Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012
Βενιζέλος για τους ομολογιούχους
Βενιζέλος για τους ομολογιούχους
Σήμερα δόθηκε στη δημοσιότητα από το ΠΑΣΟΚ, άρθρο του Προέδρου του, Ευάγγελου Βενιζέλου, σχετικά με τους ομολογιούχους του ελληνικού δημοσίου:
"Η αλήθεια για το ζήτημα των ομολογιούχων
Στο στήλη του στο «Βήμα της Κυριακής»(18.11.12) ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης δικαιολογεί απολύτως τον τρόπο με τον οποίο μικρή ομάδα προσώπων που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου παρεμπόδισαν, με την άσκηση βίας, την είσοδο αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ στο κτίριο της ΤτΕ το απόγευμα της Τετάρτης 14.11.
Είχε προηγηθεί θριαμβευτικό πρωτοσέλιδο (15.11.12) της εφημερίδας «Δημοκρατία» που ενθουσιάστηκε με το συμβάν και σχόλιο υπέρ των διαμαρτυρομένων, της κας Έλλης Τριαντάφυλλου στην εφημερίδα «Καθημερινή» (16.11.12).
Θεμέλιο της ανάλυσης του κ. Πρετεντέρη (ο οποίος δίνει κάθε βράδυ τον τόνο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του μεγαλύτερου τηλεοπτικού σταθμού και εκφράζεται μέσα από δυο εφημερίδες με μεγάλη ιστορική διαδρομή) είναι η διαπίστωση ότι το PSI του περασμένου Μαρτίου «κατέστρεψε» τους διαμαρτυρόμενους, με ευθύνη (όχι της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού και των κομμάτων που την στήριζαν και τελικά της Βουλής που ψήφισε το σχετικό νόμο, αλλά) του τότε Υπουργού των Οικονομικών και σημερινού Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ως εκ τούτου αυτοί δικαιούνται να στρέφονται εναντίον του.
Αυτός ο τρόπος δημοσιογραφικής προσέγγισης είναι απόλυτος και απλουστευτικός. Αποσιωπά όσα στοιχεία δυσκολεύουν τις συνεπαγωγές του, χρησιμοποιεί ακραίους όρους και φτάνει με χαρακτηριστική ευκολία στο συμπέρασμα του. Όμως στο μεταξύ έχει παραπλανήσει τον αναγνώστη που δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται τα δεδομένα και έχει αδικήσει την αλήθεια. Πρόκειται για την συνταγή της δημαγωγίας που φτάνει πλέον να δικαιολογεί πράξεις βίας.
Ας αρχίσουμε από τα γεγονότα που αποσιωπά ή διαστρέφει η δημοσιογραφική παρουσίαση. Η ελληνική Κυβέρνηση (με Πρωθυπουργό τον κ. Λ.Παπαδήμο και την στήριξη τότε τριών κομμάτων: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), όπως είχε κατ’ επανάληψη ανακοινωθεί δημόσια από εμένα ως Υπουργό Οικονομικών, επεδίωξε, με διάφορους τρόπους να εξαιρέσει από την υπαγωγή στο PSI τα φυσικά πρόσωπα που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και ιδίως αυτά που ως αποταμιευτές τα είχαν προμηθευτεί, χωρίς να κερδοσκοπούν, στην δευτερογενή αγορά. Τα ομόλογα που κατείχε αυτή η κατηγορία φυσικών προσώπων ήσαν, ούτως ή άλλως, πολύ μικρής ονομαστικής αξίας σε σχέση με το συνολικό όγκο των 210 δισ. ευρώ που ήταν η ονομαστική αξία των ομολόγων που υπήχθησαν στο PSI με απόφαση της αυξημένης πλειοψηφίας των ομολογιούχων μέσω των ρητρών συλλογικής δράσης (CACs).
Παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν μέχρι τελευταία στιγμή, τόσο τα κράτη-μέλη της Eυρωζώνης, μέσω του Προέδρου και των μελών του Eurogroup, όσο και το ΔΝΤ, έθεσαν με άκαμπτο και κατηγορηματικό τρόπο ως όρο για την στήριξη και χρηματοδότηση του PSI, να μην εξαιρεθεί κανένα φυσικό πρόσωπο. Είχαν προηγηθεί διαμαρτυρίες φυσικών προσώπων -πολιτών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι κατείχαν ελληνικά ομόλογα, προς τις κυβερνήσεις τους, με αποτέλεσμα να αποκτήσει διεθνείς διαστάσεις το ζήτημα των ομολογιούχων-φυσικών προσώπων. Κατά τον τρόπο, αυτό αποκλείστηκε τότε ρητά και η λύση του συμψηφισμού μελλοντικών φορολογικών υποχρεώσεων των ομολογιούχων, καθώς πολίτες άλλων χωρών δεν έχουν κατά τεκμήριο τέτοιες φορολογικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα.
Το Υπουργικό Συμβούλιο και τα κόμματα που στήριζαν την κυβέρνηση (είχε στο μεταξύ αποχωρήσει ο ΛΑΟΣ) ενημερώθηκαν για τους επιτακτικούς όρους των εταίρων και πιστωτών μας και προέβη σε μια αναγκαστική στάθμιση προκειμένου να διασφαλισθεί η πραγματοποίηση του PSI, χωρίς το οποίο η χώρα δεν θα είχε ούτε δάνειο, ούτε στήριξη, ούτε προοπτική εξόδου από τη κρίση.
Ήταν όμως υποχρέωση και βούλησή μας να βρούμε λύση στο πρόβλημα των αποταμιευτών ομολογιούχων. Λύση ανάλογη με την προστασία των καταθετών στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Αμέσως σχεδόν μετά την ολοκλήρωση του PSI η χώρα εισήλθε σε μακρά προεκλογική περίοδο κατά τη διάρκεια της όποιας τα κόμματα, πλην του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν με ευκολία αόριστες υποσχέσεις στους ομολογιούχους, που είχαν στο μεταξύ συγκροτήσει σωματείο.
Στις δικές μας συναντήσεις με το σωματείο, τους προτείναμε ως ρεαλιστική και άμεση λύση να χρησιμοποιήσουν το ισοδύναμο ρευστού που είχαν λάβει με τη μορφή τίτλων του EFSF προκειμένου να αγοράσουν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα ελληνικού δημοσίου νέας έκδοσης, η πληρωμή των οποίων είναι ουσιαστικά διασφαλισμένη από το EFSF. Αυτό θα τους επέτρεπε να αποκτήσουν ομόλογα πολύ μεγαλύτερης ονομαστικής αξίας και μαζί με τα νέα ομόλογα που είχαν ήδη λάβει να έχουν ένα χαρτοφυλάκιο που σχεδόν κάλυπτε τις απώλειες τους.
Επιπλέον, θα μπορούσε να εξεταστεί μετά την ολοκλήρωση του PSI, με αποτελέσματα καλύτερα των προβλεπόμενων (συμμετοχή 97% αντί 95 %), η θέσπιση φορολογικών απαλλαγών για τα φυσικά πρόσωπα που κατέχουν ομόλογα νέας έκδοσης .
Το ζήτημα αυτό μπορεί και πρέπει να τεθεί τώρα που συζητείται και πάλι το πλαίσιο της βιωσιμότητας του χρέους. Εμείς ούτως ή άλλως το είχαμε θέσει στο Eurogroup το Φεβρουάριο, ο δε σημερινός Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της ΝΔ είχε προεκλογικά τοποθετηθεί υπέρ της κάλυψης των ομολογιούχων - φυσικών προσώπων .
