Σάββατο 9 Ιουνίου 2012
Himaira: Που πάνε οι εισπράξεις από τα διόδια; Αυτό που θα ...
Himaira: Που πάνε οι εισπράξεις από τα διόδια; Αυτό που θα ...: Από πρόχειρους υπολογισμούς για ένα χιλιόμετρο ενός τμήματος εθνικού δρόμου πλάτους 20m, το κόστος για την κατασκευή του ανέρχεται στο ...
Άναψαν φωτιές μέσω Γερμανίας
Στην κατηγορία: Οικονομία
Ημερομηνία: 09/06/2012
Διάδωσέ το
2
Φωτιές άναψε λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές ο αρμόδιος διευθυντής Ελέγχων του ΣΔΟΕ, κ. Ν. Λέκκας, ο οποίος, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt», υποστηρίζει, ότι 500 αιτήσεις προς τις τράπεζες, που αφορούν άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών πολιτικών προσώπων διαφόρων κομμάτων, έχουν «κολλήσει» στη γραφειοκρατία των τραπεζών, συμπληρώνοντας με νόημα ότι, μέχρι να κινηθούν οι διαδικασίες, χάνεται το χρήμα.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΠΟΥ
«Έχουν ασυλία. Αν ανακαλύψουμε κάτι, πρέπει να διαβιβάσουμε την υπόθεση στη Βουλή. Τέλος της ιστορίας!», σημειώνει ο κ. Λέκκας και κάνει λόγο για κάποιον πολιτικό, ο οποίος «εξοργίστηκε για το γεγονός ότι είχαμε δει τους λογαριασμούς του στη Σουηδία!».
Ξεκαθαρίζοντας, ότι δεν του ασκήθηκε ποτέ πολιτική πίεση, προκειμένου να σταματήσουν έλεγχοι σε βάρος πολιτικών, τονίζει, ότι σε 500 περιπτώσεις που αφορούν πολιτικούς διαφόρων κομμάτων, το ΣΔΟΕ περιμένει εδώ και πέντε μήνες ενημέρωση. Όπως υπογραμμίζεται, δε, από την εφημερίδα, μπορεί να χρειαστεί αναμονή έως και ενός έτους, για να έρθουν οι πληροφορίες -και μέχρι τότε, τα λεφτά μάλλον έχουν φύγει…
«Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε, στην πραγματικότητα, είναι λογαριασμοί τους οποίους μπορούμε να δούμε online. Δεν ενδιαφερόμαστε για ίχνη: θέλουμε να κατασχέσουμε τα λεφτά. Γι’ αυτό πρέπει να είναι κάνεις γρήγορος», σημειώνει ο αξιωματούχος του ΣΔΟΕ.
«Συμφωνώ με τη Λαγκάρντ»
Δηλώνοντας σύμφωνος με την επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) όσον αφορά τις πρόσφατες δηλώσεις της για το εύρος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα, ο κ. Λέκκας παρατηρεί ότι, αν καταφέρναμε να εισπράξουμε το 50% του όγκου της φοροδιαφυγής, θα έμπαιναν στα δημόσια ταμεία περίπου 20 δισ. ευρώ και θα λυνόταν, επί της ουσίας, το δημοσιονομικό πρόβλημα. Όσον αφορά την αναντιστοιχία βεβαιωμένων φόρων-προστίμων με τα όσα τελικά εισπράττει το Δημόσιο, ο κ. Λέκκας αφήνει αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι εφορίες, οι οποίες είναι αρμόδιες για τον καταλογισμό των προστίμων.
Το timing.
Η συνέντευξη του αξιωματούχου του ΣΔΟΕ έρχεται σε μια στιγμή, που τα έσοδα εμφανίζουν υστέρηση τουλάχιστον 600 εκατ. ευρώ -και ενώ αναμένεται νέα συνάντηση του υπουργού Οικονομικών με τους επικεφαλής των μεγαλύτερων εφοριών και τελωνείων, για τον απολογισμό των τελευταίων δέκα ημερών- με έμφαση στα ληξιπρόθεσμα.
Ωστόσο, με δεδομένο ότι μόνον από τα ληξιπρόθεσμα δεν σώζεται η κατάσταση, ήδη έχουν δοθεί εντολές για περισσότερους προληπτικούς ελέγχους. Ήδη, το ΣΔΟΕ κατάφερε να στείλει τον Μάιο στις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες εκθέσεις ελέγχου, απ’ όπου προσδοκώνται, σύμφωνα με υπολογισμούς, περίπου 500 εκατ. ευρώ, ενώ και οι εφορίες -τουλάχιστον οι μεγαλύτερες- ετοιμάζονται για ελέγχους, με έμφαση στις μεγάλες υποθέσεις και σε εκείνες που παραγράφονται στο τέλος του έτους.
Οι οδηγίες
Σύμφωνα με τις οδηγίες, που έχουν δοθεί προ πολλού στις ελεγκτικές υπηρεσίες για τους ελέγχους, τα κριτήρια επιλογής, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν τις εξής περιπτώσεις:
> Όταν υπάρχουν ουσιαστικές παραβάσεις του ΚΒΣ ή δελτία πληροφοριών ή άλλα στοιχεία για φοροδιαφυγή.
> Όταν δεν υποβλήθηκαν δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, ΦΠΑ ή άλλων φορολογικών αντικειμένων.
> Όταν υφίστανται μεγάλα πιστωτικά υπόλοιπα ΦΠΑ, που δεν δικαιολογούνται από το αντικείμενο δραστηριότητας της επιχείρησης.
> Όταν υπάρχουν κατασχεθέντα βιβλία και στοιχεία ή φορολογικές ταμειακές μηχανές ή φορολογικοί μηχανισμοί.
Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι στα ράφια των εφοριών παραμένουν ανέλεγκτες περίπου 485.000 υποθέσεις -και, όπως τονίζουν έμπειροι εφοριακοί, αν δεν υπάρξει νέα νομοθετική ρύθμιση, με την οποία θα αναστέλλεται η παραγραφή των χρήσεων 2000-2006, στο τέλος του έτους θα μείνουν ανέλεγκτοι χιλιάδες φάκελοι...
Στην κατηγορία: Οικονομία
Ημερομηνία: 09/06/2012
Διάδωσέ το
2
Φωτιές άναψε λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές ο αρμόδιος διευθυντής Ελέγχων του ΣΔΟΕ, κ. Ν. Λέκκας, ο οποίος, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Die Welt», υποστηρίζει, ότι 500 αιτήσεις προς τις τράπεζες, που αφορούν άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών πολιτικών προσώπων διαφόρων κομμάτων, έχουν «κολλήσει» στη γραφειοκρατία των τραπεζών, συμπληρώνοντας με νόημα ότι, μέχρι να κινηθούν οι διαδικασίες, χάνεται το χρήμα.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΠΟΥ
«Έχουν ασυλία. Αν ανακαλύψουμε κάτι, πρέπει να διαβιβάσουμε την υπόθεση στη Βουλή. Τέλος της ιστορίας!», σημειώνει ο κ. Λέκκας και κάνει λόγο για κάποιον πολιτικό, ο οποίος «εξοργίστηκε για το γεγονός ότι είχαμε δει τους λογαριασμούς του στη Σουηδία!».
Ξεκαθαρίζοντας, ότι δεν του ασκήθηκε ποτέ πολιτική πίεση, προκειμένου να σταματήσουν έλεγχοι σε βάρος πολιτικών, τονίζει, ότι σε 500 περιπτώσεις που αφορούν πολιτικούς διαφόρων κομμάτων, το ΣΔΟΕ περιμένει εδώ και πέντε μήνες ενημέρωση. Όπως υπογραμμίζεται, δε, από την εφημερίδα, μπορεί να χρειαστεί αναμονή έως και ενός έτους, για να έρθουν οι πληροφορίες -και μέχρι τότε, τα λεφτά μάλλον έχουν φύγει…
«Αυτό το οποίο χρειαζόμαστε, στην πραγματικότητα, είναι λογαριασμοί τους οποίους μπορούμε να δούμε online. Δεν ενδιαφερόμαστε για ίχνη: θέλουμε να κατασχέσουμε τα λεφτά. Γι’ αυτό πρέπει να είναι κάνεις γρήγορος», σημειώνει ο αξιωματούχος του ΣΔΟΕ.
«Συμφωνώ με τη Λαγκάρντ»
Δηλώνοντας σύμφωνος με την επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) όσον αφορά τις πρόσφατες δηλώσεις της για το εύρος της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα, ο κ. Λέκκας παρατηρεί ότι, αν καταφέρναμε να εισπράξουμε το 50% του όγκου της φοροδιαφυγής, θα έμπαιναν στα δημόσια ταμεία περίπου 20 δισ. ευρώ και θα λυνόταν, επί της ουσίας, το δημοσιονομικό πρόβλημα. Όσον αφορά την αναντιστοιχία βεβαιωμένων φόρων-προστίμων με τα όσα τελικά εισπράττει το Δημόσιο, ο κ. Λέκκας αφήνει αιχμές για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι εφορίες, οι οποίες είναι αρμόδιες για τον καταλογισμό των προστίμων.
Το timing.
Η συνέντευξη του αξιωματούχου του ΣΔΟΕ έρχεται σε μια στιγμή, που τα έσοδα εμφανίζουν υστέρηση τουλάχιστον 600 εκατ. ευρώ -και ενώ αναμένεται νέα συνάντηση του υπουργού Οικονομικών με τους επικεφαλής των μεγαλύτερων εφοριών και τελωνείων, για τον απολογισμό των τελευταίων δέκα ημερών- με έμφαση στα ληξιπρόθεσμα.
Ωστόσο, με δεδομένο ότι μόνον από τα ληξιπρόθεσμα δεν σώζεται η κατάσταση, ήδη έχουν δοθεί εντολές για περισσότερους προληπτικούς ελέγχους. Ήδη, το ΣΔΟΕ κατάφερε να στείλει τον Μάιο στις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες εκθέσεις ελέγχου, απ’ όπου προσδοκώνται, σύμφωνα με υπολογισμούς, περίπου 500 εκατ. ευρώ, ενώ και οι εφορίες -τουλάχιστον οι μεγαλύτερες- ετοιμάζονται για ελέγχους, με έμφαση στις μεγάλες υποθέσεις και σε εκείνες που παραγράφονται στο τέλος του έτους.
Οι οδηγίες
Σύμφωνα με τις οδηγίες, που έχουν δοθεί προ πολλού στις ελεγκτικές υπηρεσίες για τους ελέγχους, τα κριτήρια επιλογής, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν τις εξής περιπτώσεις:
> Όταν υπάρχουν ουσιαστικές παραβάσεις του ΚΒΣ ή δελτία πληροφοριών ή άλλα στοιχεία για φοροδιαφυγή.
> Όταν δεν υποβλήθηκαν δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, ΦΠΑ ή άλλων φορολογικών αντικειμένων.
> Όταν υφίστανται μεγάλα πιστωτικά υπόλοιπα ΦΠΑ, που δεν δικαιολογούνται από το αντικείμενο δραστηριότητας της επιχείρησης.
> Όταν υπάρχουν κατασχεθέντα βιβλία και στοιχεία ή φορολογικές ταμειακές μηχανές ή φορολογικοί μηχανισμοί.
Θα πρέπει, πάντως, να σημειωθεί ότι στα ράφια των εφοριών παραμένουν ανέλεγκτες περίπου 485.000 υποθέσεις -και, όπως τονίζουν έμπειροι εφοριακοί, αν δεν υπάρξει νέα νομοθετική ρύθμιση, με την οποία θα αναστέλλεται η παραγραφή των χρήσεων 2000-2006, στο τέλος του έτους θα μείνουν ανέλεγκτοι χιλιάδες φάκελοι...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Κριτήρια Ψήφου: Δεν ψηφίζουμε εκδίκηση, ψηφίζουμε...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Κριτήρια Ψήφου: Δεν ψηφίζουμε εκδίκηση, ψηφίζουμε...: Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου Το πρόβλημα του έλληνα πολίτη αυτήν την στιγμή είναι πως μπερδεύει τις προτεραιότητες του. Η βασική επικινδυνότητα...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Ο Ατσίγγανος, η σκλάβα αρκούδα και τ’ αρκουδάκι τη...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Ο Ατσίγγανος, η σκλάβα αρκούδα και τ’ αρκουδάκι τη...: Απόσπασμα απ’ το ποίημα του Άγγελου Σικελιανού: «Ιερά Οδός»... Μα νά, στην ησυχία αυτή, απ’ το γύρο τον κοντινό προβάλανε ...
Τότε που ο Μπασινάς ευστοχούσε κι η χώρα ξόδευε 20 δισ. για τους Ολυμπιακούς... Διονύσης Ελευθεράτος 09.06.2012 12:09
0
Share
-A+A
Πόσες αφορμές έχουμε να θυμηθούμε το κάπως μακρινό 2004; Πολλές. Μία εξ αυτών ισχύει ...αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 2011. Την έδωσε τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, λέγοντας ότι το βιοτικό μας επίπεδο επέστρεφε -απλώς- στο 2004.
Έτσι, όσες φορές κάτι υπογραμμίζει πόσο ζοφερές εποχές διανύουμε, από τα «χαράτσια» και τις νέες μειώσεις αποδοχών μέχρι τα «κακά μαντάτα» για μερικούς ακόμη γνωστούς μας που έμειναν χωρίς δουλειά, η ...«all time classic» ατάκα του κ. Βενιζέλου μοιραία επανέρχεται στα «άνω διαζώματα» της μνήμης μας.
Βεβαίως τότε, τον Οκτώβριο του 2011, εξεπλάγησαν εκατομμύρια άνθρωποι που άκουσαν ή διάβασαν τη δήλωση Βενιζέλου ...
Ο αλλόκοτος παραλληλισμός του Ευάγγελου Βενιζέλου...
Το φθινόπωρο του 2011 η επισήμως καταγεγραμμένη ανεργία προσέγγιζε το 20% (τώρα πλησιάζει το 22%), αλλά το 2004 ήταν 10,5%. Κατά το 2004 οι ρυθμοί ανάπτυξης – ανεξαρτήτως του κατά πόσο ήταν «στέρεοι» οι «πυλώνες» της - «έτρεχαν» με 4,9%. Το φθινόπωρο του 2011 βιώναμε ύφεση -5,5% και τώρα κινούμαστε στο άκρως αποκαρδιωτικό -6,5%.
Επίσης η ακρίβεια ήταν – και είναι- πολύ μεγαλύτερη κατά τα έτη 2011-12, σε σύγκριση με εκείνη του 2004. Το φθινόπωρο του 2011, έπειτα από τρεις διαδοχικές αυξήσεις στον ΦΠΑ και τις συνακόλουθες ... εκτοξεύσεις τιμών, κάθε παραλληλισμός με το 2004 μάλλον ως κακόγουστο ανέκδοτο ηχούσε, στα αφτιά όσων μετρούσαν τα υπολείμματα του «μηνιάτικου» προτού αραγγείλουν πετρέλαιο θέρμανσης.
Εάν, όμως, η ατάκα Βενιζέλου μας παρέχει μια διαχρονική αφορμή να θυμόμαστε το 2004, υπάρχουν κι ερεθίσματα περισσότερο προσηλωμένα στο ...ημερολόγιο. Ποδοσφαιρικό Euro διεξαγόταν τότε, στην Πορτογαλία. Euro έχουμε και τώρα.
Και τότε παίζαμε με τους γηπεδούχους, στην πρεμιέρα...
Τότε, στην πρεμιέρα, η εθνική μας ομάδα είχε επικρατήσει με 2-1 των γηπεδούχων Πορτογάλων. Τώρα αναδειχθήκαμε ισόπαλοι των γηπεδούχων Πολωνών. Λέτε να αναμετρηθούμε μαζί τους στον τελικό, όπως συνέβη το 2004 με την παρέα του Κριστιάν Ρονάλντο; Χλωμό. Χλωμότατο...
Τότε «κλειδώσαμε» τη νίκη με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Μπασινά. Τώρα ο Καραγκούνης δεν τα κατάφερε – αν ευστοχούσε, πιθανόν να νικούσαμε.
Τότε η ομάδα ριχνόταν σε μία μάχη, χωρίς να περιμένουν οι συντελεστές της – μα ούτε κανείς άλλος- τον απίστευτο θρίαμβο, που έμελλε να καταφθάσει στο τέλος του τουρνουά. Στην αρχή ήμασταν ικανοποιημένοι, μόνο και μόνο επειδή βρισκόμασταν στα τελικά του Euro.
Τώρα τι περιμένουμε; Ό,τι καλό «ήθελε προκύψει». Για να σκάσει λίγο το χειλάκι της Ελλάδας της κατάθλιψης, του θυμού, των αδιεξόδων. Τότε ζούσαμε το ιδεολόγημα – φούσκα της «ισχυρής Ελλάδας»...
«Χαρείτε το, γιατί αυτά τα θαύματα γίνονται μια φορά κάθε 150 χρόνια», είχε πει ο Δημήτρης Φύσσας, στον απόηχο του θριάμβου. Τώρα απλώς εικάζουμε σε πόσα χρόνια ή ... δεκαετίες θα πάρουμε ανάσα. Για δυο δεκαετίες σκληρής λιτότητας δεν μίλησε η Κριστίν Λαγκάρντ, προτού μας παραπέμψει για ... μαθήματα στη Λετονία της ένδειας και της μαζικής μετανάστευσης;
Ο Ρεχάγκελ και τα σφυρίγματα στο Καλλιμάρμαρο
Τότε, σε σύμβολο – και κεντρικό πρόσωπο- της ανεπανάληπτης επιτυχίας του Euro είχε αναδειχθεί ένας Γερμανός. Ο Οτο Ρεχάγκελ, φυσικά. Τώρα, ακούμε «Γερμανία» και ... αφήστε το, καλύτερα.
Όχι ότι δεν ανιχνεύονται και ομοιότητες... Να, ας πούμε, τα ... τεκμήρια εκτίμησης προς τους πάσης φύσεως «ταγούς». Ποιος ξεχνά τις εκδηλώσεις δυσφορίας και τα σφυρίγματα, με τα οποία – την επομένη του θριάμβου στη Λισαβόνα- εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι «υποδέχθηκαν» στο Καλλιμάρμαρο την ... πασαρέλα των αθλητικών, πολιτικών και θρησκευτικών «αρμοδίων»;
Μόνο η -τότε Δήμαρχος- Ντόρα Μπακογιάννη «διασώθηκε», εκείνο το βράδυ: Εξασφάλισε κάποια προσοχή, διότι εκτελούσε χρέη μεταφράστριας του Ρεχάγκελ!
Πόσο διαφορετικές, όμως, ήταν τότε ακόμη και οι εκδηλώσεις αποδοκιμασίας του κόσμου, σε σχέση με όσα είδαμε τα τελευταία δύο χρόνια...
Τότε το πνεύμα των «σφυριγμάτων» ήταν «σταματήστε να διεκδικείτε μερίδιο λάμψης από έναν άθλο που δεν σας ανήκει». Τα τελευταία δυο χρόνια η λέξη «λάμψη» ... συχνάζει μόνο σε ρεπορτάζ, για τις «βόμβες κρότου και λάμψης» της Αστυνομίας.
Όταν η Φάνη – Πάλλη Πετραλιά μας «προειδοποιούσε» ... διακριτικώς!
Τότε η «ισχυρή Ελλάδα», για να θυμηθούμε το ... σλόγκαν- ιδεοληψία του Κώστα Σημίτη, διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας...
Διανύαμε την τελική ευθεία των προετοιμασιών, όταν η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» δημοσίευσε συνέντευξη της αναπληρώτριας υπουργού Πολιτισμού, Φάνης Πάλλη-Πετραλιά. Ήταν 5 Ιουλίου 2004, η επομένη του θριάμβου στον τελικό του Euro. Μια φράση της κυρίας Πετραλιά ομολογούσε και προειδοποιούσε- διακριτικώς...
«Ο Έλληνας πολίτης είναι ο μοναδικός χορηγός των Αγώνων», είχε πει η αρμόδια υπουργός. Όπερ μεθερμηνευόμενον, μην ακούτε τα παραμύθια για την πολυδιαφημισμένη «μεγάλη συνεισφορά» των ιδιωτών και των χορηγών!
Όμως, είπαμε, ήταν 5η Ιουλίου 2004... Την εποχή της γενικής ευφορίας για το Euro, η διατύπωση μιας σκληρής αλήθειας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες λίγο απασχολούσε τον κόσμο και ακόμη λιγότερο κόστιζε...
Σε τελική ανάλυση, τι σόι «ισχυρή Ελλάδα» θα είχαμε, χωρίς κάποια επίδειξη νεοπλουτισμού;
Το πανηγύρι είχε αρχίσει νωρίτερα, στις 5 Σεπτεμβρίου 1997: Τότε που ο Σάμαρανκ εκστόμισε τη λέξη «Athens», αναγγέλλοντας ότι η Ελλάδα αναλάμβανε τη διοργάνωση των Αγώνων του 2004.
