο τριβής και έντονης αντιπαράθεσης, εύλογη «κατάρα» για τους πολλούς που υπήρξαν άμεσα ή έμμεσα «θύματά» του, αλλά και εξιλαστήριο θύμα για διαφόρων ειδών παθογένειες, εγγενείς της νεοελληνικής πραγματικότητας, που απλά η κρίση τις έφερε βιαίως στην επιφάνεια.
Πέραν όμως των προαναφερθέντων, η πλέον αξιοσημείωτη συνέπεια της υιοθέτησής του, και αυτή που θα πρέπει να ενεργοποιήσει άμεσα το εθνικό μας ξυπνητήρι, είναι ότι τείνει να εξελιχθεί στο αίτιο και στην βάση πάνω στην οποία θα στηθεί ένας νέος ολέθριος Εθνικός Διχασμός.
Αν μη τι άλλο, ο τόπος αυτός έχει δοκιμάσει πολλάκις κατά το παρελθόν την σημασία αυτών των δυο βαρύγδουπων λέξεων -Εθνικός Διχασμός. Άλλωστε, αποτέλεσε ίδιον των Ελλήνων από την αρχαιότητα ακόμη, καθώς η ιστορία μας έχει γραφεί από τους διχασμούς και τα συντρίμμια πού αυτοί άφηναν πίσω τους. Βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί, κομμουνιστές και βασιλικοί, δεξιοί και αριστεροί, πράσινοι και μπλε, σημάδεψαν την πορεία της χώρας με καταστροφές, εμφυλίους και δικτατορίες, μεταξύ άλλων πολλών.
Πλέον, έχει γίνει εμφανές ότι, ένα αντίστοιχο σκηνικό τείνει να στηθεί και τώρα –με αρκετούς μάλιστα, για διαφορετικούς λόγους, να καταβάλλουν επίμονες προσπάθειες για να το κάνουν πραγματικότητα. Σε οποιαδήποτε εστία κοινωνικού βίου, σε καφενεία και τηλεπαράθυρα, σε χώρους εργασίας και νοικοκυριά, μοιάζει ώρες-ώρες λες και ολόκληρη η χώρα έχει διαιρεθεί σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Στο πρώτο στρατόπεδο, υποτίθεται ότι εντάσσονται οι ρεαλιστές, οι ψύχραιμοι αναλυτές της κατάστασης, στων οποίων τις προσπάθειες βασίζεται η σωτηρία του τόπου. Στο δεύτερο πάλι, όλοι εκείνοι που, επαγρυπνώντας εξαρχής, δεν θέλουν να ξεπουλήσουν την αξιοπρέπειά τους αλλά και την ίδια την χώρα. Για τους αντιμνημονιακούς, οι αντίπαλοι δεν είναι τίποτε άλλο από αμετανόητους υποστηρικτές των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα διατηρήσουν ανέπαφα τα δικά τους συμφέροντα. Για τους μνημονιακούς, οι «άλλοι» αποτελούν το νοσηρό και θερμοκέφαλο εκείνο κομμάτι της κοινωνίας, εξαιτίας των παθογενειών του οποίου φτάσαμε ως εδώ. Φευ –όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Όλο αυτό το διάστημα, στον όποιο πραγματικό διάλογο έλαβε χώρα στην ελληνική κοινωνία σχετικά με την πραγματική ταυτότητα της κρίσης, αλλά και το ίδιο το Μνημόνιο και το περιεχόμενό του, επικράτησε –όπως συνηθίζεται άλλωστε- άκρατος λαϊκισμός, οχλαγωγία, μηδενισμοί και «λάσπη στον ανεμιστήρα». Αποτέλεσμα; Τα πάθη συνεχώς οξύνονται, οι υπαρκτές διαφωνίες γιγαντώνονται και επικρατεί πλέον ένα κοινό αίσθημα ότι το σημείο μηδέν της απόλυτης κοινωνικής έκρηξης, βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ.
Γίνεται συνεπώς κατανοητό πως, έστω και τώρα, καθοδόν προς την πλέον κρίσιμη εκλογική διαδικασία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αποτελεί ύψιστο καθήκον για όλους μας, να συντελέσουμε στο να πραγματοποιηθεί ένας ανοιχτός δημόσιος διάλογος για το τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει αυτή η χώρα και για το πώς μπορεί να το κατακτήσει. Ένας διάλογος με σύνεση, ορθολογισμό και επιχειρηματολογία, χωρίς άναρθρες κραυγές και ποδοσφαιρικής φύσεως λογικές «άσπρου-μαύρου».
Ξεκάθαρα, για τη διενέργεια αυτού του εθνικού διαλόγου, η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως τις δύο ιστορικές παρατάξεις. Οφείλουν εκ μέρους τους, να εξοστρακίσουν τον εύκολο και προς τέρψη των άκρων προεκλογικό λαϊκισμό και να παρουσιάσουν επιτέλους ένα δικό τους πλάνο, πάνω και πέρα από το γράμμα του Μνημονίου. Ένα πλάνο εθνικής σωτηρίας, το οποίο θα ενώσει τους Έλληνες, αποτρέποντας έναν ακόμα μοιραίο Εθνικό Διχασμό.
