Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

To χαμομηλάκι: Κάλαντα Χριστουγέννων απ' όλη την Ελλάδα

To χαμομηλάκι: Κάλαντα Χριστουγέννων απ' όλη την Ελλάδα: Καλήν εσπέραν άρχοντες (Πανελλήνια) Καλήν εσπέραν άρχοντες. Κι αν εί- κι αν είναι ορισμός σας Χριστού την θεία γέννηση να πω- να...

Αντιμέτωπη με το «τέλος» της η ΑΓΝΟ ύστερα από 62 χρόνια

Αντιμέτωπη με το «τέλος» της η ΑΓΝΟ ύστερα από 62 χρόνια

Νomura: Απομακρύνεται η πιθανότητα συμφωνίας για το «fiscal cliff»

Νomura: Απομακρύνεται η πιθανότητα συμφωνίας για το «fiscal cliff»

Τα κάλαντα του ΔΝΤ ΑΡΙΣΤΕΣ ΟΙ ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ

Τα κάλαντα του ΔΝΤ

Κτήριο φάντασμα με 24ωρη φύλαξη

Κτήριο φάντασμα με 24ωρη φύλαξη

ΕΕ: Τραγωδία η καταστροφή μαυσωλείων από τους ισλαμιστές στο Μάλι — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

ΕΕ: Τραγωδία η καταστροφή μαυσωλείων από τους ισλαμιστές στο Μάλι — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Σρέντερ: Ζητάει αλληλεγγύη από ΕΕ και Γερμανία για την Ελλάδα

Αλληλεγγύη προς την Ελλάδα ζητεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Γερμανία ο πρώην Καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο οποίος, ωστόσο, τονίζει την ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας και περιορισμού του δημόσιου τομέα.
«Στο βαθμό που αυτό θα συμβεί, δικαίως προσφέρει η Ευρώπη στην Ελλάδα περισσότερο χρόνο», σημειώνει ο Γερμανός σοσιαλδημοκράτης πρώην Καγκελάριος σε συνέντευξή του στην «Neue Osnabrücker Zeitung» και προσθέτει ότι η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να υπερασπιστεί ανοιχτά τη βοήθεια προς την Αθήνα.
«Θέλω περισσότερη ειλικρίνεια», δηλώνει ο κ. Σρέντερ, σε ό,τι αφορά την επιβάρυνση που συνεπάγεται για τον προϋπολογισμό της Γερμανίας η στήριξη της Ελλάδας και, αναφερόμενος στην προοπτική της ενωμένης Ευρώπης, εξηγεί ότι «θα πρέπει να υπάρχει συντονισμός της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής, καθώς δεν αρκεί ο συντονισμός της νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ».
Ο πρώην Καγκελάριος προειδοποιεί ακόμη τη γαλλική κυβέρνηση να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να πάρει μέτρα. «Η Γαλλία έχει διαρθρωτικά προβλήματα ανταγωνιστικότητας», υποστηρίζει και τονίζει ότι κάποιες από τις αποφάσεις που έλαβε ο Φρανσουά Ολάντ ο ίδιος δεν θα τις έπαιρνε.

ΤΟ ΒΗΜΑ - Σρέντερ: «Μεγαλύτερη ειλικρίνεια από τη Μέρκελ για την Ελλάδα» - κόσμος

ΤΟ ΒΗΜΑ - Σρέντερ: «Μεγαλύτερη ειλικρίνεια από τη Μέρκελ για την Ελλάδα» - κόσμος

ΕΚΤΑΚΤΟ: Ολλανδός θα είναι ο διάδοχος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ

ΕΚΤΑΚΤΟ: Ολλανδός θα είναι ο διάδοχος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ολλανδός ο διάδοχος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ - oικονομία

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ολλανδός ο διάδοχος του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ - oικονομία

Χέρι βοήθειας ζητά η Ιπποκράτους | OnAir24.gr

Χέρι βοήθειας ζητά η Ιπποκράτους | OnAir24.gr

«Τα έψαλαν» στους πολιτικούς αρχηγούς — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

«Τα έψαλαν» στους πολιτικούς αρχηγούς — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Αίτηση πτώχευσης και από τη γαλακτοβιομηχανία «ΑΓΝΟ» - Οικονομία

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Αίτηση πτώχευσης και από τη γαλακτοβιομηχανία «ΑΓΝΟ» - Οικονομία
ΔΑ
Νέο κανόνι στην Αγορά – Στο άρθρο 99 και η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ

Νέο κανόνι στην αγορά – Στο άρθρο 99 και η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ

24.12.2012 16:55
Αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99 περί πτώχευσης κατέθεσε στο πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ. Επίσης, κατέθεσε και προσωρινά μέτρα προστασίας από τους πιστωτές.
Σύμφωνα με πληροφορίες η ΑΓΝΟ εμφάνιζε ζημιογόνα αποτελέσματα εδώ και καιρό, πριν ακόμη η κρίση χτύπησε με σφοδρότητα τη χώρα. Μάλιστα, το μερίδιο της στην αγορά είχε υποχωρήσει κάτω από το 2%.
Η συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία είχε περάσει το 2003 στην ιδιοκτησία του ομίλου τυροκομικών προϊόντων Κολιός έπειτα από διαγωνισμό που είχε προκηρύξει η Αγροτική Τράπεζα.

