Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012
Ανοιχτή επιστολή προς τον ελληνικό λαό Αγαπητοί Ελληνες φίλοιΕρβιν Λοτερ, Γερμανός βουλευτής των Ελεύθερων Δημοκρατών
«Οποιος θέτει σε ένα λαό δίλημμα μεταξύ οικονομικής βοήθειας και εθνικής αξιοπρέπειας αγνοεί βασικά ιστορικά διδάγματα». Διπλωματική στη διατύπωση, αλλά σαφής επί της ουσίας η αντίδραση του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλου. Ως βουλευτής του γερμανικού κοινοβουλίου και αναπληρωτής πρόεδρος της ελληνογερμανικής κοινοβουλευτικής ομάδας τον ευχαριστώ γι’ αυτήν τη συνετή απάντηση σε μεμονωμένες γερμανικές διεκδικήσεις περί Ευρωπαίου επιτρόπου στην Ελλάδα. H συνταγματικά κατοχυρωμένη αναγνώριση του απαραβίαστου της αξιοπρέπειας είναι η απάντηση της δημοκρατικής Γερμανίας απέναντι στα εγκλήματα που διεπράχθησαν στη διάρκεια της Κατοχής. Ακόμη και όταν οι πολιτικές συζητήσεις παίρνουν τόσο αμφιλεγόμενη τροπή, η αξιοπρέπεια του άλλου είναι η αδιαφιλονίκητη βάση του δημοκρατικού διαλόγου.
Μόνο μια λέξη υπάρχει για τον εκνευρισμό, την οργή και τα πλήγματα που προκλήθηκαν από την πρόταση περί επιτρόπου: Συγγνώμη! Ασφαλώς όμως ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία ισχύει για αμφότερες πλευρές. Οσο απαράδεκτη είναι η καταστροφική επίπτωση της απερίσκεπτης συζήτησης στη Γερμανία για τον ελληνικό λαό τόσο αφόρητες είναι οι αντιδράσεις στην Ελλάδα, που παρομοιάζουν το φιλελεύθερο, δημοκρατικό κράτος δικαίου μας με την τυραννία των ναζί. Ας ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε όσους πιστεύουν ότι μπορούν να αποκομίσουν εσωτερικά οφέλη από τη χρήση ισοπεδωτικών προκαταλήψεων, όπως οι «άσχημοι Γερμανοί» και οι «τεμπέληδες Ελληνες». Ο δρόμος εξόδου από την κρίση μόνο κοινός μπορεί να είναι, αν κοιταχτούμε στα μάτια, ίσος προς ίσο. Αν σεβαστούμε την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια του άλλου, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τις θεμιτές ανησυχίες και τα δικαιολογημένα συμφέροντά του.
Αγαπητοί φίλοι, η Ελλάδα είναι εδώ και καιρό η δεύτερη πατρίδα μου. Τα τελευταία 12 χρόνια περνάω μαζί με τη γυναίκα μου αρκετές εβδομάδες τον χρόνο σε αυτήν τη συναρπαστική χώρα. Εχουμε κάνει πολλούς φίλους, γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους, με τους οποίους τρώμε, πίνουμε, γελάμε, συζητάμε, ενίοτε τσακωνόμαστε, πάντα στα ελληνικά. Και χτίσαμε ένα σπίτι. Πιστέψτε με, αποκομίσαμε ακριβώς τις ίδιες εμπειρίες που έχει και ένας Ελληνας όταν έρχεται σε επαφή με τις αρχές και η πορεία του δεν οδηγεί στον στόχο, όπως προβλέπεται από τον νόμο, ούτε η άδεια εξαρτάται απαραίτητα από την ποιότητα της αίτησης.
Στη διάρκεια της πολιτικής μου σταδιοδρομίας όμως έμαθα ότι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις μπορούν να πετύχουν μόνο όταν παρέχονται τα απαραίτητα εργαλεία, ώστε να γίνει δύσκολη η ζωή των υπευθύνων και ευκολότερη η ζωή των υπολοίπων. Προκειμένου η βοήθεια που δίνεται από αλληλεγγύη να μην καταλήγει σε έναν βάλτο νεποτισμού και διαφθοράς, αλλά να εξυπηρετεί τους πολίτες. Αυτός είναι ο στόχος μας, η δέσμευσή μας. Και για να υλοποιηθεί δεν χρειάζεται ένας έξωθεν επιβεβλημένος επίτροπος, αλλά το θάρρος ενός λαού. Οι Ελληνες, όπως τους ξέρω, έχουν άφθονο κουράγιο και θα πράξουν ανάλογα. Τους έχω εμπιστοσύνη.
Δικός σας, Δρ Ερβιν Λοτερ, Γερμανός βουλευτής των Ελεύθερων Δημοκρατών
Μόνο μια λέξη υπάρχει για τον εκνευρισμό, την οργή και τα πλήγματα που προκλήθηκαν από την πρόταση περί επιτρόπου: Συγγνώμη! Ασφαλώς όμως ο σεβασμός στην αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία ισχύει για αμφότερες πλευρές. Οσο απαράδεκτη είναι η καταστροφική επίπτωση της απερίσκεπτης συζήτησης στη Γερμανία για τον ελληνικό λαό τόσο αφόρητες είναι οι αντιδράσεις στην Ελλάδα, που παρομοιάζουν το φιλελεύθερο, δημοκρατικό κράτος δικαίου μας με την τυραννία των ναζί. Ας ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε όσους πιστεύουν ότι μπορούν να αποκομίσουν εσωτερικά οφέλη από τη χρήση ισοπεδωτικών προκαταλήψεων, όπως οι «άσχημοι Γερμανοί» και οι «τεμπέληδες Ελληνες». Ο δρόμος εξόδου από την κρίση μόνο κοινός μπορεί να είναι, αν κοιταχτούμε στα μάτια, ίσος προς ίσο. Αν σεβαστούμε την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια του άλλου, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τις θεμιτές ανησυχίες και τα δικαιολογημένα συμφέροντά του.
Αγαπητοί φίλοι, η Ελλάδα είναι εδώ και καιρό η δεύτερη πατρίδα μου. Τα τελευταία 12 χρόνια περνάω μαζί με τη γυναίκα μου αρκετές εβδομάδες τον χρόνο σε αυτήν τη συναρπαστική χώρα. Εχουμε κάνει πολλούς φίλους, γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους, με τους οποίους τρώμε, πίνουμε, γελάμε, συζητάμε, ενίοτε τσακωνόμαστε, πάντα στα ελληνικά. Και χτίσαμε ένα σπίτι. Πιστέψτε με, αποκομίσαμε ακριβώς τις ίδιες εμπειρίες που έχει και ένας Ελληνας όταν έρχεται σε επαφή με τις αρχές και η πορεία του δεν οδηγεί στον στόχο, όπως προβλέπεται από τον νόμο, ούτε η άδεια εξαρτάται απαραίτητα από την ποιότητα της αίτησης.
Στη διάρκεια της πολιτικής μου σταδιοδρομίας όμως έμαθα ότι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις μπορούν να πετύχουν μόνο όταν παρέχονται τα απαραίτητα εργαλεία, ώστε να γίνει δύσκολη η ζωή των υπευθύνων και ευκολότερη η ζωή των υπολοίπων. Προκειμένου η βοήθεια που δίνεται από αλληλεγγύη να μην καταλήγει σε έναν βάλτο νεποτισμού και διαφθοράς, αλλά να εξυπηρετεί τους πολίτες. Αυτός είναι ο στόχος μας, η δέσμευσή μας. Και για να υλοποιηθεί δεν χρειάζεται ένας έξωθεν επιβεβλημένος επίτροπος, αλλά το θάρρος ενός λαού. Οι Ελληνες, όπως τους ξέρω, έχουν άφθονο κουράγιο και θα πράξουν ανάλογα. Τους έχω εμπιστοσύνη.
Δικός σας, Δρ Ερβιν Λοτερ, Γερμανός βουλευτής των Ελεύθερων Δημοκρατών
Μπακογιάννη: Ή συμφωνούμε στις διαπραγματεύσεις ή χρεωκοπούμε
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 02 Φεβρουαρίου 2012
Τελευταία ενημέρωση: 02/02/2012 19:56
Web-Only
Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης κατηγορεί η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη για αδυναμία διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας. «Τι περιμένουν; Γιατί δεν κάνουν αντιπροτάσεις;» αναρωτιέται η κα Μπακογιάννη.
«Πρέπει να υπάρξει συμφωνία στις διαπραγματεύσεις, γιατί εάν δεν υπάρξει συμφωνία των πολιτικών αρχηγών με τον πρωθυπουργό, θα χρεοκοπήσουμε κι αν χρεοκοπήσουμε τότε αυτή η πολιτική ηγεσία θα έχει οδηγήσει τρεις γενιές Ελλήνων στην καταστροφή», δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Ολοκληρη η δήλωση της κας Μπακογιάννη έχει ως εξής:
«Οι μέρες περνούν και τα κόμματα της συγκυβέρνησης συνεχίζουν να διαπραγματεύονται με παθητικό τρόπο και χωρίς σοβαρές αντιπροτάσεις προς τους ευρωπαίους δανειστές. Όλοι μιλούν υποκριτικά για λανθασμένη συνταγή και κανείς δεν προτείνει κάποια σοβαρή εναλλακτική λύση.
Ούτε εκείνοι που δεν διάβασαν, δεν διαπραγματεύτηκαν και δεν εφάρμοσαν, ούτε εκείνοι που πρότειναν το μηδενισμό του ελλείμματος χωρίς θυσίες, ούτε βέβαια αυτοί που ονειρεύονται ως μοντέλο την Αλβανία του Χότζα ή τη Βενεζουέλα του
Τσάβες (χωρίς πετρέλαιο), ούτε όσοι έχουν αναγάγει σε επιστήμη τις συμπαθητικές γενικότητες.
Μια διαπραγμάτευση είναι εντούτοις αδύνατο να πετύχει αν δεν έχεις κι εσύ κάτι να αντιπροτείνεις. Η Δημοκρατική Συμμαχία έχει από την αρχή ζητήσει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης να προτείνουν τα ίδια, συγκεκριμένες βαθύτερες διαρθρωτικές αλλαγές, που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να ζητήσουν έναντι αυτών:
· περισσότερο χρόνο για την υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, έτσι
ώστε να μην πωληθεί σε τιμή ευκαιρίας η ελληνική δημόσια περιουσία,
· μικρότερη φορολογία στις επιχειρήσεις,
· μέτρα για τους μακροχρόνια ανέργους και τα στεγαστικά δάνεια που θα αποφορτίσουν την κοινωνική ένταση, καθώς και
· ένα πρόσθετο πακέτο άμεσων ξένων επενδύσεων, που θα δώσουν δουλειά σε ανέργους και θα στείλουν το μήνυμα ότι η ελληνική οικονομία έχει προοπτική.
Έναντι αυτών προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο πακέτο πρόσθετων διαθρωτικών αλλαγών που περιλαμβάνει: Άμεση προώθηση της δεύτερης φάσης της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης στη βάση της αρχής ότι επιδοτήσεις των συντάξεων θα δίνονται μόνο
σε όσους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και οι συντάξεις θα είναι ανάλογες με τις εισφορές που έχει ο καθένας καταβάλει.
Κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που προβλέπονται για το δημόσιο, τις ΔΕΚΟ και τις ισχυρές συντεχνίες. Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με ανάθεση των φορολογικών ελέγχων σε ένα νέο ελεγκτικό μηχανισμό στελεχωμένο αποκλειστικά με νέους υπαλλήλους και on line σύνδεση των βιβλίων των επιχειρήσεων με το υπουργείο Οικονομικών και απόλυση όσων υπαλλήλων έχουν περιουσία που δεν δικαιολογείται από το πόθεν έσχες.
Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, μείωση των κομματικών επιχορηγήσεων στο μέσο όρο της Ευρώπης και δραστική
μείωση των δαπανών της ΕΡΤ.
Κατοχύρωση με αυξημένης ισχύος διεθνή δέσμευση (και αργότερα συμπερίληψη στο Σύνταγμα), της ελεύθερης άσκησης επαγγέλματος για όσους έχουν τα ανάλογα πιστοποιημένα προσόντα, του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού και της
οριστικής απαγόρευσης των περαιώσεων. Έλεγχο των δεκάδων χιλιάδων περιπτώσεων κλοπής συντάξεων αποθανόντων (με μαζική χρησιμοποίηση από τα ασφαλιστικά ταμεία ιδιωτών δικηγόρων) και επιστροφή με τόκο των κλοπιμαίων. Έλεγχο εντός τριμήνου όλων των αναπηρικών συντάξεων και απαλλαγών, από μικτές επιτροπές γιατρών (δημοσίου και ιδιωτικού τομέα), που δεν είχαν αναμιχθεί σε παλαιότερες χορηγήσεις.
Τα άλλα κόμματα δεν κάνουν καμία αντιπρόταση. Γιατί, τι περιμένουν;»
Τελευταία ενημέρωση: 02/02/2012 19:56
Web-Only
Τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης κατηγορεί η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη για αδυναμία διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας. «Τι περιμένουν; Γιατί δεν κάνουν αντιπροτάσεις;» αναρωτιέται η κα Μπακογιάννη.
«Πρέπει να υπάρξει συμφωνία στις διαπραγματεύσεις, γιατί εάν δεν υπάρξει συμφωνία των πολιτικών αρχηγών με τον πρωθυπουργό, θα χρεοκοπήσουμε κι αν χρεοκοπήσουμε τότε αυτή η πολιτική ηγεσία θα έχει οδηγήσει τρεις γενιές Ελλήνων στην καταστροφή», δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη.
Ολοκληρη η δήλωση της κας Μπακογιάννη έχει ως εξής:
«Οι μέρες περνούν και τα κόμματα της συγκυβέρνησης συνεχίζουν να διαπραγματεύονται με παθητικό τρόπο και χωρίς σοβαρές αντιπροτάσεις προς τους ευρωπαίους δανειστές. Όλοι μιλούν υποκριτικά για λανθασμένη συνταγή και κανείς δεν προτείνει κάποια σοβαρή εναλλακτική λύση.
Ούτε εκείνοι που δεν διάβασαν, δεν διαπραγματεύτηκαν και δεν εφάρμοσαν, ούτε εκείνοι που πρότειναν το μηδενισμό του ελλείμματος χωρίς θυσίες, ούτε βέβαια αυτοί που ονειρεύονται ως μοντέλο την Αλβανία του Χότζα ή τη Βενεζουέλα του
Τσάβες (χωρίς πετρέλαιο), ούτε όσοι έχουν αναγάγει σε επιστήμη τις συμπαθητικές γενικότητες.
Μια διαπραγμάτευση είναι εντούτοις αδύνατο να πετύχει αν δεν έχεις κι εσύ κάτι να αντιπροτείνεις. Η Δημοκρατική Συμμαχία έχει από την αρχή ζητήσει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης να προτείνουν τα ίδια, συγκεκριμένες βαθύτερες διαρθρωτικές αλλαγές, που θα αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να ζητήσουν έναντι αυτών:
· περισσότερο χρόνο για την υλοποίηση του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, έτσι
ώστε να μην πωληθεί σε τιμή ευκαιρίας η ελληνική δημόσια περιουσία,
· μικρότερη φορολογία στις επιχειρήσεις,
· μέτρα για τους μακροχρόνια ανέργους και τα στεγαστικά δάνεια που θα αποφορτίσουν την κοινωνική ένταση, καθώς και
· ένα πρόσθετο πακέτο άμεσων ξένων επενδύσεων, που θα δώσουν δουλειά σε ανέργους και θα στείλουν το μήνυμα ότι η ελληνική οικονομία έχει προοπτική.
Έναντι αυτών προτείνουμε ένα ολοκληρωμένο πακέτο πρόσθετων διαθρωτικών αλλαγών που περιλαμβάνει: Άμεση προώθηση της δεύτερης φάσης της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης στη βάση της αρχής ότι επιδοτήσεις των συντάξεων θα δίνονται μόνο
σε όσους είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και οι συντάξεις θα είναι ανάλογες με τις εισφορές που έχει ο καθένας καταβάλει.
Κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που προβλέπονται για το δημόσιο, τις ΔΕΚΟ και τις ισχυρές συντεχνίες. Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής με ανάθεση των φορολογικών ελέγχων σε ένα νέο ελεγκτικό μηχανισμό στελεχωμένο αποκλειστικά με νέους υπαλλήλους και on line σύνδεση των βιβλίων των επιχειρήσεων με το υπουργείο Οικονομικών και απόλυση όσων υπαλλήλων έχουν περιουσία που δεν δικαιολογείται από το πόθεν έσχες.
Μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200, μείωση των κομματικών επιχορηγήσεων στο μέσο όρο της Ευρώπης και δραστική
μείωση των δαπανών της ΕΡΤ.
Κατοχύρωση με αυξημένης ισχύος διεθνή δέσμευση (και αργότερα συμπερίληψη στο Σύνταγμα), της ελεύθερης άσκησης επαγγέλματος για όσους έχουν τα ανάλογα πιστοποιημένα προσόντα, του κανόνα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού και της
οριστικής απαγόρευσης των περαιώσεων. Έλεγχο των δεκάδων χιλιάδων περιπτώσεων κλοπής συντάξεων αποθανόντων (με μαζική χρησιμοποίηση από τα ασφαλιστικά ταμεία ιδιωτών δικηγόρων) και επιστροφή με τόκο των κλοπιμαίων. Έλεγχο εντός τριμήνου όλων των αναπηρικών συντάξεων και απαλλαγών, από μικτές επιτροπές γιατρών (δημοσίου και ιδιωτικού τομέα), που δεν είχαν αναμιχθεί σε παλαιότερες χορηγήσεις.
Τα άλλα κόμματα δεν κάνουν καμία αντιπρόταση. Γιατί, τι περιμένουν;»
Γιαννίτσης: «Αναγκαία η δημιουργία νέου κόμματος»
04.02.2012
17:03
1
Share
-A+A
Αναγκαία θεωρεί τη δημιουργία ενός νέου κόμματος ο Τάσος Γιαννίτσης, υποστηρίζοντας πως, αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, θα παραταθεί το μπλοκάρισμα της πολιτικής ζωής του τόπου.
Σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής ο υπουργός Εσωτερικών δηλώνει πως οι εκλογές πριν από την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης θα οδηγήσουν στη χρεοκοπία της χώρας και περιγράφει ένα πολιτικό πεδίο «ναρκοθετημένο με εκπλήξεις», ενώ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στα πολιτικά κόμματα και στην κοινωνία.
«Πάνω απ΄ όλα, θεωρώ ότι εμείς οι ίδιοι πρέπει να ξέρουμε που θέλουμε να φτάσουμε, τι θα αλλάξουμε και τι στρατηγική θα ακολουθήσουμε, πως θα ανοίξουμε το δρόμο της ανάπτυξης. Αν συνεχίσουμε όπως μέχρι τώρα θα έχουμε προσθέσει στην αλυσίδα των μοιραίων λαθών μας κάποια ακόμα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Γιαννίτσης.
Συνδέοντας το νέο μνημόνιο με την παραμονή μας στο ευρώ, ο υπουργός Εσωτερικών δηλώνει πως ακόμα και μέσα στην κρίση θα πρέπει να υπάρξει κλίμα εμπιστοσύνης και σταθερότητας για τα ασθενέστερα στρώματα, ενώ εκτιμά πως 120 χιλιάδες πολίτες θα βρουν δουλειά και εισόδημα τα επόμενα 3 χρόνια σε πολλούς δήμους της χώρας με τα νέα προγράμματα που σχεδιάζονται.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική δημιουργία Έθνος της Κυριακής Κόμμα πολιτικό μπλοκάρισμα συνέντευξη Τάσος Γιαννίτσης υπουργός Εσωτερικών
17:03
1
Share
-A+A
Αναγκαία θεωρεί τη δημιουργία ενός νέου κόμματος ο Τάσος Γιαννίτσης, υποστηρίζοντας πως, αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, θα παραταθεί το μπλοκάρισμα της πολιτικής ζωής του τόπου.
Σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής ο υπουργός Εσωτερικών δηλώνει πως οι εκλογές πριν από την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης θα οδηγήσουν στη χρεοκοπία της χώρας και περιγράφει ένα πολιτικό πεδίο «ναρκοθετημένο με εκπλήξεις», ενώ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στα πολιτικά κόμματα και στην κοινωνία.
«Πάνω απ΄ όλα, θεωρώ ότι εμείς οι ίδιοι πρέπει να ξέρουμε που θέλουμε να φτάσουμε, τι θα αλλάξουμε και τι στρατηγική θα ακολουθήσουμε, πως θα ανοίξουμε το δρόμο της ανάπτυξης. Αν συνεχίσουμε όπως μέχρι τώρα θα έχουμε προσθέσει στην αλυσίδα των μοιραίων λαθών μας κάποια ακόμα», αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Γιαννίτσης.
Συνδέοντας το νέο μνημόνιο με την παραμονή μας στο ευρώ, ο υπουργός Εσωτερικών δηλώνει πως ακόμα και μέσα στην κρίση θα πρέπει να υπάρξει κλίμα εμπιστοσύνης και σταθερότητας για τα ασθενέστερα στρώματα, ενώ εκτιμά πως 120 χιλιάδες πολίτες θα βρουν δουλειά και εισόδημα τα επόμενα 3 χρόνια σε πολλούς δήμους της χώρας με τα νέα προγράμματα που σχεδιάζονται.
(ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική δημιουργία Έθνος της Κυριακής Κόμμα πολιτικό μπλοκάρισμα συνέντευξη Τάσος Γιαννίτσης υπουργός Εσωτερικών
Jean-Marine Le Pen fidèle à l’héritage du père
Posted: 03 Feb 2012 01:59 PM PST
Le 27 janvier est la journée commémorant la libération, en 1945, du camp d’extermination d’Auschwitz. La semaine dernière, Marine Le Pen, bien loin de la séduction qu’elle tente d’exercer à l’endroit de la communauté juive française, ne se recueillait pas sur la mémoire des victimes de la Shoah. Que cela soit un hasard de calendrier ou une provocation comme l’extrême droite les adore, les faits sont cruels: le 27 janvier 2012, à quelques semaines d’une élection présidentielle où elle avait pour ambition de se présenter comme intacte de tout soupçon d’antisémitisme, elle virevoltait à Vienne dans un bal organisé par les nostalgiques du IIIème Reich, et plus précisément par Olympia, une corporation (1) d’extrême droite qui a la sympathique particularité d’être fermée aux Juifs et aux femmes. Face à la dénonciation par SOS Racisme de cette ignominie, Marine Le Pen, comme a son habitude, a tonné, dénoncé, menacé. Une énième plainte était d’ailleurs annoncée et connaitra sans doute le sort de toutes les annonces précédentes puisque, à ce jour, aucune plainte du FN à l’endroit de SOS Racisme n’a jamais été déposée.
Il faut dire que Jean-Marie Le Pen ne rend pas la tâche facile à sa fille (un petit syndrome de Cronos mangeant ses enfants?). Quelques heures après l’éclatement du scandale, il expliqua que ce bal, c’était «Strauss sans Kahn». Un calembour à l’antisémitisme lourdaud que Marine Le Pen a rangé dans le rayon «humour» mais qui donne la coloration de ce qu’est cette soirée que Jean-Marie Le Pen connait bien pour y avoir déjà participé. Et un calembour qui montre qu’au FN, l’antisémitisme est toujours prêt à ressurgir au moment le plus inattendu.
