Κυριακή 13 Μαΐου 2012
SARKOFRANCE - Saison 2: SAISON 1
SARKOFRANCE - Saison 2: SAISON 1: Chaque samedi, une chronique de la semaine de Sarkofrance a fait la synthèse des jours écoulés et ce, du 7 mai 2007 au 6 mai 2012: Saison...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Ανασφάλιστα Ι.Χ.: Πώς να γλιτώσετε πρόστιμα και πο...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Ανασφάλιστα Ι.Χ.: Πώς να γλιτώσετε πρόστιμα και πο...: Οσοι ιδιοκτήτες οχημάτων κυκλοφορούν με ανασφάλιστα Ι.Χ, μοτοσυκλέτες, φορτηγά ή οποιοδήποτε άλλο όχημα, έχουν ένα και μοναδικό τρόπο για να...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Τέλος στις δωρεάν πλαστικές σακούλες των καταστημά...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Τέλος στις δωρεάν πλαστικές σακούλες των καταστημά...: Σε «τροχιά» καταπολέμησης των πλαστικών σακούλων κινείται η Κομισιόν και γενικότερα η Ευρώπη μέσα από την απαγόρευση της δωρεάν διανομής το...
SARKOFRANCE - Saison 2: Les adieux de Sarkozy: la mise en scène jusqu'au b...
SARKOFRANCE - Saison 2: Les adieux de Sarkozy: la mise en scène jusqu'au b...: Nous étions déçus. Nous croyions qu'il allait avoir quelques mots pour son départ. Il n'en sera rien. Ses mots d'adieu, il les a gardé pour ...
«Δυνατή μια καλή σχέση» Βήματα προσέγγισης Μέρκελ προς Ολάντ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 12 Μαΐου 2012 Τελευταία ενημέρωση: 12/05/2012 20:15 Web-Only
Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε το Σάββατο στο εβδομαδιαίο διάγγελμά της ότι θεωρεί δυνατή την επίτευξη μιας σταθερής σχέσης με τον εκλεγμένο πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, αν και η ίδια είχε στηρίξει στις εκλογές τον απερχόμενο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί.
Ερωτώμενη για την πιθανότητα μιας σταθερής εταιρικής σχέσης με τον γάλλο πρόεδρο η Μέρκελ απάντησε: «Ναι, αυτό πιστεύω, δεδομένου ότι γνωρίζουμε, από την εποχή της ίδρυσης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ότι οι καλές γαλλογερμανικές σχέσεις είναι απλούστατα πολύ σημαντικές και για τις δύο χώρες».
Πρόκειται για ένα μήνυμα που είχε εκφράσει ήδη από την Παρασκευή ο εκπρόσωπος της Γερμανίδας καγκελάριου, Στέφεν Ζάιμπερτ. «Η καγκελάριος προσδοκά μια στενή και φιλική συνεργασία με τον νέο Γάλλο πρόεδρο» είχε πει ο Ζάιμπερτ.
Αναφερόμενος στην επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ στο Βερολίνο την Τετάρτη, ο εκπρόσωπος της Ανγκ.Μέρκελ δήλωσε ότι σε αυτή τη συνάντηση δεν θα ληφθούν αποφάσεις σχετικά με την κρίση στην ευρωζώνη, αλλά τόνισε ότι αποτελεί μια συνάντηση γνωριμίας, «ένα πρώτο ραντεβού».
O Πιερ Μοσκοβισί, σύμβουλος του Φρανσουά Ολάντ, δήλωσε ότι είναι σίγουρος πως είναι δυνατό να υπάρξουν «συμβιβασμοί» μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης στην ευρωζώνη.
«Η γαλλογερμανική φιλία, όπως γνωρίζουμε, ξεπερνά τις πολιτικές αλλαγές [...] Δεν είναι πάντα εύκολο, πρέπει να βρούμε κοινά σημεία, να καταλήξουμε σε νέους συμβιβασμούς, όμως ελπίζω ότι αυτό θα γίνει όπως πάντα» επεσήμανε ο Μοσκοβισί όταν ρωτήθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο BFMTV για τις δηλώσεις της Μέρκελ ότι πιστεύει σε μια «σταθερή» εταιρική σχέση με τον Ολάντ.
«Πιστεύω ότι το σημαντικό είναι να συναντηθούν, να συζητήσουν, να μιλήσουν ειλικρινά, να ανταλλάξουν απόψεις και μετά μπορούμε να προχωρήσουμε» πρόσθεσε ο βουλευτής.
Ο Ολάντ αναλαμβάνει τα καθήκοντα του προέδρου της Γαλλίας την Τρίτη και την ίδια ημέρα το απόγευμα αναμένεται να συναντηθεί με την Μέρκελ.
Στο πρόγραμμα της πρώτης τους συνάντησης, που πραγματοποιείται με φόντο την κρίση στην ευρωζώνη, περιλαμβάνονται ένα δείπνο εργασίας και μια συνέντευξη Τύπου.
Οι δύο ηγέτες θα έχουν συνάντηση εργασίας στις 18.30 (ώρα Βερολίνου) την Τετάρτη και στις 19.45 θα ακολουθήσει κοινή συνέντευξη Τύπου.
Η Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε, επίσης, ότι το Βερολίνο χρειάζεται την Ευρώπη και τόνισε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αρκετά ισχυρή για να ξεπεράσει την κρίση.
«Στη Γερμανία ζουν 80 εκατομμύρια άνθρωποι, είμαστε η μεγαλύτερη χώρα (στην ΕΕ). Όμως αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι μεγαλύτερο στον κόσμο χρειαζόμαστε περισσότερους από εμάς και μόνο. Για αυτό η ΕΕ, με τους 500 εκατομμύρια κατοίκους της, είναι απλούστατα ένα πολύ, πολύ καλό πράγμα» είπε η Μέρκελ.
Η καγκελάριος υποστήριξε ότι η Ευρώπη έχει ισχυροποιηθεί χάρη στις κοινές αντιλήψεις των χωρών για τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου, της θρησκείας και των μετακινήσεων.
Ερωτώμενη για την πιθανότητα μιας σταθερής εταιρικής σχέσης με τον γάλλο πρόεδρο η Μέρκελ απάντησε: «Ναι, αυτό πιστεύω, δεδομένου ότι γνωρίζουμε, από την εποχή της ίδρυσης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ότι οι καλές γαλλογερμανικές σχέσεις είναι απλούστατα πολύ σημαντικές και για τις δύο χώρες».
Πρόκειται για ένα μήνυμα που είχε εκφράσει ήδη από την Παρασκευή ο εκπρόσωπος της Γερμανίδας καγκελάριου, Στέφεν Ζάιμπερτ. «Η καγκελάριος προσδοκά μια στενή και φιλική συνεργασία με τον νέο Γάλλο πρόεδρο» είχε πει ο Ζάιμπερτ.
Αναφερόμενος στην επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ στο Βερολίνο την Τετάρτη, ο εκπρόσωπος της Ανγκ.Μέρκελ δήλωσε ότι σε αυτή τη συνάντηση δεν θα ληφθούν αποφάσεις σχετικά με την κρίση στην ευρωζώνη, αλλά τόνισε ότι αποτελεί μια συνάντηση γνωριμίας, «ένα πρώτο ραντεβού».
O Πιερ Μοσκοβισί, σύμβουλος του Φρανσουά Ολάντ, δήλωσε ότι είναι σίγουρος πως είναι δυνατό να υπάρξουν «συμβιβασμοί» μεταξύ Παρισιού και Βερολίνου σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης στην ευρωζώνη.
«Η γαλλογερμανική φιλία, όπως γνωρίζουμε, ξεπερνά τις πολιτικές αλλαγές [...] Δεν είναι πάντα εύκολο, πρέπει να βρούμε κοινά σημεία, να καταλήξουμε σε νέους συμβιβασμούς, όμως ελπίζω ότι αυτό θα γίνει όπως πάντα» επεσήμανε ο Μοσκοβισί όταν ρωτήθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο BFMTV για τις δηλώσεις της Μέρκελ ότι πιστεύει σε μια «σταθερή» εταιρική σχέση με τον Ολάντ.
«Πιστεύω ότι το σημαντικό είναι να συναντηθούν, να συζητήσουν, να μιλήσουν ειλικρινά, να ανταλλάξουν απόψεις και μετά μπορούμε να προχωρήσουμε» πρόσθεσε ο βουλευτής.
Ο Ολάντ αναλαμβάνει τα καθήκοντα του προέδρου της Γαλλίας την Τρίτη και την ίδια ημέρα το απόγευμα αναμένεται να συναντηθεί με την Μέρκελ.
Στο πρόγραμμα της πρώτης τους συνάντησης, που πραγματοποιείται με φόντο την κρίση στην ευρωζώνη, περιλαμβάνονται ένα δείπνο εργασίας και μια συνέντευξη Τύπου.
Οι δύο ηγέτες θα έχουν συνάντηση εργασίας στις 18.30 (ώρα Βερολίνου) την Τετάρτη και στις 19.45 θα ακολουθήσει κοινή συνέντευξη Τύπου.
Η Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε, επίσης, ότι το Βερολίνο χρειάζεται την Ευρώπη και τόνισε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αρκετά ισχυρή για να ξεπεράσει την κρίση.
«Στη Γερμανία ζουν 80 εκατομμύρια άνθρωποι, είμαστε η μεγαλύτερη χώρα (στην ΕΕ). Όμως αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι μεγαλύτερο στον κόσμο χρειαζόμαστε περισσότερους από εμάς και μόνο. Για αυτό η ΕΕ, με τους 500 εκατομμύρια κατοίκους της, είναι απλούστατα ένα πολύ, πολύ καλό πράγμα» είπε η Μέρκελ.
Η καγκελάριος υποστήριξε ότι η Ευρώπη έχει ισχυροποιηθεί χάρη στις κοινές αντιλήψεις των χωρών για τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου, της θρησκείας και των μετακινήσεων.
FIMOTRO: ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ...
FIMOTRO: ΚΑΘΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ...: ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΙΑ Φοβερή σκηνή. Οι διαπιστευμένοι πολιτικοί συντάκτες κάθισαν στο πάτωμα και ορ...
FIMOTRO: ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ - ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ...
FIMOTRO: ΠΡΩΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ - ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ...: Aπό το : enimerosi24.gr Ανακατατάξεις από το «Θέμα» και κάτω, που εξακολουθεί να έχει την πρωτιά στη σειρά των κυριακάτικων εφημερίδων, με ...
«Μπράβο» Ρεν στην Ισπανία 2012-05-13 19:20:10
Την ικανοποίησή του για την απόφαση της Ισπανίας να μεταρρυθμίσει τον τραπεζικό τομέα της εξέφρασε ο Επίτροπος Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Όλι Ρεν. «Οι ενέργειες αυτές θα διασκορπίσουν τις αμφιβολίες για τη σταθερότητα του τραπεζικού τομέα της Ισπανίας», αναφέρει ο Ρεν στην ανακοίνωσή του, στην οποία χαρακτηρίζει τα μέτρα «αναγκαία». «Μια άμεση και βαθιά μεταρρύθμιση του τραπεζικού τομέα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της απάντησης της Ισπανίας στην κρίση», προσθέτει ο Ευρωπαίος επίτροπος.
Τα νέα μέτρα εγκρίθηκαν από την ισπανική κυβέρνηση την Παρασκευή. Μεταξύ άλλων οι τράπεζες καλούνται να διαγράψουν από τον ισολογισμό τους τα πιθανών προβληματικά δάνεια για ακίνητα και τις συναφείς απαιτήσεις τους και να εγγυηθούν νέο μετοχικό κεφάλαιο, ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ.
