Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012
To χαμομηλάκι: Keep walking Greece
To χαμομηλάκι: Keep walking Greece: Με σύνθημα «You never walk alone» , δηλαδή «Δεν θα περπατάς ποτέ μόνος σου», η Ελλάδα αποτελεί τον κεντρικό άξονα της νέας διαφήμιση...
Αναβολή του δανείου ως τις εκλογές εξετάζει η Ευρώπη
Αναβολή του δανείου ως τις εκλογές εξετάζει η Ευρώπη
Η αναβολή έχει στόχο να καλύψει την περίοδο έως τις εκλογές στην Ελλάδα που αναμένονται τον Απρίλιο,"Η" Online 15/2 16:04
Share
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στάινμπρουκ: Θα προετοιμαζόμουν για χρεοκοπία της Ελλάδας...
ΧΑ: Επίκεντρο της παγκόσμιας κερδοσκοπίας
Goldman προς επενδυτές: Μακριά από το ευρώ!
Βενιζέλος: Η Ελλάδα δίνει αγώνα επιβίωσης στην ευρωζώνη
Bloomberg: Υπόλογοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αν αποτύχει το σχέδιο για την Ελλάδα
Σόιμπλε: Ζητεί ξεκάθαρες δεσμεύσεις και από τη Νέα Δημοκρατία
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Αξιωματούχοι της ευρωζώνης εξετάζουν τρόπους να καθυστερήσει μέρος ή και το σύνολο του δεύτερου πακέτου δανείων προς την Ελλάδας, αποφεύγοντας, ωστόσο, παράλληλα μια άτακτη χρεοκοπία της χώρας, ανάφεραν την Τετάρτη πηγές από την ΕΕ.
Η σχετική αναβολή θα μπορούσε να καλύψει την περίοδο έως τις εκλογές στην Ελλάδα που αναμένονται τον Απρίλιο, τόνισαν.
«Υπάρχουν προτάσεις να καθυστερήσει το ελληνικό πακέτο ή να σπάσει, προκειμένου να αποφευχθεί μια άμεση χρεοκοπία, αλλά χωρίς να υπάρχει δέσμευση για όλο το πακέτο», δήλωσε στο Reuters αξιωματούχος με γνώση των προπαρασκευαστικών συνομιλιών για την τηλεδιάσκεψη των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης το απόγευμα της Τετάρτης.
LINK ΧΟΡΗΓΩΝ
Η αναβολή έχει στόχο να καλύψει την περίοδο έως τις εκλογές στην Ελλάδα που αναμένονται τον Απρίλιο,"Η" Online 15/2 16:04
Share
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Στάινμπρουκ: Θα προετοιμαζόμουν για χρεοκοπία της Ελλάδας...
ΧΑ: Επίκεντρο της παγκόσμιας κερδοσκοπίας
Goldman προς επενδυτές: Μακριά από το ευρώ!
Βενιζέλος: Η Ελλάδα δίνει αγώνα επιβίωσης στην ευρωζώνη
Bloomberg: Υπόλογοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες αν αποτύχει το σχέδιο για την Ελλάδα
Σόιμπλε: Ζητεί ξεκάθαρες δεσμεύσεις και από τη Νέα Δημοκρατία
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Αξιωματούχοι της ευρωζώνης εξετάζουν τρόπους να καθυστερήσει μέρος ή και το σύνολο του δεύτερου πακέτου δανείων προς την Ελλάδας, αποφεύγοντας, ωστόσο, παράλληλα μια άτακτη χρεοκοπία της χώρας, ανάφεραν την Τετάρτη πηγές από την ΕΕ.
Η σχετική αναβολή θα μπορούσε να καλύψει την περίοδο έως τις εκλογές στην Ελλάδα που αναμένονται τον Απρίλιο, τόνισαν.
«Υπάρχουν προτάσεις να καθυστερήσει το ελληνικό πακέτο ή να σπάσει, προκειμένου να αποφευχθεί μια άμεση χρεοκοπία, αλλά χωρίς να υπάρχει δέσμευση για όλο το πακέτο», δήλωσε στο Reuters αξιωματούχος με γνώση των προπαρασκευαστικών συνομιλιών για την τηλεδιάσκεψη των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης το απόγευμα της Τετάρτης.
LINK ΧΟΡΗΓΩΝ
Ντ. Κον Μπεντίτ: 'Οι νεοφιλελεύθεροι ... ταλιμπάν της ΕΕ γονατίζουν την Ελλάδα' Επίθεση στους «νεοφιλελεύθερους … ταλιμπάν της Ε.Ε.» που ασκούν απαράδεκτη πίεση στην Ελλάδα επιμένοντας να κόψει συντάξεις αντί αμυντικές δαπάνες, ώστε να καλύψει την «τρύπα» των 325 εκατ. ευρώ το 2012, εξαπέλυσε από το βήμα του ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. "Η" Online 15/2 22:28
Share
4
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Αναβολή του δανείου ως τις εκλογές εξετάζει η Ευρώπη
Ντ. Κον Μπεντίτ: 'Οι νεοφιλελεύθεροι ... ταλιμπάν της ΕΕ γονατίζουν την Ελλάδα'
Pimco: Η ιστορία της Αργεντινής επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα...
Bloomberg: Αναγκαία μία μεγαλύτερη διαγραφή του ελληνικού χρέους
Σβόμποντα: Επικίνδυνη η στάση της τρόικας απέναντι στην Ελλάδα
Βερολίνο: 'Δεν θα εγκαταλείψουμε την Ελλάδα'
Η EKT είναι έτοιμη να παραιτηθεί των κερδών της
Ρομπάι: Οι Έλληνες ηγέτες έλαβαν θαρραλέες αποφάσεις
Στάινμπρουκ: Θα προετοιμαζόμουν για χρεοκοπία της Ελλάδας...
περισσότερα »
Επίθεση στους «νεοφιλελεύθερους … ταλιμπάν της Ε.Ε.» που ασκούν απαράδεκτη πίεση στην Ελλάδα επιμένοντας να κόψει συντάξεις αντί αμυντικές δαπάνες, ώστε να καλύψει την «τρύπα» των 325 εκατ. ευρώ το 2012, εξαπέλυσε από το βήμα του ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Στη διάρκεια μιας ιδιαίτερα φορτισμένης συζήτησης ο επικεφαλής των Πρασίνων δήλωσε πως οι Γερμανοί, που είναι απρόθυμοι να αποδεσμεύσουν χρήματα για ένα δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, θα πρέπει να θυμηθούν ότι στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου οι δυνάμεις των Ναζί λεηλάτησαν την ελληνική κεντρική τράπεζα με αποτέλεσμα τα χρωστούμενα στην Αθήνα να φτάνουν μαζί με τους τόκους τα 81 δισ. ευρώ. Πρόσθεσε δε πως «όταν αναγκάζεις ανθρώπους να γονατίσουν πρέπει να είσαι μαζί τους ειλικρινής».
Δριμύτατη κριτική στην τρόικα για τη στάση της έναντι της Ελλάδας άσκησε από την πλευρά του ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Αυστριακός ευρωβουλευτής Χάνες
Σβόμποντα. «Η τρόικα ζητά πράγματα, τα οποία σίγουρα θα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση του ελληνικού πληθυσμού» επεσήμανε σχετικά επαναλαμβάνοντας την άποψή του ότι «η Ελλάδα εκβιάζεται».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Ομάδας, τα προτεινόμενα μέτρα λιτότητας αποδυναμώνουν την αγοραστική δύναμη, μειώνουν τα φορολογικά έσοδα, τις συντάξεις και τους μισθούς. Για τους λόγους αυτούς, ο ίδιος ζήτησε μια «εναλλακτική τρόικα», επισημαίνοντας πως απαιτείται ένας άλλος δρόμος από αυτόν που προτείνει η «ορθόδοξη τρόικα» και ακόμη πως η Ελλάδα χρειάζεται συμβουλές και όχι υπαγορεύσεις, ούτε και έναν «παιδονόμο με τη βέργα».
Ο Νάιτζελ Φάρατζ, ένας Βρετανός ευρωσκεπτικιστής χαρακτήρισε τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμο «μαριονέτα Παπαδήμο». Όμως ο συντηρητικός ηγέτης Ζοζέφ Ντολ ανταπάντησε ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας λειτούργησαν στη Λετονία, ενώ ο Γερμανός φιλελεύθερος Αλεξάντερ Γκραφ Λάμπσντορφ επιτέθηκε στην ελληνική πολιτική τάξη επειδή απέτυχε να φέρει σε πέρας τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.
4
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Αναβολή του δανείου ως τις εκλογές εξετάζει η Ευρώπη
Ντ. Κον Μπεντίτ: 'Οι νεοφιλελεύθεροι ... ταλιμπάν της ΕΕ γονατίζουν την Ελλάδα'
Pimco: Η ιστορία της Αργεντινής επαναλαμβάνεται στην Ελλάδα...
Bloomberg: Αναγκαία μία μεγαλύτερη διαγραφή του ελληνικού χρέους
Σβόμποντα: Επικίνδυνη η στάση της τρόικας απέναντι στην Ελλάδα
Βερολίνο: 'Δεν θα εγκαταλείψουμε την Ελλάδα'
Η EKT είναι έτοιμη να παραιτηθεί των κερδών της
Ρομπάι: Οι Έλληνες ηγέτες έλαβαν θαρραλέες αποφάσεις
Στάινμπρουκ: Θα προετοιμαζόμουν για χρεοκοπία της Ελλάδας...
περισσότερα »
Επίθεση στους «νεοφιλελεύθερους … ταλιμπάν της Ε.Ε.» που ασκούν απαράδεκτη πίεση στην Ελλάδα επιμένοντας να κόψει συντάξεις αντί αμυντικές δαπάνες, ώστε να καλύψει την «τρύπα» των 325 εκατ. ευρώ το 2012, εξαπέλυσε από το βήμα του ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Στη διάρκεια μιας ιδιαίτερα φορτισμένης συζήτησης ο επικεφαλής των Πρασίνων δήλωσε πως οι Γερμανοί, που είναι απρόθυμοι να αποδεσμεύσουν χρήματα για ένα δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδας, θα πρέπει να θυμηθούν ότι στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου οι δυνάμεις των Ναζί λεηλάτησαν την ελληνική κεντρική τράπεζα με αποτέλεσμα τα χρωστούμενα στην Αθήνα να φτάνουν μαζί με τους τόκους τα 81 δισ. ευρώ. Πρόσθεσε δε πως «όταν αναγκάζεις ανθρώπους να γονατίσουν πρέπει να είσαι μαζί τους ειλικρινής».
Δριμύτατη κριτική στην τρόικα για τη στάση της έναντι της Ελλάδας άσκησε από την πλευρά του ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Αυστριακός ευρωβουλευτής Χάνες
Σβόμποντα. «Η τρόικα ζητά πράγματα, τα οποία σίγουρα θα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση του ελληνικού πληθυσμού» επεσήμανε σχετικά επαναλαμβάνοντας την άποψή του ότι «η Ελλάδα εκβιάζεται».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Ομάδας, τα προτεινόμενα μέτρα λιτότητας αποδυναμώνουν την αγοραστική δύναμη, μειώνουν τα φορολογικά έσοδα, τις συντάξεις και τους μισθούς. Για τους λόγους αυτούς, ο ίδιος ζήτησε μια «εναλλακτική τρόικα», επισημαίνοντας πως απαιτείται ένας άλλος δρόμος από αυτόν που προτείνει η «ορθόδοξη τρόικα» και ακόμη πως η Ελλάδα χρειάζεται συμβουλές και όχι υπαγορεύσεις, ούτε και έναν «παιδονόμο με τη βέργα».
Ο Νάιτζελ Φάρατζ, ένας Βρετανός ευρωσκεπτικιστής χαρακτήρισε τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό της Ελλάδας Λουκά Παπαδήμο «μαριονέτα Παπαδήμο». Όμως ο συντηρητικός ηγέτης Ζοζέφ Ντολ ανταπάντησε ότι τα σκληρά μέτρα λιτότητας λειτούργησαν στη Λετονία, ενώ ο Γερμανός φιλελεύθερος Αλεξάντερ Γκραφ Λάμπσντορφ επιτέθηκε στην ελληνική πολιτική τάξη επειδή απέτυχε να φέρει σε πέρας τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.
ACCUEIL > LE BILAN DE SARKOZY > LE QUINQUENNAT DE NICOLAS SARKOZY EN 5 CHIFFRES Le quinquennat de Nicolas Sarkozy en 5 chiffres Créé le 15-02-2012 à 12h47 - Mis à jour à 16h42
48 réactions
Par Donald Hebert
Chômage, déficit, pouvoir d'achat : à quelques mois de la présidentielle, le think tank Terra nova compare les promesses du candidat de 2007 au bilan du président en 2012.
inShare
2 RÉAGIR
Nicolas Sarkozy en février 2007, lors du discours contre l'assistanat. (SIPA)
Mots-clés : chiffre, bilan, quinquennat, Nicolas, Sarkozy, Discours
SUR LE MÊME SUJET
» VIDEO. Les promesses et les échecs de Sarkozy
» Référendum sur les chômeurs : la reculade de Sarkozy
» Le bilan de Sarkozy : les Français plus pauvres qu'avant
» L'annonce du candidat Sarkozy est un "non évènement"
» 2002-2012 : la vaine frénésie de Sarkozy sur la sécurité
» Sarkozy candidat ? "Ça ne change rien" pour Hollande
LES PHOTOS
EN PHOTOS. L'état-major du candidat Sarkozy
Nicolas Sarkozy, candidat à sa succession, va devoir défendre son bilan. Le chef de l'Etat a souvent fait l'apologie de la politique du résultat, Terra Nova l'a pris au mot.
Le think tank, proche du Parti socialiste, a dressé la liste des principaux chiffres de son quinquennat.
Bien évidemment, la crise est en partie responsable de ces contre-performances. Mais leur comparaison aux déclarations de Nicolas Sarkozy en 2007 offre un contraste saisissant.
Je vous ai promis le plein emploi, je vais me battre pour le plein emploi". Place de la Concorde, 6 mai 2007.
Résultat : 1 million de chômeurs supplémentaires
Selon Terra Nova, "le chef de l’Etat restera le recordman de la hausse la plus brutale du taux de chômage depuis trente ans". A 8,1% en 2007, son taux devrait être autour de 10% cette année, selon les dernières prévisions de l’Insee.
La baisse des moyens consacrés à la lutte contre le chômage s’est accélérée depuis 2008 (-10,5% entre 2010 et 2011 et -11,3% entre 2011 et 2012), pointe Terra Nova. Le think tank estime que certaines mesures, comme la défiscalisation des heures supplémentaires ont eu des effets néfastes sur l’emploi en période de crise.
Je m’engage à ramener la dette en dessous des 60% du PIB d’ici 2012". Entretien au Parisien, mars 2007.
Résultat : 600 milliards d’euros de dette publique
Depuis 2007, la dette publique a explosé de plus de 600 milliards d’euros, passant de 64% à plus de 85% du PIB, affirme Terra Nova. "Le déficit public a de son côté augmenté de 49,5 milliards d’euros, de 2,3% à 5,4% du PIB". Cette année, la dette publique devrait atteindre 89,1% du PIB, et 89,3% en 2013, selon les dernières prévisions du ministère des Finances.
"La crise est loin d’être la seule responsable de ce dérapage budgétaire", rappelle Terra Nova, qui cite un rapport de la Cour des comptes de 2010. En effet, les Sages ont montré qu'un tiers seulement de ce déficit (de 7,1% en 2010) était imputable à la récession économique. Que 4,4 points de déficit étaient structurels, héritages des gouvernements passés, de gauche comme de droite. Et que la politique de Nicolas Sarkozy a contribué pour 0,7 points au déficit (référence 2010).
Je n’augmenterai pas les impôts, mais au contraire ferai tout pour les baisser". Programme présidentiel de 2007.
Résultat : 75 milliards d’euros de cadeaux fiscaux
"A 43,4% il y a cinq ans, le taux de prélèvements obligatoires atteindra 45% à la fin de l’année", affirme Terra Nova. Terra Nova rappelle que la "TVA sociale", qui devrait affecter les plus modestes, devrait représenter "une hausse de 11 milliards d'euros d'impôts".
Je n’accepte pas l’idée d’une désindustrialisation inévitable (…). Je n’accepte pas l’idée d’une France sans usine". Discours à Rouen, avril 2007.
Résultat : 350.000 emplois industriels détruits
En cinq ans, près de 350.000 emplois industriels ont été détruits en France, affirme Terra Nova. Le think tank cite un rapport du Trésor démontrant que les délocalisations au sens strict vers les pays à plus faibles coûts salariaux n’expliquent qu’entre 10 % et 20 % des pertes d’emplois industriels.
Je veux être le président de l’augmentation du pouvoir d’achat." Congrès de l’UMP, janvier 2007.
Résultat : 337.000 pauvres
"Depuis 2007, près de 337.000 personnes supplémentaires sont passées sous le seuil de pauvreté – 954 euros par mois en 2009 – selon l’Insee, soit 8,2 millions de Français", affirme Terra Nova. "Il s’agit de l’augmentation la plus brutale mesurée depuis que cet indicateur est suivi."
Dans un récent entretien au Monde, François Fillon affirmait de son côté que "le pouvoir d’achat avait progressé de plus de 6% depuis 2007". En réalité, le pouvoir d'achat n'a augmenté que 2% par ménage sur cette période, et devrait baisser en 2012, selon l'Insee.
Bien entendu, ce chiffre n'est qu'une moyenne. Certaines personnes ont subit une perte de pouvoir d'achat, d'autres un gain. Terra Nova fait notamment mention de l'augmentation de 172% du salaire du chef de l'Etat, décidée au début du quinquennat de Nicolas Sarkozy. Et de citer le chef de l'Etat à Epinal en juillet 2007 : "Je veux une République irréprochable."
Par Donald Hebert
Chômage, déficit, pouvoir d'achat : à quelques mois de la présidentielle, le think tank Terra nova compare les promesses du candidat de 2007 au bilan du président en 2012.
inShare
2 RÉAGIR
Nicolas Sarkozy en février 2007, lors du discours contre l'assistanat. (SIPA)
Mots-clés : chiffre, bilan, quinquennat, Nicolas, Sarkozy, Discours
SUR LE MÊME SUJET
» VIDEO. Les promesses et les échecs de Sarkozy
» Référendum sur les chômeurs : la reculade de Sarkozy
» Le bilan de Sarkozy : les Français plus pauvres qu'avant
» L'annonce du candidat Sarkozy est un "non évènement"
» 2002-2012 : la vaine frénésie de Sarkozy sur la sécurité
» Sarkozy candidat ? "Ça ne change rien" pour Hollande
LES PHOTOS
EN PHOTOS. L'état-major du candidat Sarkozy
Nicolas Sarkozy, candidat à sa succession, va devoir défendre son bilan. Le chef de l'Etat a souvent fait l'apologie de la politique du résultat, Terra Nova l'a pris au mot.
Le think tank, proche du Parti socialiste, a dressé la liste des principaux chiffres de son quinquennat.
Bien évidemment, la crise est en partie responsable de ces contre-performances. Mais leur comparaison aux déclarations de Nicolas Sarkozy en 2007 offre un contraste saisissant.
Je vous ai promis le plein emploi, je vais me battre pour le plein emploi". Place de la Concorde, 6 mai 2007.
Résultat : 1 million de chômeurs supplémentaires
Selon Terra Nova, "le chef de l’Etat restera le recordman de la hausse la plus brutale du taux de chômage depuis trente ans". A 8,1% en 2007, son taux devrait être autour de 10% cette année, selon les dernières prévisions de l’Insee.
La baisse des moyens consacrés à la lutte contre le chômage s’est accélérée depuis 2008 (-10,5% entre 2010 et 2011 et -11,3% entre 2011 et 2012), pointe Terra Nova. Le think tank estime que certaines mesures, comme la défiscalisation des heures supplémentaires ont eu des effets néfastes sur l’emploi en période de crise.
Je m’engage à ramener la dette en dessous des 60% du PIB d’ici 2012". Entretien au Parisien, mars 2007.
Résultat : 600 milliards d’euros de dette publique
Depuis 2007, la dette publique a explosé de plus de 600 milliards d’euros, passant de 64% à plus de 85% du PIB, affirme Terra Nova. "Le déficit public a de son côté augmenté de 49,5 milliards d’euros, de 2,3% à 5,4% du PIB". Cette année, la dette publique devrait atteindre 89,1% du PIB, et 89,3% en 2013, selon les dernières prévisions du ministère des Finances.
"La crise est loin d’être la seule responsable de ce dérapage budgétaire", rappelle Terra Nova, qui cite un rapport de la Cour des comptes de 2010. En effet, les Sages ont montré qu'un tiers seulement de ce déficit (de 7,1% en 2010) était imputable à la récession économique. Que 4,4 points de déficit étaient structurels, héritages des gouvernements passés, de gauche comme de droite. Et que la politique de Nicolas Sarkozy a contribué pour 0,7 points au déficit (référence 2010).
Je n’augmenterai pas les impôts, mais au contraire ferai tout pour les baisser". Programme présidentiel de 2007.
Résultat : 75 milliards d’euros de cadeaux fiscaux
"A 43,4% il y a cinq ans, le taux de prélèvements obligatoires atteindra 45% à la fin de l’année", affirme Terra Nova. Terra Nova rappelle que la "TVA sociale", qui devrait affecter les plus modestes, devrait représenter "une hausse de 11 milliards d'euros d'impôts".
Je n’accepte pas l’idée d’une désindustrialisation inévitable (…). Je n’accepte pas l’idée d’une France sans usine". Discours à Rouen, avril 2007.
Résultat : 350.000 emplois industriels détruits
En cinq ans, près de 350.000 emplois industriels ont été détruits en France, affirme Terra Nova. Le think tank cite un rapport du Trésor démontrant que les délocalisations au sens strict vers les pays à plus faibles coûts salariaux n’expliquent qu’entre 10 % et 20 % des pertes d’emplois industriels.
Je veux être le président de l’augmentation du pouvoir d’achat." Congrès de l’UMP, janvier 2007.
Résultat : 337.000 pauvres
"Depuis 2007, près de 337.000 personnes supplémentaires sont passées sous le seuil de pauvreté – 954 euros par mois en 2009 – selon l’Insee, soit 8,2 millions de Français", affirme Terra Nova. "Il s’agit de l’augmentation la plus brutale mesurée depuis que cet indicateur est suivi."
Dans un récent entretien au Monde, François Fillon affirmait de son côté que "le pouvoir d’achat avait progressé de plus de 6% depuis 2007". En réalité, le pouvoir d'achat n'a augmenté que 2% par ménage sur cette période, et devrait baisser en 2012, selon l'Insee.
Bien entendu, ce chiffre n'est qu'une moyenne. Certaines personnes ont subit une perte de pouvoir d'achat, d'autres un gain. Terra Nova fait notamment mention de l'augmentation de 172% du salaire du chef de l'Etat, décidée au début du quinquennat de Nicolas Sarkozy. Et de citer le chef de l'Etat à Epinal en juillet 2007 : "Je veux une République irréprochable."
Η επιστολή του Γιώργου Παπανδρέου προς την τρόϊκα
15.02.2012
20:02
0
Share
-A+A
Την δέσμευση του ότι θα υλοποιήσει τα όσα έχουν συμφωνηθει και την ρητή διαβεβαίωση του στους στόχους του προγράμματος και σττις βασικές πολιτικές του μνημονίου αναφέρει ο Γιώργος Παπανδρέου στην επιστολή που απέστειλε προς την Τρόικα.
Επιστολή Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Α. Παπανδρέου, προς τους επικεφαλής του ΔΝΤ, της ΕΕ, και της ΕΚΤ.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής στα ελληνικά :
«Σκοπός αυτής της επιστολής είναι να επιβεβαιώσει τη δέσμευση του Κόμματός μου, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, στους στόχους του Προγράμματος και στις βασικές πολιτικές, όπως ορίζονται στο Μνημόνιο (MoU/MEFP), όπως συμφωνήθηκε μεταξύ της Κυβέρνησης του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθώς και στην επιτυχή εφαρμογή τους.
Για αυτόν τον λόγο, οποιαδήποτε μελλοντική προσαρμογή στο πλαίσιο του προγράμματος στο μείγμα πολιτικών και οποιαδήποτε νέα μέτρα θα σχεδιάζονται έτσι ώστε να είναι πλήρως σύμφωνα με το πρόγραμμα και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο την επίτευξη των στόχων του.
Συγκεκριμένα,
1) Συμφωνούμε πλήρως ότι η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη είναι υψίστης σημασίας, καθώς επιθυμούμε τη δημιουργία βιώσιμης οικονομίας και τη μείωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα.
Υποστηρίζουμε, στο πλαίσιο του προγράμματος, το φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων και αναπτυξιακής αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Παρά το γεγονός ότι, στηρίζουμε επί της αρχής τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και Συμφωνίες μεταξύ των κοινωνικών εταίρων (μια μακροχρόνια Ευρωπαϊκή αξία και θέση που προσφάτως συμπεριελήφθη στις προτεινόμενες νέες τροποποιήσεις της Συνθήκης), το Κόμμα μας αποφάσισε να στηρίξει τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών.
Η συμφωνηθείσα προσαρμογή των παραμέτρων της αγοράς εργασίας αποφασίστηκε προκειμένου να δοθεί μια ισχυρή αρχική ώθηση με τη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, και την προώθηση της απασχόλησης και της οικονομικής δραστηριότητας.
