Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Μιλώντας σήμερα στους δημοσιογράφους, ο Χορστ Ράιχενμπαχ, επικεφαλής της ομάδας Δράσης για την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος από την ΕΕ τόνισε: «Δεν συνυπογράφω, ούτε επικυρώνω αποφάσεις υπουργών, βρίσκομαι εδώ μετά το αίτημα του Έλληνα πρωθυπουργού προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συνεισφέρει τεχνοκρατικά στην υλοποίηση του προγράμματος». Ο κ. Ράινμπαχ δήλωσε ότι οι εκτιμήσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί το τελευταίο διάστημα για την ανάπτυξη είναι «υπεραισιόδοξες». Πρόσθεσε ακόμα ότι δεν μπορεί να απαντήσει πότε θα βγούμε ξανά στην ανάπτυξη.

Επεξηγώντας την αποστολή του, ο κ. Ράιχενμπαχ περιέγραψε μια πρακτική κατά την οποία η ομάδα του ακούει τους σχεδιασμούς των υπουργών, τους ρωτά σε ποιους τομείς μπορεί να συνδράμει και παρέχει την οργανωτική βοήθεια που της υποδεικνύεται από τις ελληνικές αρχές.

Σε σχετική ερώτηση, περί εκχώρησης της Εθνικής μας κυριαρχία, λόγω της έλευσης στην Ελλάδα της Ομάδας κρούσης είπε ότι την ομάδα κάλεσε η ελληνική κυβέρνηση επισημαίνοντας ότι «η Task Force δεν αποφασίζει, δεν υπογράφει, δεν συνυπογράφει».

Τέλος, επισήμανε την ανάγκη να προχωρήσουν άμεσα οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές σε δημόσια διοίκηση, υγεία, Δικαιοσύνη αλλά και οι αποκρατικοποιήσεις.

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Κούρεμα 60%, αύξηση του δανείου στα 130 δισ. και αποκρατικοποιήσεις 30 δισ. μέχρι το 2020 - Πολιτική

«Δεκαετίες κατοχής»!

26/10/2011, 09:53 | Διαβάστηκε 1730 φορές
Αποστολή

«Καταπέλτης» για την κατάσταση της χώρας ο Γιώργος Φλωρίδης, 24 ώρες μετά την ανακοίνωση της ίδρυσης του Ομίλου προβληματισμού.

Μιλώντας την Τετάρτη στο Mega τόνισε ότι «η Ελλάδα βρίσκεται επί δεκαετίες υπό καθεστώς εσωτερικής κατοχής από οικονομικά συμφέροντα, συντεχνίες και πολιτικούς που δεν κάνουν την δουλειά τους».

Επισήμανε την ανάγκη να γίνει παραγωγική η παρασιτική –όπως τη χαρακτήρισε, εθνική οικονομία.

Σχετικά με τον Γιώργο Παπανδρέου, τον κατηγόρησε ότι αποδέχθηκε τη συνταγή του Μνημονίου επειδή δεν κατάφερε να παρουσιάσει –όπως είπε, μια δική του συνταγή, ώστε να πείσει τους δανειστές της χώρας.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα εθνικού σχεδίου ανέφερε αυτά που συγκρότησαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Κώστας Σημίτης.

Ανδρέας Μορφόπουλος

Στίγμα προθέσεων μετά την ίδρυση

«Δεν έχουμε στις τάξεις μας 'ψώνια' που θέλουν να σώσουν τη χώρα» λέει ο Γ.Φλωρίδης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Η χώρα βρίσκεται επί δεκαετίες υπό καθεστώς εσωτερικής κατοχής από οικονομικά συμφέροντα, συντεχνίες και πολιτικούς που δεν κάνουν την δουλειά τους, τόνισε ο Γιώργος Φλωρίδης, ένα 24ωρο μετά την ανακοίνωση της ίδρυσης του «Κοινωνικού Συνδέσμου».

Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Mega, αναφέρθηκε στην ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου της Βουλής, αλλά και του ρόλου του Προέδρου της Δημοκρατίας ως αντιστάθμισμα σε ένα «σύστημα ενός ανδρός».

Παράλληλα, έθεσε την η ανάγκη να γίνει παραγωγική η παρασιτική οικονομία στην Ελλάδα.