TreloKouneli
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καμμένος: Ο Παπούλιας λειτουργεί καθ’ υπόδειξη της Τρόικας και είναι υπόλογος απέναντι στους πολίτες…,
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΗΣ WILLIAMS (VIDEOS & PHOTOS)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOW
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΜΑΛΝΤΟΝΑΔΟ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ! *ΒΙΝΤΕΟ*
ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ: ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ! ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ
Φθιώτιδα: Μπράβο σε όσους βοήθησαν να σωθεί η τραυματισμένη χελώνα careta- careta
ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ Ο ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Χωρίς χρόνο, χωρίς σχέδιο
Σοβαρευτείτε! Είπαμε να βγάλουμε Πρωθυπουργό και όχι γλάστρα Αβραμόπουλο!
Κληρονομική η νευρική ανορεξία
Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 0-0 α' μέρος
Ανατροπή στα Σκόπια
Τα νέα μέτρα εγκρίθηκαν από την ισπανική κυβέρνηση την Παρασκευή. Μεταξύ άλλων οι τράπεζες καλούνται να διαγράψουν από τον ισολογισμό τους τα πιθανών προβληματικά δάνεια για ακίνητα και τις συναφείς απαιτήσεις τους και να εγγυηθούν νέο μετοχικό κεφάλαιο, ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ.
TreloKouneli
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Καμμένος: Ο Παπούλιας λειτουργεί καθ’ υπόδειξη της Τρόικας και είναι υπόλογος απέναντι στους πολίτες…,
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΚΡΗΞΗ ΣΤΟ ΓΚΑΡΑΖ ΤΗΣ WILLIAMS (VIDEOS & PHOTOS)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ NEWSNOW
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΡΙΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΗΡΕ Ο ΜΑΛΝΤΟΝΑΔΟ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ! *ΒΙΝΤΕΟ*
ΝΙΚΟΠΟΛΙΔΗΣ: ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ! ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟΝ ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ
Φθιώτιδα: Μπράβο σε όσους βοήθησαν να σωθεί η τραυματισμένη χελώνα careta- careta
ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ Ο ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Χωρίς χρόνο, χωρίς σχέδιο
Σοβαρευτείτε! Είπαμε να βγάλουμε Πρωθυπουργό και όχι γλάστρα Αβραμόπουλο!
Κληρονομική η νευρική ανορεξία
Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ 0-0 α' μέρος
Ανατροπή στα Σκόπια
Οδυνηρή ήττα για τους Χριστιανοδημοκράτες στη Β. Ρηνανία-Βεστφαλία Οι Σοσιαλδημοκράτες φαίνεται να συγκεντρώνουν ποσοστό 39% έναντι 26% που λαμβάνουν οι Χριστιανοδημοκράτες (από το 35% των εκλογών του 2010), το χειρότερο αποτέλεσμα στο κρατίδιο από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. "Η" Online 13/5 19:49
Ήττα για τους Χριστιανοδημοκράτες, δείχνει το exit poll που μετέδωσε νωρίτερα το κρατικό δίκτυο ARD στις τοπικές εκλογές της Β. Ρηνανίας Βεστφαλίας. Οι Σοσιαλδημοκράτες φαίνεται να συγκεντρώνουν ποσοστό 39% έναντι 26% που λαμβάνουν οι Χριστιανοδημοκράτες (από το 35% των εκλογών του 2010), το χειρότερο αποτέλεσμα στο κρατίδιο από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τη ίδια στιγμή οι Πράσινοι, φαίνεται να λαμβάνουν ποσοστό 12%.
Οι Σοσιαλδημοκράτες μαζί με τους Πράσινους διατηρούν την πλειοψηφία στο κρατίδιο και σε πολιτικό επίπεδο τη «νομιμοποίηση» να εντείνουν τις πιέσεις στη Γερμανίδα καγκελάριο κατά των μέτρων λιτότητας που προωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η στάση των ψηφοφόρων της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας έρχεται σε συνέχεια του μηνύματος που έβγαλαν οι κάλπες σε Γαλλία και Ελλάδα, και οι αναλυτές διαβλέπουν απόρριψη της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας που προκρίνει η Άνγκελα Μέρκελ ως μόνη λύση στην κρίση χρέους.
Η αναμέτρηση της Κυριακής δεν μεταβάλλει την ισορροπία δυνάμεων στη Γερμανία, όμως στέλνει ηχηρό μήνυμα εν όψει των ομοσπονδιακών εκλογών του 2013.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των exit poll που μετάδωσαν τα τηλεοπτικά δίκτυα ARD και ZDF, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) συγκεντρώνουν ποσοστό 38% με 39% των ψήφων, διασφαλίζοντας τον έλεγχο της περιφερειακής Βουλής μαζί με τους Πρασίνους που βρίσκονται κοντά στο 12%.
Η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίδας καγκελαρίου φαίνεται να συγκεντρώνει μόλις το 26% των ψήφων. Εφόσον το ποσοστό αυτό επαληθευθεί και από τα επίσημα αποτελέσματα, θα αποτελεί κατάρρευση για το κόμμα, που το 2010 είχε καταγράψει 35%, καθώς και ιστορικό χαμηλό από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), το κόμμα που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό της Μέρκελ, φαίνεται να καταφέρνει να μπει στο περιφερειακό κοινοβούλιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, παρόλο που καταποντίζεται τους τελευταίες μήνες σε εθνικό επίπεδο.
Παράλληλα, το Κόμμα των Πειρατών δείχνει να συνεχίζει την επιτυχή του πορεία και κερδίζει βάσει των exit poll έδρες στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, το τέταρτο κατά σειρά γερμανικό κρατίδιο.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι σχημάτιζαν στο κρατίδιο αυτό μια κυβέρνηση μειοψηφίας με επικεφαλής την Χανελόρε Κραφτ.
Ο Νόρμπερτ Ρέτγκεν, επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και φερόμενος διάδοχος της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία του κόμματος, παραιτήθηκε από τη θέση του έπειτα από την εκλογική συντριβή.
Λίγα λεπτά μετά το κλείσιμο της κάλπης, ο Ρέτγκεν, που διεκδίκησε ανεπιτυχώς την πρωθυπουργία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, αποδέχθηκε την προσωπική του ήττα, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος, και ανακοίνωσε ότι παραιτείται από την ηγεσία του κόμματος.
Οι Σοσιαλδημοκράτες μαζί με τους Πράσινους διατηρούν την πλειοψηφία στο κρατίδιο και σε πολιτικό επίπεδο τη «νομιμοποίηση» να εντείνουν τις πιέσεις στη Γερμανίδα καγκελάριο κατά των μέτρων λιτότητας που προωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η στάση των ψηφοφόρων της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας έρχεται σε συνέχεια του μηνύματος που έβγαλαν οι κάλπες σε Γαλλία και Ελλάδα, και οι αναλυτές διαβλέπουν απόρριψη της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας που προκρίνει η Άνγκελα Μέρκελ ως μόνη λύση στην κρίση χρέους.
Η αναμέτρηση της Κυριακής δεν μεταβάλλει την ισορροπία δυνάμεων στη Γερμανία, όμως στέλνει ηχηρό μήνυμα εν όψει των ομοσπονδιακών εκλογών του 2013.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των exit poll που μετάδωσαν τα τηλεοπτικά δίκτυα ARD και ZDF, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) συγκεντρώνουν ποσοστό 38% με 39% των ψήφων, διασφαλίζοντας τον έλεγχο της περιφερειακής Βουλής μαζί με τους Πρασίνους που βρίσκονται κοντά στο 12%.
Η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίδας καγκελαρίου φαίνεται να συγκεντρώνει μόλις το 26% των ψήφων. Εφόσον το ποσοστό αυτό επαληθευθεί και από τα επίσημα αποτελέσματα, θα αποτελεί κατάρρευση για το κόμμα, που το 2010 είχε καταγράψει 35%, καθώς και ιστορικό χαμηλό από την εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP), το κόμμα που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό της Μέρκελ, φαίνεται να καταφέρνει να μπει στο περιφερειακό κοινοβούλιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, παρόλο που καταποντίζεται τους τελευταίες μήνες σε εθνικό επίπεδο.
Παράλληλα, το Κόμμα των Πειρατών δείχνει να συνεχίζει την επιτυχή του πορεία και κερδίζει βάσει των exit poll έδρες στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, το τέταρτο κατά σειρά γερμανικό κρατίδιο.
Τα τελευταία δύο χρόνια οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Πράσινοι σχημάτιζαν στο κρατίδιο αυτό μια κυβέρνηση μειοψηφίας με επικεφαλής την Χανελόρε Κραφτ.
Ο Νόρμπερτ Ρέτγκεν, επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και φερόμενος διάδοχος της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στην ηγεσία του κόμματος, παραιτήθηκε από τη θέση του έπειτα από την εκλογική συντριβή.
Λίγα λεπτά μετά το κλείσιμο της κάλπης, ο Ρέτγκεν, που διεκδίκησε ανεπιτυχώς την πρωθυπουργία της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, αποδέχθηκε την προσωπική του ήττα, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος, και ανακοίνωσε ότι παραιτείται από την ηγεσία του κόμματος.
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Επιστροφή στη δραχμή; Τι σημαίνει για καταθέσεις κ...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Επιστροφή στη δραχμή; Τι σημαίνει για καταθέσεις κ...: Εντονη ανησυχία έχουν προκαλέσει σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, καθώς αρκετοί αξιωματούχοι από την Ευρώπη ...
Πρόντι: Αν βγεί η Ελλάδα από το ευρώ, σαν χάρτινος πύργος θα καταρρεύσουν και άλλες χώρες Κόσμος Οικονομία
«Σαν χάρτινος πύργος θα αρχίσουν να καταρρέουν και οι άλλες χώρες, αν η Ελλάδα βγει από το ευρώ», δήλωσε ο Ιταλός πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ρομάνο Πρόντι, σε συνέδριο που οργανώθηκε στην Φλωρεντία.
Σύμφωνα με τον Πρόντι, η Ευρώπη γεννήθηκε με βάση την αλληλεγγύη, για να λαμβάνονται υπόψη τα προβλήματα όλων. Το να εγκαταλειφθεί η ενότητα είναι μια τεράστια οπισθοχώρηση.
«Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόνο το 2% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ, σίγουρα πολύ λίγο. Αν όμως εξέλθει του κοινού νομίσματος, η κερδοσκοπία, αφού καταβροχθίσει την Αθήνα, θα συνεχίσει να πεινάει: θα φτάσει στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και στην συνέχεια στην Ιταλία και στην Γαλλία», πρόσθεσε ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν.
Τέλος, σε ότι αφορά την προσωπική του εμπειρία ως επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών, ο Ρομάνο Πρόντι, αφού αναγνώρισε ότι «η Ελλάδα πρέπει να βάλει τάξη στα δημοσιονομικά της».
«Οντως η χώρα αυτή παραποίησε τα στοιχεία της δημόσιας οικονομίας της, αλλά και οι Γάλλοι με τους Γερμανούς το επέτρεψαν. Όταν ήμουν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τους έλεγα ότι πρέπει να χτίσουμε ένα σύστημα ελέγχου. Και εκείνοι απαντούσαν: ούτε κατά διάνοια», υπογράμμισε ο Πρόντι.
Σύμφωνα με τον Πρόντι, η Ευρώπη γεννήθηκε με βάση την αλληλεγγύη, για να λαμβάνονται υπόψη τα προβλήματα όλων. Το να εγκαταλειφθεί η ενότητα είναι μια τεράστια οπισθοχώρηση.
