Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012
«ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ» Μόσιαλος: 7 ώρες συζήτησης χωρίς διάθεση αλλαγής στο κρατικοδίαιτο μοντέλο ανάπτυξης
Ανισοβαρείς στις στοχεύσεις τους, κρίνει τις παρεμβάσεις στις οποίες καταλήγει η συμφωνία με την τρόικα ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ηλίας Μόσιαλος που κάνει λόγο για «απερίγραπτο στρουθοκαμηλισμό» της πολιτικής ηγεσίας.
«Επτά ώρες συζήτηση για τις επικουρικές συντάξεις, ελάχιστη συζήτηση για τα εργασιακά και την αγορά εργασίας. Ελάχιστη συζήτηση για τα ασφαλιστικά προνόμια και τις επιδοτήσεις των ΔΕΚΟ. Καμιά συζήτηση για τους κοινωνικούς πόρους των ʽευγενώνʼ ταμείων», σημειώνει ο Ηλίας Μόσιαλος και προσθέτει:
«Ο 'στρουθοκαμηλισμόςʼ της πολιτικής ηγεσίας είναι πλέον απερίγραπτος. Η χώρα δεν θα αλλάξει πορεία, αν δεν υπάρξει σχέδιο ριζικών μεταρρυθμίσεων με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, της παραγωγικότητας και του εθνικού πλούτου. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να αλλάξει το κρατικοδίαιτο μοντέλο ʽανάπτυξηςʼ της χώρας. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (να μην ξεχνάμε τους 1 εκατομμύριο ανέργους και τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που εργάζονται σε συνθήκες μαύρης αγοράς εργασίας).
Είναι βέβαιο ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί σήμερα να κάνει αυτά που δεν έκανε τα τελευταία 37 χρόνια.
Δυστυχώς οι μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές φωνές δεν ακούγονται δυνατά παρόλο που η χώρα σήμερα τις έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ. Είναι αναγκαίο να ξεκινήσει άμεσα ο διάλογος μεταξύ αυτών των δυνάμεων στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς. Είναι απαραίτητη η άμεση επεξεργασία προτάσεων για το μέλλον της χώρας με στόχο την ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την διαφάνεια και ένα κοινωνικό κράτος που θα αναδιανέμει ευκαιρίες σε όλους και θα προστατεύει αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Σε αυτό το πλαίσιο θα αναλάβω συγκεκριμένες πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα»
«Επτά ώρες συζήτηση για τις επικουρικές συντάξεις, ελάχιστη συζήτηση για τα εργασιακά και την αγορά εργασίας. Ελάχιστη συζήτηση για τα ασφαλιστικά προνόμια και τις επιδοτήσεις των ΔΕΚΟ. Καμιά συζήτηση για τους κοινωνικούς πόρους των ʽευγενώνʼ ταμείων», σημειώνει ο Ηλίας Μόσιαλος και προσθέτει:
«Ο 'στρουθοκαμηλισμόςʼ της πολιτικής ηγεσίας είναι πλέον απερίγραπτος. Η χώρα δεν θα αλλάξει πορεία, αν δεν υπάρξει σχέδιο ριζικών μεταρρυθμίσεων με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, της παραγωγικότητας και του εθνικού πλούτου. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να αλλάξει το κρατικοδίαιτο μοντέλο ʽανάπτυξηςʼ της χώρας. Μόνο έτσι είναι δυνατόν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας (να μην ξεχνάμε τους 1 εκατομμύριο ανέργους και τις εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών που εργάζονται σε συνθήκες μαύρης αγοράς εργασίας).
Είναι βέβαιο ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί σήμερα να κάνει αυτά που δεν έκανε τα τελευταία 37 χρόνια.
Δυστυχώς οι μεταρρυθμιστικές και εκσυγχρονιστικές φωνές δεν ακούγονται δυνατά παρόλο που η χώρα σήμερα τις έχει περισσότερο ανάγκη από ποτέ. Είναι αναγκαίο να ξεκινήσει άμεσα ο διάλογος μεταξύ αυτών των δυνάμεων στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς. Είναι απαραίτητη η άμεση επεξεργασία προτάσεων για το μέλλον της χώρας με στόχο την ανάπτυξη, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αξιοκρατία, την διαφάνεια και ένα κοινωνικό κράτος που θα αναδιανέμει ευκαιρίες σε όλους και θα προστατεύει αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη. Σε αυτό το πλαίσιο θα αναλάβω συγκεκριμένες πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα»
Οδηγός για βελούδινο διαζύγιο
9 Φεβρουαρίου 2012 Blog
0
Είναι όλο και περισσότερα: στη Βρετανία ένα ζευγάρι στα τρία παίρνει διαζύγιο πριν κλείσει 15 χρόνια γάμου, τα διαζύγια το 2011 αυξήθηκαν κατά 5% σε σχέση με το 2010 και έφτασαν συνολικά τα 120.000 μόνο στην Αγγλία και την Ουαλία. Πριν από 50 χρόνια ήταν 28.000 τον χρόνο. Και οι στατιστικές δείχνουν πως η τάση είναι παρόμοια και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Στην Ευρώπη, το 30-40% των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο και το ποσοστό αυτό φτάνει ώς και το 50% στις σκανδιναβικές χώρες, ενώ η ίδια αναλογία ισχύει και για τις ΗΠΑ. Τι μπορεί να κάνει κανείς; Εφόσον ουδείς έχει ανακαλύψει ακόμη μια λύση για να μένουν οι σύζυγοι μαζί κι αγαπημένοι για πάντα, κάποιοι σκέφτηκαν να προτείνουν συμβουλές για το πώς να είναι το διαζύγιο όσο το δυνατόν πιο πολιτισμένο.
Η ιδέα ανήκει στους υπεύθυνους του Debrett’s, που από το 1769 είναι ο οδηγός για τους κανόνες συμπεριφοράς στη Βρετανία. Θα μπορούσε κανείς να πει πως οι καλοί τρόποι παλαιού στυλ είναι συχνά υποκριτικοί, όμως οι Εγγλέζοι υποστηρίζουν πως μια τεχνητή τυπικότητα είναι προτιμότερη από μια ειλικρινή βρισιά. Σε κάθε περίπτωση, λίγη ευγένεια, υποστηρίζουν οι συγγραφείς, είναι χρήσιμη ώστε να έχει κανείς καλύτερα αποτελέσματα: το να υποκύψεις στα συναισθήματα μπορεί να σου κοστίσει ακριβά σε δικηγόρους και δικαστήρια. Με άλλα λόγια, καλύτερα ένα διαζύγιο α λα αγγλικά από ένα θυελλώδες διαζύγιο α λα ιταλικά.