Πηγή: Νέο κανόνι στην αγορά – Στο άρθρο 99 και η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/node/83061#ixzz2FzyRVzvKΝέο κανόνι στην Αγορά – Στο άρθρο 99 και η γαλακτοβιομηχανία ΑΓΝΟ

Tέσσερις ευχές για την Ιταλία

ΕκτύπωσηPDF
italyΑν οι ηγέτες της Ευρώπης ήταν να ζητήσουν από τον Άγιο Βασίλη μια σειρά από ιταλικά χριστουγεννιάτικα δώρα, θα ήταν τέσσερα. Πρώτα, μια κυβέρνηση μετά τις εκλογές του επόμενου έτους, που θα συνχίσει την πορεία της μεταρρύθμισης του Mario Monti, του απερχόμενου πρωθυπουργού.
Δεύτερον, τη συνεχιζόμενη συμμετοχή του κ. Monti στη διαμόρφωση της πολιτικής, είτε ως πρωθυπουργός, υπουργός Οικονομικών, ή μέσα από κάποιον άλλο ρόλο.Τρίτον, την απουσία της κοινωνικής αναταραχής ως απάντηση στη βαθιά ύφεση της Ιταλίας.
Τέταρτον, την αλλαγή δεδομένων που επιτρέπουν στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, πρώην πρωθυπουργό, να μπαινοβγαίνει μέσα και έξω από την πολιτική κάθε εβδομάδα.
Κατά μεγάλο μέρος, τα τελευταία τρία από τα τέσσερα μπορεί να γίνουν πραγματικότητα. Το πραγματικό ερωτηματικό πλανάται πάνω από το πρώτο ‘δώρο’. Έχει σημασία σε μεγάλο βαθμό, επειδή η πρόοδος της ιταλικής οικονομικής μεταρρύθμισης θα είναι ένα μέτρο με το οποίο θα καταμετρηθούν οι προσπάθειες της ευρωζώνης το 2013 να βγει από το χρέος της και την κρίση του τραπεζικού τομέα.
Οι προοπτικές για το υπόλοιπο της μεταρρύθμισης εναπόκεινται στο αποτέλεσμα των εκλογών, που αναμένονται τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο, και εν μέρει στις ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρώπη και τις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν μια εικόνα σύμφωνα με την οποία η ιταλική πολιτική είναι απίθανο να παράσχει νέα ώθηση για μεταρρύθμιση.
Η παραδοσιακή και λαϊκή δεξιά, οι δυνάμεις του κ. Μπερλουσκόνι, η Λίγκα του Βορρά και ο Beppe Grillo,  συγκεντρώνουν το 40 τοις εκατό περίπου των ψήφων. Κανένα από αυτά τα τρία κόμματα δε συμφωνεί με τη λιτότητα και το μείγμα πολιτικής μεταρρύθμισης της τεχνοκρατικής κυβέρνησης του κ. Monti.
Στα αριστερά, το Δημοκρατικό Κόμμα με 33 έως 37 τοις εκατό, και η ριζοσπαστική αριστερά με 5 τοις εκατό, συγκεντρώνουν το άλλο 40 τοις εκατό. Περίπου το 10 τοις εκατό των ψηφοφόρων είναι αναποφάσιστοι.
Αυτό αφήνει μόνο το 10 τοις εκατό για τα κόμματα υπέρ των μεταρρυθμίσεων που είναι οι φυσικοί σύμμαχοι του κ. Monti. Αλήθεια, αν ο πρωθυπουργός ήταν να τους ενώσει σε μια επίσημη συμμαχία,η  πιθανή ψήφος του κέντρου θα μπορούσε να διπλασιαστεί έως 20 τοις εκατό. Αλλά το γεγονός παραμένει ότι οι κεντρώοι δε θα φτάσουν σε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία ούτε θα συγκεντρώσουν αρκετές ψήφους ώστε να ηγηθούν ενός κυβερνητικού συνασπισμού.
Το ιταλικό κέντρο είναι αδύναμο για πολλούς ιστορικούς λόγους. Μετά την εμπειρία του φασισμού, ένα χαμένο πόλεμο και ξένη κατοχή, οι πολιτικές γραμμές μάχης στη μετά-1945 Ιταλία συντάχθηκαν κυρίως μεταξύ του κομμουνισμού και την καθολική, συντηρητική Χριστιανική Δημοκρατία.
Η αριστερά και η δεξιά αναπτύξαν βαθιές κοινωνικές και πολιτιστικές ρίζες στην ιταλική ζωή που άφησαν λίγο χώρο για το κέντρο.
Σήμερα, δεν υπάρχει ομάδα που να αυτοπροσδιορίζεται ως κεντρώα και προ-Monti με ρίζες που να ταιριάζουν με εκείνες της μετα-κομμουνιστικής αριστεράς και της συντηρητικής δεξιάς.
Η Ένωση του Κέντρου, με επικεφαλής τον Pier Ferdinando Casini, γεννήθηκε από την κατάρρευση  της Χριστιανικής Δημοκρατίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το κόμμα Μέλλον και Ελευθερία υπό την ηγεσία του Τζιανφράνκο Φίνι, πρώην μετα-φασίστας που επαναπροσδιόρισε την εικόντα του με επιτυχία στην πολιτική, αλλά έχασε τους ψηφοφόρους του. Το κόμμα "Προς τη Τρίτη Δημοκρατία" ξεκίνησε τον περασμένο μήνα από τον Luca Cordero di Montezemolo, ένα λαμπρό επιχειρηματία, αλλά όχι και έμπειρο πολιτικό.
Όλα αυτά μειώνουν τις προοπτικές για την οικονομική μεταρρύθμιση. Ως αποτέλεσμα της αδυναμίας του κέντρου, οι εκλογές είναι πιο πιθανό να αναδείξουν μια κυβέρνηση συνασπισμού υπό την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος, με ένα συνοθύλευμα διαφορετικών ομάδων συμφερόντων, κάποιες λιγότερο διατεθειμένες να μεταρρυθμίσουν από άλλες.
Έξω από το κοινοβούλιο, οι τάξεις της αντι-μεταρρύθμισης όπως επαγγελματικές κάστες της Ιταλίας και τα συνδικάτα θα παραμείνουν ισχυρές.
Η ορμή των μεταρρυθμίσεων του κ. Monti έχει, σε κάθε περίπτωση, επιβραδυνθεί για τουλάχιστον πέντε μήνες. Η κυβέρνηση έφερε τα πάνω κάτω τον Ιούλιο για να περάσει μια μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας που τελικά ήταν κατώτερη των προσδοκιών. Από την πολυαναμενόμενη μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου - απαραίτητη για να αφαιρεθούν τα πολιτικά εμπόδια για την οικονομική αλλαγή – απλά δεν έγινε.
Ακόμη και αν έχει την θέληση, η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει με μεγάλη δεξιοτεχνία να εξισορροπήσει τις μεταρρυθμίσεις με μια προσπάθεια να αποκαταστήσει την οικονομική ανάπτυξη και τον έλεγχο του δημοσιονομικού ελλείμματος. Φαίνεται δύσκολο. Για έμπνευση, ωστόσο, υπάρχουν πάντα τα λόγια του Βιργίλιου, αρχαίου Ρωμαίου ποιητή: «η Τύχη ευνοεί τους τολμηρούς».

