Πέμπτη 17 Μαΐου 2012
FIMOTRO: ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΨΗΦΟΥ
FIMOTRO: ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ Η ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΨΗΦΟΥ: Aυτή είναι η εικόνα της εκτίμησης ψήφου με αναγωγή των αναποφάσιστων ψηφοφόρων στην μέτρηση της MARC . Το ερώτημα είναι τα ποσοστά που θα....
Νέα δημοσκόπηση: ΝΔ 26,1%, ΣΥΡΙΖΑ 23,7%, ΠΑΣΟΚ 14,9% Δεύτερος ο ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 23,7% στην εκτίμηση ψήφου και τρίτο το ΠΑΣΟΚ στο 14,9%, σύμφωνα με δημοσκόπηση της εταιρείας Marc που έγινε για λογαριασμό του Alpha. "Η" Online 17/5 18:59
Ρεύμα ψηφοφόρων προς τη Νέα Δημοκρατία αποκαλύπτει νέα δημοσκόπηση της εταιρειας Marc που έγινε για λογαριασμό του Alpha.
Η δημοσκόπηση ανατρέπει τα μέχρι σήμερα δεδομένα που προέκυπταν από τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις, σύμφωνα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά από ΝΔ και –κυρίως- ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με την έρευνα της Marc η Νέα Δημοκρατία έρχεται πρώτο κόμμα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθεί δεύτερο και το ΠΑΣΟΚ τρίτο.
Ειδικότερα, στην πρόθεση ψήφου, η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστό 23,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ 21% και το ΠΑΣΟΚ με 13,2%.
Ακολουθούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με ποσοστό 7,2%, η Δημοκρατική Αριστερά 5,6%, το ΚΚΕ 5,1% και η Χρυσή Αυγή 4,3%.
Με αναγωγή της πρόθεσης ψήφου σε εκτίμηση ψήφου η ΝΔ εμφανίζεται να συγκεντρώνει 26,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ 23,7% και το ΠΑΣΟΚ 14,9%.
Ειδικότερα, τα ποσοστά των κομμάτων στην εκτίμηση ψήφου έχουν ως εξής:
Νέα Δημοκρατία 26,1%
ΣΥΡΙΖΑ 23,7%
ΠΑΣΟΚ 14,9%
Ανεξ. Έλληνες 8,1%
Δημ. Αριστερά 6,3%
ΚΚΕ 5,8%
Χρυσή Αυγή 4,8%
Δημιουργία Ξανά 2,0%
Οικ. Πράσινοι 1,8%
Δημ. Συμμαχία 1,6%
ΛΑΟΣ 1,5%
ΔΡΑΣΗ 1,1%
Λοιπά 2,1%
Η δημοσκόπηση ανατρέπει τα μέχρι σήμερα δεδομένα που προέκυπταν από τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις, σύμφωνα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά από ΝΔ και –κυρίως- ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με την έρευνα της Marc η Νέα Δημοκρατία έρχεται πρώτο κόμμα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθεί δεύτερο και το ΠΑΣΟΚ τρίτο.
Ειδικότερα, στην πρόθεση ψήφου, η ΝΔ συγκεντρώνει ποσοστό 23,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ 21% και το ΠΑΣΟΚ με 13,2%.
Ακολουθούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με ποσοστό 7,2%, η Δημοκρατική Αριστερά 5,6%, το ΚΚΕ 5,1% και η Χρυσή Αυγή 4,3%.
Με αναγωγή της πρόθεσης ψήφου σε εκτίμηση ψήφου η ΝΔ εμφανίζεται να συγκεντρώνει 26,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ 23,7% και το ΠΑΣΟΚ 14,9%.
Ειδικότερα, τα ποσοστά των κομμάτων στην εκτίμηση ψήφου έχουν ως εξής:
Νέα Δημοκρατία 26,1%
ΣΥΡΙΖΑ 23,7%
ΠΑΣΟΚ 14,9%
Ανεξ. Έλληνες 8,1%
Δημ. Αριστερά 6,3%
ΚΚΕ 5,8%
Χρυσή Αυγή 4,8%
Δημιουργία Ξανά 2,0%
Οικ. Πράσινοι 1,8%
Δημ. Συμμαχία 1,6%
ΛΑΟΣ 1,5%
ΔΡΑΣΗ 1,1%
Λοιπά 2,1%
Moscovici, un spécialiste de l'Europe à la tête de Bercy Mots clés : Economie, Pierre Moscovici
Par Anne Rovan
Mis à jour le 17/05/2012 à 10:53 | publié le 16/05/2012 à 20:56 Réactions (21)
Pierre Moscovici a été ministre délégué aux Affaires européennes dans le gouvernement de Lionel Jospin.
Recommander
Il rêvait du Quai d'Orsay mais hérite finalement du ministère de l'Économie, des Finances et du Commerce extérieur.
En 2008, il caressait l'espoir de devenir premier secrétaire du PS. Mais il s'était finalement rangé derrière la candidature de Bertrand Delanoë. En 2011, il pensait pouvoir être candidat à la primaire socialiste. Puis il a jeté l'éponge, choisissant de soutenir Dominique Strauss-Kahn, se ralliant ensuite à François Hollande non sans avoir obtenu la fonction de directeur de campagne. Pierre Moscovici, 54 ans, a appris à renoncer. Le voilà récompensé. Il revient en force au gouvernement puisqu'on lui confie le ministère de l'Économie, des Finances et du Commerce extérieur. Certes, il n'obtient pas le Quai d'Orsay, dont il rêvait, Laurent Fabius lui ayant été préféré. Mais il hérite d'un portefeuille à la mesure de ses ambitions. Et fait même au passage quelques déçus, Michel Sapin en tête. «Mosco», le socialiste consensuel, social-démocrate, est désormais un des poids lourds de l'équipe Ayrault, numéro cinq dans l'ordre protocolaire.
C'est lui qui sera aux avant-postes sur la crise de la dette. Il ne manque pas d'atouts puisqu'il connaît parfaitement les rouages européens. Il fut, cinq ans durant, de 1997 à 2002, ministre délégué aux Affaires européennes dans le gouvernement Jospin. À l'époque, l'ascension express de ce proche du premier ministre d'alors, qui venait d'être élu député du Doubs pour la première fois, avait été critiquée. Mais il saura faire ses preuves. Ex-député européen, diplômé de Sciences Po et de l'ENA, il préparera sans couac la présidence française de l'Union européenne, négociant le traité de Nice et le Traité constitutionnel européen. Durant cette période de cohabitation, il réussira, en outre, à trouver sa place face à Jacques Chirac. En fait, le président de la République et le ministre socialiste des Affaires européennes se sont bien entendus durant ces cinq années: Chirac prenant le jeune ministre sans expérience sous son aile, allant même jusqu'à le réconforter quand celui-ci doutait. Une entente dont Lionel Jospin s'agaçait.
Après l'échec de la gauche en 2002, Moscovici est battu aux législatives dans le Doubs. Un an plus tôt, il avait déjà échoué aux municipales à Montbéliard. Sans siège de député, sans mairie, il tente sa chance aux européennes de 2004 et retrouve son siège de député à Strasbourg. En 2007, il est à nouveau candidat aux législatives dans le Doubs. Cette fois, il gagne.
Pierre Moscovici, tenté par la Ligue communiste révolutionnaire quand il était jeune, a rejoint le PS en 1984. Il fut proche de Michel Rocard, de Lionel Jospin puis de Dominique Strauss-Kahn, son ancien professeur à l'ENA. Il est le fils du psychologue social Serge Moscovici, qui fut un membre du Parti communiste roumain avant de fuir son pays en 1947. Pierre Moscovici a été le premier socialiste à critiquer ouvertement François Mitterrand et ses liens avec René Bousquet. «Ce qui me choque, avait-il dit, c'est qu'il ait pu frayer avec quelqu'un qui a été un outil de l'antisémitisme d'État et un complice de la solution finale du Reich.»
