Δευτέρα 30 Απριλίου 2012
Μπακογιάννη: Οι συγκλίσεις Τσίπρο-Καμμένου θα μας κάνουν Βόρεια Κορέα
Μπακογιάννη: Οι συγκλίσεις Τσίπρο-Καμμένου θα μας κάνουν Βόρεια Κορέα: Η κ. Μπακογιάννη σημείωσε ότι η Δημοκρατική Συμμαχία είναι δύναμη σταθερότητας - αντίβαρο λογικής στον ακραίο λαϊκισμό
Vincent Dagousset http://www.challenges.fr/economie/20120430.CHA5927/merkel-prete-a-negocier-sur-la-croissance-mais-pas-sur-la-rigueur.html
Merkel prête à négocier sur la croissance... mais pas sur la rigueur
www.challenges.fr
La chancelière allemande s'est dite prête à discuter le renforcement des capacités de la Banque européenne...
Victor Monsan Croissance sans endettement.Hollande et Merkel sont les 2 faces de la monnaie EURO.
www.challenges.fr
La chancelière allemande s'est dite prête à discuter le renforcement des capacités de la Banque européenne...
Victor Monsan Croissance sans endettement.Hollande et Merkel sont les 2 faces de la monnaie EURO.
Μεταρρυθμιστές, τώρα!, του Αρίστου Δοξιάδη | Protagon
Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράςΜείωση μεγέθους γραμματοσειράς
Photo: Romain [ apictureourselves.org ]
1 εικόνα
του Αρίστου Δοξιάδη
Ετικέτες: μεταρρυθμίσεις
Σχόλια
Το τέταρτο και τελευταίο άρθρο της σειράς του Αρίστου Δοξιάδη για τις μεταρρυθμίσεις. Τα προηγούμενα είναι εδώ, εδώ και εδώ. Σήμερα, οι προτάσεις για την κάλπη.
«Μα καλά, έγραψες τρία κείμενα για μεταρρυθμίσεις, δέκα μέρες πριν τις εκλογές; Ποιός ενδιαφέρεται για μεταρρυθμίσεις τώρα; Αυτό νομίζεις ότι παίζει την Κυριακή; Εδώ δεν ξέρουμε αν θα έχουμε κυβέρνηση, αν θα φαλιρίσουν τράπεζες, αν θα υπάρχουν φάρμακα, αν θα μείνουμε στο ευρώ, αν θα καεί η Αθήνα, και εσύ γράφεις για το ταμείο των δημοσιογράφων; Κανένας δεν ψηφίζει πρόγραμμα σε αυτές τις εκλογές» είπε μια φίλη.
Έχει, σχεδόν, δίκιο. Οι περισσότεροι δεν ψηφίζουν πρόγραμμα. Ίσως ούτε καν κυβέρνηση. Πρώτη φορά θα ψηφίσουν για άλλους λόγους – οργή, απόρριψη, μεταφυσική ελπίδα, και άλλα. Κι όμως, οι μεταρρυθμίσεις θα έχουν καίρια σημασία, ήδη από τις 7 Μαΐου.
Αν βγει μια σχετικά σταθερή συγκυβέρνηση, θα πρέπει να ξεκινήσει γρήγορα και αποφασιστικά κάποιες μεταρρυθμίσεις. Τις χρειαζόμαστε, με ή χωρίς τρόικα, γιατί χωρίς αυτές η οικονομία δεν θα ορθοποδήσει. Αλλά και πρέπει να τις προχωρήσουμε γρήγορα, γιατί μόνο έτσι διατηρούμε την αξιοπιστία μας με τους εταίρους για να συνεχίσουν να καλύπτουν τα ελλείμματά μας. Αλλιώς, άτακτη χρεωκοπία, με όλους τους κινδύνους.
Αν δεν βγει κυβέρνηση, θα ξαναμπούμε σε φάση εκλογών (και όχι εκτροπών, ελπίζω). Η μόνη ελπίδα τότε για τη δημοκρατία και την ανόρθωση θα είναι να αφήσουν οι πολίτες στην άκρη την οργή, και να ψηφίσουν θετικά: δηλαδή, να απαντήσουν στο ερώτημα, τι θέλουμε να κάνει η (τότε) επόμενη κυβέρνηση. Οπότε, οι μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμιστές θα πρέπει να είναι στο κέντρο του διαλόγου. Δεν πρέπει να έχουν εξαφανιστεί μέσα στο κύμα του θυμού.
Οι πιο συνεπείς μεταρρυθμιστικές φωνές αυτή την εποχή βρίσκονται στη Δράση. Θα τους ψηφίσω όχι τόσο για το πρόγραμμα, αλλά για τη νοοτροπία που φέρνουν στην πολιτική: το πρακτικό πνεύμα, την προσήλωση στο αποτέλεσμα, την εντιμότητα. Μαζί με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, τις φιλελεύθερες αξίες, και τις προτάσεις για το κοινωνικό κράτος, που ευτυχώς τις βρίσκουμε και σε άλλους σχηματισμούς (δυστυχώς όχι σε πολλούς).
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα του κάθε κόμματος έχει μικρότερη σημασία σε αυτές τις εκλογές, γιατί οι νόμοι θα προκύπτουν από συγκερασμούς και συμβιβασμούς. Σημασία έχουν οι κατευθύνσεις, και η επιμονή στην εφαρμογή.
Η Βασική Εθνική Σύνταξη, π.χ., όπως κάθε μεγάλη τομή, έχει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια, και χρειάζεται πολλή διασάφηση ακόμα. Αλλά και αν δεν μπορέσει να εφαρμοστεί όπως την προτείνει η Δράση, θα έχει βάλει στο επίκεντρο της πολιτικής την τεράστια αδικία στις κοινωνικές δαπάνες που έχτισε το πελατειακό κράτος, και θα έχει δείξει ότι υπάρχουν τρόποι να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις, χωρίς να πέσει ο καθαρός μισθός των εργαζόμενων.
Επίσης, οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις είναι ορφανές, και θα σβήσουν αν δεν βρουν ισχυρούς συμμάχους μέσα στη Βουλή και στην κυβέρνηση: και αυτό είναι βασικά ζήτημα νοοτροπίας, όχι προγραμματικών θέσεων. Την δε γραφειοκρατία, που σκοτώνει τις δουλειές, μπορούν να την καταργήσουν μόναχα όσοι την έχουν ζήσει στο πετσί τους, και καταλαβαίνουν τα τερτίπια της.
Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, και οι επαγγελματίες που συντάχτηκαν στη Δράση ξέρουν την Ελλάδα που δεν την μαθαίνεις ούτε στα κανάλια, ούτε στα κομματικά γραφεία, ούτε στα βιβλία. Το ίδιο και οι γενναίοι πανεπιστημιακοί που παλεύουν να αλλάξουν το πανεπιστήμιο. Έχω απογοητευτεί, όχι μόνο από τους φαύλους πολιτικούς, με τις απάτες και τα ρουσφέτια, αλλά και από τους καλοπροαίρετους δημοσιολόγους που μιλάν με γενικότητες για την ευρωπαϊκή κρίση, για μεγάλες παρατάξεις, για ιδεολογικά πρόσημα, για μια «άλλη ανάπτυξη», «άλλη πολιτική», «άλλη Ελλάδα».
Την Ελλάδα δεν τη ξέρεις αν δεν έχεις αντιμετωπίσει τον εφοριακό, το ΙΚΑ, τον διευθυντή της πολεοδομίας, τον εκτελωνιστή, τον ωχαδερφισμό και τον εκβιασμό κάθε είδους. Αν δεν έχεις παζαρέψει τον μεταφορέα τις μέρες της απεργίας για να μη σαπίσουν τα νωπά, αν δεν έχεις ξενυχτήσει για να γυρίσεις τις επιταγές γιατί σού έκοψε η τράπεζα τα όρια ξαφνικά. Αν δεν έχουν ασπρίσει οι τρίχες σου κάθε μήνα για να τα βγάλεις πέρα με όλα αυτά, και να μη χάσεις τη δουλειά σου, ή να μην αναγκαστείς να πετάξεις κόσμο στον δρόμο. Δεν την ξέρεις αν δεν έχεις σταθεί όρθια μέσα στο πανεπιστήμιο για να υπερασπιστείς τους κανόνες της δημοκρατίας και δεν έχεις εισπράξει απειλές και γροθιές από τους μαύρους και κόκκινους τραμπούκους.
Οχι, δεν φτάνει που κάποτε διάβασες Ενγκελς και Νεφελούδη και Γκίντενς και μετά έφυγες να κάνεις καριέρα στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο. Οχι, δε φτάνει να περπατάς στο Μεταξουργείο και να φωτογραφίζεις τους μετανάστες, ούτε να γράφεις συγκινητικά κείμενα για τους άστεγους. Πρέπει να έχεις ζήσει από μέσα τους μηχανισμούς που δημιουργούν τον παράνομο πλούτο, και πώς κλείνουν οι επιχειρήσεις και χάνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους. Δεν θα σου τα διδάξει ο Τσόμσκι αυτά, ούτε καν το facebook.
Ναι, μπορεί να είναι «μονοπολιτισμική» η Δράση (όπως μου είπε μια ανθρωπολόγος), αλλά είναι αυτός ο πολιτισμός που λείπει από τη Βουλή. Ισως να συσπειρώνει λίγους, αλλά είναι εκείνοι που επιμένουν σε βασικά προτάγματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών: Να υπάρχει κοινωνικό κράτος, αλλά να φροντίζει πρώτα τον άνεργο και τη γριά αγρότισσα, και μετά την δικηγόρο ετών 55. Να είναι δημόσιο το δημόσιο, και να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο: όχι φέουδο του κάθε βουλευτή, του κάθε τμηματάρχη, του κάθε εργατοπατέρα. Να βρουν δουλειά οι άνεργοι, σε ζωντανές επιχειρήσεις, όχι να τους καταδικάσουμε σε δεκαετίες επιδομάτων και αποκλεισμού.
Κι άλλοι τα λένε αυτά, με μισή καρδιά όμως. Γιατί και η δικηγόρος ετών 55 έχει οικονομική δυσχέρεια (και είναι και δική μας), γιατί τα φέουδα του δημοσίου είναι προπύργια αγώνων, γιατί οι ζωντανές επιχειρήσεις είναι του καπιταλισμού. Με αυτά και με αυτά, δεν επιμένουν στις μεταρρυθμίσεις, κρατάνε καθυστέρηση, και η μπάλα στην εξέδρα.
Για εσάς μιλάω, φίλοι της ΔΗΜΑΡ, και για τις άλλες μειοψηφίες στα κόμματα σας, εκσυγχρονιστές στη ΝΔ, σοσιαλδημοκράτες στο ΠΑΣΟΚ, και σεις οι ελάχιστοι ρεαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που νοιάζεστε για την πραγματική οικονομία. Με μισή καρδιά δεν γίνονται αλλαγές σε αυτό το κράτος τερατούργημα που χτίσαμε όλοι μαζί. Θέλει καθαρό μυαλό, επιμονή και πρακτική γνώση. Αυτά τα έχει περισσότερο από τα άλλα κόμματα η Δράση – όχι μόνο ο Στέφανος Μάνος, αλλά πολλά στελέχη της και υποστηρικτές.
Θέλει βέβαια και πειθώ: εκεί υστερεί η Δράση για τον πολύ κόσμο. Δεν έχει στελέχη που φάγανε τα νιάτα τους στην πολιτική επικοινωνία. Αλλά η Δράση, όπως κάθε μικρό κόμμα, δεν θα κυβερνήσει αύριο. Θα καταθέτει προτάσεις, θα ξεσκεπάζει ολιγωρίες και λαθροχειρίες, και θα υποστηρίζει ό,τι θεωρεί καλό. Θα ψηφίζει στα δύσκολα. Θα δείχνει τον δρόμο και κάποιες πρακτικές λύσεις. Θα αντιμάχεται βολέματα, αναβολές, μισόλογα, για να προχωράν αυτά που ψηφίζει η Βουλή και δεν πράττει η κυβέρνηση. Αν κάποιος της Δράσης αναλάβει υπουργείο, θα είναι έντιμος και επίμονος και πρακτικός. Αυτά τουλάχιστο πιστεύω, με βάση την πορεία των ανθρώπων που την συγκροτούν, και μακάρι να μη διαψευστώ.
Ξέρω πολλούς που σκεφτόμαστε παρόμοια, αλλά που λένε να ψηφίσουν αλλιώς. Υπάρχει η λογική να ψηφίσεις ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, γιατί η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί, και να μείνει στην ευρωζώνη. Ναι, πρέπει να κυβερνηθεί, αλλά με τις πλειοψηφίες που θα υπάρχουν μέσα στα δύο κόμματα, δύσκολα θα κάνουν αυτά που χρειάζεται για να μείνουμε στην ευρωζώνη. Ούτε ισχύει η χαμένη ψήφος, όπως καλά εξηγεί ο Κων. Ζούλας. Και θα είναι μεγάλο πλεονέκτημα να υπάρχει ένα τρίτο, σοβαρό, κόμμα στη συγκυβέρνηση, όπως γράφουν ο Νίκος Αλιβιζάτος και ο Στάθης Καλύβας.
Αν παρόλα αυτά ψηφίσετε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, δώστε μεγάλη σημασία στα πρόσωπα. Τους δυό-τρεις γνωστούς υπερασπιστές των μεταρρυθμίσεων στο καθένα και μερικούς νεότερους αν ξέρετε το βιογραφικό τους. Οχι σελέμπριτις, και όχι τους υπουργούς που κανάκεψαν τις συντεχνίες.
(Ακούω, αναγνώστη, που μουρμουρίζεις, «ποιός νομίζει οτι είναι ο Δοξιάδης που μας κάνει και υποδείξεις;» Ε, αφού έγραψα τέσσερα κείμενα για να φτάσω εδώ, θα συνεχίσω, και πέστε να με φάτε).
Για Καμμένο, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ δεν σχολιάζω. Το σκεπτικό τους είναι τόσο μακριά που δεν θα είχε νόημα συζήτηση για την ψήφο. Ισως όμως, μετά τις εκλογές, μπορεί να γίνει διάλογος και με αυτούς για εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που δεν «έχουν πρόσημο». Δεν μπορεί να υπάρξει μια ευρεία πολιτική συμφωνία για τα συστήματα πληροφορικής και δημοκρατικού ελέγχου στο δημόσιο, ή για τη Βασική Εθνική Σύνταξη;
Στη ΔΗΜΑΡ υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμώ πολύ. Φοβάμαι όμως οτι θα είναι ο ορισμός της χαμένης ψήφου: ψηφίζεις σήμερα, και μετά ψάχνεις να βρεις τι ψήφισες. Σταυρώνεις Ματσαγγάνη και εκλέγεις Γιομπαζολιά. Οχι έναν χειρότερο Ματσαγγάνη, αλλά κάποιον διαμετρικά αντίθετο. Και για αρχηγό θα έχεις εκλέξει έναν ήρωα του Ρασούλη, πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς και Ιούδας. (Καλά βρε Φώτη, να το καταλάβω για τη δανειακή σύμβαση, και για την κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλά για τα πανεπιστήμια, γιατί βρε Φώτη; Εκεί που η ΔΗΜΑΡ έχει και ισχύ, και ευθύνη, και στελέχη παληκάρια που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για αλλαγές; Τόσο ευθυνόφοβος πιά;)
Αν όμως πρέπει σώνει και καλά να ψηφίσετε ΔΗΜΑΡ, με κίνδυνο να βγάλετε τον Βασίλη Οικονόμου, υπάρχουν κάποιοι λίγοι, που είναι πράγματι η «αριστερά της ευθύνης»: Ματσαγγάνης, Καλλιπολίτης, Διόγος στην Α’ Αθήνας, Τριανταφυλλίδης, Κουτσομητέλης στη Θεσσαλονίκη, Λιοναράκη στη Β’ Αθήνας.
Μένουν η Δημοκρατική Συμμαχία και η Δημιουργία Ξανά. Έχουν τολμηρές και σωστές θέσεις για την οικονομία και το κράτος, παρόμοιες με της Δράσης. Αν δεν υπήρχε η Δράση, μπορεί να ψήφιζα ένα από τα δύο. Προτιμούσα να είχαν κατέβει οι τρείς μαζί στις εκλογές, και ελπίζω να συνεργαστούν αργότερα.
Διαλέγω από τους τρεις τη Δράση, πιο πολύ γιατί εμπιστεύομαι τα πρόσωπα και τη νοοτροπία του κόμματος. Η ΔΗΣΥ δεν ψήφισε το Μεσοπρόθεσμο, σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη στιγμή για τη χώρα, επειδή οι παλαιοκομματικοί απείλησαν την Ντόρα με ανταρσία. Το ψηφοδέλτιο έχει αρκετούς τέτοιους, και φοβάμαι την επιρροή τους. Στους φίλους που θα ψηφίσουν ΔΗΣΥ λέω, προσοχή στους σταυρούς. Οχι πολιτευτές καριέρας. Αν είσαστε στην Α’ Αθήνας, προτείνω τον Γρηγόρη Φαρμάκη, που ξέρει από επιχειρήσεις και τεχνολογία.
Για τη Δράση - ΦιΣ δεν γράφω ονόματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλετε παλαιοκομματικούς. Ούτε όμως ποδοσφαιριστές και τηλεπαρουσιάστριες. Είναι τόσο άσχετοι και ερασιτέχνες στο κομματικό επιτελείο, που ξέχασαν να βάλουν τέτοιους στα ψηφοδέλτια. Παρόλα αυτά, εγώ θα τους ψηφίσω.
Καλό βόλι.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Photo: Romain [ apictureourselves.org ]
1 εικόνα
του Αρίστου Δοξιάδη
Ετικέτες: μεταρρυθμίσεις
Σχόλια
Το τέταρτο και τελευταίο άρθρο της σειράς του Αρίστου Δοξιάδη για τις μεταρρυθμίσεις. Τα προηγούμενα είναι εδώ, εδώ και εδώ. Σήμερα, οι προτάσεις για την κάλπη.
«Μα καλά, έγραψες τρία κείμενα για μεταρρυθμίσεις, δέκα μέρες πριν τις εκλογές; Ποιός ενδιαφέρεται για μεταρρυθμίσεις τώρα; Αυτό νομίζεις ότι παίζει την Κυριακή; Εδώ δεν ξέρουμε αν θα έχουμε κυβέρνηση, αν θα φαλιρίσουν τράπεζες, αν θα υπάρχουν φάρμακα, αν θα μείνουμε στο ευρώ, αν θα καεί η Αθήνα, και εσύ γράφεις για το ταμείο των δημοσιογράφων; Κανένας δεν ψηφίζει πρόγραμμα σε αυτές τις εκλογές» είπε μια φίλη.
Έχει, σχεδόν, δίκιο. Οι περισσότεροι δεν ψηφίζουν πρόγραμμα. Ίσως ούτε καν κυβέρνηση. Πρώτη φορά θα ψηφίσουν για άλλους λόγους – οργή, απόρριψη, μεταφυσική ελπίδα, και άλλα. Κι όμως, οι μεταρρυθμίσεις θα έχουν καίρια σημασία, ήδη από τις 7 Μαΐου.
Αν βγει μια σχετικά σταθερή συγκυβέρνηση, θα πρέπει να ξεκινήσει γρήγορα και αποφασιστικά κάποιες μεταρρυθμίσεις. Τις χρειαζόμαστε, με ή χωρίς τρόικα, γιατί χωρίς αυτές η οικονομία δεν θα ορθοποδήσει. Αλλά και πρέπει να τις προχωρήσουμε γρήγορα, γιατί μόνο έτσι διατηρούμε την αξιοπιστία μας με τους εταίρους για να συνεχίσουν να καλύπτουν τα ελλείμματά μας. Αλλιώς, άτακτη χρεωκοπία, με όλους τους κινδύνους.
Αν δεν βγει κυβέρνηση, θα ξαναμπούμε σε φάση εκλογών (και όχι εκτροπών, ελπίζω). Η μόνη ελπίδα τότε για τη δημοκρατία και την ανόρθωση θα είναι να αφήσουν οι πολίτες στην άκρη την οργή, και να ψηφίσουν θετικά: δηλαδή, να απαντήσουν στο ερώτημα, τι θέλουμε να κάνει η (τότε) επόμενη κυβέρνηση. Οπότε, οι μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμιστές θα πρέπει να είναι στο κέντρο του διαλόγου. Δεν πρέπει να έχουν εξαφανιστεί μέσα στο κύμα του θυμού.
Οι πιο συνεπείς μεταρρυθμιστικές φωνές αυτή την εποχή βρίσκονται στη Δράση. Θα τους ψηφίσω όχι τόσο για το πρόγραμμα, αλλά για τη νοοτροπία που φέρνουν στην πολιτική: το πρακτικό πνεύμα, την προσήλωση στο αποτέλεσμα, την εντιμότητα. Μαζί με τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, τις φιλελεύθερες αξίες, και τις προτάσεις για το κοινωνικό κράτος, που ευτυχώς τις βρίσκουμε και σε άλλους σχηματισμούς (δυστυχώς όχι σε πολλούς).
Το συγκεκριμένο πρόγραμμα του κάθε κόμματος έχει μικρότερη σημασία σε αυτές τις εκλογές, γιατί οι νόμοι θα προκύπτουν από συγκερασμούς και συμβιβασμούς. Σημασία έχουν οι κατευθύνσεις, και η επιμονή στην εφαρμογή.
Η Βασική Εθνική Σύνταξη, π.χ., όπως κάθε μεγάλη τομή, έχει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια, και χρειάζεται πολλή διασάφηση ακόμα. Αλλά και αν δεν μπορέσει να εφαρμοστεί όπως την προτείνει η Δράση, θα έχει βάλει στο επίκεντρο της πολιτικής την τεράστια αδικία στις κοινωνικές δαπάνες που έχτισε το πελατειακό κράτος, και θα έχει δείξει ότι υπάρχουν τρόποι να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι επιχειρήσεις, χωρίς να πέσει ο καθαρός μισθός των εργαζόμενων.
Επίσης, οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις είναι ορφανές, και θα σβήσουν αν δεν βρουν ισχυρούς συμμάχους μέσα στη Βουλή και στην κυβέρνηση: και αυτό είναι βασικά ζήτημα νοοτροπίας, όχι προγραμματικών θέσεων. Την δε γραφειοκρατία, που σκοτώνει τις δουλειές, μπορούν να την καταργήσουν μόναχα όσοι την έχουν ζήσει στο πετσί τους, και καταλαβαίνουν τα τερτίπια της.
Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, και οι επαγγελματίες που συντάχτηκαν στη Δράση ξέρουν την Ελλάδα που δεν την μαθαίνεις ούτε στα κανάλια, ούτε στα κομματικά γραφεία, ούτε στα βιβλία. Το ίδιο και οι γενναίοι πανεπιστημιακοί που παλεύουν να αλλάξουν το πανεπιστήμιο. Έχω απογοητευτεί, όχι μόνο από τους φαύλους πολιτικούς, με τις απάτες και τα ρουσφέτια, αλλά και από τους καλοπροαίρετους δημοσιολόγους που μιλάν με γενικότητες για την ευρωπαϊκή κρίση, για μεγάλες παρατάξεις, για ιδεολογικά πρόσημα, για μια «άλλη ανάπτυξη», «άλλη πολιτική», «άλλη Ελλάδα».
Την Ελλάδα δεν τη ξέρεις αν δεν έχεις αντιμετωπίσει τον εφοριακό, το ΙΚΑ, τον διευθυντή της πολεοδομίας, τον εκτελωνιστή, τον ωχαδερφισμό και τον εκβιασμό κάθε είδους. Αν δεν έχεις παζαρέψει τον μεταφορέα τις μέρες της απεργίας για να μη σαπίσουν τα νωπά, αν δεν έχεις ξενυχτήσει για να γυρίσεις τις επιταγές γιατί σού έκοψε η τράπεζα τα όρια ξαφνικά. Αν δεν έχουν ασπρίσει οι τρίχες σου κάθε μήνα για να τα βγάλεις πέρα με όλα αυτά, και να μη χάσεις τη δουλειά σου, ή να μην αναγκαστείς να πετάξεις κόσμο στον δρόμο. Δεν την ξέρεις αν δεν έχεις σταθεί όρθια μέσα στο πανεπιστήμιο για να υπερασπιστείς τους κανόνες της δημοκρατίας και δεν έχεις εισπράξει απειλές και γροθιές από τους μαύρους και κόκκινους τραμπούκους.