Σχετικά με την κυβερνητική πολιτική, τής καταλόγισε ότι αποδέχθηκε τη συνταγή του Μνημονίου επειδή δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια δική της συνταγή, ώστε να πείσει τους δανειστές της.

«Πήγαμε χωρίς το δικό μας εθνικό σχέδιο και αυτό βαρύνει την κυβέρνηση» υπογράμμισε, λέγοντας ότι ακόμα τώρα αυτό δεν έχει γίνει πραγματικότητα.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα εθνικού σχεδίου ανέφερε αυτά που συγκρότησαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Κώστας Σημίτης.

Επίσης επανέλαβε ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί από μόνη της να κάνει πράξη τις απαραίτητες αλλαγές στη χώρα, μιλώντας για την ανάγκη ευρύτερων συμπράξεων.

Αργότερα μιλώντας στον ΒΗΜΑ 99,5 ο κ. Φλωρίδης είπε ότι είναι ευπρόσδεκτοι όλοι όσοι έχουν προτάσεις για τη χώρα: «Δεν θέλουμε να μαζέψουμε τους ανθρώπους που κλαίνε» είπε χαρακτηριστικά.

«Το μέγα ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να έχουμε και στην Ελλάδα τη «συμπεριφορά» που έχουμε στο εξωτερικό, όπου πειθαρχούμε» συνέχισε.

Αναφερόμενος στην άποψή του για συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ευθύνης, υπενθύμισε ότι την πρόταση αυτή την διατύπωσε πριν από ένα χρόνο, «όταν η πρόταση αυτή ήταν εντελώς άγνωστη στην πολιτική ατζέντα».

Συμπλήρωσε δε ότι την άποψη αυτή την διατύπωνε και εντός της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ. «Όταν διαπίστωσα ότι το όλο θέμα εξελίσσεται σε 'καρικατούρα', τότε παραιτήθηκα».

Για το αν χρειάζεται να γίνουν εκλογές προκειμένου να συγκροτηθεί αυτή η κυβέρνηση εθνικής ευθύνης, υποστήριξε ότι το θέμα της συνεννόησης για να επιλυθούν τα σοβαρά προβλήματα θα το βρούμε μπροστά μας σε κάθε περίπτωση.

Σε ερώτηση για το αν υπάρχει ένα πρόσωπο ευρείας αποδοχής προκειμένου να αναλάβει μια τέτοια ευθύνη, είπε ότι αν τα κόμματα συζητήσουν είναι βέβαιο ότι θα βρουν τους καλύτερους δυνατούς για να σωθεί η χώρα.

Σε ερώτηση για τους 180 βουλευτές, είπε ότι η πρόταση αυτή έχει νόημα εφόσον υπάρχει γνήσια επιθυμία για συνεργασία, αν όμως πρόκειται να εξελιχθεί σε κομματικό τερτίπι, τότε δεν έχει απολύτως καμία σημασία.

«Χρειάζεται να υποχωρήσουν οι εγωισμοί και η διάθεση να μεταθέτει το ένα κόμμα τις ευθύνες στον άλλον» συνέχισε.

Βασική ατζέντα αυτής της νέας κυβέρνησης θα είναι να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο πρόσωπο στην ΕΕ, στο πρότυπο της Πορτογαλίας ή της Ισπανίας.

«Μην υποβαθμίζουμε το να μιλάμε στον κόσμο» τόνισε ο Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος συμμετέχει στον «Κοινωνικό Σύνδέσμο».

Μιλώντας στον ΣΚΑΙ, είπε ότι δεν υπάρχει κανένα ταμπού συζήτησης με άλλους πολιτικούς χώρους, καθώς σε στιγμές κρίσης είναι λανθασμένη προσέγγιση το «μαύρο-άσπρο».

Χρειάζεται συνεννόηση και όχι φανατισμός, υπογράμμισε.

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Μόνιμη Επιτροπεία και 100 δισ. για τις τράπεζες - Οικονομία

Ράιχενμπαχ: Ήρθα μετά από αίτημα Παπανδρέου

«Δεν συνυπογράφω, ούτε επικυρώνω αποφάσεις υπουργών, βρίσκομαι εδώ μετά το αίτημα του Έλληνα πρωθυπουργού προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συνεισφέρει τεχνοκρατικά στην υλοποίηση του προγράμματος», τόνισε ο επικεφαλής της ομάδας Δράσης για την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος στην Ελλάδα, Χορστ Ράιχενμπαχ.

