Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2012
FIMOTRO: KΛΕΙΝΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ - ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΥΛΛΟ
FIMOTRO: KΛΕΙΝΕΙ Ο ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ - ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΥΛΛΟ: Από το : seleo.gr Για τελευταία φορά θα κρεμαστεί αύριο στα περίπτερα η ιστορική εφημερίδα Αγγελιοφόρος. Όπως ανακοίνωσε πριν από λίγο στου...
La faillite de la Grèce, une idée effrayante qui fait son chemin
01 FÉVRIER 2012
Et si la zone euro laissait tomber la Grèce ? La question est posée dans les coulisses de l’Union européenne. Athènes ne donnant aucun signe de redressement, de plus en plus de pays, dont l’Allemagne, la Finlande ou les Pays-Bas, se demandent s’il ne faudrait pas arrêter les frais : après les 110 milliards d’euros prêtés depuis mai 2010, la zone euro doit verser à la Grèce une nouvelle aide de 130 milliards, dont 90 devront être payés fin mars, pour éviter une faillite de son secteur bancaire et un défaut de paiement. Il y a par conséquent urgence.
La Grèce a donc encore occupé les esprits lors du sommet de lundi qui a vu par ailleurs l’adoption du traité d’union budgétaire (signé par les Vingt-Sept, moins Londres et Prague) et d’un autre créant le Mécanisme européen de solidarité, deux textes censés assurer aux marchés que la zone euro est en ordre de marche. Après le Conseil des chefs d’Etat et de gouvernement, vers 22 heures, une réunion impromptue a ainsi été organisée autour du Premier ministre grec, Loukas Papademos, pour faire le point sur les négociations avec le secteur privé, censées réduire la dette grecque de 350 à 250 milliards d’euros.
Le climat était tendu : «Athènes se fiche de nous. Depuis janvier 2011, le gouvernement a arrêté de mettre en œuvre les réformes en se disant qu’on allait de toute façon payer pour sauver l’euro et ça, ça ne peut plus durer", m'a confié un diplomate proche des négociations. « Les engagements budgétaires n’ont pas été tenus, l’administration publique est toujours aussi inefficace, la fraude fiscale n’a pas diminué, les réformes ne sont pas mises en œuvres. Et on n’avait pas prévu que le patronat grec s’alignerait sur les syndicats pour refuser tout changement. Si la contagion ne menaçait pas l’Espagne et l’Italie, on la laisserait tomber maintenant ! Mais une fois que ces pays seront à l’abri, il n’est pas exclu qu’on la laisse à son sort, car la balance des comptes n’est pas en notre faveur» : 240 milliards pour un pays qui pèse 3% du PIB européen et ne donne aucun signe de redressement, voilà qui fait hésiter jusqu’au Fonds monétaire international, de plus en plus réticent à mettre au pot. D’autant que, vu la dégradation des comptes grecs, la facture devrait s’élever à 145 milliards d’euros au lieu des 130 arrêtés en octobre dernier et que cela ne couvrira sans doute que les besoins des deux prochaines années…
De son côté, l’Elysée reconnaît que «tout le monde se demande si on verra un jour le sursaut grec», comme cela a été le cas en Irlande, au Portugal, en Italie ou en Espagne : Si les Grecs ne veulent pas bouger, ce sera tant pis pour eux.» «Il y a des gens qui, pour des raisons idéologiques, comme le ministre allemand des Finances, Wolfgang Schäuble, veulent que la Grèce fasse faillite et quitte la zone euro, seul moyen de réparer le péché originel qu’a été son entrée dans la monnaie unique en 2001», analyse un proche du chef de l’Etat français. C’est d’ailleurs Schäuble qui a proposé qu’un commissaire européen siège de façon permanente à Athènes pour surveiller le budget grec, une proposition dont s’est distanciée lundi la chancelière allemande, Angela Merkel, qui n’est pas, elle, favorable à un défaut de la Grèce. Pour Paris, précipiter tel un défaut serait une erreur : «Cette idée est effrayante et serait une catastrophe pour la Grèce qui s’effondrerait, estime Stéphane Déo, économiste en chef de la banque UBS. Même une répudiation totale de la dette grecque ne serait sans doute pas suffisante pour la remettre sur pied.»
Sans compter les risques de contagion aux autres Etats fragiles de la zone euro. «Obliger les Grecs à rembourser en priorité leurs créanciers avant toute dépense publique, comme on l’a fait pour des pays africains, est une bonne idée de Schäuble, estime un conseiller de Sarkozy. Cela rassurera tout le monde.» Le même avertit : «Actuellement il y a une conjonction de mauvais augure entre ceux qui veulent une faillite grecque et ceux qui, en Grèce, sont persuadés que les Européens seront obligés de payer quoi qu’ils fassent.» Comme le résume un diplomate d’un petit pays de la zone euro, «on est en pleine partie de poker».
Face à l’incertitude grandissante, la Banque centrale européenne (BCE) a elle aussi pris ses précautions en isolant Athènes : elle a autorisé la Banque centrale grecque à alimenter en liquidités ses banques commerciales confrontées à un retrait massif d’argent en échange de garanties dégradées dont personne ne veut : «En cas de faillite, la perte sera pour la Banque centrale grecque et non pour la BCE», souligne Laurence Boone, économiste en chef Europe de Bank of America.
«L’idée d’arrêter les frais dès maintenant est tentante, mais elle est à courte vue, estime-t-on à l’Elysée. On n’est pas certain de sauver la Grèce, c’est un pari. Mais la politique de Gribouille [qui saute à l’eau pour ne pas être mouillé par la pluie, ndlr] est à coup sûr perdante.» Car il n’est pas certain que la zone euro survivrait à un défaut grec. En attendant, elle a décidé lundi de prolonger autant que nécessaire ses aides à l’Irlande et au Portugal qui, eux, «font leurs devoirs». Une façon d’indiquer aux marchés que les interrogations sur la Grèce ne concernent que ce pays.
Et si la zone euro laissait tomber la Grèce ? La question est posée dans les coulisses de l’Union européenne. Athènes ne donnant aucun signe de redressement, de plus en plus de pays, dont l’Allemagne, la Finlande ou les Pays-Bas, se demandent s’il ne faudrait pas arrêter les frais : après les 110 milliards d’euros prêtés depuis mai 2010, la zone euro doit verser à la Grèce une nouvelle aide de 130 milliards, dont 90 devront être payés fin mars, pour éviter une faillite de son secteur bancaire et un défaut de paiement. Il y a par conséquent urgence.
La Grèce a donc encore occupé les esprits lors du sommet de lundi qui a vu par ailleurs l’adoption du traité d’union budgétaire (signé par les Vingt-Sept, moins Londres et Prague) et d’un autre créant le Mécanisme européen de solidarité, deux textes censés assurer aux marchés que la zone euro est en ordre de marche. Après le Conseil des chefs d’Etat et de gouvernement, vers 22 heures, une réunion impromptue a ainsi été organisée autour du Premier ministre grec, Loukas Papademos, pour faire le point sur les négociations avec le secteur privé, censées réduire la dette grecque de 350 à 250 milliards d’euros.
