Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012
Δημοσίευση: 13 Αυγ. 2012, 00:10 Βιταμίνες C και Ε Τα αντιοξειδωτικά προλαμβάνουν τον καρκίνο του παγκρέατος
8
Ads by Google
CPAP - BiPAP - Μάσκες
Resmed - Philips - Devilbiss 2 χρόνια εγγύηση - Από €899
www.Medi-Shop.gr/CPAP-BiPAP
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Τα άτομα των οποίων η διατροφή περιλαμβάνει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C και Ε καθώς και σεληνίου έχουν μικρότερο κίνδυνο καρκίνου του παγκρέατος, σύμφωνα με αγγλική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Gut.
Οι συμμετέχοντες που είχαν την υψηλότερη πρόσληψη των προαναφερόμενων ουσιών είχαν 67% μικρότερο κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του παγκρέατος σε ορίζοντα 10ετίας, συγκριτικά με εκείνους που είχαν την χαμηλότερη πρόσληψη.
Ο μειωμένος κίνδυνος ενδεχομένως να εξηγείται από το γεγονός ότι οι βιταμίνες C, E και σελήνιο είναι αντιοξειδωτικά, που καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου οι οποίες καταστρέφουν το DNA.
Ο καρκίνος του παγκρέατος είναι θανατηφόρος. Εκτιμάται ότι μόνο στις ΗΠΑ 44.000 άτομα θα διαγνωστούν το 2012 και 37.000 θα πεθάνουν εξαιτίας της ασθένειας, σύμφωνα με το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ.
Η έρευνα
Οι επιστήμονες συγκέντρωσαν στοιχεία για 24.000 άτομα, 40-74 ετών στο Ηνωμένο Βασίλειο, που είχαν πάρει μέρος στην έρευνα EPIC-Norfolk Study (1993-97). Οι συμμετέχοντες είχαν συμπληρώσει ερωτηματολόγια για το ιατρικό ιστορικό τους και είχαν δώσει δείγματα αίματος, ενώ είχαν τηρήσει και διατροφικά ημερολόγια.
Μέσω των τελευταίων οι ερευνητές υπολόγισαν την πρόσληψη βιταμίνης Ε και σεληνίου, ενώ τα επίπεδα της βιταμίνης C μετρήθηκαν από τα δείγματα αίματος.
Σε διάστημα 10 ετών, 49 συμμετέχοντες εκδήλωσαν καρκίνο του παγκρέατος.
Οι ερευνητές συνέκριναν το διατροφολόγιο τους με αυτό 4.000 υγιών ατόμων. Παρατήρησαν ότι υπήρχε σχέση μεταξύ καρκίνου του παγκρέατος και της πρόσληψης βιταμίνης Ε και σεληνίου. Τα άτομα με την χαμηλότερη πρόσληψη είχαν τον μεγαλύτερο κίνδυνο να νοσήσουν.
Ομοίως, τα άτομα με την ελάχιστη πρόσληψη βιταμίνης Ε είχαν 43% μεγαλύτερο κίνδυνο να εκδηλώσουν παγκρεατικό καρκίνο. Ως προς την βιταμίνη C, οι ερευνητές παρατήρησαν γενικά μειωμένο κίνδυνο καρκίνου, όσο μεγαλύτερα τα επίπεδα της στο αίμα.
health.in.gr
Δικογραφία για τους βουλευτές της Χ.Α ζήτησε ο Δένδιας
Σφοδρή αντιπαράθεση με πολιτικές προεκτάσεις πυροδότησαν τα επεισόδια που σημειώθηκαν σε Ραφήνα και Μεσολόγγι από μέλη της Χρυσής Αυγής, που επιτέθηκαν σε πάγκους μικροπωλητών που διαπίστωσαν ότι ήταν παράνομα στη χώρα μας.
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, ζήτησε από τις αστυνομικές αρχές να ληφθούν όλα τα μέτρα εναντίον των τριών βουλευτών της Χρυσής Αυγής που συμμετείχαν στα επεισόδια. Πρόκειται για τους βουλευτές Παναγιώτη Ηλιόπουλο, Γιώργο Γερμενή (Καιάδας) και Κώστα Μπαρμπαρούση.
Σύμφωνα με τον κ. Δένδια, οι βουλευτές διαπράττουν το αδίκημα της αντιποίησης της Αρχής και της απρόκλητης φθοράς και ζήτησε να μη γίνει καμία εξαίρεση λόγω της βουλευτικής τους ιδιότητας.
Αυτή την ώρα, σχηματίζεται δικογραφία εις βάρος τους, η οποία θα υποβληθεί στην αρμόδια Εισαγγελία και έπειτα θα διαβιβαστεί στη Βουλή, όπου θα τεθεί ζήτημα άρσης της βουλευτικής τους ασυλίας.
Σήμερα η συνάντηση Ελλήνων και Γερμανών Αυτοδιοικητικών
Σήμερα η συνάντηση Ελλήνων και Γερμανών Αυτοδιοικητικών: Στη Θεσσαλονίκη θα βρεθεί σήμερα ο αντιπρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Γερμανίας για να συναντηθεί με Έλληνες αυτοδιοικητικούς
Σαμαράς στη ΔΕΘ: Ήρθα να σας πω την αλήθεια
«Αυτό που θέλω να σας πω είναι ότι στις μεγάλες δοκιμασίες βγαίνουν νικητές όσοι δεν φοβούνται την αλήθεια», είπε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά τα εγκαίνια της 77ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
«Η αλήθεια κάποιες φορές πληγώνει. Βρίσκομαι μπροστά σας για να σας πω την αλήθεια για το πώς θα βγούμε το συντομότερο δυνατόν από την κρίση.
Η χώρα μας δοκιμάζεται και δοκιμάζεται και ο ίδιος ο θεσμός της Έκθεσης. Η Θεσσαλονίκη και η Β. Ελλάδα ανέκαθεν ήταν η καρδιά της ανάπτυξης. Πως θα βγούμε από την κρίση; Με ανταγωνιστικότητα.
Δεν ήρθα να εξαγγείλω αυτά που πολλές φορές έχουν εξαγγελθεί. Η πρώτη αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα βρέθηκε πολύ κοντά στην έξοδο από την Ευρωζώνη και το ευρώ. Επιστροφή στην δραχμή σημαίνει ότι μέσα σε λίγους μήνες θα έχανε όσα δεν έχασε τόσα χρόνια. Την μοναδική αυτή καταστροφή που άμεσα μας απειλούσε έπρεπε να την αποτρέψουμε.
Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι για να αποτρέψουμε την καταστροφή έπρεπε να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας. Για να το κάνουμε αυτό έπρεπε να τηρήσουμε όλες τις δεσμεύσεις μας. Και αυτό ακριβώς κάνουμε.
Η τρίτη κρίσιμη αλήθεια είναι ότι η μείωση των δαπανών έπρεπε να γίνει έτσι και αλλιώς. Καμία χώρα που σέβεται τον εαυτό της να ζει με δανεικά. Μέσα σε όσα κόπηκαν υπήρχαν και απίστευτές σπατάλες. Βέβαια μέσα σε αυτά που κόβονται είναι και εισοδήματα που δεν έπρεπε καν να αγγιχτούν. Ακόμα προσπαθούμε. Αλλά δεν γίνονται αλλιώς. Σας λέω όμως ότι αυτές είναι οι τελευταίες περικοπές. Και προσπαθούμε να είναι προσωρινές. Όλες οι δεσμεύσεις μας θα πραγματοποιηθούν σε ορίζοντα τετραετίας.
Θα σας πω και κάποιες άλλες αλήθειες ακόμα. Εξαλείφουμε το σκάνδαλο της γραφειοκρατίας και της φοροδιαφυγής.
Το πιο σημαντικό είναι να φρενάρουμε την ύφεση. Αυτή είναι πάντα η προτεραιότητά μας: να καταπολεμήσουμε την ανεργία. Μόλις πάρουμε την πρώτη δόση θα επιστραφεί άμεσα το ληξιπρόθεσμο χρέος του Δημοσίου. Θα σωθούν οι επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να κλείσουν επειδή το κράτος δεν είναι σωστό απέναντί τους.
Για πρώτη φορά η τόνωση της οικονομίας θα είναι τόσο μεγάλη. Για πρώτη φορά το 90% της δόσης θα μείνει μέσα στην Ελλάδα. Όλα αυτά βεβαίως εφόσον η έκθεση της τρόικας είναι θετική.
Η προχθεσινή απόφαση Ντράγκι βρήκε τη λύση. Η λύση είναι μέσα στο ευρώ.
Σας ανακοινώνω ότι μια φορά το μήνα θα βλέπω επιμελητήρια ώστε ο πρωθυπουργός της χώρας να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα.
Αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν ότι θα μείνουμε στο ευρώ, ότι θα κερδίζουμε αξιοπιστία. Αυτή την μάχη δίνουμε τώρα. Ιδιαίτερα αυτή την εβδομάδα.
Η Ελλάδα θα παραμείνει όρθια και θα ξεπεράσει την κρίση. Αυτή είναι η πιο μεγάλη αλήθεια από όλες τις αλήθειες που σας είπα σήμερα», τόνισε ο πρωθυπουργός κλείνοντας την ομιλία του.
«Καμία χώρα που σέβεται τον εαυτό της δεν ζει με δανεικά» ΠΟΛΙΤΙΚΗ (0) Σάββατο, 08 Σεπτεμβρίου 2012, 11:15
Σχετικά Άρθρα
Α. Σαμαράς: Επώδυνα αλλά αναγκαία τα μέτρα
Κλείνει στις δύο το κέντρο της Θεσσαλονίκης
Προσπάθησαν να αναρτήσουν πανό στο Λευκό Πύργο
Σχετικά Tags
Αντώνης Σαμαράς, ΔΕΘ
48 1
0
0
Α.Σαμαράς: Προσπαθούμε οι περικοπές να μην είναι οριζόντιες
Ότι η φετινή διοργάνωση της ΔΕΘ είναι διαφορετική από εκείνη άλλων ετών ανέφερε κατά την έναρξη της ομιλίας του ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Όπως είπε από το βήμα της Έκθεσης η χώρα μας βρίσκεται σε αρκετά κρίσιμο σημείο: «Είναι μια χρονιά διαφορετική. Η χώρα μας βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο των τελευταίων δεκαετιών. Στις μεγάλες δοκιμασίες βγαίνουν νικητές όσοι δε φοβούνται την αλήθεια. Η αλήθεια πληγώνει, αλλά φωτίζει και δυναμώνει», τόνισε και συμπλήρωσε.
«Βρίσκομαι εδώ για να αναφερθώ στο σχέδιο μας για το πώς θα βγούμε από την κρίση. Η χώρα μας δοκιμάζεται αλλά δοκιμάζεται και ο θεσμός της ΔΕΘ. Φέτος παρατηρείται μια πτώση κατά 40% στις δραστηριότητες. Η Θεσσαλονίκη και η βόρεια Ελλάδα ανέκαθεν ήταν η καρδιά της ανάπτυξης. Από εδώ θα αρχίσει και η πορεία για να βγούμε από την κρίση και αυτό θα γίνει με την ανταγωνιστικότητα».
Στο πλαίσιο αυτό, ο Αντώνης Σαμαράς αναφέρθηκε και στην επανασύσταση του υπουργείου Μακεδονίας Θράκης.
«Δημιουργούμε με έδρα τη Θεσσαλονίκη Εθνικό Φορέα Εξωστρέφειας, συστήσαμε και το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης και σιγά - σιγά αποκτά νέες αρμοδιότητες, ενώ μέσω του INTERREG θα δοθεί νέα ώθηση στην περιφερειακή ανάπτυξη.
Ήρθα για να σας πω ότι παρά τις δυσκολίες δίνουμε στη βόρεια Ελλάδα τα μέσα και τα εργαλεία για να απελευθερώσει το δυναμισμό της».
Ο Έλληνας πρωθυπουργός τόνισε ότι η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήμα πριν από την έξοδο από την ευρωζώνη: «Η Ελλάδα βρέθηκε πολύ κοντά στην έξοδο από την ευρωζώνη. Το κλίμα αβεβαιότητας και η προσδοκία της δραχμής που είχε δημιουργηθεί παρέλυε την οικονομία μας και το λόμπι της δραχμής φάνηκε να κερδίζει τη μάχη.
Ωστόσο, αποτρέψαμε αυτό τον κίνδυνο. Για να αποτρέψουμε την καταστροφή έπρεπε να ανακτήσουμε την αξιοπιστία της Ελλάδας γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαμε να εξισώσουμε καλύτερη μεταχείριση. Γι’ αυτό θα έπρεπε να εφαρμόσουμε ταχύτατα τις διαρθρωτικές αλλαγές και τις περικοπές δαπανών».
Ο Αντώνης Σαμαράς έκανε λόγο για σπατάλες που καλώς κόβονται αλλά και για άδικες περικοπές, τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να περιορίσει: «Η μείωση των δαπανών αυτών έπρεπε να γίνει ούτως ή άλλως γιατί καμία χώρα που σέβεται τον εαυτό της δεν μπορεί να ζει με δανεικά. Μέσα σε αυτά που κόψαμε ήταν και μεγάλες σπατάλες, όπως συντάξεις που δίνονταν σε πεθαμένους ή επιδόματα σε τυφλούς, που όπως αποδείχτηκε βλέπουν πεντακάθαρα και από τα δύο μάτια.
Μέσα σε αυτά που κόβονται είναι και εισοδήματα που δεν μπορούν να αγγιχτούν. Προσπαθούμε όσο μπορούμε να περιορίσουμε αυτές τις περικοπές αλλά κάποιες θα υπάρξουν».
Ο πρωθυπουργός δεσμεύτηκε και πάλι αυτές να είναι οι τελευταίες περικοπές ενώ τόνισε πως γίνονται προσπάθειες να μην είναι οριζόντιες. «Προσπαθούμε να είναι προσωρινές, μέχρι να αρχίσει να εμφανίζεται η ανάπτυξη» είπε ο Αντώνης Σαμαράς.
Άνθρωπον Ζητώ Αναρτήθηκε από Semely Lomax Οι περισσότεροι άνθρωποι, παρόλο που έχουν την εµφάνιση ανθρώπων, δεν είναι άνθρωποι!
Αυτοί που αγαπούν το Θεό δεν έχουν θρησκεία παρά τον ίδιο το Θεό.
Ζώντας µια ενάρετη και φυσική ζωή ήταν ο µόνος τρόπος για να είναι κανείς ευτυχισµένος.
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας η παροιµιώδης ρήση του Κυνικού φιλοσόφου Διογένη, “Άνθρωπον Ζητώ”, δεν ήταν τόσο επίκαιρη όσο σήµερα κι αυτό όχι γιατί οι άνθρωποι είναι σήµερα χειρότεροι απ’ ότι ήταν τον 4ο και 3ο αιώνα π.κ.ε. αλλά διότι στη εποχή µας – εποχή της αστραπιαίας µετάδοσης των κακών ειδήσεων µέσω των ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενηµέρωσης – η συνειδητοποίηση της επιτακτικής ανάγκης ύπαρξης Ανθρώπων σε κάθε τοµέα της δηµόσιας και ιδιωτικής ζωής είναι σχεδόν καθολική.
Άνθρωπον ζητούµε απεγνωσµένα στην εθνική και διεθνή πολιτική σκηνή που να βάλει κάποια τάξη στην αταξία και στην σύγχυση, που επικρατεί παντού και ζητούµε Άνθρωπον στη Δηµόσια Διοίκηση, στον τοµέα της Υγείας, στην Παιδεία – εκεί κατ’ εξοχήν – στη µικρή κοινωνία που ζούµε, στην πολυκατοικία µας, στην παρέα µας και µέσα στην ίδια την οικογένεια, τη µικρογραφία της κοινωνίας.