Ταυτόχρονα, το Κόμμα μου πιστεύει ότι, τα μέτρα αυτά πρέπει να ενισχυθούν με πολιτικές που θα συμβάλλουν στη μακροχρόνια ανταγωνιστικότητα, όπως:
(α) αναδιοργάνωση του επιχειρηματικού και εργασιακού περιβάλλοντος, αύξηση της διαφάνειας, ενίσχυση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας, μείωση της γραφειοκρατίας στις δημόσιες αρχές, που συχνά οδηγεί στη διαφθορά, και διευκόλυνση της ταχύτερης εποπτείας και διαφάνειας. Αυτό θα βοηθήσει περαιτέρω, στην προσέλκυση εγχώριων και ξένων επενδύσεων και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων που βρίσκονται στην Ελλάδα.
(β) αναδιάρθρωση του συστήματος κατάρτισης, δια βίου μάθησης και προγραμμάτων απόκτησης εργασιακής εμπειρίας. Αυτό είναι υψίστης σημασίας για τους ανέργους, με ιδιαίτερη έμφαση στους νέους και τις γυναίκες. Τα προγράμματα αυτά πρέπει να γίνουν περισσότερο διαφανή, να απλοποιηθούν για να είναι πιο προσβάσιμα και να δίνουν περισσότερες επιλογές στους ενδιαφερόμενους, και να συνδέονται με τις αναδυόμενες ανάγκες μιας βιώσιμης ελληνικής οικονομίας. Ειδικότερα, τα προγράμματα αυτά πρέπει να βοηθήσουν τους επιχειρηματίες, ώστε να αναπτύξουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, την καινοτομία και την ποιότητα των υπηρεσιών και των προϊόντων μας.
(γ) Αυτά τα μέτρα στήριξης στον τομέα της κατάρτισης και της εκπαίδευσης θα πρέπει να συνδυαστούν ή να συμπληρωθούν με μέτρα που θα δημιουργούν ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να προχωρήσει σε τέτοιες προτάσεις. Πολλοί από τους νέους μας, νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, άλλοι που θα λαμβάνουν τον νέο κατώτατο μισθό και βέβαια πολλοί άνεργοι, θα χρειαστούν στήριξη, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος ακραίας περιθωριοποίησης. Η κοινωνική συνοχή και οι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης πρέπει να είναι εγγυημένες σε αυτή τη δύσκολη μεταβατική περίοδο που διέρχεται η χώρα μας.
Βεβαίως, τα μέτρα αυτά πρέπει να χρηματοδοτηθούν, είτε μέσω κοινοτικών, είτε εθνικών πόρων, με τρόπο συμβατό προς τους στόχους του Προγράμματος.
2) Υποστηρίζουμε την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των διαρθρωτικών μέτρων για τις δαπάνες, τη συνεχιζόμενη προσπάθεια για τον έλεγχο των δαπανών και την πρόληψη καθυστερήσεων πληρωμών, ενώ τολμηρές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των εσόδων θα οδηγήσουν σε δικαιότερη, διαφανή και αποτελεσματική κατανομή του φορολογικού βάρους, που θα ανακόψει επίσης τη φοροδιαφυγή.
Πιστεύουμε ότι αυτό θα συνεισφέρει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών και στη δημοσιονομική βιωσιμότητα, ενώ παράλληλα θα προστατεύονται τα αδύναμα τμήματα του πληθυσμού.
3) Υποστηρίζουμε την υλοποίηση της ολοκληρωμένης στρατηγικής του προγράμματος για τον τραπεζικό τομέα, μέσα από ένα πλαίσιο ισχυρότερης εξυγίανσης και εποπτείας, καθώς και σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που στοχεύουν στη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, διασφαλίζοντας, ταυτόχρονα, την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών, με στόχο την εξασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Έχουμε δεσμευτεί για την ταχεία και ομαλή υλοποίηση της στρατηγικής χρηματοδότησης του επίσημου τομέα και του PSI, που συμφωνήθηκε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να πετύχει τους στόχους της για δημοσιονομική βιωσιμότητα και θα της παράσχει την αναγκαία χρηματοδότηση για την υποστήριξη της προσπάθειας προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων της χώρας.
Αναγνωρίζουμε ότι, για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων και των βασικών πολιτικών θα χρειαστεί πολιτική βούληση και αποφασιστική εφαρμογή των πολιτικών για πολλά χρόνια.
Σε περίπτωση εκλογής μας ως επόμενη κυβέρνηση, θα παραμείνουμε σταθερά προσηλωμένοι στην αποτελεσματική υλοποίηση των στόχων του Προγράμματος που περιγράφονται ανωτέρω, και όπως καθορίζονται λεπτομερώς στο Μνημόνιο (MoU/MEFP).
Από την δική μας πλευρά, θα εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, όπως έχουν συμφωνηθεί.
Θα ήθελα, ωστόσο, να επισημάνω, από την προσωπική μου εμπειρία, ότι πέραν των ούτως ή άλλως απαραίτητων περικοπών, η Ελλάδα, ειδικά, και η Ευρώπη, ως σύνολο, χρειάζονται νέες πηγές χρηματοδότησης της ανάπτυξης.
Ευρωπαϊκές αποφάσεις που θα συνεχίσουν να ενισχύουν την αποτελεσματικότητα ενός ευρύτερου τείχους προστασίας, που θα εξασφαλίζουν ηρεμία στις διεθνείς αγορές ομολόγων, και θα εποπτεύουν το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, σε τομείς όπως των οίκων αξιολόγησης, θα είναι ζωτικής σημασίας για την αποτελεσματικότητα όλων των χωρών που συμμετέχουν σε αντίστοιχα προγράμματα.
Στην κατεύθυνση αυτή, υποστηρίζουμε σθεναρά ότι ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, η έκδοση Ευρωομολόγων για την δημοσιονομική σταθερότητα και για την ανάπτυξη, μαζί και με έργα υποδομής (όπως σε δίκτυα πράσινης ενέργειας, σε ευρυζωνικά δίκτυα, στις μεταφορές, στην εκπαίδευση, στην καινοτομία), θα ενισχύσουν την Ενιαία Αγορά και θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις χώρες που συμμετέχουν σε προγράμματα δανεισμού.
Πιστεύω ακόμα ότι, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η Ευρώπη πρέπει να εστιάσει εκ νέου την προσοχή της στη ρύθμιση των φορολογικών παραδείσων και στην επιβολή της διαφάνειας. Η προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής σε μια χώρα υπονομεύεται περισσότερο, όταν υπάρχουν πολύ διαφορετικά φορολογικά καθεστώτα, στην Κοινή Αγορά μας. Η μεταρρύθμιση και εποπτεία της χρηματοπιστωτικής αγοράς είναι επείγουσα ανάγκη.
Δεσμευόμαστε να συμβάλλουμε εποικοδομητικά στην επίτευξη αυτών των στόχων, μέσα από τις Ευρωπαϊκές δομές.»
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Γιώργος Παπανδρέου ΔΝΤ.μνημονιο Επιστολή τρόικα
20:02
0
Share
-A+A
Την δέσμευση του ότι θα υλοποιήσει τα όσα έχουν συμφωνηθει και την ρητή διαβεβαίωση του στους στόχους του προγράμματος και σττις βασικές πολιτικές του μνημονίου αναφέρει ο Γιώργος Παπανδρέου στην επιστολή που απέστειλε προς την Τρόικα.
Επιστολή Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Γιώργου Α. Παπανδρέου, προς τους επικεφαλής του ΔΝΤ, της ΕΕ, και της ΕΚΤ.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής στα ελληνικά :
«Σκοπός αυτής της επιστολής είναι να επιβεβαιώσει τη δέσμευση του Κόμματός μου, του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος, στους στόχους του Προγράμματος και στις βασικές πολιτικές, όπως ορίζονται στο Μνημόνιο (MoU/MEFP), όπως συμφωνήθηκε μεταξύ της Κυβέρνησης του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, καθώς και στην επιτυχή εφαρμογή τους.
Για αυτόν τον λόγο, οποιαδήποτε μελλοντική προσαρμογή στο πλαίσιο του προγράμματος στο μείγμα πολιτικών και οποιαδήποτε νέα μέτρα θα σχεδιάζονται έτσι ώστε να είναι πλήρως σύμφωνα με το πρόγραμμα και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θέτουν σε κίνδυνο την επίτευξη των στόχων του.
Συγκεκριμένα,
1) Συμφωνούμε πλήρως ότι η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη είναι υψίστης σημασίας, καθώς επιθυμούμε τη δημιουργία βιώσιμης οικονομίας και τη μείωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα.
Υποστηρίζουμε, στο πλαίσιο του προγράμματος, το φιλόδοξο σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων και αναπτυξιακής αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Παρά το γεγονός ότι, στηρίζουμε επί της αρχής τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και Συμφωνίες μεταξύ των κοινωνικών εταίρων (μια μακροχρόνια Ευρωπαϊκή αξία και θέση που προσφάτως συμπεριελήφθη στις προτεινόμενες νέες τροποποιήσεις της Συνθήκης), το Κόμμα μας αποφάσισε να στηρίξει τις βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών.
Η συμφωνηθείσα προσαρμογή των παραμέτρων της αγοράς εργασίας αποφασίστηκε προκειμένου να δοθεί μια ισχυρή αρχική ώθηση με τη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, και την προώθηση της απασχόλησης και της οικονομικής δραστηριότητας.
Ταυτόχρονα, το Κόμμα μου πιστεύει ότι, τα μέτρα αυτά πρέπει να ενισχυθούν με πολιτικές που θα συμβάλλουν στη μακροχρόνια ανταγωνιστικότητα, όπως:
(α) αναδιοργάνωση του επιχειρηματικού και εργασιακού περιβάλλοντος, αύξηση της διαφάνειας, ενίσχυση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας, μείωση της γραφειοκρατίας στις δημόσιες αρχές, που συχνά οδηγεί στη διαφθορά, και διευκόλυνση της ταχύτερης εποπτείας και διαφάνειας. Αυτό θα βοηθήσει περαιτέρω, στην προσέλκυση εγχώριων και ξένων επενδύσεων και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων που βρίσκονται στην Ελλάδα.
(β) αναδιάρθρωση του συστήματος κατάρτισης, δια βίου μάθησης και προγραμμάτων απόκτησης εργασιακής εμπειρίας. Αυτό είναι υψίστης σημασίας για τους ανέργους, με ιδιαίτερη έμφαση στους νέους και τις γυναίκες. Τα προγράμματα αυτά πρέπει να γίνουν περισσότερο διαφανή, να απλοποιηθούν για να είναι πιο προσβάσιμα και να δίνουν περισσότερες επιλογές στους ενδιαφερόμενους, και να συνδέονται με τις αναδυόμενες ανάγκες μιας βιώσιμης ελληνικής οικονομίας. Ειδικότερα, τα προγράμματα αυτά πρέπει να βοηθήσουν τους επιχειρηματίες, ώστε να αναπτύξουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας, την καινοτομία και την ποιότητα των υπηρεσιών και των προϊόντων μας.
(γ) Αυτά τα μέτρα στήριξης στον τομέα της κατάρτισης και της εκπαίδευσης θα πρέπει να συνδυαστούν ή να συμπληρωθούν με μέτρα που θα δημιουργούν ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να προχωρήσει σε τέτοιες προτάσεις. Πολλοί από τους νέους μας, νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, άλλοι που θα λαμβάνουν τον νέο κατώτατο μισθό και βέβαια πολλοί άνεργοι, θα χρειαστούν στήριξη, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος ακραίας περιθωριοποίησης. Η κοινωνική συνοχή και οι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης πρέπει να είναι εγγυημένες σε αυτή τη δύσκολη μεταβατική περίοδο που διέρχεται η χώρα μας.
Βεβαίως, τα μέτρα αυτά πρέπει να χρηματοδοτηθούν, είτε μέσω κοινοτικών, είτε εθνικών πόρων, με τρόπο συμβατό προς τους στόχους του Προγράμματος.
2) Υποστηρίζουμε την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των διαρθρωτικών μέτρων για τις δαπάνες, τη συνεχιζόμενη προσπάθεια για τον έλεγχο των δαπανών και την πρόληψη καθυστερήσεων πληρωμών, ενώ τολμηρές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των εσόδων θα οδηγήσουν σε δικαιότερη, διαφανή και αποτελεσματική κατανομή του φορολογικού βάρους, που θα ανακόψει επίσης τη φοροδιαφυγή.
Πιστεύουμε ότι αυτό θα συνεισφέρει στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών και στη δημοσιονομική βιωσιμότητα, ενώ παράλληλα θα προστατεύονται τα αδύναμα τμήματα του πληθυσμού.
3) Υποστηρίζουμε την υλοποίηση της ολοκληρωμένης στρατηγικής του προγράμματος για τον τραπεζικό τομέα, μέσα από ένα πλαίσιο ισχυρότερης εξυγίανσης και εποπτείας, καθώς και σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που στοχεύουν στη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος, διασφαλίζοντας, ταυτόχρονα, την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών, με στόχο την εξασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Έχουμε δεσμευτεί για την ταχεία και ομαλή υλοποίηση της στρατηγικής χρηματοδότησης του επίσημου τομέα και του PSI, που συμφωνήθηκε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να πετύχει τους στόχους της για δημοσιονομική βιωσιμότητα και θα της παράσχει την αναγκαία χρηματοδότηση για την υποστήριξη της προσπάθειας προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων της χώρας.
Αναγνωρίζουμε ότι, για την επίτευξη των προαναφερθέντων στόχων και των βασικών πολιτικών θα χρειαστεί πολιτική βούληση και αποφασιστική εφαρμογή των πολιτικών για πολλά χρόνια.
Σε περίπτωση εκλογής μας ως επόμενη κυβέρνηση, θα παραμείνουμε σταθερά προσηλωμένοι στην αποτελεσματική υλοποίηση των στόχων του Προγράμματος που περιγράφονται ανωτέρω, και όπως καθορίζονται λεπτομερώς στο Μνημόνιο (MoU/MEFP).
Από την δική μας πλευρά, θα εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας, όπως έχουν συμφωνηθεί.
Θα ήθελα, ωστόσο, να επισημάνω, από την προσωπική μου εμπειρία, ότι πέραν των ούτως ή άλλως απαραίτητων περικοπών, η Ελλάδα, ειδικά, και η Ευρώπη, ως σύνολο, χρειάζονται νέες πηγές χρηματοδότησης της ανάπτυξης.
Ευρωπαϊκές αποφάσεις που θα συνεχίσουν να ενισχύουν την αποτελεσματικότητα ενός ευρύτερου τείχους προστασίας, που θα εξασφαλίζουν ηρεμία στις διεθνείς αγορές ομολόγων, και θα εποπτεύουν το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, σε τομείς όπως των οίκων αξιολόγησης, θα είναι ζωτικής σημασίας για την αποτελεσματικότητα όλων των χωρών που συμμετέχουν σε αντίστοιχα προγράμματα.
Στην κατεύθυνση αυτή, υποστηρίζουμε σθεναρά ότι ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, η έκδοση Ευρωομολόγων για την δημοσιονομική σταθερότητα και για την ανάπτυξη, μαζί και με έργα υποδομής (όπως σε δίκτυα πράσινης ενέργειας, σε ευρυζωνικά δίκτυα, στις μεταφορές, στην εκπαίδευση, στην καινοτομία), θα ενισχύσουν την Ενιαία Αγορά και θα έχουν σημαντικό αντίκτυπο στις χώρες που συμμετέχουν σε προγράμματα δανεισμού.
Πιστεύω ακόμα ότι, για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η Ευρώπη πρέπει να εστιάσει εκ νέου την προσοχή της στη ρύθμιση των φορολογικών παραδείσων και στην επιβολή της διαφάνειας. Η προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής σε μια χώρα υπονομεύεται περισσότερο, όταν υπάρχουν πολύ διαφορετικά φορολογικά καθεστώτα, στην Κοινή Αγορά μας. Η μεταρρύθμιση και εποπτεία της χρηματοπιστωτικής αγοράς είναι επείγουσα ανάγκη.
Δεσμευόμαστε να συμβάλλουμε εποικοδομητικά στην επίτευξη αυτών των στόχων, μέσα από τις Ευρωπαϊκές δομές.»
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Γιώργος Παπανδρέου ΔΝΤ.μνημονιο Επιστολή τρόικα
14 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν από τον Παπαδήμο εθνικό σχέδιο διεξόδου
15.02.2012
20:45
0
Share
-A+A
Με επιστολή τους προς τον Λουκά Παπαδήμο, 14 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν τη δέσμευση του πρωθυπουργού να παρουσιάσει από σήμερα κιόλας, το εθνικό σχέδιο διεξόδου, ανάπτυξης και ανάτασης της χώρας με ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
Οι βουλευτές ζητούν μάλιστα η εφαρμογή του σχεδίου να αξιολογείται σε 15ήμερη βάση και να παρουσιάζεται ανοικτά στους βουλευτές και τον ελληνικό λαό.
Όπως επισημαίνουν, οι μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνει θα αλλάξουν άρδην την παραγωγική ταυτότητα της χώρας, θα άρουν όλες τις στρεβλώσεις που εμποδίζουν την αναπτυξιακή μηχανή να λειτουργήσει, θα καταργήσουν την παθογένεια, θα εξαφανίσουν κάθε ίχνος πολυνομίας, γραφειοκρατίας, διαφθοράς, θα αυξήσουν το ΑΕΠ με τη σταδιακή και αποφασιστική ένταξη της πραγματικής οικονομίας και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Οι βουλευτές τονίζουν στην επιστολή τους ότι μετά από δύο χρόνια διαρκούς προσπάθειας, χωρίς, ωστόσο, επαρκή αποτελέσματα, η χώρα μας και ο λαός βρίσκονται ακόμα στο χείλος του γκρεμού. «Ο αγώνας φαίνεται ότι έχει τελειώσει, και είμαστε ήδη στην παράταση. Η Βουλή ψήφισε. Ο χρόνος κερδήθηκε. Περιμένουμε τώρα όλοι να δούμε τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα αξιοποιήσουν αυτόν τον χρόνο για την ανασύνταξη της χώρας. Οι μεταρρυθμίσεις που εδώ και 30 χρόνια έχουν καθυστερήσει, πρέπει να υλοποιηθούν τώρα! Οι Έλληνες πολίτες δε μας δίνουν άλλη πίστωση χρόνου. Κάθε ώρα που περνάει πρέπει να ενισχύει το θετικό ισοδύναμο για τον Ελληνικό λαό» σημειώνουν χαρακτηριστικά.
Αφού εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους προς τον πρωθυπουργό καταλήγουν με την σημείωση ότι ο συνεπής και συστηματικός απολογισμός των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών μας είναι ο μόνος τρόπος ανάκτησης της εμπιστοσύνης και συστράτευσης των πολιτών.
Την επιστολή υπογράφουν οι Έλενα Παναρίτη, Σ. Εμινίδης, Γ. Αρβανιτίδης, Θ. Γικόνογλου, Β. Κεγκέρογλου, Σπ. Μοσχόπουλος, Β. Γιουματζίδης, Σπ. Μαργέλης, Μαρία Σκραφνάκη, Ά. Μανωλάκης, Γ. Βούρος, Χρ. Αράπογλου, Αγγ. Τόλκας, Φρ. Παρασύρης
20:45
0
Share
-A+A
Με επιστολή τους προς τον Λουκά Παπαδήμο, 14 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν τη δέσμευση του πρωθυπουργού να παρουσιάσει από σήμερα κιόλας, το εθνικό σχέδιο διεξόδου, ανάπτυξης και ανάτασης της χώρας με ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις.
Οι βουλευτές ζητούν μάλιστα η εφαρμογή του σχεδίου να αξιολογείται σε 15ήμερη βάση και να παρουσιάζεται ανοικτά στους βουλευτές και τον ελληνικό λαό.
Όπως επισημαίνουν, οι μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνει θα αλλάξουν άρδην την παραγωγική ταυτότητα της χώρας, θα άρουν όλες τις στρεβλώσεις που εμποδίζουν την αναπτυξιακή μηχανή να λειτουργήσει, θα καταργήσουν την παθογένεια, θα εξαφανίσουν κάθε ίχνος πολυνομίας, γραφειοκρατίας, διαφθοράς, θα αυξήσουν το ΑΕΠ με τη σταδιακή και αποφασιστική ένταξη της πραγματικής οικονομίας και θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας.
Οι βουλευτές τονίζουν στην επιστολή τους ότι μετά από δύο χρόνια διαρκούς προσπάθειας, χωρίς, ωστόσο, επαρκή αποτελέσματα, η χώρα μας και ο λαός βρίσκονται ακόμα στο χείλος του γκρεμού. «Ο αγώνας φαίνεται ότι έχει τελειώσει, και είμαστε ήδη στην παράταση. Η Βουλή ψήφισε. Ο χρόνος κερδήθηκε. Περιμένουμε τώρα όλοι να δούμε τις πρωτοβουλίες εκείνες που θα αξιοποιήσουν αυτόν τον χρόνο για την ανασύνταξη της χώρας. Οι μεταρρυθμίσεις που εδώ και 30 χρόνια έχουν καθυστερήσει, πρέπει να υλοποιηθούν τώρα! Οι Έλληνες πολίτες δε μας δίνουν άλλη πίστωση χρόνου. Κάθε ώρα που περνάει πρέπει να ενισχύει το θετικό ισοδύναμο για τον Ελληνικό λαό» σημειώνουν χαρακτηριστικά.
Αφού εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους προς τον πρωθυπουργό καταλήγουν με την σημείωση ότι ο συνεπής και συστηματικός απολογισμός των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών μας είναι ο μόνος τρόπος ανάκτησης της εμπιστοσύνης και συστράτευσης των πολιτών.
Την επιστολή υπογράφουν οι Έλενα Παναρίτη, Σ. Εμινίδης, Γ. Αρβανιτίδης, Θ. Γικόνογλου, Β. Κεγκέρογλου, Σπ. Μοσχόπουλος, Β. Γιουματζίδης, Σπ. Μαργέλης, Μαρία Σκραφνάκη, Ά. Μανωλάκης, Γ. Βούρος, Χρ. Αράπογλου, Αγγ. Τόλκας, Φρ. Παρασύρης
Νέα άνοδο για τα κόμματα της Αριστεράς - Πτώση για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ
15 Φεβρουαρίου 2012, 20:11 » ksipnistere » πασοκ, κομματα, αριστερας, ανοδο
« Νέα άνοδο για τα κόμματα της Αριστεράς - Πτώση για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ »
Κοντά στο 45% κινούνται τα ποσοστά των κομμάτων της Αριστεράς στη δημοσκόπηση που θα δημοσιευτεί την Πέμπτη στα Επίκαιρα. Το γκάλοπ δείχνει ότι μέσα σε 15 μέρες η ΝΔ έχασε 3 μονάδες, το ΠΑΣΟΚ 1% και το ΛΑΟΣ 1,5%.
Σε αντίθεση με τα κόμματα της συγκυβέρνησης, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ και το κόμμα των...
Οικολόγων καταγράφουν και πάλι άνοδο.
Πιο συγκεκριμένα στο γκάλοπ της VPRC, η ΝΔ συγκεντρώνει το 27,5%, το ΚΚΕ 14%, o ΣΥΡΙΖΑ με 13,5% το ΠΑΣΟΚ με 11% και το ΛΑΟΣ 4,5 % Η ΔΗΜΑΡ 16%, οι Οικολόγοι, 3,5%, η Χρυσή Αυγή 2,5% και η ΔΗΣΥ στο 2%.
Στην προηγούμενη μέτρηση της ίδιας εταιρίας, η ΝΔ συγκέντρωνε ποσοστό 30,5%, η Δημοκρατική Αριστερά 13%, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ από 12,5% και το ΠΑΣΟΚ 12%. Το ΛΑΟΣ 6% , οι Οικολόγοι 3%, ενώ Δημοκρατική Συμμαχία, Άρμα Πολιτών και η Χρυσή Αυγή κινούνταν στο 2,5%, ενώ 1% συγκεντρώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
http://www.kentrinews.gr/
Αναδημοσίευση από: ksipnistere.blogspot.com
Δείτε επίσης: Τέλος εποχής για τα πολιτικά κόμματα της μεταπολίτευσης
«
« Νέα άνοδο για τα κόμματα της Αριστεράς - Πτώση για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ »
Κοντά στο 45% κινούνται τα ποσοστά των κομμάτων της Αριστεράς στη δημοσκόπηση που θα δημοσιευτεί την Πέμπτη στα Επίκαιρα. Το γκάλοπ δείχνει ότι μέσα σε 15 μέρες η ΝΔ έχασε 3 μονάδες, το ΠΑΣΟΚ 1% και το ΛΑΟΣ 1,5%.
Σε αντίθεση με τα κόμματα της συγκυβέρνησης, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ και το κόμμα των...
Οικολόγων καταγράφουν και πάλι άνοδο.
Πιο συγκεκριμένα στο γκάλοπ της VPRC, η ΝΔ συγκεντρώνει το 27,5%, το ΚΚΕ 14%, o ΣΥΡΙΖΑ με 13,5% το ΠΑΣΟΚ με 11% και το ΛΑΟΣ 4,5 % Η ΔΗΜΑΡ 16%, οι Οικολόγοι, 3,5%, η Χρυσή Αυγή 2,5% και η ΔΗΣΥ στο 2%.