«Η Ελλάδα αντιπροσωπεύει μόνο το 2% του ΑΕΠ της ζώνης του ευρώ, σίγουρα πολύ λίγο. Αν όμως εξέλθει του κοινού νομίσματος, η κερδοσκοπία, αφού καταβροχθίσει την Αθήνα, θα συνεχίσει να πεινάει: θα φτάσει στην Πορτογαλία, στην Ισπανία και στην συνέχεια στην Ιταλία και στην Γαλλία», πρόσθεσε ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν.
Τέλος, σε ότι αφορά την προσωπική του εμπειρία ως επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών, ο Ρομάνο Πρόντι, αφού αναγνώρισε ότι «η Ελλάδα πρέπει να βάλει τάξη στα δημοσιονομικά της».
«Οντως η χώρα αυτή παραποίησε τα στοιχεία της δημόσιας οικονομίας της, αλλά και οι Γάλλοι με τους Γερμανούς το επέτρεψαν. Όταν ήμουν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τους έλεγα ότι πρέπει να χτίσουμε ένα σύστημα ελέγχου. Και εκείνοι απαντούσαν: ούτε κατά διάνοια», υπογράμμισε ο Πρόντι.
Le suicide démographique du Japon
Le suicide démographique du Japon
La démographie est une science implacable et pour le Japon prolonger les courbes est terrifiant. Si le peuple japonais ne retrouve pas un élan vital, un désir de vie et un désir d'enfants, il va tout simplement disparaître.
Telle est la conclusion d'une étude menée par des scientifiques nippons et relayée par de nombreux médias, il n'y aura plus aucun enfant de moins de 15 ans au Japon en 3011, dans moins de 1000 ans... Sur une population de 127,7 millions d'habitants au Japon aujourd'hui, il y a seulement 16,6 millions d'enfants de moins de 14 ans. Le taux de natalité est de seulement 1,4 enfant par femme très loin des 2,1 enfants par femme en moyenne qui permet le strict renouvellement de la population.
La population japonaise devrait diminuer d'un tiers au cours du siècle à venir et aujourd'hui, plus de 20% des Japonais ont plus de 65 ans. Le fabricant de couches Unicharm a annoncé la semaine dernière avoir, pour la première fois de son histoire, vendu au Japon plus de produits pour adultes que pour bébés…
Des chercheurs de l'Université de la ville de Sendai, une ville durement touchée l'an dernier par le tsunami, expliquent que le peuple japonais est engagé dans une spirale d'autodestruction, son vieillissment s'accéllère et le nombre d'enfants ne cesse de se réduire. Pour alerter la population et le gouvernement, l'Université de la ville de Sendai vient de créer une horloge démographique. «En montrant ses chiffres, je veux que les gens pensent au problème de la chute de la natalité avec un sentiment d'urgence», explique le professeur Hiroshi Yoshida qui a mené l'étude.
Elle détaille notamment les raisons qui expliquent l'effondrement de la fécondité dans l'archipel. La première est économique. Le Japon est un pays où le coût de la vie et des études est extrêmement élevé. Une autre raison est le manque d'intérêt grandissant parmi la population masculine pour les relations avec les femmes et le fait que de nombreux hommes jeunes se réfugient dans le monde virtuel et les activités entre hommes.
L'idée de se marier et de fonder une famille semble présenter de moins en moins d'attrait pour les jeunes Japonais des deux sexes. Selon l'Association de planning familial japonaise, 36% des garçons ayant entre 16 et 19 ans, n'ont «aucun intérêt» pour le sexe.
Selon une autre étude menée par l'Institut national japonais sur la population et l'organisme de Sécurité sociale, un quart des personnes non mariées agées de trente ans et plus, hommes ou femmes, n'ont jamais eu de relations sexuelles. La même étude montre que 60% des hommes et 50% des femmes non mariés n'ont pas d'amis du sexe opposé.
La réponse la plus évidente au problème démographique du Japon serait de faire appel à une large échelle à de l'immigration. Mais les Japonais, très attachés à leurs particularismes culturels, y sont fermement opposés.
Devenez fan sur , suivez-nous sur
Nous recommandons:
Le monde arabe hait les femmes
Il serait temps de dire adieu au traitement de texte de Microsoft
Un nouveau calendrier maya découvert au Guatemala va bien au-delà de 2012
Est-ce tellement mieux d'élever ses enfants «à la française»?
La chute de la maison Yahoo
Ailleurs sur le web:
L’euro prêt à une cassure si les élections déclenchent des craintes de sortie de l’euro (DailyFX)
Test Forme : votre corps fait-il son âge ? (Marie Claire)
[?]
LU SUR...
The Japan Times
Bloomberg
Fox News
MSNBC
TOPICS
MONDE
japon
croissance démographique
démographie
population
vieillissement
natalité
fécondité
PARTAGER
LISIBILITÉ
> taille de la police
SLATE CONSEILLE
Le Japon est-il encore cool?
10.000 vols gratuits pour booster le tourisme japonais
La démographie est une science implacable et pour le Japon prolonger les courbes est terrifiant. Si le peuple japonais ne retrouve pas un élan vital, un désir de vie et un désir d'enfants, il va tout simplement disparaître.
Telle est la conclusion d'une étude menée par des scientifiques nippons et relayée par de nombreux médias, il n'y aura plus aucun enfant de moins de 15 ans au Japon en 3011, dans moins de 1000 ans... Sur une population de 127,7 millions d'habitants au Japon aujourd'hui, il y a seulement 16,6 millions d'enfants de moins de 14 ans. Le taux de natalité est de seulement 1,4 enfant par femme très loin des 2,1 enfants par femme en moyenne qui permet le strict renouvellement de la population.
La population japonaise devrait diminuer d'un tiers au cours du siècle à venir et aujourd'hui, plus de 20% des Japonais ont plus de 65 ans. Le fabricant de couches Unicharm a annoncé la semaine dernière avoir, pour la première fois de son histoire, vendu au Japon plus de produits pour adultes que pour bébés…
Des chercheurs de l'Université de la ville de Sendai, une ville durement touchée l'an dernier par le tsunami, expliquent que le peuple japonais est engagé dans une spirale d'autodestruction, son vieillissment s'accéllère et le nombre d'enfants ne cesse de se réduire. Pour alerter la population et le gouvernement, l'Université de la ville de Sendai vient de créer une horloge démographique. «En montrant ses chiffres, je veux que les gens pensent au problème de la chute de la natalité avec un sentiment d'urgence», explique le professeur Hiroshi Yoshida qui a mené l'étude.
Elle détaille notamment les raisons qui expliquent l'effondrement de la fécondité dans l'archipel. La première est économique. Le Japon est un pays où le coût de la vie et des études est extrêmement élevé. Une autre raison est le manque d'intérêt grandissant parmi la population masculine pour les relations avec les femmes et le fait que de nombreux hommes jeunes se réfugient dans le monde virtuel et les activités entre hommes.
L'idée de se marier et de fonder une famille semble présenter de moins en moins d'attrait pour les jeunes Japonais des deux sexes. Selon l'Association de planning familial japonaise, 36% des garçons ayant entre 16 et 19 ans, n'ont «aucun intérêt» pour le sexe.
Selon une autre étude menée par l'Institut national japonais sur la population et l'organisme de Sécurité sociale, un quart des personnes non mariées agées de trente ans et plus, hommes ou femmes, n'ont jamais eu de relations sexuelles. La même étude montre que 60% des hommes et 50% des femmes non mariés n'ont pas d'amis du sexe opposé.
La réponse la plus évidente au problème démographique du Japon serait de faire appel à une large échelle à de l'immigration. Mais les Japonais, très attachés à leurs particularismes culturels, y sont fermement opposés.
Devenez fan sur , suivez-nous sur
Nous recommandons:
Le monde arabe hait les femmes
Il serait temps de dire adieu au traitement de texte de Microsoft
Un nouveau calendrier maya découvert au Guatemala va bien au-delà de 2012
Est-ce tellement mieux d'élever ses enfants «à la française»?
La chute de la maison Yahoo
Ailleurs sur le web:
L’euro prêt à une cassure si les élections déclenchent des craintes de sortie de l’euro (DailyFX)
Test Forme : votre corps fait-il son âge ? (Marie Claire)
[?]
LU SUR...
The Japan Times
Bloomberg
Fox News
MSNBC
TOPICS
MONDE
japon
croissance démographique
démographie
population
vieillissement
natalité
fécondité
PARTAGER
LISIBILITÉ
> taille de la police
SLATE CONSEILLE
Le Japon est-il encore cool?
10.000 vols gratuits pour booster le tourisme japonais
08:00Α. Μέρκελ: Στην Ουκρανία υπάρχει δικτατορία
11 Μαΐου 2012 Blog
113
Για καταπίεση των πολιτών κατηγόρησε την Ουκρανία η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, με αφορμή την μεταχείριση της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο.
«Σήμερα εμείς στη Γερμανία και την Ε.Ε. ζούμε με ειρήνη και ελευθερία….
Δυστυχώς όχι όλη η Ευρώπη γιατί στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία οι άνθρωποι υποφέρουν ακόμη από τη δικτατορία και την καταπίεση», δήλωσε χαρακτηριστικά η Γερμανίδα καγκελάριος.
Στην ομιλία της η Μέρκελ κάλεσε επίσης την Ευρώπη και τους εταίρους της να μην ξεχνούν ποτέ το καθήκον τους να διαφυλάσσουν τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
113
Για καταπίεση των πολιτών κατηγόρησε την Ουκρανία η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, με αφορμή την μεταχείριση της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο.
«Σήμερα εμείς στη Γερμανία και την Ε.Ε. ζούμε με ειρήνη και ελευθερία….
Δυστυχώς όχι όλη η Ευρώπη γιατί στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία οι άνθρωποι υποφέρουν ακόμη από τη δικτατορία και την καταπίεση», δήλωσε χαρακτηριστικά η Γερμανίδα καγκελάριος.
Στην ομιλία της η Μέρκελ κάλεσε επίσης την Ευρώπη και τους εταίρους της να μην ξεχνούν ποτέ το καθήκον τους να διαφυλάσσουν τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
08:00Α. Μέρκελ: Στην Ουκρανία υπάρχει δικτατορία
11 Μαΐου 2012 Blog
113
Για καταπίεση των πολιτών κατηγόρησε την Ουκρανία η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, με αφορμή την μεταχείριση της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο.
«Σήμερα εμείς στη Γερμανία και την Ε.Ε. ζούμε με ειρήνη και ελευθερία….
Δυστυχώς όχι όλη η Ευρώπη γιατί στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία οι άνθρωποι υποφέρουν ακόμη από τη δικτατορία και την καταπίεση», δήλωσε χαρακτηριστικά η Γερμανίδα καγκελάριος.
Στην ομιλία της η Μέρκελ κάλεσε επίσης την Ευρώπη και τους εταίρους της να μην ξεχνούν ποτέ το καθήκον τους να διαφυλάσσουν τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
113
Για καταπίεση των πολιτών κατηγόρησε την Ουκρανία η γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, με αφορμή την μεταχείριση της πρώην πρωθυπουργού Γιούλια Τιμοσένκο.
«Σήμερα εμείς στη Γερμανία και την Ε.Ε. ζούμε με ειρήνη και ελευθερία….
Δυστυχώς όχι όλη η Ευρώπη γιατί στην Ουκρανία και τη Λευκορωσία οι άνθρωποι υποφέρουν ακόμη από τη δικτατορία και την καταπίεση», δήλωσε χαρακτηριστικά η Γερμανίδα καγκελάριος.
Στην ομιλία της η Μέρκελ κάλεσε επίσης την Ευρώπη και τους εταίρους της να μην ξεχνούν ποτέ το καθήκον τους να διαφυλάσσουν τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αέρας νίκης για την αριστερά και στις βουλευτικές εκλογές
11 Μαΐου 2012 Διεθνή
0
Νίκη της γαλλικής αριστεράς επί του συντηρητικού κόμματος UMP του απερχόμενου προέδρου Νικολά Σαρκοζί στις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον ερχόμενο μήνα μετά τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, δείχνουν σήμερα δύο δημοσκοπήσεις.