Σαν το Διογένη όλοι εµείς οι “Άνθρωποι”, κρατώντας το δικό µας φανάρι, ψάχνουµε για Άνθρωπο µε όλη τη σηµασία της λέξης – Άνθρωπο µε ανθρωπιά, µε κοινό νου, µε χαρακτήρα, µε ηθικές αρχές και αξίες, µε υψηλούς στόχους και ιδανικά, µε αυτοσεβασµό και φιλότιµο. Το θλιβερό, βέβαια, είναι ότι οι περισσότεροι από µας ( ευτυχώς όχι όλοι ) δε µπήκαµε ποτέ στον κόπο να ψάξουµε πρώτα για τον Άνθρωπο µέσα µας, άλλα έχουμε αφήσει ανεξέλεγκτο το κοινό ανθρωπάκι και καταδυναστεύει την ζωή μας.
Κάνατε κάποτε ειλικρινά και θαρραλέα την αυτοκριτική σας – βρήκατε το χρόνο ή τη διάθεση για κάτι τέτοιο… Είχατε την πρόθεση ή την διάθεση έστω ν’ ανακαλύψετε τα δικά σας ελαττώµατα και ν’ αναδείξετε τις δικές σας αρετές· κι αν το κάνατε, ήταν συνήθως εντελώς περιστασιακά κι επιπόλαια, και γι’ αυτό ίσως δεν δικαιούσθε να κρίνετε τους άλλους, που το έχουν κάνει ή το κάνουν καθημερινά. Σε κάθε περίπτωση, στη σηµερινή αποπνικτική ατµόσφαιρα της χυδαιότητας, της αδικίας, της βίας και του συβαριτισµού, έχω τη γνώµη ότι θα ήταν χρήσιµο να ρίξουμε (όλοι μας ) λίγο φως µέσα µας και γύρω µας µε το φανάρι του Διογένη, δηλαδή µε τη φιλοσοφία του, µ’ άλλα λόγια να µελετήσουµε και αν ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ, την σκοπίμως ξεχασµένη και επιπόλαια παρεξηγηµένη Κυνική Φιλοσοφία.
Ο Κυνισµός, σαν φιλοσοφία, γεννήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα, βασικά από αντίδραση προς τον παραλογισµό του κατεστηµένου. Οι Κυνικοί φιλόσοφοι κατηγορήθηκαν ότι αποστρέφονταν προκλητικά τον πολιτισµό της εποχής τους. H αλήθεια, όµως, είναι ότι δεν αποστρέφονταν τον πολιτισµό καθεαυτό αλλά είχαν αντίρρηση προς τις παρενέργειές του. Ο Κυνικός φιλόσοφος έβλεπε την κοινωνία περίπου σαν ένα τεράστιο τρελοκοµείο, ή θέατρο, όπου καθηµερινά δίνονταν ανόητες παραστάσεις που δε σήµαιναν τίποτα και δεν πετύχαιναν κανένα στόχο, αλλά απλά προκαλούσαν περισσότερη σύγχυση και ζαλάδα στους ανθρώπους.
Αντιστεκόµενος σθεναρά σ’ αυτού του είδους τον πολιτισµό” της κυριαρχίας των παράλογων πάνω στους συνετούς και των ισχυρών πάνω στους αδύνατους, ο Διογένης ύψωσε τη φωνή του στον Αλέξανδρο, λέγοντάς του, “Μη µου κρύβεις τον ήλιο”! Η αλληγορική ή και κυριολεκτική, αυτή φράση του Κυνικού Διογένη, µας αφορά και σήµερα. Είναι πολλοί εκείνοι που µας κλέβουν το χαµόγελο και µας κρύβουν τον “ήλιο”… Είναι πολλοί οι εξουσιαστές που κινούνται µηχανικά κυνηγώντας τις κενές αυταπάτες του πλούτου, της δύναµης και της φήµης, συντρίβοντας ανελέητα όσους σταθούν εµπόδιο στο δρόµο τους.
“Μη µας κρύβετε τον ήλιο”, βοούν, ψιθυριστά ή φωναχτά, όσοι καταφέρνουν, µέσα στη γενική έκπτωση αρχών και αξιών της σηµερινής κουλτούρας της κατανάλωσης, και παρά τις θολές και διαστρεβλωµένες εικόνες της πραγµατικότητας, να διατηρούν ίχνη κοινής λογικής και καθαρής συνείδησης, ελπίζοντας ακόµη σε κάτι καλύτερο. Στη θλιβερή εικόνα της αρχαίας κοινωνίας οι Κυνικοί φιλόσοφοι είχαν αντιδράσει δυναµικά , ίσως κάποιοι απ’ αυτούς, ενίοτε, και µε ακραίο τρόπο, σε µια απεγνωσµένη προσπάθεια να κλονίσουν τα βάθρα εκείνων που τους έκρυβαν τον “ήλιο”.
Επαναστάτησαν ειρηνικά εναντίoν των κακών συνεπειών του πολιτισµού της εποχής των, και µας στέλνουν ένα ηχηρό διαχρονικό µήνυµα να προσπαθήσουµε να κάνουµε κι εµείς το
ίδιο σήµερα. Θα βρεθούν κάποτε κάποιοι ανάµεσά µας, έστω και λίγοι, ν’ απαιτήσουν σθεναρά απ’ όλους εκείνους που µας κρύβουν τον ήλιο της ελπίδας να κάνουν στην άκρη, µπας και ξηµερώσουν πιο φωτεινές µέρες για όλους µας; Αυτό είναι το ζητούµενο – “ίσως µόνο για τους ροµαντικούς και τους αιθεροβάµονες”, θ’ αντιτείνουν οι ρεαλιστές και οι απαισιόδοξοι….
Ας ξαναρίξουμε μια ματιά, στις βασικές αρχές της Κυνικής φιλοσοφίας µέσα από τις σελίδες του σύντοµου αλλά περιεκτικού τούτου πονήµατος, κι ας δούµε τι θετικό και πρακτικό µπορούµε ν’ αντλήσουµε που θα συντελούσε στο να φωτίσει τη ζωή µας. Στο κάτω-κάτω, αν είναι δύσκολο ν’ αλλάξει η κοινωνία, στο χέρι µας είναι, αν το θελήσουµε, ν’ αλλάξουµε τον εαυτό µας και το βαθµό που µας επηρεάζουν τα κακώς κείµενα γύρω µας. Εξάλλου, όπως θα δείτε, οι περισσότεροι Κυνικοί διέθεταν και πικάντικο χιούµορ, πράγµα που κάνει την ανάγνωση ευχάριστη.
Βεβαίως υπάρχουν και οι πολέµιοι του Κυνισµού, οι οποίοι υπερτονίζουν κάποιες έντονα προκλητικές συµπεριφορές συγκεκριµένων Κυνικών, όμως ήταν µεµονωµένες. Άλλωστε, η καθηµερινότητα είναι γεµάτη από αρνητικά πρότυπα και ερεθίσµατα και όλοι χρειαζόµαστε θετικά µηνύµατα για να πάρουµε µια βαθιά ανάσα και να κάνουµε αποτοξίνωση της σκέψης µας …
Ο Κυνισµός εκδηλώθηκε ως κίνηµα κατά τον 4ο π.κ.ε. αιώνα, σαν εναντίωση στον καθιερωµένο τρόπο ζωής που ήταν συχνά ασυµβίβαστος µε τη κοινή λογική. Η φιλοσοφία του Κυνισµού είχε στόχο να επιτύχει ο άνθρωπος αταραξία µέσω της θεληµατικής αποξένωσής του από την κοινωνία, και ν’ αποκτήσει ευδαιµονία και αυτάρκεια µε όσο το δυνατό πιο απλά, προσιτά και φυσικά µέσα.
Για τους Κυνικούς, η ενάρετη ζωή συνίστατο στη νίκη του ανθρώπου πάνω στις επιθυµίες του. Η κυριαρχία της λογικής πάνω στα πάθη ήταν βασικό αξίωµα της Κυνικής σκέψης. Η µελέτη της φιλοσοφίας του Κυνισµού δεν είναι εύκολη υπόθεση καθώς δεν διασώζονται αυθεντικά κείµενα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Στο Λεξικό της Ιστορίας των Ιδεών αναφέρεται ότι το πρόβληµα του Κυνισµού είναι στη ουσία πρόβληµα που αφορά στις πηγές του.
Η γνώση µας για τον Κυνισµό και τους Κυνικούς βασίζεται κυρίως στις πληροφορίες µεταγενέστερων συγγραφέων από αναφορές που βρέθηκαν διασκορπισµένες σε πολλά αρχαία κείµενα, στην πλούσια συλλογή ανεκδότων, και σε επιστολές αµφισβητούµενης αυθεντικότητας που είδαν το φως της δηµοσιότητας πολύ αργότερα. Για το λόγο αυτό η ερµηνεία των µεµονωµένων προτάσεων και περιλήψεων πρέπει να γίνεται µε επιφύλαξη και πάντα κάτω από το πρίσµα της ιστορίας των ιδεών που είχαν σχέση µε τους Κυνικούς. Σε τούτο ακριβώς οφείλεται το γεγονός ότι οι ερευνητές ενίοτε καταλήγουν σε διαφορετικές απόψεις.
Υπάρχουν βέβαια και κάποια κεντρικά αξιώµατα του Κυνισµού πάνω στα οποία οι περισσότεροι συµφωνούν. Οι Κυνικοί, µε το ζωντανό τους παράδειγµα και το λιτό τρόπο ζωής τους, προσπαθούσαν ν’ ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο που προκαλούσε ο λανθασµένος τρόπος ζωής. Πάντως, οι περισσότεροι Κυνικοί δεν αποκήρυτταν εντελώς το συµβατικό τρόπο ζωής, αν και επέλεγαν τους φίλους τους µόνο µεταξύ των συντρόφων τους Κυνικών. Ένας από τους λόγους ήταν το ότι οι Κυνικοί θεωρούσαν πως οι περισσότεροι άνθρωποι, παρόλο που έχουν την εµφάνιση ανθρώπων, δεν είναι άνθρωποι!
Οι Κυνικοί πίστευαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν πλανηθεί στο να θεωρούν τους εαυτούς των έξυπνους και ευπρεπείς, όταν στην πραγµατικότητα δεν ήταν παρά καµουφλαρισµένοι απατεώνες και ρουφιάνοι, και γι’ αυτό το λόγο δεν ήταν αληθινοί άνθρωποι. Ο Διογένης εξέφρασε αυτή την Κυνική άποψη, όταν αναχωρούσε από ένα δηµόσιο λουτρό. Ρωτήθηκε εάν ήταν πολλοί άνθρωποι λουόµενοι, και απάντησε ότι “ήταν λίγοι άνθρωποι αλλά µεγάλο πλήθος λουοµένων.”
Ένας άλλος λόγος που οι Κυνικοί επέλεγαν για φίλους τους µόνο άλλους Κυνικούς ήταν οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις. Οι Κυνικοί γενικώς περιφρονούσαν την κρατούσα θρησκεία της
εποχής τους. Δεν είχαν διάθεση ή χρόνο για πολυθεϊστικές ή µονοθεϊστικές δεισιδαιµονίες και δοξασίες. Ήταν δύσπιστοι ως προς τα θρησκευτικά τελετουργικά και τα θεωρούσαν παιχνίδια
που δηµιουργήθηκαν για την ψυχαγωγία και την παρηγοριά του πλήθους.
Δεν απέδιδαν καµία αξία στις θεογονίες και τους ανθρωποµορφικούς µύθους των θεών. Οι Κυνικοί προσπάθησαν να εξαλείψουν τις θρησκευτικές πρακτικές, συχνά µε σαρκασµό και γελοιοποίηση, ή µε καταγγελία και καταδίκη, και βασικά υιοθετώντας συµπεριφορές που ήταν αντίθετες µ’ αυτές τις δοξασίες και πρακτικές. Ο λόγος που οι ίδιοι καταδίκαζαν τις κρατούσες θρησκείες ήταν επειδή είχαν αποτύχει στο να προσφέρουν πρακτική καθοδήγηση στις καθηµερινές υποθέσεις. … και το αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα.
Παρά ταύτα, οι Κυνικοί δεν ήταν άθεοι και δεν είχαν αποκηρύξει εντελώς ολόκληρη την οργανωµένη θρησκεία. Όµως, πίστευαν πως ήταν απεσταλµένοι του Θεού, και σαν τέτοιοι δεν χρειάζονταν την οργανωµένη θρησκεία, διότι αυτοί που αγαπούν το Θεό δεν έχουν θρησκεία παρά τον ίδιο το Θεό. Οι Κυνικοί πίστευαν πως ήταν οι de facto ηγέτες, και οι µόνοι αληθινοί άνδρες της πολιτικής και της θρησκείας, που εργάζονταν για το διαφωτισµό των µαζών. Επιδίωξαν να ζουν σύµφωνα µε τους σαφώς καθορισµένους στόχους των και κάτω από την καθοδήγηση ενός ελεύθερα επιλεγµένου σκοπού του Θεού, παρά να γίνουν οπαδοί µιας θρησκείας µέσω κίβδηλων τελετουργικών και άλλων απατηλών πρακτικών.
Κανένα από τα γραπτά των ίδιων των Κυνικών δεν διασώζεται εξ’ ολοκλήρου. Η πιο εκτεταµένη αρχαία αναφορά στους Κυνικούς βρίσκεται στο 6ο βιβλίο, «Περί βίων δογµάτων και αποφθεγµάτων των εν φιλοσοφία ευδοκιµησάντων», του εκ Κιλικίας Έλληνα ιστοριογράφου της Φιλοσοφίας της Αρχαιότητας, Διογένη Λαέρτιου, που έζησε κατά τον 3ο µ.κ.ε. αιώνα. Εν τούτοις και αυτή η πηγή αµφισβητήθηκε ως προς την αξιοπιστία της από κάποιους µεταγενέστερους σχολαστικούς.
Όπως γράφει ο Luis E. Navia στην κριτική του µελέτη για τον Κλασσικό Κυνισµό, το Κυνικό κίνηµα θεωρείται ως ένα από τα πιο προκλητικά φαινόµενα της διανόησης στην ιστορία της Δύσης. Οι Κυνικοί, µε το κήρυγµά τους, που ήταν κάτι σαν κοινωνικό ευαγγέλιο και πολιτική διαµαρτυρία, στόχευαν στην υπονόµευση των εθίµων και της συµβατικότητας των συγχρόνων τους. Από την πρώτη δεκαετία του 4ου π.κ.ε. αιώνα, σύντοµα µετά την εκτέλεση του Σωκράτη, µέχρι τις τελευταίες στιγµές της Ρωµαϊκής αυτοκρατορίας όπου τα ορατά ίχνη της κλασσικής εποχής σβήνονταν από τις ορδές των Βαρβάρων και καταπνίγονταν από το σκοταδισμό του Χριστιανισµού, οι Κυνικοί ήταν γνώριµη παρουσία στον κλασσικό κόσµο.
Το επαναστατικό τους µήνυµα ακουγόταν τόσο στις αγορές από απλούς ανθρώπους όσο και στις αυλές ηγεµόνων και τα παλάτια αυτοκρατόρων. Πάντως, πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο Κυνισµός δεν υπήρξε ποτέ ένα µονολιθικό φιλοσοφικό κίνηµα µε συγκεκριµένο “φιλοσοφικό δόγµα”, δηλαδή δεν υπήρξε αυτό που θα αποκαλούσαµε “σχολή” φιλοσοφίας, Η γνήσια φιλοσοφική σκέψη ουδέποτε μπαίνει σε καλούπια και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει “φιλοσοφικό δόγμα” το δόγμα και η φιλοσοφία είναι εκ διαμέτρου αντίθετα όπως η φιλοσοφία και η θρησκεία και όπως η φλόγα και ο πάγος.