Οι αλαλαγμοί χαράς, οι «αιρετικοί», οι «Κασσάνδρες»
Επί επτά χρόνια, οι αλαλαγμοί χαράς σκέπαζαν τις λιγοστές, θαρραλέες «αιρετικές» φωνές που επεσήμαιναν ότι μπαίναμε σε μια ζόρικη περιπέτεια. Περιπέτεια καθόλου γοητευτική (εκτός αν ήσουν μεγαλοεργολάβος ή πρόθυμος καταναλωτής «μεγάλων ιδεών»), μα πολύ επικίνδυνη.
Εάν κάποια από αυτές τις... παράταιρες φωνές κατόρθωνε να ακουστεί μέσα στον πανηγυρικό ορυμαγδό των καλοπροαίρετων, των «ψωνισμένων», των «εχόντων έννομο συμφέρον» και των πολιτικών εμπόρων αντιμετωπιζόταν με τον στερεότυπο αφορισμό: «Μην ακούτε τις Κασσάνδρες».
Κουτή προτροπή: Οι προβλέψεις της Κασσάνδρας επαληθεύτηκαν και οι Τρώες έκαναν κακό του κεφαλιού τους που δεν την άκουσαν...
Σήμερα σκοράρει σε κενή εστία οποιοσδήποτε επισημαίνει απλώς ότι οι «αιρετικοί» δικαιώθηκαν πλήρως στις προβλέψεις τους. Δεν είχαν τις μαντικές ικανότητες της Κασσάνδρας, αλλά απλή λογική και στοιχειώδη διορατικότητα.
Πόσο υποχρεώθηκε να πληρώσει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 η κοινωνία που τώρα χάνει μισθούς, συντάξεις, κοινωνική πρόνοια και – τελικά- την ίδια της την αξιοπρέπεια; Το κόστος έμοιαζε από την αρχή με το ποσό που απαιτούν οι ...ανελέητοι εκβιαστές: Ολοένα και μεγαλύτερο.
Ο προϋπολογισμός των 2,2 δισ. ευρώ ήταν ... τιμή εκκίνησης!
Ο αρχικός προϋπολογισμός των Αγώνων, χωρίς τα έξοδα του Οργανισμού «Αθήνα 2004», ήταν 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Πριν ακόμη παραδώσει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία στη Ν.Δ. (Μάρτιος 2004), ο λογαριασμός είχε ήδη υπερδιπλασιαστεί, φθάνοντας τα 4,6 δισεκατομμύρια.
Προς το τέλος του 2004 η κυβέρνηση Καραμανλή ανακοίνωσε ότι ξοδέψαμε το ποσό των 8,95 δισ. ευρώ, αλλά αργότερα η Standard & Poor's μάς «ξεφούρνισε» άλλο ελάχιστο κόστος: τα 11,27 δισ. ευρώ.
Τελειώσαμε; Όχι δα- μη βιάζεστε... Πέρυσι η εφημερίδα «Real News» αποκάλυψε έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο πιστοποιούσε ότι το κόστος ήταν 13,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Επρόκειτο για το πόρισμα έρευνας, την οποία είχε ζητήσει ο τότε υφυπουργός Πέτρος Δούκας.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Τα αρχικά 2,2 δισ. ευρώ αποδείχθηκαν ... τιμή εκκίνησης. Φθάσαμε στα 13,2 δισεκατομμύρια, ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 7% του ελληνικού ΑΕΠ. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης: Οι Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη στοίχισαν το 1,6% του ισπανικού ΑΕΠ και εκείνοι του 2000 στο Σίδνεϊ, το 1,5% του ΑΕΠ της Αυστραλίας.
Στην ορθή παρατήρηση πως τα ΑΕΠ αυτών των χωρών ήταν πολύ μεγαλύτερα του δικού μας, σε απόλυτα μεγέθη, η αυτονόητη απάντηση είναι ότι ακριβώς για αυτόν το λόγο η χώρα θα όφειλε να είναι φειδωλή και «μαζεμένη» στην προετοιμασία των Αγώνων. Ήταν; Κάθε άλλο...
Η στέγη Καλατράβα και οι δαπάνες των Πορτογάλων για το Euro 2004
Το ποσό των 13,2 δισ. ευρώ είναι το τελευταίο – μέχρι στιγμής- επισήμως αναγνωρισμένο. Αποτελεί όμως «κοινό μυστικό» ότι η πραγματική «λυπητερή» υπερβαίνει τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ, εάν προσμετρηθούν «ομιχλώδεις» δαπάνες που φορτώθηκαν «σιωπηρώς» στο ελληνικό Δημόσιο.
Σε αυτόν τον παροξυσμό γκλαμουριάς δυο πράγματα αξίζει να ξεχωρίσει κανείς: Ένα «έμβολο» κι ένα σύμβολο!
Οι «πονηρές», οι... βολικές καθυστερήσεις αποδείχθηκαν όπλο, με το οποίο «εμβολίστηκαν» -κι εν τέλει καθηλώθηκαν- οι όποιες αντιδράσεις θα μπορούσαν να έχουν προκληθεί από τη διόγκωση του κόστους.
«Μα, να γίνει η χώρα ρεζίλι; Ας είναι υπερκοστολογημένα, τώρα, τα έργα -σημασία έχει να προλάβουμε...». Ω ναι, πρόλαβαν να κάνουν ακόμη και την – ουδόλως αναγκαία- στέγη Καλατράβα! Αυτό ακριβώς είναι το σύμβολο. Σύμβολο ματαιοδοξίας, νεοπλουτισμού, κομπασμού της «ισχυρής Ελλάδας».
Η στέγη Καλατράβα κόστισε 350 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 54% ολόκληρου του ποσού (651 εκατ.) που είχαν ξοδέψει οι Πορτογάλοι για να κατασκευάσουν ή να ανακαινίσουν τα γήπεδά τους, εν όψει του Euro 2004!
Σύμφωνα με άλλον υπολογισμό, στην Πορτογαλία το πραγματικό, τελικό κόστος των γηπέδων ανήλθε στα 800 εκατ. Ευρώ. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Η «πολυτέλεια» της στέγης Καλατράβα, όποια γνώμη κι αν έχει κανείς για την αισθητική της κατασκευής, κόστισε κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο του μισού (από 44% έως 54%) των χρημάτων που ξόδεψαν οι Πορτογάλοι για κάτι 100% αναγκαίο.
Τα ...μαραζωμένα Ολυμπιακά Ακίνητα
Τα Ολυμπιακά Ακίνητα είχαν προϋπολογισμό ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και ... απείρως μεγαλύτερο, τελικό κόστος.
Πριν από δυο έτη υπολογίστηκε ότι απέδιδαν μόλις 30 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. «Μαραζωμένες» εγκαταστάσεις, λιγότερο πράσινο, λιγότεροι ελεύθεροι χώροι (σε Γαλάτσι, Μαρούσι, Νίκαια, κ.λπ.), περισσότερο τσιμέντο σε παραλίες (Σχινιάς, Αγ. Κοσμάς) και περισσότερη ασχήμια είναι το κληροδότημα της διοργάνωσης.
Α, μαζί με αυτά και το σκάνδαλο του συστήματος ασφαλείας «C4I»: Πάλι καλά που αναγνωρίστηκε κι ένα επιμέρους σκάνδαλο, μέσα στο τερατούργημα των Αγώνων του 2004!
«Μα δεν ήταν αναπόφευκτα όλα αυτά», θα πει κάποιος. Θεωρητικώς δεν ήταν, μολονότι η διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων αποδείχθηκε κατά το παρελθόν βαριά υπόθεση, με μακροχρόνιες συνέπειες, ακόμη και για ορισμένες μεγάλες χώρες.
Η γραμμή πλεύσης, όμως, των οικονομικών και πολιτικών ελίτ στην Ελλάδα καθιστούσε σχεδόν βέβαιη τη δικαίωση των «αιρετικών».
Κι όμως, είχαμε δείγμα γραφής! Από το 1997...
Παράδειγμα: Τον Αύγουστο του 1997, δηλαδή λίγες εβδομάδες προτού «κερδίσει» η Αθήνα τη διοργάνωση του 2004, είχε διεξαχθεί το «Αθήνα '97», το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου. Πόσο κόστισε η διοργάνωση; Ο αρχικός προϋπολογισμός, τον Μάιο του 1996, ήταν 5,2 δισεκατομμύρια δραχμές.
Σε ένα χρόνο κι ένα μήνα (Ιούνιος 1997) πρόλαβε να βρεθεί στα 9,2 δισ. δρχ., αλλά το τρίτο άλμα θα το ζήλευε κι ο... Σεργκέι Μπούμπκα: Οι δαπάνες εκτοξεύτηκαν στα 19 δισ. δρχ., δίχως καν να κάνει αναμόρφωση προϋπολογισμού η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή! Η φιγουρατζού «μαμά-Ελλάδα» είχε δώσει ήδη δείγματα γραφής.
Τι απέγιναν τα περίφημα «μεγάλα οικονομικά οφέλη» που θα έρχονταν και μάλιστα... για μόνιμη εγκατάσταση, χάρη στους Αγώνες του 2004;
«Θα έρθουν εδώ ξένοι επενδυτές», έλεγαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Ναι, καλά. Κατά το... ένδοξο έτος 2004 η αξία των ξένων επενδύσεων περιορίστηκε στο 0,7% του ΑΕΠ. Το 2005 έπεσε περισσότερο -καθοδική μάλιστα ήταν και η τροχιά των ελληνικών επενδύσεων.
Το 2004, ένα εκατομμύριο τουρίστες... λιγότεροι!
Ο τομέας, όμως, στον οποίο οι υπερφίαλες προβλέψεις αποδείχθηκαν κωμικές ήταν ο τουρισμός...
Το 2004 ήλθαν στην Ελλάδα ένα εκατομμύριο ξένοι λιγότεροι από όσους μας επισκέφθηκαν το 2003. Στη συνέχεια σημειώθηκαν αυξομειώσεις που σχετίζονταν με «χίλιες δύο» παραμέτρους (τιμές, καλύτερη ή χειρότερη οικονομική κατάσταση διεθνώς κ.λπ.), όχι όμως με τις μνήμες των Αγώνων του 2004.
Πώς και γιατί θα μπορούσαν να είναι, δηλαδή, διαφορετικά τα πράγματα;
Ας πούμε ότι εσείς σκέφτεστε να επισκεφθείτε την Πράγα, το Παρίσι ή την Ινδία. Για να εκτιμήσετε το Taj Mahal, τα κάλλη του Παρισιού, τη Γέφυρα του Καρόλου και τα ωραία πάρκα της Πράγας, θα πρέπει να προηγηθούν... Ολυμπιακοί Αγώνες στις αντίστοιχες χώρες; Γιατί δηλαδή θα υπήρχε... Ολυμπιακό προαπαιτούμενο για την Κέρκυρα, τη Ρόδο, την Ακρόπολη;
«Μα η Βαρκελώνη από το 1992 έχει σταθερά υψηλότερο τουρισμό», θα παρατηρήσει κάποιος. Πολύ σωστά, διότι η Βαρκελώνη με τους Αγώνες κατόρθωσε να αναμορφωθεί προς το καλύτερο- κι αυτό μαθεύτηκε παντού. Η Αθήνα κατάφερε να παραμορφωθεί ακόμη περισσότερο.
Εκτός αν κάποιοι πίστεψαν ότι θα κατέφθαναν Ιάπωνες για να φωτογραφήσουν το γήπεδο του μπάντμιντον ή τον νέο Ιππόδρομο...
Θέμα ...«τζιζ», για το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία
Από το 2004 μέχρι σήμερα, είδαμε το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία να τσακώνονται ακόμη και για τα οικονομικά της ... Άνω Ραχούλας. Για τις οικονομικές παραμέτρους των Αγώνων του 2004, ουδείς ανοίγει το στοματάκι του να πει κουβέντα για τον άλλον. Να εικάσουμε πως η διπλή ενοχή εξασφαλίζει την αμοιβαία σιωπή;
Ναι, επικρατούσε μεγάλη ευφορία το 2004... Τον Σεπτέμβριο του έτους εκείνους, μάλιστα, χαμογέλασαν και οι διοικήσεις όλων των Ανωνύμων Εταιρειών. Η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή μείωσε το φορολογικό συντελεστή από 35% σε 25%.
Υποτίθεται ότι θα ακολουθούσε ένας επενδυτικός οργασμός, ως αντάλλαγμα για τις απώλειες – περίπου 5 δισ. ευρώ ετησίως - που θα είχε το σκέλος των δημοσίων εσόδων. Στην τετραετία 2004-08 τα κέρδη των «Εισηγμένων» εταιρειών ανήλθαν σε δυσθεώρητα ύψη.
«Δυστυχώς, επενδύσεις δεν έγιναν», είπε περίλυπος, τον Μάιο του 2010, ο τότε «τσάρος της οικονομίας» Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μιλώντας στην εκπομπή «Φάκελοι» του ΣΚΑΪ...
Το 2004, λοιπόν. Της μεγάλης ευφορίας, των μεγάλων προσδοκιών, των «μεγάλων ιδεών», των μεγάλων «γαλαντομιών. Πόσα από τα σημερινά μεγάλα δεινά μας, άραγε, έλκουν την καταγωγή τους κι από πεπραγμένα της εποχής εκείνης;
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική 2004 euro «ισχυρή Ελλάδα» Αυστραλία Βαρκελώνη Γιώργος Παπακωνσταντίνου επενδύσεις Καλατράβα Καραγκούνης κόστος Κώστας Καραμανλής Κώστας Σημίτης Μεγάλη Ιδέα Μπασινάς Ολυμπιακοί Αγώνες πέναλτι Πέτρος Δούκας Πολωνοί Πορτογάλοι Σαντιάγο Καλατράβα τουρίστες Φάνη Πετραλιά Φάνη- Πάλλη Πετραλιά χορηγοί
Share
-A+A
Πόσες αφορμές έχουμε να θυμηθούμε το κάπως μακρινό 2004; Πολλές. Μία εξ αυτών ισχύει ...αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 2011. Την έδωσε τότε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, λέγοντας ότι το βιοτικό μας επίπεδο επέστρεφε -απλώς- στο 2004.
Έτσι, όσες φορές κάτι υπογραμμίζει πόσο ζοφερές εποχές διανύουμε, από τα «χαράτσια» και τις νέες μειώσεις αποδοχών μέχρι τα «κακά μαντάτα» για μερικούς ακόμη γνωστούς μας που έμειναν χωρίς δουλειά, η ...«all time classic» ατάκα του κ. Βενιζέλου μοιραία επανέρχεται στα «άνω διαζώματα» της μνήμης μας.
Βεβαίως τότε, τον Οκτώβριο του 2011, εξεπλάγησαν εκατομμύρια άνθρωποι που άκουσαν ή διάβασαν τη δήλωση Βενιζέλου ...
Ο αλλόκοτος παραλληλισμός του Ευάγγελου Βενιζέλου...
Το φθινόπωρο του 2011 η επισήμως καταγεγραμμένη ανεργία προσέγγιζε το 20% (τώρα πλησιάζει το 22%), αλλά το 2004 ήταν 10,5%. Κατά το 2004 οι ρυθμοί ανάπτυξης – ανεξαρτήτως του κατά πόσο ήταν «στέρεοι» οι «πυλώνες» της - «έτρεχαν» με 4,9%. Το φθινόπωρο του 2011 βιώναμε ύφεση -5,5% και τώρα κινούμαστε στο άκρως αποκαρδιωτικό -6,5%.
Επίσης η ακρίβεια ήταν – και είναι- πολύ μεγαλύτερη κατά τα έτη 2011-12, σε σύγκριση με εκείνη του 2004. Το φθινόπωρο του 2011, έπειτα από τρεις διαδοχικές αυξήσεις στον ΦΠΑ και τις συνακόλουθες ... εκτοξεύσεις τιμών, κάθε παραλληλισμός με το 2004 μάλλον ως κακόγουστο ανέκδοτο ηχούσε, στα αφτιά όσων μετρούσαν τα υπολείμματα του «μηνιάτικου» προτού αραγγείλουν πετρέλαιο θέρμανσης.
Εάν, όμως, η ατάκα Βενιζέλου μας παρέχει μια διαχρονική αφορμή να θυμόμαστε το 2004, υπάρχουν κι ερεθίσματα περισσότερο προσηλωμένα στο ...ημερολόγιο. Ποδοσφαιρικό Euro διεξαγόταν τότε, στην Πορτογαλία. Euro έχουμε και τώρα.
Και τότε παίζαμε με τους γηπεδούχους, στην πρεμιέρα...
Τότε, στην πρεμιέρα, η εθνική μας ομάδα είχε επικρατήσει με 2-1 των γηπεδούχων Πορτογάλων. Τώρα αναδειχθήκαμε ισόπαλοι των γηπεδούχων Πολωνών. Λέτε να αναμετρηθούμε μαζί τους στον τελικό, όπως συνέβη το 2004 με την παρέα του Κριστιάν Ρονάλντο; Χλωμό. Χλωμότατο...
Τότε «κλειδώσαμε» τη νίκη με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Μπασινά. Τώρα ο Καραγκούνης δεν τα κατάφερε – αν ευστοχούσε, πιθανόν να νικούσαμε.
Τότε η ομάδα ριχνόταν σε μία μάχη, χωρίς να περιμένουν οι συντελεστές της – μα ούτε κανείς άλλος- τον απίστευτο θρίαμβο, που έμελλε να καταφθάσει στο τέλος του τουρνουά. Στην αρχή ήμασταν ικανοποιημένοι, μόνο και μόνο επειδή βρισκόμασταν στα τελικά του Euro.
Τώρα τι περιμένουμε; Ό,τι καλό «ήθελε προκύψει». Για να σκάσει λίγο το χειλάκι της Ελλάδας της κατάθλιψης, του θυμού, των αδιεξόδων. Τότε ζούσαμε το ιδεολόγημα – φούσκα της «ισχυρής Ελλάδας»...
«Χαρείτε το, γιατί αυτά τα θαύματα γίνονται μια φορά κάθε 150 χρόνια», είχε πει ο Δημήτρης Φύσσας, στον απόηχο του θριάμβου. Τώρα απλώς εικάζουμε σε πόσα χρόνια ή ... δεκαετίες θα πάρουμε ανάσα. Για δυο δεκαετίες σκληρής λιτότητας δεν μίλησε η Κριστίν Λαγκάρντ, προτού μας παραπέμψει για ... μαθήματα στη Λετονία της ένδειας και της μαζικής μετανάστευσης;
Ο Ρεχάγκελ και τα σφυρίγματα στο Καλλιμάρμαρο
Τότε, σε σύμβολο – και κεντρικό πρόσωπο- της ανεπανάληπτης επιτυχίας του Euro είχε αναδειχθεί ένας Γερμανός. Ο Οτο Ρεχάγκελ, φυσικά. Τώρα, ακούμε «Γερμανία» και ... αφήστε το, καλύτερα.
Όχι ότι δεν ανιχνεύονται και ομοιότητες... Να, ας πούμε, τα ... τεκμήρια εκτίμησης προς τους πάσης φύσεως «ταγούς». Ποιος ξεχνά τις εκδηλώσεις δυσφορίας και τα σφυρίγματα, με τα οποία – την επομένη του θριάμβου στη Λισαβόνα- εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι «υποδέχθηκαν» στο Καλλιμάρμαρο την ... πασαρέλα των αθλητικών, πολιτικών και θρησκευτικών «αρμοδίων»;
Μόνο η -τότε Δήμαρχος- Ντόρα Μπακογιάννη «διασώθηκε», εκείνο το βράδυ: Εξασφάλισε κάποια προσοχή, διότι εκτελούσε χρέη μεταφράστριας του Ρεχάγκελ!
Πόσο διαφορετικές, όμως, ήταν τότε ακόμη και οι εκδηλώσεις αποδοκιμασίας του κόσμου, σε σχέση με όσα είδαμε τα τελευταία δύο χρόνια...
Τότε το πνεύμα των «σφυριγμάτων» ήταν «σταματήστε να διεκδικείτε μερίδιο λάμψης από έναν άθλο που δεν σας ανήκει». Τα τελευταία δυο χρόνια η λέξη «λάμψη» ... συχνάζει μόνο σε ρεπορτάζ, για τις «βόμβες κρότου και λάμψης» της Αστυνομίας.
Όταν η Φάνη – Πάλλη Πετραλιά μας «προειδοποιούσε» ... διακριτικώς!
Τότε η «ισχυρή Ελλάδα», για να θυμηθούμε το ... σλόγκαν- ιδεοληψία του Κώστα Σημίτη, διοργάνωνε τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας...
Διανύαμε την τελική ευθεία των προετοιμασιών, όταν η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» δημοσίευσε συνέντευξη της αναπληρώτριας υπουργού Πολιτισμού, Φάνης Πάλλη-Πετραλιά. Ήταν 5 Ιουλίου 2004, η επομένη του θριάμβου στον τελικό του Euro. Μια φράση της κυρίας Πετραλιά ομολογούσε και προειδοποιούσε- διακριτικώς...