Παραλλήλως ο κ. Ράιχενμπαχ περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει η Ομάδα, η οποία – όπως είπε- ακούει τους σχεδιασμούς των υπουργών, τους ρωτά σε ποιους τομείς μπορεί να συνδράμει και παρέχει βοήθεια, όπου της υποδεικνύεται από τις ελληνικές αρχές.

Παρέθεσε επίσης μια σειρά από πεδία παροχής τεχνικής βοήθειας τα οποία θεώρησε ως σημαντικότερα με δεδομένη την τρέχουσα κατάσταση που διανύει η ελληνική οικονομία. Το σημαντικότερο εξ’ αυτών, είπε, είναι η αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Επίσης ως τομείς προτεραιότητας ξεχώρισε τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης, επισημαίνοντας ότι θα αναζητηθεί η εμπειρία από άλλα κράτη-μέλη σε συνεννόηση με το αρμόδιο υπουργείο.

Στους σημαντικούς τομείς ξεχώρισε επίσης την ηλιακή ενέργεια, το κτηματολόγιο, τη διαχείριση απορριμμάτων. Ειδική μνεία έγινε για το σκέλος παροχής τεχνικής βοήθειας στο πεδίο της αναμόρφωσης του φορολογικού συστήματος η οποία θα γίνει με τη συνδρομή το ΔΝΤ αλλά και στο πεδίο του ελέγχου των δαπανών του κράτους.

Χ. Ράιχενμπαχ: «Προσφέρουμε την οργανωτική βοήθεια που μας υποδεικνύεται από τις ελληνικές Αρχές»

"Η" Online 26/10 18:43

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

περισσότερα »

«Δεν συνυπογράφω, ούτε επικυρώνω αποφάσεις υπουργών, βρίσκομαι εδώ μετά το αίτημα του Έλληνα πρωθυπουργού προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συνεισφέρει τεχνοκρατικά στην υλοποίηση του προγράμματος».

Αυτό τόνισε, μιλώντας στους δημοσιογράφος, ο Χορστ Ράιχενμπαχ, επικεφαλής της ομάδας Δράσης για την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου προγράμματος από την ΕΕ.

LINK ΧΟΡΗΓΩΝ

Μη συμβατικά μέτρα θα χρησιμοποιεί η ΕΚΤ για την ομαλή λειτουργία των αγορών — ΣΚΑΪ (www.skai.gr)

Crise de la dette: accord de l'UE pour recapitaliser ses banques

Πρώτο ΘΕΜΑ online : Η ΕΚΤ θα συνεχίσει τις αγορές ομολόγων ; - Οικονομία

Σε ξένα χέρια οι τύχες της Ελλάδας | Newsbomb.gr

Un sommet européen sous l'oeil des médias du monde entier

Μόνο 14 δισ. ευρώ η ψαριά στους φορολογικούς παραδείσους

Του ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΛΗ

Φορολογικά έσοδα μόλις 14 δισ. ευρώ απέδωσε την τελευταία διετία στις 20 πιο πλούσιες χώρες του κόσμου η διεθνής εκστρατεία κατά των υπεράκτιων φορολογικών παραδείσων.

Σύμφωνα με επισκόπηση του ΟΟΣΑ σε 20 μεγάλες οικονομίες του κόσμου, περίπου 100.000 πολίτες τους αναγκάστηκαν την τελευταία διετία να αποκαλύψουν στις φορολογικές αρχές περιουσιακά στοιχεία που είχαν «παρκαρισμένα» σε φορολογικούς παραδείσους του πλανήτη. Κάτι το οποίο σύμφωνα με τον Οργανισμό επέτρεψε στις χώρες αυτές να έχουν επιπλέον φορολογικά έσοδα 14 δισ. ευρώ. Το μεγαλύτερο όφελος είχε η Ιταλία, η οποία χρησιμοποιώντας σχήμα εθελοντικής αποκάλυψης των offshore τοποθετήσεων των πολιτών της, κατάφερε να συγκεντρώσει επιπρόσθετα φορολογικά έσοδα 5,6 δισ. ευρώ. Ανάλογο σχήμα στις ΗΠΑ απέφερε έσοδα 2,7 δισ. δολαρίων από 30.000 φορολογουμένους, ενώ η Γερμανία κατάφερε να μαζέψει από ανάλογο αριθμό πολιτών της 1,8 δισ. ευρώ.