Σύµφωνα µε τη µελέτη του Luis E. Navia, ο Κυνισµός συνιστούσε, περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, ένα άµορφο κίνηµα διανοητικής και κοινωνικής ανταρσίας εναντίον πολλών δοξασιών και πρακτικών. Από το τέλος του 19ου αιώνα αρκετοί σχολαστικοί άρχισαν ν’’ ασχολούνται σοβαρά µε τον Κυνισµό και την προέλευσή του. Το ενδιαφέρον τους εκδηλώθηκε κυρίως από την εποχή που ο
Ferdinand Dummler δηµοσίευσε τη διατριβή του µε τον τίτλο Αντισθενικά (Antisthenica), το 1882. Ο Dummler πίστευε πως είχε ανακαλύψει στο έργο του Πλάτωνα µια ολόκληρη σειρά από
επιθετικές αναφορές για τον Αντισθένη, το φερόµενο ως ιδρυτή του Κυνισµού. Στη συνέχεια, βέβαια, οι θέσεις του Dummler πολεµήθηκαν ως ακραίες από άλλους σχολαστικούς, ενώ ο ρόλος του Αντισθένη ως ιδρυτού της φιλοσοφικής σχολής δεν τέθηκε σε αµφισβήτηση.
Ο όρος ‘Κυνικός’, σύµφωνα µε τις πηγές, προέρχεται από το Κυνόσαργες, ένα από τα τρία µεγάλα γυµναστήρια των Αθηνών, που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά της πόλης, αµέσως έξω από το τείχος. Εκεί λέγεται πως δίδασκε ο Αντισθένης την Κυνική διδασκαλία. Το Κυνόσαργες πήρε τ’ όνοµά του διότι κάποια φορά που οι Αθηναίοι πρόσφεραν θυσία στον Ηρακλή, ένας σκύλος της ράτσας “άργος” άρπαξε τους µηρούς του ζώου από το θυσιαστήριο και στη συνέχεια καταδιωκόµενος έτρεξε και τους άφησε στο µέρος εκείνο. Έκπληκτοι οι Αθηναίοι έσπευσαν να συµβουλευτούν το Μαντείο των Δελφών µε ποιο τρόπο έπρεπε να εξιλεώσουν τον Ηρακλή. Ο χρησµός που έλαβαν ήταν να ιδρύσουν ιερό στο µέρος που ο σκύλος εγκατέλειψε το θυσίασµα. Πράγµατι, οι Αθηναίοι ίδρυσαν στο σηµείο αυτό ιερό το οποίο ονόµασαν Κυνόσαργες, από το όνοµα του σκύλου (κυνός+άργος).
Το Κυνόσαργες, λοιπόν, έγινε Γυµνάσιο για τους “νόθους”, δηλαδή τους µη γνήσιους (από πατέρα και µητέρα) νεαρούς Αθηναίους. Οι νόθοι δεν έπαιρναν αθηναϊκή υπηκοότητα διότι είχαν γεννηθεί από µητέρα σκλάβα, ή ξένη, ή πόρνη. “Νόθοι” ήταν επίσης και όσοι είχαν γεννηθεί από Αθηναίους γονείς οι οποίοι δεν ήταν νόµιµα παντρεµένοι. Στο Κυνόσαργες χτίστηκε και περίφηµο ιερό αφιερωµένο στον (επίσης νόθο) ήρωα Ηρακλή. Αξίζει να σηµειώσουµε ότι εκεί γυµναζόταν και ο Θεµιστοκλής – “νόθος” ων λόγω αλλοδαπής µητέρας – ο οποίος λέγεται πως κατέβαλε πολλές προσπάθειες για να πείσει τους γνήσιους νεαρούς Αθηναίους να τον ακολουθήσουν στο Κυνόσαργες κι έτσι να εξαλειφθεί η διάκριση. Δεν το κατόρθωσε, όµως.
Εν τούτοις, µεταγενέστερη παράδοση θέλει τον όρο ‘Κυνικός’ να προέρχεται από τον τρόπο ζωής των Κυνικών φιλοσόφων: «Αρέσκει τούτοις κυνών µεταµφιένυσθαι βίον».
Στην αρχαιότητα, οι σκύλοι ήταν το σύµβολο της έλλειψης ντροπής. Σε κάθε περίπτωση, οποιαδήποτε από τις δύο ερµηνείες κι αν είναι σωστή, είναι άξιο να σηµειωθεί ότι οι Κυνικοί είχαν συµφωνήσει να έχουν σαν κοινό τους σύµβολο ένα σκύλο (κύνα), όπως φαίνεται και από την ταφόπετρα του Διογένη του Σινωπέα. Ο Αριστοτέλης δικαιολόγησε την ταµπέλα “Κυνικοί” µε
τους εξής τρόπους:
> Η αδιαφορία ως προς τον τρόπο ζωής τους µοιάζει µ’ εκείνη των σκύλων. Περπατούσαν ξυπόλυτοι, έτρωγαν σε δηµόσιους χώρους, κλπ.
> Ο σκύλος (κύων) είναι ένα ζώο που δε νιώθει ντροπή. Οι Κυνικοί εφάρµοσαν την αδιαντροπιά ως τρόπο ζωής, όχι πως θεωρούσαν ότι ήταν κατώτεροι της µετριοφροσύνης, αλλά ανώτεροι αυτής.
> Ο σκύλος είναι ένα ζώο-φύλακας, και οι Κυνικοί φρουρούσαν τις αρχές της φιλοσοφίας τους µε µεγάλο ζήλο.
>Ο σκύλος είναι ένα ζώο που διαθέτει διάκριση στο να ξεχωρίζει τους φίλους από τους εχθρούς. Έτσι και οι Κυνικοί αναγνωρίζουν ως φίλους αυτούς που διάκεινται θετικά προς τη φιλοσοφία τους και τους δέχονται µε καλοσύνη, ενώ διώχνουν µε “γαυγίσµατα” εκείνους που είναι ανεπίδεκτοι.
Ο Κυνισµός ξεκίνησε από την ηθική θεώρηση του Σωκράτη που αναφερόταν στην αναγκαιότητα του µέτρου και της αυταπάρνησης. Με αυτό το ηθικό στοιχείο συνδύασε τις διαλεκτικές και τις ρητορικές µεθόδους των Ελεατικών και των Σοφιστών. Όµως διέστρεψε και τις δύο επιρροές από την αρχική τους χρήση: η Σωκρατική ηθική άλλαξε από τους Κυνικούς σε µια χωρίς διάκριση απαξίωση της γνώσης, της ευγένειας και της κοινής ευπρέπειας, ενώ οι µέθοδοι των Ελεατικών και των Σοφιστών έγιναν στα χέρια των Κυνικών συχνά όργανο φιλονικίας (Εριστική Μέθοδος) παρά ένα µέσον για την αναζήτηση της αλήθειας.
H Julie Piering, καθηγήτρια και ερευνήτρια της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήµιο του Arkansas, στο Little Rock των Ηνωµένων Πολιτειών, γράφει µεταξύ άλλων: “Οι Κυνικοί είναι µια από τις µικρότερες Σωκρατικές σχολές. Στην πραγµατικότητα δεν υπήρξαν ποτέ µια “καλά οργανωµένη Σχολή” .
Οι Κυνικοί ταύτιζαν την ενάρετη ζωή µε το να ζει κανείς σύµφωνα µε τη φύση. Γι’ αυτό περιφρονούσαν τις συµβατικές αξίες, όπως τον πλούτο και την κοινωνική θέση, τα οποία νόµιζαν πως ήταν αντίθετα µε τη φύση και τη λογική. Οι συµβατικότητες δεν είναι εγγενώς κακές, αλλά για τους Κυνικούς ήταν συχνά παράλογες κι άξιζαν να περιγελούνται επειδή εµπόδιζαν την καλή ζωή µε το να επιβάλλουν κώδικες συµπεριφοράς αντίθετους µε τη φύση, τη λογική και την ελευθερία.
Για τους Κυνικούς η αρετή ήταν το µόνο καλό – και αρετή σήµαινε ζωή αυτάρκειας, καταστολής των επιθυµιών και περιορισµό των αναγκών. Απέκτησαν τη φήµη φανατικών αντικονφορµιστών λόγω της αδιαφορίας τους προς την ευχαρίστηση και τους άλλους ανθρώπους.
Οι Κυνικοί περιγελούσαν τη σπουδαιότητα που αποδίδονταν στους Ολυµπιακούς αγώνες, τους “µεγάλους κλέφτες” που διηύθυναν τα Ιερά κι έκλεβαν απ’ αυτά, τους πολιτικούς, καθώς και τους φιλοσόφους που έτρεχαν στις αυλές τους, τη µόδα, καθώς και τις προσευχές για φήµη και περιουσία. Περιφρονούσαν επίσης και τις θεωρίες. Τα πρωταρχικά τους ενδιαφέροντα ήταν ηθικά, αλλά αντιλαµβάνονταν την ηθική περισσότερο σαν τρόπο ζωής παρά σαν δόγµα που χρειαζόταν επεξηγήσεις. Από τη στιγµή που κάποιος απάλλασσε τον εαυτό του από τους κανόνες που εµπόδιζαν την ηθική ζωή µπορούσε να λέει πως ήταν αληθινά ελεύθερος.
Γι’ αυτούς η άσκηση ήταν ουσιώδης. Τέτοια άσκηση επιτρέπει στον Κυνικό να κριτικάρει ελεύθερα τον ηλίθιο, και συχνά βίαιο, τρόπο ζωής των συγχρόνων του, υποτιµώντας συστηµατικά τις πιο ρηχές αρχές του αρχαίου Αθηναϊκού πολιτισµού. Αντί ν’ ασκούν το σώµα για χάρη µιας νίκης στους Ολυµπιακούς αγώνες ή στη µάχη, ή για φυσική υγεία, οι Κυνικοί ασκούσαν το σώµα τους για χάρη της ψυχής.
Ο Κυνικός τρόπος ζωής χαρακτηρίστηκε από τους ίδιους, αλλά και από τους Στωικούς που τους ακολούθησαν, ο συντοµότερος δρόµος προς την αρετή. Παρόλο όµως που συχνά ισχυρίζονταν πως είχαν βρει το συντοµότερο και ίσως πιο σίγουρο δρόµο για την ενάρετη ζωή, αναγνώριζαν τις δυσκολίες αυτής της οδού.
Οι Κυνικοί είναι µια από τις µικρότερες Σωκρατικές σχολές. Η Κυνική Σχολή ιδρύθηκε από τον Αντισθένη, που ήταν οπαδός του Σωκράτη. Ο Κυνισµός υπήρξε περισσότερο ένας τρόπος ζωής παρά ένα φιλοσοφικό σύστηµα.
Οι Κυνικοί πίστευαν και διακήρυτταν πως ζώντας µια ενάρετη και φυσική ζωή ήταν ο µόνος τρόπος για να είναι κανείς ευτυχισµένος. Αυτό ήταν το κεντρικό ηθικό τους δόγµα που το εµπνεύσθηκαν από το Σωκράτη. Κατά τους Κυνικούς, η αρετή είναι ικανή αλλά και αναγκαία συνθήκη για να πραγµατώσει κανείς την ευτυχία και η περιφρόνηση της απόλαυσης είναι η
ύψιστη “απόλαυση”!
Η πεµπτουσία της αρχικής Κυνικής ιδεολογίας του Ηρακλή (Κυνική Παιδαγωγία) ήταν η αναγκαιότητα της διπλής εκπαίδευσης: του σώµατος και της ψυχής και οι δυο µορφές εκπαίδευσης ήταν εξ ίσου απαραίτητες για εκείνον που ήθελε να µάθει να ζει και να ενεργεί σωστά. Η αρετή, πρέσβευαν οι Κυνικοί, µπορεί να διδαχτεί. Το να προσδίδει κανείς αξία σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την αρετή, όπως π.χ. στην απόλαυση, είναι επιζήµιο και πρέπει ν’ αποφεύγεται και να απορρίπτεται για να µην παγιδευτεί κανείς.
Οι Κυνικοί αντιτάσσονταν στο συµβατικό τρόπο ζωής διότι πίστευαν πως αυτός δεν ήταν ούτε ενάρετος ούτε φυσικός. Πίστευαν πως η κοινωνία προσδίδει αξία σε πράγµατα που δεν φέρνουν ευτυχία, όπως στον πλούτο, την οµορφιά, την κοινωνική θέση, τη φήµη, τον καθωσπρεπισµό. Το ενάρετο άτοµο πρέπει ν’ απορρίπτει αυτές τις συµβατικότητες. Οι Κυνικοί απέρριπταν τις παραδοσιακές αξίες της εποχής τους, και κάποτε, για ν’ αποδείξουν τη θέση τους, περιφρονούσαν συµβατικότητες µ’ έναν τρόπο που σοκάριζε. Κατηγορήθηκαν, µάλιστα, πως φέρονταν στους άλλους µ’ ένα περιφρονητικό αίσθηµα ανωτερότητας.
Οι Κυνικοί συχνά παροµοιάζονται µε ασκητικούς πλανόδιους ρήτορες οι οποίοι µε ειρωνικό τρόπο κριτικάρουν και εξορκίζουν τους περαστικούς να εγκαταλείψουν το µάταιο τρόπο ζωής. Η αποστροφή των Κυνικών προς τις συµβατικές αξίες εκφραζόταν περισσότερο µε το ζωντανό παράδειγµά τους και λιγότερο µε τα λόγια τους. Μάλιστα το πρωτότυπο µοντέλο Κυνικού ήταν ο
πάµπτωχος! Βλέπετε οι άνθρωποι ρέπουµε σε υπερβολές όταν ξεχνάµε το αξίωµα: “Μέτρον άριστον” Ακόµη και η καλύτερη φιλοσοφία µπορεί να εκφυλιστεί αν αυτός που την υπερασπίζεται
δε βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση.
Κατά τους Κυνικούς, η αρετή δεν απαιτούσε πολλές γνώσεις. Το να σπούδαζε κανείς µαθηµατικά, µουσική ή φιλολογία δεν του εξασφάλιζαν την ευτυχία. Ακόµη και στη φιλοσοφία, το µόνο που είχε αξία γι’ αυτούς ήταν η ηθική. Οι συνηθισµένες απολαύσεις της ζωής ήταν για τους Κυνικούς όχι απλά αµελητέες αλλά και επιζήµιες στο βαθµό που παρεµπόδιζαν την ελεύθερη λειτουργία της θέλησης. Θεωρούσαν πως ο πλούτος, η δηµοτικότητα και η δύναµη τείνουν να εκθρονίσουν την αυθεντία της λογικής και να διαστρεβλώσουν την ψυχή ώστε να στραφεί από το φυσικό προς το αφύσικο και κίβδηλο.
Ο άνθρωπος υπάρχει για τον εαυτό του και µόνο µέσα στον εαυτό του, και ο ύψιστος σκοπός του είναι – πρέπει να είναι – η αρετή µέσω της αυτογνωσίας και της αυτοπραγµάτωσης, πάντα σε συµµόρφωση µε τις υπαγορεύσεις της λογικής και µακριά από τις ανούσιες συµβατικότητες της κοινωνίας και του κράτους. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού, η ανυποληψία και η φτώχεια θεωρούνταν πλεονεκτήµατα, επειδή στρέφουν τον άνθρωπο στον εαυτό του, αυξάνοντας την αυτοκυριαρχία του και εξαγνίζοντας τη διανόησή του από την εσωτερική σκουριά. Ο καλός άνθρωπος είναι ο σοφός άνθρωπος – αυτός που δεν επιθυµεί τίποτα, όπως οι θεοί, δηλαδή ο αυτάρκης.