«Ο Έλληνας πολίτης είναι ο μοναδικός χορηγός των Αγώνων», είχε πει η αρμόδια υπουργός. Όπερ μεθερμηνευόμενον, μην ακούτε τα παραμύθια για την πολυδιαφημισμένη «μεγάλη συνεισφορά» των ιδιωτών και των χορηγών!
Όμως, είπαμε, ήταν 5η Ιουλίου 2004... Την εποχή της γενικής ευφορίας για το Euro, η διατύπωση μιας σκληρής αλήθειας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες λίγο απασχολούσε τον κόσμο και ακόμη λιγότερο κόστιζε...
Σε τελική ανάλυση, τι σόι «ισχυρή Ελλάδα» θα είχαμε, χωρίς κάποια επίδειξη νεοπλουτισμού;
Το πανηγύρι είχε αρχίσει νωρίτερα, στις 5 Σεπτεμβρίου 1997: Τότε που ο Σάμαρανκ εκστόμισε τη λέξη «Athens», αναγγέλλοντας ότι η Ελλάδα αναλάμβανε τη διοργάνωση των Αγώνων του 2004.
Οι αλαλαγμοί χαράς, οι «αιρετικοί», οι «Κασσάνδρες»
Επί επτά χρόνια, οι αλαλαγμοί χαράς σκέπαζαν τις λιγοστές, θαρραλέες «αιρετικές» φωνές που επεσήμαιναν ότι μπαίναμε σε μια ζόρικη περιπέτεια. Περιπέτεια καθόλου γοητευτική (εκτός αν ήσουν μεγαλοεργολάβος ή πρόθυμος καταναλωτής «μεγάλων ιδεών»), μα πολύ επικίνδυνη.
Εάν κάποια από αυτές τις... παράταιρες φωνές κατόρθωνε να ακουστεί μέσα στον πανηγυρικό ορυμαγδό των καλοπροαίρετων, των «ψωνισμένων», των «εχόντων έννομο συμφέρον» και των πολιτικών εμπόρων αντιμετωπιζόταν με τον στερεότυπο αφορισμό: «Μην ακούτε τις Κασσάνδρες».
Κουτή προτροπή: Οι προβλέψεις της Κασσάνδρας επαληθεύτηκαν και οι Τρώες έκαναν κακό του κεφαλιού τους που δεν την άκουσαν...
Σήμερα σκοράρει σε κενή εστία οποιοσδήποτε επισημαίνει απλώς ότι οι «αιρετικοί» δικαιώθηκαν πλήρως στις προβλέψεις τους. Δεν είχαν τις μαντικές ικανότητες της Κασσάνδρας, αλλά απλή λογική και στοιχειώδη διορατικότητα.
Πόσο υποχρεώθηκε να πληρώσει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 η κοινωνία που τώρα χάνει μισθούς, συντάξεις, κοινωνική πρόνοια και – τελικά- την ίδια της την αξιοπρέπεια; Το κόστος έμοιαζε από την αρχή με το ποσό που απαιτούν οι ...ανελέητοι εκβιαστές: Ολοένα και μεγαλύτερο.
Ο προϋπολογισμός των 2,2 δισ. ευρώ ήταν ... τιμή εκκίνησης!
Ο αρχικός προϋπολογισμός των Αγώνων, χωρίς τα έξοδα του Οργανισμού «Αθήνα 2004», ήταν 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Πριν ακόμη παραδώσει το ΠΑΣΟΚ την εξουσία στη Ν.Δ. (Μάρτιος 2004), ο λογαριασμός είχε ήδη υπερδιπλασιαστεί, φθάνοντας τα 4,6 δισεκατομμύρια.
Προς το τέλος του 2004 η κυβέρνηση Καραμανλή ανακοίνωσε ότι ξοδέψαμε το ποσό των 8,95 δισ. ευρώ, αλλά αργότερα η Standard & Poor's μάς «ξεφούρνισε» άλλο ελάχιστο κόστος: τα 11,27 δισ. ευρώ.
Τελειώσαμε; Όχι δα- μη βιάζεστε... Πέρυσι η εφημερίδα «Real News» αποκάλυψε έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο πιστοποιούσε ότι το κόστος ήταν 13,2 δισεκατομμύρια ευρώ. Επρόκειτο για το πόρισμα έρευνας, την οποία είχε ζητήσει ο τότε υφυπουργός Πέτρος Δούκας.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Τα αρχικά 2,2 δισ. ευρώ αποδείχθηκαν ... τιμή εκκίνησης. Φθάσαμε στα 13,2 δισεκατομμύρια, ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 7% του ελληνικού ΑΕΠ. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης: Οι Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη στοίχισαν το 1,6% του ισπανικού ΑΕΠ και εκείνοι του 2000 στο Σίδνεϊ, το 1,5% του ΑΕΠ της Αυστραλίας.
Στην ορθή παρατήρηση πως τα ΑΕΠ αυτών των χωρών ήταν πολύ μεγαλύτερα του δικού μας, σε απόλυτα μεγέθη, η αυτονόητη απάντηση είναι ότι ακριβώς για αυτόν το λόγο η χώρα θα όφειλε να είναι φειδωλή και «μαζεμένη» στην προετοιμασία των Αγώνων. Ήταν; Κάθε άλλο...
Η στέγη Καλατράβα και οι δαπάνες των Πορτογάλων για το Euro 2004
Το ποσό των 13,2 δισ. ευρώ είναι το τελευταίο – μέχρι στιγμής- επισήμως αναγνωρισμένο. Αποτελεί όμως «κοινό μυστικό» ότι η πραγματική «λυπητερή» υπερβαίνει τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ, εάν προσμετρηθούν «ομιχλώδεις» δαπάνες που φορτώθηκαν «σιωπηρώς» στο ελληνικό Δημόσιο.
Σε αυτόν τον παροξυσμό γκλαμουριάς δυο πράγματα αξίζει να ξεχωρίσει κανείς: Ένα «έμβολο» κι ένα σύμβολο!
Οι «πονηρές», οι... βολικές καθυστερήσεις αποδείχθηκαν όπλο, με το οποίο «εμβολίστηκαν» -κι εν τέλει καθηλώθηκαν- οι όποιες αντιδράσεις θα μπορούσαν να έχουν προκληθεί από τη διόγκωση του κόστους.
«Μα, να γίνει η χώρα ρεζίλι; Ας είναι υπερκοστολογημένα, τώρα, τα έργα -σημασία έχει να προλάβουμε...». Ω ναι, πρόλαβαν να κάνουν ακόμη και την – ουδόλως αναγκαία- στέγη Καλατράβα! Αυτό ακριβώς είναι το σύμβολο. Σύμβολο ματαιοδοξίας, νεοπλουτισμού, κομπασμού της «ισχυρής Ελλάδας».
Η στέγη Καλατράβα κόστισε 350 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή το 54% ολόκληρου του ποσού (651 εκατ.) που είχαν ξοδέψει οι Πορτογάλοι για να κατασκευάσουν ή να ανακαινίσουν τα γήπεδά τους, εν όψει του Euro 2004!
Σύμφωνα με άλλον υπολογισμό, στην Πορτογαλία το πραγματικό, τελικό κόστος των γηπέδων ανήλθε στα 800 εκατ. Ευρώ. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Η «πολυτέλεια» της στέγης Καλατράβα, όποια γνώμη κι αν έχει κανείς για την αισθητική της κατασκευής, κόστισε κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο του μισού (από 44% έως 54%) των χρημάτων που ξόδεψαν οι Πορτογάλοι για κάτι 100% αναγκαίο.
Τα ...μαραζωμένα Ολυμπιακά Ακίνητα
Τα Ολυμπιακά Ακίνητα είχαν προϋπολογισμό ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και ... απείρως μεγαλύτερο, τελικό κόστος.
Πριν από δυο έτη υπολογίστηκε ότι απέδιδαν μόλις 30 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. «Μαραζωμένες» εγκαταστάσεις, λιγότερο πράσινο, λιγότεροι ελεύθεροι χώροι (σε Γαλάτσι, Μαρούσι, Νίκαια, κ.λπ.), περισσότερο τσιμέντο σε παραλίες (Σχινιάς, Αγ. Κοσμάς) και περισσότερη ασχήμια είναι το κληροδότημα της διοργάνωσης.
Α, μαζί με αυτά και το σκάνδαλο του συστήματος ασφαλείας «C4I»: Πάλι καλά που αναγνωρίστηκε κι ένα επιμέρους σκάνδαλο, μέσα στο τερατούργημα των Αγώνων του 2004!
«Μα δεν ήταν αναπόφευκτα όλα αυτά», θα πει κάποιος. Θεωρητικώς δεν ήταν, μολονότι η διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων αποδείχθηκε κατά το παρελθόν βαριά υπόθεση, με μακροχρόνιες συνέπειες, ακόμη και για ορισμένες μεγάλες χώρες.
Η γραμμή πλεύσης, όμως, των οικονομικών και πολιτικών ελίτ στην Ελλάδα καθιστούσε σχεδόν βέβαιη τη δικαίωση των «αιρετικών».
Κι όμως, είχαμε δείγμα γραφής! Από το 1997...
Παράδειγμα: Τον Αύγουστο του 1997, δηλαδή λίγες εβδομάδες προτού «κερδίσει» η Αθήνα τη διοργάνωση του 2004, είχε διεξαχθεί το «Αθήνα '97», το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου. Πόσο κόστισε η διοργάνωση; Ο αρχικός προϋπολογισμός, τον Μάιο του 1996, ήταν 5,2 δισεκατομμύρια δραχμές.
Σε ένα χρόνο κι ένα μήνα (Ιούνιος 1997) πρόλαβε να βρεθεί στα 9,2 δισ. δρχ., αλλά το τρίτο άλμα θα το ζήλευε κι ο... Σεργκέι Μπούμπκα: Οι δαπάνες εκτοξεύτηκαν στα 19 δισ. δρχ., δίχως καν να κάνει αναμόρφωση προϋπολογισμού η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή! Η φιγουρατζού «μαμά-Ελλάδα» είχε δώσει ήδη δείγματα γραφής.
Τι απέγιναν τα περίφημα «μεγάλα οικονομικά οφέλη» που θα έρχονταν και μάλιστα... για μόνιμη εγκατάσταση, χάρη στους Αγώνες του 2004;
«Θα έρθουν εδώ ξένοι επενδυτές», έλεγαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. Ναι, καλά. Κατά το... ένδοξο έτος 2004 η αξία των ξένων επενδύσεων περιορίστηκε στο 0,7% του ΑΕΠ. Το 2005 έπεσε περισσότερο -καθοδική μάλιστα ήταν και η τροχιά των ελληνικών επενδύσεων.
Το 2004, ένα εκατομμύριο τουρίστες... λιγότεροι!
Ο τομέας, όμως, στον οποίο οι υπερφίαλες προβλέψεις αποδείχθηκαν κωμικές ήταν ο τουρισμός...
Το 2004 ήλθαν στην Ελλάδα ένα εκατομμύριο ξένοι λιγότεροι από όσους μας επισκέφθηκαν το 2003. Στη συνέχεια σημειώθηκαν αυξομειώσεις που σχετίζονταν με «χίλιες δύο» παραμέτρους (τιμές, καλύτερη ή χειρότερη οικονομική κατάσταση διεθνώς κ.λπ.), όχι όμως με τις μνήμες των Αγώνων του 2004.
Πώς και γιατί θα μπορούσαν να είναι, δηλαδή, διαφορετικά τα πράγματα;
Ας πούμε ότι εσείς σκέφτεστε να επισκεφθείτε την Πράγα, το Παρίσι ή την Ινδία. Για να εκτιμήσετε το Taj Mahal, τα κάλλη του Παρισιού, τη Γέφυρα του Καρόλου και τα ωραία πάρκα της Πράγας, θα πρέπει να προηγηθούν... Ολυμπιακοί Αγώνες στις αντίστοιχες χώρες; Γιατί δηλαδή θα υπήρχε... Ολυμπιακό προαπαιτούμενο για την Κέρκυρα, τη Ρόδο, την Ακρόπολη;
«Μα η Βαρκελώνη από το 1992 έχει σταθερά υψηλότερο τουρισμό», θα παρατηρήσει κάποιος. Πολύ σωστά, διότι η Βαρκελώνη με τους Αγώνες κατόρθωσε να αναμορφωθεί προς το καλύτερο- κι αυτό μαθεύτηκε παντού. Η Αθήνα κατάφερε να παραμορφωθεί ακόμη περισσότερο.
Εκτός αν κάποιοι πίστεψαν ότι θα κατέφθαναν Ιάπωνες για να φωτογραφήσουν το γήπεδο του μπάντμιντον ή τον νέο Ιππόδρομο...
Θέμα ...«τζιζ», για το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία
Από το 2004 μέχρι σήμερα, είδαμε το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία να τσακώνονται ακόμη και για τα οικονομικά της ... Άνω Ραχούλας. Για τις οικονομικές παραμέτρους των Αγώνων του 2004, ουδείς ανοίγει το στοματάκι του να πει κουβέντα για τον άλλον. Να εικάσουμε πως η διπλή ενοχή εξασφαλίζει την αμοιβαία σιωπή;
Ναι, επικρατούσε μεγάλη ευφορία το 2004... Τον Σεπτέμβριο του έτους εκείνους, μάλιστα, χαμογέλασαν και οι διοικήσεις όλων των Ανωνύμων Εταιρειών. Η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή μείωσε το φορολογικό συντελεστή από 35% σε 25%.
Υποτίθεται ότι θα ακολουθούσε ένας επενδυτικός οργασμός, ως αντάλλαγμα για τις απώλειες – περίπου 5 δισ. ευρώ ετησίως - που θα είχε το σκέλος των δημοσίων εσόδων. Στην τετραετία 2004-08 τα κέρδη των «Εισηγμένων» εταιρειών ανήλθαν σε δυσθεώρητα ύψη.
«Δυστυχώς, επενδύσεις δεν έγιναν», είπε περίλυπος, τον Μάιο του 2010, ο τότε «τσάρος της οικονομίας» Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μιλώντας στην εκπομπή «Φάκελοι» του ΣΚΑΪ...
Το 2004, λοιπόν. Της μεγάλης ευφορίας, των μεγάλων προσδοκιών, των «μεγάλων ιδεών», των μεγάλων «γαλαντομιών. Πόσα από τα σημερινά μεγάλα δεινά μας, άραγε, έλκουν την καταγωγή τους κι από πεπραγμένα της εποχής εκείνης;
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική 2004 euro «ισχυρή Ελλάδα» Αυστραλία Βαρκελώνη Γιώργος Παπακωνσταντίνου επενδύσεις Καλατράβα Καραγκούνης κόστος Κώστας Καραμανλής Κώστας Σημίτης Μεγάλη Ιδέα Μπασινάς Ολυμπιακοί Αγώνες πέναλτι Πέτρος Δούκας Πολωνοί Πορτογάλοι Σαντιάγο Καλατράβα τουρίστες Φάνη Πετραλιά Φάνη- Πάλλη Πετραλιά χορηγοί
ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ. Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ - ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Το σύμβολο της Θεσσαλονίκης ,ο Λεύκος Πύργος ,κατείχε τη θέση του ΝΑ πύργου στην οχύρωση της πόλης ,στη συμβολή του Ανατολικού και του Θαλάσσιου τείχους που κατεδαφίστηκε το 1867.Δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς χτίστηκε.Κατά τη μία εκδοχή ανεγέρθηκε το 1423-1430 από Ενετούς τεχνίτες και κατά την άλλη το 1536, χρονολογία που θεωρείται από τους ερευνητές επικρατέστερη.
Ο εξαώροφος Πύργος των Λεόντων ,όπως ονομαζόταν στην Τουρκοκρατία ,έχει συνολικό ύψος 30μ. και περίμετρο 70μ. Κάθε όροφος αποτελεί και μια μεγάλη αίθουσα όπου σήμερα στεγάζεται έκθεση της ιστορίας της πόλης.
Γύρω από τον Πύργο υπήρχε χαμηλό προτείχισμα ,που κατεδαφίστηκε το 1911. Ανατολικότερα ,από τις αρχές του αιώνα λειτουργούσε το διάσημο καφενείο και το “Θέατρο του Λευκού Πύργου”,που κατεδαφίστηκαν το 1954 λόγω της επέκτασης του πάρκου.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Λευκός Πύργος ήταν διαβόητη φυλακή και τόπος εκτελέσεων , όπου οφείλεται κι η ονομασία “Πύγος του Αίματος”. Ή φοβερή φυλακή καταργήθηκε και βάφτηκε με ασβέστη εξωτερικά μετά το 1878, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού της πόλης από την οθωμανική διοίκηση και έκτοτε λέγεται “Λευκός πύργος”.
Δυτικά του Λευκού Πύργου είναι στημένη η προτομή του ναυάρχου Νικολάου Βότση (1877-1934), ήρωα των Βαλκανικών πολέμων. Στις 18 Οκτωβρίου του 1912 , μια εβδομάδα πριν από την απελευθέρωση της πόλης , ο Βότσης τορπίλησε το τουρκικό θωρικτό που ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης . Τη μαρμάρινη προτομή , που στήθηκε το 1934, φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γεώργιος Δημητριάδης ο Αθηναίος. Στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής , η προτομή του Βότση ήταν το τέρμα αντιστασιακών εκδηλώσεων , όπου η νεολαία κάτω από τα προτεταμένα όπλα των κατακτητών κατέθετε στεφάνια και έψαλλε τον εθνικό ύμνο .
Βόρεια του Λευκού Πύργου , στο πάρκο της οδού Τσιρογιάννη , κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο , υψώνεται το μνημείο του Ιωάννη Παπάφη (1792-1886) , ευεργέτη της Θεσσαλονικής . Φέρει την προτομή του Παπάφη και στη μαρμάρινη πλάκα ανάγλυφες παραστάσεις νέων που μαθαίνουν τέχνες, καθώς και αποσπάσμα από τη διαθήκη της μεγάλης δωρεάς του με την οποία χτίστηκε το Παπάφειο οικοτροφείο. Είναι έργο του γλύπτη Απάρτη και στήθηκε στη δεκαετία του ΄60 .
Η Χ.Α.Ν.Θ.
Το κτίριο της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Θεσσαλονίκης (Χ.Α.Ν.Θ.) χτίστηκε από το ομόνυμο σωματείο το 1924 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μ . Δελλαδέτσιμα , ο οποίος με τα τοξοτά ανοίγματα , τον τρούλο και άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία συνδέει το κτίσμα με τις βυζαντινές μνήμες της πόλης . Η ΧΑΝΘ πέρα από την φιλανθρωπική , αθλητική και κοινωνική δράση της που συνεχίζει ως τις μέρες μας , έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα και αποτέλεσε φυτώριο για την ανάπτυξη του αθλήματος στη Θεσσαλονίκη . Το πρώτο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ της ΧΑΝΘ σώζεται στις αθλητικές εγκαταστάσεις της πίσω από το μέγαρο .
ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ ΓΑΛΕΡΙΟΥ
Το ανακτορικό συγκρότημα του Γαλερίου Μαξιμιανού χτίστηκε γύρω στο 305 μ.Χ. και περιλάμβανε το Ανάκτορο , το Οκτάγωνο , την Αψίδα του Γαλέριου , τον Ιππόδρομο και τη Ροτόντα .
Το Ανάκτορο ήταν ένα επιβλητικό κτιριακό συγκρότημα με δύο ορόφους που αναπτύσσονταν γύρω από μεγάλη ανοιχτή αυλή (αίθριο) με περιστύλιο. Μεγάλο τμήμα του ανακτόρου , που έχει ανασκαφεί στη δεκαετία του ‘ 60 , απλώνεται στην πλατεία Ναυαρίνου .
Η κύρια είσοδος του μεγαλοπρεπούς ανακτόρου ήταν στη νότια πλευρά που οδηγούσε στη λεγόμενη “Εκκλησιαστική σκάλα” , στο αρχαιότερο λιμάνι της Θεσσαλονίκης .
Το σύνθετο συγκρότημα, που χωριζόταν με μεγάλους διαδρόμους ,διέθετε διαμέρισμα για τον αυτοκράτορα , την ανακτορική φρουρά , τα δικαστήρια και άλλες διοικητικές λειτουργίες . Τα δωμάτια ήταν διακοσμημένα με τοιχογραφίες , ενώ σε ολόκληρη την έκταση του ανακτόρου βρέθηκαν αξιόλογα ψηφιδωτά δάπεδα με φυτικές και γεωμετρικές συνθέσεις . Στην ανατολική πλευρά του υπήρχε διώροφη στοά και σε πολλά σημεία βρέθηκαν κρήνες και αναβρυτήρια .
