Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
Άλλος για πρωθυπουργός!
Τάραξε πάλι τα νερά ο Μίμης Ανδρουλάκης. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ με άρθρο στο προσωπικό του blog ρίχνει σύνθημα ανατροπής του πολιτικού σκηνικού με έμφαση στην συσπείρωση για το ξεπέρασμα της κρίσης.
Συγκεκριμένα, προτείνει σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ανάγκης, ενδεχομένως με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, με ευρωπαϊκή εμπειρία στις διαπραγματεύσεις, για τουλάχιστον δώδεκα μήνες, ώστε να ενταχθεί ομαλά η χώρα στο νέο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης.
Την ίδια στιγμή, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τα έκτακτα μέτρα που πλήττουν εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες. Αναμένεται να ανακοινωθούν μετά την κυβερνητική σύσκεψη που βρίσκεται σε εξέλιξη από τις 11:30 π.μ.
Τα νέα μέτρα, στα οποία συμφώνησε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος και η τρόικα, στη διάρκεια της τελευταίας τηλεδιάσκεψης, προβλέπουν μεταξύ άλλων: Εξίσωση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης, «ψαλίδι» στις συντάξεις, αλλά και διακόσιες χιλιάδες απολύσεις έως το 2015 στο Δημόσιο.
Εν τω μεταξύ, βολές εξαπέλυσε την Τετάρτη ο Ευάγγελος Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής.
Επέρριψε ευθύνες στην Αντιπολίτευση ότι με τη στάση που κράτησε, δεν βοήθησε στη διαπραγμάτευση που είχε η κυβέρνηση με την Τρόικα.
Από την πλευρά τους τα δύο κορυφαία συνδικάτα ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ συντονίζουν την δράση τους. Συνεδριάζουν σήμερα, από κοινού προκειμένου να προχωρήσουν στην κήρυξη γενικής απεργίας την Τετάρτη, 5 Οκτωβρίου.
Αφιέρωμα στο ελληνικό αίτημα για πολεμικές αποζημιώσεις κάνει σήμερα, Τετάρτη, η γερμανική εφημερίδα «Die Welt».
Εκτιμά ότι σε σημερινές τιμές οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα ξεπερνούν τα 90 δισεκατομμύρια δολάρια.
Στην εκτίμηση ότι «η Ελλάδα θα είναι σε δύσκολη θέση για αρκετά χρόνια», προχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών, Σταύρος Λαμπρινίδης, σε συνέντευξή του στο αμερικανικό δίκτυο CNBC.
Παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση έκανε λάθη, ότι υπήρξε μεγαλύτερη ύφεση απ’ ό,τι αναμενόταν αλλά και ότι η Ευρώπη δεν έχει ενιαία φωνή.
Ανδρέας Μορφόπουλος
Συγκεκριμένα, προτείνει σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ανάγκης, ενδεχομένως με πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, με ευρωπαϊκή εμπειρία στις διαπραγματεύσεις, για τουλάχιστον δώδεκα μήνες, ώστε να ενταχθεί ομαλά η χώρα στο νέο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης.
Την ίδια στιγμή, έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τα έκτακτα μέτρα που πλήττουν εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες. Αναμένεται να ανακοινωθούν μετά την κυβερνητική σύσκεψη που βρίσκεται σε εξέλιξη από τις 11:30 π.μ.
Τα νέα μέτρα, στα οποία συμφώνησε ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος και η τρόικα, στη διάρκεια της τελευταίας τηλεδιάσκεψης, προβλέπουν μεταξύ άλλων: Εξίσωση της φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης, «ψαλίδι» στις συντάξεις, αλλά και διακόσιες χιλιάδες απολύσεις έως το 2015 στο Δημόσιο.
Εν τω μεταξύ, βολές εξαπέλυσε την Τετάρτη ο Ευάγγελος Βενιζέλος από το βήμα της Βουλής.
