Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012
«Οι πολιτικοί δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, επειδή επωφελούνται από ένα σύστημα που τους έκανε ισχυρούς».
Έλληνας ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο
Ένας Έλληνας θα ανακηρυχθεί το Μάρτιο ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο.
Ο λόγος για τον Παναγιώτη Καρκατσούλη, ανώτατο υπάλληλο του υπουργείου Εσωτερικών, με σπουδές στο εξωτερικό. Στο παρελθόν, έχει εργαστεί για την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ, ενώ το Μάρτιο θα βραβευθεί στο Λας Βέγκας από την Αμερικανική Ένωση για τη Δημόσια Διοίκηση.
«Όλοι λένε ότι φταίει η κρίση. Φταίει η τρόικα. Φταίει η Μέρκελ», δηλώνει ο κ. Καρκατσούλης στο Spiegel. Ο ίδιος έχει διαφορετική άποψη. «Εμείς οι Έλληνες μπορούμε μόνον να κατηγορούμε τους εαυτούς μας», υποστηρίζει.
Μιλώντας στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, ο 54χρονος υπάλληλος εξηγεί τα σχέδιά του, επισημαίνοντας ότι το κράτος χρειάζεται άμεσα μεταρρύθμιση. «Το κράτος είναι ένα τέρας, υπερβολικά συγκεντρωτικό και υποτονικό», αναφέρει.
Παρότι πολλοί μπορεί να χαρακτηρίσουν παράδοξο το γεγονός ότι ένας Έλληνας βραβεύεται ως καλύτερος δημόσιος υπάλληλος παγκοσμίως, ο κ. Καρκατσούλης αναφέρει: «Δεν είμαστε Αφρική. Υπάρχουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που είναι ικανοί», προσθέτοντας ότι το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό. «Οι πολιτικοί δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, επειδή επωφελούνται από ένα σύστημα που τους έκανε ισχυρούς».
Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις και την επικαιρότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό με ένα στη σελίδα του Newsbomb.gr.
Ένας Έλληνας θα ανακηρυχθεί το Μάρτιο ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο.
Ο λόγος για τον Παναγιώτη Καρκατσούλη, ανώτατο υπάλληλο του υπουργείου Εσωτερικών, με σπουδές στο εξωτερικό. Στο παρελθόν, έχει εργαστεί για την ΕΕ και τον ΟΟΣΑ, ενώ το Μάρτιο θα βραβευθεί στο Λας Βέγκας από την Αμερικανική Ένωση για τη Δημόσια Διοίκηση.
«Όλοι λένε ότι φταίει η κρίση. Φταίει η τρόικα. Φταίει η Μέρκελ», δηλώνει ο κ. Καρκατσούλης στο Spiegel. Ο ίδιος έχει διαφορετική άποψη. «Εμείς οι Έλληνες μπορούμε μόνον να κατηγορούμε τους εαυτούς μας», υποστηρίζει.
Μιλώντας στη Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, ο 54χρονος υπάλληλος εξηγεί τα σχέδιά του, επισημαίνοντας ότι το κράτος χρειάζεται άμεσα μεταρρύθμιση. «Το κράτος είναι ένα τέρας, υπερβολικά συγκεντρωτικό και υποτονικό», αναφέρει.
Παρότι πολλοί μπορεί να χαρακτηρίσουν παράδοξο το γεγονός ότι ένας Έλληνας βραβεύεται ως καλύτερος δημόσιος υπάλληλος παγκοσμίως, ο κ. Καρκατσούλης αναφέρει: «Δεν είμαστε Αφρική. Υπάρχουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που είναι ικανοί», προσθέτοντας ότι το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό. «Οι πολιτικοί δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, επειδή επωφελούνται από ένα σύστημα που τους έκανε ισχυρούς».
Ενημέρωση για όλες τις ειδήσεις και την επικαιρότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό με ένα στη σελίδα του Newsbomb.gr.
Ντράγκι (ΕΚΤ): Πολύ σοβαρή η κατάσταση στην Ευρώπη
Date: 20:46 - 16 Ιαν 2012
Published in: Ειδήσεις
Tagged under:
Ντράγκι - ΕΚΤ
"Πολύ σοβαρή" χαρακτήρισε την οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, μιλώντας στην επιτροπή οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
"Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί" από την τελευταία ομιλία του προηγούμενου προέδρου της ΕΚΤ, του Ζαν Κλοντ Τρισέ, τον περασμένο Οκτώβριο, τόνισε ο Ντράγκι. "Βρισκόμαστε σε μια πολύ σοβαρή κατάσταση και δεν πρέπει να κρυβόμαστε", υπογράμμισε.
Ο Ντράγκι κλήθηκε να μιλήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ιδιότητά του ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Συστημικών Κινδύνων.
Date: 20:46 - 16 Ιαν 2012
Published in: Ειδήσεις
Tagged under:
Ντράγκι - ΕΚΤ
"Πολύ σοβαρή" χαρακτήρισε την οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι, μιλώντας στην επιτροπή οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
"Η κατάσταση έχει επιδεινωθεί" από την τελευταία ομιλία του προηγούμενου προέδρου της ΕΚΤ, του Ζαν Κλοντ Τρισέ, τον περασμένο Οκτώβριο, τόνισε ο Ντράγκι. "Βρισκόμαστε σε μια πολύ σοβαρή κατάσταση και δεν πρέπει να κρυβόμαστε", υπογράμμισε.
Ο Ντράγκι κλήθηκε να μιλήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ιδιότητά του ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Συστημικών Κινδύνων.
Στ. Μάνος στη Newsplus: "Λογική των ηλιθίων και των συμφερόντων πίσω από την συμμαχία της δραχμής"
Μάνος
Δράση
17.01.12 | 08:20 newsplus+ελλάδα+πολιτική
Με την ευκαιρία της χθεσινής του επίσκεψης στην Πάτρα, είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στη Newpslus τον κ. Στέφανο Μάνο -πρώην υπουργό, νυν πρόεδρο της Δράσης, αλλά πάνω από όλα ένα πολιτικό ον που δεν θα πάψει ποτέ να εκπλήσσει και να προκαλεί.
Αναμενόμενα, η κουβέντα μας "άνοιξε" και περιέλαβε μία μεγάλη γκάμα ζητημάτων, από τα τρέχοντα "καυτά" ζητήματα της οικονομίας, μέχρι την διιεθνή πολιτική σκηνή, αλλά και τις επιδιώξεις της Δράσης.
Ο κ. Μάνος δήλωσε απαισίοδοξος για τις εξελίξεις στο οικονομικό πεδίο, τονίζοντας ευθαρσώς ότι "εάν και εγώ ήμουν στη θέση της Μέρκελ, δεν θα τα έδινα τα λεφτά!". Επέρριψε ευθύνες στον πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο διότι δεν έθεσε τους δικούς του όρους όταν ανέλαβε, ενώ αναφερόμενος στην επονομαζόμενη "συμμαχία της δραχμής", έκανε λόγο για τη λογική των ηλιθίων και τη λογική των συμφερόντων.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι δεν ευθύνονται οι μισθοί για την κατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, ενώ σε ερώτηση για ενδεχόμενες συμμαχίες στον ευρύτερο εκσυγχρονιστικό χώρο, τόνισε πως συνομιλεί με όλους, αλλά από τη μία δεν βλέπει προοπτική με τους υπάρχοντες, ενώ από την άλλη βλέπει οι "άξιοι" να μην θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες και να ασχοληθούν ενεργά.
Αναλυτικά, ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα της κουβέντας μας με τον κ. Μάνο:
Κ. Μάνο, καταρχάς, να σας καλωσορίσουμε στην Πάτρα και να σας ευχαριστήσουμε για την συνάντησή μας αυτή. Ξεκινώντας από τα πλέον φλέγοντα, μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις για το PSI, είστε αισιόδοξος για την πορεία των επόμενων μηνών; Θεωρείται ότι έχουμε αποφύγει τον σκόπελο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας;
Σας ευχαριστώ. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το πλέον κρίσιμο διακύβευμα αυτήν την στιγμή είναι το εάν το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουμε λεφτά να αποπληρώσουμε τα δάνεια. Εάν αυτήν την ώρα πάτε στην Αμερική, δίνουν 9/1 πιθανότητες στο να μην τα καταφέρουμε –στην Ευρώπη κάτι αντίστοιχο. Το θέμα είναι ακόμα ανοιχτό και θα εξαρτηθεί από το τι θα κάνει η κυβέρνηση. Σας λέγω, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Και κακά τα ψέματα, εάν και εγώ ήμουν στη θέση της Μέρκελ, δεν θα τα έδινα τα λεφτά!