Τα ερείπια ενός αψιδωτού κτιρίου με απροσδιόριστη χρήση , που έχουν ανασκαφεί επί της Δημ. Γούναρη πάνω από την οδό Αλεξάνδρου Σβώλου , ανήκουν στο Γαλεριανό συγκρότημα που έφτανε ως τη σημερινή Εγνατία οδό . Το ανάκτορο καταστράφηκε από σεισμό πιθανόν τον 8ο αιώνα .
Το οκτάγωνο , νοτιοδυτικά του ανάκτορου είναι το καλύτερο σωζόμενο κτίριο του συγκροτήματος . Είναι μια εξωτερικά οκταγωνική αίθουσα που εσωτερικά σχηματίζει ημικυκλικές κόγχες , με πολυτελές δάπεδο διακοσμημένο με πολύχρωμα μαρμαροθετήματα.
Χρησίμευε πιθανότατα ως αίθουσα θρόνου του Γαλέριου και παρουσιάζει ομοιότητες με το μαυσωλείο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού στο Σπαλάτο της Ιταλίας . Στην περιοχή του οκτάγωνου βράθηκε ένα μεγάλο μαρμάρινο τόξο το οποίο ανάμεσα στις ανάγλυφες διακοσμήσεις , στην πρόσοψή του φέρει προτομές του Γαλέριου και της Τύχης , της προσωποποίησης της Θεσσαλονίκης . Το εύρημα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης .
Ο Ιππόδρομος ήταν χλωρος ψυχαγωγίας των πολιτών της Θεσσαλονίκης και κάλυπτε τη σημερινή πλατεία Ιπποδρομίου σε έκταση 30.000 τ.μ.. Οικοδομικά υπολείμματά του σώθηκαν στα θεμέλια των γειτωνικών πολυκατοικιών της πλατείας . Η λειτουργία του Ιππόδρομου σταμάτησε οριστικά μετά τη σφαγή 7.000 Θεσσαλονικέων το 390 μ.Χ. που είχε διατάξει ο ίδιος αυτοκράτορας Θεοδόσιος . Μετά τη σφαγή ο χώρος εγκαταλήφθηκε , ερημώθηκε και έμεινε μόνο στην ιστορική μνήμη των Θεσσαλονικέων ως τοπωνύμιο “Ποδρόμι” μέχρι τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας .
Η ΑΨΙΔΑ ΤΟΥ ΓΑΛΕΡΙΟΥ
Η αψίδα του Γαλέριου , γνωστότερη ως “Καμάρα” ή “Θριαμβικό τόξο του Γαλέριου” , στήθηκε μετά τη νίκη του Γαλέριου κατά των Περσών (296-297 μ.Χ.). Η αψίδα στη σημερινή της μορφή είναι αποσπασματική . Λείπει ο τέταρτος πεσσός του τόξου , που πατούσε στο οδόστρωμα της σημερινής Εγνατίας , και όλο το αντίστοιχο ανατολικό τόξο . Τα δύο αυτά τόξα ενώνονταν σχηματίζοντας τρούλο , ενώ από κάτω περνούσε πομπική οδός που πλαισιωνόταν με κιονοστοιχίες δεξιά και αριστερά και ένωνε τα ανάκτορα με τη Ροτόντα . Κάτω από την Αψίδα περνούσε και η Via Regia , όπως ονομαζόταν στα Ρωμαϊκά χρόνια η σημερινή Εγνατία οδός .
Η πεσσοί της Καμάρας διακοσμούνται με γλυπτές παραστάσεις από τους πολέμους του Γαλέριου , σκηνές θυσίας , τα πορτρέτα των ηγεμόνων της τετραρχίας κ.α. Τα τελευταία χρόνια τα γλυπτά έπαθαν μεγάλες καταστροφές με το φαινόμενο της ¨γυψοποίησης” από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων και την όξινη βροχή . Ειδικά συνεργεία επιχειρούν να προστατεύσουν τα μοναδικά γλυπτά που προβάλουν την κοσμοθεωρία και την ιδεολογία των Ρωμαίων ηγεμόνων . Κάτω από την Καμάρα περνούσε ως το 1953 η γραμμή του τραμ της Εγνατίας οδού .
Η ΡΟΤΟΝΤΑ
Η Ροτόντα , ένα τεράστιο κυκλικό κτίσμα , ανεγέρθηκε γύρω στο 300μ.Χ. από το συναυτοκράτορα Γαλέριο ως ναός του Καβείρου ή του Δία . Οι διαστάσεις του μεγαλοπρεπούς μνημείου είναι εντυπωσιακές . Ο ισχυρός τοίχος του έχει πάχος 6,30μ., η εσωτερική διάμετρός του είναι 24,50μ. και το ύψος του ως το θόλο 29,80μ.. Το κάτω τμήμα του εσωτερικού τοίχου διαμορφώνεται σε 8 ορθογώνιες κόγχες με καμάρες που διακοσμούνται με ψηφιδωτά . Το εσωτερικό του μνημείου εντυπωσιάζει με τη μεγαλειώδη αίσθηση που δίνει ο μεγάλος χώρος με τον τεράστιο τρούλο ο οποίος φαίνεται σα μετέωρος από το φως που χύνεται από τα πολλά παράθυρα .
Η Ροτόντα στα βυζαντινά χρόνια του αυτοκράτορα Θεοδόσιου (379-395μ.Χ.) μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό και το 1590 σε τζαμί . Το σημερινό όνομα “’γιος Γεώργιος” το πήρε από το γειτονικό ομώνυμο εκκλησάκι , ενώ “Ροτόντα” ονόμαζαν τους τελευταίους αιώνες το μνημείο οι ξένοι περιηγητές εξαιτίας του κυκλικού σχήματός του . Κατά το 1912-1920 αποδώθηκε στη λατρεία και από το 1920 ως τους σεισμούς του 1978 στέγασε συλλογές παλαιοχριστιανικών και βυζαντινών γλυπτών . Από το 1995 λειτουργεί ως διαχρονικό μνημείο λατρευτικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων .
Κατά τη μετατροπή της Ροτόντας σε χριστιανικό ναό προστέθηκαν η κόγχη του Αγίου Βήματος ανατολικά και ο νάρθηκας νότια και διακοσμήθηκε με τα περίφημα ψηφιδωτά . Ο τεράστιος τρούλος καλύφθηκε από μεγάλη ψηφιδωτή σύνθεση , με θέα τα Θεία Επιφάνεια , δηλαδή το Χριστό μέσα σε δόξα που την κρατούν τέσσερις άγγελοι . Η παράσταση αυτή , μαζί με τη δεύτερη κατώτερη ζώνη όπου διακρίνονται πόδια και πτυχές ενδυμάτων προφανώς των δώδεκα Αποστόλων , είναι κατεστραμμένη από παλαιότερη πτώση του τρούλου . Η τρίτη και κατώτερη ζώνη σώζεται σε καλή κατάσταση και εικονίζει μάρτυρες και αγίους σε στάση δέησης μπροστά από φανταστικά σύνθετα αρχιτεκτονήματα . Είναι η περίφημη “ζωφόρος” των πρώτων μαρτύρων της χριστιανοσύνης που χαρακτηρίζεται για τη ζωντάνια των μορφών και τη μεγαλοπρεπή απόδοση . Ανάμεσα στους μάρτυρες διακρίνονται ξεχασμένα σήμερα ονόματα αγίων : Ρωμανός , Κύριλλος Λέων , Ονησίφορος , Ευκαρπίων , Βασιλίσκος , Πορφύριος , Φιλήμων , Πρίσκος και Θερινός .
Η κόγχη του ιερού διακοσμήθηκε τον 9ο αιώνα με την τοιχογραφία της Ανάληψης . Το έργο αποτελεί δείγμα της περιόδου μετά την Εικονομαχία στη Θεσσαλονίκη . Δε σώζεται όμως σε καλή κατάσταση , γιατί σφυροκοπήθηκε από τους Τούρκους το 16ο αιώνα όταν η Ροτόντα έγινε τζαμί .
Στην ανατολική πλευρά του μνημείου σώζεται ο τάφος του Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη , ο οποίος μετέτρεψε την εκκλησία σε τζαμί το 1590 . Ο μιναρές χτίστηκε την ίδια εποχή και είναι ο μόνος που διασώθηκε από τη γενική κατεδάφιση των μιναρέδων της πόλης κατά τη δεκαετίς του ’20.
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Απέναντι από το κτίριο της ΧΑΝΘ στο πολεοδομικό τετράγωνο ανάμεσα στις οδούς Αγγελάκη , Εγνατία , λεωφόρο Στρατού και 3ης Σεπτεμβρίου , εκτείνονται οι εγκαταστάσεις της ΔΕΘ , του επίσημου εκθεσιακού φορέα της χώρας , που αποτελούν τον πυρήνα της οικονομικής ζωής της πόλης . Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1926 από το Νικόλαο Γερμανό και στις σημερινές εγκαταστάσεις της λειτουργεί από το 1940 , την 15η διργάνωσή της . Οι πρώτες δεκατέσσερις διοργανώσεις της πραγματοποιήθηκαν στο “Πεδίο του ’ρεως” στο σημερινό ομώνυμο πάρκο , νότια του Μουσείου Βυζαντινού πολιτισμού . Λόγω της πολεμικής δεκαετίας η Έκθεση διέκοψε τη λειτουργία της και συνέχισε κανονικά από το 1951 (16η ΔΕΘ) . Σήμερα στη ΔΕΘ , εκτός από τη γενική παραδοσιακή έκθεση του Σεπτεμβρίου , λειτουργούν ολόκληρο το χρόνο δεκαέξι κλαδικές εκθέσεις όλων σχεδόν των προϊόντων και σύγχρονων υπηρεσιών (αγροτικά κέντρα , τουρισμός , ξενοδοχία , αλιεία , εξοπλισμός γραφείων , δομικά υλικά , ηλεκτρονικά μέσα κ.λπ.).
Τα παλαιότερα κτήρια της ΔΕΘ βρίσκονται στο βόρειο τομέα και είναι δύο περίπτερα της βιομηχανικής παραγωγής που χτίστηκαν το 1937-1939 , ενώ η σημερινή κτηριακή εικόνα με σύγχρονα περίπτερα ολοκληρώθηκε την περίοδο 1960-1975 .
Στο περίπτερο της ΔΕΗ , στη νότια πλευρά της ΔΕΘ , φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης .
Ο Πύργος του ΟΤΕ στη νότια είσοδο της ΔΕΘ αποτελεί το σύγχρονο “σήμα κατατεθέν” της πόλης . Ανεγέρθηκε το 1969 για τις επικοινωνιακές ανάγκες του ΟΤΕ από τον αρχιτέκτονα Α.Αναστασιάδη . Στον ανώτερο όροφο του πύργου λειτουργεί περιστρεφόμενο αναψυκτήριο όπυ ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την πανοραμική άποψη της σύγχρονης πολεοδομικής εικόνας της Θεσσαλονίκης .
ΓΙΑΧΟΥΝΤΙ ΧΑΜΑΜ
Κοντά στην αγορά Μοδιάνο ,στη διαστάυρωση των οδών Βασ. Ηρακλείου και Κομνηνών ,βρίσκεται το Γιαχουντί χαμάμ ,διπλό με ξεχωριστούς χώρους για άνδρες και γυναίκες ,μουσουλμανικό λουτρό ,γνωστό με το όνομα “Λουλουδάδικα. Το λουτρό είναι γνωστό και ως “Παζάρ χαμάμ”(Λουτρό της Αγοράς) γιατί βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο της πόλης .Χτίστηκε στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα και λειτούργησε ως τις αρχές του 20ού αιώνα στην εβραϊκή συνοικία της περιοχής απ’ όπου πήρε και το ονομά του .Επί δεκαετίες στο κτίριο του λουτρού στεγάστηκαν καταστήματα πώλησης λουλουδιών και ταβέρνες,με γνωστότερη και παλιότερη την ταβέρνα “Λουτρός” ,που στεγάζεται στη μεγάλη τρουλωτή αίθουσα του λουτρού.
ΜΠΕΗ ΧΑΜΑΜ (Λουτρά “Παράδεισος”)
Στην ανατολική κάτω γωνία της πλατείας Αρχαίας Αγοράς βρίσκεται το μεγαλύτερο τουρκικό λουτρό στην Ελλάδα, το Μπέη χαμάμ.Είναι το σημαντικότερο και μεγαλοπρεπέστερο διπλό λούτρο της Θεσ/νίκης ,με χωριστά διαμερίσματα για άνδρες και γυναίκες .Χτίστηκε με οικοδομικό υλικό από βυζαντινές εκκλησίες της πόλης το 1444 από τον σουλτάνο Μουράτ Β΄,για τον οποίο είχε διαμορφωθεί ειδικός χώρος διακοσμημένος με σταλακτίτες στην οροφή .
Το χαμάμ ήταν συνυφασμένο με τη μουσουλμανική θρησκεία και αποτελούσε κέντρο ψυχαγωγίας και κοινωνικής επαφής. Την προτίμησή τους προς τα παραδοσιακά λουτρά της πόλης έδειξαν και οι νεότεροι Θεσσαλονικείς στα μεταπολεμικά χρόνια και ζητούν την επαναλειτουργία των παλαιών χαμάμ .
Το Μπέη χαμάμ λειτουργούσε κανονικά ως το 1968 και τώρα περιήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία που το προορίζει για μουσείο μουσουλμανικής τέχνης με αντικείμενα (γλυπτά ,επιγραφές, τοιχογραφίες κ.α)προερχόμενα από τη Θεσ/νίκη.Μπροστά στο λουτρό, σε επίπεδο κατώτερο του ύψους του σημερινού δρόμου ,σώζονται τμήματα μαρμάρινων πεσσών με φυτικό ανάγλυφο διάκοσμο από ρωμαϊκή “εξέδρα”της Εγνατίας οδού .Τα ερείπια αυτά δείχνουν το αρχικό επίπεδο του αρχαίου ιστορικού δρόμου.
Η ΣΤΟΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ
Τα Είδωλα ή Ιncantadas (“μαγεμένες” στη γλώσσα των Ισπανοεβραίων της Θεσσαλονίκης) γοήτεψαν επί αιώνες τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης .Η Στοά των Ειδώλων κάλυπτε την κεντρική είσοδο της αγοράς , από την Εγνατία ,δίπλα στο Μπέη χαμάμ. Η διπλή στοά στο ισόγειο είχε κιονοστοιχία και πάνω πεσσούς που έφεραν στις δύο πλευρές ανάγλυφες παραστάσεις μυθικών προσώπων.Στην εσωτερική πλευρά έφερε ανάγλυφα με τη Μαινάδα,τον Διόνυσο, την Αριάδνη και τη Λήδα και στην όψη προς το δρόμο τη Νίκη, την Αύρα,τον Διόσκουρο και τον Γανυμήδη.
Η στοά σωζόταν ως τον 19ο αιώνα στην αυλή σπιτιού της εβραϊκής συνοικίας και οι περιηγητές που πέρασαν από τη Θεσσαλονίκη την αναφέρουν με εντυπωσιακές περιγραφές.Το 1864 ο Γάλλος παλαιογράφος Εμμάνουελ Μίλερ, με άδεια της οθωμανικής κυβέρνησης ξήλωσε το μνημείο και μετέφερε τις γλυπτές παραστάσεις στη Γαλλία.
Έκτοτε φυλάσσονται στο Λούβρο.
ΓΕΝΙ ΧΑΜΑΜ (“Αίγλη”)
Πίσω από τον ’γιο Δημήτριο βρίσκεται το Γενί χαμάμ,όπου σήμερα λειτουργεί η ιδιωτική πολιτιστική επιχείρησή “Αίγλη”.Χτίστηκε τον 16ο αιώνα ως διπλό λουτρό με ξεχωριστά διαμερίσματα για άνδρες και για γυναίκες. Σε αντίθεση με άλλα παρόμοια στη Θεσσαλονίκη, μετά την απελευθέρωση έπαψε να λειτουργεί ως λουτρό και χρησιμοποιήθηκε διαδοχικά ως αποθήκη, ως χειμερινός κινηματογράφος η “Αίγλη” και από τους σεισμούς του 1978 και αργότερα ως ταβέρνα με το όνομα “Σεβίλλη”. Η “Αίγλη”παρουσιάζει ποιοτικές εκδηλώσεις λόγου και μουσικής, ενώ το καλοκαίρι στο αίθριο της οι θαμώνες παρακολουθούν καλές κινηματογραφικές ταινίες.
ΑΛΑΤΖΑ ΙΜΑΡΕΤ
Βορειότερα, στις οδούς Αγίου Νικολάου και Κασσάνδρου, βρίσκεται το τζαμί του Αλατζά Ιμαρέτ που ήταν και ένα είδος πτωχοκομείου(ιμαρέτ). Ο μιναρές του ήταν διακοσμημένος με πολύχρωμες (αλατζά) πέτρες, απ’ όπου πήρε και το όνομά του.Χτίστηκε σύμφωνα με κτητορική επιγραφή το 1484 από τον Ισάκ πασά, που είχε διοριστεί την περίοδο αυτή έπαρχος (σαντζάκμπεης) της Θεσσαλονίκης.Το Αλατζά Ιμαρέτ διέθετε έναν κεντρικό χώρο προσευχής, ενώ τα πλάγια διαμερίσματα χρησιμοποιούνταν για τα συσσίτια των φτωχών ,τη διδασκαλία του Κορανίου και άλλες βοηθητικές χρήσεις του φτωχοκομείου. Σήμερα είναι χώρος εικαστικών εκθέσεων του Δήμου.
ΧΑΜΖΑ ΜΠΕΗ ΤΖΑΜΙ (“ΑΛΚΑΖΑΡ”)
Είναι το παλιότερο τζαμί της πόλης και βρίσκεται στη γωνία των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου . Χτίστηκε το 1467-1468 από τη Χαφσά Χατούμ , κόρη του αξιωματούχου Χαμζά Μπέη , στρατιωτικού διοικητή , από τον οποίο πήρε το όνομα . Μετά την απελευθέρωση στέγασε διάφορα καταστήματα και μεταπολεμικά τον κινηματογράφο “Αλκαζάρ”, με μικρές αλλοιώσεις του αρχικού κτίσματος . Μετά το σεισμό έπαθε σοβαρές ζημιές , αλλά καθυστερεί ακόμη η αποκατάστασή του. Στο αρχικό τετράγωνο κτίσμα με τον τρούλο προστέθηκαν τον 17ο αιώνα δύο πλάγιοι ορθογώνιοι χώροι και μια περιμετρική στοά που δημιουργούσε αυλή . Στο χώρο της αυλής , που στεγάστηκε , λειτούργησε ο κινηματογράφος “Αλκαζάρ”, ενώ στους υπόλοιπους χώρους στεγάζονται εμπορικά καταστήματα .
ΤΟΠ ΧΑΝΕ
Δυτικά των Λαδάδικων και ανατολικά του δικαστικού Μεγάρου σώζονται τα τείχη του φρουρίου του Βαρδαρίου , γνωστού ως Τοπ Χανέ , που ήταν το κεντρικό φρούριο της πόλης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας . Πρόκειται για έναν ελλειπτικό περίβολο , “κολλημένο” στα δυτικά τείχη , που χτίστηκε το 1546 , τη χρονιά που παρέμεινε στην πόλη για λίγους μήνες ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής .
Δυστυχώς πάνω στη δυτική πλευρά του φρουρίου χτίστηκε το σύγχρονο δικαστικό Μέγαρο , καταστρέφοντας την ενότητα του φρουρίου .
ΠΑΣΑ ΧΑΜΑΜ
Το Πασά Χαμάμ , γνωστό ως λουτρά “Φοίνιξ” (γωνία Παπαρρηγοπούλου και Καρατζά) , χτίστηκε στη δεκαετία 1520-1530 από το βεζύρη Τσεζερή πασά που είχε διοριστεί την ίδια περίοδο διοικητής της Θεσσαλονίκης από το σουλτάνο Σουλεϊμάν Α΄ (την ίδια εποχή μετατράπηκε σε τζαμί η γειτονική εκκλησία των Αγίων Αποστόλων) . Λειτουργούσε για άνδρες και γυναίκες , ως το 1981, όταν κρίθηκε επικίνδυνο λόγω των ζημιών του σεισμού του 1978 .
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΛΟΥΤΡΟ
Ανατολικά της πλατείας του Κουλέ Καφέ , στη συμβολή των οδών Θεοτοκοπούλου και Χρυσοστόμου , σώζεται το μοναδικό δημόσιο λουτρό της βυζαντινής εποχής , γνωστό από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ως “Κουλέ Χαμάμ” . Χτίστηκε στα τέλη του 13ου αιώνα και λειτουργούσε συνεχώς επί επτά αιώνες (μέχρι το 1940) , ως συνοικιακό λουτρό , με αρκετές όμως οικοδομικές μετατροπές στο πέρασμα των χρόνων . Μολονότι το Κουλέ Χαμάμ , που ενδέχεται στα βυζαντινά χρόνια να ανήκει σε μοναστήρι , είναι μικρό σε σχέση με τα παλαιότερα και νεότερα λουτρά της πόλης , διαθέτει όμως όλους τους αναγκαίους για τη λειτουργία του χώρους.