Mis à jour le 17/05/2012 à 10:53 | publié le 16/05/2012 à 20:56 Réactions (21)
Pierre Moscovici a été ministre délégué aux Affaires européennes dans le gouvernement de Lionel Jospin.
Recommander
Il rêvait du Quai d'Orsay mais hérite finalement du ministère de l'Économie, des Finances et du Commerce extérieur.
En 2008, il caressait l'espoir de devenir premier secrétaire du PS. Mais il s'était finalement rangé derrière la candidature de Bertrand Delanoë. En 2011, il pensait pouvoir être candidat à la primaire socialiste. Puis il a jeté l'éponge, choisissant de soutenir Dominique Strauss-Kahn, se ralliant ensuite à François Hollande non sans avoir obtenu la fonction de directeur de campagne. Pierre Moscovici, 54 ans, a appris à renoncer. Le voilà récompensé. Il revient en force au gouvernement puisqu'on lui confie le ministère de l'Économie, des Finances et du Commerce extérieur. Certes, il n'obtient pas le Quai d'Orsay, dont il rêvait, Laurent Fabius lui ayant été préféré. Mais il hérite d'un portefeuille à la mesure de ses ambitions. Et fait même au passage quelques déçus, Michel Sapin en tête. «Mosco», le socialiste consensuel, social-démocrate, est désormais un des poids lourds de l'équipe Ayrault, numéro cinq dans l'ordre protocolaire.
C'est lui qui sera aux avant-postes sur la crise de la dette. Il ne manque pas d'atouts puisqu'il connaît parfaitement les rouages européens. Il fut, cinq ans durant, de 1997 à 2002, ministre délégué aux Affaires européennes dans le gouvernement Jospin. À l'époque, l'ascension express de ce proche du premier ministre d'alors, qui venait d'être élu député du Doubs pour la première fois, avait été critiquée. Mais il saura faire ses preuves. Ex-député européen, diplômé de Sciences Po et de l'ENA, il préparera sans couac la présidence française de l'Union européenne, négociant le traité de Nice et le Traité constitutionnel européen. Durant cette période de cohabitation, il réussira, en outre, à trouver sa place face à Jacques Chirac. En fait, le président de la République et le ministre socialiste des Affaires européennes se sont bien entendus durant ces cinq années: Chirac prenant le jeune ministre sans expérience sous son aile, allant même jusqu'à le réconforter quand celui-ci doutait. Une entente dont Lionel Jospin s'agaçait.
Après l'échec de la gauche en 2002, Moscovici est battu aux législatives dans le Doubs. Un an plus tôt, il avait déjà échoué aux municipales à Montbéliard. Sans siège de député, sans mairie, il tente sa chance aux européennes de 2004 et retrouve son siège de député à Strasbourg. En 2007, il est à nouveau candidat aux législatives dans le Doubs. Cette fois, il gagne.
Pierre Moscovici, tenté par la Ligue communiste révolutionnaire quand il était jeune, a rejoint le PS en 1984. Il fut proche de Michel Rocard, de Lionel Jospin puis de Dominique Strauss-Kahn, son ancien professeur à l'ENA. Il est le fils du psychologue social Serge Moscovici, qui fut un membre du Parti communiste roumain avant de fuir son pays en 1947. Pierre Moscovici a été le premier socialiste à critiquer ouvertement François Mitterrand et ses liens avec René Bousquet. «Ce qui me choque, avait-il dit, c'est qu'il ait pu frayer avec quelqu'un qui a été un outil de l'antisémitisme d'État et un complice de la solution finale du Reich.»
Euros: le premier domino tombe Mercredi 16 Mai 2012 à 18:00 | Lu 3767 fois I 7 commentaire(s)
LAURENT PINSOLLE - BLOGUEUR ASSOCIÉ
Porte-parole du parti Debout la république dirigé par Nicolas Dupont-Aignan, ancien président... En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Selon notre blogueur associé Laurent Pinsolle, les nouvelles élections législatives grecques seront «l’acte de décès de la monnaie unique en cas de victoire de Syriza». Mais sortie de la Grèce ne signifie pas forcément mort de l'euro pour tout le monde.
(VARIO BAUMGARTEN/VARIO IMAGES/SIPA)
Après d’innombrables péripéties, les élections en Grèce ont débouché sur une impasse. Il a été impossible de nommer un gouvernement, malgré les initiatives répétées du président de la République. Cet échec représente l’acte de décès de la monnaie unique, comme l’a écrit Paul Krugman.
LE SCÉNARIO À VENIR
Les événements à venir semblent déjà écrits. Le nouveau vote devrait donner le pouvoir à Syriza, le parti de la gauche radicale, équivalent du Front de gauche. Si ce parti, qui avait créé la surprise le 6 mai en arrachant la seconde place au Pasok, arrive en première position, alors une grosse majorité du parlement sera alors hostile aux plans européens, ouvrant la voie à une majorité alternative, et non à une mise entre parenthèses de la démocratie, comme l’évoque Georges Ugeux.
Alexis Tsipras devrait alors former un gouvernement avec le DIMAR. Il pourrait avoir besoin du KKE communiste (ce que ce dernier exclut pour l’instant) soit de l’ANEL, le parti de droite issu de Nouvelle démocratie, mais hostile aux saignées de la troïka. Des négociations très tendues commenceront alors avec le FMI, la Commission et la BCE puisque le Syriza refuse de baisser les salaires des fonctionnaires et propose même d’en recruter cent mille de plus !
Il est totalement illusoire d’imaginer que les négociations pourront aboutir. Du coup, la troïka devrait refuser de verser les nouvelles tranches d’aide au pays, mettant la Grèce en défaut. Et malgré sa volonté de rester dans la monnaie unique, le nouveau gouvernement devra instaurer un contrôle des changes strict (s’il ne l’a pas fait avant), revenir à la drachme et prendre le contrôle de sa banque centrale pour trouver le moyen de financer son économie. Une forte dévaluation suivra.
LE PREMIER DOMINO TOMBE
Du même auteur
Un gouvernement sans surprise?
La droitisation de Sarkozy, la faute de la gauche?
A gauche, trois familles politiques
La sortie de la Grèce de l’euro ne signifie pas forcément que la monnaie unique sera démontée rapidement. Les dirigeants européens diront sans doute que le pays n’aurait pas dû rentrer et que sa sortie permettra au contraire d’avoir une zone plus homogène qui pourra mieux fonctionner. De manière significative, les ministres européens préparent le terrain en évoquant la sortie, que ce soit en Allemagne ou en France, signe qu’ils s’y sont sans doute résolus.
Mais il est illusoire de croire que cette sortie règlera tous les problèmes. Par-delà la perte financière, chiffrée à 50 milliards d’euros par François Baroin, que NDA annonçait en 2010 à l’Assemblée, le scénario en place ressemble à la crise monétaire de 1992-1993, où le SME avait explosé sous la pression de la spéculation. Il est bien évident que le Portugal, l’Espagne et l’Italie continueront à être sous pression, sur les taux, la fuite des capitaux et les déséquilibres budgétaires.
C’est la pente suivie par la péninsule ibérique, qui vient de replonger dans une violente récession. On peut imaginer que les élections législatives de 2015 en Espagne ne produiront pas une majorité très favorable à l’austérité, surtout que la Grèce aura démontré entre temps les bienfaits d’un retour aux monnaies nationales. Ce serait alors la fin de l’euro, encore que la France pourrait toujours faire le choix suicidaire de conserver la même monnaie que l’Allemagne…
Les nouvelles élections législatives grecques seront l’acte de décès de la monnaie unique, en cas de victoire de Syriza. Certes, son agonie sera peut-être lente car les dirigeants en place ont trop investi de capital politique pour se dédire, mais la seule question est de savoir quand l’euro sera démonté.