Στην προηγούμενη μέτρηση της ίδιας εταιρίας, η ΝΔ συγκέντρωνε ποσοστό 30,5%, η Δημοκρατική Αριστερά 13%, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ από 12,5% και το ΠΑΣΟΚ 12%. Το ΛΑΟΣ 6% , οι Οικολόγοι 3%, ενώ Δημοκρατική Συμμαχία, Άρμα Πολιτών και η Χρυσή Αυγή κινούνταν στο 2,5%, ενώ 1% συγκεντρώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
http://www.kentrinews.gr/
Αναδημοσίευση από: ksipnistere.blogspot.com
Δείτε επίσης: Τέλος εποχής για τα πολιτικά κόμματα της μεταπολίτευσης
«
Πτώση της ΝΔ, σταθέρα πέμπτο το ΠΑΣΟΚ με 11% σε νέα δημοσκόπηση
15.02.2012
19:30
0
Share
-A+A
Πτώση των ποσοστών της ΝΔ και σταθεροποίηση του ΠΑΣΟΚ στην πέμπτη θέση εμφανίζεται στην δημοσκόπηση της VPRC για τα Επίκαιρα. Συμφωνα με την έρευνα η ΝΔ συγκεντρώνει 27,5%, και δεύτερο κόμμα είναι η ΔΗΜΑΡ με 16%. Αναλυτικά από την έρυνα προκύπτει ότι :
- Η ΝΔ προηγείται σταθερά με μεγάλη διαφορά, αλλά παρουσιάζει πτώση κατά 3%, αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας για την στάση της στη Δανειακή Συμβαση
- Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται στην πέμπτη θέση των προτιμήσεων, με ποσοστό 11%.
- Μεγάλη πτώση του ΛΑΟΣ που φτάνει το 4,5%
- Το άθροισμα της Αριστεράς –ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών –ξεπερνά το 30%, εκφράζοντας την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια στα συνεχή μέτρα
- Η ΔΗΜΑΡ, με τη σειρά της, απορροφά το μετριοπαθές εκσυγχρονιστικό κεντροαριστερό κομμάτι του παλαιού ΠΑΣΟΚ κι όσο δεν προκύπτει αλλαγή της κατάστασης στο ΠΑΣΟΚ τόσο σταθεροποιεί ένα εκλογικό ακροατήριο όχι συνεκτικό ιδεολογικά και κοινωνικά, ικανό, ωστόσο, αυτή τη στιγμή να τη φέρει ακόμα και στη δεύτερη θέση των εκλογικών προτιμήσεων.
Τα αποτελέσματα της προηγούμενης δημοσκόπησης της ίδιας εταιρείας για τον Ιανουάριο ήταν:
NΔ 30,5%,
ΔΗΜ.ΑΡ 13%,
ΚΚΕ 12,5%,
ΣΥΡΙΖΑ 12,5%,
ΠΑΣΟΚ 12%,
ΛΑΟΣ 6%,
Οικολόγοι Πράσινοι 3%
19:30
0
Share
-A+A
Πτώση των ποσοστών της ΝΔ και σταθεροποίηση του ΠΑΣΟΚ στην πέμπτη θέση εμφανίζεται στην δημοσκόπηση της VPRC για τα Επίκαιρα. Συμφωνα με την έρευνα η ΝΔ συγκεντρώνει 27,5%, και δεύτερο κόμμα είναι η ΔΗΜΑΡ με 16%. Αναλυτικά από την έρυνα προκύπτει ότι :
- Η ΝΔ προηγείται σταθερά με μεγάλη διαφορά, αλλά παρουσιάζει πτώση κατά 3%, αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας για την στάση της στη Δανειακή Συμβαση
- Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται στην πέμπτη θέση των προτιμήσεων, με ποσοστό 11%.
- Μεγάλη πτώση του ΛΑΟΣ που φτάνει το 4,5%
- Το άθροισμα της Αριστεράς –ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών –ξεπερνά το 30%, εκφράζοντας την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια στα συνεχή μέτρα
- Η ΔΗΜΑΡ, με τη σειρά της, απορροφά το μετριοπαθές εκσυγχρονιστικό κεντροαριστερό κομμάτι του παλαιού ΠΑΣΟΚ κι όσο δεν προκύπτει αλλαγή της κατάστασης στο ΠΑΣΟΚ τόσο σταθεροποιεί ένα εκλογικό ακροατήριο όχι συνεκτικό ιδεολογικά και κοινωνικά, ικανό, ωστόσο, αυτή τη στιγμή να τη φέρει ακόμα και στη δεύτερη θέση των εκλογικών προτιμήσεων.
Τα αποτελέσματα της προηγούμενης δημοσκόπησης της ίδιας εταιρείας για τον Ιανουάριο ήταν:
NΔ 30,5%,
ΔΗΜ.ΑΡ 13%,
ΚΚΕ 12,5%,
ΣΥΡΙΖΑ 12,5%,
ΠΑΣΟΚ 12%,
ΛΑΟΣ 6%,
Οικολόγοι Πράσινοι 3%
Εκπαραθυρώνουν τον Γιώργο!
Κρίσιμες αποφάσεις καλείται να λάβει το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, που θα συνεδριάσει αύριο, Πέμπτη στην Ιπποκράτους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου θα αμφισβητήσουν άμεσα τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και θα ζητήσουν «εδώ και τώρα» αποχώρησή του από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ για να προχωρήσουν στην εκλογή νέου προέδρου από το Συνέδριο ή την Εθνική Συνδιάσκεψη του κόμματος.
Η ψηφολογία των μελών του Πολιτικού Συμβουλίου έχει επηρεαστεί αρνητικά μετά τους τριγμούς στην κυβέρνηση. Ωστόσο, ορισμένοι εκφράζουν ικανοποίηση για την αποχώρηση των «παπανδρεϊκών» στελεχών, τα οποία κατ' αυτούς αποτελούσαν πρόβλημα για τη μετάβαση του ΠΑΣΟΚ στη νέα περίοδο.
Συνεργάτες του υπουργού Οικονομικών και «φαβορί» για την ηγεσία του κόμματος, κ. Ευάγγελου Βενιζέλου αναγνωρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί καθίζηση στην εκλογική του δύναμη. Γι αυτό το λόγο, τα στελέχη του Πολιτικού Συμβουλίου που ανήκουν στη «σφαίρα» επιρροής του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, θα προσπαθήσουν να κερδίσουν περισσότερο χρόνο για την ανασύνταξη με την άμεση αποχώρηση του κ. Γ. Παπανδρέου από την αρχηγία.
Πολλοί εξ αυτών μάλιστα υποστηρίζουν ότι η πλήρης απουσία του κ. Παπανδρέου από το προσκήνιο, θα βελτίωνε την εικόνα του ΠΑΣΟΚ.
Προς το παρόν, οι συνεργάτες του κ. Παπανδρέου κρατούν κλειστά στόματα για το εάν ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσει σε άμεση αποχώρηση ή θα επιμείνει να εφαρμοστεί κατά γράμμα η απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου που προέβλεπε εκλογές στο τέλος Μαρτίου και ανάδειξη νέας ηγεσίας από τη βάση του κόμματος.
Κατά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, που έχει προγραμματιστεί για τις 16:30 μ.μ. αναμένεται να είναι παρόντες, πέραν των μελών του, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, κ. Πάνος Μπεγλίτης, ο διευθυντής του γραφείου του κ. Παπανδρέου, κ. Νίκος Αθανασάκης και η στενή συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού, κ. Ρεγγίνα Βάρτζελη.
Να σημειωθεί ότι αύριο, λίγες ώρες πριν τη συνεδρίαση του κομματικού οργάνου, ο υπουργός Υγείας, κ. Ανδρέας Λοβέρδος θα παρουσιάσει την ιδεολογική του πλατφόρμα για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ.
Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις και την επικαιρότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό με ένα στη σελίδα του Newsbomb.gr.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου θα αμφισβητήσουν άμεσα τον κ. Γιώργο Παπανδρέου και θα ζητήσουν «εδώ και τώρα» αποχώρησή του από την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ για να προχωρήσουν στην εκλογή νέου προέδρου από το Συνέδριο ή την Εθνική Συνδιάσκεψη του κόμματος.
Η ψηφολογία των μελών του Πολιτικού Συμβουλίου έχει επηρεαστεί αρνητικά μετά τους τριγμούς στην κυβέρνηση. Ωστόσο, ορισμένοι εκφράζουν ικανοποίηση για την αποχώρηση των «παπανδρεϊκών» στελεχών, τα οποία κατ' αυτούς αποτελούσαν πρόβλημα για τη μετάβαση του ΠΑΣΟΚ στη νέα περίοδο.
Συνεργάτες του υπουργού Οικονομικών και «φαβορί» για την ηγεσία του κόμματος, κ. Ευάγγελου Βενιζέλου αναγνωρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί καθίζηση στην εκλογική του δύναμη. Γι αυτό το λόγο, τα στελέχη του Πολιτικού Συμβουλίου που ανήκουν στη «σφαίρα» επιρροής του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, θα προσπαθήσουν να κερδίσουν περισσότερο χρόνο για την ανασύνταξη με την άμεση αποχώρηση του κ. Γ. Παπανδρέου από την αρχηγία.
Πολλοί εξ αυτών μάλιστα υποστηρίζουν ότι η πλήρης απουσία του κ. Παπανδρέου από το προσκήνιο, θα βελτίωνε την εικόνα του ΠΑΣΟΚ.
Προς το παρόν, οι συνεργάτες του κ. Παπανδρέου κρατούν κλειστά στόματα για το εάν ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα προχωρήσει σε άμεση αποχώρηση ή θα επιμείνει να εφαρμοστεί κατά γράμμα η απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου που προέβλεπε εκλογές στο τέλος Μαρτίου και ανάδειξη νέας ηγεσίας από τη βάση του κόμματος.
Κατά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, που έχει προγραμματιστεί για τις 16:30 μ.μ. αναμένεται να είναι παρόντες, πέραν των μελών του, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, κ. Πάνος Μπεγλίτης, ο διευθυντής του γραφείου του κ. Παπανδρέου, κ. Νίκος Αθανασάκης και η στενή συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού, κ. Ρεγγίνα Βάρτζελη.
Να σημειωθεί ότι αύριο, λίγες ώρες πριν τη συνεδρίαση του κομματικού οργάνου, ο υπουργός Υγείας, κ. Ανδρέας Λοβέρδος θα παρουσιάσει την ιδεολογική του πλατφόρμα για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ.
Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις και την επικαιρότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό με ένα στη σελίδα του Newsbomb.gr.
Με τον Χατζηνικολάου τα έβαλε ο Τσοχατζόπουλος
15.02.2012
15:26
0
Share
-A+A
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος ισχυρίζεται πως ο Νίκος Χατζηνικολάου προσπαθεί να επηρεάσει τη δικαιοσύνη με αποσπασματικές σημειώσεις από το φάκελο των υποβρυχίων. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ επιτέθηκε στην εφημερίδα Real News και τον εκδότη της Νίκο Χατζηνικολάου μέσω επιστολής του για δημοσίευμα αναφορικά με την υπόθεση των υποβρυχίων.
Ο πρώην υπουργός κατηγορεί το δημοσιογράφο ότι επαναφέρει στη δημοσιότητα ένα νέο επεισόδιο στο σήριαλ των υποβρυχίων, και προσπαθεί να με μία δήθεν αποκάλυψη να τον βλάψει και να επηρεάσει τη Δικαιοσύνη.
Η επιστολή του Άκη Τσοχατζόπουλου:
«Μετά από καιρό, ο γνωστός εκδότης-επιχειρηματίας της ενημέρωσης επανήλθε με νέο «επεισόδιο» στο «σήριαλ» των υποβρυχίων, που εργολαβικά διακινεί τον τελευταίο χρόνο, επιχειρώντας να βλάψει εμένα και να επηρεάσει τη Δικαιοσύνη. Με τη νέα δήθεν «αποκάλυψη» αποσπασματικών σημειωμάτων από τον ογκωδέστατο φάκελο της πολύμηνης έρευνας αγοράς που διεξήγαγε το Πολεμικό Ναυτικό για την επιλογή του νέου υποβρυχίου, συνεχίζει την ίδια «διατεταγμένη υπηρεσία».
Αναγκάζομαι να επαναλάβω, για μία ακόμη φορά, ότι η τελική επιλογή των νέων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού τύπου S-214 έγινε μετά από εξονυχιστική έρευνα αγοράς όλων των ρεαλιστικών προτάσεων της εποχής και στη συνέχεια, μέσα από τα θεσμικά όργανα του Πολεμικού Ναυτικού και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, –με ομόφωνες αποφάσεις-, διαμορφώθηκε η τελική εισήγηση προς το ΚΥΣΕΑ, το οποίο ομόφωνα, υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού και με τη συμμετοχή του τότε αρχηγού του Αρχηγού Γ.Ε.Ν., αποφάσισε το πρόγραμμα συμπαραγωγής των νέων υποβρυχίων.
Η όλη διαδικασία επιλογής των νέων υποβρυχίων ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο του 1996 και ολοκληρώθηκε, κατόπιν των αποφάσεων του ΚΥΣΕΑ, τον Φεβρουάριο του 2000 με την υπογραφή της σχετικής σύμβασης μεταξύ της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών του ΥΠΕΘΑ και των Ελληνικών Ναυπηγείων Α.Ε. (Ε.Ν.Α.Ε.).
Υπενθυμίζεται ότι, όπως και για όλα τα άλλα εξοπλιστικά προγράμματα, ακολουθήθηκαν οι διαδικασίες που προβλέπονται από το σχετικό νομικό πλαίσιο. Έτσι, το συγκεκριμένο πρόγραμμα για τα νέου τύπου υποβρύχια ξεκίνησε με πρωτοβουλία και εισήγηση των αρμόδιων οργάνων του Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο μέσω του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου προσδιόρισε τις τεχνικές και επιχειρησιακές απαιτήσεις, αξιολόγησε όλες τις προτάσεις, καθώς και τις τεχνικές, επιχειρησιακές και οικονομικές παραμέτρους και παρακολούθησε την πορεία του προγράμματος, ενώ όλες οι τελικές κρίσιμες αποφάσεις για το πρόγραμμα ελήφθησαν από το ΚΥΣΕΑ σε τρεις διαδοχικές συνεδριάσεις του.
Η πρόταση του Βρετανικού Π.Ν. για τα Υ/Β UPHOLDER, -ενταγμένα στο Βρετανικό Π.Ν. ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90, αλλά από το 1994 σε μη ενεργό υπηρεσία-, προβάλλεται με παραπειστικό τρόπο στο συγκεκριμένο δημοσίευμα. Ενδεικτικό της σκοπιμότητας της εφημερίδας είναι ότι, για να δικαιολογήσει τον απαράδεκτο και αστήρικτο πρωτοσέλιδο τίτλο της εναντίον μου, αποκρύπτει και μάλιστα από το έγγραφο που έχει στη διάθεσή της το σύνολο των σοβαρών μειονεκτημάτων της συγκεκριμένης πρότασης, όπως αυτά καταγράφονται από την αρμόδια Διεύθυνση Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού.
Η συγκεκριμένη πρόταση για τα Βρετανικά Υ/Β UPHOLDER είχε εξετασθεί από τα αρμόδια όργανα του Πολεμικού Ναυτικού και ως ΥΕΘΑ είχα δώσει εντολή το 1997 να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες προς τούτο από πλευράς Γ.Ε.Ν. και μάλιστα ανεξάρτητα από το πρόγραμμα ναυπήγησης των νέων υποβρυχίων. Κατόπιν της αξιολόγησης αυτής, τα αρμόδια όργανα του Πολεμικού Ναυτικού την απέρριψαν ήδη από τα τέλη του 1997, διότι, όπως και προτάσεις άλλων χωρών, δεν εκπληρούσε ανελαστικές τεχνικοεπιχειρησιακές απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού, όπως αυτές καθορίστηκαν από το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 1997. Για αυτό και δεν έφτασε καν στο στάδιο της περαιτέρω αξιολόγησης των υποψήφιων τύπων Υ/Β, που διενήργησαν τα αρμόδια θεσμικά όργανα του Πολεμικού Ναυτικού.
Αισθάνομαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι στο Πολεμικό Ναυτικό και στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις γενικότερα, όλα τα θέματα περνούν από ρητά προβλεπόμενα θεσμικά όργανα και «τίποτα δεν πετιέται στα σκουπίδια», όπως υποστηρίζει η εφημερίδα.
Πρόκειται επομένως, για σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας, γνώριμη τακτική και στο παρελθόν του συγκεκριμένου εκδότη- επιχειρηματία της ενημέρωσης, προκειμένου να δημιουργεί παραπλανητικές και συκοφαντικές εντυπώσεις σε βάρος μου.
Είναι λυπηρό, όμως, ότι και αυτή η νέα κατασκευασμένη επίθεση, επιχειρώντας να βλάψει εμένα προσωπικά, θίγει το κύρος και την αξιοπιστία των Αξιωματικών και των θεσμικών οργάνων του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού».»
Διαβάστε περισσότερα:Ελλάδα Άκης Τσοχατζόπουλος δημοσίευμα εφημερίδα Νίκος Χατζηνικολάου πρώην υπουργός υποβρύχια
15:26
0
Share
-A+A
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος ισχυρίζεται πως ο Νίκος Χατζηνικολάου προσπαθεί να επηρεάσει τη δικαιοσύνη με αποσπασματικές σημειώσεις από το φάκελο των υποβρυχίων. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ επιτέθηκε στην εφημερίδα Real News και τον εκδότη της Νίκο Χατζηνικολάου μέσω επιστολής του για δημοσίευμα αναφορικά με την υπόθεση των υποβρυχίων.
Ο πρώην υπουργός κατηγορεί το δημοσιογράφο ότι επαναφέρει στη δημοσιότητα ένα νέο επεισόδιο στο σήριαλ των υποβρυχίων, και προσπαθεί να με μία δήθεν αποκάλυψη να τον βλάψει και να επηρεάσει τη Δικαιοσύνη.
Η επιστολή του Άκη Τσοχατζόπουλου:
«Μετά από καιρό, ο γνωστός εκδότης-επιχειρηματίας της ενημέρωσης επανήλθε με νέο «επεισόδιο» στο «σήριαλ» των υποβρυχίων, που εργολαβικά διακινεί τον τελευταίο χρόνο, επιχειρώντας να βλάψει εμένα και να επηρεάσει τη Δικαιοσύνη. Με τη νέα δήθεν «αποκάλυψη» αποσπασματικών σημειωμάτων από τον ογκωδέστατο φάκελο της πολύμηνης έρευνας αγοράς που διεξήγαγε το Πολεμικό Ναυτικό για την επιλογή του νέου υποβρυχίου, συνεχίζει την ίδια «διατεταγμένη υπηρεσία».
Αναγκάζομαι να επαναλάβω, για μία ακόμη φορά, ότι η τελική επιλογή των νέων υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού τύπου S-214 έγινε μετά από εξονυχιστική έρευνα αγοράς όλων των ρεαλιστικών προτάσεων της εποχής και στη συνέχεια, μέσα από τα θεσμικά όργανα του Πολεμικού Ναυτικού και του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, –με ομόφωνες αποφάσεις-, διαμορφώθηκε η τελική εισήγηση προς το ΚΥΣΕΑ, το οποίο ομόφωνα, υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού και με τη συμμετοχή του τότε αρχηγού του Αρχηγού Γ.Ε.Ν., αποφάσισε το πρόγραμμα συμπαραγωγής των νέων υποβρυχίων.
Η όλη διαδικασία επιλογής των νέων υποβρυχίων ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο του 1996 και ολοκληρώθηκε, κατόπιν των αποφάσεων του ΚΥΣΕΑ, τον Φεβρουάριο του 2000 με την υπογραφή της σχετικής σύμβασης μεταξύ της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών του ΥΠΕΘΑ και των Ελληνικών Ναυπηγείων Α.Ε. (Ε.Ν.Α.Ε.).
Υπενθυμίζεται ότι, όπως και για όλα τα άλλα εξοπλιστικά προγράμματα, ακολουθήθηκαν οι διαδικασίες που προβλέπονται από το σχετικό νομικό πλαίσιο. Έτσι, το συγκεκριμένο πρόγραμμα για τα νέου τύπου υποβρύχια ξεκίνησε με πρωτοβουλία και εισήγηση των αρμόδιων οργάνων του Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο μέσω του Ανωτάτου Ναυτικού Συμβουλίου προσδιόρισε τις τεχνικές και επιχειρησιακές απαιτήσεις, αξιολόγησε όλες τις προτάσεις, καθώς και τις τεχνικές, επιχειρησιακές και οικονομικές παραμέτρους και παρακολούθησε την πορεία του προγράμματος, ενώ όλες οι τελικές κρίσιμες αποφάσεις για το πρόγραμμα ελήφθησαν από το ΚΥΣΕΑ σε τρεις διαδοχικές συνεδριάσεις του.
Η πρόταση του Βρετανικού Π.Ν. για τα Υ/Β UPHOLDER, -ενταγμένα στο Βρετανικό Π.Ν. ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90, αλλά από το 1994 σε μη ενεργό υπηρεσία-, προβάλλεται με παραπειστικό τρόπο στο συγκεκριμένο δημοσίευμα. Ενδεικτικό της σκοπιμότητας της εφημερίδας είναι ότι, για να δικαιολογήσει τον απαράδεκτο και αστήρικτο πρωτοσέλιδο τίτλο της εναντίον μου, αποκρύπτει και μάλιστα από το έγγραφο που έχει στη διάθεσή της το σύνολο των σοβαρών μειονεκτημάτων της συγκεκριμένης πρότασης, όπως αυτά καταγράφονται από την αρμόδια Διεύθυνση Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού.
Η συγκεκριμένη πρόταση για τα Βρετανικά Υ/Β UPHOLDER είχε εξετασθεί από τα αρμόδια όργανα του Πολεμικού Ναυτικού και ως ΥΕΘΑ είχα δώσει εντολή το 1997 να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες προς τούτο από πλευράς Γ.Ε.Ν. και μάλιστα ανεξάρτητα από το πρόγραμμα ναυπήγησης των νέων υποβρυχίων. Κατόπιν της αξιολόγησης αυτής, τα αρμόδια όργανα του Πολεμικού Ναυτικού την απέρριψαν ήδη από τα τέλη του 1997, διότι, όπως και προτάσεις άλλων χωρών, δεν εκπληρούσε ανελαστικές τεχνικοεπιχειρησιακές απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού, όπως αυτές καθορίστηκαν από το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 1997. Για αυτό και δεν έφτασε καν στο στάδιο της περαιτέρω αξιολόγησης των υποψήφιων τύπων Υ/Β, που διενήργησαν τα αρμόδια θεσμικά όργανα του Πολεμικού Ναυτικού.
Αισθάνομαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι στο Πολεμικό Ναυτικό και στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις γενικότερα, όλα τα θέματα περνούν από ρητά προβλεπόμενα θεσμικά όργανα και «τίποτα δεν πετιέται στα σκουπίδια», όπως υποστηρίζει η εφημερίδα.
Πρόκειται επομένως, για σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας, γνώριμη τακτική και στο παρελθόν του συγκεκριμένου εκδότη- επιχειρηματία της ενημέρωσης, προκειμένου να δημιουργεί παραπλανητικές και συκοφαντικές εντυπώσεις σε βάρος μου.
Είναι λυπηρό, όμως, ότι και αυτή η νέα κατασκευασμένη επίθεση, επιχειρώντας να βλάψει εμένα προσωπικά, θίγει το κύρος και την αξιοπιστία των Αξιωματικών και των θεσμικών οργάνων του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού».»
Διαβάστε περισσότερα:Ελλάδα Άκης Τσοχατζόπουλος δημοσίευμα εφημερίδα Νίκος Χατζηνικολάου πρώην υπουργός υποβρύχια
Βίντεο: Δικαίωση Μητσοτάκη για την οικονομία, 20 έτη μετά
Βίντεο ντοκουμέντο από ομιλία του κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Βουλή για την κατάρρευση της εθνικής οικονομίας και στην προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ήδη από το 1994!
Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Η επανεμφάνιση του Επιτίμου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τις δηλώσεις του για τη λειτουργία και το ύφος της μεταβατικής κυβέρνησης του κ. Λουκά Παπαδήμου αποτέλεσε αφορμή για να δούμε ποιες επισημάνσεις έκανε ήδη από το 1994.
Λίγους μήνες μετά την εκλογική ήττα του 1993, η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επέστρεψε με διαθέσεις να συνεχίσει την ίδια αδιέξοδη πολιτική που ακολούθησε από το Ιούνιο του 1985 έως τον Ιούνιο του 1989 όταν ανεκόπη η ταχεία διολίσθηση της εθνικής οικονομίας.
Παρότι ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατηγορήθηκε από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ακολούθησε αυστηρό «θατσερικό» νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, κατάφερε να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα. Κατά την τριετία της πρωθυπουργίας του κ. Μητσοτάκη, άρχισε να μειώνει το εξωτερικό χρέος της και να προσαρμόζεται με τα κριτήρια που ετίθεντο εκείνη την εποχή στο πλαίσιο των συμφωνημένων στο Μάαστριχτ το 1992 για το μέλλον της Ε.Ε.
Οι μεταρρυθμιστικές τομές της κυβέρνησης Μητσοτάκη προωθήθηκαν και εφαρμόσθηκαν από στελέχη με αναμφισβήτητο κύρος. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι Στέφανος Μάνος, Ιωάννης Παλαιοκρασσάς, Τίμος Χριστοδούλου, Ανδρέας Ανδριανόπουλος και Νικόλαος Γκελεστάθης επάνδρωσαν υπουργεία που ρύθμισαν την λειτουργία της αγοράς και την απελευθέρωση της οικονομίας.