Οι στιγμές είναι πράγματι δραματικές. Διότι εάν τυχόν δεν πάρουμε τα χρήματα και οδηγηθούμε στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα ζήσουμε στιγμές μεγάλης δυστυχίας στην Ελλάδα για μακρύ διάστημα, διότι το κράτος δεν έχει προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η χώρα θα γυρίσει 30 χρόνια πίσω.
Έχουν περάσει ήδη πάνω από 2 μήνες με την κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας. Πώς κρίνετε την ως ώρας πορεία της;
Όσον αφορά τον ίδιο τον κ. Παπαδήμο, πιστεύω ότι έκανε ένα μοιραίο λάθος. Όταν τον επέλεξαν δεν επέβαλε τους δικούς του όρους για την δημιουργία της κυβέρνησης, τόσο όσον αφορά την διάρκεια που θα έχει όσο και σχετικά με την σύνθεσή της. Και είμαι βέβαιος ότι οι όροι του, σε εκείνο το χρονικό σημείο θα γίνονταν αποδεκτοί. Ήταν προσωπικό του λάθος αυτό. Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση δεν έχει αλλάξει σε τίποτα ουσιαστικό –παραμένει η ίδια κυβέρνηση των κκ. Βενιζέλου, Λοβέρδου, κλπ.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται η προσπάθεια από διάφορα κέντρα, της επανειλημμένης προώθησης του σεναρίου της δραχμής. Εσείς σε αυτήν την ιδιότυπη συμμαχία, τι απαντάτε;
Στο συγκεκριμένο φαινόμενο έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο λογικές –τη λογική των ηλιθίων και τη λογική των συμφερόντων. Οι πρώτοι παρουσιάζουν διάφορα ευφάνταστα σενάρια, όπως π.χ. ότι με την επάνοδο στην δραχμή θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί, λες και όταν είχαμε δραχμή, η οικονομία της χώρας ήταν πιο ανταγωνιστική από τώρα. Υπάρχουν άλλωστε και πόσες χώρες που έχουν νομίσματα με ελεύθερη διακύμανση, οι οποίες κάθε άλλο παρά ανταγωνιστικές είναι.
Από την άλλη, υπάρχει και το φαινόμενο πολλών που έχοντας βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, μπορεί να ονειρεύονται ότι με την δραχμή θα μπορέσουν να αγοράσουν όλη την χώρα. Άλλωστε, υπάρχει τέτοιο προηγούμενο τόσο στην περίπτωση της Αργεντινής, όσο και στην περίπτωση της Σοβιετικής Ένωσης.
Όσον αφορά συγκεκριμένα το θέμα της ανταγωνιστικότητας, και το τρέχον ζήτημα με την ενδεχόμενη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Πιστεύετε ότι οι μισθοί ανήκουν στις κύριες αιτίες της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας;
Σε καμία περίπτωση. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχουν χώρες με σημαντικά υψηλότερους μισθούς από την Ελλάδα που έχουν πιο ανταγωνιστικές οικονομίες, αλλά ισχύει επίσης και το αντίθετο –χώρες με καταρρακωμένους μισθούς και ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα. Έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που συμβαίνει είναι το ότι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα χρησιμοποιούνταν συχνά ως άλλοθι για αυξήσεις στον δημόσιο. Παράδειγμα, εάν γινόταν μία συλλογική σύμβαση με απόφαση για αυξήσεις 3%, αυξάνονταν σε αυτό το ποσοστό τόσο οι κατώτεροι μισθοί, όσο και οι μισθοί των 3.000 ευρώ σε διάφορες ΔΕΚΟ.
Το κρίσιμο ζήτημα συνεπώς δεν είναι οι μισθοί. Υπάρχει π.χ. το ζήτημα της λεγόμενης ωρίμανσης στο δημόσιο. Ένας υπάλληλος, ακόμα και να είναι άχρηστος, να μην αξίζει για τίποτα, όσο περνούν τα χρόνια, αυξάνεται αυτόματα ο μισθός του. Δεν υπάρχει ίχνος αξιοκρατίας με λίγα λόγια.
Πάντως, θέλω να σημειώσω και κάτι άλλο εδώ. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών τις τελευταίες ημέρες, προτείνουν αντί για την μείωση των κατώτατων μισθών, την μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ταμεία, όταν είναι σε όλους γνωστό ότι τα ταμεία βρίσκονται ένα βήμα πριν το κραχ. Μου έχει κάνει εντύπωση πως δεν έχει βρεθεί ένας δημοσιογράφος να το αναδείξει το συγκεκριμένο.
Εάν είναι όντως έτσι τα πράγματα, η τρόικα γιατί επιμένει τόσο στο συγκεκριμένο ζήτημα;
Να σας πω κάτι; Δεν έχω καθόλου πεισθεί για το κατά πόσον όλα αυτά είναι απαιτήσεις της τρόικας –άλλωστε δεν είμαι απευθείας συνομιλητής τους. Πιστεύω πάντως ότι, πολλά από τα μέτρα που κατά καιρούς έχουν παρθεί ήταν υποδείξεις της ελληνικής κυβέρνησης και απλά για επικοινωνιακούς λόγους, χρεώνονταν στην τρόικα.
Πιστεύετε δηλαδή ότι ο κ. Παπαδήμος προωθεί την μείωση των μισθών στη συγκεκριμένη συγκυρία;
Θα σας πω κάτι που το επαναλαμβάνω συχνά. Ο εκάστοτε Πρωθυπουργός δεν υπογράφει για τίποτε, οι Υπουργοί είναι αυτοί που ευθύνονται για τις αποφάσεις. Αυτό που μπορεί να κάνει ο Πρωθυπουργός, είναι να διώχνει τους Υπουργούς.
Αυτό που πιστεύω εγώ, είναι ότι οι κυβερνήσεις μας συνεχίζουν στην λογική του «για όλα φταίνε οι άλλοι» -η Μέρκελ, οι «ναζήδες», δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος. Και επίσης, κάνουν κάτι τραγικό –αναζητούν να υλοποιήσουν πράγματα που δεν μπορούν να τα κάνουν και αποφεύγουν πράγματα απλά, που μπορούν να τα κάνουν.
Για να επανέλθω και στην ερώτησή σας για τον κ. Παπαδήμο, ένα απλό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει κατευθείαν, είναι να κόψεις τις κρατικές επιχορηγήσεις στα κόμματα, με τον εξής τρόπο. Να θέσει στο τραπέζι τα συστήματα επιχορηγήσεων 2-3 χωρών όπως η Γερμανία και η Ολλανδία και να καλέσει τα κόμματα να επιλέξουν εξ αυτών το σύστημα που θα εφαρμοσθεί. Ε λοιπόν σας λέγω, την άλλη μέρα της εφαρμογής του συστήματος, δεν θα υπήρχαν τα παρόντα κόμματα στην Ελλάδα. Φαίνεται όμως ότι και ο κ. Παπαδήμος βρίσκεται μεσα στην όλη προσπάθεια που κάνει το σύστημα να αυτοσυντηρηθεί.
Εσείς προσωπικά, θεωρείτε πιο ορθολογική την επέκταση της θητείας της κυβέρνησης Παπαδήμου;
Εξαρτάται. Εφόσον πάρουμε τα λεφτά, πάει να πει πως αυτή η κυβέρνηση έκανε 5 σωστά πράγματα, οπότε ορθό θα ήταν να παραμείνει.
Είναι γεγονός όμως ότι δεν διαθέτει την λαϊκή νομιμοποίηση.
