Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

URGENT
PRIMAIRE SOCIALISTE : François Hollande aurait obtenu 56,8 % des voix, selon le site officiel du parti
François Hollande aurait remporté le second tour de la primaire socialiste face à Martine Aubry. Il obtiendrait 56,8 % des voix, selon les premières estimations publiées sur le site officiel du Parti socialiste.

Le déficit démocratique français contre l’Europe

François Bayrou a frappé juste : le président du Modem a souligné, mercredi, l’étonnant silence observé par le chef de l’État depuis le début de la crise de la zone euro, alors qu’il est, en France, seul à la manœuvre. « Il y a des mois et des mois que Nicolas Sarkozy n'est pas venu en parler à la télévision », a dénoncé François Bayrou : « or une crise de cet ordre, probablement la plus importante (...) peut-être depuis le début des années 30, (...) il faut l'expliquer aux citoyens pour qu'ils soient partie prenante des réponses à apporter ». « Ce sont eux qui vivent la crise, eux qui en subiront les conséquences, pourquoi est-ce qu'on ne dit rien ? », s’est indigné le député des Pyrénées-Atlantiques, le 12 octobre à « Questions d'Info » LCP/France Info/AFP/Le Monde.

« Ce qui est frappant pour moi dans cette crise, c'est que personne n'explique aux Français, aux Allemands, aux citoyens européens ce qui se passe », a-t-il conclu. En mettant dans le même sac les Allemands, il a tout à fait tort, car la Chancelière allemande, Angela Merkel, passe son temps à expliquer les enjeux de la crise de la zone euro, tant devant le Bundestag, qu’à la télévision ou lors de ses déplacements. En revanche, en France, son constat est exact, c’est l’omerta politique.

Nicolas Sarkozy, en dehors des conférences de presse très techniques qu’il donne à Bruxelles, et qui sont hermétiques à la grande majorité des citoyens, observe un silence dont on ne le croyait pas capable depuis deux ans. Et cela par peur de déplaire à sa partenaire allemande, de crainte de prononcer le mot de trop qui causera des dommages irréversibles à une relation franco-allemande fragile. Aucune explication solennelle à la télévision, aucune déclaration devant le Parlement français, aucun entretien dans la presse écrite, alors même qu’il prend à Bruxelles des décisions qui engagent pour longtemps l’avenir de la France.

Le problème est que le Président de la République est loin d’être le seul coupable de ce silence politique, à ce défaut de « pédagogie civique », selon l’expression de Bayrou. Ainsi, lorsque le Parlement a l’occasion de se saisir de la question, par exemple lors du vote du Fonds européen de stabilité financière (FESF), au début du mois de septembre, le débat est expédié en quelques minutes dans un hémicycle désert. François Bayrou, lui-même, n’a pas pris la parole lors de ce débat important (je ne sais même pas s’il était présent). A gauche, on se désintéresse de la question : la primaire socialiste a offert le spectacle surréaliste de débats économiques ignorant que la France n’est pas isolée dans l’univers, mais insérée dans un réseau de contraintes européennes. Les questions européennes, lors des débats, on été expédiés en quelques mots alors qu’elles sont centrales. Certes, les médias informent, mais ils ne peuvent à eux seuls pallier l’absence du politique.

Bref, le personnel politique français, le chef de l’État en tête, manque à son devoir démocratique en tenant à l’écart les citoyens de questions qui engagent leur avenir. La moindre des choses serait de les informer de la gravité de la crise, de ses enjeux, des options envisagées pour la résoudre, de la politique suivie par la France. Il est en train de se passer exactement la même chose qu’au début du siècle, lorsque Jacques Chirac s’est lancé dans la négociation du traité constitutionnel européen sans jamais l’expliquer aux Français. Faute de parole politique, les citoyens ont eux le sentiment d’être placés devant un fait accompli lorsqu’on les a consultés par référendum en 2005.

Souvent, le « déficit démocratique européen » est brocardé par les eurosceptiques. En réalité, ce déficit démocratique est essentiellement français : l’Europe fait partie du domaine réservé du chef de l’État (et de ses conseillers) et il ne vient à l’idée de personne, même pas de l’opposition, de remettre en cause ce fait du prince. La dérive a-démocratique de la France ne peut que renforcer la défiance d’une partie des Français à l’égard de l’Europe.

Photos: Reuters

«Η ΝΔ δεν θέλει πραγματικά να προκαλέσει εκλογές» — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

ΣΚΑΪ Player TV LIVE — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

DIW: Φθηνότερο για το Βερολίνο το «κούρεμα» από τα πακέτα διάσωσης — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Τρισέ: Η καλύτερη μέθοδος είναι η προφύλαξη και όχι η ανάρρωση — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Pesticides et santé des agriculteurs: la polémique se poursuit | PsychoMédia

Mobilisation des apiculteurs contre le pesticide Cruiser

Les apiculteurs, dont une vingtaine se sont rassemblés vendredi dans les Yvelines, sont appelés à manifester samedi dans toute la France pour protester contre l'autorisation de mise sur le marché du pesticide Cruiser, qu'ils accusent de nuire aux abeilles. ( © AFP photo AFP)

GUYANCOURT (Yvelines) (AFP) - Les apiculteurs, dont une vingtaine se sont rassemblés vendredi dans les Yvelines, sont appelés à manifester samedi dans toute la France pour protester contre l'autorisation de mise sur le marché du pesticide Cruiser, qu'ils accusent de nuire aux abeilles.

Des manifestations sont prévues samedi à Agen, Dijon ou encore Grenoble à l'appel de l'Union nationale de l'apiculture française (UNAF).