i-Reporter: Αβραμόπουλος σε Ερντογάν: «Απαιτούνται μετρημένα λόγια»

i-Reporter: Αβραμόπουλος σε Ερντογάν: «Απαιτούνται μετρημένα λόγια»

Βρετανία: Παραμένει στο νοσοκομείο η Μάργκαρετ Θάτσερ
Μετά από χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση όγκου.

Η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ νοσηλεύεται για τέταρτη, ημέρα μετά την χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε και «πάει καλά», δήλωσε ο Τιμ Μπελ, πρώην σύμβουλος της «Σιδηράς Κυρίας».
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι δεν γνωρίζει πότε θα πάρει εξιτήριο η 87χρονη πρώην πρωθυπουργός, είπε πάντως πως είναι «πολύ πιθανό να περάσει τα Χριστούγεννα στο νοσοκομείο».
Η Μάργκαρετ Θάτσερ εισήχθη την Πέμπτη σε νοσοκομείο και υποβλήθηκε στην αφαίρεση όγκου της ουροδόχου κύστης. Στο πλευρό της βρίσκεται η κόρη της Κάρολ.
Ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον της ευχήθηκε, μέσω του λογαριασμού του στο Twitter «γρήγορη ανάρρωση».
Πηγή: ΑΜΠΕ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Φονικό ψύχος στην ανατολική Ευρώπη - κόσμος

ΤΟ ΒΗΜΑ - Φονικό ψύχος στην ανατολική Ευρώπη - κόσμος

Victor Hugo

Gandhi

« Vous voulez la paix : créez l’amour. » Victor Hugo

" On ne peut pas plaire à tout le monde ni aimer tout le monde, mais on peut respecter tout le monde."

ΤΟ ΒΗΜΑ - ΔΝΤ: Κλείστε τα παράθυρα της φοροδιαφυγής - oικονομία

ΤΟ ΒΗΜΑ - ΔΝΤ: Κλείστε τα παράθυρα της φοροδιαφυγής - oικονομία

ΤΟ ΒΗΜΑ - Σαμαράς: Χριστουγεννιάτικες πρωτοβουλίες για ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού - πολιτική

ΤΟ ΒΗΜΑ - Σαμαράς: Χριστουγεννιάτικες πρωτοβουλίες για ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού - πολιτική

ΤΟ ΒΗΜΑ - «Νοιάζομαι - Μοιράζομαι»: Γέμισαν τέσσερις αποθήκες οι προσφορές - κοινωνία

ΤΟ ΒΗΜΑ - «Νοιάζομαι - Μοιράζομαι»: Γέμισαν τέσσερις αποθήκες οι προσφορές - κοινωνία

Petroceltic:Αίτηση για έρευνες στην Ελλάδα

Petroceltic:Αίτηση για έρευνες στην Ελλάδα

Γερμανία: Υπέρ της ευρωπαϊκής εποπτείας των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, τάσσεται ο Πρόεδρος του BDI