Le climat était tendu : «Athènes se fiche de nous. Depuis janvier 2011, le gouvernement a arrêté de mettre en œuvre les réformes en se disant qu’on allait de toute façon payer pour sauver l’euro et ça, ça ne peut plus durer", m'a confié un diplomate proche des négociations. « Les engagements budgétaires n’ont pas été tenus, l’administration publique est toujours aussi inefficace, la fraude fiscale n’a pas diminué, les réformes ne sont pas mises en œuvres. Et on n’avait pas prévu que le patronat grec s’alignerait sur les syndicats pour refuser tout changement. Si la contagion ne menaçait pas l’Espagne et l’Italie, on la laisserait tomber maintenant ! Mais une fois que ces pays seront à l’abri, il n’est pas exclu qu’on la laisse à son sort, car la balance des comptes n’est pas en notre faveur» : 240 milliards pour un pays qui pèse 3% du PIB européen et ne donne aucun signe de redressement, voilà qui fait hésiter jusqu’au Fonds monétaire international, de plus en plus réticent à mettre au pot. D’autant que, vu la dégradation des comptes grecs, la facture devrait s’élever à 145 milliards d’euros au lieu des 130 arrêtés en octobre dernier et que cela ne couvrira sans doute que les besoins des deux prochaines années…
De son côté, l’Elysée reconnaît que «tout le monde se demande si on verra un jour le sursaut grec», comme cela a été le cas en Irlande, au Portugal, en Italie ou en Espagne : Si les Grecs ne veulent pas bouger, ce sera tant pis pour eux.» «Il y a des gens qui, pour des raisons idéologiques, comme le ministre allemand des Finances, Wolfgang Schäuble, veulent que la Grèce fasse faillite et quitte la zone euro, seul moyen de réparer le péché originel qu’a été son entrée dans la monnaie unique en 2001», analyse un proche du chef de l’Etat français. C’est d’ailleurs Schäuble qui a proposé qu’un commissaire européen siège de façon permanente à Athènes pour surveiller le budget grec, une proposition dont s’est distanciée lundi la chancelière allemande, Angela Merkel, qui n’est pas, elle, favorable à un défaut de la Grèce. Pour Paris, précipiter tel un défaut serait une erreur : «Cette idée est effrayante et serait une catastrophe pour la Grèce qui s’effondrerait, estime Stéphane Déo, économiste en chef de la banque UBS. Même une répudiation totale de la dette grecque ne serait sans doute pas suffisante pour la remettre sur pied.»
Sans compter les risques de contagion aux autres Etats fragiles de la zone euro. «Obliger les Grecs à rembourser en priorité leurs créanciers avant toute dépense publique, comme on l’a fait pour des pays africains, est une bonne idée de Schäuble, estime un conseiller de Sarkozy. Cela rassurera tout le monde.» Le même avertit : «Actuellement il y a une conjonction de mauvais augure entre ceux qui veulent une faillite grecque et ceux qui, en Grèce, sont persuadés que les Européens seront obligés de payer quoi qu’ils fassent.» Comme le résume un diplomate d’un petit pays de la zone euro, «on est en pleine partie de poker».
Face à l’incertitude grandissante, la Banque centrale européenne (BCE) a elle aussi pris ses précautions en isolant Athènes : elle a autorisé la Banque centrale grecque à alimenter en liquidités ses banques commerciales confrontées à un retrait massif d’argent en échange de garanties dégradées dont personne ne veut : «En cas de faillite, la perte sera pour la Banque centrale grecque et non pour la BCE», souligne Laurence Boone, économiste en chef Europe de Bank of America.
«L’idée d’arrêter les frais dès maintenant est tentante, mais elle est à courte vue, estime-t-on à l’Elysée. On n’est pas certain de sauver la Grèce, c’est un pari. Mais la politique de Gribouille [qui saute à l’eau pour ne pas être mouillé par la pluie, ndlr] est à coup sûr perdante.» Car il n’est pas certain que la zone euro survivrait à un défaut grec. En attendant, elle a décidé lundi de prolonger autant que nécessaire ses aides à l’Irlande et au Portugal qui, eux, «font leurs devoirs». Une façon d’indiquer aux marchés que les interrogations sur la Grèce ne concernent que ce pays.
Un livre dénonce le train de vie «monarchique» de l'État Mots clés : Élysée, Président, Présidentielle, Dépenses, Gouvernement, Ministres, Paris, Rene Dosière, Nicolas Sarkozy
Par Marion Brunet
Mis à jour le 31/01/2012 à 18:44 | publié le 31/01/2012 à 15:17 Réactions (907)
Le député René Dosière en décembre 2009. Crédits photo : Abaca/De Malglaive Etienne/ABACA
S'abonner au Figaro.fr
Déplacements présidentiels, frais de bouche à l'Élysée, effectifs dans les ministères… Le député apparenté PS, René Dosière, pourfendeur des dépenses de l'Élysée et du gouvernement, raconte ses traques dans son livre L'Argent de l'État*.
René Dosière, le scrutateur du budget de l'Élysée, récidive. Dans L'Argent de l'État. Un député mène l'enquête*, son dernier livre à paraître jeudi, l'élu apparenté PS déplore de nouveau les dépenses excessives de l'État, des déplacements de Nicolas Sarkozy aux frais de bouche de la présidence et aux effectifs dans les ministères. Un train de vie «monarchique» que le député de l'Aisne a décidé de dénoncer à moins de 100 jours de l'élection présidentielle de mai prochain.
Premier poste de dépenses pointé du doigt: les déplacements de Nicolas Sarkozy, deux à trois plus nombreux que ceux de son prédécesseur, Jacques Chirac. Selon René Dosière, une visite en province coûterait jusqu'à 600.000 euros, dont près de 450.000 uniquement pour les frais de police, pour deux heures passées sur place seulement. Des chiffres qui n'effrayent pas le président sortant puisque le nombre de ses déplacements a évolué de 50 au début du quinquennat à 70 par an. Au total, Nicolas Sarkozy passerait 24 heures par semaine dans un avion.
Les frais de bouche de l'Élysée s'élèvent à «12.000 euros par jour»
L'auteur de L'Argent de l'État dénonce des déplacements parfois liés à la campagne présidentielle et donc payés par le contribuable, alors que le chef de l'État ne s'est pas encore officiellement déclaré candidat. «Depuis quelques temps, Nicolas Sarkozy utilise sa position de président pour faire campagne sans le dire et naturellement sans la faire financer par ses partisans mais simplement par le budget de l'Etat. Ces dépenses-là ne figureront pas dans son compte de campagne», explique René Dosière, cité par RMC.fr.
À coup d'interventions à l'Assemblée et surtout de questions écrites très précises aux ministères, tenus de lui répondre, le parlementaire raconte dans son livre chacune de ses traques. Il a ainsi mis «quatre ans» à obtenir le coût exact d'une des garden-parties de l'Élysée. Celle de 2008 aurait coûté la bagatelle de 475.523 euros pour 7.050 invités. Signe de son influence, l'Élysée a supprimé en 2010, officiellement pour cause de crise, cette traditionnelle cérémonie du 14 juillet. René Dosière a par ailleurs levé le voile sur le prix des frais de bouche pour l'ensemble du 55, rue du Faubourg Saint-Honoré: 12.000 euros par jour, dimanche inclus.
Un ministre coûte 17 millions d'euros par an
Parallèlement, il a constaté une chute de plus de 47% des aides «aux plus démunis» délivrées par l'Élysée entre 2006 et 2008, selon Europe1.fr. Ce «service social» de la présidence de la République permet aux personnes dans le besoin d'écrire au chef de l'État. Après une enquête des services sociaux départementaux, l'Élysée peut accorder «une aide exceptionnelle de 200 ou 300 euros» selon René Dosière. Si en 2006, ces aides s'élevaient à 298.055 euros, elles n'étaient plus que de 141.069 euros en 2008 et de 164.884 euros en 2010. Alors que c'est surtout la première dame qui s'occupe de ce service, le député explique que «sous Bernadette Chirac, cette cellule était très développée», avec sept personnes, contre cinq aujourd'hui.
Après la présidence, René Dosière s'attaque aux ministères. «Alors qu'on demande aux Français de se serrer la ceinture, les cabinets ministériels s'offrent des augmentations faramineuses. Le gouvernement ne connaît pas la crise», écrit le pourfendeur des dépenses de l'État dans son chapitre consacré au «maquis des cabinets ministériels». Il a notamment cité l'ex-ministre de l'Education Xavier Darcos qui «a fait 158 voyages en six mois» en 2009. Avant de se rétracter, invoquant une erreur du ministère dans ses chiffres.
Il s'est également amusé à calculer le «coût» d'un ministre, personnel et locaux compris: 17 millions d'euros pour un an.
Infatigable, René Dosière continue chaque jour de récolter des informations sur le train de vie de l'État. Depuis la mise sous presse de son livre, il a ainsi appris que «les plus gros salaires au cabinet de la Défense avaient encore augmenté de 24 % en 2011 et ceux du ministère des Affaires européennes de 55 %**».