Η ίδια η ουσία της Κυνικής φιλοσοφίας ήταν η άρνηση των ευεργετηµάτων της κοινωνικής αβροφροσύνης. Μέσα σε µια κοινωνία ντυµένη σε συσσωρευµένη προσποίηση µιας εξελιγµένης συµβατικότητας, η επιστροφή στο φυσικό ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς ισχυρό σοκ των εγγενών ευαισθησιών των µελών του Κυνικού κινήµατος.
Ήταν λοιπόν αναµενόµενο, οι θεµελιωτές του Κυνικού φιλοσοφικού συστήµατος να κριτικάρονται αυστηρά και να ταπεινώνονται από τους συνανθρώπους τους. Σαν αντίδραση στην περιφρόνηση, οι Κυνικοί επεδείκνυαν µια επηρµένη ανωτερότητα. Παρά ταύτα, θα ήταν άδικο και παράλογο οι εκκεντρικότητες των ολίγων να εκλαµβάνονται ως τα κύρια χαρακτηριστικά της Κυνικής φιλοσοφίας ή, ακόµη χειρότερο, σαν καταδίκη των απόψεων των Κυνικών.
Απ’ ό,τι µπορούµε να γνωρίζουµε, οι Κυνικοί δεν ανέπτυξαν µεταφυσικές θεωρίες, επιστηµολογία ή φιλοσοφία της γλώσσας. Μάλιστα, έχει αναφερθεί πως ο Διογένης είχε ειρωνευτεί τον Πλάτωνα για την έρευνά του σ’ αυτούς τους τοµείς. Αλλά ακόµη και σχετικά µε την ηθικολογία, οι Κυνικοί δεν ήταν συστηµατικοί φιλόσοφοι. Μ’ άλλα λόγια, δεν στήριζαν τις περί ηθικής θέσεις τους σε επιχειρήµατα. Για να κερδίσουν οπαδούς, χρησιµοποιούσαν έξυπνους έως σαρκαστικούς υπαινιγµούς, πικρόχολες ή και υβριστικές αποστροφές, έως και σάτιρα, παρά επιχειρήµατα. Οι Κυνικοί πίστευαν στην ιδέα της απόλυτης ελευθερίας για κάθε ανθρώπινο ον και δεν ένιωθαν υποχρέωση να συµµορφώνονται µε τους κανόνες που θέσπιζε η εξουσία.
Μια από τις αιτίες της αποξένωσής τους από την κοινωνία ήταν ότι θεωρούσαν τους εαυτούς των πολίτες του κόσµου, µέλη µιας παγκόσµιας κοινότητας κι όχι ενός έθνους ή µιας πόλης. Από την άποψη της ιστορίας των ιδεών, ο Κυνισµός σαν πρακτικο-φιλοσοφικό κίνηµα άρχισε µε τους Σοφιστές. Το µεγαλύτερο µέρος της θεωρητικής ώθησης και της ιδεολογικής του ουσίας προήλθε από τη Σοφιστική θεωρία της γνώσης, τη ριζοσπαστική αντίθεση προς την κοινωνία και τις συµβατικότητές της µέσω της υιοθέτησης του φυσικού νόµου, και µια κάποια εγωπάθεια. Από την παιδαγωγική των Σοφιστών προήλθε επίσης το ενδιαφέρον για πρακτικά ηθικά ερωτήµατα και εκπαιδευτικά προβλήµατα.
Επιβεβαιώνεται πως οι Κυνικοί θεωρούσαν την αρετή ως το µόνο αγαθό, όχι απλά το ύψιστο αγαθό που έλεγε ο Σωκράτης. Γι’ αυτούς αρετή σήµαινε αυτάρκεια, καταστολή των επιθυµιών και περιορισµό των αναγκών. Αρέσκονταν, µάλιστα, να επιδεικνύουν τη φτώχεια τους, την αντίθεσή τους προς τις απολαύσεις, και την αδιαφορία τους προς τη συµβατικότητα, κερδίζοντας έτσι τη φήµη φανατικών αντικοµφορµιστών.
Η φιλοσοφία των Κυνικών, επηρέασε τους Στωικούς µε τους οποίους είχε κάποιους κοινούς φιλοσοφικούς στόχους. Οι κυριότεροι Κυνικοί φιλόσοφοι µετά τον Αντισθένη ήταν ο Διογένης της Σινώπης και ο µαθητής του ο Κράτης. Σ’ αυτούς αναφέρεται και ο Ρωµαίος Αυτοκράτωρ-φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος στο περίφηµο έργο του, «Τα εις Εαυτόν», πράγµα που σηµαίνει ότι γνώριζε και είχε ο ίδιος επηρεαστεί από τον Κυνισµό. Αξίζει να σηµειωθεί ότι το έργο αυτό το έγραψε απ’ ευθείας στην Ελληνική.
Οι διάφοροι Κυνικοί που ακολούθησαν µετά από τους τρεις αυτούς διάσηµους Κυνικούς, απλά συνέχισαν κάποιες παραδόσεις, απλοποίησαν τον τρόπο ζωής τους, και διατήρησαν κάποιες Κυνικές αρχές που παρέλαβαν από τα αρχικά στάδια του κινήµατος – αρχές που χάραξαν οι προαναφερθέντες τρεις µεγάλοι του Κυνισµού.
Όµως, επειδή, όπως προείπαµε, οι Κυνικοί δεν οργάνωσαν ποτέ µια επίσηµη Σχολή µε αυστηρά καθορισµένη φιλοσοφία, παρουσιάστηκαν και αξιοσηµείωτες διαφορές µεταξύ των µαθητών του Διογένη, οι οποίοι υιοθετούσαν επιλεκτικά µόνο όποιες ιδέες τους άρεσαν. Έτσι συναντάµε πρόσωπα µε εντελώς διαφορετικό ταµπεραµέντο και εµφάνιση να αναφέρονται ως Κυνικοί, ενώ τάσεις εγγενείς στον αρχέγονο Κυνισµό διαπιστώνεται να έχουν κάποτε οδηγήσει σε εντελώς διαφορετικά συµπεράσµατα.
Δεν υπάρχει αµφιβολία ότι πολλά άτοµα πήραν βακτηρία και σακίδιο και φαντάζονταν ότι αυτό από µόνο του τους έκανε µαθητές του Διογένη. Πάντως πρέπει να διευκρινιστεί πως από την µαρτυρία των κειµένων προκύπτει ότι κατά την περίοδο αυτή δεν υπήρξαν τόσοι πολλοί τσαρλατάνοι που να σχετίζονταν µε τον Κυνισµό όσοι εµφανίστηκαν αργότερα στη Ρωµαϊκή Αυτοκρατορία.
Εξάλλου, η ιδέα του Κυνισµού προσήλκυσε από καιρού εις καιρόν φιλοσόφους δογµατικών σχολών που ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα να τονίσουν το χάος που χωρίζει το Σοφό Άνθρωπο από εκείνο που είναι ο κανόνας για το λαό.
Βιβλιογραφία
«ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΖΗΤΩ Αρχές της Κυνικής Φιλοσοφίας»
«Διογένης της Σινώπης, ο Κυνικός Φιλόσοφος»
«Ελληνες Κυνικοί»
Διάβασε ακόμη
Οργανικές Πύλες. Υπάρχουν Δύο Φυλές Ανθρώπων. Ξεχώρισε τους, Αναγνώρισε τους, Χειρίσου τους. …Όλοι οι άνθρωποι, φαίνεται, να έχουν δημιουργηθεί με ίσα δικαιώματα απέναντι στην ζωή,
όμως μια απλή παρατήρηση δείχνει πως …όλοι οι άνθρωποι ΔΕΝ έχουν δημιουργηθεί με ίση αξία για τον εαυτό τους και την ζωή. Η φαινομενικότητα δεν δείχνει να ταιριάζει πάντα με την πραγματικότητα.
Η Επανάσταση του Παλιμπαιδισμού Κάθε λατρεία είναι και μια δουλικότητα, υποταγή σε κάτι άλλο, καλό ή κακό δεν έχει σημασία. Κάθε –ισμός και πάγος. Δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν λατρεύεις το φως ή το σκοτάδι, το μαύρο ή το χρυσό όταν και τα δύο βρίσκονται ΜΕΣΑ στις δημιουργίες και το ζητούμενο είναι να φύγεις ΕΞΩ από αυτές.
Jack Parsons, Ron Hubbard, Aleister Crowley. Τα παιδιά, τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι θέλουν με κάθε τρόπο, να αποκρύψουν την στενή σχέση των τριών αυτών ανδρών μεταξύ τους και κάποιοι άλλοι μας κατηγορούν ότι προσεγγίζουμε το θέμα επιφανειακά (sic). Κάποιος πρέπει να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά. E, λοιπόν μέσα στον περιορισμένο χώρο ενός άρθρου, ιδού η μεταξύ τους, στενότατη σχέση !
O Άλλος Κόσμος, Σκοτεινή Υλη Σύμφωνα με τους «ειδικούς» τού κόσμου μας (αστρονόμους, φυσικούς, επιστήμονες κλπ), το σύμπαν μας αποτελείται 21% από «Σκοτεινή Υλη». Αυτοί οι ειδικοί δεν μπορούν να πουν τι είναι η «Σκοτεινή Υλη», αλλά ξέρουν ότι είναι αόρατη, βρίσκεται εδώ και δεν ξέρουν το πως επηρεάζει τον «Αληθινό μας Κόσμο»
Ολόκληρος ο κόσμος είναι εντελώς δικό σου δημιούργημα. Άλλαξε τον Πριν από δύο χρόνια, άκουσα για κάποιον θεραπευτή στη Χαβάη που θεράπευσε μια ολόκληρη πτέρυγα επικίνδυνων ψυχασθενών, χωρίς να δει ποτέ κάποιον από αυτούς. Ο ψυχολόγος μελετούσε τον φάκελο του ασθενή και μετά έψαχνε μέσα στον εαυτό του για να δει πώς δημιούργησε την ασθένεια αυτού του ατόμου. Καθώς βελτιωνόταν ο ίδιος, ο ασθενής θεραπευόταν.
Μηδένα προ του τέλους μακάριζε (Κανένα να μην καλοτυχίζεις πριν να δεις το τέλος της ζωής του) …Σόλων Μην καταφέρεσαι ποτέ εναντίον της ευτυχίας των άλλων. Σκέψου ότι θα μπορούσε να είναι δική σου …Ίψεν Ερρίκος Μια ζωή γεμάτη ευτυχία! Κανείς δε θα την άντεχε (A lifetime of happiness! No man alive could bear it) …Σω Τζωρτζ Μπέρναρντ Μια καρδιά ευτυχισμένη είναι η καλύτερη ευτυχία … ΗΩ Μια ωραία ανάμνηση είναι πιο ωραία από την ευτυχία που την προκάλεσε …Μυσσέ Μόνον ένας τόπος υπάρχει για να πετύχεις την ευτυχία σ’ αυτόν τον κόσμο κι αυτός είναι να έχεις καθαρή συνείδηση ή να μην έχεις καθόλου …Νας Ο. Ο άνθρωπος που εξαρτά την ευτυχία του από τον εαυτό του και όχι από τους άλλους, έχει υιοθετήσει τον καλύτερο τρόπο για μια ευτυχισμένη ζωή. Είναι ένας άνθρωπος σώφρων, ένας άνθρωπος με σιδερένιο χαρακτήρα και σοφία. Πλάτωνας
Η μετά θάνατον πορεία των ψυχών κατά τον Φαίδωνα του Πλάτωνος Αναρτήθηκε από Terrapapers // 7 Σεπτεμβρίου 2012
// TOP ARTICLES // 0 Σχόλια
«Μόνον μία είναι η οδός για τον Άδη», αναφέρει ο Αισχύλος στο έργο του Τήλεφος,
ενώ μου φαίνεται ότι ούτε απλή είναι ούτε μία∙
γιατί, αν ήταν έτσι, δεν θα χρειαζόταν οδηγούς∙
κανείς δεν θα έχανε τον δρόμο αν ήταν μονόδρομος.
Σωκράτης
Οι μάγοι διαβεβαιώνουν ότι η μόνη επίγνωση που δεν μπορεί να «φαγωθεί»
είναι η επίγνωση που παράγεται από την σιδερένια αυτοπειθαρχία.
Don Juan Matus
Ένα πράγμα όμως, είπεν ο Σωκράτης, πρέπει φίλοι μου να σκεφτούμε: αν η ψυχή είναι αθάνατος, τότε χρειάζεται φροντίδα όχι μόνον κατά την διάρκεια του χρόνου αυτού που ονομάζουμε ζωή, αλλά και κατά την διάρκεια όλου του χρόνου, οπότε ο κίνδυνος είναι πλέον μεγάλος αν κάποιος παραμελήσει την φροντίδα αυτή. Διότι, αν ο θάνατος είναι απαλλαγή από όλα, τότε θα ήταν ευτύχημα για τους κακούς, αφού πεθάνουν, να απαλλαγούν όχι μόνον από το σώμα αλλά και από την κακία τους, καθώς θα απαλλάσσονται από την ψυχή τους.
Τώρα όμως που φαίνεται ότι η ψυχή είναι αθάνατος, δεν δύναται να υπάρξει γι’ αυτήν άλλην απαλλαγή από τα δεινά ή σωτηρία, από το να γίνει καλλίτερη και φρονιμότερη (πιο συνετή). Διότι η ψυχή φτάνει στον Άδη έχοντας μόνον την παιδεία της και τον τρόπο που ανατράφηκε κι έζησε, πράγματα που κατά πολύ ωφελούν ή βλάπτουν τον αποθανόντα ήδη από την αρχή της πορείας της εκεί. Λέγεται μάλιστα ότι, όταν κάποιος πεθαίνει, ο δαίμων που του είχε λάχει κατά την ζωή του (βλ. Πολιτεία 617e), αναλαμβάνει να τον οδηγήσει εις έναν τόπον όπου συγκεντρώνονται όλοι και αφού δικαστούν, πορεύονται εις τον Άδη έχοντας ως ηγεμόνα εκείνον που είχε οριστεί να τους μεταφέρει από αυτόν τον τόπο εκεί.
Αφού λάβουν εκεί αυτά που τους αξίζουν και παραμείνουν όσον χρόνον χρειάζεται, τότε άλλος ηγεμών αναλαμβάνει να τους οδηγήσει πάλι εδώ μετά από πολλές και μακρές χρονικές περιόδους. Και η πορεία αυτή δεν είναι όπως αναφέρει ο Αισχύλος στο έργο του Τήλεφος, γιατί λέει ότι «μόνον μία είναι η οδός για τον Άδη», ενώ μου φαίνεται ότι ούτε απλή είναι ούτε μία∙ γιατί, αν ήταν έτσι, δεν θα χρειαζόταν οδηγούς∙ κανείς δεν θα έχανε τον δρόμο αν ήταν μονόδρομος. Αυτός όμως έχει πολλές διακλαδώσεις και πολλές στροφές κι αυτά τα λέω κρίνοντας από τις θυσίες και τις τελέτες. Η κόσμια λοιπόν και φρόνιμος ψυχή ακολουθεί τον οδηγό της και δεν αγνοεί τί την περιμένει.
Εκείνη όμως που παραμένει λόγω των επιθυμιών προσκολλημένη στο σώμα, όπως είπα προηγουμένως, πετώντας για πολύ καιρό γύρω από το σώμα και από τον ορατό τόπο, αφού αντισταθεί πολύ και πάθει πολλά, μετά βίας και κόπων θα φτάσει οδηγημένη από τον δαίμονα που της έχει οριστεί. Κι όταν φτάσει εκεί που είναι οι άλλες ψυχές, εκείνη που είναι ακάθαρτη ή έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα, όπως φόνο άδικο ή κάτι ανάλογο, που είναι έργα ανόσια τέτοιων ψυχών, όλοι θα την αποφεύγουν και θα αλλάζουν δρόμο, και κανείς δεν θα θέλει να συμπορευτεί μαζί της ή να την οδηγήσει.
