Σάββατο 7 Απριλίου 2012
La théorie du tout: [Recueil] Les conférences citoyennes (Théorie du T...
La théorie du tout: [Recueil] Les conférences citoyennes (Théorie du T...: Nous repartageons aujourd'hui les 3 conférences données par Magali Pernin (blog ContreLaCour ) et moi-même sur internet grâce à l'initiativ...
Εκβίαζαν ιδιοκτήτες οίκων ανοχής
Εκτύπωση E-mail Σχολιάστε πρώτοι!
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο1 2 3 4 5 (2 ψήφοι)
Οργανωμένο κύκλωμα Αλβανών, που εκβίαζαν ιδιοκτήτριες οίκων ανοχής στην περιοχή της Ομόνοιας, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη για «προστασία» εξαρθρώθηκε μετά από συντονισμένη επιχείρηση αστυνομικών του Τμήματος Ασφάλειας Ομόνοιας.
Οι εκβιαστές, σε όποια από τις ιδιοκτήτριες δεν ενέδιδαν τους έκαιγαν τους οίκους ανοχής για εκφοβισμό. Υπολογίζεται ότι τα κέρδη τους ανέρχονταν σε 500.000 ευρώ το χρόνο.
Οι αστυνομικοί συνέλαβαν επτά Αλβανούς μέλη του κυκλώματος και άλλους πέντε ομοεθνείς τους, σε βάρος των οποίων εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις.
Οι συλληφθέντες, με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος τους, οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο1 2 3 4 5 (2 ψήφοι)
Οργανωμένο κύκλωμα Αλβανών, που εκβίαζαν ιδιοκτήτριες οίκων ανοχής στην περιοχή της Ομόνοιας, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη για «προστασία» εξαρθρώθηκε μετά από συντονισμένη επιχείρηση αστυνομικών του Τμήματος Ασφάλειας Ομόνοιας.
Οι εκβιαστές, σε όποια από τις ιδιοκτήτριες δεν ενέδιδαν τους έκαιγαν τους οίκους ανοχής για εκφοβισμό. Υπολογίζεται ότι τα κέρδη τους ανέρχονταν σε 500.000 ευρώ το χρόνο.
Οι αστυνομικοί συνέλαβαν επτά Αλβανούς μέλη του κυκλώματος και άλλους πέντε ομοεθνείς τους, σε βάρος των οποίων εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις.
Οι συλληφθέντες, με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος τους, οδηγήθηκαν στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
7 Απριλίου 2012, 12:56 | Εμφανίσεις: 71 Λεμονιά: φύτεψέ την στο μπαλκόνι – Οι «έξυπνες» χρήσεις του λεμονιού
Περιβάλλον Ενέργεια Οικολογία:
Η λεμονιά ευδοκιμεί σε τροπικά και εύκρατα κλίματα. Δεν αγαπά τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Χρειάζεται ηλιοφάνεια και θερμοκρασίες μεταξύ των 15 έως 30ο C.
Χρειάζεται αρκετό νερό, αλλά ανάμεσα στα ποτίσματα το έδαφος να στεγνώνει. Δένδρο το οποίο μπορεί να φτάσει πέντε μέτρα ίσως και περισσότερο.
Το κλάδεμα στα υγιή δένδρα γίνεται μετά την συλλογή των καρπών , περίπου στο τέλος του χειμώνα και ακολουθεί απολύμανση των τομών.Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται σε πολλά στάδια , κλαδεύοντας κάθε φορά από λίγη επιφάνεια , να μην αφαιρούνται όλοι οι λαίμαργοι βλαστοί , διότι μερικοί από αυτούς θα γίνουν παραγωγικοί.
Το λεμόνι προσφέρει πλούσιο χυμό και αιθέριο άρωμα. Έχει βιταμίνη C και είναι το ιδανικό φάρμακο για τις χειμωνιάτικες λοιμώξεις .
Είναι το καλύτερο φάρμακο για τους καπνιστές . Ρυθμιστής του κυκλοφορικού συστήματος , για την καταπολέμηση της υψηλής πίεσης και κατά της χοληστερίνης και της αρτηριοσκλήρυνσης. Είναι το καλύτερο αντιπηκτικό αίματος που μειώνει τις θρομβώσεις.
Επειδή το λεμόνι περιέχει κιτρικό οξύ το χρησιμοποιούμε κατά της δυσπεψίας διότι εμποδίζει την έκχυση του υδροχλωρικού οξέος άμα το πιούμε όταν έχουμε καούρες στο στομάχι.
Εντριβές με λεμόνι στο τριχωτό της κεφαλής δυναμώνουν τα μαλλιά, ενώ στο ξέβγαλμα των μαλλιών με λίγο χυμό δίνει λάμψη στα μαλλιά. Το λεμόνι βοηθά στην εξάλειψη των φακίδων.
Ο χυμός του λεμονιού χρησιμοποιείται σε πολλά φαγητά και τους δίνει πολύ καλή γεύση. Πρέπει να αποφεύγεται να συνδυάζεται με αμυλούχες τροφές γιατί ο συνδυασμός στα ευαίσθητα στομάχια προκαλεί συνήθως δυσπεψία.Από τα λεμόνια φτιάχνουμε λεμονάδα , γλυκό του κουταλιού και λικέρ.
Διαβάστε περισσότερες έξυπνες χρήσεις του λεμονιού στο econews.
Δείτε το video εδώ.
Η λεμονιά ευδοκιμεί σε τροπικά και εύκρατα κλίματα. Δεν αγαπά τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Χρειάζεται ηλιοφάνεια και θερμοκρασίες μεταξύ των 15 έως 30ο C.
Χρειάζεται αρκετό νερό, αλλά ανάμεσα στα ποτίσματα το έδαφος να στεγνώνει. Δένδρο το οποίο μπορεί να φτάσει πέντε μέτρα ίσως και περισσότερο.
Το κλάδεμα στα υγιή δένδρα γίνεται μετά την συλλογή των καρπών , περίπου στο τέλος του χειμώνα και ακολουθεί απολύμανση των τομών.Το κλάδεμα πρέπει να γίνεται σε πολλά στάδια , κλαδεύοντας κάθε φορά από λίγη επιφάνεια , να μην αφαιρούνται όλοι οι λαίμαργοι βλαστοί , διότι μερικοί από αυτούς θα γίνουν παραγωγικοί.
Το λεμόνι προσφέρει πλούσιο χυμό και αιθέριο άρωμα. Έχει βιταμίνη C και είναι το ιδανικό φάρμακο για τις χειμωνιάτικες λοιμώξεις .
Είναι το καλύτερο φάρμακο για τους καπνιστές . Ρυθμιστής του κυκλοφορικού συστήματος , για την καταπολέμηση της υψηλής πίεσης και κατά της χοληστερίνης και της αρτηριοσκλήρυνσης. Είναι το καλύτερο αντιπηκτικό αίματος που μειώνει τις θρομβώσεις.
Επειδή το λεμόνι περιέχει κιτρικό οξύ το χρησιμοποιούμε κατά της δυσπεψίας διότι εμποδίζει την έκχυση του υδροχλωρικού οξέος άμα το πιούμε όταν έχουμε καούρες στο στομάχι.
Εντριβές με λεμόνι στο τριχωτό της κεφαλής δυναμώνουν τα μαλλιά, ενώ στο ξέβγαλμα των μαλλιών με λίγο χυμό δίνει λάμψη στα μαλλιά. Το λεμόνι βοηθά στην εξάλειψη των φακίδων.
Ο χυμός του λεμονιού χρησιμοποιείται σε πολλά φαγητά και τους δίνει πολύ καλή γεύση. Πρέπει να αποφεύγεται να συνδυάζεται με αμυλούχες τροφές γιατί ο συνδυασμός στα ευαίσθητα στομάχια προκαλεί συνήθως δυσπεψία.Από τα λεμόνια φτιάχνουμε λεμονάδα , γλυκό του κουταλιού και λικέρ.
Διαβάστε περισσότερες έξυπνες χρήσεις του λεμονιού στο econews.
Δείτε το video εδώ.
Η πολυτέλεια της άπρακτης διανόησης και οι ανάγκες των καιρών Κώστας Σοφούλης, 04/04/2012
Βάλτε ένα διοικητή τράπεζας να εξηγήσει και να πείσει το διοικητικό συμβούλιο αγροτικού συνεταιρισμού που διαχειρίζεται ένα εξαιρετικά δυναμικό εξαγώγιμο προϊόν ότι η κακοδαιμονία του, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πτώχευση, οφείλεται στο ότι ο συνεταιρισμός λειτουργεί χωρίς στοιχειώδες καν επιχειρησιακό πρόγραμμα. Θα διαπιστώσετε αμέσως την πραγματική έννοια (και σημασία) της απόστασης που χωρίζει τον εμπειρογνώμονα από την καθημερινή πρακτική. Δοκιμάστε μετά να επαναλάβετε το πείραμα με έναν καθηγητή πανεπιστημίου. Θα διαπιστώσετε τότε την απόσταση που χωρίζει τον διανοούμενο από το πρακτικό πεδίο όπου ο διανοούμενος δρέπει θεωρητικές δάφνες. Την διπλή αυτή εμπειρία την έζησα στο πετσί μου τα τελευταία πέντε χρόνια, ξεκινώντας για να λύσω μια απορία μου: Πως εξηγείται το ότι ένα προϊόν μπορεί να πουληθεί με 37 ευρώ το λίτρο στην ευρωπαϊκή αγορά (σύμφωνα με ισχυρές ενδείξεις από άτυπη έρευνα αγοράς) και παραταύτα να πουλιέται με 1,5 ευρώ με αποτέλεσμα ο συνεταιρισμός να βουλιάζει μέρα με την μέρα. Σε αυτή την πενταετή πειραματική προσπάθεια κατάλαβα σε βάθος τι σημαίνει να μιλάς σε εντελώς διαφορετικές γλώσσες και να επιμένεις να συνεννοηθείς. Ήταν κι αυτό ένα δίδαγμα στην αφελή μου προσπάθεια «να γυρίσω πίσω στη βάση για νοιώσω τον παλμό του λαού», όπως έλεγαν οι παλιοί κουκουέδες (όχι αθώα πάντοτε).
Την εικόνα αυτή μπορούμε να την γενικεύσουμε. Και αξίζει για να χτυπήσουν οι καμπάνες του κινδύνου μπας και τις ακούσουμε κι εμείς εδώ στα ψηλώματα που παίζουμε το παιχνίδι των διανοουμένων με αυταρέσκεια. Σκέφτομαι, μερικές φορές, με διάθεση αυτοσαρκασμού τι θα έλεγαν αυτά τα ανθρωπάκια του συνεταιρισμού αν τα προσκαλούσαμε να παρακολουθήσουν κάποια από τις περισπούδαστες συναντήσεις μας σε στρογγυλά τραπέζια, πάνελ και άλλες παραστάσεις υπέρ της περιπόθητης μεταρρύθμισης και ανάπτυξης.
Μελετώντας αυτό το χάσμα επικοινωνίας, ίσως καταλάβουμε και το γιατί ο τρέχον ελληνικός διάλογος για την αριστερά και τις προοπτικές της μοιάζει πλέον να στερεύει. Το αναμάσημα των ίδιων και των ίδιων κριτικών αναλύσεων σε επίπεδο περίπου μεταφυσικής αφαίρεσης, μάλλον εξάντλησε την κατανόηση της κατάστασης αμηχανίας που έχει περιέλθει η σκέψη των αριστερών διανοητών, μικρών και μεγάλων. Η ανακύκλωση των θεωρητικών στερεοτύπων, παλιότερων και νεώτερων, κουράζει πλέον αφού δεν οδηγεί σε σχέδια δράσης. Αυτοαναιρείται έτσι ο λόγος της αριστεράς, αφού παύει να είναι μέθοδος για την αλλαγή του κόσμου και γίνεται δικαιολογία για αυτονόμηση της διαμαρτυρίας ως πολιτικής δράσης. Όλο συζητάμε περί εξουσίας αλλά δεν λέμε ποτέ ξεκάθαρα τι ακριβώς την θέλουμε. Όμως, η ζωή δεν είναι ποτέ αμήχανη. Συνεχίζεται με όσα μέσα μπορεί να διαθέτει κάθε στιγμή και αφήνει τους άπρακτους φλύαρους πίσω της. Άλλοτε για καλό και άλλοτε- συχνότερα- για κακό. Μας το έχει έξυπνα επισημάνει ο παρεξηγημένος Μαρξ με την λιγόλογη αλλά μεστή νοήματος θέση του (Θέσεις για τον Feuerbach) ότι οι φιλόσοφοι μέχρι τώρα εξηγούν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, αλλά το ζήτημα είναι πώς να τον αλλάξουμε. Η πολιτική φιλοσοφία της όποιας αριστεράς δεν μπορεί παρά να είναι φιλοσοφία της πράξης, αλλά φαίνεται ότι την θέση αυτή την ξεχνάει όταν βρεθεί μπροστά σε καταστάσεις που η απλή ανατροπή της κατάστασης δεν εγγυάται αυτονόητα και την λύση. Άλλο, όμως, να ανατρέψεις μια βάρκα στη φουρτούνα και άλλο να ξέρεις πως ακριβώς θα σώσεις τους επιβάτες της. Με τους δογματισμούς και τις υπεγενικεύσεις σε μια κρίσιμη τέτοια στιγμή αμηχανίας ο μαρξισμός χρειάστηκε να μεταλλαχθεί σε λενινισμό και ο λενινισμός σε σταλινισμό, μαοϊσμό ή πολποτισμό με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Έτσι, το μεν κομμάτι της αριστεράς, που διεκδικεί την πιο κοντινή συγγένεια με τον Μάρξ και τους επιγόνους του μένει μετέωρο με την προσδοκία της ριζικής ανατροπής χωρίς να τολμά να περιγράψει την επόμενη μέρα ( καραδοκεί γάρ η σοβιετική και κινέζικη κατάρρευση), η δε δημοκρατική σοσιαλιστική αριστερά περιμένει κάποιο τεχνικό πρόσκαιρο σφάλμα της νεοφιλελεύθερης συντήρησης για να στριμωχθεί στην εικόνα με κάποια συνήθως νεφελώδη διορθωτική πρόταση. Στο μεταξύ, ο κόσμος αλλάζει και αλλάζει ερήμην της αριστεράς. Η αγορά αγροτικών προϊόντων βρίσκει το δρόμο της προς τις πατάτες των δημάρχων και η αγορά εργατικής δύναμης καταρρέει με τους μύθους του χαμηλού μεροκάματου ως πανάκειας για την κρίση. Η κοινωνία αυτοσχεδιάζει χωρίς καθοδήγηση, χωρίς να μπορεί να απολαύσει τα πλεονεκτήματα της κοινωνίας της γνώσης που έχει αναδείξει τους διανοούμενος σε προπετείς καλοπερασάκηδες. Αλήθεια, τι προδοσία της κοινωνικής μας ευθύνη είναι κι αυτή!