Οχι, δεν φτάνει που κάποτε διάβασες Ενγκελς και Νεφελούδη και Γκίντενς και μετά έφυγες να κάνεις καριέρα στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο. Οχι, δε φτάνει να περπατάς στο Μεταξουργείο και να φωτογραφίζεις τους μετανάστες, ούτε να γράφεις συγκινητικά κείμενα για τους άστεγους. Πρέπει να έχεις ζήσει από μέσα τους μηχανισμούς που δημιουργούν τον παράνομο πλούτο, και πώς κλείνουν οι επιχειρήσεις και χάνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους. Δεν θα σου τα διδάξει ο Τσόμσκι αυτά, ούτε καν το facebook.
Ναι, μπορεί να είναι «μονοπολιτισμική» η Δράση (όπως μου είπε μια ανθρωπολόγος), αλλά είναι αυτός ο πολιτισμός που λείπει από τη Βουλή. Ισως να συσπειρώνει λίγους, αλλά είναι εκείνοι που επιμένουν σε βασικά προτάγματα των ευρωπαϊκών κοινωνιών: Να υπάρχει κοινωνικό κράτος, αλλά να φροντίζει πρώτα τον άνεργο και τη γριά αγρότισσα, και μετά την δικηγόρο ετών 55. Να είναι δημόσιο το δημόσιο, και να υπόκειται σε δημοκρατικό έλεγχο: όχι φέουδο του κάθε βουλευτή, του κάθε τμηματάρχη, του κάθε εργατοπατέρα. Να βρουν δουλειά οι άνεργοι, σε ζωντανές επιχειρήσεις, όχι να τους καταδικάσουμε σε δεκαετίες επιδομάτων και αποκλεισμού.
Κι άλλοι τα λένε αυτά, με μισή καρδιά όμως. Γιατί και η δικηγόρος ετών 55 έχει οικονομική δυσχέρεια (και είναι και δική μας), γιατί τα φέουδα του δημοσίου είναι προπύργια αγώνων, γιατί οι ζωντανές επιχειρήσεις είναι του καπιταλισμού. Με αυτά και με αυτά, δεν επιμένουν στις μεταρρυθμίσεις, κρατάνε καθυστέρηση, και η μπάλα στην εξέδρα.
Για εσάς μιλάω, φίλοι της ΔΗΜΑΡ, και για τις άλλες μειοψηφίες στα κόμματα σας, εκσυγχρονιστές στη ΝΔ, σοσιαλδημοκράτες στο ΠΑΣΟΚ, και σεις οι ελάχιστοι ρεαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που νοιάζεστε για την πραγματική οικονομία. Με μισή καρδιά δεν γίνονται αλλαγές σε αυτό το κράτος τερατούργημα που χτίσαμε όλοι μαζί. Θέλει καθαρό μυαλό, επιμονή και πρακτική γνώση. Αυτά τα έχει περισσότερο από τα άλλα κόμματα η Δράση – όχι μόνο ο Στέφανος Μάνος, αλλά πολλά στελέχη της και υποστηρικτές.
Θέλει βέβαια και πειθώ: εκεί υστερεί η Δράση για τον πολύ κόσμο. Δεν έχει στελέχη που φάγανε τα νιάτα τους στην πολιτική επικοινωνία. Αλλά η Δράση, όπως κάθε μικρό κόμμα, δεν θα κυβερνήσει αύριο. Θα καταθέτει προτάσεις, θα ξεσκεπάζει ολιγωρίες και λαθροχειρίες, και θα υποστηρίζει ό,τι θεωρεί καλό. Θα ψηφίζει στα δύσκολα. Θα δείχνει τον δρόμο και κάποιες πρακτικές λύσεις. Θα αντιμάχεται βολέματα, αναβολές, μισόλογα, για να προχωράν αυτά που ψηφίζει η Βουλή και δεν πράττει η κυβέρνηση. Αν κάποιος της Δράσης αναλάβει υπουργείο, θα είναι έντιμος και επίμονος και πρακτικός. Αυτά τουλάχιστο πιστεύω, με βάση την πορεία των ανθρώπων που την συγκροτούν, και μακάρι να μη διαψευστώ.
Ξέρω πολλούς που σκεφτόμαστε παρόμοια, αλλά που λένε να ψηφίσουν αλλιώς. Υπάρχει η λογική να ψηφίσεις ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, γιατί η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί, και να μείνει στην ευρωζώνη. Ναι, πρέπει να κυβερνηθεί, αλλά με τις πλειοψηφίες που θα υπάρχουν μέσα στα δύο κόμματα, δύσκολα θα κάνουν αυτά που χρειάζεται για να μείνουμε στην ευρωζώνη. Ούτε ισχύει η χαμένη ψήφος, όπως καλά εξηγεί ο Κων. Ζούλας. Και θα είναι μεγάλο πλεονέκτημα να υπάρχει ένα τρίτο, σοβαρό, κόμμα στη συγκυβέρνηση, όπως γράφουν ο Νίκος Αλιβιζάτος και ο Στάθης Καλύβας.
Αν παρόλα αυτά ψηφίσετε ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ, δώστε μεγάλη σημασία στα πρόσωπα. Τους δυό-τρεις γνωστούς υπερασπιστές των μεταρρυθμίσεων στο καθένα και μερικούς νεότερους αν ξέρετε το βιογραφικό τους. Οχι σελέμπριτις, και όχι τους υπουργούς που κανάκεψαν τις συντεχνίες.
(Ακούω, αναγνώστη, που μουρμουρίζεις, «ποιός νομίζει οτι είναι ο Δοξιάδης που μας κάνει και υποδείξεις;» Ε, αφού έγραψα τέσσερα κείμενα για να φτάσω εδώ, θα συνεχίσω, και πέστε να με φάτε).
Για Καμμένο, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ δεν σχολιάζω. Το σκεπτικό τους είναι τόσο μακριά που δεν θα είχε νόημα συζήτηση για την ψήφο. Ισως όμως, μετά τις εκλογές, μπορεί να γίνει διάλογος και με αυτούς για εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που δεν «έχουν πρόσημο». Δεν μπορεί να υπάρξει μια ευρεία πολιτική συμφωνία για τα συστήματα πληροφορικής και δημοκρατικού ελέγχου στο δημόσιο, ή για τη Βασική Εθνική Σύνταξη;
Στη ΔΗΜΑΡ υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμώ πολύ. Φοβάμαι όμως οτι θα είναι ο ορισμός της χαμένης ψήφου: ψηφίζεις σήμερα, και μετά ψάχνεις να βρεις τι ψήφισες. Σταυρώνεις Ματσαγγάνη και εκλέγεις Γιομπαζολιά. Οχι έναν χειρότερο Ματσαγγάνη, αλλά κάποιον διαμετρικά αντίθετο. Και για αρχηγό θα έχεις εκλέξει έναν ήρωα του Ρασούλη, πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς και Ιούδας. (Καλά βρε Φώτη, να το καταλάβω για τη δανειακή σύμβαση, και για την κυβέρνηση Παπαδήμου. Αλλά για τα πανεπιστήμια, γιατί βρε Φώτη; Εκεί που η ΔΗΜΑΡ έχει και ισχύ, και ευθύνη, και στελέχη παληκάρια που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για αλλαγές; Τόσο ευθυνόφοβος πιά;)
Αν όμως πρέπει σώνει και καλά να ψηφίσετε ΔΗΜΑΡ, με κίνδυνο να βγάλετε τον Βασίλη Οικονόμου, υπάρχουν κάποιοι λίγοι, που είναι πράγματι η «αριστερά της ευθύνης»: Ματσαγγάνης, Καλλιπολίτης, Διόγος στην Α’ Αθήνας, Τριανταφυλλίδης, Κουτσομητέλης στη Θεσσαλονίκη, Λιοναράκη στη Β’ Αθήνας.
Μένουν η Δημοκρατική Συμμαχία και η Δημιουργία Ξανά. Έχουν τολμηρές και σωστές θέσεις για την οικονομία και το κράτος, παρόμοιες με της Δράσης. Αν δεν υπήρχε η Δράση, μπορεί να ψήφιζα ένα από τα δύο. Προτιμούσα να είχαν κατέβει οι τρείς μαζί στις εκλογές, και ελπίζω να συνεργαστούν αργότερα.
Διαλέγω από τους τρεις τη Δράση, πιο πολύ γιατί εμπιστεύομαι τα πρόσωπα και τη νοοτροπία του κόμματος. Η ΔΗΣΥ δεν ψήφισε το Μεσοπρόθεσμο, σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη στιγμή για τη χώρα, επειδή οι παλαιοκομματικοί απείλησαν την Ντόρα με ανταρσία. Το ψηφοδέλτιο έχει αρκετούς τέτοιους, και φοβάμαι την επιρροή τους. Στους φίλους που θα ψηφίσουν ΔΗΣΥ λέω, προσοχή στους σταυρούς. Οχι πολιτευτές καριέρας. Αν είσαστε στην Α’ Αθήνας, προτείνω τον Γρηγόρη Φαρμάκη, που ξέρει από επιχειρήσεις και τεχνολογία.
Για τη Δράση - ΦιΣ δεν γράφω ονόματα. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγάλετε παλαιοκομματικούς. Ούτε όμως ποδοσφαιριστές και τηλεπαρουσιάστριες. Είναι τόσο άσχετοι και ερασιτέχνες στο κομματικό επιτελείο, που ξέχασαν να βάλουν τέτοιους στα ψηφοδέλτια. Παρόλα αυτά, εγώ θα τους ψηφίσω.
Καλό βόλι.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Στο 12% οι απώλειες εσόδων των Ταμείων Επιμένει ο Γ. Κουτρουμάνης στις εξαιρέσεις από τον ΕΟΠΥΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 30 Απριλίου 2012
Την πεποίθηση ότι οι κλάδοι Υγείας των ταμείων που δεν χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό θα εξακολουθήσουν να μην υπάγονται στον ΕΟΠΥΥ εξέφρασε σήμερα, Δευτέρα, ο υπουργός Εργασίας Γ.Κουτρουμάνης μιλώντας στο ΒΗΜΑ 99,5.
Ο υπουργός Εργασίας Γ.Κουτρουμάνης αναφέρθηκε στην επιστολή της τρόικας με την οποία ζητείται από την κυβέρνηση να πάρει πίσω τις διατάξεις του νόμου που εξαιρούν όσα Ταμεία δεν χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό από την υποχρεωτική ένταξή τους στον Ενιαίο Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ).
Σύμφωνα με τον κ. Κουτρουμάνη, το θέμα αυτό εξετάσθηκε προ διμήνου στις επαφές με την τρόικα χωρίς να εγερθεί κάποιο ζήτημα. Ο ίδιος εκτίμησε πως όπως ίσχυσε με τα πλεονασματικά επικουρικά ταμεία, έτσι και τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης με υπηρεσίες Υγείας -που είναι πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου-, θα μπορούν να μην υπάγονται στον ΕΟΠΥΥ για όσο διάστημα δεν χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Σημειώνεται πως ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ματίας Μορς, με επιστολή του προς τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γ.Κουτρουμάνη και τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, ζήτησε όλα τα ταμεία υγειονομικής ασφάλισης να συγχωνευθούν στον ΕΟΠΥΥ και να βρίσκονται κάτω από την ευθύνη του υπουργείου Υγείας, ενώ δεν επικρότησε την αλλαγή του νομικού προσώπου των Ταμείων σε ιδιωτικό.
Ο κ. Κουτρουμάνης τόνισε πως από την περιστολή των δαπανών υγείας των ασφαλιστικών ταμείων θα εξοικονομηθούν εφέτος περίπου 1,2 δισ .ευρώ, ενώ εμφανίσθηκε ικανοποιημένος από το γεγονός ότι οι απώλειες εσόδων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης από τις αρχές του έτους είναι στο 12%, όταν κυβέρνηση και τρόικα τις υπολόγιζαν σε ετήσια βάση στο 20%. Όπως είπε ο ίδιος εάν αυτό συνεχισθεί στο τέλος του έτους θα προκύψει πλεόνασμα 2,2 δισ. ευρώ για το ασφαλιστικό σύστημα.
Την πεποίθηση ότι οι κλάδοι Υγείας των ταμείων που δεν χρηματοδοτούνται από τον προϋπολογισμό θα εξακολουθήσουν να μην υπάγονται στον ΕΟΠΥΥ εξέφρασε σήμερα, Δευτέρα, ο υπουργός Εργασίας Γ.Κουτρουμάνης μιλώντας στο ΒΗΜΑ 99,5.
Ο υπουργός Εργασίας Γ.Κουτρουμάνης αναφέρθηκε στην επιστολή της τρόικας με την οποία ζητείται από την κυβέρνηση να πάρει πίσω τις διατάξεις του νόμου που εξαιρούν όσα Ταμεία δεν χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό από την υποχρεωτική ένταξή τους στον Ενιαίο Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ).
Σύμφωνα με τον κ. Κουτρουμάνη, το θέμα αυτό εξετάσθηκε προ διμήνου στις επαφές με την τρόικα χωρίς να εγερθεί κάποιο ζήτημα. Ο ίδιος εκτίμησε πως όπως ίσχυσε με τα πλεονασματικά επικουρικά ταμεία, έτσι και τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης με υπηρεσίες Υγείας -που είναι πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου-, θα μπορούν να μην υπάγονται στον ΕΟΠΥΥ για όσο διάστημα δεν χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Σημειώνεται πως ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ματίας Μορς, με επιστολή του προς τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γ.Κουτρουμάνη και τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο, ζήτησε όλα τα ταμεία υγειονομικής ασφάλισης να συγχωνευθούν στον ΕΟΠΥΥ και να βρίσκονται κάτω από την ευθύνη του υπουργείου Υγείας, ενώ δεν επικρότησε την αλλαγή του νομικού προσώπου των Ταμείων σε ιδιωτικό.
Ο κ. Κουτρουμάνης τόνισε πως από την περιστολή των δαπανών υγείας των ασφαλιστικών ταμείων θα εξοικονομηθούν εφέτος περίπου 1,2 δισ .ευρώ, ενώ εμφανίσθηκε ικανοποιημένος από το γεγονός ότι οι απώλειες εσόδων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης από τις αρχές του έτους είναι στο 12%, όταν κυβέρνηση και τρόικα τις υπολόγιζαν σε ετήσια βάση στο 20%. Όπως είπε ο ίδιος εάν αυτό συνεχισθεί στο τέλος του έτους θα προκύψει πλεόνασμα 2,2 δισ. ευρώ για το ασφαλιστικό σύστημα.
Επίθεση ΔΗΣΥ κατά Τσίπρα
Επίθεση ΔΗΣΥ κατά Τσίπρα: «Που θα βρει τα δισεκατομμύρια που χρειάζονται για να μην χρεοκοπήσει η χώρα και να μην επιστρέψει στο 1950», διερωτήθηκε ο κ. Ζορμπάς
Η κάθοδος του Σαρκοζί στα σκοτάδια της Ακροδεξιάς Ο Πρόεδρος της Γαλλίας προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει τους ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν, ελπίζοντας να παραμείνει στη θέση του
Επιμέλεια: Κίττυ Ξενάκη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 28 Απριλίου 2012
Στην τελική πια ευθεία για τον δεύτερο εκλογικό γύρο στη Γαλλία, παρακολουθώντας κανείς τους δύο μονομάχους, δύσκολα αποφεύγει τη σκέψη πως ο Σοσιαλιστής υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ είναι ήδη πρόεδρος και ο Νικολά Σαρκοζί κάποιος που παλεύει ολοένα και πιο σπασμωδικά, σχεδόν σαν καρικατούρα, να τον εκτοπίσει.
Ο πρόεδρος-υποψήφιος στρίβει καθημερινά και λίγο δεξιότερα, πασχίζοντας να κερδίσει τα 6,4 εκατ. ψήφους που πήρε η Ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο. Τα οικονομικά στοιχεία όμως είναι γι' αυτόν κόλαφος, η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο από τον Σεπτέμβριο του 1999 και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι προσπάθειές του δεν φέρουν καρπούς: ποσοστό 54%-55% δίνουν στον Φρανσουά Ολάντ για την 6η Μαΐου οι τρεις πιο πρόσφατες. Στο μεταξύ, ακόμα και (μετριοπαθή) στελέχη του κόμματός του παίρνουν αποστάσεις από τις ακροδεξιές κορόνες του Σαρκοζί. Ο κεντρώος υποψήφιος Φρανσουά Μπαϊρού, που απέσπασε στον πρώτο γύρο 9% των ψήφων, έχει εκφράσει δημοσίως την αποδοκιμασία του. Και μετεκλογικά, η τακτική αυτή απειλεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Η Γαλλία έχει τον Ιούνιο κοινοβουλευτικές εκλογές και η Μαρίν Λεπέν θέλει να βάλει το κόμμα της για πρώτη φορά μετά το 1986 στην Εθνοσυνέλευση. Ποντάρει λοιπόν στην (αυτο)καταστροφή του UMP, με την ελπίδα να αναλάβει εκείνη ηγέτιδα της αντιπολίτευσης.
«Σας σέβομαι, σας ακούω, κατά κάποιον τρόπο σας καταλαβαίνω», επιμένει παρά ταύτα να λέει στους ψηφοφόρους της ο Νικολά Σαρκοζί. «Επειδή απευθύνομαι σε εξίμισι εκατομμύρια γάλλους πολίτες, πρέπει να είμαι φασίστας;», ρωτάει. «Υποκριτές που δεν καταλαβαίνουν τίποτα» χαρακτηρίζει τους επικριτές του. Και συνεχίζει σε κάθε ομιλία και συγκέντρωση να διαχωρίζει τους Γάλλους σε «πραγματικούς» εργαζόμενους και «επιδοτούμενους», «παριζιάνικες ελίτ» και «λαό», εκείνους που είναι υπερήφανοι για τις «χριστιανικές ρίζες» της Γαλλίας και τους υπόλοιπους. «Τα σύνορα δεν είναι βρώμικη λέξη», λέει ξανά και ξανά, απειλώντας με αποχώρηση από τη Σένγκεν και καταγγέλλοντας την «Ευρώπη-σουρωτήρι». Την Πέμπτη, υιοθέτησε ακόμα μια πρόταση της Λεπέν: αν επανεκλεγεί, δήλωσε, θα ψηφίσει νόμο που θα ορίζει ότι αστυνομικός ο οποίος πυροβολεί ύποπτο έχει το τεκμήριο της νόμιμης αυτοάμυνας εκτός αν αποδειχθεί το αντίθετο. Νωρίτερα, είχε υποστηρίξει ότι 700 ισλαμικά τεμένη καθώς και ο αμφιλεγόμενος μουσουλμάνος ακαδημαϊκός Ταρίκ Ραμαντάν στηρίζουν Ολάντ - ψεύδη και τα δύο. Ενα κάποιο φλερτ των ψηφοφόρων της Λεπέν, βέβαια, το έκανε και ο Φρανσουά Ολάντ. Ο οποίος δήλωσε χθες πως αν εκλεγεί, δεν θα ακυρώσει τον νόμο που απαγορεύει την μπούρκα σε δημόσια μέρη, απλώς θα τον «εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο», και πως σε περίοδο κρίσης, «ένας περιορισμός της οικονομικής μετανάστευσης είναι απολύτως αναγκαίος». Ο Σοσιαλιστής υποψήφιος, όμως, μιλά σταθερά ως «αυτός που θέλει να ενώσει, να συμφιλιώσει τους Γάλλους»• έχει ήδη ενδυθεί τον μανδύα του προέδρου, του ηγέτη της Γαλλίας (και της ανάπτυξης) στην Ευρώπη, αφήνοντας τον Σαρκοζί να καταστρέψει μόνος την (όποια) υστεροφημία του.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 28 Απριλίου 2012
Στην τελική πια ευθεία για τον δεύτερο εκλογικό γύρο στη Γαλλία, παρακολουθώντας κανείς τους δύο μονομάχους, δύσκολα αποφεύγει τη σκέψη πως ο Σοσιαλιστής υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ είναι ήδη πρόεδρος και ο Νικολά Σαρκοζί κάποιος που παλεύει ολοένα και πιο σπασμωδικά, σχεδόν σαν καρικατούρα, να τον εκτοπίσει.
Ο πρόεδρος-υποψήφιος στρίβει καθημερινά και λίγο δεξιότερα, πασχίζοντας να κερδίσει τα 6,4 εκατ. ψήφους που πήρε η Ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο. Τα οικονομικά στοιχεία όμως είναι γι' αυτόν κόλαφος, η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο από τον Σεπτέμβριο του 1999 και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι προσπάθειές του δεν φέρουν καρπούς: ποσοστό 54%-55% δίνουν στον Φρανσουά Ολάντ για την 6η Μαΐου οι τρεις πιο πρόσφατες. Στο μεταξύ, ακόμα και (μετριοπαθή) στελέχη του κόμματός του παίρνουν αποστάσεις από τις ακροδεξιές κορόνες του Σαρκοζί. Ο κεντρώος υποψήφιος Φρανσουά Μπαϊρού, που απέσπασε στον πρώτο γύρο 9% των ψήφων, έχει εκφράσει δημοσίως την αποδοκιμασία του. Και μετεκλογικά, η τακτική αυτή απειλεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Η Γαλλία έχει τον Ιούνιο κοινοβουλευτικές εκλογές και η Μαρίν Λεπέν θέλει να βάλει το κόμμα της για πρώτη φορά μετά το 1986 στην Εθνοσυνέλευση. Ποντάρει λοιπόν στην (αυτο)καταστροφή του UMP, με την ελπίδα να αναλάβει εκείνη ηγέτιδα της αντιπολίτευσης.
«Σας σέβομαι, σας ακούω, κατά κάποιον τρόπο σας καταλαβαίνω», επιμένει παρά ταύτα να λέει στους ψηφοφόρους της ο Νικολά Σαρκοζί. «Επειδή απευθύνομαι σε εξίμισι εκατομμύρια γάλλους πολίτες, πρέπει να είμαι φασίστας;», ρωτάει. «Υποκριτές που δεν καταλαβαίνουν τίποτα» χαρακτηρίζει τους επικριτές του. Και συνεχίζει σε κάθε ομιλία και συγκέντρωση να διαχωρίζει τους Γάλλους σε «πραγματικούς» εργαζόμενους και «επιδοτούμενους», «παριζιάνικες ελίτ» και «λαό», εκείνους που είναι υπερήφανοι για τις «χριστιανικές ρίζες» της Γαλλίας και τους υπόλοιπους. «Τα σύνορα δεν είναι βρώμικη λέξη», λέει ξανά και ξανά, απειλώντας με αποχώρηση από τη Σένγκεν και καταγγέλλοντας την «Ευρώπη-σουρωτήρι». Την Πέμπτη, υιοθέτησε ακόμα μια πρόταση της Λεπέν: αν επανεκλεγεί, δήλωσε, θα ψηφίσει νόμο που θα ορίζει ότι αστυνομικός ο οποίος πυροβολεί ύποπτο έχει το τεκμήριο της νόμιμης αυτοάμυνας εκτός αν αποδειχθεί το αντίθετο. Νωρίτερα, είχε υποστηρίξει ότι 700 ισλαμικά τεμένη καθώς και ο αμφιλεγόμενος μουσουλμάνος ακαδημαϊκός Ταρίκ Ραμαντάν στηρίζουν Ολάντ - ψεύδη και τα δύο. Ενα κάποιο φλερτ των ψηφοφόρων της Λεπέν, βέβαια, το έκανε και ο Φρανσουά Ολάντ. Ο οποίος δήλωσε χθες πως αν εκλεγεί, δεν θα ακυρώσει τον νόμο που απαγορεύει την μπούρκα σε δημόσια μέρη, απλώς θα τον «εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο», και πως σε περίοδο κρίσης, «ένας περιορισμός της οικονομικής μετανάστευσης είναι απολύτως αναγκαίος». Ο Σοσιαλιστής υποψήφιος, όμως, μιλά σταθερά ως «αυτός που θέλει να ενώσει, να συμφιλιώσει τους Γάλλους»• έχει ήδη ενδυθεί τον μανδύα του προέδρου, του ηγέτη της Γαλλίας (και της ανάπτυξης) στην Ευρώπη, αφήνοντας τον Σαρκοζί να καταστρέψει μόνος την (όποια) υστεροφημία του.
Juppé se rappelle brusquement ses origines gaullistes
Dimanche 29 Avril 2012 à 21:10 | Lu 6920 fois I 15 commentaire(s)
LAURELINE DUPONT - MARIANNE
Journaliste politique à Marianne, chargée du suivi de la droite et du centre En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
En meeting à Lyon, le ministre des Affaires étrangères a marqué sa différence -et sa prise de distance ?- en prononçant un discours emprunt de gaullisme et d'humanisme, bien loin des déclarations marino-compatibles du président-candidat.
