Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012
Στουρνάρας: Τώρα δεν μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα από την τρόικα
Στουρνάρας: Τώρα δεν μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα από την τρόικα: Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν μπορεί να ζητήσει τίποτα από την τρόικα φέρεται να δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών στους Financial Times.
Πέμπτη, 5 Ιουλίου 2012 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Η ΔΡΑΣΗ για την πιθανή εξαφάνιση των Μαζιώτη και Ρούπα
Έντονη ανησυχία υπάρχει για την πιθανή εξαφάνιση των Μαζιώτη και Ρούπα. Ελάχιστοι όμως ανησυχούν για το γεγονός ότι παρήλθαν δεκαοκτώ μήνες και οι ελληνικές δικαστικές αρχές δεν κατάφεραν να δικάσουν μια τόσο σοβαρή υπόθεση με αποτέλεσμα οι κατηγορούμενοι να κυκλοφορούν νομίμως ελεύθεροι.
Πομφόλυγες λοιπόν οι βαρύγδουπες κατά καιρούς κυβερνητικές εξαγγελίες αλλά και οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει προς τη διεθνή κοινότητα. Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα κινείται με εξαιρετικά αργούς γραφειοκρατικούς ρυθμούς αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της μη απονομής της.
Πομφόλυγες λοιπόν οι βαρύγδουπες κατά καιρούς κυβερνητικές εξαγγελίες αλλά και οι δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει προς τη διεθνή κοινότητα. Η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα κινείται με εξαιρετικά αργούς γραφειοκρατικούς ρυθμούς αδιαφορώντας για τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις της μη απονομής της.
La démocratie est-elle l'ennemie de l'Europe ? Jeudi 5 Juillet 2012 à 12:00 |
PIERRE LEVY - BLOGUEUR ASSOCIÉ
Rédacteur en chef de Bastille-République-Nations, mensuel progressiste radicalement eurocritique. En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
La démocratie serait-elle devenue contre-productive pour l'Europe ? D'après notre blogueur associé Pierre Levy, c'est en tout cas le raisonnement qui sort de la bouche de certains dans le débat sur le fédéralisme européen qui fait rage en Allemagne.
(Angela Merkel et drapeau allemand - Oliver Lang/AP/SIPA)
«La démocratie est contreproductive». Eût-elle été prononcée par le maître du Kremlin, le président vénézuélien, le Guide suprême iranien, on imagine aisément l’indignation et les sarcasmes qu’une telle affirmation aurait déclenchés. Sous la plume d’un universitaire allemand proche des cercles du pouvoir, elle n’a eu aucun écho particulier hors de la République fédérale.
Outre-Rhin, cette affirmation s’inscrit dans un débat qui s’est accéléré ces derniers jours. Klaus Zimmermann, économiste réputé qui dirige l’Institut pour l’avenir du travail (IZA, un organisme qui devrait plutôt être nommé Institut pour l’avenir du capital…), exprimait ainsi l’agacement qui monte au sein de l’élite politico-médiatique allemande contre la Cour constitutionnelle de Karlsruhe : «Le renforcement de la démocratie locale (c’est-à-dire ici : au niveau national) par le tribunal constitutionnel est contreproductif et peut accélérer la chute de l’Europe». Pas moins. Quelques jours plus tôt, le ministre des finances Wolfgang Schäuble avait mis les pieds dans le plat en estimant que la poursuite de l’intégration européenne risquait désormais de se heurter aux limites de la Constitution du pays. Et avait même évoqué l’hypothèse d’un référendum pour changer celle-ci – un tabou outre-Rhin.
M. Zimmermann éclaire ainsi avec franchise la nature du projet d’Europe fédérale – c’est-à-dire au sein de laquelle les pays-membres deviendraient de simples collectivités locales à qui l’on a retiré toute latitude politique. Un fantasme qui hantait en leur temps les «pères de l’Europe», mais à qui la crise économique majeure qui balaie l’UE depuis 2008 a servi de prétexte pour resurgir. Déjà, les Etats membres se voient retirer des prérogatives via les «pactes», traités, mécanismes de renflouement et de sanctions, directives, règlements… Le chantier est permanent, mais n’avance pas assez vite, s’inquiètent ses auteurs.
Le raisonnement est simple et imparable : aussi longtemps que les Etats gardent quelque liberté d’action, même fort limitée, la survie même de l’euro est menacée, tant il est vrai qu’une monnaie ne peut être durablement partagée par des entités disposant chacune d’une marge de décision éventuellement divergente. D’où l’exigence du «grand saut fédéral», ce qui signifie en l’occurrence : choix politiques unifiés et centralisés. Quitte, vient de le suggérer le président de la Banque centrale allemande, à chercher une onction démocratique auprès de l’europarlement. On ne rit pas.
EXIGEANTES «CONTRAINTES» PARLEMENTAIRES
Du même auteur
L'Europe a-t-elle vraiment besoin d'un «saut fédéraliste» ?
Zone euro : il faut une hausse massive du pouvoir d'achat
Pourquoi l'euro nous condamne à une austérité éternellement renforcée
Seulement voilà : jusqu’à présent, en RFA, la Loi fondamentale était une référence particulièrement respectée. Et il n’était pas de mise de bousculer les juges de Karlsruhe. Or ces derniers ont, à plusieurs reprises et encore tout récemment, indiqué que l’intégration européenne n’était pas loin de franchir la ligne rouge eu égard aux prérogatives nationales dont ils sont les gardiens. Que ces juristes disent le droit de manière indépendante, voilà donc qui commence à exaspérer la classe dirigeante.
Mais qui doit faire rire sous cape le nouveau locataire de l’Elysée. En marge d’une rencontre avec la chancelière, François Hollande a confié, compatissant et un peu condescendant, que celle-ci se trouvait confrontée à «des contraintes parlementaires très exigeantes». En effet, le Bundestag s’appuie sur la Cour constitutionnelle pour faire respecter ses prérogatives budgétaires ainsi qu’en matière de négociation européenne.
Le nouveau président français, fort d’une majorité confortable tant à l’Assemblée nationale qu’au Sénat, ne devrait, lui, pas être trop embêté avec les «contraintes parlementaires» – appellation nouvelle de ce qu’on nommait jadis la démocratie incarnée par la «représentation nationale».