…κι έτσι χαμένη θα πλανάται, μέχρι να φτάσει ο χρόνος, μετά την πάροδο του οποίου θα έλθει αναγκαστικά να κατοικήσει στον τόπο που της αρμόζει. Την ψυχή όμως που κρατήθηκε σε όλη την διάρκεια του βίου της καθαρή και συνετή (με μέτρο), οι Θεοί οι ίδιοι την οδηγούν και συμπορεύονται μαζί της, μέχρι που φτάνει κι εκείνη στον τόπο που της αξίζει. Είναι πολλοί και θαυμαστοί οι τόποι της γης, αλλά η γη αυτή δεν είναι ούτε στην μορφή ούτε στην έκτασι όπως την θεωρούν όσοι συνηθίζουν να μιλούν γι’ αυτήν, όπως έχω πεισθεί από κάποιον.
Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, όταν οι αποθανόντες φτάσουν στον τόπο όπου ο δαίμων φέρει τον καθένα τους, πρώτα υποβάλλονται σε δίκη και όσοι έζησαν καλά και όσια και όσοι όχι και αυτοί που φαίνεται ότι έζησαν σε μια μέση κατάστασι, αφού πορευθούν προς τον Αχέροντα και επιβιβαστούν πάνω στα προορισμένα γι’ αυτούς οχήματα, φθάνουν στην [Αχερουσιάδα] λίμνη και εκεί κατοικούν.
…και αφού καθαρθούν μέσω τιμωριών απαλλάσσονται, αν κάποιος διέπραξε κάποιο αδίκημα, και αντιστοίχως ανταμείβονται για τις καλές τους πράξεις ο καθένας κατά την αξία του. Όσοι φανούν ότι είναι ανίατοι λόγω του μεγέθους των αμαρτημάτων, διότι έχουν κάνει πολλές και μεγάλες ιεροσυλίες ή φόνους πολλούς άδικους και παράνομους ή άλλα παρόμοια, αυτούς η αρμόζουσα μοίρα τους ρίπτει στον Τάρταρο απ’ όπου δεν βγαίνουν ποτέ.
Όσοι απ’ την άλλη φανούν ότι έχουν διαπράξει αμαρτήματα που μπορούν να θεραπευθούν, όπως έχοντας κάνει κάτι βίαιο λόγω οργής προς τον πατέρα ή την μητέρα τους, και έζησαν τον υπόλοιπον βίο με μεταμέλεια, ή καθ’ όμοιον τρόπον έχουν φονεύσει άνθρωπο, αυτοί είναι μεν ανάγκη να πέσουν στον Τάρταρο, αλλά αφού παραμείνουν εκεί ένα έτος (ενιαυτόν), τους βγάζει έξω το κύμα∙ τους μεν ανθρωποκτόνους κατά τον Κωκυτό, τους δε πατροκτόνους ή μητροκτόνους κατά τον Πυριφλεγέθοντα.
Αφού λοιπόν φτάσουν στην Αχερουσιάδα λίμνη, εδώ φωνάζουν και καλούν οι μεν εκείνους που φόνευσαν, οι δε εκείνους που ύβρισαν, και τους ικετεύουν και παρακαλούν να τους αφήσουν να εξέλθουν στην λίμνη και να τους δεχθούν. Κι αν τους πείσουν, εξέρχονται και τελειώνουν τα δεινά τους∙ διαφορετικά φέρονται πάλι στον Τάρταρο κι από εκεί πάλι στους ποταμούς και δεν παύουν να τα πάσχουν αυτά παρά αφού πείσουν εκείνους που αδίκησαν.
Διότι, αυτή είναι η δίκη (τιμωρία) που τους ορίστηκε από τους δικαστές. Επίσης, όσοι φανούν ότι έζησαν εξαιρετικά οσίως, αυτοί μεν απελευθερώνονται από τούτους τους τόπους της γης και απαλλάσσονται σαν από δεσμωτήρια, έρχονται δε άνω στην καθαρή κατοικία και κατοικούν επί της γης. Και από αυτούς, όσοι εκαθαρίσθησαν αρκετά μέσω της Φιλοσοφίας, κατά τον μετέπειτα χρόνο ζουν άνευ εντελώς σωμάτων και έρχονται σε κατοικίες καλλίτερες αυτών, τις οποίες ούτε εύκολον είναι να περιγράψωμεν, ούτε είναι επί του παρόντος αρκετός ο χρόνος.
Πλάτων, Φαίδων, 107c-108c & 113d-114c
Θεωρώ πρέπον να παρατεθούν κάποιες πληροφορίες που ίσως διευκολύνουν την κατανόησιν (ή έστω προσέγγισιν) των ανωτέρω.
Η <λήξις> (εκ του ρήματος -λαγχάνω-) δηλώνει την τάξι εντός του σύμπαντος που λαμβάνει ο καθένας από την Δίκη συμφώνως προς την αξία του (οι λεγόμενοι ‘κλήροι’). Λόγω του ότι υπάρχουν τέσσερα είδη εγκοσμίων όντων (εγκόσμιοι θεοί, δαίμονες, «άνθρωποι» {όχι με την περιορισμένη έννοια, αλλά κυρίως αυτό που αποκαλούμε φιλοσοφικώς ‘μερικές ψυχές’}, «θηρία» {το ίδιο με πριν, βλ. άλογες ψυχές-φύσεις}) την διακρίνουμε σε θεία, δαιμόνια, ανθρώπινη, και θηριώδης κι επίσης καθεμιά σε δύο∙ η μία είναι ουσιώδης, αμετάβλητη, και εκ της δημιουργίας ορισμένη∙ η άλλη μεταβάλλεται από έξω. Η μεν θεία και δαιμόνια λόγω της μεταβολής των φύσεων που μετέχουν σε αυτές, ενώ η ανθρώπινη και θηριώδης λόγω της ποικιλίας των βίων που διαλέγουν.
Στις ψυχές αντιστοιχούν τρεις <λήξεις>∙ η πρώτη στον Δία προ της γενέσεως, η δεύτερη στον Ποσειδώνα κατά την γένεσιν, και η τρίτη στον Πλούτωνα μετά την γένεσι, για την οποία γίνεται τώρα λόγος∙ γι’ αυτό καλείται και ‘νέκυια’.
Όσον αφορά τα λογικά γένη που ευρίσκονται εντός του Κόσμου, απ’ την μια έχουμε τις ανθρώπινες μερικές ψυχές οι οποίες άλλοτε μεν νοούν την ουσία τους και τον Δημιουργό μετέχοντας στην θεία ευζωία και ευδαιμονία, άλλοτε δε εκπίπτουν αυτών και κατά κάποιον τρόπο «κακύνονται», προσεγγίζοντας την αλογία∙ απ’ την άλλη έχουμε τους Εγκοσμίους Θεούς, οι οποίοι έχουν συναρτημένη στον εαυτό τους ύλη, αλλά προ αυτής σώμα, και προ αυτού ψυχή, ακόμη πιο πριν νου, και πάνω από όλα είναι προκαθημένην η Υπερούσιος Ενάς της Θεότητος.
Τα άκρα, όμως, πρέπει να συνδέονται από κάποιο μέσον. Το γένος που εκτελεί αυτήν την λειτουργία καλείται Δαιμόνιον. Σε πολλά σημεία των κειμένων χρησιμοποιείται άνευ διακρίσεως ένα εκ των τριών ονομάτων για το γένος που ευρίσκεται μεταξύ Θεών και ανθρώπων: Άγγελοι, Δαίμονες, Ήρωες. Δηλαδή, αποκαλούνται: 1.Άγγελοι, λόγω του ότι φανερώνουν σ’ εμάς και αναγγέλλουν τους κανόνες της θείας ευδαιμονίας και ευζωίας, 2.Δαίμονες, ως δαήμονες (γνώστες) και επιστήμονες των θείων νόμων, 3.Ήρωες, ως έρωες, δηλαδή ερωτικούς και διαλεκτικούς εραστές του Θεού, οι οποίοι μας ανυψώνουν και μας μεταφέρουν από τους τόπους διαμονής της γης προς την ουράνια πολιτεία. Το μέρος, άρα του μεσαίου γένους, που είναι πλησίον των Ουρανίων Θεών το αποκαλούμε Αγγέλους, εκείνο που συνάπτεται με τα επίγεια Ήρωες, και τέλος Δαίμονες εκείνο που διατηρεί μεσαία θέσι μεταξύ των δύο. Δεν μεταβάλλονται προς το καλλίτερο ή το χειρότερο, και κατέχουν αμεταβλήτως την θέσι τους στο σύμπαν όντας τέλειοι κατά την οικείαν τους αρετή.
Πέρα αυτών, το δαιμόνιον γένος επιδέχεται ‘εσωτερικές’ διαβαθμίσεις γενών αναλόγως του βαθμού συμμετοχής του στον ηγεμόνα Θεό που ακολουθεί. Το μεν γένος που λαμβάνει υπόστασι κατά το Εν (που είναι η καθ’ ύπαρξιν Θεότης εκάστου Θεού) των Θεών καλείται ενιαίον και θείον, το δε κατά τον Νου των Θεών νοερόν, το δε κατά την Ψυχή ψυχικόν, το δε κατά την Φύσιν φυσικόν, το δε κατά το Σώμα σωματοειδές, το δε κατά την Ύλην υλαίον. Αν κάνουμε την διαίρεσιν κατά τα μέρη του Παντός έχουμε: δαίμονες ουράνιοι, αιθέριοι, αέριοι, υδραίοι, χθόνιοι, υποχθόνιοι. Από τους αέριους αρχίζουν να συνυποστασιοποιούνται οι άλογοι δαίμονες.
Οι ειληχότες δαίμονες, είναι έφοροι-επιτηρητές των ανόδων και καθόδων των ψυχών στην γένεσι. Αυτοί είναι της αμέσως υπερκείμενης βαθμίδας των ψυχών που διοικούν. Δηλαδή, στις ανθρώπινες ψυχές που είναι φύσει λογικές αντιστιχούν νοεροί δαίμονες, ενώ στα άλογα ζώα ψυχικοί. Παρά ταύτα, η ανθρώπινη ψυχή λόγω του ότι δύναται να πέφτει στην αλογία, αλλά και να εξυψώνεται στην αρχαίαν της φύσι μπορεί να έλθει υπό την επιστασία κατωτέρων ή ανωτέρων δαιμόνων. Όπερ και σημαίνει, οι άχραντες αποκατασταθείσες ψυχές κατεβαίνοντας εις γένεσιν προς όφελος των υπολοίπων έχουν θείους δαίμονες! Ένα παράδειγμα είναι ο Μέγας Φιλόσοφος Πλωτίνος, στον οποίον κάποιος Αιγύπτιος Ιερεύς όταν θέλησε να αποκαλύψει τον ειληχότα δαίμονα του φιλοσόφου τού είπε έκπληκτος: «Μακάριος είσαι εσύ, που έχεις θεόν για δαίμονα και όχι κάποιον κατώτερου γένους» (Πορφύριος, Περί του Πλωτίνου βίου 10).
Δικαστήριον είναι όλος ο Κόσμος, και υπάρχουν δικαστήρια σε όλα τα μέρη του. Ένας δικαστικός τόπος είναι ο αιθέριος, ο μεταξύ ουρανού και γης. Αυτός δεν ευρίσκεται στον Άδη, καθώς όπως μας λέγει ο Πλάτων στην Πολιτεία (X 614d7-e1) από αυτόν άλλες ψυχές στέλνονται στον ουρανό, άλλες εκ νέου στην γη, και άλλες στον Άδη. Επίσης, στον τόπο των Δικαστών κατεβαίνουν και ψυχές εκ του ουρανού για να δικαστούν.
Δεν αντιστοιχεί ένας δαίμων για κάθε μια ψυχή, αλλά ο δαίμων επιστατεί ένα συγκεκριμένο είδος βίου καθώς σε αριθμό οι δαίμονες είναι λιγότεροι από τις ψυχές όντες εγγύτεροι του ενός. Δηλαδή, πολλές ψυχές επιλέγοντας τον αυτόν βίο έχουν κοινό δαίμονα, διό και καλούνται ομόβιοι και ομοδαίμονες. Λέγει ο προφήτης της Πολιτείας (X 617e1) ότι δεν θα σας διαλέξει ο δαίμονας, αλλά εσείς θα τον διαλέξετε. Δηλαδή, η ψυχή με την επιλογή του βίου της τάσσεται αυτομάτως κάτω από τον τάδε δαίμονα, και αυτός λαχαίνει όλες τις ψυχές που ανήκουν στον βίο που επιμελείται. Άλλος είναι αυτός που οδηγεί τις ψυχές στους Δικαστές (ο ειληχώς, που ως μέρος του βίου πρέπει να τον φέρει μέχρι τέλους), άλλος αυτός που από τους Δικαστές τις μεταφέρει στον Άδη ως δικαστικός και αποπληρωτής της ψήφου, γι’ αυτό και δεν τον διαλέγουν, και τρίτος πάλι αυτός που τους φέρει εις γένεσι και είναι ειληχώς.
Η ψυχή δεν μένει πάντα ούτε πάνω στο νοητό, διότι εκ φύσεως πρέπει να κατέβει στην γένεσι, ούτε κάτω στον Τάρταρο όπως λέγει εδώ ο Σωκράτης (113e6), διότι πάλι πρέπει να ανέβει κάποτε. Αλλά την σημασία αυτών πρέπει να κατανοήσουμε διαφορετικά. Λέγει ότι η ψυχή παραμένει «όσο χρόνο χρειάζεται» και «τότε άλλος ηγεμών αναλαμβάνει να τους οδηγήσει πάλι εδώ μετά από πολλές και μακρές χρονικές περιόδους». Είναι φανερό ότι κατά την αξία καθενός ορίζεται ο χρόνος εκ της προνοίας και της ειμαρμένης. Η χρονικές περίοδοι είναι πολλές και συνεπώς η χιλιετής ή τρισχιλιετής ή μυριετής του Φαίδρου (248e5-249b3), δεν πρέπει να εκληφθούν κατά τον αριθμό, αλλά ως κάποιο είδος ζωής.
Γιατί λέγει ότι όλοι αποφεύγουν τις ακάθαρτες ψυχές και κανείς δεν θέλει να συμπορευτεί μαζί τους ή να τις οδηγήσει; Οι μεν υπόλοιπες ψυχές για να μην πάθουν κάτι από την κακίας τους, οι δε ηγεμόνες διότι δεν μπορούν να δράσουν πάνω στην ανεπιτηδειότητά τους. Όμως, στην πραγματικότητα και αυτές λαμβάνουν δαίμονα αλλά λόγω του ότι είναι τυφλές και κουφές δεν μπορούν να αισθανθούν την πρόνοιά του∙ κι έτσι πλανώνται εκ της ειμαρμένης ως άλογες. Άρα, οι ηγεμόνες είναι αυτοί οι δαίμονες που τις οδηγούν και οι συνέμποροι είναι οι ομοδαίμονες ψυχές. Στους ευσεβείς οι Θεοί είναι ηγεμόνες και συγχρόνως συνέμποροι κατά την πορεία τους στον άνω και υπερουράνιον τόπο, όπως μαθαίνουμε στον Φαίδρο (246e4-247c4).