Vendredi en milieu de journée, une vingtaine d'apiculteurs d'Ile-de-France, vêtus de blouses blanches et de chapeaux de protection, se sont rassemblés à Guyancourt (Yvelines) devant le siège de Syngenta Agro, qui commercialise le Cruiser. Actionnant leurs enfumoirs, ils ont déroulé une banderole où était inscrit "Non au pesticide Cruiser".

Selon l'UNAF, le Cruiser affaiblit de manière chronique les abeilles, entraînant une surmortalité.

"Nous sommes venus dénoncer l'autorisation illégale et récurrente accordée année après année" à Syngenta Agro pour la mise sur le marché du Cruiser, "qui a été étendue en 2011 sur le colza avec le Cruiser OSR", a déclaré le président de l'UNAF, Olivier Belval.

Dans un communiqué, Syngenta Agro a affirmé que le Cruiser OSR "est utilisé depuis plusieurs années sur 3 millions d'hectares en Europe sans incident relatif à la santé des abeilles selon des études scientifiques indépendantes".

"L'analyse des résultats obtenus lors des 4 années d'études (soit environ vingt générations d’abeilles) menées pour obtenir l'homologation en France n'a montré aucune différence de comportement, de développement et de survie entre des colonies d'abeilles en présence de colza protégé" avec ce produit et celles ayant butiné un colza autre, a ajouté le groupe.

Le Conseil d'Etat a annulé début octobre l'autorisation de mise sur le marché (AMM) du pesticide Cruiser 350, accordée pour 2010 par le ministère de l'Agriculture.

En février dernier, déjà, les AMM pour 2008 et 2009 de l'insecticide Cruiser, prédécesseur du Cruiser 350 commercialisé par le groupe suisse, avaient été annulées par la justice.

"Le Conseil d'Etat tranche et le ministère s'entête", a fustigé M. Belval.

Abonnez-vous à Libé.frà partir de 6€ par mois

Canoe – Infos – International - Obama inaugure le Mémorial de Martin Luther King

Ομιλία Στέφανου Μάνου στο συνέδριο της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου

Αναρτήθηκε 15/10/2011

Του/Της Στέφανου Μάνου

Στο λίγο καιρό που μεσολάβησε από τότε που μου κάνατε τη τιμή να με καλέσετε να σας μιλήσω, μεσολάβησαν πολλά γεγονότα που ενδεχομένως θα στιγματίσουν το μέλλον της πατρίδας μας.

Σκοπός μου δεν είναι να σας ευχαριστήσω, αλλά να σας πω χωρίς περιστροφές και ωραιοποιήσεις πως βλέπω την κατάσταση και τι μπορεί ακόμη να γίνει.

Γιατί μπλέξαμε σε τέτοιο σημείο; γιατί χρωστάμε τόσο πολλά λεφτά; Η απάντηση δεν απαιτεί μια μακρά και δυσνόητη αφήγηση του είδους που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του κ. Υπουργού των Οικονομικών. Η απάντηση είναι απλή και παρά την απλότητα της απόλυτα σωστή. Επειδή για 30 και πλέον χρόνια το Ελληνικό κράτος ξοδεύει περισσότερα και συχνά πολύ περισσότερα από όσα βγάζει. Ακόμη και φέτος, στη μέση της κρίσης, παρά τις περικοπές, παρά τις φορολογικές επιδρομές, το κράτος ξοδεύει περισσότερα από όσα βγάζει, περισσότερα ακόμη από όσα ξόδεψε πέρυσι. Μόλις ανακοινώθηκαν τα στοιχεία του εννεάμηνου. Στη διάρκεια των πρώτων 9 μηνών ξοδέψαμε σχεδόν 8% περισσότερα από το 2010. Είναι απίστευτο και όμως αληθινό.

Μπέστε για δύο λεπτά στα παπούτσια της κ. Μέρκελ. Οι συνεταίροι της στην κυβέρνηση και πολλά μέλη του κόμματος της διαμαρτύρονται έντονα επειδή συνεχίζει να ρίχνει λεφτά στο, χωρίς πάτο, Ελληνικό πηγάδι. Έχουν άδικο να της πουν «δίνουμε λεφτά στην Ελλάδα για να ξοδεύουν πιο πολλά;»

Ένας συγγενής σας, χαρτοπαίκτης, έχει χάσει πολλά λεφτά και χρωστάει παντού. «Βοήθησε με» σας λέει «να ξεκινήσω μια δουλειά για να μπορέσω σιγά-σιγά να ξεχρεώσω». Τι να κάνετε, συγγενής είναι, του τα δίνετε και εκείνος τα παίζει και τα ξαναχάνει. Επανέρχεται σε σας, ξανά τα ίδια. Του λέτε «το εξοχικό που έχεις στον Ωρωπό, γιατί δεν το πουλάς;». «Αν το πουλήσω θα στενοχωρηθεί η γυναίκα μου και τα παιδιά και τι θα λένε για μένα οι γείτονές μου στον Ωρωπό;» Έτσι συμπεριφέρεται η Ελλάδα.

Κατά τη δική μου εκτίμηση ο κόμπος έφθασε στο χτένι. Έτσι ερμηνεύω τη σιγή μετά τη συνάντηση Μέρκελ Σαρκοζί της περασμένης Κυριακής. Η κ. Μέρκελ είπε, ως εδώ. Θα γίνει ένα πολύ μεγάλο κούρεμα του Ελληνικού χρέους και η Ελλάδα θα αφεθεί να χρεοκοπήσει.

Σε αυτό το γεγονός αναφερόμουν όταν είπα στην αρχή σε γεγονότα που θα στιγματίσουν το μέλλον μας.