Ας θυμίσω και αριθμητικά την πρόταση μας προς τους ομολογιούχους:
Αν ληφθεί υπόψη ότι για κάθε 100 ευρώ ονομαστικής αξίας, ο ομολογιούχος έλαβε 15 ευρώ σε ρευστό και με αυτά τον Απρίλιο-Μάιο μπορούσε να αποκτήσει ομόλογα νέας έκδοσης αξίας παραπάνω από 100 ευρώ και αν προσθέταμε σε αυτά και τα νέα ομόλογα που είχε ήδη λάβει, ονομαστικής αξίας 31.5 ευρώ για κάθε παλιό ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ, βλέπουμε ότι το νέο χαρτοφυλάκιο του κάθε ομολογιούχου θα είχε ονομαστική αξία κοντά στα 140 ευρώ αντί για 100 ευρώ του παλιού του χαρτοφυλακίου. Αυτό, σε συνδυασμό, αν χρειαστεί, με φορολογικές απαλλαγές για τους κατόχους νέων ομολόγων, μπορούσε να καλύψει όλες τις απώλειες.
Τους προτάθηκε μάλιστα να είναι σε άμεση επαφή με τον ΟΔΔΗΧ ώστε αυτός, σε συνεργασία με μια μεγάλη τράπεζα, να τους βοηθήσει στην πραγματοποίηση των σχετικών χειρισμών. Οργανώθηκαν για το σκοπό αυτό πολλές συναντήσεις τους με τη διοίκηση του ΟΔΔΗΧ.
Αντί όμως να ακολουθήσουν την πρότασή μας, προτίμησαν την οδό της προσφυγής στο ΣτΕ αμφισβητώντας τη νομιμότητα του PSI, πράγμα που πολύ θα ήθελαν οι απανταχού της γης κερδοσκόποι.
Ενδεχομένως πείστηκαν από προεκλογικές υποσχέσεις που όμως δεν τις έδωσε το ΠΑΣΟΚ.
Ενδεχομένως παρασυρθήκαν από κάποιους που χρησιμοποιούν τους ομολογιούχους ως μοχλό δημιουργίας «αντιμνημονιακων» εντυπώσεων.
Ενδεχομένως κάποιοι που κερδοσκοπούσαν με τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου να προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από απλούς, μικρούς αποταμιευτές που έτυχε να έχουν ομόλογα και όχι καταθέσεις και αδικηθήκαν.
Όταν συνεπώς εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, έχουμε κάνει αυτή την προσπάθεια να βρούμε πρακτική λύση και έχουμε μιλήσει εξαρχής με τόσο υπεύθυνο τρόπο στους ομολογιούχους, θεωρούμε αδικαιολόγητο και παράδοξο να οργανώνονται τέτοια γεγονότα σε βάρος μας. Όχι από το σωματείο των ομολογιούχων, όπως αμέσως μας διευκρίνισε η διοίκηση του.
Ο καθένας μπορεί τώρα να συγκρίνει την παρουσίαση των γεγονότων που έκανα με τις δημοσιογραφικές προσεγγίσεις που ανέφερα στην αρχή. Τα γεγονότα είναι όμως γνωστά. Έχουν όλα ανακοινωθεί. Έχουν παρουσιαστεί στη Βουλή. Άρα όταν κάποιος θέλει να αναφερθεί στο ζήτημα, το λιγότερο που οφείλει να κάνει είναι να ανατρέξει στα γεγονότα, να τα μάθει ή να τα θυμηθεί ο ίδιος πριν αποφανθεί δημόσια.
Στο στήλη του στο «Βήμα της Κυριακής»(18.11.12) ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης δικαιολογεί απολύτως τον τρόπο με τον οποίο μικρή ομάδα προσώπων που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου παρεμπόδισαν, με την άσκηση βίας, την είσοδο αντιπροσωπείας του ΠΑΣΟΚ στο κτίριο της ΤτΕ το απόγευμα της Τετάρτης 14.11.
Είχε προηγηθεί θριαμβευτικό πρωτοσέλιδο (15.11.12) της εφημερίδας «Δημοκρατία» που ενθουσιάστηκε με το συμβάν και σχόλιο υπέρ των διαμαρτυρομένων, της κας Έλλης Τριαντάφυλλου στην εφημερίδα «Καθημερινή» (16.11.12).
Θεμέλιο της ανάλυσης του κ. Πρετεντέρη (ο οποίος δίνει κάθε βράδυ τον τόνο στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του μεγαλύτερου τηλεοπτικού σταθμού και εκφράζεται μέσα από δυο εφημερίδες με μεγάλη ιστορική διαδρομή) είναι η διαπίστωση ότι το PSI του περασμένου Μαρτίου «κατέστρεψε» τους διαμαρτυρόμενους, με ευθύνη (όχι της Κυβέρνησης, του Πρωθυπουργού και των κομμάτων που την στήριζαν και τελικά της Βουλής που ψήφισε το σχετικό νόμο, αλλά) του τότε Υπουργού των Οικονομικών και σημερινού Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ως εκ τούτου αυτοί δικαιούνται να στρέφονται εναντίον του.
Αυτός ο τρόπος δημοσιογραφικής προσέγγισης είναι απόλυτος και απλουστευτικός. Αποσιωπά όσα στοιχεία δυσκολεύουν τις συνεπαγωγές του, χρησιμοποιεί ακραίους όρους και φτάνει με χαρακτηριστική ευκολία στο συμπέρασμα του. Όμως στο μεταξύ έχει παραπλανήσει τον αναγνώστη που δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται τα δεδομένα και έχει αδικήσει την αλήθεια. Πρόκειται για την συνταγή της δημαγωγίας που φτάνει πλέον να δικαιολογεί πράξεις βίας.
Ας αρχίσουμε από τα γεγονότα που αποσιωπά ή διαστρέφει η δημοσιογραφική παρουσίαση. Η ελληνική Κυβέρνηση (με Πρωθυπουργό τον κ. Λ.Παπαδήμο και την στήριξη τότε τριών κομμάτων: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), όπως είχε κατ’ επανάληψη ανακοινωθεί δημόσια από εμένα ως Υπουργό Οικονομικών, επεδίωξε, με διάφορους τρόπους να εξαιρέσει από την υπαγωγή στο PSI τα φυσικά πρόσωπα που κατείχαν ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και ιδίως αυτά που ως αποταμιευτές τα είχαν προμηθευτεί, χωρίς να κερδοσκοπούν, στην δευτερογενή αγορά. Τα ομόλογα που κατείχε αυτή η κατηγορία φυσικών προσώπων ήσαν, ούτως ή άλλως, πολύ μικρής ονομαστικής αξίας σε σχέση με το συνολικό όγκο των 210 δισ. ευρώ που ήταν η ονομαστική αξία των ομολόγων που υπήχθησαν στο PSI με απόφαση της αυξημένης πλειοψηφίας των ομολογιούχων μέσω των ρητρών συλλογικής δράσης (CACs).
Παρά τις προσπάθειες που καταβλήθηκαν μέχρι τελευταία στιγμή, τόσο τα κράτη-μέλη της Eυρωζώνης, μέσω του Προέδρου και των μελών του Eurogroup, όσο και το ΔΝΤ, έθεσαν με άκαμπτο και κατηγορηματικό τρόπο ως όρο για την στήριξη και χρηματοδότηση του PSI, να μην εξαιρεθεί κανένα φυσικό πρόσωπο. Είχαν προηγηθεί διαμαρτυρίες φυσικών προσώπων -πολιτών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, οι οποίοι κατείχαν ελληνικά ομόλογα, προς τις κυβερνήσεις τους, με αποτέλεσμα να αποκτήσει διεθνείς διαστάσεις το ζήτημα των ομολογιούχων-φυσικών προσώπων. Κατά τον τρόπο, αυτό αποκλείστηκε τότε ρητά και η λύση του συμψηφισμού μελλοντικών φορολογικών υποχρεώσεων των ομολογιούχων, καθώς πολίτες άλλων χωρών δεν έχουν κατά τεκμήριο τέτοιες φορολογικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα.
Το Υπουργικό Συμβούλιο και τα κόμματα που στήριζαν την κυβέρνηση (είχε στο μεταξύ αποχωρήσει ο ΛΑΟΣ) ενημερώθηκαν για τους επιτακτικούς όρους των εταίρων και πιστωτών μας και προέβη σε μια αναγκαστική στάθμιση προκειμένου να διασφαλισθεί η πραγματοποίηση του PSI, χωρίς το οποίο η χώρα δεν θα είχε ούτε δάνειο, ούτε στήριξη, ούτε προοπτική εξόδου από τη κρίση.