(Alain Juppé, le 29 avril, à Lyon - DR)
Du même auteur
Droitisation : le silence de la droite humaniste et modérée
Thierry Mariani : « Ni alliance ni diabolisation »
«Bayrou va devoir décrocher son téléphone pour réunir le Centre»
Alain Juppé était-il en service commandé, ce dimanche 29 avril, au Palais des congrès de Lyon ? L'avenir immédiat nous le dira. Nicolas Sarkozy n'hésite jamais à rappeler à l'ordre ceux qui sortent sans son autorisation des sentiers battus. Le dernier à en avoir fait les frais ? Juppé himself, taclé par le monarque pour avoir osé afficher sur RTL sa volonté de garantir la cohésion de l'UMP en cas de défaite à la présidentielle. « Il ferait mieux de s'occuper du second tour», avait tempêté Sarko, furieux, sur le plateau des « 4 vérités ».
Aucun doute donc, si le discours prononcé par le locataire du Quai d'Orsay ne sied pas au président-candidat, tout le monde le saura.
Ce qui pourrait déplaire à Sarzkoy ? Les phrases à double tiroir distinctement articulées par son ministre devant des militants enthousiastes. « Entre Français, il faut se garder de toute stigmatisation, de tout mépris condescendant », a, par exemple, déclaré Alain Juppé. A priori, le maire de Bordeaux entendait rappeler l'importance de prendre en compte les électeurs de Marine Le Pen sans les pointer du doigt. Mais Juppé est bien trop fin pour ignorer qu'en choisissant d'employer le terme « stigmatisation », souvent utilisé pour qualifier la campagne menée par Nicolas Sarkozy, il prend le risque d'être mal - ou trop bien - compris par les observateurs de la vie politique. Malgré son silence étonnant durant cette première semaine de l'entre-deux tours, Juppé a certainement du mal à supporter ce virage marino-compatible emprunté par le président-candidat.
Pour ne pas écorner trop visiblement son image de fidèle sarkozyste, il n'a pas oublié de condamner ce système médiatique qui crie à « la vertu républicaine quand Hollande dit qu'il veut parler aux électeurs de Marine Le Pen » et qui accuse son candidat de « vice pétainiste quand il rappelle ses propositions du premier tour sur l'immigration ». Une fois débité sa profession de foi sarkozyste, l'ancien Premier ministre a imploré : « Prenons un peu de hauteur dans le débat politique ! » Un cri du coeur lancé à Nicolas Sarkozy ?
Juppé a ensuite poursuivi son allocution en confiant : « Je veux partager avec vous mes convictions, loin du tolu bohu médiatique, je veux vous dire, comme ça inquiète les médias, que je me sens parfaitement à l'aise avec mes valeurs. » Et de rappeler ses fameux « principes qui ont inspiré l'action politique du général de Gaulle […] une certaine idée de la France, oui le gaullisme est un patriotisme. » Une réponse habile à ceux qui ont reproché à Nicolas Sarkozy son hymne à la patrie entonné dès le soir du premier tour lors de son discours à la Mutualité.
Après avoir vanté les mérites du président-candidat, ce grand réformateur qui a su tenir la barre pendant la tempête financière et économique, le ministre a longuement parlé économie. Pas question d'évoquer les thèmes favoris de Sarkozy, Juppé ne prononcera jamais le mot « immigration », ni même celui de « frontière », thème principal du discours prononcé une heure plus tard par le candidat en meeting à Toulouse. Pour lui, le problème central c'est celui de la « compétitivité ».
S'il n'a pas rechigné à évoquer « l'assistanat », l'occupant du Quai d'Orsa a, en revanche, tenté d'apaiser les esprits en appelant à plus de « lucidité » et, en filigranes, à davantage d'humanisme et de compréhension : « Quand nous disons que le travail est libérateur, tout le monde ne le reçoit pas ainsi. » Sarkozy qui répète à longueur de réunion que « le travail c'est la liberté » appréciera.
Tout au long de cette allocution, Alain Juppé s'est donc écarté, avec habilité mais fermeté, du chemin tracé par son candidat. Un écart de conduite personnel ou la mise en oeuvre d'une stratégie électorale décidée en haut lieu ? A écouter Nicolas Sarkozy quelques minutes plus tard chanter une ode à la frontière, certes, mais sur un air plus conciliant et républicain que celui fredonné cette dernière semaine, on s'étonne. Et si Juppé ne faisait que participer à un revirement tactique destiné à séduire, à J-7, les électeurs centristes apeurés par les discours dérangeants de la semaine passée ? Comme dirait Raffarin, « le temps de l'analyse viendra après le 6 mai ».
LAURELINE DUPONT - MARIANNE
Journaliste politique à Marianne, chargée du suivi de la droite et du centre En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
En meeting à Lyon, le ministre des Affaires étrangères a marqué sa différence -et sa prise de distance ?- en prononçant un discours emprunt de gaullisme et d'humanisme, bien loin des déclarations marino-compatibles du président-candidat.
(Alain Juppé, le 29 avril, à Lyon - DR)
Du même auteur
Droitisation : le silence de la droite humaniste et modérée
Thierry Mariani : « Ni alliance ni diabolisation »
«Bayrou va devoir décrocher son téléphone pour réunir le Centre»
Alain Juppé était-il en service commandé, ce dimanche 29 avril, au Palais des congrès de Lyon ? L'avenir immédiat nous le dira. Nicolas Sarkozy n'hésite jamais à rappeler à l'ordre ceux qui sortent sans son autorisation des sentiers battus. Le dernier à en avoir fait les frais ? Juppé himself, taclé par le monarque pour avoir osé afficher sur RTL sa volonté de garantir la cohésion de l'UMP en cas de défaite à la présidentielle. « Il ferait mieux de s'occuper du second tour», avait tempêté Sarko, furieux, sur le plateau des « 4 vérités ».
Aucun doute donc, si le discours prononcé par le locataire du Quai d'Orsay ne sied pas au président-candidat, tout le monde le saura.
Ce qui pourrait déplaire à Sarzkoy ? Les phrases à double tiroir distinctement articulées par son ministre devant des militants enthousiastes. « Entre Français, il faut se garder de toute stigmatisation, de tout mépris condescendant », a, par exemple, déclaré Alain Juppé. A priori, le maire de Bordeaux entendait rappeler l'importance de prendre en compte les électeurs de Marine Le Pen sans les pointer du doigt. Mais Juppé est bien trop fin pour ignorer qu'en choisissant d'employer le terme « stigmatisation », souvent utilisé pour qualifier la campagne menée par Nicolas Sarkozy, il prend le risque d'être mal - ou trop bien - compris par les observateurs de la vie politique. Malgré son silence étonnant durant cette première semaine de l'entre-deux tours, Juppé a certainement du mal à supporter ce virage marino-compatible emprunté par le président-candidat.
Pour ne pas écorner trop visiblement son image de fidèle sarkozyste, il n'a pas oublié de condamner ce système médiatique qui crie à « la vertu républicaine quand Hollande dit qu'il veut parler aux électeurs de Marine Le Pen » et qui accuse son candidat de « vice pétainiste quand il rappelle ses propositions du premier tour sur l'immigration ». Une fois débité sa profession de foi sarkozyste, l'ancien Premier ministre a imploré : « Prenons un peu de hauteur dans le débat politique ! » Un cri du coeur lancé à Nicolas Sarkozy ?
Juppé a ensuite poursuivi son allocution en confiant : « Je veux partager avec vous mes convictions, loin du tolu bohu médiatique, je veux vous dire, comme ça inquiète les médias, que je me sens parfaitement à l'aise avec mes valeurs. » Et de rappeler ses fameux « principes qui ont inspiré l'action politique du général de Gaulle […] une certaine idée de la France, oui le gaullisme est un patriotisme. » Une réponse habile à ceux qui ont reproché à Nicolas Sarkozy son hymne à la patrie entonné dès le soir du premier tour lors de son discours à la Mutualité.
Après avoir vanté les mérites du président-candidat, ce grand réformateur qui a su tenir la barre pendant la tempête financière et économique, le ministre a longuement parlé économie. Pas question d'évoquer les thèmes favoris de Sarkozy, Juppé ne prononcera jamais le mot « immigration », ni même celui de « frontière », thème principal du discours prononcé une heure plus tard par le candidat en meeting à Toulouse. Pour lui, le problème central c'est celui de la « compétitivité ».
S'il n'a pas rechigné à évoquer « l'assistanat », l'occupant du Quai d'Orsa a, en revanche, tenté d'apaiser les esprits en appelant à plus de « lucidité » et, en filigranes, à davantage d'humanisme et de compréhension : « Quand nous disons que le travail est libérateur, tout le monde ne le reçoit pas ainsi. » Sarkozy qui répète à longueur de réunion que « le travail c'est la liberté » appréciera.
Tout au long de cette allocution, Alain Juppé s'est donc écarté, avec habilité mais fermeté, du chemin tracé par son candidat. Un écart de conduite personnel ou la mise en oeuvre d'une stratégie électorale décidée en haut lieu ? A écouter Nicolas Sarkozy quelques minutes plus tard chanter une ode à la frontière, certes, mais sur un air plus conciliant et républicain que celui fredonné cette dernière semaine, on s'étonne. Et si Juppé ne faisait que participer à un revirement tactique destiné à séduire, à J-7, les électeurs centristes apeurés par les discours dérangeants de la semaine passée ? Comme dirait Raffarin, « le temps de l'analyse viendra après le 6 mai ».
Κυριακή 29 Απριλίου 2012
To χαμομηλάκι: Τα εγκυκλο-παιδικά: Ο πελαργός ή λελέκι Αισώπου Μύ...
To χαμομηλάκι: Τα εγκυκλο-παιδικά: Ο πελαργός ή λελέκι Αισώπου Μύ...: Ο ι ποιητές τον έχουν υμνήσει σαν έναν από τους αγγέλους της Άνοιξης Πελαργός και λαογραφία . Α ναμφίβολα από τα πιο αγαπητά ...
Les 10 produits chimiques soupçonnés de provoquer l’autisme
Ce site respecte les principes de la charte HONcode.
Vérifiez ici.
Recevez Docbuzz par e-mail
Chargement
Dans un éditorial publié dans la revue scientifique Environmental Health Perspectives, trois scientifiques appellent à une intensification des recherches pour identifier clairement les causes environnementales capables de créer ou de favoriser l’apparition d’un autisme.
L’éditorial intitulé «Une stratégie de recherche pour découvrir les causes environnementales de l’autisme et des troubles du neuro-développement», a été signé par le Dr Philip Landrigan, chef de file en matière de santé environnementale et directeur du centre de santé environnementale infantile de la prestigieuse université du Mont Sinaï, par le Pr Luca Lambertini, Professeur adjoint de médecine préventive au Mont Sinaï et Linda Birnbaum, directeur de l’Institut national de l’environnement et des Sciences de la Santé. L’éditorial a été publié en même temps que 4 études importantes liant pollutions environnementales et anomalies du développement neuro-cognitif de l’enfant.
Selon l’Académie Nationale des Science, il ne fait plus de doute qu’au moins 3% de tous les troubles neuro-comportementaux de l’enfant, tels que l’autisme ou le syndrome d’hyperactivité et d’inattention, sont causées par des expositions à produits toxiques ayant contaminé l’environnement et qu’au moins 25% sont causés par des interactions entre ces pollutions environnementales liées aux activités industrielles humaines et les gènes des enfants. Mais les agents coupables ne sont pas encore suffisamment connus. Et bien que la recherche génétique ait démontré que l’autisme et certains autres troubles du développement ont une composante héréditaire, beaucoup pensent que les causes environnementales jouent un rôle. En particulier, les scientifiques de l’université du Mont Sinaï, qui sont, comme dans de nombreux domaines médicaux, le fer de lance de cette recherche décidée à mieux comprendre le rôle de ces produits chimiques dans la survenue de pathologies du développement neurologique des enfants ayant réduit les capacités de développement neurologique de millions d’enfants dans le monde causant autisme, syndrome d’hyperactivité et de déficit de l’attention, retard mental, dyslexie, et autres troubles neurologqiues à 600 000 nouveaux enfants chaque année rien qu’aux Etats-Unis. L’autisme affecte 1 enfant sur 88 nouveaux-nés et le syndrome d’hyperactivité 10 sur 88 selon le CDC américain.
Lors qu’un colloque, les scientifiques de plusieurs organisations américaines ont dressé la liste des 10 agents toxiques qui ont selon des études plubliées jouentg un rôle dans la survenue des troubles autistiques et autres déficits du développement neurologique de l’enfant. :
1. Le plomb (Jusko et al. 2008)
2. Le méthylmercure (Oken et al. 2008)
3. Les PCB (Winneke 2011)
4. Les pesticides organophosphorés (Eskenazi et al. 2007; London et al. 2012)
5. Les pesticides organochlorés (Eskenazi et al. 2008)
6. Les perturbateurs endocriniens (Braun et al. 2011; Miodovnik et al. 2011) comme le Bisphénol A ou les phtalates
7. Les gaz d’échappement automobile (Volk et al. 2011)
8. Les hydrocarbures aromatiques polycycliques (Perera et al. 2009)
9. Les retardateurs de flamme bromés (Herbstman et al. 2010)
10. Les composés perfluorés (Stein and Savitz 2011)
Dans le même numéro de la revue, quatre autres études appellent également à intensifier la recherche sur les polluants de l’environnement. La première, retrouve un lien entre le tabagisme maternel au cours de la grossesse et la survenue d’un syndrome d’Asperger ou d’autres formes d’autisme graves. Deux autres études montrent que les PCB perturbent le développement précoce du cerveau, et la quatrième suggère un lien entre l’exposition aux pesticides et l’autisme.
Cet article montrent la mobilisation des meilleurs scientifiques aux Etats-Unis contre ce problème grandissant des troubles du développement neurologique de l’enfant, en partie liés aux pollution environnementales humaines : en France, que fait-on et qui s’en occupe?
Source
A Research Strategy to Discover the Environmental Causes of Autism and Neurodevelopmental Disabilities
Philip Landrigan, Luca Lambertini, Linda Birnbaum
Environmental Health Perspectives, 2012
Tweet it Delicious Facebook
Articles sur le même sujet
INVS : la population française est fortement exposée aux pesticides, aux PCB, et dans une moindre mesures aux métaux lourds (Partie 1)
"Notre poison quotidien", diffusé sur Arte (vidéos)
Obelix, une étude pour évaluer le lien entre disrupteurs endocriniens et obésité de l'enfant
Manger des fruits et légumes contaminés par des pesticides pendant la grossesse réduira le QI de l'enfant
Tu as mangé quoi aujourd'hui? Euh, normal...128 résidus chimiques, 81 substances chimiques, 36 pesticides, 47 substances cancérigènes, et 37 perturbateurs endocriniens!
Article publié le: 27 avril 2012
Auteur: La Rédaction
Mots clés: autisme, Bisphénol A, déficit neurologique, diesel, gaz d'échappement, hydrocarbure aromatique polycyclique, hydrocarbures aromatiques polycycliques, le trouble déficit de l'attention/hyperactivité, Les composés perfluorés, methylmercure, PCB, perturbateurs endocriniens, pesticides organo-phosphatés, pesticides organochlorés, pesticides organophosphorés, phtalate, phtalates, Plomb, pollution automobile, pollution aux phtalates, retardateurs de flamme, retardateurs de flamme bromés, syndrome d'Asperger, syndrome d'hyperactivité et d'inattention de l'enfant, trouble du comportement
Vérifiez ici.
Recevez Docbuzz par e-mail
Chargement
Dans un éditorial publié dans la revue scientifique Environmental Health Perspectives, trois scientifiques appellent à une intensification des recherches pour identifier clairement les causes environnementales capables de créer ou de favoriser l’apparition d’un autisme.
L’éditorial intitulé «Une stratégie de recherche pour découvrir les causes environnementales de l’autisme et des troubles du neuro-développement», a été signé par le Dr Philip Landrigan, chef de file en matière de santé environnementale et directeur du centre de santé environnementale infantile de la prestigieuse université du Mont Sinaï, par le Pr Luca Lambertini, Professeur adjoint de médecine préventive au Mont Sinaï et Linda Birnbaum, directeur de l’Institut national de l’environnement et des Sciences de la Santé. L’éditorial a été publié en même temps que 4 études importantes liant pollutions environnementales et anomalies du développement neuro-cognitif de l’enfant.
Selon l’Académie Nationale des Science, il ne fait plus de doute qu’au moins 3% de tous les troubles neuro-comportementaux de l’enfant, tels que l’autisme ou le syndrome d’hyperactivité et d’inattention, sont causées par des expositions à produits toxiques ayant contaminé l’environnement et qu’au moins 25% sont causés par des interactions entre ces pollutions environnementales liées aux activités industrielles humaines et les gènes des enfants. Mais les agents coupables ne sont pas encore suffisamment connus. Et bien que la recherche génétique ait démontré que l’autisme et certains autres troubles du développement ont une composante héréditaire, beaucoup pensent que les causes environnementales jouent un rôle. En particulier, les scientifiques de l’université du Mont Sinaï, qui sont, comme dans de nombreux domaines médicaux, le fer de lance de cette recherche décidée à mieux comprendre le rôle de ces produits chimiques dans la survenue de pathologies du développement neurologique des enfants ayant réduit les capacités de développement neurologique de millions d’enfants dans le monde causant autisme, syndrome d’hyperactivité et de déficit de l’attention, retard mental, dyslexie, et autres troubles neurologqiues à 600 000 nouveaux enfants chaque année rien qu’aux Etats-Unis. L’autisme affecte 1 enfant sur 88 nouveaux-nés et le syndrome d’hyperactivité 10 sur 88 selon le CDC américain.
Lors qu’un colloque, les scientifiques de plusieurs organisations américaines ont dressé la liste des 10 agents toxiques qui ont selon des études plubliées jouentg un rôle dans la survenue des troubles autistiques et autres déficits du développement neurologique de l’enfant. :
1. Le plomb (Jusko et al. 2008)
2. Le méthylmercure (Oken et al. 2008)
3. Les PCB (Winneke 2011)
4. Les pesticides organophosphorés (Eskenazi et al. 2007; London et al. 2012)
5. Les pesticides organochlorés (Eskenazi et al. 2008)
6. Les perturbateurs endocriniens (Braun et al. 2011; Miodovnik et al. 2011) comme le Bisphénol A ou les phtalates
7. Les gaz d’échappement automobile (Volk et al. 2011)
8. Les hydrocarbures aromatiques polycycliques (Perera et al. 2009)
9. Les retardateurs de flamme bromés (Herbstman et al. 2010)
10. Les composés perfluorés (Stein and Savitz 2011)
Dans le même numéro de la revue, quatre autres études appellent également à intensifier la recherche sur les polluants de l’environnement. La première, retrouve un lien entre le tabagisme maternel au cours de la grossesse et la survenue d’un syndrome d’Asperger ou d’autres formes d’autisme graves. Deux autres études montrent que les PCB perturbent le développement précoce du cerveau, et la quatrième suggère un lien entre l’exposition aux pesticides et l’autisme.
Cet article montrent la mobilisation des meilleurs scientifiques aux Etats-Unis contre ce problème grandissant des troubles du développement neurologique de l’enfant, en partie liés aux pollution environnementales humaines : en France, que fait-on et qui s’en occupe?
Source
A Research Strategy to Discover the Environmental Causes of Autism and Neurodevelopmental Disabilities
Philip Landrigan, Luca Lambertini, Linda Birnbaum
Environmental Health Perspectives, 2012
Tweet it Delicious Facebook
Articles sur le même sujet
INVS : la population française est fortement exposée aux pesticides, aux PCB, et dans une moindre mesures aux métaux lourds (Partie 1)
"Notre poison quotidien", diffusé sur Arte (vidéos)
Obelix, une étude pour évaluer le lien entre disrupteurs endocriniens et obésité de l'enfant
Manger des fruits et légumes contaminés par des pesticides pendant la grossesse réduira le QI de l'enfant
Tu as mangé quoi aujourd'hui? Euh, normal...128 résidus chimiques, 81 substances chimiques, 36 pesticides, 47 substances cancérigènes, et 37 perturbateurs endocriniens!
Article publié le: 27 avril 2012
Auteur: La Rédaction
Mots clés: autisme, Bisphénol A, déficit neurologique, diesel, gaz d'échappement, hydrocarbure aromatique polycyclique, hydrocarbures aromatiques polycycliques, le trouble déficit de l'attention/hyperactivité, Les composés perfluorés, methylmercure, PCB, perturbateurs endocriniens, pesticides organo-phosphatés, pesticides organochlorés, pesticides organophosphorés, phtalate, phtalates, Plomb, pollution automobile, pollution aux phtalates, retardateurs de flamme, retardateurs de flamme bromés, syndrome d'Asperger, syndrome d'hyperactivité et d'inattention de l'enfant, trouble du comportement
Βόμβα μεγατόνων από Στρος Καν αλλάζει γαλλικές και ελληνικές εκλογές.
2012-04-29 10:30:23
Παγίδεψε ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί τον Ντομινίκ Στρος Καν σε αυτήν την αποφράδα μέρα της Ν. Υόρκης με την υπόθεση της καμαριέρας; Αυτό ισχυρίζεται ο π. επικεφαλής του ΔΝΤ στη Guardian. Αναφέρεται και στην Ελλάδα.
Η νίκη Ολάντ στον δεύτερο γύρο φαίνεται σχεδόν δεδομένη. Το δείχνουν οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις, στις οποίες ναι μεν ο Σαρκοζί κατορθώνει να ανακτήσει δυνάμεις, ωστόσο η διαφορά του με τον Ολάντ αγγίζει το 8%. Σε αυτήν την καυτή φάση της προεκλογικής εκστρατείας την εμφάνισή του έκανε ο π. επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος αξίζει να υπενθυμίσουμε είχε πολλές πιθανότητες να βρισκόταν στη θέση που είναι σήμερα ο Φρανσουά Ολάντ, αν δεν είχε μεσολαβήσει η πολύκροτη υπόθεση με την καμαριέρα.
Παγίδευσαν επτά κινητά
Ο Στρος Καν βάζει βόμβα που θα μπορούσε να οριστικοποιήσει τον πολιτικό θάνατο του Νικολά Σαρκοζί Στην πρώτη, εδώ και ένα χρόνο, συνέντευξη του σε εφημερίδα, την βρετανική Guardian, ο Στρος Καν αποκαλύπτει ότι διαθέτει ικανές αποδείξεις για την εμπλοκή του Γάλλου Προέδρου σε σχέδιο πολιτικής του εξόντωσης. Τον Γάλλο πρόεδρο και το κόμμα του κατηγορεί ευθέως ο Ντομινίκ Στρος Καν για συνομωσία εναντίον του σχετικά με την υπόθεση της καμαριέρας του ξενοδοχείου Σοφιτέλ στην Ν. Υόρκη.
Στη συνέντευξη του στον δημοσιογράφο ΄Εντγουαρντ Τζέι Επστάιν, συγγραφέα του βιβλίου " Τρεις ημέρες του Μαϊου" που κυκλοφορεί τη Δευτέρα στη Βρετανία, ο Ντομινίκ Στρος Καν αποκαλύπτει πως οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες είχαν παγιδεύσει τα επτά κινητά που είχε στη διάθεση του καθώς και τα προσωπικά του e-mail, κι αυτό του το αποκάλυψε φίλη του που δούλευε στο αρχηγείο του κόμματος του Σαρκοζί. Παράλληλα, σύμφωνα με την αμερικανική εταιρία ιδιωτικών ερευνών Guidepost Solutions που ερευνά ακόμα την υπόθεση, ο επικεφαλής ασφαλείας του ξενοδοχειου Σοφιτέλ, γνώριζε εκ των προτέρων την αφιξη του Στρος Καν, παρόλο που ο ιδιος δεν είχε ειδοποιήσει κανένα.
Σχέδιο «comprehensive» για την Ελλάδα
Επίσης συγκεκριμένοι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο, που ας σημειωθεί ανήκει στην γαλλική Ακορν, ο ιδιοκτήτης της οποίας είναι φίλος του Σαρκοζί, επέδειξαν ύποπτη συμπεριφορά και αρνήθηκαν να μιλήσουν στις αρχές. Από εξονυχιστούς ελέγχους όλων των ηλεκτρονικών μέσων παρακολούθησης, ο κ. Στρος Καν δηλώνει ευθέως πως η όλη υπόθεση ήταν στημένη, παρόλο που δεν αρνείται ότι υπήρξε σεξουαλική επαφή με την καμαριέρα, η οποία, όπως λέει, μπήκε στο δωμάτιο του ακριβώς γι αυτό το σκοπό.