Η απόφαση της κ. Μέρκελ, απόλυτα δικαιολογημένη κατά τη γνώμη μου, μας βοηθά να ξεκαθαρίσουμε τις προτεραιότητες μας.

Η δική μου προτεραιότητα, ο στόχος μου είναι να μη χρεοκοπήσουμε και να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και το Ευρώ. Είστε επιχειρηματίες και υποθέτω αντιλαμβάνεστε ότι οι στόχοι προσδιορίζουν τις ενέργειες. Και από τις ενέργειες μπορεί κανείς να υποθέσει τους στόχους. Έχει η κυβέρνηση ως πρωταρχικό στόχο να μη χρεοκοπήσουμε; Έχει τέτοιο στόχο η Νέα Δημοκρατία;

Αν τον είχαν θα έπρεπε να συμφωνήσουν, εδώ και τώρα, σε δύο τρία μέτρα αμέσου εφαρμογής που θα ακύρωναν τις προθέσεις της κ. Μέρκελ.

Τι είναι αυτά τα μέτρα;

Η άμεση μαζική πώληση ή ενεχυρίαση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου που θα οδηγήσουν σε έσοδα 125-150 δις (το εξοχικό στον Ωρωπό) και θα χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του χρέους. Δύο συγκεκριμένες πρακτικές προτάσεις που επιτυγχάνουν αυτό το στόχο έχουν τεθεί υπόψη της κυβέρνησης εδώ και αρκετό καιρό η οποία – ως συνήθως – δεν κάνει τίποτε (τι θα πουν η σύζυγος, τα παιδιά και οι γείτονες, όπως ο κ. Τσίπρας). Είναι λοιπόν προτεραιότητα της κυβέρνησης να μη χρεοκοπήσουμε; Αμφιβάλλω.

Σημειώστε ότι αν γίνει μια τέτοια μαζική μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων θα ακολουθήσει ένα κύμα ξένων επενδύσεων για να αξιοποιηθούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Από -5% ρυθμό ανάπτυξης μπορεί να πάμε σε +5% ρυθμό ανάπτυξης. Χιλιάδες άνθρωποι θα πιάσουν δουλειά.

Η δεύτερη κατηγορία μέτρων είναι η άμεση μαζική περικοπή κρατικών δαπανών, τόση ώστε ήδη το 2011 να έχομε πρωτογενές πλεόνασμα. Κατευθυντήρια σκέψη πρέπει να είναι να κοπεί τελείως κάθε δαπάνη που δεν είναι απαραίτητη στη ζωή μας. Να θέσουμε για παράδειγμα το ερώτημα: Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ΟΣΕ; Εγώ λέω ναι. Το ίδιο νομίζω λένε οι περισσότεροι. Σημειώστε ότι ο ΟΣΕ μπορεί να περιλαμβάνεται στο μπλοκ των περιουσιακών στοιχείων που θα πουληθεί οπότε αργά ή γρήγορα θα αναβιώσει ιδιωτικός και αποδοτικός. Μπορείτε να ζήσετε χωρίς δημοτικούς ραδιοσταθμούς; Ότι δεν είναι απαραίτητο για τη ζωή μας, πρέπει να κλείσει. Όταν η οικονομία συνέλθει μπορεί να ξανανοίξει.

Όπως σας είπα ο χρόνος τρέχει. Έχουμε λίγες εβδομάδες για να αποτρέψουμε το χονδρό κούρεμα του χρέους και τη συνακόλουθη χρεοκοπία.

Σε αυτή την πραγματικότητα πρέπει να δείτε το αίτημα για συναίνεση ή συγκυβέρνηση των κομμάτων. Τίποτε από αυτά δεν χρειάζεται. Ούτε συγκυβέρνηση ούτε ιδιαίτερη συναίνεση. Αυτό που χρειάζεται είναι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, να δηλώσουν ότι θέτουν ως πρωταρχικό τους στόχο την αποφυγή της χρεοκοπίας και την παραμονή στην Ευρωζώνη. Στη συνέχεια πρέπει να επιλέξουν έναν άνθρωπο που θα του εμπιστευθούν την πραγματοποίηση του κοινού αυτού στόχου.

Είναι ρεαλιστικό να γίνει κάτι τέτοιο; Η συμπεριφορά και των δύο κομμάτων δεν επιτρέπει αισιοδοξία. Αν λοιπόν δεν διαθέσουμε μαζικά περιουσιακά στοιχεία και αν δεν περιορίσουμε δραστικά τις κρατικές δαπάνες, θα χρεοκοπήσουμε. Με τη βεβαιότητα ότι η Κυριακή διαδέχεται το Σάββατο. Με ρωτούν πολλοί, ξένοι κυρίως, «μα δεν καταλαβαίνουν τον κίνδυνο της χρεοκοπίας;» και ομολογώ ότι δεν ξέρω πώς να απαντήσω. Πολίτες με ρωτούν: «Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;» Όχι πολλά δυστυχώς. Μη χάνεστε πάντως σε περιφερειακά ζητήματα, έστω και αν σας αφορούν άμεσα. Επειδή ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι κουφοί, φωνάξτε, φωνάξτε δυνατά ότι δεν θέλετε να χρεοκοπήσουν η Ελλάδα και οι Έλληνες.