Επέρριψε ευθύνες στην Αντιπολίτευση ότι με τη στάση που κράτησε, δεν βοήθησε στη διαπραγμάτευση που είχε η κυβέρνηση με την Τρόικα.
Από την πλευρά τους τα δύο κορυφαία συνδικάτα ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ συντονίζουν την δράση τους. Συνεδριάζουν σήμερα, από κοινού προκειμένου να προχωρήσουν στην κήρυξη γενικής απεργίας την Τετάρτη, 5 Οκτωβρίου.
Αφιέρωμα στο ελληνικό αίτημα για πολεμικές αποζημιώσεις κάνει σήμερα, Τετάρτη, η γερμανική εφημερίδα «Die Welt».
Εκτιμά ότι σε σημερινές τιμές οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα ξεπερνούν τα 90 δισεκατομμύρια δολάρια.
Στην εκτίμηση ότι «η Ελλάδα θα είναι σε δύσκολη θέση για αρκετά χρόνια», προχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών, Σταύρος Λαμπρινίδης, σε συνέντευξή του στο αμερικανικό δίκτυο CNBC.
Παραδέχθηκε ότι η κυβέρνηση έκανε λάθη, ότι υπήρξε μεγαλύτερη ύφεση απ’ ό,τι αναμενόταν αλλά και ότι η Ευρώπη δεν έχει ενιαία φωνή.
Ανδρέας Μορφόπουλος
Τετάρτη, 21 Σεπτεμβρίου 2011
ΖΗΤΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ
- Η κρίση χρέους στην Ελλάδα και σε πολλές χώρες της ευρωζώνης προσεγγίζει την οικονομική, κοινωνική και πολιτική καταιγίδα που έχουμε περιγράψει στοΒαμπίρ και Κανίβαλοι (2004). Όσο περνά μάλιστα ο χρόνος θα βλέπετε ότι πίσω από την κρίση δημοσίου χρέους υποβόσκει η δημογραφική γήρανση. Μερικοί έχουμε το ατύχημα να βλέπουμε το εφιαλτικό «έργο» δύο φορές. Τη μια στην ανάλυση μας, στη φαντασία μας, την άλλη στην πραγματικότητα σαν από φθαρμένη, κομμένη κόπια. Πολλοί ενοχλούνται και από τις έγκαιρες προειδοποιήσεις κινδύνου, μια και καταστρέφουν την ατμόσφαιρα της μέθης, και δεύτερη φορά ξανατσατίζονται όταν αυτές επιβεβαιώνονται και συνεπώς καταστρέφονται οδυνηρά οι συλλογικές αυταπάτες μιας δεκαετίας. Αυτό συνέβη και με τις ύστατες κραυγές αγωνίας ενώπιον του ναρκοπεδίου όπως ήταν η προεκλογική του Ε, Πρόεδρε!.
- Τώρα η κρίση ξεπερνά το κλασικό «τι να κάνουμε;». Αφορά στο «ποιός», «πότε», «πώς». Άντε να πείσεις 17 κοινοβούλια, 17 εκλογικά σώματα και καμιά εξηνταριά κόμματα για να υπάρξει κοινή, αμοιβαία εγγύηση του δημοσίου χρέους και να υπάρξουν μεταβιβάσεις πόρων από τις πλεονασματικές στις ελλειμματικές χώρες. Άντε να πείσεις τον Φιλανδό για το ευρωομόλογο ή τον Γερμανό για να μπορεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να προσφέρει αναγκαία απεριόριστη ρευστότητα στο EFSF, σε κυβερνήσεις και τράπεζες, δηλαδή ουσιαστικά να «κόψει χρήμα». Ίσως η ευρωζώνη με τις 17 κυβερνήσεις να μη μπορεί μόνη της να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους και να χρειαστεί συγχρηματοδότηση του EFSF από το G20, τις χώρες του BRIC ειδικά από την πλεονασματική Κίνα. Όλα αυτά όμως θέλουν χρόνο και για μας ο χρόνος τελειώνει. Έρχεται μια στιγμή στη διαχείριση της κρίσης που τίθεται έναΖήτημα Πολιτικό Ζήτημα Ηγεσίας σε εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα. Ζήτημα Δημοκρατικής Νομιμοποίησης.