Antisémitisme
A cet égard, les efforts de la fille pour se laver du soupçon d’antisémitisme viennent de se fracasser comme se fracassèrent ceux de son père. Il est en effet un épisode trop méconnu de la carrière de Jean-Marie Le Pen. Ce dernier effectua en 1986 une tournée aux Etats-Unis où il se montra aux côtés de Ronald Reagan (Jean-Marie Le Pen, admiratif de l’ultralibéralisme de Reagan, se présentait comme le «Reagan français», bien loin des très récents accents antilibéraux du FN). Il profita également de cette tournée pour rencontrer plusieurs membres de la communauté juive américaine. L’objectif était clair: acquérir une stature internationale mais aussi -et surtout- se laver de l’accusation d’antisémitisme. Quelques mois plus tard, cette tentative échoua spectaculairement lorsque Jean-Marie Le Pen qualifia les chambres à gaz de la Seconde guerre mondiale de «détail» de l’Histoire, à l’occasion de son passage au Grand Jury RTL-Le Monde du 13 septembre 1987.
Le parallèle avec Marine Le Pen est saisissant. Depuis plusieurs mois, avec une complaisance médiatique dont ne bénéficia guère son père à l’époque, elle se démenait comme une diablesse pour laver son parti de ces tenaces accusations d’antisémitisme.
Tentative il est vrai grossière quand on regarde son entourage politique et professionnel, composé d’individus à l’antisémitisme avéré. Frédéric Chatillon, son communicant, est un ancien employé d’une librairie négationniste, admirateur de Mussolini, fervent soutien de Bachar El-Assad qu’il estime injustement déstabilisé par le «lobby sioniste» qui serait à l’origine des manifestations populaires en cours contre son régime! Emmanuel Leroy, qui participe activement à la rédaction de ses discours, se rendit en 2007 au White Forum à Moscou, forum qui réunissait des pro-Aryens, des néo-nazis ainsi que David Duke, un ancien chef du Ku Klux Klan.
Tentative dont la grossièreté apparait d’autant plus en analysant les propos de Marine Le Pen sur la seconde Guerre mondiale. Elle y montre une grande difficulté à dénoncer le génocide dont furent victimes les Juifs, cherchant à donner l’impression de condamner mais sans jamais nommer les choses.
Inscrivez-vous à la newletter de JSSNews
Tentative dont la grossièreté ne pouvait être ignorée à l’issue de son premier meeting de campagne à Metz, le 11 décembre 2011. A cette occasion, elle fit en effet siffler les noms de Georges-Marc Benamou et de Bernard Henri-Lévy, sur la foi d’un article de 1985 qui lui permit de les ranger dans la catégorie des ennemis de la Patrie. La thématique du Juif ennemi de l’intérieur faisait bondir journalistes, politiques et intellectuels lorsque son père l’activait. Avec Marine Le Pen, comme en un long aveuglement volontaire, l’évènement fut rarement relevé et, à ma connaissance, pas une seule fois décrypté.
La tentative de Marine Le Pen vient donc d’échouer par sa participation à un bal qui, pensait-elle, ne serait que le moment de détente de son périple autrichien. Mais là où son père jouait au matamore en endossant, une fois démasqué, le rôle de l’affreux, la fille adopte une autre stratégie. Assoiffée de pouvoir, elle éructe face aux échecs de sa tentative.
Docteur Folamour
Mais ce bal était-il à ce point immonde? Oui, sans aucune hésitation. Ne serait-ce que par ses organisateurs, la corporation Olympia. Fermée aux Juifs et aux femmes, cette corporation est, selon le centre autrichien d’archives et de documentation sur la résistance (DÖW), une organisation néonazie, pangermaniste, antisémite et négationniste, dont on comprendra qu’elle n’invite guère de Juifs à son bal. A titre d’illustration, Olympia organisa en 2005 une conférence autour du négationniste britannique David Irving (qui déclarait dans les années 1990 qu’Adolf Hitler était le plus grand ami des Juifs puisque, grâce à lui, ces derniers avaient désormais un Etat: Israël). En outre, pour une illustration tout aussi sympathique, la structure qui coiffe l’ensemble des corporations d’extrême-droite -dont Olympia- proposa en 1987 que le prix Nobel de la Paix fut décerné à Rudolf Hess. Ce dernier, qui venait de décéder dans sa prison en Allemagne, était un des principaux dignitaires du IIIème Reich et un des principaux rédacteurs des lois raciales de Nüremberg. A la fin des années 1990, ces orientations amenèrent le ministère de l’Intérieur autrichien à indiquer, dans un rapport officiel, que ces corporations développaient une «idéologie d’extrême-droite habilement dissimulée» et qu’elles avaient pour «volonté de faire accepter d’une certaine façon, par des chemins détournés, l’idéologie national-socialiste».
Ce bal est également immonde par les invités européens qui le fréquentent année après année: des membres du Jobbik (2), du Vlaams Belang (3), d’Ataka (4) etc.
Il l’est en outre par les personnes qui invitèrent Marine Le Pen à y participer: Martin Graf et Heinz-Christian Strache. Martin Graf est membre du parti d’extrême-droite FPÖ et vice-président du Parlement autrichien (au grand dam de la communauté juive d’Autriche). Ses accointances avec les milieux néonazis ne pouvaient être ignorés de Marine Le Pen. En effet, Martin Graf est membre de la corporation Olympia qu’il refusa de quitter malgré le scandale que cette affiliation provoqua en Autriche. Quant à Heinz-Christian Strache, leader du FPÖ, il rendait un hommage appuyé début janvier à Otto Scrinzi qui venait de décéder. Homme politique d’extrême-droite, ancien élu et dirigeant du FPÖ, Scrinzi fut membre du parti national-socialiste et des SA et, durant la guerre, assistant à l’Institut de biologie génétique et raciale à l’université d’Innsbrück.
C’est en réalité ce caractère immonde qui rendit ce bal «célèbre», non parce qu’il était prestigieux comme Marine Le Pen a péniblement tenté de le faire croire, mais parce qu’il est le plus décrié. Un bal tellement sulfureux qu’il est le seul dans lequel les militaires ont l’interdiction de s’y présenter en tenue, sous peine de sanctions disciplinaires. Ce bal viennois est d’ailleurs à ce point immonde qu’il se tenait cette année pour la dernière fois dans le Palais impérial d’Hofburg, la société gérant la location de ces espaces ne désirant plus endosser la responsabilité de permettre la tenue d’une soirée qui rencontre une résistance croissante de la société civile autrichienne.
Du FN du père à celui de la fille, se dédouaner de l’antisémitisme est donc une affaire purement stratégique. Et pour cause: le FN, malgré un relookage médiatique permis par le remplacement de Jean-Marie Le Pen par Marine Le Pen à sa tête, est un parti dont la matrice reste fondamentalement la haine raciste et antisémite. Malgré tous ses efforts, Marine Le Pen, frappée par l’atavisme de la haine, sera toujours soumise aux mêmes maux que le Docteur Folamour. Ce personnage de Kubrick, ancien nazi qui peinait à empêcher son bras droit de faire le salut nazi, était un personnage comique. Madame Le Pen n’a pas réussi à retenir son bras. Et là, ça n’a plus rien de drôle…
Tribune de Dominique Sopo (titre original : Bal tragique à Vienne: 0 juif) – Paru dans Libération -
JSSNews
(1) Les corporations d’extrême droite n’ont rien d’organisations étudiantes au sens où on l’entend communément en France. On entre dans ces corporations pendant ses années étudiantes mais on peut y rester toute sa vie. Le bal incriminé n’est donc pas un bal étudiant.
(2) Parti hongrois violemment antisémite et anti-roms. Entre autres sorties des membres de ce parti, Kristina Morvai, députée européenne du Jobbik, déclara en juin 2009 que les « soi-disant juifs hongrois fiers devraient retourner jouer avec leur petite queue circoncise ». A l’automne 2011, les milices fascistes de ce parti terrorisèrent les populations roms en organisant des manifestations dans de nombreuses villes du pays.
(3) Parti belge d’extrême droite à l’idéologie très anti-immigrée et prônant la sécession de la Flandre.
(4) Ce parti bulgare extrémiste organisa des manifestations en septembre 2011 aux cris de «Transformez les roms en savon!»
Le 27 janvier est la journée commémorant la libération, en 1945, du camp d’extermination d’Auschwitz. La semaine dernière, Marine Le Pen, bien loin de la séduction qu’elle tente d’exercer à l’endroit de la communauté juive française, ne se recueillait pas sur la mémoire des victimes de la Shoah. Que cela soit un hasard de calendrier ou une provocation comme l’extrême droite les adore, les faits sont cruels: le 27 janvier 2012, à quelques semaines d’une élection présidentielle où elle avait pour ambition de se présenter comme intacte de tout soupçon d’antisémitisme, elle virevoltait à Vienne dans un bal organisé par les nostalgiques du IIIème Reich, et plus précisément par Olympia, une corporation (1) d’extrême droite qui a la sympathique particularité d’être fermée aux Juifs et aux femmes. Face à la dénonciation par SOS Racisme de cette ignominie, Marine Le Pen, comme a son habitude, a tonné, dénoncé, menacé. Une énième plainte était d’ailleurs annoncée et connaitra sans doute le sort de toutes les annonces précédentes puisque, à ce jour, aucune plainte du FN à l’endroit de SOS Racisme n’a jamais été déposée.
Il faut dire que Jean-Marie Le Pen ne rend pas la tâche facile à sa fille (un petit syndrome de Cronos mangeant ses enfants?). Quelques heures après l’éclatement du scandale, il expliqua que ce bal, c’était «Strauss sans Kahn». Un calembour à l’antisémitisme lourdaud que Marine Le Pen a rangé dans le rayon «humour» mais qui donne la coloration de ce qu’est cette soirée que Jean-Marie Le Pen connait bien pour y avoir déjà participé. Et un calembour qui montre qu’au FN, l’antisémitisme est toujours prêt à ressurgir au moment le plus inattendu.
Antisémitisme
A cet égard, les efforts de la fille pour se laver du soupçon d’antisémitisme viennent de se fracasser comme se fracassèrent ceux de son père. Il est en effet un épisode trop méconnu de la carrière de Jean-Marie Le Pen. Ce dernier effectua en 1986 une tournée aux Etats-Unis où il se montra aux côtés de Ronald Reagan (Jean-Marie Le Pen, admiratif de l’ultralibéralisme de Reagan, se présentait comme le «Reagan français», bien loin des très récents accents antilibéraux du FN). Il profita également de cette tournée pour rencontrer plusieurs membres de la communauté juive américaine. L’objectif était clair: acquérir une stature internationale mais aussi -et surtout- se laver de l’accusation d’antisémitisme. Quelques mois plus tard, cette tentative échoua spectaculairement lorsque Jean-Marie Le Pen qualifia les chambres à gaz de la Seconde guerre mondiale de «détail» de l’Histoire, à l’occasion de son passage au Grand Jury RTL-Le Monde du 13 septembre 1987.
Le parallèle avec Marine Le Pen est saisissant. Depuis plusieurs mois, avec une complaisance médiatique dont ne bénéficia guère son père à l’époque, elle se démenait comme une diablesse pour laver son parti de ces tenaces accusations d’antisémitisme.
Tentative il est vrai grossière quand on regarde son entourage politique et professionnel, composé d’individus à l’antisémitisme avéré. Frédéric Chatillon, son communicant, est un ancien employé d’une librairie négationniste, admirateur de Mussolini, fervent soutien de Bachar El-Assad qu’il estime injustement déstabilisé par le «lobby sioniste» qui serait à l’origine des manifestations populaires en cours contre son régime! Emmanuel Leroy, qui participe activement à la rédaction de ses discours, se rendit en 2007 au White Forum à Moscou, forum qui réunissait des pro-Aryens, des néo-nazis ainsi que David Duke, un ancien chef du Ku Klux Klan.