Ο ΟΟΣΑ θεωρεί ότι οι εξελίξεις αυτές ήταν απόρροια της απόφασης της σύνοδου των χωρών του G20 στο Λονδίνο το 2009, να επιταχυνθεί το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων του πλανήτη και των διακρατικών συμφωνιών που υπογράφηκαν με την αρωγή του για αποκάλυψη των στοιχείων των φοροφυγάδων.

Ωστόσο ούτε ο ΟΟΣΑ ούτε οι κυβερνήσεις των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη τόλμησαν σε αυτή τη διετία να πιάσουν τα μεγάλα λαβράκια της παγκόσμιας φοροδιαφυγής, τις πολυεθνικές εταιρίες. Οι τελευταίες, αφού μετέφεραν επί δεκαετίες κέρδη τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε χώρες-φορολογικούς παραδείσους, σήμερα επινοούν νέους τρόπους προκειμένου να φοροδιαφύγουν. Μεταξύ άλλων και αγοράζοντας ζημιογόνες εταιρείες, έτσι ώστε να εμφανίσουν ζημιές, τις οποίες εν συνεχεία τις μεταφέρουν σε χώρες με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές για τα επιχειρηματικά κέρδη. Εκμεταλλεύονται έτσι το γεγονός ότι οι χώρες αυτές προσφέρουν φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις που εμφανίζουν ζημιές και συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν.

Ένας κουτοπόνηρος Πρωθυπουργός της Δραχμής θρηνεί

7/22/2011 04:04:00 μμ Δημοσιεύθηκε από Παραπολιτική

Χρειάστηκαν περίπου 20 ώρες και μόλις 1.129 λέξεις για να επιχειρήσει ανεπιτυχώς ο Αντώνης Σαμαράς να καμουφλάρει τη φανερή αμηχανία του μπροστά στις θετικές εξελίξεις.

Μια αμηχανία απολύτως ανθρώπινη, καθώς καμία από τις προτάσεις ή εκτιμήσεις της Νέας Δημοκρατίας δεν δικαιώθηκε ενώ παράλληλα η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν συμμετείχε στην τιτάνια εθνική προσπάθεια των δυο τελευταίων ετών.

Σε μια επίδειξη ιδιότυπου μεγαλοϊδεατισμού, μπολιασμένου με μπόλικη συμπλεγματική κουτοπονηριά, ο Αντώνης Σαμαράς ουσιαστικά αναγκάστηκε να συνεχίσει στην ίδια λαϊκίστικη γραμμή που ίδιος χάραξε, υποστηρίζοντας ότι οι χθεσινές αποφάσεις αποδεικνύουν ότι το Μνημόνιο...απέτυχε. Συνειδητά, αρνήθηκε να βοηθήσει τους πολίτες να καταλάβουν τι ακριβώς είναι η "επιλεκτική χρεοκοπία" κι επέλεξε να κινδυνολογήσει με μια φοβική τοποθέτηση "μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη, πολύ περισσότερο που δεν υπάρχει κανένα απολύτως ιστορικό προηγούμενο."

Από τη δήλωση του, την οποία...

...μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη εδώ, ξεχωρίζω έναν καταπληκτικό συλλογισμό, δείγμα της μάταιης προσπάθειας του να παρουσιάσει το άσπρο σαν να είναι μαύρο:

Συμπέρασμα δεύτερο: Η βελτίωση των όρων δανεισμού που επιτεύχθηκε χθες είναι θετικό βήμα και παρέχει ανακούφιση.Βεβαίως, οδηγηθήκαμε εκεί ακριβώς επειδή το αρχικό Μνημόνιο απέτυχε.