Τι θα πει αυτό; Η κυβέρνηση έχει συνταγματική νομιμοποίηση. Η δημοκρατία μας είναι αντιπροσωπευτική και οι θητείες των κυβερνήσεων είναι τετραετείς. Συνεπώς, οι πολίτες έχουν επιλέξει τους αντιπροσώπους τους και αυτοί, το συγκεκριμένο διάστημα επέλεξαν τον κ. Παπαδήμο για να ηγηθεί της κυβέρνησης. Αύριο μπορεί να υποδείξουν κάποιον άλλο. Η συνταγματική τάξη είναι αυτή. Συνταγματικό παράτυπο είναι αν κάνουμε εκλογές όποτε "καπνίσει" στον κ. Παπανδρέου και στον κ. Σαμαρά.
Έχοντας, τουλάχιστον κατά το παρελθόν, καλή σχέση με τον κ. Παπανδρέου, ποια εξήγηση έχετε δώσει προσωπικά, στην «μοιραία» του επιλογή περί δημοψηφίσματος;
Ναι, όλοι λένε για αυτό το δημοψήφισμα, δεν βλέπω όμως κανένα να λέει για την συνεχή απαίτηση του κ. Σαμαρά να πάμε σε πρόωρες εκλογές. Και εν πάση περιπτώσει, ο κ. Παπανδρέου το θέμα του δημοψηφίσματος το είχε φέρει σε Υπουργικό Συμβούλιο, όπου όλοι ομόφωνα οι Υπουργοί είχαν συνηγορήσει με την απόφασή του. Θέλετε από μία στιγμιαία τρέλα, θέλετε από κάτι άλλο, πάντως δεν βρέθηκε ένας σε εκείνο το Υπουργικό να του φέρει αντίρρηση; Ένας από όλους αυτούς που σήμερα καμώνονται ότι θα μας σώσουν.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Παπανδρέου το θέμα του δημοψηφίσματος το είχε πολύ καιρό στο μυαλό του και έψαχνε ουσιαστικά ένα ζήτημα για να το κάνει. Λειτουργούσε ουσιαστικά ανάποδα.
Για να φύγουμε λίγο από τα καθ' ημάς, ποια πιστεύετε ότι είναι η κύρια «ρωγμή» στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα; Έχει μέλλον το πρότζεκτ της ενοποίησης, και αν ναι ποιο είναι αυτό;
Το πρόβλημα της Ευρώπης αυτήν την στιγμή δεν είναι τόσο πρόβλημα ηγεσίας, όπως διατείνονται πολλοί, όσο πρόβλημα συστήματος. Και το πλέον σημαντικό κομμάτι είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας μηχανισμός λήψης αποφάσεων, καθώς ισχύει ως γνωστόν ο κανόνας της ομοφωνίας. Είναι ένα κατάστημα 17 συναιτέρων χωρίς μηχανισμό λήψης αποφάσεων, με τον κανόνα της ομοφωνίας να ισχύει υπέρ της ισχυρότερης χώρας. Και κατά αυτόν τον τρόπο, κάθε φορά σέρνετε μία απόφαση για μήνες ολόκληρους μέχρι να οριστικοποιηθεί. Για εμένα λοιπόν, το κρίσιμο βήμα για την Ευρώπη, θα ήταν όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται κατά πλειοψηφία. Αυτό θα άλλαζε τα πάντα.
Πώς κρίνετε όμως την στάση της κας Μέρκελ, κυρίως όσον αφορά την αυστηρή προσήλωση στη δημοσιονομική πειθαρχία;
Πρόκειται καθαρά για πολιτικό ζήτημα της Γερμανίας, δηλαδή ο γερμανικός λαός αντιστέκεται στο να δώσει χρήματα στους άσωτους. Η λογική της κας Μέρκελ έχει άμεση σχέση με την επανεκλογή της. Πιστεύω ότι η κα Μέρκελ έχει προσπαθήσει να την περιορίσει αυτήν την λογική, αλλά το κλίμα είναι πολύ αρνητικό στην Γερμανία. Όποιος έχει επαφές με Γερμανούς, γνωρίζει ότι το κλίμα είναι έντονα αρνητικό απέναντι στο ελληνικό ζήτημα.
Για να επιστρέψουμε σε εσάς, ποια είναι αυτήν την στιγμή η παρουσία και οι φιλοδοξίες της Δράσης στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας;
Η Δράση όπως ξέρετε στις τελευταίες ευρωεκλογές, πήγε πολύ άσχημα. Μπορεί να υπάρχει πολύς κόσμος που να ενδιαφέρεται για τα όσα λέμε, αλλά δεν μας ψηφίζει. Αυτή η εικόνα δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Είναι δηλαδή η εικόνα ενός εκλογικού σώματος που του αρέσει να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία.
Στις προσεχείς εκλογές, δεν εκτιμάτε ότι αυτό θα αλλάξει; Πιστεύετε δηλαδή ότι ακόμα και σε αυτήν την συγκυρία, ο δικομματισμός θα αντέξει, π.χ. με ποσοστό άνω του 60%;
Ναι το πιστεύω, αυτή είναι η εκτίμησή μου. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα αλλάξει η κατάσταση, δεν έχω πεισθεί ότι έχουμε ξεφύγει από τις παλιές λογικές.
Πάντως, για να επανέλθω και σε αυτό που λέγαμε νωρίτερα, ακριβώς επειδή είναι πολύ κρίσιμη η περίοδος που διανύουμε, όσοι άνθρωποι αποδίδουν σημασία στο να μείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη –διότι αυτό είναι το διακύβευμα- να δημιουργήσουν ένα ευρύτερο μέτωπο, το οποίο να μπορέσει να εμφανιστεί στις εκλογές ως μία αντίπαλη πρόταση. Λέμε π.χ. με την Δράση ότι θα κατέβουμε στις εκλογές και ήδη δημιουργήσαμε μία συνεργασία με την Φιλελεύθερη Συμμαχία. Εγώ όμως θα ήθελα –και για αυτό προσπαθώ- είναι ναι δημιουργηθεί ένα ευρύτερο μέτωπο. Σε αυτό αποδίδω μεγάλη σημασία.
Εσείς το έχετε προσπαθήσει αυτό;
Αυτό ακριβώς προσπαθώ.
Δράττομαι της ευκαιρίας για να σας τονίσω το γεγονός ότι πολύς κόσμος που βρίσκεται στον ευρύτερο εκσυγχρονιστικό χώρο, αλλά και γενικότερα απογοητευμένοι πολίτες που δεν «γοητεύονται» από κινήματα τύπου «αγανακτισμένων», αναμένουν από προσωπικότητες όπως εσείς, ενωτικές πρωτοβουλίες σε τέτοιες δύσκολες περιόδους. Γιατί δεν έχει γίνει αυτό πραγματικότητα;
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να σημειώσω το εξής φαινόμενο. Οι περισσότεροι άξιοι άνθρωποι που θα ήθελα κι εγώ να δω να ασχολούνται με την πολιτική, όλο λένε, λένε και συμβουλεύουν για να γίνουν πράγματα, αρκεί να μην είναι αυτοί μέσα, να βρεθεί να τα κάνει κάποιος άλλος. Αυτός όμως ο «κάποιος άλλος» δεν υπάρχει.
Δεκτό, όμως, από τα πρόσωπα και τα σχήματα που βρίσκονται ήδη στον πολιτικό στίβο. Δηλαδή, π.χ. με την κα Μπακογιάννη, έχετε κάτσει να βάλλετε κάτω κάποια πράγματα και να προσπαθήσετε να κάνετε μία από κοινού προσπάθεια στις προσεχείς εκλογές;
Με την κα Μπακογιάννη μιλούμε, είμαστε σε επαφή. Όμως έχω την πεποίθηση ότι εάν κάνουμε κάτι οι δυο μας, όλοι θα πουν «α, ο Μάνος με την Ντόρα τα βρήκανε» και το αποτέλεσμα θα είναι οι της Ντόρας να πουν «γιατί πας με τον Μάνο» και οι δικοί μου να πουν «γιατί πας με την Ντόρα».
Αυτό όμως πρέπει να είναι το σκεπτικό; Εσείς ως μπροστάρηδες δεν πρέπει να σκέπτεστε το παραπέρα;
Κοιτάξτε, εγώ σας λέω λοιπόν ότι την Δράση μόνη της δεν την θέλουν. Όμως, σας λέω ότι και την Δράση μαζί με την Δημοκρατική Συμμαχία, πάλι δεν θα την θέλουν.