Ετσι φέτος, για πρώτη χρονιά, δίπλα στα παραδοσιακά εγχειρίδια καλών τρόπων του Debrett’s – τα οποία αρκετοί θεωρούν ξεπερασμένα, ακόμη και λίγο γελοία στην εποχή μας – κυκλοφόρησε και ένα άλλο με τίτλο «Debrett’s Guide to Civilized Separation» («Οδηγός του Debrett για πολιτισμένο διαζύγιο»). Φυσικά Debrett δεν είναι το επώνυμο του συγγραφέα, αλλά η επωνυμία του εκδοτικού οίκου: ο οδηγός είναι έργο ενός ειδικού, του Μισκόν ντε Ρέγια, ενός από τους διασημότερους δικηγόρους διαζυγίων της Βρετανίας, ο οποίος ήταν ο συνήγορος της πριγκίπισσας Νταϊάνας στο διαζύγιό της από τον πρίγκιπα Κάρολο. «Προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο προτείνοντας μια διαδικασία βήμα προς βήμα σε μια περιοχή που μπορεί να αποδειχθεί ναρκοπέδιο», λέει ο Κόνραντ Φρι, διευθύνων σύμβουλος του Debrett’s.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Μερικές προτάσεις του οδηγού μπορεί να μοιάζουν κοινότοπες, όμως η λογική σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι το υποχρεωτικό σημείο αφετηρίας. Ο οδηγός προσφέρει μια ολόκληρη σειρά πρακτικών συμβουλών: πώς και πότε να απευθύνεσαι σε δικηγόρο, πώς να τον επιλέξεις, ποια έξοδα μπορείς να αποφύγεις, πώς να αντιμετωπίσεις τα συνηθισμένα προβλήματα (κηδεμονία των παιδιών, διανομή των αγαθών, διατροφή). Είναι έπειτα οι ψυχολογικές συμβουλές. Του τύπου να μην ξεκινάς άχρηστες βεντέτες για τις οποίες μπορεί να μετανιώσεις – όπως να κόψεις με το ψαλίδι τις γραβάτες εκείνου ή να πετάξεις από το παράθυρο τα (υπερβολικά πολλά) παπούτσια εκείνης. Επίσης είναι καλύτερα να μην «παίρνεις διαζύγιο» και από τα πεθερικά και τους συγγενείς, που μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμοι ως μεσολαβητές, ενώ συνεχίζουν εξάλλου να είναι παππούδες και θείοι των παιδιών. Και μην ενοχλείτε υπερβολικά τους φίλους με την ιστορία του διαζυγίου σας: δεν είστε ο πρώτος που χωρίζει, προειδοποιεί ο Debrett’s, ούτε και ο τελευταίος, αν κρίνει κανείς από τις στατιστικές.
0
Είναι όλο και περισσότερα: στη Βρετανία ένα ζευγάρι στα τρία παίρνει διαζύγιο πριν κλείσει 15 χρόνια γάμου, τα διαζύγια το 2011 αυξήθηκαν κατά 5% σε σχέση με το 2010 και έφτασαν συνολικά τα 120.000 μόνο στην Αγγλία και την Ουαλία. Πριν από 50 χρόνια ήταν 28.000 τον χρόνο. Και οι στατιστικές δείχνουν πως η τάση είναι παρόμοια και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Στην Ευρώπη, το 30-40% των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο και το ποσοστό αυτό φτάνει ώς και το 50% στις σκανδιναβικές χώρες, ενώ η ίδια αναλογία ισχύει και για τις ΗΠΑ. Τι μπορεί να κάνει κανείς; Εφόσον ουδείς έχει ανακαλύψει ακόμη μια λύση για να μένουν οι σύζυγοι μαζί κι αγαπημένοι για πάντα, κάποιοι σκέφτηκαν να προτείνουν συμβουλές για το πώς να είναι το διαζύγιο όσο το δυνατόν πιο πολιτισμένο.
Η ιδέα ανήκει στους υπεύθυνους του Debrett’s, που από το 1769 είναι ο οδηγός για τους κανόνες συμπεριφοράς στη Βρετανία. Θα μπορούσε κανείς να πει πως οι καλοί τρόποι παλαιού στυλ είναι συχνά υποκριτικοί, όμως οι Εγγλέζοι υποστηρίζουν πως μια τεχνητή τυπικότητα είναι προτιμότερη από μια ειλικρινή βρισιά. Σε κάθε περίπτωση, λίγη ευγένεια, υποστηρίζουν οι συγγραφείς, είναι χρήσιμη ώστε να έχει κανείς καλύτερα αποτελέσματα: το να υποκύψεις στα συναισθήματα μπορεί να σου κοστίσει ακριβά σε δικηγόρους και δικαστήρια. Με άλλα λόγια, καλύτερα ένα διαζύγιο α λα αγγλικά από ένα θυελλώδες διαζύγιο α λα ιταλικά.
Ετσι φέτος, για πρώτη χρονιά, δίπλα στα παραδοσιακά εγχειρίδια καλών τρόπων του Debrett’s – τα οποία αρκετοί θεωρούν ξεπερασμένα, ακόμη και λίγο γελοία στην εποχή μας – κυκλοφόρησε και ένα άλλο με τίτλο «Debrett’s Guide to Civilized Separation» («Οδηγός του Debrett για πολιτισμένο διαζύγιο»). Φυσικά Debrett δεν είναι το επώνυμο του συγγραφέα, αλλά η επωνυμία του εκδοτικού οίκου: ο οδηγός είναι έργο ενός ειδικού, του Μισκόν ντε Ρέγια, ενός από τους διασημότερους δικηγόρους διαζυγίων της Βρετανίας, ο οποίος ήταν ο συνήγορος της πριγκίπισσας Νταϊάνας στο διαζύγιό της από τον πρίγκιπα Κάρολο. «Προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον κόσμο προτείνοντας μια διαδικασία βήμα προς βήμα σε μια περιοχή που μπορεί να αποδειχθεί ναρκοπέδιο», λέει ο Κόνραντ Φρι, διευθύνων σύμβουλος του Debrett’s.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. Μερικές προτάσεις του οδηγού μπορεί να μοιάζουν κοινότοπες, όμως η λογική σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι το υποχρεωτικό σημείο αφετηρίας. Ο οδηγός προσφέρει μια ολόκληρη σειρά πρακτικών συμβουλών: πώς και πότε να απευθύνεσαι σε δικηγόρο, πώς να τον επιλέξεις, ποια έξοδα μπορείς να αποφύγεις, πώς να αντιμετωπίσεις τα συνηθισμένα προβλήματα (κηδεμονία των παιδιών, διανομή των αγαθών, διατροφή). Είναι έπειτα οι ψυχολογικές συμβουλές. Του τύπου να μην ξεκινάς άχρηστες βεντέτες για τις οποίες μπορεί να μετανιώσεις – όπως να κόψεις με το ψαλίδι τις γραβάτες εκείνου ή να πετάξεις από το παράθυρο τα (υπερβολικά πολλά) παπούτσια εκείνης. Επίσης είναι καλύτερα να μην «παίρνεις διαζύγιο» και από τα πεθερικά και τους συγγενείς, που μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμοι ως μεσολαβητές, ενώ συνεχίζουν εξάλλου να είναι παππούδες και θείοι των παιδιών. Και μην ενοχλείτε υπερβολικά τους φίλους με την ιστορία του διαζυγίου σας: δεν είστε ο πρώτος που χωρίζει, προειδοποιεί ο Debrett’s, ούτε και ο τελευταίος, αν κρίνει κανείς από τις στατιστικές.
Ξαφνική εμπλοκή για την ελληνική διάσωση στις Βρυξέλλες
09.02.2012
19:50
0
Share
-A+A
Σοβαρές αντιρρήσεις σε σχέση με τον ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης αλλά και με το περιεχόμενο του PSI φαίνεται να εγείρονται από διάφορες πλευρές στην προσυνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες.
Ευρωπαίοι εμπειρογνώμονες με πολιτικές εντολές ανωθεν, ζήτησαν τις υπογραφές των πολιτικών αρχηγών και δεν συμφώνησαν με την προθεσμία των 15 ημερών για να βρεθούν τα 300 εκ. ευρώ. Υπήρξαν σοβαρές επιφυλάξεις πριν από την έναρξη του Eurogroup κυρίως από την Γερμανία.
Προσερχόμενοι στην συνάντηση του Eurogroup αρκετοί υπουργοί αλλά και ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έλεγαν ότι, απόφαση για το δεύτερο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα δεν πρόκειται να ληφθεί το βράδυ της Πέμπτης. Οπως αναφέρει το Bloomberg «οι Ευρωπαίοι υπουργοί φαίνεται ότι προτίθενται να μεταθέσουν χρονικά την απόφαση για τη χορήγηση του πακέτου των 130 δισ. ευρώ, καθώς υποστήριξαν ότι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να εξετάσουν τη συμφωνία για τα μέτρα λιτότητας στην οποία κατέληξαν νωρίτερα οι Ελληνες πολιτικοί ηγέτες.
Δεν πιστεύω ότι θα έχουμε απόψε μια οριστική και τελική απόφαση. Εχουμε να συζητήσουμε αρκετά στοιχεία των προτάσεων που έχουμε ενώπιόν μας», δήλωσε ο Ζαν Κλοντ Γιουνκερ Γιουνκέρ.