- Η Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε μια οριακή παράδοξη κατάσταση: να μείνει στο ευρώ θα φαίνεται δυσβάσταχτο λόγω του καθοδικού σπιράλ ύφεσης – χρέους. Να φύγει μόνη της θα είναι καταστροφικό όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο αλλά και στο «γεωπολιτικό» της περιοχής. Να την εξαναγκάσουν σε έξοδο μπορεί να τροφοδοτήσει ένα απροσδιόριστο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και νομικό Αρμαγεδδώνα σ’ όλη την ευρωζώνη και ενδεχόμενα την παγκόσμια οικονομία.
- Τα Προγράμματα Διάσωσης, όπως έχουμε αναλύσει, βασίζονται σε μερικές φαντασιωτικές υποθέσεις, σ’ ένα σύστημα αμοιβαίων προσποιήσεων για να δοθεί το δανεικό χρήμα, να «κερδηθεί» χρόνος και «βλέπουμε». Άντε μπας και έρθει η παλίρροια μιας νέας ανάκαμψης στον κόσμο η οποία μαζί με τα υπερωκεάνια θα σήκωνε και τις βάρκες. Αντί όμως για αυτήν έρχεται μια Μεγάλη Συρρίκνωση στην παγκόσμια οικονομία και το κάθε τι γίνεται πια αυτοτροφοδοτούμενος πανικός. Οι κατά συνθήκη προσποιήσεις στην ευρωζώνη δοκιμάζονται, ο φαύλος κύκλος στην Ελλάδα γίνεται ξέφρενος, τα παλίνδρομα κύματα απειλούν να καταπιούν και τη λεγόμενη ιστορική συμφωνία της 21ης Ιουλίου που δεν έχει επικυρωθεί ενώ μερικές δυνάμεις, πέρα από τις γνωστές κερδοσκοπικές, το ξανασκέφτονται μήπως πρέπει να μετατρέψουν την SD(selective default), σε συντεταγμένη D! Οι σχετικές πιέσεις και εντάσεις θα ξετυλίγονται απ’ ότι φαίνεται γύρω από την επόμενη δόση, αρχές Δεκεμβρίου. Πιθανόν το IMF να θέσει πρώτο ζήτημα αξιόχρεου της Ελλάδας, αν δε το μπλοκάρουν έγκαιρα οι Αμερικάνοι για γνωστούς δικούς τους λόγους.
- Η Ελλάδα, έτσι κι αλλιώς βρίσκεται μπροστά σε ιστορικές καταστάσεις που θα κρίνουν την τύχη της για μια ολόκληρη γενιά και συνεπώς χρειάζεται ενισχυμένη δημοκρατική νομιμοποίηση στη διαχείριση της κρίσης. Είναι επείγουσα ανάγκη κάτι να αλλάξει στην κεντρική πολιτική σκηνή ώστε να υπάρξει αποσυμπίεση, να εξελιχθεί ομαλά ο ψυχολογικός κύκλος «άρνηση της πραγματικότητας, θυμός, αγανάκτηση, κατάθλιψη, δημιουργική προσαρμογή και αλλαγή» ώστε τουλάχιστον να αποφευχθεί η ροπή προς το χειρότερο, το αυτοκαταστροφικό σενάριο και να επιτευχθεί τουλάχιστον μια ελάχιστη αναγκαία εθνική και κοινωνική συνοχή ενώπιον των μεγάλων κινδύνων. Οι επιλογές δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφάσεων μπορεί να είναι:
Πρώτη, η κυβέρνηση κερδίζει ντε φάκτο νομιμοποίηση στην κοινωνία για να αποφευχθούν τα χειρότερα. Έχει συμβεί να εκλεγεί κάποιος μ’ ένα πρόγραμμα όπως ο Ρούζβελτ και στη συνέχεια να κάνει «άλλα» λόγω κραχ ή πολέμου και τελικά να έχει στο πλευρό του την ανάδυση μιας σιωπηλής πλειοψηφίας. Σ’ ένα βαθμό το πέτυχε προσωρινά και αυτή η κυβέρνηση όπως έδειξαν οι δημοτικές εκλογές. Ωστόσο για σειρά λόγους, όχι μόνο με δική της ευθύνη, απέτυχε να δημιουργήσει στην κοινωνία μια τραγική συναίσθηση μιας κοινής μοίρας. Δε συγκεντρώθηκε στο «λιγότερα και καλύτερα» crisis management, στα χειροπιαστά αποτελέσματα αλλά κατά καιρούς χάνεται, μη μπορώντας να ξεκοπεί από τις αρχικές ψευδαισθήσεις της. Έκαψε αρκετό κοινωνικό και πολιτικό κεφάλαιο.