BlackRock: Χαμηλός ο κίνδυνος για τις τράπεζες αλλά χρειάζονται αποφάσεις — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Dossier : la droite de plus en plus divisée

Marianne2 | Dimanche 16 Octobre 2011 à 12:02 | Lu 2404 fois

IMPRIMER

AUGMENTER LA TAILLE DU TEXTE

DIMINUER LA TAILLE DU TEXTE

Après la critique d'une « dérive droitière » exprimée par Jean-Pierre Raffarin cet été et la dénonciation d'une « faute morale » par Dominique de Villepin visant la politique sécuritaire du ministère de l'Intérieur, après la liste dissidente menée par Pierre Charron lors des sénatoriales et les désaccords entre François Fillon et Nicolas Sarkozy sur les primaires socialistes, les dissensions sont de plus en plus marquantes au sein du gouvernement et l'UMP, toujours tiraillée entre son aile dure et son aile centriste - ou désormais « humaniste ». La majorité se divise derrière son « candidat naturel » pour la présidentielle 2012.

SUR MARIANNE2

(Dessin Louison)

Populaire ou humaniste, c'est avant tout la droite !, par Laureline Dupont
Les ministres Jean Leonetti et Marc Laffineur ont enfin lancé leur nouveau courant fourre-tout, « Les Humanistes de l’UMP », censé « équilibrer la majorité » et reconquérir l’espace médiatique et politique envahi par les Grognards de la Droite populaire. A l'UMP, la valse des étiquettes bat son plein, mais quel que soit le nom du mouvement, on y retrouve toujours les mêmes.

Fillon tergiverse entre Sarkozy et la citoyenneté, par Philippe Bilger, blogueur associé
Les primaires sont pour François Fillon un « processus moderne », pour Sarkozy « contraire à l'esprit de la Ve République ». Le Premier ministre, observe notre blogueur associé Philippe Bilger, oscille entre son maintien avec le Président et son départ avec une attente citoyenne. « En privilégiant la première branche plus politique, Fillon a abandonné la seconde plus démocratique et sans doute, à long terme, plus porteuse d'espérance », note-t-il.

Copé et Fillon : la baston de 2017 a déjà commencé, par Laureline Dupont
En se prononçant ostensiblement en faveur du processus de la primaire, François Fillon prépare le terrain pour 2017 et sa possible candidature. De quoi échauffer les oreilles de Jean-François Copé qui entend bien devenir LE candidat de la droite à la présidentielle une fois que Sarkozy aura laissé le champ libre.

Guillet : « Sarkozy seul candidat possible : regrettable pour la droite », propos recueillis par Laureline Dupont
Juppé ? Il a déjà du mal avec Bordeaux. Borloo ? Vous ne pouvez pas transformer un mulet en cheval de course. Le député UMP des Hauts-de-Seine, Jean-Jacques Guillet n'est pas tendre avec les éventuels sucesseurs du Président. Ce qui ne l'empêche pas de regretter ce désert de Goby.

Nice, terre de concurrence entre toutes les droites, par Hervé Nathan
Pour répondre aux journées d'été du Front national, Christian Estrosi, maire UMP de Nice, a convié dans sa ville de nombreux ministres pour montrer l'unité de sa famille politique. Même les frères ennemis Copé et Bertrand étaient présents. A droite, la campagne présidentielle prend forme.

UMP : centrisée, droitisée, copéisée et bientôt divisée ?, par Laureline Dupont
Trois jours pour lancer une année électorale cruciale pour Nicolas Sarkozy et pour l'UMP. Réunis à Marseille, les cadres du parti majoritaire vont tenter d'aplanir des différences qui sautent de plus en plus au visage des Français. L'UMP semble en permanence tiraillée entre son aile centriste et son aile dure, avec en chef de parti un Jean-François Copé pour qui 2017 semble un objectif bien plus important que 2012. Trois jours donc pour tenter de convaincre de l'unité d'un parti au bord de l'implosion.

Quel partisan de l'UMP êtes-vous ?, par David Desgouilles, blogueur associé
Après vous avoir proposé de découvrir pour quel candidat à la primaire socialiste vous alliez voter, David Desgouilles récidive à la sauce majoritaire. De quelle tendance de l'UMP êtes-vous le plus proche ? Pour le savoir, répondez au test...

AILLEURS SUR LE WEB

Fillon et Copé signent une paix armée sur Paris, sur le Point.fr
En nouant un pacte qui offrirait Paris à François Fillon et permet à Jean-François Copé de garder le contrôle de l'UMP, le Premier ministre et le patron du parti présidentiel ont signé un armistice qui ne met pas pour autant fin à leur rivalité. Les tensions restent vives dans la capitale au sein de la majorité et la candidature, maintenant presque certaine, de François Fillon aux législatives de 2012 fait grincer quelques dents, notamment celles de Rachida Dati.

Primaire : les divisions attendues à gauche éclatent à droite, sur Lemonde.fr

Division à droite : fissure ou fossé ?. avec Florence Haegel, sur France Culture
Des dissensions au sein de la majorité gouvernementale se sont récemment faites entendre : après la critique d'une "dérive droitière" exprimée par Jean-Pierre Raffarin cet été et la dénonciation d'une "faute morale" par Dominique de Villepin visant la politique sécuritaire du ministère de l'Intérieur, des voix discordantes font de cette rentrée de l'UMP un moment d'agitation rarement connu depuis sa fondation, en 2002.

Sénatoriales : l'UMP paie ses divisions au prix fort, sur Lefigaro.fr
Des candidats dissidents ont souvent été élus au détriment de ceux du parti présidentiel.

Πρώτο ΘΕΜΑ online : «Μισό-μισό ή αλλιώς αντίποινα» - Πολιτική

Une taxe mondiale sur les transactions financières "pas réaliste"

(AFP) – Il y a 21 heures

PARIS — Le ministre allemand des Finances Wolfgang Schäuble a admis samedi qu'il n'était "pas réaliste" d'instaurer une taxe sur les transactions financières au niveau mondial, et que le mécanisme serait limité à l'Europe.