Τα αποτελέσματα
Προωθήθηκαν από εκείνη την εποχή οι ιδιωτικοποιήσεις σε προβληματικές ΔΕΚΟ και το νοικοκύρεμα του Δημοσίου τομέα. Όπως φαίνεται από το βίντεο – ντοκουμέντο που προέρχεται από μετάδοση συνεδριάσεως στη Βουλή, ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από εκείνη την εποχή είχε διαβλέψει το αδιέξοδο της εθνικής οικονομίας εφ’ όσον θα εφαρμόζονταν στρουθοκαμηλικές πρακτικές, όπως αυτές που βίωσε η ελληνική κοινωνία με τις κυβερνήσεις των κυρίων Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου.
Η τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη αποτελεί απάντηση στη συζήτηση για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών για την ιδιωτικοποίηση της (προβληματικής) «ΑΓΕΤ – Ηρακλής» στον ιταλικό όμιλο «Καλτσεστρούτσι» (σ.σ. τη σημερινή «Λαφάρζ»).
Ο Επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είχε επισημάνει μεταξύ άλλων:
«Τι θα σας ωφελήσει να κερδίσετε, αν κερδίσετε, πρόσκαιρες εντυπώσεις όταν η οικονομία οδηγείται με μαθηματική βεβαιότητα σε κατάρρευση; Το πρόβλημα δεν είναι σήμερα αν θα υποτιμηθεί η δραχμή. Αυτό είναι το λιγότερο κακό.
Το τραγικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι δεν αντέχει τα βάρη και τα ελλείμματα, ότι δεν είναι μακρυά η στιγμή που η Ελλάδα δεν θα μπορεί πια να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Ελλάδα του κ. Παπανδρέου θα έχει την τύχη της Τουρκίας της κ. Τσιλέρ.
Ο ελληνικός λαός δεν πίστεψε όσα του είπαμε τον περασμένο Οκτώβριο. Πίστεψε εσάς και την πολιτική σας, σήμερα πληρώνει.
Τι θα σας ωφελήσει να λασπολογήσετε για λίγες εβδομάδες τους αντιπάλους σας, όταν μετά τις ευρωεκλογές θα παρουσιαστούν σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια τα αδιέξοδα από την πολιτική που ακολουθήσατε στα Σκόπια; Κάνετε λάθος!»
Η παραδοχή του Ανδρέα
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρενέβη εκείνη την εποχή ώστε να μην αναζητηθούν ποινικές και πολιτικές ευθύνες εναντίον του κ. Κωσταντίνου Μητσοτάκη και στελεχών της κυβέρνησής του. Σε πολύ σύντομο διάστημα, τον καλοκαίρι του 1995, παραδέχθηκε στο περιθώριο της πρώτης Συνόδου Κορυφής εκείνου του έτους ότι τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για την Ελλάδα.
Στην τελευταία ομιλία του και στη συνέντευξη προς τους δημοσιογράφους μετά τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης του ιδίου έτους επέσεισε τον κίνδυνο σειράς περιπετειών για τη χώρα όσον αφορά στα εθνικά θέματα και στην οικονομία.
Ίσως να αποτελεί σύμπτωση αλλά ο κ. Κώστας Σημίτης ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην κρίσιμη διετία 1985 – 1987 για την οποία ασκήθηκε ιδιαίτερη κριτική προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Από τον Οκτώβριο του 1993 έως ότου απεσύρθη ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Σημίτης ήταν υπουργός Βιομηχανίας, είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πετρελαϊκά κοιτάσματα στο Αιγαίο, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις εργασίες στο κοίτασμα «Πρίνος 2» και ισχυροποίησε τους δεσμούς του με το λεγόμενο «βαθύ ΠΑΣΟΚ».
Η ιστορία από κει και πέρα είναι λίγο – πολύ γνωστή. Ο Ανδρέας παραιτήθηκε, σημειώθηκε η κρίση στα Ύμια και τελικά επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση του κ. Μητσοτάκη με το σημερινό χάλι στην οικονομία και στη χώρα. Είχε δίκιο ο Επίτιμος όταν σημείωσε ότι «η Ελλάδα του κ. Παπανδρέου θα έχει την τύχη της Τουρκίας της κ. Τσιλέρ». Είναι η Ελλάδα του Γιώργου και όχι του Ανδρέα που σύρθηκε ως ικέτιδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αφού δεν υπήρξε ίχνος πατριωτικής αντίστασης.
Κι όμως ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαιώθηκε ύστερα από 20 χρόνια.
Related Video
Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Η επανεμφάνιση του Επιτίμου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τις δηλώσεις του για τη λειτουργία και το ύφος της μεταβατικής κυβέρνησης του κ. Λουκά Παπαδήμου αποτέλεσε αφορμή για να δούμε ποιες επισημάνσεις έκανε ήδη από το 1994.
Λίγους μήνες μετά την εκλογική ήττα του 1993, η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επέστρεψε με διαθέσεις να συνεχίσει την ίδια αδιέξοδη πολιτική που ακολούθησε από το Ιούνιο του 1985 έως τον Ιούνιο του 1989 όταν ανεκόπη η ταχεία διολίσθηση της εθνικής οικονομίας.
Παρότι ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατηγορήθηκε από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ότι κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ακολούθησε αυστηρό «θατσερικό» νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, κατάφερε να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα. Κατά την τριετία της πρωθυπουργίας του κ. Μητσοτάκη, άρχισε να μειώνει το εξωτερικό χρέος της και να προσαρμόζεται με τα κριτήρια που ετίθεντο εκείνη την εποχή στο πλαίσιο των συμφωνημένων στο Μάαστριχτ το 1992 για το μέλλον της Ε.Ε.
Οι μεταρρυθμιστικές τομές της κυβέρνησης Μητσοτάκη προωθήθηκαν και εφαρμόσθηκαν από στελέχη με αναμφισβήτητο κύρος. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι Στέφανος Μάνος, Ιωάννης Παλαιοκρασσάς, Τίμος Χριστοδούλου, Ανδρέας Ανδριανόπουλος και Νικόλαος Γκελεστάθης επάνδρωσαν υπουργεία που ρύθμισαν την λειτουργία της αγοράς και την απελευθέρωση της οικονομίας.
Τα αποτελέσματα
Προωθήθηκαν από εκείνη την εποχή οι ιδιωτικοποιήσεις σε προβληματικές ΔΕΚΟ και το νοικοκύρεμα του Δημοσίου τομέα. Όπως φαίνεται από το βίντεο – ντοκουμέντο που προέρχεται από μετάδοση συνεδριάσεως στη Βουλή, ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης από εκείνη την εποχή είχε διαβλέψει το αδιέξοδο της εθνικής οικονομίας εφ’ όσον θα εφαρμόζονταν στρουθοκαμηλικές πρακτικές, όπως αυτές που βίωσε η ελληνική κοινωνία με τις κυβερνήσεις των κυρίων Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου.
Η τοποθέτηση του κ. Μητσοτάκη αποτελεί απάντηση στη συζήτηση για τη διερεύνηση ποινικών ευθυνών για την ιδιωτικοποίηση της (προβληματικής) «ΑΓΕΤ – Ηρακλής» στον ιταλικό όμιλο «Καλτσεστρούτσι» (σ.σ. τη σημερινή «Λαφάρζ»).
Ο Επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είχε επισημάνει μεταξύ άλλων:
«Τι θα σας ωφελήσει να κερδίσετε, αν κερδίσετε, πρόσκαιρες εντυπώσεις όταν η οικονομία οδηγείται με μαθηματική βεβαιότητα σε κατάρρευση; Το πρόβλημα δεν είναι σήμερα αν θα υποτιμηθεί η δραχμή. Αυτό είναι το λιγότερο κακό.
Το τραγικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι δεν αντέχει τα βάρη και τα ελλείμματα, ότι δεν είναι μακρυά η στιγμή που η Ελλάδα δεν θα μπορεί πια να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτις στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η Ελλάδα του κ. Παπανδρέου θα έχει την τύχη της Τουρκίας της κ. Τσιλέρ.
Ο ελληνικός λαός δεν πίστεψε όσα του είπαμε τον περασμένο Οκτώβριο. Πίστεψε εσάς και την πολιτική σας, σήμερα πληρώνει.
Τι θα σας ωφελήσει να λασπολογήσετε για λίγες εβδομάδες τους αντιπάλους σας, όταν μετά τις ευρωεκλογές θα παρουσιαστούν σε όλη τους τη μεγαλοπρέπεια τα αδιέξοδα από την πολιτική που ακολουθήσατε στα Σκόπια; Κάνετε λάθος!»
Η παραδοχή του Ανδρέα
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρενέβη εκείνη την εποχή ώστε να μην αναζητηθούν ποινικές και πολιτικές ευθύνες εναντίον του κ. Κωσταντίνου Μητσοτάκη και στελεχών της κυβέρνησής του. Σε πολύ σύντομο διάστημα, τον καλοκαίρι του 1995, παραδέχθηκε στο περιθώριο της πρώτης Συνόδου Κορυφής εκείνου του έτους ότι τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για την Ελλάδα.
Στην τελευταία ομιλία του και στη συνέντευξη προς τους δημοσιογράφους μετά τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης του ιδίου έτους επέσεισε τον κίνδυνο σειράς περιπετειών για τη χώρα όσον αφορά στα εθνικά θέματα και στην οικονομία.
Ίσως να αποτελεί σύμπτωση αλλά ο κ. Κώστας Σημίτης ήταν υπουργός Εθνικής Οικονομίας στην κρίσιμη διετία 1985 – 1987 για την οποία ασκήθηκε ιδιαίτερη κριτική προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Από τον Οκτώβριο του 1993 έως ότου απεσύρθη ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Σημίτης ήταν υπουργός Βιομηχανίας, είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πετρελαϊκά κοιτάσματα στο Αιγαίο, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τις εργασίες στο κοίτασμα «Πρίνος 2» και ισχυροποίησε τους δεσμούς του με το λεγόμενο «βαθύ ΠΑΣΟΚ».
Η ιστορία από κει και πέρα είναι λίγο – πολύ γνωστή. Ο Ανδρέας παραιτήθηκε, σημειώθηκε η κρίση στα Ύμια και τελικά επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση του κ. Μητσοτάκη με το σημερινό χάλι στην οικονομία και στη χώρα. Είχε δίκιο ο Επίτιμος όταν σημείωσε ότι «η Ελλάδα του κ. Παπανδρέου θα έχει την τύχη της Τουρκίας της κ. Τσιλέρ». Είναι η Ελλάδα του Γιώργου και όχι του Ανδρέα που σύρθηκε ως ικέτιδα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αφού δεν υπήρξε ίχνος πατριωτικής αντίστασης.
Κι όμως ο κ. Μητσοτάκης επιβεβαιώθηκε ύστερα από 20 χρόνια.
Related Video
Ο Σαμαράς έστειλε την επιστολή «δέσμευσης» που ζητούσαν οι Βρυξέλλες
15.02.2012
14:51
0
Share
-A+A
Έστειλε τελικά την επιστολή με τις «έγγραφες δεσμεύσεις» προς την Τρόικα ο Αντώνης Σαμαράς. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεσμεύεται εγγράφως, όπως ζητούσαν οι ευρωπαίοι εταίροι μας, για την πλήρη συμμόρφωση με το Νέο Μνημόνιο και την πιστή εφαρμογή των νέων μέτρων.
Οπως γράφει ο Αντώνης Σαμαράς, «αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία».
Ο Αντώνης Σαμαράς επισημαίνει τη δέσμευση της ΝΔ «για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και του Ιδιωτικού τομέα (PSI)» αλλά τονίζει ότι «μπορεί να απαιτηθούν» τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της επιστολής του Αντώνη Σαμαρά προς την Τρόικα:
Όπως ήδη έχω αναφέρει στην επιστολή μου της 23ης Νοεμβρίου 2011, το Κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, έχει δεσμευτεί για την επιτυχία των στόχων του Προγράμματος Σταθεροποίησης, των βασικών πολιτικών του καθώς και της εφαρμογής τους. Το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο/Οικονομική και Χρηματοπιστωτική Συμφωνία (MoU/MEFP) που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο την περασμένη Κυριακή, με μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών.
Πιο συγκεκριμένα, το κόμμα μου εκφράζει τη δέσμευσή του:
* Να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Να υποστηρίξει ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και το φιλόδοξο σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που περιέχει το πρόγραμμα. Οι προσαρμογές που συμφωνήθηκαν στην αγορά εργασίας, ελπίζουμε να δώσουν μια ισχυρή άμεση ώθηση, ώστε να προωθήσουν την απασχόληση και την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για μιαν Οικονομία που βρίσκεται ήδη για πολλά χρόνια σε ύφεση και που η ανεργία της έχει ήδη ξεπεράσει το 20%.
* Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, προστατεύοντας όμως τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Υποστηρίζουμε την άμεση εφαρμογή περικοπών διαρθρωτικού χαρακτήρα και τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η δαπάνη και να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις πληρωμών του δημοσίου [προς Έλληνες ιδιώτες και επιχειρήσεις], που φτάνουν ήδη το 3% του ΑΕΠ. Πράγματι, τολμηρές φορολογικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να φέρουν πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και να ανακόψουν τη φοροδιαφυγή.
* Να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υποστηρίζουμε την εφαρμογή του Προγράμματος για μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος στον τραπεζικό τομέα, με ισχυρή αποφασιστικότητα και έλεγχο του χρηματοπιστωτικού πλαισίου, καθώς και τα σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία έχει στόχο να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον και να σεβαστεί την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών.
* Εκφράζουμε, προφανώς, τη δέσμευσή μας για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και το Ιδιωτικού τομέα (PSI), μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να επιτύχει τους απώτερους στόχους της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και να προσφέρει τα απαραίτητα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει την προσαρμογή της χώρας μας και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειές της.
Αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία.
Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη επιστολή μου, εξακολουθούμε να δίνουμε «μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί άμεση Ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί».
Πράγματι, δίνοντας προτεραιότητα στην Ανάκαμψη, μαζί με τους άλλους αντικειμενικούς στόχους, θα καταστήσουμε το Πρόγραμμα πιο αποτελεσματικό και την προσπάθεια προσαρμογής πιο επιτυχή.
Έτσι λοιπόν, όπως υπογραμμίζω και στην προηγούμενη επιστολή μου, μπορεί να απαιτηθούν τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος. Και επαναλαμβάνουμε την πρόθεσή μας να φέρουμε αυτά τα ζητήματα για συζήτηση, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές, αυστηρά μέσα στα πλαίσια του Προγράμματος, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η επίτευξη των στόχων του.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Αντώνης Σαμαράς έγγραφες δεσμεύσεις Επιστολή
14:51
0
Share
-A+A
Έστειλε τελικά την επιστολή με τις «έγγραφες δεσμεύσεις» προς την Τρόικα ο Αντώνης Σαμαράς. Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεσμεύεται εγγράφως, όπως ζητούσαν οι ευρωπαίοι εταίροι μας, για την πλήρη συμμόρφωση με το Νέο Μνημόνιο και την πιστή εφαρμογή των νέων μέτρων.
Οπως γράφει ο Αντώνης Σαμαράς, «αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία».
Ο Αντώνης Σαμαράς επισημαίνει τη δέσμευση της ΝΔ «για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και του Ιδιωτικού τομέα (PSI)» αλλά τονίζει ότι «μπορεί να απαιτηθούν» τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος.
Διαβάστε το πλήρες κείμενο της επιστολής του Αντώνη Σαμαρά προς την Τρόικα:
Όπως ήδη έχω αναφέρει στην επιστολή μου της 23ης Νοεμβρίου 2011, το Κόμμα μου, η Νέα Δημοκρατία, έχει δεσμευτεί για την επιτυχία των στόχων του Προγράμματος Σταθεροποίησης, των βασικών πολιτικών του καθώς και της εφαρμογής τους. Το ίδιο ισχύει και για το Μνημόνιο/Οικονομική και Χρηματοπιστωτική Συμφωνία (MoU/MEFP) που ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο την περασμένη Κυριακή, με μεγάλη πλειοψηφία βουλευτών.
Πιο συγκεκριμένα, το κόμμα μου εκφράζει τη δέσμευσή του:
* Να προωθήσει την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη. Να υποστηρίξει ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές στις αγορές εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και το φιλόδοξο σχέδιο αποκρατικοποιήσεων που περιέχει το πρόγραμμα. Οι προσαρμογές που συμφωνήθηκαν στην αγορά εργασίας, ελπίζουμε να δώσουν μια ισχυρή άμεση ώθηση, ώστε να προωθήσουν την απασχόληση και την οικονομική δραστηριότητα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για μιαν Οικονομία που βρίσκεται ήδη για πολλά χρόνια σε ύφεση και που η ανεργία της έχει ήδη ξεπεράσει το 20%.
* Να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και τη δημοσιονομική βιωσιμότητα, προστατεύοντας όμως τα πιο ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού. Υποστηρίζουμε την άμεση εφαρμογή περικοπών διαρθρωτικού χαρακτήρα και τις συνεχείς προσπάθειες να ελεγχθεί η δαπάνη και να αποφευχθούν οι καθυστερήσεις πληρωμών του δημοσίου [προς Έλληνες ιδιώτες και επιχειρήσεις], που φτάνουν ήδη το 3% του ΑΕΠ. Πράγματι, τολμηρές φορολογικές μεταρρυθμίσεις θα έπρεπε να φέρουν πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και να ανακόψουν τη φοροδιαφυγή.
* Να διασφαλιστεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Υποστηρίζουμε την εφαρμογή του Προγράμματος για μια ολοκληρωμένη στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος στον τραπεζικό τομέα, με ισχυρή αποφασιστικότητα και έλεγχο του χρηματοπιστωτικού πλαισίου, καθώς και τα σχέδια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία έχει στόχο να προωθήσει το δημόσιο συμφέρον και να σεβαστεί την επιχειρηματική αυτονομία των τραπεζών.
* Εκφράζουμε, προφανώς, τη δέσμευσή μας για ταχύτατη εφαρμογή της χρηματοπιστωτικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τη Συμμετοχή του Επίσημου τομέα και το Ιδιωτικού τομέα (PSI), μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Αυτό θα βοηθήσει την Ελλάδα να επιτύχει τους απώτερους στόχους της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και να προσφέρει τα απαραίτητα χρηματοδοτικά μέσα για να στηρίξει την προσαρμογή της χώρας μας και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειές της.
Αν η Νέα Δημοκρατία κερδίσει τις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα, θα παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους και τις βασικές πολιτικές του Προγράμματος, όπως περιγράφονται στο Μνημόνιο και τη Χρηματοπιστωτική Συμφωνία.
Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη επιστολή μου, εξακολουθούμε να δίνουμε «μεγάλη έμφαση στο να επιτευχθεί άμεση Ανάκαμψη, έτσι ώστε τα δημόσια έσοδα που θα προκύψουν να μας επιτρέψουν να πετύχουμε τους στόχους που έχουν τεθεί».
Πράγματι, δίνοντας προτεραιότητα στην Ανάκαμψη, μαζί με τους άλλους αντικειμενικούς στόχους, θα καταστήσουμε το Πρόγραμμα πιο αποτελεσματικό και την προσπάθεια προσαρμογής πιο επιτυχή.
Έτσι λοιπόν, όπως υπογραμμίζω και στην προηγούμενη επιστολή μου, μπορεί να απαιτηθούν τροποποιήσεις που θα εγγυηθούν την πλήρη εφαρμογή του Προγράμματος. Και επαναλαμβάνουμε την πρόθεσή μας να φέρουμε αυτά τα ζητήματα για συζήτηση, μαζί με βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές, αυστηρά μέσα στα πλαίσια του Προγράμματος, ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η επίτευξη των στόχων του.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Αντώνης Σαμαράς έγγραφες δεσμεύσεις Επιστολή
Η βία ως κορυφή της ανομίας Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr
HΛEΣ Hμερομηνία δημοσίευσης: 15-02-12
Οι προβοκάτορες που έκαψαν 45 κτίρια στην Αθήνα (και μαζί κάποια από τα λίγα αρχιτεκτονικά κοσμήματα που απέμειναν) είναι καλά οργανωμένοι. Δεν μιλάμε μόνο για τις νύχτες της καταστροφής, που με εκπληκτική μαεστρία χτυπούν και κρύβονται ανάμεσα σε απλούς διαδηλωτές, αλλά για όσα προηγούνται της καταστροφής.
Κατ’ αρχήν αυτοί οι προβοκάτορες γεμίζουν με γκράφιτι τους τοίχους της Αθήνας, που έχουν ως κεντρικό σύνθημα «φωτιά στις τράπεζες». Κάθε γωνιά του Κέντρου διαλαλεί «Βάρκιζα τέλος, πόλεμος ταξικός». Μαύρες αφίσες κοσμούν τους τοίχους, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη της καταστροφής ως μέσο εξέγερσης. Είναι τόσο καλά οργανωμένοι που πείθουν χιλιάδες διαδηλωτές να φωνάζουν «να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή». Μάλιστα έχουν διεισδύσει στο ΚΚΕ, βουλευτής του οποίου αντέδρασε την Κυριακή ως κοινός τραμπούκος. Για τον ΣΥΡΙΖΑ (που εκ της δομής του είναι πιο χαλαρός) δεν το συζητάμε· σουρωτήρι τον έχουν κάνει. Μάλιστα έχουν πείσει βουλευτές του να τρέχουν στα δικαστήρια -απ’ άκρου εις άκρον της επικράτειας- να γνωμοδοτούν για την αθωότητα κάθε παρανομούντος που το παίζει εξεγερμένος.
Εκεί δε που οι προβοκάτορες κάνουν χρυσές δουλειές είναι στο Διαδίκτυο. Χιλιάδες σελίδες υμνούν την «εξέγερση», κοσμώντας την με εικόνες βίας και καταστροφής· μπλέκουν τη νόμιμη με την παράνομη βία της Αστυνομίας· ανακυκλώνουν μύθους περί επανάστασης που θα γεννηθεί στα αποκαΐδια της κοινωνίας.
Το έχουμε γράψει και παλαιότερα: η παράνομη αστυνομική βία (γιατί υπάρχει και η νόμιμη) είναι πρόβλημα για μια δημοκρατία. Πρόβλημα όμως είναι και η ατιμώρητη, παράνομη, βία ομάδων που σπάνε, καίνε και πλιατσικολογούν. Δεν είναι ευθέως η Αριστερά πίσω από αυτή τη βία, ούτε καν οι πιο παλαβές εκδοχές της. Είναι χουλιγκάνοι που χρησιμοποιούν συνθήματα της Αριστεράς για να δείχνουν ότι κατάγονται από «τρανή γενιά».
Υπάρχει όμως και η υποκρισία της Αριστεράς μπροστά στο φαινόμενο, που το θρέφει. Οταν κηρύσσει την παρανομία των νόμων, πώς μπορεί να στηλιτεύσει αυτούς που παρανομούν; Οταν επιχειρηματολογεί ότι ζούμε σε χούντα ή κατοχή πώς να καταδικάσει τους «αντιστασιακούς»; Γι’ αυτό καταφεύγει σε περίτεχνα σχήματα περί «προβοκατόρων» και άλλων δαιμονίων. Από τη στιγμή που «νόμος» ορίζεται ότι θέλει το κόμμα, γιατί να μην γίνεται «νόμος» ότι αποφασίσει η μικρή ομαδούλα; Οι ηθικοί όροι δεν αρκούν. Δεν είναι πιο παράνομη κατάληψη ενός υπουργείου από το κάψιμό του· διαφέρει μόνο ως προς το μέγεθος της ζημιάς. Αν η σκέψη μπει στον ολισθηρό δρόμο του σχετικισμού, δεν υπάρχει πάτος. Αφού η χαμηλή παρανομία έχει νομιμοποιηθεί με βάση τις διακηρυγμένες προθέσεις το κάψιμο μαγαζιών είναι ακόμη πιο «νόμιμο», αφού είναι «επαναστατικότερες» οι προθέσεις εκείνων που βάζουν «φωτιά στην καταναλωτική κοινωνία».
Υπάρχει διάχυτη η κουλτούρα της ανομίας στην ελληνική κοινωνία και η κορυφή της είναι η βία. Βασίζεται σε μετα-αριστερές ανοησίες περί «δικαίου» που παράγουν οι προθέσεις, περί «βίας» που είναι ενσωματωμένη στα κύτταρα της αστικής δημοκρατίας κ.λπ. Οσο λοιπόν η Αριστερά δεν χωρίζει τα τσανάκια της με αυτές τις λογικές, θα λούζεται τα υποπροϊόντα τους.
Οι προβοκάτορες που έκαψαν 45 κτίρια στην Αθήνα (και μαζί κάποια από τα λίγα αρχιτεκτονικά κοσμήματα που απέμειναν) είναι καλά οργανωμένοι. Δεν μιλάμε μόνο για τις νύχτες της καταστροφής, που με εκπληκτική μαεστρία χτυπούν και κρύβονται ανάμεσα σε απλούς διαδηλωτές, αλλά για όσα προηγούνται της καταστροφής.