Δεύτερη, μετεξέλιξη σε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, ευρύτερης βάσης, διαφορετικής υφής απ’ αυτήν που πρότεινα προεκλογικά με το Ε, Πρόεδρε!, η οποία πρέπει να έχει θητεία το ελάχιστο ενός χρόνου μέχρι την προκήρυξη εκλογών ώστε να ενταχθεί ομαλά η χώρα στο νέο ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης (ESM 2013). Ενδεχόμενα με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής, με επιφάνεια στην ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση, δίχως μεγάλες ανακατωσούρες στο μηχανισμό διοίκησης. Το μειονέκτημα της πιθανόν να είναι ότι όλοι θα βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω και θα επιδοθούν σε μια παρατεταμένη ανεύθυνη προεκλογική εκστρατεία. Το πρόβλημα εδώ είναι η γνωστή αθλιότητα του ευρύτερου πολιτικού συστήματος και η απουσία κουλτούρας συνεννόησης και στοιχειωδώς συναίνεσης που θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας.
Τρίτη, άμεση προκήρυξη εκλογών. Η κυβέρνηση δυστυχώς έχασε το timing να υποβάλλει στο εκλογικό σώμα τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου ώστε να αποφασίσει ο ίδιος ο λαός αν θέλει διάσωση εντός του ευρώ ή άμεση χρεοκοπία και αποχώρηση από το κοινό νόμισμα. Το μειονέκτημα αυτής της «καθαρής» λύσης είναι η πολιτική αστάθεια στο κρίσιμο τρίμηνο που ακολουθεί και οι κίνδυνοι μιας τυφλής εξέλιξης προς τη χρεοκοπία και της εγκατάλειψης μας και από πολύτιμους εταίρους. Το κλίμα ήδη έχει γίνει βαρύ για την Ελλάδα στην κοινή γνώμη και παραδοσιακών φίλων μας. Την ανησυχία εντείνει η τυχοδιωκτική ηθελημένη άγνοια της κατάστασης που έδειξε στη Θεσσαλονίκη ο αρχηγός της αξιωματική αντιπολίτευσης και η υψηλού κινδύνου αναφορά του σε ενδεχόμενο διπλών απανωτών εκλογών! Δηλαδή μιας επικίνδυνης περιπέτειας στην πιο τραγική στιγμή του Ελληνισμού μετά το χαοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο και την εισβολή της Τουρκίας.
Τέταρτη, δημοψήφισμα για να αποφασίσει ο λαός στο ιστορικό δίλημμα διάσωση πάση θυσία εντός του ευρώ ή επιστροφή στη δραχμή. Το μειονέκτημα είναι ότι δεν υπάρχει βιωμένη κουλτούρα δημοψηφισμάτων και είναι πολύ δύσκολο να μορφοποιηθεί με ευρύτερη συναίνεση το σχετικό ερώτημα. Ενδεχόμενα μπορεί να εντείνει τον εθνικό διχασμό ενώπιον των μεγάλων κινδύνων.