Ο Ντομινικ Στρος Καν αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ελλάδα και ευρύτερα την ευρωπαϊκή κρίση. Αποκαλύπτει ότι την αποφράδα εκείνη ημέρα του Μαίου 2011, ήταν έτοιμος να μεταβεί στο Βερολίνο για να πείσει την Αγκελα Μέρκελ να συναινέσει σε σχέδιο με την ονομασια «Comprehensive» που αφορούσε σε δραστική λύση της Ελληνικής κρίσης χρέους. " Δίχως να είμαι βέβαιος 100% πιστεύω πως θα την έπειθα και το ελληνικό πρόβλημα θα είχε λυθεί εν τη γενέσει του. Τώρα βλέπουμε την κρίση να καλπάζει. Φοβούμαι πως δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον" καταλήγει ο Ντομινικ Στρος Καν. Οι σοβαρές καταγγελίες του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, γίνονται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή που ο Σαρκοζί δίνει την ύστατη μάχη διάσωσής του.
Μαρία Καστρισιανάκη, Λονδίνο
Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου
Παγίδεψε ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί τον Ντομινίκ Στρος Καν σε αυτήν την αποφράδα μέρα της Ν. Υόρκης με την υπόθεση της καμαριέρας; Αυτό ισχυρίζεται ο π. επικεφαλής του ΔΝΤ στη Guardian. Αναφέρεται και στην Ελλάδα.
Η νίκη Ολάντ στον δεύτερο γύρο φαίνεται σχεδόν δεδομένη. Το δείχνουν οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις, στις οποίες ναι μεν ο Σαρκοζί κατορθώνει να ανακτήσει δυνάμεις, ωστόσο η διαφορά του με τον Ολάντ αγγίζει το 8%. Σε αυτήν την καυτή φάση της προεκλογικής εκστρατείας την εμφάνισή του έκανε ο π. επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος αξίζει να υπενθυμίσουμε είχε πολλές πιθανότητες να βρισκόταν στη θέση που είναι σήμερα ο Φρανσουά Ολάντ, αν δεν είχε μεσολαβήσει η πολύκροτη υπόθεση με την καμαριέρα.
Παγίδευσαν επτά κινητά
Ο Στρος Καν βάζει βόμβα που θα μπορούσε να οριστικοποιήσει τον πολιτικό θάνατο του Νικολά Σαρκοζί Στην πρώτη, εδώ και ένα χρόνο, συνέντευξη του σε εφημερίδα, την βρετανική Guardian, ο Στρος Καν αποκαλύπτει ότι διαθέτει ικανές αποδείξεις για την εμπλοκή του Γάλλου Προέδρου σε σχέδιο πολιτικής του εξόντωσης. Τον Γάλλο πρόεδρο και το κόμμα του κατηγορεί ευθέως ο Ντομινίκ Στρος Καν για συνομωσία εναντίον του σχετικά με την υπόθεση της καμαριέρας του ξενοδοχείου Σοφιτέλ στην Ν. Υόρκη.
Στη συνέντευξη του στον δημοσιογράφο ΄Εντγουαρντ Τζέι Επστάιν, συγγραφέα του βιβλίου " Τρεις ημέρες του Μαϊου" που κυκλοφορεί τη Δευτέρα στη Βρετανία, ο Ντομινίκ Στρος Καν αποκαλύπτει πως οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες είχαν παγιδεύσει τα επτά κινητά που είχε στη διάθεση του καθώς και τα προσωπικά του e-mail, κι αυτό του το αποκάλυψε φίλη του που δούλευε στο αρχηγείο του κόμματος του Σαρκοζί. Παράλληλα, σύμφωνα με την αμερικανική εταιρία ιδιωτικών ερευνών Guidepost Solutions που ερευνά ακόμα την υπόθεση, ο επικεφαλής ασφαλείας του ξενοδοχειου Σοφιτέλ, γνώριζε εκ των προτέρων την αφιξη του Στρος Καν, παρόλο που ο ιδιος δεν είχε ειδοποιήσει κανένα.
Σχέδιο «comprehensive» για την Ελλάδα
Επίσης συγκεκριμένοι εργαζόμενοι στο ξενοδοχείο, που ας σημειωθεί ανήκει στην γαλλική Ακορν, ο ιδιοκτήτης της οποίας είναι φίλος του Σαρκοζί, επέδειξαν ύποπτη συμπεριφορά και αρνήθηκαν να μιλήσουν στις αρχές. Από εξονυχιστούς ελέγχους όλων των ηλεκτρονικών μέσων παρακολούθησης, ο κ. Στρος Καν δηλώνει ευθέως πως η όλη υπόθεση ήταν στημένη, παρόλο που δεν αρνείται ότι υπήρξε σεξουαλική επαφή με την καμαριέρα, η οποία, όπως λέει, μπήκε στο δωμάτιο του ακριβώς γι αυτό το σκοπό.
Ο Ντομινικ Στρος Καν αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ελλάδα και ευρύτερα την ευρωπαϊκή κρίση. Αποκαλύπτει ότι την αποφράδα εκείνη ημέρα του Μαίου 2011, ήταν έτοιμος να μεταβεί στο Βερολίνο για να πείσει την Αγκελα Μέρκελ να συναινέσει σε σχέδιο με την ονομασια «Comprehensive» που αφορούσε σε δραστική λύση της Ελληνικής κρίσης χρέους. " Δίχως να είμαι βέβαιος 100% πιστεύω πως θα την έπειθα και το ελληνικό πρόβλημα θα είχε λυθεί εν τη γενέσει του. Τώρα βλέπουμε την κρίση να καλπάζει. Φοβούμαι πως δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον" καταλήγει ο Ντομινικ Στρος Καν. Οι σοβαρές καταγγελίες του πρώην επικεφαλής του ΔΝΤ, γίνονται σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή που ο Σαρκοζί δίνει την ύστατη μάχη διάσωσής του.
Μαρία Καστρισιανάκη, Λονδίνο
Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου
En quête de la nationalité française, "l'examen d'une vie" www.lemonde.fr
Françoise Varrin
Je viens de faire le quizz lié à l'article je peux rester française. Mais si des cours ne sont pas donnés aux demandeurs comment pourront-ils répondre aux questions d'histoire. Mon sentiment c'est que ce test est une honte!
Depuis le 1er janvier, tous les aspirants à la naturalisation qui n'ont pas obtenu de diplôme en France doivent fournir la preuve de leur maîtrise du français.
J’aime · · Annuler l’abonnement · Il y a 17 minutes, via LeMonde.fr ·
Victor Monsan Les bêtises de Sarkozy.Les relations des individus avec une nation ou une patrie c'est une question d’état d’âme et pas de réponses bureaucratiques comme il veut réduire l'obtention de la nationalité française.
Je viens de faire le quizz lié à l'article je peux rester française. Mais si des cours ne sont pas donnés aux demandeurs comment pourront-ils répondre aux questions d'histoire. Mon sentiment c'est que ce test est une honte!
Depuis le 1er janvier, tous les aspirants à la naturalisation qui n'ont pas obtenu de diplôme en France doivent fournir la preuve de leur maîtrise du français.
J’aime · · Annuler l’abonnement · Il y a 17 minutes, via LeMonde.fr ·
Victor Monsan Les bêtises de Sarkozy.Les relations des individus avec une nation ou une patrie c'est une question d’état d’âme et pas de réponses bureaucratiques comme il veut réduire l'obtention de la nationalité française.
L'emploi et les jeunes : une question d'image ?
20/04/2012 | Catherine Sexton et Gilles Le Bail | Emploi | Lu 1755 fois | aucun commentaire
LE CERCLE. Comment créer ou maintenir des emplois en France ? Cette interrogation doit mobiliser tous les acteurs de notre société : entreprises, Etat, société civile et partis politiques. Les discours et les propositions, le plus souvent font une différence entre les jeunes et les plus âgés.
ÉCRIT PAR
Catherine Sexton
Dirigeante
Verteam
VOIR SON
PROFIL
SES 2 DERNIERS ARTICLES
14/03/2012 | 13:17
En politique, une image pour faire la différence
16/02/2012 | 18:02
L’image, véritable enjeu pour l’emploi des seniors
TOUS SES ARTICLES
Gilles Le Bail
Délégué Général
FFMJC
VOIR SON
PROFIL
SES 2 DERNIERS ARTICLES
16/03/2012 | 12:53
Développer la citoyenneté pour entreprendre
08/11/2011 | 16:27
Emploi des jeunes : les associations ne doivent pas subir l'austérité
TOUS SES ARTICLES
La frontière et les divisions entre les âges sont arbitraire et de tout temps un enjeu. A quel moment commence la vieillesse ? Quand finit la jeunesse ?
A Florence, au XVIème siècle, les vieux proposaient à la jeunesse une idéologie de la virilité et de la violence, ce qui était une façon de se réserver la sagesse, c'est-à-dire le pouvoir. Alain assignait à chaque âge sa passion spécifique, à l'adolescence l'amour, à l'âge mûr l'ambition.
La représentation de la différence entre jeunes et seniors accorde aux plus jeunes des choses qui font qu'en contrepartie ils laissent des tas de choses aux plus âgés. Les classifications reviennent toujours à imposer des limites et à produire un ordre dans lequel chacun doit se tenir à sa place. La jeunesse et la vieillesse ne sont pas des données mais sont construites socialement. Si l'on comparait les jeunes, tous les élèves qui entrent à l'École Normale, l'ENA, l'X, etc... on verrait que ces « jeunes gens » ont d'autant plus les attributs de l'adulte, du vieux, du notable, qu'ils sont proches du pouvoir. Si l'on compare les codes vestimentaires des intellectuels et des présidents directeurs généraux, tout ce qui fait jeune comme les cheveux longs, les jeans, disparaît.
Que produit en France cette image des âges sur les questions d'emploi ?
- 49% des français ont une image très négative des jeunes (étude AUDIREP).
- 50% des jeunes ont un sentiment d'angoisse face à l'avenir (baromètre IPSOS pour le Secours Populaire). 1 jeune sur 2 doute que les études garantissent une insertion plus facile dans le monde du travail (baromètre IPSOS pour le Secours Populaire).
- 90% des jeunes et des étudiants pensent qu'ils auront des difficultés à trouver un emploi (étude Quatre vents).
- 21% des jeunes et étudiants pensent qu'ils ont une formation en décalage avec les besoins des entreprises (étude Quatre vents).
Notre représentation de la différence prend un sens particulier dans un contexte où l'emploi se raréfie. Il y a urgence. Près de 25 % des jeunes n'ont pas d'emploi. Le chômage des jeunes a augmenté de 72% en deux ans depuis le début de la crise et170 000 jeunes sortent sans qualification du système scolaire. 50% des jeunes inscrits à l'université en sortent sans diplôme ou avec une qualification qui n'est pas pertinente sur le marché de l'emploi.
Les jeunes français sont en fragilité et subissent de plein fouet les conséquences de la crise actuelle. Eurostat précise que, l'Union européenne compte environ 5 millions de jeunes chômeurs (15-24 ans) soit environ 21 % de la population active.
Tous les acteurs doivent prendre conscience de l'importance de l'image et chacun ont une responsabilité.
Les jeunes. Ils doivent prendre conscience de l’importance du marketing de soi pour définir leurs atouts, se valoriser et apprendre à rebondir sur un marché du travail concurrentiel. On ne peut plus se présenter sur le marché de l'emploi sans être bilingue, adaptable et mobile. Il faut faire preuve de leadership et de charisme. On valorise de plus en plus la capacité à être à l'aise en public. Quel changement alors que pour les générations précédentes on ne demandait principalement que des diplômes.
Le système éducatif. L’éducation doit permettre une sensibilisation des jeunes aux codes de l’image professionnelle.
Les jeunes vont être en concurrence avec les jeunes européens, chinois, brésiliens,… .iIs doivent être en capacité de comprendre les nouveaux codes culturels.
Les codes ne sont pas les mêmes entre les secteurs d’activité, l’aspect vestimentaire peut indiquer si vous êtes banquier ou dans l’industrie.
Les écoles de commerce intègrent dès à présent des cours de théâtre, les écoles d'ingénieur proposent des modules sur la communication non verbale qui favorise la manière de se présenter. Mais n’est-ce pas trop tardif ? Ces enseignements devraient exister dès le plus jeune âge au travers de jeux de rôle et de réalisations d’expressions libres car nous vivons de plus en plus dans une culture orale et visuelle.
Les entreprises. Elles doivent composer avec une pyramide des âges et bâtir des programmes autour de la mixité, du parrainage. Les seniors peuvent être des modèles pour les jeunes et vice-versa. Il n’y a pas d’âge pour être leader et être un moteur dans des organisations en changement.
Les recruteurs. Ils doivent sortir de leurs stéréotypes, imaginer le décloisonnement, s'ouvrir à la notion de talents. Un percing ne veut pas forcément dire que le jeune st un « enfant rebelle », il souhaite peut-être se sentir unique et trouver sa propre identité.
Les médias. Ils peuvent venir en appui au changement d'image pour le public en véhiculant des messages sur la mise en valeur de l’image des jeunes. Qui sont-ils ? Quelles sont leurs visions de l'avenir ? Qu'apportent-ils ? Ne peut-on pas valoriser leurs qualités : la réactivité, l’adaptation aux innovations technologiques, la création de valeurs autour du développement durable, la mobilité ?
Chaque nouvelle génération apporte des codes différents. Nous sommes dans un monde en accélération. Il y a encore quelques décennies, l'espérance de vie étant plus faible. 30 ans séparaient les plus jeunes et les plus vieux. Aujourd'hui, c'est plusieurs générations qui cohabitent avec des codes de plus en plus diverses et une multiplication des incompréhensions et des sources de tensions. .Alors que le pouvoir s'exerce dans la société française par le cloisonnement, le travail sur l'image doit permettre de retisser des liens entre les générations et de faire de la diversité une richesse et une plus-value.
À LIRE ÉGALEMENT
Jean-Yves Archer
L'avocat d'affaires : le vent en poupe
Aurélie MAIRE
Les actions collectives dans le collimateur de la Commission européenne
Jean-Marc Lazzari
La France de l’Innovation : retrouver le leadership
Eric Peters
The XXIst century: an opportunity for the emerging Atlantic Space
SE CONNECTER POUR AJOUTER UN COMMENTAIRE
IDENTIFIANT: *
MOT DE PASSE: *
Mot de passe oublié ?
PUBLIEZ VOS ARTICLES
LE CERCLE. Comment créer ou maintenir des emplois en France ? Cette interrogation doit mobiliser tous les acteurs de notre société : entreprises, Etat, société civile et partis politiques. Les discours et les propositions, le plus souvent font une différence entre les jeunes et les plus âgés.
ÉCRIT PAR
Catherine Sexton
Dirigeante
Verteam
VOIR SON
PROFIL
SES 2 DERNIERS ARTICLES
14/03/2012 | 13:17
En politique, une image pour faire la différence
16/02/2012 | 18:02
L’image, véritable enjeu pour l’emploi des seniors
TOUS SES ARTICLES
Gilles Le Bail
Délégué Général
FFMJC
VOIR SON
PROFIL
SES 2 DERNIERS ARTICLES
16/03/2012 | 12:53
Développer la citoyenneté pour entreprendre
08/11/2011 | 16:27
Emploi des jeunes : les associations ne doivent pas subir l'austérité
TOUS SES ARTICLES
La frontière et les divisions entre les âges sont arbitraire et de tout temps un enjeu. A quel moment commence la vieillesse ? Quand finit la jeunesse ?
A Florence, au XVIème siècle, les vieux proposaient à la jeunesse une idéologie de la virilité et de la violence, ce qui était une façon de se réserver la sagesse, c'est-à-dire le pouvoir. Alain assignait à chaque âge sa passion spécifique, à l'adolescence l'amour, à l'âge mûr l'ambition.
La représentation de la différence entre jeunes et seniors accorde aux plus jeunes des choses qui font qu'en contrepartie ils laissent des tas de choses aux plus âgés. Les classifications reviennent toujours à imposer des limites et à produire un ordre dans lequel chacun doit se tenir à sa place. La jeunesse et la vieillesse ne sont pas des données mais sont construites socialement. Si l'on comparait les jeunes, tous les élèves qui entrent à l'École Normale, l'ENA, l'X, etc... on verrait que ces « jeunes gens » ont d'autant plus les attributs de l'adulte, du vieux, du notable, qu'ils sont proches du pouvoir. Si l'on compare les codes vestimentaires des intellectuels et des présidents directeurs généraux, tout ce qui fait jeune comme les cheveux longs, les jeans, disparaît.
Que produit en France cette image des âges sur les questions d'emploi ?
- 49% des français ont une image très négative des jeunes (étude AUDIREP).
- 50% des jeunes ont un sentiment d'angoisse face à l'avenir (baromètre IPSOS pour le Secours Populaire). 1 jeune sur 2 doute que les études garantissent une insertion plus facile dans le monde du travail (baromètre IPSOS pour le Secours Populaire).
- 90% des jeunes et des étudiants pensent qu'ils auront des difficultés à trouver un emploi (étude Quatre vents).
- 21% des jeunes et étudiants pensent qu'ils ont une formation en décalage avec les besoins des entreprises (étude Quatre vents).
Notre représentation de la différence prend un sens particulier dans un contexte où l'emploi se raréfie. Il y a urgence. Près de 25 % des jeunes n'ont pas d'emploi. Le chômage des jeunes a augmenté de 72% en deux ans depuis le début de la crise et170 000 jeunes sortent sans qualification du système scolaire. 50% des jeunes inscrits à l'université en sortent sans diplôme ou avec une qualification qui n'est pas pertinente sur le marché de l'emploi.
Les jeunes français sont en fragilité et subissent de plein fouet les conséquences de la crise actuelle. Eurostat précise que, l'Union européenne compte environ 5 millions de jeunes chômeurs (15-24 ans) soit environ 21 % de la population active.
Tous les acteurs doivent prendre conscience de l'importance de l'image et chacun ont une responsabilité.
Les jeunes. Ils doivent prendre conscience de l’importance du marketing de soi pour définir leurs atouts, se valoriser et apprendre à rebondir sur un marché du travail concurrentiel. On ne peut plus se présenter sur le marché de l'emploi sans être bilingue, adaptable et mobile. Il faut faire preuve de leadership et de charisme. On valorise de plus en plus la capacité à être à l'aise en public. Quel changement alors que pour les générations précédentes on ne demandait principalement que des diplômes.
Le système éducatif. L’éducation doit permettre une sensibilisation des jeunes aux codes de l’image professionnelle.
Les jeunes vont être en concurrence avec les jeunes européens, chinois, brésiliens,… .iIs doivent être en capacité de comprendre les nouveaux codes culturels.
Les codes ne sont pas les mêmes entre les secteurs d’activité, l’aspect vestimentaire peut indiquer si vous êtes banquier ou dans l’industrie.
Les écoles de commerce intègrent dès à présent des cours de théâtre, les écoles d'ingénieur proposent des modules sur la communication non verbale qui favorise la manière de se présenter. Mais n’est-ce pas trop tardif ? Ces enseignements devraient exister dès le plus jeune âge au travers de jeux de rôle et de réalisations d’expressions libres car nous vivons de plus en plus dans une culture orale et visuelle.
Les entreprises. Elles doivent composer avec une pyramide des âges et bâtir des programmes autour de la mixité, du parrainage. Les seniors peuvent être des modèles pour les jeunes et vice-versa. Il n’y a pas d’âge pour être leader et être un moteur dans des organisations en changement.
Les recruteurs. Ils doivent sortir de leurs stéréotypes, imaginer le décloisonnement, s'ouvrir à la notion de talents. Un percing ne veut pas forcément dire que le jeune st un « enfant rebelle », il souhaite peut-être se sentir unique et trouver sa propre identité.
Les médias. Ils peuvent venir en appui au changement d'image pour le public en véhiculant des messages sur la mise en valeur de l’image des jeunes. Qui sont-ils ? Quelles sont leurs visions de l'avenir ? Qu'apportent-ils ? Ne peut-on pas valoriser leurs qualités : la réactivité, l’adaptation aux innovations technologiques, la création de valeurs autour du développement durable, la mobilité ?
Chaque nouvelle génération apporte des codes différents. Nous sommes dans un monde en accélération. Il y a encore quelques décennies, l'espérance de vie étant plus faible. 30 ans séparaient les plus jeunes et les plus vieux. Aujourd'hui, c'est plusieurs générations qui cohabitent avec des codes de plus en plus diverses et une multiplication des incompréhensions et des sources de tensions. .Alors que le pouvoir s'exerce dans la société française par le cloisonnement, le travail sur l'image doit permettre de retisser des liens entre les générations et de faire de la diversité une richesse et une plus-value.
À LIRE ÉGALEMENT
Jean-Yves Archer
L'avocat d'affaires : le vent en poupe
Aurélie MAIRE
Les actions collectives dans le collimateur de la Commission européenne
Jean-Marc Lazzari
La France de l’Innovation : retrouver le leadership
Eric Peters
The XXIst century: an opportunity for the emerging Atlantic Space
SE CONNECTER POUR AJOUTER UN COMMENTAIRE
IDENTIFIANT: *
MOT DE PASSE: *
Mot de passe oublié ?
PUBLIEZ VOS ARTICLES
Valérie Courteau Ce n'est pas une crise de la dette, mais des compétitivités Le constat de Mario Draghi change tout: une politique monétaire, même «in-orthodoxe» ne suffit plus. Redresser la production est plus important que de réduire la dette.
http://www.slate.fr/story/54105/erreur-crise
Ce n'est pas une crise de la dette, mais des compétitivités | Slate
www.slate.fr
Le constat de Mario Draghi change tout: une politique monétaire, même «inorthodoxe» ne suffit plus. Redresser la production est plus important que de réduire la dette.
J’aime · · Annuler l’abonnement · Partager · il y a 20 heures
Monique Saby et 3 autres personnes aiment ça.
Monique Saby Une compétitivité entre États membres qui jouent au dumping social par le bas en nivelant les salaires des travailleurs piégés dans la division internationale du travail. Actuellement le TSGE voulue par la France et l'Allemagne empêche toute politique Keynésienne et à fortiori la mise en place de politiques économiques anticycliques.
il y a 17 heures · J’aime · 1
Monique Saby .....TSGE voulu....
il y a 17 heures · J’aime
Monique Saby Par ailleurs, la crise de l'Europe est une crise structurelle avec des États membres qui ont des modèles économiques différents (et donc des problèmes de balances courantes) - p.ex. la France a un modèle économique tourné vers la consommation à l'inverse de l’Allemagne qui est tournée vers l'exportation avec une politique de "bas salaires". Le scénario à redouter serait la "japonisation" de l'Europe.
il y a 16 heures · Je n’aime plus · 1
Villon Dai http://bruxelles.blogs.liberation.fr/coulisses/2011/06/pour-jean-claude-trichet-il-ny-a-pas-plus-de-diff%C3%A9rence-entre-la-gr%C3%A8ce-et-lallemagne-quentre-le-mich.html
il y a 8 heures · J’aime · 1
Monique Saby Merci pour l'article. Il faut revenir à la méthode commutaire !
Il y a 20 minutes · J’aime
Victor Monsan L'imposition tue la compétitivité des entreprises.Et c'est le résultat d'un état dépensier d'un état qui gaspille trop d'argent pour son fonctionnement.
Il y a 13 minutes · J’aime · 1
Monique Saby Bien sur, on ne peut dépenser plus que ce que l'on gagne. C'est le principe de l'équilibre budgétaire.
Il y a 10 minutes · Je n’aime plus · 1
Victor Monsan Monique, ce n'est pas le principe de l’équilibre budgétaire seulement.La question primordiale c'est combien ça coûte par habitant le fonctionnement de l’état en Chine en France en Allemagne et en Grèce p.ex.De cette comparaison résulte la compétitivité des entreprises.Car le financement de l’état est fait par les entreprises.
Il y a 4 minutes · J’aime · 1
Monique Saby Par les entreprises et les contribuables Victor. Pour l'instant l'ajustement des coûts de production se fait par la concurrence salariale pour le bénéfices des actionnaires. C'est cela l'économie financière qui remplace l'économie réelle qui investit en capital humain et en R&D
Il y a 2 minutes · J’aime
Monique Saby .....le bénéfice..
Il y a 2 minutes · J’aime
Victor Monsan Le jour ou les politiques vont comprendre que l’économie mondiale est un ensemble unique ils auront les réponses sur le reste Monique.
il y a quelques secondes · J’aime · 1
Ce n'est pas une crise de la dette, mais des compétitivités | Slate
www.slate.fr
Le constat de Mario Draghi change tout: une politique monétaire, même «inorthodoxe» ne suffit plus. Redresser la production est plus important que de réduire la dette.
J’aime · · Annuler l’abonnement · Partager · il y a 20 heures
Monique Saby et 3 autres personnes aiment ça.