Οι Σοσιαλιστές του Ολάντ και άλλα αριστερά κόμματα που συμπράττουν μαζί τους μπορούν να κερδίσουν μαζί 45-46% των ψήφων στον πρώτο γύρο των εκλογών στις 10 Ιουνίου, ενώ το UMP φαίνεται να κερδίζει το ένα τρίτο.
Η εταιρεία δημοσκοπήσεων CSA βρήκε ότι οι Σοσιαλιστές θα λάβουν 32% στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών ενώ οι σύμμαχοί τους Πράσινοι θα πάρουν 4% και το Αριστερό Μέτωπο 10%.
Δημοσκόπηση της BVA βάζει τους Σοσιαλιστές στο 30%, τους Πράσινους στο 4,5% και το Αριστερό Μέτωπο στο 10,5%. Σύμφωνα με τη CSA, το UMP θα κερδίσει 33% και σύμφωνα με την BVA 32,5%.
Εξάλλου, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της CSA, το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο μπορεί να συγκεντρώσει 12% στις βουλευτικές εκλογές ενώ η BVA προβλέπει την επίδοσή του στο 16%.
0
Νίκη της γαλλικής αριστεράς επί του συντηρητικού κόμματος UMP του απερχόμενου προέδρου Νικολά Σαρκοζί στις βουλευτικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον ερχόμενο μήνα μετά τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, δείχνουν σήμερα δύο δημοσκοπήσεις.
Οι Σοσιαλιστές του Ολάντ και άλλα αριστερά κόμματα που συμπράττουν μαζί τους μπορούν να κερδίσουν μαζί 45-46% των ψήφων στον πρώτο γύρο των εκλογών στις 10 Ιουνίου, ενώ το UMP φαίνεται να κερδίζει το ένα τρίτο.
Η εταιρεία δημοσκοπήσεων CSA βρήκε ότι οι Σοσιαλιστές θα λάβουν 32% στον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών ενώ οι σύμμαχοί τους Πράσινοι θα πάρουν 4% και το Αριστερό Μέτωπο 10%.
Δημοσκόπηση της BVA βάζει τους Σοσιαλιστές στο 30%, τους Πράσινους στο 4,5% και το Αριστερό Μέτωπο στο 10,5%. Σύμφωνα με τη CSA, το UMP θα κερδίσει 33% και σύμφωνα με την BVA 32,5%.
Εξάλλου, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της CSA, το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο μπορεί να συγκεντρώσει 12% στις βουλευτικές εκλογές ενώ η BVA προβλέπει την επίδοσή του στο 16%.
FIMOTRO: Η ΚΑΤΣΕΛΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ - Ο ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ!
FIMOTRO: Η ΚΑΤΣΕΛΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ - Ο ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ!: ΟΠΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ Ενδιαφέρον παραπολιτικό από το σημερινό Πρώτο Θέμα (κλικ). Σύμφωνα με τις πληροφορίες της εφημερίδας η " ...
Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.
ʽΓνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάςʼ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.
ʽΗ ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.ʼ
ʽΜα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώʼ της είπα έντονα.
ʽΤο ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.ʼ
Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.ʼ
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
ʽΤι συμβαίνει; Είσαι καλά;ʼ με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
ʽΝόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζίʼ της απάντησα. ʽΟι δυο μας μόνοι… Τί λες;ʼ
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ʽΘα το ήθελα πολύ.ʼ
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
ʽΕίπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκανʼ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ʽΔεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.ʼ
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄
Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.
ʽΕγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;ʼ
ʽΉρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρηʼ απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
ʽΘα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρότασηʼ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.
Πώς πήγε το ραντεβού;ʼ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
ʽΠολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.ʼ της απάντησα.Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:
ʽΤο δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!ʼ
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ʽΣΕ ΑΓΑΠΩʼ........
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα........ του να δίνουμε στους αγαπημένους μας.... το χρόνο που τους αξίζει.......... Τίποτα στη ζωή δεν είναι.... και δεν θα είναι.... πιο σημαντικό από την οικογένεια σου..... Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς......... γιατί αυτοί......... δεν μπορούν να περιμένουν......{Χ}.
ʽΗ ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.ʼ
ʽΜα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώʼ της είπα έντονα.
ʽΤο ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.ʼ
Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.ʼ
Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.
ʽΤι συμβαίνει; Είσαι καλά;ʼ με ρώτησε.
Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.
ʽΝόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζίʼ της απάντησα. ʽΟι δυο μας μόνοι… Τί λες;ʼ
Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: ʽΘα το ήθελα πολύ.ʼ
Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού… Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!
Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.
ʽΕίπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκανʼ μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. ʽΔεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.ʼ
Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄
Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.
Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.
ʽΕγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;ʼ
ʽΉρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρηʼ απάντησα.
Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.
Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.
ʽΘα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρότασηʼ μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.
Πώς πήγε το ραντεβού;ʼ θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.
ʽΠολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.ʼ της απάντησα.Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.
Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:
ʽΤο δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!ʼ
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως ʽΣΕ ΑΓΑΠΩʼ........
Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα........ του να δίνουμε στους αγαπημένους μας.... το χρόνο που τους αξίζει.......... Τίποτα στη ζωή δεν είναι.... και δεν θα είναι.... πιο σημαντικό από την οικογένεια σου..... Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς......... γιατί αυτοί......... δεν μπορούν να περιμένουν......{Χ}.
FIMOTRO: KATAΦΘΑΝΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΜΕΣΩ ΔΕΗ ΑΠΟ 400-3.000 ΕΥΡΩ!...
FIMOTRO: KATAΦΘΑΝΕΙ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΜΕΣΩ ΔΕΗ ΑΠΟ 400-3.000 ΕΥΡΩ!...: Ρεπορτάζ : Γιώργος Αυτιάς (από την Ισοτιμία της Κυριακής ) Έρχεται ξανά εντός των επόμενων ημερών το χαράτσι της ΔΕΗ !Επειδή πολλοί ...
Φθηνότερο να ταξιδεύεις με ταξί παρά με τρένο στην Ελλάδα! 13.05.2012 ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ
09:04
0
Share
-A+A
Από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές προέκυψαν χρήσιμα συμπεράσματα όχι μόνο για την πολιτική κατάσταση της χώρας, αλλά και για το κόστος μετακίνησης των ετεροδημοτών από τα αστικά κέντρα σε μικρότερες πόλεις. Ο πλέον «κλασσικός» και φθηνός τρόπος μετακίνησης μεταξύ δύο πόλεων, δηλαδή με τρένο, αν και θεωρητικά θα συνέφερε, στην υπερχρεωμένη Ελλάδα είναι πιο ακριβός από οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Μάλιστα θα συνέφερε τη χώρα μας να στείλει όλους τους επιβάτες του τρένου, με ταξί στον προορισμό τους!
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε ο συγγραφέας Μάικλ Λιούις στο βιβλίο του «Boomerang: Travels in the New Third World» (ναι, όταν λέει «New Third World» αναφέρεται και στην Ελλάδα), o οποίος είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Moneyball: The art of winning an unfair game».
Σε ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του BBC, ωστόσο γίνεται λόγος για την άποψη που είχε διατυπώσει το 1992 ο Στέφανος Μάνος και ταυτίζεται απόλυτα με την άποψη του Λιούις. «Είχα πει ότι θα έπρεπε να μειώσουμε δραστικά το κόστος του δημοσίου τομέα και χρησιμοποίησα ως παράδειγμα τον σιδηρόδρομο, όπου το υπέρογκο μισθολογικό κόστος μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τα έσοδα του κράτους. Γνώριζα τον αριθμό των επιβατών και έκανα έναν πρόχειρο υπολογισμό πόσο θα κόστιζε στο κράτος να τους μεταφέρει με τρένο και πόσο αν τους μετέφερε με ταξί. Το ταξί ήταν φθηνότερο» δήλωσε ο Στέφανος Μάνος.
Το ρεπορτάζ στη συνέχεια προσπαθεί να μεταφέρει την υπόθεση στις σημερινές συνθήκες και να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Για το τρένο, υπολογίζει ότι το 2010 οι επιβάτες ταξίδεψαν περίπου 1,8 δις χιλιόμετρα με τον ΟΣΕ, ενώ ο Οργανισμός έχανε 1 δις ευρώ το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι ο ΟΣΕ ξοδεύει περίπου 0,60 ευρώ ανά χιλιόμετρο για κάθε επιβάτη. (Στην Αγγλία το σχετικό κόστος είναι 0.30). Όσον αφορά στο ταξί, η διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη κοστίζει περίπου 700 ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι το κόστος ανά χιλιόμετρο ανέρχεται σε 1,20 ευρώ, τα διπλά δηλαδή από το να μετακινηθεί κάποιος με τρένο. Αν όμως το ταξί μοιραστούν περισσότερα άτομα, το κόστος φτάνει ή και πέφτει κάτω από το αντίστοιχο κόστος του τρένου. Επομένως, καταλήγει το ρεπορτάζ, ο Στέφανος Μάνος επιβεβαιώνεται στην περίπτωση που το ταξί χρησιμοποιούν δύο ή περισσότερα άτομα.
Το ρεπορτάζ ωστόσο προχωράει ακόμα περισσότερο και με τη βοήθεια συγκοινωνιολόγου υπολογίζει ότι για να μεταφερθούν οι επιβάτες με αεροπλάνο στη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, το κόστος για το κράτος ανέρχεται περίπου στα 0,14 ευρώ ανά χιλιόμετρο, στα 0.08 ευρώ για μετακίνηση με λεωφορείο και στα 0,18 ευρώ για μετακίνηση με ΙΧ!
Ακόμη όμως κι αν ο, ασύμφορος ΟΣΕ, έκλεινε, το πρόβλημα δεν θα λυνόταν καταλήγει το ρεπορτάζ αφού το κράτος έχει μπει εγγυητής για δάνεια που έχει πάρει ο Οργανισμός. Το χρέος του ΟΣΕ το 2010 ανερχόταν σε 8 δις ευρώ, ενώ το κόστος των τόκων ανερχόταν σε 420 εκατομμύρια ευρώ. Μύλος...
Διαβάστε περισσότερα:Ελλάδα αεροπλάνο Αθήνα-Θεσσαλονίκη έξοδα επιβάτες κόστος ΟΣΕ ταξί τρένο τρίτος κόσμος χρέος
0
Share
-A+A
Από τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές προέκυψαν χρήσιμα συμπεράσματα όχι μόνο για την πολιτική κατάσταση της χώρας, αλλά και για το κόστος μετακίνησης των ετεροδημοτών από τα αστικά κέντρα σε μικρότερες πόλεις. Ο πλέον «κλασσικός» και φθηνός τρόπος μετακίνησης μεταξύ δύο πόλεων, δηλαδή με τρένο, αν και θεωρητικά θα συνέφερε, στην υπερχρεωμένη Ελλάδα είναι πιο ακριβός από οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Μάλιστα θα συνέφερε τη χώρα μας να στείλει όλους τους επιβάτες του τρένου, με ταξί στον προορισμό τους!
Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε ο συγγραφέας Μάικλ Λιούις στο βιβλίο του «Boomerang: Travels in the New Third World» (ναι, όταν λέει «New Third World» αναφέρεται και στην Ελλάδα), o οποίος είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του «Moneyball: The art of winning an unfair game».