Ήταν όμως υποχρέωση και βούλησή μας να βρούμε λύση στο πρόβλημα των αποταμιευτών ομολογιούχων. Λύση ανάλογη με την προστασία των καταθετών στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Αμέσως σχεδόν μετά την ολοκλήρωση του PSI η χώρα εισήλθε σε μακρά προεκλογική περίοδο κατά τη διάρκεια της όποιας τα κόμματα, πλην του ΠΑΣΟΚ, έδωσαν με ευκολία αόριστες υποσχέσεις στους ομολογιούχους, που είχαν στο μεταξύ συγκροτήσει σωματείο.
Στις δικές μας συναντήσεις με το σωματείο, τους προτείναμε ως ρεαλιστική και άμεση λύση να χρησιμοποιήσουν το ισοδύναμο ρευστού που είχαν λάβει με τη μορφή τίτλων του EFSF προκειμένου να αγοράσουν στη δευτερογενή αγορά ομόλογα ελληνικού δημοσίου νέας έκδοσης, η πληρωμή των οποίων είναι ουσιαστικά διασφαλισμένη από το EFSF. Αυτό θα τους επέτρεπε να αποκτήσουν ομόλογα πολύ μεγαλύτερης ονομαστικής αξίας και μαζί με τα νέα ομόλογα που είχαν ήδη λάβει να έχουν ένα χαρτοφυλάκιο που σχεδόν κάλυπτε τις απώλειες τους.
Επιπλέον, θα μπορούσε να εξεταστεί μετά την ολοκλήρωση του PSI, με αποτελέσματα καλύτερα των προβλεπόμενων (συμμετοχή 97% αντί 95 %), η θέσπιση φορολογικών απαλλαγών για τα φυσικά πρόσωπα που κατέχουν ομόλογα νέας έκδοσης .
Το ζήτημα αυτό μπορεί και πρέπει να τεθεί τώρα που συζητείται και πάλι το πλαίσιο της βιωσιμότητας του χρέους. Εμείς ούτως ή άλλως το είχαμε θέσει στο Eurogroup το Φεβρουάριο, ο δε σημερινός Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της ΝΔ είχε προεκλογικά τοποθετηθεί υπέρ της κάλυψης των ομολογιούχων - φυσικών προσώπων .
Ας θυμίσω και αριθμητικά την πρόταση μας προς τους ομολογιούχους:
Αν ληφθεί υπόψη ότι για κάθε 100 ευρώ ονομαστικής αξίας, ο ομολογιούχος έλαβε 15 ευρώ σε ρευστό και με αυτά τον Απρίλιο-Μάιο μπορούσε να αποκτήσει ομόλογα νέας έκδοσης αξίας παραπάνω από 100 ευρώ και αν προσθέταμε σε αυτά και τα νέα ομόλογα που είχε ήδη λάβει, ονομαστικής αξίας 31.5 ευρώ για κάθε παλιό ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ, βλέπουμε ότι το νέο χαρτοφυλάκιο του κάθε ομολογιούχου θα είχε ονομαστική αξία κοντά στα 140 ευρώ αντί για 100 ευρώ του παλιού του χαρτοφυλακίου. Αυτό, σε συνδυασμό, αν χρειαστεί, με φορολογικές απαλλαγές για τους κατόχους νέων ομολόγων, μπορούσε να καλύψει όλες τις απώλειες.
Τους προτάθηκε μάλιστα να είναι σε άμεση επαφή με τον ΟΔΔΗΧ ώστε αυτός, σε συνεργασία με μια μεγάλη τράπεζα, να τους βοηθήσει στην πραγματοποίηση των σχετικών χειρισμών. Οργανώθηκαν για το σκοπό αυτό πολλές συναντήσεις τους με τη διοίκηση του ΟΔΔΗΧ.
Αντί όμως να ακολουθήσουν την πρότασή μας, προτίμησαν την οδό της προσφυγής στο ΣτΕ αμφισβητώντας τη νομιμότητα του PSI, πράγμα που πολύ θα ήθελαν οι απανταχού της γης κερδοσκόποι.
Ενδεχομένως πείστηκαν από προεκλογικές υποσχέσεις που όμως δεν τις έδωσε το ΠΑΣΟΚ.
Ενδεχομένως παρασυρθήκαν από κάποιους που χρησιμοποιούν τους ομολογιούχους ως μοχλό δημιουργίας «αντιμνημονιακων» εντυπώσεων.
Ενδεχομένως κάποιοι που κερδοσκοπούσαν με τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου να προσπάθησαν να κρυφτούν πίσω από απλούς, μικρούς αποταμιευτές που έτυχε να έχουν ομόλογα και όχι καταθέσεις και αδικηθήκαν.
Όταν συνεπώς εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, έχουμε κάνει αυτή την προσπάθεια να βρούμε πρακτική λύση και έχουμε μιλήσει εξαρχής με τόσο υπεύθυνο τρόπο στους ομολογιούχους, θεωρούμε αδικαιολόγητο και παράδοξο να οργανώνονται τέτοια γεγονότα σε βάρος μας. Όχι από το σωματείο των ομολογιούχων, όπως αμέσως μας διευκρίνισε η διοίκηση του.
Ο καθένας μπορεί τώρα να συγκρίνει την παρουσίαση των γεγονότων που έκανα με τις δημοσιογραφικές προσεγγίσεις που ανέφερα στην αρχή. Τα γεγονότα είναι όμως γνωστά. Έχουν όλα ανακοινωθεί. Έχουν παρουσιαστεί στη Βουλή. Άρα όταν κάποιος θέλει να αναφερθεί στο ζήτημα, το λιγότερο που οφείλει να κάνει είναι να ανατρέξει στα γεγονότα, να τα μάθει ή να τα θυμηθεί ο ίδιος πριν αποφανθεί δημόσια.
Μόνη μου ελπίδα είναι ότι στη χώρα μας ο ορθός λόγος θα αντέξει, παρά τις πολιτικές, κοινωνικές και δημοσιογραφικές πιέσεις που υφίσταται. Ο ορθός λόγος είναι η βάση και της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, αλλά και της οικονομικής ανάκαμψης και της κοινωνικής συνοχής. -"
Ντανιελ Κον Μπεντιτ
Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ σε μια ζωηρή συζήτηση με τη Σώτη Τριανταφύλλου
Εμβληματική φυσιογνωμία του Μάη του ’68 και επικεφαλής των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο «κόκκινος Ντανί» έρχεται στην Ελλάδα την Τετάρτη 28 Απριλίου.
ΟΝτανί Κον-Μπεντίτ είναι ένας παλιός φίλος. Δεν με ξέρει, αλλά είμαι από εκείνους που «τον παρακολουθούν»· ακούγεται λίγο τρομακτικό, και είναι: τον έχω δει σε στιγμές όπου έλαμπε (το πνεύμα του, το βλέμμα του, η ακάματη αγωνιστικότητά του), και σε άλλες στιγμές όπου πίστευα πως έκανε γκάφες· προσπαθούσε να σοκάρει το κοινό: «προτού έρθω στην εκπομπή σας έκανα κάνα-δυο μπάφους!» και «Βρίσκω τα παιδάκια πάρα πολύ ερωτικά…ναι, ναι… τα πολύ μικρά παιδάκια…». Στη συζήτηση που είχαμε, φωνάζαμε ο ένας στον άλλον από την αρχή· μιλούσαμε ταυτοχρόνως – καθώς περνούσαν τα λεπτά, βιαζόταν να με ξεφορτωθεί: εξυπακούεται ότι τρέχει διαρκώς· ανάμεσα στα « τρεξίματα» ήταν το ταξίδι στην Ελλάδα με αφορμή το βιβλίο του «Τι να κάνουμε;» (εκδ. Κέδρος), και η εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής. Στο τέλος μού είπε «Καλή αντάμωση στη Μαδρίτη» εκφράζοντας ανησυχία για τις αεροπορικές πτήσεις και την ηφαιστειακή τέφρα· σ’ αυτόν τον σουρεαλιστικό τόνο έκλεισε μια συνέντευξη μεταξύ φωνασκούντων. Είχαμε πολλά να πούμε· ίσως γι’ αυτό εκδηλώσαμε αμφότεροι συμπτώματα ταχυλαλίας. Ευτυχώς ο ρυθμός δεν γίνεται φανερός στο απομαγνητοφωνημένο κείμενο.