Προσέξτε! Για να δανειστούμε, υπογράψαμε το Μνημόνιο με το οποίοι οι δανειστές μας ζήτησαν κάποια πράγματα. Κι επειδή δεν τα κάναμε, θύμωσαν και...μας βελτίωσαν τους όρους του δανείου! Άρα το Μνημόνιο...απέτυχε! Αν είχε πετύχει, θα μας τα χάριζαν τα λεφτά;

Αντί επιλόγου, επαναλαμβάνω για ακόμα μια φορά ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι η μόνη θλιβερή φιγούρα αυτής της Νέας Δημοκρατίας, τουλάχιστον αυτός ζει και το παραμυθί της αρχηγίας. Η πραγματική απογοήτευση είναι η στάση βουλευτών όπως οι Χατζηδάκης και Μητσοτάκης οι οποίοι ως πρόβατα, υπομένουν κάθε εντολή του τσοπάνη τους.

Υπάρχει σήμερα άνθρωπος στη Νέα Δημοκρατία που να μην είναι ικανοποιημένος από τις χθεσινές εξελίξεις; Το αποκλείω. Μέχρι κι από τη Ραφήνα ακούστηκε ένα "Πάλι μας έσωσε ο Γιώργος"...

Πρώτο ΘΕΜΑ online : «Δεν απέχουμε, πραγματοποιούμε ολιγόωρες διακοπές των συνεδριάσεων» - Πολιτική

Ιταλία: Αλλάζει το νόμο για να επωφεληθεί ο ίδιος

Τον κατηγορεί η αριστερή αντιπολίτευση

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Τελευταία ενημέρωση: 25/10/2011 19:19

Web-Only

Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση κατηγορεί τον ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι ότι προσπαθεί να αλλάξει τον νόμο που αφορά την μεταβίβαση των περιουσιακών στοιχείων --ειδικότερα την «νόμιμο μοίρα»-- κινούμενος από προσωπικά, οικογενειακά του κίνητρα.

Ο βουλευτής του κεντροαριστερού κόμματος Ιταλία των Αξιών Αντόνιο Μπροσγκέζι κατήγγειλε ότι πρόκειται για έναν ακόμη νόμο που θα λειτουργήσει προς προσωπικό όφελος του μεγιστάνα-πρωθυπουργού και ο οποίος έχει ενταχθεί από την κυβέρνηση στο προσχέδιο των μέτρων για την ανάπτυξη".

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, ο Μπερλουσκόνι θέλει να αλλάξει τον νόμο που αφορά την «νόμιμο μοίρα», για να ευνοήσει τα δυο πρώτα του παιδιά και να «βάλει στο περιθώριο» τα άλλα τρία που απέκτησε από τον γάμο με την Βερόνικα Λάριο.

Βάσει του σχεδίου του το ένα τρίο της περιουσίας σε περίπτωση θανάτου, θα συνεχίσει να μεταβιβάζεται στην σύζυγο του εκλιπόντος.

Τα υπόλοιπα δυο τρίτα θα κληρονομούνται από τα παιδιά του, με ορισμένες σημαντικές αλλαγές όμως σε σχέση με το παρελθόν.

Ως τώρα τα δύο αυτά τρίτα πρέπει να μοιράζονται σε ίδια μερίδια χωρίς καμία διαφορά και ανισότητα.

Σε περίπτωση όμως που «περάσει» η αλλαγή που προτείνει ο Μπερλουσκόνι το 50% του ποσοστού αυτού --του 66,66% της
κληρονομιάς, δηλαδή-- θα μπορεί να δίδεται από τον γονέα στο παιδί, ή στα παιδιά του, που εκείνος προτιμά και ορίζει, και το άλλο μισό, στα υπόλοιπα τέκνα.

Σύμφωνα με την ιταλική δημόσια τηλεόραση RΑΙ «με τον τρόπο αυτό ο ιταλός πρωθυπουργός θα μπορούσε να αφήσει την πλειοψηφία του πακέτου μετοχών του τηλεοπτικού ομίλου Mediaset και του εκδοτικού οίκου Mondadori στα δυο μεγαλύτερα παιδιά του, στην Μαρίνα και στον Πιερσίλβιο, που εδώ και χρόνια εργάζονται μαζί του».

Η Ελεονόρα, η Μπάρμπαρα και ο Λουίτζι, τα τρία παιδιά του «και της συζύγου του σε διάσταση Βερόνικα Λάριο θα κινδύνευαν, με τον τρόπο αυτό, να βρεθούν χωρίς την δυνατότητα ψήφου και παρέμβασης.