Κατ’ αρχήν αυτοί οι προβοκάτορες γεμίζουν με γκράφιτι τους τοίχους της Αθήνας, που έχουν ως κεντρικό σύνθημα «φωτιά στις τράπεζες». Κάθε γωνιά του Κέντρου διαλαλεί «Βάρκιζα τέλος, πόλεμος ταξικός». Μαύρες αφίσες κοσμούν τους τοίχους, επιχειρηματολογώντας για την ανάγκη της καταστροφής ως μέσο εξέγερσης. Είναι τόσο καλά οργανωμένοι που πείθουν χιλιάδες διαδηλωτές να φωνάζουν «να καεί, να καεί το μπ... η Βουλή». Μάλιστα έχουν διεισδύσει στο ΚΚΕ, βουλευτής του οποίου αντέδρασε την Κυριακή ως κοινός τραμπούκος. Για τον ΣΥΡΙΖΑ (που εκ της δομής του είναι πιο χαλαρός) δεν το συζητάμε· σουρωτήρι τον έχουν κάνει. Μάλιστα έχουν πείσει βουλευτές του να τρέχουν στα δικαστήρια -απ’ άκρου εις άκρον της επικράτειας- να γνωμοδοτούν για την αθωότητα κάθε παρανομούντος που το παίζει εξεγερμένος.
Εκεί δε που οι προβοκάτορες κάνουν χρυσές δουλειές είναι στο Διαδίκτυο. Χιλιάδες σελίδες υμνούν την «εξέγερση», κοσμώντας την με εικόνες βίας και καταστροφής· μπλέκουν τη νόμιμη με την παράνομη βία της Αστυνομίας· ανακυκλώνουν μύθους περί επανάστασης που θα γεννηθεί στα αποκαΐδια της κοινωνίας.
Το έχουμε γράψει και παλαιότερα: η παράνομη αστυνομική βία (γιατί υπάρχει και η νόμιμη) είναι πρόβλημα για μια δημοκρατία. Πρόβλημα όμως είναι και η ατιμώρητη, παράνομη, βία ομάδων που σπάνε, καίνε και πλιατσικολογούν. Δεν είναι ευθέως η Αριστερά πίσω από αυτή τη βία, ούτε καν οι πιο παλαβές εκδοχές της. Είναι χουλιγκάνοι που χρησιμοποιούν συνθήματα της Αριστεράς για να δείχνουν ότι κατάγονται από «τρανή γενιά».
Υπάρχει όμως και η υποκρισία της Αριστεράς μπροστά στο φαινόμενο, που το θρέφει. Οταν κηρύσσει την παρανομία των νόμων, πώς μπορεί να στηλιτεύσει αυτούς που παρανομούν; Οταν επιχειρηματολογεί ότι ζούμε σε χούντα ή κατοχή πώς να καταδικάσει τους «αντιστασιακούς»; Γι’ αυτό καταφεύγει σε περίτεχνα σχήματα περί «προβοκατόρων» και άλλων δαιμονίων. Από τη στιγμή που «νόμος» ορίζεται ότι θέλει το κόμμα, γιατί να μην γίνεται «νόμος» ότι αποφασίσει η μικρή ομαδούλα; Οι ηθικοί όροι δεν αρκούν. Δεν είναι πιο παράνομη κατάληψη ενός υπουργείου από το κάψιμό του· διαφέρει μόνο ως προς το μέγεθος της ζημιάς. Αν η σκέψη μπει στον ολισθηρό δρόμο του σχετικισμού, δεν υπάρχει πάτος. Αφού η χαμηλή παρανομία έχει νομιμοποιηθεί με βάση τις διακηρυγμένες προθέσεις το κάψιμο μαγαζιών είναι ακόμη πιο «νόμιμο», αφού είναι «επαναστατικότερες» οι προθέσεις εκείνων που βάζουν «φωτιά στην καταναλωτική κοινωνία».
Υπάρχει διάχυτη η κουλτούρα της ανομίας στην ελληνική κοινωνία και η κορυφή της είναι η βία. Βασίζεται σε μετα-αριστερές ανοησίες περί «δικαίου» που παράγουν οι προθέσεις, περί «βίας» που είναι ενσωματωμένη στα κύτταρα της αστικής δημοκρατίας κ.λπ. Οσο λοιπόν η Αριστερά δεν χωρίζει τα τσανάκια της με αυτές τις λογικές, θα λούζεται τα υποπροϊόντα τους.
Schaeuble: Η ΝΔ δεν δεσμεύεται διότι προηγείται στις δημοσκοπήσεις
DOW JONES ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Τετάρτη, 15 Φεβρουαρίου 2012 - 09:47
Του Andrea Thomas
Βερολίνο (Dow Jones) – Η Γερμανία είναι πρόθυμη να βοηθήσει την Ελλάδα αλλά δεν προτίθεται να παράσχει απεριόριστη βοήθεια, δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfang Schaeuble.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι χρειάζονται ξεκάθαρες δεσμεύσεις από τους Έλληνες για τις μεταρρυθμίσεις, σε συνδυασμό με τις υποσχέσεις για τη λιτότητα.
Τα σχόλιά του στο ραδιόφωνο SWR έρχονται μετά από την απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης να μην συνεδριάσουν σήμερα στις Βρυξέλλες, και να διεξάγουν αντί αυτού ένα teleconference για την Ελλάδα, καθώς η Αθήνα δεν έχει δώσει ακόμη πλήρεις δεσμεύσεις για το πακέτο των μέτρων λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που αποτελεί προϋπόθεση για το δεύτερο πακέτο διάσωσης.
Ο Schaeuble δήλωσε ακόμη ότι φαίνεται πως το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει πλήρως δεσμευτεί στα μέτρα εξαιτίας της ισχυρής υποστήριξης που τυγχάνει στις δημοσκοπήσεις εν όψει των εκλογών του Απριλίου.
«Έχουμε πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μας για την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες», δήλωσε ο Schaeuble. «Όπως λέω πάντα, μπορούμε να βοηθήσουμε, αλλά δεν θα ρίξουμε τα χρήματά μας σε ένα απύθμενο πηγάδι».
Τόνισε ακόμη ότι ασχέτως της Ελλάδας, η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση δεν θα αποτύχει, αλλά πρέπει να αποτραπεί μια ανεξέλεγκτη κατάσταση στην Ελλάδα.
Πηγή:www.capital.gr
Τετάρτη, 15 Φεβρουαρίου 2012 - 09:47
Του Andrea Thomas
Βερολίνο (Dow Jones) – Η Γερμανία είναι πρόθυμη να βοηθήσει την Ελλάδα αλλά δεν προτίθεται να παράσχει απεριόριστη βοήθεια, δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfang Schaeuble.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι χρειάζονται ξεκάθαρες δεσμεύσεις από τους Έλληνες για τις μεταρρυθμίσεις, σε συνδυασμό με τις υποσχέσεις για τη λιτότητα.
Τα σχόλιά του στο ραδιόφωνο SWR έρχονται μετά από την απόφαση που έλαβαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης να μην συνεδριάσουν σήμερα στις Βρυξέλλες, και να διεξάγουν αντί αυτού ένα teleconference για την Ελλάδα, καθώς η Αθήνα δεν έχει δώσει ακόμη πλήρεις δεσμεύσεις για το πακέτο των μέτρων λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που αποτελεί προϋπόθεση για το δεύτερο πακέτο διάσωσης.
Ο Schaeuble δήλωσε ακόμη ότι φαίνεται πως το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας δεν έχει πλήρως δεσμευτεί στα μέτρα εξαιτίας της ισχυρής υποστήριξης που τυγχάνει στις δημοσκοπήσεις εν όψει των εκλογών του Απριλίου.
«Έχουμε πλήρη συναίσθηση της ευθύνης μας για την Ελλάδα και τους Έλληνες πολίτες», δήλωσε ο Schaeuble. «Όπως λέω πάντα, μπορούμε να βοηθήσουμε, αλλά δεν θα ρίξουμε τα χρήματά μας σε ένα απύθμενο πηγάδι».
Τόνισε ακόμη ότι ασχέτως της Ελλάδας, η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση δεν θα αποτύχει, αλλά πρέπει να αποτραπεί μια ανεξέλεγκτη κατάσταση στην Ελλάδα.
Πηγή:www.capital.gr
Le silence sur la Hongrie : symbole de la construction inachevée de la société civile européenne
Le 1 janvier 2012, la nouvelle constitution hongroise est entrée en application. Ce texte bafoue de façon éhontée les valeurs démocratiques portées par l'Union européenne. Que cela soit en matière de liberté des médias ou encore de droit de l'opposition politique, cette nouvelle constitution nous rappelle non sans crainte, les pires heures de l'histoire européenne. L'Union vient, logiquement, de menacer la Hongrie de sanction. Mais contrairement à ce que l'on pourrait penser en lisant les rares journaux relayant l'information, le problème n'est pas nouveau. C'est un processus qui a commencé le 18 avril 2011, lorsque l'Assemblée nationale hongroise a adopté le texte. Mais qui en France a entendu parler d'une telle poussée de l'extrémisme nationaliste hongrois ?
L'absence d'informations révèle avant tout une absence d'intérêt. Les médias proposent ce qui se vend. Si cela ne se vend pas, c'est que cela n'intéresse pas. L'exemple de la constitution hongroise illustre parfaitement le désintérêt des citoyens. Un État membre ne s'oppose pas simplement à l'Union ; il va purement et simplement à l'encontre des valeurs portées haut et fort depuis la seconde guerre mondiale par le vieux continent. Et même un acte de cette ampleur n'a pas su faire réagir.
Et pourtant, la Hongrie est un État membre de l'UE et de l'espace Schengen. Il fait partie du même espace territorial que la France. La montée du nationalisme au sein de nos frontières communes devrait être source d'inquiétude et de réflexion. Dans un pays où le principal parti nationaliste flirte avec les 20% d'intention de vote dans les sondages, l'enjeu est loin d'être lointain.
De plus, une véritable mobilisation européenne dénonçant les dérives d'un États membre obligerait sans doute les institutions à faire preuve d'une plus grande réactivité (il a fallu attendre près d'un mois pour que l'UE prenne des mesures, et encore, elles sont purement économiques). Les Français ne sont donc pas impuissants et sont directement concernés.
Il y a là une illustration cruelle du manque de sentiment européen de la part de la population française. La Hongrie est considérée comme un pays lointain qui n'a aucun lien avec la France. Majoritairement, quand elle est connue, la dérive est considérée comme condamnable, mais les citoyens se sentent au mieux compatissants, au pire évoquent le passé autoritaire des pays de l'Est. Il est malheureux de constater qu'à une époque où le fédéralisme n'a jamais été autant défendu par les élites européennes, la population française n'a toujours pas le sentiment d'être avant tout européenne.
Il ne faut pas cependant tomber dans un pessimisme forcené et se dire que le fédéralisme européen est une utopie. La conscience européenne des citoyens existe et ne demande qu'à être développée. Il suffit de discuter dans les milieux estudiantins ou de prendre le temps d'aller à leur rencontre pour se rendre compte qu'une fois sensibilisées, les personnes s'intéressent. Pour que les citoyens se sentent impliqués, encore faut-il les impliquer. Si cela passe par le débat sur les institutions, il s'agit aussi de réussir à développer une véritable société civile européenne. Et à ce titre, il est légitime de blâmer les médias traditionnels sur deux points.
Tout d'abord, ils ne relayent purement et simplement pas des informations. C'est l'exemple de la constitution hongroise dont la mise en application fut vaguement évoquée là où un nouveau sondage sur la montée du FN fait la une. De plus, le traitement des informations européennes n'est absolument pas fait pour dégager les enjeux communs. L'Union est décrite comme une institution étrangère et les informations sur les pays membres viennent parfois, bien trop souvent, se confondre avec les actualités internationales. Il faut désormais que les journalistes fassent l'effort non seulement de relayer les informations, c'est un prérequis, mais aussi de traiter l'actualité européenne pour ce qu'elle est, une actualité interne touchant directement les Français.
Pour autant, la critique ne doit pas se cantonner aux journalistes. L'Europe est systématiquement présentée par les hommes politiques, tous bords confondus, comme un outil. L'idée générale est qu'il faut utiliser l'Europe dans le sens de la France fidèlement à la pensée gaulliste. Il n'y a jamais véritablement de prise en compte global des enjeux européens. Tout est systématiquement rapporté à la France. La crise économique notamment ne pourra être résolue qu'à l'échelle européenne et non par les solutions franco françaises développées longuement dans de nombreux programmes pour les prochaines élections.
Il faut néanmoins reconnaitre une intensification des efforts. De nombreux programmes sont mis en place afin de faire découvrir aux citoyens leur conscience européenne. Que cela soit par des programmes dans l'éducation (Europe à l'école) ; des manuels d'histoire commun (Histoire/Geschichte par Nathan) ou encore des sites d'information engagée comme le Taurillon. Il s'agit maintenant d'accentuer les efforts pour que les nouvelles générations réclament des informations sur l'Union et s'engagent pour tous les pays membres, y compris la Hongrie.
L'absence d'informations révèle avant tout une absence d'intérêt. Les médias proposent ce qui se vend. Si cela ne se vend pas, c'est que cela n'intéresse pas. L'exemple de la constitution hongroise illustre parfaitement le désintérêt des citoyens. Un État membre ne s'oppose pas simplement à l'Union ; il va purement et simplement à l'encontre des valeurs portées haut et fort depuis la seconde guerre mondiale par le vieux continent. Et même un acte de cette ampleur n'a pas su faire réagir.
Et pourtant, la Hongrie est un État membre de l'UE et de l'espace Schengen. Il fait partie du même espace territorial que la France. La montée du nationalisme au sein de nos frontières communes devrait être source d'inquiétude et de réflexion. Dans un pays où le principal parti nationaliste flirte avec les 20% d'intention de vote dans les sondages, l'enjeu est loin d'être lointain.
De plus, une véritable mobilisation européenne dénonçant les dérives d'un États membre obligerait sans doute les institutions à faire preuve d'une plus grande réactivité (il a fallu attendre près d'un mois pour que l'UE prenne des mesures, et encore, elles sont purement économiques). Les Français ne sont donc pas impuissants et sont directement concernés.
Il y a là une illustration cruelle du manque de sentiment européen de la part de la population française. La Hongrie est considérée comme un pays lointain qui n'a aucun lien avec la France. Majoritairement, quand elle est connue, la dérive est considérée comme condamnable, mais les citoyens se sentent au mieux compatissants, au pire évoquent le passé autoritaire des pays de l'Est. Il est malheureux de constater qu'à une époque où le fédéralisme n'a jamais été autant défendu par les élites européennes, la population française n'a toujours pas le sentiment d'être avant tout européenne.
Il ne faut pas cependant tomber dans un pessimisme forcené et se dire que le fédéralisme européen est une utopie. La conscience européenne des citoyens existe et ne demande qu'à être développée. Il suffit de discuter dans les milieux estudiantins ou de prendre le temps d'aller à leur rencontre pour se rendre compte qu'une fois sensibilisées, les personnes s'intéressent. Pour que les citoyens se sentent impliqués, encore faut-il les impliquer. Si cela passe par le débat sur les institutions, il s'agit aussi de réussir à développer une véritable société civile européenne. Et à ce titre, il est légitime de blâmer les médias traditionnels sur deux points.
Tout d'abord, ils ne relayent purement et simplement pas des informations. C'est l'exemple de la constitution hongroise dont la mise en application fut vaguement évoquée là où un nouveau sondage sur la montée du FN fait la une. De plus, le traitement des informations européennes n'est absolument pas fait pour dégager les enjeux communs. L'Union est décrite comme une institution étrangère et les informations sur les pays membres viennent parfois, bien trop souvent, se confondre avec les actualités internationales. Il faut désormais que les journalistes fassent l'effort non seulement de relayer les informations, c'est un prérequis, mais aussi de traiter l'actualité européenne pour ce qu'elle est, une actualité interne touchant directement les Français.
Pour autant, la critique ne doit pas se cantonner aux journalistes. L'Europe est systématiquement présentée par les hommes politiques, tous bords confondus, comme un outil. L'idée générale est qu'il faut utiliser l'Europe dans le sens de la France fidèlement à la pensée gaulliste. Il n'y a jamais véritablement de prise en compte global des enjeux européens. Tout est systématiquement rapporté à la France. La crise économique notamment ne pourra être résolue qu'à l'échelle européenne et non par les solutions franco françaises développées longuement dans de nombreux programmes pour les prochaines élections.
Il faut néanmoins reconnaitre une intensification des efforts. De nombreux programmes sont mis en place afin de faire découvrir aux citoyens leur conscience européenne. Que cela soit par des programmes dans l'éducation (Europe à l'école) ; des manuels d'histoire commun (Histoire/Geschichte par Nathan) ou encore des sites d'information engagée comme le Taurillon. Il s'agit maintenant d'accentuer les efforts pour que les nouvelles générations réclament des informations sur l'Union et s'engagent pour tous les pays membres, y compris la Hongrie.
Καρατζαφέρης σε Σαμαρά: "Μην υπογράψεις!"
Μέγεθος κειμένου
Διαδώστε αυτό το άρθρο
0
0
0
Email
0
Επιλογή κατηγορίας
Στην ίδια κατηγορία
Σόιμπλε κατά Ν.Δ. για τις ... υπογραφές!
Reuters: Υπογράφει σήμερα ο Σαμαράς για το δάνειο
Καρατζαφέρης σε Σαμαρά: "Μην υπογράψεις!"
ΗΠΑ: Στηρίζουμε την κυβέρνηση Παπαδήμου
''Επιλύθηκαν τα ελληνικά προβλήματα που ανέβαλαν το Eurogroup''
Τελεσίγραφο Διαμαντοπούλου για τις καταλήψεις στα ΑΕΙ: "Ο νόμος θα εφαρμοστεί!"
Διαμαντοπούλου: "Οι εκλογές τώρα θα ήταν έγκλημα"
Στις 12:00 στον Παπούλια ο Βενιζέλος
Τελευταία ενημέρωση: 15.02.2012 | 10:41
Πρώτη δημοσίευση: 15.02.2012 | 10:31
Με αιχμές εναντίον των κυρίων Βορίδη και Γεωργιάδη ότι έπαθαν... vertigo αλλά και με μια έκκληση στον κ. Σαμαρά να μην δεσμευθεί ενυπόγραφα εμφανίστηκε σήμερα ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γ.Καρατζαφέρης.
Να μην υπογράψει την επιστολή την οποία αξιώνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι στο πλαίσιο της απαίτησής τους για παροχή έγγραφων εγγυήσεων από τους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, καλεί τον Πρόεδρο της ΝΔ, ο Γ.Καρατζαφέρης.
Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ είπε ότι οι κύριοι Βορίδης και Γεωργιάδης έπαθαν vertigo, σχολιάζοντας την απόφαση των πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ να διαφοροποιηθούν από την επίσημη γραμμή του κόμματος.
"Τα προβλήματα άρχισαν όταν υπουργοποιήθηκαν οι κύριοι Βορίδης και Γεωργιάδης" είπε ο κ. Καρατζαφέρης μιλώντας στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του Ant1 και πρόσθεσε: "Οι άνθρωποι επηρεάζονται, κάποιοι μιλάνε για vertigo, ότι ίσως η γρήγορη ανέλιξη επέβαλλε κάποια άλλη πολιτική ή να αλλάξουν τον προσανατολισμό τους...".
Στο ερώτημα αν έχει ζητήσει από τους δύο πρώην βουλευτές να παραιτηθούν από το βουλευτικό αξίωμα και να παραδώσουν την έδρα τους στο ΛΑΟΣ απάντησε: "Δε ζήτησα τίποτα από κανένα".
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ είπε ότι δεν φοβάται την χρεοκοπία. "Μην εκβιάζουμε τους Έλληνες", συνέχισε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Reuters: Υπογράφει σήμερα ο Σαμαράς για το δάνειο
Διαδώστε αυτό το άρθρο
0
0
0
0
Επιλογή κατηγορίας
Στην ίδια κατηγορία
Σόιμπλε κατά Ν.Δ. για τις ... υπογραφές!
Reuters: Υπογράφει σήμερα ο Σαμαράς για το δάνειο
Καρατζαφέρης σε Σαμαρά: "Μην υπογράψεις!"
ΗΠΑ: Στηρίζουμε την κυβέρνηση Παπαδήμου
''Επιλύθηκαν τα ελληνικά προβλήματα που ανέβαλαν το Eurogroup''
Τελεσίγραφο Διαμαντοπούλου για τις καταλήψεις στα ΑΕΙ: "Ο νόμος θα εφαρμοστεί!"
Διαμαντοπούλου: "Οι εκλογές τώρα θα ήταν έγκλημα"
Στις 12:00 στον Παπούλια ο Βενιζέλος
Τελευταία ενημέρωση: 15.02.2012 | 10:41
Πρώτη δημοσίευση: 15.02.2012 | 10:31
Με αιχμές εναντίον των κυρίων Βορίδη και Γεωργιάδη ότι έπαθαν... vertigo αλλά και με μια έκκληση στον κ. Σαμαρά να μην δεσμευθεί ενυπόγραφα εμφανίστηκε σήμερα ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γ.Καρατζαφέρης.
Να μην υπογράψει την επιστολή την οποία αξιώνουν οι Ευρωπαίοι εταίροι στο πλαίσιο της απαίτησής τους για παροχή έγγραφων εγγυήσεων από τους πολιτικούς αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου, καλεί τον Πρόεδρο της ΝΔ, ο Γ.Καρατζαφέρης.
Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ είπε ότι οι κύριοι Βορίδης και Γεωργιάδης έπαθαν vertigo, σχολιάζοντας την απόφαση των πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ να διαφοροποιηθούν από την επίσημη γραμμή του κόμματος.
"Τα προβλήματα άρχισαν όταν υπουργοποιήθηκαν οι κύριοι Βορίδης και Γεωργιάδης" είπε ο κ. Καρατζαφέρης μιλώντας στην πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του Ant1 και πρόσθεσε: "Οι άνθρωποι επηρεάζονται, κάποιοι μιλάνε για vertigo, ότι ίσως η γρήγορη ανέλιξη επέβαλλε κάποια άλλη πολιτική ή να αλλάξουν τον προσανατολισμό τους...".
Στο ερώτημα αν έχει ζητήσει από τους δύο πρώην βουλευτές να παραιτηθούν από το βουλευτικό αξίωμα και να παραδώσουν την έδρα τους στο ΛΑΟΣ απάντησε: "Δε ζήτησα τίποτα από κανένα".
Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ είπε ότι δεν φοβάται την χρεοκοπία. "Μην εκβιάζουμε τους Έλληνες", συνέχισε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Reuters: Υπογράφει σήμερα ο Σαμαράς για το δάνειο
Giscard, l’euro et la Grèce
A Athènes, dimanche 12 février (AP/Thanassis Stavrakis)
C'était mercredi 8 février, quelques jours avant les émeutes en Grèce qui ont marqué, dimanche, l'adoption du nouveau plan de rigueur. Valéry Giscard d'Estaing s'exprime à l'Assemblée nationale à huis clos devant un parterre d'élus, réunis par son fils Louis qui préside le club de réflexion Les-IDées.fr.
"Il aurait fallu que la Grèce sorte de l'euro !", lance soudain l'ancien président de la République qui disserte depuis une heure sur l'Europe et la crise des dettes souveraines. Il n'y a pas de jugement de valeur dans son propos, pas de reproches adressés au gouvernement grec, régulièrement tancé par l'Allemagne pour ne pas en faire assez dans la remise en ordre.
Le "père" de la constitution européenne raisonne en économiste : "on impose à la Grèce l'équivalent d'une dévaluation intérieure, tout en gardant une monnaie forte. C'est une équation insoluble", constate-t-il en mettant en regard la croissance négative du pays, sa dette publique qui atteint 140 % du PIB et les efforts drastiques imposés à la population : baisse de 22 % du salaire minimum, réduction de 35 % du salaire des fonctionnaires, diminution de 20 % des retraites et de 40 % des préretraites... Il aurait été, dit-il, plus sage de privilégier une solution où les responsables grecs auraient eu davantage d'autonomie pour gérer la "période de transition".
La Grèce dans l'impasse et c'est de nouveau toute l'Europe qui tousse. VGE n'est pas tendre avec la gestion de la crise des dettes souveraines, "une gestion défensive et confuse, avec trop de déclarations et trop de réunions qui, à chaque fois, ont relancé la spéculation."
Il déplore "l'insuffisante solidarité" de l'Allemagne et "le manque de lucidité des institutions européennes" qui ont été "incapables de dominer la crise". Il ne croit pas, contrairement à la gauche, à la mutualisation des dettes souveraines. Sa "lucidité" le conduit à considérer qu'il n'y a pas une mais deux Europes : "celle à 27 qui s'est élargie trop vite et ne pourra jamais réellement s'intégrer" et celle à 17 qu'il faut consolider parce que "l'euro est devenue la deuxième monnaie mondiale".
S'il avait eu à gérer la crise, VGE n'aurait pas réclamé un nouveau traité, comme l'ont fait Angela Merkel et Nicolas Sarkozy. Il aurait remis en vigueur le pacte de stabilité, milité pour la nomination d 'un secrétaire général de la zone euro, réclamé un calendrier d'harmonisation fiscale, fait tenir des réunions politiques mensuelles de la zone euro " à Strasbourg et non pas à Bruxelles pour bien marquer la différence" et associé de près le parlement européen. "La réponse devait être politique", martèle-t-il .
Il croit encore possible de sauver l'Europe à 17. Mais en l'entendant parler de façon assez désespérée du cas grec, on se demande si ce n'est pas plutôt à une Europe à 16 qu'il songe.