Τι θα κάνατε, Ντανί, αν ήσασταν πρωθυπουργός στην Ελλάδα; Είναι κάτι που λένε συχνά οι Έλληνες ταξιτζήδες: Αν ήμουνα πρωθυπουργός… Υπάρχουν δύο προβλήματα: οι σχέσεις με το κράτος και οι κοινωνικές ανισότητες. Η Ελλάδα χρειάζεται θεσμούς· οι πολίτες της πρέπει να διευθετήσουν το κράτος, να το κάνουν κατά κάποιον τρόπο δικό τους ώστε να μπορούν να διατηρούν σχέσεις εμπιστοσύνης μ’ αυτό· να μην το κλέβουν τουλάχιστον. Έτσι θα χρηματοδοτούνται η παιδεία, οι κοινωνικές παροχές, όλα όσα πρέπει να κάνει ένα κράτος και τα οποία, στην Ελλάδα, δεν κάνει. Οι Έλληνες κλέβουν το κράτος αλλά οι έχοντες κλέβουν περισσότερο τους μη έχοντες. Αυτό συμβαίνει λίγο-πολύ παντού, στην Ελλάδα όμως έχει τερατώδεις διαστάσεις. Για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, οι Έλληνες επιστρατεύουν τον αναρχικό τους χαρακτήρα, πράγμα συμπαθητικό… τον χαρακτήρα τύπου Ζορμπά…
Καλά, αν ξανακούσω για τον Ζορμπά θα σπάσω κάτι! Μα, τι «συμπαθητικό»; Όλοι μας βρίζουν γι’ αυτά τα δήθεν ζορμπαλίκια… Έλα μωρέ, «σας βρίζουν»! Όλοι βρίζουμε όλους! Αν αναφέρεσαι στα γερμανικά δημοσιεύματα, σιγά, πολλή σημασία τους δίνεις! Οι Γερμανοί κάνουν επίδειξη οικονομικού εθνικισμού, κι εσείς οι Έλληνες τσιμπάτε… Έχουμε πήξει στην ανοησία των λαϊκών περιοδικών… Το τι μαλακίες έγραφαν τα ελληνικά περιοδικά για τη Βοσνία! Ε, δεν δίναμε δα βάρος… σιγά μη δώσουμε βάρος… Το ζήτημα είναι πώς θα δημιουργηθεί ένα κλίμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης: κι εσείς κάθεστε και ασχολείστε με το τι λέει ο ένας και ο άλλος!
Όμως, για να επιστρέψω στο προηγούμενο, και στη Γαλλία επικρατεί γραφειοκρατικό χάος… Είναι μια μεσογειακή χώρα που παριστάνει ότι προωθεί την ευταξία, την υψηλή παραγωγικότητα… Όταν δει κανείς τι συμβαίνει… Μονάχα που στη Γαλλία οι πολίτες πληρώνουν π.χ. καμιά 400ριά ευρώ το χρόνο για την τηλεόραση. Γι’ αυτό μπορούν να απαιτούν καλύτερη τηλεόραση. Τους τα σκάνε, κανείς δεν γλιτώνει από το φόρο της τηλεόρασης. Η σχέση τους με το κράτος είναι θεσμοποιημένη.
Όμως, για να επιστρέψω στο προηγούμενο, και στη Γαλλία επικρατεί γραφειοκρατικό χάος… Είναι μια μεσογειακή χώρα που παριστάνει ότι προωθεί την ευταξία, την υψηλή παραγωγικότητα… Όταν δει κανείς τι συμβαίνει… Μονάχα που στη Γαλλία οι πολίτες πληρώνουν π.χ. καμιά 400ριά ευρώ το χρόνο για την τηλεόραση. Γι’ αυτό μπορούν να απαιτούν καλύτερη τηλεόραση. Τους τα σκάνε, κανείς δεν γλιτώνει από το φόρο της τηλεόρασης. Η σχέση τους με το κράτος είναι θεσμοποιημένη.
Κι εμείς πληρώνουμε για τη δημόσια τηλεόραση… Κάτι ψιλά…
Καλά, προχωρώ – να μην πιάσουμε τώρα συζήτηση για την τηλεόραση. Έχετε πει, πάνω από μια φορά, ότι η κρίση στην Ελλάδα οφείλεται μεταξύ άλλων στις στρατιωτικές δαπάνες – κι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να μας προασπίσει έναντι της Τουρκίας… Δε με χέζετε με την Τουρκία! Μου ’χετε σπάσει τα νεύρα εσείς οι Έλληνες με την Τουρκία, κι έχω βαρεθεί να σας ακούω! Μα καλά, πιστεύετε ότι θα σας επιτεθεί η Τουρκία;
Όχι. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ζήτημα διπλωματίας. Κι ότι πρέπει να αποχωρήσουμε από το ΝΑΤΟ. Οι στρατιωτικές δαπάνες πρέπει να μηδενιστούν, όχι απλώς να μειωθούν. Αλλά, ο Νικολά Σαρκοζί, για να μας υποστηρίξει στην ΕΕ, μας πούλησε έξι φρεγάτες. Και γιατί τις αγοράσατε που να με πάρει και να με σηκώσει; Θα έπρεπε να θέσετε το ζήτημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να κάνετε έκκληση ευρύτερης αλληλεγγύης μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αλλά, όχι, σπεύσατε να αγοράσετε την πραμάτεια του Σαρκοζί! Και κλαίγεστε κι από πάνω! Κανείς δεν μπορεί να σας αναγκάσει να αγοράσετε όπλα: αυτά είναι επιχειρήματα του 19ου αιώνα!
Καλά, προχωρώ – να μην πιάσουμε τώρα συζήτηση για την τηλεόραση. Έχετε πει, πάνω από μια φορά, ότι η κρίση στην Ελλάδα οφείλεται μεταξύ άλλων στις στρατιωτικές δαπάνες – κι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να μας προασπίσει έναντι της Τουρκίας… Δε με χέζετε με την Τουρκία! Μου ’χετε σπάσει τα νεύρα εσείς οι Έλληνες με την Τουρκία, κι έχω βαρεθεί να σας ακούω! Μα καλά, πιστεύετε ότι θα σας επιτεθεί η Τουρκία;
Όχι. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ζήτημα διπλωματίας. Κι ότι πρέπει να αποχωρήσουμε από το ΝΑΤΟ. Οι στρατιωτικές δαπάνες πρέπει να μηδενιστούν, όχι απλώς να μειωθούν. Αλλά, ο Νικολά Σαρκοζί, για να μας υποστηρίξει στην ΕΕ, μας πούλησε έξι φρεγάτες. Και γιατί τις αγοράσατε που να με πάρει και να με σηκώσει; Θα έπρεπε να θέσετε το ζήτημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να κάνετε έκκληση ευρύτερης αλληλεγγύης μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αλλά, όχι, σπεύσατε να αγοράσετε την πραμάτεια του Σαρκοζί! Και κλαίγεστε κι από πάνω! Κανείς δεν μπορεί να σας αναγκάσει να αγοράσετε όπλα: αυτά είναι επιχειρήματα του 19ου αιώνα!
Άκου, Ντανί, συμφωνώ. Περίμενε. Διαφωνώ όμως ως προς το Ισλάμ: η Τουρκία δεν πρόκειται να «επιτεθεί» στην Ελλάδα, δεν θα εισβάλει, έχει όμως πράγματι πανισλαμικές βλέψεις. Κι εσύ υποστηρίζεις να χτιστούν τζαμιά… Τα ’βαλες με τους Ελβετούς που στο δημοψήφισμα αποφάσισαν εναντίον των μιναρέδων… Οι Ελβετοί κάνουν δημοψηφίσματα – αυτό μόνο ξέρουν να κάνουν! Αντί να θέσουν μια σειρά ζητήματα σε συνταγματικό πλαίσιο. Μπορείς να κάνεις δημοψηφίσματα για το οτιδήποτε και να φαίνεται σούπερ-δημοκρατικό από πάνω !