Υπέρ της ευρωπαϊκής εποπτείας για την επίβλεψη των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, κυρίως σχετικώς με το φορολογικό,τάχθηκε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) Χανς Πέτερ Κάιτελ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
«Το συνολικό πακέτο διάσωσης βασίζεται και στο ότι όντως το φορολογικό σύστημα θα λειτουργεί», δήλωσε ο κ. Κάιτελ και πρόσθεσε ότι «το θέμα δεν είναι μόνο εάν οι πλούσιοι Έλληνες θα ξαναφέρουν τα χρήματά τους στη χώρα, αλλά υπάρχει επίσης και το θέμα της ευρωπαϊκής εποπτείας, προκειμένου να μπει σε τάξη το φορολογικό σύστημα».
Ο απερχόμενος Πρόεδρος του BDI τόνισε ότι η Αθήνα πρέπει να ανεχτεί αυτή την περιορισμένη παρέμβαση προς το κοινό συμφέρον, διαφορετικά, όπως υποστήριξε, «η διάσωση δεν λειτουργεί».
Ανέφερε δε ότι η υποστήριξη των ευρωπαίων εταίρων θα πρέπει να διαμορφωθεί κατά τρόπο ώστε να μην έρθουν αμέσως άλλες υπό κρίση χώρες για να ζητήσουν παρόμοιες διευκολύνσεις. Γι’ αυτό και, όπως διευκρίνισε, θα πρέπει να υπάρξουν ξεκάθαροι και αυστηροί όροι στη λογική του, «αφού λαμβάνετε αυτή τη βοήθεια, θα πρέπει σε άλλα θέματα να κινηθείτε προς την κατεύθυνσή μας- όπως μέσω εποπτείας στη χώρα ή μέσω της διασφάλισης εγγυήσεων».
Ο κ.Κάιτελ πρότεινε ακόμη, «καθώς στην Ελλάδα δεν έχουν, στην παρούσα φάση, υπάρξει αξιοσημείωτα κέρδη από ιδιωτικοποιήσεις», μελλοντικά κέρδη να παραχωρηθούν, ήδη, από σήμερα στην ΕΕ και τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας υπηρεσίας ιδιωτικοποιήσεων, η οποία θα βοηθήσει την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων - κάτι που, κατά τον ίδιο, επιτρέπεται από το ευρωπαϊκό δίκαιο. Εξέφρασε, τέλος, την άποψη ότι θα πρέπει σε ευρωπαϊκό επίπεδο να κινηθεί η διαδικασία επεξεργασίας ευρωπαϊκού πτωχευτικού δικαίου.
ΠΗΓΗ:ΑΜΠΕ

Γερμανοί Βιομήχανοι: Yπέρ μιας ευρωπαϊκής εποπτείας για την Ελλάδα — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Γερμανοί Βιομήχανοι: Yπέρ μιας ευρωπαϊκής εποπτείας για την Ελλάδα — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

ΤΟ ΒΗΜΑ - Χριστουγεννιάτικη βόλτα στην Αθήνα έκανε ο Σαμαράς - πολιτική

ΤΟ ΒΗΜΑ - Χριστουγεννιάτικη βόλτα στην Αθήνα έκανε ο Σαμαράς - πολιτική

Επ. Ανταγωνισμού: Εγκρίνεται η εξαγορά της Εμπορικής από την Alpha — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Επ. Ανταγωνισμού: Εγκρίνεται η εξαγορά της Εμπορικής από την Alpha — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Το ΔΝΤ ζητά κατάσχεση λογαριασμών για όσους χρωστούν στο Δημόσιο - Οικονομία

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Το ΔΝΤ ζητά κατάσχεση λογαριασμών για όσους χρωστούν στο Δημόσιο - Οικονομία
OIKONOMIA

ΗΠΑ: Εξετάζει φιλόδοξη εμπορική συμφωνία με την Ε.Ε.

Εκτύπωση σελίδας
Αποθήκευση σελίδας
Αποστολή με e-mail
Προσθήκη στο αρχείο
Μέγεθος κειμένου
Την άμεση έναρξη συνομιλιών για μια υπερατλαντική εμπορική συμφωνία με την Ευρώπη σχεδιάζουν οι ΗΠΑ, αναφέρει δημοσίευμα της Wall Street Journal. Στόχος είναι το άνοιγμα των προστατευόμενων γεωργικών αγορών της Ευρώπης, η εξάλειψη των δασμών και ο περιορισμός των κανονισμών που εμποδίζουν τις εμπορικές και διασυνοριακές επενδύσεις.

Σύμφωνα με το πρακτορείο, μια τέτοια συμφωνία μεταξύ των ΗΠΑ και της Ε.Ε. εάν ευδοκιμούσε θα αποτελούσε μια από τις πιο περίπλοκες και φιλόδοξες συμφωνίες που έχουν επιχειρηθεί ποτέ, καθώς θα καλύπτει την οικονομική σχέση των δύο ισχυρότερων παγκόσμιων αγορών, που αποτιμάται κοντά στα 700 δις. ευρώ εμπορίου αγαθών και υπηρεσιών ετησίως.

Σύμφωνα με όσα μεταδίδει το πρακτορείο, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι βλέπουν πολύ θετικά αυτή τη συμφωνία και βιάζονται να ξεκινήσουν τις συνομιλίες, καθώς θεωρούν πως το πακέτο αυτό θα αποτελέσει σημαντική και αναγκαία πηγή ανάπτυξης για τις ευρωπαϊκά κράτη, ιδιαίτερα εκείνα που ήδη φλερτάρουν με νέα ύφεση.

Οι αμερικανοί αξιωματούχοι, επισημαίνεται στο ίδιο δημοσίευμα, είναι πλέον πιο ανοιχτοί στην ιδέα από ότι πριν από λίγα χρόνια, αν και δε δείχνουν τον ίδιο ενθουσιασμό με τους Ευρωπαίους. Βλέπουν την εμπορική συμφωνία ως έναν τρόπο να ανοίξουν άμεσα τις αγροτικές αγορές της Ευρώπης και πιθανώς να χαλαρώσουν τους περιορισμούς στις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες που κατέκριναν οι ΗΠΑ.