* L'Argent de l'État. Un député mène l'enquête, Le Seuil, 285 p., 19,50 euros
** Le ministère des Affaires européennes n'était qu'un secrétariat d'État jusqu'au dernier remaniement.
LIRE AUSSI:
» Budget de l'Élysée: Dosière dénonce des «manipulations»
» La discrète augmentation du budget de l'Elysée
» Quand la Cour des comptes entre à l'Élysée
Par Marion Brunet
Mis à jour le 31/01/2012 à 18:44 | publié le 31/01/2012 à 15:17 Réactions (907)
Le député René Dosière en décembre 2009. Crédits photo : Abaca/De Malglaive Etienne/ABACA
S'abonner au Figaro.fr
Déplacements présidentiels, frais de bouche à l'Élysée, effectifs dans les ministères… Le député apparenté PS, René Dosière, pourfendeur des dépenses de l'Élysée et du gouvernement, raconte ses traques dans son livre L'Argent de l'État*.
René Dosière, le scrutateur du budget de l'Élysée, récidive. Dans L'Argent de l'État. Un député mène l'enquête*, son dernier livre à paraître jeudi, l'élu apparenté PS déplore de nouveau les dépenses excessives de l'État, des déplacements de Nicolas Sarkozy aux frais de bouche de la présidence et aux effectifs dans les ministères. Un train de vie «monarchique» que le député de l'Aisne a décidé de dénoncer à moins de 100 jours de l'élection présidentielle de mai prochain.
Premier poste de dépenses pointé du doigt: les déplacements de Nicolas Sarkozy, deux à trois plus nombreux que ceux de son prédécesseur, Jacques Chirac. Selon René Dosière, une visite en province coûterait jusqu'à 600.000 euros, dont près de 450.000 uniquement pour les frais de police, pour deux heures passées sur place seulement. Des chiffres qui n'effrayent pas le président sortant puisque le nombre de ses déplacements a évolué de 50 au début du quinquennat à 70 par an. Au total, Nicolas Sarkozy passerait 24 heures par semaine dans un avion.
Les frais de bouche de l'Élysée s'élèvent à «12.000 euros par jour»
L'auteur de L'Argent de l'État dénonce des déplacements parfois liés à la campagne présidentielle et donc payés par le contribuable, alors que le chef de l'État ne s'est pas encore officiellement déclaré candidat. «Depuis quelques temps, Nicolas Sarkozy utilise sa position de président pour faire campagne sans le dire et naturellement sans la faire financer par ses partisans mais simplement par le budget de l'Etat. Ces dépenses-là ne figureront pas dans son compte de campagne», explique René Dosière, cité par RMC.fr.
À coup d'interventions à l'Assemblée et surtout de questions écrites très précises aux ministères, tenus de lui répondre, le parlementaire raconte dans son livre chacune de ses traques. Il a ainsi mis «quatre ans» à obtenir le coût exact d'une des garden-parties de l'Élysée. Celle de 2008 aurait coûté la bagatelle de 475.523 euros pour 7.050 invités. Signe de son influence, l'Élysée a supprimé en 2010, officiellement pour cause de crise, cette traditionnelle cérémonie du 14 juillet. René Dosière a par ailleurs levé le voile sur le prix des frais de bouche pour l'ensemble du 55, rue du Faubourg Saint-Honoré: 12.000 euros par jour, dimanche inclus.
Un ministre coûte 17 millions d'euros par an
Parallèlement, il a constaté une chute de plus de 47% des aides «aux plus démunis» délivrées par l'Élysée entre 2006 et 2008, selon Europe1.fr. Ce «service social» de la présidence de la République permet aux personnes dans le besoin d'écrire au chef de l'État. Après une enquête des services sociaux départementaux, l'Élysée peut accorder «une aide exceptionnelle de 200 ou 300 euros» selon René Dosière. Si en 2006, ces aides s'élevaient à 298.055 euros, elles n'étaient plus que de 141.069 euros en 2008 et de 164.884 euros en 2010. Alors que c'est surtout la première dame qui s'occupe de ce service, le député explique que «sous Bernadette Chirac, cette cellule était très développée», avec sept personnes, contre cinq aujourd'hui.
Après la présidence, René Dosière s'attaque aux ministères. «Alors qu'on demande aux Français de se serrer la ceinture, les cabinets ministériels s'offrent des augmentations faramineuses. Le gouvernement ne connaît pas la crise», écrit le pourfendeur des dépenses de l'État dans son chapitre consacré au «maquis des cabinets ministériels». Il a notamment cité l'ex-ministre de l'Education Xavier Darcos qui «a fait 158 voyages en six mois» en 2009. Avant de se rétracter, invoquant une erreur du ministère dans ses chiffres.
Il s'est également amusé à calculer le «coût» d'un ministre, personnel et locaux compris: 17 millions d'euros pour un an.
Infatigable, René Dosière continue chaque jour de récolter des informations sur le train de vie de l'État. Depuis la mise sous presse de son livre, il a ainsi appris que «les plus gros salaires au cabinet de la Défense avaient encore augmenté de 24 % en 2011 et ceux du ministère des Affaires européennes de 55 %**».
* L'Argent de l'État. Un député mène l'enquête, Le Seuil, 285 p., 19,50 euros
** Le ministère des Affaires européennes n'était qu'un secrétariat d'État jusqu'au dernier remaniement.
LIRE AUSSI:
» Budget de l'Élysée: Dosière dénonce des «manipulations»
» La discrète augmentation du budget de l'Elysée
» Quand la Cour des comptes entre à l'Élysée
Par Marion Brunet
Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό Κοινοβούλιο
NAFTEMPORIKI.GR Τρίτη, 31 Ιανουαρίου 2012 13:30
Εκτύπωση
Αποστολή
Φυλάξτε το
Μέγεθος
Ακούστε το
Το βιβλίο με τίτλο: «Οι Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό Κοινοβούλιο (1915-1936)», εξέδωσε το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία, αποτίοντας φόρο τιμής στους Έλληνες Εβραίους που διετέλεσαν μέλη της Βουλής, ιδιαίτερα στην περίοδο του Μεσοπολέμου.
Η παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο συνέγραψε ο κ. Λέων Α. Ναρ, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής. Στην εκδήλωση, η οποία διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, παρευρέθησαν ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος και οι πρώην Πρόεδροι του Κοινοβουλίου κ. ’ννα Μπενάκη- Ψαρούδα και κ. Δημήτρης Σιούφας.
Στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος τόνισε ότι «η τιμητική αυτή έκδοση ήταν επιβεβλημένη για την αποκατάσταση και τη διατήρηση της μνήμης των Ελλήνων Εβραίων βουλευτών που προσέφεραν στο παρελθόν τις υπηρεσίες τους στον υπέρτατο δημοκρατικό θεσμό της χώρας».
Ο κ. Πετσάλνικος έκανε ειδική μνεία και στους χιλιάδες των Ελλήνων Εβραίων που πολέμησαν στις τάξεις του ελληνικού στρατού κατά το Έπος του ’40. «Είναι γνωστό, άλλωστε - όπως είπε- ότι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που έπεσε ηρωικά στη Μάχη της Πίνδου ήταν ο εβραϊκού θρησκεύματος Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής».
«Η μελέτη του κ. Ναρ μας υπενθυμίζει ότι η πρόταξη της έννοιας του πολίτη, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η απαλλαγή από προκαταλήψεις και στερεότυπα και ο απόλυτος σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελούν δείγμα δημοκρατικού πολιτισμού και γνώμονα μιας ουσιαστικά δημοκρατικής κοινωνίας» κατέληξε ο Πρόεδρος της Βουλής.
Υπενθυμίζεται πως το ελληνικό Κοινοβούλιο έχει ορίσει, ήδη από το 2004, την 27η Ιανουαρίου ως Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος και των χιλιάδων θυμάτων Ελλήνων Εβραίων.
Εκτύπωση
Αποστολή
Φυλάξτε το
Μέγεθος
Ακούστε το
Το βιβλίο με τίτλο: «Οι Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό Κοινοβούλιο (1915-1936)», εξέδωσε το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και την Δημοκρατία, αποτίοντας φόρο τιμής στους Έλληνες Εβραίους που διετέλεσαν μέλη της Βουλής, ιδιαίτερα στην περίοδο του Μεσοπολέμου.