Tentative dont la grossièreté apparait d’autant plus en analysant les propos de Marine Le Pen sur la seconde Guerre mondiale. Elle y montre une grande difficulté à dénoncer le génocide dont furent victimes les Juifs, cherchant à donner l’impression de condamner mais sans jamais nommer les choses.
Inscrivez-vous à la newletter de JSSNews
Tentative dont la grossièreté ne pouvait être ignorée à l’issue de son premier meeting de campagne à Metz, le 11 décembre 2011. A cette occasion, elle fit en effet siffler les noms de Georges-Marc Benamou et de Bernard Henri-Lévy, sur la foi d’un article de 1985 qui lui permit de les ranger dans la catégorie des ennemis de la Patrie. La thématique du Juif ennemi de l’intérieur faisait bondir journalistes, politiques et intellectuels lorsque son père l’activait. Avec Marine Le Pen, comme en un long aveuglement volontaire, l’évènement fut rarement relevé et, à ma connaissance, pas une seule fois décrypté.
La tentative de Marine Le Pen vient donc d’échouer par sa participation à un bal qui, pensait-elle, ne serait que le moment de détente de son périple autrichien. Mais là où son père jouait au matamore en endossant, une fois démasqué, le rôle de l’affreux, la fille adopte une autre stratégie. Assoiffée de pouvoir, elle éructe face aux échecs de sa tentative.
Docteur Folamour
Mais ce bal était-il à ce point immonde? Oui, sans aucune hésitation. Ne serait-ce que par ses organisateurs, la corporation Olympia. Fermée aux Juifs et aux femmes, cette corporation est, selon le centre autrichien d’archives et de documentation sur la résistance (DÖW), une organisation néonazie, pangermaniste, antisémite et négationniste, dont on comprendra qu’elle n’invite guère de Juifs à son bal. A titre d’illustration, Olympia organisa en 2005 une conférence autour du négationniste britannique David Irving (qui déclarait dans les années 1990 qu’Adolf Hitler était le plus grand ami des Juifs puisque, grâce à lui, ces derniers avaient désormais un Etat: Israël). En outre, pour une illustration tout aussi sympathique, la structure qui coiffe l’ensemble des corporations d’extrême-droite -dont Olympia- proposa en 1987 que le prix Nobel de la Paix fut décerné à Rudolf Hess. Ce dernier, qui venait de décéder dans sa prison en Allemagne, était un des principaux dignitaires du IIIème Reich et un des principaux rédacteurs des lois raciales de Nüremberg. A la fin des années 1990, ces orientations amenèrent le ministère de l’Intérieur autrichien à indiquer, dans un rapport officiel, que ces corporations développaient une «idéologie d’extrême-droite habilement dissimulée» et qu’elles avaient pour «volonté de faire accepter d’une certaine façon, par des chemins détournés, l’idéologie national-socialiste».
Ce bal est également immonde par les invités européens qui le fréquentent année après année: des membres du Jobbik (2), du Vlaams Belang (3), d’Ataka (4) etc.
Il l’est en outre par les personnes qui invitèrent Marine Le Pen à y participer: Martin Graf et Heinz-Christian Strache. Martin Graf est membre du parti d’extrême-droite FPÖ et vice-président du Parlement autrichien (au grand dam de la communauté juive d’Autriche). Ses accointances avec les milieux néonazis ne pouvaient être ignorés de Marine Le Pen. En effet, Martin Graf est membre de la corporation Olympia qu’il refusa de quitter malgré le scandale que cette affiliation provoqua en Autriche. Quant à Heinz-Christian Strache, leader du FPÖ, il rendait un hommage appuyé début janvier à Otto Scrinzi qui venait de décéder. Homme politique d’extrême-droite, ancien élu et dirigeant du FPÖ, Scrinzi fut membre du parti national-socialiste et des SA et, durant la guerre, assistant à l’Institut de biologie génétique et raciale à l’université d’Innsbrück.
C’est en réalité ce caractère immonde qui rendit ce bal «célèbre», non parce qu’il était prestigieux comme Marine Le Pen a péniblement tenté de le faire croire, mais parce qu’il est le plus décrié. Un bal tellement sulfureux qu’il est le seul dans lequel les militaires ont l’interdiction de s’y présenter en tenue, sous peine de sanctions disciplinaires. Ce bal viennois est d’ailleurs à ce point immonde qu’il se tenait cette année pour la dernière fois dans le Palais impérial d’Hofburg, la société gérant la location de ces espaces ne désirant plus endosser la responsabilité de permettre la tenue d’une soirée qui rencontre une résistance croissante de la société civile autrichienne.
Du FN du père à celui de la fille, se dédouaner de l’antisémitisme est donc une affaire purement stratégique. Et pour cause: le FN, malgré un relookage médiatique permis par le remplacement de Jean-Marie Le Pen par Marine Le Pen à sa tête, est un parti dont la matrice reste fondamentalement la haine raciste et antisémite. Malgré tous ses efforts, Marine Le Pen, frappée par l’atavisme de la haine, sera toujours soumise aux mêmes maux que le Docteur Folamour. Ce personnage de Kubrick, ancien nazi qui peinait à empêcher son bras droit de faire le salut nazi, était un personnage comique. Madame Le Pen n’a pas réussi à retenir son bras. Et là, ça n’a plus rien de drôle…
Tribune de Dominique Sopo (titre original : Bal tragique à Vienne: 0 juif) – Paru dans Libération -
JSSNews
(1) Les corporations d’extrême droite n’ont rien d’organisations étudiantes au sens où on l’entend communément en France. On entre dans ces corporations pendant ses années étudiantes mais on peut y rester toute sa vie. Le bal incriminé n’est donc pas un bal étudiant.
(2) Parti hongrois violemment antisémite et anti-roms. Entre autres sorties des membres de ce parti, Kristina Morvai, députée européenne du Jobbik, déclara en juin 2009 que les « soi-disant juifs hongrois fiers devraient retourner jouer avec leur petite queue circoncise ». A l’automne 2011, les milices fascistes de ce parti terrorisèrent les populations roms en organisant des manifestations dans de nombreuses villes du pays.
(3) Parti belge d’extrême droite à l’idéologie très anti-immigrée et prônant la sécession de la Flandre.
(4) Ce parti bulgare extrémiste organisa des manifestations en septembre 2011 aux cris de «Transformez les roms en savon!»
Ναυάγιο PSI: το μη χείρον βέλτιστον 20/01/2012
Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράςΜείωση μεγέθους γραμματοσειράς
1 εικόνα
του Γιάνη Βαρουφάκη
Ετικέτες: κούρεμα ομολόγων
Σχόλια
Όλοι αγωνιούν για το PSI+. Εύχονται να πάει καλά, να ανακουφιστεί έτσι το ελληνικό δημόσιο χρέος, να πάρουμε πάλι την «δόση» μας και τον Μάρτιο να κλείσει η νέα δανειακή σύμβαση με την τρόικα ώστε να «σωθεί» άλλη μια φορά η χώρα.
Στο προηγούμενο κείμενό μου εδώ στο protagon, εξήγησα γιατί θεωρώ το PSI+ μια απάτη που απεγνωσμένα ψάχνει νομιμοποίηση. Εμμένω σε αυτά που έγραφα εκεί (τα οποία τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται να έχουν επιβεβαιωθεί τις τελευταίες μέρες από τον διεθνή τύπο, βλ. εδώ και εδώ). Παρά την «συμφωνία» που μάλλον θα ανακοινωθεί (με φανφάρες πανομοιότυπες με εκείνες που ακολούθησαν τις καταστροφικές Συνόδους-Συμφωνίες της 21η Ιουλίου, της 26η Οκτωβρίου και της 9η Δεκεμβρίου), θα πρόκειται περί νεκρού γράμματος: Τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν θα ξετυλιχθεί ένα κρυφό, παρασκηνιακό δράμα καθώς η ΕΕ και το ΔΝΤ θα διεξάγει μια νέα σειρά διαπραγματεύσεων με τις σκιώδεις τράπεζες (τα hedge funds) τα οποία θα απαιτούν ίδια μεταχείριση των ελληνικών ομολόγων τους με τα ομόλογα που κρατά η ΕΚΤ, και η οποία απαιτεί την εξαίρεσή τους από οιοδήποτε κούρεμα. Εν κατακλείδι, το PSI+ είτε συμφωνηθεί είτε όχι δεν θα φέρει τις «ανάσες» που έχει ανάγκη το δημόσιο χρέος χωρίς να εμπλέξει όλη την Ευρώπη σε μια μεγάλη περιπέτεια που δεν αξίζει τον κόπο.
Σήμερα προχωρώ το επιχείρημα ένα βήμα παραπέρα: Ακόμα και επιτυχημένο να είναι το PSI+ (που δεν θα είναι), το μέγιστο δώρο στην χώρα μας και στην Ευρώπη ολόκληρη θα ήταν να ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις. Πως μπορεί να το επιδιώξει αυτό η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να φανεί ότι είναι εκείνη υπεύθυνη για το ναυάγιο; Με δύο τρόπους: Πρώτον, να συμφωνήσει η με την άποψη του ΔΝΤ ότι το επιτόκιο στα νέα ομόλογα δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεπερνά το 2% (κάτι που ο κ. Dallara δεν έχει εξουσιοδότηση να αποδεχθεί) και, δεύτερον, να ζητήσει συμμετοχή στην συμφωνία των hedge funds (τα οποία δεν την αποδέχονται). Έτσι, ο κ. Dallara θα φύγει άπρακτος και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ανακοινώσει ότι οι αποπληρωμές του Μαρτίου αναβάλλονται μέχρι νεοτέρας. Πριν υποστηρίξω την άποψη αυτή, θα ξεκινήσω με τον κατάλογο των ενστάσεων που θα ακουστούν εναντίον της.
Μια τέτοια αναβολή της αποπληρωμής των δανειστών του ελληνικού δημοσίου μετά από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων (θα μου πουν πολλοί, αν όχι όλοι):
Θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός με συνέπεια την άμεση πυροδότηση των CDS (των ασφαλιστήριων που έχουν αγοράσει όσοι, ουσιαστικά, στοιχημάτισαν ότι θα έχουμε πιστωτικό γεγονός)
Μια τέτοια αθέτηση των υποχρεώσεών μας απέναντι στους δανειστές μας (έστω και για μερικούς μήνες) θα αμαυρώσει το όνομα της Ελλάδας για δεκαετίες
Θα πτωχεύσουν οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς δεν θα πάρουν τα χρήματα του Μαρτίου που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο
Θα ναυαγήσει η νέα δανειακή σύμβαση (της 27ης Οκτωβρίου) και το ελληνικό δημόσιο, το οποίο εδώ και καιρό δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, δεν θα μπορεί να δανείζεται ούτε καν από την τρόικα
Η χώρα δεν θα μπορεί να εισάγει τα αναγκαία αγαθά (π.χ. πετρέλαιο)
Η χώρα θα εξαναγκαστεί εκτός ευρωζώνης και, λόγω της Συνθήκης της Λισαβόνας, και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρώτα θα απαντήσω στα πιο πάνω έξι σημεία, ένα προς ένα (και με την ίδια αρίθμηση) και κατόπιν θα εξηγήσω γιατί ισχυρίζομαι ότι το ναυάγιο του PSI+ θα έδινε μια ευκαιρία στην ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση που με μαθηματική ακρίβεια την υπονομεύει και, παράλληλα, θα ήταν το μη χείρον τόσο για την Ελλάδα.