Τα οχήματα στα οποία επιβαίνουν οι ψυχές μετά την δίκη για να πορευθούν εκεί που τους αρμόζει δεν είναι τα αθάνατα, αΐδια και απαθή οχήματά τους, αλλά τους προσκολλώνται ερχόμενες σε επαφή με διαφόρους τόπους της γενέσεως, κι επίσης χρησιμοποιούνται στην τιμωρία τους. Στον Αχέροντα τίθεται δύναμις καθαρτική σωμάτων και ασωμάτων.
Ο Τάρταρος αποτελεί στέρησιν όλων των αγαθών∙ γι’ αυτό και υποδέχεται τους ανίατους. Λέγεται μάλιστα ότι ρίπτονται σ’ αυτόν λόγω του ότι έχουν ζήσει βαρυτάτην ζωή χάνοντας το αυτοκίνητον, και μεταχειριζόμενοι ως ετεροκίνητοι και άλογοι από την ειμαρμένη. Ευΐλατα είναι τα έργα που διεπράχθησαν χωρίς πονηρές έξεις∙ δυσίατα, τα προερχόμενα μεν από πονηρές έξεις, αλλά έδειχναν μια κάποια αντίστασι στην ενέργεια και έπειτα μεταμελούσαν∙ ενώ ανίατα, και από πονηρές έξεις και χωρίς μεταμέλεια. Για την πρώτη κατηγορία έχει οριστεί ο Αχέρων και η Αχερουσία λίμνη, για την δεύτερη ο Πυριφλεγέθων και ο Κωκυτός, και για την τρίτη ο Τάρταρος.
Πώς, όμως, λέγεται ότι οι ανίατες ψυχές δεν εξέρχονται ποτέ από τον Τάρταρο; Αυτό αφορά μία περίοδο. Δύναται αυτή να είναι η καθολική περίοδος του παντός; Όχι, διότι εντός αυτής οι ψυχές εκτελούν περιόδους περισσότερες της μίας. Αλλά ούτε του ουρανού, καθώς και αυτή είναι μεγάλη. Ίσως αφορά αυτήν κάποιου αγελάρχου Θεού. Ή ακόμη πιο πιθανόν είναι η περίοδος αυτής εκάστης της ψυχής, κατά την οποία το έσχατον άκρον της ολοκληρώνει την περιαγωγή, είτε ευρίσκεται στο νοητόν είτε στον Τάρταρο, και το οποίον είναι μέτρον της αρετής και της επιστήμης. Επίσης, μπορεί να ειπωθεί ότι εφόσον δεν βγαίνουν από μόνες τους ποτέ, δεν μπορούν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, αλλά σώζονται ως ετεροκίνητοι. Συνεπώς λέγεται ότι ρίπτονται στον Τάρταρο και δεν πηγαίνουν μόνες τους.
Πώς αυτοί που έχουν αδικήσει παρακαλούν τους αδικημένους στην Αχερουσιάδα λίμνη; Διότι δεν μπορεί να είναι εκεί όλοι οι αδικημένοι, αλλά οπουδήποτε∙ ακόμη και στον Τάρταρο, αφού ίσως κάποιοι να έχουν διαπράξει μεγαλύτερα εγκλήματα. Άρα, πρόκειται για δαιμόνια φάσματα όμοια στην μορφή με αυτούς.
Από αυτούς που έζησαν αναμάρτητοι και οσίως, αλλά άνευ φιλοσοφίας, μετά θάνατον κατοικούν στα άκρα της γης, στο αιθέριο όχημά της, έχοντας λεπτότατα πνευματικά σώματα∙ αυτοί που επιπλέον άσκησαν την πολιτική φιλοσοφία διάγουσιν στον ουρανό με τα αυγοειδή τους σώματα ή οχήματα∙ τέλος, όσοι καθαίρονται τελείως δια της θεωρητικής φιλοσοφίας αποκαθίστανται στον υπερκόσμιο ή υπερουράνιο τόπο άνευ σωμάτων.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι θανάτου: Πρώτος, ο φυσικός που επέρχεται από μαρασμό. Το κάθε ζώον έχει ένα πέρας ζωής, αφού εξαρχής έλαβε πεπερασμένην δύναμιν ζωής. Κατ’ αυτόν τον αυτόματον τρόπον λέγεται ότι τελευτούν και εκείνοι που κατοικούν επάνω σε εκείνην την καθαρή γη. Δεύτερος θάνατος, και αυτός εκ της ειμαρμένης, ο προκύπτων από κάποια νόσο. Τρίτος, από βία λόγω κάποιου φυσικού ατυχήματος. Τέταρτος, από ανθρώπινη βία όπως σε πόλεμο. Πέμπτος, το να βιάσουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, δηλαδή αυτοκτονία. Έκτος θάνατος είναι ο Υπερφυής, κατά τον οποίον γίνεται εκούσια αποχώρισις της ψυχής από του σώματος και διάλυσις των στοιχείων∙ τρόπος κατά τον οποίον πέθαναν πολλοί από τους Θεουργούς.
Οι ενδιαφερόμενοι για επιπλέον στοιχεία που αφορούν τις μετά θάνατον καταστάσεις της ψυχής, αλλά και την ουσία, ενέργεια, και διάταξη των Εγκοσμίων Γενών ας ανατρέξουν ενδεικτικώς στα κάτωθι βιβλία:
Δαμάσκιος, Υπόμνημα εις Φαίδωνα Πλάτωνος
Πρόκλος, Υπόμνημα εις τας Πλάτωνος Πολιτείας
Πρόκλος, Υπόμνημα εις Κρατύλον Πλάτωνος
Ιεροκλής, Υπόμνημα εις Χρυσά Έπη Πυθαγορείων & Περί Προνοίας
Ιάμβλιχος, Περί Μυστηρίων
© Θεόκλητος Μπαμπούρης (Εγερσίνοος Λυκάστρου)
Διάβασε επίσης
Περιχώρισις, η Σφαγή των θεών: Μετά από τον θάνατο τους και με κόπο καταφέρνουν να φτάσουν στο Ανώτερο Νοητικό πατώντας επί πτωμάτων (ενεργειακά), λόγο της απίστευτης διαφοράς στον χρόνο, στις διαστάσεις. Φυσικά βαριούνται, τόσα εκατομμύρια χρόνια δεν περνούν με τίποτα, εφόσον έχουν μορφή, από υπέρλεπτη ύλη μεν, αλλά μορφή πάντως, από εκεί ‘ψηλά’, γι αυτό, ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΜΑΣ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ !
Υπάρχει Θ Ε Ο Σ; Ποιός απ’ όλους είναι; Αν υπάρχει θεός ή Θεός είναι η διαχρονική ερώτηση, που υπάρχει ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι, ο θεός. Όπως πάντα η απάντηση σε αυτή την ερώτηση βρίσκεται μέσα στην ερώτηση, άσχετα αν με κόπο ψάχνουν να την βρουν οπουδήποτε αλλού. Στην ερώτηση “Υπάρχει θεός;” η μαγική λέξη είναι όχι η λέξη “θεός” αλλά η λέξη “υπάρχει”. Διότι ότι ΥΠ-ΑΡΧΕΙ, βρίσκεται ΥΠΟ της ΑΡΧΗΣ. Άρα αν ΥΠ-ΑΡΧΕΙ θεός βρίσκεται ΥΠΟ της ΑΡΧΗΣ. Η ΑΡΧΗ που ο θεός βρίσκεται ΥΠΟ της, ποιά είναι; Όσοι λένε πως όντως υπάρχει θεός, αυτόματα δέχονται και πιστεύουν, πως ο θεός βρίσκεται ΥΠΟ κάποιας ΑΡΧΗΣ και δεν είναι ο ίδιος αυτή η ΑΡΧΗ. Ας δούμε τι λέει το λεξικό στο λήμμα Θεός, και τι λένε οι θρησκείες μιας και αυτές έχουν το © του θεού.
Διάβασε ακόμη σχετικά άρθρα σταμάτα να σκέφτεσαι και ΔΡΑΣΕ !
«Μόνον μία είναι η οδός για τον Άδη», αναφέρει ο Αισχύλος στο έργο του Τήλεφος,
ενώ μου φαίνεται ότι ούτε απλή είναι ούτε μία∙
γιατί, αν ήταν έτσι, δεν θα χρειαζόταν οδηγούς∙
κανείς δεν θα έχανε τον δρόμο αν ήταν μονόδρομος.
Σωκράτης
Οι μάγοι διαβεβαιώνουν ότι η μόνη επίγνωση που δεν μπορεί να «φαγωθεί»
είναι η επίγνωση που παράγεται από την σιδερένια αυτοπειθαρχία.
Don Juan Matus
Ένα πράγμα όμως, είπεν ο Σωκράτης, πρέπει φίλοι μου να σκεφτούμε: αν η ψυχή είναι αθάνατος, τότε χρειάζεται φροντίδα όχι μόνον κατά την διάρκεια του χρόνου αυτού που ονομάζουμε ζωή, αλλά και κατά την διάρκεια όλου του χρόνου, οπότε ο κίνδυνος είναι πλέον μεγάλος αν κάποιος παραμελήσει την φροντίδα αυτή. Διότι, αν ο θάνατος είναι απαλλαγή από όλα, τότε θα ήταν ευτύχημα για τους κακούς, αφού πεθάνουν, να απαλλαγούν όχι μόνον από το σώμα αλλά και από την κακία τους, καθώς θα απαλλάσσονται από την ψυχή τους.
Τώρα όμως που φαίνεται ότι η ψυχή είναι αθάνατος, δεν δύναται να υπάρξει γι’ αυτήν άλλην απαλλαγή από τα δεινά ή σωτηρία, από το να γίνει καλλίτερη και φρονιμότερη (πιο συνετή). Διότι η ψυχή φτάνει στον Άδη έχοντας μόνον την παιδεία της και τον τρόπο που ανατράφηκε κι έζησε, πράγματα που κατά πολύ ωφελούν ή βλάπτουν τον αποθανόντα ήδη από την αρχή της πορείας της εκεί. Λέγεται μάλιστα ότι, όταν κάποιος πεθαίνει, ο δαίμων που του είχε λάχει κατά την ζωή του (βλ. Πολιτεία 617e), αναλαμβάνει να τον οδηγήσει εις έναν τόπον όπου συγκεντρώνονται όλοι και αφού δικαστούν, πορεύονται εις τον Άδη έχοντας ως ηγεμόνα εκείνον που είχε οριστεί να τους μεταφέρει από αυτόν τον τόπο εκεί.
Αφού λάβουν εκεί αυτά που τους αξίζουν και παραμείνουν όσον χρόνον χρειάζεται, τότε άλλος ηγεμών αναλαμβάνει να τους οδηγήσει πάλι εδώ μετά από πολλές και μακρές χρονικές περιόδους. Και η πορεία αυτή δεν είναι όπως αναφέρει ο Αισχύλος στο έργο του Τήλεφος, γιατί λέει ότι «μόνον μία είναι η οδός για τον Άδη», ενώ μου φαίνεται ότι ούτε απλή είναι ούτε μία∙ γιατί, αν ήταν έτσι, δεν θα χρειαζόταν οδηγούς∙ κανείς δεν θα έχανε τον δρόμο αν ήταν μονόδρομος. Αυτός όμως έχει πολλές διακλαδώσεις και πολλές στροφές κι αυτά τα λέω κρίνοντας από τις θυσίες και τις τελέτες. Η κόσμια λοιπόν και φρόνιμος ψυχή ακολουθεί τον οδηγό της και δεν αγνοεί τί την περιμένει.
Εκείνη όμως που παραμένει λόγω των επιθυμιών προσκολλημένη στο σώμα, όπως είπα προηγουμένως, πετώντας για πολύ καιρό γύρω από το σώμα και από τον ορατό τόπο, αφού αντισταθεί πολύ και πάθει πολλά, μετά βίας και κόπων θα φτάσει οδηγημένη από τον δαίμονα που της έχει οριστεί. Κι όταν φτάσει εκεί που είναι οι άλλες ψυχές, εκείνη που είναι ακάθαρτη ή έχει διαπράξει κάποιο αδίκημα, όπως φόνο άδικο ή κάτι ανάλογο, που είναι έργα ανόσια τέτοιων ψυχών, όλοι θα την αποφεύγουν και θα αλλάζουν δρόμο, και κανείς δεν θα θέλει να συμπορευτεί μαζί της ή να την οδηγήσει.
…κι έτσι χαμένη θα πλανάται, μέχρι να φτάσει ο χρόνος, μετά την πάροδο του οποίου θα έλθει αναγκαστικά να κατοικήσει στον τόπο που της αρμόζει. Την ψυχή όμως που κρατήθηκε σε όλη την διάρκεια του βίου της καθαρή και συνετή (με μέτρο), οι Θεοί οι ίδιοι την οδηγούν και συμπορεύονται μαζί της, μέχρι που φτάνει κι εκείνη στον τόπο που της αξίζει. Είναι πολλοί και θαυμαστοί οι τόποι της γης, αλλά η γη αυτή δεν είναι ούτε στην μορφή ούτε στην έκτασι όπως την θεωρούν όσοι συνηθίζουν να μιλούν γι’ αυτήν, όπως έχω πεισθεί από κάποιον.
Αφού έτσι έχουν τα πράγματα, όταν οι αποθανόντες φτάσουν στον τόπο όπου ο δαίμων φέρει τον καθένα τους, πρώτα υποβάλλονται σε δίκη και όσοι έζησαν καλά και όσια και όσοι όχι και αυτοί που φαίνεται ότι έζησαν σε μια μέση κατάστασι, αφού πορευθούν προς τον Αχέροντα και επιβιβαστούν πάνω στα προορισμένα γι’ αυτούς οχήματα, φθάνουν στην [Αχερουσιάδα] λίμνη και εκεί κατοικούν.
…και αφού καθαρθούν μέσω τιμωριών απαλλάσσονται, αν κάποιος διέπραξε κάποιο αδίκημα, και αντιστοίχως ανταμείβονται για τις καλές τους πράξεις ο καθένας κατά την αξία του. Όσοι φανούν ότι είναι ανίατοι λόγω του μεγέθους των αμαρτημάτων, διότι έχουν κάνει πολλές και μεγάλες ιεροσυλίες ή φόνους πολλούς άδικους και παράνομους ή άλλα παρόμοια, αυτούς η αρμόζουσα μοίρα τους ρίπτει στον Τάρταρο απ’ όπου δεν βγαίνουν ποτέ.
Όσοι απ’ την άλλη φανούν ότι έχουν διαπράξει αμαρτήματα που μπορούν να θεραπευθούν, όπως έχοντας κάνει κάτι βίαιο λόγω οργής προς τον πατέρα ή την μητέρα τους, και έζησαν τον υπόλοιπον βίο με μεταμέλεια, ή καθ’ όμοιον τρόπον έχουν φονεύσει άνθρωπο, αυτοί είναι μεν ανάγκη να πέσουν στον Τάρταρο, αλλά αφού παραμείνουν εκεί ένα έτος (ενιαυτόν), τους βγάζει έξω το κύμα∙ τους μεν ανθρωποκτόνους κατά τον Κωκυτό, τους δε πατροκτόνους ή μητροκτόνους κατά τον Πυριφλεγέθοντα.
Αφού λοιπόν φτάσουν στην Αχερουσιάδα λίμνη, εδώ φωνάζουν και καλούν οι μεν εκείνους που φόνευσαν, οι δε εκείνους που ύβρισαν, και τους ικετεύουν και παρακαλούν να τους αφήσουν να εξέλθουν στην λίμνη και να τους δεχθούν. Κι αν τους πείσουν, εξέρχονται και τελειώνουν τα δεινά τους∙ διαφορετικά φέρονται πάλι στον Τάρταρο κι από εκεί πάλι στους ποταμούς και δεν παύουν να τα πάσχουν αυτά παρά αφού πείσουν εκείνους που αδίκησαν.