"Il est apparu clairement que nous devions l'instaurer en Europe", a dit le ministre à l'issue de discussions avec ses homologues du G20 à Paris vendredi et samedi. "Ce n'est pas réaliste à l'heure actuelle" de vouloir en faire une taxe mondiale, a-t-il dit.

Les Etats-Unis et le Canada, mais aussi la Chine et la Russie sont opposés à une telle taxe, nouvelle mouture de la "taxe Tobin" défendue depuis des années par les associations de lutte contre la pauvreté, et que Paris et Berlin appellent désormais de leurs voeux.

"Nous avons eu plaisir à entendre que la position de la Fédération de Russie de ne pas introduire cette taxe a été soutenue par la plupart des pays qui se sont exprimés", s'est félicité après la réunion de samedi le ministre russe des Finances par interim Anton Silouanov.

Les Européens ont convenu de mettre en oeuvre cette taxe en Europe, et la Commission européenne doit faire des propositions en ce sens prochainement. Mais au sein de l'Union européenne plusieurs pays y sont opposés aussi, comme le Royaume-Uni qui craint pour sa place financière de Londres et la Suède.

Cette semaine, M. Schäuble avait déclaré que si la taxe ne pouvait pas se faire au niveau européen, l'Allemagne était prête à faire cavalier seul sur ce dossier qui lui tient à coeur.

"L'Allemagne ne sera pas seule, il y aura au moins la France avec elle", a répondu la France, assurant que, si un accord n'était pas possible au niveau de l'Union européenne, la taxe pourrait être mise en place au sein de la zone euro.

Le sujet doit être remis sur le tapis au sommet des chefs d'Etat et de gouvernement du G20 à Cannes (sud-est de la France) les 3 et 4 novembre.

Dans une lettre commune à leurs homologues du G20, les ministres des Finances français et sud-africain, François Baroin et Pravin Gordhan, ont défendu les "financements innovants" pour lutter contre le changement climatique, notamment les "taxes carbone" visant les "émissions de gaz à effet de serre produites par le transport maritime et aérien international".

Ils disent également soutenir la taxe sur les transactions financières.

"Il reste moins de trois semaines à la France pour rassembler la plus grande coalition possible en faveur de la taxe Robin des bois", a souligné l'organisation non gouvernementale Oxfam, saluant le soutien de l'Afrique du Sud comme "un grand pas en avant". "Le Royaume-Uni et les autres pays qui s?opposent farouchement à la taxe sur les transactions financières doivent faire passer les besoins des populations pauvres avant ceux des banques et des fonds spéculatifs", estime l'association ONE, créée par la rockstar irlandaise Bono.

L'initiative de la France et de l'Afrique du Sud "donne forme à une coalition de pays pionniers posée comme condition préalable par la présidence française" du G20 à l'instauration d'une telle taxe. "Toutes les conditions sont désormais réunies pour que le sommet du G20 entérine cette proposition et les Européens n'ont plus d'excuse", a insisté ONE.

Εμμένει στους χαρακτηρισμούς ο Θ. Λυμπερόπουλος | ελλάδα | MEGA TV: MEGA ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Πρώτο ΘΕΜΑ online : "Η Ευρώπη πρέπει να αποφύγει δημοσιονομικές εκτροπές" - Οικονομία

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Γέρασε 50 χρόνια σε λίγες ημέρες! - Κόσμος

Πρώτο ΘΕΜΑ online : «Θα αποτρέψουμε με κάθε τρόπο την αποκομιδή» - Ελλάδα

Μεταρρυθμιστικό "μανιφέστο" από Λοβέρδο-Διαμαντοπούλου-Ραγκούση

Ημ/νία: 13:00 - 16 Οκτ 2011

Κατηγορία: Πολιτική

Ετικέττες:Λοβέρδος - Διαμαντοπούλου -Ραγκούσης

Οι τρεις υπουργοί υπέγραψαν από κοινού κείμενο πολιτικής διακήρυξης υπέρ των μεταρρυθμίσεων.

Σε μία ηχηρή πολιτική παρέμβαση προχώρησαν τρεις κορυφαίοι υπουργοί από το χώρο των λεγόμενων "μεταρρυθμιστών" στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, η υπουργός Παιδείας κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος και ο υπουργός Υποδομών Γιάννης Ραγκούσης, δημοσιεύοντας άρθρο με το οποίο καλούν την κυβέρνηση να σπάσει τα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα, και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ «δώσουν ενωμένοι» τις μάχες. Οι τρεις υπουργοί αποδίδουν την κοινή τους παρέμβαση στις αρμοδιότητές τους, «που αφορούν βασικούς τομείς του δημόσιου χώρου» όπου καταγράφονται τα φαινόμενα που στιγματίζουν με το κείμενό τους. «Πάρα πολλές φορές, αλλά και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό. Πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει και, συνεπώς, θα κάνουν και πάλι το δικό τους» σημειώνουν. Οι τρεις τονίζουν ότι «στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες 'υπο–κρίσεις', με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής» και καταδικάζουν την «ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών» σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας, όπως αυτή εκφράζονταν στο παρελθόν και που -όπως σημειώνουν- συνεχίζει να εκφράζεται ακόμη και σήμερα, υπό τις συνθήκες της κρίσης.