Η παρουσίαση του βιβλίου, το οποίο συνέγραψε ο κ. Λέων Α. Ναρ, πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής. Στην εκδήλωση, η οποία διοργανώθηκε σε συνεργασία με το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, παρευρέθησαν ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος και οι πρώην Πρόεδροι του Κοινοβουλίου κ. ’ννα Μπενάκη- Ψαρούδα και κ. Δημήτρης Σιούφας.
Στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος τόνισε ότι «η τιμητική αυτή έκδοση ήταν επιβεβλημένη για την αποκατάσταση και τη διατήρηση της μνήμης των Ελλήνων Εβραίων βουλευτών που προσέφεραν στο παρελθόν τις υπηρεσίες τους στον υπέρτατο δημοκρατικό θεσμό της χώρας».
Ο κ. Πετσάλνικος έκανε ειδική μνεία και στους χιλιάδες των Ελλήνων Εβραίων που πολέμησαν στις τάξεις του ελληνικού στρατού κατά το Έπος του ’40. «Είναι γνωστό, άλλωστε - όπως είπε- ότι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός που έπεσε ηρωικά στη Μάχη της Πίνδου ήταν ο εβραϊκού θρησκεύματος Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής».
«Η μελέτη του κ. Ναρ μας υπενθυμίζει ότι η πρόταξη της έννοιας του πολίτη, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η απαλλαγή από προκαταλήψεις και στερεότυπα και ο απόλυτος σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελούν δείγμα δημοκρατικού πολιτισμού και γνώμονα μιας ουσιαστικά δημοκρατικής κοινωνίας» κατέληξε ο Πρόεδρος της Βουλής.
Υπενθυμίζεται πως το ελληνικό Κοινοβούλιο έχει ορίσει, ήδη από το 2004, την 27η Ιανουαρίου ως Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος και των χιλιάδων θυμάτων Ελλήνων Εβραίων.
Οι Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο (1915-1936) ένα βιβλίο που φωτίζει την κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας
31 Ιανουαρίου 2012 (13:44 UTC+2)
Την πολιτική παρουσία μιας ανθηρής εβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, η οποία ανέδειξε βουλευτές και ιδεολογικά ρεύματα, διαπλέχθηκε με τις κυρίαρχες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και επέδρασε μεταγενέστερα στη διαμόρφωση των πολιτικών δυνάμεων του Ισραήλ, αναλύει το βιβλίο του Λέοντα Ναρ που παρουσιάστηκε χτες, Δευτέρα βράδυ, στο κτίριο της Παλιάς Βουλής, τρεις μέρες μετά την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, στις 27 Ιανουαρίου.
Το βιβλίο, που τιτλοφορείται «Οι Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο (1915-1936)» και αποτελεί έκδοση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, περιέχει, όπως τόνισε ο συγγραφέας, πρωτότυπο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, όπως αποσπάσματα από αγορεύσεις Εβραίων βουλευτών και είναι από τα λίγα που δεν αναφέρονται στο Ολοκαύτωμα αλλά στη ζωή των Ισραηλιτών, που πρωταγωνίστησαν πολιτικά στο διάστημα από το 1915 ως το 1936 και έχει ως επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, της οποίας ο πληθυσμός -σύμφωνα με την απογραφή του 1913- είναι κατά 40% Εβραϊκός. Στις δύο αυτές δεκαετίες πολιτεύτηκαν 58 Εβραίοι και απ' αυτούς 21 εκλέχθηκαν τουλάχιστον για μια φορά.
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε από τον καθηγητή Ηλία Νικολακόπουλο και τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Νίκο Δαββέτα, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος και ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος Δαβίδ Σαλτιέλ.
Ο Ηλίας Νικολακόπουλος αφού τόνισε ότι στη Θεσσαλονίκη επί 450 χρόνια κυριαρχούσε το εβραϊκό στοιχείο και ήταν μια Σεφαραδίτικη πόλη της διασποράς, σημείωσε ότι οι πολιτικές διαστάσεις της εβραϊκής παρουσίας έχουν λίγο αναλυθεί.
Η μονογραφία του Λέοντα Ναρ, είπε, καταπιάνεται με το κρίσιμο ζήτημα των ενδοκοινοτικών πολιτικών διαιρέσεων και τη διαπλοκή τους με τις ελληνικές δυνάμεις καθώς και με τις επιπτώσεις τους στη συγκρότηση μεταγενέστερα των πολιτικών δυνάμεων του Ισραήλ. Επικεντρώνεται στα ιδεολογικά πολιτικά ρεύματα που διαπερνούσαν την εβραϊκή κοινότητα, τα οποία κατά σειρά επιρροής είναι οι Σιωνιστές, οι Σοσιαλιστές και οι Αφομοιωτικοί.
Αυτό που εντοπίζεται από την πολιτική διαδρομή της εβραϊκής κοινότητας, αναφέρει ο κ. Νικολακόπουλος, είναι η ταλάντευση ανάμεσα σε μια αυτόνομη εκλογική παρουσία ή η σύμπλευση με τις κυρίαρχες ελληνικές δυνάμεις. Χαρακτηριστική είναι και η αμφιθυμία της κοινότητας απέναντι στις δύο κυρίαρχες δυνάμεις του Μεσοπολέμου, ενώ διαχρονικά αυτό που προκύπτει είναι μια σαφής κλίση προς την αντιβενιζελική παράταξη.
Επιχειρώντας να ερμηνεύσει τη στάση αυτή, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ν. Δαββέτας, αναρωτιέται αν είναι απόρροια των χωριστών εκλογικών καταλόγων που προωθεί ο Ελ. Βενιζέλος, αν οφείλεται στην ιδανική σχέση που είχε σφυρηλατήσει η δυναστεία των Χολστάιν-Γλύξμπουργκ στη Δανία με το εβραϊκό στοιχείο- η μόνη χώρα που στην Κατοχή δεν παραδίδει τους Εβραίους πολίτες της - ή αν οφείλεται στον ιδιότυπο εμπορικό ανταγωνισμό με τους εκπροσώπους των προσφυγικών και εμπορικών συλλόγων στη Θεσσαλονίκη.
Το πλήρες ρεπορτάζ της Νίνα Μελισόβα, στη συνδρομητική σελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ
© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε
Την πολιτική παρουσία μιας ανθηρής εβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, η οποία ανέδειξε βουλευτές και ιδεολογικά ρεύματα, διαπλέχθηκε με τις κυρίαρχες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και επέδρασε μεταγενέστερα στη διαμόρφωση των πολιτικών δυνάμεων του Ισραήλ, αναλύει το βιβλίο του Λέοντα Ναρ που παρουσιάστηκε χτες, Δευτέρα βράδυ, στο κτίριο της Παλιάς Βουλής, τρεις μέρες μετά την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, στις 27 Ιανουαρίου.
Το βιβλίο, που τιτλοφορείται «Οι Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο (1915-1936)» και αποτελεί έκδοση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, περιέχει, όπως τόνισε ο συγγραφέας, πρωτότυπο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, όπως αποσπάσματα από αγορεύσεις Εβραίων βουλευτών και είναι από τα λίγα που δεν αναφέρονται στο Ολοκαύτωμα αλλά στη ζωή των Ισραηλιτών, που πρωταγωνίστησαν πολιτικά στο διάστημα από το 1915 ως το 1936 και έχει ως επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, της οποίας ο πληθυσμός -σύμφωνα με την απογραφή του 1913- είναι κατά 40% Εβραϊκός. Στις δύο αυτές δεκαετίες πολιτεύτηκαν 58 Εβραίοι και απ' αυτούς 21 εκλέχθηκαν τουλάχιστον για μια φορά.
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε από τον καθηγητή Ηλία Νικολακόπουλο και τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Νίκο Δαββέτα, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος και ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος Δαβίδ Σαλτιέλ.
Ο Ηλίας Νικολακόπουλος αφού τόνισε ότι στη Θεσσαλονίκη επί 450 χρόνια κυριαρχούσε το εβραϊκό στοιχείο και ήταν μια Σεφαραδίτικη πόλη της διασποράς, σημείωσε ότι οι πολιτικές διαστάσεις της εβραϊκής παρουσίας έχουν λίγο αναλυθεί.