Ο κόσμος όντως θέλει αυτό που είπατε –τις ευρύτερες συμμαχίες-, αλλά μόλις του το δώσεις θα πει «δεν είναι αυτό, είναι κάτι άλλο». Και κυρίως, εγώ αυτό που κάνω τώρα είναι, ότι θα ήθελα να δω καινούριους ανθρώπους που να πουν ότι «θέλω να συμμετάσχω στην προσπάθεια». Αυτό προσπαθώ, να φέρω νέους ανθρώπους. Με την Δράση π.χ. στις Ευρωεκλογές, παρουσιάσαμε ένα ψηφοδέλτιο, μοναδικό από πλευράς ποιότητας ανθρώπων. Και τι έγινε; Όλοι αυτοί που λένε «θέλουμε κάτι τέτοιο», όταν τους το έδειξες, αδιαφόρησαν.
Εσείς προσωπικά, έχετε διαχρονικά υπάρξει μία από τις λίγες φωνές ορθολογισμού στην ελληνική πολιτική σκηνή. Τελικά, γιατί πιστεύετε ότι δεν μπορέσατε να περάσετε στην μεγάλη μάζα της κοινωνίας αυτήν την νοοτροπία;
Αυτό που χαρακτηριστικά μου λένε πολλοί, είναι ότι έφταιξε το ότι δεν έδωσα στον κόσμο αυτό που ήθελε. Όμως εάν ήθελα να δώσω στον κόσμο αυτό που ήθελε, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Εγώ λέω ότι ο τόπος με χρειάζεται όπως είμαι, όχι όπως θα ήθελε ο τόπος να είμαι. Λέω κάτι γιατί αυτό είναι το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να γίνει -και δεν ήθελα ποτέ να λέω κάτι, χωρίς να μπορώ να το κάνω.
Δράση
17.01.12 | 08:20 newsplus+ελλάδα+πολιτική
Με την ευκαιρία της χθεσινής του επίσκεψης στην Πάτρα, είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στη Newpslus τον κ. Στέφανο Μάνο -πρώην υπουργό, νυν πρόεδρο της Δράσης, αλλά πάνω από όλα ένα πολιτικό ον που δεν θα πάψει ποτέ να εκπλήσσει και να προκαλεί.
Αναμενόμενα, η κουβέντα μας "άνοιξε" και περιέλαβε μία μεγάλη γκάμα ζητημάτων, από τα τρέχοντα "καυτά" ζητήματα της οικονομίας, μέχρι την διιεθνή πολιτική σκηνή, αλλά και τις επιδιώξεις της Δράσης.
Ο κ. Μάνος δήλωσε απαισίοδοξος για τις εξελίξεις στο οικονομικό πεδίο, τονίζοντας ευθαρσώς ότι "εάν και εγώ ήμουν στη θέση της Μέρκελ, δεν θα τα έδινα τα λεφτά!". Επέρριψε ευθύνες στον πρωθυπουργό κ. Παπαδήμο διότι δεν έθεσε τους δικούς του όρους όταν ανέλαβε, ενώ αναφερόμενος στην επονομαζόμενη "συμμαχία της δραχμής", έκανε λόγο για τη λογική των ηλιθίων και τη λογική των συμφερόντων.
Παράλληλα, υπογράμμισε ότι δεν ευθύνονται οι μισθοί για την κατάσταση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, ενώ σε ερώτηση για ενδεχόμενες συμμαχίες στον ευρύτερο εκσυγχρονιστικό χώρο, τόνισε πως συνομιλεί με όλους, αλλά από τη μία δεν βλέπει προοπτική με τους υπάρχοντες, ενώ από την άλλη βλέπει οι "άξιοι" να μην θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες και να ασχοληθούν ενεργά.
Αναλυτικά, ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα της κουβέντας μας με τον κ. Μάνο:
Κ. Μάνο, καταρχάς, να σας καλωσορίσουμε στην Πάτρα και να σας ευχαριστήσουμε για την συνάντησή μας αυτή. Ξεκινώντας από τα πλέον φλέγοντα, μετά και τις πρόσφατες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις για το PSI, είστε αισιόδοξος για την πορεία των επόμενων μηνών; Θεωρείται ότι έχουμε αποφύγει τον σκόπελο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας;
Σας ευχαριστώ. Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το πλέον κρίσιμο διακύβευμα αυτήν την στιγμή είναι το εάν το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουμε λεφτά να αποπληρώσουμε τα δάνεια. Εάν αυτήν την ώρα πάτε στην Αμερική, δίνουν 9/1 πιθανότητες στο να μην τα καταφέρουμε –στην Ευρώπη κάτι αντίστοιχο. Το θέμα είναι ακόμα ανοιχτό και θα εξαρτηθεί από το τι θα κάνει η κυβέρνηση. Σας λέγω, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος. Και κακά τα ψέματα, εάν και εγώ ήμουν στη θέση της Μέρκελ, δεν θα τα έδινα τα λεφτά!
Οι στιγμές είναι πράγματι δραματικές. Διότι εάν τυχόν δεν πάρουμε τα χρήματα και οδηγηθούμε στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα ζήσουμε στιγμές μεγάλης δυστυχίας στην Ελλάδα για μακρύ διάστημα, διότι το κράτος δεν έχει προετοιμαστεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η χώρα θα γυρίσει 30 χρόνια πίσω.
Έχουν περάσει ήδη πάνω από 2 μήνες με την κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας. Πώς κρίνετε την ως ώρας πορεία της;
Όσον αφορά τον ίδιο τον κ. Παπαδήμο, πιστεύω ότι έκανε ένα μοιραίο λάθος. Όταν τον επέλεξαν δεν επέβαλε τους δικούς του όρους για την δημιουργία της κυβέρνησης, τόσο όσον αφορά την διάρκεια που θα έχει όσο και σχετικά με την σύνθεσή της. Και είμαι βέβαιος ότι οι όροι του, σε εκείνο το χρονικό σημείο θα γίνονταν αποδεκτοί. Ήταν προσωπικό του λάθος αυτό. Κατά τα λοιπά, η κυβέρνηση δεν έχει αλλάξει σε τίποτα ουσιαστικό –παραμένει η ίδια κυβέρνηση των κκ. Βενιζέλου, Λοβέρδου, κλπ.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται η προσπάθεια από διάφορα κέντρα, της επανειλημμένης προώθησης του σεναρίου της δραχμής. Εσείς σε αυτήν την ιδιότυπη συμμαχία, τι απαντάτε;
Στο συγκεκριμένο φαινόμενο έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο λογικές –τη λογική των ηλιθίων και τη λογική των συμφερόντων. Οι πρώτοι παρουσιάζουν διάφορα ευφάνταστα σενάρια, όπως π.χ. ότι με την επάνοδο στην δραχμή θα είμαστε πιο ανταγωνιστικοί, λες και όταν είχαμε δραχμή, η οικονομία της χώρας ήταν πιο ανταγωνιστική από τώρα. Υπάρχουν άλλωστε και πόσες χώρες που έχουν νομίσματα με ελεύθερη διακύμανση, οι οποίες κάθε άλλο παρά ανταγωνιστικές είναι.
Από την άλλη, υπάρχει και το φαινόμενο πολλών που έχοντας βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό, μπορεί να ονειρεύονται ότι με την δραχμή θα μπορέσουν να αγοράσουν όλη την χώρα. Άλλωστε, υπάρχει τέτοιο προηγούμενο τόσο στην περίπτωση της Αργεντινής, όσο και στην περίπτωση της Σοβιετικής Ένωσης.
Όσον αφορά συγκεκριμένα το θέμα της ανταγωνιστικότητας, και το τρέχον ζήτημα με την ενδεχόμενη μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Πιστεύετε ότι οι μισθοί ανήκουν στις κύριες αιτίες της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας;
Σε καμία περίπτωση. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχουν χώρες με σημαντικά υψηλότερους μισθούς από την Ελλάδα που έχουν πιο ανταγωνιστικές οικονομίες, αλλά ισχύει επίσης και το αντίθετο –χώρες με καταρρακωμένους μισθούς και ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα. Έτσι κι αλλιώς, όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που συμβαίνει είναι το ότι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα χρησιμοποιούνταν συχνά ως άλλοθι για αυξήσεις στον δημόσιο. Παράδειγμα, εάν γινόταν μία συλλογική σύμβαση με απόφαση για αυξήσεις 3%, αυξάνονταν σε αυτό το ποσοστό τόσο οι κατώτεροι μισθοί, όσο και οι μισθοί των 3.000 ευρώ σε διάφορες ΔΕΚΟ.