Όμως, αυτό μας έλειπε τώρα ν’ αρχίσουμε να χτίζουμε τζαμιά. Να δημιουργηθεί μεγαλύτερος ανταγωνισμός και να βαλθούν να χτίζουν οι Χριστιανοί κι άλλες εκκλησίες στον Άγιο Ονούφριο! Σκασίλα μου για τα τζαμιά και τις εκκλησίες. Άλλος πάει στο τζαμί, άλλος πάει στην εκκλησία, κι άλλος πάει στο γήπεδο. Εγώ προτιμώ το γήπεδο! Αφού όμως συνυπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές θρησκείες και αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να λατρεύουν θεούς δεν μπορούμε να τους εμποδίσουμε.
Μα, δεν λέω να τους εμποδίσουμε! Λέω να μην ενθαρρύνουμε τα θεοκρατικά καθεστώτα, να βρούμε έναν δρόμο προς το κοσμικό κράτος. Η Ελλάδα κοσμικό κράτος; Ας γελάσω!
Ναι, αυτό λέω κι εγώ… Ότι βρισκόμαστε μακριά από κάτι τέτοιο. Και τι θα γίνει δηλαδή άμα χτιστούνε δυο-τρία τζαμιά; Τίποτα δεν θα γίνει. Στη Γερμανία δεν έγινε τίποτα… είναι και ψιλοάδεια… Οι χειρότεροι θρησκευτικοί πόλεμοι έγιναν μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών.
Ναι, αλλά έχει περάσει κάμποσος καιρός από τον Τριακονταετή Πόλεμο: μισή χιλιετηρίδα! Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε καινούργια προβλήματα. Η Ελλάδα πρέπει να διαχειριστεί μεταναστευτικούς πληθυσμούς… Και, παρεμπιπτόντως, στη Γαλλία, τα τζαμιά δεν είναι ψιλοάδεια, είναι ψιλογεμάτα! Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει μεταναστευτική πολιτική και να μάθει να διαχειρίζεται τις πόρτες της. Η γεωγραφική της θέση δημιουργεί αυτή την κατάσταση της μετάβασης: οι πληθυσμοί που αναφέρεις δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, θέλουν να φτάσουν στη Γερμανία, στη Γαλλία… Η Ευρώπη έχτισε ένα κοινό σπίτι αλλά ξέχασε να φτιάξει κανονικές πόρτες: οι άνθρωποι που έρχονται από αλλού μπαίνουν από τα παράθυρα. Πρέπει να μπαίνουν από τις πόρτες με ρυθμιζόμενο και νόμιμο τρόπο. Χρειαζόμαστε αυτούς τους πληθυσμούς, η Ευρώπη γερνάει.
Ναι, αυτό λέω κι εγώ… Ότι βρισκόμαστε μακριά από κάτι τέτοιο. Και τι θα γίνει δηλαδή άμα χτιστούνε δυο-τρία τζαμιά; Τίποτα δεν θα γίνει. Στη Γερμανία δεν έγινε τίποτα… είναι και ψιλοάδεια… Οι χειρότεροι θρησκευτικοί πόλεμοι έγιναν μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών.
Ναι, αλλά έχει περάσει κάμποσος καιρός από τον Τριακονταετή Πόλεμο: μισή χιλιετηρίδα! Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε καινούργια προβλήματα. Η Ελλάδα πρέπει να διαχειριστεί μεταναστευτικούς πληθυσμούς… Και, παρεμπιπτόντως, στη Γαλλία, τα τζαμιά δεν είναι ψιλοάδεια, είναι ψιλογεμάτα! Η Ελλάδα πρέπει να αποκτήσει μεταναστευτική πολιτική και να μάθει να διαχειρίζεται τις πόρτες της. Η γεωγραφική της θέση δημιουργεί αυτή την κατάσταση της μετάβασης: οι πληθυσμοί που αναφέρεις δεν θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, θέλουν να φτάσουν στη Γερμανία, στη Γαλλία… Η Ευρώπη έχτισε ένα κοινό σπίτι αλλά ξέχασε να φτιάξει κανονικές πόρτες: οι άνθρωποι που έρχονται από αλλού μπαίνουν από τα παράθυρα. Πρέπει να μπαίνουν από τις πόρτες με ρυθμιζόμενο και νόμιμο τρόπο. Χρειαζόμαστε αυτούς τους πληθυσμούς, η Ευρώπη γερνάει.
Γι’ αυτό ενθαρρύνεται η γεννητικότητα… Η γεννητικότητα είναι, μεταξύ άλλων, επιβαρυντική για τον πλανήτη. Γιατί όμως να είμαστε οικολόγοι σήμερα; Δεν μας αρκεί η αριστερά – όχι η « παλιά » που πίστευε στο σοβιετικό βιομηχανικό θαύμα, αλλά, ας πούμε, η « καινούργια»; Στους Πράσινους έρχονται άτομα και ομάδες απ’ όλο το κοινωνικό φάσμα. Το ζήτημα δεν είναι μόνο το περιβάλλον, είναι η συνολική οικονομική διάρθρωση, το οικονομικό σύστημα. Εγώ δεν σταματώ, όπως ξέρεις, στα ζητήματα της προστασίας του πλανήτη – οι Πράσινοι είναι η εξέλιξη της αριστεράς. Το πράσινο του σήμερα είναι το κόκκινο του χθες.
Εικονογράφηση: Βασίλης Γκογκτζίλας
Νέα προσφορά από την Carrefour Μαρινόπουλος
Συνεχίζονται οι απευθείας αναθέσεις
85 απορριπτικές αποφάσεις για προμήθειες που επιχειρήθηκαν να γίνουν με απευθείας αναθέσεις έχει εκδώσει από τα μέσα του 2012 έως σήμερα η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ), όπως αναφέρει δημοσίευμα της «Καθημερινής». Σύμφωνα με την εφημερίδα, το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι φορείς του Δημοσίου χρησιμοποιούν το τέχνασμα της «κατεπείγουσας ανάγκης» προκειμένου να μην προβαίνουν σε διαγωνιστική διαδικασία για την προμήθεια υλικών και υπηρεσιών, αλλά να καλύπτουν τελικά τις ανάγκες τους μέσω της απευθείας ανάθεσης, χωρίς καν δημοσίευση των προκηρύξεων. Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι αποφάσεις αφορούν τον χώρο της υγείας.
Η ελπίδα του αριστερού φιλελευθερισμού
18/11/2012 - 16:09 / σχόλια (0)
Αναζητούμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο; Αντιληφθήκαμε ότι πρέπει να αποχωριστούμε τη μεταπολιτευτική βουλγκάτα; Είμαστε έτοιμοι να ενστερνιστούμε ως κοινωνία τον ανταγωνισμό, την ευελιξία, την κινητικότητα και να αποκτήσουμε ένα δικαιότερο και αποτελεσματικότερο κοινωνικό κράτος, όπως είπε και ο Γιάννης Στουρνάρας;
Δύσκολα μπορεί να δώσει κάποιος θετική ή αρνητική απάντηση. Η μάχη μόλις άρχισε. Ο Υπουργός των Οικονομικών έθεσε πέντε προϋποθέσεις για να είναι η μάχη αυτή νικηφόρα για τις δυνάμεις της προόδου. Για τη χώρα και τους ανθρώπους της εργασίας. Αυτές θέλω να συζητήσουμε.
Πρώτον, η άρση της διάχυτης αβεβαιότητας και η επικράτηση ενός σταθερού οικονομικού κλίματος.
Στη χώρα αυτή ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης πιστεύει ότι:
1.1 Η εκβιομηχάνιση είναι οικολογική καταστροφή και ξεπούλημα στους βάρβαρους εγχώριους και ξένους καπιταλιστές.
1.2 Οι ξένες επενδύσεις αποτελούν ξεπούλημα και εκμετάλλευση του υπερήφανου λαού μας.