1. Και βέβαια θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός μια τέτοια εξέλιξη. Τα CDS θα πυροδοτηθούν (με βασικούς χαμένους την Goldman Sachs και την American Insurance Group που τα εξέδωσαν) ωφελώντας τα hedge funds που τα έχουν προμηθευτεί αλλά ζημιώνοντας τα άλλα hedge funds τα οποία (όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου) είχαν αγοράσει (μετά την 27η Οκτωβρίου) ελληνικά ομόλογα λήξης Μαρτίου με σκοπό να παζαρέψουν την πλήρη αποπληρωμή τους απειλώντας ότι, διαφορετικά, θα πυροδοτήσουν τα CDS. Κι όσες γαλλο-γερμανικές τράπεζες, στα κρυφά, έχτισαν νέα συνθετικά στοιχήματα-παράγωγα πάνω στα ελληνικά ομόλογα (ελπίζοντας σε κάποιο swap τύπου PSI+,) κι αυτές θα υποστούν ζημιές. Γιατί είναι κακό αυτό; Ας πρόσεχαν. Κι αν τώρα κινδυνεύουν με χρεοκοπία, ιδού ο δρόμος για το EFSF το οποίο προσφέρεται (μετά την Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου) να τις επανακεφαλαιοποιήσει.
2. Μέχρι τον Ιούλιο, η κυβέρνηση έλεγε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους (που κάποιοι προτείναμε από το 2010) θα σήμαινε απώλεια του καλού ονόματος της χώρας στις χρηματαγορές στις οποίες (θυμάστε) «όπου να’ ναι» θα ξαναβγαίναμε. Από την 27η Οκτωβρίου όμως και μετά, ούτε η κυβέρνηση δεν το λέει αυτό. Από την ώρα που συμφωνήθηκε ένα κούρεμα στην ονομαστική αξία των ομολόγων μας της τάξης του 50%, και μια επιμήκυνση του υπόλοιπου 50% για 20 με 30 χρόνια, η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως. Μόνο που, για λόγους Οργουελιανού ευφημισμού, το ονομάσαμε PSI+. Όμως οι άνθρωποι των αγορών δεν είναι ανόητοι. Στα μάτια τους η Ελλάδα πτώχευσε και αθέτησε τις υποχρεώσεις της. Το ότι η ΕΕ έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του κ. Dallara για να τον «πείσει» να πει ότι δέχεται «εθελοντικά» αυτή την διαγραφή χρέους δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για πτώχευση. (Να σας θυμίσω ότι και οι εταιρείες – π.χ. η Lehman Brothers –, όταν πτωχεύουν, πάντα αποπληρώνουν ένα μέρος των χρεών τους. Πτωχευμένες κηρύσσονται όταν κριθεί ότι είναι ανίκανες να τα αποπληρώσουν στο ακέραιο.) Άρα, το επιχείρημα ότι αν ναυαγήσει το PSI+ θα χάσουμε το καλό μας όνομα, ενώ αν πετύχει θα το κρατήσουμε, απορρίπτεται ως γελοίο.
3. Οι ελληνικές τράπεζες, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι, είναι ήδη πτωχευμένες. Η λειτουργία τους δεν εξαρτάται από το αν θα πάρουν τον Μάρτιο το 15% των χρημάτων που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο (καθώς το PSI+ αυτό προβλέπει, συν νέα 30ετή ομόλογα τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά την δραματική κατάσταση των λογιστικών τους βιβλίων). Αυτό το ποσό, που αντιστοιχεί στο 15%, δεν θα κρίνει την βιωσιμότητά τους. Όπως και σήμερα, θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν στην βάση της συνεχιζόμενης παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ (με το νέο LTRO να παίζει σημαντικό ρόλο). Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του PSI+ να εξαναγκάσει τους τραπεζίτες μας να αποδεχθούν κεφάλαια από το EFSF (κάτι που θα ήταν ευχής έργο για τις τράπεζες αλλά όχι, βέβαια, για τους ίδιους). [Όσο για τις ανησυχίες ότι η ΕΚΤ θα σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες σε περίπτωση που το PSI+ ναυαγήσει, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι θα πυροδοτούσε την αλυσιδωτή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης.] Τέλος, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία και αυτά τελούν υπό πτώχευση, με ή χωρίς το PSI+, μπορούν ενισχυθούν βραχυπρόθεσμα (για τους επόμενους μήνες) με τα απαιτούμενα χρήματα τα οποία είναι μια σταγόνα μπροστά στον ωκεανό των αποπληρωμών του Μαρτίου. [Ό,τι στο μέλλον θα έχουμε πρόβλημα με τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτό είναι σίγουρο. Όμως αυτό θα συμβεί και να «πετύχει» το PSI+.]
4. Η νέα δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιο Νο.2, που συμφωνήθηκε την 27η Οκτωβρίου, μαζί με το PSI+, παρουσιάζεται σήμερα ως ο νέος εθνικός στόχος – η τελευταία ευκαιρία να μπορέσει για λίγο ακόμα καιρό να χρηματοδοτείται το κράτος. Δεν είναι όμως. Ξέρετε, είναι αλήθεια ότι, έως τώρα, στο πλαίσιο του Μνημονίου Νο.1, ένα ποσοστό των νέων δανεικών (που παίρναμε σε δόσεις) της τάξης του 15% με 20% πήγαινε σε μισθούς, συντάξεις και, γενικότερα, στην χρηματοδότηση του πρωτογενούς ελλείμματος του δημοσίου (δηλαδή των ελλειμμάτων που θα είχαμε ακόμα κι αν δεν αποπληρώναμε τα παλαιά χρέη). Από εδώ και στο εξής όμως, αυτό τελείωσε. Η Γερμανία το έχει δηλώσει κατηγορηματικά: «Δεν θα πάρετε ευρώ πάνω από το ποσό που χρειάζεστε για να αποπληρώνετε τα δανεικά σας.» Άρα, τα πράγματα είναι απλά: Η νέα δανειακή σύμβαση δεν θα καλύπτει καμία από τις νέες δαπάνες του ελληνικού δημοσίου. Οι μόνοι που θα πρέπει να αγωνιούν για το αν θα προχωρήσει ή όχι είναι οι δανειστές μας, συμπεριλαμβανόμενης της τρόικας (και ιδίως της ΕΚΤ) που δεν θα πάρει τα χρήματα του Μνημονίου Νο.1 παρά μόνο αν προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2! Περιληπτικά, είτε προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2 (με ή χωρίς επιτυχημένο PSI+) είτε όχι, το ελληνικό δημόσιο, από τούδε και στο εξής, δεν θα μπορεί να δανείζεται από την τρόικα για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, εξοπλισμούς, σχολεία, υγεία κλπ.
5. Αυτός ο φόβος είναι κατάλοιπο της προ ευρώ εποχής και εκτός θέματος σήμερα. Όταν είχαμε την δραχμή, οι επιχειρήσεις που εισήγαγαν είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. πετρέλαιο) έπρεπε να κάνουν χρήση των αποθεμάτων συναλλάγματος της χώρας. Σήμερα, δεν έχουν κανέναν τέτοιο περιορισμό. Αγοράζουν από το εξωτερικό σε ευρώ, χρησιμοποιώντας τον δικό τους τραπεζικό λογαριασμό, και πουλάνε στην εγχώρια αγορά στο ίδιο νόμισμα. Το κράτος δεν παρεμβαίνει (ιδίως από τότε που τα διυλιστήρια και άλλοι οργανισμοί ιδιωτικοποιήθηκαν). Είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου σημαίνει και πτώχευση της, π.χ., Πετρόλα.
6. Όλοι θεωρούν δεδομένο ότι μια εξέλιξη σαν αυτή που πρεσβεύω (το εσκεμμένο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ και η μη υπογραφή της νέας δανειακής συμφωνίας με την τρόικα) θα σημάνει, αυτομάτως, έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Όχι μόνο δεν είναι δεδομένο κάτι τέτοιο αλλά, θα μου επιτρέψετε να πω, είναι αδύνατον να συμβεί. Έστω ότι το PSI+ ναυαγεί, το Μνημόνιο Νο.2 καθυστερεί και το ελληνικό δημόσιο αναβάλει την αποπληρωμή των ομολόγων του Μαρτίου. Πως θα εκδιωχθεί η χώρα από την ευρωζώνη; Πρώτον, δεν προβλέπεται μια τέτοια διαδικασία σε καμία Συνθήκη, ούτε και σε κάποιο νομικό κείμενο. Και να ψηφίσουν οι 16 υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης (κάτι το οποίο είναι απολύτως αδύνατον, καθώς τουλάχιστον η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ξέρουν ότι μια τέτοια εξέλιξη ανοίγει το παράθυρο και για εκείνες) την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από το ευρώ, μια τέτοια απόφαση δεν έχει κανένα νομικό αντίκρισμα. Δεύτερον, και να έβρισκαν νομικό τρόπο να το κάνουν, δεν θα το ήθελαν καθώς μια τέτοια κίνηση θα σφράγιζε την μοίρα ολόκληρης της ευρωζώνης: Τα spreads της Ιταλίας και των ομολόγων του EFSF θα πήγαιναν στα ουράνια, η Ιρλανδία θα αιμορραγούσε από μια μαζική απόδραση των αποταμιεύσεων που θα ανάγκαζε το Δουβλίνο να ορθώσει (παράνομα) τείχη στις μεταφορές κεφαλαίων κλπ κλπ. Τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί η κα Merkel και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, από τον Οκτώβριο και μετά, απειλούν ότι μία αποτυχία τους δίδυμου PSI+-Μνημονίου Νο.2 θα σήμαινε έξοδο της χώρας από το ευρώ; Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί μιας, κενής περιεχομένου, χυδαίας απειλής στην οποία αξίζει η περιφρόνηση από όλους μας.
Σας υποσχέθηκα ότι, αφού απαντήσω στις ενστάσεις, θα εξηγήσω γιατί το εσκεμμένο ναυάγιο του PSI+ θα ήταν το μη χείρον για την Ελλάδα και, παράλληλα, μια ευκαιρία για την ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση. Θα αρχίσω από την Ευρώπη και θα κλείσω με τους λόγους που, μεταξύ όλων των δεινών που μας απειλούν, το ναυάγιο του PSI+ είναι η πιο ανώδυνη εξέλιξη για την πατρίδα μας.
Τα οφέλη της Ευρώπης από ένα ναυάγιο του PSI+
1. Η πυροδότηση των CDS, και οι απώλειες των γαλλογερμανικών τραπεζών από μια ελληνική στάση πληρωμών, θα αναγκάσει την ευρωπαϊκή ηγεσία να αντιμετωπίσει (επί τέλους) την τραπεζική κρίση που μαίνεται στα σιωπηλά στην Βόρεια Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, δίνει στους ηγέτες του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία) την ευκαιρία και την δικαιολογία (απέναντι στους τραπεζίτες που τόσο φοβούνται οι πολιτικοί) να βάλουν το νυστέρι στο κόκκαλο – να απαιτήσουν ουσιαστική επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δηλαδή νέα κεφάλαια και όχι αύξηση του ποσοστού κεφαλαιοποίησης των τραπεζών με μείωση των δανείων που παρέχουν, κάτι που ενισχύει τους ανέμους της ύφεσης που πλήττει ολοένα και περισσότερο την Ευρώπη.
2. Θα υποχρεώσει την ΕΚΤ να αποδεχθεί ότι δεν είναι δυνατόν τα ελληνικά ομόλογα που διαθέτει εκείνη να είναι στο απυρόβλητο ενώ εκείνα που διαθέτει το ΙΚΑ μπορούν να κουρευτούν. Θα την υποχρεώσει να σταματήσει να προσποιείται ότι οι παρεμβάσεις της έχουν καθαρά νομισματικό χαρακτήρα και πως δεν είναι δική της δουλειά να βοηθά στην ορθολογική, κεντρική διαχείριση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης. Εν τέλει, θα είναι ένα σημαντικό βήμα στην απαραίτητη μεταμόρφωση της ΕΚΤ σε μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα (όπως η Fed, Bank of England κλπ).