Σύσκεψη στο Μαξίμου

Όπως ήταν φυσικό, όταν έγινε νωρίς χθες το απόγευμα γνωστή η παρέμβαση των τριών υπουργών, στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος σήμανε συναγερμός. Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο γραφείο της Ρ. Βάρτζελη στο Μέγαρο Μαξίμου με παρόντες την Ρ. Βάρτζελη, τον Η. Μόσιαλο, τον Μ. Καρχιμάκη, τον Ν. Αθανασάκη αλλά και επικοινωνιακούς συμβούλους του πρωθυπουργού.

Αναλυτικά το κείμενο των τριών υπουργών:

Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο–κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής. Για δεκαετίες, μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος. Αντίθετα, επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών. Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω», την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος, στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική. Το υψηλό κόστος αυτών των αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο δεν το προσμετρούσε κανένας, διότι η μεγάλη πλειοψηφία παρέμενε σιωπηλή, αφού πρόσκαιρα υπήρχαν τα περιθώρια του ανεξέλεγκτου δανεισμού και το πολιτικό σύστημα έκλεινε εύκολες και πάντως εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, χωρίς φυσικά κανένα σχεδιασμό, αλλά και την οποιαδήποτε συνείδηση των συνεπειών.

Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά μας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής. Το σημαντικότερο όλων δε είναι, πως αυτή η εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική «κουλτούρα» και συμπεριφορά, επενδύθηκε με το μανδύα του προοδευτισμού και της επαναστατικότητας, για να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο του συντεχνιακού συμφέροντος. Βαφτίστηκε «κοινωνία» η κάθε συντεχνία, ενώ στην πραγματικότητα οι κοινωνοί καλούνταν να πληρώσουν τα αιτήματα των συντεχνιών, που μόνιμα και σταθερά γίνονταν δεκτά. Οι λέξεις, λοιπόν, έχασαν το νόημά τους και επιλογές με υψηλό κοινωνικό κόστος εμφανίζονταν μέσα σε αυτό το ιδιότυπο «matrix» ως «κοινωνικές κατακτήσεις», ενώ στην πραγματικότητα η χώρα απλά δανειζόταν και αργά ή γρήγορα θα πλήρωνε «τα σπασμένα». Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουμε όλοι!

Ήρθε, όμως, τώρα η ώρα της πληρωμής αλόγιστων «κατακτήσεων» και αλόγιστων εκλογικών νικών, στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Το τίμημα είναι πολύ βαρύ. Παρ' όλα αυτά, οι πολιτικοσυνδικαλιστικές συστοιχίες που αναπτύχθηκαν με βάση το νόμο του «τυφλού τσαμπουκά» και της «ψευδο-αρχής» πως κερδίζει όποιος εκβιάζει πιέζοντας τους άλλους συμπολίτες του (π.χ. με την οικονομική καταστροφή του εμπορίου στο κέντρο της Αθήνας), εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν να μην συνέβη τίποτα. Ακόμη δηλαδή και σήμερα, που η Ελλάδα αγωνίζεται να μην γονατίσει, εκδηλώνονται αδικαιολόγητες και ακραίες συμπεριφορές, οι οποίες κάποιες φορές στρέφονται ανοικτά και κατά της Δημοκρατίας. Μάλιστα, δεν παραλείφθηκε, ακόμη μία φορά, να ακουστούν έως και αιτήματα για προνομιακή-πελατειακή μονιμοποίηση συμβασιούχων, με την καθολική σχεδόν στήριξη της αντιπολίτευσης. Υπάρχει, όμως, σήμερα μια ποιοτική και ελπιδοφόρος διαφορά. Κάποιες φορές, ακόμη λίγες, η πλειοψηφία δεν παραμένει σιωπηλή, αλλά παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Δημιουργούν εύλογες ελπίδες τα ανοιχτά πανεπιστήμια, τα ανοικτά σχολεία και τα ανοικτά νοσοκομεία, κόντρα στις σκοπιμότητες των αποφάσεων για καταλήψεις, οι γενναίες δημόσιες παρεμβάσεις ορισμένων ανθρώπων του πνεύματος, καθώς και η στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, που αποδοκίμασε ανοιχτά τις απαράδεκτες κινητοποιήσεις του Αυγούστου, οι οποίες στράφηκαν εναντίον του μόχθου των εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο τομέα του τουρισμού. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τους πολίτες της Ρόδου που άνοιξαν το λιμάνι με λουλούδια στα χέρια. Οι πολίτες τον Αύγουστο απαίτησαν, κυριολεκτικά, η κυβέρνηση να μην κάνει πίσω -όπως γινόταν τις τελευταίες δεκαετίες- αλλά να εφαρμόσει τις πολιτικές της. Αυτές, συνεπώς, οι περιπτώσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα της αφύπνισης της κοινωνίας και της αλλαγής της νοοτροπίας της. Κι όσο τη θέση του «δεν βαριέσαι» παίρνει η συμμετοχή στην υπεράσπιση του δικαιώματος πχ. για μάθηση, για παροχή υπηρεσιών υγείας και προστασία της δημόσιας υγείας, καθώς και για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη κυκλοφορία των ανθρώπων, τόσο οι ελπίδες θα αυξάνονται.