Αλλά και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφανγκ Σόιμπλε επιβεβαίωσε την επιφυλακτικότητα των μελών του Eurogroup.
19:50
0
Share
-A+A
Σοβαρές αντιρρήσεις σε σχέση με τον ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης αλλά και με το περιεχόμενο του PSI φαίνεται να εγείρονται από διάφορες πλευρές στην προσυνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες.
Ευρωπαίοι εμπειρογνώμονες με πολιτικές εντολές ανωθεν, ζήτησαν τις υπογραφές των πολιτικών αρχηγών και δεν συμφώνησαν με την προθεσμία των 15 ημερών για να βρεθούν τα 300 εκ. ευρώ. Υπήρξαν σοβαρές επιφυλάξεις πριν από την έναρξη του Eurogroup κυρίως από την Γερμανία.
Προσερχόμενοι στην συνάντηση του Eurogroup αρκετοί υπουργοί αλλά και ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ έλεγαν ότι, απόφαση για το δεύτερο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα δεν πρόκειται να ληφθεί το βράδυ της Πέμπτης. Οπως αναφέρει το Bloomberg «οι Ευρωπαίοι υπουργοί φαίνεται ότι προτίθενται να μεταθέσουν χρονικά την απόφαση για τη χορήγηση του πακέτου των 130 δισ. ευρώ, καθώς υποστήριξαν ότι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να εξετάσουν τη συμφωνία για τα μέτρα λιτότητας στην οποία κατέληξαν νωρίτερα οι Ελληνες πολιτικοί ηγέτες.
Δεν πιστεύω ότι θα έχουμε απόψε μια οριστική και τελική απόφαση. Εχουμε να συζητήσουμε αρκετά στοιχεία των προτάσεων που έχουμε ενώπιόν μας», δήλωσε ο Ζαν Κλοντ Γιουνκερ Γιουνκέρ.
Αλλά και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφανγκ Σόιμπλε επιβεβαίωσε την επιφυλακτικότητα των μελών του Eurogroup.
ZONE EURO La Grèce prend sa retraite 9 février 2012 TO VIMA ATHÈNES
Réagir4
Text larger
Text smaller
Envoyer
Imprimer
Haddad
Pour éviter le risque d'une sortie de la zone euro, Athènes a consenti à de nouvelles mesures d’austérité juste avant une réunion de l’Eurogroupe. Une alternative que les politiciens locaux n’ont pas su éviter, regrette To Vima.
Giorgos Malouhos
Dans les moments dramatiques que nous vivons depuis hier après midi [8 février] et durant toute la nuit, la Grèce n’a pas pu satisfaire, comme espéré, le chantage imposé par ses créanciers.
A priori, les partis ont dit "oui à tout" sauf à la baisse des retraites. Sur ce point, les créanciers semblent donner du temps pour rééquilibrer les objectifs, mais dans les faits, l’ultimatum de la troïka a été accepté.
La Grèce s’est battue pour les retraites et dans ce chaos, cela à de la valeur. Mais le chaos est là : la récession supplémentaire que vont apporter les nouvelles mesures n’a pas été comptabilisée.
Alors que les recettes de janvier ont plongé, les objectifs structurels [de réduction du déficit] ne sont pas atteints, de même que la tolérance sociale, la paix sociale et le développement sont absents.
Notre présence dans la monnaie unique reste, malgré tout, aussi menacée qu'avant, si ce n'est plus. Rien n'est garanti, tout simplement parce que tout ce qui va arriver ne servira pas ce but, rester dans l'euro, mais ira exclusivement au remboursement de la dette.
Et c'est cela le talon d'Achille de ces négociations. Ainsi, en réalité, la Grèce elle-même prend sa retraite : après les signatures des chefs de partis en faveur l'austérité, et si tout cela est voté au Parlement, notre souveraineté nationale perdra de son sens.
Comme un entre-deux guerres
Il devient possible de nous infliger n'importe quelle politique et les évolutions politiques, quelles qu’elles soient, nous conduisent vers une impasse, avec une explosion de la concurrence. Non pas dans l'économie grecque, mais entre la société et sa représentation politique, entre la recession et l'espoir de reprise qui est en train de mourir. Le pays semble se diriger vers une période semblable à un entre-deux guerres, ce qui amenuise les espoirs de "voir la lumière au bout du tunnel".
Sans avoir réussi, comme on peut l'entendre, la moindre réforme nationale. Nous avons abouti à la destruction de notre place dans la monnaie unique, et cela va continuer, car les restrictions vont s’alourdir plutôt que s'alléger.
Rester quoiqu’il arrive dans l'euro pour ne pas détruire la société. Voilà la seule chose que nos dirigeants auraient dû négocier. Et c'est la seule chose que n'a pas mentionnée le ministre des Finances en partance pour la réunion de l'Eurogroupe [le 9 février].
"Je pars pour Bruxelles en espérant que la réunion de l'Eurogroupe se tienne et qu'une décision positive en découle par rapport au programme [d’aide financière]. La survie du pays ces prochaines années dépend de ce financement et de la réduction ou non de la dette. De cela dépend la place du pays dans la zone euro et même de sa place en Europe". Mais le ministre des Finances est le seul à dire cela. Et la réalité montre le contraire.
Traduction : Alexia Kefalas
NÉGOCIATIONS
Accord de dernière minute et appel à la grève
Les partis qui soutiennent le Premier ministre Lucas Papadémos ont conclu un accord à l’arraché sur les nouvelles mesures d’austérité demandées par la troïka (UE, BCE, FMI) pour approuver un deuxième plan d’aides, rapporte le Financial Times. D’une valeur de 130 milliards d’euros il est censé éviter à Athènes le défaut de paiement. Le feu vert à été donné quelques heures avant une réunion cruciale des ministres des Finances des pays de la zone euro, à Bruxelles, qui devaient justement examiner le plan grec. Ce dernier est jugé injuste par les principaux syndicats, qui ont lancé un appel à une grève de deux jours à partir du 10 février.
Text larger
Text smaller
Envoyer
Imprimer
Haddad
Pour éviter le risque d'une sortie de la zone euro, Athènes a consenti à de nouvelles mesures d’austérité juste avant une réunion de l’Eurogroupe. Une alternative que les politiciens locaux n’ont pas su éviter, regrette To Vima.
Giorgos Malouhos
Dans les moments dramatiques que nous vivons depuis hier après midi [8 février] et durant toute la nuit, la Grèce n’a pas pu satisfaire, comme espéré, le chantage imposé par ses créanciers.
A priori, les partis ont dit "oui à tout" sauf à la baisse des retraites. Sur ce point, les créanciers semblent donner du temps pour rééquilibrer les objectifs, mais dans les faits, l’ultimatum de la troïka a été accepté.
La Grèce s’est battue pour les retraites et dans ce chaos, cela à de la valeur. Mais le chaos est là : la récession supplémentaire que vont apporter les nouvelles mesures n’a pas été comptabilisée.
Alors que les recettes de janvier ont plongé, les objectifs structurels [de réduction du déficit] ne sont pas atteints, de même que la tolérance sociale, la paix sociale et le développement sont absents.
Notre présence dans la monnaie unique reste, malgré tout, aussi menacée qu'avant, si ce n'est plus. Rien n'est garanti, tout simplement parce que tout ce qui va arriver ne servira pas ce but, rester dans l'euro, mais ira exclusivement au remboursement de la dette.
Et c'est cela le talon d'Achille de ces négociations. Ainsi, en réalité, la Grèce elle-même prend sa retraite : après les signatures des chefs de partis en faveur l'austérité, et si tout cela est voté au Parlement, notre souveraineté nationale perdra de son sens.