3. Το ναυάγιο της Μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα, όπου και ξεκίνησε, αποτελεί προαπαιτούμενο για τον επανασχεδιασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισης της Κρίσης της Ευρωζώνης. Όσο η «ελληνική πληγή» καλύπτεται με τσιρότα, τόσο οι ευρωπαίοι ηγέτες μας θα κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους με αποτέλεσμα να καταρρέει το σύμπαν γύρω τους, στις δικές τους κραταιές χώρες, την ώρα που εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Το ναυάγιο του PSI+, από αυτή την άποψη, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα. Αμέσως μετά η Ευρώπη θα εξαναγκαστεί να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση.
Τα οφέλη της Ελλάδας από ένα ναυάγιο του PSI+
1. Στην τελευταία πρόταση έγραφα πως το ναυάγιο του PSI+ θα υποχρεώσει την Ευρώπη «να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση». Και στην μία και στην άλλη περίπτωση, η Ελλάδα θα έχει μια ευκαιρία να ξεφύγει από την σημερινή σκοτοδίνη. Όπως έχει γίνει πλέον (ελπίζω) σαφές σε όλους μας, η Κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπεραστεί με νέα δάνεια υπό τον όρο της περεταίρω συρρίκνωσης του ΑΕΠ (την αυστηρή λιτότητα δηλαδή) και ενόσω η Ευρώπη τελεί υπό άρνηση, δημιουργώντας έτσι υφεσιακές συνθήκες σε ολόκληρη την ήπειρο. Στο βαθμό που το PSI+ δεν είναι παρά ένα φύλο συκής για την συνέχιση της πολιτικής αυτής, το ναυάγιό του είναι καθήκον της χώρας μας προς τον εαυτό της. Στο πλαίσιο του επανασχεδιασμού της ευρωζώνης που θα ακολουθήσει, θα μας δοθεί (για πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση) η ευκαιρία να εκπονήσουμε ένα ρεαλιστικό Σχέδιο Απόδρασης.
2. Το ελληνικό δημόσιο, ό,τι και να γίνει με το PSI+, θα πρέπει από τώρα να αυτοχρηματοδοτείται. (Έχω αναφερθεί εδώ σε δύο τρόπους που μπορεί να επιτευχθεί η αυτοχρηματοδότηση για μια περίοδο έκτακτης ανάγκης.) Αν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση πάρει την απόφαση ότι από εδώ και εμπρός (και μέχρι η ευρωζώνη είτε να διαλυθεί είτε να επανασχεδιαστεί) το δημόσιο θα ζει από τα έσοδά του, απορρίπτοντας επί τέλους τις ψευδαισθήσεις ότι ο συνδυασμός PSI+ και Μνημονίου Νο.2 θα μας επιτρέψουν να έχουμε πρωτογενή ελλείμματα και στο μέλλον, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.
3. Δύο χρόνια τώρα, η οικονομία της χώρας μας έχει στεγνώσει από επενδύσεις. Βασικός παράγοντας είναι το «έργο» που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Περιμένοντας την Πτώχευση». Σε μια χώρα όπου όλοι ρωτούν (αν και ξέρουν την απάντηση) «Τι θα γίνει; Θα την αποφύγουμε την πτώχευση;», κανείς δεν επενδύει. Σε μια χώρα όπου το ερώτημα «Τελικά θα πτωχεύσουμε;» ισοδυναμεί με το ερώτημα «Θα μας δώσουν την επόμενη δόση;», η στάση επενδύσεων είναι φυσιολογική. Για αυτό πρέπει να πυροδοτηθούν τα CDS, για αυτό τον λόγο πρέπει να ειπωθούν τα λόγια «στάση πληρωμών», «default» κλπ ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτή την αγωνία που εγγυάται ότι, όσο διαιωνίζεται, κανένας, έλληνας ή ξένος, δεν πρόκειται ποτέ να επενδύσει. Σκεφτείτε το: Με μηδενικό κόστος για το ελληνικό δημόσιο (καθώς έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα του χρηματοδοτεί τα πρωτογενή του ελλείμματα πλέον, ούτε καν η τρόικα), θα έχουμε σταματήσει αυτό το σήριαλ με την χρεοκοπία. Θα έχει εξαγγελθεί στα πρωτοσέλιδα και θα γυρίσουμε σελίδα. Εντός του ευρώ. Και με μια Ευρώπη που θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο σχεδιαστήριο με στόχο την αναδόμηση της ευρωζώνης.
Συμπερασματικά, το μήνυμά μου είναι τόσο απλό όσο και αντίθετο με όλα όσα μας βομβαρδίζουν: Το πατριωτικό και ευρωπαϊκό μας καθήκον είναι να οδηγήσουμε το PSI+ σε ναυάγιο ώστε να προβούμε σε μια αναβολή της αποπληρωμής των δανείων μας τον Μάρτιο (η οποία θα καταγραφεί ως χρεοκοπία και θα πυροδοτήσει τα CDS). Αντί για την «καταστροφή», που μας λένε ότι θα φέρει, ένα ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ θα δώσει στην Ελλάδα μια ύστατη (έστω και μικρή) ευκαιρία απόδρασης από την Κρίση και στην Ευρώπη ένα κίνητρο να επιστρέψει στον δρόμο του ορθολογισμού. Το ότι, δυστυχώς, οι ηγέτες μας μάλλον θα θριαμβολογήσουν άλλη μια φορά για μια δήθεν σημαντική «συμφωνία» θα πρέπει να μας προβληματίσει. Και να μας κάνει να αναρωτηθούμε: Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα;
1 εικόνα
του Γιάνη Βαρουφάκη
Ετικέτες: κούρεμα ομολόγων
Σχόλια
Όλοι αγωνιούν για το PSI+. Εύχονται να πάει καλά, να ανακουφιστεί έτσι το ελληνικό δημόσιο χρέος, να πάρουμε πάλι την «δόση» μας και τον Μάρτιο να κλείσει η νέα δανειακή σύμβαση με την τρόικα ώστε να «σωθεί» άλλη μια φορά η χώρα.
Στο προηγούμενο κείμενό μου εδώ στο protagon, εξήγησα γιατί θεωρώ το PSI+ μια απάτη που απεγνωσμένα ψάχνει νομιμοποίηση. Εμμένω σε αυτά που έγραφα εκεί (τα οποία τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται να έχουν επιβεβαιωθεί τις τελευταίες μέρες από τον διεθνή τύπο, βλ. εδώ και εδώ). Παρά την «συμφωνία» που μάλλον θα ανακοινωθεί (με φανφάρες πανομοιότυπες με εκείνες που ακολούθησαν τις καταστροφικές Συνόδους-Συμφωνίες της 21η Ιουλίου, της 26η Οκτωβρίου και της 9η Δεκεμβρίου), θα πρόκειται περί νεκρού γράμματος: Τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν θα ξετυλιχθεί ένα κρυφό, παρασκηνιακό δράμα καθώς η ΕΕ και το ΔΝΤ θα διεξάγει μια νέα σειρά διαπραγματεύσεων με τις σκιώδεις τράπεζες (τα hedge funds) τα οποία θα απαιτούν ίδια μεταχείριση των ελληνικών ομολόγων τους με τα ομόλογα που κρατά η ΕΚΤ, και η οποία απαιτεί την εξαίρεσή τους από οιοδήποτε κούρεμα. Εν κατακλείδι, το PSI+ είτε συμφωνηθεί είτε όχι δεν θα φέρει τις «ανάσες» που έχει ανάγκη το δημόσιο χρέος χωρίς να εμπλέξει όλη την Ευρώπη σε μια μεγάλη περιπέτεια που δεν αξίζει τον κόπο.
Σήμερα προχωρώ το επιχείρημα ένα βήμα παραπέρα: Ακόμα και επιτυχημένο να είναι το PSI+ (που δεν θα είναι), το μέγιστο δώρο στην χώρα μας και στην Ευρώπη ολόκληρη θα ήταν να ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις. Πως μπορεί να το επιδιώξει αυτό η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να φανεί ότι είναι εκείνη υπεύθυνη για το ναυάγιο; Με δύο τρόπους: Πρώτον, να συμφωνήσει η με την άποψη του ΔΝΤ ότι το επιτόκιο στα νέα ομόλογα δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεπερνά το 2% (κάτι που ο κ. Dallara δεν έχει εξουσιοδότηση να αποδεχθεί) και, δεύτερον, να ζητήσει συμμετοχή στην συμφωνία των hedge funds (τα οποία δεν την αποδέχονται). Έτσι, ο κ. Dallara θα φύγει άπρακτος και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ανακοινώσει ότι οι αποπληρωμές του Μαρτίου αναβάλλονται μέχρι νεοτέρας. Πριν υποστηρίξω την άποψη αυτή, θα ξεκινήσω με τον κατάλογο των ενστάσεων που θα ακουστούν εναντίον της.
Μια τέτοια αναβολή της αποπληρωμής των δανειστών του ελληνικού δημοσίου μετά από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων (θα μου πουν πολλοί, αν όχι όλοι):
Θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός με συνέπεια την άμεση πυροδότηση των CDS (των ασφαλιστήριων που έχουν αγοράσει όσοι, ουσιαστικά, στοιχημάτισαν ότι θα έχουμε πιστωτικό γεγονός)
Μια τέτοια αθέτηση των υποχρεώσεών μας απέναντι στους δανειστές μας (έστω και για μερικούς μήνες) θα αμαυρώσει το όνομα της Ελλάδας για δεκαετίες
Θα πτωχεύσουν οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς δεν θα πάρουν τα χρήματα του Μαρτίου που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο
Θα ναυαγήσει η νέα δανειακή σύμβαση (της 27ης Οκτωβρίου) και το ελληνικό δημόσιο, το οποίο εδώ και καιρό δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, δεν θα μπορεί να δανείζεται ούτε καν από την τρόικα
Η χώρα δεν θα μπορεί να εισάγει τα αναγκαία αγαθά (π.χ. πετρέλαιο)
Η χώρα θα εξαναγκαστεί εκτός ευρωζώνης και, λόγω της Συνθήκης της Λισαβόνας, και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πρώτα θα απαντήσω στα πιο πάνω έξι σημεία, ένα προς ένα (και με την ίδια αρίθμηση) και κατόπιν θα εξηγήσω γιατί ισχυρίζομαι ότι το ναυάγιο του PSI+ θα έδινε μια ευκαιρία στην ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση που με μαθηματική ακρίβεια την υπονομεύει και, παράλληλα, θα ήταν το μη χείρον τόσο για την Ελλάδα.
1. Και βέβαια θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός μια τέτοια εξέλιξη. Τα CDS θα πυροδοτηθούν (με βασικούς χαμένους την Goldman Sachs και την American Insurance Group που τα εξέδωσαν) ωφελώντας τα hedge funds που τα έχουν προμηθευτεί αλλά ζημιώνοντας τα άλλα hedge funds τα οποία (όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου) είχαν αγοράσει (μετά την 27η Οκτωβρίου) ελληνικά ομόλογα λήξης Μαρτίου με σκοπό να παζαρέψουν την πλήρη αποπληρωμή τους απειλώντας ότι, διαφορετικά, θα πυροδοτήσουν τα CDS. Κι όσες γαλλο-γερμανικές τράπεζες, στα κρυφά, έχτισαν νέα συνθετικά στοιχήματα-παράγωγα πάνω στα ελληνικά ομόλογα (ελπίζοντας σε κάποιο swap τύπου PSI+,) κι αυτές θα υποστούν ζημιές. Γιατί είναι κακό αυτό; Ας πρόσεχαν. Κι αν τώρα κινδυνεύουν με χρεοκοπία, ιδού ο δρόμος για το EFSF το οποίο προσφέρεται (μετά την Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου) να τις επανακεφαλαιοποιήσει.