Ο ΤΟΥΡΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΑ ΜΠΑΜΠΑ
Στην πλατεία Τερψιθέας σώζεται ο τουρμπές του Μουσά Μπαμπά . Το οκταγωνικό αυτό κτίριο ήταν τάφος (μαυσωλείο) κάποιου επιφανούς ανδρός τον 16ο αιώνα .
ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟ
Πάνω από τη μονή Βλατάδων υψώνεται το Βόρειο τείχος της πόλης στο οποίο “κολλάει” ο περίβολος της Ακρόπολης . Δύο μεγάλες πύλες , οι “πορτάρες”, οδηγούν στο εσωτερικό της Ακρόπολης , που χρησίμευε ως τελευταίο καταφύγιο των κατοίκων σε περιπτώσεις άλωσης της πόλης .
Δίπλα στην ανατολική πορτάρα που οδηγεί εκτός των τειχών είναι η πύλη της αυτοκράτειρας ’ννας Παλαιολογίνας . Διανοίχτηκε , όπως σημειώνεται στην επιγραφή , το 1355 κατά την παραμονή της αυτοκράτειρας στη Θεσσαλονίκη . Ανατολικότερα , στη γωνία του Βόρειου με το Ανατολικό τείχος , δεσπόζει ο πύργος του Τριγωνίου , όπως τον έλεγαν οι Βυζαντινοί , γνωστός και ως πύργος της Αλύσεως ή πύργος του Πυροβολίου , που χτίστηκε την ίδια εποχή με το Λευκό Πύργο . Από τον πύργο αυτόν έγινε η άλωση της πόλης από τους Τούρκους το 1430 .
Η Ακρόπολη επιστέφεται από το φρούριο Επταπύργιο , γνωστό ως “Γιεντί Κουλέ” , το οποίο από το τέλος του περασμένου αιώνα ως το 1989 στέγαζε τις δικαστικές φυλακές της πόλης . Οι σκληρές συνθήκες της φυλακής με τα υγρά και ανήλιαγα κάστρα έκαναν το Γιεντί Κουλέ διαβόητο κάτεργο , που πέρασε στη μυθολογία της φυλακής και στα ρεμπέτικα τραγούδια .
Το μνημειακό συγκρότημα του Επταπυργίου , που είναι έργο της εποχής των Παλαιολόγων , αποτελείται από τον οχυρωματικό περίβολο , με δέκα πύργους . Ο μεσαίος πύργος της εισόδου , σύμφωνα με την επιγραφή , κατασκευάστηκε το 1431 από τον Τσαούς Μπέη , πρώτου διοικητή της Θεσσαλονίκης μετά της άλωσή της .
ΓΕΝΙ ΤΖΑΜΙ
Ήταν το τζαμί των εξισλαμισθέντων Εβραίων της πόλης (ντονμέδων) και χτίστηκε το 1902 από τον αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι . Μετά την ανταλλαγή (1922) στέγασε για μικρό διάστημα πρόσφυγες και από το 1925 ως το 1963 χρησιμοποιήθηκε ως αρχαιολογικό μουσείο της πόλης . Σήμερα είναι εκθεσιακός χώρος του Δήμου Θεσσαλονίκης .
Στο προαύλιό του φυλάσσεται πλούσια συλλογή μαρμάρινων γλυπτών της Ρωμαϊκής εποχής και των πρωτοχριστιανικών χρόνων (σαρκοφάγοι,επιτύμβια ανάγλυφα , τιμητικές και ταφικές στήλες κ.λ.π.) από ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Δίπλα στην Παναγούδα , πάνω στην Εγνατία , βρίσκεται το παλαιότερο σωζόμενο σχολείο της ελληνικής κοινότητας που χτίστηκε στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη . Το κτίριο ανεγέρθηκε σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ το 1890-1893 . Είναι δείγμα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα και εκφράζει το εθνικό ιδεολογικό πρότυπο της ελληνικής κοινότητας .
Το σχολείο (γνωστό ως παλαιά Οικοκυρική Σχολή) και οι γύρω εκκλησίες αποτελούσαν το κέντρο της κοινωνικής και θρησκευτικής ζωής της ελληνικής κοινότητας που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έσφυζε στην περιοχή από την εκκλησία του Αγίου Αθανάσιου ως την Καμάρα και την πλατεία Ιπποδρομίου . Σήμερα στο κτίριο στεγάζεται το 25ο Γυμνάσιο- Λύκειο .
ΤΟ ΚΑΠΑΝΙ
Το Καπάνι (Αγορά Βλάλη) είναι η παλαιότερη λαϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης . Βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Κομνηνών , Εγνατίας , Αριστοτέλους και Μενεξέ . Τα καταστήματα τροφίμων και λιανικού εμπορίου της αγοράς είναι το πολύ διώροφα και έχουν παραδοσιακά μοτίβα (παράθυρα , καμάρες κ.α.) στις προσόψεις τους . Στο κέντρο της αγοράς , που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν Ουν Καπάν (αλευροπάζαρο) , οι Τούρκοι κρέμασαν κατά την Επανάσταση του 1821 τους πρόκριτους Χρίστο Μενεξέ , Χριστόδουλο Μπαλάνο , Αναστάσιο Κυδωνιάτη , το νεομάρτυρα Αργυρό από την Επανομή κ.α.
Την ίδια μορφή και διαμόρφωση έχει και η αγορά που βρίσκεται ανατολικά της οδού Αριστοτέλους , στους δρόμους γύρω από την πλατεία ’θωνος , με καταστήματα τροφίμων και εργαστήρια ξυλογλυπτικής .
ΟΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜ ΣΤΟ ΝΤΕΠΟ
Τα σαθρά ιδιόρρυθμα κτίρια όποι στεγάζεται σήμερα στη Βασ. Όλγας 186 το μηχανοκίνητο τμήμα της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης υπήρξαν το αμαξοστάσιο των τροχιοδρομιών , του τραμ της Θεσσαλονίκης . Χτίστηκαν στο τέλος του περασμένου αιώνα αό την εταιρία τροχιοδρομιών , σε σχέδια του Π. Αριγκόνι και χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως στάβλοι για τα άλογα των ιπποκίνητων τραμ , αμαξοστάσιο και γραφεία της εταιρίας . Από τις εγκαταστάσεις αυτές , που ονομάστηκαν από τους Γάλλους τεχνικούς “ντεπό” (αποθήκη) , πήρε το όνομά της η γύρω περιοχή .
Για επτά δεκαετίες (1893-1957) οι εγκαταστάσεις του Ντεπό αποτέλεσαν την αφετηρία της παραλιακής γραμμής του τραμ και συνδέθηκαν στη ζωή και τη μνήμη των Θεσσαλονικέων με το γραφικό μεταφορικό μέσο της πόλης .
ΤΟ ΠΑΠΑΦΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ
Προχωρώντας προς Βορράν , στη Νέα Εγνατία , στην οδό Παπάφη συναντούμε το μεγαλοπρεπές κτίριο του Παπάφειου Ορφανοτροφείου . Χτίστηκε την περίοδο 1894-1904 με δωρεά του Θεσσαλονικιού εμπόρου και τραπεζίτη Ιωάννη Παπάφη (1792-1886) , που εγκαταστάθηκε και πλούτισε στη Μάλτα . Έγινε σε σχέδια του Ξενοφώντα Παιονίδη (1863-1933) , του επίσημου αρχιτέκτονα της ελληνικής κοινότητας τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας . Το Παπάφειο Οικοτροφείο Αρρένων ονομάστηκε “Μελιτεύς” από το δωρητή για να θυμίζει τη Μελίτη (αρχαίο όναμα της Μάλτας) , όπου έζησε και διακρίθηκε . Εκτός από τη φιλοξενία το ίδρυμα παρείχε στα ορφανά και τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση (ξυλουργική , μουσική , ηλεκτρολογία κ.λπ.).
Σε εποχές πολέμου τα κτίριο χρησιμοποιήθηκε και για άλλους σκοπούς . Το 1912 μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο , όπου μεταφέρθηκε ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ μετά τη δολοφονική απόπειρα σε βάρος του . Στην αίθουσα του πρώτου ορόφου , όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του , λειτουργεί μικρό μουσείο μνήμης του βασιλιά . Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο τα κτίριο στέγασε την έδρα του αγγλικού στρατηγείου Ανατολής (1917-1919) και στη διάρκεια της Κατοχής ένα γερμανικό νοσοκομείο . Το ορφανοτροφείο συνεχίζει να στεγάζει μικρό αριθμό οικοτρόφων , ενώ τελευταία έχουν γίνει αρκετές προτάσεις αλλαγής χρήσης του κτιρίου (Δημαρχείο , Σχολή Καλών Τεχνών κ.λπ.).
Από αρχιτεκτονική άποψη το Παπάφειο είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του κλασικισμού , χαρακτηριστικό των κτιρίων της ελληνικής κοινότητας το 19ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη . Πάνω από τη μνημειώδη είσοδό του έχει χαραχθεί η κτητορική επιγραφή σε αρχαία γλώσσα που σε νεοελληνική μεταφορά λέει : “Αυτόν τον οίκο της Θεσσαλονίκης έχτισε για χάρη των ορφανών ο λαμπρός Ιωάννης Παπάφης”. Το επίγραμμα έγραψε ο σημαντικός φιλόλογος της πόλης Πέτρος Παπαγεωργίου (1859-1914).
ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ
Δυτικότερα από το στρατόπεδο του Παύλου Μελά , στην οδό Καραολή - Δημητρίου , κοντά στο χείμαρο Δενδροπόταμο , αναπτύχθηκε μεταπολεμικά το εβραϊκό νεκροταφείο , μετά την καταστροφή του ιστορικού νεκροταφείου στο χώρο της Πανεπιστημιούπολης από τους ναζί το 1942-1943 . Στο νεκροταφείο δεσπόζει το μαρμάρινο μουσείο με την επτάφωτη λυχνία στη μνήμη των 46.000 Εβραίων κατοίκων της Θεσσαλονίκης που θανατώθηκαν στα στρατόπεδα του θανάτου από τους Γερμανούς ναζί στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου . Στον ίδιο χώρο έχουν μεταφερθεί ελάχιστες ταφόπλακες και ελάχιστα οστά ιστορικών εβραϊκών προσωπικοτήτων (ραβίνων κ.α.) από το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο με τους 400.000 περίπου τάφουςπου εκτεινόταν σε έκταση 4.000 στρεμμάτων εκτός των Ανατολικών τειχών και είχε ιδρυθεί το 1492 . Το ιστορικό εβραϊκό νεκροταφείο καταστράφηκε από τους ναζί στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και τα ταφικά μνημεία λεηλατήθηκαν και διασκορπίστηκαν σε ολόκληρη την πόλη .
Ο εξαώροφος Πύργος των Λεόντων ,όπως ονομαζόταν στην Τουρκοκρατία ,έχει συνολικό ύψος 30μ. και περίμετρο 70μ. Κάθε όροφος αποτελεί και μια μεγάλη αίθουσα όπου σήμερα στεγάζεται έκθεση της ιστορίας της πόλης.
Γύρω από τον Πύργο υπήρχε χαμηλό προτείχισμα ,που κατεδαφίστηκε το 1911. Ανατολικότερα ,από τις αρχές του αιώνα λειτουργούσε το διάσημο καφενείο και το “Θέατρο του Λευκού Πύργου”,που κατεδαφίστηκαν το 1954 λόγω της επέκτασης του πάρκου.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Λευκός Πύργος ήταν διαβόητη φυλακή και τόπος εκτελέσεων , όπου οφείλεται κι η ονομασία “Πύγος του Αίματος”. Ή φοβερή φυλακή καταργήθηκε και βάφτηκε με ασβέστη εξωτερικά μετά το 1878, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού της πόλης από την οθωμανική διοίκηση και έκτοτε λέγεται “Λευκός πύργος”.
Δυτικά του Λευκού Πύργου είναι στημένη η προτομή του ναυάρχου Νικολάου Βότση (1877-1934), ήρωα των Βαλκανικών πολέμων. Στις 18 Οκτωβρίου του 1912 , μια εβδομάδα πριν από την απελευθέρωση της πόλης , ο Βότσης τορπίλησε το τουρκικό θωρικτό που ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης . Τη μαρμάρινη προτομή , που στήθηκε το 1934, φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γεώργιος Δημητριάδης ο Αθηναίος. Στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής , η προτομή του Βότση ήταν το τέρμα αντιστασιακών εκδηλώσεων , όπου η νεολαία κάτω από τα προτεταμένα όπλα των κατακτητών κατέθετε στεφάνια και έψαλλε τον εθνικό ύμνο .
Βόρεια του Λευκού Πύργου , στο πάρκο της οδού Τσιρογιάννη , κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο , υψώνεται το μνημείο του Ιωάννη Παπάφη (1792-1886) , ευεργέτη της Θεσσαλονικής . Φέρει την προτομή του Παπάφη και στη μαρμάρινη πλάκα ανάγλυφες παραστάσεις νέων που μαθαίνουν τέχνες, καθώς και αποσπάσμα από τη διαθήκη της μεγάλης δωρεάς του με την οποία χτίστηκε το Παπάφειο οικοτροφείο. Είναι έργο του γλύπτη Απάρτη και στήθηκε στη δεκαετία του ΄60 .
Η Χ.Α.Ν.Θ.
Το κτίριο της Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων Θεσσαλονίκης (Χ.Α.Ν.Θ.) χτίστηκε από το ομόνυμο σωματείο το 1924 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Μ . Δελλαδέτσιμα , ο οποίος με τα τοξοτά ανοίγματα , τον τρούλο και άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία συνδέει το κτίσμα με τις βυζαντινές μνήμες της πόλης . Η ΧΑΝΘ πέρα από την φιλανθρωπική , αθλητική και κοινωνική δράση της που συνεχίζει ως τις μέρες μας , έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα και αποτέλεσε φυτώριο για την ανάπτυξη του αθλήματος στη Θεσσαλονίκη . Το πρώτο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ της ΧΑΝΘ σώζεται στις αθλητικές εγκαταστάσεις της πίσω από το μέγαρο .
ΤΟ ΑΝΑΚΤΟΡΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ ΓΑΛΕΡΙΟΥ
Το ανακτορικό συγκρότημα του Γαλερίου Μαξιμιανού χτίστηκε γύρω στο 305 μ.Χ. και περιλάμβανε το Ανάκτορο , το Οκτάγωνο , την Αψίδα του Γαλέριου , τον Ιππόδρομο και τη Ροτόντα .
Το Ανάκτορο ήταν ένα επιβλητικό κτιριακό συγκρότημα με δύο ορόφους που αναπτύσσονταν γύρω από μεγάλη ανοιχτή αυλή (αίθριο) με περιστύλιο. Μεγάλο τμήμα του ανακτόρου , που έχει ανασκαφεί στη δεκαετία του ‘ 60 , απλώνεται στην πλατεία Ναυαρίνου .
Η κύρια είσοδος του μεγαλοπρεπούς ανακτόρου ήταν στη νότια πλευρά που οδηγούσε στη λεγόμενη “Εκκλησιαστική σκάλα” , στο αρχαιότερο λιμάνι της Θεσσαλονίκης .
Το σύνθετο συγκρότημα, που χωριζόταν με μεγάλους διαδρόμους ,διέθετε διαμέρισμα για τον αυτοκράτορα , την ανακτορική φρουρά , τα δικαστήρια και άλλες διοικητικές λειτουργίες . Τα δωμάτια ήταν διακοσμημένα με τοιχογραφίες , ενώ σε ολόκληρη την έκταση του ανακτόρου βρέθηκαν αξιόλογα ψηφιδωτά δάπεδα με φυτικές και γεωμετρικές συνθέσεις . Στην ανατολική πλευρά του υπήρχε διώροφη στοά και σε πολλά σημεία βρέθηκαν κρήνες και αναβρυτήρια .
Τα ερείπια ενός αψιδωτού κτιρίου με απροσδιόριστη χρήση , που έχουν ανασκαφεί επί της Δημ. Γούναρη πάνω από την οδό Αλεξάνδρου Σβώλου , ανήκουν στο Γαλεριανό συγκρότημα που έφτανε ως τη σημερινή Εγνατία οδό . Το ανάκτορο καταστράφηκε από σεισμό πιθανόν τον 8ο αιώνα .
Το οκτάγωνο , νοτιοδυτικά του ανάκτορου είναι το καλύτερο σωζόμενο κτίριο του συγκροτήματος . Είναι μια εξωτερικά οκταγωνική αίθουσα που εσωτερικά σχηματίζει ημικυκλικές κόγχες , με πολυτελές δάπεδο διακοσμημένο με πολύχρωμα μαρμαροθετήματα.
Χρησίμευε πιθανότατα ως αίθουσα θρόνου του Γαλέριου και παρουσιάζει ομοιότητες με το μαυσωλείο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Διοκλητιανού στο Σπαλάτο της Ιταλίας . Στην περιοχή του οκτάγωνου βράθηκε ένα μεγάλο μαρμάρινο τόξο το οποίο ανάμεσα στις ανάγλυφες διακοσμήσεις , στην πρόσοψή του φέρει προτομές του Γαλέριου και της Τύχης , της προσωποποίησης της Θεσσαλονίκης . Το εύρημα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό μουσείο Θεσσαλονίκης .
Ο Ιππόδρομος ήταν χλωρος ψυχαγωγίας των πολιτών της Θεσσαλονίκης και κάλυπτε τη σημερινή πλατεία Ιπποδρομίου σε έκταση 30.000 τ.μ.. Οικοδομικά υπολείμματά του σώθηκαν στα θεμέλια των γειτωνικών πολυκατοικιών της πλατείας . Η λειτουργία του Ιππόδρομου σταμάτησε οριστικά μετά τη σφαγή 7.000 Θεσσαλονικέων το 390 μ.Χ. που είχε διατάξει ο ίδιος αυτοκράτορας Θεοδόσιος . Μετά τη σφαγή ο χώρος εγκαταλήφθηκε , ερημώθηκε και έμεινε μόνο στην ιστορική μνήμη των Θεσσαλονικέων ως τοπωνύμιο “Ποδρόμι” μέχρι τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας .
Η ΑΨΙΔΑ ΤΟΥ ΓΑΛΕΡΙΟΥ
Η αψίδα του Γαλέριου , γνωστότερη ως “Καμάρα” ή “Θριαμβικό τόξο του Γαλέριου” , στήθηκε μετά τη νίκη του Γαλέριου κατά των Περσών (296-297 μ.Χ.). Η αψίδα στη σημερινή της μορφή είναι αποσπασματική . Λείπει ο τέταρτος πεσσός του τόξου , που πατούσε στο οδόστρωμα της σημερινής Εγνατίας , και όλο το αντίστοιχο ανατολικό τόξο . Τα δύο αυτά τόξα ενώνονταν σχηματίζοντας τρούλο , ενώ από κάτω περνούσε πομπική οδός που πλαισιωνόταν με κιονοστοιχίες δεξιά και αριστερά και ένωνε τα ανάκτορα με τη Ροτόντα . Κάτω από την Αψίδα περνούσε και η Via Regia , όπως ονομαζόταν στα Ρωμαϊκά χρόνια η σημερινή Εγνατία οδός .
Η πεσσοί της Καμάρας διακοσμούνται με γλυπτές παραστάσεις από τους πολέμους του Γαλέριου , σκηνές θυσίας , τα πορτρέτα των ηγεμόνων της τετραρχίας κ.α. Τα τελευταία χρόνια τα γλυπτά έπαθαν μεγάλες καταστροφές με το φαινόμενο της ¨γυψοποίησης” από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων και την όξινη βροχή . Ειδικά συνεργεία επιχειρούν να προστατεύσουν τα μοναδικά γλυπτά που προβάλουν την κοσμοθεωρία και την ιδεολογία των Ρωμαίων ηγεμόνων . Κάτω από την Καμάρα περνούσε ως το 1953 η γραμμή του τραμ της Εγνατίας οδού .
Η ΡΟΤΟΝΤΑ
Η Ροτόντα , ένα τεράστιο κυκλικό κτίσμα , ανεγέρθηκε γύρω στο 300μ.Χ. από το συναυτοκράτορα Γαλέριο ως ναός του Καβείρου ή του Δία . Οι διαστάσεις του μεγαλοπρεπούς μνημείου είναι εντυπωσιακές . Ο ισχυρός τοίχος του έχει πάχος 6,30μ., η εσωτερική διάμετρός του είναι 24,50μ. και το ύψος του ως το θόλο 29,80μ.. Το κάτω τμήμα του εσωτερικού τοίχου διαμορφώνεται σε 8 ορθογώνιες κόγχες με καμάρες που διακοσμούνται με ψηφιδωτά . Το εσωτερικό του μνημείου εντυπωσιάζει με τη μεγαλειώδη αίσθηση που δίνει ο μεγάλος χώρος με τον τεράστιο τρούλο ο οποίος φαίνεται σα μετέωρος από το φως που χύνεται από τα πολλά παράθυρα .