Δεν είναι, όμως, μόνο η Μαρξική πλατφόρμα που προειδοποιεί για την περιθωριοποίηση της αριστεράς όταν πάψει να είναι φορέας πρακτικής πολιτικής. Μας το λέει έμμεσα και η παραγνωρισμένη στις μέρες μας (ως μη όφειλε) Hannah Arendt από την φιλελεύθερη υψηλή σκοπιά της. Μας επισημαίνει ότι η Δυτική πολιτική φιλοσοφία κατά κανόνα παραμένει εστιασμένη στην ζωή του στοχασμού (vita cotemplativa) και έτσι αγνοεί την ενεργή ζωή (vita activa). Γιαυτό το λόγο η ανθρωπότητα έχει χάσει πάμπολες ευκαιρίες να αξιοποιήσει το μεγαλείο της φιλοσοφικής σκέψεις που θα μπορούσε να της λύσει πολλά από τα καθημερινά προβλήματά της. Φτάνει μάλιστα να υποστηρίξει, ότι με την υπερβολή μας αυτή χάνουμε το θεμελιώδες στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασής μας που βρίσκεται στην δυνατότητα που άνθρωπος έχει να αναλύει τις ιδέες, να παλεύει με αυτές κριτικά και το τέλος να επιδίδεται στην πράξη σοφότερος.
Έτσι, όμως, μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για τραγικά λαθεμένες πορείες και ισχυροποιούνται δομές που παρασιτούν στο κενό που αφήνει η αριστερή σκέψη. Καιρός, νομίζω, να περιορίσουμε την αυταρέσκειά μας και να κατεβούμε μαζικά στο χωράφι της καθημερινότητας. Να το πούμε «επιστροφή στα grassroots politics”; Λίγο με ενδιαφέρει πως θα το πούμε, αλλά πολύ με πονάει που δεν το κάνουμε και περισσότερο που δεν το μελετούμε καν ως ενδεχόμενο.
Πιστέψτε με. Μόνο όταν κάποτε προσγειωθείς στις ρίζες της κοινωνικής καθημερινότητας μπορείς να καταλάβεις την αυταπάτη που έζησες όταν για χρόνια θήτεψες στις κορυφές της προοδευτικής διανόησης. Θα ιδείς τότε ευκρινώς ότι η αριστερά σήμερα φαίνεται να πάσχει από ένα επικίνδυνο σύνδρομο που θα το ονομάσω «σύνδρομο της κομμένης κεφαλής». Μιλάει όπως στα παλιά τσίρκα μιλούσαν οι «κομμένες κεφαλές» λέγοντας τα ίδια και τα ίδια με μονότονο τρόπο που όμως εντυπωσίαζε (επειδή έβγαινε από μια κομμένη κεφαλή). Με εξαίρεση βέβαια την νεοσταλινική κομμουνιστική αριστερά που πάσχει από ένα δικό της αποκλειστικό σύνδρομο που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «σύνδρομο του καμένου εγκεφάλου». Αυτή φαίνεται ότι έχει παραδώσει το μυαλό της στους ανατόμους και πορεύεται με κεκαυμένη την κεφαλήν μέχρις ότου βρεθεί ένας χριστιανός να της επιστρέψει τον αφαιρεθέντα εγκέφαλο. Αυτή, όμως, δεν με πολυενδιαφέρει παρά μόνο ως ενδεχόμενο ολοκληρωτισμού που προφανώς θα με βρει στα κάγκελα αν ποτέ εμφανιστεί ως ρεαλιστικός κίνδυνος. Με κόφτει, όμως, η δημοκρατική αριστερά και η αρρώστια της γιατί όσο πορεύεται με κομμένη την κεφαλή από το σώμα της, που είναι κύριο σώμα της κοινωνίας, δεν έχω καμιά παρηγοριά για το μέλλον αυτού του ζοφερού παρόντος.
Για να αποφύγω κι εγώ το σύνδρομο της κομμένης κεφαλής, θα προσπαθήσω τώρα να γίνω πιο συγκεκριμένος. Θέτοντας μόνο ερωτήματα, επί του παρόντος, που φωτίζουν καλλίτερα την κατάσταση.
Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο και κυριότερο: Γιατί οι διανοούμενοι της αριστεράς (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ενεργοποιούνται μόνο είτε στις παραμονές εκλογών είτε σε αγώνες που σχετίζονται με την νομή της εξουσίας και τα συστήματά της στον χώρο όπου επαγγελματικά ψωμίζονται; Δέστε ως κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό το συμβαίνει στα πανεπιστήμια. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη γύρω από τον τρόπο διοίκησης των πανεπιστημίων, αλλά ούτε λέξη για την περιπέτεια στην οποία έχουν μπει τα πανεπιστήμια διεθνώς καθώς μεταλλάσσονται σε αυτό το εξαιρετικά αντικοινωνικό σύστημα που έχει ονομαστεί multiversity. Αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθούν στα ζητήματα ποιότητας σπουδών, κοινωνικής αξίας της έρευνας, παιδαγωγικού υποδείγματος των πανεπιστημίων μας, κρυφού ακαδημαϊκού προγράμματος (hidden curricullum) και ακαδημαϊκής κουλτούρας του ακαδημαϊκού προσωπικού. Η μονομανία τους με τα ζητήματα θέσμισης της εξουσίας έχει αφήσει έξω από το πεδίο όρασής μας αυτά τα σημαντικά ζητήματα που, φευ, βρίσκονται ήδη στο επίκεντρο της διεθνούς έρευνας και αναζήτησης. Δηλαδή πάλι είμαστε μερικές δεκάδες χρόνια πίσω από την αιχμή των εξελίξεων του χώρους μας. Επομένως, για όσους πιστεύουν στην ουσία της δυναμικής της μεταρρύθμισης (που άλλωστε είναι διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ) υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό. Ίσως να μη υπήρχε καν θέμα θέσμισης της εξουσίας (διοικητικού συστήματος) αν η ακαδημαϊκή κοινότητά είχε συζητήσει και αντιμετωπίσει εξ ιδίων τα μεγάλα αυτά θέματα. Έστω να τα συζητήσει, ρε αδελφέ. Τι σημαίνουν άραγε όλ’ αυτά;
Το δεύτερο ερώτημα έρχεται αυτομάτως ως συνέχεια του πρώτου: Τι κάνει η αριστερά στον τομέα των κινημάτων; Υποπτεύομαι ότι απλώς τρέχει όπου μαζεύεται κόσμος και προσπαθεί να του φορέσει το καπέλο της δικής της φράξιας. Εξηγούμαι: Τι κάνει στον τομέα των καταναλωτικών συνεταιρισμών, των προμηθευτικών και των παραγωγικών συνεταιρισμών; Τι κάνει για την προβολή εναλλακτικών παιδαγωγικών πρακτικών εκεί όπου έχει μάλιστα την πολιτική ηγεμονία; Τι κάνει στους άλλους τομείς της κοινωνικής οικονομίας; Τι κάνει ακόμη στον τομέα του περιβάλλοντος εκτός από του να οργανώνει μαζώξεις και να φανατίζει «τις τοπικές κοινωνίες» σε ένα καθολικό αρνητισμό; Τι κάνει για την δικτύωση της πεπαλαιωμένης ελληνικής κοινωνίας με δομές της εκσυγχρονισμένης Δύσης; Τι κάνει για την διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στις αξίες των δικαιωμάτων του ανθρώπου, του πολίτη και στις υποχρεώσεις του έναντι του κράτους δικαίου; Δηλαδή τι κάνει στο πεδίο της δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης εκτός από να προβάλλει την οχλοκρατία ως δείγμα τάχα άμεσης δημοκρατίας; Τι κάνει στον τομέα της οργάνωσης της εργασίας εκτός από το να ζητάει από το κράτος να λύσει προβλήματα και να χρηματοδοτήσει τους συνδικαλιστές (κρατικοδίαιτους ούτως ή άλλως);
Να και το τρίτο: Γιατί κατάντησε τα κόμματά της απλώς αδίστακτους εκλογικούς μηχανισμούς αντί να λειτουργούν ως κομμάτι του δημόσιου χώρου δημοκρατικής διαβούλευσης σε καθημερινή βάση;
Το τέταρτο και τελευταίο: Πως κατάντησε έτσι, ώστε να μη τολμάει να κατεβάσει στη κοινωνία μια αναλυτική πλατφόρμα δράσης απαντώντας με τρόπο συγκεκριμένο στα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά αιδημόνως περιορίζεται σε σοσιαλθολούρες γενικών «θα» και «όχι»;
Έχω γράψει εξομολογητικά σε ένα βιβλίο μου, ότι στην αρχή της εφηβείας μου έχρισα τον εαυτό μου κομμουνιστή για ένα και κύριο λόγο: Στο νησί της μάνας μου όλους τους «καλούς ανθρώπους» τους έλεγαν κομμουνιστές. Και για μένα «καλός άνθρωπος» δεν ήταν κάτι το αφηρημένο: ‘Ηταν ο άνθρωπος που διάβαζε βιβλία, ήξερε ποιήματα, πρόστρεχε σε όσους είχαν πρόβλημα, έτρεχε να βοηθήσει με την αγγαρεία του να ανοίξει ο δρόμος για το χωριό τους, να χτιστεί η κοινόχρηστη βρύση, να κτιστεί το σχολείο. Ήταν ο ίδιος που έτρεχε να μεσολαβήσει σε ένα ζευγάρι που κινδύνευε με χωρισμό για να τους συνετίσει και που στο πανηγύρι έμπαινε στη μέση στους καυγάδες για αποτρέψει ένα μαχαίρωμα. Ήταν ένας …. πρακτικός κομμουνιστής. Αυτή η εντύπωση με οδήγησε στη βιβλιοθήκη του καλού μου σχολείου για τα περαιτέρω. Όχι το ανάποδο. Ποιος θα μπορούσε να πει το ίδιο για τους σημερινούς σοσιαλιστές και πολύ περισσότερο για τους διανοούμενος της αριστεράς που –έτσι μου φαίνεται- ξύνονται για πολεμικές και εξαφανίζονται όταν χρειαστεί να βάλουν χέρι με προσωπικό κόστος;
Για να κοντύνουμε τον λόγο. Οι διανοούμενοι ήταν ανέκαθεν και θα είναι το «άλας της γης» γενικά, και οι αριστεροί διανοούμενοι ασφαλώς οφείλουν να είναι το άλας της αλλαγής. Αν, ως φαίνεται, το άλας αυτό μωραίνεται πως θα πάνε μπροστά τα πράγματα;
Ο Κωνσταντίνος Μ. Σοφούλης είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Την εικόνα αυτή μπορούμε να την γενικεύσουμε. Και αξίζει για να χτυπήσουν οι καμπάνες του κινδύνου μπας και τις ακούσουμε κι εμείς εδώ στα ψηλώματα που παίζουμε το παιχνίδι των διανοουμένων με αυταρέσκεια. Σκέφτομαι, μερικές φορές, με διάθεση αυτοσαρκασμού τι θα έλεγαν αυτά τα ανθρωπάκια του συνεταιρισμού αν τα προσκαλούσαμε να παρακολουθήσουν κάποια από τις περισπούδαστες συναντήσεις μας σε στρογγυλά τραπέζια, πάνελ και άλλες παραστάσεις υπέρ της περιπόθητης μεταρρύθμισης και ανάπτυξης.