Το κρίσιμο ζήτημα συνεπώς δεν είναι οι μισθοί. Υπάρχει π.χ. το ζήτημα της λεγόμενης ωρίμανσης στο δημόσιο. Ένας υπάλληλος, ακόμα και να είναι άχρηστος, να μην αξίζει για τίποτα, όσο περνούν τα χρόνια, αυξάνεται αυτόματα ο μισθός του. Δεν υπάρχει ίχνος αξιοκρατίας με λίγα λόγια.
Πάντως, θέλω να σημειώσω και κάτι άλλο εδώ. Οι εκπρόσωποι των εργοδοτών τις τελευταίες ημέρες, προτείνουν αντί για την μείωση των κατώτατων μισθών, την μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα ταμεία, όταν είναι σε όλους γνωστό ότι τα ταμεία βρίσκονται ένα βήμα πριν το κραχ. Μου έχει κάνει εντύπωση πως δεν έχει βρεθεί ένας δημοσιογράφος να το αναδείξει το συγκεκριμένο.
Εάν είναι όντως έτσι τα πράγματα, η τρόικα γιατί επιμένει τόσο στο συγκεκριμένο ζήτημα;
Να σας πω κάτι; Δεν έχω καθόλου πεισθεί για το κατά πόσον όλα αυτά είναι απαιτήσεις της τρόικας –άλλωστε δεν είμαι απευθείας συνομιλητής τους. Πιστεύω πάντως ότι, πολλά από τα μέτρα που κατά καιρούς έχουν παρθεί ήταν υποδείξεις της ελληνικής κυβέρνησης και απλά για επικοινωνιακούς λόγους, χρεώνονταν στην τρόικα.
Πιστεύετε δηλαδή ότι ο κ. Παπαδήμος προωθεί την μείωση των μισθών στη συγκεκριμένη συγκυρία;
Θα σας πω κάτι που το επαναλαμβάνω συχνά. Ο εκάστοτε Πρωθυπουργός δεν υπογράφει για τίποτε, οι Υπουργοί είναι αυτοί που ευθύνονται για τις αποφάσεις. Αυτό που μπορεί να κάνει ο Πρωθυπουργός, είναι να διώχνει τους Υπουργούς.
Αυτό που πιστεύω εγώ, είναι ότι οι κυβερνήσεις μας συνεχίζουν στην λογική του «για όλα φταίνε οι άλλοι» -η Μέρκελ, οι «ναζήδες», δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος. Και επίσης, κάνουν κάτι τραγικό –αναζητούν να υλοποιήσουν πράγματα που δεν μπορούν να τα κάνουν και αποφεύγουν πράγματα απλά, που μπορούν να τα κάνουν.
Για να επανέλθω και στην ερώτησή σας για τον κ. Παπαδήμο, ένα απλό πράγμα που θα μπορούσε να κάνει κατευθείαν, είναι να κόψεις τις κρατικές επιχορηγήσεις στα κόμματα, με τον εξής τρόπο. Να θέσει στο τραπέζι τα συστήματα επιχορηγήσεων 2-3 χωρών όπως η Γερμανία και η Ολλανδία και να καλέσει τα κόμματα να επιλέξουν εξ αυτών το σύστημα που θα εφαρμοσθεί. Ε λοιπόν σας λέγω, την άλλη μέρα της εφαρμογής του συστήματος, δεν θα υπήρχαν τα παρόντα κόμματα στην Ελλάδα. Φαίνεται όμως ότι και ο κ. Παπαδήμος βρίσκεται μεσα στην όλη προσπάθεια που κάνει το σύστημα να αυτοσυντηρηθεί.
Εσείς προσωπικά, θεωρείτε πιο ορθολογική την επέκταση της θητείας της κυβέρνησης Παπαδήμου;
Εξαρτάται. Εφόσον πάρουμε τα λεφτά, πάει να πει πως αυτή η κυβέρνηση έκανε 5 σωστά πράγματα, οπότε ορθό θα ήταν να παραμείνει.
Είναι γεγονός όμως ότι δεν διαθέτει την λαϊκή νομιμοποίηση.
Τι θα πει αυτό; Η κυβέρνηση έχει συνταγματική νομιμοποίηση. Η δημοκρατία μας είναι αντιπροσωπευτική και οι θητείες των κυβερνήσεων είναι τετραετείς. Συνεπώς, οι πολίτες έχουν επιλέξει τους αντιπροσώπους τους και αυτοί, το συγκεκριμένο διάστημα επέλεξαν τον κ. Παπαδήμο για να ηγηθεί της κυβέρνησης. Αύριο μπορεί να υποδείξουν κάποιον άλλο. Η συνταγματική τάξη είναι αυτή. Συνταγματικό παράτυπο είναι αν κάνουμε εκλογές όποτε "καπνίσει" στον κ. Παπανδρέου και στον κ. Σαμαρά.
Έχοντας, τουλάχιστον κατά το παρελθόν, καλή σχέση με τον κ. Παπανδρέου, ποια εξήγηση έχετε δώσει προσωπικά, στην «μοιραία» του επιλογή περί δημοψηφίσματος;
Ναι, όλοι λένε για αυτό το δημοψήφισμα, δεν βλέπω όμως κανένα να λέει για την συνεχή απαίτηση του κ. Σαμαρά να πάμε σε πρόωρες εκλογές. Και εν πάση περιπτώσει, ο κ. Παπανδρέου το θέμα του δημοψηφίσματος το είχε φέρει σε Υπουργικό Συμβούλιο, όπου όλοι ομόφωνα οι Υπουργοί είχαν συνηγορήσει με την απόφασή του. Θέλετε από μία στιγμιαία τρέλα, θέλετε από κάτι άλλο, πάντως δεν βρέθηκε ένας σε εκείνο το Υπουργικό να του φέρει αντίρρηση; Ένας από όλους αυτούς που σήμερα καμώνονται ότι θα μας σώσουν.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Παπανδρέου το θέμα του δημοψηφίσματος το είχε πολύ καιρό στο μυαλό του και έψαχνε ουσιαστικά ένα ζήτημα για να το κάνει. Λειτουργούσε ουσιαστικά ανάποδα.
Για να φύγουμε λίγο από τα καθ' ημάς, ποια πιστεύετε ότι είναι η κύρια «ρωγμή» στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα; Έχει μέλλον το πρότζεκτ της ενοποίησης, και αν ναι ποιο είναι αυτό;
Το πρόβλημα της Ευρώπης αυτήν την στιγμή δεν είναι τόσο πρόβλημα ηγεσίας, όπως διατείνονται πολλοί, όσο πρόβλημα συστήματος. Και το πλέον σημαντικό κομμάτι είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας μηχανισμός λήψης αποφάσεων, καθώς ισχύει ως γνωστόν ο κανόνας της ομοφωνίας. Είναι ένα κατάστημα 17 συναιτέρων χωρίς μηχανισμό λήψης αποφάσεων, με τον κανόνα της ομοφωνίας να ισχύει υπέρ της ισχυρότερης χώρας. Και κατά αυτόν τον τρόπο, κάθε φορά σέρνετε μία απόφαση για μήνες ολόκληρους μέχρι να οριστικοποιηθεί. Για εμένα λοιπόν, το κρίσιμο βήμα για την Ευρώπη, θα ήταν όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται κατά πλειοψηφία. Αυτό θα άλλαζε τα πάντα.