Monique Saby Une compétitivité entre États membres qui jouent au dumping social par le bas en nivelant les salaires des travailleurs piégés dans la division internationale du travail. Actuellement le TSGE voulue par la France et l'Allemagne empêche toute politique Keynésienne et à fortiori la mise en place de politiques économiques anticycliques.
il y a 17 heures · J’aime · 1
Monique Saby .....TSGE voulu....
il y a 17 heures · J’aime
Monique Saby Par ailleurs, la crise de l'Europe est une crise structurelle avec des États membres qui ont des modèles économiques différents (et donc des problèmes de balances courantes) - p.ex. la France a un modèle économique tourné vers la consommation à l'inverse de l’Allemagne qui est tournée vers l'exportation avec une politique de "bas salaires". Le scénario à redouter serait la "japonisation" de l'Europe.
il y a 16 heures · Je n’aime plus · 1
Villon Dai http://bruxelles.blogs.liberation.fr/coulisses/2011/06/pour-jean-claude-trichet-il-ny-a-pas-plus-de-diff%C3%A9rence-entre-la-gr%C3%A8ce-et-lallemagne-quentre-le-mich.html
il y a 8 heures · J’aime · 1
Monique Saby Merci pour l'article. Il faut revenir à la méthode commutaire !
Il y a 20 minutes · J’aime
Victor Monsan L'imposition tue la compétitivité des entreprises.Et c'est le résultat d'un état dépensier d'un état qui gaspille trop d'argent pour son fonctionnement.
Il y a 13 minutes · J’aime · 1
Monique Saby Bien sur, on ne peut dépenser plus que ce que l'on gagne. C'est le principe de l'équilibre budgétaire.
Il y a 10 minutes · Je n’aime plus · 1
Victor Monsan Monique, ce n'est pas le principe de l’équilibre budgétaire seulement.La question primordiale c'est combien ça coûte par habitant le fonctionnement de l’état en Chine en France en Allemagne et en Grèce p.ex.De cette comparaison résulte la compétitivité des entreprises.Car le financement de l’état est fait par les entreprises.
Il y a 4 minutes · J’aime · 1
Monique Saby Par les entreprises et les contribuables Victor. Pour l'instant l'ajustement des coûts de production se fait par la concurrence salariale pour le bénéfices des actionnaires. C'est cela l'économie financière qui remplace l'économie réelle qui investit en capital humain et en R&D
Il y a 2 minutes · J’aime
Monique Saby .....le bénéfice..
Il y a 2 minutes · J’aime
Victor Monsan Le jour ou les politiques vont comprendre que l’économie mondiale est un ensemble unique ils auront les réponses sur le reste Monique.
il y a quelques secondes · J’aime · 1
Θανάσης Αλαμπάσης: Δάνεια σε Ελβετικό φράγκο: Εκδίκαση ασφαλιστικών μ...
Θανάσης Αλαμπάσης: Δάνεια σε Ελβετικό φράγκο: Εκδίκαση ασφαλιστικών μ...: Εμβρόντητη η δικαστινα άκουγε ότι ένα δάνειο σε CHF με δόση 1.000 CHF το μήνα, να ΜΗΝ μπορείς να το πληρώσεις απευθείας με 1.000 CHF ...
Σάββατο 28 Απριλίου 2012
Οι άσκοπες κινήσεις της Τουρκίας 2012-04-28 19:49:44 Γράφει ο Νίκος Λυγερός
Με την ΑΟΖ, η Τουρκία αντιμετωπίζει τεράστιες δυσκολίες όχι μόνο με την Κύπρο, αλλά και με την Ελλάδα. Έχει κατανοήσει ότι το Δίκαιο της Θάλασσας ακολουθεί το Δίκαιο και όχι την επεκτατική της θέληση. Γι αυτό το λόγο κάνει σπασμωδικές κινήσεις με την Κύπρο. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι δυσκολεύεται πλέον να υπερασπιστεί το γόητρό της ως περιφερειακή δύναμη, διότι ένα μικρό νησί λειτουργεί αποτελεσματικά με την ΑΟΖ του, παρά τη θέλησή της. Προσπάθησε να επηρεάσει την όλη κατάσταση, λέγοντας ότι θα κάνει έρευνες και από την πλευρά της.
Αλλά αυτό μας αφήνει παντελώς αδιάφορους, διότι πρόκειται για δικό της χώρο, όπου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει εδώ και δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ απορρίπτει ακόμα και το δόγμα του Νέο-οθωμανισμού που προβάλλεται ως πανάκεια σε γεωπολιτικό επίπεδο. Διότι ακόμα και ο μηδενισμός των γειτονικών τριβών δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο de facto, όπως το βλέπουμε, αλλά ούτε de jure με τις συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος, με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και με το Ισραήλ το 2010.
Η γεωπολιτική πραγματικότητα της Μεσογείου αλλάζει λόγω της τοποστρατηγικής και γι’ αυτό το λόγο οι προσπάθειες της Τουρκίας είναι μάταιες. Όταν μάλιστα είναι αναγκασμένη να οπισθοχωρήσει, όπως στην περίπτωση της Μαύρης θάλασσας, τότε υπογράφει ακόμα και αν ξέρει ότι αυτό επηρεάζει αρνητικά τις προσπάθειές της. Οι τροποποιήσεις που προβλέπει η Τουρκία, στο επιστημονικό επίπεδο της έρευνας για την ΑΟΖ, είναι περισσότερο για την εσωτερική της κατανάλωση και όχι για να πετύχει ουσιαστικά αποτελέσματα.
Όπως όλες οι κλασικές κυβερνήσεις, ο στόχος της τουρκικής Κυβέρνησης είναι περισσότερο να διατηρήσει την εξουσία, παρά να την ασκήσει πραγματικά. Στην ουσία, η Τουρκία ποντάρει σε λάθη των άλλων κρατών παρά σε έξυπνες κινήσεις εκ μέρους της, διότι δεν έχει πολλά περιθώρια με το Δίκαιο της Θάλασσας και ακόμα λιγότερο με την έννοια της ΑΟΖ.
Έχει συνηθίσει να παίζει με παίκτες χαμηλού επιπέδου και έχει εξειδικευτεί στους λεονταρισμούς που φοβίζουν βέβαια μόνο και μόνο τους φοβισμένους και κανέναν άλλο.
Έχει αυτή τη δυνατότητα, διότι το γελοίο δεν σκοτώνει και οι ραγιάδες είναι πολλοί, αλλά επί του πρακτέου δεν κατορθώνει τίποτα το ουσιαστικό. Σε κάποια φάση θα πρέπει να σταματήσει αυτές τις άσκοπες κινήσεις, αλλιώς θα χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που της απέμεινε ακόμα.
Απλώς πρέπει κι εμείς από την πλευράς μας και εννοούμε βέβαια και την Ελλάδα και την Κύπρο, να μην κάνουμε λανθασμένες κινήσεις και να μην μας διακατέχουν φοβικά σύνδρομα που παραλύουν τη σκέψη μας. Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι πάρα πολύ δυναμικό αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε στρατηγικά για να αποκτήσει την πρακτική του δυναμική.
Κάθε καθυστέρησή μας για τη θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, προσφέρει δυνατότητες δυνατότητας στους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες που θα μας ενοχλούν όλο και περισσότερο διότι ακόμα και το ερευνητικό επιστημονικό πλαίσιο μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης πάνω στο γεωπολιτικό πεδίο. Το Ισραήλ έχει πει ξεκάθαρα ότι αν θεσπίσουμε την ΑΟΖ και η Τουρκία την αμφισβητήσει, τότε αυτή η τελευταία πράξη θα αποτελέσει αιτία πολέμου μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας. Και ο λόγος είναι απλός.
Μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα, προσφέρουν στο Ισραήλ μια πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι για το Ισραήλ ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγοντας, τόσο για το φυσικό αέριο όσο και για το ηλεκτρικό ρεύμα. Δηλαδή σε δύο μεγάλα, που σχετίζονται, από τη μία η εταιρεία Noble και από την άλλη το Euro Area Interconnector, η Κύπρος και η Ελλάδα παίζουν έναν κομβικό ρόλο. Αυτός ο ρόλος για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και ορθολογικά χρειάζεται τη θέσπιση της ΑΟΖ.
Επιπλέον η θέσπιση της ΑΟΖ επιτρέπει την χειροπιαστή ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προσέχει πολύ προσεχτικά αυτό το θέμα ειδικά μέσα στη Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί πρακτικά και με το παράδειγμα της ένταξης της Κροατίας που θα γίνει την 1η Ιουλίου 2013. Όντως αν εξετάσουμε την ακτογραμμή της Κροατίας και το σύμπλεγμα των νησιών της, τότε είναι απόλυτα κατανοητό και το τι μπορεί να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της ΑΟΖ.
Κατά συνέπεια όταν διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποτελούμε πια μια μικρή λεπτομέρεια και στο μέλλον μέσω της ΑΟΖ η οικονομική μας ισχύς δεν μπορεί παρά μόνο να μεγαλώνει.
Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για μας να ενισχύσουμε την πορεία της Κύπρου σε αυτόν τον τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει μια πραγματική συμμαχία και στην περιοχή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι αυτό το λόγο, μια από τις προτεραιότητες της επόμενης Κυβέρνησης είναι το πρέπον να είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα κάθε καθυστέρηση σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να ληφθεί ως αρνητική και θα πρέπει να δικαιολογηθεί. Διότι κανέναν άλλο μέτρο δεν μπορεί να προσφέρει τις ίδιες στρατηγικές και οικονομικές δυνατότητες. Όλα τα άλλα, είναι άλλης τάξης μεγέθους. Επιπρόσθετα η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται μονομερώς, δεν επηρεάζεται από άλλους παράγοντες. Εξαρτάται αποκλειστικά από ένα νομοσχέδιο της επόμενης Βουλής. Έτσι ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος να έχει στο νου αυτόν τον στόχο για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το όραμα της ΑΟΖ. Κάθε δικαιολογία που καθυστερεί αυτήν την υλοποίηση, σίγουρα δεν είναι καθαρή και θα πρέπει να την έχουμε υπόψη μας για να μπορέσουμε να αντισταθούμε έξυπνα και βέβαια αποτελεσματικά.
Αλλά αυτό μας αφήνει παντελώς αδιάφορους, διότι πρόκειται για δικό της χώρο, όπου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει εδώ και δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ απορρίπτει ακόμα και το δόγμα του Νέο-οθωμανισμού που προβάλλεται ως πανάκεια σε γεωπολιτικό επίπεδο. Διότι ακόμα και ο μηδενισμός των γειτονικών τριβών δεν μπορεί να γίνει, όχι μόνο de facto, όπως το βλέπουμε, αλλά ούτε de jure με τις συμφωνίες που έχει συνάψει η Κύπρος, με την Αίγυπτο το 2003, με τον Λίβανο το 2007 και με το Ισραήλ το 2010.
Η γεωπολιτική πραγματικότητα της Μεσογείου αλλάζει λόγω της τοποστρατηγικής και γι’ αυτό το λόγο οι προσπάθειες της Τουρκίας είναι μάταιες. Όταν μάλιστα είναι αναγκασμένη να οπισθοχωρήσει, όπως στην περίπτωση της Μαύρης θάλασσας, τότε υπογράφει ακόμα και αν ξέρει ότι αυτό επηρεάζει αρνητικά τις προσπάθειές της. Οι τροποποιήσεις που προβλέπει η Τουρκία, στο επιστημονικό επίπεδο της έρευνας για την ΑΟΖ, είναι περισσότερο για την εσωτερική της κατανάλωση και όχι για να πετύχει ουσιαστικά αποτελέσματα.
Όπως όλες οι κλασικές κυβερνήσεις, ο στόχος της τουρκικής Κυβέρνησης είναι περισσότερο να διατηρήσει την εξουσία, παρά να την ασκήσει πραγματικά. Στην ουσία, η Τουρκία ποντάρει σε λάθη των άλλων κρατών παρά σε έξυπνες κινήσεις εκ μέρους της, διότι δεν έχει πολλά περιθώρια με το Δίκαιο της Θάλασσας και ακόμα λιγότερο με την έννοια της ΑΟΖ.
Έχει συνηθίσει να παίζει με παίκτες χαμηλού επιπέδου και έχει εξειδικευτεί στους λεονταρισμούς που φοβίζουν βέβαια μόνο και μόνο τους φοβισμένους και κανέναν άλλο.
Έχει αυτή τη δυνατότητα, διότι το γελοίο δεν σκοτώνει και οι ραγιάδες είναι πολλοί, αλλά επί του πρακτέου δεν κατορθώνει τίποτα το ουσιαστικό. Σε κάποια φάση θα πρέπει να σταματήσει αυτές τις άσκοπες κινήσεις, αλλιώς θα χάσει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας που της απέμεινε ακόμα.
Απλώς πρέπει κι εμείς από την πλευράς μας και εννοούμε βέβαια και την Ελλάδα και την Κύπρο, να μην κάνουμε λανθασμένες κινήσεις και να μην μας διακατέχουν φοβικά σύνδρομα που παραλύουν τη σκέψη μας. Το πλαίσιο της ΑΟΖ είναι πάρα πολύ δυναμικό αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε στρατηγικά για να αποκτήσει την πρακτική του δυναμική.
Κάθε καθυστέρησή μας για τη θέσπιση της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, προσφέρει δυνατότητες δυνατότητας στους άλλους να πάρουν πρωτοβουλίες που θα μας ενοχλούν όλο και περισσότερο διότι ακόμα και το ερευνητικό επιστημονικό πλαίσιο μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης πάνω στο γεωπολιτικό πεδίο. Το Ισραήλ έχει πει ξεκάθαρα ότι αν θεσπίσουμε την ΑΟΖ και η Τουρκία την αμφισβητήσει, τότε αυτή η τελευταία πράξη θα αποτελέσει αιτία πολέμου μεταξύ Ισραήλ-Τουρκίας. Και ο λόγος είναι απλός.
Μόνο η Κύπρος και η Ελλάδα, προσφέρουν στο Ισραήλ μια πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι για το Ισραήλ ο μεγαλύτερος οικονομικός παράγοντας, τόσο για το φυσικό αέριο όσο και για το ηλεκτρικό ρεύμα. Δηλαδή σε δύο μεγάλα, που σχετίζονται, από τη μία η εταιρεία Noble και από την άλλη το Euro Area Interconnector, η Κύπρος και η Ελλάδα παίζουν έναν κομβικό ρόλο. Αυτός ο ρόλος για να λειτουργήσει αποτελεσματικά και ορθολογικά χρειάζεται τη θέσπιση της ΑΟΖ.
Επιπλέον η θέσπιση της ΑΟΖ επιτρέπει την χειροπιαστή ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία προσέχει πολύ προσεχτικά αυτό το θέμα ειδικά μέσα στη Μεσόγειο. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί πρακτικά και με το παράδειγμα της ένταξης της Κροατίας που θα γίνει την 1η Ιουλίου 2013. Όντως αν εξετάσουμε την ακτογραμμή της Κροατίας και το σύμπλεγμα των νησιών της, τότε είναι απόλυτα κατανοητό και το τι μπορεί να προσφέρει στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο πλαίσιο της ΑΟΖ.
Κατά συνέπεια όταν διαπιστώνουμε ότι η Ελλάδα έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μέσα στη Μεσόγειο, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν αποτελούμε πια μια μικρή λεπτομέρεια και στο μέλλον μέσω της ΑΟΖ η οικονομική μας ισχύς δεν μπορεί παρά μόνο να μεγαλώνει.
Είναι λοιπόν ιδιαίτερα σημαντικό για μας να ενισχύσουμε την πορεία της Κύπρου σε αυτόν τον τομέα, έτσι ώστε να υπάρχει μια πραγματική συμμαχία και στην περιοχή και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι αυτό το λόγο, μια από τις προτεραιότητες της επόμενης Κυβέρνησης είναι το πρέπον να είναι η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ. Μάλιστα κάθε καθυστέρηση σε αυτό το επίπεδο θα πρέπει να ληφθεί ως αρνητική και θα πρέπει να δικαιολογηθεί. Διότι κανέναν άλλο μέτρο δεν μπορεί να προσφέρει τις ίδιες στρατηγικές και οικονομικές δυνατότητες. Όλα τα άλλα, είναι άλλης τάξης μεγέθους. Επιπρόσθετα η θέσπιση της ΑΟΖ γίνεται μονομερώς, δεν επηρεάζεται από άλλους παράγοντες. Εξαρτάται αποκλειστικά από ένα νομοσχέδιο της επόμενης Βουλής. Έτσι ο καθένας μας είναι υποχρεωμένος να έχει στο νου αυτόν τον στόχο για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το όραμα της ΑΟΖ. Κάθε δικαιολογία που καθυστερεί αυτήν την υλοποίηση, σίγουρα δεν είναι καθαρή και θα πρέπει να την έχουμε υπόψη μας για να μπορέσουμε να αντισταθούμε έξυπνα και βέβαια αποτελεσματικά.
Δύο μεγάλους κινδύνους για την ανθρωπότητα αποκαλύπτει νέα έκθεση... Υπερκατανάλωση και υπερπληθυσμός.
Η υπερκατανάλωση στις ανεπτυγμένες χώρες και ο υπερπληθυσμός στον αναπτυσσόμενο κόσμο απειλούν σοβαρά την ανθρωπότητα οδηγώντας τη σε μια «δίνη οικονομικών, κοινωνικοπολιτικών και περιβαλλοντικών δεινών».
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έκθεση κορυφαίων οικονομολόγων, δημογράφων και περιβαλλοντολόγων από όλο τον κόσμο οι οποίοι εξέτασαν επί δυο χρόνια όλα τα υπάρχοντα στοιχεία.
Πέραν του να σφίξουμε το ζωνάρι και να προσφέρουμε οικογενειακό προγραμματισμό στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι ειδικοί συνιστούν επίσης ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το ΑΕΠ ως βασικό δείκτη οικονομικής υγείας και ευημερίας. Ακόμη και αν δεν το κάνουμε, επισημαίνουν, αργά ή γρήγορα τα πράγματα θα μας οδηγήσουν εκεί με πολύ πιο δυσάρεστο τρόπο.
Σπατάλη και υπερβολή
Η αλόγιστη σπατάλη των πλουσίων και η ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού των φτωχών εντοπίζονται ως τα δυο κύρια βάρη που επιβάλλει η ανθρωπότητα σε έναν πλανήτη ο οποίος ασφυκτιά και σε λίγο δεν θα είναι σε θέση να προσφέρει τους απαραίτητους πόρους για να τη συντηρήσει.
Η έκθεση, η οποία συντάχθηκε για λογαριασμό της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου από 23 εξέχοντες επιστήμονες διαφόρων τομέων με πρόεδρο τον νομπελίστα βιολόγο Τζον Σάλστον, καλεί επειγόντως πλούσιους και φτωχούς να αναθεωρήσουν τις συνήθειές τους και να εξισορροπήσουν το χάσμα των ανισοτήτων στην παγκόσμια κατανάλωση και αύξηση του πληθυσμού.
«Η περίοδος είναι απολύτως κρίσιμη για τον κόσμο και τον πλανήτη, με βαθιές μεταβολές που έχουν συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία και ευημερία αλλά και στο φυσικό περιβάλλον»δήλωσε ο σερ Τζον Σάλστον μιλώντας στο BBC. «Το πού θα οδηγηθούμε εναπόκειται στην ανθρώπινη βούληση – δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Δεν αποτελεί επίδραση κάποιου παράγοντα εκτός της ανθρωπότητας. Είναι στο χέρι μας».
Ανεξέλεγκτες γεννήσεις και τρόφιμα στα σκουπίδια
Ο πληθυσμός της Γης έχει φθάσει αισίως τα 7 δισ. και αυξάνεται κατά περίπου 80 εκατομμύρια τον χρόνο, κυρίως στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Σύμφωνα με τη «μέση» προβολή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών θα αγγίξει τα 10 δισ. ως το τέλος του αιώνα και στη συνέχεια θα αρχίσει να μειώνεται, όμως για τους ειδικούς της έκθεσης η «ζημιά» θα έχει ήδη γίνει.
Ενας τέτοιος πολλαπλασιασμός ισοδυναμεί με τη δημιουργία μιας πόλης του ενός εκατομμυρίου ατόμων κάθε πέντε ημέρες για τα επόμενα 40 χρόνια στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια τεράστια αύξηση της ζήτησης των πόρων της Γης, οι οποίοι ήδη έχουν αρχίσει να είναι περιορισμένοι.
Οι συνθήκες, όπως προειδοποιούν οι ειδικοί, απαιτούν «διπλά» μέτρα. Οι φτωχές χώρες θα πρέπει να εισαγάγουν τον οικογενειακό προγραμματισμό, ο οποίος είναι ανύπαρκτος στις περισσότερες από αυτές, ενώ οι πλούσιες θα πρέπει να κάνουν «περικοπές»: να περιορίσουν τη σπατάλη στα τρόφιμα, να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας και να ελαττώσουν την εξάρτηση της οικονομίας από τους φυσικούς πόρους της Γης.
«Ένα παιδί στον αναπτυσσόμενο κόσμο καταναλώνει 30-50 φορές λιγότερο νερό από ένα παιδί στον ανεπτυγμένο κόσμο, όπου η παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, ενός μέτρου για την κατανάλωση ενέργειας, είναι επίσης 60 φορές μεγαλύτερη» τόνισε ο σερ Τζον. «Δεν μπορούμε να διανοηθούμε έναν κόσμο ο οποίος θα συνεχίσει να είναι τόσο άνισος ή θα γίνει περισσότερο άνισος».
Τέλος στο ΑΕΠ
Η έκθεση της Βασιλικής Εταιρείας προειδοποιεί επίσης ότι θα πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε το ΑΕΠ ως τον κύριο δείκτη της υγείας μιας οικονομίας. Αντ΄αυτού, συστήνει να υιοθετήσουμε άλλους δείκτες οι οποίοι θα προστατεύουν το «φυσικό κεφάλαιο» που μας παρέχει δωρεάν ο πλανήτης.
Οι ειδικοί τονίζουν ότι η ανάγκη να «αποδεσμεύσουμε» την οικονομική ανάπτυξη από τους φυσικούς πόρους και να πάψουμε να μετράμε την ανθρώπινη ευημερία με μέτρα που οδηγούν στην ολοένα και μεγαλύτερη χρήση των περιορισμένων αγαθών και υπηρεσιών που μας προσφέρει η Γη είναι άμεση και επιτακτική.
«Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας το ΑΕΠ, και είτε θα το κάνουμε με τη θέλησή μας είτε θα αναγκαστούμε να το κάνουμε επειδή η πίεση σε έναν πεπερασμένο πλανήτη θα μας οδηγήσει τελικά εκεί» δήλωσε ο Τζουλς Πρίτι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Εσεξ, μιλώντας στο BBC.
http://periplanomeno.wordpress.com/
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έκθεση κορυφαίων οικονομολόγων, δημογράφων και περιβαλλοντολόγων από όλο τον κόσμο οι οποίοι εξέτασαν επί δυο χρόνια όλα τα υπάρχοντα στοιχεία.
Πέραν του να σφίξουμε το ζωνάρι και να προσφέρουμε οικογενειακό προγραμματισμό στον αναπτυσσόμενο κόσμο, οι ειδικοί συνιστούν επίσης ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το ΑΕΠ ως βασικό δείκτη οικονομικής υγείας και ευημερίας. Ακόμη και αν δεν το κάνουμε, επισημαίνουν, αργά ή γρήγορα τα πράγματα θα μας οδηγήσουν εκεί με πολύ πιο δυσάρεστο τρόπο.
Σπατάλη και υπερβολή
Η αλόγιστη σπατάλη των πλουσίων και η ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού των φτωχών εντοπίζονται ως τα δυο κύρια βάρη που επιβάλλει η ανθρωπότητα σε έναν πλανήτη ο οποίος ασφυκτιά και σε λίγο δεν θα είναι σε θέση να προσφέρει τους απαραίτητους πόρους για να τη συντηρήσει.
Η έκθεση, η οποία συντάχθηκε για λογαριασμό της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου από 23 εξέχοντες επιστήμονες διαφόρων τομέων με πρόεδρο τον νομπελίστα βιολόγο Τζον Σάλστον, καλεί επειγόντως πλούσιους και φτωχούς να αναθεωρήσουν τις συνήθειές τους και να εξισορροπήσουν το χάσμα των ανισοτήτων στην παγκόσμια κατανάλωση και αύξηση του πληθυσμού.
«Η περίοδος είναι απολύτως κρίσιμη για τον κόσμο και τον πλανήτη, με βαθιές μεταβολές που έχουν συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία και ευημερία αλλά και στο φυσικό περιβάλλον»δήλωσε ο σερ Τζον Σάλστον μιλώντας στο BBC. «Το πού θα οδηγηθούμε εναπόκειται στην ανθρώπινη βούληση – δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Δεν αποτελεί επίδραση κάποιου παράγοντα εκτός της ανθρωπότητας. Είναι στο χέρι μας».