Μια κοινωνία που αγωνιά και αναζητεί δημιουργικές διεξόδους από την κρίση, προφανώς και δεν μπορεί να τα φορτώνει όλα στην αστυνομία και τους εισαγγελείς. Καμιά εισαγγελική ή αστυνομική ενέργεια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την κοινωνική αυτενέργεια. Η μία δραστηριότητα, άλλωστε, συμπληρώνει και στηρίζει την άλλη. Η μεν κοινωνία έχει υποχρέωση να υπερασπιστεί τον εαυτό της από κάθε επιβολή ιδεολογικών, κομματικών ή συντεχνιακών συμφερόντων, οι δε δημοκρατικά νομιμοποιημένες κρατικές λειτουργίες έχουν την υποχρέωση να ανταποκριθούν στο κοινωνικό αίτημα για την τήρηση της νομιμότητας. Δίχως τη στήριξη των πολιτών η λειτουργία του κράτους θα συκοφαντηθεί ως αυταρχική και, πάντως, θα έχει περιορισμένη αποδοτικότητα. Και δίχως το κράτος και τις λειτουργίες του, η κοινωνία των πολιτών δεν θα είχε νόημα, όποια γνώμη κι αν πλειοψηφούσε σε αυτήν.

Η βουβή κοινωνία και οι φορείς των κρατικών λειτουργιών που έκαναν πως δεν βλέπουν, πρέπει να περάσουν οριστικά στο παρελθόν. Η απειλή της οικονομικής χρεωκοπίας ήρθε ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας των όρων πολιτικής και κοινωνικής συμβίωσης, που επιβλήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και μας έσυραν ως εδώ. Η αυτογνωσία και η αυτοκριτική είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για την αντιστροφή της πορείας. Πρέπει, λοιπόν, να δράσουμε αμέσως.

Σήμερα έχει καταστεί σαφές, πως ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί. Αυτοί που επιδίδονται σε άνομες συμπεριφορές, όποιο άλλοθι κι αν χρησιμοποιούν, στην πραγματικότητα διεκδικούν σωσίβια μόνο για τους εαυτούς τους και λένε σε όλους τους υπόλοιπους να πάνε να πνιγούν. Πως θα χαρακτηριζόταν όποιος τη στιγμή ενός πραγματικού ναυαγίου έκανε κάτι αντίστοιχο; Η απάντηση δεν θέλει δεύτερη σκέψη. Με άλλα λόγια, ο συντεχνιασμός, η δημαγωγία, ο λαϊκισμός κάποιων ΜΜΕ, η ανομία, η κοινωνική ανευθυνότητα και το πατριωτικό έλλειμμα ορισμένων εχόντων και κατεχόντων, που σαρώνουν κάθε έννοια Δικαιοσύνης, δεν είναι απλά εκφράσεις ανευθυνότητας, αλλά προκλητική επίδειξη ανηθικότητας. Και ως πρόκληση τέτοιας μορφής αρχίζουν να αντιμετωπίζονται από μια κοινωνία των πολιτών, που ξαναβρίσκει τη φωνή της, καθώς και από μία συντεταγμένη Δημοκρατία, που ξαναβρίσκει τον αυτοσεβασμό της.

Οι τρεις υπουργοί οι οποίοι υπογράφουμε αυτό το κείμενο, λόγω των αρμοδιοτήτων μας που αφορούν βασικούς τομείς του δημόσιου χώρου, βιώνουμε κάθε μέρα, με μεγάλη ένταση, τα φαινόμενα που εδώ καταγράφουμε. Πάρα πολλές φορές, αλλά και σήμερα, αντιλαμβανόμαστε πως ορισμένοι σπρώχνουν τα πράγματα πέραν των ορίων, για να γίνει μακελειό. Πιστεύοντας, πως η Δημοκρατία δεν θα τολμήσει και, συνεπώς, θα κάνουν και πάλι το δικό τους. Οι Έλληνες πολίτες, όμως, γνωρίζουν πως τα δύο χρόνια που πέρασαν δόθηκαν με επιτυχία μάχες για σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές και για τον περιορισμό της κακοδιοίκησης και της σπατάλης. Οι φορείς των πελατειακών σχέσεων και οι εκπρόσωποι του συντεχνιασμού υποχώρησαν. Η πλειοψηφία των πολιτών στήριξε με ένταση τις αλλαγές που έγιναν και δεν παρασύρθηκε από τους δημαγωγούς. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σήμερα αποτελούν την πρώτη γενιά μετά τον εμφύλιο πόλεμο, που σηκώνει μόνη της τα βάρη της χώρας και δεν τα μεταφέρει στις επόμενες γενιές. Με άλλες λέξεις, οι σύγχρονοι Έλληνες αντιμετωπίζουν καταπρόσωπα το χρέος και τα ελλείμματα της χώρας.

Κατανοούμε απόλυτα τις τεράστιες αλλαγές στη ζωή του κάθε πολίτη και τα προβλήματα που δημιουργεί η οικονομική κρίση στα δημόσια αγαθά. Παιδεία, Υγεία, Δημόσιες Μεταφορές αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης, τον οποίο, μέσα στις δραματικές αυτές περιστάσεις, θα πρέπει να υπερασπιστούμε. Δυστυχώς, όμως, για να βγούμε στο κοινωνικό ξέφωτο του μέλλοντος, πρέπει να περάσουμε τις οδύνες του παρόντος. Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο, έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία. Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα της κρίσης, της ύφεσης και της διευρυνόμενης φτώχειας. Εχθροί της κοινωνίας σήμερα είναι η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, η ατιμωρησία, ο συντεχνιασμός, και οι καθυστερήσεις.