Μελετώντας αυτό το χάσμα επικοινωνίας, ίσως καταλάβουμε και το γιατί ο τρέχον ελληνικός διάλογος για την αριστερά και τις προοπτικές της μοιάζει πλέον να στερεύει. Το αναμάσημα των ίδιων και των ίδιων κριτικών αναλύσεων σε επίπεδο περίπου μεταφυσικής αφαίρεσης, μάλλον εξάντλησε την κατανόηση της κατάστασης αμηχανίας που έχει περιέλθει η σκέψη των αριστερών διανοητών, μικρών και μεγάλων. Η ανακύκλωση των θεωρητικών στερεοτύπων, παλιότερων και νεώτερων, κουράζει πλέον αφού δεν οδηγεί σε σχέδια δράσης. Αυτοαναιρείται έτσι ο λόγος της αριστεράς, αφού παύει να είναι μέθοδος για την αλλαγή του κόσμου και γίνεται δικαιολογία για αυτονόμηση της διαμαρτυρίας ως πολιτικής δράσης. Όλο συζητάμε περί εξουσίας αλλά δεν λέμε ποτέ ξεκάθαρα τι ακριβώς την θέλουμε. Όμως, η ζωή δεν είναι ποτέ αμήχανη. Συνεχίζεται με όσα μέσα μπορεί να διαθέτει κάθε στιγμή και αφήνει τους άπρακτους φλύαρους πίσω της. Άλλοτε για καλό και άλλοτε- συχνότερα- για κακό. Μας το έχει έξυπνα επισημάνει ο παρεξηγημένος Μαρξ με την λιγόλογη αλλά μεστή νοήματος θέση του (Θέσεις για τον Feuerbach) ότι οι φιλόσοφοι μέχρι τώρα εξηγούν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, αλλά το ζήτημα είναι πώς να τον αλλάξουμε. Η πολιτική φιλοσοφία της όποιας αριστεράς δεν μπορεί παρά να είναι φιλοσοφία της πράξης, αλλά φαίνεται ότι την θέση αυτή την ξεχνάει όταν βρεθεί μπροστά σε καταστάσεις που η απλή ανατροπή της κατάστασης δεν εγγυάται αυτονόητα και την λύση. Άλλο, όμως, να ανατρέψεις μια βάρκα στη φουρτούνα και άλλο να ξέρεις πως ακριβώς θα σώσεις τους επιβάτες της. Με τους δογματισμούς και τις υπεγενικεύσεις σε μια κρίσιμη τέτοια στιγμή αμηχανίας ο μαρξισμός χρειάστηκε να μεταλλαχθεί σε λενινισμό και ο λενινισμός σε σταλινισμό, μαοϊσμό ή πολποτισμό με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Έτσι, το μεν κομμάτι της αριστεράς, που διεκδικεί την πιο κοντινή συγγένεια με τον Μάρξ και τους επιγόνους του μένει μετέωρο με την προσδοκία της ριζικής ανατροπής χωρίς να τολμά να περιγράψει την επόμενη μέρα ( καραδοκεί γάρ η σοβιετική και κινέζικη κατάρρευση), η δε δημοκρατική σοσιαλιστική αριστερά περιμένει κάποιο τεχνικό πρόσκαιρο σφάλμα της νεοφιλελεύθερης συντήρησης για να στριμωχθεί στην εικόνα με κάποια συνήθως νεφελώδη διορθωτική πρόταση. Στο μεταξύ, ο κόσμος αλλάζει και αλλάζει ερήμην της αριστεράς. Η αγορά αγροτικών προϊόντων βρίσκει το δρόμο της προς τις πατάτες των δημάρχων και η αγορά εργατικής δύναμης καταρρέει με τους μύθους του χαμηλού μεροκάματου ως πανάκειας για την κρίση. Η κοινωνία αυτοσχεδιάζει χωρίς καθοδήγηση, χωρίς να μπορεί να απολαύσει τα πλεονεκτήματα της κοινωνίας της γνώσης που έχει αναδείξει τους διανοούμενος σε προπετείς καλοπερασάκηδες. Αλήθεια, τι προδοσία της κοινωνικής μας ευθύνη είναι κι αυτή!
Δεν είναι, όμως, μόνο η Μαρξική πλατφόρμα που προειδοποιεί για την περιθωριοποίηση της αριστεράς όταν πάψει να είναι φορέας πρακτικής πολιτικής. Μας το λέει έμμεσα και η παραγνωρισμένη στις μέρες μας (ως μη όφειλε) Hannah Arendt από την φιλελεύθερη υψηλή σκοπιά της. Μας επισημαίνει ότι η Δυτική πολιτική φιλοσοφία κατά κανόνα παραμένει εστιασμένη στην ζωή του στοχασμού (vita cotemplativa) και έτσι αγνοεί την ενεργή ζωή (vita activa). Γιαυτό το λόγο η ανθρωπότητα έχει χάσει πάμπολες ευκαιρίες να αξιοποιήσει το μεγαλείο της φιλοσοφικής σκέψεις που θα μπορούσε να της λύσει πολλά από τα καθημερινά προβλήματά της. Φτάνει μάλιστα να υποστηρίξει, ότι με την υπερβολή μας αυτή χάνουμε το θεμελιώδες στοιχείο της ανθρώπινης υπόστασής μας που βρίσκεται στην δυνατότητα που άνθρωπος έχει να αναλύει τις ιδέες, να παλεύει με αυτές κριτικά και το τέλος να επιδίδεται στην πράξη σοφότερος.
Έτσι, όμως, μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για τραγικά λαθεμένες πορείες και ισχυροποιούνται δομές που παρασιτούν στο κενό που αφήνει η αριστερή σκέψη. Καιρός, νομίζω, να περιορίσουμε την αυταρέσκειά μας και να κατεβούμε μαζικά στο χωράφι της καθημερινότητας. Να το πούμε «επιστροφή στα grassroots politics”; Λίγο με ενδιαφέρει πως θα το πούμε, αλλά πολύ με πονάει που δεν το κάνουμε και περισσότερο που δεν το μελετούμε καν ως ενδεχόμενο.
Πιστέψτε με. Μόνο όταν κάποτε προσγειωθείς στις ρίζες της κοινωνικής καθημερινότητας μπορείς να καταλάβεις την αυταπάτη που έζησες όταν για χρόνια θήτεψες στις κορυφές της προοδευτικής διανόησης. Θα ιδείς τότε ευκρινώς ότι η αριστερά σήμερα φαίνεται να πάσχει από ένα επικίνδυνο σύνδρομο που θα το ονομάσω «σύνδρομο της κομμένης κεφαλής». Μιλάει όπως στα παλιά τσίρκα μιλούσαν οι «κομμένες κεφαλές» λέγοντας τα ίδια και τα ίδια με μονότονο τρόπο που όμως εντυπωσίαζε (επειδή έβγαινε από μια κομμένη κεφαλή). Με εξαίρεση βέβαια την νεοσταλινική κομμουνιστική αριστερά που πάσχει από ένα δικό της αποκλειστικό σύνδρομο που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «σύνδρομο του καμένου εγκεφάλου». Αυτή φαίνεται ότι έχει παραδώσει το μυαλό της στους ανατόμους και πορεύεται με κεκαυμένη την κεφαλήν μέχρις ότου βρεθεί ένας χριστιανός να της επιστρέψει τον αφαιρεθέντα εγκέφαλο. Αυτή, όμως, δεν με πολυενδιαφέρει παρά μόνο ως ενδεχόμενο ολοκληρωτισμού που προφανώς θα με βρει στα κάγκελα αν ποτέ εμφανιστεί ως ρεαλιστικός κίνδυνος. Με κόφτει, όμως, η δημοκρατική αριστερά και η αρρώστια της γιατί όσο πορεύεται με κομμένη την κεφαλή από το σώμα της, που είναι κύριο σώμα της κοινωνίας, δεν έχω καμιά παρηγοριά για το μέλλον αυτού του ζοφερού παρόντος.
Για να αποφύγω κι εγώ το σύνδρομο της κομμένης κεφαλής, θα προσπαθήσω τώρα να γίνω πιο συγκεκριμένος. Θέτοντας μόνο ερωτήματα, επί του παρόντος, που φωτίζουν καλλίτερα την κατάσταση.
Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο και κυριότερο: Γιατί οι διανοούμενοι της αριστεράς (με ελάχιστες εξαιρέσεις) ενεργοποιούνται μόνο είτε στις παραμονές εκλογών είτε σε αγώνες που σχετίζονται με την νομή της εξουσίας και τα συστήματά της στον χώρο όπου επαγγελματικά ψωμίζονται; Δέστε ως κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό το συμβαίνει στα πανεπιστήμια. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει στα ύψη γύρω από τον τρόπο διοίκησης των πανεπιστημίων, αλλά ούτε λέξη για την περιπέτεια στην οποία έχουν μπει τα πανεπιστήμια διεθνώς καθώς μεταλλάσσονται σε αυτό το εξαιρετικά αντικοινωνικό σύστημα που έχει ονομαστεί multiversity. Αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθούν στα ζητήματα ποιότητας σπουδών, κοινωνικής αξίας της έρευνας, παιδαγωγικού υποδείγματος των πανεπιστημίων μας, κρυφού ακαδημαϊκού προγράμματος (hidden curricullum) και ακαδημαϊκής κουλτούρας του ακαδημαϊκού προσωπικού. Η μονομανία τους με τα ζητήματα θέσμισης της εξουσίας έχει αφήσει έξω από το πεδίο όρασής μας αυτά τα σημαντικά ζητήματα που, φευ, βρίσκονται ήδη στο επίκεντρο της διεθνούς έρευνας και αναζήτησης. Δηλαδή πάλι είμαστε μερικές δεκάδες χρόνια πίσω από την αιχμή των εξελίξεων του χώρους μας. Επομένως, για όσους πιστεύουν στην ουσία της δυναμικής της μεταρρύθμισης (που άλλωστε είναι διαδικασία που δεν τελειώνει ποτέ) υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό. Ίσως να μη υπήρχε καν θέμα θέσμισης της εξουσίας (διοικητικού συστήματος) αν η ακαδημαϊκή κοινότητά είχε συζητήσει και αντιμετωπίσει εξ ιδίων τα μεγάλα αυτά θέματα. Έστω να τα συζητήσει, ρε αδελφέ. Τι σημαίνουν άραγε όλ’ αυτά;
Το δεύτερο ερώτημα έρχεται αυτομάτως ως συνέχεια του πρώτου: Τι κάνει η αριστερά στον τομέα των κινημάτων; Υποπτεύομαι ότι απλώς τρέχει όπου μαζεύεται κόσμος και προσπαθεί να του φορέσει το καπέλο της δικής της φράξιας. Εξηγούμαι: Τι κάνει στον τομέα των καταναλωτικών συνεταιρισμών, των προμηθευτικών και των παραγωγικών συνεταιρισμών; Τι κάνει για την προβολή εναλλακτικών παιδαγωγικών πρακτικών εκεί όπου έχει μάλιστα την πολιτική ηγεμονία; Τι κάνει στους άλλους τομείς της κοινωνικής οικονομίας; Τι κάνει ακόμη στον τομέα του περιβάλλοντος εκτός από του να οργανώνει μαζώξεις και να φανατίζει «τις τοπικές κοινωνίες» σε ένα καθολικό αρνητισμό; Τι κάνει για την δικτύωση της πεπαλαιωμένης ελληνικής κοινωνίας με δομές της εκσυγχρονισμένης Δύσης; Τι κάνει για την διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς στις αξίες των δικαιωμάτων του ανθρώπου, του πολίτη και στις υποχρεώσεις του έναντι του κράτους δικαίου; Δηλαδή τι κάνει στο πεδίο της δημοκρατικής διαπαιδαγώγησης εκτός από να προβάλλει την οχλοκρατία ως δείγμα τάχα άμεσης δημοκρατίας; Τι κάνει στον τομέα της οργάνωσης της εργασίας εκτός από το να ζητάει από το κράτος να λύσει προβλήματα και να χρηματοδοτήσει τους συνδικαλιστές (κρατικοδίαιτους ούτως ή άλλως);
Να και το τρίτο: Γιατί κατάντησε τα κόμματά της απλώς αδίστακτους εκλογικούς μηχανισμούς αντί να λειτουργούν ως κομμάτι του δημόσιου χώρου δημοκρατικής διαβούλευσης σε καθημερινή βάση;
Το τέταρτο και τελευταίο: Πως κατάντησε έτσι, ώστε να μη τολμάει να κατεβάσει στη κοινωνία μια αναλυτική πλατφόρμα δράσης απαντώντας με τρόπο συγκεκριμένο στα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά αιδημόνως περιορίζεται σε σοσιαλθολούρες γενικών «θα» και «όχι»;
Έχω γράψει εξομολογητικά σε ένα βιβλίο μου, ότι στην αρχή της εφηβείας μου έχρισα τον εαυτό μου κομμουνιστή για ένα και κύριο λόγο: Στο νησί της μάνας μου όλους τους «καλούς ανθρώπους» τους έλεγαν κομμουνιστές. Και για μένα «καλός άνθρωπος» δεν ήταν κάτι το αφηρημένο: ‘Ηταν ο άνθρωπος που διάβαζε βιβλία, ήξερε ποιήματα, πρόστρεχε σε όσους είχαν πρόβλημα, έτρεχε να βοηθήσει με την αγγαρεία του να ανοίξει ο δρόμος για το χωριό τους, να χτιστεί η κοινόχρηστη βρύση, να κτιστεί το σχολείο. Ήταν ο ίδιος που έτρεχε να μεσολαβήσει σε ένα ζευγάρι που κινδύνευε με χωρισμό για να τους συνετίσει και που στο πανηγύρι έμπαινε στη μέση στους καυγάδες για αποτρέψει ένα μαχαίρωμα. Ήταν ένας …. πρακτικός κομμουνιστής. Αυτή η εντύπωση με οδήγησε στη βιβλιοθήκη του καλού μου σχολείου για τα περαιτέρω. Όχι το ανάποδο. Ποιος θα μπορούσε να πει το ίδιο για τους σημερινούς σοσιαλιστές και πολύ περισσότερο για τους διανοούμενος της αριστεράς που –έτσι μου φαίνεται- ξύνονται για πολεμικές και εξαφανίζονται όταν χρειαστεί να βάλουν χέρι με προσωπικό κόστος;
Για να κοντύνουμε τον λόγο. Οι διανοούμενοι ήταν ανέκαθεν και θα είναι το «άλας της γης» γενικά, και οι αριστεροί διανοούμενοι ασφαλώς οφείλουν να είναι το άλας της αλλαγής. Αν, ως φαίνεται, το άλας αυτό μωραίνεται πως θα πάνε μπροστά τα πράγματα;
Ο Κωνσταντίνος Μ. Σοφούλης είναι ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
Ο Αλ. Παπαδιαμάντης μιλάει για την χρεοκοπία του ελληνικού κράτους Από την εφημερίδα Ακρόπολη το 1896
Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους.
Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους.
Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Δεύτερο μέρος τού Αφιερώματος
τής ''Ελεύθερης Έρευνας'':
Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Έγραψε στις 16.01.2012 ο/η: Μαυρομμάτης Βασίλειος
234869 προβολές
Επιστροφή
«Οι γιατροί, όπως και οι ασθενείς, είναι όμηροι δύο ισχυρών βιομηχανιών. Από τη μια μεριά υπάρχει η φαρμακοβιομηχανία, που προσφέρει εύκολες φαρμακευτικές λύσεις αντί να ενθαρρύνει τους ασθενείς να αλλάξουν συνήθειες. Και από την άλλη, η βιομηχανία των τροφίμων προστατεύει ζηλότυπα τα συμφέροντά της εμποδίζοντας τη διάδοση ρητών συστάσεων γύρω από τις συνδέσεις ανάμεσα στις τροφές και την αρρώστια. Το κοινό στοιχείο και των δύο είναι μια βαθιά επιθυμία να μην αλλάξει τίποτα».
Αποσπάσματα από το παγκόσμιο μπεστ σέλερ τού Νταβίντ Σερβάν Σρεμπέρ: «Anticancer - Ένας νέος τρόπος ζωής».
Είδαμε (βλ. Η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου), ότι το φαινόμενο ή αποτέλεσμα nocebo αποτελεί ένα βασικό αίτιο επιδείνωσης τής πορείας τού καρκίνου ή ακόμα μπορεί να προκαλέσει νέο καρκίνο. Ποια είναι όμως, τα αρχικά αίτια τής δημιουργίας τού καρκίνου; Οι περισσότεροι θεραπευτικοί κύκλοι έχουν από κοινού αποφανθεί, ότι ο καρκίνος αποτελεί πολυπαραγοντική νόσο, δηλαδή τα αίτιά του είναι πολλά και διαφορετικά. Αναφέρουμε τα κυριότερα από αυτά:
- Ψυχολογικές επιβαρύνσεις-stress. Ο σύγχρονος παραφυσικός άνθρωπος, ζει κάτω από την επίδραση έντονου στρες. Άγχος, αγωνία, ανασφάλειες, φανατισμός και άλλα άρρωστα εξωτερικά ερεθίσματα, εμπλέκονται με τα προσωπικά μας πάθη (λύπη, θυμό, αλαζονεία, φθόνο, οργή, μίσος, ζήλεια, φιλαυτία κ.ά.) και δημιουργούν ψυχολογικές επιβαρύνσεις, που επιδεινώνουν σοβαρά την υγεία μας. Ξαφνικές και έντονες ψυχικές ρήξεις, όπως θάνατοι φιλικών ή αγαπημένων προσώπων, απογοητεύσεις, θλίψεις, φοβίες, επαγγελματικές αποτυχίες και άλλα τέτοια πάθη, αποτελούν τον βασικό μηχανισμό πυροδότησης τού καρκίνου.
Τοξίνωση. Η τοξίνωση είναι η συσσώρευση τοξικών υποπροϊόντων, που δημιουργούνται από τις λειτουργίες τού μεταβολισμού, σε ποσότητες μεγαλύτερες από εκείνες, που μπορεί να απομακρύνει το σώμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση τού οξειδωτικού στρες και τής παραγωγής μυκήτων (candida) και των καταστροφικών ελευθέρων ριζών. Αν οι ψυχολογικές επιβαρύνσεις αποτελούν τον πυροδοτικό μηχανισμό τού καρκίνου, η τοξίνωση αποτελεί το υπόβαθρο.
Τι προκαλεί την τοξίνωση τού οργανισμού:
- Το κάπνισμα αποτελεί μία βαριά τοξική συνήθεια, που βλάπτει τούς καπνιστές αλλά και τούς γύρω τους. Γύρω στις δύο χιλιάδες χημικές ουσίες εισέρχονται με την εισπνοή τού καπνού στα σώματα των καπνιστών και μαζί κάποια ραδιενεργά στοιχεία!
Το κάπνισμα αποτελεί το υπόβαθρο για διάφορους καρκίνους και κυρίως αυτού των πνευμόνων. Όμως, ο πυροδοτικός μηχανισμός τού καρκίνου των πνευμόνων και των λεμφαδένων, είναι μία έντονη ψυχολογική ρήξη και συγκεκριμένα ο φόβος τού θανάτου.
- Το αλκοόλ και ο εθισμός του σε αυτό. Το αλκοόλ αποτελεί ένα θανάσιμο ναρκωτικό, που καταστρέφει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιετίες.
- Η ιατροφαρμακευτική μόλυνση (εμβόλια, αντιβιοτικά, αναλγητικά και κάθε είδους χημικά συνθετικά φάρμακα), αποτελεί ένα καίριο χτύπημα στην υγεία των ανθρώπων τού αιώνα μας. Τα χημικά συνθετικά φάρμακα είναι ξένες και άγνωστες ουσίες για το σώμα, το οποίο είναι υποχρεωμένο να εργαστεί πολύ σκληρά για να τις απομακρύνει.
Ο ευκολόπιστος μεταπολεμικός κόσμος ξεγελάστηκε από την τεχνοκρατική Ιατρική και οδηγήθηκε στο φαρμακευτικό εθισμό. Ατελείωτα εκατομμύρια συνταγογραφημένα και μη χημικά συνθετικά φάρμακα ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους και την υποβάθμιση τής υγείας των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Ως παράδειγμα ας εξετάσουμε τα πλέον «ακίνδυνα» αναλγητικά φάρμακα, που καταναλώνει ο καθένας από εμάς σαν καραμέλες...
Η ασπιρίνη το τόσο γνωστό και «αθώο» αυτό αναλγητικό, περιέχει τη χημική ουσία σαλικιλικό οξύ. Η ουσία αυτή δημιουργεί πολλές παρενέργειες, όπως αιμορραγίες στο στομάχι, αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια (κυρίως στις ομάδες αίματος Ο και Β), έλκος στομάχου, άσθμα, πολύποδες, σύνδρομο Reye στα παιδιά και ελαττώνει την ποσότητα βιταμινών και αρκετών μετάλλων στον οργανισμό.
Η παρακεταμόλη (πουλάει ετησίως 4 δισεκατομμύρια χάπια!) είναι άλλη μία χημική ουσία «ακίνδυνη» όπως διαφημίζεται, βρίσκεται σε πολλά αναλγητικά χάπια (όπως το Depon) κι έχει πολλές παρενέργειες όπως: Καταστρέφει αποδεδειγμένα το ήπαρ, συνδέεται με καρκίνους και λευχαιμίες, με νέκρωση των νεφρικών θηλών και καταστροφή των νεφρών. Πρόσφατο είναι το θέμα απαγόρευσης τού αναλγητικού χαπιού Mesulid που απαγορεύτηκε σε Η.Π.Α. και στον Καναδά, ενώ στην Ευρώπη συνταγογραφείται σπάνια. Το Mesulid αποδείχτηκε, ότι καταστρέφει το ήπαρ και τα νεφρά. Ο κατάλογος των παρενεργειών των χημικών χαπιών και σκευασμάτων είναι πραγματικά ατελείωτος…
Υπολογίσθηκε, ότι μόνο το 1994, στις Η.Π.Α., 106.000 άρρωστοι πέθαναν στο νοσοκομείο από τα φάρμακα τής συμβατικής Ιατρικής. Αυτά, σύμφωνα με το περιοδικό τού Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου («Incidence of adverse drug reactions in hospitalised patients», vol. 279). Επίσης, 39 μακροχρόνιες έρευνες αναφέρονται για τις παρενέργειες των φαρμάκων στα νοσοκομεία στις Η.Π.Α. κι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι οι παρενέργειες των χημικών φαρμάκων επηρεάζουν 2,2 εκ. αρρώστους το χρόνο και προκαλούν πολύ σοβαρές παρενέργειες.
- Οι ναρκωτικές ουσίες (κάνναβη, κοκαΐνη, ηρωίνη, LSD, κρακ κ.ά.), που διακινούνται και κυκλοφορούν σχεδόν ελεύθερα ανάμεσά μας.
- Καλλυντικά. Βαριά μορφής τοξίνωσης επιφέρουν τα δήθεν «αθώα» χημικά καλλυντικά, που περνούν κατευθείαν από το δέρμα στο αίμα και χρησιμοποιούνται κατά κόρον κυρίως από γυναίκες, όπως κρέμες (προσώπου, χεριών, σώματος, αντηλιακές κ.ά.), σαμπουάν, αρώματα, αποσμητικά κ.ά. Ουσιαστικά, οι σύγχρονοι «πολιτισμένοι» άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε τοξικοχημικές αποθήκες.
- Ανθυγιεινή διατροφή. Είναι γνωστό, ότι η ανθυγιεινή και η λανθασμένη διατροφή τοξινώνει βαριά τον οργανισμό και αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες εκδήλωσης τού καρκίνου, αλλά και των άλλων εκφυλιστικών ασθενειών, που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Τα trans-λιπαρά οξέα, όπως οι μαργαρίνες, τα τηγανισμένα ή ψημένα σπορέλαια, ακόμα και το μαγειρεμένο ελαιόλαδο, αποτελούν την ωρολογιακή βόμβα στα πιάτα των καταναλωτών. Επίσης, τα βαριά επεξεργασμένα τρόφιμα, τα λευκά ραφιναρισμένα δημητριακά, το σιτάρι κάθε μορφής και η αλλεργιογόνος γλουτένη που περιέχει, η λευκή ζάχαρη, το επεξεργασμένο αλάτι, τα πολλά επεξεργασμένα και υπερφορτωμένα από χημικά γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέατα, αποτελούν τη βάση τής ανθυγιεινής διατροφής τού σύγχρονου ανθρώπου.
Τα άδεια από θρεπτικά συστατικά (ορθά μόρια) επεξεργασμένα τρόφιμα, τα trans-λιπαρά και οι μαργαρίνες είναι υπεύθυνα σε μεγάλο ποσοστό για την αύξηση των καρκινογενέσεων.
Η διατροφή των ανθρώπων πρέπει να είναι κατάλληλα προσαρμοσμένη και επιλεγμένη για κάθε άτομο και ιδιοσυγκρασία και όχι γενικευμένη. Π.χ. η μεσογειακή δίαιτα ταιριάζει εν μέρει ή αρκετά σε κάποιους ανθρώπους, όμως σε κάποιους άλλους μπορεί να αποβεί καταστροφική. Παρομοίως συμβαίνει και με τις πρωτεϊνικές δίαιτες, σε κάποιους ταιριάζουν αρκετά, ενώ σε κάποιους δημιουργούν βαριά τοξίνωση. Τέλος, οι τροφές πρέπει να μην είναι μολυσμένες με παθογόνους μικροοργανισμούς.
Ο διατροφικός κατήφορος τού ανθρώπου έχει αρχίσει από την εποχή, που εκείνος οργανώθηκε σε κοινωνίες και πόλεις, εγκαταλείποντας τις φρέσκιες ωμές τροφές τού φυτικού (άγρια φρούτα, λαχανικά και καρπούς) και ζωικού βασιλείου (κυνήγι, ψάρεμα). Μάλιστα, τα τελευταία εκατό χρόνια, αυτός ο κατήφορος κυριολεκτικά δεν έχει τελειωμό (χημικά στις τροφές, μεταλλαγμένα, βαρέα μέταλλα, διοξίνες κ.ά.).
Ο καρκίνος και οι άλλες εκφυλιστικές ασθένειες μπορούν να προληφθούν αν αλλάξει ο τρόπος διατροφής των ανθρώπων και ο τρόπος παραγωγής και παρασκευής των τροφίμων. Όμως, η υπόθεση πρόληψη δεν ενδιαφέρει το παγκόσμιο κατεστημένο, διότι απλά τα ατελείωτα εκατομμύρια αρρώστων, που συνωστίζονται στα άπειρα πλέον νοσοκομεία τού πλανήτη, θα σταματήσουν να είναι πελάτες τους.
Έτσι εξηγείται ο μακάβριος δείκτης τού ΑΕΠ και η σχέση του με τη νοσηρότητα των ανθρώπων! ΑΕΠ είναι ο δείκτης, που υποτίθεται, ότι μετράει την ευημερία μιας χώρας, ενός λαού και βασίζεται στο πόσο καταναλώνει προϊόντα και υπηρεσίες μια κοινωνία. Όσο πιο πολύ είναι μία κοινωνία καταναλωτική, τόσο πιο πολύ θεωρείται και ευημερούσα.