Ο ιταλός πρωθυπουργός δεν σχολίασε τα δημοσιεύματα, αν και κάποιοι αναλυτές τονίζουν ότι «στην πραγματικότητα έχει ήδη κανονίσει τα περιουσιακά του προβλήματα, με την σύμφωνη γνώμη όλων των παιδιών του».

Η αξία του συνόλου της ακίνητης περιουσίας των επιχειρήσεων και μετοχών του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, εκτιμάται γύρω στα έξι δισεκατομμύρια ευρώ.

On a fait taire Khadafi plus efficacement que Chirac - AgoraVox le média citoyen

Sarkozy ou les limites de la diplomatie à la testostérone - AgoraVox le média citoyen

CRISE DE LA ZONE EURO

Il est temps de faire de la politique

20 octobre 2011
FRANKFURTER RUNDSCHAU
FRANCFORT

Arend van Dam

Par peur comme par ignorance, les dirigeants s’échinent à battre les marchés avec leurs propres armes. Mais, faute de ressources illimitées, ils vont devoir renouer avec les règles politiques pour espérer remporter cette épreuve de force.

Brigitte Fehrle

Depuis le début de la crise financière et la faillite, voilà quelques années, d’une banque de taille relativement modeste, Lehman Brothers, les politiques ont peur. Peur d’un ennemi qu’ils ne connaissent pas et dont ils ne maîtrisent pas les codes. Depuis le début de la crise financière, la politique tente de comprendre les règles des banques, des hedge funds, des bourses, des spéculateurs. Et pas seulement. Elle essaie aussi, depuis lors, de les battre à leur propre jeu.

Ce a été le début de la fin. Non pas qu’il n’y ait jamais eu de situations analogues auparavant. Il y eut la "crise de la tulipe", au XVIe siècle, lorsque l’éclatement de la bulle spéculative sur ces bulbes éphémères a ruiné une nation toute entière. Le Moyen-Âge a connu des banqueroutes. Les maisons royales se sont mises à la merci des gros banquiers de l’époque : les Welser, les Fugger, les Médicis. La grande dépression des années 1930 a libéré des forces destructrices. Nous ignorons où nous mènera la crise financière de l’année 2011. Nous savons simplement, ou plutôt nous sentons, que la politique est désemparée.

Des politiques en dehors du terrain démocratique

Nous voyons les politiques, les économistes et les soi-disant experts énoncer des convictions et donner des réponses avec une mine qui trahit leur perplexité. Plus les réponses avancées sont simples, plus la pertinence de telle ou telle solution est martelée avec aplomb, moins le discours convainc. La politique semble impuissante. Elle l’est. Et si elle est impuissante, c’est qu’elle a voulu battre son adversaire avec ses propres armes.

La démocratie vit de la transparence, de la franchise, du pouvoir de persuasion et du fait que les citoyens peuvent voir ce que font leurs élus, même quand ils ne sont pas d’accord avec eux. Or, aujourd’hui, la politique joue en dehors du terrain démocratique. Elle se comporte comme un acteur de ces marchés internationaux anarchiques dont la seule logique est celle de la multiplication des profits. Elle s’est engagée dans une épreuve de force dont elle ne peut que sortir vaincue.

Pourquoi le fonds de sauvetage de l’euro n’en finit-il pas de gonfler ? Parce que la politique croit que seul un fonds gigantesque sans équivalent possible peut empêcher les spéculateurs de s’attaquer aux devises et aux Etats. Pourquoi les chefs d’Etat européens ne se réunissent-ils que lorsque les bourses sont fermées ? Parce qu’ils ont peur des marchés et du cours des actions. Pourquoi le Parlement allemand est-il presque systématiquement exclu des décisions liées au fonds de sauvetage de l’euro ? Parce que nos hauts dirigeants ne sont plus très sûrs de pouvoir convaincre les parlementaires. La politique a oublié les citoyens.

L'Europe est bien peu de chose

Nous assistons à l’autodestruction de la politique. Les dirigeants ne font plus de politique. Faire de la politique, qu’est-ce que c’est ? C’est en premier lieu concevoir des règles, élaborer des lois et les faire appliquer. En l’occurrence empêcher les spéculateurs de spéculer. Il ne s’agit pas pour les Etats de se mettre à spéculer contre les spéculateurs. Or, le fonds de sauvetage ne fait pas autre chose. C’est un rempart contre les spéculateurs appelé à s’élever sans cesse au même rythme que le risque induit par la spéculation. Deux mille milliards [le montant auquel pourrait être porté le Fonds européen de stabilité financière] ne seraient-il pas trop peu ? Peut-être envisagera-t-on de doubler ce chiffre lors d’un prochain sommet européen, dans quatre semaines ? Peut-être existe-t-il un moyen de renforcer encore davantage ce "levier", comme on l’appelle. Une telle logique est absurde.