2. Μέχρι τον Ιούλιο, η κυβέρνηση έλεγε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους (που κάποιοι προτείναμε από το 2010) θα σήμαινε απώλεια του καλού ονόματος της χώρας στις χρηματαγορές στις οποίες (θυμάστε) «όπου να’ ναι» θα ξαναβγαίναμε. Από την 27η Οκτωβρίου όμως και μετά, ούτε η κυβέρνηση δεν το λέει αυτό. Από την ώρα που συμφωνήθηκε ένα κούρεμα στην ονομαστική αξία των ομολόγων μας της τάξης του 50%, και μια επιμήκυνση του υπόλοιπου 50% για 20 με 30 χρόνια, η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως. Μόνο που, για λόγους Οργουελιανού ευφημισμού, το ονομάσαμε PSI+. Όμως οι άνθρωποι των αγορών δεν είναι ανόητοι. Στα μάτια τους η Ελλάδα πτώχευσε και αθέτησε τις υποχρεώσεις της. Το ότι η ΕΕ έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του κ. Dallara για να τον «πείσει» να πει ότι δέχεται «εθελοντικά» αυτή την διαγραφή χρέους δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για πτώχευση. (Να σας θυμίσω ότι και οι εταιρείες – π.χ. η Lehman Brothers –, όταν πτωχεύουν, πάντα αποπληρώνουν ένα μέρος των χρεών τους. Πτωχευμένες κηρύσσονται όταν κριθεί ότι είναι ανίκανες να τα αποπληρώσουν στο ακέραιο.) Άρα, το επιχείρημα ότι αν ναυαγήσει το PSI+ θα χάσουμε το καλό μας όνομα, ενώ αν πετύχει θα το κρατήσουμε, απορρίπτεται ως γελοίο.
3. Οι ελληνικές τράπεζες, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι, είναι ήδη πτωχευμένες. Η λειτουργία τους δεν εξαρτάται από το αν θα πάρουν τον Μάρτιο το 15% των χρημάτων που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο (καθώς το PSI+ αυτό προβλέπει, συν νέα 30ετή ομόλογα τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά την δραματική κατάσταση των λογιστικών τους βιβλίων). Αυτό το ποσό, που αντιστοιχεί στο 15%, δεν θα κρίνει την βιωσιμότητά τους. Όπως και σήμερα, θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν στην βάση της συνεχιζόμενης παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ (με το νέο LTRO να παίζει σημαντικό ρόλο). Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του PSI+ να εξαναγκάσει τους τραπεζίτες μας να αποδεχθούν κεφάλαια από το EFSF (κάτι που θα ήταν ευχής έργο για τις τράπεζες αλλά όχι, βέβαια, για τους ίδιους). [Όσο για τις ανησυχίες ότι η ΕΚΤ θα σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες σε περίπτωση που το PSI+ ναυαγήσει, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι θα πυροδοτούσε την αλυσιδωτή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης.] Τέλος, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία και αυτά τελούν υπό πτώχευση, με ή χωρίς το PSI+, μπορούν ενισχυθούν βραχυπρόθεσμα (για τους επόμενους μήνες) με τα απαιτούμενα χρήματα τα οποία είναι μια σταγόνα μπροστά στον ωκεανό των αποπληρωμών του Μαρτίου. [Ό,τι στο μέλλον θα έχουμε πρόβλημα με τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτό είναι σίγουρο. Όμως αυτό θα συμβεί και να «πετύχει» το PSI+.]
4. Η νέα δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιο Νο.2, που συμφωνήθηκε την 27η Οκτωβρίου, μαζί με το PSI+, παρουσιάζεται σήμερα ως ο νέος εθνικός στόχος – η τελευταία ευκαιρία να μπορέσει για λίγο ακόμα καιρό να χρηματοδοτείται το κράτος. Δεν είναι όμως. Ξέρετε, είναι αλήθεια ότι, έως τώρα, στο πλαίσιο του Μνημονίου Νο.1, ένα ποσοστό των νέων δανεικών (που παίρναμε σε δόσεις) της τάξης του 15% με 20% πήγαινε σε μισθούς, συντάξεις και, γενικότερα, στην χρηματοδότηση του πρωτογενούς ελλείμματος του δημοσίου (δηλαδή των ελλειμμάτων που θα είχαμε ακόμα κι αν δεν αποπληρώναμε τα παλαιά χρέη). Από εδώ και στο εξής όμως, αυτό τελείωσε. Η Γερμανία το έχει δηλώσει κατηγορηματικά: «Δεν θα πάρετε ευρώ πάνω από το ποσό που χρειάζεστε για να αποπληρώνετε τα δανεικά σας.» Άρα, τα πράγματα είναι απλά: Η νέα δανειακή σύμβαση δεν θα καλύπτει καμία από τις νέες δαπάνες του ελληνικού δημοσίου. Οι μόνοι που θα πρέπει να αγωνιούν για το αν θα προχωρήσει ή όχι είναι οι δανειστές μας, συμπεριλαμβανόμενης της τρόικας (και ιδίως της ΕΚΤ) που δεν θα πάρει τα χρήματα του Μνημονίου Νο.1 παρά μόνο αν προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2! Περιληπτικά, είτε προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2 (με ή χωρίς επιτυχημένο PSI+) είτε όχι, το ελληνικό δημόσιο, από τούδε και στο εξής, δεν θα μπορεί να δανείζεται από την τρόικα για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, εξοπλισμούς, σχολεία, υγεία κλπ.
5. Αυτός ο φόβος είναι κατάλοιπο της προ ευρώ εποχής και εκτός θέματος σήμερα. Όταν είχαμε την δραχμή, οι επιχειρήσεις που εισήγαγαν είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. πετρέλαιο) έπρεπε να κάνουν χρήση των αποθεμάτων συναλλάγματος της χώρας. Σήμερα, δεν έχουν κανέναν τέτοιο περιορισμό. Αγοράζουν από το εξωτερικό σε ευρώ, χρησιμοποιώντας τον δικό τους τραπεζικό λογαριασμό, και πουλάνε στην εγχώρια αγορά στο ίδιο νόμισμα. Το κράτος δεν παρεμβαίνει (ιδίως από τότε που τα διυλιστήρια και άλλοι οργανισμοί ιδιωτικοποιήθηκαν). Είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου σημαίνει και πτώχευση της, π.χ., Πετρόλα.
6. Όλοι θεωρούν δεδομένο ότι μια εξέλιξη σαν αυτή που πρεσβεύω (το εσκεμμένο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ και η μη υπογραφή της νέας δανειακής συμφωνίας με την τρόικα) θα σημάνει, αυτομάτως, έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Όχι μόνο δεν είναι δεδομένο κάτι τέτοιο αλλά, θα μου επιτρέψετε να πω, είναι αδύνατον να συμβεί. Έστω ότι το PSI+ ναυαγεί, το Μνημόνιο Νο.2 καθυστερεί και το ελληνικό δημόσιο αναβάλει την αποπληρωμή των ομολόγων του Μαρτίου. Πως θα εκδιωχθεί η χώρα από την ευρωζώνη; Πρώτον, δεν προβλέπεται μια τέτοια διαδικασία σε καμία Συνθήκη, ούτε και σε κάποιο νομικό κείμενο. Και να ψηφίσουν οι 16 υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης (κάτι το οποίο είναι απολύτως αδύνατον, καθώς τουλάχιστον η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ξέρουν ότι μια τέτοια εξέλιξη ανοίγει το παράθυρο και για εκείνες) την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από το ευρώ, μια τέτοια απόφαση δεν έχει κανένα νομικό αντίκρισμα. Δεύτερον, και να έβρισκαν νομικό τρόπο να το κάνουν, δεν θα το ήθελαν καθώς μια τέτοια κίνηση θα σφράγιζε την μοίρα ολόκληρης της ευρωζώνης: Τα spreads της Ιταλίας και των ομολόγων του EFSF θα πήγαιναν στα ουράνια, η Ιρλανδία θα αιμορραγούσε από μια μαζική απόδραση των αποταμιεύσεων που θα ανάγκαζε το Δουβλίνο να ορθώσει (παράνομα) τείχη στις μεταφορές κεφαλαίων κλπ κλπ. Τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί η κα Merkel και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, από τον Οκτώβριο και μετά, απειλούν ότι μία αποτυχία τους δίδυμου PSI+-Μνημονίου Νο.2 θα σήμαινε έξοδο της χώρας από το ευρώ; Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί μιας, κενής περιεχομένου, χυδαίας απειλής στην οποία αξίζει η περιφρόνηση από όλους μας.
Σας υποσχέθηκα ότι, αφού απαντήσω στις ενστάσεις, θα εξηγήσω γιατί το εσκεμμένο ναυάγιο του PSI+ θα ήταν το μη χείρον για την Ελλάδα και, παράλληλα, μια ευκαιρία για την ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση. Θα αρχίσω από την Ευρώπη και θα κλείσω με τους λόγους που, μεταξύ όλων των δεινών που μας απειλούν, το ναυάγιο του PSI+ είναι η πιο ανώδυνη εξέλιξη για την πατρίδα μας.
Τα οφέλη της Ευρώπης από ένα ναυάγιο του PSI+
1. Η πυροδότηση των CDS, και οι απώλειες των γαλλογερμανικών τραπεζών από μια ελληνική στάση πληρωμών, θα αναγκάσει την ευρωπαϊκή ηγεσία να αντιμετωπίσει (επί τέλους) την τραπεζική κρίση που μαίνεται στα σιωπηλά στην Βόρεια Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, δίνει στους ηγέτες του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία) την ευκαιρία και την δικαιολογία (απέναντι στους τραπεζίτες που τόσο φοβούνται οι πολιτικοί) να βάλουν το νυστέρι στο κόκκαλο – να απαιτήσουν ουσιαστική επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δηλαδή νέα κεφάλαια και όχι αύξηση του ποσοστού κεφαλαιοποίησης των τραπεζών με μείωση των δανείων που παρέχουν, κάτι που ενισχύει τους ανέμους της ύφεσης που πλήττει ολοένα και περισσότερο την Ευρώπη.
2. Θα υποχρεώσει την ΕΚΤ να αποδεχθεί ότι δεν είναι δυνατόν τα ελληνικά ομόλογα που διαθέτει εκείνη να είναι στο απυρόβλητο ενώ εκείνα που διαθέτει το ΙΚΑ μπορούν να κουρευτούν. Θα την υποχρεώσει να σταματήσει να προσποιείται ότι οι παρεμβάσεις της έχουν καθαρά νομισματικό χαρακτήρα και πως δεν είναι δική της δουλειά να βοηθά στην ορθολογική, κεντρική διαχείριση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης. Εν τέλει, θα είναι ένα σημαντικό βήμα στην απαραίτητη μεταμόρφωση της ΕΚΤ σε μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα (όπως η Fed, Bank of England κλπ).
3. Το ναυάγιο της Μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα, όπου και ξεκίνησε, αποτελεί προαπαιτούμενο για τον επανασχεδιασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισης της Κρίσης της Ευρωζώνης. Όσο η «ελληνική πληγή» καλύπτεται με τσιρότα, τόσο οι ευρωπαίοι ηγέτες μας θα κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους με αποτέλεσμα να καταρρέει το σύμπαν γύρω τους, στις δικές τους κραταιές χώρες, την ώρα που εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Το ναυάγιο του PSI+, από αυτή την άποψη, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα. Αμέσως μετά η Ευρώπη θα εξαναγκαστεί να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση.