Πέμπτη, ανάδυση νέων δυνάμεων έξω από το καθιεριωμένο πολιτικό σκηνικό που θα έβγαζαν τη χώρα από την κρίση. Μέχρι στιγμής όμως και στο αμέσως επόμενο κρίσιμο χρονικό διάστημα, παρά τη ρευστότητα, τις ζυμώσεις, και την αναταραχή, οι δυνάμεις αδράνειας είναι ισχυρότερες και δεν προβλέπεται σύντομα η ανάδυση μιας αξιόπιστης νέας εναλλακτικής πρότασης. Στο μέλλον είναι σίγουρο, αλλά “μακροπρόθεσμα θα είμαστε νεκροί” όπως λέει ο μακαρίτης ο Κέινς.
Όλες αυτές οι επιλογές έχουν σημαντικό ρίσκο αλλά φαίνεται ότι η δεύτερη λύση, υπό προϋποθέσεις, είναι η πιο πρόσφορη και με την ευρύτερη αποδοχή στην κοινωνία και την ευρωζώνη. Λογικά, έτσι είναι, αλλά το παράλογο κυριαρχεί εδώ και καιρό στη ζωή της Ελλάδας.
----
Είναι αυτονόητο ότι το βάρος των εξελίξεων δεν μπορεί να το αναλάβει ένας ή περισσότεροι μεμονωμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην πρώτη ψηφοφορία για ένα σοβαρό ζήτημα διαφωνίας.
Θα ήταν τυχοδιωκτικό να προκληθούν τυφλές εξελίξεις εν μέσω χρεοκοπίας. Χρειάζεται συνεννόηση και συντεταγμένη κίνηση προς τα μπρος από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις της χώρας.
- Μου αρέσει
- Dislike
- and 29 others liked this.
H Στήλη του Ερμοκράτη: Σε τεντωμένο σχοινί
H Στήλη του Ερμοκράτη: Σε τεντωμένο σχοινί: «Δεν έχουμε καταλάβει πλήρως τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε, ότι το σύστημα μπορεί να σταματήσει να λειτουργεί, ότι η εθνική οικονομία ενδ...
DSK et la com' : Mister satyre ou Docteur en économie ?
LE PLUS. En intervenant sur TF1, Dominique Strauss-Kahn était attendu au tournant. Son interview avait bien sûr était soigneusement préparée. En même temps, pouvait-on vraiment s'attendre à autre chose ? Une chose est sûre : DSK a bien joué son texte.
D’un point de vue strictement technique, l’interview-confession télévisée de Dominique Strauss-Kahn relève du travail d’orfèvre. Les spin-doctors de DSK n’ont pas lésiné sur la potion communicante en y insérant tous les ingrédients classiques du parfait petit manuel de communication de crise pour extirper leur champion du bourbier médiatique dans lequel il se débat depuis la fatale gâterie de la suite 2806.
Même si la stratégie élaborée est techniquement de bonne facture, il n’est pas certain qu’elle suffise à redorer l’image de l’ex-prétendant à la compétition élyséenne. Petit décryptage d’un plan com’ aux boulons (trop ?) bien huilés.
Interview de DSK sur TF1 : l'intégrale
Le choix du terrain et du timing
Dans les rédactions françaises, nul doute que tous les journalistes s’agitaient pour être les premiers à recueillir les commentaires du déchu patron du FMI depuis son retour sur le sol français. Un scoop pareil ne peut dignement pas s’ignorer à moins d’être un journaliste pépère. Autant dire que le staff communicant de DSK était d’emblée en position de force pour élire l’heureux récipiendaire de la contre-offensive médiatique de DSK et imposer ses règles du jeu quant à la teneur de l’interview.
Dans ce contexte, le choix du 20 heures dominical de Claire Chazal sur TF1 ne relève en rien hasard. On ne pouvait pas rêver mieux comme tribune en termes d’audience. Malgré une érosion avérée, le JT de 20 heures de la Une reste attractif auprès du grand public. Les résultats d’audience de l’intervention de DSK en attestent d’ailleurs nettement : plus de 13 millions de téléspectateurs se sont rués sur leur écran dimanche soir.