Porte-parole du parti Debout la république dirigé par Nicolas Dupont-Aignan, ancien président... En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Selon notre blogueur associé Laurent Pinsolle, les nouvelles élections législatives grecques seront «l’acte de décès de la monnaie unique en cas de victoire de Syriza». Mais sortie de la Grèce ne signifie pas forcément mort de l'euro pour tout le monde.
(VARIO BAUMGARTEN/VARIO IMAGES/SIPA)
Après d’innombrables péripéties, les élections en Grèce ont débouché sur une impasse. Il a été impossible de nommer un gouvernement, malgré les initiatives répétées du président de la République. Cet échec représente l’acte de décès de la monnaie unique, comme l’a écrit Paul Krugman.
LE SCÉNARIO À VENIR
Les événements à venir semblent déjà écrits. Le nouveau vote devrait donner le pouvoir à Syriza, le parti de la gauche radicale, équivalent du Front de gauche. Si ce parti, qui avait créé la surprise le 6 mai en arrachant la seconde place au Pasok, arrive en première position, alors une grosse majorité du parlement sera alors hostile aux plans européens, ouvrant la voie à une majorité alternative, et non à une mise entre parenthèses de la démocratie, comme l’évoque Georges Ugeux.
Alexis Tsipras devrait alors former un gouvernement avec le DIMAR. Il pourrait avoir besoin du KKE communiste (ce que ce dernier exclut pour l’instant) soit de l’ANEL, le parti de droite issu de Nouvelle démocratie, mais hostile aux saignées de la troïka. Des négociations très tendues commenceront alors avec le FMI, la Commission et la BCE puisque le Syriza refuse de baisser les salaires des fonctionnaires et propose même d’en recruter cent mille de plus !
Il est totalement illusoire d’imaginer que les négociations pourront aboutir. Du coup, la troïka devrait refuser de verser les nouvelles tranches d’aide au pays, mettant la Grèce en défaut. Et malgré sa volonté de rester dans la monnaie unique, le nouveau gouvernement devra instaurer un contrôle des changes strict (s’il ne l’a pas fait avant), revenir à la drachme et prendre le contrôle de sa banque centrale pour trouver le moyen de financer son économie. Une forte dévaluation suivra.
LE PREMIER DOMINO TOMBE
Du même auteur
Un gouvernement sans surprise?
La droitisation de Sarkozy, la faute de la gauche?
A gauche, trois familles politiques
La sortie de la Grèce de l’euro ne signifie pas forcément que la monnaie unique sera démontée rapidement. Les dirigeants européens diront sans doute que le pays n’aurait pas dû rentrer et que sa sortie permettra au contraire d’avoir une zone plus homogène qui pourra mieux fonctionner. De manière significative, les ministres européens préparent le terrain en évoquant la sortie, que ce soit en Allemagne ou en France, signe qu’ils s’y sont sans doute résolus.
Mais il est illusoire de croire que cette sortie règlera tous les problèmes. Par-delà la perte financière, chiffrée à 50 milliards d’euros par François Baroin, que NDA annonçait en 2010 à l’Assemblée, le scénario en place ressemble à la crise monétaire de 1992-1993, où le SME avait explosé sous la pression de la spéculation. Il est bien évident que le Portugal, l’Espagne et l’Italie continueront à être sous pression, sur les taux, la fuite des capitaux et les déséquilibres budgétaires.
C’est la pente suivie par la péninsule ibérique, qui vient de replonger dans une violente récession. On peut imaginer que les élections législatives de 2015 en Espagne ne produiront pas une majorité très favorable à l’austérité, surtout que la Grèce aura démontré entre temps les bienfaits d’un retour aux monnaies nationales. Ce serait alors la fin de l’euro, encore que la France pourrait toujours faire le choix suicidaire de conserver la même monnaie que l’Allemagne…
Les nouvelles élections législatives grecques seront l’acte de décès de la monnaie unique, en cas de victoire de Syriza. Certes, son agonie sera peut-être lente car les dirigeants en place ont trop investi de capital politique pour se dédire, mais la seule question est de savoir quand l’euro sera démonté.
Coup de foudre entre Paris et Berlin
Jeudi 17 Mai 2012 à 05:00 | Lu 29088 fois I 1 commentaire(s)
LAIT D'BEU - BLOGUEUR ASSOCIÉ
La « presque soixantaine (rugissante !) », cette infirmière de carrière, responsable de la... En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Journée d'investiture mitigée pour François Hollande, qui aura dû faire face à d'abominables conditions météorologiques mardi soir. L'avion qui le transportait à Berlin, où il devait rencontrer la chancelière Merkel, a été contraint de faire demi-tour après avoir été touché par la foudre. Le chef de l'Etat est reparti vers sa destination à bord d'un autre appareil. Récit et commentaire de notre blogueuse associée Lait D'beu.
(François Hollande et Angela Merkel, le 15 mai, à Berlin - URBAN MARCO/SIPA)
Cela n’a rien à voir avec la passion mais plutôt avec Zeus – dieu de l’Olympe – dispensateur, entre autres choses, de la foudre et des éclairs. Nous apprenions hier, en début de soirée, que l’avion emprunté – un Falcon 7X – par François Hollande pour rejoindre Angela Merkel, à l'occasion de sa première rencontre officielle, avait pris la foudre alors qu’il n’était pas très loin de Paris et que, par mesure de sécurité, l’avion était retourné à Villacoublay, d’où le président est reparti à bord d’un Falcon 900.
Compte tenu des différends surgis pendant la campagne électorale entre Angela Merkel – qui a plus qu’amplement (sans doute trop !) soutenu Nicolas Sarkozy – et le candidat François Hollande, notamment sur les mesures destinées à relancer la croissance au sein de la zone euro, il eût été bien surprenant que de leur première rencontre surgît un improbable coup de foudre comme en témoigne un article de Philippe Martinat.Titre clin d’œil : « Avec Merkel, pas encore le coup de foudre », qui relate l’incident avec quelques détails.
« On a eu l’impression d’une bombe avec un arc de lumière rouge, raconte Christian Gravel, le nouveau directeur de la communication de l’Elysée. Le conseiller en face de moi a fait un bond de deux mètres ! C’était surprenant mais pas effrayant. » L’article ajoutant que « l’incident est suffisamment rare » ce qui est loin d’être vrai, d’après ce que je sais tant par des lectures, des documentaires ou ce qu’ont pu me dire des navigants d’Air France, mais il est à l’évidence bien plus ressenti par les passagers d’un petit avion de tourisme que d'un Airbus…
Ceci dit, le pilote a très bien réagi en faisant demi-tour car les impacts de foudre peuvent faire un trou dans la carlingue (risque de dépressurisation et donc perte d'oxygène dans l'habitacle) ou perturber les systèmes de commandes et autres équipements informatiques, de plus en plus présents dans les avions.
HOLLANDE ET MERKEL CONTRAINTS DE S'ENTENDRE
Pour donner un détail perso – ce que certains commentateurs me reprochent et d’autres (plus nombreux) apprécient – je me trouvai un dimanche en début d’après midi chez mes parents, l’appartement étant situé au neuvième et dernier étage sous un toit en terrasse. Ma mère étant partie faire sa sieste, nous devisions avec mon père et ma sœur au tour de la table, au milieu de la pièce, sous un lustre en fer forgé. L’orage grondait et je venais à peine d’affirmer à mon père que je n’avais pas peur de l’orage – ce qui est vrai, sauf en montagne – qu’un formidable coup de tonnerre éclata en même temps qu’une boule de feu surgit du lampadaire, prenant instantanément le chemin de la cuisine où la fenêtre était heureusement ouverte. La bravache que j’étais se retrouva quasi la tête sous la table ! Quarante-cinq ans après, j’en ris toujours.