C'était mercredi 8 février, quelques jours avant les émeutes en Grèce qui ont marqué, dimanche, l'adoption du nouveau plan de rigueur. Valéry Giscard d'Estaing s'exprime à l'Assemblée nationale à huis clos devant un parterre d'élus, réunis par son fils Louis qui préside le club de réflexion Les-IDées.fr.
"Il aurait fallu que la Grèce sorte de l'euro !", lance soudain l'ancien président de la République qui disserte depuis une heure sur l'Europe et la crise des dettes souveraines. Il n'y a pas de jugement de valeur dans son propos, pas de reproches adressés au gouvernement grec, régulièrement tancé par l'Allemagne pour ne pas en faire assez dans la remise en ordre.
Le "père" de la constitution européenne raisonne en économiste : "on impose à la Grèce l'équivalent d'une dévaluation intérieure, tout en gardant une monnaie forte. C'est une équation insoluble", constate-t-il en mettant en regard la croissance négative du pays, sa dette publique qui atteint 140 % du PIB et les efforts drastiques imposés à la population : baisse de 22 % du salaire minimum, réduction de 35 % du salaire des fonctionnaires, diminution de 20 % des retraites et de 40 % des préretraites... Il aurait été, dit-il, plus sage de privilégier une solution où les responsables grecs auraient eu davantage d'autonomie pour gérer la "période de transition".
La Grèce dans l'impasse et c'est de nouveau toute l'Europe qui tousse. VGE n'est pas tendre avec la gestion de la crise des dettes souveraines, "une gestion défensive et confuse, avec trop de déclarations et trop de réunions qui, à chaque fois, ont relancé la spéculation."
Il déplore "l'insuffisante solidarité" de l'Allemagne et "le manque de lucidité des institutions européennes" qui ont été "incapables de dominer la crise". Il ne croit pas, contrairement à la gauche, à la mutualisation des dettes souveraines. Sa "lucidité" le conduit à considérer qu'il n'y a pas une mais deux Europes : "celle à 27 qui s'est élargie trop vite et ne pourra jamais réellement s'intégrer" et celle à 17 qu'il faut consolider parce que "l'euro est devenue la deuxième monnaie mondiale".
S'il avait eu à gérer la crise, VGE n'aurait pas réclamé un nouveau traité, comme l'ont fait Angela Merkel et Nicolas Sarkozy. Il aurait remis en vigueur le pacte de stabilité, milité pour la nomination d 'un secrétaire général de la zone euro, réclamé un calendrier d'harmonisation fiscale, fait tenir des réunions politiques mensuelles de la zone euro " à Strasbourg et non pas à Bruxelles pour bien marquer la différence" et associé de près le parlement européen. "La réponse devait être politique", martèle-t-il .
Il croit encore possible de sauver l'Europe à 17. Mais en l'entendant parler de façon assez désespérée du cas grec, on se demande si ce n'est pas plutôt à une Europe à 16 qu'il songe.
Les Européens tentés de lâcher la Grèce alors qu'elle s'enfonce dans la récession
Par Robert Jules
Un mauvais signe, qui ne trompe pas : la réunion de l'Eurogroupe prévue à Bruxelles ce mercredi a été annulée... au profit d'une téléconférence. Certains partenaires européens de la Grèce semblent se résigner à un défaut, surtout après la publication des derniers chiffres : après avoir plongé au quatrième trimestre de 7%, l'économie devrait se contracter de 6,8% en 2011 contre 6% prévu par le gouvernement. Et côté politique, la droite n'a toujours pas signé son soutien au plan d'austérité...
Après le vote favorable du Parlement grec sur les mesures d'austérité, les ministres des Finances de la zone euro doivent statuer ce mercredi sur le déblocage d'une deuxième aide à la Grèce de l'ordre de 130 milliards d'euros. Photo : Reuters.
Antonis Samaras, le chef de file du parti conservateur grec Nouvelle démocratie, n'a pas encore apporté son soutien écrit aux nouvelles mesures d'austérité négociées avec la "troïka" des créanciers internationaux de la Grèce, a-t-on appris mardi de source proche des discussions. "Pour l'heure, Samaras n'a pas remis de lettre d'engagement, et c'est un problème", a déclaré cette source à Reuters sous condition d'anonymat. En revanche, George Papandreou, ancien Premier ministre et dirigeant du Parti socialiste (PASOK), a remis l'engagement signé par lequel il apporte son soutien aux mesures adoptées par le parlement grec dans la nuit de dimanche à lundi. Or le soutien des partis politiques au plan du Premier ministre Lucas Papadémos est indispensable pour convaincre les partenaires grecs au sein de la zone euro de débloquer une aide de 130 milliards d'euros sans laquelle la Grèce pourrait être dans l'incapacité de faire face à ses échéances le mois prochain.
Et les mesures drastiques d'austérité imposé par ses partenaires européens continue d'enfoncer la Grèce dans la récession.Pour la cinquième année consécutive, 2011 se solde par une récession économique. Selon les chiffres officiels de l'Autorité des statistiques grec, le PIB s'est contracté de 7% au quatrième trimestre, comparé à un an. Sur l'ensemble de l'année, selon les calculs de l'agence Bloomberg, il se réduit de 6,8% par rapport à 2010, un niveau bien supérieur au 6% sur lequel a été élaboré le budget 2012 de la nation.
Les deux "D"
Ce nouveau chiffre n'est donc pas de nature à se montrer optimiste. En effet, l'Union européenne, à travers la Commission et la Banque centrale, ainsi que le Fond monétaire international (FMI) fait chaque trimestre pression sur Athènes pour obtenir de nouvelles coupes dans les dépenses publiques et de nouvelles taxes pour maintenir les objectifs initiaux. Mais jusqu'à quand? "Il devient de plus en plus difficile de voir comment le pays peut échapper au deux D : le défaut et la dévaluation", estime Steven Barrow, chez Standard Bank.
En attendant, l'ensemble des ministres des Finances de la zone euro qui devait statuer ce mercredi à Bruxelles sur le déblocage d'une deuxième aide à la Grèce de l'ordre de 130 milliards d'euros finalement tiendra une téléconférence, signe que le continent attend de voir concrètement les autorités d'Athènes agir. Et Angela Merkel rencontrera vendredi Mario Monti à Rome pour évoquer notamment la crise grecque.
Le feu vert devrait être donné après la voie ouverte par le vote du Parlement dimanche en faveur d'une nouvelle série de mesures d'austérité favorisé par un accord obtenu - difficilement- entre les partis de la coalition qui soutiennent le Premier ministre Lucas Papademos. Mais celles-ci sont de plus en plus contestées dans la rue comme l'a montré ce jour-là les manifestations les plus importantes dans le pays depuis le début de la crise en 2009 et une montée de la violence comme en a témoigné de nombreux blessés et l'incendie de plusieurs bâtiments.
Accord, même bancal
Sans amélioration de la situation économique, la perspective d'un défaut est plus que jamais d'actualité, même si visiblement les bailleurs de fonds internationaux devraient donner le feu vert. "Bien sûr, il y aura un accord sur la Grèce, même bancal, même provisoire. Personne ne prendra la responsabilité de faire éclater la zone euro alors qu'il est si facile de continuer à financer la Grèce", juge Maurice de Boisséson, chez Octo Finances.
Pour autant, le ministre des Finances allemand, Wolfgang Schaeuble, a réitéré lundi soir à la télévision allemande ZDF ses sombres perspectives : "Nous voulons faire tout pour aider la Grèce à maîtriser cette crise. Ce que nous connaissons en ce moment est beaucoup moins grave que ce qui pourrait arriver à la Grèce si la tentative de garder le pays au sein de la zone euro échouait", ajoutant qu'en cas d'échec "nous sommes mieux préparés aujourd'hui qu'il y a deux ans auparavant."
Lutter contre la fraude dans les dépenses de santé
De son côté, le gouvernement a énuméré mardi le détail des mesures supplémentaires qui doivent permettre d'économiser 325 millions d'euros dans les comptes de l'Etat. Outre celle d'une réduction de 26% des fonds publicés alloués aux partis politiques réprésentés au parlement qui passent de 54 millions d'euros en 2011 à 40 millions en 2012, c'est le système de la santé qui est visé, avec une réduction des remboursements de 1,3 milliard d'euros. En 2010, les dépenses de santé avaient atteint 13 milliards d'euros, équivalent à 5% du PIB. Outre le recours systématique aux génériques, le gouvernement entend lutter contre la fraude massive, estimée à plus de 500 millions d'euros par la Fédération européenne des associations et industries pharmaceutiques, citée par Bloomberg.
Réduction du déficit public de 6,5 points entre 2009 et 2011
Quand aux résultats tangibles de la potion amère que s'impose le pays, selon les chiffres avancés par le Premier ministre Lucas Papademos, il faut compter le gain de 50% en deux ans de la compétitivité perdue entre 2000 et 2009, en unités coûts de travail, une réduction de la balance courante de 15% du PIB en 2008 à 9,4% en 2011, et hors coût de l'énergie et coût de la dette, il est passé de 8% à 0%. Le déficit public a été lui réduit de 6,5 points entre 2009 et 2011, et le déficit primaire (hors service du paiement des intérêts de la dette), il est tombé de 10,6% du PIB en 2009 à 2,4% en 2011.
Un mauvais signe, qui ne trompe pas : la réunion de l'Eurogroupe prévue à Bruxelles ce mercredi a été annulée... au profit d'une téléconférence. Certains partenaires européens de la Grèce semblent se résigner à un défaut, surtout après la publication des derniers chiffres : après avoir plongé au quatrième trimestre de 7%, l'économie devrait se contracter de 6,8% en 2011 contre 6% prévu par le gouvernement. Et côté politique, la droite n'a toujours pas signé son soutien au plan d'austérité...
Après le vote favorable du Parlement grec sur les mesures d'austérité, les ministres des Finances de la zone euro doivent statuer ce mercredi sur le déblocage d'une deuxième aide à la Grèce de l'ordre de 130 milliards d'euros. Photo : Reuters.
Antonis Samaras, le chef de file du parti conservateur grec Nouvelle démocratie, n'a pas encore apporté son soutien écrit aux nouvelles mesures d'austérité négociées avec la "troïka" des créanciers internationaux de la Grèce, a-t-on appris mardi de source proche des discussions. "Pour l'heure, Samaras n'a pas remis de lettre d'engagement, et c'est un problème", a déclaré cette source à Reuters sous condition d'anonymat. En revanche, George Papandreou, ancien Premier ministre et dirigeant du Parti socialiste (PASOK), a remis l'engagement signé par lequel il apporte son soutien aux mesures adoptées par le parlement grec dans la nuit de dimanche à lundi. Or le soutien des partis politiques au plan du Premier ministre Lucas Papadémos est indispensable pour convaincre les partenaires grecs au sein de la zone euro de débloquer une aide de 130 milliards d'euros sans laquelle la Grèce pourrait être dans l'incapacité de faire face à ses échéances le mois prochain.
Et les mesures drastiques d'austérité imposé par ses partenaires européens continue d'enfoncer la Grèce dans la récession.Pour la cinquième année consécutive, 2011 se solde par une récession économique. Selon les chiffres officiels de l'Autorité des statistiques grec, le PIB s'est contracté de 7% au quatrième trimestre, comparé à un an. Sur l'ensemble de l'année, selon les calculs de l'agence Bloomberg, il se réduit de 6,8% par rapport à 2010, un niveau bien supérieur au 6% sur lequel a été élaboré le budget 2012 de la nation.
Les deux "D"
Ce nouveau chiffre n'est donc pas de nature à se montrer optimiste. En effet, l'Union européenne, à travers la Commission et la Banque centrale, ainsi que le Fond monétaire international (FMI) fait chaque trimestre pression sur Athènes pour obtenir de nouvelles coupes dans les dépenses publiques et de nouvelles taxes pour maintenir les objectifs initiaux. Mais jusqu'à quand? "Il devient de plus en plus difficile de voir comment le pays peut échapper au deux D : le défaut et la dévaluation", estime Steven Barrow, chez Standard Bank.
En attendant, l'ensemble des ministres des Finances de la zone euro qui devait statuer ce mercredi à Bruxelles sur le déblocage d'une deuxième aide à la Grèce de l'ordre de 130 milliards d'euros finalement tiendra une téléconférence, signe que le continent attend de voir concrètement les autorités d'Athènes agir. Et Angela Merkel rencontrera vendredi Mario Monti à Rome pour évoquer notamment la crise grecque.
Le feu vert devrait être donné après la voie ouverte par le vote du Parlement dimanche en faveur d'une nouvelle série de mesures d'austérité favorisé par un accord obtenu - difficilement- entre les partis de la coalition qui soutiennent le Premier ministre Lucas Papademos. Mais celles-ci sont de plus en plus contestées dans la rue comme l'a montré ce jour-là les manifestations les plus importantes dans le pays depuis le début de la crise en 2009 et une montée de la violence comme en a témoigné de nombreux blessés et l'incendie de plusieurs bâtiments.
Accord, même bancal
Sans amélioration de la situation économique, la perspective d'un défaut est plus que jamais d'actualité, même si visiblement les bailleurs de fonds internationaux devraient donner le feu vert. "Bien sûr, il y aura un accord sur la Grèce, même bancal, même provisoire. Personne ne prendra la responsabilité de faire éclater la zone euro alors qu'il est si facile de continuer à financer la Grèce", juge Maurice de Boisséson, chez Octo Finances.
Pour autant, le ministre des Finances allemand, Wolfgang Schaeuble, a réitéré lundi soir à la télévision allemande ZDF ses sombres perspectives : "Nous voulons faire tout pour aider la Grèce à maîtriser cette crise. Ce que nous connaissons en ce moment est beaucoup moins grave que ce qui pourrait arriver à la Grèce si la tentative de garder le pays au sein de la zone euro échouait", ajoutant qu'en cas d'échec "nous sommes mieux préparés aujourd'hui qu'il y a deux ans auparavant."
Lutter contre la fraude dans les dépenses de santé
De son côté, le gouvernement a énuméré mardi le détail des mesures supplémentaires qui doivent permettre d'économiser 325 millions d'euros dans les comptes de l'Etat. Outre celle d'une réduction de 26% des fonds publicés alloués aux partis politiques réprésentés au parlement qui passent de 54 millions d'euros en 2011 à 40 millions en 2012, c'est le système de la santé qui est visé, avec une réduction des remboursements de 1,3 milliard d'euros. En 2010, les dépenses de santé avaient atteint 13 milliards d'euros, équivalent à 5% du PIB. Outre le recours systématique aux génériques, le gouvernement entend lutter contre la fraude massive, estimée à plus de 500 millions d'euros par la Fédération européenne des associations et industries pharmaceutiques, citée par Bloomberg.
Réduction du déficit public de 6,5 points entre 2009 et 2011
Quand aux résultats tangibles de la potion amère que s'impose le pays, selon les chiffres avancés par le Premier ministre Lucas Papademos, il faut compter le gain de 50% en deux ans de la compétitivité perdue entre 2000 et 2009, en unités coûts de travail, une réduction de la balance courante de 15% du PIB en 2008 à 9,4% en 2011, et hors coût de l'énergie et coût de la dette, il est passé de 8% à 0%. Le déficit public a été lui réduit de 6,5 points entre 2009 et 2011, et le déficit primaire (hors service du paiement des intérêts de la dette), il est tombé de 10,6% du PIB en 2009 à 2,4% en 2011.
14 FÉVRIER 2012 "L'union monétaire n'est que le début de l'union politique"
es Papandreou reconnait la corruption de la classe politique grecque | Accueil
Rendez-vous dans un café étudiant, rue de Grenelle, pas loin de Science Po Paris où Benoit Coeuré donne cours. Jean-Claude Trichet, l’ancien président de la Banque centrale européenne préférait rencontrer à Francfort ou dans un hôtel de la rue Saint-Honoré, à un jet de pierre de l’Elysée. Au menu de ce déjeuner-interview: hamburger-frites... Les temps et les générations changent. Benoit Coeuré, 42 ans, est, depuis le 1er janvier et pour huit ans, le nouveau Français du directoire de la BCE, l’organe de six membres qui dirige l’institut d’émission de Francfort. Ancien numéro 2 du Trésor français, ce polytechnicien (non énarque) marque un vrai renouvellement des générations au sein de la BCE, après la nomination de Jens Weidmann, 44 ans, à la tête de la Bundesbank. C'est la première fois qu'il s'exprime depuis sa nomination. Voici la version complète de l'interview.
La crise de la zone euro a débuté en décembre 2009 avec la Grèce. Deux ans plus tard, le problème grec n’est toujours pas réglé. Pourquoi ?
On a sous-estimé au départ l’ampleur des problèmes de la Grèce et des réformes nécessaires qu’ils impliquaient tant en matière de politique économique qu’en matière de gouvernance du pays. Par exemple, alors que les fausses statistiques grecques sur l’ampleur du déficit public ont été le déclencheur de la crise, en octobre 2009, il a fallu du temps pour que la Grèce se dote d’un institut statistique véritablement indépendant. La délibération politique en Grèce est manifestement très difficile mais on ne peut s’y substituer.
Faut-il nommer un commissaire européen qui serait chargé de surveiller la Grèce comme l’a proposé récemment le ministre des finances allemand, Wolfgang Schäuble?
Je ne crois pas. L’Union européenne est une union d’États démocratiques souverains : on ne peut pas régler la situation d’un pays à sa place. Les États de la zone euro ayant fait preuve d’une solidarité financière sans précédent vis-à-vis de la Grèce, il est normal qu’ils aient un droit de regard et un avis sur les solutions à appliquer. Car eux aussi auront des comptes à rendre puisqu’ils utilisent l’argent des contribuables pour venir en aide à Athènes. Du point de vue de l’Europe, il faut d’importantes réformes pour rétablir les finances publiques grecques. Cela étant, la forme politique et la mise en œuvre de ces réformes ne peuvent résulter que de décisions souveraines du gouvernement et du parlement grecs. C’est d’ailleurs la garantie du succès : des mesures imposées de l’extérieur ne seraient ni acceptées, ni durables. Ce travail, long et douloureux, revient à la société grecque qui doit dire ce qu’elle souhaite.
Il y a deux ans, la zone euro excluait tout défaut de la Grèce. Aujourd’hui, une partie de sa dette publique va être restructurée. Pourquoi avoir attendu aussi longtemps ?
Depuis le début de cette crise, on a tout fait pour éviter qu’un pays de la zone euro ne fasse défaut. Il n’y a d’ailleurs pas de défaut de la Grèce mais une participation volontaire du secteur privé qui a accepté d’abandonner une partie de ses créances. La zone euro a souligné le caractère absolument exceptionnel de la situation de ce pays qui fait face à des difficultés financières qui n’ont aucun équivalent en Europe. En clair, il n’est absolument pas souhaitable que l’on restructure la dette d’un autre pays. Le défaut ne fait pas partie de la boite à outils normale de gestion des finances publiques ou de résolution des crises dans la zone euro.
Pourquoi ?
Le marché unique européen repose sur la libre circulation des capitaux et est une zone économique ouverte sur l’extérieur. Nous commerçons avec des partenaires qui investissent en Europe. Le défaut d’un pays européen affecterait profondément notre crédibilité sur le marché international des capitaux dont nous avons besoin pour nous développer et croître. Il ne faut donc pas laisser s’installer l’idée que le défaut serait un moyen normal de résolution des crises dans la zone euro.
Alors, pourquoi alors avoir impliqué le secteur privé dans la résolution de la crise grecque ?
Si on avait pu l’éviter, il aurait fallu l’éviter. Mais la dynamique de la dette grecque était telle qu’il a fallu mettre en place des solutions exceptionnelles. La dégradation de la situation n’est pas imputable uniquement à des facteurs internes à la Grèce. Depuis mai 2010, la situation économique de la zone euro s’est dégradée si bien que le temps a joué contre nous : chaque jour qui passe rend plus difficile une solution. D’où l’importance des décisions qui viennent d’être prises par le parlement grec.
La Banque centrale européenne qui a racheté environ 55 milliards d’euros d’obligations grecques sur le marché secondaire ne devrait-elle pas accepter de perdre une partie de sa mise ?
Je ne reprends pas ce chiffre à mon compte, mais sur le fond, l’Eurosystème a constitué un portefeuille d’obligations grecques depuis mai 2010 afin de rétablir le bon fonctionnement des marchés de capitaux en Grèce et ainsi, de faire en sorte que notre politique monétaire se transmette correctement à l’économie grecque. Il ne s’agit donc pas d’un portefeuille d’investissement qui aurait été constitué pour faire des profits, mais d’un portefeuille constitué dans le cadre de la politique monétaire. Pour cette raison, il est hors de question qu’il soit inclus dans le périmètre de la participation du secteur privé. Ces obligations ont été acquises en moyenne à un prix de marché inférieur à la valeur faciale des obligations. S'il devait y avoir un profit, comme tous les revenus monétaires, il aurait vocation à être distribué aux États. Ils pourraient l’utiliser pour contribuer à la soutenabilité de la dette grecque.
Si la BCE ne participe pas à la restructuration, ne donne-t-elle pas le signal qu’elle se comporte comme un créancier privilégié, c’est-à-dire prioritaire, ce qu’elle n’est pas. Il y a un vrai risque que les investisseurs vendent immédiatement les obligations des États en difficulté puisqu’eux seuls sont exposés aux risques…
D’une part, la question ne se posera pas parce que l’engagement des États européens est qu’il n’y aura pas d’implication du secteur privé dans un autre pays que la Grèce. D’autre part, le fait que le portefeuille de la BCE soit exclu de l’implication du secteur privé ne signifie pas qu’on lui donne de façon générale le statut de créancier privilégié. C’est une décision ponctuelle qui vise à répondre à une situation particulière. >
Pourquoi la BCE n’annonce-t-elle pas son intention d’intervenir sans limites sur le marché secondaire de la dette souveraine, celui de la revente, afin de décourager la spéculation ? L’existence d’un tel bazooka devrait calmer les ardeurs des marchés.
Il y a une division des rôles en Europe entre la politique monétaire, qui relève de la BCE, et la politique budgétaire, qui appartient aux États membres. Des achats massifs et inconditionnels de bons du Trésor par la BCE reviendraient à faire de celle-ci l’instrument de la politique budgétaire des États et cela n’est pas conforme aux traités européens. Il appartient aux États d’assurer leur propre financement. Cela n’empêche pas la BCE d’assumer ses responsabilités face à la crise financière. Il existe bien un « bazooka », mais qui est d’une nature différente et qui respecte les traités : ainsi, la BCE assure sans limite la liquidité du système financier européen et donne les moyens aux banques commerciales de jouer leur rôle qui est de financer l’économie et les États. C’est la raison pour laquelle, par exemple, nous avons procédé en décembre à une opération de refinancement à 3 ans à un taux de 1 % qui a permis d’injecter 489 milliards d’euros dans le système financier, opération que nous allons répéter le 28 février. Les premiers signaux montrent que cette politique commence à porter ses fruits : elle a permis d’améliorer le fonctionnement du marché interbancaire et aux taux d’intérêt sur la dette publique, notamment en Italie et en Espagne, de baisser très significativement.
N’est-il pas immoral que la BCE prête aux banques commerciales à 1 % ce qui leur permet ensuite de prêter aux États à des taux de 5 ou 6 % ?
Les prêts de la BCE aux banques ne sont pas de la même nature que ceux que les banques commerciales consentent à l’économie ou aux États. Les premiers sont, pour l’essentiel, des prêts à très court terme, si l’on excepte l’opération exceptionnelle à trois ans que nous venons de lancer. Surtout, ce sont des prêts parfaitement sécurisés puisqu’ils sont faits en échange d’un collatéral de très bonne qualité (garantie, NDLR) : ce sont des opérations quasiment sans risque pour la BCE. En revanche, les prêts accordés à l’économie ou aux États sont souvent à beaucoup plus long terme (parfois jusqu’à 30 ou 50 ans) et ils présentent de plus grands risques (notamment les prêts consentis aux entreprises). Il est donc normal que le rendement reflète cette prise de risque. Cependant, ces opérations ne doivent pas être l’occasion pour les banques européennes de faire des profits excessifs. Les profits des banques doivent être affectés en priorité au renforcement de leur base de capital. En revanche, si les banques utilisaient ces profits pour distribuer des rémunérations ou des dividendes excessifs, il y aurait un vrai problème. C’est aux régulateurs et aux États de faire en sorte que cela n’arrive pas.
La BCE n’est-elle pas en train de segmenter sa politique monétaire en autorisant les banques centrales nationales à prêter de l’argent à leurs banques avec des collatéraux de moins bonne qualité, le risque étant alors assumé par la seule banque centrale locale ?
Il faut distinguer deux types de situations très différentes. Dans certains pays, des prêts peuvent être accordés par la banque centrale nationale, au titre d’une disposition très spécifique qui ne s’applique qu’en cas d’urgence et de façon temporaire au cas où les banques commerciales ne peuvent plus emprunter sur les marchés. La banque centrale locale joue alors son rôle de prêteur en dernier ressort. Jeudi dernier, le Conseil des gouverneurs de la BCE a aussi décidé, dans le cadre des opérations de refinancement normal, de donner la liberté à sept banques centrales (dont celle de la France) d’élargir la gamme des actifs qui peuvent être apportés en garantie, tout en conservant un niveau élevé de qualité. Cela n’a pas été fait pour remédier à une insuffisance de collatéral destiné au refinancement des banques, mais pour permettre aux banques d’apporter en garantie des actifs moins liquides et donc plus difficiles à refinancer (comme les prêts aux PME, ou le crédit export dans le cas de la France) et qui étaient immobilisés dans leur bilan. C’est donc un instrument qui va permettre d’améliorer le financement de l’économie réelle. La politique monétaire n’est donc pas cloisonnée : il s’agit seulement de prévenir tout risque de « credit crunch » (effondrement du crédit, NDLR).