Η μονογραφία του Λέοντα Ναρ, είπε, καταπιάνεται με το κρίσιμο ζήτημα των ενδοκοινοτικών πολιτικών διαιρέσεων και τη διαπλοκή τους με τις ελληνικές δυνάμεις καθώς και με τις επιπτώσεις τους στη συγκρότηση μεταγενέστερα των πολιτικών δυνάμεων του Ισραήλ. Επικεντρώνεται στα ιδεολογικά πολιτικά ρεύματα που διαπερνούσαν την εβραϊκή κοινότητα, τα οποία κατά σειρά επιρροής είναι οι Σιωνιστές, οι Σοσιαλιστές και οι Αφομοιωτικοί.
Αυτό που εντοπίζεται από την πολιτική διαδρομή της εβραϊκής κοινότητας, αναφέρει ο κ. Νικολακόπουλος, είναι η ταλάντευση ανάμεσα σε μια αυτόνομη εκλογική παρουσία ή η σύμπλευση με τις κυρίαρχες ελληνικές δυνάμεις. Χαρακτηριστική είναι και η αμφιθυμία της κοινότητας απέναντι στις δύο κυρίαρχες δυνάμεις του Μεσοπολέμου, ενώ διαχρονικά αυτό που προκύπτει είναι μια σαφής κλίση προς την αντιβενιζελική παράταξη.
Επιχειρώντας να ερμηνεύσει τη στάση αυτή, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ν. Δαββέτας, αναρωτιέται αν είναι απόρροια των χωριστών εκλογικών καταλόγων που προωθεί ο Ελ. Βενιζέλος, αν οφείλεται στην ιδανική σχέση που είχε σφυρηλατήσει η δυναστεία των Χολστάιν-Γλύξμπουργκ στη Δανία με το εβραϊκό στοιχείο- η μόνη χώρα που στην Κατοχή δεν παραδίδει τους Εβραίους πολίτες της - ή αν οφείλεται στον ιδιότυπο εμπορικό ανταγωνισμό με τους εκπροσώπους των προσφυγικών και εμπορικών συλλόγων στη Θεσσαλονίκη.
Το πλήρες ρεπορτάζ της Νίνα Μελισόβα, στη συνδρομητική σελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ
© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε
Ισραηλίτες στην ελληνική Βουλή
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012
Το εβραϊκό ζήτημα στην Ιστορία της Θεσσαλονίκης επανέρχεται ερευνητικά όλο και με πιο ζωηρό τρόπο και σε αυτό το φόντο η παρούσα επιστημονική κατάθεση φωτίζει την κοινοβουλευτική δράση των Εβραίων της πόλης το διάστημα 1915-1936
Η πολιτική δραστηριοποίηση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, η αντιμετώπιση από τον Τύπο της τότε εποχής, οι εσωτερικές διαφοροποιήσεις στο πλαίσιο της εβραϊκής κοινότητας έχουν ως άξονα μια κύρια μεταβλητή: την εξέλιξη της συγκεκριμένης κοινότητας από πλειοψηφούσα, πληθυσμιακά, ομάδα στη Θεσσαλονίκη σε θρησκευτική μειονότητα (από το 1915-1936).
Μια δευτερεύουσα μεταβλητή που διατρέχει τη μελέτη του Λέοντα Α. Ναρ είναι οι εσωτερικές ομαδοποιήσεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης (για την ακρίβεια της ισραηλιτικής κοινότητας) που σκιαγραφούν τρεις βασικές τάσεις: οι σιωνιστές που υποστήριζαν τη σιωνιστική ιδεολογία και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, οι σοσιαλιστές που υπό τον Αβραάμ Μπεναρόγια συσπειρώνονταν στον Εργατικό Σύνδεσμο Θεσσαλονίκης (που εξελίχθηκε στη Φεντερασιόν) και μια τρίτη ομάδα που συσπειρωνόταν γύρω από την Alliance Israelite Universelle, μια κοσμοπολίτικη τάση που επεδίωκε την πνευματική χειραφέτηση των Ισραηλιτών με άξονα την κοσμική και δυτική εκπαίδευση.
Σε αυτό το φόντο, η μελέτη του Λέοντα Α. Ναρ (σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος στο Κολέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης) χαρτογραφεί τις εκλογικές διαδικασίες στη συμπρωτεύουσα από το 1915 ώς και το 1936 - ειδικότερα μέχρι και τις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου, τις τελευταίες στις οποίες συμμετείχαν Εβραίοι από τη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, για την Ιστορία τελευταίος ισραηλίτης βουλευτής ήταν ο Αλμπέρτο Τσενίο που βρήκε τραγικό θάνατο στο Αουσβιτς - Μπιργκενάου.
Μέσα από την καταγραφή των εκλογών, με πρίσμα πάντα το εβραϊκό στοιχείο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά από άγνωστες πληροφορίες. Για παράδειγμα, την κοινοβουλευτική περίοδο 1915-1920 ξεχωρίζει η θετικότατη ανταπόκριση του υπουργού Εξωτερικών Ν. Πολίτη (του Κόμματος των Φιλελευθέρων) σχετικά με την ίδρυση εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Επίσης, μετά την καταστροφική πυρκαγιά στη Θεσσαλονίκη το 1917 και τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, οι συσχετισμοί της πόλης άλλαξαν - η συρροή χιλιάδων προσφύγων ανέτρεψε τις πληθυσμιακές ισορροπίες.
Και βέβαια, οι βουλευτικές εκλογές του 1923 αποκάλυψαν έναν υπόγειο αντισημιτισμό σε τμήμα του ελληνικού πολιτικού κόσμου (συνέβαλε σε αυτό και η απόφαση από τις εκλογές του 1920 για ξεχωριστούς εκλογικούς καταλόγους των Ισραηλιτών της πόλης) αφού η συμπαγής αντιβενιζελική ψήφος των Εβραίων συνδέθηκε με την ήττα του Βενιζέλου. Η απόφαση εφαρμόστηκε το 1923, στις εκλογές του 1928, του 1932, του 1933 και στις γερουσιαστικές εκλογές του 1929 και του 1934, ενώ ως νομοθεσία εφαρμόστηκε στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926.
Τα παραπάνω καθώς και το δίλημμα της εβραϊκής κοινότητας - αν θα έπρεπε να αφομοιωθεί τηρώντας ως αργία την Κυριακή και όχι το Σάββατο - οδήγησαν στην Εβραϊκή Πολιτική Ενωση που επιχείρησε να συνενώσει σοσιαλιστές, αφομοιωτικούς, σιωνιστές.
Αν και η σταδιακή συρρίκνωση του εβραϊκού στοιχείου - οι ναζιστικές θηριωδίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν το αποκορύφωμα - εγκλώβισε για χρόνια την ανάμνηση του εγκλήματος στα στενά πλαίσια των ισραηλιτικών κοινοτήτων και μόλις τώρα και με την παρούσα μελέτη επιχειρείται μια δημιουργική διατήρηση αυτής της μνήμης. Και βέβαια της ταυτότητας της τότε Θεσσαλονίκης.
Previous
Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012
Το εβραϊκό ζήτημα στην Ιστορία της Θεσσαλονίκης επανέρχεται ερευνητικά όλο και με πιο ζωηρό τρόπο και σε αυτό το φόντο η παρούσα επιστημονική κατάθεση φωτίζει την κοινοβουλευτική δράση των Εβραίων της πόλης το διάστημα 1915-1936
Η πολιτική δραστηριοποίηση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, η αντιμετώπιση από τον Τύπο της τότε εποχής, οι εσωτερικές διαφοροποιήσεις στο πλαίσιο της εβραϊκής κοινότητας έχουν ως άξονα μια κύρια μεταβλητή: την εξέλιξη της συγκεκριμένης κοινότητας από πλειοψηφούσα, πληθυσμιακά, ομάδα στη Θεσσαλονίκη σε θρησκευτική μειονότητα (από το 1915-1936).