Σε ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του BBC, ωστόσο γίνεται λόγος για την άποψη που είχε διατυπώσει το 1992 ο Στέφανος Μάνος και ταυτίζεται απόλυτα με την άποψη του Λιούις. «Είχα πει ότι θα έπρεπε να μειώσουμε δραστικά το κόστος του δημοσίου τομέα και χρησιμοποίησα ως παράδειγμα τον σιδηρόδρομο, όπου το υπέρογκο μισθολογικό κόστος μπορούσε να συγκριθεί μόνο με τα έσοδα του κράτους. Γνώριζα τον αριθμό των επιβατών και έκανα έναν πρόχειρο υπολογισμό πόσο θα κόστιζε στο κράτος να τους μεταφέρει με τρένο και πόσο αν τους μετέφερε με ταξί. Το ταξί ήταν φθηνότερο» δήλωσε ο Στέφανος Μάνος.
Το ρεπορτάζ στη συνέχεια προσπαθεί να μεταφέρει την υπόθεση στις σημερινές συνθήκες και να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα. Για το τρένο, υπολογίζει ότι το 2010 οι επιβάτες ταξίδεψαν περίπου 1,8 δις χιλιόμετρα με τον ΟΣΕ, ενώ ο Οργανισμός έχανε 1 δις ευρώ το χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι ο ΟΣΕ ξοδεύει περίπου 0,60 ευρώ ανά χιλιόμετρο για κάθε επιβάτη. (Στην Αγγλία το σχετικό κόστος είναι 0.30). Όσον αφορά στο ταξί, η διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη κοστίζει περίπου 700 ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι το κόστος ανά χιλιόμετρο ανέρχεται σε 1,20 ευρώ, τα διπλά δηλαδή από το να μετακινηθεί κάποιος με τρένο. Αν όμως το ταξί μοιραστούν περισσότερα άτομα, το κόστος φτάνει ή και πέφτει κάτω από το αντίστοιχο κόστος του τρένου. Επομένως, καταλήγει το ρεπορτάζ, ο Στέφανος Μάνος επιβεβαιώνεται στην περίπτωση που το ταξί χρησιμοποιούν δύο ή περισσότερα άτομα.
Το ρεπορτάζ ωστόσο προχωράει ακόμα περισσότερο και με τη βοήθεια συγκοινωνιολόγου υπολογίζει ότι για να μεταφερθούν οι επιβάτες με αεροπλάνο στη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, το κόστος για το κράτος ανέρχεται περίπου στα 0,14 ευρώ ανά χιλιόμετρο, στα 0.08 ευρώ για μετακίνηση με λεωφορείο και στα 0,18 ευρώ για μετακίνηση με ΙΧ!
Ακόμη όμως κι αν ο, ασύμφορος ΟΣΕ, έκλεινε, το πρόβλημα δεν θα λυνόταν καταλήγει το ρεπορτάζ αφού το κράτος έχει μπει εγγυητής για δάνεια που έχει πάρει ο Οργανισμός. Το χρέος του ΟΣΕ το 2010 ανερχόταν σε 8 δις ευρώ, ενώ το κόστος των τόκων ανερχόταν σε 420 εκατομμύρια ευρώ. Μύλος...
Διαβάστε περισσότερα:Ελλάδα αεροπλάνο Αθήνα-Θεσσαλονίκη έξοδα επιβάτες κόστος ΟΣΕ ταξί τρένο τρίτος κόσμος χρέος
François Hollande, la preuve par l’Europe LE 6 MAI 2012 20H15 | PAR JACQUES ATTALI
Quel destin ! Voilà que ce jeune homme, que j’ai vu débarquer dans mon bureau en octobre 1980 avec sa compagne Ségolène Royal, me proposa ses services pour travailler à la campagne de François Mitterrand, dans n’importe quelle fonction, devient Président de la République.
Son arrivée d’alors, dans les circonstances du moment, était très révélatrice de sa nature d’aujourd’hui. Soucieux de se rendre utile, ni obséquieux ni distant, en rien opportuniste : aucun jeune énarque de ce niveau ne venait rejoindre les rangs dégarnis des soutiens du premier secrétaire du parti socialiste de l’époque ; il venait en effet offrir ses services à un candidat improbable, déjà battu deux fois à l’élection présidentielle, ministre 35 ans plus tôt, à un moment où tous les sondages donnaient le Président sortant vainqueur et où tous les analystes considéraient comme acquis que son challenger socialiste serait Michel Rocard, chouchou des médias et des technocrates (étrange parallèle avec la situation d’aujourd’hui).
Dire que, quand je l’ai engagé dans notre aventure, j’aurai pronostiqué cette victoire d’aujourd’hui serait mentir. En particulier, il me paraissait trop porté à l’autodérision pour engager sa vie dans cette longue quête. J’ai pourtant immédiatement remarqué son intelligence, sa compétence, sa gentillesse, son humour, sa distance à l’égard de lui-même. Nos conversations furent tout de suite fondées sur des concours d’autodérision, dont ni lui ni moi n’étions dupes. Il fut un excellent collaborateur du candidat, puis, après son élection, un des meilleurs collaborateurs du Président, quand il accepta ma proposition et me suivit à l’Elysée. Etonnant jeune homme, dont la compétence, le calme, le refus de participer aux intrigues, la transparence, tranchaient déjà avec les manigances des conseillers et des ministres. Et puis, ce qui m’intrigua et me toucha sans doute le plus, fut une formidable curiosité, une infinie volonté d’apprendre, un étonnement joyeux, jubilatoire, devant ce que la vie pouvait apporter si on se donnait la peine d’aller le chercher ; une curiosité à l’égard des gens si forte qu’elle remplaça longtemps tout autre, même celle des voyages : pour lui, entrer dans le monde intérieur des autres valaient toutes les expéditions touristiques.
Il fut mêlé, à partir de mai 1981 à la préparation des nationalisations, des réformes fiscales, du suivi de la conjoncture économique, aux négociations syndicales. Il fut associé à la préparation des grands sommets économiques internationaux en même temps qu’il suivait avec passion la vie corrézienne, dont il ramenait la rumeur, le lundi matin, dans nos bureaux.
Cela intrigua le Président de la République du moment. François Mitterrand, à qui je communiquais les notes de Francois Hollande, les remarqua vite au point, insigne honneur, de la part d’un Président qui ne recevait jamais aucun collaborateur, de le faire venir dans son bureau, et de bavarder avec lui. Il y retrouva, tout autrement, sa propre passion pour l’enracinement local, et pour les servitudes de la démocratie : passer tous les samedi et dimanche loin de chez lui, pour tenter de convaincre, et de se faire élire.
J’ai peu à peu découvert que cette gentillesse n’était pas de la naïveté : il y avait chez ce jeune homme une très grande fermeté, une très grande cohérence de pensée, une très grande lucidité. Une étonnante ténacité tranquille. Apaisée et apaisante. J’ai aussi découvert que son autodérision n’était pas de la timidité, mais une réelle volonté de se protéger de l’excès d’hubris consubstantielle à l’action publique.
J’ai beaucoup aimé travailler avec lui. Travailler sérieusement sans se prendre au sérieux. Peu à peu, j’ai vu se former en lui une pensée politique claire : la justice sociale et la construction européenne. Les deux ne l’ont jamais quitté. Et aujourd’hui, ils sont plus que jamais d’actualité.
1. La justice sociale, réalité inquantifiable, résultat d’une perception, est aujourd’hui au plus bas. Et il en a fait, à juste titre, depuis trente ans, son ambition majeure. Il lui reste à apprendre à apprécier à leur juste valeur les entrepreneurs et les exigences de la compétivité : créer une entreprise, défendre sa compétivité, même si cela permet d’etre riche, mérite d’etre encouragé. Il devra en déduire que, contrairement à ce qu’il soutient aujourd’hui, les richesses créées méritent d’être moins taxées que les richesses transmises, les entrepreneurs moins que les rentiers. Et, qu’en clair, il est plus juste de taxer les patrimoines, les successions, les transmissions, plutôt que les revenus.
2. L’Europe, elle, est aussi est devenue maintenant l’enjeu principal de la vie publique française. Cette élection nous confirme d’abord un théorème : nul ne peut être élu Président de la République s’il n’est pas un pro-européen convaincu. C’est parce qu’il était vu comme pro-européen que Nicolas Sarkozy a été élu en 2007 ; c’est parce qu’il a pris ses distances avec le projet européen qu’il a été battu. Et le principal défi de ce mandat sera justement la survie de l’Union Européenne : elle est, plus que jamais, menacée de se rompre, parce que l’euro ne peut résister sans s’appuyer sur un budget communautaire d’investissement. Et c’est l’Union, et elle seule, qui permettra de dégager les marges de manoeuvre financière, par les eurobons, pour financer la croissance, et donc l’emploi, les transferts sociaux et les investissements publics. La solution de tous les autres défis en découle : l’immigration ne peut être gérée au mieux que par une action commune, en renforçant l’agence européenne en charge, dont le nom n’a même pas été prononcé dans la campagne, Frontex. La politique étrangère sera beaucoup plus forte si elle est coordonnée. La défense sera plus forte si elle était européenne. La justice sociale elle-même ne sera vraiment possible que dans le contexte européen.
François Hollande est particulièrement bien placé pour y réussir. A l’école de Francois Mitterrand, il a appris que rien n’est plus important que la justice sociale et l’Europe. Mais que, s’il faut choisir entre les deux objectifs, il faut privilégier l’Europe, pour qu’elle se dote des moyens de réaliser la justice sociale. Il a aussi appris que si les réformes les plus difficiles ne sont pas entreprises tout de suite, elles ne le sont jamais. Et que, pour être réélu à la fin de son premier mandat, il lui faudra prendre au plus vite les décisions les plus impopulaires.
Il lui reste à apprendre à diriger seul : toute sa vie politique l’a amené à chercher des compromis avec ses amis, ses alliés, pour obtenir le meilleur consensus. Il n’est seul que depuis qu’il est candidat à la primaire. Et le Président de la République est absolument seul. Et il doit décider, sans nécessairement chercher des compromis : rien n’est plus dangereux pour un pays qu’un Président qui procrastinerait. Rien ne serait plus dangereux pour la France qu’un Président qui n’aurait pas le courage de réduire les dépenses publiques, massivement, au détriment non pas des seuls très riches, mais aussi, parce que cela sera inévitable, des classes moyennes.
La preuve de son mandat sera dans la cohérence à trouver entre l’exigence de la réduction de la dette publique, de la justice sociale et de l’Europe. S’il échoue, en 2017, l’euro n’existera plus et notre niveau de vie baissera d’un tiers. S’il réussit (et je crois qu’il le peut), la France, dans cinq ans, aura été à l’avant-garde de la création d’une Europe fédérale, dont pourtant personne n’aura osé parler pendant cette campagne. Cela ne serait pas la première fois que François Hollande surprendrait.
Son arrivée d’alors, dans les circonstances du moment, était très révélatrice de sa nature d’aujourd’hui. Soucieux de se rendre utile, ni obséquieux ni distant, en rien opportuniste : aucun jeune énarque de ce niveau ne venait rejoindre les rangs dégarnis des soutiens du premier secrétaire du parti socialiste de l’époque ; il venait en effet offrir ses services à un candidat improbable, déjà battu deux fois à l’élection présidentielle, ministre 35 ans plus tôt, à un moment où tous les sondages donnaient le Président sortant vainqueur et où tous les analystes considéraient comme acquis que son challenger socialiste serait Michel Rocard, chouchou des médias et des technocrates (étrange parallèle avec la situation d’aujourd’hui).