Αμερικανοί αξιωματούχοι αναφέρουν πως μέχρι στιγμής δεν έχει ληφθεί κάποια πολιτική απόφαση στη Ουάσιγκτον για έναρξη των διαπραγματεύσεων. Όπως αναφέρουν οι ίδιοι στην WSJ, ο Barack Obama είναι υπέρμαχος της ιδέας, με προϋπόθεση ωστόσο να είναι «ολοκληρωμένη», να ανοίγει τις ευρωπαϊκές αγορές στις εξαγωγικές εταιρείες των ΗΠΑ και να ολοκληρωθεί σύντομα. 



Πηγή:www.capital.gr

ΗΠΑ: Μελετούν έναρξη εμπορικών συνομιλιών με ΕΕ

ΗΠΑ: Μελετούν έναρξη εμπορικών συνομιλιών με ΕΕ

Spiegel:Λιτότητα και για Γερμανία θέλει ο Σόιμπλε

Spiegel:Λιτότητα και για Γερμανία θέλει ο Σόιμπλε

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Μέτρα λιτότητας - σοκ και για τη Γερμανία! - Κόσμος

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Μέτρα λιτότητας - σοκ και για τη Γερμανία! - Κόσμος

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Συστάσεις από ΔΝΤ και ΕΕ για να μην υπάγονται σε ΦΠΑ οι μικρομεσαίοι - Οικονομία

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Συστάσεις από ΔΝΤ και ΕΕ για να μην υπάγονται σε ΦΠΑ οι μικρομεσαίοι - Οικονομία

Εφιαλτες Μπερλουσκονι


Μεγαλύτερα ΓράμματαΜικρότερα ΓράμματαΕκτυπώστε το Αρθροmail to

Ατζέντα μεταρρυθμίσεων για Ιταλία και Ευρώπη παρουσίασε ο Μάριο Μόντι, λίγες μόνο ώρες μετά την ανακοίνωση της απόφασής του να μην είναι υποψήφιος στις πρόωρες εκλογές που θα γίνουν στις 24 και 25 Φεβρουαρίου.
Δηλώνοντας παρών στις πολιτικές εξελίξεις και έτοιμος να αναλάβει εκ νέου το αξίωμά του, αν οι πολιτικές δυνάμεις στηρίξουν το έργο του, ο Μόντι κάλεσε τα κόμματα να στηρίξουν την ατζέντα του, εμφανίστηκε υπερκομματικός και έτοιμος να εργαστεί για το καλό της χώρας του. "Η ατζέντα μας δεν απευθύνεται στο κέντρο, δεν απευθύνεται στη δεξιά ή στην αριστερά. Είναι μια ατζέντα που απευθύνεται σε όλους", σημείωσε ο απερχόμενος πρωθυπουργός, ενώ συγχρόνως έδωσε απάντηση στον Μπερλουσκόνι που τον κατηγόρησε ότι ακουλουθεί τις επιταγές της Μέρκελ. "Εμείς δίνουμε μεγαλύτερο βάρος από την κυρία Μέρκελ στην πολιτική για την ανάπτυξη και δίνουμε μεγαλύτερη βαρύτητα από την κυρία Μέρκελ στην πολιτική εσωτερικής απελευθέρωσης στον τομέα των επιχειρήσεων, για παράδειγμα", υπογράμμισε.
Παράλληλα, η πρώτη αντίδραση στο Μάριο Μόντι που κάλεσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να συνεργαστούν ήρθε από τον Μπερλουσκόνι. "Προβλέπω ότι είναι απολύτως αδύνατο να υπάρξει συνεργασία, μετά από την σημερινή τοποθέτηση του Μόντι". Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην κρατική τηλεόραση, ο Καβαλιέρε περιέγραψε με ειρωνεία το όνειρο που είδε την προηγούμενη ημέρα, μιλώντας για εφιάλτη. "Ξύπνησα κλαίγοντας. Ονειρεύτηκα μια κυβέρνηση με τον Μόντι να είναι ακόμα Πρωθυπουργός", είπε ο Μπερλουσκόνι, χάνοντας αρκετές φορές την ψυχραιμία του απειλώντας να αποχωρήσει από το στούντιο. "Θα φύγω", προειδοποίησε αρκετές φορές, ενώ μετά από παράκληση του παρουσιαστή δήλωσε: "Κάθομαι, για τελευταία φορά.Την επόμενη φορά θα σηκωθώ και θα φύγω"
Πάντως, πιο ψύχραιμη ήταν η αντίδραση των άλλων κομμάτων στην ατζέντα Μόντι, με τους κεντρώους να εμφανίζονται θετικοί και τον ηγέτη της κεντροαριστεράς, που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, να κρατάει αποστάσεις τονίζοντας ότι τον τελευταίο λόγο έχουν οι Ιταλοί στις κάλπες.