Comme un entre-deux guerres
Il devient possible de nous infliger n'importe quelle politique et les évolutions politiques, quelles qu’elles soient, nous conduisent vers une impasse, avec une explosion de la concurrence. Non pas dans l'économie grecque, mais entre la société et sa représentation politique, entre la recession et l'espoir de reprise qui est en train de mourir. Le pays semble se diriger vers une période semblable à un entre-deux guerres, ce qui amenuise les espoirs de "voir la lumière au bout du tunnel".
Sans avoir réussi, comme on peut l'entendre, la moindre réforme nationale. Nous avons abouti à la destruction de notre place dans la monnaie unique, et cela va continuer, car les restrictions vont s’alourdir plutôt que s'alléger.
Rester quoiqu’il arrive dans l'euro pour ne pas détruire la société. Voilà la seule chose que nos dirigeants auraient dû négocier. Et c'est la seule chose que n'a pas mentionnée le ministre des Finances en partance pour la réunion de l'Eurogroupe [le 9 février].
"Je pars pour Bruxelles en espérant que la réunion de l'Eurogroupe se tienne et qu'une décision positive en découle par rapport au programme [d’aide financière]. La survie du pays ces prochaines années dépend de ce financement et de la réduction ou non de la dette. De cela dépend la place du pays dans la zone euro et même de sa place en Europe". Mais le ministre des Finances est le seul à dire cela. Et la réalité montre le contraire.
Traduction : Alexia Kefalas
NÉGOCIATIONS
Accord de dernière minute et appel à la grève
Les partis qui soutiennent le Premier ministre Lucas Papadémos ont conclu un accord à l’arraché sur les nouvelles mesures d’austérité demandées par la troïka (UE, BCE, FMI) pour approuver un deuxième plan d’aides, rapporte le Financial Times. D’une valeur de 130 milliards d’euros il est censé éviter à Athènes le défaut de paiement. Le feu vert à été donné quelques heures avant une réunion cruciale des ministres des Finances des pays de la zone euro, à Bruxelles, qui devaient justement examiner le plan grec. Ce dernier est jugé injuste par les principaux syndicats, qui ont lancé un appel à une grève de deux jours à partir du 10 février.
Pour l'économiste Riccardo Petrella, la crise que nous vivons est la crise du capital financier dérégulé imposé par les élites depuis les années 70. Pourtant, explique-t-il, ces mêmes élites invitent les populations au sacrifice. Un rite!
Crise et retour aux pratiques du rite sacrificiel
OPINIONS | jeudi 9 février 2012 à 10h12
Article Images
ENVOYER
IMPRIMER
Images
Riccardo Petrella
Pour l'économiste Riccardo Petrella, la crise que nous vivons est la crise du capital financier dérégulé imposé par les élites depuis les années 70. Pourtant, explique-t-il, ces mêmes élites invitent les populations au sacrifice. Un rite!
L’Etat du Welfare, développé par des formes assez avancées en Europe occidentale et, dans une moindre mesure en Amérique du Nord, avait modifié sensiblement les rapports sociaux et de pouvoir entre les riches et puissants d’une part, les pauvres et le peuple, d’autre part. La " sécurité " sociale pour tous, fondée sur une dépense publique adéquate dans les infrastructures, les biens communs et les services publics, a fait décroître, dans la répartition de la richesse produite, la part revenant aux revenus de capital et favoriser celle revenant aux revenus de travail. Ainsi les égalités sociales ont été réduites et la "richesse" de nos pays a augmenté.
La remise en cause du Welfare
Cette modification n’a pas plu évidemment aux groupes dominants et riches. A partir des années ’70, leur lutte contre l’Etat de Welfare a commencé à donner des fruits. Partout en Occident, le pouvoir politique (Reagan, Thatcher...) est revenu aux forces qui leur sont favorables voire issues de leurs rangs. Profitant des grandes "révolutions technologiques" qui dès la décennie ’70 déferlent sur nos sociétés, notamment la "révolution des technologies d’information et de communication", ils réussissent à imposer l’impératif de la globalisation de l’économie, vendue comme "naturelle" et "inévitable" et source d’une nouvelle longue phase de croissance de l’économie et de la richesse mondiales. Prétextant ainsi que les économies nationales étaient désormais dépassées, devenues obsolètes, ils ont aussi convaincu les élites dirigeantes dites progressistes (celles de la "troisième voie" à la Blair, Schroeder, Clinton, Prodi, Gonzales, Jospin....), que la régulation économique par les Etats nationaux devait être démantelée et que le rôle de l’Etat était de favoriser l’ouverture et l’intégration des économies nationales à la globalisation, de "libérer" les énergies nationales à la compétitivité mondiale afin de bénéficier le plus, pour son propre pays, d’une part significative du gâteau de la croissance économique mondiale promise.
Dans ce contexte, se formèrent et l’emportèrent les grandes vagues de libéralisation de tous les mouvements de capitaux, des marchandises, des services, de dérégulation étatique et de privatisation de tout ce qui était privatisable et pouvait devenir source considérable de profit pour les plus forts, les plus "développés", les plus compétitifs. A partir de la mi-’90, l’économie mondiale est devenue un espace libre pour la mainmise des grands groupes financiers industriels et commerciaux. Ils purent finalement traiter la planète Terre et l’humanité comme un énorme potentiel de ressources à exploiter le plus vite et le plus massivement possible pour maximiser les taux de retour les plus élevés pour les détenteurs de capitaux privés.
L'explosion des inégalités
Résultat : depuis une vingtaine d’années les inégalités entre les groupes sociaux au sein des pays et entre les pays ont ré-explosées, la grande pauvreté revenant au cœur même des sociétés "riches" ; tandis que les lieux de la prédation et d’exploitation étaient déplacés en Asie notamment. Les crises économiques, d’abord locales et/ou sectorielles, se sont multipliées pour se transformer rapidement en crises globales et mondiales jusqu’à la crise de 2008. Une crise pour laquelle les dominants n’ont pas de solution, puisque c'est la crise structurelle de l’économie capitaliste financière du libre marché mondial. De cette incapacité vient le rite sacrificiel.
Les groupes dominants, qui ont imposé cette économie et sont donc les responsables premiers et déterminants de la crise actuelle, n’ont évidemment, aucune intention de l’admettre. Bien au contraire, ils crient, en mentant sans pudeur, que la cause principale de la crise est l’endettement public, provoqué par les dépenses publiques notamment sociales. Pour eux, la logique folle et spéculative de leur système financier prédateur n’y est pour rien. Ils reconnaissent, de temps à autre, que les libéralisations et les dérégulations ont parfois favorisé certaines dérives, mais l’essentiel reste bon et inévitable. Ces derniers mois encore, ils continuent à proclamer bêtement "il n’y a pas d’alternative" comme si l’on pouvait raisonnablement construire le devenir de nos sociétés et du monde sur l’absence d’alternatives (sur le "non futur") !
Dès lors, puisqu'ils gardent la mainmise totale sur les rouages du pouvoir, notamment la finance et les médias, les responsables de la crise ont fait adopter une série de mesures et de lois qui se traduisent par le détricotage total et définitif de l’Etat du Welfare et le rejet conséquent des droits humains et sociaux afférents. Pour "purifier" leur mal agir, ils ont recours au rite sacrificiel, ils demandent des sacrifices, faisant croire par là que nos sociétés doivent expier le mal commis en laissant les dépenses publiques, notamment, alimenter un endettement public insoutenable. Présentant l’appel aux sacrifices comme un appel adressé à tous, l’hypocrisie des dominants ajoute la dérision à la farce. Où sont les sacrifices payés et à payer par les groupes dominants, les propriétaires des fonds d’investissements spéculatifs, les responsables des sociétés financières de notation, les ministres des finances et les membres des banques centrales qui pendant 40 ans ont soutenu la libéralisation, la déréglementation et la privatisation du système bancaire et financier ? En revanche on sait bien que la réduction des dépenses sociales et le recours à l’augmentation des taxes indirectes ont toujours été les formes les plus criantes d’injustice sociale.