Μια δευτερεύουσα μεταβλητή που διατρέχει τη μελέτη του Λέοντα Α. Ναρ είναι οι εσωτερικές ομαδοποιήσεις των Εβραίων της Θεσσαλονίκης (για την ακρίβεια της ισραηλιτικής κοινότητας) που σκιαγραφούν τρεις βασικές τάσεις: οι σιωνιστές που υποστήριζαν τη σιωνιστική ιδεολογία και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, οι σοσιαλιστές που υπό τον Αβραάμ Μπεναρόγια συσπειρώνονταν στον Εργατικό Σύνδεσμο Θεσσαλονίκης (που εξελίχθηκε στη Φεντερασιόν) και μια τρίτη ομάδα που συσπειρωνόταν γύρω από την Alliance Israelite Universelle, μια κοσμοπολίτικη τάση που επεδίωκε την πνευματική χειραφέτηση των Ισραηλιτών με άξονα την κοσμική και δυτική εκπαίδευση.
Σε αυτό το φόντο, η μελέτη του Λέοντα Α. Ναρ (σήμερα εργάζεται ως φιλόλογος στο Κολέγιο Ανατόλια της Θεσσαλονίκης) χαρτογραφεί τις εκλογικές διαδικασίες στη συμπρωτεύουσα από το 1915 ώς και το 1936 - ειδικότερα μέχρι και τις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου, τις τελευταίες στις οποίες συμμετείχαν Εβραίοι από τη Θεσσαλονίκη. Μάλιστα, για την Ιστορία τελευταίος ισραηλίτης βουλευτής ήταν ο Αλμπέρτο Τσενίο που βρήκε τραγικό θάνατο στο Αουσβιτς - Μπιργκενάου.
Μέσα από την καταγραφή των εκλογών, με πρίσμα πάντα το εβραϊκό στοιχείο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά από άγνωστες πληροφορίες. Για παράδειγμα, την κοινοβουλευτική περίοδο 1915-1920 ξεχωρίζει η θετικότατη ανταπόκριση του υπουργού Εξωτερικών Ν. Πολίτη (του Κόμματος των Φιλελευθέρων) σχετικά με την ίδρυση εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη. Επίσης, μετά την καταστροφική πυρκαγιά στη Θεσσαλονίκη το 1917 και τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, οι συσχετισμοί της πόλης άλλαξαν - η συρροή χιλιάδων προσφύγων ανέτρεψε τις πληθυσμιακές ισορροπίες.
Και βέβαια, οι βουλευτικές εκλογές του 1923 αποκάλυψαν έναν υπόγειο αντισημιτισμό σε τμήμα του ελληνικού πολιτικού κόσμου (συνέβαλε σε αυτό και η απόφαση από τις εκλογές του 1920 για ξεχωριστούς εκλογικούς καταλόγους των Ισραηλιτών της πόλης) αφού η συμπαγής αντιβενιζελική ψήφος των Εβραίων συνδέθηκε με την ήττα του Βενιζέλου. Η απόφαση εφαρμόστηκε το 1923, στις εκλογές του 1928, του 1932, του 1933 και στις γερουσιαστικές εκλογές του 1929 και του 1934, ενώ ως νομοθεσία εφαρμόστηκε στις βουλευτικές εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 1926.
Τα παραπάνω καθώς και το δίλημμα της εβραϊκής κοινότητας - αν θα έπρεπε να αφομοιωθεί τηρώντας ως αργία την Κυριακή και όχι το Σάββατο - οδήγησαν στην Εβραϊκή Πολιτική Ενωση που επιχείρησε να συνενώσει σοσιαλιστές, αφομοιωτικούς, σιωνιστές.
Αν και η σταδιακή συρρίκνωση του εβραϊκού στοιχείου - οι ναζιστικές θηριωδίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ήταν το αποκορύφωμα - εγκλώβισε για χρόνια την ανάμνηση του εγκλήματος στα στενά πλαίσια των ισραηλιτικών κοινοτήτων και μόλις τώρα και με την παρούσα μελέτη επιχειρείται μια δημιουργική διατήρηση αυτής της μνήμης. Και βέβαια της ταυτότητας της τότε Θεσσαλονίκης.
Previous
κ. Μιλερ η Ελλαδα χρειαζεται μονο να μειωσει τις δημοσιες δαπανες.Τ'αλλα ειναι πολυ ευκολα με την ηλεκτρονικη διακυβερνηση.
«H Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει το ευρώ»
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
(0)
Τρίτη, 31 Ιανουαρίου 2012, 12:10
Σχετικά Tags
Ελλάδα, ευρώ, Commerzbank
5
Share
9
0
0
Οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα θα χρειαστούν δεκαετίες για να ολοκληρωθούν
Η Ελλάδα θα πρέπει να βγάλει τις «χειροπέδες» του ευρώ για να επιβιώσει, εάν δεν θέλει να ζητά συνεχώς οικονομική βοήθεια από τις χώρες της ευρωζώνης, δήλωσε ο πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της γερμανικής τράπεζας Commerzbank, Κλάους - Πέτερ Μίλερ.
Ο κ. Μίλερ δήλωσε ότι δεν θα είναι καλό για την Ελλάδα, εάν οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης συνεχίσουν να την αναγκάζουν να φορά τις «χειροπέδες», ενός νομίσματος που επιτρέπει μόνο την εσωτερική προσαρμογή μέσω περικοπών των δαπανών και μείωσης των μισθών.
«Θα επανέλθουν οι Έλληνες ζητώντας και άλλα χρήματα και δεν θα υπάρχει τέλος, εκτός και αν εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτό δεν θα πάρει δύο έως τρία χρόνια - μιλάμε για 20, 30 ή 40 χρόνια για την Ελλάδα», δήλωσε ο επικεφαλής της δεύτερης μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας σε εκδήλωση που έγινε στη Φρανκφούρτη.
«Οι Έλληνες χρειάζονται τελικά ένα νόμισμα, το οποίο θα μπορούν να το υποτιμούν», συνέχισε ο τραπεζίτης, προσθέτοντας ότι θα χρειασθεί πολύς χρόνος, έως ότου η ελληνική κυβέρνηση ανασυγκροτήσει τις μη λειτουργικές δομές που θα αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα.
Ο κ. Μίλερ δεν θεωρεί ότι μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλέσει «παγκόσμιο χάος» και ότι θα ωθήσει τους επενδυτές να απαλλαγούν από τα ομόλογα άλλων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης, όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας. «Δεν νομίζω ότι μετά από μία τέτοια απόφαση οι αγορές θα αντιδρούσαν αρνητικά έναντι των άλλων χωρών που θα παρέμεναν στην ευρωζώνη», σημείωσε.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
(0)
Τρίτη, 31 Ιανουαρίου 2012, 12:10
Σχετικά Tags
Ελλάδα, ευρώ, Commerzbank
5
Share
9
0
0
Οι μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα θα χρειαστούν δεκαετίες για να ολοκληρωθούν
Η Ελλάδα θα πρέπει να βγάλει τις «χειροπέδες» του ευρώ για να επιβιώσει, εάν δεν θέλει να ζητά συνεχώς οικονομική βοήθεια από τις χώρες της ευρωζώνης, δήλωσε ο πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της γερμανικής τράπεζας Commerzbank, Κλάους - Πέτερ Μίλερ.
Ο κ. Μίλερ δήλωσε ότι δεν θα είναι καλό για την Ελλάδα, εάν οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης συνεχίσουν να την αναγκάζουν να φορά τις «χειροπέδες», ενός νομίσματος που επιτρέπει μόνο την εσωτερική προσαρμογή μέσω περικοπών των δαπανών και μείωσης των μισθών.
«Θα επανέλθουν οι Έλληνες ζητώντας και άλλα χρήματα και δεν θα υπάρχει τέλος, εκτός και αν εφαρμόσουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αλλά αυτό δεν θα πάρει δύο έως τρία χρόνια - μιλάμε για 20, 30 ή 40 χρόνια για την Ελλάδα», δήλωσε ο επικεφαλής της δεύτερης μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας σε εκδήλωση που έγινε στη Φρανκφούρτη.
«Οι Έλληνες χρειάζονται τελικά ένα νόμισμα, το οποίο θα μπορούν να το υποτιμούν», συνέχισε ο τραπεζίτης, προσθέτοντας ότι θα χρειασθεί πολύς χρόνος, έως ότου η ελληνική κυβέρνηση ανασυγκροτήσει τις μη λειτουργικές δομές που θα αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα.