Hasard cruel du calendrier : alors que, sur le Vieux continent, ladite démocratie commence donc à faire figure d’obstacle à écarter face aux exigences économiques euro-mondialisées, l’UE vient de créer un Fonds européen qui financerait partout dans le monde les oppositions militant pour le «changement profond et durable» dans des régimes piétinant la démocratie. On ignore si les opposants à l’euro seront éligibles aux largesses de Bruxelles.
Rédacteur en chef de Bastille-République-Nations, mensuel progressiste radicalement eurocritique. En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
La démocratie serait-elle devenue contre-productive pour l'Europe ? D'après notre blogueur associé Pierre Levy, c'est en tout cas le raisonnement qui sort de la bouche de certains dans le débat sur le fédéralisme européen qui fait rage en Allemagne.
(Angela Merkel et drapeau allemand - Oliver Lang/AP/SIPA)
«La démocratie est contreproductive». Eût-elle été prononcée par le maître du Kremlin, le président vénézuélien, le Guide suprême iranien, on imagine aisément l’indignation et les sarcasmes qu’une telle affirmation aurait déclenchés. Sous la plume d’un universitaire allemand proche des cercles du pouvoir, elle n’a eu aucun écho particulier hors de la République fédérale.
Outre-Rhin, cette affirmation s’inscrit dans un débat qui s’est accéléré ces derniers jours. Klaus Zimmermann, économiste réputé qui dirige l’Institut pour l’avenir du travail (IZA, un organisme qui devrait plutôt être nommé Institut pour l’avenir du capital…), exprimait ainsi l’agacement qui monte au sein de l’élite politico-médiatique allemande contre la Cour constitutionnelle de Karlsruhe : «Le renforcement de la démocratie locale (c’est-à-dire ici : au niveau national) par le tribunal constitutionnel est contreproductif et peut accélérer la chute de l’Europe». Pas moins. Quelques jours plus tôt, le ministre des finances Wolfgang Schäuble avait mis les pieds dans le plat en estimant que la poursuite de l’intégration européenne risquait désormais de se heurter aux limites de la Constitution du pays. Et avait même évoqué l’hypothèse d’un référendum pour changer celle-ci – un tabou outre-Rhin.
M. Zimmermann éclaire ainsi avec franchise la nature du projet d’Europe fédérale – c’est-à-dire au sein de laquelle les pays-membres deviendraient de simples collectivités locales à qui l’on a retiré toute latitude politique. Un fantasme qui hantait en leur temps les «pères de l’Europe», mais à qui la crise économique majeure qui balaie l’UE depuis 2008 a servi de prétexte pour resurgir. Déjà, les Etats membres se voient retirer des prérogatives via les «pactes», traités, mécanismes de renflouement et de sanctions, directives, règlements… Le chantier est permanent, mais n’avance pas assez vite, s’inquiètent ses auteurs.
Le raisonnement est simple et imparable : aussi longtemps que les Etats gardent quelque liberté d’action, même fort limitée, la survie même de l’euro est menacée, tant il est vrai qu’une monnaie ne peut être durablement partagée par des entités disposant chacune d’une marge de décision éventuellement divergente. D’où l’exigence du «grand saut fédéral», ce qui signifie en l’occurrence : choix politiques unifiés et centralisés. Quitte, vient de le suggérer le président de la Banque centrale allemande, à chercher une onction démocratique auprès de l’europarlement. On ne rit pas.
EXIGEANTES «CONTRAINTES» PARLEMENTAIRES
Du même auteur
L'Europe a-t-elle vraiment besoin d'un «saut fédéraliste» ?
Zone euro : il faut une hausse massive du pouvoir d'achat
Pourquoi l'euro nous condamne à une austérité éternellement renforcée
Seulement voilà : jusqu’à présent, en RFA, la Loi fondamentale était une référence particulièrement respectée. Et il n’était pas de mise de bousculer les juges de Karlsruhe. Or ces derniers ont, à plusieurs reprises et encore tout récemment, indiqué que l’intégration européenne n’était pas loin de franchir la ligne rouge eu égard aux prérogatives nationales dont ils sont les gardiens. Que ces juristes disent le droit de manière indépendante, voilà donc qui commence à exaspérer la classe dirigeante.
Mais qui doit faire rire sous cape le nouveau locataire de l’Elysée. En marge d’une rencontre avec la chancelière, François Hollande a confié, compatissant et un peu condescendant, que celle-ci se trouvait confrontée à «des contraintes parlementaires très exigeantes». En effet, le Bundestag s’appuie sur la Cour constitutionnelle pour faire respecter ses prérogatives budgétaires ainsi qu’en matière de négociation européenne.
Le nouveau président français, fort d’une majorité confortable tant à l’Assemblée nationale qu’au Sénat, ne devrait, lui, pas être trop embêté avec les «contraintes parlementaires» – appellation nouvelle de ce qu’on nommait jadis la démocratie incarnée par la «représentation nationale».
Hasard cruel du calendrier : alors que, sur le Vieux continent, ladite démocratie commence donc à faire figure d’obstacle à écarter face aux exigences économiques euro-mondialisées, l’UE vient de créer un Fonds européen qui financerait partout dans le monde les oppositions militant pour le «changement profond et durable» dans des régimes piétinant la démocratie. On ignore si les opposants à l’euro seront éligibles aux largesses de Bruxelles.
«Δεν θα περάσεις καλά τη Δευτέρα στο Eurogroup...»
«Δεν θα περάσεις καλά τη Δευτέρα στο Eurogroup...»: Ποιο μήνυμα έστειλαν οι εκπρόσωποι της τρόικας στον νέο υπουργό Οικονομικών. «Μας περιμένουν δύσκολα χρόνια, υποσχόμαστε μόνο σκληρή δουλειά», είπε ο Γιάννης Στουρνάρας
Άκερμαν
Για ανάγκη πρόσθετης διαγραφής ελληνικού χρέους 180 δισ. ευρώ μιλά ο Άκερμαν
Next >
Written by NewsRoom
Thursday, 05 July 2012 18:16
05 Ιουλ. , 19:16
«Το ευρώ πρέπει να επιβιώσει»
Την άποψη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε διαγραφή χρέους ύψους 180 δισ. ευρώ για να μειώσει το χρέος της στο 60% του ΑΕΠ εξέφρασε ο πρώην πρόεδρος της Deutsche Bank κ. Γιόζεφ Άκερμαν, στην πρώτη του δημόσια ομιλία μετά την απόχωρησή του από τον γερμανικό κολοσσό.