Όμως, ένα μεγάλο ποσοστό τού ΑΕΠ, 25-30%. στηρίζεται στις υγειονομικές και νοσοκομειακές δαπάνες. Δηλαδή: Όσο πιο πολύ αρρωσταίνει μια κοινωνία και χρησιμοποιεί τα νοσοκομειακά αναλώσιμα (φάρμακα, εμβόλια, χειρουργεία, νοσήλεια κ.ά.) τόσο πιο ευημερούσα είναι! Και για να γίνω ακόμα πιο σαφής: Για να έχουμε πρόοδο και ευημερία, πρέπει να αυξηθούν οι αρρώστειές μας και οι θάνατοί μας! Ουσιαστικά το σύστημα τής παγκόσμιας εξουσίας θέλει να βρίσκει, αλλά και να δημιουργεί συνεχώς νέους πελάτες, δηλαδή αρρώστους…
- Ανεπάρκεια θρεπτικών στοιχείων στις τροφές. Η διαδικασία τής προσαρμογής ενός οργανισμού σε προκλήσεις τού περιβάλλοντος, στο οποίο διαβιεί, εξαναγκάζει τον οργανισμό να θυσιάσει ένα μέρος τής ενέργειάς του, που σε φυσιολογικές συνθήκες θα θυσιαζόταν σε κυτταρική αναπαραγωγή. Η παραγωγή τής ενέργειας αυτής απαιτεί κατά την δημιουργία της διατροφικές ουσίες (ορθά μόρια). Λόγω της σύγχρονης παραφυσικής διατροφής παρουσιάζεται σημαντική έλλειψη των ουσιών αυτών, με αποτέλεσμα την έλλειψη ενέργειας. Έτσι, οι σημερινοί άνθρωποι παρουσιάζουν στέρηση πλείστων θρεπτικών ουσιών (μετάλλων, βιταμινών, ενζύμων, αμινοξέων, αντιοξειδωτικών κ.ά.). Ως αποτέλεσμα τα κύτταρα στερούνται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από την πολύτιμη ενέργεια, που είναι απαραίτητη για την αναπαραγωγή τους. Όταν τα ελλείμματα αυτά είναι μικρά, η φθορά που επέρχεται οδηγεί αργά στη διαδικασία τού γήρατος, όταν όμως είναι μεγαλύτερη, η διαδικασία αυτή οδηγεί τον οργανισμό στην αρρώστεια.
Τα τελευταία εξήντα με εβδομήντα χρόνια, έχει παρατηρηθεί μία κατακόρυφη πτώση σε παγκόσμιο επίπεδο τής ποιότητας των τροφών και των θρεπτικών συστατικών, που περιέχονται σε αυτές. Οι εντατικές καλλιέργειες και τα χημικά έχουν εξασθενήσει και μολύνει τα υπεδάφη, με αποτέλεσμα τις πολύ φτωχές σε θρεπτικά συστατικά και ιχνοστοιχεία τροφές. Η μόλυνση τού υδροφόρου ορίζοντα έχει συμβάλλει επίσης στην υποβάθμιση των προϊόντων. Οι βιομηχανίες με τις βαριές επεξεργασίες τους στις τροφές και την αλόγιστη χρήση χημικών έχουν μειώσει σε μεγάλο βαθμό τα θρεπτικά συστατικά των τροφών υποβαθμίζοντάς τες, καθιστώντας τες επικίνδυνες κι ανεπαρκείς. Έτσι, παρατηρείται μεγάλη έλλειψη ορθών μορίων στις τροφές, που καταναλώνουμε. Αυτό αποτελεί μία μεγάλη και γενικευμένη διατροφική κατολίσθηση με αποτέλεσμα την εξασθένιση τού κάθε οργανισμού και τη δημιουργία εκφυλιστικών ασθενειών και καρκίνων.
Τα συμπληρώματα διατροφής είναι απαραίτητα στη σύγχρονη ανεπαρκή σε ορθά μόρια διατροφή.
Ένα πορτοκάλι τού 19ου αιώνα είχε 1.000 mg βιταμίνη Γ (C). Τα σημερινά πορτοκάλια έχουν 30-40 mg έκαστο. Οι καθημερινές απαιτήσεις τού σύγχρονου ανθρώπου είναι 1.000-2000 mg ημερησίως (λόγω των επιβαρυμένων συνθηκών διαβίωσης και τού υπερβολικού στρες) ανεξαρτήτως αν η «συνιστώμενη ημερήσια δόση» από τους διαιτολόγους είναι 60 mg! Το ίδιο συμβαίνει και με τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία, η μεγάλη έλλειψή τους προκαλεί πρόωρη γήρανση και αρρώστειες. Επομένως, η λήψη συμπληρωμάτων διατροφής είναι απαραίτητη σε καθημερινή βάση, αποτελώντας ένα είδος προληπτικής θεραπείας για τις εκφυλιστικές ασθένειες και τον καρκίνο, που μαστίζουν την ανθρωπότητα.
- Ραδιενέργεια. Η αυξητική τάση των καρκινογενέσεων τα τελευταία χρόνια ανά τον πλανήτη αποδίδεται και στην πυρηνική ενέργεια. Σε περιοχές ή και χώρες, που έχουν χτυπηθεί τα τελευταία 100 χρόνια από τη ραδιενέργεια, όπως η Ιαπωνία, η Ουκρανία και η Ρωσία (μάλιστα η πρώτη επλήγη πρόσφατα από το τσουνάμι, που προκάλεσε το πυρηνικό ατύχημα), έχει διαπιστωθεί, ότι οι καρκίνοι έχουν αυξηθεί σε πολύ μεγάλα ποσοστά.
- Ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Ο ηλεκτρισμός αποτελεί μία μεγάλη ανακάλυψη για την ανθρωπότητα, αλλά ταυτόχρονα και μια μάστιγα. Γραμμές υψηλής τάσης, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ηλεκτρικές συσκευές, ηλεκτρικά καλώδια, computers, τηλεοράσεις, κουζίνες, ψυγεία, κινητά τηλέφωνα και όσες συσκευές λειτουργούν με ρεύμα, παράγουν επικίνδυνα για την υγεία μας ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Στις μεγαλουπόλεις διαβιούμε μέσα σε τεράστιες ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες, που δεν γίνονται αντιληπτές από τους ανθρώπους και έχουν ως αποτέλεσμα την εξασθένηση και αποδιοργάνωση των οργανισμών μας. Πολλές μελέτες πανεπιστημίων έχουν αποδείξει, ότι τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αποτελούν ένα βασικό αίτιο καρκινογενέσεων και άλλων εκφυλιστικών νοσημάτων.
- Γεωπαθητικό stress. Έχει γίνει επιστημονικά γνωστό τα τελευταία χρόνια, ότι ο χώρος που κοιμόμαστε ή εργαζόμαστε, μπορεί να αποτελέσει βασικό αίτιο πρόκλησης ασθένειας. Σύμφωνα με την επιστήμη τής γεωπαθολογίας, υπάρχει άμεση σύνδεση τής ανθρώπινης υγείας με το γεωπαθητικό στρες, που εκπέμπει η γη. Πρόκειται για ολόκληρες γεωδαιτικές ενεργειακές ζώνες ηλεκτρομαγνητικής φύσης, που περικλείουν τη γη κι έχουν άμεση επίπτωση θετική ή αρνητική επί τής υγείας των όντων. Οι βλάβες από τις ακτινοβολίες αυτές προκαλούνται συνήθως κατά την διάρκεια τού ύπνου, όταν ο οργανισμός ρίχνει τις άμυνές του και είναι πιο ευάλωτος. Οι πόλεις μας και τα σπίτια μας έχουν όλα χτιστεί τυχαία χωρίς καμμία μελέτη για τις ζώνες αυτές. Αποτέλεσμα είναι, να βομβαρδιζόμαστε από τις γεωπαθητικές ακτινοβολίες σε καθημερινή βάση.
-Ελλιπής και κακός ύπνος. Κατά την διάρκεια της ανάπαυσης και του ύπνου το ανθρώπινο σώμα ανανεώνεται μέσω της αναπαραγωγής των κυττάρων του. Όμως για να υπάρχουν τα φυσικά αυτά σωτήρια αποτελέσματα, πρέπει ο ύπνος να συντελείται τις ώρες που έχει ορίσει η Φύση και όχι οι παραφυσικές συνήθειές μας. Δηλαδή ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να κοιμάται νωρίς και αρκετές ώρες για να έχει καλή υγεία και ευεξία.
- Ελλιπής άσκηση. Όσο σημαντική είναι η υγιεινή και σωστή διατροφή για τον κάθε άνθρωπο, άλλο τόσο σημαντική είναι η άσκηση. Δεν γίνεται με κανένα τρόπο κάποιος να είναι υγιής αν δεν γυμνάζεται. Με τη γυμναστική ενεργοποιείται το λεμφικό σύστημα (ο καθαριστής τού σώματος) και γίνεται σωστά η κυκλοφορία τού αίματος. Τα οστά δυναμώνουν, ο μεταβολισμός ξεμπλοκάρεται, ο νους χαλαρώνει και όλες οι ψυχολογικές επιβαρύνσεις μειώνονται. Ένα αίσθημα ευφορίας ψυχικής και σωματικής ακολουθεί όλους τους ασκούμενους. Η έλλειψη άσκησης αποτελεί ένα ακόμη στοιχείο επιβάρυνσης τού ανθρώπινου οργανισμού και ένα σημαντικό αίτιο για καρκινογενέσεις.
Η παράβαση τού νόμου τής ακινησίας αποτελεί άλλο ένα κύριο αίτιο ασθένειας. Όλα τα φαινόμενα τού σύμπαντος και φυσικά ο άνθρωπος είναι αποτελέσματα μιας διαρκούς κίνησης. Ο άνθρωπος, που δεν κινείται και δεν γυμνάζεται επαρκώς, εκφυλίζεται σε βιολογικό και οργανικό επίπεδο.
Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός (επάνω), αποτελεί αίτιο πρόληψης όλων των ασθενειών, όπως και τού καρκίνου.
Αντίθετα, ο πρωταθλητισμός (κάτω φωτογραφίες), λόγω τής υπερβολικής εξάσκησης και των αναβολικών, που κυκλοφορούν ευρέως, αποτελεί αίτιο πολλών ασθενειών, όπως και καρκινογενέσεων.
- Μολυσμένη φύση και ανθυγιεινό περιβάλλον. Οι σύγχρονοι άνθρωποι ζουν μέσα σε μεγαλουπόλεις τέρατα, που έχουν χτιστεί από ανθυγιεινά υλικά και σε λάθος σημεία. Τσιμέντο, μέταλλο, τούβλο, πίσσα, pvc είναι μερικά απ΄ τα ανθυγιεινά υλικά, που χτίζονται οι μεγαλουπόλεις μας, ενώ διάφοροι ρύποι όπως καυσαέρια, τοξικά νέφη, διοξείδιο τού άνθρακα, σκόνη, ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες μάς πνίγουν καθημερινά και υποβαθμίζουν την υγεία μας. Οι ατελείωτοι τόνοι σκουπιδιών των μεγαλουπόλεων αποτελούν ένα μεγάλο οικολογικό πρόβλημα μόλυνσης. Οι σύγχρονοι άνθρωποι καταναλώνουν ακόρεστα και χρησιμοποιούν προϊόντα φτιαγμένα από φθηνά και επιβλαβή υλικά, όπως το πλαστικό, που επιβαρύνουν τη φύση και την υγεία μας. Το πόσιμο ανενεργό νερό των μεγαλουπόλεων, που πίνουμε καθημερινά, είναι μολυσμένο με χλώριο ή φθόριο, βαρέα μέταλλα, χημικά κατάλοιπα, λάσπη και άλλα δηλητήρια.
-Έλλειψη των φυσικών στοιχείων, ήλιος, καθαρό νερό, καθαρός αέρας και η ελλιπής έκθεσή τους σ΄ αυτά, αποτελούν ένα πολύ αρνητικό παράγοντα για κάθε άνθρωπο, που ζει στις μεγαλουπόλεις. Το ιατρικό κατεστημένο και οι εταιρείες καλλυντικών έχουν φροντίσει επιμελώς να δαιμονοποιήσουν τον ήλιο και τις ευεργετικές του ιδιότητες με αποτέλεσμα την ελλιπή έκθεση των ανθρώπων σε αυτόν. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Η συνωμοσία τού Ήλιου και Ήλιος: Ευεργέτης τής υγείας μας). Οι ανθυγιεινές συνθήκες των μεγαλουπόλεων αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα νόσησης και φυσικά καρκινογενέσεων.
Φύση και υγεία - μόλυνση και γέννηση ασθενειών.