Η Ροτόντα στα βυζαντινά χρόνια του αυτοκράτορα Θεοδόσιου (379-395μ.Χ.) μετατράπηκε σε χριστιανικό ναό και το 1590 σε τζαμί . Το σημερινό όνομα “’γιος Γεώργιος” το πήρε από το γειτονικό ομώνυμο εκκλησάκι , ενώ “Ροτόντα” ονόμαζαν τους τελευταίους αιώνες το μνημείο οι ξένοι περιηγητές εξαιτίας του κυκλικού σχήματός του . Κατά το 1912-1920 αποδώθηκε στη λατρεία και από το 1920 ως τους σεισμούς του 1978 στέγασε συλλογές παλαιοχριστιανικών και βυζαντινών γλυπτών . Από το 1995 λειτουργεί ως διαχρονικό μνημείο λατρευτικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων .
Κατά τη μετατροπή της Ροτόντας σε χριστιανικό ναό προστέθηκαν η κόγχη του Αγίου Βήματος ανατολικά και ο νάρθηκας νότια και διακοσμήθηκε με τα περίφημα ψηφιδωτά . Ο τεράστιος τρούλος καλύφθηκε από μεγάλη ψηφιδωτή σύνθεση , με θέα τα Θεία Επιφάνεια , δηλαδή το Χριστό μέσα σε δόξα που την κρατούν τέσσερις άγγελοι . Η παράσταση αυτή , μαζί με τη δεύτερη κατώτερη ζώνη όπου διακρίνονται πόδια και πτυχές ενδυμάτων προφανώς των δώδεκα Αποστόλων , είναι κατεστραμμένη από παλαιότερη πτώση του τρούλου . Η τρίτη και κατώτερη ζώνη σώζεται σε καλή κατάσταση και εικονίζει μάρτυρες και αγίους σε στάση δέησης μπροστά από φανταστικά σύνθετα αρχιτεκτονήματα . Είναι η περίφημη “ζωφόρος” των πρώτων μαρτύρων της χριστιανοσύνης που χαρακτηρίζεται για τη ζωντάνια των μορφών και τη μεγαλοπρεπή απόδοση . Ανάμεσα στους μάρτυρες διακρίνονται ξεχασμένα σήμερα ονόματα αγίων : Ρωμανός , Κύριλλος Λέων , Ονησίφορος , Ευκαρπίων , Βασιλίσκος , Πορφύριος , Φιλήμων , Πρίσκος και Θερινός .
Η κόγχη του ιερού διακοσμήθηκε τον 9ο αιώνα με την τοιχογραφία της Ανάληψης . Το έργο αποτελεί δείγμα της περιόδου μετά την Εικονομαχία στη Θεσσαλονίκη . Δε σώζεται όμως σε καλή κατάσταση , γιατί σφυροκοπήθηκε από τους Τούρκους το 16ο αιώνα όταν η Ροτόντα έγινε τζαμί .
Στην ανατολική πλευρά του μνημείου σώζεται ο τάφος του Χορτατζή Σουλεϊμάν εφέντη , ο οποίος μετέτρεψε την εκκλησία σε τζαμί το 1590 . Ο μιναρές χτίστηκε την ίδια εποχή και είναι ο μόνος που διασώθηκε από τη γενική κατεδάφιση των μιναρέδων της πόλης κατά τη δεκαετίς του ’20.
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Απέναντι από το κτίριο της ΧΑΝΘ στο πολεοδομικό τετράγωνο ανάμεσα στις οδούς Αγγελάκη , Εγνατία , λεωφόρο Στρατού και 3ης Σεπτεμβρίου , εκτείνονται οι εγκαταστάσεις της ΔΕΘ , του επίσημου εκθεσιακού φορέα της χώρας , που αποτελούν τον πυρήνα της οικονομικής ζωής της πόλης . Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1926 από το Νικόλαο Γερμανό και στις σημερινές εγκαταστάσεις της λειτουργεί από το 1940 , την 15η διργάνωσή της . Οι πρώτες δεκατέσσερις διοργανώσεις της πραγματοποιήθηκαν στο “Πεδίο του ’ρεως” στο σημερινό ομώνυμο πάρκο , νότια του Μουσείου Βυζαντινού πολιτισμού . Λόγω της πολεμικής δεκαετίας η Έκθεση διέκοψε τη λειτουργία της και συνέχισε κανονικά από το 1951 (16η ΔΕΘ) . Σήμερα στη ΔΕΘ , εκτός από τη γενική παραδοσιακή έκθεση του Σεπτεμβρίου , λειτουργούν ολόκληρο το χρόνο δεκαέξι κλαδικές εκθέσεις όλων σχεδόν των προϊόντων και σύγχρονων υπηρεσιών (αγροτικά κέντρα , τουρισμός , ξενοδοχία , αλιεία , εξοπλισμός γραφείων , δομικά υλικά , ηλεκτρονικά μέσα κ.λπ.).
Τα παλαιότερα κτήρια της ΔΕΘ βρίσκονται στο βόρειο τομέα και είναι δύο περίπτερα της βιομηχανικής παραγωγής που χτίστηκαν το 1937-1939 , ενώ η σημερινή κτηριακή εικόνα με σύγχρονα περίπτερα ολοκληρώθηκε την περίοδο 1960-1975 .
Στο περίπτερο της ΔΕΗ , στη νότια πλευρά της ΔΕΘ , φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης .
Ο Πύργος του ΟΤΕ στη νότια είσοδο της ΔΕΘ αποτελεί το σύγχρονο “σήμα κατατεθέν” της πόλης . Ανεγέρθηκε το 1969 για τις επικοινωνιακές ανάγκες του ΟΤΕ από τον αρχιτέκτονα Α.Αναστασιάδη . Στον ανώτερο όροφο του πύργου λειτουργεί περιστρεφόμενο αναψυκτήριο όπυ ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την πανοραμική άποψη της σύγχρονης πολεοδομικής εικόνας της Θεσσαλονίκης .
ΓΙΑΧΟΥΝΤΙ ΧΑΜΑΜ
Κοντά στην αγορά Μοδιάνο ,στη διαστάυρωση των οδών Βασ. Ηρακλείου και Κομνηνών ,βρίσκεται το Γιαχουντί χαμάμ ,διπλό με ξεχωριστούς χώρους για άνδρες και γυναίκες ,μουσουλμανικό λουτρό ,γνωστό με το όνομα “Λουλουδάδικα. Το λουτρό είναι γνωστό και ως “Παζάρ χαμάμ”(Λουτρό της Αγοράς) γιατί βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο της πόλης .Χτίστηκε στο πρώτο μισό του 16ου αιώνα και λειτούργησε ως τις αρχές του 20ού αιώνα στην εβραϊκή συνοικία της περιοχής απ’ όπου πήρε και το ονομά του .Επί δεκαετίες στο κτίριο του λουτρού στεγάστηκαν καταστήματα πώλησης λουλουδιών και ταβέρνες,με γνωστότερη και παλιότερη την ταβέρνα “Λουτρός” ,που στεγάζεται στη μεγάλη τρουλωτή αίθουσα του λουτρού.
ΜΠΕΗ ΧΑΜΑΜ (Λουτρά “Παράδεισος”)
Στην ανατολική κάτω γωνία της πλατείας Αρχαίας Αγοράς βρίσκεται το μεγαλύτερο τουρκικό λουτρό στην Ελλάδα, το Μπέη χαμάμ.Είναι το σημαντικότερο και μεγαλοπρεπέστερο διπλό λούτρο της Θεσ/νίκης ,με χωριστά διαμερίσματα για άνδρες και γυναίκες .Χτίστηκε με οικοδομικό υλικό από βυζαντινές εκκλησίες της πόλης το 1444 από τον σουλτάνο Μουράτ Β΄,για τον οποίο είχε διαμορφωθεί ειδικός χώρος διακοσμημένος με σταλακτίτες στην οροφή .
Το χαμάμ ήταν συνυφασμένο με τη μουσουλμανική θρησκεία και αποτελούσε κέντρο ψυχαγωγίας και κοινωνικής επαφής. Την προτίμησή τους προς τα παραδοσιακά λουτρά της πόλης έδειξαν και οι νεότεροι Θεσσαλονικείς στα μεταπολεμικά χρόνια και ζητούν την επαναλειτουργία των παλαιών χαμάμ .
Το Μπέη χαμάμ λειτουργούσε κανονικά ως το 1968 και τώρα περιήλθε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία που το προορίζει για μουσείο μουσουλμανικής τέχνης με αντικείμενα (γλυπτά ,επιγραφές, τοιχογραφίες κ.α)προερχόμενα από τη Θεσ/νίκη.Μπροστά στο λουτρό, σε επίπεδο κατώτερο του ύψους του σημερινού δρόμου ,σώζονται τμήματα μαρμάρινων πεσσών με φυτικό ανάγλυφο διάκοσμο από ρωμαϊκή “εξέδρα”της Εγνατίας οδού .Τα ερείπια αυτά δείχνουν το αρχικό επίπεδο του αρχαίου ιστορικού δρόμου.
Η ΣΤΟΑ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ
Τα Είδωλα ή Ιncantadas (“μαγεμένες” στη γλώσσα των Ισπανοεβραίων της Θεσσαλονίκης) γοήτεψαν επί αιώνες τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης .Η Στοά των Ειδώλων κάλυπτε την κεντρική είσοδο της αγοράς , από την Εγνατία ,δίπλα στο Μπέη χαμάμ. Η διπλή στοά στο ισόγειο είχε κιονοστοιχία και πάνω πεσσούς που έφεραν στις δύο πλευρές ανάγλυφες παραστάσεις μυθικών προσώπων.Στην εσωτερική πλευρά έφερε ανάγλυφα με τη Μαινάδα,τον Διόνυσο, την Αριάδνη και τη Λήδα και στην όψη προς το δρόμο τη Νίκη, την Αύρα,τον Διόσκουρο και τον Γανυμήδη.
Η στοά σωζόταν ως τον 19ο αιώνα στην αυλή σπιτιού της εβραϊκής συνοικίας και οι περιηγητές που πέρασαν από τη Θεσσαλονίκη την αναφέρουν με εντυπωσιακές περιγραφές.Το 1864 ο Γάλλος παλαιογράφος Εμμάνουελ Μίλερ, με άδεια της οθωμανικής κυβέρνησης ξήλωσε το μνημείο και μετέφερε τις γλυπτές παραστάσεις στη Γαλλία.
Έκτοτε φυλάσσονται στο Λούβρο.
ΓΕΝΙ ΧΑΜΑΜ (“Αίγλη”)
Πίσω από τον ’γιο Δημήτριο βρίσκεται το Γενί χαμάμ,όπου σήμερα λειτουργεί η ιδιωτική πολιτιστική επιχείρησή “Αίγλη”.Χτίστηκε τον 16ο αιώνα ως διπλό λουτρό με ξεχωριστά διαμερίσματα για άνδρες και για γυναίκες. Σε αντίθεση με άλλα παρόμοια στη Θεσσαλονίκη, μετά την απελευθέρωση έπαψε να λειτουργεί ως λουτρό και χρησιμοποιήθηκε διαδοχικά ως αποθήκη, ως χειμερινός κινηματογράφος η “Αίγλη” και από τους σεισμούς του 1978 και αργότερα ως ταβέρνα με το όνομα “Σεβίλλη”. Η “Αίγλη”παρουσιάζει ποιοτικές εκδηλώσεις λόγου και μουσικής, ενώ το καλοκαίρι στο αίθριο της οι θαμώνες παρακολουθούν καλές κινηματογραφικές ταινίες.
ΑΛΑΤΖΑ ΙΜΑΡΕΤ
Βορειότερα, στις οδούς Αγίου Νικολάου και Κασσάνδρου, βρίσκεται το τζαμί του Αλατζά Ιμαρέτ που ήταν και ένα είδος πτωχοκομείου(ιμαρέτ). Ο μιναρές του ήταν διακοσμημένος με πολύχρωμες (αλατζά) πέτρες, απ’ όπου πήρε και το όνομά του.Χτίστηκε σύμφωνα με κτητορική επιγραφή το 1484 από τον Ισάκ πασά, που είχε διοριστεί την περίοδο αυτή έπαρχος (σαντζάκμπεης) της Θεσσαλονίκης.Το Αλατζά Ιμαρέτ διέθετε έναν κεντρικό χώρο προσευχής, ενώ τα πλάγια διαμερίσματα χρησιμοποιούνταν για τα συσσίτια των φτωχών ,τη διδασκαλία του Κορανίου και άλλες βοηθητικές χρήσεις του φτωχοκομείου. Σήμερα είναι χώρος εικαστικών εκθέσεων του Δήμου.
ΧΑΜΖΑ ΜΠΕΗ ΤΖΑΜΙ (“ΑΛΚΑΖΑΡ”)
Είναι το παλιότερο τζαμί της πόλης και βρίσκεται στη γωνία των οδών Εγνατίας και Βενιζέλου . Χτίστηκε το 1467-1468 από τη Χαφσά Χατούμ , κόρη του αξιωματούχου Χαμζά Μπέη , στρατιωτικού διοικητή , από τον οποίο πήρε το όνομα . Μετά την απελευθέρωση στέγασε διάφορα καταστήματα και μεταπολεμικά τον κινηματογράφο “Αλκαζάρ”, με μικρές αλλοιώσεις του αρχικού κτίσματος . Μετά το σεισμό έπαθε σοβαρές ζημιές , αλλά καθυστερεί ακόμη η αποκατάστασή του. Στο αρχικό τετράγωνο κτίσμα με τον τρούλο προστέθηκαν τον 17ο αιώνα δύο πλάγιοι ορθογώνιοι χώροι και μια περιμετρική στοά που δημιουργούσε αυλή . Στο χώρο της αυλής , που στεγάστηκε , λειτούργησε ο κινηματογράφος “Αλκαζάρ”, ενώ στους υπόλοιπους χώρους στεγάζονται εμπορικά καταστήματα .
ΤΟΠ ΧΑΝΕ
Δυτικά των Λαδάδικων και ανατολικά του δικαστικού Μεγάρου σώζονται τα τείχη του φρουρίου του Βαρδαρίου , γνωστού ως Τοπ Χανέ , που ήταν το κεντρικό φρούριο της πόλης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας . Πρόκειται για έναν ελλειπτικό περίβολο , “κολλημένο” στα δυτικά τείχη , που χτίστηκε το 1546 , τη χρονιά που παρέμεινε στην πόλη για λίγους μήνες ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής .
Δυστυχώς πάνω στη δυτική πλευρά του φρουρίου χτίστηκε το σύγχρονο δικαστικό Μέγαρο , καταστρέφοντας την ενότητα του φρουρίου .
ΠΑΣΑ ΧΑΜΑΜ
Το Πασά Χαμάμ , γνωστό ως λουτρά “Φοίνιξ” (γωνία Παπαρρηγοπούλου και Καρατζά) , χτίστηκε στη δεκαετία 1520-1530 από το βεζύρη Τσεζερή πασά που είχε διοριστεί την ίδια περίοδο διοικητής της Θεσσαλονίκης από το σουλτάνο Σουλεϊμάν Α΄ (την ίδια εποχή μετατράπηκε σε τζαμί η γειτονική εκκλησία των Αγίων Αποστόλων) . Λειτουργούσε για άνδρες και γυναίκες , ως το 1981, όταν κρίθηκε επικίνδυνο λόγω των ζημιών του σεισμού του 1978 .
ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΛΟΥΤΡΟ
Ανατολικά της πλατείας του Κουλέ Καφέ , στη συμβολή των οδών Θεοτοκοπούλου και Χρυσοστόμου , σώζεται το μοναδικό δημόσιο λουτρό της βυζαντινής εποχής , γνωστό από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ως “Κουλέ Χαμάμ” . Χτίστηκε στα τέλη του 13ου αιώνα και λειτουργούσε συνεχώς επί επτά αιώνες (μέχρι το 1940) , ως συνοικιακό λουτρό , με αρκετές όμως οικοδομικές μετατροπές στο πέρασμα των χρόνων . Μολονότι το Κουλέ Χαμάμ , που ενδέχεται στα βυζαντινά χρόνια να ανήκει σε μοναστήρι , είναι μικρό σε σχέση με τα παλαιότερα και νεότερα λουτρά της πόλης , διαθέτει όμως όλους τους αναγκαίους για τη λειτουργία του χώρους.
Ο ΤΟΥΡΜΠΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΑ ΜΠΑΜΠΑ
Στην πλατεία Τερψιθέας σώζεται ο τουρμπές του Μουσά Μπαμπά . Το οκταγωνικό αυτό κτίριο ήταν τάφος (μαυσωλείο) κάποιου επιφανούς ανδρός τον 16ο αιώνα .
ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΕΠΤΑΠΥΡΓΙΟ
Πάνω από τη μονή Βλατάδων υψώνεται το Βόρειο τείχος της πόλης στο οποίο “κολλάει” ο περίβολος της Ακρόπολης . Δύο μεγάλες πύλες , οι “πορτάρες”, οδηγούν στο εσωτερικό της Ακρόπολης , που χρησίμευε ως τελευταίο καταφύγιο των κατοίκων σε περιπτώσεις άλωσης της πόλης .
Δίπλα στην ανατολική πορτάρα που οδηγεί εκτός των τειχών είναι η πύλη της αυτοκράτειρας ’ννας Παλαιολογίνας . Διανοίχτηκε , όπως σημειώνεται στην επιγραφή , το 1355 κατά την παραμονή της αυτοκράτειρας στη Θεσσαλονίκη . Ανατολικότερα , στη γωνία του Βόρειου με το Ανατολικό τείχος , δεσπόζει ο πύργος του Τριγωνίου , όπως τον έλεγαν οι Βυζαντινοί , γνωστός και ως πύργος της Αλύσεως ή πύργος του Πυροβολίου , που χτίστηκε την ίδια εποχή με το Λευκό Πύργο . Από τον πύργο αυτόν έγινε η άλωση της πόλης από τους Τούρκους το 1430 .
Η Ακρόπολη επιστέφεται από το φρούριο Επταπύργιο , γνωστό ως “Γιεντί Κουλέ” , το οποίο από το τέλος του περασμένου αιώνα ως το 1989 στέγαζε τις δικαστικές φυλακές της πόλης . Οι σκληρές συνθήκες της φυλακής με τα υγρά και ανήλιαγα κάστρα έκαναν το Γιεντί Κουλέ διαβόητο κάτεργο , που πέρασε στη μυθολογία της φυλακής και στα ρεμπέτικα τραγούδια .
Το μνημειακό συγκρότημα του Επταπυργίου , που είναι έργο της εποχής των Παλαιολόγων , αποτελείται από τον οχυρωματικό περίβολο , με δέκα πύργους . Ο μεσαίος πύργος της εισόδου , σύμφωνα με την επιγραφή , κατασκευάστηκε το 1431 από τον Τσαούς Μπέη , πρώτου διοικητή της Θεσσαλονίκης μετά της άλωσή της .
ΓΕΝΙ ΤΖΑΜΙ
Ήταν το τζαμί των εξισλαμισθέντων Εβραίων της πόλης (ντονμέδων) και χτίστηκε το 1902 από τον αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι . Μετά την ανταλλαγή (1922) στέγασε για μικρό διάστημα πρόσφυγες και από το 1925 ως το 1963 χρησιμοποιήθηκε ως αρχαιολογικό μουσείο της πόλης . Σήμερα είναι εκθεσιακός χώρος του Δήμου Θεσσαλονίκης .
Στο προαύλιό του φυλάσσεται πλούσια συλλογή μαρμάρινων γλυπτών της Ρωμαϊκής εποχής και των πρωτοχριστιανικών χρόνων (σαρκοφάγοι,επιτύμβια ανάγλυφα , τιμητικές και ταφικές στήλες κ.λ.π.) από ολόκληρη τη Θεσσαλονίκη.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Δίπλα στην Παναγούδα , πάνω στην Εγνατία , βρίσκεται το παλαιότερο σωζόμενο σχολείο της ελληνικής κοινότητας που χτίστηκε στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη . Το κτίριο ανεγέρθηκε σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ το 1890-1893 . Είναι δείγμα της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα και εκφράζει το εθνικό ιδεολογικό πρότυπο της ελληνικής κοινότητας .
Το σχολείο (γνωστό ως παλαιά Οικοκυρική Σχολή) και οι γύρω εκκλησίες αποτελούσαν το κέντρο της κοινωνικής και θρησκευτικής ζωής της ελληνικής κοινότητας που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έσφυζε στην περιοχή από την εκκλησία του Αγίου Αθανάσιου ως την Καμάρα και την πλατεία Ιπποδρομίου . Σήμερα στο κτίριο στεγάζεται το 25ο Γυμνάσιο- Λύκειο .