Μιλώντας την Τετάρτη σε συμπόσιο του Γερμανο- ελβετικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στην Ζυρίχη -στην πρώτη του δημόσια ομιλία μετά την αποχώρηση από την Deutsche Bank - ο κ. Άκερμαν τόνισε πως «η Ελλάδα θα πρέπει να προχώρησει σε νέα περικοπή χρέους προκειμένου αυτό να περιοριστεί στο 60% του ΑΕΠ».
Η αναφορά του κ. Άκερμαν σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να διαγράψει χρέος ύψους 180 δισ. ευρώ (90% του ΑΕΠ), από τα 300 δισ. ευρώ του υφιστάμενου χρέους της.
Υπενθυμίζεται πως σήμερα, μετά το «κούρεμα», μόλις το 25% του δημοσίου χρέους, ήτοι 75 δισ. ευρώ βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών, κάτι που σημαίνει πως το υπόλοιπα 105 δισ. ευρώ χρέους θα πρέπει να διαγραφούν από τα δάνεια που έχουν δώσει στην Ελλάδα τα κράτη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ.
< Prev
Next >
Written by NewsRoom
Thursday, 05 July 2012 18:16
05 Ιουλ. , 19:16
«Το ευρώ πρέπει να επιβιώσει»
Την άποψη ότι η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε διαγραφή χρέους ύψους 180 δισ. ευρώ για να μειώσει το χρέος της στο 60% του ΑΕΠ εξέφρασε ο πρώην πρόεδρος της Deutsche Bank κ. Γιόζεφ Άκερμαν, στην πρώτη του δημόσια ομιλία μετά την απόχωρησή του από τον γερμανικό κολοσσό.
Μιλώντας την Τετάρτη σε συμπόσιο του Γερμανο- ελβετικού Εμπορικού Επιμελητηρίου στην Ζυρίχη -στην πρώτη του δημόσια ομιλία μετά την αποχώρηση από την Deutsche Bank - ο κ. Άκερμαν τόνισε πως «η Ελλάδα θα πρέπει να προχώρησει σε νέα περικοπή χρέους προκειμένου αυτό να περιοριστεί στο 60% του ΑΕΠ».
Η αναφορά του κ. Άκερμαν σημαίνει πως η Ελλάδα θα πρέπει να διαγράψει χρέος ύψους 180 δισ. ευρώ (90% του ΑΕΠ), από τα 300 δισ. ευρώ του υφιστάμενου χρέους της.
Υπενθυμίζεται πως σήμερα, μετά το «κούρεμα», μόλις το 25% του δημοσίου χρέους, ήτοι 75 δισ. ευρώ βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών, κάτι που σημαίνει πως το υπόλοιπα 105 δισ. ευρώ χρέους θα πρέπει να διαγραφούν από τα δάνεια που έχουν δώσει στην Ελλάδα τα κράτη της ζώνης του ευρώ και το ΔΝΤ.
< Prev
ΘΙΑΣΟΣ ΠΟΙΚΙΛΙΩΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ;Aνδριανοπουλος
Next >
Thursday, 05 July 2012 15:44
Συμβαίνουν πράγματα απερίγραπτα. Η κατάσταση της χώρας επέβαλε κινήσεις προσεκτικές και καλά μελετημένες. Αν εξαιρέσει κανείς την Πρωθυπουργική ασθένεια, που είναι κάτι ανθρώπινο κι ελάχιστα προβλέψιμο όλα τα υπόλοιπα δείχνουν αφέλεια, προχειρότητα μέχρι κι’ εγκληματική αδιαφορία.
Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία των μελών του κυβερνητικού σχήματος επικεντρώθηκε στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας βασικών πτυχών των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει. Κανένας όμως προφανώς δεν ασχολήθηκε με την διερεύνηση και τις απαιτήσεις της απέναντι πλευράς. Δέχονται οι δανειστές μας να επαναδιαπραγματευούν; Και τί; Από τις δηλώσεις που έκαναν προεκλογικά αλλά και μετά τις ελληνικές εκλογές δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Πως λοιπόν έμπαιναν μπροστά προθέσεις, προυποθέσεις και υποσχέσεις που από τα πράγματα δύσκολα θα μπορούσαν να υλοποιηθούν;
Η μετεκλογική τους συμπεριφορά έδειξε πως δεν πίστευαν με ειλικρίνεια σε τίποτα από αυτά. Πασόκ και Δημαρ αντί να πλαισιώσουν το κυβερνητικό σχήμα με τα αξιολογότερα στελέχη τους ώστε, με αντίστοιχες κινήσεις της ΝΔ, να σχηματίσουν μια εθνική Ελλάδος της πολιτικής φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους αφήνοντας ο ένα τον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Αντί για εθνική ομάδα λοιπόν σχηματίσθηκε μια κυβέρνηση με στελέχη από τον πάγκο που δύσκολα θα διεκδικούσαν, υπό ομαλές συνθήκες, θέσεις τακτικής 11άδας. Κανείς δεν ήλεγξε τα προσωπικά δεδομένα των υποψηφίων ενώ η προχειρότητα του ελληνικού κράτους αναδείχθηκε ιδιαίτερα με το ζήτημα της εκπροσώπησης της χώρας στην Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών. Ποιος ακριβώς εξήγγειλε προθέσεις αντι-δεοντολογικές και ανέφικτες; Κανεiς δεν είναι υπεύθυνος για την γκάφα της πρόθεσης εκπροσώπησης του κράτους από τον πρώτο στην τάξη υπουργό; Ποιος διπλωμάτης στην μόνιμη αντιπροσωπεία τιμωρήθηκε για τον εξευτελισμό της χώρας; Στην κρισιμότερη Σύνοδο της Ευρώπης, και σε μια φάση νευραλγικής σπουδαιότητας για την χώρα, η Ελλάδα παρουσιάσθηκε γελοία κι’ απροσάρμοστη ενώ θα είναι εκεί δίχως γνήσια πολιτική φωνή…
Επί της ουσίας τώρα τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει. Η ανοησία εξακολουθεί να κυριαρχεί στη χώρα όπου και μια επιλογή σωστή, όπως του Υπ. Οικονομικών κ. Στουρνάρα, καταγγέλλεται σαν φιλο-μνημονιακή η σαν χάρη στους Τραπεζίτες. Δηλαδή για να ικανοποιηθούν οι επικριτές της η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει διαλέξει κάποιον σαν τον Μηλιό η τον …Τσακαλώτο; Κάποιοι δυσκολεύονται να αποδεχθούν το αποτέλεσμα των εκλογών, όπου οι φορείς του εθνο-αριστερόστροφου λαικισμού βρέθηκαν στην μειοψηφία. Φυσιολογικά, άνθρωποι σαν τον κ. Στουρνάρα θα κληθούν να βοηθήσουν την χώρα. Δεν θα πρέπει όμως κανείς να φοβάται τις απόψεις της άλλης πλευράς. Η γνήσια Αριστερά σε ολόκληρο την υφήλιο στολίζει τα βιβλία τη ιστορίας. Μοναχά στην Ελλάδα αποτελεί ακόμη σοβαρή λαική επλογή. Δεν είναι όμως στην κυβέρνηση. Η οποία οφείλει να αποφασίσει να κυβερνήσει. Σοβαρά και με δυναμισμό.