Νέα Υόρκη: Πυροβόλησαν πυροσβέστες που πήγαν να σβήσουν φωτιά — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Νέα Υόρκη: Πυροβόλησαν πυροσβέστες που πήγαν να σβήσουν φωτιά — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Αλληλεγγύη για την Ελλάδα ζητά ο Σρέντερ

http://www.skai.gr/news/politics/article/220238/allileggui-gia-tin-ellada-zita-o-sreder/

Egypte : la Constitution voulue par les islamistes adoptée, l'opposition va faire appel | Crif - Conseil Représentatif des Institutions Juives de France

Egypte : la Constitution voulue par les islamistes adoptée, l'opposition va faire appel | Crif - Conseil Représentatif des Institutions Juives de France

Le sénateur Kerry remplace Hillary Clinton au poste de secrétaire d’État américain | Crif - Conseil Représentatif des Institutions Juives de France

Le sénateur Kerry remplace Hillary Clinton au poste de secrétaire d’État américain | Crif - Conseil Représentatif des Institutions Juives de France

Pourquoi Arnault, Depardieu, Afflelou et consorts font bien de quitter la France - AgoraVox le média citoyen

Pourquoi Arnault, Depardieu, Afflelou et consorts font bien de quitter la France - AgoraVox le média citoyen

L'union civile pour tous - AgoraVox le média citoyen

L'union civile pour tous - AgoraVox le média citoyen

Depardieu soutenu par « les élites et les privilégiés » ! - AgoraVox le média citoyen

Depardieu soutenu par « les élites et les privilégiés » ! - AgoraVox le média citoyen

Depardieu soutenu par « les élites et les privilégiés » ! - AgoraVox le média citoyen

Depardieu soutenu par « les élites et les privilégiés » ! - AgoraVox le média citoyen

CRISE DE LA DETTE :L’Europe, survivante de l’année

21 décembre 2012
EL PAÍS MADRID
Angela Merkel guidant les Européens vers le salut.
Angela Merkel guidant les Européens vers le salut.
2012 s’annonçait extrêmement périlleuse pour la zone euro et l’ensemble de l’UE. Le pire n’est pas arrivé, notamment parce qu’Angela Merkel a lâché du lest, ce qui a permis à Mario Draghi, le président de la BCE, d’intervenir. En 2013, les Européens devront rester vigilants.
“Peu importe le calendrier maya : c’est à Berlin que les prophéties de Cassandre se réaliseront ou seront démenties”. Ainsi concluais-je mon dernier article de 2011. Cela ressemblait à un pronostic, mais ce n'en était pas un, car il ouvrait sur deux fins complètement opposées. En outre, je n'y révélais rien que nous ne sachions pas : depuis longtemps nous étions conscients que tous les chemins menaient à Berlin — après une étape à Francfort, siège de la Banque centrale européenne (BCE).
Si je me cite, c'est surtout pour rappeler à quel point nous avons été proches de l'abîme, ce qui devrait nous aider à comprendre où nous en sommes aujourd'hui. Tout au long de 2011, une mixture mortelle d'hésitations, de préjugés, de myopie, d'absence de leadership, de divisions entre pays et d'exaspérante lenteur institutionnelle, ont transformé une crise économique en une crise existentielle qui a mis en jeu la survie de l'euro. In extremis, la Banque centrale européenne a inondé le marché de liquidités, atténuant les problèmes sans les régler.
Certes, la chancelière Angela Merkel, consciente de la gravité de la crise, avait reconnu publiquement en novembre 2011 que “si l'euro échoue, l'Europe échoue". Toutefois, son action a été loin de convaincre qui que ce soit de sa détermination à pousser ce discours jusqu'à ses dernières conséquences. Ce qui explique qu'au cours du premier semestre, certains opérateurs financiers aient cessé de spéculer sur la survie de l'euro pour tabler sur son effondrement.

Un homme intelligent et une femme surprise

Quand il est apparu que les marchés financiers commençaient à libeller en monnaies nationales les dettes contractées en euros, préfigurant ainsi le jour d'après l'effondrement de la monnaie européenne, la Banque centrale a estimé que la ligne rouge avait été franchie. Quant au gouvernement allemand, il avait enfin l'argument dont il avait besoin pour vaincre la résistance de ceux qui en Allemagne pensaient toujours que l'Espagne et l'Italie devraient s'en sortir seules ou quitter la zone euro. Au mois de juin, Mario Draghi a déclaré en substance qu'il “fera tout ce qu’il faut. Et croyez-moi, ce sera suffisant”, embrayant en septembre sur un programme de rachat de dettes qui allait confirmer cette déclaration.
Autant dire qu'il a bien mérité son titre d'homme de l'année [du Financial Times]. A partir de ce moment-là, n'importe quel opérateur financier qui aurait décidé de spéculer sur l'effondrement de l'euro savait qu'un tel pari était perdu d'avance. Mais comme on dit parfois, derrière un homme intelligent se cache souvent une femme (en retrait ou surprise ?).
Angela Merkel, après avoir traîné les pieds pendant des mois et avoir même alimenté le scepticisme dans son propre pays par ses déclarations malheureuses sur le sud de l'Europe, a décidé d'affronter la Bundesbank, qui a voté contre ces mesures, et d'ignorer l'aile la plus dure de son parti, rétive à tout type de compromis en ce qui concerne les dettes publique ou privées (bancaires). Dès lors, elle a avalisé le sauvetage bancaire de l'Espagne etl'intervention de la BCE pour soulager la pression sur les primes de risque espagnoles et italiennes, puis elle a accepté de commencer à parler d'union bancaire. Résultat, entre juin et septembre 2012, l'euro a été sauvé. C'est la bonne nouvelle de l'année.