Dire que, quand je l’ai engagé dans notre aventure, j’aurai pronostiqué cette victoire d’aujourd’hui serait mentir. En particulier, il me paraissait trop porté à l’autodérision pour engager sa vie dans cette longue quête. J’ai pourtant immédiatement remarqué son intelligence, sa compétence, sa gentillesse, son humour, sa distance à l’égard de lui-même. Nos conversations furent tout de suite fondées sur des concours d’autodérision, dont ni lui ni moi n’étions dupes. Il fut un excellent collaborateur du candidat, puis, après son élection, un des meilleurs collaborateurs du Président, quand il accepta ma proposition et me suivit à l’Elysée. Etonnant jeune homme, dont la compétence, le calme, le refus de participer aux intrigues, la transparence, tranchaient déjà avec les manigances des conseillers et des ministres. Et puis, ce qui m’intrigua et me toucha sans doute le plus, fut une formidable curiosité, une infinie volonté d’apprendre, un étonnement joyeux, jubilatoire, devant ce que la vie pouvait apporter si on se donnait la peine d’aller le chercher ; une curiosité à l’égard des gens si forte qu’elle remplaça longtemps tout autre, même celle des voyages : pour lui, entrer dans le monde intérieur des autres valaient toutes les expéditions touristiques.
Il fut mêlé, à partir de mai 1981 à la préparation des nationalisations, des réformes fiscales, du suivi de la conjoncture économique, aux négociations syndicales. Il fut associé à la préparation des grands sommets économiques internationaux en même temps qu’il suivait avec passion la vie corrézienne, dont il ramenait la rumeur, le lundi matin, dans nos bureaux.
Cela intrigua le Président de la République du moment. François Mitterrand, à qui je communiquais les notes de Francois Hollande, les remarqua vite au point, insigne honneur, de la part d’un Président qui ne recevait jamais aucun collaborateur, de le faire venir dans son bureau, et de bavarder avec lui. Il y retrouva, tout autrement, sa propre passion pour l’enracinement local, et pour les servitudes de la démocratie : passer tous les samedi et dimanche loin de chez lui, pour tenter de convaincre, et de se faire élire.
J’ai peu à peu découvert que cette gentillesse n’était pas de la naïveté : il y avait chez ce jeune homme une très grande fermeté, une très grande cohérence de pensée, une très grande lucidité. Une étonnante ténacité tranquille. Apaisée et apaisante. J’ai aussi découvert que son autodérision n’était pas de la timidité, mais une réelle volonté de se protéger de l’excès d’hubris consubstantielle à l’action publique.
J’ai beaucoup aimé travailler avec lui. Travailler sérieusement sans se prendre au sérieux. Peu à peu, j’ai vu se former en lui une pensée politique claire : la justice sociale et la construction européenne. Les deux ne l’ont jamais quitté. Et aujourd’hui, ils sont plus que jamais d’actualité.
1. La justice sociale, réalité inquantifiable, résultat d’une perception, est aujourd’hui au plus bas. Et il en a fait, à juste titre, depuis trente ans, son ambition majeure. Il lui reste à apprendre à apprécier à leur juste valeur les entrepreneurs et les exigences de la compétivité : créer une entreprise, défendre sa compétivité, même si cela permet d’etre riche, mérite d’etre encouragé. Il devra en déduire que, contrairement à ce qu’il soutient aujourd’hui, les richesses créées méritent d’être moins taxées que les richesses transmises, les entrepreneurs moins que les rentiers. Et, qu’en clair, il est plus juste de taxer les patrimoines, les successions, les transmissions, plutôt que les revenus.
2. L’Europe, elle, est aussi est devenue maintenant l’enjeu principal de la vie publique française. Cette élection nous confirme d’abord un théorème : nul ne peut être élu Président de la République s’il n’est pas un pro-européen convaincu. C’est parce qu’il était vu comme pro-européen que Nicolas Sarkozy a été élu en 2007 ; c’est parce qu’il a pris ses distances avec le projet européen qu’il a été battu. Et le principal défi de ce mandat sera justement la survie de l’Union Européenne : elle est, plus que jamais, menacée de se rompre, parce que l’euro ne peut résister sans s’appuyer sur un budget communautaire d’investissement. Et c’est l’Union, et elle seule, qui permettra de dégager les marges de manoeuvre financière, par les eurobons, pour financer la croissance, et donc l’emploi, les transferts sociaux et les investissements publics. La solution de tous les autres défis en découle : l’immigration ne peut être gérée au mieux que par une action commune, en renforçant l’agence européenne en charge, dont le nom n’a même pas été prononcé dans la campagne, Frontex. La politique étrangère sera beaucoup plus forte si elle est coordonnée. La défense sera plus forte si elle était européenne. La justice sociale elle-même ne sera vraiment possible que dans le contexte européen.
François Hollande est particulièrement bien placé pour y réussir. A l’école de Francois Mitterrand, il a appris que rien n’est plus important que la justice sociale et l’Europe. Mais que, s’il faut choisir entre les deux objectifs, il faut privilégier l’Europe, pour qu’elle se dote des moyens de réaliser la justice sociale. Il a aussi appris que si les réformes les plus difficiles ne sont pas entreprises tout de suite, elles ne le sont jamais. Et que, pour être réélu à la fin de son premier mandat, il lui faudra prendre au plus vite les décisions les plus impopulaires.
Il lui reste à apprendre à diriger seul : toute sa vie politique l’a amené à chercher des compromis avec ses amis, ses alliés, pour obtenir le meilleur consensus. Il n’est seul que depuis qu’il est candidat à la primaire. Et le Président de la République est absolument seul. Et il doit décider, sans nécessairement chercher des compromis : rien n’est plus dangereux pour un pays qu’un Président qui procrastinerait. Rien ne serait plus dangereux pour la France qu’un Président qui n’aurait pas le courage de réduire les dépenses publiques, massivement, au détriment non pas des seuls très riches, mais aussi, parce que cela sera inévitable, des classes moyennes.
La preuve de son mandat sera dans la cohérence à trouver entre l’exigence de la réduction de la dette publique, de la justice sociale et de l’Europe. S’il échoue, en 2017, l’euro n’existera plus et notre niveau de vie baissera d’un tiers. S’il réussit (et je crois qu’il le peut), la France, dans cinq ans, aura été à l’avant-garde de la création d’une Europe fédérale, dont pourtant personne n’aura osé parler pendant cette campagne. Cela ne serait pas la première fois que François Hollande surprendrait.
OIKONOMIA Σάββατο, 12 Μαΐου 2012 - 23:59 Γλέζος: Υποχρεωτικό δάνειο στο κράτος για εισόδημα πάνω από 20.000
Πρόταση για εσωτερικό δανεισμό της χώρας από τους πολίτες της, ο οποίος θα έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα για τα υψηλότερα εισοδήματα, παρουσίασε το πρωί του Σαββάτου ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και εμβληματική μορφή της Αριστεράς Μανώλης Γλέζος, σύμφωνα με το protothema.gr.
Μιλώντας στο MEGA, ο κ. Γλέζος ανέφερε ότι αυτό το δάνειο θα πρέπει να είναι υποχρεωτικό για όσους έχουν εισόδημα λ.χ. πάνω από 20.000 ευρώ τον χρόνο και εθελοντικό για τους πολίτες με χαμηλότερα εισοδήματα. Ο ίδιος τόνισε ότι θα μπορούσαν οι έχοντας να δίνουν 100 ευρώ τον μήνα για αυτόν τον σκοπό.
Στο ίδιο δημοσίευμα σημειώνεται πως οι αναφορές του κ. Γλέζου προκάλεσαν την αντίδραση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος υποστήριξε ότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας ενός τέτοιου μέτρου συνιστά, ουσιαστικά, δήμευση.
Ο κ. Γλέζος απέφυγε να χρησιμοποιήσει τον συγκεκριμένο όρο, πρόσθεσε όμως ότι είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί σε έκτακτες καταστάσεις στην χώρα μας. Διευκρίνισε, δε, ότι πρόκειται για εσωτερικό δάνειο και όχι για φόρο προς τα μεγαλύτερα εισοδήματα.
Πηγή:www.capital.gr
Μιλώντας στο MEGA, ο κ. Γλέζος ανέφερε ότι αυτό το δάνειο θα πρέπει να είναι υποχρεωτικό για όσους έχουν εισόδημα λ.χ. πάνω από 20.000 ευρώ τον χρόνο και εθελοντικό για τους πολίτες με χαμηλότερα εισοδήματα. Ο ίδιος τόνισε ότι θα μπορούσαν οι έχοντας να δίνουν 100 ευρώ τον μήνα για αυτόν τον σκοπό.
Στο ίδιο δημοσίευμα σημειώνεται πως οι αναφορές του κ. Γλέζου προκάλεσαν την αντίδραση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος υποστήριξε ότι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας ενός τέτοιου μέτρου συνιστά, ουσιαστικά, δήμευση.
Ο κ. Γλέζος απέφυγε να χρησιμοποιήσει τον συγκεκριμένο όρο, πρόσθεσε όμως ότι είναι κάτι που έχει ξανασυμβεί σε έκτακτες καταστάσεις στην χώρα μας. Διευκρίνισε, δε, ότι πρόκειται για εσωτερικό δάνειο και όχι για φόρο προς τα μεγαλύτερα εισοδήματα.
Πηγή:www.capital.gr
Ποιους «συμφέρει» η δραχμή Νικηφόρος Μαλεβίτης malevitis@reporter.gr Ημ/νία: 01:16 - 15 Σεπ 2011
Συνάδελφος δημοσιογράφος με σαφώς ανώτερες γνώσεις οικονομικών από εμένα, αλλά και πληρέστερη κατανόηση του «συστήματος», όπως (χαϊδευτικά;) αποκαλούμε την πολιτικο-οικονομική ελίτ της χώρας, μου εξηγούσε χθες ποιοι και γιατί θέλουν να μας πάνε στη δραχμή. Λέω να «πάμε» και όχι να «επιστρέψουμε», γιατί η δραχμή που ξέραμε, αυτό το νόμισμα με τη μακρά ιστορία και το όποιο κύρος, δεν υπάρχει εδώ και δέκα χρόνια. Ακόμη και αν τυπωθεί πάλι κάτι με το ίδιο όνομα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι θα είναι ένα καινούργιο νόμισμα, το οποίο θα ξεκινάει από την αρχή την πορεία του στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Όπως μου έλεγε λοιπόν ο αγαπητός φίλος, τη δραχμή τη θέλουν κατά βάθος όλοι οι πολιτικοί και οι χιλιάδες παρατρεχάμενοι που ψωμίζονται από τα κόμματα (δηλαδή πληρώνονται από εμάς τους φορολογουμένους). Γιατί; Διότι αν μπορούν να τυπώνουν χρήμα και στη συνέχεια να το μοιράζουν, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν βγάλει ποτέ ένα μεροκάματo στη ζωή τους, θα συνεχίζουν να πλουτίζουν και οι ίδιοι και οι φίλοι τους. Αντιθέτως, σε ένα μικρό και «επιτελικό» κράτος, χωρίς ελλείμματα και χρέη, όπως αυτό που θέλει η Τρόικα, κανείς δεν θα τους δίνει σημασία, γιατί κανείς δεν θα τους έχει ανάγκη. Σε λίγο, ούτε παρέα για να πίνουν καφέ δεν θα έχουν.
Επίσης, την επαναλειτουργία του νομισματοκοπείου στο Χολαργό αποζητούν διακαώς οι χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες που έχουν βγάλει ευρώ στο εξωτερικό, όπως πολλές φορές έχουμε πει από αυτή τη στήλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ορισμένοι μιντιάρχες. Από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, θα καταλάβετε ποιοι ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
Δραχμή ονειρεύονται επιπλέον και πολλοί συνδικαλιστές και δημόσιοι υπάλληλοι, αφού το τύπωμα χρήματος είναι ο μόνος τρόπος επιστροφής στη χρυσή για αυτούς δεκαετία του 1980.