Ο κ. Μίλερ δεν θεωρεί ότι μία έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλέσει «παγκόσμιο χάος» και ότι θα ωθήσει τους επενδυτές να απαλλαγούν από τα ομόλογα άλλων χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης, όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας. «Δεν νομίζω ότι μετά από μία τέτοια απόφαση οι αγορές θα αντιδρούσαν αρνητικά έναντι των άλλων χωρών που θα παρέμεναν στην ευρωζώνη», σημείωσε.
Energa - Hellas Power: Οι πρώην(;) μέτοχοι, η Ελβετία και το Ντουμπάι
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
(0)
Τετάρτη, 01 Φεβρουαρίου 2012, 12:14 - Τελευταία Ανανέωση Τετάρτη, 01 Φεβρουαρίου 2012, 12:15
Σχετικά Άρθρα
Εισαγγελικές κλήσεις για την υπόθεση Energa - Hellas Power
Σχετικά Tags
ENERGA, Hellas Power
0
Share
0
0
0
Ποιοι έστησαν τις δύο εταιρίες και ποιος κρύβεται τελικά πίσω από το fund - φάντασμα, που τις εξαγόρασε
Ένα πρωτόγνωρο για τα επιχειρηματικά δεδομένα παιχνίδι έχει στηθεί εδώ και αρκετό καιρό από τους βασικούς μετόχους της Hellas Power και της Energa.
Πρόκειται για τους δύο εναλλακτικούς παρόχους ρεύματος, δηλαδή, που εισέπραξαν τις χρεώσεις από τους πελάτες τους και ουδέποτε απέδωσαν τα ποσά, που έπρεπε, στη ΔΕΗ και στο ΔΕΣΜΗΕ, και τους ιδρυτές των εταιριών, δηλαδή τους κ.κ. Μηλιώνη (Hellas Power) και Φλώρο (Energa), αλλά και το Δημήτρη Μελισσανίδη, που συνεταιρίστηκε στη συνέχεια με το Β. Μηλιώνη.
Τα συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα φέρονται να έχουν ήδη αποσυρθεί από τις εταιρίες και να τις έχουν μεταβιβάσει στο Worldwide Energy Fund, η αρχή, όμως, για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, που διερευνά τη διαδρομή των χρημάτων από την Αθήνα έως την Ελβετία, αλλά και έως φορολογικούς παραδείσους, έχει ανατρέξει πίσω και στις διαδικασίες εξαγοράς (;) των δύο επιχειρήσεων στο επενδυτικό αυτό κεφάλαιο. Άλλωστε, οι ρυθμιστικές αρχές είχαν εξ αρχής εκφράσει τις ενστάσεις τους για τη διαδικασία, την οποία ακόμα εξετάζουν:
Στην περίπτωση της Hellas Power, η αλλαγή στη μετοχική σύνθεση έγινε έτσι, ώστε να μη χρειάζεται έγκριση από τη ΡΑΕ, αλλά απλώς να γίνει γνωστή στην αρχή. Δηλαδή, μεταβιβάστηκε εταιρεία με έδρα την Κύπρο, η οποία είχε την πλειψηφία στην Hellas Power!
Σε ό,τι αφορά την Energa, το θέμα δεν έχει κλείσει οριστικά, καθώς απαιτείται κοινοποίηση της αλλαγής στη μετοχική σύνθεση, δηλαδή της μεταβίβασης του ποσοστού από φυσικό πρόσωπο. Η διαδικασία αυτή πρέπει να ακολουθηθεί ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρξουν αντιρρήσεις και κατόπιν να υπάρξει έγκριση ή απόρριψή της.
Πώς, όμως, φτάσαμε ως εδώ; Πώς ξεκίνησαν οι δύο εταιρίες;
Η Energa S.A. δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 1994. Το 2006, ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης της, Αχιλλέας Φλώρος, συμφώνησε στη δημιουργία κοινοπραξίας με την αυστριακή Verbund και το σχηματισμό της Verbund Austrian Power Trading Energa Hellas SA, στην οποία συμμετείχε με ποσοστό 45%.
Σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου του 2011, οι Αυστριακοί αποχώρησαν, μεταβιβάζοντας το 55%, που κατείχαν, στη - μετονομαζόμενη πλέον - Energa. Τότε, είχε ανακοινωθεί ότι η αποχώρηση των ξένων οφείλεται στη διαφορετική στρατηγική των δύο εταιριών.
Από τότε, όμως, είχαν αρχίσει να ακούγονται φήμες για καθυστερήσεις στην καταβολή οφειλών από την εταιρεία προς τη ΔΕΗ, που είχαν εκνευρίσει τους Αυστριακούς. Άλλωστε, η Verbund διατηρεί ακόμα την άδειά της στην Ελλάδα. Ισχυρός άντρας της νέας εταιρείας, ο 33 χρονος γιος του Αχιλλέα, Αριστείδης Φλώρος.
Η Hellas Power ιδρύθηκε το 2008, με την επωνυμία Blue Aegean Energy. Μετά, όμως, την είσοδο του Δημήτρη Μελισσανίδη στο μετοχικό της κεφάλαιο, τον Οκτώβριο του 2009, μετονομάστηκε σε Aegean Power.
Μελισσανίδης και Μηλιώνης είχαν από 50% στο εταιρικό σχήμα. Στα μέσα του περασμένου Αυγούστου, ο Δημήτρης Μελισσανίδης αποχώρησε από το σχήμα, μεταβιβάζοντας τις μετοχές του στο Βασίλη Μηλιώνη και, ένα μήνα μετά, η εταιρία μετονομάστηκε σε Hellas Power.
Και, ξαφνικά, μέσα σε ένα μήνα, από τα μέσα Νοεμβρίου έως τα μέσα Δεκεμβρίου, έγινε γνωστό ότι οι δύο εταιρίες πέρασαν στα χέρια του ρωσοαραβικού (;) World Wide Energy Fund.
Ποιο είναι αυτό το fund; Ποιος κρύβεται πίσω από αυτό;Γιατί δεν έχει εμφανιστεί εκπρόσωπός του στις αρμόδιες αρχές, όπως έχει ζητηθεί;
Αν η εξαγορά έγινε - όπως μας λένε - από το World Wide Energy Fund, τα γραφεία του οποίου φαίνεται ότι είναι στο Λονδίνο, πώς έγινε αυτό το Νοέμβριο, όταν το fund έχει διαλυθεί από τον Αύγουστο;
Πώς η Worldwide Energy Ltd εμφανίζεται στην ιστοσελίδα της με διεύθυνση στο Dubai και τηλέφωνο Λονδίνου; Και γιατί η τηλεφωνική αυτή γραμμή μας παραπέμπει διαρκώς σε τηλεφωνητή;
Γιατί στις δραστηριότητές της αναφέρει μόνο την εξαγορά της Energa και όχι και της Hellas Power ή οποιαδήποτε άλλη κίνηση;
Όλα αυτά οφείλουν να τα διερευνήσουν οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές άμεσα. Και να αναζητήσουν τις ευθύνες από τα φυσικά πρόσωπα, τους πραγματικούς υπεύθυνους, που κρύβονται πίσω από την υπόθεση.
(0)
Τετάρτη, 01 Φεβρουαρίου 2012, 12:14 - Τελευταία Ανανέωση Τετάρτη, 01 Φεβρουαρίου 2012, 12:15
Σχετικά Άρθρα
Εισαγγελικές κλήσεις για την υπόθεση Energa - Hellas Power
Σχετικά Tags
ENERGA, Hellas Power
0
Share
0
0
0
Ποιοι έστησαν τις δύο εταιρίες και ποιος κρύβεται τελικά πίσω από το fund - φάντασμα, που τις εξαγόρασε
Ένα πρωτόγνωρο για τα επιχειρηματικά δεδομένα παιχνίδι έχει στηθεί εδώ και αρκετό καιρό από τους βασικούς μετόχους της Hellas Power και της Energa.
Πρόκειται για τους δύο εναλλακτικούς παρόχους ρεύματος, δηλαδή, που εισέπραξαν τις χρεώσεις από τους πελάτες τους και ουδέποτε απέδωσαν τα ποσά, που έπρεπε, στη ΔΕΗ και στο ΔΕΣΜΗΕ, και τους ιδρυτές των εταιριών, δηλαδή τους κ.κ. Μηλιώνη (Hellas Power) και Φλώρο (Energa), αλλά και το Δημήτρη Μελισσανίδη, που συνεταιρίστηκε στη συνέχεια με το Β. Μηλιώνη.