Πώς κρίνετε όμως την στάση της κας Μέρκελ, κυρίως όσον αφορά την αυστηρή προσήλωση στη δημοσιονομική πειθαρχία;
Πρόκειται καθαρά για πολιτικό ζήτημα της Γερμανίας, δηλαδή ο γερμανικός λαός αντιστέκεται στο να δώσει χρήματα στους άσωτους. Η λογική της κας Μέρκελ έχει άμεση σχέση με την επανεκλογή της. Πιστεύω ότι η κα Μέρκελ έχει προσπαθήσει να την περιορίσει αυτήν την λογική, αλλά το κλίμα είναι πολύ αρνητικό στην Γερμανία. Όποιος έχει επαφές με Γερμανούς, γνωρίζει ότι το κλίμα είναι έντονα αρνητικό απέναντι στο ελληνικό ζήτημα.
Για να επιστρέψουμε σε εσάς, ποια είναι αυτήν την στιγμή η παρουσία και οι φιλοδοξίες της Δράσης στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Ελλάδας;
Η Δράση όπως ξέρετε στις τελευταίες ευρωεκλογές, πήγε πολύ άσχημα. Μπορεί να υπάρχει πολύς κόσμος που να ενδιαφέρεται για τα όσα λέμε, αλλά δεν μας ψηφίζει. Αυτή η εικόνα δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Είναι δηλαδή η εικόνα ενός εκλογικού σώματος που του αρέσει να ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία.
Στις προσεχείς εκλογές, δεν εκτιμάτε ότι αυτό θα αλλάξει; Πιστεύετε δηλαδή ότι ακόμα και σε αυτήν την συγκυρία, ο δικομματισμός θα αντέξει, π.χ. με ποσοστό άνω του 60%;
Ναι το πιστεύω, αυτή είναι η εκτίμησή μου. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα αλλάξει η κατάσταση, δεν έχω πεισθεί ότι έχουμε ξεφύγει από τις παλιές λογικές.
Πάντως, για να επανέλθω και σε αυτό που λέγαμε νωρίτερα, ακριβώς επειδή είναι πολύ κρίσιμη η περίοδος που διανύουμε, όσοι άνθρωποι αποδίδουν σημασία στο να μείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη –διότι αυτό είναι το διακύβευμα- να δημιουργήσουν ένα ευρύτερο μέτωπο, το οποίο να μπορέσει να εμφανιστεί στις εκλογές ως μία αντίπαλη πρόταση. Λέμε π.χ. με την Δράση ότι θα κατέβουμε στις εκλογές και ήδη δημιουργήσαμε μία συνεργασία με την Φιλελεύθερη Συμμαχία. Εγώ όμως θα ήθελα –και για αυτό προσπαθώ- είναι ναι δημιουργηθεί ένα ευρύτερο μέτωπο. Σε αυτό αποδίδω μεγάλη σημασία.
Εσείς το έχετε προσπαθήσει αυτό;
Αυτό ακριβώς προσπαθώ.
Δράττομαι της ευκαιρίας για να σας τονίσω το γεγονός ότι πολύς κόσμος που βρίσκεται στον ευρύτερο εκσυγχρονιστικό χώρο, αλλά και γενικότερα απογοητευμένοι πολίτες που δεν «γοητεύονται» από κινήματα τύπου «αγανακτισμένων», αναμένουν από προσωπικότητες όπως εσείς, ενωτικές πρωτοβουλίες σε τέτοιες δύσκολες περιόδους. Γιατί δεν έχει γίνει αυτό πραγματικότητα;
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να σημειώσω το εξής φαινόμενο. Οι περισσότεροι άξιοι άνθρωποι που θα ήθελα κι εγώ να δω να ασχολούνται με την πολιτική, όλο λένε, λένε και συμβουλεύουν για να γίνουν πράγματα, αρκεί να μην είναι αυτοί μέσα, να βρεθεί να τα κάνει κάποιος άλλος. Αυτός όμως ο «κάποιος άλλος» δεν υπάρχει.
Δεκτό, όμως, από τα πρόσωπα και τα σχήματα που βρίσκονται ήδη στον πολιτικό στίβο. Δηλαδή, π.χ. με την κα Μπακογιάννη, έχετε κάτσει να βάλλετε κάτω κάποια πράγματα και να προσπαθήσετε να κάνετε μία από κοινού προσπάθεια στις προσεχείς εκλογές;
Με την κα Μπακογιάννη μιλούμε, είμαστε σε επαφή. Όμως έχω την πεποίθηση ότι εάν κάνουμε κάτι οι δυο μας, όλοι θα πουν «α, ο Μάνος με την Ντόρα τα βρήκανε» και το αποτέλεσμα θα είναι οι της Ντόρας να πουν «γιατί πας με τον Μάνο» και οι δικοί μου να πουν «γιατί πας με την Ντόρα».
Αυτό όμως πρέπει να είναι το σκεπτικό; Εσείς ως μπροστάρηδες δεν πρέπει να σκέπτεστε το παραπέρα;
Κοιτάξτε, εγώ σας λέω λοιπόν ότι την Δράση μόνη της δεν την θέλουν. Όμως, σας λέω ότι και την Δράση μαζί με την Δημοκρατική Συμμαχία, πάλι δεν θα την θέλουν.
Ο κόσμος όντως θέλει αυτό που είπατε –τις ευρύτερες συμμαχίες-, αλλά μόλις του το δώσεις θα πει «δεν είναι αυτό, είναι κάτι άλλο». Και κυρίως, εγώ αυτό που κάνω τώρα είναι, ότι θα ήθελα να δω καινούριους ανθρώπους που να πουν ότι «θέλω να συμμετάσχω στην προσπάθεια». Αυτό προσπαθώ, να φέρω νέους ανθρώπους. Με την Δράση π.χ. στις Ευρωεκλογές, παρουσιάσαμε ένα ψηφοδέλτιο, μοναδικό από πλευράς ποιότητας ανθρώπων. Και τι έγινε; Όλοι αυτοί που λένε «θέλουμε κάτι τέτοιο», όταν τους το έδειξες, αδιαφόρησαν.
Εσείς προσωπικά, έχετε διαχρονικά υπάρξει μία από τις λίγες φωνές ορθολογισμού στην ελληνική πολιτική σκηνή. Τελικά, γιατί πιστεύετε ότι δεν μπορέσατε να περάσετε στην μεγάλη μάζα της κοινωνίας αυτήν την νοοτροπία;
Αυτό που χαρακτηριστικά μου λένε πολλοί, είναι ότι έφταιξε το ότι δεν έδωσα στον κόσμο αυτό που ήθελε. Όμως εάν ήθελα να δώσω στον κόσμο αυτό που ήθελε, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι. Εγώ λέω ότι ο τόπος με χρειάζεται όπως είμαι, όχι όπως θα ήθελε ο τόπος να είμαι. Λέω κάτι γιατί αυτό είναι το οποίο πιστεύω ότι πρέπει να γίνει -και δεν ήθελα ποτέ να λέω κάτι, χωρίς να μπορώ να το κάνω.
Γιατί ο Ιωάννης Καποδίστριας είναι εθνικός ήρωας της Ελβετίας
Γιώργος Μιχαηλίδης
17.01.2012
08:46
0
17
Share
-A+A
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είναι αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, πράγμα που για την ελληνική πραγματικότητα αλλά και νοοτροπία, σημαίνει πως όσο αγαπήθηκε, άλλο τόσο τον μίσησαν. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από το τραγικό του τέλος.
Ένα από τα στοιχεία της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια που είναι άγνωστα για τον Έλληνα, είναι πως ο πολιτικός αυτός δεν αγαπήθηκε μόνον εντός Ελλάδος. Όχι, δεν αναφέρομαι για την Ρωσία στην οποία έκτισε το πολιτικό του όνομα, αλλά για την Ελβετία. Ναι, την Ελβετία, η οποία μάλιστα τον έχει ανακυρήξει και εθνικό της ήρωα.
Πόσο περίεργο μπορεί να ακούγεται αυτό; Είναι όμως αλήθεια, και έχει και μία πολύ σοβαρή αιτιολόγηση. Δεν πρόκειται για μία αναγνώριση των ικανοτήτων ενός ατόμου ασχέτως εθνικότητος, αλλά για την ευγνωμοσύνη προς τον Ιωάννη Καποδίστρια για την συμβολή του στην γέννηση ενός κράτους-έθνους, αυτού της Ελβετίας.