Mesquineries nationales

La mauvaise nouvelle est que, même si l'euro a été sauvé, et avec lui les pays de la zone — l'éventuelle sortie de la Grèce, après des mois de spéculations, n'est pas du tout à l'ordre du jour — l'avenir reste extrêmement compliqué. Comme le prouve ce qui s'est produit avec les projets d'union bancaire, revus à la baisse, retardés, tronqués au fil des sommets successifs, une fois la grande incertitude levée, la politique européenne a repris son cours normal. L'exaspération renaît, attisée par les lenteurs, la myopie, le manque de courage politique.
En effet, si désormais nous savons tous ce qu'il faut faire, il s'avère difficile d'expliquer pourquoi cela n'est pas fait. Et entre-temps, l'Angela Merkel qui pendant quelques jours a été une vraie leader revient aux mesquineries que lui impose le calendrier national, dominé par les élections [de septembre prochain]. Comme si elle nous rappelait que les papillons passent le plus clair de leur temps dans une chrysalide laide, anodine, et qu'ils ne nous charment que brièvement par leur vol et leurs couleurs.
2013 sera un année de transition : d'une part, nous aurons l'impression d'avoir échappé à l'abîme, comme en témoigne la diminution de la prime de risque et la décision du gouvernement [espagnol] de ne pas demander le sauvetage financier, d'autre part, il est impossible de nier que les politiques d'ajustement restent inopérantes et qu'il n'y aura pas de relance extérieure qui nous permette de croître et de créer des emplois. Nous sommes encore vivants, mais dans le désert et avec très peu d'eau.

Culture et idées Médias et multimédia

LA PRESSE EN EUROPE (1/5) :El País, victime de sa folie des grandeurs

24 décembre 2012
MEDIAPART PARIS
C’était la success story de la transition démocratique et la référence du journalisme espagnol. Le quotidien de centre-gauche subit aujourd’hui des pertes colossales et sa ligne éditoriale s’en trouve affectée. Une crise que ses dirigeants ont accentué sans en assumer les conséquences. Extraits.
Lorsque Juan Luis Cebrián, le tout-puissant patron d'El País, a annoncé à ses salariés, en octobre, les grandes lignes du plan social qui les attendait, il s'est justifié avec un argument massue : le journal, premier quotidien d'Espagne, ne peut plus ”continuer à vivre aussi bien”. Trop de journalistes, trop bien payés. Le raisonnement rappelle celui de Mariano Rajoy, le chef du gouvernement (droite), qui, à chaque nouveau plan d'austérité, explique aux Espagnols, l'air contrit, que le pays ne peut plus continuer à “vivre au-dessus de ses moyens”.
El País, concentré à lui tout seul du marasme espagnol ? La crise que traverse le fleuron de la presse hispanophone, propriété du groupe de médias Prisa, présente bien des traits communs avec l'effondrement du pays. Un endettement record, à cause d'investissements pharaoniques, des acteurs du monde financier aux manettes, peu soucieux des intérêts propres à la presse, des patrons rémunérés à coups de millions d'euros, des licenciements express qui risquent de s'avérer contre-productifs… “C'est une métaphore de ce que vit l'Espagne aujourd'hui”, commente Miguel Mora, correspondant du journal à Paris.

Violentes secousses

Quelque 129 journalistes, sur un total de 466 salariés, viennent d'être remerciés. Près d'un tiers des effectifs. Parmi eux figurent de grands noms du journal. Quatre éditions locales du journal (dont celles de Valence et d'Andalousie) devraient être fermées, tandis que les journalistes qui ont échappé au plan de départ vont, eux, voir leur salaire baisser de 15 %.
L'annonce de l'Ere (acronyme espagnol pour évoquer un plan social) a provoqué de violentes secousses en interne. Pendant trois jours de novembre, la quasi-totalité des salariés a fait grève, et le journal, qui reste le seul quotidien de centre gauche à tirage national en Espagne, s'est contenté de republier des dépêches d'agence. Le bras de fer entre d'un côté Cebrián et de l'autre le comité de journalistes qui s'est formé n'est pas terminé.
En Espagne, la crise n'épargne pas l'information. Près de 8 000 journalistes ont été licenciés depuis novembre 2008, selon les chiffres d'un syndicat professionnel (FAPE). Sur la même période, 67 médias, revues comprises, ont fermé. Le paysage de la presse quotidienne est sinistré : Publico, titre papier lancé en 2008, alternative de gauche à El País, a jeté l'éponge début 2012, tandis que trois des quatre gratuits à tirage national ont aussi abandonné. De son côté, El País fait état d'un effondrement, à hauteur de 60 %, de ses revenus tirés de la publicité depuis 2007.

Mauvaise gestion

Pourtant, quelque chose cloche dans cette analyse. A y regarder de près, El País constituait plutôt une exception dans le secteur de la presse. Depuis sa création en 1976, le titre a toujours été bénéficiaire. Il a dégagé 12 millions d'euros de bénéfices en 2011 – plus de 800 millions en dix ans, jusqu'à l'an dernier. Même au premier semestre de l'année 2012, pourtant l'une des périodes les plus rudes de l'histoire récente de l'Espagne, le journal est resté dans le vert – un petit miracle, au regard de la santé de ses concurrents.
La direction laisse entendre qu'El País aurait enregistré ses premières pertes en ce mois d'août 2012. Mais cette alerte justifie-t-elle, à elle seule, de se défaire d'un tiers des effectifs du journal ?
”La chute d'El País n'est pas une catastrophe naturelle, mais l'exemple parfait d'une mauvaise gestion, qui peut ruiner jusqu'à l'institution journalistique la plus solide qui ait jamais existé en Espagne. Internet et le soi-disant changement de paradigme ne sont que des acteurs très secondaires de ce drame”, écrit Pere Rusiñol, ancien enquêteur vedette d'El País, parti en 2008.