ΤΟ ΚΑΠΑΝΙ
Το Καπάνι (Αγορά Βλάλη) είναι η παλαιότερη λαϊκή αγορά της Θεσσαλονίκης . Βρίσκεται ανάμεσα στις οδούς Κομνηνών , Εγνατίας , Αριστοτέλους και Μενεξέ . Τα καταστήματα τροφίμων και λιανικού εμπορίου της αγοράς είναι το πολύ διώροφα και έχουν παραδοσιακά μοτίβα (παράθυρα , καμάρες κ.α.) στις προσόψεις τους . Στο κέντρο της αγοράς , που στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ονομαζόταν Ουν Καπάν (αλευροπάζαρο) , οι Τούρκοι κρέμασαν κατά την Επανάσταση του 1821 τους πρόκριτους Χρίστο Μενεξέ , Χριστόδουλο Μπαλάνο , Αναστάσιο Κυδωνιάτη , το νεομάρτυρα Αργυρό από την Επανομή κ.α.
Την ίδια μορφή και διαμόρφωση έχει και η αγορά που βρίσκεται ανατολικά της οδού Αριστοτέλους , στους δρόμους γύρω από την πλατεία ’θωνος , με καταστήματα τροφίμων και εργαστήρια ξυλογλυπτικής .
ΟΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜ ΣΤΟ ΝΤΕΠΟ
Τα σαθρά ιδιόρρυθμα κτίρια όποι στεγάζεται σήμερα στη Βασ. Όλγας 186 το μηχανοκίνητο τμήμα της Αστυνομίας Θεσσαλονίκης υπήρξαν το αμαξοστάσιο των τροχιοδρομιών , του τραμ της Θεσσαλονίκης . Χτίστηκαν στο τέλος του περασμένου αιώνα αό την εταιρία τροχιοδρομιών , σε σχέδια του Π. Αριγκόνι και χρησιμοποιήθηκαν αρχικά ως στάβλοι για τα άλογα των ιπποκίνητων τραμ , αμαξοστάσιο και γραφεία της εταιρίας . Από τις εγκαταστάσεις αυτές , που ονομάστηκαν από τους Γάλλους τεχνικούς “ντεπό” (αποθήκη) , πήρε το όνομά της η γύρω περιοχή .
Για επτά δεκαετίες (1893-1957) οι εγκαταστάσεις του Ντεπό αποτέλεσαν την αφετηρία της παραλιακής γραμμής του τραμ και συνδέθηκαν στη ζωή και τη μνήμη των Θεσσαλονικέων με το γραφικό μεταφορικό μέσο της πόλης .
ΤΟ ΠΑΠΑΦΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ
Προχωρώντας προς Βορράν , στη Νέα Εγνατία , στην οδό Παπάφη συναντούμε το μεγαλοπρεπές κτίριο του Παπάφειου Ορφανοτροφείου . Χτίστηκε την περίοδο 1894-1904 με δωρεά του Θεσσαλονικιού εμπόρου και τραπεζίτη Ιωάννη Παπάφη (1792-1886) , που εγκαταστάθηκε και πλούτισε στη Μάλτα . Έγινε σε σχέδια του Ξενοφώντα Παιονίδη (1863-1933) , του επίσημου αρχιτέκτονα της ελληνικής κοινότητας τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας . Το Παπάφειο Οικοτροφείο Αρρένων ονομάστηκε “Μελιτεύς” από το δωρητή για να θυμίζει τη Μελίτη (αρχαίο όναμα της Μάλτας) , όπου έζησε και διακρίθηκε . Εκτός από τη φιλοξενία το ίδρυμα παρείχε στα ορφανά και τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση (ξυλουργική , μουσική , ηλεκτρολογία κ.λπ.).
Σε εποχές πολέμου τα κτίριο χρησιμοποιήθηκε και για άλλους σκοπούς . Το 1912 μετατράπηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο , όπου μεταφέρθηκε ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ μετά τη δολοφονική απόπειρα σε βάρος του . Στην αίθουσα του πρώτου ορόφου , όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του , λειτουργεί μικρό μουσείο μνήμης του βασιλιά . Στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο τα κτίριο στέγασε την έδρα του αγγλικού στρατηγείου Ανατολής (1917-1919) και στη διάρκεια της Κατοχής ένα γερμανικό νοσοκομείο . Το ορφανοτροφείο συνεχίζει να στεγάζει μικρό αριθμό οικοτρόφων , ενώ τελευταία έχουν γίνει αρκετές προτάσεις αλλαγής χρήσης του κτιρίου (Δημαρχείο , Σχολή Καλών Τεχνών κ.λπ.).
Από αρχιτεκτονική άποψη το Παπάφειο είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του κλασικισμού , χαρακτηριστικό των κτιρίων της ελληνικής κοινότητας το 19ο αιώνα στη Θεσσαλονίκη . Πάνω από τη μνημειώδη είσοδό του έχει χαραχθεί η κτητορική επιγραφή σε αρχαία γλώσσα που σε νεοελληνική μεταφορά λέει : “Αυτόν τον οίκο της Θεσσαλονίκης έχτισε για χάρη των ορφανών ο λαμπρός Ιωάννης Παπάφης”. Το επίγραμμα έγραψε ο σημαντικός φιλόλογος της πόλης Πέτρος Παπαγεωργίου (1859-1914).
ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ
Δυτικότερα από το στρατόπεδο του Παύλου Μελά , στην οδό Καραολή - Δημητρίου , κοντά στο χείμαρο Δενδροπόταμο , αναπτύχθηκε μεταπολεμικά το εβραϊκό νεκροταφείο , μετά την καταστροφή του ιστορικού νεκροταφείου στο χώρο της Πανεπιστημιούπολης από τους ναζί το 1942-1943 . Στο νεκροταφείο δεσπόζει το μαρμάρινο μουσείο με την επτάφωτη λυχνία στη μνήμη των 46.000 Εβραίων κατοίκων της Θεσσαλονίκης που θανατώθηκαν στα στρατόπεδα του θανάτου από τους Γερμανούς ναζί στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου . Στον ίδιο χώρο έχουν μεταφερθεί ελάχιστες ταφόπλακες και ελάχιστα οστά ιστορικών εβραϊκών προσωπικοτήτων (ραβίνων κ.α.) από το παλιό εβραϊκό νεκροταφείο με τους 400.000 περίπου τάφουςπου εκτεινόταν σε έκταση 4.000 στρεμμάτων εκτός των Ανατολικών τειχών και είχε ιδρυθεί το 1492 . Το ιστορικό εβραϊκό νεκροταφείο καταστράφηκε από τους ναζί στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και τα ταφικά μνημεία λεηλατήθηκαν και διασκορπίστηκαν σε ολόκληρη την πόλη .
Kalliopi Maria Gogou Η Ελλάδα μετατρέπεται σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρωπίνων ιστών για όλο τον πλανήτη...
Εχθές κατ' εξαίρεση, άνοιξα τη τηλεόραση και τι είδαν τα μάτια μου;; Διαφήμιση για την δωρεά οργάνων και μάλιστα με δικά μας λεφτά. Αντί δηλαδή η κυβέρνηση να κάνει το χρέος της και να ενημερώνει τον κόσμο για το καινούργιο σχετικό νόμο, έτσι όπως δεσμεύτηκε, κάνει τηλεοπτική εκστρατεία για να παραπλανήσει τους πάντες. Δείτε πιο κάτω τι εννοώ.
Απόσπασμα από την καταγγελία μου στην Χάγη:
"Α4. ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
…. Ο πρώτος νόμος που θέτω υπόψιν σας είναι ο νόμος 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011 της κυβέρνησης Παπανδρέου, με τον οποίο ρυθμίζονται οι γενικές αρχές και οι προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντες και θανόντες ανθρώπους με σκοπό τη μεταμόσχευση στο ανθρώπινο σώμα.
Βάσει του νόμου αυτού, από το 2013 και εν αγνοία της πλειοψηφίας των πολιτών, η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρωπίνων ιστών για όλο τον πλανήτη. Θα είμαστε δηλαδή το παγκόσμιο φυτώριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών.
Γιατί;
Μέχρι τώρα, τα πράγματα είχαν ως εξής :
- λήψη οργάνων γινόταν από όσους είχαν εκφράσει γραπτώς την επιθυμία τους αυτή στον ΕΟΜ (Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων) ή όταν υπήρχε η συγκατάθεση των συγγενών για την αφαίρεση και δωρεά οργάνων προς µεταµόσχευση.
- Αποκλειστική αρμοδιότητα για την αφαίρεση οργάνων είχε ο ΕΟΜ, όπως συμβαίνει άλλωστε και διεθνώς.
Συνεπώς, όσοι επιθυμούσαν να είναι δωρητές οργάνων σώματος το έκαναν ελεύθερα με γραπτή δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Αυτό διασφάλιζε άριστα την επιθυμία και την ελεύθερη βούληση τους, αλλά και τη διαδικασία.
Βάσει του καινούργιου νόμου:
α. Η αφαίρεση οργάνων πραγματοποιείται από «Οργανισμούς Αφαίρεσης», που είναι νοσοκομεία Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές, που έχουν λάβει τη σχετική άδεια. Παραχωρείται έτσι, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, δικαίωμα αφαίρεσης οργάνων σε τρίτους, οι οποίοι μάλιστα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Όπως είπα πιο πάνω, η αφαίρεση οργάνων διεθνώς γίνεται από τις ομάδες των μεταμοσχευτικών κέντρων και όχι από ιδιώτες.
ΠΡΟΣΟΧΗ !!! ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΑΡΘΡΟ ….
β. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγµατοποιείται, εφόσον όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Γίνεται δηλαδή βάσει δικαζόμενης συναίνεσής του.
Σχόλιο: Με αυτό τον τρόπο, το ανθρώπινο σώμα μετατρέπεται με την έννοια του Εμπράγματου Δικαίου σε πράγμα, επειδή κάποιος (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) ασκεί πια κυριότητα επ’ αυτών, έχοντας από το νόμο το δικαίωμα να αποφασίσει για τα όργανα του θανόντος (αυτός που αποφασίζει για τα πράγματα ασκεί κυριότητα επ’ αυτών). Και επειδή το σώμα γίνεται πράγμα, ο νόμος προβλέπει και τους σχετικούς κανόνες ποιότητας και ασφάλειας.
γ . Θανόν (πτώμα), θεωρείται πια και ο εγκεφαλικά νεκρός άνθρωπος και έτσι είναι υποχρεωτική από 01.06.2013 και η αφαίρεση οργάνων ενηλίκων – εγκεφαλικά νεκρών, εκτός εάν είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους εγγράφως στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, εάν υπάρχει πιστοποιητικό του γνήσιου της υπογραφής τους και αν αυτό φτάσει έγκαιρα στα χέρια όσων έχουν εξουσιοδότηση για την λήψη οργάνων.
Σχόλιο : Φανταστείτε παρακαλώ τον εαυτό σας να περιμένει στον διάδρομο ενός νοσοκομείου αγωνιώντας για τον άνθρωπό σας (μητέρα, πατέρα, σύζυγο κλπ) και την ίδια στιγμή, ένας γιατρός να του αφαιρέσει τα όργανα επειδή ο άνθρωπος σας κηρύχτηκε εγκεφαλικά νεκρός και ο γιατρός δεν έχει στα χέρια του γραπτή βεβαίωση με γνήσια υπογραφή του ασθενή, ότι δεν επιθυμεί να γίνει κάτι τέτοιο.
Όσο για την σχετική δήλωση εναντίωσης στην λήψη οργάνων, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, όχι μόνο ότι είναι μια διαδικασία που οδηγεί εκατομμύρια πολίτες σε μια περιττή γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να ολοκληρωθεί στο σύνολο, τόσο από πλευράς πολιτών όσο και από πλευράς ΕΟΜ αλλά είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δε θα προλάβουν ή δε θα μπορέσουν (για λόγους άγνοιας ή αδυναμίας ή αμέλειας κλπ) να καταχωρήσουν δήλωση στον ΕΟΜ. Έτσι θα μετατραπούν αυτόματα σε δότες και θα τους αφαιρεθούν τα όργανα χωρίς τη ρητή συγκατάθεσή τους. Εννοείται όμως ότι μια δήλωση μπορεί πάντα και να χαθεί ή να βρεθεί αφού πετσοκόψουν το σώμα του αιτούντα …
Σύμφωνα με όλα τα προαναφερόμενα:
- η διάταξη περί της "εικαζόμενης συναίνεσης" ανοίγει τους ασκούς του Αίολου καθώς:
- καταστρατηγεί την ελεύθερη βούλησή μας, υποβιβάζει τις ανθρώπινες αξίες, μετατρέπει σε πράγμα τον άνθρωπο και τα όργανά του, υποβιβάζει την έννοια του εθελοντισμού, δημιουργεί κινδύνους για τον πληθυσμό, βάζει σε δοκιμασία τη σχέση ασθενούς και ιατρού, αγνοεί τη θέση των συγγενών του θανόντος και την ιστορική και θρησκευτική παράδοση που αποδίδουν ιδιαίτερο σεβασμό στο νεκρό.
- η ταύτιση της εγκεφαλικής νέκρωσης με το βιολογικό θάνατο, εκτός των προαναφερόμενων, νομιμοποιεί εμμέσως πλην σαφώς και την ευθανασία, επειδή η λήψη ζωτικού μοσχεύματος από εγκεφαλικά νεκρό δότη, προκαλεί τον βιολογικό θάνατό του.
Για το λόγο αυτό όμως, και επειδή η σχετική πράξη μπορεί πια να γίνει χωρίς αίτημα και χωρίς καμία προϋπόθεση, νομιμοποιείται όχι μόνο η ευθανασία αλλά και ο φόνος. Αναρωτιέμαι κιόλας πόσοι ασθενείς από εδώ και πέρα κινδυνεύουν να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί από διάφορους ασυνείδητους;
Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στις μακάβριες συνέπειες που ο νόμος μπορεί να έχει, για να μην δώσω και ιδέες. Πάντως, σημασία έχει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο από έναν άνθρωπο, μία που δεν είναι μόνο τα ζωτικά όργανα αλλά όλα τα όργανα (το μεγαλύτερο είναι το δέρμα…), οι ιστοί και τα κύτταρα, τα οποία ως μέρος του οργάνου ταυτίζονται με αυτό.
Δείτε εδώ τι περίπου εννοώ : How much is your dead body worth?
- ως συνήθως, ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του έφτιαξαν ένα νομιμοφανές πακέτο και το πέρασαν από τη Βουλή. Αυτή η έντεχνη παρουσίαση όμως (βάπτιση της αυθαίρετης λήψης οργάνων ως δωρεά, βάπτιση των αναγκαστικών δοτών ως δωρητές και βάπτιση των εγκεφαλικά νεκρών ανθρώπων ως θανόντες) δεν ξεγέλασε τους επιστήμονες του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και άλλων επιστημόνων καθώς και την Εκκλησία της Ελλάδος (Ιερά Σύνοδος), οι οποίοι ήταν ενήμεροι για το σχέδιο νόμου, κατάλαβαν αμέσως τους κινδύνους που κρύβει και διαμαρτυρηθήκαν έντονα.
Οι διαμαρτυρίες τους δεν έφεραν όμως κανένα αποτέλεσμα και για άλλη μια φορά, με κυβερνητική απόφαση, οι διαφωνούντες απομακρύνθηκαν. Και μιλάω για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΟΜ, τα μέλη του οποίου απαλλαχτήκαν από τα καθήκοντά τους στις 15/06/2011, την ημέρα της συζήτησης του νομοσχεδίου στη Βουλή δηλαδή. Η καινούργια ηγεσία ανέλαβε καθήκοντα στις 16/06/2011, ημέρα της ψηφοφορίας.
Για την ιστορία αναφέρω ότι εντελώς "συμπτωματικά", ο νόμος αυτός ψηφίσθηκε στις 16/06/2011, χωρίς ονομαστική ψηφοφορία, από ένα Κοινοβούλιο πολιορκούμενο από πλήθος Ελλήνων πολιτών, που διαμαρτυρόταν για την πλήρη εξαθλίωση, στην οποία τους οδηγούσε το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο και όλη η Ελλάδα ασχολιόταν με αυτά και με τα τερτίπια του κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε λανσάρει την φήμη ότι παραιτείται, αλλά τελικά στις 15 Ιουνίου αργά το βράδυ, με διάγγελμά του ανακοίνωσε ότι κάνει μόνο ανασχηματισμό. Τον έκανε στις 16 Ιουνίου ανήμερα των γενεθλίων του. Ήταν ο δεύτερος ανασχηματισμός σε 20 μήνες και μας έφερε την τρίτη κυβέρνηση και τη συνηθισμένη πια κατάργηση υπουργείων, ίδρυση καινούργιων κλπ.
Στις 17 Ιουνίου και χωρίς να χρειαστεί, ζήτησε και ψήφο εμπιστοσύνης. Την ίδια μέρα επικυρώθηκαν άτυπα και τα πρακτικά της προηγούμενης συνεδρίασης της Βουλής, όταν δηλαδή ψηφίστηκε ο νόμος μας (κανονικά, επικυρώνονται από την Ολομέλεια, όχι από τον πρόεδρο). Έτσι κανένας δεν πληροφορήθηκε το γεγονός και αμφιβάλλω αν οι ίδιοι οι βουλευτές ξέρουν τι ψήφισαν αφού η πλειοψηφία τους ήταν απασχολημένη με τα προαναφερόμενα, αλλά κυρίως με την ενδεχόμενη υπουργοποίηση τους ή των κομματικών φίλων τους.
Τίθεται όμως και άλλο ερώτημα :
Yπό αυτές τις συνθήκες πόσοι βουλευτές συμμετείχαν στην συνεδρίαση της 16ης Ιουνίου και πόσοι ψήφισαν τον νόμο αυτό; 20; 30 ; 50;
Ενδεικτικά, αναφέρω ότι ναι μεν ήμουν από τους λίγους που ήξεραν για την ύπαρξη του νομοσχεδίου, αλλά μόλις πρόσφατα έμαθα ότι ο νόμος τελικά ψηφίστηκε και τι ακριβώς λέει. Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνη την περίοδο ήμουν και εγώ πολύ ταραγμένη όπως όλοι οι άλλοι, και επιπλέον, μαθαίνοντας τον Αύγουστο από τα ΜΜΕ, ότι ο Υπουργός Υγειάς κ. Λοβέρδος μοίρασε στους υπουργούς και στους συνεργάτες του αιτήσεις να γίνουν δωρητές οργάνων, πίστεψα ότι ο νόμος τελικά δεν ψηφίστηκε. Αλλιώς γιατί να μοιράσει τέτοιες αιτήσεις ο υπουργός;
Ψάχνοντας αργότερα το νομοσχέδιο για να το επικαλεστώ ως απόδειξη για τις προθέσεις της κυβέρνησης, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι τελικά ο νόμος ψηφίστηκε. Τον διάβασα, βρήκα και όλα τα σχετικά, αλλά ακόμα δεν κατάλαβα τα δικαιώματά μου. Δηλαδή δεν κατάλαβα εάν μπορώ να στείλω τη σχετική δήλωση εναντίωσης μου από τώρα και αν υπάρχει ήδη η προβλεπόμενη από το νόμο απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία καθορίζει τον τρόπο και την κάθε τεχνική λεπτομέρεια σχετικά με τη δήλωση του κάθε ατόμου και τον τρόπο συγκέντρωσης αυτών από τον ΕΟΜ.
Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν κατάλαβα. Θα εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου και θα γίνει λήψη οργάνων και από τους ευρωπαίους και άλλους αλλοδαπούς πολίτες, που τυχαίνει να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί στην Ελλάδα ή αυτό ισχύει μόνο για τους Έλληνες πολίτες; Και αν ναι, προς εφαρμογή της αρχής της ισότητας των πολιτών ενώπιον του νόμου, πώς θα εξασφαλιστεί η λήψη οργάνων όλων εκείνων των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό;
Εάν λάβουμε υπόψιν τα προαναφερόμενα, τις τακτικές που χρησιμοποίησε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του στο παρελθόν, αλλά και τον τρόπο παρουσίασης του νόμου, είναι ξεκάθαρη η πρόθεση εξαπάτησης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης.
Όλα αυτά αποδεικνύουν την υπουλότητα και την επικινδυνότητα του νόμου, όπως και ότι ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του, για ακόμα μια φορά, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν….