Τα συγκεκριμένα φυσικά πρόσωπα φέρονται να έχουν ήδη αποσυρθεί από τις εταιρίες και να τις έχουν μεταβιβάσει στο Worldwide Energy Fund, η αρχή, όμως, για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, που διερευνά τη διαδρομή των χρημάτων από την Αθήνα έως την Ελβετία, αλλά και έως φορολογικούς παραδείσους, έχει ανατρέξει πίσω και στις διαδικασίες εξαγοράς (;) των δύο επιχειρήσεων στο επενδυτικό αυτό κεφάλαιο. Άλλωστε, οι ρυθμιστικές αρχές είχαν εξ αρχής εκφράσει τις ενστάσεις τους για τη διαδικασία, την οποία ακόμα εξετάζουν:
Στην περίπτωση της Hellas Power, η αλλαγή στη μετοχική σύνθεση έγινε έτσι, ώστε να μη χρειάζεται έγκριση από τη ΡΑΕ, αλλά απλώς να γίνει γνωστή στην αρχή. Δηλαδή, μεταβιβάστηκε εταιρεία με έδρα την Κύπρο, η οποία είχε την πλειψηφία στην Hellas Power!
Σε ό,τι αφορά την Energa, το θέμα δεν έχει κλείσει οριστικά, καθώς απαιτείται κοινοποίηση της αλλαγής στη μετοχική σύνθεση, δηλαδή της μεταβίβασης του ποσοστού από φυσικό πρόσωπο. Η διαδικασία αυτή πρέπει να ακολουθηθεί ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρξουν αντιρρήσεις και κατόπιν να υπάρξει έγκριση ή απόρριψή της.
Πώς, όμως, φτάσαμε ως εδώ; Πώς ξεκίνησαν οι δύο εταιρίες;
Η Energa S.A. δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 1994. Το 2006, ο πρόεδρος και ιδιοκτήτης της, Αχιλλέας Φλώρος, συμφώνησε στη δημιουργία κοινοπραξίας με την αυστριακή Verbund και το σχηματισμό της Verbund Austrian Power Trading Energa Hellas SA, στην οποία συμμετείχε με ποσοστό 45%.
Σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα, στις 20 Ιανουαρίου του 2011, οι Αυστριακοί αποχώρησαν, μεταβιβάζοντας το 55%, που κατείχαν, στη - μετονομαζόμενη πλέον - Energa. Τότε, είχε ανακοινωθεί ότι η αποχώρηση των ξένων οφείλεται στη διαφορετική στρατηγική των δύο εταιριών.
Από τότε, όμως, είχαν αρχίσει να ακούγονται φήμες για καθυστερήσεις στην καταβολή οφειλών από την εταιρεία προς τη ΔΕΗ, που είχαν εκνευρίσει τους Αυστριακούς. Άλλωστε, η Verbund διατηρεί ακόμα την άδειά της στην Ελλάδα. Ισχυρός άντρας της νέας εταιρείας, ο 33 χρονος γιος του Αχιλλέα, Αριστείδης Φλώρος.
Η Hellas Power ιδρύθηκε το 2008, με την επωνυμία Blue Aegean Energy. Μετά, όμως, την είσοδο του Δημήτρη Μελισσανίδη στο μετοχικό της κεφάλαιο, τον Οκτώβριο του 2009, μετονομάστηκε σε Aegean Power.
Μελισσανίδης και Μηλιώνης είχαν από 50% στο εταιρικό σχήμα. Στα μέσα του περασμένου Αυγούστου, ο Δημήτρης Μελισσανίδης αποχώρησε από το σχήμα, μεταβιβάζοντας τις μετοχές του στο Βασίλη Μηλιώνη και, ένα μήνα μετά, η εταιρία μετονομάστηκε σε Hellas Power.
Και, ξαφνικά, μέσα σε ένα μήνα, από τα μέσα Νοεμβρίου έως τα μέσα Δεκεμβρίου, έγινε γνωστό ότι οι δύο εταιρίες πέρασαν στα χέρια του ρωσοαραβικού (;) World Wide Energy Fund.
Ποιο είναι αυτό το fund; Ποιος κρύβεται πίσω από αυτό;Γιατί δεν έχει εμφανιστεί εκπρόσωπός του στις αρμόδιες αρχές, όπως έχει ζητηθεί;
Αν η εξαγορά έγινε - όπως μας λένε - από το World Wide Energy Fund, τα γραφεία του οποίου φαίνεται ότι είναι στο Λονδίνο, πώς έγινε αυτό το Νοέμβριο, όταν το fund έχει διαλυθεί από τον Αύγουστο;
Πώς η Worldwide Energy Ltd εμφανίζεται στην ιστοσελίδα της με διεύθυνση στο Dubai και τηλέφωνο Λονδίνου; Και γιατί η τηλεφωνική αυτή γραμμή μας παραπέμπει διαρκώς σε τηλεφωνητή;
Γιατί στις δραστηριότητές της αναφέρει μόνο την εξαγορά της Energa και όχι και της Hellas Power ή οποιαδήποτε άλλη κίνηση;
Όλα αυτά οφείλουν να τα διερευνήσουν οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές άμεσα. Και να αναζητήσουν τις ευθύνες από τα φυσικά πρόσωπα, τους πραγματικούς υπεύθυνους, που κρύβονται πίσω από την υπόθεση.
Δεν θα σου κόβουν το ρεύμα, αλλά θα σου παίρνουν το σπίτι
01.02.2012
11:18
0
8
Share
-A+A
Δραστικά μέτρα λαμβάνει πλέον η κυβέρνησης προκειμένου να εξασφαλίζει την είσπραξη του ειδικού τέλους ακινήτων μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος.
Τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπει ότι μετά την παρέλευση τεσσάρων μηνών από τη λήξη της προθεσμίας πληρωμής της πρώτης δόσης, την είσπραξη του χαρατσιού θα αναλαμβάνει η αρμόδια ΔΟΥ, η οποία θα μπορεί να προβαίνει ακόμη και σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων.
Συγκεκριμένα, μετά την παρέλευση της προθεσμία η ΔΕΗ και οι εναλλακτικοί πάροχοι υποχρεούνται να αποστέλλουν την κατάσταση με τους οφειλέτες στη γενική γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων.
Από εκεί, θα μεταβιβάζεται στις κατά τόπους ΔΟΥ που θα μεριμνά για την είσπραξη των ποσών ακόμη και με αναγκαστικά μέτρα.
Διαβάστε περισσότερα:Ελλάδα αναγκαστική είσπραξη Βουλή ΔΟΥ ειδικό τέλος ακινήτων κατασχέσεις κυβέρνηση τροπολογία χαράτσι
11:18
0
8
Share
-A+A
Δραστικά μέτρα λαμβάνει πλέον η κυβέρνησης προκειμένου να εξασφαλίζει την είσπραξη του ειδικού τέλους ακινήτων μέσω των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος.
Τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή προβλέπει ότι μετά την παρέλευση τεσσάρων μηνών από τη λήξη της προθεσμίας πληρωμής της πρώτης δόσης, την είσπραξη του χαρατσιού θα αναλαμβάνει η αρμόδια ΔΟΥ, η οποία θα μπορεί να προβαίνει ακόμη και σε κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων.
Συγκεκριμένα, μετά την παρέλευση της προθεσμία η ΔΕΗ και οι εναλλακτικοί πάροχοι υποχρεούνται να αποστέλλουν την κατάσταση με τους οφειλέτες στη γενική γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων.
Από εκεί, θα μεταβιβάζεται στις κατά τόπους ΔΟΥ που θα μεριμνά για την είσπραξη των ποσών ακόμη και με αναγκαστικά μέτρα.
Διαβάστε περισσότερα:Ελλάδα αναγκαστική είσπραξη Βουλή ΔΟΥ ειδικό τέλος ακινήτων κατασχέσεις κυβέρνηση τροπολογία χαράτσι
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)