Για να τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, το κείμενο αυτό γράφεται διότι σαν σήμερα το 1817, ο Ιωάννης Καποδίστριας λαμβάνει την ελβετική υπηκοότητα σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.
Το 1798, η Γαλλία εισβάλει και κατακτά την Ελβετία την οποία όμως δεν προσάρτισε αλλά διαμόρφωσε έτσι την διοικητική της μεταρρύθμιση, ώστε να αποτελεί ένα κρατίδιο δορυφόρο. Οι κινήσεις αυτές αλλά και οι διαθέσεις του Ναπολέοντος θορύβησαν την Ρωσία η οποία ήθελε να δει την δράση του να περιορίζεται.
Τελικά το 1813 ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίζεται ως εκπόρσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία. Ο Καποδίστριας συνέβαλε στην ενότητα και ανεξαρτησία του κράτους της Ελβετίας υπό την νέα της δομή, καθώς ήταν από τους εμπνευστές του διαχωρισμού της, σε 19 αυτόνομα κρατίδια, τα καντόνια. Συνεισέφερε επίσης στην διαμόρφωση του ελβετικού συντάγματος, αλλά και την μετέπειτα ουδέτερη στάση της χώρας.
Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η ευγνωμοσύνη της Ελβετίας προς το πρόσωπο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, δεν φθάνει μόνο μέχρι την χορήγηση υπηκοότητος, αλλά και πρόσφατα, η πόλη της Λωζάννης προέβη και σε μία ακόμη τιμητική κίνηση.
Μαζί με την κυβέρνηση της Ρωσίας, η πόλη της Λωζάννης, τον Σεπτέμβριο του 2009, έκανε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών της Ελβετίας Mισελίν Κάλμυ-Ρέυ και της Ρωσίας, Σεργκέυ Λαβρώφ, του Δημάρχου της Λωζάννης και του ελληνικής καταγωγής προέδρου της τοπικής βουλής του καντονίου Vaud, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Λωζάννη, Πασκάλ Μπρουλής.
Η ορειχάλκινη προτομή, που είναι έργο του Ρώσου γλύπτη βλαντιμίρ Σουρόβτσεφ, τοποθετήθηκε στη Λωζάννη «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης».
Επρόκειτο για μια πράξη που έγινε από κοινού από τη Ρωσία και την πόλη της Λωζάννης, τα δε αποκαλυπτήρια συνέπεσαν με την επίσημη επίσκεψη στην Ελβετία του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτισμός Γαλλία εθνικός ήρωας Ελβετία Ελλάδα Ιωάννης Καποδίστριας καντόνια Ναπολέων Ρωσία υπηκοότητα
17.01.2012
08:46
0
17
Share
-A+A
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είναι αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, πράγμα που για την ελληνική πραγματικότητα αλλά και νοοτροπία, σημαίνει πως όσο αγαπήθηκε, άλλο τόσο τον μίσησαν. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται και από το τραγικό του τέλος.
Ένα από τα στοιχεία της ζωής του Ιωάννη Καποδίστρια που είναι άγνωστα για τον Έλληνα, είναι πως ο πολιτικός αυτός δεν αγαπήθηκε μόνον εντός Ελλάδος. Όχι, δεν αναφέρομαι για την Ρωσία στην οποία έκτισε το πολιτικό του όνομα, αλλά για την Ελβετία. Ναι, την Ελβετία, η οποία μάλιστα τον έχει ανακυρήξει και εθνικό της ήρωα.
Πόσο περίεργο μπορεί να ακούγεται αυτό; Είναι όμως αλήθεια, και έχει και μία πολύ σοβαρή αιτιολόγηση. Δεν πρόκειται για μία αναγνώριση των ικανοτήτων ενός ατόμου ασχέτως εθνικότητος, αλλά για την ευγνωμοσύνη προς τον Ιωάννη Καποδίστρια για την συμβολή του στην γέννηση ενός κράτους-έθνους, αυτού της Ελβετίας.
Για να τα πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, το κείμενο αυτό γράφεται διότι σαν σήμερα το 1817, ο Ιωάννης Καποδίστριας λαμβάνει την ελβετική υπηκοότητα σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.
Το 1798, η Γαλλία εισβάλει και κατακτά την Ελβετία την οποία όμως δεν προσάρτισε αλλά διαμόρφωσε έτσι την διοικητική της μεταρρύθμιση, ώστε να αποτελεί ένα κρατίδιο δορυφόρο. Οι κινήσεις αυτές αλλά και οι διαθέσεις του Ναπολέοντος θορύβησαν την Ρωσία η οποία ήθελε να δει την δράση του να περιορίζεται.
Τελικά το 1813 ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίζεται ως εκπόρσωπος της Ρωσίας στην Ελβετία. Ο Καποδίστριας συνέβαλε στην ενότητα και ανεξαρτησία του κράτους της Ελβετίας υπό την νέα της δομή, καθώς ήταν από τους εμπνευστές του διαχωρισμού της, σε 19 αυτόνομα κρατίδια, τα καντόνια. Συνεισέφερε επίσης στην διαμόρφωση του ελβετικού συντάγματος, αλλά και την μετέπειτα ουδέτερη στάση της χώρας.
Συμμετείχε στο Συνέδριο της Βιέννης ως μέλος της ρωσικής αντιπροσωπίας και αργότερα εκπρόσωπος της Ρωσίας στη Συνδιάσκεψη των Παρισίων το 1815, όπου πέτυχε την εξουδετέρωση της αυστριακής επιρροής, την ακεραιότητα της Γαλλίας υπό Βουρβόνο μονάρχη καθώς και την διεθνή ουδετερότητα της Ελβετίας.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως η ευγνωμοσύνη της Ελβετίας προς το πρόσωπο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος, δεν φθάνει μόνο μέχρι την χορήγηση υπηκοότητος, αλλά και πρόσφατα, η πόλη της Λωζάννης προέβη και σε μία ακόμη τιμητική κίνηση.
Μαζί με την κυβέρνηση της Ρωσίας, η πόλη της Λωζάννης, τον Σεπτέμβριο του 2009, έκανε τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Ιωάννη Καποδίστρια, παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών της Ελβετίας Mισελίν Κάλμυ-Ρέυ και της Ρωσίας, Σεργκέυ Λαβρώφ, του Δημάρχου της Λωζάννης και του ελληνικής καταγωγής προέδρου της τοπικής βουλής του καντονίου Vaud, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Λωζάννη, Πασκάλ Μπρουλής.
Η ορειχάλκινη προτομή, που είναι έργο του Ρώσου γλύπτη βλαντιμίρ Σουρόβτσεφ, τοποθετήθηκε στη Λωζάννη «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης».
Επρόκειτο για μια πράξη που έγινε από κοινού από τη Ρωσία και την πόλη της Λωζάννης, τα δε αποκαλυπτήρια συνέπεσαν με την επίσημη επίσκεψη στην Ελβετία του Ρώσου Προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτισμός Γαλλία εθνικός ήρωας Ελβετία Ελλάδα Ιωάννης Καποδίστριας καντόνια Ναπολέων Ρωσία υπηκοότητα
alfavita “Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους. Δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα. Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές. Δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα. Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών. Δεν ανήκα σ΄ αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο να διαμαρτυρηθώ. Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι. Ούτε κι αυτό σκέφτηκα ότι με αφορούσε. Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων. Ούτε και τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεσή μου. Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ. Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει” (Μάρτιν Νίμελερ Ευαγγελιστής ιερέας )
Les revirements de Standard and Poor’s et les échecs économiques du gouvernement français
17 Janvier 2012 Par vigieco2012
Au delà de la dégradation de la note financière de la France, ce qui frappe ce sont les termes sans équivoque employés par S&P pour justifier sa décision. Politique européenne, austérité fiscale, prise en compte des déséquilibres extérieurs...
l'agence de notation met clairement les échecs de la politique économique conduite par Nicolas Sarkozy au cœur de sa décision, alors même qu’elle en partage une partie de la responsabilité.