Le rite sacrificiel
Le rite sacrificiel a toujours atteint ses formes les plus violentes et les plus inacceptables dans la guerre où ce sont les peuples, les jeunes et les plus faibles qui meurent sur le terrain du sacrifice. La "guerre aux dépenses publiques sociales" laissera beaucoup de victimes. Il n’y a rien de juste et bon en cela. Si rien ne change, les dominants se retrouveront d’ici deux-trois ans pour "fêter" le retour à la croissance des profits et de la richesse revenant aux revenus de capital. Qui plus est, ils auront le "courage" de dire qu’ils ont sauvé l’Europe et...l’euro.
Riccardo Petrella, Professeur émérite de l’Université Catholique de Louvain (B)
Economiste et politologue, Riccardo Petrella est considéré comme un des penseurs de l’altermondialisme Il a fondé en 91 le groupe de Lisbonne, qui réfléchit de manière critique sur les formes de la mondialisation. Depuis des années, il se bat pour le droit à l’accès à l’eau. Son dernier ouvrage : " Pour une nouvelles narration du monde ", (Ecosociété 2007) est une critique du fonctionnement de la société capitaliste actuelle.
OPINIONS | jeudi 9 février 2012 à 10h12
Article Images
ENVOYER
IMPRIMER
Images
Riccardo Petrella
Pour l'économiste Riccardo Petrella, la crise que nous vivons est la crise du capital financier dérégulé imposé par les élites depuis les années 70. Pourtant, explique-t-il, ces mêmes élites invitent les populations au sacrifice. Un rite!
L’Etat du Welfare, développé par des formes assez avancées en Europe occidentale et, dans une moindre mesure en Amérique du Nord, avait modifié sensiblement les rapports sociaux et de pouvoir entre les riches et puissants d’une part, les pauvres et le peuple, d’autre part. La " sécurité " sociale pour tous, fondée sur une dépense publique adéquate dans les infrastructures, les biens communs et les services publics, a fait décroître, dans la répartition de la richesse produite, la part revenant aux revenus de capital et favoriser celle revenant aux revenus de travail. Ainsi les égalités sociales ont été réduites et la "richesse" de nos pays a augmenté.
La remise en cause du Welfare
Cette modification n’a pas plu évidemment aux groupes dominants et riches. A partir des années ’70, leur lutte contre l’Etat de Welfare a commencé à donner des fruits. Partout en Occident, le pouvoir politique (Reagan, Thatcher...) est revenu aux forces qui leur sont favorables voire issues de leurs rangs. Profitant des grandes "révolutions technologiques" qui dès la décennie ’70 déferlent sur nos sociétés, notamment la "révolution des technologies d’information et de communication", ils réussissent à imposer l’impératif de la globalisation de l’économie, vendue comme "naturelle" et "inévitable" et source d’une nouvelle longue phase de croissance de l’économie et de la richesse mondiales. Prétextant ainsi que les économies nationales étaient désormais dépassées, devenues obsolètes, ils ont aussi convaincu les élites dirigeantes dites progressistes (celles de la "troisième voie" à la Blair, Schroeder, Clinton, Prodi, Gonzales, Jospin....), que la régulation économique par les Etats nationaux devait être démantelée et que le rôle de l’Etat était de favoriser l’ouverture et l’intégration des économies nationales à la globalisation, de "libérer" les énergies nationales à la compétitivité mondiale afin de bénéficier le plus, pour son propre pays, d’une part significative du gâteau de la croissance économique mondiale promise.
Dans ce contexte, se formèrent et l’emportèrent les grandes vagues de libéralisation de tous les mouvements de capitaux, des marchandises, des services, de dérégulation étatique et de privatisation de tout ce qui était privatisable et pouvait devenir source considérable de profit pour les plus forts, les plus "développés", les plus compétitifs. A partir de la mi-’90, l’économie mondiale est devenue un espace libre pour la mainmise des grands groupes financiers industriels et commerciaux. Ils purent finalement traiter la planète Terre et l’humanité comme un énorme potentiel de ressources à exploiter le plus vite et le plus massivement possible pour maximiser les taux de retour les plus élevés pour les détenteurs de capitaux privés.
L'explosion des inégalités
Résultat : depuis une vingtaine d’années les inégalités entre les groupes sociaux au sein des pays et entre les pays ont ré-explosées, la grande pauvreté revenant au cœur même des sociétés "riches" ; tandis que les lieux de la prédation et d’exploitation étaient déplacés en Asie notamment. Les crises économiques, d’abord locales et/ou sectorielles, se sont multipliées pour se transformer rapidement en crises globales et mondiales jusqu’à la crise de 2008. Une crise pour laquelle les dominants n’ont pas de solution, puisque c'est la crise structurelle de l’économie capitaliste financière du libre marché mondial. De cette incapacité vient le rite sacrificiel.
Les groupes dominants, qui ont imposé cette économie et sont donc les responsables premiers et déterminants de la crise actuelle, n’ont évidemment, aucune intention de l’admettre. Bien au contraire, ils crient, en mentant sans pudeur, que la cause principale de la crise est l’endettement public, provoqué par les dépenses publiques notamment sociales. Pour eux, la logique folle et spéculative de leur système financier prédateur n’y est pour rien. Ils reconnaissent, de temps à autre, que les libéralisations et les dérégulations ont parfois favorisé certaines dérives, mais l’essentiel reste bon et inévitable. Ces derniers mois encore, ils continuent à proclamer bêtement "il n’y a pas d’alternative" comme si l’on pouvait raisonnablement construire le devenir de nos sociétés et du monde sur l’absence d’alternatives (sur le "non futur") !
Dès lors, puisqu'ils gardent la mainmise totale sur les rouages du pouvoir, notamment la finance et les médias, les responsables de la crise ont fait adopter une série de mesures et de lois qui se traduisent par le détricotage total et définitif de l’Etat du Welfare et le rejet conséquent des droits humains et sociaux afférents. Pour "purifier" leur mal agir, ils ont recours au rite sacrificiel, ils demandent des sacrifices, faisant croire par là que nos sociétés doivent expier le mal commis en laissant les dépenses publiques, notamment, alimenter un endettement public insoutenable. Présentant l’appel aux sacrifices comme un appel adressé à tous, l’hypocrisie des dominants ajoute la dérision à la farce. Où sont les sacrifices payés et à payer par les groupes dominants, les propriétaires des fonds d’investissements spéculatifs, les responsables des sociétés financières de notation, les ministres des finances et les membres des banques centrales qui pendant 40 ans ont soutenu la libéralisation, la déréglementation et la privatisation du système bancaire et financier ? En revanche on sait bien que la réduction des dépenses sociales et le recours à l’augmentation des taxes indirectes ont toujours été les formes les plus criantes d’injustice sociale.
Le rite sacrificiel
Le rite sacrificiel a toujours atteint ses formes les plus violentes et les plus inacceptables dans la guerre où ce sont les peuples, les jeunes et les plus faibles qui meurent sur le terrain du sacrifice. La "guerre aux dépenses publiques sociales" laissera beaucoup de victimes. Il n’y a rien de juste et bon en cela. Si rien ne change, les dominants se retrouveront d’ici deux-trois ans pour "fêter" le retour à la croissance des profits et de la richesse revenant aux revenus de capital. Qui plus est, ils auront le "courage" de dire qu’ils ont sauvé l’Europe et...l’euro.
Riccardo Petrella, Professeur émérite de l’Université Catholique de Louvain (B)
Economiste et politologue, Riccardo Petrella est considéré comme un des penseurs de l’altermondialisme Il a fondé en 91 le groupe de Lisbonne, qui réfléchit de manière critique sur les formes de la mondialisation. Depuis des années, il se bat pour le droit à l’accès à l’eau. Son dernier ouvrage : " Pour une nouvelles narration du monde ", (Ecosociété 2007) est une critique du fonctionnement de la société capitaliste actuelle.
Έκανε πίσω ο Σαμαράς υπό την απειλή παραίτησης Παπαδήμου
09.02.2012
15:16
0
6
Share
-A+A
Ένα ακόμα βήμα οπισθοχώρησης έκανε -κυριολεκτικά στο παραπέντε- ο Αντώνης Σαμαράς καθώς έπιασε τόπο η ομοβροντία απειλών από το εξωτερικό και το εσωτερικό.