Η ελληνική πολιτεία, άρα τόσο το κράτος όσο και η κοινωνία, θα βρει και πάλι τον εαυτό της. Θα καταφέρει να ξαναβρεί αυτό που έχασε, δηλαδή την κλασική για τις προηγμένες χώρες δυνατότητα να συνδυάζονται αρμονικά οι κοινωνικές διαμαρτυρίες και συγκρούσεις, με τη λειτουργία των κλασικών τομέων της κοινωνικής ζωής και του κράτους. Η προσπάθεια, όμως, πρέπει να συνεχιστεί από όλους και με μεγαλύτερη ένταση. Και βέβαια, πέραν από τις αναμφισβήτητες επιτυχίες σε διαρθρωτικές αλλαγές και στο δημοσιονομικό εξορθολογισμό υπήρξαν λάθη, παραλείψεις και κυρίως καθυστερήσεις. Οι καθυστερήσεις αυτές μας ταλαιπώρησαν και δεν υπάρχει πια καμία πολυτέλεια να τις ανεχτούμε. Ο συντεχνιασμός είναι ο αντίπαλος. Όπως αντίπαλοι είναι και όσοι αντιδρούν χλιαρά και για το «θεαθήναι».

Πρέπει να γίνει σαφές σε όλους, πως η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως Δικαιοσύνη, εξορθολογισμό των δημοσιονομικών της και χωρίς τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις. Η πορεία προς αυτούς τους στόχους ξεκίνησε και θα ολοκληρωθεί. Τις οδύνες της, βέβαια, κανείς δεν θα μπορέσει να αποφύγει. Άρα, όποιος σήμερα συνεχίζει να σπέρνει ανέμους ή να κάνει πως δεν βλέπει, αύριο θα θερίσει θύελλες και θα σαρωθεί. Η διακοπή της λειτουργίας του κράτους, στις πιο ευαίσθητες πτυχές του, αποτελεί απόπειρα άμεσης επιδείνωσης των συνθηκών και υπονόμευση του αγώνα που διεξάγει η χώρα και οι πολίτες της. Αυτή την ακύρωση του κράτους και των προσπαθειών της χώρας, στις σημερινές τραγικές περιστάσεις, δεν πρέπει να την επιτρέψουμε. Το Έθνος και η Πατρίδα αυτή τη στιγμή έχουν ανάγκη από Πολιτική και Κοινωνική Συμφιλίωση, ταχύτατη υλοποίηση των δεσμεύσεων και των μεταρρυθμίσεων και προστασία της Δημοκρατίας. Ή θα τα κάνουμε όλα μαζί ή μας περιμένει συμφορά.

Ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι δύσκολος, πρωτόγνωρος και η διαδρομή θα γίνει σε κακοτράχαλο δρόμο. Οφείλουμε να είμαστε, όμως, όλοι αποφασισμένοι για να σπάσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση, όλα ή έστω τα περισσότερα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα και, οπωσδήποτε, τις λογικές που φέρνουν την Ελληνική Δημοκρατία να φαίνεται και να είναι αδύναμη. Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρούμε. Και σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες επόμενες ημέρες, όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσουμε ενωμένοι τις δύσκολες μάχες τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία και με την ενότητά μας αυτή να εξοπλίσουμε τον Πρωθυπουργό, που θα διαπραγματευτεί την τελική και οριστική λύση για τη χώρα μας , στο πλαίσιο της Ε.Ε.

Η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Γιάννης Ραγκούσης συμπληρώνουν: «Κοινωνική ευαισθησία σήμερα, σημαίνει να πατήσουμε γκάζι και όχι φρένο, έτσι ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και να επιστρέψουμε στην ευημερία. Οι αναστολές, οι δισταγμοί, οι καθυστερήσεις και οι παλινδρομήσεις τελικά στρέφονται εναντίον των πολιτών. Γιατί κρατούν την κοινωνία και την οικονομία καθηλωμένες στο τέλμα της κρίσης, της ύφεσης και της διευρυνόμενης φτώχειας. Εχθροί της κοινωνίας σήμερα είναι η δημαγωγία, ο λαϊκισμός, η ατιμωρησία, ο συντεχνιασμός, και οι καθυστερήσεις.»

Οι τρεις, αφού υπογραμμίζουν τις καθυστερήσεις στο κυβερνητικό έρχο «μας ταλαιπώρησαν και δεν υπάρχει πια καμία πολυτέλεια να τις ανεχτούμε» καταλήγουν: «Οφείλουμε να είμαστε, όμως, όλοι αποφασισμένοι για να σπάσουμε τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση, όλα ή έστω τα περισσότερα μεταπολιτευτικά κακώς κείμενα και, οπωσδήποτε, τις λογικές που φέρνουν την Ελληνική Δημοκρατία να φαίνεται και να είναι αδύναμη. Δεν μας επιτρέπεται να κάνουμε πίσω, δεν έχουμε δικαίωμα να υποχωρούμε».

»Και σε ό,τι αφορά τις κρίσιμες επόμενες ημέρες, όλα τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρέπει να δώσουμε ενωμένοι τις δύσκολες μάχες τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία και με την ενότητά μας αυτή να εξοπλίσουμε τον Πρωθυπουργό, που θα διαπραγματευτεί την τελική και οριστική λύση για τη χώρα μας , στο πλαίσιο της ΕΕ».

Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Le déficit démocratique français contre l’Europe

Mobilisation des apiculteurs contre le pesticide Cruiser

Ομιλία Στέφανου Μάνου στο συνέδριο της Ελληνικής Ένωσης Αλουμινίου

Dossier : la droite de plus en plus divisée

SUR MARIANNE2

AILLEURS SUR LE WEB

Μεταρρυθμιστικό "μανιφέστο" από Λοβέρδο-Διαμαντοπούλου-Ραγκούση

Σύσκεψη στο Μαξίμου

Αναλυτικά το κείμενο των τριών υπουργών:

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πληροφορίες

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σελίδες