Διότι, αυτή είναι η δίκη (τιμωρία) που τους ορίστηκε από τους δικαστές. Επίσης, όσοι φανούν ότι έζησαν εξαιρετικά οσίως, αυτοί μεν απελευθερώνονται από τούτους τους τόπους της γης και απαλλάσσονται σαν από δεσμωτήρια, έρχονται δε άνω στην καθαρή κατοικία και κατοικούν επί της γης. Και από αυτούς, όσοι εκαθαρίσθησαν αρκετά μέσω της Φιλοσοφίας, κατά τον μετέπειτα χρόνο ζουν άνευ εντελώς σωμάτων και έρχονται σε κατοικίες καλλίτερες αυτών, τις οποίες ούτε εύκολον είναι να περιγράψωμεν, ούτε είναι επί του παρόντος αρκετός ο χρόνος.
Πλάτων, Φαίδων, 107c-108c & 113d-114c
Θεωρώ πρέπον να παρατεθούν κάποιες πληροφορίες που ίσως διευκολύνουν την κατανόησιν (ή έστω προσέγγισιν) των ανωτέρω.
Η <λήξις> (εκ του ρήματος -λαγχάνω-) δηλώνει την τάξι εντός του σύμπαντος που λαμβάνει ο καθένας από την Δίκη συμφώνως προς την αξία του (οι λεγόμενοι ‘κλήροι’). Λόγω του ότι υπάρχουν τέσσερα είδη εγκοσμίων όντων (εγκόσμιοι θεοί, δαίμονες, «άνθρωποι» {όχι με την περιορισμένη έννοια, αλλά κυρίως αυτό που αποκαλούμε φιλοσοφικώς ‘μερικές ψυχές’}, «θηρία» {το ίδιο με πριν, βλ. άλογες ψυχές-φύσεις}) την διακρίνουμε σε θεία, δαιμόνια, ανθρώπινη, και θηριώδης κι επίσης καθεμιά σε δύο∙ η μία είναι ουσιώδης, αμετάβλητη, και εκ της δημιουργίας ορισμένη∙ η άλλη μεταβάλλεται από έξω. Η μεν θεία και δαιμόνια λόγω της μεταβολής των φύσεων που μετέχουν σε αυτές, ενώ η ανθρώπινη και θηριώδης λόγω της ποικιλίας των βίων που διαλέγουν.
Στις ψυχές αντιστοιχούν τρεις <λήξεις>∙ η πρώτη στον Δία προ της γενέσεως, η δεύτερη στον Ποσειδώνα κατά την γένεσιν, και η τρίτη στον Πλούτωνα μετά την γένεσι, για την οποία γίνεται τώρα λόγος∙ γι’ αυτό καλείται και ‘νέκυια’.
Όσον αφορά τα λογικά γένη που ευρίσκονται εντός του Κόσμου, απ’ την μια έχουμε τις ανθρώπινες μερικές ψυχές οι οποίες άλλοτε μεν νοούν την ουσία τους και τον Δημιουργό μετέχοντας στην θεία ευζωία και ευδαιμονία, άλλοτε δε εκπίπτουν αυτών και κατά κάποιον τρόπο «κακύνονται», προσεγγίζοντας την αλογία∙ απ’ την άλλη έχουμε τους Εγκοσμίους Θεούς, οι οποίοι έχουν συναρτημένη στον εαυτό τους ύλη, αλλά προ αυτής σώμα, και προ αυτού ψυχή, ακόμη πιο πριν νου, και πάνω από όλα είναι προκαθημένην η Υπερούσιος Ενάς της Θεότητος.
Τα άκρα, όμως, πρέπει να συνδέονται από κάποιο μέσον. Το γένος που εκτελεί αυτήν την λειτουργία καλείται Δαιμόνιον. Σε πολλά σημεία των κειμένων χρησιμοποιείται άνευ διακρίσεως ένα εκ των τριών ονομάτων για το γένος που ευρίσκεται μεταξύ Θεών και ανθρώπων: Άγγελοι, Δαίμονες, Ήρωες. Δηλαδή, αποκαλούνται: 1.Άγγελοι, λόγω του ότι φανερώνουν σ’ εμάς και αναγγέλλουν τους κανόνες της θείας ευδαιμονίας και ευζωίας, 2.Δαίμονες, ως δαήμονες (γνώστες) και επιστήμονες των θείων νόμων, 3.Ήρωες, ως έρωες, δηλαδή ερωτικούς και διαλεκτικούς εραστές του Θεού, οι οποίοι μας ανυψώνουν και μας μεταφέρουν από τους τόπους διαμονής της γης προς την ουράνια πολιτεία. Το μέρος, άρα του μεσαίου γένους, που είναι πλησίον των Ουρανίων Θεών το αποκαλούμε Αγγέλους, εκείνο που συνάπτεται με τα επίγεια Ήρωες, και τέλος Δαίμονες εκείνο που διατηρεί μεσαία θέσι μεταξύ των δύο. Δεν μεταβάλλονται προς το καλλίτερο ή το χειρότερο, και κατέχουν αμεταβλήτως την θέσι τους στο σύμπαν όντας τέλειοι κατά την οικείαν τους αρετή.
Πέρα αυτών, το δαιμόνιον γένος επιδέχεται ‘εσωτερικές’ διαβαθμίσεις γενών αναλόγως του βαθμού συμμετοχής του στον ηγεμόνα Θεό που ακολουθεί. Το μεν γένος που λαμβάνει υπόστασι κατά το Εν (που είναι η καθ’ ύπαρξιν Θεότης εκάστου Θεού) των Θεών καλείται ενιαίον και θείον, το δε κατά τον Νου των Θεών νοερόν, το δε κατά την Ψυχή ψυχικόν, το δε κατά την Φύσιν φυσικόν, το δε κατά το Σώμα σωματοειδές, το δε κατά την Ύλην υλαίον. Αν κάνουμε την διαίρεσιν κατά τα μέρη του Παντός έχουμε: δαίμονες ουράνιοι, αιθέριοι, αέριοι, υδραίοι, χθόνιοι, υποχθόνιοι. Από τους αέριους αρχίζουν να συνυποστασιοποιούνται οι άλογοι δαίμονες.
Οι ειληχότες δαίμονες, είναι έφοροι-επιτηρητές των ανόδων και καθόδων των ψυχών στην γένεσι. Αυτοί είναι της αμέσως υπερκείμενης βαθμίδας των ψυχών που διοικούν. Δηλαδή, στις ανθρώπινες ψυχές που είναι φύσει λογικές αντιστιχούν νοεροί δαίμονες, ενώ στα άλογα ζώα ψυχικοί. Παρά ταύτα, η ανθρώπινη ψυχή λόγω του ότι δύναται να πέφτει στην αλογία, αλλά και να εξυψώνεται στην αρχαίαν της φύσι μπορεί να έλθει υπό την επιστασία κατωτέρων ή ανωτέρων δαιμόνων. Όπερ και σημαίνει, οι άχραντες αποκατασταθείσες ψυχές κατεβαίνοντας εις γένεσιν προς όφελος των υπολοίπων έχουν θείους δαίμονες! Ένα παράδειγμα είναι ο Μέγας Φιλόσοφος Πλωτίνος, στον οποίον κάποιος Αιγύπτιος Ιερεύς όταν θέλησε να αποκαλύψει τον ειληχότα δαίμονα του φιλοσόφου τού είπε έκπληκτος: «Μακάριος είσαι εσύ, που έχεις θεόν για δαίμονα και όχι κάποιον κατώτερου γένους» (Πορφύριος, Περί του Πλωτίνου βίου 10).
Δικαστήριον είναι όλος ο Κόσμος, και υπάρχουν δικαστήρια σε όλα τα μέρη του. Ένας δικαστικός τόπος είναι ο αιθέριος, ο μεταξύ ουρανού και γης. Αυτός δεν ευρίσκεται στον Άδη, καθώς όπως μας λέγει ο Πλάτων στην Πολιτεία (X 614d7-e1) από αυτόν άλλες ψυχές στέλνονται στον ουρανό, άλλες εκ νέου στην γη, και άλλες στον Άδη. Επίσης, στον τόπο των Δικαστών κατεβαίνουν και ψυχές εκ του ουρανού για να δικαστούν.
Δεν αντιστοιχεί ένας δαίμων για κάθε μια ψυχή, αλλά ο δαίμων επιστατεί ένα συγκεκριμένο είδος βίου καθώς σε αριθμό οι δαίμονες είναι λιγότεροι από τις ψυχές όντες εγγύτεροι του ενός. Δηλαδή, πολλές ψυχές επιλέγοντας τον αυτόν βίο έχουν κοινό δαίμονα, διό και καλούνται ομόβιοι και ομοδαίμονες. Λέγει ο προφήτης της Πολιτείας (X 617e1) ότι δεν θα σας διαλέξει ο δαίμονας, αλλά εσείς θα τον διαλέξετε. Δηλαδή, η ψυχή με την επιλογή του βίου της τάσσεται αυτομάτως κάτω από τον τάδε δαίμονα, και αυτός λαχαίνει όλες τις ψυχές που ανήκουν στον βίο που επιμελείται. Άλλος είναι αυτός που οδηγεί τις ψυχές στους Δικαστές (ο ειληχώς, που ως μέρος του βίου πρέπει να τον φέρει μέχρι τέλους), άλλος αυτός που από τους Δικαστές τις μεταφέρει στον Άδη ως δικαστικός και αποπληρωτής της ψήφου, γι’ αυτό και δεν τον διαλέγουν, και τρίτος πάλι αυτός που τους φέρει εις γένεσι και είναι ειληχώς.
Η ψυχή δεν μένει πάντα ούτε πάνω στο νοητό, διότι εκ φύσεως πρέπει να κατέβει στην γένεσι, ούτε κάτω στον Τάρταρο όπως λέγει εδώ ο Σωκράτης (113e6), διότι πάλι πρέπει να ανέβει κάποτε. Αλλά την σημασία αυτών πρέπει να κατανοήσουμε διαφορετικά. Λέγει ότι η ψυχή παραμένει «όσο χρόνο χρειάζεται» και «τότε άλλος ηγεμών αναλαμβάνει να τους οδηγήσει πάλι εδώ μετά από πολλές και μακρές χρονικές περιόδους». Είναι φανερό ότι κατά την αξία καθενός ορίζεται ο χρόνος εκ της προνοίας και της ειμαρμένης. Η χρονικές περίοδοι είναι πολλές και συνεπώς η χιλιετής ή τρισχιλιετής ή μυριετής του Φαίδρου (248e5-249b3), δεν πρέπει να εκληφθούν κατά τον αριθμό, αλλά ως κάποιο είδος ζωής.
Γιατί λέγει ότι όλοι αποφεύγουν τις ακάθαρτες ψυχές και κανείς δεν θέλει να συμπορευτεί μαζί τους ή να τις οδηγήσει; Οι μεν υπόλοιπες ψυχές για να μην πάθουν κάτι από την κακίας τους, οι δε ηγεμόνες διότι δεν μπορούν να δράσουν πάνω στην ανεπιτηδειότητά τους. Όμως, στην πραγματικότητα και αυτές λαμβάνουν δαίμονα αλλά λόγω του ότι είναι τυφλές και κουφές δεν μπορούν να αισθανθούν την πρόνοιά του∙ κι έτσι πλανώνται εκ της ειμαρμένης ως άλογες. Άρα, οι ηγεμόνες είναι αυτοί οι δαίμονες που τις οδηγούν και οι συνέμποροι είναι οι ομοδαίμονες ψυχές. Στους ευσεβείς οι Θεοί είναι ηγεμόνες και συγχρόνως συνέμποροι κατά την πορεία τους στον άνω και υπερουράνιον τόπο, όπως μαθαίνουμε στον Φαίδρο (246e4-247c4).
Τα οχήματα στα οποία επιβαίνουν οι ψυχές μετά την δίκη για να πορευθούν εκεί που τους αρμόζει δεν είναι τα αθάνατα, αΐδια και απαθή οχήματά τους, αλλά τους προσκολλώνται ερχόμενες σε επαφή με διαφόρους τόπους της γενέσεως, κι επίσης χρησιμοποιούνται στην τιμωρία τους. Στον Αχέροντα τίθεται δύναμις καθαρτική σωμάτων και ασωμάτων.
Ο Τάρταρος αποτελεί στέρησιν όλων των αγαθών∙ γι’ αυτό και υποδέχεται τους ανίατους. Λέγεται μάλιστα ότι ρίπτονται σ’ αυτόν λόγω του ότι έχουν ζήσει βαρυτάτην ζωή χάνοντας το αυτοκίνητον, και μεταχειριζόμενοι ως ετεροκίνητοι και άλογοι από την ειμαρμένη. Ευΐλατα είναι τα έργα που διεπράχθησαν χωρίς πονηρές έξεις∙ δυσίατα, τα προερχόμενα μεν από πονηρές έξεις, αλλά έδειχναν μια κάποια αντίστασι στην ενέργεια και έπειτα μεταμελούσαν∙ ενώ ανίατα, και από πονηρές έξεις και χωρίς μεταμέλεια. Για την πρώτη κατηγορία έχει οριστεί ο Αχέρων και η Αχερουσία λίμνη, για την δεύτερη ο Πυριφλεγέθων και ο Κωκυτός, και για την τρίτη ο Τάρταρος.
Πώς, όμως, λέγεται ότι οι ανίατες ψυχές δεν εξέρχονται ποτέ από τον Τάρταρο; Αυτό αφορά μία περίοδο. Δύναται αυτή να είναι η καθολική περίοδος του παντός; Όχι, διότι εντός αυτής οι ψυχές εκτελούν περιόδους περισσότερες της μίας. Αλλά ούτε του ουρανού, καθώς και αυτή είναι μεγάλη. Ίσως αφορά αυτήν κάποιου αγελάρχου Θεού. Ή ακόμη πιο πιθανόν είναι η περίοδος αυτής εκάστης της ψυχής, κατά την οποία το έσχατον άκρον της ολοκληρώνει την περιαγωγή, είτε ευρίσκεται στο νοητόν είτε στον Τάρταρο, και το οποίον είναι μέτρον της αρετής και της επιστήμης. Επίσης, μπορεί να ειπωθεί ότι εφόσον δεν βγαίνουν από μόνες τους ποτέ, δεν μπορούν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, αλλά σώζονται ως ετεροκίνητοι. Συνεπώς λέγεται ότι ρίπτονται στον Τάρταρο και δεν πηγαίνουν μόνες τους.
Πώς αυτοί που έχουν αδικήσει παρακαλούν τους αδικημένους στην Αχερουσιάδα λίμνη; Διότι δεν μπορεί να είναι εκεί όλοι οι αδικημένοι, αλλά οπουδήποτε∙ ακόμη και στον Τάρταρο, αφού ίσως κάποιοι να έχουν διαπράξει μεγαλύτερα εγκλήματα. Άρα, πρόκειται για δαιμόνια φάσματα όμοια στην μορφή με αυτούς.