Διαφορετικά δεν κινδυνεύουμε μόνο να καταστραφούμε. Αλλά να γίνουμε και τρανταχτό ανέκδοτο.
ΥΓ. Κάποιοι εξακολουθούν να κατηγορούν τις συνεχείς φορομπηχτικές πολιτικές σαν νεοφιλελεύθερες!! Με την αντίληψη αυτή, και ο κ. Τσίπρας με την παρέα του, που ευαγγελίζονται βαρείς νέους φόρους, είναι νεοφιλελεύθεροι.
Aνδριανοπουλος
Thursday, 05 July 2012 15:44
Συμβαίνουν πράγματα απερίγραπτα. Η κατάσταση της χώρας επέβαλε κινήσεις προσεκτικές και καλά μελετημένες. Αν εξαιρέσει κανείς την Πρωθυπουργική ασθένεια, που είναι κάτι ανθρώπινο κι ελάχιστα προβλέψιμο όλα τα υπόλοιπα δείχνουν αφέλεια, προχειρότητα μέχρι κι’ εγκληματική αδιαφορία.
Ολόκληρη η προεκλογική εκστρατεία των μελών του κυβερνητικού σχήματος επικεντρώθηκε στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας βασικών πτυχών των υποχρεώσεων που έχουμε αναλάβει. Κανένας όμως προφανώς δεν ασχολήθηκε με την διερεύνηση και τις απαιτήσεις της απέναντι πλευράς. Δέχονται οι δανειστές μας να επαναδιαπραγματευούν; Και τί; Από τις δηλώσεις που έκαναν προεκλογικά αλλά και μετά τις ελληνικές εκλογές δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Πως λοιπόν έμπαιναν μπροστά προθέσεις, προυποθέσεις και υποσχέσεις που από τα πράγματα δύσκολα θα μπορούσαν να υλοποιηθούν;
Η μετεκλογική τους συμπεριφορά έδειξε πως δεν πίστευαν με ειλικρίνεια σε τίποτα από αυτά. Πασόκ και Δημαρ αντί να πλαισιώσουν το κυβερνητικό σχήμα με τα αξιολογότερα στελέχη τους ώστε, με αντίστοιχες κινήσεις της ΝΔ, να σχηματίσουν μια εθνική Ελλάδος της πολιτικής φρόντισαν να καλύψουν τα νώτα τους αφήνοντας ο ένα τον άλλον να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Αντί για εθνική ομάδα λοιπόν σχηματίσθηκε μια κυβέρνηση με στελέχη από τον πάγκο που δύσκολα θα διεκδικούσαν, υπό ομαλές συνθήκες, θέσεις τακτικής 11άδας. Κανείς δεν ήλεγξε τα προσωπικά δεδομένα των υποψηφίων ενώ η προχειρότητα του ελληνικού κράτους αναδείχθηκε ιδιαίτερα με το ζήτημα της εκπροσώπησης της χώρας στην Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών. Ποιος ακριβώς εξήγγειλε προθέσεις αντι-δεοντολογικές και ανέφικτες; Κανεiς δεν είναι υπεύθυνος για την γκάφα της πρόθεσης εκπροσώπησης του κράτους από τον πρώτο στην τάξη υπουργό; Ποιος διπλωμάτης στην μόνιμη αντιπροσωπεία τιμωρήθηκε για τον εξευτελισμό της χώρας; Στην κρισιμότερη Σύνοδο της Ευρώπης, και σε μια φάση νευραλγικής σπουδαιότητας για την χώρα, η Ελλάδα παρουσιάσθηκε γελοία κι’ απροσάρμοστη ενώ θα είναι εκεί δίχως γνήσια πολιτική φωνή…
Επί της ουσίας τώρα τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει. Η ανοησία εξακολουθεί να κυριαρχεί στη χώρα όπου και μια επιλογή σωστή, όπως του Υπ. Οικονομικών κ. Στουρνάρα, καταγγέλλεται σαν φιλο-μνημονιακή η σαν χάρη στους Τραπεζίτες. Δηλαδή για να ικανοποιηθούν οι επικριτές της η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει διαλέξει κάποιον σαν τον Μηλιό η τον …Τσακαλώτο; Κάποιοι δυσκολεύονται να αποδεχθούν το αποτέλεσμα των εκλογών, όπου οι φορείς του εθνο-αριστερόστροφου λαικισμού βρέθηκαν στην μειοψηφία. Φυσιολογικά, άνθρωποι σαν τον κ. Στουρνάρα θα κληθούν να βοηθήσουν την χώρα. Δεν θα πρέπει όμως κανείς να φοβάται τις απόψεις της άλλης πλευράς. Η γνήσια Αριστερά σε ολόκληρο την υφήλιο στολίζει τα βιβλία τη ιστορίας. Μοναχά στην Ελλάδα αποτελεί ακόμη σοβαρή λαική επλογή. Δεν είναι όμως στην κυβέρνηση. Η οποία οφείλει να αποφασίσει να κυβερνήσει. Σοβαρά και με δυναμισμό.