1.3 Η Παιδεία έχει στόχο να μοιράζει πτυχία άκοπα με στόχο οι πτυχιούχοι να διορίζονται στο δημόσιο. Η επιστημονική έρευνα και η αριστεία αποτελούν εντατικοποίηση των σπουδών και μετατρέπουν τις σχολές σε πανεπιστήμια της Αγοράς.
1.4 Η τουριστική ανάπτυξη θα καταστρέψει τις παραλίες και τα δάση, θα μας μετατρέψει σε υπηρέτες των βελανιδοφάγων.
1.5 Το ύψος των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δεν προκύπτει από τον οικονομικό νόμο της προσφορά και ζήτησης της αγοράς εργασίας, αλλά μπορεί να καθορισθεί ή να προστατευθεί από τις αποφάσεις οποιασδήποτε κυβέρνησης, κατόπιν πιέσεων των συνδικαλιστών.
1.6 Η κατάταξη της χώρας στην 109η θέση (στις 183 χώρες) στον τομέα της διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας αποτελεί τίτλο τιμής και "αγνότητας" και ο στόχος είναι να πετύχουμε την τελευταία θέση όσο το δυνατόν συντομότερα.
1.7 Το πρωτογενές έλλειμμα μπορεί να καλυφθεί αν φορολογήσουμε αγρίως κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα ενώ ταυτόχρονα μπορούμε να αυξάνουμε αφειδώς τα δημόσια έξοδα και τις παροχές του «κοινωνικού» κράτους.
1.8 Οι τράπεζες είναι όργανα του κακού και πρέπει να καταστραφούν ή στην χειρότερη περίπτωση να κρατικοποιηθούν.
Αν αυτές είναι οι διαθέσεις της κοινής γνώμης, τότε πρέπει να καταβάλουμε μεγάλη προσπάθεια για να ελπίζουμε σε σταθερό και υγιεινό οικονομικό κλίμα. Κανένα αναπτυξιακό σχέδιο δεν είναι δυνατό να καρποφορήσει αν η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν πειστεί ότι προϋπόθεση της κατανάλωσης είναι η παραγωγή. Και παραγωγή σημαίνει πρώτα και κύρια ιδιωτική πρωτοβουλία.
Δεύτερον, η αποκατάσταση της ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας.
2.1 Είναι πολύ αμφίβολο αν το Δημόσιο θα αποπληρώσει όλα τα χρέη του προς τους ιδιώτες προμηθευτές του. Η εισροή των 31,5 δις θα σημάνει συναγερμό στο πελατειακό κράτος και οι υπουργοί του θα αγωνιστούν με κάθε τρόπο για να απαλύνουν τον πόνο των ψηφοφόρων τους. Ήδη αυξήθηκε από τα 8 στα 12 εκ η χρηματοδότηση του ευαγούς ιδρύματος της Ακαδημίας Αθηνών.
2.2 Η ανακεφαλαίωση των τραπεζών στόχο έχει να ανοίξει και πάλι την κάνουλα της δανειοδότησης των επιχειρήσεων και δη των εξαγωγικών. Μένει να δούμε αν οι τράπεζες μπορούν και θέλουν να το πράξουν. Το βασικό πρόβλημα των τραπεζών είναι οι μεγάλες ζημιές που υπέστησαν από το PSI και οι πολύ χαμηλές αποτιμήσεις των τίτλων του ελληνικού δημοσίου που πήραν. Στην προσπάθειά τους να πείσουν το ελληνικό Δημόσιο να εγγυηθεί την αξία των νέων ομολόγων που διατηρούν στα χαρτοφυλάκιά τους, συνάντησαν την άρνηση της τρόικα, η οποία το θεωρεί αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι όλων των άλλων που συμμετείχαν στο PSI, διαβάζουμε στα NEA(13/11.12). Είναι αμφίβολο αν θα καταστούν στο μέλλον ελκυστικές προς επένδυση, αν ξένοι όμιλοι θα αποφασίσουν να τοποθετηθούν σε αυτές. Οι συγχωνεύσεις και η ρευστοποίηση περιουσιακών τους στοιχείων γίνονται προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της κεφαλαιακής τους βάσης, μήπως και βρουν επαρκή ιδιωτικά κεφάλαια και αποφύγουν την κρατικοποίηση. Διαφορετικά, τα πράγματα είναι δύσκολα.
2.3 Σύμφωνα με τον Κωστή Χατζηδάκη , η συμφωνία με την ΕΤΕπ θα φέρει στην Ελλάδα έως και 850 εκ. Ευρώ μέχρι το τέλος του χρόνου. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε είναι κάτι σημαντικό. Ωστόσο η γραφειοκρατία, η διαφθορά, τα εξαγωγικά αντικίνητρα, τα εν γένει επιχειρηματικά εμπόδια σε συνδυασμό με την διευκόλυνση κάθε είδους επιχειρηματικού λαμόγιου να κάνει αρπακτές είναι το σημερινό καθεστώς που δεν προοιωνίζει με τίποτα μια ασφαλή αναπτυξιακή τοποθέτηση αυτών των χρημάτων. Μήπως θα πρέπει παράλληλα να αρθούν πολλές από τις «στρεβλώσεις» στα μεσαία στρώματα των αρμόδιων υπουργείων; Δεν έχουν περάσει 6 μήνες από τις ιστορίες με υπαλλήλους που πιάστηκαν με τα χαρτονομίσματα του εκβιασμού στα χέρια. Αλήθεια τι έγινε εκείνη η ιστορία που λέγανε ότι είχε ουρά καμιά ογδονταριά υπαλλήλους;
2.4 Η εισροή των ξενιτεμένων καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες απαιτεί καταρχήν καλό πολιτικό κλίμα, το οποίο είναι ζητούμενο. Με 25% ΣΥΡΙΖΑ και 13% ΧΑ ο ελληνικός λαός δείχνει μια κλίση προς το απόλυτο μπάχαλο. Η σοβαρή πιθανότητα αναρρίχησης στην εξουσία των μεταμοντέρνων μπολσεβίκων, αποτρέπει πολλούς από το εγχείρημα. Μετά τα ΠΑΡΩΝ στην ψηφοφορία για το μνημόνιο 3 , η κυβέρνηση συνεργασίας δείχνει πιο αδύναμη. Μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε κίνητρα για την επαναφορά των χρημάτων εντός της χώρας, πράγμα που έπραξαν και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις; Σε μια χώρα όπου η κατοχή λογαριασμού σε τράπεζα του εξωτερικού είναι συνώνυμο της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, η διαιώνιση των συζητήσεων για λίστες και λήσταρχους μόνο στο καλό κλίμα δεν συμβάλει. Βρείτε τους κλέφτες τώρα και βάλτε τους φυλακή να τελειώνουμε.
2.5 Σε παγκόσμιο κλίμα ύφεσης της οικονομίας, με μείωση της βιομηχανικής παραγωγής και άμεσες συνέπειες στον ευρωπαϊκό τριτογενή τομέα, η ελληνική οικονομία θα πρέπει να ανακαλύψει νέους τομείς και τρόπους εισόδου στις διεθνείς αγορές. Είναι προφανές ότι χρειαζόμαστε ένα νέο σχέδιο ανάπτυξης πέρα από το λάδι, τον ήλιο και τον τουρισμό.