Από αυτούς που έζησαν αναμάρτητοι και οσίως, αλλά άνευ φιλοσοφίας, μετά θάνατον κατοικούν στα άκρα της γης, στο αιθέριο όχημά της, έχοντας λεπτότατα πνευματικά σώματα∙ αυτοί που επιπλέον άσκησαν την πολιτική φιλοσοφία διάγουσιν στον ουρανό με τα αυγοειδή τους σώματα ή οχήματα∙ τέλος, όσοι καθαίρονται τελείως δια της θεωρητικής φιλοσοφίας αποκαθίστανται στον υπερκόσμιο ή υπερουράνιο τόπο άνευ σωμάτων.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι θανάτου: Πρώτος, ο φυσικός που επέρχεται από μαρασμό. Το κάθε ζώον έχει ένα πέρας ζωής, αφού εξαρχής έλαβε πεπερασμένην δύναμιν ζωής. Κατ’ αυτόν τον αυτόματον τρόπον λέγεται ότι τελευτούν και εκείνοι που κατοικούν επάνω σε εκείνην την καθαρή γη. Δεύτερος θάνατος, και αυτός εκ της ειμαρμένης, ο προκύπτων από κάποια νόσο. Τρίτος, από βία λόγω κάποιου φυσικού ατυχήματος. Τέταρτος, από ανθρώπινη βία όπως σε πόλεμο. Πέμπτος, το να βιάσουμε οι ίδιοι τον εαυτό μας, δηλαδή αυτοκτονία. Έκτος θάνατος είναι ο Υπερφυής, κατά τον οποίον γίνεται εκούσια αποχώρισις της ψυχής από του σώματος και διάλυσις των στοιχείων∙ τρόπος κατά τον οποίον πέθαναν πολλοί από τους Θεουργούς.
Οι ενδιαφερόμενοι για επιπλέον στοιχεία που αφορούν τις μετά θάνατον καταστάσεις της ψυχής, αλλά και την ουσία, ενέργεια, και διάταξη των Εγκοσμίων Γενών ας ανατρέξουν ενδεικτικώς στα κάτωθι βιβλία:
Δαμάσκιος, Υπόμνημα εις Φαίδωνα Πλάτωνος
Πρόκλος, Υπόμνημα εις τας Πλάτωνος Πολιτείας
Πρόκλος, Υπόμνημα εις Κρατύλον Πλάτωνος
Ιεροκλής, Υπόμνημα εις Χρυσά Έπη Πυθαγορείων & Περί Προνοίας
Ιάμβλιχος, Περί Μυστηρίων
© Θεόκλητος Μπαμπούρης (Εγερσίνοος Λυκάστρου)
Διάβασε επίσης
Περιχώρισις, η Σφαγή των θεών: Μετά από τον θάνατο τους και με κόπο καταφέρνουν να φτάσουν στο Ανώτερο Νοητικό πατώντας επί πτωμάτων (ενεργειακά), λόγο της απίστευτης διαφοράς στον χρόνο, στις διαστάσεις. Φυσικά βαριούνται, τόσα εκατομμύρια χρόνια δεν περνούν με τίποτα, εφόσον έχουν μορφή, από υπέρλεπτη ύλη μεν, αλλά μορφή πάντως, από εκεί ‘ψηλά’, γι αυτό, ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΜΑΣ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ !
Υπάρχει Θ Ε Ο Σ; Ποιός απ’ όλους είναι; Αν υπάρχει θεός ή Θεός είναι η διαχρονική ερώτηση, που υπάρχει ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι, ο θεός. Όπως πάντα η απάντηση σε αυτή την ερώτηση βρίσκεται μέσα στην ερώτηση, άσχετα αν με κόπο ψάχνουν να την βρουν οπουδήποτε αλλού. Στην ερώτηση “Υπάρχει θεός;” η μαγική λέξη είναι όχι η λέξη “θεός” αλλά η λέξη “υπάρχει”. Διότι ότι ΥΠ-ΑΡΧΕΙ, βρίσκεται ΥΠΟ της ΑΡΧΗΣ. Άρα αν ΥΠ-ΑΡΧΕΙ θεός βρίσκεται ΥΠΟ της ΑΡΧΗΣ. Η ΑΡΧΗ που ο θεός βρίσκεται ΥΠΟ της, ποιά είναι; Όσοι λένε πως όντως υπάρχει θεός, αυτόματα δέχονται και πιστεύουν, πως ο θεός βρίσκεται ΥΠΟ κάποιας ΑΡΧΗΣ και δεν είναι ο ίδιος αυτή η ΑΡΧΗ. Ας δούμε τι λέει το λεξικό στο λήμμα Θεός, και τι λένε οι θρησκείες μιας και αυτές έχουν το © του θεού.
Διάβασε ακόμη σχετικά άρθρα σταμάτα να σκέφτεσαι και ΔΡΑΣΕ !
Μήνυμα Μέρκελ στην Ελλάδα
Μήνυμα Μέρκελ στην Ελλάδα: Η Γερμανίδα Καγκελάριος υπογράμμισε ότι δεν υπάρχει βοήθεια χωρίς όρους και χωρίς έλεγχο
Προβάδισμα Ομπάμα μετά το συνέδριο των Δημοκρατικών
Προβάδισμα Ομπάμα μετά το συνέδριο των Δημοκρατικών: O Ομπάμα διεκδικεί πλέον το 48%-45%, έναντι του 47% με 46% που διεκδικούσε λίγες ημέρες πριν
ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Hμερομηνία δημοσίευσης: 07-09-12 Η ΕΚΤ έδρασε κρατώντας τις ισορροπίες The Economist
Από τότε που ξέσπασε η κρίση της Ευρωζώνης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) παλινδρομούσε μεταξύ της νομικής και της φιλοσοφικής της αποστροφής να χρηματοδοτεί κυβερνήσεις και του καθήκοντός της ως του ύστατου δανειστή. Χθες φάνηκε να μπορεί να συμβιβάσει τα διεστώτα, ξεστρατίζοντας προς την πλευρά του δεύτερου. Η ΕΚΤ θα μπορεί να αγοράζει κρατικά ομόλογα με λήξη από δωδεκάμηνο έως τριετία, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα, που τα εκδίδει, έχει συμφωνήσει σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής είτε με τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης EFSF είτε με τον διάδοχό του, τον ESM. O πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, δικαιολόγησε το πρόγραμμα ως το απαραίτητο συμπλήρωμα της νομισματικής πολιτικής, γιατί η ικανότητα της Τράπεζας να θέτει τα επιτόκια για την Ευρωζώνη έχει συνθλιβεί λόγω των φόβων ότι ορισμένες χώρες-μέλη της θα την εγκαταλείψουν.
Το γενικό περίγραμμα του προγράμματος και οι λεπτομέρειές του δημιούργησαν αίσθημα ασφάλειας. Πρώτον, η ΕΚΤ ανέφερε δύο προϋποθέσεις, βάσει των οποίων τα ομόλογα θα ενδείκνυνται προς αγορά: είτε η χώρα θα εφαρμόζει πλήρες πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής τύπου Ελλάδας και Πορτογαλίας είτε θα ακολουθεί λιγότερο αυστηρό πρόγραμμα - ουσιαστικά θα πρόκειται για μία γραμμή πίστωσης σε χώρες με ρωμαλέες πολιτικές και προσωρινούς κραδασμούς. Αυτό προσφέρει στην Ισπανία και την Ιταλία λιγότερο ύπουλο τρόπο πρόσβασης στον ισολογισμό της ΕΚΤ. Δεύτερον, η ΕΚΤ διασαφήνισε πως θεωρητικά οι αγορές είναι απεριόριστες και θα ολοκληρωθούν, όταν επιτευχθούν οι στόχοι ή η εμπλεκόμενη χώρα παύσει να πληροί τους όρους. Τρίτον, η ΕΚΤ δεν θα εμμείνει στο καθεστώς του προτιμητέου πιστωτή, όπερ σημαίνει πως σε μία χρεοκοπία δεν θα επιμείνει να εξοφληθεί πλήρως και κατά προτεραιότητα.
Υπάρχει, όμως, μία μεγάλη παράλειψη και αφορά τα λεπτομερή κριτήρια παρέμβασης της ΕΚΤ. Δεν προβλέπεται ρητά ένα όριο επί των αποδόσεων ή των spread. Ο κ. Ντράγκι επισήμανε πως η ΕΚΤ θα εξετάσει μία σειρά δεικτών, όπως οι αποδόσεις, τα spread, τα cds, οι συνθήκες ρευστότητας και η αστάθεια. Τις επόμενες εβδομάδες θα καταδειχθούν τα αποτελέσματα των όσων αποφάσισε η ΕΚΤ. Πιθανώς ο πρόεδρος της ΕΚΤ να κατόρθωσε να αποσοβήσει μία συνολική κρίση στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά όχι και να αποκαταστήσει τις συνθήκες, ώστε η Ευρωζώνη να αναπτυχθεί ζωηρά και πάλι. Η ΕΚΤ αναθεώρησε δραστικά τις προβλέψεις της για το ΑΕΠ της Ευρωζώνης μεταξύ -0,6% και -0,2% το 2012 και μεταξύ -0,4% και 1,4% το 2013. Το κόστος δανεισμού σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις στην Ισπανία και την Ιταλία έχει δραστικά αυξηθεί.
Η κινητοποίηση της ΕΚΤ θα βελτιώσει ορισμένους αλλά όχι όλους τους παράγοντες. Παρά τις προσπάθειες του Μάριο Ντράγκι να εμφανίσει τις αγορές ομολόγων ως εμπίπτουσες στην εντολή της ΕΚΤ, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι απομακρύνονται πολύ από αυτήν. Εξ ου και δεν υπήρξε ομόφωνη ψηφοφορία. Μπορεί να μην κατονομάστηκε ο μόνος, που διαφωνούσε, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται για τον επικεφαλής της Buba, Γιενς Βάιντμαν. Το μόνο, που θα μπορούσε να κάνει η ΕΚΤ για να μη δυστυχήσουν περισσότερο η Γερμανία και ο κ. Βάιντμαν, είναι να μην παράσχει στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας το ίδιο κόστος δανεισμού με τις βόρειες. Η ΕΚΤ έδρασε έγκαιρα για να σώσει το ευρώ. Εάν θα σώσει και την οικονομία, θα φανεί.
Ω-3 λιπαρά οξέα και πνευματική υγεία ΥΓΕΙΑ (3)
Παρασκευή, 07 Σεπτεμβρίου 2012, 08:05
Σχετικά Tags
ω-3 λιπαρά οξέα, ψάρια
8 0
0
0
Ο ρόλος των πολυακόρεστων στην επιβράδυνση της νοητικής υποβάθμισης
Τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται συνεχώς η αξία των ω-3 λιπαρών οξέων στην καλή λειτουργία του οργανισμού και την υγεία. Πρόκειται για πολυακόρεστα απαραίτητα λιπαρά οξέα, τα οποία προσλαμβάνονται εξωγενώς, δηλαδή μέσω της διατροφής και έχουν έρθει στην επικαιρότητα λόγω αποτελεσμάτων επιδημιολογικών ερευνών και δημοσιεύσεων, που τα συνδέουν με καλή καρδιαγγειακή λειτουργία και κυτταρική ακεραιότητα. Έχουν αντιθρομβωτική, αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση, γεγονός που τα κάνει απαραίτητα στην καθημερινή πρόσληψη και τα καθιστά παράγοντα προστασίας από ασθένειες, όπως η νόσος Alzheimer και κάποιες νευροεκφυλιστικές παθήσεις.
Πλούσιες πηγές ω-3 λιπαρών οξέων είναι τα ιχθυέλαια και τα λιπαρά ψάρια, όπως ο σολομός, η σαρδέλα, ο γαύρος, η ρέγγα, η πέστροφα, ο μπακαλιάρος, το σκουμπρί και ο τόνος, τα οποία περιέχουν το εικοσιπεντανοϊκό οξύ (EPA) και το δοκοσαεξανοϊκό οξύ (DHA). Άλλες πηγές είναι τα σπορέλαια, όπως το σογιέλαιο και το λινέλαιο, τα καρύδια και ο λιναρόσπορος, που περιέχουν 18-α-λινολενικό οξύ (ALA), το ποίο μπορεί να μετατραπεί σε EPA και DHA. Η ανάγκη πρόσληψης επαρκούς ποσότητας ω-3 λιπαρών οξέων καθημερινά έχει οδηγήσει και στην παραγωγή εμπλουτισμένων με αυτά τροφίμων, όπως μαλακής φυτικής μαργαρίνης.
Τα ω-3 αποτελούν βασικό δομικό συστατικό των κυτταρικών μεβρανών και διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στην νευροανάπτυξη, γι’ αυτό και έχει ερευνηθεί η επίδρασή τους στην καλή λειτουργία της όρασης και της εγκεφαλικής λειτουργίας. Όσον αφορά στον εγκέφαλο, πολλές μελέτες έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν την κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων με την άνοια, την μνήμη και τη νόσο Alzheimer.
Είναι γεγονός, πως την αύξηση της ηλικίας συνοδεύεται από έκπτωση της καλής νοητικής λειτουργίας και της εγκεφαλικής ανθεκτικότητας. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι το 25% του πληθυσμού ηλικίας άνω των 85 ετών έχει σημαντική νοητική βλάβη, που συνοδεύεται από άνοια και νόσο Alzheimer, κάτι που αυτόματα υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής, τόσο του ηλικιωμένου, όσο και του οικογενειακού του περιβάλλοντος. Πλήθος ερευνών έχει προσπαθήσει να ανιχνεύσει την σπουδαιότητα της πρόσληψης ω-3 λιπαρών οξέων στην επιβράδυνση της νοητικής υποβάθμισης και κατ’ επέκταση στην συνολική πνευματική υγεία. Συγκεκριμένα:
Άνοια: Έχει μελετηθεί ένα σύνολο διατροφικών συστατικών μέσα στα οποία είναι και τα ω-3 λιπαρά οξέα και έχει φανεί ότι διαθέτουν προστατευτική δράση με έμφαση στο δοκοσαεξανοϊκό οξύ (DHA).
Νόσος Alzheimer: Λόγω της νευροπροστατευτικής δράσης των ω-3 λιπαρών οξέων μελετήθηκε ο ρόλος τους στη νόσο Alzheimer. Τα ευρήματα είναι πολλά υποσχόμενα, καθώς οι έρευνες έχουν δείξει ότι αυτή η προστατευτική δράση μπορεί να οδηγήσει σε πρόληψη ή ακόμα και καθυστέρηση στην έκπτωση της νοητικής λειτουργίας ατόμων με ήπιας μορφής νόσο Alzheimer.
Απόκριση σε νοητικές ασκήσεις: Φάνηκε ότι η επαρκής κατανάλωση ω-3 λιπαρών οξέων οδηγεί σε αυξημένη εγκεφαλική αιμάτωση κατά τη διάρκεια διεξαγωγής νοητικών τεστ σε υγιείς ενήλικες. Επίσης, η χορήγηση 900mg/ ημέρα EPA και DHA στην εγκυμονούσα μητέρα έχει βοηθήσει σε επαρκή νευροανάπτυξη του εμβρύου, καθώς και σε μείωση της πιθανότητας εμφάνισης κατάθλιψης στην ίδια.
Οι συστάσεις της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας αφορούν την κατανάλωση 2 μερίδων ψαριών ανά εβδομάδα για τον υγιή πληθυσμό (κατά προτίμηση λιπαρών ψαριών), για την κάλυψη των αναγκών σε ω-3 λιπαρά οξέα. Στα άτομα με καρδιαγγειακή νόσο, η σύσταση φτάνει μέχρι τις 3 μερίδες ψαριού/εβρομάδα. Στη περίπτωση που κριθεί ότι η πρόσληψη ψαριών δεν αγγίζει το αμενόμενο, προτείνεται η λήψη συμπληρώματος ω-3 λιπαρών οξέων.
Κατά καιρούς, η προστατευτική δράση των ω-3 λιπαρών οξέων, έχει επισκιαστεί από τους φόβους για τοξικούς ρύπους σε θαλάσσιους οργανισμούς. Έρευνα που μελέτησε τα υπέρ και τα κατά μέσω ανασκόπησης της διεθνούς βιβλιογραφίας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ευεργετικές συνέπειες από την κατανάλωση ψαριών και ιχθυελαίων είναι πολύ σημαντικότερες σε σχέση με τον μικρό κίνδυνο από τους ρύπους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)