Συγκεκριμένα, μετά από το τελεσίγραφο παραίτησης του Λουκά Παπαδήμου για να βρεθεί συμβιβαστική λύση μέχρι τις 7 το απόγευμα, ώστε να πάει η Ελλάδα, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, στην συνεδρίαση του Eurogroup με ολοκληρωμένη πρόταση, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε πίσω και φαίνεται πως δέχτηκε να συμβιβαστεί στο θέμα των επικουρικών συντάξεων προκειμένου να μην διακινδυνεύσει η Ελλάδα να μπει στην σφαίρα της χρεοκοπίας, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος.
Συγκεκριμένα, ο Αντώνης Σαμαράς δέχτηκε μια συμβιβαστική λύση για τα 300 εκ. ευρώ που έλειπαν από τη χτεσινή συμφωνία των πολιτικών αρχηγών, λόγω της άρνησής του για περικοπές στις επικουρικές συντάξεις. Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr, ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά τα 300 εκ. ευρώ που λείπουν θα προέλθουν από νέες μεγαλύτερες περικοπές στον τομέα της Άμυνας, ενώ τα υπόλοιπα θα είναι χρήματα από τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις για τις οποίες -όπως φαίνεται- βρέθηκε τελικά μια φόρμουλα για να τις αποδεχτεί ο πρόεδρος της ΝΔ.
Ρόλο στην υπαναχώρηση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται πως έπαιξαν και τα μηνύματα από τη Γερμανία, από όπου διαρρεόταν ότι δεν θα υπάρξει απόφαση στο σημερινό Eurogroup.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Eurogroup Αντώνης Σαμαράς Γιώργος Παπανδρέου επικουρικές συντάξεις Ευάγγελος Βενιζέλος παραίτηση
15:16
0
6
Share
-A+A
Ένα ακόμα βήμα οπισθοχώρησης έκανε -κυριολεκτικά στο παραπέντε- ο Αντώνης Σαμαράς καθώς έπιασε τόπο η ομοβροντία απειλών από το εξωτερικό και το εσωτερικό.
Συγκεκριμένα, μετά από το τελεσίγραφο παραίτησης του Λουκά Παπαδήμου για να βρεθεί συμβιβαστική λύση μέχρι τις 7 το απόγευμα, ώστε να πάει η Ελλάδα, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, στην συνεδρίαση του Eurogroup με ολοκληρωμένη πρόταση, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε πίσω και φαίνεται πως δέχτηκε να συμβιβαστεί στο θέμα των επικουρικών συντάξεων προκειμένου να μην διακινδυνεύσει η Ελλάδα να μπει στην σφαίρα της χρεοκοπίας, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος.
Συγκεκριμένα, ο Αντώνης Σαμαράς δέχτηκε μια συμβιβαστική λύση για τα 300 εκ. ευρώ που έλειπαν από τη χτεσινή συμφωνία των πολιτικών αρχηγών, λόγω της άρνησής του για περικοπές στις επικουρικές συντάξεις. Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr, ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά τα 300 εκ. ευρώ που λείπουν θα προέλθουν από νέες μεγαλύτερες περικοπές στον τομέα της Άμυνας, ενώ τα υπόλοιπα θα είναι χρήματα από τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις για τις οποίες -όπως φαίνεται- βρέθηκε τελικά μια φόρμουλα για να τις αποδεχτεί ο πρόεδρος της ΝΔ.
Ρόλο στην υπαναχώρηση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται πως έπαιξαν και τα μηνύματα από τη Γερμανία, από όπου διαρρεόταν ότι δεν θα υπάρξει απόφαση στο σημερινό Eurogroup.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Eurogroup Αντώνης Σαμαράς Γιώργος Παπανδρέου επικουρικές συντάξεις Ευάγγελος Βενιζέλος παραίτηση
Απειλεί να παραιτηθεί στις 7 το απόγευμα ο Παπαδήμος
09.02.2012
14:56
0
20
Share
-A+A
Δραματικές οι εξελίξεις μέσα στη σημερινή ημέρα καθώς ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος απείλησε με παραίτηση αν δεν υπήρχε συμφωνία των πολιτικών αρχηγών και ολοκληρωμένη ελληνική πρόταση την οποία θα κατάθετε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος στη συνεδρίαση του Eurogroup.
Τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες ήταν σαφέστατα και εξόχως ανησυχητικά. Αν σήμερα δεν υπήρχε συμφωνία των κυβερνητικών εταίρων σε όσα ζητά η Τρόικα, τότε το όλο θέμα δεν θα έμπαινε στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης και θα παραπεμπόταν στο μέλλον.
Τι θα σήμαινε αυτό; Ότι η συμφωνία του PSI θα έμενε στον αέρα, ενώ υπάρχει η δεσμευτική ημερομηνία της Δευτέρας 13ης Φεβρουαρίου κατά την οποία η Ελλάδα θα πρέπει να υποβάλλει τις προτάσεις της προς τους ομολογιούχους για να ξεκινήσει η διαδικασία ανταλλαγής των μετοχών, άρα και το κούρεμα του χρέους.
Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr ο κ. Παπαδήμος αναζητεί τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά για να του επισημάνει την κρισιμότητα της κατάστασης που μπορεί να μας οδηγήσει στην άτακτη χρεοκοπία.
Με την εξέλιξη αυτή καθίσταται δώρο άδωρο η προθεσμία των 15 ημερών που έδωσε τα ξημερώματα η Τρόικα στην ελληνική πλευρά προκειμένου να βρει πρόταση ισόποση των 300 εκατομμυρίων ευρώ για να αντικαταστήσει τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Eurogroup psi Αντώνης Σαμαράς απειλή παραίτησης επικουρικές συντάξεις Ευάγγελος Βενιζέλος Λουκάς Παπαδήμος Μέγαρο Μαξίμου μέτρα παραίτηση πρωθυπουργός τελεσίγραφο
14:56
0
20
Share
-A+A
Δραματικές οι εξελίξεις μέσα στη σημερινή ημέρα καθώς ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος απείλησε με παραίτηση αν δεν υπήρχε συμφωνία των πολιτικών αρχηγών και ολοκληρωμένη ελληνική πρόταση την οποία θα κατάθετε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος στη συνεδρίαση του Eurogroup.
Τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες ήταν σαφέστατα και εξόχως ανησυχητικά. Αν σήμερα δεν υπήρχε συμφωνία των κυβερνητικών εταίρων σε όσα ζητά η Τρόικα, τότε το όλο θέμα δεν θα έμπαινε στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης και θα παραπεμπόταν στο μέλλον.
Τι θα σήμαινε αυτό; Ότι η συμφωνία του PSI θα έμενε στον αέρα, ενώ υπάρχει η δεσμευτική ημερομηνία της Δευτέρας 13ης Φεβρουαρίου κατά την οποία η Ελλάδα θα πρέπει να υποβάλλει τις προτάσεις της προς τους ομολογιούχους για να ξεκινήσει η διαδικασία ανταλλαγής των μετοχών, άρα και το κούρεμα του χρέους.
Σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida.gr ο κ. Παπαδήμος αναζητεί τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά για να του επισημάνει την κρισιμότητα της κατάστασης που μπορεί να μας οδηγήσει στην άτακτη χρεοκοπία.