Και τέλος, η δραχμή δεν θα ενοχλούσε ενδεχομένως τις εξαγωγικές και τουριστικές επιχειρήσεις της χώρας, οι οποίες θα πληρώνονται σε ευρώ και δολάρια για τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους και θα πληρώνουν τους εργαζομένους τους σε δραχμές. Αν νομίζετε ότι τώρα μειώνεται το μισθολογικό κόστος, με τη δραχμή να δείτε που θα κατέβει...
Αν ισχύει ο υπολογισμός του συναδέλφου, τότε μιλάμε για έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε και τους ποικιλώνυμους εχθρούς του ευρώ, οι οποίοι θέλουν τη διάλυση της ευρωζώνης και κόπτονται δήθεν για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, αλλά και τους ηθικολόγους Γερμανούς, οι οποίοι, ως καταπιεσμένοι βιτσιόζοι, θέλουν να μας μαστιγώσουν, επειδή ήμασταν «άτακτα παιδιά». Οπότε, είναι πιθανό, σε ένα σημείο καμπής, όπως αυτό των ημερών, είτε οι πολιτικοί οι δικοί μας, είτε οι Ευρωπαίοι, να μας πουν ότι «εντάξει παιδιά, έγινε η προσπάθεια, δεν αντέχουμε άλλο και δεν αντέχετε άλλο, οπότε, βουρ για δραχμή». Η προσπάθεια βέβαια δεν έχει γίνει ούτε από το ελληνικό κράτος, όπως αποδεικνύεται από τη συνεχιζόμενη λειτουργία του Κέντρου Γούνας στην Καστορία, του Ελληνικού Κέντρου Αργιλλομάζης και του ΟΣΕ, αλλά ούτε και από την Ευρωζώνη, η οποία γνωρίζει τη λύση στο πρόβλημα (τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ, με τη μορφή ευρωομολόγων), αλλά δεν θέλει να την εφαρμόσει.
Τότε, τι θα γίνει; Αφήνοντας κατά μέρος τις δραματικές διπλωματικές και αμυντικές επιπτώσεις, το χάος που θα προκληθεί με το bank run, το πάγωμα των λογαριασμών, τον περιορισμό της διακίνησης κεφαλαίων και συναλλάγματος, την κατάρρευση και στη συνέχεια κρατικοποίηση των τραπεζών, καθώς και τις απρόβλεπτες συνέπειες για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα έχουμε και τις εξής εξελίξεις: σε μία χώρα με ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, η οποία μόλις θα έχει βαρέσει κανόνι, αφού αποκλείεται να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας σε ευρώ με υποτιμημένες δραχμές, κανένας δεν θα εξάγει προϊόντα με πίστωση, παρά μόνο μετρητοίς. Το αποτέλεσμα είναι ότι για λίγους μήνες θα παρατηρηθούν τουλάχιστον ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα, τα οποία θα δίνονται με δελτίο.
Ας πούμε όμως ότι η κατάσταση ομαλοποιείται μετά από λίγο καιρό και ότι δεν πρέπει να τη δραματοποιούμε τα γεγονότα. Θα αυξηθεί πράγματι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και η ανάπτυξη με τη δραχμή; Θεωρητικά ναι, πρακτικά όχι. Διότι η Ελλάδα δεν παράγει τίποτε σχεδόν και οι εξαγωγές της έχουν μηδαμινή επίδραση στο ΑΕΠ. Οπότε, ακόμη και να αυξηθούν κατακόρυφα μετά από διαδοχικές υποτιμήσεις (αυτό συμβαίνει και σήμερα με την εσωτερική υποτίμηση), μην περιμένετε να δείτε τους γενικότερους δείκτες στο πράσινο. Όπως έγραψε και ο Αριστείδης Μάρτης στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής: «Η Ελλάδα έχει πικρή πείρα από την περίοδο των υποτιμήσεων, 1981-1993: ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 0,75%, πληθωρισμός κοντά στο 20% και επιτόκια στα απαγορευτικά επίπεδα (33%) για μακρόπνοες παραγωγικές επενδύσεις, καθώς και τριπλασιασμός του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ». Μόνο ο τουρισμός μας θα γίνει φθηνότερος, αλλά μόνος του δεν μπορεί να τραβήξει από τη λάσπη την οικονομία.
Αντιθέτως, οι πολίτες θα γίνουν φτωχότεροι, αφού ό,τι αγοράζουμε από παπούτσια, μέχρι αυτοκίνητα, τιμολογείται σε ευρώ ή δολάρια. Επομένως, οι διαρκείς υποτιμήσεις θα οδηγήσουν σε εκτίναξη του πληθωρισμού και εξανέμιση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Εξ ου και η UBS προέβλεψε ύφεση 50% τον πρώτο χρόνο μετά την εγκατάλειψη του ευρώ. Αν τώρα γονατίζουμε με 5,5% ύφεση, φανταστείτε λοιπόν τι θα γίνει με το 50%!
Ποιοι θα κερδίσουν; Είπαμε, οι πολιτικοί που θα αποκτήσουν και πάλι το ελεύθερο να προσλαμβάνουν στο δημόσιο, χωρίς τον μπαμπούλα της Τρόικας, πληρώνοντας τους πελάτες-ψηφοφόρους τους σε χαρτονομίσματα που κάνουν μόνο για χαρτί τουαλέτας. Α, και οι επιχειρηματίες που θα δουν τα χρέη τους να υποτιμώνται και θα πληρώνουν τους εργαζομένους τους με φραγκοδίφραγκα. Και τέλος, οι κάτοχοι ακριβοπληρωμένων CDS που θα εξαργυρώσουν τα χρήματά τους, αλλά και οι εχθροί της Ενωμένης Ευρώπης.
Θα τους αφήσουμε να νικήσουν;
Όπως μου έλεγε λοιπόν ο αγαπητός φίλος, τη δραχμή τη θέλουν κατά βάθος όλοι οι πολιτικοί και οι χιλιάδες παρατρεχάμενοι που ψωμίζονται από τα κόμματα (δηλαδή πληρώνονται από εμάς τους φορολογουμένους). Γιατί; Διότι αν μπορούν να τυπώνουν χρήμα και στη συνέχεια να το μοιράζουν, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δεν έχουν βγάλει ποτέ ένα μεροκάματo στη ζωή τους, θα συνεχίζουν να πλουτίζουν και οι ίδιοι και οι φίλοι τους. Αντιθέτως, σε ένα μικρό και «επιτελικό» κράτος, χωρίς ελλείμματα και χρέη, όπως αυτό που θέλει η Τρόικα, κανείς δεν θα τους δίνει σημασία, γιατί κανείς δεν θα τους έχει ανάγκη. Σε λίγο, ούτε παρέα για να πίνουν καφέ δεν θα έχουν.
Επίσης, την επαναλειτουργία του νομισματοκοπείου στο Χολαργό αποζητούν διακαώς οι χρεοκοπημένοι επιχειρηματίες που έχουν βγάλει ευρώ στο εξωτερικό, όπως πολλές φορές έχουμε πει από αυτή τη στήλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ορισμένοι μιντιάρχες. Από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, θα καταλάβετε ποιοι ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
Δραχμή ονειρεύονται επιπλέον και πολλοί συνδικαλιστές και δημόσιοι υπάλληλοι, αφού το τύπωμα χρήματος είναι ο μόνος τρόπος επιστροφής στη χρυσή για αυτούς δεκαετία του 1980.
Και τέλος, η δραχμή δεν θα ενοχλούσε ενδεχομένως τις εξαγωγικές και τουριστικές επιχειρήσεις της χώρας, οι οποίες θα πληρώνονται σε ευρώ και δολάρια για τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους και θα πληρώνουν τους εργαζομένους τους σε δραχμές. Αν νομίζετε ότι τώρα μειώνεται το μισθολογικό κόστος, με τη δραχμή να δείτε που θα κατέβει...
Αν ισχύει ο υπολογισμός του συναδέλφου, τότε μιλάμε για έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε και τους ποικιλώνυμους εχθρούς του ευρώ, οι οποίοι θέλουν τη διάλυση της ευρωζώνης και κόπτονται δήθεν για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, αλλά και τους ηθικολόγους Γερμανούς, οι οποίοι, ως καταπιεσμένοι βιτσιόζοι, θέλουν να μας μαστιγώσουν, επειδή ήμασταν «άτακτα παιδιά». Οπότε, είναι πιθανό, σε ένα σημείο καμπής, όπως αυτό των ημερών, είτε οι πολιτικοί οι δικοί μας, είτε οι Ευρωπαίοι, να μας πουν ότι «εντάξει παιδιά, έγινε η προσπάθεια, δεν αντέχουμε άλλο και δεν αντέχετε άλλο, οπότε, βουρ για δραχμή». Η προσπάθεια βέβαια δεν έχει γίνει ούτε από το ελληνικό κράτος, όπως αποδεικνύεται από τη συνεχιζόμενη λειτουργία του Κέντρου Γούνας στην Καστορία, του Ελληνικού Κέντρου Αργιλλομάζης και του ΟΣΕ, αλλά ούτε και από την Ευρωζώνη, η οποία γνωρίζει τη λύση στο πρόβλημα (τύπωμα χρήματος από την ΕΚΤ, με τη μορφή ευρωομολόγων), αλλά δεν θέλει να την εφαρμόσει.
Τότε, τι θα γίνει; Αφήνοντας κατά μέρος τις δραματικές διπλωματικές και αμυντικές επιπτώσεις, το χάος που θα προκληθεί με το bank run, το πάγωμα των λογαριασμών, τον περιορισμό της διακίνησης κεφαλαίων και συναλλάγματος, την κατάρρευση και στη συνέχεια κρατικοποίηση των τραπεζών, καθώς και τις απρόβλεπτες συνέπειες για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα έχουμε και τις εξής εξελίξεις: σε μία χώρα με ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, η οποία μόλις θα έχει βαρέσει κανόνι, αφού αποκλείεται να μπορούμε να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας σε ευρώ με υποτιμημένες δραχμές, κανένας δεν θα εξάγει προϊόντα με πίστωση, παρά μόνο μετρητοίς. Το αποτέλεσμα είναι ότι για λίγους μήνες θα παρατηρηθούν τουλάχιστον ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα, τα οποία θα δίνονται με δελτίο.
Ας πούμε όμως ότι η κατάσταση ομαλοποιείται μετά από λίγο καιρό και ότι δεν πρέπει να τη δραματοποιούμε τα γεγονότα. Θα αυξηθεί πράγματι η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και η ανάπτυξη με τη δραχμή; Θεωρητικά ναι, πρακτικά όχι. Διότι η Ελλάδα δεν παράγει τίποτε σχεδόν και οι εξαγωγές της έχουν μηδαμινή επίδραση στο ΑΕΠ. Οπότε, ακόμη και να αυξηθούν κατακόρυφα μετά από διαδοχικές υποτιμήσεις (αυτό συμβαίνει και σήμερα με την εσωτερική υποτίμηση), μην περιμένετε να δείτε τους γενικότερους δείκτες στο πράσινο. Όπως έγραψε και ο Αριστείδης Μάρτης στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής: «Η Ελλάδα έχει πικρή πείρα από την περίοδο των υποτιμήσεων, 1981-1993: ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 0,75%, πληθωρισμός κοντά στο 20% και επιτόκια στα απαγορευτικά επίπεδα (33%) για μακρόπνοες παραγωγικές επενδύσεις, καθώς και τριπλασιασμός του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ». Μόνο ο τουρισμός μας θα γίνει φθηνότερος, αλλά μόνος του δεν μπορεί να τραβήξει από τη λάσπη την οικονομία.