Vendredi dernier, Standard and Poor’s a choisi de ne déprécier qu'un seul des cinq indicateurs utilisés pour évaluer la note financière d'un pays, l'indicateur de la gouvernance politique (political score). Cette dépréciation, qui a conduit à la dégradation de notre note globale, résulte de son scepticisme concernant l'accord européen du 9 décembre 2011. S&P juge que cet accord ne permettra pas d'apporter les ressources et la flexibilité nécessaires aux opérations de sauvetage du système financier européen. Ces critiques font écho à celles des économistes progressistes qui estiment que l'accord laisse de côté des instruments essentiels au rétablissement des équilibres financiers en Europe, et notamment les interventions de la Banque centrale européenne, les eurobonds, et la création d'un fonds de secours financier.
S&P souligne également l'erreur d'appréciation fondamentale de Nicolas Sarkozy et de son gouvernement quant aux origines de la crise, rappelant que le surendettement est la conséquence du déséquilibre structurel de notre balance commerciale et de notre déficit de compétitivité. Dans un contexte marqué par la destruction de plus d'un demi-million d'emplois industriels depuis 2007 et malgré des annonces présidentielles multiples sur le sujet, le gouvernement français n'a pas augmenté significativement les ressources allouées à l'innovation et à la recherche industrielles, se concentrant sur des mesures fiscales aux effets incertains. A l'échelon européen, les solutions financières l'emportent également sur celles engageant un redressement des industries.
Enfin, l'agence de notation découvre finalement que les politiques d’austérité, dont elle porte pourtant une part de la responsabilité, ne sont pas une solution à la crise mais un facteur aggravant dès lors qu'elles ne sont pas accompagnées de mesures de soutien à la croissance. Ce revirement, qui souligne les limites techniques du travail d’analyse et d’évaluation des agences de notation, nous rappelle qu’il est aujourd’hui nécessaire d’envisager une alternative aux politiques d’austérité. Ces politiques sont particulièrement dommageables lorsqu'elles affectent prioritairement les ménages aux revenus faibles ou moyens, dont la propension à consommer est la plus forte, comme c'est le cas avec les hausses de TVA.
Ainsi, la défiance de la communauté financière à l'égard des choix économiques du gouvernement français rejoint nombre de critiques formulées par les économistes progressistes qui soulignent la nécessité :
a- De renégocier l'accord européen du 9 décembre;
b- De mettre en œuvre d'un véritable pacte productif au service de la compétitivité et de l'innovation ; et
c- D'ajuster l'effort de réduction des déficits de façon à épargner les classes moyennes, qui constituent le moteur de la demande intérieure en France.
A retenir
Ce sont les insuffisances de la gouvernance politique française et européenne depuis 2002 et surtout depuis 2007 qui ont conduit à la dégradation de la note financière de notre pays;
Standard & Poor’s a sanctionné l'échec du sommet européen du 9 décembre et partant, l'inefficacité du duo Sarkozy-Merkel dans la mise en œuvre des solutions à la crise financière ;
L'agence a également sanctionné l'absence de stratégie industrielle et la mauvaise appréciation des causes de la crise en France et en Europe ;
Elle a surtout pris conscience de ses propres erreurs d’analyse en matière d’austérité budgétaire et semble découvrir que les politiques qu’elle a imposées au pouvoir politique, qui affectent trop durement les classes moyennes, sont une impasse économique.
AAA dégradation notation note financiere S&P standard and poor's
TOUS LES COMMENTAIRES
17/01/2012, 02:18 PAR GIULIETTA
"Enfin, l'agence de notation découvre finalement que les politiques d’austérité, dont elle porte pourtant une part de la responsabilité, ne sont pas une solution à la crise mais un facteur aggravant dès lors qu'elles ne sont pas accompagnées de mesures de soutien à la croissance. "
alerter
17/01/2012, 03:55 PAR MEHDI ZAAF
L'hypocrisie atteint des sommets.
Bientôt S&P appellera les Etats à appliquer des politiques keynésiennes de relance par la demande, punissant tous les Etats ayant appliqué l'austérité?
Je n'en serais même pas étonné...
Au delà de la dégradation de la note financière de la France, ce qui frappe ce sont les termes sans équivoque employés par S&P pour justifier sa décision. Politique européenne, austérité fiscale, prise en compte des déséquilibres extérieurs...
l'agence de notation met clairement les échecs de la politique économique conduite par Nicolas Sarkozy au cœur de sa décision, alors même qu’elle en partage une partie de la responsabilité.
Vendredi dernier, Standard and Poor’s a choisi de ne déprécier qu'un seul des cinq indicateurs utilisés pour évaluer la note financière d'un pays, l'indicateur de la gouvernance politique (political score). Cette dépréciation, qui a conduit à la dégradation de notre note globale, résulte de son scepticisme concernant l'accord européen du 9 décembre 2011. S&P juge que cet accord ne permettra pas d'apporter les ressources et la flexibilité nécessaires aux opérations de sauvetage du système financier européen. Ces critiques font écho à celles des économistes progressistes qui estiment que l'accord laisse de côté des instruments essentiels au rétablissement des équilibres financiers en Europe, et notamment les interventions de la Banque centrale européenne, les eurobonds, et la création d'un fonds de secours financier.
S&P souligne également l'erreur d'appréciation fondamentale de Nicolas Sarkozy et de son gouvernement quant aux origines de la crise, rappelant que le surendettement est la conséquence du déséquilibre structurel de notre balance commerciale et de notre déficit de compétitivité. Dans un contexte marqué par la destruction de plus d'un demi-million d'emplois industriels depuis 2007 et malgré des annonces présidentielles multiples sur le sujet, le gouvernement français n'a pas augmenté significativement les ressources allouées à l'innovation et à la recherche industrielles, se concentrant sur des mesures fiscales aux effets incertains. A l'échelon européen, les solutions financières l'emportent également sur celles engageant un redressement des industries.
Enfin, l'agence de notation découvre finalement que les politiques d’austérité, dont elle porte pourtant une part de la responsabilité, ne sont pas une solution à la crise mais un facteur aggravant dès lors qu'elles ne sont pas accompagnées de mesures de soutien à la croissance. Ce revirement, qui souligne les limites techniques du travail d’analyse et d’évaluation des agences de notation, nous rappelle qu’il est aujourd’hui nécessaire d’envisager une alternative aux politiques d’austérité. Ces politiques sont particulièrement dommageables lorsqu'elles affectent prioritairement les ménages aux revenus faibles ou moyens, dont la propension à consommer est la plus forte, comme c'est le cas avec les hausses de TVA.
Ainsi, la défiance de la communauté financière à l'égard des choix économiques du gouvernement français rejoint nombre de critiques formulées par les économistes progressistes qui soulignent la nécessité :
a- De renégocier l'accord européen du 9 décembre;
b- De mettre en œuvre d'un véritable pacte productif au service de la compétitivité et de l'innovation ; et
c- D'ajuster l'effort de réduction des déficits de façon à épargner les classes moyennes, qui constituent le moteur de la demande intérieure en France.
A retenir
Ce sont les insuffisances de la gouvernance politique française et européenne depuis 2002 et surtout depuis 2007 qui ont conduit à la dégradation de la note financière de notre pays;
Standard & Poor’s a sanctionné l'échec du sommet européen du 9 décembre et partant, l'inefficacité du duo Sarkozy-Merkel dans la mise en œuvre des solutions à la crise financière ;
L'agence a également sanctionné l'absence de stratégie industrielle et la mauvaise appréciation des causes de la crise en France et en Europe ;
Elle a surtout pris conscience de ses propres erreurs d’analyse en matière d’austérité budgétaire et semble découvrir que les politiques qu’elle a imposées au pouvoir politique, qui affectent trop durement les classes moyennes, sont une impasse économique.
AAA dégradation notation note financiere S&P standard and poor's
TOUS LES COMMENTAIRES
17/01/2012, 02:18 PAR GIULIETTA
"Enfin, l'agence de notation découvre finalement que les politiques d’austérité, dont elle porte pourtant une part de la responsabilité, ne sont pas une solution à la crise mais un facteur aggravant dès lors qu'elles ne sont pas accompagnées de mesures de soutien à la croissance. "
alerter
17/01/2012, 03:55 PAR MEHDI ZAAF
L'hypocrisie atteint des sommets.
Bientôt S&P appellera les Etats à appliquer des politiques keynésiennes de relance par la demande, punissant tous les Etats ayant appliqué l'austérité?
Je n'en serais même pas étonné...
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)