Ανεξέλεγκτες γεννήσεις και τρόφιμα στα σκουπίδια
Ο πληθυσμός της Γης έχει φθάσει αισίως τα 7 δισ. και αυξάνεται κατά περίπου 80 εκατομμύρια τον χρόνο, κυρίως στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Σύμφωνα με τη «μέση» προβολή του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών θα αγγίξει τα 10 δισ. ως το τέλος του αιώνα και στη συνέχεια θα αρχίσει να μειώνεται, όμως για τους ειδικούς της έκθεσης η «ζημιά» θα έχει ήδη γίνει.
Ενας τέτοιος πολλαπλασιασμός ισοδυναμεί με τη δημιουργία μιας πόλης του ενός εκατομμυρίου ατόμων κάθε πέντε ημέρες για τα επόμενα 40 χρόνια στον αναπτυσσόμενο κόσμο. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μια τεράστια αύξηση της ζήτησης των πόρων της Γης, οι οποίοι ήδη έχουν αρχίσει να είναι περιορισμένοι.
Οι συνθήκες, όπως προειδοποιούν οι ειδικοί, απαιτούν «διπλά» μέτρα. Οι φτωχές χώρες θα πρέπει να εισαγάγουν τον οικογενειακό προγραμματισμό, ο οποίος είναι ανύπαρκτος στις περισσότερες από αυτές, ενώ οι πλούσιες θα πρέπει να κάνουν «περικοπές»: να περιορίσουν τη σπατάλη στα τρόφιμα, να μειώσουν την κατανάλωση ενέργειας και να ελαττώσουν την εξάρτηση της οικονομίας από τους φυσικούς πόρους της Γης.
«Ένα παιδί στον αναπτυσσόμενο κόσμο καταναλώνει 30-50 φορές λιγότερο νερό από ένα παιδί στον ανεπτυγμένο κόσμο, όπου η παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα, ενός μέτρου για την κατανάλωση ενέργειας, είναι επίσης 60 φορές μεγαλύτερη» τόνισε ο σερ Τζον. «Δεν μπορούμε να διανοηθούμε έναν κόσμο ο οποίος θα συνεχίσει να είναι τόσο άνισος ή θα γίνει περισσότερο άνισος».
Τέλος στο ΑΕΠ
Η έκθεση της Βασιλικής Εταιρείας προειδοποιεί επίσης ότι θα πρέπει να πάψουμε να θεωρούμε το ΑΕΠ ως τον κύριο δείκτη της υγείας μιας οικονομίας. Αντ΄αυτού, συστήνει να υιοθετήσουμε άλλους δείκτες οι οποίοι θα προστατεύουν το «φυσικό κεφάλαιο» που μας παρέχει δωρεάν ο πλανήτης.
Οι ειδικοί τονίζουν ότι η ανάγκη να «αποδεσμεύσουμε» την οικονομική ανάπτυξη από τους φυσικούς πόρους και να πάψουμε να μετράμε την ανθρώπινη ευημερία με μέτρα που οδηγούν στην ολοένα και μεγαλύτερη χρήση των περιορισμένων αγαθών και υπηρεσιών που μας προσφέρει η Γη είναι άμεση και επιτακτική.
«Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας το ΑΕΠ, και είτε θα το κάνουμε με τη θέλησή μας είτε θα αναγκαστούμε να το κάνουμε επειδή η πίεση σε έναν πεπερασμένο πλανήτη θα μας οδηγήσει τελικά εκεί» δήλωσε ο Τζουλς Πρίτι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Εσεξ, μιλώντας στο BBC.
http://periplanomeno.wordpress.com/
FIMOTRO: ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ : ΠΡΩΤΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑ ΣΤΟΝ...
FIMOTRO: ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ : ΠΡΩΤΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑ ΣΤΟΝ...: Την ανάγκη να υπάρξει προγραμματική συμφωνία και μετά να αποφασιστεί το όνομα του πρωθυπουργού επεσήμανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Β...
FIMOTRO: ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ Ο Χ...
FIMOTRO: ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ Ο Χ...: Να προτιμήσουν και εφέτος την Ελλάδα για τις διακοπές τους, καλεί τους Γερμανούς ο ευρωβουλευτής των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) και Πρόεδρος...
«DSK était devenu la principale cible des services français»
Dominique Strauss-Kahn en juillet 2011 au tribunal de New York ( © AFP Pool)
-
A
+
784
Tweeter
Envoyer
Abonnez-vous
à partir de 1€
EXCLUSIF Le journaliste américain Edward Jay Epstein, qui avait relancé la théorie du complot contre l'ex-directeur du FMI, raconte son dernier entretien avec lui.
Par FABRICE ROUSSELOT De notre correspondant à New York
En plein milieu de l’entre deux tours, c’est le retour de Dominique Strauss-Kahn dans la campagne présidentielle française. Vendredi soir, le quotidien britannique The Guardian a publié sur son site une interview exclusive de l’ex-patron du FMI accordée au journaliste américain Edward Jay Epstein, et dans laquelle DSK accuse ses adversaires politiques «d’avoir orchestré » les retombées de l’affaire du Sofitel afin de mieux précipiter sa chute politique et se dit convaincu d’avoir été placé sous surveillance. Des accusations qui visent directement l’entourage de Nicolas Sarkozy. Réalisée le 13 avril dernier, l’interview est publiée alors qu’Edward Jay Epstein sort un livre ce dimanche, « Three days in May ». Le journaliste, qui avait relancé la théorie du complot contre DSK dans un article publié en novembre dernier dans la New York Review of Books, a répondu aux questions de « Libération ».
Que vous a exactement confié DSK lors de votre entretien?
Nous avons évoqué la question ou non d’un complot. Il ne pense pas qu’un complot a eu lieu avant les faits eux-mêmes, mais il considère qu’après les accusations portées contre lui, les événements qui ont suivi ont été « façonnés » par ses adversaires politiques afin de faire dérailler ses ambitions présidentielles. DSK estime notamment qu’il avait été mis sous surveillance depuis longtemps. Il m’a confié qu’il avait lui même décidé quelque temps avant l’affaire du Sofitel de faire encrypter ses sept téléphones afin de les protéger d'éventuelles écoutes. Mais il avait dû faire tout enlever car les téléphones ne marchaient pas correctement et il ne pouvait pas appeler. Il maintient ses affirmations selon lesquelles il n’a rien fait d’illégal et m’a assuré qu’il ne pensait pas que ses opposants « pouvaient aller aussi loin ». Il pense par exemple que ses ennemis politiques ont tout fait pour que Nafissatou Diallo porte plainte auprès de la police, ce qui n'était pas forcément son intention.
Confirmez vous cette version dans votre livre ?
Le livre apporte de nouvelles informations significatives. Principalement sur ce qui s’est passé avant le 14 mai 2011 au Sofitel, c’est à dire dans les jours qui ont précédé à Washington, mais aussi lors de l’arrivée de Strauss-Kahn le 13 mai et qui est très important. Ce que je dis est assez simple : DSK était sous surveillance déjà depuis plusieurs semaines et était devenu la principale « cible » des services français en février ou en mars 2011. Ils surveillaient ses faits et gestes, ils savaient ce qu’il lui est arrivé au Sofitel, parce qu’ils avaient forcément quelqu’un de l’hôtel qui les informait. Quand on regarde le déroulé des faits, on se rend compte qu’il faut près d’une heure et demie avant que Nafissatou Diallo ne donne son accord pour contacter le NYPD. Ce qui pose de nombreuses questions. Et c’est après ce coup de téléphone, que l’on voit « la danse de la victoire » entre l’ingénieur en chef du Sofitel, Brian Yearwood, et un autre employé parce qu’ils célèbrent le fait que le NYPD a été appelé.
Avez vous la preuve que DSK était surveillé ?
Je n’ai pas de preuve formelle. Mais je fais mention dans le livre d’un transcript dont disposeraient les services français quant à une conversation le 12 mai à l’hôtel W de Washington entre DSK et le commissaire Jean-Christophe Lagarde. DSK y évoquait notamment la présidence française. On m’a rapporté l’existence de ce transcript mais je ne l’ai pas vu moi-même. Ce que j’ai vu toutefois, grâce aux caméras de surveillance, c’est le fait que Brian Yearwood, encore lui, observe DSK quand il arrive le 13 mai, le suit, le regarde s’enregistrer et le suit encore quand il monte sa chambre. Et quand DSK quitte l’hôtel le lendemain, Brian Yearwood est de nouveau là, à chaque instant. C’est lui enfin qui retourne dans la chambre 2806 une fois que Nafissatou Diallo a prévenu l’hôtel de ce qui est arrivé. Tout cela est bien étrange.
-
A
+
784
Tweeter
Envoyer
Abonnez-vous
à partir de 1€
EXCLUSIF Le journaliste américain Edward Jay Epstein, qui avait relancé la théorie du complot contre l'ex-directeur du FMI, raconte son dernier entretien avec lui.
Par FABRICE ROUSSELOT De notre correspondant à New York
En plein milieu de l’entre deux tours, c’est le retour de Dominique Strauss-Kahn dans la campagne présidentielle française. Vendredi soir, le quotidien britannique The Guardian a publié sur son site une interview exclusive de l’ex-patron du FMI accordée au journaliste américain Edward Jay Epstein, et dans laquelle DSK accuse ses adversaires politiques «d’avoir orchestré » les retombées de l’affaire du Sofitel afin de mieux précipiter sa chute politique et se dit convaincu d’avoir été placé sous surveillance. Des accusations qui visent directement l’entourage de Nicolas Sarkozy. Réalisée le 13 avril dernier, l’interview est publiée alors qu’Edward Jay Epstein sort un livre ce dimanche, « Three days in May ». Le journaliste, qui avait relancé la théorie du complot contre DSK dans un article publié en novembre dernier dans la New York Review of Books, a répondu aux questions de « Libération ».
Que vous a exactement confié DSK lors de votre entretien?
Nous avons évoqué la question ou non d’un complot. Il ne pense pas qu’un complot a eu lieu avant les faits eux-mêmes, mais il considère qu’après les accusations portées contre lui, les événements qui ont suivi ont été « façonnés » par ses adversaires politiques afin de faire dérailler ses ambitions présidentielles. DSK estime notamment qu’il avait été mis sous surveillance depuis longtemps. Il m’a confié qu’il avait lui même décidé quelque temps avant l’affaire du Sofitel de faire encrypter ses sept téléphones afin de les protéger d'éventuelles écoutes. Mais il avait dû faire tout enlever car les téléphones ne marchaient pas correctement et il ne pouvait pas appeler. Il maintient ses affirmations selon lesquelles il n’a rien fait d’illégal et m’a assuré qu’il ne pensait pas que ses opposants « pouvaient aller aussi loin ». Il pense par exemple que ses ennemis politiques ont tout fait pour que Nafissatou Diallo porte plainte auprès de la police, ce qui n'était pas forcément son intention.
Confirmez vous cette version dans votre livre ?
Le livre apporte de nouvelles informations significatives. Principalement sur ce qui s’est passé avant le 14 mai 2011 au Sofitel, c’est à dire dans les jours qui ont précédé à Washington, mais aussi lors de l’arrivée de Strauss-Kahn le 13 mai et qui est très important. Ce que je dis est assez simple : DSK était sous surveillance déjà depuis plusieurs semaines et était devenu la principale « cible » des services français en février ou en mars 2011. Ils surveillaient ses faits et gestes, ils savaient ce qu’il lui est arrivé au Sofitel, parce qu’ils avaient forcément quelqu’un de l’hôtel qui les informait. Quand on regarde le déroulé des faits, on se rend compte qu’il faut près d’une heure et demie avant que Nafissatou Diallo ne donne son accord pour contacter le NYPD. Ce qui pose de nombreuses questions. Et c’est après ce coup de téléphone, que l’on voit « la danse de la victoire » entre l’ingénieur en chef du Sofitel, Brian Yearwood, et un autre employé parce qu’ils célèbrent le fait que le NYPD a été appelé.
Avez vous la preuve que DSK était surveillé ?
Je n’ai pas de preuve formelle. Mais je fais mention dans le livre d’un transcript dont disposeraient les services français quant à une conversation le 12 mai à l’hôtel W de Washington entre DSK et le commissaire Jean-Christophe Lagarde. DSK y évoquait notamment la présidence française. On m’a rapporté l’existence de ce transcript mais je ne l’ai pas vu moi-même. Ce que j’ai vu toutefois, grâce aux caméras de surveillance, c’est le fait que Brian Yearwood, encore lui, observe DSK quand il arrive le 13 mai, le suit, le regarde s’enregistrer et le suit encore quand il monte sa chambre. Et quand DSK quitte l’hôtel le lendemain, Brian Yearwood est de nouveau là, à chaque instant. C’est lui enfin qui retourne dans la chambre 2806 une fois que Nafissatou Diallo a prévenu l’hôtel de ce qui est arrivé. Tout cela est bien étrange.
Παρασκευή 27 Απριλίου 2012
Τον Σαρκοζί «βλέπει» πίσω από τον πολιτικό του κατήφορο ο Ντομινίκ Στρος-Καν
27.04.2012
23:49
0
Share
-A+A
Tον Νικολά Σαρκοζί »φωτογραφίζει» ως ηθικό αυτουργό της καταστροφής της πολιτικής του καριέρας, ο Ντομινίκ Στρος-Καν σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Βρετανικό «Γκάρντιαν».
Ο Ντομινίκ Στρος-Καν δεν πίστεψε ότι "οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα το έφθαναν μέχρις εκεί" θέλοντας να τον αποκλείσουν από την εκστρατεία για τον νέο Γάλλο πρόεδρο.
«Πιθανόν από πολιτικής σκοπιάς να με διέκρινε αφέλεια, όμως δεν πίστεψα ότι θα το έφθαναν μέχρις εκεί, δεν φαντάστηκα ότι θα έβρισκαν κάτι ικανό να οδηγήσει στη σύλληψή μου», είπε ο Στρος-Καν στον αμερικάνο δημοσιογράφο 'Εντουαρντ 'Επστάιν, που το βιβλίο του με θέμα τα γεγονότα της 14ης Μαΐου, στη σουΐτα του ξενοδοχείου Sofitel Νέας Υόρκης, θα είναι απ τη Δευτέρα στο διαδίκτυο.
«Εχθρούς συνδεδεμένους με τον Σαρκοζί κατηγορεί Στρος-Καν ότι εμπόδισαν τη δική του υποψηφιότητα» προέδρου, τιτλοφορεί ο "Γκάρντιαν". Κανένας απ τους "εχθρούς" δεν κατονομάζεται όμως.
«Ο χειρισμός της υπόθεσης έγινε από πρόσωπα, που είχαν προτάγματα πολιτικά» εκτιμά στη συνέντευξη ο τέως γδ του ΔΝΤ, αν και "δεν πιστεύει" ότι η μαύρη καμαριέρα συμμετείχε σε κάποιας μορφής "πλεκτάνη".
Ο σοσιαλιστής Στρος-Καν αφηγείται πως «την 15η Ιουνίου θα ανήγγειλε τη δική μου υποψηφιότητα για το προεδρικό αξίωμα και ακόμα ότι, "θα το έπαιρνα το κομματικό χρίσμα».
Τον Νοέμβριο, πέρυσι, ο 'Επστάιν δήλωσε ότι έχει υπόψη του βίντεο των καμερών ασφάλειας του Sofitel, στο οποίο 2 υπάλληλοι του πολυτελούς ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης συγχαίρουν ο ένας τον άλλον, μαθαίνοντας τις καταγγελίες που έχει κάνει η καμαριέρα Ντιαλό.
23:49
0
Share
-A+A
Tον Νικολά Σαρκοζί »φωτογραφίζει» ως ηθικό αυτουργό της καταστροφής της πολιτικής του καριέρας, ο Ντομινίκ Στρος-Καν σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Βρετανικό «Γκάρντιαν».
Ο Ντομινίκ Στρος-Καν δεν πίστεψε ότι "οι πολιτικοί του αντίπαλοι θα το έφθαναν μέχρις εκεί" θέλοντας να τον αποκλείσουν από την εκστρατεία για τον νέο Γάλλο πρόεδρο.
«Πιθανόν από πολιτικής σκοπιάς να με διέκρινε αφέλεια, όμως δεν πίστεψα ότι θα το έφθαναν μέχρις εκεί, δεν φαντάστηκα ότι θα έβρισκαν κάτι ικανό να οδηγήσει στη σύλληψή μου», είπε ο Στρος-Καν στον αμερικάνο δημοσιογράφο 'Εντουαρντ 'Επστάιν, που το βιβλίο του με θέμα τα γεγονότα της 14ης Μαΐου, στη σουΐτα του ξενοδοχείου Sofitel Νέας Υόρκης, θα είναι απ τη Δευτέρα στο διαδίκτυο.
«Εχθρούς συνδεδεμένους με τον Σαρκοζί κατηγορεί Στρος-Καν ότι εμπόδισαν τη δική του υποψηφιότητα» προέδρου, τιτλοφορεί ο "Γκάρντιαν". Κανένας απ τους "εχθρούς" δεν κατονομάζεται όμως.
«Ο χειρισμός της υπόθεσης έγινε από πρόσωπα, που είχαν προτάγματα πολιτικά» εκτιμά στη συνέντευξη ο τέως γδ του ΔΝΤ, αν και "δεν πιστεύει" ότι η μαύρη καμαριέρα συμμετείχε σε κάποιας μορφής "πλεκτάνη".
Ο σοσιαλιστής Στρος-Καν αφηγείται πως «την 15η Ιουνίου θα ανήγγειλε τη δική μου υποψηφιότητα για το προεδρικό αξίωμα και ακόμα ότι, "θα το έπαιρνα το κομματικό χρίσμα».
Τον Νοέμβριο, πέρυσι, ο 'Επστάιν δήλωσε ότι έχει υπόψη του βίντεο των καμερών ασφάλειας του Sofitel, στο οποίο 2 υπάλληλοι του πολυτελούς ξενοδοχείου της Νέας Υόρκης συγχαίρουν ο ένας τον άλλον, μαθαίνοντας τις καταγγελίες που έχει κάνει η καμαριέρα Ντιαλό.
Η Τουρκία θέλει να ψάξει για πετρέλαιο στο Καστελόριζο - Μας συμφέρει η Χάγη; 27.04.2012
22:07
0
Share
-A+A
Θορυβημένο για άλλη μια φορά, το υπουργείο Εξωτερικών από την είδηση πως η Τουρκία αναμένεται να προβεί σε έρευνες για πετρέλαιο σε περιοχές νότια της Ρόδου και του Καστελορίζου. Εμείς επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο, όμως πρόσφατες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS) σε παρόμοιες περιπτώσεις δεν φαίνεται να μας δίνουν και τόσο δίκιο.
Πιο συγκεκριμένα προ ημερών η «Hurriyet» δημοσίευσε απόσπασμα της τουρκικής Eφημερίδας της Κυβερνήσεως στο οποίο γινόταν ξεκάθαρο πως η γειτονική χώρα θα χορηγήσει άδειες εκτέλεσης πετρελαϊκών εργασιών, στις περιοχές που αναφέρθηκαν.
Στην ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ τονίζεται πως κάτι τέτοιο αντιβαίνει στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, καθώς οι θέσεις της Ελλάδας στηρίζονται σε αυτό.
Οι Τούρκοι τώρα, και πιο συγκεκριμένα ο υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου έχει υποστηρίξει τις θεωρίες του σε ήδη υπάρχουσες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας. Κορωνίδα της ρητορικής του είναι η διένεξη μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας για την «Νήσο των Όφεων» που λύθηκε το 2009. Το ακατοίκητο αυτό νησί που ανήκει στην Ουκρανία σύμφωνα με το Διεθνές Δικαστήριο δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Τώρα όμως στην «φαρέτρα» του Νταβούτογλου και της Τουρκίας γενικότερα, ήρθε να προστεθεί και άλλο ένα όπλο. Πρόκειται για την απόφαση του «ITLOS» που εκδόθηκε στις 14 Μαρτίου 2012. Στην περίπτωση αυτή έχουμε την διένεξη μεταξύ Μπαγκλαντές και Μιανμάρ (Βιρμανίας) οι οποίες ήθελαν να οριοθετήσουν τις μεταξύ τους θαλάσσιες ζώνες προκειμένου να προχωρήσουν σε έρευνες για την ανακάλυψη φυσικού αερίου. Η περίπτωση όμως αυτή έχει μεγάλη σχέση και ομοιότητες με την περίπτωση του Καστελόριζου.
Το Σεν Μάρτιν όπως ονομάζεται το νησάκι και ανήκει στο Μπαγκλαντές και έχει πληθυσμό 7000 κατοίκους, έχει βάση του πολεμικού ναυτικού της χώρας και κάθε χρόνο το επισκέπτονται 350.000 τουρίστες κάθε χρόνο.
Το Δικαστήριο τελικά αφού εξέτασε τα επιχειρήματα των δύο χωρών αποφάσισε τα εξής: Το Σεν Μάρτιν έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων, χωρίς να έχει όμως ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα πέραν των 12 αυτών ναυτικών μιλίων. Για τον καθορισμό τους χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της μέσης γραμμής. Σημειώνεται πως για να φτάσουμε σε αυτήν την υπόθεση, αξιολογήθηκε και το δεδικασμένο της υπόθεσης μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας.
Στα του οίκου μας τώρα. Η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ για την τουρκική «πρόκληση» έχει ως εξής:
«Η σημερινή δημοσίευση, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας , σειράς αποφάσεων του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου, που είχαν ληφθεί στις 16 Μαρτίου 2012, περί χορήγησης αδειών εκτέλεσης πετρελαϊκών εργασιών, μεταξύ των οποίων και σε περιοχές Νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου, αντιβαίνει στους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θίξει κυριαρχικά δικαιώματα και αρμοδιότητες της Ελλάδας, που θεμελιώνονται στο Διεθνές Δίκαιο.
Οι θέσεις μας σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα είναι δεδομένες και έχουν γνωστοποιηθεί επανειλημμένως προς την τουρκική πλευρά. Σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας και του εθιμικού δικαίου, περιοχές που αναφέρονται στις εν λόγω αποφάσεις περιλαμβάνουν και ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Το Υπουργείο Εξωτερικών προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την κατοχύρωση και την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας».
Η παρατήρηση των δύο υποθέσεων βγάζει ένα και μόνο συμπέρασμα. Η συνεχής επίκληση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τέτοιες υποθέσεις ίσως δεν είναι και τόσο ασφαλής έχοντας αυτά τα δεδικασμένα.
Το να οριοθετήσουμε τις θαλάσσιες ζώνες με προσφυγή στην Χάγη όχι μόνο δεν εξασφαλιζόμαστε, αλλά ίσως και να μας γυρίσει «μπούμερανγκ». Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός πως κάθε περίπτωση εξετάζεται από το «ITLOS» εντελώς ξεχωριστά, παρόλο που υπάρχουν τα δεδικασμένα.
Αυτό έχει τα εξής θετικά για την επιχειρηματολογία μας. Τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν συγκρίνονται ούτε με την περίπτωση του Σεν Μάρτιν ούτε με την Νήσο των Όφεων. Επίσης πολύ σημαντικό είναι πως και στις δύο αυτές υποθέσεις τα νησιά που εξετάστηκαν ήταν απομονωμένα. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει.
Το Καστελόριζο ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, και για αιώνες είχε επαφή και ήταν η συνέχεια του ελλαδικού χώρου. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως, σύμφωνα με το άρθρο 121 παρ. 2 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) αναγνωρίζονται ρητά και σαφώς τα δικαιώματα για Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) για όλα τα νησιά. Εξαιρούνται οι βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή (άρθρο 121 παρ. 3). Κάτι που φυσικά δεν ισχύει για το Καστελόριζο.
0
Share
-A+A
Θορυβημένο για άλλη μια φορά, το υπουργείο Εξωτερικών από την είδηση πως η Τουρκία αναμένεται να προβεί σε έρευνες για πετρέλαιο σε περιοχές νότια της Ρόδου και του Καστελορίζου. Εμείς επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο, όμως πρόσφατες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας (ITLOS) σε παρόμοιες περιπτώσεις δεν φαίνεται να μας δίνουν και τόσο δίκιο.
Πιο συγκεκριμένα προ ημερών η «Hurriyet» δημοσίευσε απόσπασμα της τουρκικής Eφημερίδας της Κυβερνήσεως στο οποίο γινόταν ξεκάθαρο πως η γειτονική χώρα θα χορηγήσει άδειες εκτέλεσης πετρελαϊκών εργασιών, στις περιοχές που αναφέρθηκαν.