Candida Albicans, η κρυφή παγκόσμια επιδημία
Η καντιντίαση αποτελεί μια κρυφή επιδημική νόσο, που επηρεάζει περίπου το 50% του συνολικού πληθυσμού όλων των χωρών τής Δύσης. Στη χώρα μας, το ποσοστό των νοσούντων αγγίζει το 70%! Η καντιντίαση είναι το αποτέλεσμα τής φαρμακευτικής και διατροφικής τοξίνωσης, που αναφέραμε προηγουμένως. Αρχικά, εμφανίζεται με μια γενικευμένη μυκητιασική λοίμωξη, που παράγεται από τον μικροοργανισμό, που κάποτε ήταν γνωστός σαν Monilia Albicans, αλλά τώρα αποκαλείται Candida Albicans. Δηλαδή, πρόκειται για μετάλλαξη. Η μυκητίαση αυτή προκαλεί ένα σύνδρομο με συμπτώματα χρόνιων διαταραχών, που γενικά επηρεάζουν τα εννέα διαφορετικά συστήματα τού σώματος: το πεπτικό, το νευρικό, το καρδιαγγειακό, το λεμφικό, το αναπνευστικό, το αναπαραγωγικό, το ουροποιητικό, το ενδοκρινικό και μυοσκελετικό, αλλά και τον εγκέφαλο!
Η Candida Albicans είναι ένας μύκητας, που υπάρχει σχεδόν σε όλους μας. Σε φυσιολογικές συνθήκες ελέγχεται από το ανοσολογικό μας σύστημα και από την βακτηριακή χλωρίδα, που υπάρχει στο έντερο. Όμως, με την επιρροή των επιβαρυντικών παραγόντων, που αναφέραμε προηγουμένως και την εξασθένηση τού ανοσοποιητικού συστήματος, εμφανίζεται μια οικολογική αλλαγή στο εσωτερικό περιβάλλον τού εντέρου, με αποτέλεσμα τη μείωση των «φιλικών» βακτηρίων. Τότε, ο μύκητας αρχίζει να αυξάνει μέσα στο σώμα, ειδικά στο παχύ έντερο. Οι αποικίες αυτές τού μύκητα απελευθερώνουν ισχυρές τοξίνες, οι οποίες μπορεί να απορροφηθούν στην κυκλοφορία τού αίματος προκαλώντας μια πλειάδα συμπτωμάτων. Τα προβλήματα αυτά συχνά είναι προάγγελοι τής έναρξης πιο βαθιών και πιο επικίνδυνων εσωτερικών λοιμώξεων. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την κρυφή αυτή εσωτερική λοίμωξη, ως το υπόβαθρο πολλών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου και τού καρκίνου.
Η Candida Albicans είναι ένας μικροοργανισμός, που φυσιολογικά ζει τρώγοντας νεκρούς ιστούς. Τα αντιβιοτικά και τα συνθετικά χημικά φάρμακα, που εισέρχονται σε αφθονία στους οργανισμούς των σύγχρονων ανθρώπων, μεταβάλλουν τους σαπροφυτικούς μικροοργανισμούς σε παθογόνους. Η καντιντίαση επιδεινώνεται επίσης από τα φαγητά, που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε μύκητες και υγρασία όπως το μπλε τυρί (ροκφόρ), το ψωμί, η μαγιά τής μπύρας, τα μανιτάρια κ.ά. Τα άμυλα, οι ραφιναρισμένοι σύνθετοι υδατάνθρακες, η γλουτένη που περιέχεται στο σιτάρι, και η ζάχαρη, αποτελούν την κύρια τροφή τού μύκητα.
Ένα ακόμη βασικό αίτιο των καρκινογενέσεων είναι η άγνοια και η παραπληροφόρηση των μαζών. Αποτέλεσμα των λανθασμένων επιλογών και τού λάθος τρόπου ζωής είναι οι αρρώστιες και ο καρκίνος. Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, για τον τρόπο ζωής του, αλλά και για τις θεραπείες, που επιλέγει. Ο σύγχρονος παραπληροφορημένος και ευθυνόφοβος άνθρωπος, ρίχνει πάντοτε τις ευθύνες για την αρρώστεια του σε άλλους (στη μοίρα, στην ατυχία, στο θεό, στούς γιατρούς κ.ά.). Έτσι προτιμά να αποφεύγει την ευθύνη τής επιλογής του σε θέματα αρρώστειας.
Στο σώμα μας υπάρχει μια ομάδα λεμφοκυττάρων, τα οποία αποκαλούνται suppressor cells (κύτταρα υποστήριξης), που εμποδίζουν μια ανοσολογική επίθεση τού δικού μας οργανισμού απέναντι στα δικά μας όργανα. Στις αυτοάνοσες νόσους, όπως είναι και ο καρκίνος, τόσο οι κλινικές όσο και οι εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει, ότι η Candida Αlbicans επηρεάζει τα κύτταρα αυτά εμποδίζοντας τη δράση τους, δηλαδή να εμποδίζουν την επίθεση τού ανοσολογικού μας συστήματος στα όργανά μας. Η μόλυνση τού οργανισμού με τον μύκητα μπορεί να μειώσει δραστικά το ποσοστό των φυσικών suppressor cells στα υγρά των ιστών και στο αίμα. Αυτό σημαίνει, ότι ο μύκητας μπορεί να μειώσει το ποσοστό των suppressor cells στο 1%, δηλαδή μπορεί να εξαλείψει το 99% των κυττάρων αυτών από το σώμα μας!
Όλοι μας σχεδόν στις δυτικές βιομηχανοποιημένες κοινωνίες είμαστε ευαίσθητοι στο να νοσήσουμε από τον μύκητα Candida Albicans.
Εάν ο μύκητας Candida Αlbicans δεν θεραπευτεί, μπορεί να επιφέρει πολύ έντονη διαταραχή στην ισορροπία τού ανθρώπινου συστήματος, αφού αποτελεί την βάση πολλών και βαριών ασθενειών. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές από αυτές: Δερματοπάθειες, χρόνιες λοιμώξεις τού αναπνευστικού, θυρεοειδίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, λύκος στο αίμα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, εντερικές παθήσεις, νευρολογικές παθήσεις, καρκίνος…
Επίλογος
Πραγματικά είναι περίεργο και άξιο προσοχής, τα αίτια αυτά, που αναφέρουμε παραπάνω, να μην λαμβάνονται σχεδόν καθόλου υπ΄ όψη από τη συμβατική Ιατρική. Είναι επίσης λυπηρό και συνάμα τραγικό οι γιατροί να παραμένουν σιωπηλοί και δέσμιοι των οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων των φαρμακοβιομηχανιών. Πρέπει κάποια στιγμή για το κοινό καλό η παραφυσική αυτή σχέση να κοπεί, να σταματήσει. Η Ιατρική, συμβατική και εναλλακτική, πρέπει σε κάποια χρονική στιγμή να ενοποιηθούν και να προχωρήσουν μαζί στον κοινό αγώνα, που δεν είναι άλλος από την θεραπεία όλων των ασθενειών, που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Αυτά για το καλό όλων μας…
Βασίλειος Μαυρομμάτης
Ομοιοπαθητικός
Κέντρο Εναλλακτικών Θεραπειών
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το παραπάνω άρθρο αποτελεί το δεύτερο μέρος τής έρευνας - αφιερώματος τής «Ελεύθερης Έρευνας»: Η απομυθοποίηση τού καρκίνου.
Διαβάστε:
Α΄ μέρος: Η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου
Γ΄ μέρος: Καρκίνος: ‘Υστατη προσπάθεια τού οργανισμού για επιβίωση!
Επιστροφή Επιστροφή στην κορυφή
0
τής ''Ελεύθερης Έρευνας'':
Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Έγραψε στις 16.01.2012 ο/η: Μαυρομμάτης Βασίλειος
234869 προβολές
Επιστροφή
«Οι γιατροί, όπως και οι ασθενείς, είναι όμηροι δύο ισχυρών βιομηχανιών. Από τη μια μεριά υπάρχει η φαρμακοβιομηχανία, που προσφέρει εύκολες φαρμακευτικές λύσεις αντί να ενθαρρύνει τους ασθενείς να αλλάξουν συνήθειες. Και από την άλλη, η βιομηχανία των τροφίμων προστατεύει ζηλότυπα τα συμφέροντά της εμποδίζοντας τη διάδοση ρητών συστάσεων γύρω από τις συνδέσεις ανάμεσα στις τροφές και την αρρώστια. Το κοινό στοιχείο και των δύο είναι μια βαθιά επιθυμία να μην αλλάξει τίποτα».
Αποσπάσματα από το παγκόσμιο μπεστ σέλερ τού Νταβίντ Σερβάν Σρεμπέρ: «Anticancer - Ένας νέος τρόπος ζωής».
Είδαμε (βλ. Η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου), ότι το φαινόμενο ή αποτέλεσμα nocebo αποτελεί ένα βασικό αίτιο επιδείνωσης τής πορείας τού καρκίνου ή ακόμα μπορεί να προκαλέσει νέο καρκίνο. Ποια είναι όμως, τα αρχικά αίτια τής δημιουργίας τού καρκίνου; Οι περισσότεροι θεραπευτικοί κύκλοι έχουν από κοινού αποφανθεί, ότι ο καρκίνος αποτελεί πολυπαραγοντική νόσο, δηλαδή τα αίτιά του είναι πολλά και διαφορετικά. Αναφέρουμε τα κυριότερα από αυτά:
- Ψυχολογικές επιβαρύνσεις-stress. Ο σύγχρονος παραφυσικός άνθρωπος, ζει κάτω από την επίδραση έντονου στρες. Άγχος, αγωνία, ανασφάλειες, φανατισμός και άλλα άρρωστα εξωτερικά ερεθίσματα, εμπλέκονται με τα προσωπικά μας πάθη (λύπη, θυμό, αλαζονεία, φθόνο, οργή, μίσος, ζήλεια, φιλαυτία κ.ά.) και δημιουργούν ψυχολογικές επιβαρύνσεις, που επιδεινώνουν σοβαρά την υγεία μας. Ξαφνικές και έντονες ψυχικές ρήξεις, όπως θάνατοι φιλικών ή αγαπημένων προσώπων, απογοητεύσεις, θλίψεις, φοβίες, επαγγελματικές αποτυχίες και άλλα τέτοια πάθη, αποτελούν τον βασικό μηχανισμό πυροδότησης τού καρκίνου.
Τοξίνωση. Η τοξίνωση είναι η συσσώρευση τοξικών υποπροϊόντων, που δημιουργούνται από τις λειτουργίες τού μεταβολισμού, σε ποσότητες μεγαλύτερες από εκείνες, που μπορεί να απομακρύνει το σώμα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση τού οξειδωτικού στρες και τής παραγωγής μυκήτων (candida) και των καταστροφικών ελευθέρων ριζών. Αν οι ψυχολογικές επιβαρύνσεις αποτελούν τον πυροδοτικό μηχανισμό τού καρκίνου, η τοξίνωση αποτελεί το υπόβαθρο.
Τι προκαλεί την τοξίνωση τού οργανισμού:
- Το κάπνισμα αποτελεί μία βαριά τοξική συνήθεια, που βλάπτει τούς καπνιστές αλλά και τούς γύρω τους. Γύρω στις δύο χιλιάδες χημικές ουσίες εισέρχονται με την εισπνοή τού καπνού στα σώματα των καπνιστών και μαζί κάποια ραδιενεργά στοιχεία!
Το κάπνισμα αποτελεί το υπόβαθρο για διάφορους καρκίνους και κυρίως αυτού των πνευμόνων. Όμως, ο πυροδοτικός μηχανισμός τού καρκίνου των πνευμόνων και των λεμφαδένων, είναι μία έντονη ψυχολογική ρήξη και συγκεκριμένα ο φόβος τού θανάτου.
- Το αλκοόλ και ο εθισμός του σε αυτό. Το αλκοόλ αποτελεί ένα θανάσιμο ναρκωτικό, που καταστρέφει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιετίες.
- Η ιατροφαρμακευτική μόλυνση (εμβόλια, αντιβιοτικά, αναλγητικά και κάθε είδους χημικά συνθετικά φάρμακα), αποτελεί ένα καίριο χτύπημα στην υγεία των ανθρώπων τού αιώνα μας. Τα χημικά συνθετικά φάρμακα είναι ξένες και άγνωστες ουσίες για το σώμα, το οποίο είναι υποχρεωμένο να εργαστεί πολύ σκληρά για να τις απομακρύνει.
Ο ευκολόπιστος μεταπολεμικός κόσμος ξεγελάστηκε από την τεχνοκρατική Ιατρική και οδηγήθηκε στο φαρμακευτικό εθισμό. Ατελείωτα εκατομμύρια συνταγογραφημένα και μη χημικά συνθετικά φάρμακα ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους και την υποβάθμιση τής υγείας των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Ως παράδειγμα ας εξετάσουμε τα πλέον «ακίνδυνα» αναλγητικά φάρμακα, που καταναλώνει ο καθένας από εμάς σαν καραμέλες...
Η ασπιρίνη το τόσο γνωστό και «αθώο» αυτό αναλγητικό, περιέχει τη χημική ουσία σαλικιλικό οξύ. Η ουσία αυτή δημιουργεί πολλές παρενέργειες, όπως αιμορραγίες στο στομάχι, αιμορραγικά εγκεφαλικά επεισόδια (κυρίως στις ομάδες αίματος Ο και Β), έλκος στομάχου, άσθμα, πολύποδες, σύνδρομο Reye στα παιδιά και ελαττώνει την ποσότητα βιταμινών και αρκετών μετάλλων στον οργανισμό.