Από την πρώτη στιγμή που το Μνημόνιο μπήκε στην καθημερινότητά μας, απέκτησε έναν πολύμορφο και ιδιαίτερα σημαίνοντα ρόλο. Αποτέλεσε άμεσα σημείο τριβής και έντονης αντιπαράθεσης, εύλογη «κατάρα» για τους πολλούς που υπήρξαν άμεσα ή έμμεσα «θύματά» του, αλλά και εξιλαστήριο θύμα για διαφόρων ειδών παθογένειες, εγγενείς της νεοελληνικής πραγματικότητας, που απλά η κρίση τις έφερε βιαίως στην επιφάνεια.
Πέραν όμως των προαναφερθέντων, η πλέον αξιοσημείωτη συνέπεια της υιοθέτησής του, και αυτή που θα πρέπει να ενεργοποιήσει άμεσα το εθνικό μας ξυπνητήρι, είναι ότι τείνει να εξελιχθεί στο αίτιο και στην βάση πάνω στην οποία θα στηθεί ένας νέος ολέθριος Εθνικός Διχασμός.
Αν μη τι άλλο, ο τόπος αυτός έχει δοκιμάσει πολλάκις κατά το παρελθόν την σημασία αυτών των δυο βαρύγδουπων λέξεων -Εθνικός Διχασμός. Άλλωστε, αποτέλεσε ίδιον των Ελλήνων από την αρχαιότητα ακόμη, καθώς η ιστορία μας έχει γραφεί από τους διχασμούς και τα συντρίμμια πού αυτοί άφηναν πίσω τους. Βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί, κομμουνιστές και βασιλικοί, δεξιοί και αριστεροί, πράσινοι και μπλε, σημάδεψαν την πορεία της χώρας με καταστροφές, εμφυλίους και δικτατορίες, μεταξύ άλλων πολλών.
Πλέον, έχει γίνει εμφανές ότι, ένα αντίστοιχο σκηνικό τείνει να στηθεί και τώρα –με αρκετούς μάλιστα, για διαφορετικούς λόγους, να καταβάλλουν επίμονες προσπάθειες για να το κάνουν πραγματικότητα. Σε οποιαδήποτε εστία κοινωνικού βίου, σε καφενεία και τηλεπαράθυρα, σε χώρους εργασίας και νοικοκυριά, μοιάζει ώρες-ώρες λες και ολόκληρη η χώρα έχει διαιρεθεί σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Στο πρώτο στρατόπεδο, υποτίθεται ότι εντάσσονται οι ρεαλιστές, οι ψύχραιμοι αναλυτές της κατάστασης, στων οποίων τις προσπάθειες βασίζεται η σωτηρία του τόπου. Στο δεύτερο πάλι, όλοι εκείνοι που, επαγρυπνώντας εξαρχής, δεν θέλουν να ξεπουλήσουν την αξιοπρέπειά τους αλλά και την ίδια την χώρα. Για τους αντιμνημονιακούς, οι αντίπαλοι δεν είναι τίποτε άλλο από αμετανόητους υποστηρικτές των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πώς θα διατηρήσουν ανέπαφα τα δικά τους συμφέροντα. Για τους μνημονιακούς, οι «άλλοι» αποτελούν το νοσηρό και θερμοκέφαλο εκείνο κομμάτι της κοινωνίας, εξαιτίας των παθογενειών του οποίου φτάσαμε ως εδώ. Φευ –όπως στις περισσότερες περιπτώσεις, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Όλο αυτό το διάστημα, στον όποιο πραγματικό διάλογο έλαβε χώρα στην ελληνική κοινωνία σχετικά με την πραγματική ταυτότητα της κρίσης, αλλά και το ίδιο το Μνημόνιο και το περιεχόμενό του, επικράτησε –όπως συνηθίζεται άλλωστε- άκρατος λαϊκισμός, οχλαγωγία, μηδενισμοί και «λάσπη στον ανεμιστήρα». Αποτέλεσμα; Τα πάθη συνεχώς οξύνονται, οι υπαρκτές διαφωνίες γιγαντώνονται και επικρατεί πλέον ένα κοινό αίσθημα ότι το σημείο μηδέν της απόλυτης κοινωνικής έκρηξης, βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ.
Γίνεται συνεπώς κατανοητό πως, έστω και τώρα, καθοδόν προς την πλέον κρίσιμη εκλογική διαδικασία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αποτελεί ύψιστο καθήκον για όλους μας, να συντελέσουμε στο να πραγματοποιηθεί ένας ανοιχτός δημόσιος διάλογος για το τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει αυτή η χώρα και για το πώς μπορεί να το κατακτήσει. Ένας διάλογος με σύνεση, ορθολογισμό και επιχειρηματολογία, χωρίς άναρθρες κραυγές και ποδοσφαιρικής φύσεως λογικές «άσπρου-μαύρου».
Ξεκάθαρα, για τη διενέργεια αυτού του εθνικού διαλόγου, η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως τις δύο ιστορικές παρατάξεις. Οφείλουν εκ μέρους τους, να εξοστρακίσουν τον εύκολο και προς τέρψη των άκρων προεκλογικό λαϊκισμό και να παρουσιάσουν επιτέλους ένα δικό τους πλάνο, πάνω και πέρα από το γράμμα του Μνημονίου. Ένα πλάνο εθνικής σωτηρίας, το οποίο θα ενώσει τους Έλληνες, αποτρέποντας έναν ακόμα μοιραίο Εθνικό Διχασμό.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)