Ensuite, le terreau de l’opinion publique était lui-même fertile. Dans un sondage paru ce même dimanche dans le Journal du Dimanche, 53% des Français déclaraient vouloir voir DSK se retirer de la scène politique mais 64% comptaient entendre son diagnostic sur la crise financière, l’euro balloté et la dette grecque. Cette appétence du public était donc le signal qu’il fallait désormais sortir DSK de la réserve où il s’était claquemuré jusqu’alors et le repositionner comme l’expert économique reconnu qu’il est.
Ensuite, le casting était parfait avec une Claire Chazal qui n’est pas précisément connue pour sa pugnacité d’intervieweuse. D’aucuns se sont même émus que celle-ci est par ailleurs une amie proche de l’épouse de DSK, Anne Sinclair comme elle le déclarait cet été (1) : "On s’envoie des petits messages de sympathie et de tendresse de temps en temps". Difficile dans ces conditions d’endosser la casquette du journaliste inflexible, soucieux de poser les questions qui dérangent mais surtout d’obtenir des réponses allant au-delà du storytelling ciselé en coulisses.
Une scénographie bien calibrée
Une fois le décor et les acteurs sécurisés, il convenait alors d’écrire le scénario idoine pour redorer le blason de Dominique Strauss-Kahn auquel rien n’aura été épargné depuis quatre mois. De ce point de vue, la scénographie de l’interview fut une "pure merveille" de discours rodé dans ses moindres détails.
Costume sobre et regard solennel, Dominique Strauss-Kahn a d’emblée attaqué avec le mea culpa, histoire de désamorcer de potentielles critiques et de susciter l’empathie. Les mots employés sont forts de sens comme "faute morale" ou "cette légèreté, je l’ai perdue". Cette résipiscence discursive est un grand classique de la communication de crise : d’abord se frapper le cœur et inspirer l’humilité avant de développer le reste de sa pensée. DSK aura d’ailleurs exploité à fond le registre, rendant de surcroît un vibrant hommage à son épouse trompée, la dépeignant comme "une femme exceptionnelle" et soulignant la "chance folle de l’avoir à mes côtés. Je lui ai fait du mal, je le sais, je m’en veux".
La régie du plateau de TF1 n’aura pas été en reste pour capter et appuyer par des plans séquences adéquats la force de l’émotion que DSK s’ingéniait à transmettre. A cet égard, on peut citer le moment crucial où l’ex-n°1 du FMI évoque son arrestation : "J’ai eu peur. J’ai eu très peur. Quand vous êtes pris dans les mâchoires de cette machine, vous avez l’impression qu’elle peut vous broyer". Et le réalisateur du JT de zoomer alors en gros plan le poing énergiquement serré de DSK pour souligner la violence de la scène vécue.
Cette symbolique a été tout autant exploitée avec la copie du rapport du procureur Cyrus Vance ayant instruit l’affaire de la chambre du Sofitel. A plusieurs reprises, DSK n’a pas hésité à brandir physiquement l’exemplaire qu’il avait apporté sur le plateau de TF1 comme pour mieux souligner l’absolution dont le gratifiait au final ce rapport après les auditions chaotiques et contradictoires de Nafissatou Diallo. Une façon habile et subliminale de dire aux Français qu’aucun mot du rapport Vance n’a échappé à la sagacité de DSK. Comme si au final, il constituait une preuve irréfutable de la machination qui s’est exercé à son encontre.
Une rhétorique impitoyable
Durant les 20 minutes que TF1 lui a généreusement allouées, Dominique Strauss-Kahn a déroulé une rhétorique extrêmement habile où chaque mot prononcé, l’était au trébuchet d’une tactique verbale savamment peaufinée. Ainsi, à aucun moment, il n’a dit le mot "excuse" qu’on aurait pourtant été en droit d’attendre. Ni Nafissatou Diallo, ni Tristane Banon, ni ceux qui avaient placé leurs espoirs sur le candidat DSK, ni même les responsables du PS n’ont eu droit à ce mot clé. Pour Tristane Banon, c’est même pis puisque son nom même a été sciemment gommé des propos de DSK.