Τα οφέλη της Ελλάδας από ένα ναυάγιο του PSI+
1. Στην τελευταία πρόταση έγραφα πως το ναυάγιο του PSI+ θα υποχρεώσει την Ευρώπη «να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση». Και στην μία και στην άλλη περίπτωση, η Ελλάδα θα έχει μια ευκαιρία να ξεφύγει από την σημερινή σκοτοδίνη. Όπως έχει γίνει πλέον (ελπίζω) σαφές σε όλους μας, η Κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπεραστεί με νέα δάνεια υπό τον όρο της περεταίρω συρρίκνωσης του ΑΕΠ (την αυστηρή λιτότητα δηλαδή) και ενόσω η Ευρώπη τελεί υπό άρνηση, δημιουργώντας έτσι υφεσιακές συνθήκες σε ολόκληρη την ήπειρο. Στο βαθμό που το PSI+ δεν είναι παρά ένα φύλο συκής για την συνέχιση της πολιτικής αυτής, το ναυάγιό του είναι καθήκον της χώρας μας προς τον εαυτό της. Στο πλαίσιο του επανασχεδιασμού της ευρωζώνης που θα ακολουθήσει, θα μας δοθεί (για πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση) η ευκαιρία να εκπονήσουμε ένα ρεαλιστικό Σχέδιο Απόδρασης.
2. Το ελληνικό δημόσιο, ό,τι και να γίνει με το PSI+, θα πρέπει από τώρα να αυτοχρηματοδοτείται. (Έχω αναφερθεί εδώ σε δύο τρόπους που μπορεί να επιτευχθεί η αυτοχρηματοδότηση για μια περίοδο έκτακτης ανάγκης.) Αν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση πάρει την απόφαση ότι από εδώ και εμπρός (και μέχρι η ευρωζώνη είτε να διαλυθεί είτε να επανασχεδιαστεί) το δημόσιο θα ζει από τα έσοδά του, απορρίπτοντας επί τέλους τις ψευδαισθήσεις ότι ο συνδυασμός PSI+ και Μνημονίου Νο.2 θα μας επιτρέψουν να έχουμε πρωτογενή ελλείμματα και στο μέλλον, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.
3. Δύο χρόνια τώρα, η οικονομία της χώρας μας έχει στεγνώσει από επενδύσεις. Βασικός παράγοντας είναι το «έργο» που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Περιμένοντας την Πτώχευση». Σε μια χώρα όπου όλοι ρωτούν (αν και ξέρουν την απάντηση) «Τι θα γίνει; Θα την αποφύγουμε την πτώχευση;», κανείς δεν επενδύει. Σε μια χώρα όπου το ερώτημα «Τελικά θα πτωχεύσουμε;» ισοδυναμεί με το ερώτημα «Θα μας δώσουν την επόμενη δόση;», η στάση επενδύσεων είναι φυσιολογική. Για αυτό πρέπει να πυροδοτηθούν τα CDS, για αυτό τον λόγο πρέπει να ειπωθούν τα λόγια «στάση πληρωμών», «default» κλπ ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτή την αγωνία που εγγυάται ότι, όσο διαιωνίζεται, κανένας, έλληνας ή ξένος, δεν πρόκειται ποτέ να επενδύσει. Σκεφτείτε το: Με μηδενικό κόστος για το ελληνικό δημόσιο (καθώς έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα του χρηματοδοτεί τα πρωτογενή του ελλείμματα πλέον, ούτε καν η τρόικα), θα έχουμε σταματήσει αυτό το σήριαλ με την χρεοκοπία. Θα έχει εξαγγελθεί στα πρωτοσέλιδα και θα γυρίσουμε σελίδα. Εντός του ευρώ. Και με μια Ευρώπη που θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο σχεδιαστήριο με στόχο την αναδόμηση της ευρωζώνης.
Συμπερασματικά, το μήνυμά μου είναι τόσο απλό όσο και αντίθετο με όλα όσα μας βομβαρδίζουν: Το πατριωτικό και ευρωπαϊκό μας καθήκον είναι να οδηγήσουμε το PSI+ σε ναυάγιο ώστε να προβούμε σε μια αναβολή της αποπληρωμής των δανείων μας τον Μάρτιο (η οποία θα καταγραφεί ως χρεοκοπία και θα πυροδοτήσει τα CDS). Αντί για την «καταστροφή», που μας λένε ότι θα φέρει, ένα ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ θα δώσει στην Ελλάδα μια ύστατη (έστω και μικρή) ευκαιρία απόδρασης από την Κρίση και στην Ευρώπη ένα κίνητρο να επιστρέψει στον δρόμο του ορθολογισμού. Το ότι, δυστυχώς, οι ηγέτες μας μάλλον θα θριαμβολογήσουν άλλη μια φορά για μια δήθεν σημαντική «συμφωνία» θα πρέπει να μας προβληματίσει. Και να μας κάνει να αναρωτηθούμε: Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα;
Βόμβα Διαμαντοπούλου: «Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον κύκλο του...»
04.02.2012
14:01
0
4
Share
-A+A
Παρέμβαση που θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις έκανε σήμερα η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, λέγοντας όχι στις εκλογές, προτείνοντας ανασχηματισμό και τονίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν μέχρι τώρα, «έκλεισε τον κύκλο του»...
Μιλώντας στην τηλεόραση της ΝΕΤ, η υπουργός Παιδείας είπε ότι η η χώρα χρειάζεται κυβερνηση από τεχνοκράτες αλλά και πολιτικούς οι οποίοι όμως δεν θα είναι ξανά υποψήφιοι και δήλωσε πρόθυμη να συμμετάσχει σε μία τέτοια νέα σύνθεση. Για να γίνει αυτό, η Άννα Διαμαντοπούλου πρότεινε να προχωρήσει ο πρωθυπουργός σε ανασχηματισμό, ενώ δήλωσε αντίθετη να γίνουν τώρα εκλογές, καθώς η χώρα όπως είπε θα μπει σε κύκλο σταθεροποίησης, αν η τωρινή κυβέρνηση δεν κλείσει τα μεγάλα ανοικτά μέτωπα.
Στη συνέχεια η Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε για την εσωκομματική κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχηματισμού.
«Η επόμενη περίοδος είναι η μαμή των εξελίξεων. Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον κύκλο του υπό την έννοια ότι πρέπει πλέον να απευθυνθεί στο κέντρο και στην υπεύθυνη αριστερά με νέο λόγο και μέσα από μία νέα λειτουργία» είπε χαρακτηριστικά η υπουργός Παιδείας παραλληλίζοντας το επόμενο χρονικό διάστημα με.. πολεμική περίοδο....
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική ανασχηματισμός Άννα Διαμαντοπούλου Εκλογές κυβέρνηση νέο κόμμα ΠΑΣΟΚ
14:01
0
4
Share
-A+A
Παρέμβαση που θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις έκανε σήμερα η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, λέγοντας όχι στις εκλογές, προτείνοντας ανασχηματισμό και τονίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν μέχρι τώρα, «έκλεισε τον κύκλο του»...
Μιλώντας στην τηλεόραση της ΝΕΤ, η υπουργός Παιδείας είπε ότι η η χώρα χρειάζεται κυβερνηση από τεχνοκράτες αλλά και πολιτικούς οι οποίοι όμως δεν θα είναι ξανά υποψήφιοι και δήλωσε πρόθυμη να συμμετάσχει σε μία τέτοια νέα σύνθεση. Για να γίνει αυτό, η Άννα Διαμαντοπούλου πρότεινε να προχωρήσει ο πρωθυπουργός σε ανασχηματισμό, ενώ δήλωσε αντίθετη να γίνουν τώρα εκλογές, καθώς η χώρα όπως είπε θα μπει σε κύκλο σταθεροποίησης, αν η τωρινή κυβέρνηση δεν κλείσει τα μεγάλα ανοικτά μέτωπα.
Στη συνέχεια η Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε για την εσωκομματική κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχηματισμού.
«Η επόμενη περίοδος είναι η μαμή των εξελίξεων. Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον κύκλο του υπό την έννοια ότι πρέπει πλέον να απευθυνθεί στο κέντρο και στην υπεύθυνη αριστερά με νέο λόγο και μέσα από μία νέα λειτουργία» είπε χαρακτηριστικά η υπουργός Παιδείας παραλληλίζοντας το επόμενο χρονικό διάστημα με.. πολεμική περίοδο....
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική ανασχηματισμός Άννα Διαμαντοπούλου Εκλογές κυβέρνηση νέο κόμμα ΠΑΣΟΚ
Βόμβα Διαμαντοπούλου: «Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον κύκλο του...»
04.02.2012
14:01
0
4
Share
-A+A
Παρέμβαση που θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις έκανε σήμερα η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, λέγοντας όχι στις εκλογές, προτείνοντας ανασχηματισμό και τονίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν μέχρι τώρα, «έκλεισε τον κύκλο του»...
Μιλώντας στην τηλεόραση της ΝΕΤ, η υπουργός Παιδείας είπε ότι η η χώρα χρειάζεται κυβερνηση από τεχνοκράτες αλλά και πολιτικούς οι οποίοι όμως δεν θα είναι ξανά υποψήφιοι και δήλωσε πρόθυμη να συμμετάσχει σε μία τέτοια νέα σύνθεση. Για να γίνει αυτό, η Άννα Διαμαντοπούλου πρότεινε να προχωρήσει ο πρωθυπουργός σε ανασχηματισμό, ενώ δήλωσε αντίθετη να γίνουν τώρα εκλογές, καθώς η χώρα όπως είπε θα μπει σε κύκλο σταθεροποίησης, αν η τωρινή κυβέρνηση δεν κλείσει τα μεγάλα ανοικτά μέτωπα.
Στη συνέχεια η Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε για την εσωκομματική κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχηματισμού.
«Η επόμενη περίοδος είναι η μαμή των εξελίξεων. Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον κύκλο του υπό την έννοια ότι πρέπει πλέον να απευθυνθεί στο κέντρο και στην υπεύθυνη αριστερά με νέο λόγο και μέσα από μία νέα λειτουργία» είπε χαρακτηριστικά η υπουργός Παιδείας παραλληλίζοντας το επόμενο χρονικό διάστημα με.. πολεμική περίοδο....
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική ανασχηματισμός Άννα Διαμαντοπούλου Εκλογές κυβέρνηση νέο κόμμα ΠΑΣΟΚ
14:01
0
4
Share
-A+A
Παρέμβαση που θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις έκανε σήμερα η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, λέγοντας όχι στις εκλογές, προτείνοντας ανασχηματισμό και τονίζοντας ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως ήταν μέχρι τώρα, «έκλεισε τον κύκλο του»...
Μιλώντας στην τηλεόραση της ΝΕΤ, η υπουργός Παιδείας είπε ότι η η χώρα χρειάζεται κυβερνηση από τεχνοκράτες αλλά και πολιτικούς οι οποίοι όμως δεν θα είναι ξανά υποψήφιοι και δήλωσε πρόθυμη να συμμετάσχει σε μία τέτοια νέα σύνθεση. Για να γίνει αυτό, η Άννα Διαμαντοπούλου πρότεινε να προχωρήσει ο πρωθυπουργός σε ανασχηματισμό, ενώ δήλωσε αντίθετη να γίνουν τώρα εκλογές, καθώς η χώρα όπως είπε θα μπει σε κύκλο σταθεροποίησης, αν η τωρινή κυβέρνηση δεν κλείσει τα μεγάλα ανοικτά μέτωπα.
Στη συνέχεια η Άννα Διαμαντοπούλου μίλησε για την εσωκομματική κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού σχηματισμού.
«Η επόμενη περίοδος είναι η μαμή των εξελίξεων. Το ΠΑΣΟΚ έχει κλείσει τον κύκλο του υπό την έννοια ότι πρέπει πλέον να απευθυνθεί στο κέντρο και στην υπεύθυνη αριστερά με νέο λόγο και μέσα από μία νέα λειτουργία» είπε χαρακτηριστικά η υπουργός Παιδείας παραλληλίζοντας το επόμενο χρονικό διάστημα με.. πολεμική περίοδο....
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική ανασχηματισμός Άννα Διαμαντοπούλου Εκλογές κυβέρνηση νέο κόμμα ΠΑΣΟΚ
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)