Αντιθέτως, οι πολίτες θα γίνουν φτωχότεροι, αφού ό,τι αγοράζουμε από παπούτσια, μέχρι αυτοκίνητα, τιμολογείται σε ευρώ ή δολάρια. Επομένως, οι διαρκείς υποτιμήσεις θα οδηγήσουν σε εκτίναξη του πληθωρισμού και εξανέμιση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Εξ ου και η UBS προέβλεψε ύφεση 50% τον πρώτο χρόνο μετά την εγκατάλειψη του ευρώ. Αν τώρα γονατίζουμε με 5,5% ύφεση, φανταστείτε λοιπόν τι θα γίνει με το 50%!
Ποιοι θα κερδίσουν; Είπαμε, οι πολιτικοί που θα αποκτήσουν και πάλι το ελεύθερο να προσλαμβάνουν στο δημόσιο, χωρίς τον μπαμπούλα της Τρόικας, πληρώνοντας τους πελάτες-ψηφοφόρους τους σε χαρτονομίσματα που κάνουν μόνο για χαρτί τουαλέτας. Α, και οι επιχειρηματίες που θα δουν τα χρέη τους να υποτιμώνται και θα πληρώνουν τους εργαζομένους τους με φραγκοδίφραγκα. Και τέλος, οι κάτοχοι ακριβοπληρωμένων CDS που θα εξαργυρώσουν τα χρήματά τους, αλλά και οι εχθροί της Ενωμένης Ευρώπης.
Θα τους αφήσουμε να νικήσουν;
Η Κανέλλη και η κασέτα του ΚΚΕ Όλα τα «όχι» μαζεμένα, μέσα στην απόλυτη αλήθεια
ΣΧΟΛΙΑ (1)
Share
37
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχει να αντιμετωπίσει ένας έξυπνος άνθρωπος, που θα ενταχθεί σε ένα πολιτικό κόμμα είναι η αλλοίωση της προσωπικότητας του. Η σκέψη και μόνο ότι η μονάδα πρέπει να ακολουθήσει τις επιταγές της κομματικής ομάδας, πάντα μου προκαλούσε αποστροφή. Αυτά για τους έξυπνους. Οι βλάκες δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο, με την ένταξη τους σε κάποιο κόμμα. Ίσα-ίσα που προσθέτουν ένα τούβλο στον κομματικό τοίχο, και νιώθουν ότι με τη βλακεία τους προσφέρουν και στο σύνολο. Παραδείγματα πολλά, τα οποία μας οδήγησαν και στην κατάσταση που είμαστε σήμερα.
Η Λιάνα Κανέλλη είναι ένα παράδειγμα έξυπνου και ικανού ανθρώπου, που εντάχθηκε σε ένα κόμμα. Και τι κόμμα. Το ΚΚΕ που αναγνωρίζει μόνο την δική του αλήθεια.
Βλέποντας την συνέντευξη που έδωσε το βράδυ της Παρασκευής στον Πέτρο Κωστόπουλο, σχεδόν μελαγχόλησα. Όχι ότι έτρεφα ελπίδες, ότι η Κανέλλη θα έβγαζε την δική της αλήθεια, πάνω από την αλήθεια του ΚΚΕ. Τώρα πια η μονάδα έχει γίνει ένα με την ομάδα. Απλά, θυμήθηκα την Κανέλλη του «Ψηλά τα χέρια», αυτού του πρωτοποριακού για την εποχή του talk show. Εκεί η Λιάνα Κανέλλη, έδινε μαθήματα διαλόγου.
Χαιρόσουν να παρακολουθείς την εκπομπή της, μόνο και μόνο για τις ερωτήσεις της. Ένα λεκτικό πινκ πονγκ, που στο τέλος νικητές ήταν όλοι. Παρουσιάστρια, καλεσμένοι και φυσικά θεατές.
Αυτά την δεκαετία του ενενήντα. Σήμερα με ένα λόγο παρωχημένο, κομματικό, άνευρο, με το ευαγγέλιο του Περισσού στα χέρια, δημιουργούσε θλίψη σε όποιον την έχει δει παλιότερα στην τηλεόραση.
Έβλεπες έναν έξυπνο άνθρωπο να αρνείται τα δεδομένα. Ότι κάτι θέλει να πει ο κόσμος σε Ελλάδα και Γαλλία με τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα.
Βουτούσε όλο και πιο πολύ σε μια θάλασσα ειρωνείας, που είχε να κάνει με τον αναμφισβήτητα νικητή των φετινών εκλογών, τον Αλέξη Τσίπρα. Και όσο βαθιά και αν νόμιζε ότι έμπαινε, ο θησαυρός ήταν άνθρακας. Γιατί μιλούσαν οι αριθμοί.
Ακόμα και όταν ρωτήθηκε για την άνοδο του νεοναζισμού, είχε μια ανεξήγητη έκρηξη για τα αποτελέσματα στο Δίστομο και μόνο. Για την υπόλοιπη χώρα, είπε ότι φταίει το σύστημα.
Και όταν η κουβέντα έφτασε στο «ποια κυβέρνηση θέλει τελικά το ΚΚΕ», εκεί στριμώχτηκε. Είχε μια μικρή παύση, μόνο λίγων δευτερολέπτων. Την παύση των έξυπνων ανθρώπων, που φοβούνται ότι θα αναγκαστούν λόγο των συνθηκών να πουν κάτι εξωφρενικό. Και φυσικά το είπε. «Θέλω μια κυβέρνηση που θα αποτελείτε από το λαό» είπε και η κάμερα γύρισε προς το νεανικό κοινό, που καθόταν στα καρεκλάκια. Ήταν η πιο εξωφρενική της στιγμή, αυτής της κουβέντας. Καταχειροκροτήθηκε. Όπως χειροκροτείς από ευγένεια τον παππού, που λέει ένα ανέκδοτο που έχεις ακούσει δέκα τουλάχιστον φορές.
Η Κανέλλη το μόνο που κατάφερε από αυτή την βαρετή κουβέντα, ήταν να δώσει στον Κωστόπουλο την καλύτερη τηλεοπτική στιγμή του. Όχι βέβαια, γιατί είναι καλός παρουσιαστής. Ήταν όμως τόσο εκτός πραγματικότητας αυτά που έλεγε, ώστε τον ανάγκαζε να επιδίδεται στις φυσιολογικές αντιδράσεις που έχει κάποιος, όταν ακούει παράλογα πράγματα. Άνοιγε τα χέρια του, κρατούσε το γυμνό του κρανίο, σήκωνε προς το ταβάνι το βλέμμα. Τα ίδια περίπου που έκαναν, όσοι δεν ψήφισαν ΚΚΕ και παρακολούθησαν την εκπομπή από τους καναπέδες τους.
Share
37
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που έχει να αντιμετωπίσει ένας έξυπνος άνθρωπος, που θα ενταχθεί σε ένα πολιτικό κόμμα είναι η αλλοίωση της προσωπικότητας του. Η σκέψη και μόνο ότι η μονάδα πρέπει να ακολουθήσει τις επιταγές της κομματικής ομάδας, πάντα μου προκαλούσε αποστροφή. Αυτά για τους έξυπνους. Οι βλάκες δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο, με την ένταξη τους σε κάποιο κόμμα. Ίσα-ίσα που προσθέτουν ένα τούβλο στον κομματικό τοίχο, και νιώθουν ότι με τη βλακεία τους προσφέρουν και στο σύνολο. Παραδείγματα πολλά, τα οποία μας οδήγησαν και στην κατάσταση που είμαστε σήμερα.
Η Λιάνα Κανέλλη είναι ένα παράδειγμα έξυπνου και ικανού ανθρώπου, που εντάχθηκε σε ένα κόμμα. Και τι κόμμα. Το ΚΚΕ που αναγνωρίζει μόνο την δική του αλήθεια.
Βλέποντας την συνέντευξη που έδωσε το βράδυ της Παρασκευής στον Πέτρο Κωστόπουλο, σχεδόν μελαγχόλησα. Όχι ότι έτρεφα ελπίδες, ότι η Κανέλλη θα έβγαζε την δική της αλήθεια, πάνω από την αλήθεια του ΚΚΕ. Τώρα πια η μονάδα έχει γίνει ένα με την ομάδα. Απλά, θυμήθηκα την Κανέλλη του «Ψηλά τα χέρια», αυτού του πρωτοποριακού για την εποχή του talk show. Εκεί η Λιάνα Κανέλλη, έδινε μαθήματα διαλόγου.
Χαιρόσουν να παρακολουθείς την εκπομπή της, μόνο και μόνο για τις ερωτήσεις της. Ένα λεκτικό πινκ πονγκ, που στο τέλος νικητές ήταν όλοι. Παρουσιάστρια, καλεσμένοι και φυσικά θεατές.
Αυτά την δεκαετία του ενενήντα. Σήμερα με ένα λόγο παρωχημένο, κομματικό, άνευρο, με το ευαγγέλιο του Περισσού στα χέρια, δημιουργούσε θλίψη σε όποιον την έχει δει παλιότερα στην τηλεόραση.
Έβλεπες έναν έξυπνο άνθρωπο να αρνείται τα δεδομένα. Ότι κάτι θέλει να πει ο κόσμος σε Ελλάδα και Γαλλία με τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα.
Βουτούσε όλο και πιο πολύ σε μια θάλασσα ειρωνείας, που είχε να κάνει με τον αναμφισβήτητα νικητή των φετινών εκλογών, τον Αλέξη Τσίπρα. Και όσο βαθιά και αν νόμιζε ότι έμπαινε, ο θησαυρός ήταν άνθρακας. Γιατί μιλούσαν οι αριθμοί.
Ακόμα και όταν ρωτήθηκε για την άνοδο του νεοναζισμού, είχε μια ανεξήγητη έκρηξη για τα αποτελέσματα στο Δίστομο και μόνο. Για την υπόλοιπη χώρα, είπε ότι φταίει το σύστημα.
Και όταν η κουβέντα έφτασε στο «ποια κυβέρνηση θέλει τελικά το ΚΚΕ», εκεί στριμώχτηκε. Είχε μια μικρή παύση, μόνο λίγων δευτερολέπτων. Την παύση των έξυπνων ανθρώπων, που φοβούνται ότι θα αναγκαστούν λόγο των συνθηκών να πουν κάτι εξωφρενικό. Και φυσικά το είπε. «Θέλω μια κυβέρνηση που θα αποτελείτε από το λαό» είπε και η κάμερα γύρισε προς το νεανικό κοινό, που καθόταν στα καρεκλάκια. Ήταν η πιο εξωφρενική της στιγμή, αυτής της κουβέντας. Καταχειροκροτήθηκε. Όπως χειροκροτείς από ευγένεια τον παππού, που λέει ένα ανέκδοτο που έχεις ακούσει δέκα τουλάχιστον φορές.
Η Κανέλλη το μόνο που κατάφερε από αυτή την βαρετή κουβέντα, ήταν να δώσει στον Κωστόπουλο την καλύτερη τηλεοπτική στιγμή του. Όχι βέβαια, γιατί είναι καλός παρουσιαστής. Ήταν όμως τόσο εκτός πραγματικότητας αυτά που έλεγε, ώστε τον ανάγκαζε να επιδίδεται στις φυσιολογικές αντιδράσεις που έχει κάποιος, όταν ακούει παράλογα πράγματα. Άνοιγε τα χέρια του, κρατούσε το γυμνό του κρανίο, σήκωνε προς το ταβάνι το βλέμμα. Τα ίδια περίπου που έκαναν, όσοι δεν ψήφισαν ΚΚΕ και παρακολούθησαν την εκπομπή από τους καναπέδες τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)