Ensuite, l’ex-chef du FMI a décoché ses flèches pour signifier qu’il n’est pas pour autant un homme définitivement écarté de la vie publique même si sa carrière politique ne sera pas celle que certains lui prédisaient. C’est d’abord Nafissatou Diallo qui a eu droit à quelques uppercuts habilement placés pour achever de la discréditer aux yeux de l’opinion, puis Tristane Banon qui fut balayée habilement par un "j’ai dit la vérité (…) c’est une affaire en cours, je n’en dirai pas plus".
Autre levier activé par DSK : le contrefeu discursif. Pour déplacer la polarité des questions autour de l’affaire, il n’a pas hésité à subtilement laisser entendre que celle-ci pourrait potentiellement relever du coup monté en assénant : "Un piège, c’est possible, un complot, nous verrons. Il y a des zones d’ombre". Sans doute faut-il y voir un message à ceux ou celles qui auraient des velléités de continuer à instrumentaliser l’affaire pour écarter définitivement DSK. D’autant que l’éternelle théorie du complot a le vent en poupe ces dernières années. Il suffit pour s’en convaincre de se référer aux conspirationnistes du 11 septembre 2001 qui s’acharnent à voir une toute autre histoire que celle officielle dans l’attentat du World Trade Center.
Pour alimenter sa contre-attaque, ce dernier n’a pas non plus oublié de manier l’antienne archi-éculée (mais toujours marquante auprès de l’opinion) de la presse immonde. Cette fois, c’est l’hebdomadaire L’Express qui a été désigné à la vindicte en étant qualifié de "tabloïd". Le magazine dirigé par Christophe Barbier (qui a d’ailleurs vertement répliqué) paie sans nul doute la couverture minutieuse de la carrière agitée de DSK et notamment son premier dérapage conjugal avec une salariée du FMI en 2008. Drôle d’argument cependant qui semble oublier les gros titres autrement plus insultants et orduriers de la presse de caniveau américaine le baptisant "Le Perv" !
Et maintenant la rédemption ?
La construction de l’interview de DSK par Claire Chazal laisse à cet égard un bien étrange sentiment de plan com’ parfaitement rôdé. Après avoir longuement disserté sur ses mésaventures et sa position vis-à-vis des primaires socialistes, la journaliste le lance alors en guise de bouquet final sur son terrain de prédilection où sa compétence est avérée : l’analyse de la crise financière et le problème de la dette grecque. Il est alors frappant de remarquer que l’attitude de DSK change. Il redevient fringant. Son visage s’éclaircit et il n’hésite pas à prendre des positions tranchées en suggérant par exemple l’annulation de la dette de la Grèce. Pari gagné puisque de la polémique initiale autour de la chambre 2806, on est désormais passé médiatiquement à une vive réaction du premier ministre François Fillon jugeant totalement inopportun une telle leçon d’économie.
Peut-on pour autant parler de pari gagné pour DSK ? Peut-être pas dans l’immédiat car les procédures judiciaires des deux côtés de l’Atlantique poursuivent leur cours et peuvent réserver des rebondissements. Toutefois, il est indubitable que DSK est en partie parvenu à se remettre en selle et se présenter comme une option politique possible pour d’importants dossiers économiques. A l’heure où la crise bat son plein et n’a probablement pas fini d’éborgner le niveau de vie des ménages, c’est peut-être l’image du DSK expert en économie qui pourrait progressivement supplanter l’image du DSK satyre compulsif. La bataille de la com’ ne fait que commencer !
Sources
(1) - Raphaël Garrigos & Isabelle Roberts - "DSK, acteur studieux de TF1" - Libération - 19 septembre 2011
VOS RÉACTIONS (3)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
La dernière Une
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)