Pour autant que je le sache, selon les informations que j’ai glanées hier soir sur i-télé ou Public Sénat, il est arrivé à bon port à Berlin (avec un peu plus d’une heure de retard) et, dans l’ensemble, cette première prise de contact se serait déroulée du mieux possible. Est-ce bien surprenant ?
Merkel comme Hollande sont des pragmatiques et savent bien qu’Allemands et Français, qui ont toujours été le moteur de l’Europe, sont contraints de s’entendre. François Hollande étant par ailleurs un homme de dialogue, rompu dans l’art de la conciliation et du consensus, notamment grâce aux « synthèses » lors des congrès socialistes.
POURQUOI NE PAS AVOIR PRIS LE TRAIN ?
Du même auteur
Boutin remplace Morano sur Twitter?
Benjamin Lancar, la coke et le sarkozysme
Sarkozy ou l'art de choisir les statistiques qui arrangent
Je m’en voudrais de ne pas épingler la dernière – pour l’instant – connerie de Christine Boutin, la présidente du microscopique Parti chrétien-démocrate (cul béni ultra-réac sans nul doute mais démocrate ?) qui ne put s’empêcher d’ironiser sur Twitter : « Si seulement il avait pris le train comme un président normal. »
Sans doute François Hollande avait-il déclaré en plusieurs occasions et notamment lors d’un déplacement en TER entre Paris et l’Aisne : « Le train, quand c'est possible, c'est le moyen le plus simple d'aller d'un point à un autre. Si je suis élu, je continuerai de me déplacer ainsi, je n'aurai pas besoin d'un train spécial ou d'un train blindé. »
Mais Christine Boutin ignore un fait rappelé par l'article du Monde : selon les informations recueillies sur le site de la SNCF, « il aurait fallu huit heures huit minutes de voyage à François Hollande en prenant le train à 16h01 à la gare du Nord – arrivée 0h09 à Berlin. La liaison ferroviaire entre Paris et Berlin n'étant pas des plus rapides. »
Et toc ! Berlin étant autrement éloignée que ne l’était Bonn, l’ancienne capitale de la RFA avant la réunification. L’amélioration de cette liaison ferroviaire (y compris jusqu’à Varsovie en Pologne) pourrait constituer l’axe d’un projet européen des transports au moins aussi important que ne le furent ceux des TGV trans-Manche ou en direction de Bruxelles.
Retrouvez Lait D'beu sur son blog.
LAIT D'BEU - BLOGUEUR ASSOCIÉ
La « presque soixantaine (rugissante !) », cette infirmière de carrière, responsable de la... En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Journée d'investiture mitigée pour François Hollande, qui aura dû faire face à d'abominables conditions météorologiques mardi soir. L'avion qui le transportait à Berlin, où il devait rencontrer la chancelière Merkel, a été contraint de faire demi-tour après avoir été touché par la foudre. Le chef de l'Etat est reparti vers sa destination à bord d'un autre appareil. Récit et commentaire de notre blogueuse associée Lait D'beu.
(François Hollande et Angela Merkel, le 15 mai, à Berlin - URBAN MARCO/SIPA)
Cela n’a rien à voir avec la passion mais plutôt avec Zeus – dieu de l’Olympe – dispensateur, entre autres choses, de la foudre et des éclairs. Nous apprenions hier, en début de soirée, que l’avion emprunté – un Falcon 7X – par François Hollande pour rejoindre Angela Merkel, à l'occasion de sa première rencontre officielle, avait pris la foudre alors qu’il n’était pas très loin de Paris et que, par mesure de sécurité, l’avion était retourné à Villacoublay, d’où le président est reparti à bord d’un Falcon 900.
Compte tenu des différends surgis pendant la campagne électorale entre Angela Merkel – qui a plus qu’amplement (sans doute trop !) soutenu Nicolas Sarkozy – et le candidat François Hollande, notamment sur les mesures destinées à relancer la croissance au sein de la zone euro, il eût été bien surprenant que de leur première rencontre surgît un improbable coup de foudre comme en témoigne un article de Philippe Martinat.Titre clin d’œil : « Avec Merkel, pas encore le coup de foudre », qui relate l’incident avec quelques détails.
« On a eu l’impression d’une bombe avec un arc de lumière rouge, raconte Christian Gravel, le nouveau directeur de la communication de l’Elysée. Le conseiller en face de moi a fait un bond de deux mètres ! C’était surprenant mais pas effrayant. » L’article ajoutant que « l’incident est suffisamment rare » ce qui est loin d’être vrai, d’après ce que je sais tant par des lectures, des documentaires ou ce qu’ont pu me dire des navigants d’Air France, mais il est à l’évidence bien plus ressenti par les passagers d’un petit avion de tourisme que d'un Airbus…
Ceci dit, le pilote a très bien réagi en faisant demi-tour car les impacts de foudre peuvent faire un trou dans la carlingue (risque de dépressurisation et donc perte d'oxygène dans l'habitacle) ou perturber les systèmes de commandes et autres équipements informatiques, de plus en plus présents dans les avions.
HOLLANDE ET MERKEL CONTRAINTS DE S'ENTENDRE
Pour donner un détail perso – ce que certains commentateurs me reprochent et d’autres (plus nombreux) apprécient – je me trouvai un dimanche en début d’après midi chez mes parents, l’appartement étant situé au neuvième et dernier étage sous un toit en terrasse. Ma mère étant partie faire sa sieste, nous devisions avec mon père et ma sœur au tour de la table, au milieu de la pièce, sous un lustre en fer forgé. L’orage grondait et je venais à peine d’affirmer à mon père que je n’avais pas peur de l’orage – ce qui est vrai, sauf en montagne – qu’un formidable coup de tonnerre éclata en même temps qu’une boule de feu surgit du lampadaire, prenant instantanément le chemin de la cuisine où la fenêtre était heureusement ouverte. La bravache que j’étais se retrouva quasi la tête sous la table ! Quarante-cinq ans après, j’en ris toujours.
Pour autant que je le sache, selon les informations que j’ai glanées hier soir sur i-télé ou Public Sénat, il est arrivé à bon port à Berlin (avec un peu plus d’une heure de retard) et, dans l’ensemble, cette première prise de contact se serait déroulée du mieux possible. Est-ce bien surprenant ?
Merkel comme Hollande sont des pragmatiques et savent bien qu’Allemands et Français, qui ont toujours été le moteur de l’Europe, sont contraints de s’entendre. François Hollande étant par ailleurs un homme de dialogue, rompu dans l’art de la conciliation et du consensus, notamment grâce aux « synthèses » lors des congrès socialistes.
POURQUOI NE PAS AVOIR PRIS LE TRAIN ?
Du même auteur
Boutin remplace Morano sur Twitter?
Benjamin Lancar, la coke et le sarkozysme
Sarkozy ou l'art de choisir les statistiques qui arrangent
Je m’en voudrais de ne pas épingler la dernière – pour l’instant – connerie de Christine Boutin, la présidente du microscopique Parti chrétien-démocrate (cul béni ultra-réac sans nul doute mais démocrate ?) qui ne put s’empêcher d’ironiser sur Twitter : « Si seulement il avait pris le train comme un président normal. »
Sans doute François Hollande avait-il déclaré en plusieurs occasions et notamment lors d’un déplacement en TER entre Paris et l’Aisne : « Le train, quand c'est possible, c'est le moyen le plus simple d'aller d'un point à un autre. Si je suis élu, je continuerai de me déplacer ainsi, je n'aurai pas besoin d'un train spécial ou d'un train blindé. »
Mais Christine Boutin ignore un fait rappelé par l'article du Monde : selon les informations recueillies sur le site de la SNCF, « il aurait fallu huit heures huit minutes de voyage à François Hollande en prenant le train à 16h01 à la gare du Nord – arrivée 0h09 à Berlin. La liaison ferroviaire entre Paris et Berlin n'étant pas des plus rapides. »
Et toc ! Berlin étant autrement éloignée que ne l’était Bonn, l’ancienne capitale de la RFA avant la réunification. L’amélioration de cette liaison ferroviaire (y compris jusqu’à Varsovie en Pologne) pourrait constituer l’axe d’un projet européen des transports au moins aussi important que ne le furent ceux des TGV trans-Manche ou en direction de Bruxelles.