Διαφορετικά δεν κινδυνεύουμε μόνο να καταστραφούμε. Αλλά να γίνουμε και τρανταχτό ανέκδοτο.
ΥΓ. Κάποιοι εξακολουθούν να κατηγορούν τις συνεχείς φορομπηχτικές πολιτικές σαν νεοφιλελεύθερες!! Με την αντίληψη αυτή, και ο κ. Τσίπρας με την παρέα του, που ευαγγελίζονται βαρείς νέους φόρους, είναι νεοφιλελεύθεροι.
Aνδριανοπουλος
Bruxelles propose une thérapie de choc Les « recommandations » adressées à la France par la Commission européenne, le 30 mai, sont une invitation à ne pas mettre en oeuvre une politique de gauche dans notre pays.
Bruxelles propose une thérapie de choc
Les « recommandations » adressées à la France par la Commission européenne, le 30 mai, sont une invitation à ne pas mettre en oeuvre une politique de gauche dans notre pays.
La Commission européenne a dévoilé le 30 mai ses recommandations économiques pour chacun des États membres de l’UE. Ces ordonnances dispensées en application d’une disposition du Semestre européen qui consiste à contrôler les projets de budget des États avant leur vote par les parlements nationaux (...)
Les « recommandations » adressées à la France par la Commission européenne, le 30 mai, sont une invitation à ne pas mettre en oeuvre une politique de gauche dans notre pays.
La Commission européenne a dévoilé le 30 mai ses recommandations économiques pour chacun des États membres de l’UE. Ces ordonnances dispensées en application d’une disposition du Semestre européen qui consiste à contrôler les projets de budget des États avant leur vote par les parlements nationaux (...)
Πέμπτη, 5 Ιουλίου 2012 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Η ΔΡΑΣΗ για τις αλλαγές στον νόμο 4009/11 για την Ανώτατη Εκπαίδευση
Με οργή η Δράση παρακολουθεί μία ακόμα διαδικασία πολιτικής και κοινωνικής ανηθικότητας: τη μεθόδευση αλλαγών στο νόμο 4009/11 για την Ανώτατη Εκπαίδευση.
Το πανεπιστημιακό κατεστημένο, με μοναδική ιδεολογία το συντεχνιακό συμφέρον, με δικό του αρμόδιο υφυπουργό έναν πανεπιστημιακό ορκισμένο στην ανατροπή του νόμου 4009, με επιχείρημα ότι ο νόμος ―δίχως ακόμα να έχει εφαρμοστεί― είναι ανεφάρμοστος, μεθοδεύει αλλαγές σε όλα τα σημεία όπου, ακριβώς, θίγονται τα κατεστημένα συμφέροντα.
Η Δράση καταγγέλει την αλλοτρίωση αυτού του νόμου από σωστή ρύθμιση δυναμικής αλλαγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε νεκρό, αποξηραμμένο κέλυφος προστασίας όλων των κακών του παρελθόντος.
Η Δράση στηρίζει την πλήρη και συνεπή εφαρμογή του νόμου• δίχως ουδεμία αλλαγή.
Η Δράση θεωρεί ντροπή των γεγονός ότι η Βουλή των Ελλήνων ψηφίζει νόμους του Κράτους με πλειοψηφία άνω των τριών τετάρτων και η Εκτελεστική Εξουσία, Κυβέρνηση των ιδίων κομμάτων που έχουν ψηφίσει το νόμο, πράττει με το φρικτό ήθος του καταστροφικού υπονομέα.
www.drassi.gr
Εάν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε μηνύματα από τη Δράση πατήστε εδώ
Το πανεπιστημιακό κατεστημένο, με μοναδική ιδεολογία το συντεχνιακό συμφέρον, με δικό του αρμόδιο υφυπουργό έναν πανεπιστημιακό ορκισμένο στην ανατροπή του νόμου 4009, με επιχείρημα ότι ο νόμος ―δίχως ακόμα να έχει εφαρμοστεί― είναι ανεφάρμοστος, μεθοδεύει αλλαγές σε όλα τα σημεία όπου, ακριβώς, θίγονται τα κατεστημένα συμφέροντα.
Η Δράση καταγγέλει την αλλοτρίωση αυτού του νόμου από σωστή ρύθμιση δυναμικής αλλαγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σε νεκρό, αποξηραμμένο κέλυφος προστασίας όλων των κακών του παρελθόντος.
Η Δράση στηρίζει την πλήρη και συνεπή εφαρμογή του νόμου• δίχως ουδεμία αλλαγή.
Η Δράση θεωρεί ντροπή των γεγονός ότι η Βουλή των Ελλήνων ψηφίζει νόμους του Κράτους με πλειοψηφία άνω των τριών τετάρτων και η Εκτελεστική Εξουσία, Κυβέρνηση των ιδίων κομμάτων που έχουν ψηφίσει το νόμο, πράττει με το φρικτό ήθος του καταστροφικού υπονομέα.
www.drassi.gr
Εάν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε μηνύματα από τη Δράση πατήστε εδώ
Μόντι: Δεν είμαστε Ελλάδα, αλλά χωρίς λιτότητα μπορεί να γίνουμε...
.
05.07.2012 07:51 0 Σχόλια
-A+A
Τις γέφυρες Γερμανίας-Ιταλίας που γκρεμίστηκαν στη πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής επιχείρησαν να ξαναστήσουν η Άνγκελα Μέρκελ με τον Μάριο Μόντι χτες στη Ρώμη, με τον ιταλό πρωθυπουργό να προσπαθεί να πείσει ότι η χώρα του δεν είναι σαν την Ελλάδα και ούτε πρόκειται να γίνει, αρκεί να εφαρμόσει την γερμανικής έμπνευσης λιτότητα.
«Δεν είμαστε Ελλάδα» είπε χαρακτηριστικά ο Μάριο Μόντι, μετά τη χτεσινή του συνάντηση με την Άνγκελα Μέρκελ στη Ρώμη. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχει λάβει η κυβέρνησή του, ο ιταλός πρωθυπουργός τόνισε ότι η λιτότητα είναι απαραίτητη για να μην γίνει και η Ιταλία Ελλάδα.
«Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να κάνουμε προσπάθειες και να εφαρμόσουμε τα μέτρα λιτότητας», υπογράμμισε ο Μάριο Μόντι και επανέλαβε ότι η Ιταλία δεν θα ζητήσει βοήθεια όπως η Ισπανία. Η προσφυγή στην Τρόικα είναι άλλωστε κάτι που επιθυμεί να αποφύγει η Ιταλία, καθώς γνωρίζει ότι σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστεί να λάβει πολύ σκληρότερα μέτρα.
Παρουσίασαν κλίμα ενότητας
Η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στη Ρώμη και οι κοινές δηλώσεις με τον Μάριο Μόντι έγινε με στόχο να σταλεί ένα μήνυμα ενότητας της Ευρωζώνης, λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής που φάνηκε να χωρίζεται στα δύο, με τους Νότιους (Ιταλία, Ισπανία, κα) να κερδίζουν τη μάχη έναντι των Βόρειων (Γερμανία, Φινλανδία, κα).
«Έχουμε δεσμευτεί ότι θα αντιμετωπίσουμε μαζί την κρίση» είπε η Μέρκελ, που προσπάθησε να δείξει ένα πιο φιλικό πρόσωπο λέγοντας ότι «αν οι γείτονες μας στην Ευρώπη δεν πάνε καλά, η Γερμανία δε θα μπορέσει να διατηρήσει την ευημερία της».
Διαβάστε περισσότερα
Κόσμος Άνγκελα Μέρκελ Γερμανία Ελλάδα Ευρωπαϊκός Νότος Ιταλία Μάριο Μόντι Ρώμη Σύνοδος Κορυφής
05.07.2012 07:51 0 Σχόλια
-A+A
Τις γέφυρες Γερμανίας-Ιταλίας που γκρεμίστηκαν στη πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής επιχείρησαν να ξαναστήσουν η Άνγκελα Μέρκελ με τον Μάριο Μόντι χτες στη Ρώμη, με τον ιταλό πρωθυπουργό να προσπαθεί να πείσει ότι η χώρα του δεν είναι σαν την Ελλάδα και ούτε πρόκειται να γίνει, αρκεί να εφαρμόσει την γερμανικής έμπνευσης λιτότητα.
«Δεν είμαστε Ελλάδα» είπε χαρακτηριστικά ο Μάριο Μόντι, μετά τη χτεσινή του συνάντηση με την Άνγκελα Μέρκελ στη Ρώμη. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχει λάβει η κυβέρνησή του, ο ιταλός πρωθυπουργός τόνισε ότι η λιτότητα είναι απαραίτητη για να μην γίνει και η Ιταλία Ελλάδα.
«Για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να κάνουμε προσπάθειες και να εφαρμόσουμε τα μέτρα λιτότητας», υπογράμμισε ο Μάριο Μόντι και επανέλαβε ότι η Ιταλία δεν θα ζητήσει βοήθεια όπως η Ισπανία. Η προσφυγή στην Τρόικα είναι άλλωστε κάτι που επιθυμεί να αποφύγει η Ιταλία, καθώς γνωρίζει ότι σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστεί να λάβει πολύ σκληρότερα μέτρα.
Παρουσίασαν κλίμα ενότητας
Η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ στη Ρώμη και οι κοινές δηλώσεις με τον Μάριο Μόντι έγινε με στόχο να σταλεί ένα μήνυμα ενότητας της Ευρωζώνης, λίγες μέρες μετά τη Σύνοδο Κορυφής που φάνηκε να χωρίζεται στα δύο, με τους Νότιους (Ιταλία, Ισπανία, κα) να κερδίζουν τη μάχη έναντι των Βόρειων (Γερμανία, Φινλανδία, κα).
«Έχουμε δεσμευτεί ότι θα αντιμετωπίσουμε μαζί την κρίση» είπε η Μέρκελ, που προσπάθησε να δείξει ένα πιο φιλικό πρόσωπο λέγοντας ότι «αν οι γείτονες μας στην Ευρώπη δεν πάνε καλά, η Γερμανία δε θα μπορέσει να διατηρήσει την ευημερία της».
Διαβάστε περισσότερα
Κόσμος Άνγκελα Μέρκελ Γερμανία Ελλάδα Ευρωπαϊκός Νότος Ιταλία Μάριο Μόντι Ρώμη Σύνοδος Κορυφής
Γιατί είναι τόσο σημαντικό το «σωματίδιο του Θεού» Μια μικρή «αποκρυπτογράφηση» του μποζονίου που εξηγεί γιατί όλοι χθες το πρωί χειροκροτούσαν όταν επισημοποιήθηκε η ύπαρξή του
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 05 Ιουλίου 2012
Στον Πίτερ Χιγκς δεν άρεσε το παρατσούκλι «σωματίδιο του Θεού» που προσδόθηκε στο υπό αναζήτηση μποζόνιο, ήδη από τη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, επειδή η απόδειξη της ύπαρξής του θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική, εξαιτίας του ρόλου που εκτιμάτο ότι έπαιζε στο Σύμπαν, το παρατσούκλι έμεινε. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό;
Τι είναι το μποζόνιο του Χιγκς;
Είναι ένα σωματίδιο, σήμα κατατεθέν ενός πεδίου που απλώνεται σε ολόκληρο το Σύμπαν και προσδίδει στα σωματίδια τη μάζα που έχουν. Οφείλει το όνομά του στον 83χρονο σήμερα φυσικό από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου Πίτερ Χιγκς, που πρότεινε την ύπαρξή του πριν από 48 χρόνια. Επιστήμονες θεωρούν ότι αμέσως μόλις έγινε η Μεγάλη Εκρηξη, πολλά σωματίδια δεν είχαν μάζα αλλά την απέκτησαν χάρη σε αυτό το πεδίο που φέρει επίσης το όνομα του Χιγκς. Οποιο σωματίδιο αλληλεπιδρά με το πεδίο αποκτά μάζα. Η ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς που είναι αλληλένδετη με το ομώνυμο πεδίο, είναι καθοριστική για να κατανοήσουμε την προέλευση της μάζας.