A l’avenir, ne faudrait-il pas arrêter de traiter de la même façon tous les pays de la zone euro ? Par exemple, si une bulle immobilière menace de se développer dans un pays, la BCE pourrait durcir, pour les banques de ce pays, ses exigences en matière de collatéral ?
C’est une piste intéressante et l’idée n’est pas illégitime. Mais il y a d’autres instruments qui permettent de contrôler l’offre de crédit au niveau national, et qu’il faut privilégier : ils sont du ressort de la politique prudentielle et en particulier des autorités de contrôle nationales des banques. Par exemple, dans la réforme de Bâle III, il a été prévu que le régulateur national pourra imposer une surcharge en capital aux banques en fonction de la contraction ou de l’extension du crédit dans chaque pays. C’est un vrai coussin de capital contracyclique.
Depuis deux ans, le rôle de la BCE ne s’est-il pas profondément transformé ?
Le mandat de la BCE est resté le même et il est primordial qu’il en soit ainsi, car son horizon temporel est très long. Nous sommes là pour aider les agents économiques à prendre des décisions, notamment d’investissement, sur le long terme, principalement en stabilisant les anticipations d’inflation dans la zone euro. Mais la situation de la zone euro a profondément changé. En particulier, elle est plus hétérogène aujourd’hui qu’elle ne l’était avant la crise. Sans doute cette hétérogénéité était-elle présente avant la crise et avait-elle été sous-estimée. Quoi qu’il en soit, la BCE doit faire face à cette situation, ce qui l’a conduit à développer une série d’instruments non conventionnels afin de soutenir l’économie européenne, tout en maintenant la stabilité des prix Le bilan de l’Eurosystème, c'est-à-dire le total des liquidités injectées dans l’économie, représente désormais 28 % du PIB de la zone euro, ce qui est bien davantage que le bilan de la Réserve fédérale en proportion de l’économie américaine, qui est de 19%. La BCE a énormément fait, mais en soutenant l’économie de la zone euro et non directement les États.
Ne faudrait-il pas modifier le mandat de la BCE pour qu’elle puisse directement prêter aux États membres ?
Je ne crois pas. Un tel financement est exclu par les traités à juste raison. Une banque centrale qui financerait un Etat deviendrait l’instrument de sa politique budgétaire, ce qui l’entrainerait sur le terrain politique, un terrain qui n’est pas le sien. En finançant un gouvernement, elle serait en droit d’avoir un avis sur la politique fiscale, budgétaire et sur la répartition des dépenses. Est-ce que les citoyens européens souhaitent que ce soit le cas, alors qu’elle n’a pas de mandat politique ? J’ajoute qu’à chaque fois que les gouvernements se sont reposés sur les banques centrales pour financer leur budget, cela s’est toujours traduit par de l’inflation.
La réponse institutionnelle apportée à la crise par les États, notamment avec le traité « d’union budgétaire », est-elle suffisante ?
Le traité sur lequel les États se sont mis d’accord le 30 janvier constitue une étape très importante dont il ne faut pas sous-estimer la portée. Avec ce traité et le « six pack », c'est-à-dire les six textes adoptés l’année dernière et qui permettront notamment de surveiller la compétitivité des économies de la zone euro, il y a désormais les bases d’un pôle économique en face de la BCE. Nous avions besoin d’un tel interlocuteur afin de nous donner de la visibilité sur la politique budgétaire et nous permettre de prendre les décisions de politique monétaire adaptées. Mais ce n’est qu’une première étape vers une véritable union budgétaire. On a cru que l’union monétaire serait le couronnement du marché unique et on se rend compte aujourd’hui que l’union monétaire, ce n’est que le début de l’union politique.
Fédéralisme ou éclatement, en quelque sorte ?
Je ne crois pas à l’éclatement. Si l’Europe veut exister dans la mondialisation, elle doit se renforcer et aller vers plus d’intégration, sans préjuger de la forme que celle-ci prendra, qui doit être décidée par les peuples européens.
Est-ce que cela passera par la création d’un Trésor européen qui émettra des obligations européennes ?
Les obligations européennes seraient de mon point de vue un progrès pour le fonctionnement du marché des capitaux et pour le financement des États. Mais les conditions ne sont pas réunies aujourd’hui, car une mutualisation des dettes publiques suppose une confiance réciproque dans les politiques budgétaires. Les États ont seulement commencé à créer les conditions de cette solidarité et de cette confiance.
Est-on sorti de la crise des dettes souveraines ?
Pas encore, même s’il y a des signaux favorables depuis le mois de janvier. Les États ont fait des progrès considérables pour apporter des réponses à cette crise. Un jour viendra la reconnaissance du fait qu’ils sont suffisants et cela permettra le dégel des marchés financiers. Mais on n’en est pas encore au point où l’on peut relâcher sa vigilance.
On a le sentiment que sans la BCE, la zone euro aurait explosé.
La BCE, seule institution totalement fédérale de l’Union, a effectivement joué un rôle très important pour assurer la continuité du fonctionnement du système financier européen. Mais ce rôle ne peut qu’être temporaire : comme un garagiste, elle peut mettre de l’huile dans le moteur et faire le plein, mais ce n’est pas elle qui conduit la voiture.
L’euro a-t-il été menacé dans son existence même ?
Certainement pas, car l’euro est fondamentalement un projet politique. C’est une décision collective de l’Europe face à l’Histoire et je n’ai jamais senti d’affaiblissement de la volonté collective de faire vivre l’euro. Une partie des marchés n’a pas compris la nature politique du projet et sous-estimé le fait que l’Europe n’a pas d’autre choix que de s’organiser autour de l’euro pour exister dans la mondialisation.
N.B.: cette interview a été relue et amendée par la BCE. Cela fait partie des conditions pour obtenir un entretien avec un banquier central.
Photos: Reuters
Rendez-vous dans un café étudiant, rue de Grenelle, pas loin de Science Po Paris où Benoit Coeuré donne cours. Jean-Claude Trichet, l’ancien président de la Banque centrale européenne préférait rencontrer à Francfort ou dans un hôtel de la rue Saint-Honoré, à un jet de pierre de l’Elysée. Au menu de ce déjeuner-interview: hamburger-frites... Les temps et les générations changent. Benoit Coeuré, 42 ans, est, depuis le 1er janvier et pour huit ans, le nouveau Français du directoire de la BCE, l’organe de six membres qui dirige l’institut d’émission de Francfort. Ancien numéro 2 du Trésor français, ce polytechnicien (non énarque) marque un vrai renouvellement des générations au sein de la BCE, après la nomination de Jens Weidmann, 44 ans, à la tête de la Bundesbank. C'est la première fois qu'il s'exprime depuis sa nomination. Voici la version complète de l'interview.
La crise de la zone euro a débuté en décembre 2009 avec la Grèce. Deux ans plus tard, le problème grec n’est toujours pas réglé. Pourquoi ?
On a sous-estimé au départ l’ampleur des problèmes de la Grèce et des réformes nécessaires qu’ils impliquaient tant en matière de politique économique qu’en matière de gouvernance du pays. Par exemple, alors que les fausses statistiques grecques sur l’ampleur du déficit public ont été le déclencheur de la crise, en octobre 2009, il a fallu du temps pour que la Grèce se dote d’un institut statistique véritablement indépendant. La délibération politique en Grèce est manifestement très difficile mais on ne peut s’y substituer.
Faut-il nommer un commissaire européen qui serait chargé de surveiller la Grèce comme l’a proposé récemment le ministre des finances allemand, Wolfgang Schäuble?
Je ne crois pas. L’Union européenne est une union d’États démocratiques souverains : on ne peut pas régler la situation d’un pays à sa place. Les États de la zone euro ayant fait preuve d’une solidarité financière sans précédent vis-à-vis de la Grèce, il est normal qu’ils aient un droit de regard et un avis sur les solutions à appliquer. Car eux aussi auront des comptes à rendre puisqu’ils utilisent l’argent des contribuables pour venir en aide à Athènes. Du point de vue de l’Europe, il faut d’importantes réformes pour rétablir les finances publiques grecques. Cela étant, la forme politique et la mise en œuvre de ces réformes ne peuvent résulter que de décisions souveraines du gouvernement et du parlement grecs. C’est d’ailleurs la garantie du succès : des mesures imposées de l’extérieur ne seraient ni acceptées, ni durables. Ce travail, long et douloureux, revient à la société grecque qui doit dire ce qu’elle souhaite.
Il y a deux ans, la zone euro excluait tout défaut de la Grèce. Aujourd’hui, une partie de sa dette publique va être restructurée. Pourquoi avoir attendu aussi longtemps ?
Depuis le début de cette crise, on a tout fait pour éviter qu’un pays de la zone euro ne fasse défaut. Il n’y a d’ailleurs pas de défaut de la Grèce mais une participation volontaire du secteur privé qui a accepté d’abandonner une partie de ses créances. La zone euro a souligné le caractère absolument exceptionnel de la situation de ce pays qui fait face à des difficultés financières qui n’ont aucun équivalent en Europe. En clair, il n’est absolument pas souhaitable que l’on restructure la dette d’un autre pays. Le défaut ne fait pas partie de la boite à outils normale de gestion des finances publiques ou de résolution des crises dans la zone euro.
Pourquoi ?
Le marché unique européen repose sur la libre circulation des capitaux et est une zone économique ouverte sur l’extérieur. Nous commerçons avec des partenaires qui investissent en Europe. Le défaut d’un pays européen affecterait profondément notre crédibilité sur le marché international des capitaux dont nous avons besoin pour nous développer et croître. Il ne faut donc pas laisser s’installer l’idée que le défaut serait un moyen normal de résolution des crises dans la zone euro.
Alors, pourquoi alors avoir impliqué le secteur privé dans la résolution de la crise grecque ?
Si on avait pu l’éviter, il aurait fallu l’éviter. Mais la dynamique de la dette grecque était telle qu’il a fallu mettre en place des solutions exceptionnelles. La dégradation de la situation n’est pas imputable uniquement à des facteurs internes à la Grèce. Depuis mai 2010, la situation économique de la zone euro s’est dégradée si bien que le temps a joué contre nous : chaque jour qui passe rend plus difficile une solution. D’où l’importance des décisions qui viennent d’être prises par le parlement grec.
La Banque centrale européenne qui a racheté environ 55 milliards d’euros d’obligations grecques sur le marché secondaire ne devrait-elle pas accepter de perdre une partie de sa mise ?
Je ne reprends pas ce chiffre à mon compte, mais sur le fond, l’Eurosystème a constitué un portefeuille d’obligations grecques depuis mai 2010 afin de rétablir le bon fonctionnement des marchés de capitaux en Grèce et ainsi, de faire en sorte que notre politique monétaire se transmette correctement à l’économie grecque. Il ne s’agit donc pas d’un portefeuille d’investissement qui aurait été constitué pour faire des profits, mais d’un portefeuille constitué dans le cadre de la politique monétaire. Pour cette raison, il est hors de question qu’il soit inclus dans le périmètre de la participation du secteur privé. Ces obligations ont été acquises en moyenne à un prix de marché inférieur à la valeur faciale des obligations. S'il devait y avoir un profit, comme tous les revenus monétaires, il aurait vocation à être distribué aux États. Ils pourraient l’utiliser pour contribuer à la soutenabilité de la dette grecque.
Si la BCE ne participe pas à la restructuration, ne donne-t-elle pas le signal qu’elle se comporte comme un créancier privilégié, c’est-à-dire prioritaire, ce qu’elle n’est pas. Il y a un vrai risque que les investisseurs vendent immédiatement les obligations des États en difficulté puisqu’eux seuls sont exposés aux risques…
D’une part, la question ne se posera pas parce que l’engagement des États européens est qu’il n’y aura pas d’implication du secteur privé dans un autre pays que la Grèce. D’autre part, le fait que le portefeuille de la BCE soit exclu de l’implication du secteur privé ne signifie pas qu’on lui donne de façon générale le statut de créancier privilégié. C’est une décision ponctuelle qui vise à répondre à une situation particulière. >
Pourquoi la BCE n’annonce-t-elle pas son intention d’intervenir sans limites sur le marché secondaire de la dette souveraine, celui de la revente, afin de décourager la spéculation ? L’existence d’un tel bazooka devrait calmer les ardeurs des marchés.
Il y a une division des rôles en Europe entre la politique monétaire, qui relève de la BCE, et la politique budgétaire, qui appartient aux États membres. Des achats massifs et inconditionnels de bons du Trésor par la BCE reviendraient à faire de celle-ci l’instrument de la politique budgétaire des États et cela n’est pas conforme aux traités européens. Il appartient aux États d’assurer leur propre financement. Cela n’empêche pas la BCE d’assumer ses responsabilités face à la crise financière. Il existe bien un « bazooka », mais qui est d’une nature différente et qui respecte les traités : ainsi, la BCE assure sans limite la liquidité du système financier européen et donne les moyens aux banques commerciales de jouer leur rôle qui est de financer l’économie et les États. C’est la raison pour laquelle, par exemple, nous avons procédé en décembre à une opération de refinancement à 3 ans à un taux de 1 % qui a permis d’injecter 489 milliards d’euros dans le système financier, opération que nous allons répéter le 28 février. Les premiers signaux montrent que cette politique commence à porter ses fruits : elle a permis d’améliorer le fonctionnement du marché interbancaire et aux taux d’intérêt sur la dette publique, notamment en Italie et en Espagne, de baisser très significativement.
N’est-il pas immoral que la BCE prête aux banques commerciales à 1 % ce qui leur permet ensuite de prêter aux États à des taux de 5 ou 6 % ?
Les prêts de la BCE aux banques ne sont pas de la même nature que ceux que les banques commerciales consentent à l’économie ou aux États. Les premiers sont, pour l’essentiel, des prêts à très court terme, si l’on excepte l’opération exceptionnelle à trois ans que nous venons de lancer. Surtout, ce sont des prêts parfaitement sécurisés puisqu’ils sont faits en échange d’un collatéral de très bonne qualité (garantie, NDLR) : ce sont des opérations quasiment sans risque pour la BCE. En revanche, les prêts accordés à l’économie ou aux États sont souvent à beaucoup plus long terme (parfois jusqu’à 30 ou 50 ans) et ils présentent de plus grands risques (notamment les prêts consentis aux entreprises). Il est donc normal que le rendement reflète cette prise de risque. Cependant, ces opérations ne doivent pas être l’occasion pour les banques européennes de faire des profits excessifs. Les profits des banques doivent être affectés en priorité au renforcement de leur base de capital. En revanche, si les banques utilisaient ces profits pour distribuer des rémunérations ou des dividendes excessifs, il y aurait un vrai problème. C’est aux régulateurs et aux États de faire en sorte que cela n’arrive pas.
La BCE n’est-elle pas en train de segmenter sa politique monétaire en autorisant les banques centrales nationales à prêter de l’argent à leurs banques avec des collatéraux de moins bonne qualité, le risque étant alors assumé par la seule banque centrale locale ?
Il faut distinguer deux types de situations très différentes. Dans certains pays, des prêts peuvent être accordés par la banque centrale nationale, au titre d’une disposition très spécifique qui ne s’applique qu’en cas d’urgence et de façon temporaire au cas où les banques commerciales ne peuvent plus emprunter sur les marchés. La banque centrale locale joue alors son rôle de prêteur en dernier ressort. Jeudi dernier, le Conseil des gouverneurs de la BCE a aussi décidé, dans le cadre des opérations de refinancement normal, de donner la liberté à sept banques centrales (dont celle de la France) d’élargir la gamme des actifs qui peuvent être apportés en garantie, tout en conservant un niveau élevé de qualité. Cela n’a pas été fait pour remédier à une insuffisance de collatéral destiné au refinancement des banques, mais pour permettre aux banques d’apporter en garantie des actifs moins liquides et donc plus difficiles à refinancer (comme les prêts aux PME, ou le crédit export dans le cas de la France) et qui étaient immobilisés dans leur bilan. C’est donc un instrument qui va permettre d’améliorer le financement de l’économie réelle. La politique monétaire n’est donc pas cloisonnée : il s’agit seulement de prévenir tout risque de « credit crunch » (effondrement du crédit, NDLR).
A l’avenir, ne faudrait-il pas arrêter de traiter de la même façon tous les pays de la zone euro ? Par exemple, si une bulle immobilière menace de se développer dans un pays, la BCE pourrait durcir, pour les banques de ce pays, ses exigences en matière de collatéral ?
C’est une piste intéressante et l’idée n’est pas illégitime. Mais il y a d’autres instruments qui permettent de contrôler l’offre de crédit au niveau national, et qu’il faut privilégier : ils sont du ressort de la politique prudentielle et en particulier des autorités de contrôle nationales des banques. Par exemple, dans la réforme de Bâle III, il a été prévu que le régulateur national pourra imposer une surcharge en capital aux banques en fonction de la contraction ou de l’extension du crédit dans chaque pays. C’est un vrai coussin de capital contracyclique.
Depuis deux ans, le rôle de la BCE ne s’est-il pas profondément transformé ?
Le mandat de la BCE est resté le même et il est primordial qu’il en soit ainsi, car son horizon temporel est très long. Nous sommes là pour aider les agents économiques à prendre des décisions, notamment d’investissement, sur le long terme, principalement en stabilisant les anticipations d’inflation dans la zone euro. Mais la situation de la zone euro a profondément changé. En particulier, elle est plus hétérogène aujourd’hui qu’elle ne l’était avant la crise. Sans doute cette hétérogénéité était-elle présente avant la crise et avait-elle été sous-estimée. Quoi qu’il en soit, la BCE doit faire face à cette situation, ce qui l’a conduit à développer une série d’instruments non conventionnels afin de soutenir l’économie européenne, tout en maintenant la stabilité des prix Le bilan de l’Eurosystème, c'est-à-dire le total des liquidités injectées dans l’économie, représente désormais 28 % du PIB de la zone euro, ce qui est bien davantage que le bilan de la Réserve fédérale en proportion de l’économie américaine, qui est de 19%. La BCE a énormément fait, mais en soutenant l’économie de la zone euro et non directement les États.
Ne faudrait-il pas modifier le mandat de la BCE pour qu’elle puisse directement prêter aux États membres ?
Je ne crois pas. Un tel financement est exclu par les traités à juste raison. Une banque centrale qui financerait un Etat deviendrait l’instrument de sa politique budgétaire, ce qui l’entrainerait sur le terrain politique, un terrain qui n’est pas le sien. En finançant un gouvernement, elle serait en droit d’avoir un avis sur la politique fiscale, budgétaire et sur la répartition des dépenses. Est-ce que les citoyens européens souhaitent que ce soit le cas, alors qu’elle n’a pas de mandat politique ? J’ajoute qu’à chaque fois que les gouvernements se sont reposés sur les banques centrales pour financer leur budget, cela s’est toujours traduit par de l’inflation.
La réponse institutionnelle apportée à la crise par les États, notamment avec le traité « d’union budgétaire », est-elle suffisante ?
Le traité sur lequel les États se sont mis d’accord le 30 janvier constitue une étape très importante dont il ne faut pas sous-estimer la portée. Avec ce traité et le « six pack », c'est-à-dire les six textes adoptés l’année dernière et qui permettront notamment de surveiller la compétitivité des économies de la zone euro, il y a désormais les bases d’un pôle économique en face de la BCE. Nous avions besoin d’un tel interlocuteur afin de nous donner de la visibilité sur la politique budgétaire et nous permettre de prendre les décisions de politique monétaire adaptées. Mais ce n’est qu’une première étape vers une véritable union budgétaire. On a cru que l’union monétaire serait le couronnement du marché unique et on se rend compte aujourd’hui que l’union monétaire, ce n’est que le début de l’union politique.
Fédéralisme ou éclatement, en quelque sorte ?
Je ne crois pas à l’éclatement. Si l’Europe veut exister dans la mondialisation, elle doit se renforcer et aller vers plus d’intégration, sans préjuger de la forme que celle-ci prendra, qui doit être décidée par les peuples européens.
Est-ce que cela passera par la création d’un Trésor européen qui émettra des obligations européennes ?
Les obligations européennes seraient de mon point de vue un progrès pour le fonctionnement du marché des capitaux et pour le financement des États. Mais les conditions ne sont pas réunies aujourd’hui, car une mutualisation des dettes publiques suppose une confiance réciproque dans les politiques budgétaires. Les États ont seulement commencé à créer les conditions de cette solidarité et de cette confiance.
Est-on sorti de la crise des dettes souveraines ?
Pas encore, même s’il y a des signaux favorables depuis le mois de janvier. Les États ont fait des progrès considérables pour apporter des réponses à cette crise. Un jour viendra la reconnaissance du fait qu’ils sont suffisants et cela permettra le dégel des marchés financiers. Mais on n’en est pas encore au point où l’on peut relâcher sa vigilance.
On a le sentiment que sans la BCE, la zone euro aurait explosé.
La BCE, seule institution totalement fédérale de l’Union, a effectivement joué un rôle très important pour assurer la continuité du fonctionnement du système financier européen. Mais ce rôle ne peut qu’être temporaire : comme un garagiste, elle peut mettre de l’huile dans le moteur et faire le plein, mais ce n’est pas elle qui conduit la voiture.
L’euro a-t-il été menacé dans son existence même ?
Certainement pas, car l’euro est fondamentalement un projet politique. C’est une décision collective de l’Europe face à l’Histoire et je n’ai jamais senti d’affaiblissement de la volonté collective de faire vivre l’euro. Une partie des marchés n’a pas compris la nature politique du projet et sous-estimé le fait que l’Europe n’a pas d’autre choix que de s’organiser autour de l’euro pour exister dans la mondialisation.
N.B.: cette interview a été relue et amendée par la BCE. Cela fait partie des conditions pour obtenir un entretien avec un banquier central.
Photos: Reuters
Brzezinski prend acte de la crise du Système
14/02/2012 - Bloc-Notes
Il n'y a pas de commentaires associés a cet article. Vous pouvez réagir.
Zbigniew Brzezinski a bien modifié sa vision du monde, depuis son jeu d’échec des années 1990 qui décrivait le triomphe global des USA grâce à d’habiles combinaisons géopolitiques mélangeant la force brute, le cynisme et les pressions d’influence. (Voir, le livre Le grand échiquier de Zbigniew Brzezinski, en 1997.) Aujourd’hui, en 2012, il publie Strategic Vision: America and the Crisis of Global Power ; plus rien à voir avec les échecs, et tout avec l’échec de la puissance américaniste tant célébrée...
Arnaud de Borchgrave a écouté une conférence de présentation de son livre par l’auteur. Ainsi nous apprend-il que, pour Brzezinski, la crise est au cœur du pouvoir et de sa puissance, dans la notion même de pouvoir et dans la puissance que le pouvoir prétend exprimer et déployer à son profit ; dans la disparition des centres de pouvoir irrésistibles (des “empires”, si l’on veut), y compris le plus important de tous, les USA ; dans l’installation du désordre général, enfin… Bref, qui ne reconnaîtrait dans tout cela la grande crise d’effondrement du Système ?
Borchgrave rend compte de la chose pour UPI, le 13 février 2012
«Talking about his 20th book ‘Strategic Vision -- America and the Crisis of Global Power’ – and arguably best geopolitical tome, Zbig, as he is universally known, said: “After the dissolution of the Soviet Union, we saw the emergence of a single power -- the United States. Many believed we had been chosen by God and commissioned by history to be the world's dominant power.” “Now here we are, two decades later, no longer pre-eminent,” he told a luncheon at the Women's National Democratic Club. “We're not declining, as some are suggesting, but we no longer command the world's respect, and we keep reading that China will soon supersede the United States, somewhere between 2016 and 2018” – four to six years from now.
»“No single state is a hegemon,” Brzezinski, a Center for Strategic and International Studies counselor, points out, “and we are still the most powerful. But our society is stagnating. We have just blown $1.5 trillion on two unnecessary and costly wars, both in blood and treasure, that were falsely justified and totally unwinnable.” “The consequences,” he argues, “were a dramatic decline in America's global standing in contrast to the last decade of the 20th century, a progressive delegitimation of America's presidential and hence also national credibility and a significant reduction in the self-identification of America's allies with American security.”»
Le reste du propos tel que le rapporte Borchgrave est composé d’appréciations qu’on peut considérer comme justes si elles sont prises séparément, – d’une façon réductionniste et “négationniste” de la spécificité de la crise centrale, – mais qui se révèlent alors contradictoire du propos essentiel qui est la prise en compte, justement, de cette crise centrale. Ainsi apprend-on que les USA sont dans un état pitoyable (infrastructures désintégrées, gouvernement paralysé, direction politique continuellement à vendre, etc.), mais qu’ils ne sont pas en déclin et qu’ils restent tout de même capables de mener le bloc BAO vers des lendemains qui chantonneraient encore un peu ; mais que la crise iranienne, qui pourrait permettre à Israël d’entraîner les USA dans une attaque de l’Iran, serait catastrophique, d’abord pour les USA ; qu’il aurait fallu intégrer la Russie dans l’OTAN pour la “civiliser” (le Polonais Américain parle) ; que la Chine va devenir la puissance dominante qu’il ne faut surtout pas “démoniser”, alors que le même Zbig nous dit par ailleurs que le concept de “puissance dominante” ne signifie plus grand’chose…
«Why the United States no longer commands the world's respect as it did when it emerged victorious from the Cold War struggle with the Soviet Union isn't too hard to understand. But the United States is still the richest country in the world, innovative, with residual energy and patriotism, which can still be harnessed and led in the right direction. The United States can take the lead on human rights and freedom of the press and has what it takes to revitalize the Western powers in a concerted effort. […]
»Brzezinski argues the United States should enlarge the West by incorporating Russia. U.S. leaders missed the boat at the end of the Cold War when some leading Cold War warriors said publicly it was time to invite a new Russia into NATO, which would have compelled Russia's new leaders to opt for the democratic West. Vladimir Putin would like to create a Eurasian union, says Brzezinski, made up of the former states of the Soviet Union but most of these countries are determined not to go back in to a union dominated by the men in the Kremlin. […]
»Demonizing China, says Brzezinski, is simply to invite China's leaders to demonize the United States back. The United States is interdependent in many areas and weaving China's leadership into a web of mutual interests with the United States makes more geopolitical sense than confrontation.