Στην ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ τονίζεται πως κάτι τέτοιο αντιβαίνει στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, καθώς οι θέσεις της Ελλάδας στηρίζονται σε αυτό.
Οι Τούρκοι τώρα, και πιο συγκεκριμένα ο υπουργός Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου έχει υποστηρίξει τις θεωρίες του σε ήδη υπάρχουσες αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας. Κορωνίδα της ρητορικής του είναι η διένεξη μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας για την «Νήσο των Όφεων» που λύθηκε το 2009. Το ακατοίκητο αυτό νησί που ανήκει στην Ουκρανία σύμφωνα με το Διεθνές Δικαστήριο δεν έχει ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Τώρα όμως στην «φαρέτρα» του Νταβούτογλου και της Τουρκίας γενικότερα, ήρθε να προστεθεί και άλλο ένα όπλο. Πρόκειται για την απόφαση του «ITLOS» που εκδόθηκε στις 14 Μαρτίου 2012. Στην περίπτωση αυτή έχουμε την διένεξη μεταξύ Μπαγκλαντές και Μιανμάρ (Βιρμανίας) οι οποίες ήθελαν να οριοθετήσουν τις μεταξύ τους θαλάσσιες ζώνες προκειμένου να προχωρήσουν σε έρευνες για την ανακάλυψη φυσικού αερίου. Η περίπτωση όμως αυτή έχει μεγάλη σχέση και ομοιότητες με την περίπτωση του Καστελόριζου.
Το Σεν Μάρτιν όπως ονομάζεται το νησάκι και ανήκει στο Μπαγκλαντές και έχει πληθυσμό 7000 κατοίκους, έχει βάση του πολεμικού ναυτικού της χώρας και κάθε χρόνο το επισκέπτονται 350.000 τουρίστες κάθε χρόνο.
Το Δικαστήριο τελικά αφού εξέτασε τα επιχειρήματα των δύο χωρών αποφάσισε τα εξής: Το Σεν Μάρτιν έχει χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων, χωρίς να έχει όμως ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα πέραν των 12 αυτών ναυτικών μιλίων. Για τον καθορισμό τους χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της μέσης γραμμής. Σημειώνεται πως για να φτάσουμε σε αυτήν την υπόθεση, αξιολογήθηκε και το δεδικασμένο της υπόθεσης μεταξύ Ρουμανίας και Ουκρανίας.
Στα του οίκου μας τώρα. Η ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ για την τουρκική «πρόκληση» έχει ως εξής:
«Η σημερινή δημοσίευση, στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας , σειράς αποφάσεων του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου, που είχαν ληφθεί στις 16 Μαρτίου 2012, περί χορήγησης αδειών εκτέλεσης πετρελαϊκών εργασιών, μεταξύ των οποίων και σε περιοχές Νότια της Ρόδου και του Καστελόριζου, αντιβαίνει στους κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας και με κανένα τρόπο δεν μπορεί να θίξει κυριαρχικά δικαιώματα και αρμοδιότητες της Ελλάδας, που θεμελιώνονται στο Διεθνές Δίκαιο.
Οι θέσεις μας σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα είναι δεδομένες και έχουν γνωστοποιηθεί επανειλημμένως προς την τουρκική πλευρά. Σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας και του εθιμικού δικαίου, περιοχές που αναφέρονται στις εν λόγω αποφάσεις περιλαμβάνουν και ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Το Υπουργείο Εξωτερικών προβαίνει σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για την κατοχύρωση και την προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας».
Η παρατήρηση των δύο υποθέσεων βγάζει ένα και μόνο συμπέρασμα. Η συνεχής επίκληση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τέτοιες υποθέσεις ίσως δεν είναι και τόσο ασφαλής έχοντας αυτά τα δεδικασμένα.
Το να οριοθετήσουμε τις θαλάσσιες ζώνες με προσφυγή στην Χάγη όχι μόνο δεν εξασφαλιζόμαστε, αλλά ίσως και να μας γυρίσει «μπούμερανγκ». Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός πως κάθε περίπτωση εξετάζεται από το «ITLOS» εντελώς ξεχωριστά, παρόλο που υπάρχουν τα δεδικασμένα.
Αυτό έχει τα εξής θετικά για την επιχειρηματολογία μας. Τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας και της Τουρκίας δεν συγκρίνονται ούτε με την περίπτωση του Σεν Μάρτιν ούτε με την Νήσο των Όφεων. Επίσης πολύ σημαντικό είναι πως και στις δύο αυτές υποθέσεις τα νησιά που εξετάστηκαν ήταν απομονωμένα. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει.
Το Καστελόριζο ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων, και για αιώνες είχε επαφή και ήταν η συνέχεια του ελλαδικού χώρου. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως, σύμφωνα με το άρθρο 121 παρ. 2 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982) αναγνωρίζονται ρητά και σαφώς τα δικαιώματα για Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) για όλα τα νησιά. Εξαιρούνται οι βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή (άρθρο 121 παρ. 3). Κάτι που φυσικά δεν ισχύει για το Καστελόριζο.
Από έναν Δημοκρατικό Αμερικανό φίλο. par Σταμάτης Κιούσης, vendredi 27 avril 2012, 19:24 · Η καθοδική δημοκρατία Του Brady Kiesling*
Το να εκφράζει άποψη κάποιος για τις εκλογές σε μια χώρα της οποίας δεν είναι πολίτης, αποτελεί αγένεια. Το γεγονός ότι υπήρξα κακός διπλωμάτης και η απόφασή μου να εκφράσω τις «αντικειμενικές» μου εκτιμήσεις για το τι πρέπει να συμβεί θα με κάνει, όμως, να παραβιάσω τον κανόνα αυτό.
Παρότι δεν ζω στην Ελλάδα, το θέαμα παιδιών και Ελλήνων συνταξιούχων να επιβιώνουν χάρη σε τρόφιμα που βρίσκουν στα σκουπίδια, μου φαίνεται τραγικό. Αυτό όμως υπόσχονται στους ψηφοφόρους οι Ελληνες πολιτικοί, ενώ η οργή του εκλογικού σώματος -αν και δικαιολογημένη- προκαλείται από λάθος αίτια.
Η ελληνική οικονομία κατέρρευσε επειδή οι Ελληνες πολιτικοί έκαναν ακριβώς αυτά που τους ζήτησε ο ελληνικός λαός: κατηύθυναν το μεγαλύτερο μέρος των δανεικών 367 δισ. ευρώ που επρόκειτο να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη της οικονομίας, σε θέσεις εργασίας του Δημοσίου και σε επιλεγμένες τσέπες. Ακόμη και αν 100 κακοί Ελληνες τσέπωναν από 1 δισ. ο καθένας τους, πώς μπορούν σήμερα 100.000 Ελληνες που τσέπωσαν ο καθένας από 1 εκατ. ευρώ να απαιτούν την τιμωρία των πρώτων;
Ή μήπως το 1 εκατ. Ελλήνων που αγόρασαν καλό αυτοκίνητο και εξοχικό σπίτι με δηλωθέν μηνιαίο εισόδημα 1.000 ευρώ δικαιούνται να απαιτούν παραδειγματική τιμωρία των πρώτων;
Η διασπάθιση δημοσίου χρήματος στην Ελλάδα είναι τόσο εδραιωμένη και εκτεταμένη, που οι Ελληνες δεν την θεωρούν διαφθορά. Οι πολιτικοί ενθαρρύνουν τους ψηφοφόρους να θεωρούν ότι η διαφθορά δεν βλάπτει κανέναν, καθώς τα κλεμμένα κεφάλαια προέρχονται από τους ανόητους ξένους δανειστές και την Ε.Ε.
Οσο οι πολιτικοί εγγυόνταν τη συνεχιζόμενη ροή χρήματος, ουδείς ενδιαφερόταν αν έστελναν τα παιδιά τους στο κολέγιο με τα παιδιά των εφοπλιστών. Το αμάρτημα του Τσοχατζόπουλου δεν υπήρξε η διαφθορά, αλλά η πλεονεξία.
Αν εκατοντάδες -και όχι δεκάδες- άνθρωποι είχαν επωφεληθεί από την πράξη του και αν οι περισσότεροι από αυτούς ήταν προσωπικότητες των ΜΜΕ, τότε ο πρώην υπουργός θα θεωρείτο σήμερα Αγιος.
Τι προτείνουν, λοιπόν, ως λύση οι πολιτικοί; Ο Αντώνης Σαμαράς λέει ότι πρέπει οπωσδήποτε να εκλεγεί πρωθυπουργός, γιατί αλλιώς θα αποτελειώσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μέσα από επαναλαμβανόμενες εκλογές.
Το οικονομικό μοντέλο της Ν.Δ. μοιάζει να βασίζεται στη μετα-σοβιετική Αρμενία και αφορά τον πλουτισμό από την πώληση παλιοσίδερων, πριν από τη φυγή στην Ελβετία. Θα μπορέσει έτσι η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά να επιδείξει μεγαλύτερη τόλμη απ’ ό, τι το 2004 ή το 2007, υιοθετώντας αναγκαίες οδυνηρές λύσεις;
Προς τιμήν του, το ΠΑΣΟΚ ομολογεί σήμερα τα σφάλματά του. Αν και, όμως, ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει τον Βενιζέλο, τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα ποτέ δεν θα το κάνουν. Ενα κόμμα, του οποίου ο πυρήνας των ψηφοφόρων απορρίπτει διαρρήδην την κομματική στρατηγική για τη σωτηρία της Ελλάδας, δεν έχει καμία ελπίδα επιτυχίας, ανεξάρτητα από το πόσο ταλέντο διαθέτουν ορισμένοι από τους υπουργούς του.
Τα «επαναστατικά» Αριστερά κόμματα στην Ελλάδα πιστεύουν ότι η οικονομία θα καταστεί παραγωγική, εφόσον διοικείται από γνήσιους κομμουνιστές. Η άποψη είναι γελοία. Η γιγάντια και αυτοαναιρούμενη νομολογία της σταλινικής οικονομικής διοίκησης στην ΕΣΣΔ απέδειξε εδώ και δεκαετίες ότι δεν αποτελεί αξιόπιστο υποκατάστατο της γραφειοκρατικής ηθικής που λείπει από την Ελλάδα. Πολιτικοί και αξιωματούχοι, που θα φορούν μικρό σφυροδρέπανο στο πέτο, θα συνεχίσουν να επωφελούνται τα μέγιστα από την παραβίαση των νόμων υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας.
Ο Πάνος Καμμένος πιστεύει ότι ο Πούτιν θα γεμίσει την Ελλάδα με εξοχικές επαύλεις Ρώσων, που αγαπούν την Ορθοδοξία και τη δημοκρατία, όσο την αγαπά και ο πρόεδρος Πούτιν. Ο Πάνος Καμμένος δεν σκέφτεται λογικά, αλλά πολλοί ψηφοφόροι πιστεύουν αδαώς ότι οι παραλογισμοί είναι κάτι, το οποίο μπορούν να εκμεταλλευθούν ώστε να διορίσουν την κόρη τους.
Ο χρόνος και το χρήμα κοντεύουν να τελειώσουν. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και θα βιώσει απεχθή φτώχεια, εφόσον δεν αξιοποιηθούν τα ελάχιστα εναπομείναντα μέσα για προσέλκυση τουριστών, φοιτητών, συνταξιούχων και επενδύσεων. Κάτι τέτοιο απαιτεί, όμως, ριζική συρρίκνωση της κρατικής μηχανής.
Λέω στους Ελληνες φίλους μου -αν μου έμεινε και κανείς- να ψηφίσουν τον Στέφανο Μάνο και τη Δράση. Είναι αλήθεια ότι δεν υπόσχεται διορισμούς στο Λιμενικό, ούτε και σβήσιμο κλήσεων.
Είναι όμως ρεαλιστής και αρκούντως ειλικρινής. Οσοι πολιτικοί λένε ότι είναι πιο «άφιλοι» από αυτόν, ψεύδονται. Αν η Δράση αποκτήσει 25 έδρες στη Βουλή, η παρουσία της εκεί θα αποτελεί την καλύτερη ελπίδα για τη μικρή, φτωχή και όμορφη χώρα με τα άριστα μυαλά να αποφύγει τον πολιτικό θάνατο.
Οσο για τη Χρυσή Αυγή, αν περιμένετε ότι η ψήφος σας γι’ αυτήν θα σημάνει ότι τα μέλη της θα συνεχίσουν να σπάνε σκούρα κεφάλια, είστε γελασμένοι. Οι μετανάστες αυτοί θα εξαφανισθούν οικειοθελώς, θεωρώντας δικαίως ότι μετά την 6η Μαΐου δεν θα μπορούν να ανταγωνισθούν 10 εκατομμύρια Ελληνες πατριώτες για τα τρόφιμα στα σκουπίδια.
* Ο κ. Brady Kiesling υπήρξε διπλωμάτης στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, από όπου παραιτήθηκε λόγω των διαφωνιών του με τον πόλεμο στο Ιράκ.
Παρότι δεν ζω στην Ελλάδα, το θέαμα παιδιών και Ελλήνων συνταξιούχων να επιβιώνουν χάρη σε τρόφιμα που βρίσκουν στα σκουπίδια, μου φαίνεται τραγικό. Αυτό όμως υπόσχονται στους ψηφοφόρους οι Ελληνες πολιτικοί, ενώ η οργή του εκλογικού σώματος -αν και δικαιολογημένη- προκαλείται από λάθος αίτια.
Η ελληνική οικονομία κατέρρευσε επειδή οι Ελληνες πολιτικοί έκαναν ακριβώς αυτά που τους ζήτησε ο ελληνικός λαός: κατηύθυναν το μεγαλύτερο μέρος των δανεικών 367 δισ. ευρώ που επρόκειτο να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη της οικονομίας, σε θέσεις εργασίας του Δημοσίου και σε επιλεγμένες τσέπες. Ακόμη και αν 100 κακοί Ελληνες τσέπωναν από 1 δισ. ο καθένας τους, πώς μπορούν σήμερα 100.000 Ελληνες που τσέπωσαν ο καθένας από 1 εκατ. ευρώ να απαιτούν την τιμωρία των πρώτων;
Ή μήπως το 1 εκατ. Ελλήνων που αγόρασαν καλό αυτοκίνητο και εξοχικό σπίτι με δηλωθέν μηνιαίο εισόδημα 1.000 ευρώ δικαιούνται να απαιτούν παραδειγματική τιμωρία των πρώτων;
Η διασπάθιση δημοσίου χρήματος στην Ελλάδα είναι τόσο εδραιωμένη και εκτεταμένη, που οι Ελληνες δεν την θεωρούν διαφθορά. Οι πολιτικοί ενθαρρύνουν τους ψηφοφόρους να θεωρούν ότι η διαφθορά δεν βλάπτει κανέναν, καθώς τα κλεμμένα κεφάλαια προέρχονται από τους ανόητους ξένους δανειστές και την Ε.Ε.
Οσο οι πολιτικοί εγγυόνταν τη συνεχιζόμενη ροή χρήματος, ουδείς ενδιαφερόταν αν έστελναν τα παιδιά τους στο κολέγιο με τα παιδιά των εφοπλιστών. Το αμάρτημα του Τσοχατζόπουλου δεν υπήρξε η διαφθορά, αλλά η πλεονεξία.
Αν εκατοντάδες -και όχι δεκάδες- άνθρωποι είχαν επωφεληθεί από την πράξη του και αν οι περισσότεροι από αυτούς ήταν προσωπικότητες των ΜΜΕ, τότε ο πρώην υπουργός θα θεωρείτο σήμερα Αγιος.
Τι προτείνουν, λοιπόν, ως λύση οι πολιτικοί; Ο Αντώνης Σαμαράς λέει ότι πρέπει οπωσδήποτε να εκλεγεί πρωθυπουργός, γιατί αλλιώς θα αποτελειώσει την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μέσα από επαναλαμβανόμενες εκλογές.
Το οικονομικό μοντέλο της Ν.Δ. μοιάζει να βασίζεται στη μετα-σοβιετική Αρμενία και αφορά τον πλουτισμό από την πώληση παλιοσίδερων, πριν από τη φυγή στην Ελβετία. Θα μπορέσει έτσι η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά να επιδείξει μεγαλύτερη τόλμη απ’ ό, τι το 2004 ή το 2007, υιοθετώντας αναγκαίες οδυνηρές λύσεις;
Προς τιμήν του, το ΠΑΣΟΚ ομολογεί σήμερα τα σφάλματά του. Αν και, όμως, ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει τον Βενιζέλο, τα συνδικάτα του δημόσιου τομέα ποτέ δεν θα το κάνουν. Ενα κόμμα, του οποίου ο πυρήνας των ψηφοφόρων απορρίπτει διαρρήδην την κομματική στρατηγική για τη σωτηρία της Ελλάδας, δεν έχει καμία ελπίδα επιτυχίας, ανεξάρτητα από το πόσο ταλέντο διαθέτουν ορισμένοι από τους υπουργούς του.
Τα «επαναστατικά» Αριστερά κόμματα στην Ελλάδα πιστεύουν ότι η οικονομία θα καταστεί παραγωγική, εφόσον διοικείται από γνήσιους κομμουνιστές. Η άποψη είναι γελοία. Η γιγάντια και αυτοαναιρούμενη νομολογία της σταλινικής οικονομικής διοίκησης στην ΕΣΣΔ απέδειξε εδώ και δεκαετίες ότι δεν αποτελεί αξιόπιστο υποκατάστατο της γραφειοκρατικής ηθικής που λείπει από την Ελλάδα. Πολιτικοί και αξιωματούχοι, που θα φορούν μικρό σφυροδρέπανο στο πέτο, θα συνεχίσουν να επωφελούνται τα μέγιστα από την παραβίαση των νόμων υπέρ της κοινωνικής πρόνοιας.
Ο Πάνος Καμμένος πιστεύει ότι ο Πούτιν θα γεμίσει την Ελλάδα με εξοχικές επαύλεις Ρώσων, που αγαπούν την Ορθοδοξία και τη δημοκρατία, όσο την αγαπά και ο πρόεδρος Πούτιν. Ο Πάνος Καμμένος δεν σκέφτεται λογικά, αλλά πολλοί ψηφοφόροι πιστεύουν αδαώς ότι οι παραλογισμοί είναι κάτι, το οποίο μπορούν να εκμεταλλευθούν ώστε να διορίσουν την κόρη τους.
Ο χρόνος και το χρήμα κοντεύουν να τελειώσουν. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει και θα βιώσει απεχθή φτώχεια, εφόσον δεν αξιοποιηθούν τα ελάχιστα εναπομείναντα μέσα για προσέλκυση τουριστών, φοιτητών, συνταξιούχων και επενδύσεων. Κάτι τέτοιο απαιτεί, όμως, ριζική συρρίκνωση της κρατικής μηχανής.
Λέω στους Ελληνες φίλους μου -αν μου έμεινε και κανείς- να ψηφίσουν τον Στέφανο Μάνο και τη Δράση. Είναι αλήθεια ότι δεν υπόσχεται διορισμούς στο Λιμενικό, ούτε και σβήσιμο κλήσεων.
Είναι όμως ρεαλιστής και αρκούντως ειλικρινής. Οσοι πολιτικοί λένε ότι είναι πιο «άφιλοι» από αυτόν, ψεύδονται. Αν η Δράση αποκτήσει 25 έδρες στη Βουλή, η παρουσία της εκεί θα αποτελεί την καλύτερη ελπίδα για τη μικρή, φτωχή και όμορφη χώρα με τα άριστα μυαλά να αποφύγει τον πολιτικό θάνατο.
Οσο για τη Χρυσή Αυγή, αν περιμένετε ότι η ψήφος σας γι’ αυτήν θα σημάνει ότι τα μέλη της θα συνεχίσουν να σπάνε σκούρα κεφάλια, είστε γελασμένοι. Οι μετανάστες αυτοί θα εξαφανισθούν οικειοθελώς, θεωρώντας δικαίως ότι μετά την 6η Μαΐου δεν θα μπορούν να ανταγωνισθούν 10 εκατομμύρια Ελληνες πατριώτες για τα τρόφιμα στα σκουπίδια.
* Ο κ. Brady Kiesling υπήρξε διπλωμάτης στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, από όπου παραιτήθηκε λόγω των διαφωνιών του με τον πόλεμο στο Ιράκ.
To χαμομηλάκι: Η Παιδική εργασία και ο Κάρολος Ντίκενς
To χαμομηλάκι: Η Παιδική εργασία και ο Κάρολος Ντίκενς: Όποιος πιστεύει πως μόνο τα προϊόντα που κατασκευάζονται στην Κίνα, την Ταϊλάνδη ή την Καμπότζη μπορεί να έχουν γίνει από παιδικά χέρια, ...
Γαλλία: Ο κεντρώος υποψήφιος Μπαϊρού κατηγορεί τον Σαρκοζί ότι επικυρώνει τις θέσεις της άκρας δεξιάς Πηγή: ΑΠΕ 25/04/12-19:55
Ο κεντρώος υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας Φρανσουά Μπαϊρού χαρακτήρισε «προσβλητικό» το γεγονός ότι ο απερχόμενος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί συνέκρινε τους ψηφοφόρους που ψήφισαν εκείνον με αυτούς που ψηφίσαν την Μαρίν Λεπέν, επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Εθνικό Μέτωπο.
«Οι δηλώσεις του Νικολά Σαρκοζί με τις οποίες προσπάθησε να συγκρίνει τους ψηφοφόρους που ψήφισαν εμένα με εκείνους που ψήφισαν την Μαρίν Λεπέν είναι προσβλητικές και παράλογες», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μπαϊρού, που έλαβε το 9,1% των ψήφων στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της 22ας Απριλίου.
Ο Σαρκοζί, που στον πρώτο γύρο κέρδισε 27,18% και βρέθηκε πίσω από τον σοσιαλιστή υποψήφιο Φρανσουά Ολάντ (28,63%), προσπαθεί από την Κυριακή να κερδίσει τους ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν (17,90%) με κίνδυνο να απομακρύνει τους πιο μετριοπαθείς οπαδούς του, αλλά και τους κεντρώους ψηφοφόρους τους οποίους έχει ανάγκη για να κερδίσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών στις 6 Μαΐου.
Ο απερχόμενος πρόεδρος δήλωσε νωρίτερα σήμερα σε συνέντευξή του ότι «οι ανησυχίες των ψηφοφόρων του Φρανσουά Μπαϊρού και εκείνων του Εθνικού Μετώπου είναι οι ίδιες, παρόλο που οι δρόμοι τους είναι διαφορετικοί».
«Το πολιτικό ρεύμα που αντιπροσωπεύω χαρακτηριζόταν πάντα από αξίες που είναι κατ’ αρχήν ανθρωπιστικές», σημείωσε ο Μπαϊρού.
«Το να αντιμετωπίζει κανείς το θέμα της μετανάστευσης επικυρώνοντας τις θέσεις του Εθνικού Μετώπου και να ισχυρίζεται ότι οι κοινωνικές ανισορροπίες οφείλονται στους μετανάστες σημαίνει ότι αποκηρύσσει μισό αιώνα κοινωνικής πολιτικής στη Γαλλία», υπογράμμισε ο Μπαϊρού.
«Αυτή η φρενήρης κούρσα πίσω από τις θέσεις του Εθνικού Μετώπου είναι ταπεινωτική.
Είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει γιατί η Γαλλία είναι μια χώρα που έχει ιδρυθεί με βάση αξίες οι οποίες δεν θα μπορέσουν να αμαυρωθούν», κατέληξε.
Ε.Μ. © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.
Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε συνδρομητές μόνον για συγκεκριμένη χρήση.
«Οι δηλώσεις του Νικολά Σαρκοζί με τις οποίες προσπάθησε να συγκρίνει τους ψηφοφόρους που ψήφισαν εμένα με εκείνους που ψήφισαν την Μαρίν Λεπέν είναι προσβλητικές και παράλογες», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Μπαϊρού, που έλαβε το 9,1% των ψήφων στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της 22ας Απριλίου.
Ο Σαρκοζί, που στον πρώτο γύρο κέρδισε 27,18% και βρέθηκε πίσω από τον σοσιαλιστή υποψήφιο Φρανσουά Ολάντ (28,63%), προσπαθεί από την Κυριακή να κερδίσει τους ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν (17,90%) με κίνδυνο να απομακρύνει τους πιο μετριοπαθείς οπαδούς του, αλλά και τους κεντρώους ψηφοφόρους τους οποίους έχει ανάγκη για να κερδίσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών στις 6 Μαΐου.