Retrouvez Lait D'beu sur son blog.
Ανοιχτή επιστολή του απερχόμενου Πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου προς τις Ελληνίδες και τους Έλληνες 17-05-2012 | θεματικές : Επιστολές, Πρωθυπουργός, Τελευταία Νέα
Παρέδωσα πριν από λίγη ώρα στον νέο Πρωθυπουργό κ. Παναγιώτη Πικραμμένο, που αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας και θα την οδηγήσει στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Θα ήθελα με την αποχαιρετιστήρια αυτή επιστολή να απευθυνθώ σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες. Είχα τη σπάνια τιμή να υπηρετήσω την πατρίδα μου σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο.
Ανέλαβα ως Πρωθυπουργός στις 11 Νοεμβρίου, κάτω από δραματικές συνθήκες που συμπυκνώνονταν σε μια διπλή απειλή άτακτης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν την κυβέρνηση συνεργασίας μού ανέθεσαν συγκεκριμένους στόχους:
- να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας και να ανακτηθεί η διεθνής της αξιοπιστία,
- να εγκριθεί ένα δεύτερο πακέτο χρηματοδότησης της Ελλάδας, ύψους 130 δισ. ευρώ,
- να επιτευχθεί η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους που κατείχαν ιδιώτες επενδυτές (PSI), η οποία οδήγησε στη μείωσή του κατά περίπου 106 δισ. ευρώ,
- να καταρτιστεί ένα νέο οικονομικό πρόγραμμα για την τριετία 2012-14, που αποτελούσε προϋπόθεση για την πραγματοποίηση των παραπάνω,
- να γίνουν εκλογές μετά την ολοκλήρωση αυτού του κύριου έργου.
Το νέο οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο συμφωνήθηκε μετά από ισχυρή και μακράς διάρκειας διαπραγμάτευση, επιδιώκει να αποκατασταθεί η δημοσιονομική σταθερότητα, να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να εκσυγχρονιστούν οι δομές του κράτους.
Mε εντατικές διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Πρόεδρο Barroso εξασφαλίσαμε ένα πλαίσιο για την ενίσχυση της ανάπτυξης, την καλύτερη απορρόφηση κοινοτικών πόρων, τη διοχέτευση κονδυλίων για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την επανεκκίνηση μεγάλων έργων που έχουν βαλτώσει.
Δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών ώστε να ενισχυθεί η ευρωστία τους, η εμπιστοσύνη των καταθετών και η χρηματοδότηση της οικονομίας. Το θετικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών, εφόσον δεν ανατραπούν από άλλου είδους εξελίξεις, θα εκδηλωθεί πιο έντονα τους επόμενους μήνες.
Στο διάστημα αυτό, στη βαθύτερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου και σε πρωτόγνωρες πολιτικές συνθήκες, πολίτες από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, σε όλη τη χώρα, συνέχισαν να σηκώνουν το δυσβάσταχτο βάρος της προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Το μέγεθος της προσαρμογής και το υψηλό κοινωνικό κόστος αντανακλούν κυρίως τις σωρευμένες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, η οποία είχε στηριχτεί σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν ήταν βιώσιμο.
Οι θυσίες των ελλήνων πολιτών δεν ήταν «για ένα πουκάμισο αδειανό». Έγιναν προκειμένου να εξασφαλιστεί η εξυγίανση και αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών και του ευρώ. Έγιναν προκειμένου να διατηρήσει η Ελλάδα τη θέση της στον πυρήνα των χωρών της Ενωμένης Ευρώπης, που για πολλές δεκαετίες αποτελεί έναν πόλο δημοκρατίας, κοινωνικού κράτους και οικονομικής ευημερίας, με διακριτή θέση σε όλο τον πλανήτη.
Με την ψήφο της στις εκλογές της 6ης Μαΐου, μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας εξέφρασε βούληση για αναθεώρηση του προγράμματος οικονομικής πολιτικής. Κάθε τροποποίηση, με όσα περιθώρια μπορεί να υπάρχουν, πρέπει να επιδιωχθεί σε πλήρη συνεννόηση και πνεύμα συναίνεσης με τους ευρωπαίους εταίρους. Μονομερής καταγγελία των συμβατικών δεσμεύσεων της χώρας θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα, καθώς θα μας οδηγούσε αναπότρεπτα εκτός ευρώ και πιθανόν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βρισκόμαστε ξανά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι αποφάσεις που θα λάβουμε, υπό το κλίμα μιας βεβαρημένης συγκυρίας, μπορεί να σφραγίσουν την πορεία της Ελλάδας για δεκαετίες. Μπορεί και να την οδηγήσουν στο περιθώριο, ακυρώνοντας ιστορικά εθνικά επιτεύγματα των τελευταίων 38 ετών. Σε μια εποχή όπου πολλές χώρες, και στη γειτονιά μας, καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να κερδίσουν μια θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ήταν τραγικό εμείς να βρεθούμε σε μια αντίστροφη πορεία εξόδου.
Υπάρχουν κάποιοι που θα ήθελαν να δουν την Ελλάδα εθνικά αδύναμη, έξω από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν εκείνοι που περιμένουν να επωφεληθούν από το χάος που θα ακολουθούσε μια ταπεινωτική έξοδο της χώρας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Δεν πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της Ελλάδας.
Εάν συνεχίσουμε την προσπάθεια προσαρμογής της οικονομίας μας, η ύφεση και η κρίση θα ξεπεραστούν. Η Ελλάδα θα επιστρέψει στη σταθερότητα, σε βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία. Είναι κρίσιμο η χώρα να μην έχει καταστεί θύμα μοιραίων αποφάσεων που θα την καταδικάσουν σε μια πορεία πολύ περισσότερο επικίνδυνη και ίσως μη αναστρέψιμη. Είναι κρίσιμο η προσαρμογή της οικονομίας μας να ολοκληρωθεί σε λίγα χρόνια και όχι σε βάθος δεκαετιών. Είναι κρίσιμο να γίνει σε συντονισμό με τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τα οποία και αυτά αναζητούν πολιτικές για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Ήδη έχουν τεθεί οι βάσεις για να ξεφύγουμε από τη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία. Η προσπάθεια προσαρμογής της οικονομίας μας δεν είναι αγώνας μάταιος. Έχει αποτελέσματα που αναγνωρίζονται. Οι εταίροι θα μας στηρίξουν όσο είμαστε συνεπείς στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις μας ως μέλος της ευρωζώνης. Η συμμετοχή στο ευρώ έχει κανόνες, γιατί οι πράξεις και παραλείψεις της κάθε χώρας έχουν συνέπειες για όλους. Η αλληλεγγύη των εταίρων προϋποθέτει ότι κι εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας στο ακέραιο.
Η Ενωμένη Ευρώπη υπήρξε το μέγιστο επίτευγμα των γενεών που έζησαν τη φρίκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η συμμετοχή στον πυρήνα των ευρωπαϊκών θεσμών, της ευρωπαϊκής οικογένειας, ήταν κορυφαία κατάκτηση της Ελλάδας μετά το 1974. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο της Ελλάδας έχουμε χρέος πατριωτικό, ιστορικό και κοινωνικό, να το προστατεύσουμε και να το υπερασπιστούμε. Δεν είναι μια αφηρημένη ή μόνον οικονομική ιδέα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Περικλείει αξίες, πολιτισμό, τρόπο ζωής, ευημερία, ελευθερία λόγου και ιδεών, πολιτική υπόσταση στον διεθνή χώρο και αποτελεσματική υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων μας. Έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα συνιστούσε όχι μόνον οικονομική καταστροφή αλλά και ήττα στρατηγικού χαρακτήρα για τη χώρα.