Η παρακεταμόλη (πουλάει ετησίως 4 δισεκατομμύρια χάπια!) είναι άλλη μία χημική ουσία «ακίνδυνη» όπως διαφημίζεται, βρίσκεται σε πολλά αναλγητικά χάπια (όπως το Depon) κι έχει πολλές παρενέργειες όπως: Καταστρέφει αποδεδειγμένα το ήπαρ, συνδέεται με καρκίνους και λευχαιμίες, με νέκρωση των νεφρικών θηλών και καταστροφή των νεφρών. Πρόσφατο είναι το θέμα απαγόρευσης τού αναλγητικού χαπιού Mesulid που απαγορεύτηκε σε Η.Π.Α. και στον Καναδά, ενώ στην Ευρώπη συνταγογραφείται σπάνια. Το Mesulid αποδείχτηκε, ότι καταστρέφει το ήπαρ και τα νεφρά. Ο κατάλογος των παρενεργειών των χημικών χαπιών και σκευασμάτων είναι πραγματικά ατελείωτος…
Υπολογίσθηκε, ότι μόνο το 1994, στις Η.Π.Α., 106.000 άρρωστοι πέθαναν στο νοσοκομείο από τα φάρμακα τής συμβατικής Ιατρικής. Αυτά, σύμφωνα με το περιοδικό τού Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου («Incidence of adverse drug reactions in hospitalised patients», vol. 279). Επίσης, 39 μακροχρόνιες έρευνες αναφέρονται για τις παρενέργειες των φαρμάκων στα νοσοκομεία στις Η.Π.Α. κι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι οι παρενέργειες των χημικών φαρμάκων επηρεάζουν 2,2 εκ. αρρώστους το χρόνο και προκαλούν πολύ σοβαρές παρενέργειες.
- Οι ναρκωτικές ουσίες (κάνναβη, κοκαΐνη, ηρωίνη, LSD, κρακ κ.ά.), που διακινούνται και κυκλοφορούν σχεδόν ελεύθερα ανάμεσά μας.
- Καλλυντικά. Βαριά μορφής τοξίνωσης επιφέρουν τα δήθεν «αθώα» χημικά καλλυντικά, που περνούν κατευθείαν από το δέρμα στο αίμα και χρησιμοποιούνται κατά κόρον κυρίως από γυναίκες, όπως κρέμες (προσώπου, χεριών, σώματος, αντηλιακές κ.ά.), σαμπουάν, αρώματα, αποσμητικά κ.ά. Ουσιαστικά, οι σύγχρονοι «πολιτισμένοι» άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε τοξικοχημικές αποθήκες.
- Ανθυγιεινή διατροφή. Είναι γνωστό, ότι η ανθυγιεινή και η λανθασμένη διατροφή τοξινώνει βαριά τον οργανισμό και αποτελεί μία από τις κυριότερες αιτίες εκδήλωσης τού καρκίνου, αλλά και των άλλων εκφυλιστικών ασθενειών, που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Τα trans-λιπαρά οξέα, όπως οι μαργαρίνες, τα τηγανισμένα ή ψημένα σπορέλαια, ακόμα και το μαγειρεμένο ελαιόλαδο, αποτελούν την ωρολογιακή βόμβα στα πιάτα των καταναλωτών. Επίσης, τα βαριά επεξεργασμένα τρόφιμα, τα λευκά ραφιναρισμένα δημητριακά, το σιτάρι κάθε μορφής και η αλλεργιογόνος γλουτένη που περιέχει, η λευκή ζάχαρη, το επεξεργασμένο αλάτι, τα πολλά επεξεργασμένα και υπερφορτωμένα από χημικά γαλακτοκομικά προϊόντα και κρέατα, αποτελούν τη βάση τής ανθυγιεινής διατροφής τού σύγχρονου ανθρώπου.
Τα άδεια από θρεπτικά συστατικά (ορθά μόρια) επεξεργασμένα τρόφιμα, τα trans-λιπαρά και οι μαργαρίνες είναι υπεύθυνα σε μεγάλο ποσοστό για την αύξηση των καρκινογενέσεων.
Η διατροφή των ανθρώπων πρέπει να είναι κατάλληλα προσαρμοσμένη και επιλεγμένη για κάθε άτομο και ιδιοσυγκρασία και όχι γενικευμένη. Π.χ. η μεσογειακή δίαιτα ταιριάζει εν μέρει ή αρκετά σε κάποιους ανθρώπους, όμως σε κάποιους άλλους μπορεί να αποβεί καταστροφική. Παρομοίως συμβαίνει και με τις πρωτεϊνικές δίαιτες, σε κάποιους ταιριάζουν αρκετά, ενώ σε κάποιους δημιουργούν βαριά τοξίνωση. Τέλος, οι τροφές πρέπει να μην είναι μολυσμένες με παθογόνους μικροοργανισμούς.
Ο διατροφικός κατήφορος τού ανθρώπου έχει αρχίσει από την εποχή, που εκείνος οργανώθηκε σε κοινωνίες και πόλεις, εγκαταλείποντας τις φρέσκιες ωμές τροφές τού φυτικού (άγρια φρούτα, λαχανικά και καρπούς) και ζωικού βασιλείου (κυνήγι, ψάρεμα). Μάλιστα, τα τελευταία εκατό χρόνια, αυτός ο κατήφορος κυριολεκτικά δεν έχει τελειωμό (χημικά στις τροφές, μεταλλαγμένα, βαρέα μέταλλα, διοξίνες κ.ά.).
Ο καρκίνος και οι άλλες εκφυλιστικές ασθένειες μπορούν να προληφθούν αν αλλάξει ο τρόπος διατροφής των ανθρώπων και ο τρόπος παραγωγής και παρασκευής των τροφίμων. Όμως, η υπόθεση πρόληψη δεν ενδιαφέρει το παγκόσμιο κατεστημένο, διότι απλά τα ατελείωτα εκατομμύρια αρρώστων, που συνωστίζονται στα άπειρα πλέον νοσοκομεία τού πλανήτη, θα σταματήσουν να είναι πελάτες τους.
Έτσι εξηγείται ο μακάβριος δείκτης τού ΑΕΠ και η σχέση του με τη νοσηρότητα των ανθρώπων! ΑΕΠ είναι ο δείκτης, που υποτίθεται, ότι μετράει την ευημερία μιας χώρας, ενός λαού και βασίζεται στο πόσο καταναλώνει προϊόντα και υπηρεσίες μια κοινωνία. Όσο πιο πολύ είναι μία κοινωνία καταναλωτική, τόσο πιο πολύ θεωρείται και ευημερούσα.
Όμως, ένα μεγάλο ποσοστό τού ΑΕΠ, 25-30%. στηρίζεται στις υγειονομικές και νοσοκομειακές δαπάνες. Δηλαδή: Όσο πιο πολύ αρρωσταίνει μια κοινωνία και χρησιμοποιεί τα νοσοκομειακά αναλώσιμα (φάρμακα, εμβόλια, χειρουργεία, νοσήλεια κ.ά.) τόσο πιο ευημερούσα είναι! Και για να γίνω ακόμα πιο σαφής: Για να έχουμε πρόοδο και ευημερία, πρέπει να αυξηθούν οι αρρώστειές μας και οι θάνατοί μας! Ουσιαστικά το σύστημα τής παγκόσμιας εξουσίας θέλει να βρίσκει, αλλά και να δημιουργεί συνεχώς νέους πελάτες, δηλαδή αρρώστους…
- Ανεπάρκεια θρεπτικών στοιχείων στις τροφές. Η διαδικασία τής προσαρμογής ενός οργανισμού σε προκλήσεις τού περιβάλλοντος, στο οποίο διαβιεί, εξαναγκάζει τον οργανισμό να θυσιάσει ένα μέρος τής ενέργειάς του, που σε φυσιολογικές συνθήκες θα θυσιαζόταν σε κυτταρική αναπαραγωγή. Η παραγωγή τής ενέργειας αυτής απαιτεί κατά την δημιουργία της διατροφικές ουσίες (ορθά μόρια). Λόγω της σύγχρονης παραφυσικής διατροφής παρουσιάζεται σημαντική έλλειψη των ουσιών αυτών, με αποτέλεσμα την έλλειψη ενέργειας. Έτσι, οι σημερινοί άνθρωποι παρουσιάζουν στέρηση πλείστων θρεπτικών ουσιών (μετάλλων, βιταμινών, ενζύμων, αμινοξέων, αντιοξειδωτικών κ.ά.). Ως αποτέλεσμα τα κύτταρα στερούνται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από την πολύτιμη ενέργεια, που είναι απαραίτητη για την αναπαραγωγή τους. Όταν τα ελλείμματα αυτά είναι μικρά, η φθορά που επέρχεται οδηγεί αργά στη διαδικασία τού γήρατος, όταν όμως είναι μεγαλύτερη, η διαδικασία αυτή οδηγεί τον οργανισμό στην αρρώστεια.
Τα τελευταία εξήντα με εβδομήντα χρόνια, έχει παρατηρηθεί μία κατακόρυφη πτώση σε παγκόσμιο επίπεδο τής ποιότητας των τροφών και των θρεπτικών συστατικών, που περιέχονται σε αυτές. Οι εντατικές καλλιέργειες και τα χημικά έχουν εξασθενήσει και μολύνει τα υπεδάφη, με αποτέλεσμα τις πολύ φτωχές σε θρεπτικά συστατικά και ιχνοστοιχεία τροφές. Η μόλυνση τού υδροφόρου ορίζοντα έχει συμβάλλει επίσης στην υποβάθμιση των προϊόντων. Οι βιομηχανίες με τις βαριές επεξεργασίες τους στις τροφές και την αλόγιστη χρήση χημικών έχουν μειώσει σε μεγάλο βαθμό τα θρεπτικά συστατικά των τροφών υποβαθμίζοντάς τες, καθιστώντας τες επικίνδυνες κι ανεπαρκείς. Έτσι, παρατηρείται μεγάλη έλλειψη ορθών μορίων στις τροφές, που καταναλώνουμε. Αυτό αποτελεί μία μεγάλη και γενικευμένη διατροφική κατολίσθηση με αποτέλεσμα την εξασθένιση τού κάθε οργανισμού και τη δημιουργία εκφυλιστικών ασθενειών και καρκίνων.
Τα συμπληρώματα διατροφής είναι απαραίτητα στη σύγχρονη ανεπαρκή σε ορθά μόρια διατροφή.
Ένα πορτοκάλι τού 19ου αιώνα είχε 1.000 mg βιταμίνη Γ (C). Τα σημερινά πορτοκάλια έχουν 30-40 mg έκαστο. Οι καθημερινές απαιτήσεις τού σύγχρονου ανθρώπου είναι 1.000-2000 mg ημερησίως (λόγω των επιβαρυμένων συνθηκών διαβίωσης και τού υπερβολικού στρες) ανεξαρτήτως αν η «συνιστώμενη ημερήσια δόση» από τους διαιτολόγους είναι 60 mg! Το ίδιο συμβαίνει και με τα υπόλοιπα ιχνοστοιχεία, η μεγάλη έλλειψή τους προκαλεί πρόωρη γήρανση και αρρώστειες. Επομένως, η λήψη συμπληρωμάτων διατροφής είναι απαραίτητη σε καθημερινή βάση, αποτελώντας ένα είδος προληπτικής θεραπείας για τις εκφυλιστικές ασθένειες και τον καρκίνο, που μαστίζουν την ανθρωπότητα.
- Ραδιενέργεια. Η αυξητική τάση των καρκινογενέσεων τα τελευταία χρόνια ανά τον πλανήτη αποδίδεται και στην πυρηνική ενέργεια. Σε περιοχές ή και χώρες, που έχουν χτυπηθεί τα τελευταία 100 χρόνια από τη ραδιενέργεια, όπως η Ιαπωνία, η Ουκρανία και η Ρωσία (μάλιστα η πρώτη επλήγη πρόσφατα από το τσουνάμι, που προκάλεσε το πυρηνικό ατύχημα), έχει διαπιστωθεί, ότι οι καρκίνοι έχουν αυξηθεί σε πολύ μεγάλα ποσοστά.
- Ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Ο ηλεκτρισμός αποτελεί μία μεγάλη ανακάλυψη για την ανθρωπότητα, αλλά ταυτόχρονα και μια μάστιγα. Γραμμές υψηλής τάσης, κεραίες κινητής τηλεφωνίας, ηλεκτρικές συσκευές, ηλεκτρικά καλώδια, computers, τηλεοράσεις, κουζίνες, ψυγεία, κινητά τηλέφωνα και όσες συσκευές λειτουργούν με ρεύμα, παράγουν επικίνδυνα για την υγεία μας ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Στις μεγαλουπόλεις διαβιούμε μέσα σε τεράστιες ηλεκτρομαγνητικές καταιγίδες, που δεν γίνονται αντιληπτές από τους ανθρώπους και έχουν ως αποτέλεσμα την εξασθένηση και αποδιοργάνωση των οργανισμών μας. Πολλές μελέτες πανεπιστημίων έχουν αποδείξει, ότι τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία αποτελούν ένα βασικό αίτιο καρκινογενέσεων και άλλων εκφυλιστικών νοσημάτων.