Ο απερχόμενος πρόεδρος δήλωσε νωρίτερα σήμερα σε συνέντευξή του ότι «οι ανησυχίες των ψηφοφόρων του Φρανσουά Μπαϊρού και εκείνων του Εθνικού Μετώπου είναι οι ίδιες, παρόλο που οι δρόμοι τους είναι διαφορετικοί».
«Το πολιτικό ρεύμα που αντιπροσωπεύω χαρακτηριζόταν πάντα από αξίες που είναι κατ’ αρχήν ανθρωπιστικές», σημείωσε ο Μπαϊρού.
«Το να αντιμετωπίζει κανείς το θέμα της μετανάστευσης επικυρώνοντας τις θέσεις του Εθνικού Μετώπου και να ισχυρίζεται ότι οι κοινωνικές ανισορροπίες οφείλονται στους μετανάστες σημαίνει ότι αποκηρύσσει μισό αιώνα κοινωνικής πολιτικής στη Γαλλία», υπογράμμισε ο Μπαϊρού.
«Αυτή η φρενήρης κούρσα πίσω από τις θέσεις του Εθνικού Μετώπου είναι ταπεινωτική.
Είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει γιατί η Γαλλία είναι μια χώρα που έχει ιδρυθεί με βάση αξίες οι οποίες δεν θα μπορέσουν να αμαυρωθούν», κατέληξε.
Ε.Μ. © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.
Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε συνδρομητές μόνον για συγκεκριμένη χρήση.
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Υπερκαταναλωτισμός και υπερπληθυσμός οι αιτίες των...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Υπερκαταναλωτισμός και υπερπληθυσμός οι αιτίες των...: Οικονομικές και περιβαλλοντικές καταστροφές είναι αναπόφευκτες, αν οι πλούσιες χώρες δε μειώσουν την κατανάλωση και δε σταθεροποιηθεί ο πα...
Επίθεση Βαλιανάτου στη Λιάνα Κανέλλη
Βολές κατά της Λιάνας Κανέλλη εξαπέλυσε ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος. Μιλώντας στον Βήμα FM ο επικεφαλής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και εκπρόσωπος του Κινήματος...
των ομοφυλόφιλων, κατηγόρησε την κυρία Κανέλλη ότι ενώ είναι λεσβία (όπως η ίδια έχει πει σε παλαιότερη εκπομπή «Ψηλά τα χέρια»), πολιτεύεται με το ΚΚΕ που λέει τα χειρότερα για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες!
"Η ίδια όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, αλλά δεν έχει ανοίξει ποτέ το στοματάκι της για να βοηθήσει αυτή την κατηγορία των ανθρώπων που γνωρίζει πολύ καλά», είπε ο κ. Βαλλιανάτος, που εκτός από επικεφαλής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (συνεργάζεται εκλογικά με τη "Δράση" του Στέφανου Μάνου) είναι και δημοσιογράφος, εκπρόσωπος των ομοφυλοφίλων, σύμβουλος πολιτικών και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
0 σχόλια
των ομοφυλόφιλων, κατηγόρησε την κυρία Κανέλλη ότι ενώ είναι λεσβία (όπως η ίδια έχει πει σε παλαιότερη εκπομπή «Ψηλά τα χέρια»), πολιτεύεται με το ΚΚΕ που λέει τα χειρότερα για τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες!
"Η ίδια όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, αλλά δεν έχει ανοίξει ποτέ το στοματάκι της για να βοηθήσει αυτή την κατηγορία των ανθρώπων που γνωρίζει πολύ καλά», είπε ο κ. Βαλλιανάτος, που εκτός από επικεφαλής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (συνεργάζεται εκλογικά με τη "Δράση" του Στέφανου Μάνου) είναι και δημοσιογράφος, εκπρόσωπος των ομοφυλοφίλων, σύμβουλος πολιτικών και υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
0 σχόλια
Adit : Un extrait végétal contre l'hépatite C Des chercheurs de TWINCORE, le Centre d'infectiologie expérimentale et clinique commun à la Faculté de médecine de Hanovre et au Centre Helmholtz d'infectiologie, ont découvert que le flovanoïde ladanéine, extrait de la plante Marrubium peregrinum L, peut empêcher le virus de l'hépatite C d'infecter des cellules de foie…
Recherche médicale Un extrait végétal contre l'hépatite C
http://www.bulletins-electroniques.com/actualites/69854.htm
Des chercheurs de TWINCORE, le Centre d'infectiologie expérimentale et clinique commun à la Faculté de médecine de Hanovre (MHH, Basse-Saxe) et au Centre Helmholtz d'infectiologie (HZI, Brunswick, Basse-Saxe), ont découvert que le flovanoïde ladanéine, extrait de la plante Marrubium peregrinum L, peut empêcher le virus de l'hépatite C (VHC) d'infecter des cellules de foie. Ils voudraient à présent utiliser cette propriété à des fins thérapeutiques.
L'hépatite C est l'une des infections les plus fréquentes dans le monde : 160 millions de personnes sont porteuses du virus. En Allemagne, un demi-million de patients vivent avec l'hépatite C. Le virus est souvent latent, et l'infection asymptomatique, mais mène dans 70% des cas à une infection chronique du foie. Ce dernier peut alors développer une cirrhose (fibrose cicatricielle) et/ou des tumeurs. La seule solution restante est une transplantation de foie : les infections chroniques du foie dues au VHC font d'ailleurs partie des causes les plus courantes de transplantation de foie. Le VHC détruit cependant en principe le nouveau foie encore plus rapidement que le premier, laissant le patient à court de solution.
C'est ici qu'intervient la ladanéine : Sibylle Haid et le groupe "Infectiologie expérimentale" de TWINCORE prévoient d'injecter le flovanoïde ou un de ses dérivés au nouveau foie juste après sa transplantation pour éviter son infection par le virus resté dans le corps. Ceci fonctionne déjà en culture cellulaire. La substance atteint rapidement le sang après absorption par voie buccale ou par injection, elle est bien tolérée par les souris et reste active même en présence d'immunosuppresseurs, qui sont automatiquement prescrits après une transplantation. De bonnes conditions sont donc réunies pour en tirer une nouvelle thérapie et Thomas Pietschmann, chef du groupe, prévoit d'étudier la ladanéine plus en détails : "Nous voulons mieux comprendre comment la ladanéine empêche l'infection. Il est à noter qu'elle évite l'intrusion d'autres virus possédant, comme le VHS, une enveloppe lipidique sensible à la ladanéine." (le VIH fait partie de la même famille de virus). Il s'agit là peut-être d'une des clés pour comprendre le fonctionnement de la molécule.
Les chercheurs ont encore beaucoup de travail avant de tirer une thérapie de l'extrait végétal. Ils vont synthétiser et tester des molécules similaires pour, peut-être, trouver des substances encore plus efficaces. Ils appliqueront également la ladanéine à d'autres pathogènes pour éventuellement développer de nouvelles applications thérapeutiques.
>> Suivant
<< Précédent Partager cette page : Partager Version imprimable >>
Transmettre cette info par email >>
Recommander ce site à un collègue / ami >>
S'abonner au
BE Allemagne >>
FAQ / foire aux questions >>
Conditions d'utilisation >>
Pour en savoir plus, contacts :
- Prof. Dr. Thomas Pietschmann - tél. : +49 (0)511 220027 130 - email : thomas.pietschmann@twincore.de
- Dr. Sibylle Haid - tél. : +49 (0)511 220027 138 - email : sibylle.haid@twincore.de
Code brève
ADIT : 69854
Sources :
"Ein neuer Naturstoff schützt vor Infektionen mit dem Hepatitis-C-Virus", dépêche idw, communiqué de presse de Twincore - 23/04/2012 - http://idw-online.de/pages/de/news473744
Rédacteurs :
Claire Cécillon, claire.cecillon@diplomatie.gouv.fr - http://www.science-allemagne.fr
Des chercheurs de TWINCORE, le Centre d'infectiologie expérimentale et clinique commun à la Faculté de médecine de Hanovre (MHH, Basse-Saxe) et au Centre Helmholtz d'infectiologie (HZI, Brunswick, Basse-Saxe), ont découvert que le flovanoïde ladanéine, extrait de la plante Marrubium peregrinum L, peut empêcher le virus de l'hépatite C (VHC) d'infecter des cellules de foie. Ils voudraient à présent utiliser cette propriété à des fins thérapeutiques.
L'hépatite C est l'une des infections les plus fréquentes dans le monde : 160 millions de personnes sont porteuses du virus. En Allemagne, un demi-million de patients vivent avec l'hépatite C. Le virus est souvent latent, et l'infection asymptomatique, mais mène dans 70% des cas à une infection chronique du foie. Ce dernier peut alors développer une cirrhose (fibrose cicatricielle) et/ou des tumeurs. La seule solution restante est une transplantation de foie : les infections chroniques du foie dues au VHC font d'ailleurs partie des causes les plus courantes de transplantation de foie. Le VHC détruit cependant en principe le nouveau foie encore plus rapidement que le premier, laissant le patient à court de solution.
C'est ici qu'intervient la ladanéine : Sibylle Haid et le groupe "Infectiologie expérimentale" de TWINCORE prévoient d'injecter le flovanoïde ou un de ses dérivés au nouveau foie juste après sa transplantation pour éviter son infection par le virus resté dans le corps. Ceci fonctionne déjà en culture cellulaire. La substance atteint rapidement le sang après absorption par voie buccale ou par injection, elle est bien tolérée par les souris et reste active même en présence d'immunosuppresseurs, qui sont automatiquement prescrits après une transplantation. De bonnes conditions sont donc réunies pour en tirer une nouvelle thérapie et Thomas Pietschmann, chef du groupe, prévoit d'étudier la ladanéine plus en détails : "Nous voulons mieux comprendre comment la ladanéine empêche l'infection. Il est à noter qu'elle évite l'intrusion d'autres virus possédant, comme le VHS, une enveloppe lipidique sensible à la ladanéine." (le VIH fait partie de la même famille de virus). Il s'agit là peut-être d'une des clés pour comprendre le fonctionnement de la molécule.
Les chercheurs ont encore beaucoup de travail avant de tirer une thérapie de l'extrait végétal. Ils vont synthétiser et tester des molécules similaires pour, peut-être, trouver des substances encore plus efficaces. Ils appliqueront également la ladanéine à d'autres pathogènes pour éventuellement développer de nouvelles applications thérapeutiques.
>> Suivant
<< Précédent Partager cette page : Partager Version imprimable >>
Transmettre cette info par email >>
Recommander ce site à un collègue / ami >>
S'abonner au
BE Allemagne >>
FAQ / foire aux questions >>
Conditions d'utilisation >>
Pour en savoir plus, contacts :
- Prof. Dr. Thomas Pietschmann - tél. : +49 (0)511 220027 130 - email : thomas.pietschmann@twincore.de
- Dr. Sibylle Haid - tél. : +49 (0)511 220027 138 - email : sibylle.haid@twincore.de
Code brève
ADIT : 69854
Sources :
"Ein neuer Naturstoff schützt vor Infektionen mit dem Hepatitis-C-Virus", dépêche idw, communiqué de presse de Twincore - 23/04/2012 - http://idw-online.de/pages/de/news473744
Rédacteurs :
Claire Cécillon, claire.cecillon@diplomatie.gouv.fr - http://www.science-allemagne.fr
69 φορείς υπεύθυνοι για τον Θερμαϊκό - Ούτε ένας ολοκληρωμένος έλεγχος!
Ούτε σε έναν ολοκληρωμένο τρόπο έλεγχο της ρύπανσης στο Θερμαϊκό κόλπο δεν μπορούν να συμφωνήσουν οι συνολικά… 69 φορείς οι οποίοι έχουν αρμοδιότητες στον...
κόλπο! Μάλιστα, ο περιφερειακός σύμβουλος, Μιχάλης Τζόλλας, μιλώντας στην χτεσινή ημερίδα για την "Ανάπτυξη και εφαρμογή εργαλείων ολοκληρωμένης διαχείρισης παράκτιας ζώνης στο Θερμαϊκό Κόλπο: Πιλοτική εφαρμογή στη Δυτική Παράκτια Ζώνη" τόνισε ότι "υποτίθεται ότι ο ρυπαίνων πληρώνει, όμως στην περίπτωση του Θερμαϊκού, μόνο ο πολίτης πληρώνει. Πρέπει κάποια στιγμή να μπει ένα τέλος στην ασυδοσία και την ασυλία των παραβατών. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Θερμαϊκός δέχεται σημαντική ρύπανση, αλλά δεν πιάστηκε κανένας ποτέ που να ρυπαίνει... Πώς να εντοπιστεί, όταν οι έλεγχοι είναι τουλάχιστον πλημμελείς ή ανεπαρκείς". Στη συνέχεια ίδιος τόνισε πως η σημαντικότερη αιτία της ανεξέλεγκτης κατάστασης σχετικά με τη ρύπανση είναι οι ελλιπείς έλεγχοι, συνεπεία του "πολυκερματισμού των εμπλεκόμενων υπηρεσιών" και της σοβαρότατης έλλειψης προσωπικού στις αρμόδιες υπηρεσίες για τη διενέργεια των ελέγχων.
"Οι πηγές ρύπανσης του Θερμαϊκού είναι πολλές. Τέσσερα ποτάμια, στραγγιστικά κανάλια, ο βιολογικός καθαρισμός της Θεσσαλονίκης και της Βιομηχανικής Περιοχής, το λιμάνι, τα διυλιστήρια, τα εργοστάσια είναι μερικές μόνο από τις πηγές, που πρέπει να ελέγχονται σε τακτική βάση.
Ποιος όμως να τις ελέγξει; Πέντε άτομα στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος ασχολούνται με τη γραφειοκρατία, με τον έλεγχο των μελετών που είναι αναγκαίος κι έτσι οι έλεγχοι είναι πολύ περιορισμένοι. Αν θεωρούμε ότι υπάρχουν by pass αγωγοί πρέπει και να μπορούμε να τους εντοπίζουμε και να το αποδείξουμε. Αν κλείνει κάποιος το βιολογικό καθαρισμό της μονάδας του και διοχετεύει ανεπεξέργαστα λύματα σε κάποιο κανάλι με by pass αγωγό, οφείλουμε να τον ελέγξουμε. Έτσι κι αλλιώς μετά τις 14.00 έλεγχοι δε γίνονται. Ποιος ξέρει τι κάνουν στις 5 το απόγευμα τα εργοστάσια; Όλες οι συναρμόδιες υπηρεσίες δεν έχουν προσωπικό για να ανταποκριθούν κι έτσι ο Θερμαϊκός είναι απροστάτευτος", είπε ο κ. Τζόλλας.
κόλπο! Μάλιστα, ο περιφερειακός σύμβουλος, Μιχάλης Τζόλλας, μιλώντας στην χτεσινή ημερίδα για την "Ανάπτυξη και εφαρμογή εργαλείων ολοκληρωμένης διαχείρισης παράκτιας ζώνης στο Θερμαϊκό Κόλπο: Πιλοτική εφαρμογή στη Δυτική Παράκτια Ζώνη" τόνισε ότι "υποτίθεται ότι ο ρυπαίνων πληρώνει, όμως στην περίπτωση του Θερμαϊκού, μόνο ο πολίτης πληρώνει. Πρέπει κάποια στιγμή να μπει ένα τέλος στην ασυδοσία και την ασυλία των παραβατών. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Θερμαϊκός δέχεται σημαντική ρύπανση, αλλά δεν πιάστηκε κανένας ποτέ που να ρυπαίνει... Πώς να εντοπιστεί, όταν οι έλεγχοι είναι τουλάχιστον πλημμελείς ή ανεπαρκείς". Στη συνέχεια ίδιος τόνισε πως η σημαντικότερη αιτία της ανεξέλεγκτης κατάστασης σχετικά με τη ρύπανση είναι οι ελλιπείς έλεγχοι, συνεπεία του "πολυκερματισμού των εμπλεκόμενων υπηρεσιών" και της σοβαρότατης έλλειψης προσωπικού στις αρμόδιες υπηρεσίες για τη διενέργεια των ελέγχων.
"Οι πηγές ρύπανσης του Θερμαϊκού είναι πολλές. Τέσσερα ποτάμια, στραγγιστικά κανάλια, ο βιολογικός καθαρισμός της Θεσσαλονίκης και της Βιομηχανικής Περιοχής, το λιμάνι, τα διυλιστήρια, τα εργοστάσια είναι μερικές μόνο από τις πηγές, που πρέπει να ελέγχονται σε τακτική βάση.
Ποιος όμως να τις ελέγξει; Πέντε άτομα στη Διεύθυνση Περιβάλλοντος ασχολούνται με τη γραφειοκρατία, με τον έλεγχο των μελετών που είναι αναγκαίος κι έτσι οι έλεγχοι είναι πολύ περιορισμένοι. Αν θεωρούμε ότι υπάρχουν by pass αγωγοί πρέπει και να μπορούμε να τους εντοπίζουμε και να το αποδείξουμε. Αν κλείνει κάποιος το βιολογικό καθαρισμό της μονάδας του και διοχετεύει ανεπεξέργαστα λύματα σε κάποιο κανάλι με by pass αγωγό, οφείλουμε να τον ελέγξουμε. Έτσι κι αλλιώς μετά τις 14.00 έλεγχοι δε γίνονται. Ποιος ξέρει τι κάνουν στις 5 το απόγευμα τα εργοστάσια; Όλες οι συναρμόδιες υπηρεσίες δεν έχουν προσωπικό για να ανταποκριθούν κι έτσι ο Θερμαϊκός είναι απροστάτευτος", είπε ο κ. Τζόλλας.
ACCUEIL > PRÉSIDENTIELLE 2012 > SARKOZY, LE MISSILE FOU Sarkozy, le missile fou
Créé le 26-04-2012 à 13h09 - Mis à jour à 17h05 124 réactions
Par Laurent Joffrin
Directeur du Nouvel Observateur
Dans sa course erratique vers l’extrême-droite, le président sortant a choisi le déshonneur et la défaite.
inShare
0 RÉAGIR
Le quinquennat avait commencé au Fouquet’s, il s’achève à Hénin-Beaumont. (SAUTIER PHILIPPE/SIPA)
Mots-clés : Laurent Joffrin, Front national, Sarkozy, FN, République, missile
SUR LE MÊME SUJET
» EN DIRECT.Sarkozy reprend une proposition du Front national
Joe Dalton ou Iznogoud ? On hésite... Joe Dalton irascible, qui dégaine à tout va, Joe Dalton qui se met en transe quand il entend le nom de François Hollande. Ou bien Iznogoud colérique et intriguant, qui ourdit une manoeuvre transparente avec le Front national pour rester calife à la place du calife... Nicolas Sarkozy, pour ce deuxième tour, a choisi des rôles étranges pour un président sortant. Voilà qui ne grandit guère, on en conviendra, le débat présidentiel.
Il faut décidément qu’une noire panique se soit emparée de l’Elysée pour que le véhicule sarkozyen se change ainsi en missile fou, à la trajectoire baroque dans sa course erratique vers l’extrême-droite. On entend ainsi que 700 mosquées ont appelé à voter pour le candidat socialiste. Aussitôt une vision d’horreur s’installe : une légion de muezzin psalmodiant dans tout le pays, à l’heure de la prière, le cri de ralliement : "Hollande Akbar !"
Mais il n’y a pas de muezzin en France et les 700 mosquées se ramènent à un imam de Puteaux aussitôt désavoué par les siens et à un ancien conseiller de Sarkozy qui règle ses comptes, immédiatement contredit par le recteur Boubakeur, de la mosquée de Paris, pour qui les musulmans doivent surtout s’abstenir de toute prise de position publique dans la présidentielle.
Vous aurez le déshonneur et la défaite
On entend encore que les socialistes vont régulariser massivement les sans-papiers alors qu’ils clament le contraire depuis plus de 15 ans. On entend surtout que le Front national "est compatible avec la République", que la "préférence nationale" est un concept acceptable, qu’il y a "trop d’immigrés en France" pour pouvoir les intégrer.
Jamais un leader de la droite classique n’avait à ce point adopté, assimilé, légitimé, les thèses du Front national. Tout est bon pour rallier des électeurs qui, selon toutes probabilités, se détermineront tout seuls. François Bayrou, Jean-Pierre Raffarin, Chantal Jouanno ont dit sur cette embardée ce qu’il fallait dire. Le mot de Churchill revient en mémoire. Pour éviter la défaite, vous avez choisi le déshonneur du ralliement au Front. Vous aurez le déshonneur et la défaite.
Il faut tout faire pour lui barrer la route
Le quinquennat avait commencé au Fouquet’s, il s’achève à Hénin-Beaumont. De Bernard Arnault à Marine Le Pen : voilà le projet politique qui nous attend si Nicolas Sarkozy est réélu. Plus que jamais, les républicains doivent se retrouver pour restaurer la République, c’est-à-dire tous les Français qui refusent de voir la France, dans une synthèse nouvelle et dangereuse, conjuguer libéralisme et nationalisme pendant les cinq ans qui viennent.
Dans cette conjonction inédite, les électeurs de François Bayrou doivent se mettre en travers, tout comme ceux de Jean-Luc Mélenchon. De Bayrou à Poutou, il faut tout faire pour barrer la route au Joe Dalton de l’Elysée.
Par Laurent Joffrin
Directeur du Nouvel Observateur
Par Laurent Joffrin
Directeur du Nouvel Observateur
Dans sa course erratique vers l’extrême-droite, le président sortant a choisi le déshonneur et la défaite.
inShare
0 RÉAGIR
Le quinquennat avait commencé au Fouquet’s, il s’achève à Hénin-Beaumont. (SAUTIER PHILIPPE/SIPA)
Mots-clés : Laurent Joffrin, Front national, Sarkozy, FN, République, missile
SUR LE MÊME SUJET
» EN DIRECT.Sarkozy reprend une proposition du Front national
Joe Dalton ou Iznogoud ? On hésite... Joe Dalton irascible, qui dégaine à tout va, Joe Dalton qui se met en transe quand il entend le nom de François Hollande. Ou bien Iznogoud colérique et intriguant, qui ourdit une manoeuvre transparente avec le Front national pour rester calife à la place du calife... Nicolas Sarkozy, pour ce deuxième tour, a choisi des rôles étranges pour un président sortant. Voilà qui ne grandit guère, on en conviendra, le débat présidentiel.
Il faut décidément qu’une noire panique se soit emparée de l’Elysée pour que le véhicule sarkozyen se change ainsi en missile fou, à la trajectoire baroque dans sa course erratique vers l’extrême-droite. On entend ainsi que 700 mosquées ont appelé à voter pour le candidat socialiste. Aussitôt une vision d’horreur s’installe : une légion de muezzin psalmodiant dans tout le pays, à l’heure de la prière, le cri de ralliement : "Hollande Akbar !"
Mais il n’y a pas de muezzin en France et les 700 mosquées se ramènent à un imam de Puteaux aussitôt désavoué par les siens et à un ancien conseiller de Sarkozy qui règle ses comptes, immédiatement contredit par le recteur Boubakeur, de la mosquée de Paris, pour qui les musulmans doivent surtout s’abstenir de toute prise de position publique dans la présidentielle.
Vous aurez le déshonneur et la défaite
On entend encore que les socialistes vont régulariser massivement les sans-papiers alors qu’ils clament le contraire depuis plus de 15 ans. On entend surtout que le Front national "est compatible avec la République", que la "préférence nationale" est un concept acceptable, qu’il y a "trop d’immigrés en France" pour pouvoir les intégrer.
Jamais un leader de la droite classique n’avait à ce point adopté, assimilé, légitimé, les thèses du Front national. Tout est bon pour rallier des électeurs qui, selon toutes probabilités, se détermineront tout seuls. François Bayrou, Jean-Pierre Raffarin, Chantal Jouanno ont dit sur cette embardée ce qu’il fallait dire. Le mot de Churchill revient en mémoire. Pour éviter la défaite, vous avez choisi le déshonneur du ralliement au Front. Vous aurez le déshonneur et la défaite.
Il faut tout faire pour lui barrer la route
Le quinquennat avait commencé au Fouquet’s, il s’achève à Hénin-Beaumont. De Bernard Arnault à Marine Le Pen : voilà le projet politique qui nous attend si Nicolas Sarkozy est réélu. Plus que jamais, les républicains doivent se retrouver pour restaurer la République, c’est-à-dire tous les Français qui refusent de voir la France, dans une synthèse nouvelle et dangereuse, conjuguer libéralisme et nationalisme pendant les cinq ans qui viennent.
Dans cette conjonction inédite, les électeurs de François Bayrou doivent se mettre en travers, tout comme ceux de Jean-Luc Mélenchon. De Bayrou à Poutou, il faut tout faire pour barrer la route au Joe Dalton de l’Elysée.
Par Laurent Joffrin
Directeur du Nouvel Observateur
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)