Προσωπικά, θέλω να ευχαριστήσω τους πολίτες που έδειξαν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση αλλά και όλους όσοι δίνουν τη μάχη για να ξεπεραστεί μια δεινή κρίση, που δεν είναι μόνο ελληνική. Μια κρίση την οποία θα αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη επιτυχία ενταγμένοι στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, που πολιτικές δυνάμεις, από τη Δεξιά έως την Αριστερά, πάλεψαν στο παρελθόν να το δημιουργήσουν. Παραμένοντας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, και όχι μόνοι στο περιθώριο, θα μπορούμε να υπηρετούμε καλύτερα τα συμφέροντα της Ελλάδας, προς όφελος του λαού και των επόμενων γενεών. Θα μπορούμε επίσης να συμβάλλουμε καλύτερα στη διαμόρφωση μιας Ευρώπης σταθερότητας, ανάπτυξης και συνοχής.
Και ας μην ξεχνάμε: Ό,τι και να προκύψει στις 17 Ιουνίου, όσες κι αν είναι οι διαφορές μας, θα μας ενώνει πάντοτε η Ελλάδα. Με πίστη στις δυνάμεις μας, με ενότητα και αλληλεγγύη, η Ελλάδα θα τα καταφέρει.
Ανέλαβα ως Πρωθυπουργός στις 11 Νοεμβρίου, κάτω από δραματικές συνθήκες που συμπυκνώνονταν σε μια διπλή απειλή άτακτης χρεοκοπίας και εξόδου από το ευρώ. Οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν την κυβέρνηση συνεργασίας μού ανέθεσαν συγκεκριμένους στόχους:
- να αποτραπεί η χρεοκοπία της χώρας και να ανακτηθεί η διεθνής της αξιοπιστία,
- να εγκριθεί ένα δεύτερο πακέτο χρηματοδότησης της Ελλάδας, ύψους 130 δισ. ευρώ,
- να επιτευχθεί η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους που κατείχαν ιδιώτες επενδυτές (PSI), η οποία οδήγησε στη μείωσή του κατά περίπου 106 δισ. ευρώ,
- να καταρτιστεί ένα νέο οικονομικό πρόγραμμα για την τριετία 2012-14, που αποτελούσε προϋπόθεση για την πραγματοποίηση των παραπάνω,
- να γίνουν εκλογές μετά την ολοκλήρωση αυτού του κύριου έργου.
Το νέο οικονομικό πρόγραμμα, το οποίο συμφωνήθηκε μετά από ισχυρή και μακράς διάρκειας διαπραγμάτευση, επιδιώκει να αποκατασταθεί η δημοσιονομική σταθερότητα, να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να εκσυγχρονιστούν οι δομές του κράτους.
Mε εντατικές διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Πρόεδρο Barroso εξασφαλίσαμε ένα πλαίσιο για την ενίσχυση της ανάπτυξης, την καλύτερη απορρόφηση κοινοτικών πόρων, τη διοχέτευση κονδυλίων για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την επανεκκίνηση μεγάλων έργων που έχουν βαλτώσει.
Δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών ώστε να ενισχυθεί η ευρωστία τους, η εμπιστοσύνη των καταθετών και η χρηματοδότηση της οικονομίας. Το θετικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα όλων αυτών των προσπαθειών, εφόσον δεν ανατραπούν από άλλου είδους εξελίξεις, θα εκδηλωθεί πιο έντονα τους επόμενους μήνες.
Στο διάστημα αυτό, στη βαθύτερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου και σε πρωτόγνωρες πολιτικές συνθήκες, πολίτες από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, σε όλη τη χώρα, συνέχισαν να σηκώνουν το δυσβάσταχτο βάρος της προσαρμογής στα νέα δεδομένα. Το μέγεθος της προσαρμογής και το υψηλό κοινωνικό κόστος αντανακλούν κυρίως τις σωρευμένες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, η οποία είχε στηριχτεί σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν ήταν βιώσιμο.
Οι θυσίες των ελλήνων πολιτών δεν ήταν «για ένα πουκάμισο αδειανό». Έγιναν προκειμένου να εξασφαλιστεί η εξυγίανση και αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών και του ευρώ. Έγιναν προκειμένου να διατηρήσει η Ελλάδα τη θέση της στον πυρήνα των χωρών της Ενωμένης Ευρώπης, που για πολλές δεκαετίες αποτελεί έναν πόλο δημοκρατίας, κοινωνικού κράτους και οικονομικής ευημερίας, με διακριτή θέση σε όλο τον πλανήτη.
Με την ψήφο της στις εκλογές της 6ης Μαΐου, μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας εξέφρασε βούληση για αναθεώρηση του προγράμματος οικονομικής πολιτικής. Κάθε τροποποίηση, με όσα περιθώρια μπορεί να υπάρχουν, πρέπει να επιδιωχθεί σε πλήρη συνεννόηση και πνεύμα συναίνεσης με τους ευρωπαίους εταίρους. Μονομερής καταγγελία των συμβατικών δεσμεύσεων της χώρας θα ήταν καταστροφική για την Ελλάδα, καθώς θα μας οδηγούσε αναπότρεπτα εκτός ευρώ και πιθανόν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βρισκόμαστε ξανά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι αποφάσεις που θα λάβουμε, υπό το κλίμα μιας βεβαρημένης συγκυρίας, μπορεί να σφραγίσουν την πορεία της Ελλάδας για δεκαετίες. Μπορεί και να την οδηγήσουν στο περιθώριο, ακυρώνοντας ιστορικά εθνικά επιτεύγματα των τελευταίων 38 ετών. Σε μια εποχή όπου πολλές χώρες, και στη γειτονιά μας, καταβάλλουν σκληρές προσπάθειες για να κερδίσουν μια θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ήταν τραγικό εμείς να βρεθούμε σε μια αντίστροφη πορεία εξόδου.
Υπάρχουν κάποιοι που θα ήθελαν να δουν την Ελλάδα εθνικά αδύναμη, έξω από την ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπάρχουν εκείνοι που περιμένουν να επωφεληθούν από το χάος που θα ακολουθούσε μια ταπεινωτική έξοδο της χώρας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Δεν πρέπει να τους δώσουμε την ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν εις βάρος της Ελλάδας.
Εάν συνεχίσουμε την προσπάθεια προσαρμογής της οικονομίας μας, η ύφεση και η κρίση θα ξεπεραστούν. Η Ελλάδα θα επιστρέψει στη σταθερότητα, σε βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία. Είναι κρίσιμο η χώρα να μην έχει καταστεί θύμα μοιραίων αποφάσεων που θα την καταδικάσουν σε μια πορεία πολύ περισσότερο επικίνδυνη και ίσως μη αναστρέψιμη. Είναι κρίσιμο η προσαρμογή της οικονομίας μας να ολοκληρωθεί σε λίγα χρόνια και όχι σε βάθος δεκαετιών. Είναι κρίσιμο να γίνει σε συντονισμό με τα άλλα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, τα οποία και αυτά αναζητούν πολιτικές για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Ήδη έχουν τεθεί οι βάσεις για να ξεφύγουμε από τη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία. Η προσπάθεια προσαρμογής της οικονομίας μας δεν είναι αγώνας μάταιος. Έχει αποτελέσματα που αναγνωρίζονται. Οι εταίροι θα μας στηρίξουν όσο είμαστε συνεπείς στις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις μας ως μέλος της ευρωζώνης. Η συμμετοχή στο ευρώ έχει κανόνες, γιατί οι πράξεις και παραλείψεις της κάθε χώρας έχουν συνέπειες για όλους. Η αλληλεγγύη των εταίρων προϋποθέτει ότι κι εμείς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας στο ακέραιο.