Nous voyons d’ores et déjà à quel point le tissu financier, aujourd’hui devenu mondial, est fragile, instable, et qu’il menace de céder. Nous voyons l’Europe tenter de toutes ses forces de s’immuniser contre les conséquences de ce délitement. L’Europe est bien peu de chose. Elle n’est même pas capable de s’entendre avec la Grande-Bretagne sur l’introduction d’une taxe sur les transactions financières. Elle n’a permis de dégager aucun consensus sur la participation des banques à la crise. Les Etats n’ont pas conscience de s’être eux-mêmes jetés en pâture aux spéculateurs monétaires en s’endettant à outrance. Et tous, nous n’avons pas encore compris, loin de là, que nous sommes les artisans de notre propre vulnérabilité en souhaitant que l’argent ne soit uniquement le fruit du travail, mais puisse aussi s’autogénérer.

Quiconque prend des risques doit en assumer les conséquences. Beaucoup souscriraient à cette maxime. Pas la politique, qui suit aujourd’hui le principe suivant : quiconque prend des risques doit être prémuni contre le risque. Les Etats sont renfloués, les banques épaulées et les citoyens téméraires avec elles. Seuls les gens qui ne mettent pas leur budget en jeu encourent le risque maximum. Et il faudrait être d’accord avec cela ?

OPINION

“Un pacte avec le diable”

En renforçant le Fonds européen de stabilité financière, "l’Europe s’apprête à signer un pacte avec le diable", c’est à dire avec les institutions financières, qui"au-delà des lois", assure l’analyste financier slovaque Valér Demjan dansHospodárske noviny. "Le temps des solutions rationnelles (la faillite de la Grèce en 2010) est dépassé, et les démarches non systémiques de Bruxelles se termineront par un effondrement plus dur". Le FESF, qui n’est qu’une solution pour gagner du temps et calmer les marchés, ne suffira pas pour stabiliser la situation. Pas plus que le Mécanisme européen de stabilité (MES), qui sera probablement mis en place dès l’année prochaine, au lieu de 2013. Car les marchés ne se satisfont pas des garanties et veulent voir les vrais ressources, representeés par un FESF élargi.

Pour l’analyste, "il est temps d’engager des reformes structurelle agressives",c’est-à-dire faire quitter la zone euro à ses membres non fiables et mettre certaines banques en faillite. Demjan critique également l’attitude des banques centrales, qui "doivent arrêter d’imprimer de l’argent sans limite". "L’histoire est plein d’exemple, que l’imprimerie de l’argent n’a jamais aidé de résoudre les problèmes de dettes." Si, en plus, les agences de notations baissent la note de la France, l’Allemagne sera peu disposée à financer tout le système de sauvetage, conclut-il.

Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

«Δεκαετίες κατοχής»!

Στίγμα προθέσεων μετά την ίδρυση

«Δεν έχουμε στις τάξεις μας 'ψώνια' που θέλουν να σώσουν τη χώρα» λέει ο Γ.Φλωρίδης

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

LINK ΧΟΡΗΓΩΝ

Μόνο 14 δισ. ευρώ η ψαριά στους φορολογικούς παραδείσους

Ιταλία: Αλλάζει το νόμο για να επωφεληθεί ο ίδιος

Τον κατηγορεί η αριστερή αντιπολίτευση

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Τελευταία ενημέρωση: 25/10/2011 19:19

Web-Only

CRISE DE LA ZONE EURO

Il est temps de faire de la politique

20 octobre 2011FRANKFURTER RUNDSCHAUFRANCFORT

Des politiques en dehors du terrain démocratique

L'Europe est bien peu de chose

OPINION

“Un pacte avec le diable”

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πληροφορίες

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Η λίστα ιστολογίων μου

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σελίδες

20 octobre 2011
FRANKFURTER RUNDSCHAU
FRANCFORT