- Γεωπαθητικό stress. Έχει γίνει επιστημονικά γνωστό τα τελευταία χρόνια, ότι ο χώρος που κοιμόμαστε ή εργαζόμαστε, μπορεί να αποτελέσει βασικό αίτιο πρόκλησης ασθένειας. Σύμφωνα με την επιστήμη τής γεωπαθολογίας, υπάρχει άμεση σύνδεση τής ανθρώπινης υγείας με το γεωπαθητικό στρες, που εκπέμπει η γη. Πρόκειται για ολόκληρες γεωδαιτικές ενεργειακές ζώνες ηλεκτρομαγνητικής φύσης, που περικλείουν τη γη κι έχουν άμεση επίπτωση θετική ή αρνητική επί τής υγείας των όντων. Οι βλάβες από τις ακτινοβολίες αυτές προκαλούνται συνήθως κατά την διάρκεια τού ύπνου, όταν ο οργανισμός ρίχνει τις άμυνές του και είναι πιο ευάλωτος. Οι πόλεις μας και τα σπίτια μας έχουν όλα χτιστεί τυχαία χωρίς καμμία μελέτη για τις ζώνες αυτές. Αποτέλεσμα είναι, να βομβαρδιζόμαστε από τις γεωπαθητικές ακτινοβολίες σε καθημερινή βάση.
-Ελλιπής και κακός ύπνος. Κατά την διάρκεια της ανάπαυσης και του ύπνου το ανθρώπινο σώμα ανανεώνεται μέσω της αναπαραγωγής των κυττάρων του. Όμως για να υπάρχουν τα φυσικά αυτά σωτήρια αποτελέσματα, πρέπει ο ύπνος να συντελείται τις ώρες που έχει ορίσει η Φύση και όχι οι παραφυσικές συνήθειές μας. Δηλαδή ο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να κοιμάται νωρίς και αρκετές ώρες για να έχει καλή υγεία και ευεξία.
- Ελλιπής άσκηση. Όσο σημαντική είναι η υγιεινή και σωστή διατροφή για τον κάθε άνθρωπο, άλλο τόσο σημαντική είναι η άσκηση. Δεν γίνεται με κανένα τρόπο κάποιος να είναι υγιής αν δεν γυμνάζεται. Με τη γυμναστική ενεργοποιείται το λεμφικό σύστημα (ο καθαριστής τού σώματος) και γίνεται σωστά η κυκλοφορία τού αίματος. Τα οστά δυναμώνουν, ο μεταβολισμός ξεμπλοκάρεται, ο νους χαλαρώνει και όλες οι ψυχολογικές επιβαρύνσεις μειώνονται. Ένα αίσθημα ευφορίας ψυχικής και σωματικής ακολουθεί όλους τους ασκούμενους. Η έλλειψη άσκησης αποτελεί ένα ακόμη στοιχείο επιβάρυνσης τού ανθρώπινου οργανισμού και ένα σημαντικό αίτιο για καρκινογενέσεις.
Η παράβαση τού νόμου τής ακινησίας αποτελεί άλλο ένα κύριο αίτιο ασθένειας. Όλα τα φαινόμενα τού σύμπαντος και φυσικά ο άνθρωπος είναι αποτελέσματα μιας διαρκούς κίνησης. Ο άνθρωπος, που δεν κινείται και δεν γυμνάζεται επαρκώς, εκφυλίζεται σε βιολογικό και οργανικό επίπεδο.
Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός (επάνω), αποτελεί αίτιο πρόληψης όλων των ασθενειών, όπως και τού καρκίνου.
Αντίθετα, ο πρωταθλητισμός (κάτω φωτογραφίες), λόγω τής υπερβολικής εξάσκησης και των αναβολικών, που κυκλοφορούν ευρέως, αποτελεί αίτιο πολλών ασθενειών, όπως και καρκινογενέσεων.
- Μολυσμένη φύση και ανθυγιεινό περιβάλλον. Οι σύγχρονοι άνθρωποι ζουν μέσα σε μεγαλουπόλεις τέρατα, που έχουν χτιστεί από ανθυγιεινά υλικά και σε λάθος σημεία. Τσιμέντο, μέταλλο, τούβλο, πίσσα, pvc είναι μερικά απ΄ τα ανθυγιεινά υλικά, που χτίζονται οι μεγαλουπόλεις μας, ενώ διάφοροι ρύποι όπως καυσαέρια, τοξικά νέφη, διοξείδιο τού άνθρακα, σκόνη, ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες μάς πνίγουν καθημερινά και υποβαθμίζουν την υγεία μας. Οι ατελείωτοι τόνοι σκουπιδιών των μεγαλουπόλεων αποτελούν ένα μεγάλο οικολογικό πρόβλημα μόλυνσης. Οι σύγχρονοι άνθρωποι καταναλώνουν ακόρεστα και χρησιμοποιούν προϊόντα φτιαγμένα από φθηνά και επιβλαβή υλικά, όπως το πλαστικό, που επιβαρύνουν τη φύση και την υγεία μας. Το πόσιμο ανενεργό νερό των μεγαλουπόλεων, που πίνουμε καθημερινά, είναι μολυσμένο με χλώριο ή φθόριο, βαρέα μέταλλα, χημικά κατάλοιπα, λάσπη και άλλα δηλητήρια.
-Έλλειψη των φυσικών στοιχείων, ήλιος, καθαρό νερό, καθαρός αέρας και η ελλιπής έκθεσή τους σ΄ αυτά, αποτελούν ένα πολύ αρνητικό παράγοντα για κάθε άνθρωπο, που ζει στις μεγαλουπόλεις. Το ιατρικό κατεστημένο και οι εταιρείες καλλυντικών έχουν φροντίσει επιμελώς να δαιμονοποιήσουν τον ήλιο και τις ευεργετικές του ιδιότητες με αποτέλεσμα την ελλιπή έκθεση των ανθρώπων σε αυτόν. (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Η συνωμοσία τού Ήλιου και Ήλιος: Ευεργέτης τής υγείας μας). Οι ανθυγιεινές συνθήκες των μεγαλουπόλεων αποτελούν ένα σημαντικό παράγοντα νόσησης και φυσικά καρκινογενέσεων.
Φύση και υγεία - μόλυνση και γέννηση ασθενειών.
Candida Albicans, η κρυφή παγκόσμια επιδημία
Η καντιντίαση αποτελεί μια κρυφή επιδημική νόσο, που επηρεάζει περίπου το 50% του συνολικού πληθυσμού όλων των χωρών τής Δύσης. Στη χώρα μας, το ποσοστό των νοσούντων αγγίζει το 70%! Η καντιντίαση είναι το αποτέλεσμα τής φαρμακευτικής και διατροφικής τοξίνωσης, που αναφέραμε προηγουμένως. Αρχικά, εμφανίζεται με μια γενικευμένη μυκητιασική λοίμωξη, που παράγεται από τον μικροοργανισμό, που κάποτε ήταν γνωστός σαν Monilia Albicans, αλλά τώρα αποκαλείται Candida Albicans. Δηλαδή, πρόκειται για μετάλλαξη. Η μυκητίαση αυτή προκαλεί ένα σύνδρομο με συμπτώματα χρόνιων διαταραχών, που γενικά επηρεάζουν τα εννέα διαφορετικά συστήματα τού σώματος: το πεπτικό, το νευρικό, το καρδιαγγειακό, το λεμφικό, το αναπνευστικό, το αναπαραγωγικό, το ουροποιητικό, το ενδοκρινικό και μυοσκελετικό, αλλά και τον εγκέφαλο!
Η Candida Albicans είναι ένας μύκητας, που υπάρχει σχεδόν σε όλους μας. Σε φυσιολογικές συνθήκες ελέγχεται από το ανοσολογικό μας σύστημα και από την βακτηριακή χλωρίδα, που υπάρχει στο έντερο. Όμως, με την επιρροή των επιβαρυντικών παραγόντων, που αναφέραμε προηγουμένως και την εξασθένηση τού ανοσοποιητικού συστήματος, εμφανίζεται μια οικολογική αλλαγή στο εσωτερικό περιβάλλον τού εντέρου, με αποτέλεσμα τη μείωση των «φιλικών» βακτηρίων. Τότε, ο μύκητας αρχίζει να αυξάνει μέσα στο σώμα, ειδικά στο παχύ έντερο. Οι αποικίες αυτές τού μύκητα απελευθερώνουν ισχυρές τοξίνες, οι οποίες μπορεί να απορροφηθούν στην κυκλοφορία τού αίματος προκαλώντας μια πλειάδα συμπτωμάτων. Τα προβλήματα αυτά συχνά είναι προάγγελοι τής έναρξης πιο βαθιών και πιο επικίνδυνων εσωτερικών λοιμώξεων. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την κρυφή αυτή εσωτερική λοίμωξη, ως το υπόβαθρο πολλών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου και τού καρκίνου.
Η Candida Albicans είναι ένας μικροοργανισμός, που φυσιολογικά ζει τρώγοντας νεκρούς ιστούς. Τα αντιβιοτικά και τα συνθετικά χημικά φάρμακα, που εισέρχονται σε αφθονία στους οργανισμούς των σύγχρονων ανθρώπων, μεταβάλλουν τους σαπροφυτικούς μικροοργανισμούς σε παθογόνους. Η καντιντίαση επιδεινώνεται επίσης από τα φαγητά, που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε μύκητες και υγρασία όπως το μπλε τυρί (ροκφόρ), το ψωμί, η μαγιά τής μπύρας, τα μανιτάρια κ.ά. Τα άμυλα, οι ραφιναρισμένοι σύνθετοι υδατάνθρακες, η γλουτένη που περιέχεται στο σιτάρι, και η ζάχαρη, αποτελούν την κύρια τροφή τού μύκητα.
Ένα ακόμη βασικό αίτιο των καρκινογενέσεων είναι η άγνοια και η παραπληροφόρηση των μαζών. Αποτέλεσμα των λανθασμένων επιλογών και τού λάθος τρόπου ζωής είναι οι αρρώστιες και ο καρκίνος. Ο καθένας από εμάς είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, για τον τρόπο ζωής του, αλλά και για τις θεραπείες, που επιλέγει. Ο σύγχρονος παραπληροφορημένος και ευθυνόφοβος άνθρωπος, ρίχνει πάντοτε τις ευθύνες για την αρρώστεια του σε άλλους (στη μοίρα, στην ατυχία, στο θεό, στούς γιατρούς κ.ά.). Έτσι προτιμά να αποφεύγει την ευθύνη τής επιλογής του σε θέματα αρρώστειας.
Στο σώμα μας υπάρχει μια ομάδα λεμφοκυττάρων, τα οποία αποκαλούνται suppressor cells (κύτταρα υποστήριξης), που εμποδίζουν μια ανοσολογική επίθεση τού δικού μας οργανισμού απέναντι στα δικά μας όργανα. Στις αυτοάνοσες νόσους, όπως είναι και ο καρκίνος, τόσο οι κλινικές όσο και οι εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει, ότι η Candida Αlbicans επηρεάζει τα κύτταρα αυτά εμποδίζοντας τη δράση τους, δηλαδή να εμποδίζουν την επίθεση τού ανοσολογικού μας συστήματος στα όργανά μας. Η μόλυνση τού οργανισμού με τον μύκητα μπορεί να μειώσει δραστικά το ποσοστό των φυσικών suppressor cells στα υγρά των ιστών και στο αίμα. Αυτό σημαίνει, ότι ο μύκητας μπορεί να μειώσει το ποσοστό των suppressor cells στο 1%, δηλαδή μπορεί να εξαλείψει το 99% των κυττάρων αυτών από το σώμα μας!
Όλοι μας σχεδόν στις δυτικές βιομηχανοποιημένες κοινωνίες είμαστε ευαίσθητοι στο να νοσήσουμε από τον μύκητα Candida Albicans.
Εάν ο μύκητας Candida Αlbicans δεν θεραπευτεί, μπορεί να επιφέρει πολύ έντονη διαταραχή στην ισορροπία τού ανθρώπινου συστήματος, αφού αποτελεί την βάση πολλών και βαριών ασθενειών. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές από αυτές: Δερματοπάθειες, χρόνιες λοιμώξεις τού αναπνευστικού, θυρεοειδίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, λύκος στο αίμα, ρευματοειδής αρθρίτιδα, εντερικές παθήσεις, νευρολογικές παθήσεις, καρκίνος…
Επίλογος
Πραγματικά είναι περίεργο και άξιο προσοχής, τα αίτια αυτά, που αναφέρουμε παραπάνω, να μην λαμβάνονται σχεδόν καθόλου υπ΄ όψη από τη συμβατική Ιατρική. Είναι επίσης λυπηρό και συνάμα τραγικό οι γιατροί να παραμένουν σιωπηλοί και δέσμιοι των οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων των φαρμακοβιομηχανιών. Πρέπει κάποια στιγμή για το κοινό καλό η παραφυσική αυτή σχέση να κοπεί, να σταματήσει. Η Ιατρική, συμβατική και εναλλακτική, πρέπει σε κάποια χρονική στιγμή να ενοποιηθούν και να προχωρήσουν μαζί στον κοινό αγώνα, που δεν είναι άλλος από την θεραπεία όλων των ασθενειών, που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Αυτά για το καλό όλων μας…
Βασίλειος Μαυρομμάτης
Ομοιοπαθητικός
Κέντρο Εναλλακτικών Θεραπειών
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το παραπάνω άρθρο αποτελεί το δεύτερο μέρος τής έρευνας - αφιερώματος τής «Ελεύθερης Έρευνας»: Η απομυθοποίηση τού καρκίνου.
Διαβάστε:
Α΄ μέρος: Η σύγχρονη βιομηχανία τού καρκίνου
Γ΄ μέρος: Καρκίνος: ‘Υστατη προσπάθεια τού οργανισμού για επιβίωση!
Επιστροφή Επιστροφή στην κορυφή
0
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)