2.6 H Ελλάδα εισάγει το μεγαλύτερο μέρος των τροφίμων που καταναλώνει. Εισάγει και 1 εκατομμύριο τόνους τριφύλλι ετησίως. Μόνο το 2011, η χώρα μας εισήγαγε 400.000 τόνους μεταλλαγμένης σόγιας που προορίζονταν για ζωοτροφή στα ζώα που παράγουν βασικά προϊόντα της διατροφής μας, όπως το γάλα, τα αυγά και το κρέας! Οι εισαγωγές ζωοτροφών εν μέσω οικονομικής κρίσης, είναι μία παράλογη και καταστροφική σπατάλη. Τα «ταπεινά» ψυχανθή της ελληνικής γης, όπως το κουκί, το ρεβίθι, το μπιζέλι και το λούπινο, είναι από τις πιο θρεπτικές τροφές όχι μόνο για τον άνθρωπο, αλλά και για τα ζώα. Μπορούν να αντικαταστήσουν επάξια την εισαγόμενη σόγια στις ζωοτροφές, με πολλαπλά οφέλη για τους αγρότες, την οικονομία, το περιβάλλον και την υγεία μας. ( Από την Greenpeace)
2.7 Η ανεργία σύμφωνα με τον προϋπολογισμό αναμένεται να αυξηθεί περαιτέρω και να ανέλθει σε 22,4% (24,7% στο προσχέδιο), κυρίως λόγω κάμψης της οικονομικής δραστηριότητας. Με ύφεση της τάξης του 4,5% και χωρίς δημόσιες επενδύσεις, αλλά και αμφίβολες ιδιωτικές επενδύσεις το σενάριο αυτό φαίνεται αισιόδοξο. Εξάλλου σε διάφορες μελέτες που γίνονται (ΙΝΕ ΓΣΕΕ) το ποσοστό ανεργίας εκτιμάται στο 27-28% για το 2013.
Ένα τέτοιο ποσοστό ανεργίας σημαίνει ότι ελληνικές οικογένειες θα βρεθούν χωρίς δυνατότητα να καλύψουν τις βασικές ανάγκες διαβίωσης σε θέρμανση και διατροφή. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση είναι πράγματι αντικοινωνική η μείωση του ποσού του προϋπολογισμού που δίδεται για τα επιδόματα ανεργίας. Αντίθετα η συνδυαστική επίδραση αυξημένων ποσών προϋπολογισμού προοριζόμενα για επιδόματα μαζί με την ταχύτατη προώθηση των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης (κατάρτιση, επιδότηση της απασχόλησης κ.λ.π) θα ανακουφίσει χειμαζόμενους ανθρώπους.
Μέσω της αντιμετώπισης της ύφεσης, της προώθησης της ανάπτυξης και της αναβάθμισης των προσόντων του ανθρώπινου δυναμικού θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της ανεργίας και θα δημιουργούνται θέσεις εργασίας με διατηρησιμότητα και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Για την προώθηση τέτοιων αναπτυξιακών και κοινωνικών πολιτικών είναι αναγκαίο να υπάρχει ένα περισσότερο ενισχυμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. (Ασημίνα Ξυροτύρη, βουλευτής ΔΗΜΑΡ)
Τρίτον, η δημιουργία ενός σταθερού φορολογικού πλαισίου με μακροχρόνιο ορίζοντα, η απλοποίηση του φορολογικού κώδικα, η αύξηση της διαφάνειας, η ανεξαρτητοποίηση της φορολογικής διοίκησης από πολιτικές παρεμβάσεις και η μείωση του γραφειοκρατικού κόστους.
3.1 Η οικονομία αναμένει το νέο φορολογικό σύστημα. Αλλά κανένα σύστημα όσο σοφό και αν είναι δεν μπορεί να αντισταθεί στις διαθέσεις των ανθρώπων. Η επαναστατική κίνηση να αντικατασταθούν όλοι οι διοικητές των εφοριών ανεστάλη. Γιατί; Η επιταγή της τρόικα να ελέγχονται δειγματοληπτικά κάθε χρόνο τα περιουσιακά στοιχεία των εφοριακών θα εφαρμοστεί;
3.2 Ήδη οι πολίτες πρέπει να δίνουν μάχη για να πάρουν μια απόδειξη. Η καινοτομία της εισαγωγής του πλαστικού χρήματος έτσι ώστε όλες οι συναλλαγές να γίνονται μέσω πιστωτικής κάρτας με άμεση απόδοση του ΦΠΑ στο κράτος και άμεση καταχώριση του ποσού στο λογαριασμό των συναλλασσομένων δεν φαίνεται να προχωράει.
3.3 Η Ελλάδα έχει αναλάβει ήδη από το πρώτο μνημόνιο την υποχρέωση να ιδρύσει ένα νέο σώμα αδιάφθορων ελεγκτών που να μην είναι μέλη του ήδη υπάρχοντος συστήματος. Διαβάζουμε ότι τα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση ότι είναι ασήμαντα. Γιατί;
3.4 160.000 υποθέσεις ύψους πολλών δις Ευρώ παραγράφονται με τη λήξη του 2012. Η διοίκηση παραδοσιακά κάνει χατίρια προς τους μεγάλους φορολογούμενους, φυσικά με το αζημίωτο. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των 180 υπεράκτιων εταιριών ακινήτων ( υπόθεση Κρανιδίου) που παραπέμφθηκαν στο Διαπεριφερειακό Ελεγκτικό Κέντρο που διαθέτει όμως μόνο 30 ελεγκτές. Θα δοθεί παράταση της παραγραφής; Αλλά και να δοθεί έχει σκοπό το ελληνικό κράτος πέρα από δηλώσεις να κάνει ελέγχους και να μαζέψει τη φορολογητέα ύλη άμεσα; Τουλάχιστον τόσο άμεσα όσο έκοψε μισθούς και συντάξεις;
Τέταρτον, η ταχεία εφαρμογή των νόμων που ψηφίζονται και των αποφάσεων που λαμβάνονται.
4.1 Το κρατικιστικό μοντέλο κοινωνίας που οικοδομήσαμε πρέπει να καταστραφεί και όχι να μεταρρυθμιστεί. Όλες οι κρατικές υπηρεσίες πρέπει να επανιδρυθούν και να στελεχωθούν με νέους ικανούς ανθρώπους που βρίσκονται τώρα στην ανεργία ή ασφυκτιούν στο περιθώριο των διεφθαρμένων δομών της δημόσιας διοίκησης. Χρειαζόμαστε τους άριστους και πρέπει να τους βρούμε. Το ζήτημα δεν είναι μεγάλο ή μικρό κράτος, αλλά κράτος αποτελεσματικό, διαφανές, ευέλικτο και αντιγραφειοκρατικό. Όταν ένας αλλοδαπός θέλει 10 θεωρημένα έγγραφα για να γράψει το παιδί σε ένα ΕΠΑΛ είναι δυνατό να ελπίζουμε σε ανάκαμψη;
4.2 Θα διαλυθούν κάποτε οι άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες; Θα απολυθούν οι επίορκοι και οι δήθεν ψυχασθενείς; Θα απαλλαγούν υπηρεσίες από πλεονάζον προσωπικό και θα στελεχωθούν άλλες που έχουν ανάγκη; Θα ολοκληρωθεί επιτέλους η απογραφή των ΔΥ; Θα βρεθούν όσοι και όσες δεν έχουν αντικείμενο εργασίας λόγω της αδυναμίας των επιμέρους διευθύνσεων να διαχειριστούν ορθολογικά το προσωπικό τους; Θα απολυθούν όσοι προσλήφθηκαν τα τελευταία χρόνια εκτός ΑΣΕΠ; Θα αντικατασταθούν με διαφανείς διαδικασίες όσοι απολυθούν, από τη δεξαμενή των ανέργων εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο;
4.3 Η αξιολόγηση των ΔΥ θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα και να είναι ουσιαστική Αναμένουμε τα κριτήρια και τον τρόπο επιλογής των αξιολογητών. Αν είναι να γίνει προσχηματικά καλύτερα να λείπει. Αλλά δεν αρκεί να ελεγχθούν μόνο οι εργαζόμενοι. Πρέπει να αξιολογηθούν τα συστήματα διοίκησης και ελέγχου, οι επικεφαλείς όλων των υπηρεσιών, το έργο όλων των διευθύνσεων, συλλογικά και ατομικά.
Πέμπτον, η δημιουργία κλίματος κοινωνικής συναίνεσης.