Ποια είναι η σπουδαιότητα του πεδίου Χιγκς;
Κατ' αρχάς πρόκειται για ένα αόρατο ενεργειακό πεδίο που απλώνεται σε ολόκληρο το Σύμπαν. «Αιχμαλωτίζει» τα στοιχειώδη σωματίδια όπου κι αν βρίσκονται και τα καθιστά βαρύτερα προσδίδοντάς τους μάζα. Ομως δεν περνούν όλα τα σωματίδια το ίδιο εύκολα μέσα από το πεδίο. Ορισμένα, όπως τα φωτόνια, διέρχονται «ανενόχλητα» και άλλα με δυσκολία όπως ένας ελέφαντας σε βάλτο. Η ουσία είναι ότι θεωρητικά κανένα σωματίδιο δεν είχε μάζα αλλά την απέκτησε όταν ενεργοποιήθηκε το πεδίο μετά τη Μεγάλη Εκρηξη.
Γιατί θεωρείται επομένως τόσο σημαντική η ανακάλυψη του σωματιδίου;
Επειδή αποδεικνύει και κυρίως συμπληρώνει την αξιοπιστία μιας θεωρίας της σύγχρονης Φυσικής που ονομάζεται Καθιερωμένο Μοντέλο και η οποία μας βοηθά να ερμηνεύσουμε πράγματα που γίνονται πάνω στη Γη αλλά και πολύ πιο μακριά, στο αχανές Σύμπαν. Το Καθιερωμένο Μοντέλο πρεσβεύει ότι το Σύμπαν αποτελείται από 12 δομικά συστατικά που λέγονται στοιχειώδη σωματίδια και «διοικείται» από τέσσερις κυρίαρχες δυνάμεις. Ομως αυτή η θεωρία, το καλύτερο δηλαδή ερμηνευτικό εργαλείο που έχουμε, δυστυχώς δεν αρκεί για να κατανοήσουμε τα πάντα στο Σύμπαν.
Ποιο είναι το κομμάτι του παζλ που έλειπε από το Καθιερωμένο Μοντέλο και συμπληρώθηκε με τη χθεσινή ανακάλυψη;
Είναι η προέλευση της μάζας. Η μάζα που αποτελεί εμάς τους ίδιους, τα ζώα, τα φυτά, ό,τι πιάνουμε και βλέπουμε στη Γη και στο Σύμπαν. Το σωματίδιο του Χιγκς και το αντίστοιχο ομώνυμο πεδίο που αναφέραμε πιο πάνω μάς εξηγούν πώς τα σωματίδια αποκτούν τη μάζα τους και στη συνέχεια ξεχύνονται στο Σύμπαν κατευθυνόμενα από διάφορες δυνάμεις για να δημιουργήσουν με τη συμπεριφορά τους τον κόσμο. Αν δεν υπήρχε η μάζα όλα τα σωματίδια, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, θα περιφέρονταν με ταχύτητα του φωτός χωρίς να υπάρχει τίποτα το υλικό, χειροπιαστό στο Σύμπαν.
Ποια πράγματα μπορούμε να καταλάβουμε χρησιμοποιώντας το Καθιερωμένο Μοντέλο;
Το Καθιερωμένο Μοντέλο περιγράφει τον φυσικό κόσμο χρησιμοποιώντας σωματίδια και τέσσερις αλληλεπιδράσεις. Αυτές είναι η βαρύτητα, ο ηλεκτρομαγνητισμός, η ασθενής και η ισχυρή πυρηνική αλληλεπίδραση. Αυτά χρειάζονται όλα κι όλα οι φυσικοί, προκειμένου να εξηγήσουν κάθε φυσικό φαινόμενο πάνω στη Γη, καθώς και τις διεργασίες που συμβαίνουν στον Ηλιο και σε κάθε αστέρα που βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό.
Με ποιον τρόπο κατάφεραν οι επιστήμονες να βρουν το επίμαχο σωματίδιο;
Με έμμεσο τρόπο. Δημιουργώντας συγκρούσεις με δέσμες πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, που εκτοξεύονταν η μία πάνω στην άλλη σχεδόν με ταχύτητα φωτός. Από τις συγκρούσεις αυτές προέκυπταν διάφορα σωματίδια που «παγιδεύονταν» στους ανιχνευτές του CERN και τα οποία υποδήλωσαν σε ορισμένες περιπτώσεις την ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς το οποίο ζει για απειροελάχιστο χρονικό διάστημα.
Και τώρα που ανακαλύφθηκε
το σωματίδιο με τι θα ασχολείται ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN;
Χωρίς δουλειά δεν θα μείνει γιατί από εδώ και πέρα περνάμε σε άλλο επίπεδο στη Φυσική, πιο δύσκολο. Είναι πολλά τα πράγματα που δεν κατανοούμε στο Σύμπαν και η συνδρομή του CERN ελπίζεται να είναι καθοριστική. Μεταξύ άλλων, στο μέλλον, οι επιστήμονες θα επιχειρήσουν να κατανοήσουν τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη που λέγεται ότι αποτελεί το 25% του Σύμπαντος αλλά δεν εκπέμπει καθόλου φως ή κάποιο άλλο είδος ακτινοβολίας, τις μαύρες τρύπες και τις περίφημες έξτρα διαστάσεις.
Εντέλει, ποιος είχε την ιδέα να ονομαστεί «σωματίδιο του Θεού;»
Οχι ο ίδιος ο Χιγκς πάντως που έχει δηλώσει ότι είναι άθεος. Το παρατσούκλι οφείλεται στον νομπελίστα φυσικό Λίον Λέντερμαν που εξέδωσε ένα σχετικό βιβλίο το 1993 και οι εκδότες τού είπαν να ονομάσει έτσι το σωματίδιο.
Στον Πίτερ Χιγκς δεν άρεσε το παρατσούκλι «σωματίδιο του Θεού» που προσδόθηκε στο υπό αναζήτηση μποζόνιο, ήδη από τη δεκαετία του 1990. Ωστόσο, επειδή η απόδειξη της ύπαρξής του θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική, εξαιτίας του ρόλου που εκτιμάτο ότι έπαιζε στο Σύμπαν, το παρατσούκλι έμεινε. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό;
Τι είναι το μποζόνιο του Χιγκς;
Είναι ένα σωματίδιο, σήμα κατατεθέν ενός πεδίου που απλώνεται σε ολόκληρο το Σύμπαν και προσδίδει στα σωματίδια τη μάζα που έχουν. Οφείλει το όνομά του στον 83χρονο σήμερα φυσικό από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου Πίτερ Χιγκς, που πρότεινε την ύπαρξή του πριν από 48 χρόνια. Επιστήμονες θεωρούν ότι αμέσως μόλις έγινε η Μεγάλη Εκρηξη, πολλά σωματίδια δεν είχαν μάζα αλλά την απέκτησαν χάρη σε αυτό το πεδίο που φέρει επίσης το όνομα του Χιγκς. Οποιο σωματίδιο αλληλεπιδρά με το πεδίο αποκτά μάζα. Η ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς που είναι αλληλένδετη με το ομώνυμο πεδίο, είναι καθοριστική για να κατανοήσουμε την προέλευση της μάζας.