Με την εξέλιξη αυτή καθίσταται δώρο άδωρο η προθεσμία των 15 ημερών που έδωσε τα ξημερώματα η Τρόικα στην ελληνική πλευρά προκειμένου να βρει πρόταση ισόποση των 300 εκατομμυρίων ευρώ για να αντικαταστήσει τις περικοπές στις επικουρικές συντάξεις.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Eurogroup psi Αντώνης Σαμαράς απειλή παραίτησης επικουρικές συντάξεις Ευάγγελος Βενιζέλος Λουκάς Παπαδήμος Μέγαρο Μαξίμου μέτρα παραίτηση πρωθυπουργός τελεσίγραφο
Στέφανος Μάνος Άκουσα για λίγο τον κ. Κουβέλη στο ΣΚΑΪ σήμερα το πρωί. Είναι έτοιμος να συμπράξει στην επόμενη κυβέρνηση στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας, είπε. Ως υποψήφιο κυβερνητικό εταίρο θα τον καλούσα να συμμετέχει εφεξής ως παρατηρητής στις διαπραγματεύσεις των αρχηγών. Θα του ήταν ένα χρήσιμο σεμινάριο εφαρμοσμένης πολιτικής εδρασμένο στην πραγματικότητα της υπερχρέωσης. Ήδη διακρίνω τα πρώτα σημάδια της χρησιμότητας της σεμιναριακής αγωγής στη συμπεριφορά του κ. Σαμαρά. Τον κ. Παπανδρέου δεν φαίνεται δυστυχώς να τον αγγίζει.
Παραίτηση Μανώλη από τη γραμματεία Συνδικαλισμού της ΝΔ
Παραίτηση Μανώλη από τη γραμματεία Συνδικαλισμού της ΝΔ: Τα μέτρα αυτά «οδηγούν σε μισθούς Βουλγαρίας με τιμές Βρυξελλών» υποστήριξε ο κ. Μανώλης
Ιδού τα μέτρα-σοκ του Νέου Μνημονίου -Στην πρέσα οι μισθωτοί
09.02.2012
07:54
0
9
Share
-A+A
Ένα πραγματικό υφεσιακό τσουνάμι είναι το Νέο Μνημόνιο στο οποίο συμφώνησαν οι τρεις αρχηγοί στην πολύωρη χτεσινοβραδυνη σύσκεψη, παρότι μένει να διευκρινιστεί το τι θα γίνει τελικά με τις επικουρικές συντάξεις.
Τα βασικά μέτρα που προβλέπει το Νέο Μνημόνιο και αφορούν τους μισθωτούς είναι:
Μείωση -22% στον κατώτατο μισθό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, καθώς και σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού!
Μείωση -32% στον κατώτατο μισθό για όλους τους νεοεισερχόμενους στην εργασία μέχρι 25 ετών
Πάγωμα μισθών μέχρι να λήξει το Πρόγραμμα, χωρίς να προσδιορίζεται το πότε προβλέπεται να γίνει αυτό.
Αναθεώρηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ώστε οι μισθοί να είναι παρόμοιοι με χώρες που «ανταγωνίζονται» την Ελλάδα, με παράδειγμα την Τουρκία και τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
150.000 αποχωρήσεις από το Δημόσιο έως το 2015 με επαναφορά της εργασιακής εφεδρείας που ο Δημήτρης Ρέππας είχε ανακηρύξει «νεκρή»!
Ως προς την μετενέργεια, το διάστημα μετά τη λήξη της κλαδικής σύμβασης, από έξι μήνες που είναι σήμερα, θα περιοριστεί στους τρεις. Μετά τη λήξη του τριμήνου, εάν δεν έχει υπογραφεί νέα κλαδική σύμβαση, οι εργαζόμενοι θα αμείβονται με βάση την εθνική συλλογική σύμβαση.
Στις ΔΕΚΟ η βασική αλλαγή είναι η κατάργηση της μονιμότητας, ενώ παράλληλα προβλέπεται μείωση των ειδικών μισθολογίων έως τον Ιούνιο, επανεξέταση μισθολογικών κλιμακίων και αποχώρηση 150.000 υπαλλήλων έως το 2015.
Αναλυτικότερα τα σκληρά μέτρα που περιλαμβάνει το Νέο Μνημόνιο είναι:
Συντάξεις
Μείωση της ασφαλιστικής δαπάνης κατά 0,4% του ΑΕΠ (ή 600 εκ. ευρώ) με νόμο-πλαίσιο για τα επικουρικά Ταμεία.
Μειώνονται -δεν υπάρχει οριστική συμφωνία επ' αυτού- με αναδρομική ισχύ από 1/1/2012 κατά 15% οι κύριες συντάξεις των ταμείων ΔΕΗ, ΟΤΕ, και των Τραπεζών και 7% στο ΝΑΤ.
Επανεξετάζονται τα εφάπαξ των ταμείων στα τέλη Ιουνίου.
Αναθεώρηση της μεθόδου συλλογής ασφαλιστικών εισφορών. Ολοκλήρωση προγράμματος έως Σεπτέμβριο 2012. Από το Μάρτιο 2012 ενοποίηση είσπραξης ασφαλιστικών εισφορών και φόρων και ενοποίηση ελέγχου καταβολής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.
Επιδόματα
Μειώνονται τα διάφορα επιδόματα και μπαίνει εισοδηματικό όριο με στόχο να εξοικονομηθεί το 1,5% του ΑΕΠ. Το μέτρο ισχύει μέχρι το 2015.
Αγορά Εργασίας
Μειώνεται ο κατώτατος μισθός κατά 22% σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια.
Παγώνει ο κατώτατος μισθός στα νέα επίπεδα (μετά την παραπάνω μείωση) έως το τέλος του Προγράμματος.
Μειώνεται περαιτέρω κατά 10% ο κατώτατος μισθός για τους νέους έως 25 ετών.
Έως τέλη Ιουλίου 2012, θα υπάρξει χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της ΕΓΣΣΕ με σκοπό την ευθυγράμμιση αυτής με τις ανταγωνιστικές χώρες, όπως Τουρκία και Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Η μέγιστη διάρκεια των συλλογικών συμβάσεων ορίζεται στα τρία χρόνια.
Οι ισχύουσες συμβάσεις λήγουν ένα χρόνο μετά τη νομοθέτηση του προγράμματος.
Μείωνεται η ισχύς της μετενέργειας των συμβάσεων από έξι μήνες σε τρεις.
Αν δεν υπάρχει νέα συλλογική σύμβαση εργασίας μέσα σε τρεις μήνες, τότε θα υπολογίζεται ως «βάση» ο βασικός μισθός της ΕΓΣΣΕ. Διατηρούνται έως τη σύναψη νέας συμφωνίας (συλλογικής ή ατομικής). γενικά επιδόματα όπως: θέσης, παιδιών, εκπαίδευσης, επικινδυνότητας.
Καταργείται με νόμο η μονιμότητα σε όλες τις εταιρίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΔΕΚΟ, τράπεζες).
Παγώνουν οι ωριμάνσεις (αυτόματες αυξήσεις ανά τριετία) μέχρις ότου η ανεργία μειωθεί κάτω από 10%!
Καταργείται η μονομερής προσφυγής στη διαιτησία. Στη διαιτησία μπαίνουν μόνο οι βασικοί μισθοί. Λαμβάνονται υπόψη η οικονομική κατάσταση της εταιρίας.
Μειώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές κατά 2% με κατάργηση των εισφορών για ΟΕΚ-ΟΕΕ. Οι δύο αυτοί οργανισμοί κλείνουν.
Περαιτέρω μείωση κατά 3% των εισφορών ΙΚΑ από 1.1.2013 χωρίς να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός. Και η πιο απίστευτη πρόβλεψη; Εάν από τη μείωση των εισφορών προκύψει επιπρόσθετο κόστος στον προϋπολογισμό τότε προβλέπεται αναπροσαρμογή των συντάξεων!
Μετά από αναλογιστικές μελέτες και διάλογο τα ειδικά επικουρικά ταμεία εταιριών με ιδιαίτερο κόστος ασφαλιστικών εισφορών να εξομοιωθούν με τις εισφορές άλλων επιχειρήσεων που καλύπτει το ΙΚΑ. Σε κάθε περίπτωση δεν θα επιβαρυνθεί κρατικός προϋπολογισμός.
Τσεκούρι σε όλο το Δημόσιο
Επανεξέταση όλων των ειδικών μισθολογίων με στόχο εξοικονόμηση ποσού 0,2% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση.