Folie des grandeurs

Les ennuis, pour Prisa, commencent en 2007. Alors que la crise s'apprête à éclater, le groupe est pris par la folie des grandeurs. Il lance une OPA sur un réseau de télévision payante, Sogecable (qu'il détenait déjà en partie). La dette de l'entreprise s'envole, au plus mauvais moment, juste avant l'effondrement de la bulle espagnole. À partir de 2008, alors que l'Espagne patauge, Prisa n'aura plus qu'une idée en tête, fil rouge d'une stratégie pour le moins rudimentaire : se défaire de cette dette colossale de 4,6 milliards d'euros.
L'un des actes clés de la crise actuelle se déroule en novembre 2010. Nom de code : “opération Liberty”. Cet automne-là, Prisa décide d'ouvrir son capital à des nouveaux actionnaires, pour éponger une partie des dettes. S'engouffre alors par la porte principale le fonds américain Liberty Acquisition Holdings, détenu par une poignée d'investisseurs, dont un duo bien connu des financiers de Wall Street : Martin Franklin et, surtout, Nicolas Berggruen. Ils apportent 650 millions d'euros d'argent frais.
La famille historique d'El País, les Polanco, détenait jusqu'alors 70 % du capital de Prisa. Elle en perd la moitié, au terme d'une offre très avantageuse pour Liberty, qui valorise Prisa à ses plus bas niveaux historiques. ”Ce jour-là, Prisa a changé pour toujours : elle était jusqu'alors l'entreprise de la famille Polanco, elle a commencé à se faire dévorer par les requins”, écrit le journaliste Pere Rusiñol, qui vient de publier une redoutable enquête sur le groupe Prisa dans la revue [satirique] Mongolia.
Deux ans après l'opération Liberty, que s'est-il passé ? Le bilan de Prisa s'est détérioré, en partie à cause de la crise. L'action du groupe a dévissé de 89 %. Le poids de la famille Polanco s'est encore dilué. Quant à la dette, elle reste gigantesque – autour de 3,5 milliards d'euros. En janvier 2011, Prisa a annoncé la suppression de 18 % de ses effectifs dans ses activités en Espagne, au Portugal et en Amérique latine.
Mais Nicolas Berggruen et Martin Franklin ont eux réalisé une très belle opération. Dans leur contrat, ils s'étaient assuré un retour de 7,5 % sur leur participation dans le groupe, au cours des trois premières années suivant leur entrée au capital, quels que soient les résultats de Prisa...

Rémunérations mirobolantes

L'autre grand gagnant de cette recapitalisation n'est autre que Juan Luis Cebrián, l'emblématique “conseiller délégué” du groupe Prisa. L'académicien, 68 ans, s'est assuré des rémunérations mirobolantes au plus dur de la crise. En 2011, Prisa accusait une perte de 450 millions d'euros, et son PDG engrangeait au même moment un chèque compris entre 11 et 13 millions d'euros.
L'extravagante rémunération de Cebrián est devenue le symbole d'un “deux poids deux mesures” au sein du quotidien le plus respecté d'Espagne. Les syndicats de journalistes se sont rendu compte assez vite de l'absurdité de la situation : la somme qu'a empochée leur patron en 2011 correspond à peu près aux économies de masse salariale que prévoit de faire El País sur un exercice plein, en licenciant 129 journalistes… Comparaison désastreuse.
Mais la saga El País ne s'arrête pas là. A l'été dernier, toujours pour réduire son endettement carabiné, la direction de Prisa enclenche une nouvelle manœuvre. Elle propose à certains de ses créditeurs, non pas du cash, parce qu'elle n'en a plus, mais la conversion de titres de dette en part du capital. Très concrètement : les poids lourds de la banque espagnole, Santander et Caixabank (mais aussi HSBC), grimpent au capital de Prisa.
D'un coup, le conseil d'administration du grand journal progressiste espagnol s'est transformé en une assemblée d'ex ou d'actuels conseillers de banques réputées.
Certains journalistes dénoncent l'apparition, de plus en plus fréquente à leurs yeux, d'articles relayant les points de vue des deux banquiers emblématiques de l'Espagne, Emilio Botin (l'une des bêtes noires du mouvement indigné, à la tête de Santander) et Isidro Fainé (un ultra-conservateur aux manettes de la Caixabank), depuis qu'ils sont devenus tous deux actionnaires de Prisa. Le premier a par exemple eu le droit à une pleine page, le 14 novembre dernier, pour rendre compte d'un énième discours sur la gestion de crise de la zone euro...

Eaux troubles

Une histoire espagnole, rien que cela ? Pas tout à fait. Dans les eaux troubles de Prisa naviguent plusieurs Français, apparemment très à l'aise. C'est le cas d'Emmanuel Roman, homme fort du hedge fund britannique Man Group. Ou encore d'Alain Minc, conseiller multicartes et proche de Nicolas Sarkozy.
Comme d'autres conseillers de Prisa, Alain Minc a reçu, le 22 octobre dernier, quelques jours après l'annonce du plan de licenciements à El País, un joli bonus : un paquet d'actions Prisa (19 392 titres) pour services rendus. Dommage pour lui, le cours de l'action reste très bas – aux alentours de 0,4 euro ces temps-ci –, ce qui valorise cet « extra » à environ 7 700 euros, à peine. Une bagatelle.