Ποια είναι η σπουδαιότητα του πεδίου Χιγκς;
Κατ' αρχάς πρόκειται για ένα αόρατο ενεργειακό πεδίο που απλώνεται σε ολόκληρο το Σύμπαν. «Αιχμαλωτίζει» τα στοιχειώδη σωματίδια όπου κι αν βρίσκονται και τα καθιστά βαρύτερα προσδίδοντάς τους μάζα. Ομως δεν περνούν όλα τα σωματίδια το ίδιο εύκολα μέσα από το πεδίο. Ορισμένα, όπως τα φωτόνια, διέρχονται «ανενόχλητα» και άλλα με δυσκολία όπως ένας ελέφαντας σε βάλτο. Η ουσία είναι ότι θεωρητικά κανένα σωματίδιο δεν είχε μάζα αλλά την απέκτησε όταν ενεργοποιήθηκε το πεδίο μετά τη Μεγάλη Εκρηξη.
Γιατί θεωρείται επομένως τόσο σημαντική η ανακάλυψη του σωματιδίου;
Επειδή αποδεικνύει και κυρίως συμπληρώνει την αξιοπιστία μιας θεωρίας της σύγχρονης Φυσικής που ονομάζεται Καθιερωμένο Μοντέλο και η οποία μας βοηθά να ερμηνεύσουμε πράγματα που γίνονται πάνω στη Γη αλλά και πολύ πιο μακριά, στο αχανές Σύμπαν. Το Καθιερωμένο Μοντέλο πρεσβεύει ότι το Σύμπαν αποτελείται από 12 δομικά συστατικά που λέγονται στοιχειώδη σωματίδια και «διοικείται» από τέσσερις κυρίαρχες δυνάμεις. Ομως αυτή η θεωρία, το καλύτερο δηλαδή ερμηνευτικό εργαλείο που έχουμε, δυστυχώς δεν αρκεί για να κατανοήσουμε τα πάντα στο Σύμπαν.
Ποιο είναι το κομμάτι του παζλ που έλειπε από το Καθιερωμένο Μοντέλο και συμπληρώθηκε με τη χθεσινή ανακάλυψη;
Είναι η προέλευση της μάζας. Η μάζα που αποτελεί εμάς τους ίδιους, τα ζώα, τα φυτά, ό,τι πιάνουμε και βλέπουμε στη Γη και στο Σύμπαν. Το σωματίδιο του Χιγκς και το αντίστοιχο ομώνυμο πεδίο που αναφέραμε πιο πάνω μάς εξηγούν πώς τα σωματίδια αποκτούν τη μάζα τους και στη συνέχεια ξεχύνονται στο Σύμπαν κατευθυνόμενα από διάφορες δυνάμεις για να δημιουργήσουν με τη συμπεριφορά τους τον κόσμο. Αν δεν υπήρχε η μάζα όλα τα σωματίδια, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, θα περιφέρονταν με ταχύτητα του φωτός χωρίς να υπάρχει τίποτα το υλικό, χειροπιαστό στο Σύμπαν.
Ποια πράγματα μπορούμε να καταλάβουμε χρησιμοποιώντας το Καθιερωμένο Μοντέλο;
Το Καθιερωμένο Μοντέλο περιγράφει τον φυσικό κόσμο χρησιμοποιώντας σωματίδια και τέσσερις αλληλεπιδράσεις. Αυτές είναι η βαρύτητα, ο ηλεκτρομαγνητισμός, η ασθενής και η ισχυρή πυρηνική αλληλεπίδραση. Αυτά χρειάζονται όλα κι όλα οι φυσικοί, προκειμένου να εξηγήσουν κάθε φυσικό φαινόμενο πάνω στη Γη, καθώς και τις διεργασίες που συμβαίνουν στον Ηλιο και σε κάθε αστέρα που βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό.
Με ποιον τρόπο κατάφεραν οι επιστήμονες να βρουν το επίμαχο σωματίδιο;
Με έμμεσο τρόπο. Δημιουργώντας συγκρούσεις με δέσμες πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων του CERN, που εκτοξεύονταν η μία πάνω στην άλλη σχεδόν με ταχύτητα φωτός. Από τις συγκρούσεις αυτές προέκυπταν διάφορα σωματίδια που «παγιδεύονταν» στους ανιχνευτές του CERN και τα οποία υποδήλωσαν σε ορισμένες περιπτώσεις την ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς το οποίο ζει για απειροελάχιστο χρονικό διάστημα.
Και τώρα που ανακαλύφθηκε
το σωματίδιο με τι θα ασχολείται ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων στο CERN;
Χωρίς δουλειά δεν θα μείνει γιατί από εδώ και πέρα περνάμε σε άλλο επίπεδο στη Φυσική, πιο δύσκολο. Είναι πολλά τα πράγματα που δεν κατανοούμε στο Σύμπαν και η συνδρομή του CERN ελπίζεται να είναι καθοριστική. Μεταξύ άλλων, στο μέλλον, οι επιστήμονες θα επιχειρήσουν να κατανοήσουν τη λεγόμενη σκοτεινή ύλη που λέγεται ότι αποτελεί το 25% του Σύμπαντος αλλά δεν εκπέμπει καθόλου φως ή κάποιο άλλο είδος ακτινοβολίας, τις μαύρες τρύπες και τις περίφημες έξτρα διαστάσεις.
Εντέλει, ποιος είχε την ιδέα να ονομαστεί «σωματίδιο του Θεού;»
Οχι ο ίδιος ο Χιγκς πάντως που έχει δηλώσει ότι είναι άθεος. Το παρατσούκλι οφείλεται στον νομπελίστα φυσικό Λίον Λέντερμαν που εξέδωσε ένα σχετικό βιβλίο το 1993 και οι εκδότες τού είπαν να ονομάσει έτσι το σωματίδιο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)