Επανεξέταση μισθολογικών κλιμακίων.
Μείωση αριθμού δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 ως το 2015.
Διατήρηση προσλήψεων 1:5.
Επαναφορά της εργασιακής εφεδρείας.
Μείωση συμβασιούχων.
Περιορισμός εισαγωγών σε στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές και γενικά σε σχολές που εξασφαλίζουν αυτόματη πρόσληψη στο δημόσιο.
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία δημόσιο επικουρικές συντάξεις εργασιακή εφεδρεία μισθοί νέα μέτρα νέο Μνημόνιο πάγωμα μισθών περικοπές τρόικα
07:54
0
9
Share
-A+A
Ένα πραγματικό υφεσιακό τσουνάμι είναι το Νέο Μνημόνιο στο οποίο συμφώνησαν οι τρεις αρχηγοί στην πολύωρη χτεσινοβραδυνη σύσκεψη, παρότι μένει να διευκρινιστεί το τι θα γίνει τελικά με τις επικουρικές συντάξεις.
Τα βασικά μέτρα που προβλέπει το Νέο Μνημόνιο και αφορούν τους μισθωτούς είναι:
Μείωση -22% στον κατώτατο μισθό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, καθώς και σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού!
Μείωση -32% στον κατώτατο μισθό για όλους τους νεοεισερχόμενους στην εργασία μέχρι 25 ετών
Πάγωμα μισθών μέχρι να λήξει το Πρόγραμμα, χωρίς να προσδιορίζεται το πότε προβλέπεται να γίνει αυτό.
Αναθεώρηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ώστε οι μισθοί να είναι παρόμοιοι με χώρες που «ανταγωνίζονται» την Ελλάδα, με παράδειγμα την Τουρκία και τις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
150.000 αποχωρήσεις από το Δημόσιο έως το 2015 με επαναφορά της εργασιακής εφεδρείας που ο Δημήτρης Ρέππας είχε ανακηρύξει «νεκρή»!
Ως προς την μετενέργεια, το διάστημα μετά τη λήξη της κλαδικής σύμβασης, από έξι μήνες που είναι σήμερα, θα περιοριστεί στους τρεις. Μετά τη λήξη του τριμήνου, εάν δεν έχει υπογραφεί νέα κλαδική σύμβαση, οι εργαζόμενοι θα αμείβονται με βάση την εθνική συλλογική σύμβαση.
Στις ΔΕΚΟ η βασική αλλαγή είναι η κατάργηση της μονιμότητας, ενώ παράλληλα προβλέπεται μείωση των ειδικών μισθολογίων έως τον Ιούνιο, επανεξέταση μισθολογικών κλιμακίων και αποχώρηση 150.000 υπαλλήλων έως το 2015.
Αναλυτικότερα τα σκληρά μέτρα που περιλαμβάνει το Νέο Μνημόνιο είναι:
Συντάξεις
Μείωση της ασφαλιστικής δαπάνης κατά 0,4% του ΑΕΠ (ή 600 εκ. ευρώ) με νόμο-πλαίσιο για τα επικουρικά Ταμεία.
Μειώνονται -δεν υπάρχει οριστική συμφωνία επ' αυτού- με αναδρομική ισχύ από 1/1/2012 κατά 15% οι κύριες συντάξεις των ταμείων ΔΕΗ, ΟΤΕ, και των Τραπεζών και 7% στο ΝΑΤ.
Επανεξετάζονται τα εφάπαξ των ταμείων στα τέλη Ιουνίου.
Αναθεώρηση της μεθόδου συλλογής ασφαλιστικών εισφορών. Ολοκλήρωση προγράμματος έως Σεπτέμβριο 2012. Από το Μάρτιο 2012 ενοποίηση είσπραξης ασφαλιστικών εισφορών και φόρων και ενοποίηση ελέγχου καταβολής φόρων και ασφαλιστικών εισφορών.
Επιδόματα
Μειώνονται τα διάφορα επιδόματα και μπαίνει εισοδηματικό όριο με στόχο να εξοικονομηθεί το 1,5% του ΑΕΠ. Το μέτρο ισχύει μέχρι το 2015.
Αγορά Εργασίας
Μειώνεται ο κατώτατος μισθός κατά 22% σε όλα τα μισθολογικά κλιμάκια.
Παγώνει ο κατώτατος μισθός στα νέα επίπεδα (μετά την παραπάνω μείωση) έως το τέλος του Προγράμματος.
Μειώνεται περαιτέρω κατά 10% ο κατώτατος μισθός για τους νέους έως 25 ετών.
Έως τέλη Ιουλίου 2012, θα υπάρξει χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της ΕΓΣΣΕ με σκοπό την ευθυγράμμιση αυτής με τις ανταγωνιστικές χώρες, όπως Τουρκία και Νοτιοανατολική Ευρώπη.
Η μέγιστη διάρκεια των συλλογικών συμβάσεων ορίζεται στα τρία χρόνια.
Οι ισχύουσες συμβάσεις λήγουν ένα χρόνο μετά τη νομοθέτηση του προγράμματος.
Μείωνεται η ισχύς της μετενέργειας των συμβάσεων από έξι μήνες σε τρεις.
Αν δεν υπάρχει νέα συλλογική σύμβαση εργασίας μέσα σε τρεις μήνες, τότε θα υπολογίζεται ως «βάση» ο βασικός μισθός της ΕΓΣΣΕ. Διατηρούνται έως τη σύναψη νέας συμφωνίας (συλλογικής ή ατομικής). γενικά επιδόματα όπως: θέσης, παιδιών, εκπαίδευσης, επικινδυνότητας.
Καταργείται με νόμο η μονιμότητα σε όλες τις εταιρίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΔΕΚΟ, τράπεζες).
Παγώνουν οι ωριμάνσεις (αυτόματες αυξήσεις ανά τριετία) μέχρις ότου η ανεργία μειωθεί κάτω από 10%!
Καταργείται η μονομερής προσφυγής στη διαιτησία. Στη διαιτησία μπαίνουν μόνο οι βασικοί μισθοί. Λαμβάνονται υπόψη η οικονομική κατάσταση της εταιρίας.
Μειώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές κατά 2% με κατάργηση των εισφορών για ΟΕΚ-ΟΕΕ. Οι δύο αυτοί οργανισμοί κλείνουν.
Περαιτέρω μείωση κατά 3% των εισφορών ΙΚΑ από 1.1.2013 χωρίς να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός. Και η πιο απίστευτη πρόβλεψη; Εάν από τη μείωση των εισφορών προκύψει επιπρόσθετο κόστος στον προϋπολογισμό τότε προβλέπεται αναπροσαρμογή των συντάξεων!
Μετά από αναλογιστικές μελέτες και διάλογο τα ειδικά επικουρικά ταμεία εταιριών με ιδιαίτερο κόστος ασφαλιστικών εισφορών να εξομοιωθούν με τις εισφορές άλλων επιχειρήσεων που καλύπτει το ΙΚΑ. Σε κάθε περίπτωση δεν θα επιβαρυνθεί κρατικός προϋπολογισμός.
Τσεκούρι σε όλο το Δημόσιο
Επανεξέταση όλων των ειδικών μισθολογίων με στόχο εξοικονόμηση ποσού 0,2% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση.
Επανεξέταση μισθολογικών κλιμακίων.
Μείωση αριθμού δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 ως το 2015.
Διατήρηση προσλήψεων 1:5.
Επαναφορά της εργασιακής εφεδρείας.
Μείωση συμβασιούχων.
Περιορισμός εισαγωγών σε στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές και γενικά σε σχολές που εξασφαλίζουν αυτόματη πρόσληψη στο δημόσιο.
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία δημόσιο επικουρικές συντάξεις εργασιακή εφεδρεία μισθοί νέα μέτρα νέο Μνημόνιο πάγωμα μισθών περικοπές τρόικα
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)