»An Israeli attack on Iran, Brzezinski says, would be an unmitigated disaster for the United States more than for Israel in the short run and a fundamental disaster for Israel in the long run. It would trigger a collision with the United States and make our task in Afghanistan impossible. It would set the Persian Gulf ablaze; increase the price of oil three or fourfold. Americans, already paying almost $4 a gallon, would see this quickly escalate to $12 or more. Europe would become even more dependent on Russian oil than it already is. So what would be the benefit for the United States?»
D’une certaine façon, Brzezinski montre qu’il reste, parmi les vieux “penseurs” de l’américanisme qui s’appuient sur l’expérience et sur une vision intégrée du monde, certainement le plus “réaliste” et le plus apte à accepter les changements fondamentaux ; rien à voir avec un Kissinger, qui restera jusqu’au bout un puissant penseur “de cour”, attentif à flatter le pouvoir en place, quel qu’il soit. Brzezinski fut ainsi, au long des années 2000, celui qui se montra le plus critique de la conception alarmiste et obsessionnelle que l’Amérique a adoptée à l’égard du terrorisme. Il est aussi un des rares, à Washington toujours, à ne pas faire dépendre son jugement des chiffres faussaires du chômage soi disant en baisse ou des chiffres abracadabrantesques du budget du Pentagone soi-disant mesures de la puissance. Par conséquent, son diagnostic de la crise du pouvoir per se comme crise globale fondamentale, pour ne pas être exceptionnelle désormais, le distingue au moins de ses pairs washingtoniens. (On a vu tout de même que ce constat est désormais largement partagé, dans nombre d’administrations de sécurité nationale, dans nombre de pays, y compris du bloc BAO.)
Pour autant, Brzezinski ne va pas au bout de sa logique, qui est simplement la mise en cause du Système, c'est-à-dire sa perversité intrinsèque et sa destruction assurée. La logique est pourtant lumineuse (mais la lumière est parfois si vive qu’elle devient aveuglante pour certains, certes). Un tel effondrement du pouvoir et de la puissance, sans défaite majeure, et même sans défaite du tout, sans catastrophe bouleversante, au contraire avec une activité militariste impudente des USA dans le monde entier, avec des interventions discrétionnaires et comme en terrains conquis, avec des manipulations sans nombre, etc., devrait conduire à la conclusion qu’il y a quelque chose d’infiniment pourri au cœur de la chose, c’est-à-dire dans le Système lui-même. (Certes, la dynamique de la surpuissance se transformant en dynamique d’autodestruction.) Brzezinski ne va pas jusque là, parce qu’il s’agit d’un territoire véritablement inconnu pour lui, voire impensable et inconcevable pour un esprit qui s’est formé sous l’influence formidable du concept de puissance et du goût de la puissance de l’américanisme comme émanation du Système. Il n’empêche que tout se passe comme s’il le faisait, mais inconsciemment ; s’il ne l’affirme pas et s’il n’en a pas une conscience claire, Brzezinski prend donc acte de la crise d'effondrement du Système. Cette prise de position apporte sa contribution à la dissolution de l’édifice du Système.
Mise en ligne le 14 février 2012 à 09H52
Il n'y a pas de commentaires associés a cet article. Vous pouvez réagir.
Zbigniew Brzezinski a bien modifié sa vision du monde, depuis son jeu d’échec des années 1990 qui décrivait le triomphe global des USA grâce à d’habiles combinaisons géopolitiques mélangeant la force brute, le cynisme et les pressions d’influence. (Voir, le livre Le grand échiquier de Zbigniew Brzezinski, en 1997.) Aujourd’hui, en 2012, il publie Strategic Vision: America and the Crisis of Global Power ; plus rien à voir avec les échecs, et tout avec l’échec de la puissance américaniste tant célébrée...
Arnaud de Borchgrave a écouté une conférence de présentation de son livre par l’auteur. Ainsi nous apprend-il que, pour Brzezinski, la crise est au cœur du pouvoir et de sa puissance, dans la notion même de pouvoir et dans la puissance que le pouvoir prétend exprimer et déployer à son profit ; dans la disparition des centres de pouvoir irrésistibles (des “empires”, si l’on veut), y compris le plus important de tous, les USA ; dans l’installation du désordre général, enfin… Bref, qui ne reconnaîtrait dans tout cela la grande crise d’effondrement du Système ?
Borchgrave rend compte de la chose pour UPI, le 13 février 2012
«Talking about his 20th book ‘Strategic Vision -- America and the Crisis of Global Power’ – and arguably best geopolitical tome, Zbig, as he is universally known, said: “After the dissolution of the Soviet Union, we saw the emergence of a single power -- the United States. Many believed we had been chosen by God and commissioned by history to be the world's dominant power.” “Now here we are, two decades later, no longer pre-eminent,” he told a luncheon at the Women's National Democratic Club. “We're not declining, as some are suggesting, but we no longer command the world's respect, and we keep reading that China will soon supersede the United States, somewhere between 2016 and 2018” – four to six years from now.
»“No single state is a hegemon,” Brzezinski, a Center for Strategic and International Studies counselor, points out, “and we are still the most powerful. But our society is stagnating. We have just blown $1.5 trillion on two unnecessary and costly wars, both in blood and treasure, that were falsely justified and totally unwinnable.” “The consequences,” he argues, “were a dramatic decline in America's global standing in contrast to the last decade of the 20th century, a progressive delegitimation of America's presidential and hence also national credibility and a significant reduction in the self-identification of America's allies with American security.”»
Le reste du propos tel que le rapporte Borchgrave est composé d’appréciations qu’on peut considérer comme justes si elles sont prises séparément, – d’une façon réductionniste et “négationniste” de la spécificité de la crise centrale, – mais qui se révèlent alors contradictoire du propos essentiel qui est la prise en compte, justement, de cette crise centrale. Ainsi apprend-on que les USA sont dans un état pitoyable (infrastructures désintégrées, gouvernement paralysé, direction politique continuellement à vendre, etc.), mais qu’ils ne sont pas en déclin et qu’ils restent tout de même capables de mener le bloc BAO vers des lendemains qui chantonneraient encore un peu ; mais que la crise iranienne, qui pourrait permettre à Israël d’entraîner les USA dans une attaque de l’Iran, serait catastrophique, d’abord pour les USA ; qu’il aurait fallu intégrer la Russie dans l’OTAN pour la “civiliser” (le Polonais Américain parle) ; que la Chine va devenir la puissance dominante qu’il ne faut surtout pas “démoniser”, alors que le même Zbig nous dit par ailleurs que le concept de “puissance dominante” ne signifie plus grand’chose…
«Why the United States no longer commands the world's respect as it did when it emerged victorious from the Cold War struggle with the Soviet Union isn't too hard to understand. But the United States is still the richest country in the world, innovative, with residual energy and patriotism, which can still be harnessed and led in the right direction. The United States can take the lead on human rights and freedom of the press and has what it takes to revitalize the Western powers in a concerted effort. […]
»Brzezinski argues the United States should enlarge the West by incorporating Russia. U.S. leaders missed the boat at the end of the Cold War when some leading Cold War warriors said publicly it was time to invite a new Russia into NATO, which would have compelled Russia's new leaders to opt for the democratic West. Vladimir Putin would like to create a Eurasian union, says Brzezinski, made up of the former states of the Soviet Union but most of these countries are determined not to go back in to a union dominated by the men in the Kremlin. […]
»Demonizing China, says Brzezinski, is simply to invite China's leaders to demonize the United States back. The United States is interdependent in many areas and weaving China's leadership into a web of mutual interests with the United States makes more geopolitical sense than confrontation.
»An Israeli attack on Iran, Brzezinski says, would be an unmitigated disaster for the United States more than for Israel in the short run and a fundamental disaster for Israel in the long run. It would trigger a collision with the United States and make our task in Afghanistan impossible. It would set the Persian Gulf ablaze; increase the price of oil three or fourfold. Americans, already paying almost $4 a gallon, would see this quickly escalate to $12 or more. Europe would become even more dependent on Russian oil than it already is. So what would be the benefit for the United States?»
D’une certaine façon, Brzezinski montre qu’il reste, parmi les vieux “penseurs” de l’américanisme qui s’appuient sur l’expérience et sur une vision intégrée du monde, certainement le plus “réaliste” et le plus apte à accepter les changements fondamentaux ; rien à voir avec un Kissinger, qui restera jusqu’au bout un puissant penseur “de cour”, attentif à flatter le pouvoir en place, quel qu’il soit. Brzezinski fut ainsi, au long des années 2000, celui qui se montra le plus critique de la conception alarmiste et obsessionnelle que l’Amérique a adoptée à l’égard du terrorisme. Il est aussi un des rares, à Washington toujours, à ne pas faire dépendre son jugement des chiffres faussaires du chômage soi disant en baisse ou des chiffres abracadabrantesques du budget du Pentagone soi-disant mesures de la puissance. Par conséquent, son diagnostic de la crise du pouvoir per se comme crise globale fondamentale, pour ne pas être exceptionnelle désormais, le distingue au moins de ses pairs washingtoniens. (On a vu tout de même que ce constat est désormais largement partagé, dans nombre d’administrations de sécurité nationale, dans nombre de pays, y compris du bloc BAO.)
Pour autant, Brzezinski ne va pas au bout de sa logique, qui est simplement la mise en cause du Système, c'est-à-dire sa perversité intrinsèque et sa destruction assurée. La logique est pourtant lumineuse (mais la lumière est parfois si vive qu’elle devient aveuglante pour certains, certes). Un tel effondrement du pouvoir et de la puissance, sans défaite majeure, et même sans défaite du tout, sans catastrophe bouleversante, au contraire avec une activité militariste impudente des USA dans le monde entier, avec des interventions discrétionnaires et comme en terrains conquis, avec des manipulations sans nombre, etc., devrait conduire à la conclusion qu’il y a quelque chose d’infiniment pourri au cœur de la chose, c’est-à-dire dans le Système lui-même. (Certes, la dynamique de la surpuissance se transformant en dynamique d’autodestruction.) Brzezinski ne va pas jusque là, parce qu’il s’agit d’un territoire véritablement inconnu pour lui, voire impensable et inconcevable pour un esprit qui s’est formé sous l’influence formidable du concept de puissance et du goût de la puissance de l’américanisme comme émanation du Système. Il n’empêche que tout se passe comme s’il le faisait, mais inconsciemment ; s’il ne l’affirme pas et s’il n’en a pas une conscience claire, Brzezinski prend donc acte de la crise d'effondrement du Système. Cette prise de position apporte sa contribution à la dissolution de l’édifice du Système.
Mise en ligne le 14 février 2012 à 09H52
Χωρίς "λοχαγούς" ο Γιώργος στην μάχη της διαδοχής 14 Φεβρουαρίου 2012, 09:00 Καθώς ο κίνδυνος διάσπασης του ΠΑΣΟΚ γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτος, με τον νυν πρόεδρο Γιώργο Παπανδρέου να παρουσιάζεται περισσότερο από ποτέ στριμωγμένος στο εσωκομματικό αλλά και πολιτικό «καναβάτσο», κορυφαία στελέχη του κινήματος επαναφέρουν πιεστικά το ζήτημα της διαδοχής προτάσσοντας φόβους για την επόμενη μέρα του κινήματος.
Χωρίς "λοχαγούς" ο Γιώργος στην μάχη της διαδοχής
14 Φεβρουαρίου 2012, 09:00
Καθώς ο κίνδυνος διάσπασης του ΠΑΣΟΚ γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτος, με τον νυν πρόεδρο Γιώργο Παπανδρέου να παρουσιάζεται περισσότερο από ποτέ στριμωγμένος στο εσωκομματικό αλλά και πολιτικό «καναβάτσο», κορυφαία στελέχη του κινήματος επαναφέρουν πιεστικά το ζήτημα της διαδοχής προτάσσοντας φόβους για την επόμενη μέρα του κινήματος.
Η χθεσινή ξεκάθαρη και ευθεία τοποθέτηση του Ανδρέα Λοβέρδου, ότι μετά την Τετάρτη ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να δρομολογήσει διαδικασίες, να συγκαλέσει το Πολιτικό Συμβούλιο και να φέρει πιο κοντά τις ημερομηνίες εκλογής νέου αρχηγού, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι λογικά οι εκλογές θα γίνουν εντός Απριλίου, έρχεται να «δέσει» με αυτήν του Ευάγγελου Βενιζέλου, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις που προσπάθησε ανεπιτυχώς να δημιουργήσει ο Χάρης Καστανίδης λέγοντας ότι «μάλλον ο Παπανδρέου διέγραψε τον εαυτό του».
Οι φήμες οργιάζουν, αλλά χθες δεν υπήρξε κάποια κίνηση στην κατεύθυνση του να γίνει κάποιο βήμα για ίδρυση πολιτικής κίνησης και πολύ περισσότερο για ίδρυση νέου κόμματος από τους διαγραφέντες. Ακόμα όμως και η συγκρότηση ομάδας ανεξαρτήτων από τους διαγραφέντες του ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα προχωρήσει, καθώς πολλοί προσβλέπουν στην επιστροφή τους στα ψηφοδέλτια μετά την εκλογή νέου αρχηγού.
Από την πλευρά της, η Λούκα Κατσέλη δεν δίνει εσωκομματική συνέχεια στην απόφασή της να καταψηφίσει, λέγοντας ότι, εφόσον δεν είχε ψηφίσει το άρθρο 37, δεν θα μπορούσε προχθές να υπερψηφίσει την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
«Είμαι και θα είμαι ΠΑΣΟΚ», απαντά και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στις κατ΄ ιδίαν συνομιλίες της, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος η δήλωση της Βάσως Παπανδρέου η οποία είπε ότι «είναι ήσυχη με τη συνείδησή της και μπορεί να διέγραψαν την ίδια από το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν όμως να διαγράψουν την πορεία της…».
Πολλά από τα στελέχη που στηρίζουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο έλεγαν χθες ότι η διαγραφή των 22 βουλευτών και ο αποκλεισμός άλλων εννιά από τα ψηφοδέλτια είναι καλή εξέλιξη που «λύνει» τα χέρια του Βενιζέλου στον δρόμο προς τις εκλογές, να ακολουθήσει πιο ξεκάθαρη μεταρρυθμιστική γραμμή.
«Οι κηπουροί του ΓΑΠ ήλθαν, πήραν και απήλθαν» είπε ενδεικτικά χθες η Τόνια Αντωνίου, ενώ άλλά στελέχη έλεγαν ότι με τις διαγραφές που έγιναν προχθές «βολεύει τον Βενιζέλο να αποκτήσουν ονοματεπώνυμο και η φράση ''λεφτά υπάρχουν'' και η απραξία των πρώτων έξι μηνών της κυβέρνησης Παπανδρέου -επιλογές που πληρώσαμε ακριβά».
Υπάρχουν όμως και στελέχη που θα στηρίξουν τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών ο οποίος -όπως λένε- λειτουργεί ήδη ως εν αναμονή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη αυτά εισηγούνται την ανάκληση κάποιων διαγραφών, με το επιχείρημα ότι στη δημοσκοπική θέση που βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει στελέχη.
Γρίφο, που ενισχύθηκε από την συνάντησή του με τον Λουκά Παπαδήμο, συνιστούν οι προθέσεις του Χρήστου Παπουτσή, καθώς πολλοί βλέπουν ότι, μετά τη διαγραφή της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη, αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να συγκεντρώσει δυνάμεις του «κοινωνικού ΠΑΣΟΚ» προβάλλοντας μια ισότιμη υποψηφιότητα απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο ίδιος πάντως είναι «σφίγγα», δεν δίνει στίγμα και αφήνει άλλα στελέχη να μιλούν εξ ονόματός του.
Χθες οι απώλειες συνεχίστηκαν για το ΠΑΣΟΚ, καθώς, αφού υπερψήφισε, παραιτήθηκε και η βουλευτής Επικρατείας Μάγια Τσόκλη ακολουθώντας τους Π. Στασινό, Δ. Βαρβαρίγο, Π. Ζούνη και Αρ. Λαφαζάνη, ενώ η πρώτη επιλαχούσα και επικεφαλής του ΕΚΑ, Στ. Σαλουφάκου, αρνήθηκε να πάρει τη θέση της.
Μοιραστείτε αυτό το άρθρο
14 Φεβρουαρίου 2012, 09:00
Καθώς ο κίνδυνος διάσπασης του ΠΑΣΟΚ γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτος, με τον νυν πρόεδρο Γιώργο Παπανδρέου να παρουσιάζεται περισσότερο από ποτέ στριμωγμένος στο εσωκομματικό αλλά και πολιτικό «καναβάτσο», κορυφαία στελέχη του κινήματος επαναφέρουν πιεστικά το ζήτημα της διαδοχής προτάσσοντας φόβους για την επόμενη μέρα του κινήματος.
Η χθεσινή ξεκάθαρη και ευθεία τοποθέτηση του Ανδρέα Λοβέρδου, ότι μετά την Τετάρτη ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να δρομολογήσει διαδικασίες, να συγκαλέσει το Πολιτικό Συμβούλιο και να φέρει πιο κοντά τις ημερομηνίες εκλογής νέου αρχηγού, εκφράζοντας την εκτίμηση ότι λογικά οι εκλογές θα γίνουν εντός Απριλίου, έρχεται να «δέσει» με αυτήν του Ευάγγελου Βενιζέλου, διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις που προσπάθησε ανεπιτυχώς να δημιουργήσει ο Χάρης Καστανίδης λέγοντας ότι «μάλλον ο Παπανδρέου διέγραψε τον εαυτό του».
Οι φήμες οργιάζουν, αλλά χθες δεν υπήρξε κάποια κίνηση στην κατεύθυνση του να γίνει κάποιο βήμα για ίδρυση πολιτικής κίνησης και πολύ περισσότερο για ίδρυση νέου κόμματος από τους διαγραφέντες. Ακόμα όμως και η συγκρότηση ομάδας ανεξαρτήτων από τους διαγραφέντες του ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα προχωρήσει, καθώς πολλοί προσβλέπουν στην επιστροφή τους στα ψηφοδέλτια μετά την εκλογή νέου αρχηγού.
Από την πλευρά της, η Λούκα Κατσέλη δεν δίνει εσωκομματική συνέχεια στην απόφασή της να καταψηφίσει, λέγοντας ότι, εφόσον δεν είχε ψηφίσει το άρθρο 37, δεν θα μπορούσε προχθές να υπερψηφίσει την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
«Είμαι και θα είμαι ΠΑΣΟΚ», απαντά και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στις κατ΄ ιδίαν συνομιλίες της, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος η δήλωση της Βάσως Παπανδρέου η οποία είπε ότι «είναι ήσυχη με τη συνείδησή της και μπορεί να διέγραψαν την ίδια από το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν όμως να διαγράψουν την πορεία της…».
Πολλά από τα στελέχη που στηρίζουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο έλεγαν χθες ότι η διαγραφή των 22 βουλευτών και ο αποκλεισμός άλλων εννιά από τα ψηφοδέλτια είναι καλή εξέλιξη που «λύνει» τα χέρια του Βενιζέλου στον δρόμο προς τις εκλογές, να ακολουθήσει πιο ξεκάθαρη μεταρρυθμιστική γραμμή.
«Οι κηπουροί του ΓΑΠ ήλθαν, πήραν και απήλθαν» είπε ενδεικτικά χθες η Τόνια Αντωνίου, ενώ άλλά στελέχη έλεγαν ότι με τις διαγραφές που έγιναν προχθές «βολεύει τον Βενιζέλο να αποκτήσουν ονοματεπώνυμο και η φράση ''λεφτά υπάρχουν'' και η απραξία των πρώτων έξι μηνών της κυβέρνησης Παπανδρέου -επιλογές που πληρώσαμε ακριβά».
Υπάρχουν όμως και στελέχη που θα στηρίξουν τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών ο οποίος -όπως λένε- λειτουργεί ήδη ως εν αναμονή πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη αυτά εισηγούνται την ανάκληση κάποιων διαγραφών, με το επιχείρημα ότι στη δημοσκοπική θέση που βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει στελέχη.
Γρίφο, που ενισχύθηκε από την συνάντησή του με τον Λουκά Παπαδήμο, συνιστούν οι προθέσεις του Χρήστου Παπουτσή, καθώς πολλοί βλέπουν ότι, μετά τη διαγραφή της Λούκας Κατσέλη και του Χάρη Καστανίδη, αυτός είναι ο μόνος που μπορεί να συγκεντρώσει δυνάμεις του «κοινωνικού ΠΑΣΟΚ» προβάλλοντας μια ισότιμη υποψηφιότητα απέναντι στον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο ίδιος πάντως είναι «σφίγγα», δεν δίνει στίγμα και αφήνει άλλα στελέχη να μιλούν εξ ονόματός του.
Χθες οι απώλειες συνεχίστηκαν για το ΠΑΣΟΚ, καθώς, αφού υπερψήφισε, παραιτήθηκε και η βουλευτής Επικρατείας Μάγια Τσόκλη ακολουθώντας τους Π. Στασινό, Δ. Βαρβαρίγο, Π. Ζούνη και Αρ. Λαφαζάνη, ενώ η πρώτη επιλαχούσα και επικεφαλής του ΕΚΑ, Στ. Σαλουφάκου, αρνήθηκε να πάρει τη θέση της.
Μοιραστείτε αυτό το άρθρο
H πιο παχιά γυναίκα στη Βρετανία ζυγίζει 304 κιλά!
15.02.2012
09:37
0
Share
-A+A
Είναι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι ακούγωντας ραδιόφωνο και παραγγέλνει ότι χρειάζεται από το Ίντερνετ. Τρώει περίπου 6.000 θερμίδες την ημέρα, δηλαδή τρείς φορές παραπάνω από το κανονικό. Ο λόγος για την 40χρονη Μπρέντα Φλάναγκαν-Ντέιβις που ζυγίζει 304 κιλά!
Οι γιατροί την έχουν προειδοποιήσει ότι το πάχος θα την σκοτώσει, αλλά εκείνη αρνείται δηλώνοντας πως «το φαγητό είναι ο εθισμός που δεν μπορεί να πολεμήσει».
«Μισώ τη ζωή μου, ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Θέλω να με βοηθήσω... αλλά δεν ξέρω πως να αρχίσω.Όσο πιο πολύ έτρωγα, τόσο πιο πολύ βυθιζόμουνα μέσα στην κατάθλιψη. Και όσο πιο πολύ βυθιζόμουν μέσα στην κατάθλιψη, τόσο πιο πολύ ήθελα να τρώω...», δήλωσε η 40χρονη από τη Βρετανία η οποία δεν μπορεί πλέον να αυτοεξυπηρετηθεί. Η διαδρομή από το κρεβάτι στο μπάνιο φαντάζει Γολγοθάς ενώ για να πλυθεί χρειάζεται τη βοήθεια της πρόνοιας.
Διαβάστε περισσότερα:Κόσμος 304 κιλά Βρετανία γυναίκα εθισμένη κατάθλιψη παχιά Πρόνοια σαραντάχρονη υπέρβαρη Φαγητό
09:37
0
Share
-A+A
Είναι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι ακούγωντας ραδιόφωνο και παραγγέλνει ότι χρειάζεται από το Ίντερνετ. Τρώει περίπου 6.000 θερμίδες την ημέρα, δηλαδή τρείς φορές παραπάνω από το κανονικό. Ο λόγος για την 40χρονη Μπρέντα Φλάναγκαν-Ντέιβις που ζυγίζει 304 κιλά!
Οι γιατροί την έχουν προειδοποιήσει ότι το πάχος θα την σκοτώσει, αλλά εκείνη αρνείται δηλώνοντας πως «το φαγητό είναι ο εθισμός που δεν μπορεί να πολεμήσει».
«Μισώ τη ζωή μου, ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Θέλω να με βοηθήσω... αλλά δεν ξέρω πως να αρχίσω.Όσο πιο πολύ έτρωγα, τόσο πιο πολύ βυθιζόμουνα μέσα στην κατάθλιψη. Και όσο πιο πολύ βυθιζόμουν μέσα στην κατάθλιψη, τόσο πιο πολύ ήθελα να τρώω...», δήλωσε η 40χρονη από τη Βρετανία η οποία δεν μπορεί πλέον να αυτοεξυπηρετηθεί. Η διαδρομή από το κρεβάτι στο μπάνιο φαντάζει Γολγοθάς ενώ για να πλυθεί χρειάζεται τη βοήθεια της πρόνοιας.
Διαβάστε περισσότερα:Κόσμος 304 κιλά Βρετανία γυναίκα εθισμένη κατάθλιψη παχιά Πρόνοια σαραντάχρονη υπέρβαρη Φαγητό
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)