Η Ενωμένη Ευρώπη υπήρξε το μέγιστο επίτευγμα των γενεών που έζησαν τη φρίκη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η συμμετοχή στον πυρήνα των ευρωπαϊκών θεσμών, της ευρωπαϊκής οικογένειας, ήταν κορυφαία κατάκτηση της Ελλάδας μετά το 1974. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο της Ελλάδας έχουμε χρέος πατριωτικό, ιστορικό και κοινωνικό, να το προστατεύσουμε και να το υπερασπιστούμε. Δεν είναι μια αφηρημένη ή μόνον οικονομική ιδέα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Περικλείει αξίες, πολιτισμό, τρόπο ζωής, ευημερία, ελευθερία λόγου και ιδεών, πολιτική υπόσταση στον διεθνή χώρο και αποτελεσματική υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων μας. Έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα συνιστούσε όχι μόνον οικονομική καταστροφή αλλά και ήττα στρατηγικού χαρακτήρα για τη χώρα.
Προσωπικά, θέλω να ευχαριστήσω τους πολίτες που έδειξαν εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση αλλά και όλους όσοι δίνουν τη μάχη για να ξεπεραστεί μια δεινή κρίση, που δεν είναι μόνο ελληνική. Μια κρίση την οποία θα αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη επιτυχία ενταγμένοι στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, που πολιτικές δυνάμεις, από τη Δεξιά έως την Αριστερά, πάλεψαν στο παρελθόν να το δημιουργήσουν. Παραμένοντας στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, και όχι μόνοι στο περιθώριο, θα μπορούμε να υπηρετούμε καλύτερα τα συμφέροντα της Ελλάδας, προς όφελος του λαού και των επόμενων γενεών. Θα μπορούμε επίσης να συμβάλλουμε καλύτερα στη διαμόρφωση μιας Ευρώπης σταθερότητας, ανάπτυξης και συνοχής.
Και ας μην ξεχνάμε: Ό,τι και να προκύψει στις 17 Ιουνίου, όσες κι αν είναι οι διαφορές μας, θα μας ενώνει πάντοτε η Ελλάδα. Με πίστη στις δυνάμεις μας, με ενότητα και αλληλεγγύη, η Ελλάδα θα τα καταφέρει.
Στο ΥΠΕΞ ο Λοράν Φαμπιούς Ο Πιερ Μοσκοβισί υπουργός Οικονομικών στη νέα κυβέρνηση της Γαλλίας ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 16 Μαΐου 2012
Τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης παρουσίασε ο πρωθυπουργός Ζαν-Μαρκ Ερό με το υπουργείο Εξωτερικών να αναλαμβάνει ο Λοράν Φαμπιούς, πρωθυπουργός το 1984 επί προεδρίας Φρανσουά Μιτεράν, και το υπουργείο Οικονομικών να περνά στα χέρια του Πιερ Μοσκοβισί, επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Φρανσουά Ολάντ.
Άνδρες και γυναίκες (17 και 17) συμμετέχουν ισότιμα ως υπουργοί και υφυπουργοί στη γαλλική κυβέρνηση. Πρόκειται για την υλοποίηση μιας από τις κυριότερες προεκλογικές του υποσχέσεις του Φρανσουά Ολάντ.
Το υπουργείο Εσωτερικών αναλαμβάνει ο Μανουέλ Βαλ της δεξιάς τάσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ενώ «ηχηρή» είναι η απουσία από το κυβερνητικό σχήμα της αρχηγού του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί, η οποία δήλωσε ότι «δεν έχει νόημα» η συμμετοχή της εφόσον δεν διατηρεί την πρωθυπουργία.
Η εκλεγμένη της Γουιάνας (γαλλικό υπερπόντιο διαμέρισμα στη Νότια Αμερική) Κριστιάν Τομπιρά αναλαμβάνει το υπουργείο Δικαιοσύνης. Η Μαριζόλ Τουρέν, 53 ετών, στενή συνεργάτης του Φρανσουά Ολάντ αναλαμβάνει το υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας.
Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας επέλεξε ως κυβερνητική εκπρόσωπο και υπουργό των Δικαιωμάτων των Γυναικών την 34χρονη Γαλλο-Μαροκινή Ναζάτ Βαλό-Μπελκασέμ, πρώην εκπρόσωπο της προεκλογικής του εκστρατείας. Η Ορελί Φιλιπετί ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού και η ηγέτης των Πρασίνων, Σεσίλ Ντιφλό το υπουργείο Στέγασης.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί έχει ηγηθεί ενός μεταρρυθμιστικού ρεύματος στους κόλπους των Σοσιαλιστών. Διατέλεσε στενός συνεργάτης του τέως γενικού διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν και μεταπήδησε στο «στρατόπεδο» του Ολάντ όταν έδυσε το αστέρι του Στρος-Καν εν μέσω σεξουαλικών σκανδάλων.
Θεωρείται ότι με την εμπειρία που διαθέτει στις ευρωπαϊκές σχέσεις ο προσανατολισμένος στις μεταρρυθμίσεις 54χρονος Μοσκοβισί μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη στη γαλλική εκστρατεία «αντεπίθεσης» απέναντι στο μοντέλο στείρας λιτότητας που έχει ενστερνιστεί η Γερμανία.
Ο Μοσκοβί αναλαμβάνει την ευαίσθητη αποστολή να ισορροπήσει ανάμεσα στις διαβεβαιώσεις προς τις νευρικές αγορές για την πρόθεση της Γαλλίας να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό της για πρώτη φορά από το 1974 (εντός πενταετίας), και στην προώθηση ευρωπαϊκών πολιτικών στραμμένων στην ανάπτυξη.
Στο γαλλικό υπουργείο Άμυνας τοποθετήθηκε ο 64χρονος βουλευτής Βρετάνης Ζαν-Ιβ Ντριάν. Συνολικά, τα υπουργικά χαρτοφυλάκια της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ζαν-Μαρκ Ερό είναι 34, έναντι 32 για την κυβέρνηση του απελθόντος Φρανσουά Φιγιόν.
Στις 16:00 (ώρα Ελλάδος) το μεσημέρι της Πέμπτης συγκαλείται ο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της προεδρίας Ολάντ, που εξελέγη στο ύπατο αξίωμα της Γαλλικής Δημοκρατίας την 6η Μαΐου.
Άνδρες και γυναίκες (17 και 17) συμμετέχουν ισότιμα ως υπουργοί και υφυπουργοί στη γαλλική κυβέρνηση. Πρόκειται για την υλοποίηση μιας από τις κυριότερες προεκλογικές του υποσχέσεις του Φρανσουά Ολάντ.
Το υπουργείο Εσωτερικών αναλαμβάνει ο Μανουέλ Βαλ της δεξιάς τάσης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ενώ «ηχηρή» είναι η απουσία από το κυβερνητικό σχήμα της αρχηγού του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί, η οποία δήλωσε ότι «δεν έχει νόημα» η συμμετοχή της εφόσον δεν διατηρεί την πρωθυπουργία.
Η εκλεγμένη της Γουιάνας (γαλλικό υπερπόντιο διαμέρισμα στη Νότια Αμερική) Κριστιάν Τομπιρά αναλαμβάνει το υπουργείο Δικαιοσύνης. Η Μαριζόλ Τουρέν, 53 ετών, στενή συνεργάτης του Φρανσουά Ολάντ αναλαμβάνει το υπουργείο Κοινωνικών Υποθέσεων και Υγείας.
Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας επέλεξε ως κυβερνητική εκπρόσωπο και υπουργό των Δικαιωμάτων των Γυναικών την 34χρονη Γαλλο-Μαροκινή Ναζάτ Βαλό-Μπελκασέμ, πρώην εκπρόσωπο της προεκλογικής του εκστρατείας. Η Ορελί Φιλιπετί ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού και η ηγέτης των Πρασίνων, Σεσίλ Ντιφλό το υπουργείο Στέγασης.
Ο νέος υπουργός Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί έχει ηγηθεί ενός μεταρρυθμιστικού ρεύματος στους κόλπους των Σοσιαλιστών. Διατέλεσε στενός συνεργάτης του τέως γενικού διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν και μεταπήδησε στο «στρατόπεδο» του Ολάντ όταν έδυσε το αστέρι του Στρος-Καν εν μέσω σεξουαλικών σκανδάλων.
Θεωρείται ότι με την εμπειρία που διαθέτει στις ευρωπαϊκές σχέσεις ο προσανατολισμένος στις μεταρρυθμίσεις 54χρονος Μοσκοβισί μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη στη γαλλική εκστρατεία «αντεπίθεσης» απέναντι στο μοντέλο στείρας λιτότητας που έχει ενστερνιστεί η Γερμανία.
Ο Μοσκοβί αναλαμβάνει την ευαίσθητη αποστολή να ισορροπήσει ανάμεσα στις διαβεβαιώσεις προς τις νευρικές αγορές για την πρόθεση της Γαλλίας να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό της για πρώτη φορά από το 1974 (εντός πενταετίας), και στην προώθηση ευρωπαϊκών πολιτικών στραμμένων στην ανάπτυξη.
Στο γαλλικό υπουργείο Άμυνας τοποθετήθηκε ο 64χρονος βουλευτής Βρετάνης Ζαν-Ιβ Ντριάν. Συνολικά, τα υπουργικά χαρτοφυλάκια της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ζαν-Μαρκ Ερό είναι 34, έναντι 32 για την κυβέρνηση του απελθόντος Φρανσουά Φιγιόν.
Στις 16:00 (ώρα Ελλάδος) το μεσημέρι της Πέμπτης συγκαλείται ο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της προεδρίας Ολάντ, που εξελέγη στο ύπατο αξίωμα της Γαλλικής Δημοκρατίας την 6η Μαΐου.
ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΔΗΣΥ - ΔΡΑΣΗ Πιο κοντά Μπακογιάννη - Μάνος ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 15 Μαΐου 2012
Το προσκλητήριο Σαμαρά εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με καχυποψία από τους άλλους ενοίκους της πολυκατοικίας, ενώ οι πληροφορίες αναφέρουν ότι είναι θέμα ημερών να ανακοινωθεί η σύμπλευση της Δημοκρατικής Συμμαχίας της Ντόρας Μπακογιάννη με τη Δράση του Στέφανου Μάνου, με στόχο τη δημιουργία φιλελεύθερου μετώπου. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ενόψει των νέων εκλογών θα δημιουργηθεί ένα νέο σχήμα με επικεφαλής τρίτο πρόσωπο.
Κοινή συνισταμένη για την κ. Μπακογιάννη και τον κ. Μάνο, όπως προκύπτει από χθεσινές παρεμβάσεις τους, είναι ότι δεν χρειάζεται μέτωπο της Κεντροδεξιάς αλλά ένα μέτωπο των δυνάμεων με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, στο οποίο εντάσσουν και το ΠΑΣΟΚ. Σε μια έμμεση απάντηση και στον κ. Σαμαρά που περιέγραψε το δίλημμα των επόμενων εκλογών ως μάχη της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς με την αντιευρωπαϊκή Αριστερά, η κ. Μπακογιάννη τόνισε ότι «δεν υπάρχουν πλέον οι διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος και οι διαφορές μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς».
«Μία είναι η διαχωριστική γραμμή. Είναι μεταξύ αυτών οι οποίοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να μείνει στο ευρώ, και μπορεί και πρέπει να μείνει μέσα στην Ευρώπη, και αυτών οι οποίοι επιτρέπουν στον εαυτό τους τον λαϊκισμό της δραχμής», ήταν το δικό της μήνυμα, επιμένοντας ότι με τις κάλπες της 6ης Μαΐου ο λαός έδωσε «εντολή συνεργασίας» σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Το Πολιτικό Συμβούλιο της ΔΗΣΥ, εξάλλου, εξουσιοδότησε την κ. Μπακογιάννη να συζητήσει κάθε πρόταση για συνεργασίες.
Από την πλευρά του, ο Στέφανος Μάνος ανέφερε ότι εάν ναυαγήσουν οι προσπάθειες για να κυβερνηθεί «άμεσα και αποτελεσματικά» η χώρα, τότε η Δράση θα βοηθήσει με τις δυνάμεις της «να δημιουργηθεί ένα νέο μεγάλο ενιαίο φιλευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό μέτωπο (Δράση, ΔΗΣΥ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) που θα αντιπαρατεθεί στις δυνάμεις που, αρνούμενες την πραγματικότητα, μας οδηγούν αναποφεύκτως έξω από την Ευρώπη». Ο ίδιος, εξάλλου, έχει αμφισβητήσει δημόσια την αξιοπιστία της πρόσκλησης του κ. Σαμαρά για συνένωση της Κεντροδεξιάς, ενώ δηλώνει ότι θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό το προσκλητήριο εάν γινόταν από άλλο αρχηγό της ΝΔ, προκρίνοντας την επιστροφή του Κώστα Καραμανλή.
Κοινή συνισταμένη για την κ. Μπακογιάννη και τον κ. Μάνο, όπως προκύπτει από χθεσινές παρεμβάσεις τους, είναι ότι δεν χρειάζεται μέτωπο της Κεντροδεξιάς αλλά ένα μέτωπο των δυνάμεων με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, στο οποίο εντάσσουν και το ΠΑΣΟΚ. Σε μια έμμεση απάντηση και στον κ. Σαμαρά που περιέγραψε το δίλημμα των επόμενων εκλογών ως μάχη της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς με την αντιευρωπαϊκή Αριστερά, η κ. Μπακογιάννη τόνισε ότι «δεν υπάρχουν πλέον οι διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος και οι διαφορές μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς».
«Μία είναι η διαχωριστική γραμμή. Είναι μεταξύ αυτών οι οποίοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να μείνει στο ευρώ, και μπορεί και πρέπει να μείνει μέσα στην Ευρώπη, και αυτών οι οποίοι επιτρέπουν στον εαυτό τους τον λαϊκισμό της δραχμής», ήταν το δικό της μήνυμα, επιμένοντας ότι με τις κάλπες της 6ης Μαΐου ο λαός έδωσε «εντολή συνεργασίας» σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Το Πολιτικό Συμβούλιο της ΔΗΣΥ, εξάλλου, εξουσιοδότησε την κ. Μπακογιάννη να συζητήσει κάθε πρόταση για συνεργασίες.
Από την πλευρά του, ο Στέφανος Μάνος ανέφερε ότι εάν ναυαγήσουν οι προσπάθειες για να κυβερνηθεί «άμεσα και αποτελεσματικά» η χώρα, τότε η Δράση θα βοηθήσει με τις δυνάμεις της «να δημιουργηθεί ένα νέο μεγάλο ενιαίο φιλευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό μέτωπο (Δράση, ΔΗΣΥ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) που θα αντιπαρατεθεί στις δυνάμεις που, αρνούμενες την πραγματικότητα, μας οδηγούν αναποφεύκτως έξω από την Ευρώπη». Ο ίδιος, εξάλλου, έχει αμφισβητήσει δημόσια την αξιοπιστία της πρόσκλησης του κ. Σαμαρά για συνένωση της Κεντροδεξιάς, ενώ δηλώνει ότι θα μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτό το προσκλητήριο εάν γινόταν από άλλο αρχηγό της ΝΔ, προκρίνοντας την επιστροφή του Κώστα Καραμανλή.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)