5.1 Παρόλη τη δυσπιστία της κοινωνίας για την αποτελεσματικότητα των μέτρων, παρόλη την εσωτερική βάρβαρη υποτίμηση, παρόλες τις προκαταλήψεις που αναφέραμε, η πλειοψηφία των πολιτών παρακολουθεί με προσμονή τις εξελίξεις. Οι φήμες για μηδενισμό των επιτοκίων δανεισμού ή γενναίου κουρέματος του χρέους δίνουν ελπίδες βιωσιμότητας. Στο φινάλε δεν υπάρχει και κανένα άλλο αξιόπιστο σχέδιο σωτηρίας στο τραπέζι πέρα από ανοησίες περί επαναφοράς των μισθών και των συντάξεων στο 2009 με ένα νομοθέτημα, σε ένα άρθρο. Ο κόσμος της εργασίας δεν είναι αφελής, έστω και αν βολεύεται στην ιδέα ότι κάποιοι έχουν το μαγικό ραβδί που εμφανίζει χρήματα από το πουθενά.
Υπάρχει όμως ένας ισχυρότατος εσωτερικός «εχθρός» που θα κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να ανατρέψει την πορεία προς την εξυγίανση και τον ορθολογισμό. Είναι οι παντός είδους συντεχνίες και κάστες που αντιλαμβάνονται ότι τα ψωμιά τους είναι μετρημένα. Τις παρακολουθούμε να δίνουν το νυν υπέρ πάντων αγώνα για να απομακρύνουν την πιθανότητα δημιουργίας κλίματος κοινωνικής συναίνεσης. Είτε στο στενό δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ , είτε στα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία, είτε στο χώρο της επιχειρηματικότητας, οι ευνοούμενοι του παρελθόντος δίνουν τη μάχη, ευτυχώς χωρίς ευρεία κοινωνική νομιμοποίηση. Οι εκδηλώσεις βίας στις οποίες καταφεύγουν αποδεικνύει και την αδυναμία τους. Είναι όμως ακόμα επικίνδυνοι γιατί είναι ισχυροί. Η ισχύς τους πολλαπλασιάζεται από μερίδες του πολιτικού συστήματος που ακόμα ελπίζουν ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε και αλλιώς, δηλαδή όπως τους βολεύει.
5.2 Παρακολουθούμε παράγοντες των κυβερνητικών κομμάτων να στηρίζουν ακόμα παράλογα συντεχνιακά προνόμια όπως αυτά των δικηγόρων, των δικαστικών, των υπαλλήλων της βουλής, των μηχανικών ή των δημοσιογράφων. Να αντιστέκονται στην ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων. Να αποκρύπτουν τις λίστες των φοροφυγάδων. Θα τους δούμε και προσεχώς να αποπειρώνται να διοχετεύσουν τα χρήματα της βοήθειας «καταλλήλως». Οι παράγοντες αυτοί αρνούνται να ενταχθούν στην υπόθεση σωτηρίας της χώρας και πρέπει να απομακρυνθούν από την κυβέρνηση στον επόμενο ανασχηματισμό.
Οι «αστικές» πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα είναι υποχρεωμένες να συμπλεύσουν με τους δανειστές ώστε να διασώσουν το σύστημα του οποίου ηγούνται. Ωστόσο ακόμα και μετά από τρία μνημόνια δείχνουν συχνά ανίκανες να ξεφύγουν από το παρελθόν τους. Η παγιωμένη αντίληψη που έχουν για το «πολιτικό κόστος» τις οδηγεί αντανακλαστικά στην υπεράσπιση των μικροσυμφερόντων και τους αποκρύβει το μεγάλο κάδρο, που είναι αυτό της σωτηρίας της καπιταλιστικής οικονομίας σε ευρωπαϊκό περιβάλλον στην οποία φαίνονται να πιστεύουν. Το λόμπυ της δραχμής υπάρχει, αλλά δεν είναι ισχυρό.
Η εφαρμογή των ψηφισμένων διοικητικών μεταρρυθμίσεων, οι ιδιωτικοποιήσεις, ο περιορισμός της σπατάλης, η ορθολογική αξιοποίηση των δημόσιων πόρων είναι ακόμα ζητούμενα, μέσα στο χάος αυτής της δημόσιας διοίκησης. Στους επόμενους μήνες θα παρακολουθήσουμε μια απέλπιδα προσπάθεια να γίνουν όσα προβλέπονται, λειψά και μίζερα, ώστε να διασωθούν κάποια από τα προνόμια των παρακεντέδων της εξουσίας. Ελπίζουμε ότι οι φύλακες, εγχώριοι και ξένοι, θα είναι παρόντες και αποτελεσματικοί.
5.3 Ορκισμένος εχθρός των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων είναι και τα πολιτικά άκρα. Τα κόμματα της ακροδεξιάς και της οπισθοδρομικής, δήθεν αντισυστημικής, Αριστεράς. Αντιλαμβάνονται ότι ο εθνολαϊκισμός έχει πέραση σε εποχές κρίσης, σπεκουλάρουν πάνω στην δομική έλλειψη Παιδείας και Ευρωπαϊκής κουλτούρας και αποκομίζουν πολιτικά οφέλη. Δεν προτείνουν απολύτως τίποτα, ούτε ένα υποτυπώδες σχέδιο διαφορετικής πορείας. Υποστηρίζουν όμως άκριτα κάθε διαμαρτυρία, δίκαιη ή άδικη, θέτουν παράλογα και μαξιμαλιστικά αιτήματα, υποδαυλίζουν τη βία, αναζητούν πολιτικά κέρδη αποκλειστικά στο πεδίο της επικοινωνίας. Παίρνουν παράλογα ρίσκα, ποντάροντας όχι απλά στην αποτυχία της κυβέρνησης, αλλά στην κατάρρευση της χώρας τους την οποία όμως κατά βάθος απεύχονται. Γιατί ξέρουν ότι αν αναλάβουν μια χώρα χρεοκοπημένη είναι αδύνατο να την οδηγήσουν κάπου με ασφάλεια μέσα σε τόσο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον. Τα ποσοστά των προτιμήσεων που σήμερα καρπώνονται, θα εξανεμιστούν σε συνθήκες γενικευμένης ανομίας. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ παλινωδεί συνεχώς μεταξύ μιας πιο θεσμικής και σοβαρής στάσης και ενός έξαλλου αντικυβερνητισμού και φιλοσυντεχνιασμού που είναι αποτέλεσμα των εσωτερικών του διαφορών και του μικρού ειδικού βάρους των βασικών του στελεχών. Το δυστύχημα είναι ότι μια τέτοια Αριστερά, ως αξιωματική αντιπολίτευση, δυναμιτίζει το κλίμα κοινωνικής συναίνεσης, και δεν συμμετέχει στην αναζήτηση λύσεων ως όφειλε. Βοηθά όμως στην απαξίωση του Αριστερού Λαϊκισμού ως πολιτικού ρεύματος και αυτό είναι θετικό.
5.4 Τι απομένει; Οι μειοψηφικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, της σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελευθερισμού που μάχονται στο πλευρό των όποιων μεταρρυθμιστικών κυβερνητικών δυνάμεων. Στο πλευρό του Στουρνάρα, του Χατζηδάκη και του Μανιτάκη. Δεν αποδέχονται άκριτα τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, δεν διστάζουν να αντισταθούν στις εκδηλώσεις του κυβερνητικού δεξιού λαϊκισμού, τις οπισθοδρομήσεις και τους δισταγμούς. Πατούν στη γη και ξέρουν ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή από αυτήν την κυβέρνηση. Υπάρχουν όμως άπειρες δυνατότητες βελτίωσής της. Κατέκτησαν ήδη μια σημαντική νίκη στα ΑΕΙ και ΤΕΙ με την επιτυχή ολοκλήρωση της ψηφοφορίας για τα συμβούλια διοίκησης. Ο λόγος τους πείθει ολοένα και ευρύτερα στρώματα νουνεχών ανθρώπων. Είναι οργανωμένες σε μικρά διάσπαρτα σχήματα, αλλά η απαίτηση για κάτι ευρύτερο και μεγάλο, συνεχώς αυξάνεται. Είναι οι μόνες δυνάμεις που αναζητούν λύσεις σε πεδία άγνωστα για τα ελληνικά πολιτικά δεδομένα. Είναι εργαστήρια σκέψης. Είναι η ελπίδα του αριστερού φιλελευθερισμού.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)