Τέλος, επειδή ο εμπνευστής του ήξερε πολύ καλά τι έκανε, ο νόμος αυτός δεν αποτελεί μόνο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας λόγω μαζικής και απίστευτης παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων μας, περιλαμβανόμενων και των ουσιωδών δικαιωμάτων στη ζωή, στην ελευθερία και στον αυτοπροσδιορισμό (ατομικό και συλλογικό), αλλά και απόπειρα γενοκτονίας καθώς είναι ένα μόνο από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την εξάντληση και τον ευκολότερο αφανισμό μας, αλλά και για την αλλοίωση της θρησκευτικής ταυτότητάς μας. Ως γνωστό, η χριστιανική πίστη (η επίσημη θρησκεία της χώρας δηλαδή) δεν συμβαδίζει με την παραβίαση της ελεύθερης βούλησης, που ο Θεός χάρισε σε όλους μας, με την ευθανασία και τον φόνο. Καμία θρησκεία δεν συμβαδίζει με αυτά, άλλα εν προκειμένου η ορθοδοξία αποτέλεσε στόχο και γι αυτό αναφέρθηκα σε αυτήν.
Χριστίνα Σαλεμή
Απόσπασμα από την καταγγελία μου στην Χάγη:
"Α4. ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
…. Ο πρώτος νόμος που θέτω υπόψιν σας είναι ο νόμος 3984/ΦΕΚ 150/Α/27.06.2011 της κυβέρνησης Παπανδρέου, με τον οποίο ρυθμίζονται οι γενικές αρχές και οι προϋποθέσεις αφαίρεσης οργάνων από ζώντες και θανόντες ανθρώπους με σκοπό τη μεταμόσχευση στο ανθρώπινο σώμα.
Βάσει του νόμου αυτού, από το 2013 και εν αγνοία της πλειοψηφίας των πολιτών, η Ελλάδα μετατρέπεται ουσιαστικά σε τροφοδότη χώρα οργάνων και ανθρωπίνων ιστών για όλο τον πλανήτη. Θα είμαστε δηλαδή το παγκόσμιο φυτώριο ανθρωπίνων οργάνων και ιστών.
Γιατί;
Μέχρι τώρα, τα πράγματα είχαν ως εξής :
- λήψη οργάνων γινόταν από όσους είχαν εκφράσει γραπτώς την επιθυμία τους αυτή στον ΕΟΜ (Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων) ή όταν υπήρχε η συγκατάθεση των συγγενών για την αφαίρεση και δωρεά οργάνων προς µεταµόσχευση.
- Αποκλειστική αρμοδιότητα για την αφαίρεση οργάνων είχε ο ΕΟΜ, όπως συμβαίνει άλλωστε και διεθνώς.
Συνεπώς, όσοι επιθυμούσαν να είναι δωρητές οργάνων σώματος το έκαναν ελεύθερα με γραπτή δήλωση στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Αυτό διασφάλιζε άριστα την επιθυμία και την ελεύθερη βούληση τους, αλλά και τη διαδικασία.
Βάσει του καινούργιου νόμου:
α. Η αφαίρεση οργάνων πραγματοποιείται από «Οργανισμούς Αφαίρεσης», που είναι νοσοκομεία Ν.Π.Δ.Δ. ή Ν.Π.Ι.Δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ή ιδιωτικές κλινικές, που έχουν λάβει τη σχετική άδεια. Παραχωρείται έτσι, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία, δικαίωμα αφαίρεσης οργάνων σε τρίτους, οι οποίοι μάλιστα εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα. Όπως είπα πιο πάνω, η αφαίρεση οργάνων διεθνώς γίνεται από τις ομάδες των μεταμοσχευτικών κέντρων και όχι από ιδιώτες.
ΠΡΟΣΟΧΗ !!! ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΑΡΘΡΟ ….
β. Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγµατοποιείται, εφόσον όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του. Γίνεται δηλαδή βάσει δικαζόμενης συναίνεσής του.
Σχόλιο: Με αυτό τον τρόπο, το ανθρώπινο σώμα μετατρέπεται με την έννοια του Εμπράγματου Δικαίου σε πράγμα, επειδή κάποιος (φυσικό ή νομικό πρόσωπο) ασκεί πια κυριότητα επ’ αυτών, έχοντας από το νόμο το δικαίωμα να αποφασίσει για τα όργανα του θανόντος (αυτός που αποφασίζει για τα πράγματα ασκεί κυριότητα επ’ αυτών). Και επειδή το σώμα γίνεται πράγμα, ο νόμος προβλέπει και τους σχετικούς κανόνες ποιότητας και ασφάλειας.
γ . Θανόν (πτώμα), θεωρείται πια και ο εγκεφαλικά νεκρός άνθρωπος και έτσι είναι υποχρεωτική από 01.06.2013 και η αφαίρεση οργάνων ενηλίκων – εγκεφαλικά νεκρών, εκτός εάν είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους εγγράφως στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, εάν υπάρχει πιστοποιητικό του γνήσιου της υπογραφής τους και αν αυτό φτάσει έγκαιρα στα χέρια όσων έχουν εξουσιοδότηση για την λήψη οργάνων.
Σχόλιο : Φανταστείτε παρακαλώ τον εαυτό σας να περιμένει στον διάδρομο ενός νοσοκομείου αγωνιώντας για τον άνθρωπό σας (μητέρα, πατέρα, σύζυγο κλπ) και την ίδια στιγμή, ένας γιατρός να του αφαιρέσει τα όργανα επειδή ο άνθρωπος σας κηρύχτηκε εγκεφαλικά νεκρός και ο γιατρός δεν έχει στα χέρια του γραπτή βεβαίωση με γνήσια υπογραφή του ασθενή, ότι δεν επιθυμεί να γίνει κάτι τέτοιο.
Όσο για την σχετική δήλωση εναντίωσης στην λήψη οργάνων, με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής, όχι μόνο ότι είναι μια διαδικασία που οδηγεί εκατομμύρια πολίτες σε μια περιττή γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να ολοκληρωθεί στο σύνολο, τόσο από πλευράς πολιτών όσο και από πλευράς ΕΟΜ αλλά είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν πολλοί οι οποίοι δε θα προλάβουν ή δε θα μπορέσουν (για λόγους άγνοιας ή αδυναμίας ή αμέλειας κλπ) να καταχωρήσουν δήλωση στον ΕΟΜ. Έτσι θα μετατραπούν αυτόματα σε δότες και θα τους αφαιρεθούν τα όργανα χωρίς τη ρητή συγκατάθεσή τους. Εννοείται όμως ότι μια δήλωση μπορεί πάντα και να χαθεί ή να βρεθεί αφού πετσοκόψουν το σώμα του αιτούντα …
Σύμφωνα με όλα τα προαναφερόμενα:
- η διάταξη περί της "εικαζόμενης συναίνεσης" ανοίγει τους ασκούς του Αίολου καθώς:
- καταστρατηγεί την ελεύθερη βούλησή μας, υποβιβάζει τις ανθρώπινες αξίες, μετατρέπει σε πράγμα τον άνθρωπο και τα όργανά του, υποβιβάζει την έννοια του εθελοντισμού, δημιουργεί κινδύνους για τον πληθυσμό, βάζει σε δοκιμασία τη σχέση ασθενούς και ιατρού, αγνοεί τη θέση των συγγενών του θανόντος και την ιστορική και θρησκευτική παράδοση που αποδίδουν ιδιαίτερο σεβασμό στο νεκρό.
- η ταύτιση της εγκεφαλικής νέκρωσης με το βιολογικό θάνατο, εκτός των προαναφερόμενων, νομιμοποιεί εμμέσως πλην σαφώς και την ευθανασία, επειδή η λήψη ζωτικού μοσχεύματος από εγκεφαλικά νεκρό δότη, προκαλεί τον βιολογικό θάνατό του.
Για το λόγο αυτό όμως, και επειδή η σχετική πράξη μπορεί πια να γίνει χωρίς αίτημα και χωρίς καμία προϋπόθεση, νομιμοποιείται όχι μόνο η ευθανασία αλλά και ο φόνος. Αναρωτιέμαι κιόλας πόσοι ασθενείς από εδώ και πέρα κινδυνεύουν να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί από διάφορους ασυνείδητους;
Δεν θέλω να επεκταθώ άλλο στις μακάβριες συνέπειες που ο νόμος μπορεί να έχει, για να μην δώσω και ιδέες. Πάντως, σημασία έχει ότι τίποτα δεν πάει χαμένο από έναν άνθρωπο, μία που δεν είναι μόνο τα ζωτικά όργανα αλλά όλα τα όργανα (το μεγαλύτερο είναι το δέρμα…), οι ιστοί και τα κύτταρα, τα οποία ως μέρος του οργάνου ταυτίζονται με αυτό.
Δείτε εδώ τι περίπου εννοώ : How much is your dead body worth?
- ως συνήθως, ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του έφτιαξαν ένα νομιμοφανές πακέτο και το πέρασαν από τη Βουλή. Αυτή η έντεχνη παρουσίαση όμως (βάπτιση της αυθαίρετης λήψης οργάνων ως δωρεά, βάπτιση των αναγκαστικών δοτών ως δωρητές και βάπτιση των εγκεφαλικά νεκρών ανθρώπων ως θανόντες) δεν ξεγέλασε τους επιστήμονες του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και άλλων επιστημόνων καθώς και την Εκκλησία της Ελλάδος (Ιερά Σύνοδος), οι οποίοι ήταν ενήμεροι για το σχέδιο νόμου, κατάλαβαν αμέσως τους κινδύνους που κρύβει και διαμαρτυρηθήκαν έντονα.
Οι διαμαρτυρίες τους δεν έφεραν όμως κανένα αποτέλεσμα και για άλλη μια φορά, με κυβερνητική απόφαση, οι διαφωνούντες απομακρύνθηκαν. Και μιλάω για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΟΜ, τα μέλη του οποίου απαλλαχτήκαν από τα καθήκοντά τους στις 15/06/2011, την ημέρα της συζήτησης του νομοσχεδίου στη Βουλή δηλαδή. Η καινούργια ηγεσία ανέλαβε καθήκοντα στις 16/06/2011, ημέρα της ψηφοφορίας.
Για την ιστορία αναφέρω ότι εντελώς "συμπτωματικά", ο νόμος αυτός ψηφίσθηκε στις 16/06/2011, χωρίς ονομαστική ψηφοφορία, από ένα Κοινοβούλιο πολιορκούμενο από πλήθος Ελλήνων πολιτών, που διαμαρτυρόταν για την πλήρη εξαθλίωση, στην οποία τους οδηγούσε το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο και όλη η Ελλάδα ασχολιόταν με αυτά και με τα τερτίπια του κ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε λανσάρει την φήμη ότι παραιτείται, αλλά τελικά στις 15 Ιουνίου αργά το βράδυ, με διάγγελμά του ανακοίνωσε ότι κάνει μόνο ανασχηματισμό. Τον έκανε στις 16 Ιουνίου ανήμερα των γενεθλίων του. Ήταν ο δεύτερος ανασχηματισμός σε 20 μήνες και μας έφερε την τρίτη κυβέρνηση και τη συνηθισμένη πια κατάργηση υπουργείων, ίδρυση καινούργιων κλπ.
Στις 17 Ιουνίου και χωρίς να χρειαστεί, ζήτησε και ψήφο εμπιστοσύνης. Την ίδια μέρα επικυρώθηκαν άτυπα και τα πρακτικά της προηγούμενης συνεδρίασης της Βουλής, όταν δηλαδή ψηφίστηκε ο νόμος μας (κανονικά, επικυρώνονται από την Ολομέλεια, όχι από τον πρόεδρο). Έτσι κανένας δεν πληροφορήθηκε το γεγονός και αμφιβάλλω αν οι ίδιοι οι βουλευτές ξέρουν τι ψήφισαν αφού η πλειοψηφία τους ήταν απασχολημένη με τα προαναφερόμενα, αλλά κυρίως με την ενδεχόμενη υπουργοποίηση τους ή των κομματικών φίλων τους.
Τίθεται όμως και άλλο ερώτημα :
Yπό αυτές τις συνθήκες πόσοι βουλευτές συμμετείχαν στην συνεδρίαση της 16ης Ιουνίου και πόσοι ψήφισαν τον νόμο αυτό; 20; 30 ; 50;
Ενδεικτικά, αναφέρω ότι ναι μεν ήμουν από τους λίγους που ήξεραν για την ύπαρξη του νομοσχεδίου, αλλά μόλις πρόσφατα έμαθα ότι ο νόμος τελικά ψηφίστηκε και τι ακριβώς λέει. Αυτό συμβαίνει επειδή εκείνη την περίοδο ήμουν και εγώ πολύ ταραγμένη όπως όλοι οι άλλοι, και επιπλέον, μαθαίνοντας τον Αύγουστο από τα ΜΜΕ, ότι ο Υπουργός Υγειάς κ. Λοβέρδος μοίρασε στους υπουργούς και στους συνεργάτες του αιτήσεις να γίνουν δωρητές οργάνων, πίστεψα ότι ο νόμος τελικά δεν ψηφίστηκε. Αλλιώς γιατί να μοιράσει τέτοιες αιτήσεις ο υπουργός;
Ψάχνοντας αργότερα το νομοσχέδιο για να το επικαλεστώ ως απόδειξη για τις προθέσεις της κυβέρνησης, με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι τελικά ο νόμος ψηφίστηκε. Τον διάβασα, βρήκα και όλα τα σχετικά, αλλά ακόμα δεν κατάλαβα τα δικαιώματά μου. Δηλαδή δεν κατάλαβα εάν μπορώ να στείλω τη σχετική δήλωση εναντίωσης μου από τώρα και αν υπάρχει ήδη η προβλεπόμενη από το νόμο απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία καθορίζει τον τρόπο και την κάθε τεχνική λεπτομέρεια σχετικά με τη δήλωση του κάθε ατόμου και τον τρόπο συγκέντρωσης αυτών από τον ΕΟΜ.
Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν κατάλαβα. Θα εκδοθεί πιστοποιητικό θανάτου και θα γίνει λήψη οργάνων και από τους ευρωπαίους και άλλους αλλοδαπούς πολίτες, που τυχαίνει να κηρυχτούν εγκεφαλικά νεκροί στην Ελλάδα ή αυτό ισχύει μόνο για τους Έλληνες πολίτες; Και αν ναι, προς εφαρμογή της αρχής της ισότητας των πολιτών ενώπιον του νόμου, πώς θα εξασφαλιστεί η λήψη οργάνων όλων εκείνων των Ελλήνων που ζουν στο εξωτερικό;
Εάν λάβουμε υπόψιν τα προαναφερόμενα, τις τακτικές που χρησιμοποίησε ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του στο παρελθόν, αλλά και τον τρόπο παρουσίασης του νόμου, είναι ξεκάθαρη η πρόθεση εξαπάτησης και παραπλάνησης της κοινής γνώμης.
Όλα αυτά αποδεικνύουν την υπουλότητα και την επικινδυνότητα του νόμου, όπως και ότι ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνηση του, για ακόμα μια φορά, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν….
Τέλος, επειδή ο εμπνευστής του ήξερε πολύ καλά τι έκανε, ο νόμος αυτός δεν αποτελεί μόνο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας λόγω μαζικής και απίστευτης παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων μας, περιλαμβανόμενων και των ουσιωδών δικαιωμάτων στη ζωή, στην ελευθερία και στον αυτοπροσδιορισμό (ατομικό και συλλογικό), αλλά και απόπειρα γενοκτονίας καθώς είναι ένα μόνο από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την εξάντληση και τον ευκολότερο αφανισμό μας, αλλά και για την αλλοίωση της θρησκευτικής ταυτότητάς μας. Ως γνωστό, η χριστιανική πίστη (η επίσημη θρησκεία της χώρας δηλαδή) δεν συμβαδίζει με την παραβίαση της ελεύθερης βούλησης, που ο Θεός χάρισε σε όλους μας, με την ευθανασία και τον φόνο. Καμία θρησκεία δεν συμβαδίζει με αυτά, άλλα εν προκειμένου η ορθοδοξία αποτέλεσε στόχο και γι αυτό αναφέρθηκα σε αυτήν.
Χριστίνα Σαλεμή
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Καστοριά: Το σιντριβάνι βάζει τα καλοκαιρινά του! ...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Καστοριά: Το σιντριβάνι βάζει τα καλοκαιρινά του! ...: Έφτασε επιτέλους το καλοκαίρι στην Καστοριά και ολοκληρώνονται οι εργασίες "φρεσκαρίσματος" του σιντριβανιού στο Πάρκο. Καινούργιοι προβολ...
Η Μέρκελ αντί για σωσίβιο, παραδίδει... μαθήματα κολύμβησης 09.06.2012 11:34
0
Share
-A+A
Με ένα ευφάνταστο τίτλο και εικαστικό, το γνωστό περιοδικό Economist αναπαριστά γλαφυρά την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ευρωζώνη με την γερμανίδα καγκελάριο να αρνείται να δώσει σωσίβιο, και να προτιμά τα μαθήματα κολύμβησης.
Ουσιαστικά το άρθρο λέει ότι η Γερμανία δεν πτοείται από τις εκκλήσεις πολιτικών και οικονομολόγων από όλον τον κόσμο να υπερασπιστεί με την τσέπη της το ευρώ, και αντίθετα προτιμά τον μακρύ, επίπονο και αμφίβολο δρόμο της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Πειθαρχία την οποία η Άνγκελα Μέρκελ επιβάλλει μέχρι τέλους στις αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, παραδίδοντας μαθήματα (ή Μνημόνια αν προτιμάτε) στις οικονομίες που έχουν ναυαγήσει και κινδυνεύουν να πνιγούν.
Το άρθρο τονίζει ότι η μέχρι τώρα διαχείριση της κρίσης από την Σιδηρά Καγκελάριο δείχνει ότι επιμένει να καθυστερεί τη λήψη αποφάσεων που τελικά λαμβάνονται με μεγάλη καθυστέρηση, χωρις να πείθουν πλέον τις αγορές: Στην αρχή ήταν κατά των πακέτων διάσωσης, για να αλλάξει γνώμη μετά. Αντιδρούσε στη διάσωση της Ελλάδας, αντιστεκόταν στην ίδρυση ενός Μόνιμου Μηχανισμού διάσωσης και ασκούσε βέτο στη χρήση των χρημάτων του για την αγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά. Αλλά σε κάθε περίπτωση, επισημαίνει ο αρθρογράφος, η κυρία Μέρκελ τελικά υποχώρησε – πολύ πολύ αργά πια σύμφωνα με όσους της ασκούν κριτική.
Μέχρι τον Ιούλιο, η Μέρκελ θα έχει ψηφίσει στο γερμανικό Κοινοβούλιο την ίδρυση του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), του Ταμείου στο οποίο αρχικά η ίδια είχε θέσει βέτο, συνεισφέροντας περί τα 13 δισ. ευρώ από τον πλούσιο γερμανικό κορβανά. Και αυτή, σύμφωνα με τον Economist, θα είναι η αιτία για να εκτιναχθεί το έλλειμμα του γερμανικού Προϋπολογισμού από τα 26 δισ. ευρώ στα 35 δισ.!
Η δικαιολόγηση αυτού του οικονομικού ανοίγματος στον γερμανικό λαό δεν θα είναι ο μόνος πονοκέφαλος για την κυρία Μέρκελ. Αν όλα πάνε στραβά, και οι χώρες του Νότου χρεοκοπήσουν, τότε η συνολική έκθεση της γερμανικής οικονομίας θα είναι περίπου 280 δισ. ευρώ, δηλαδή 25% παραπάνω από το συνολικό ΑΕΠ της Ελλάδας το 2011!
Τα πράγματα όμως για την καγκελάριο αναμένεται να γίνουν ακόμα χειρότερα στο άμεσο μέλλον, τονίζει ο Economist. Με την Ισπανία να παραπαίει λόγω της κρίσης στις τράπεζες και της χρεοκοπίας των Περιφερειών της, και την Ιταλία στη γωνία να περιμένει τη δική της σειρά να μπει στο μάτι των αγορών, σχηματίζεται ένα μέτωπο δυνάμεων που ζητά από την κυρία Μέρκελ να πει ναι στα ευρωομόλογα, να δώσει περισσότερο χρόνο σταθεροποίησης στις οικονομίες του Νότιου και να δώσει απευθείας από την ΕΚΤ χρήματα στις ισπανικές τράπεζες. Και για κερασάκι, να συναινέσει στην τραπεζική ένωση της Ευρώπης με ένα μηχανισμό που θα εξασφαλίζει πανευρωπαϊκά τις καταθέσεις όλων των ευρωπαίων πολιτών. «Θα υποχωρήσει σε όλα αυτά η Μέρκελ;» ρωτά ο Economist και απαντά: «Μην το έχετε και σίγουρο»...
Κι αυτό γιατί παρ' όλες τις σταδιακές υποχωρήσεις της, η Άνγκελα Μέρκελ βλέπει τον εαυτό της ως την υπέρμαχο μιας αρχής. Της αρχής που λέει ότι η Γερμανία δίνει μόνο αν έχει να κερδίσει κάτι: οι χώρες του Νότου παίρνουν βοήθεια, μόνο αν μεταρρυθμιστούν. Για παράδειγμα, η βοήθεια στην Ελλάδα δόθηκε μόνο με ένα σκληρό πακέτο δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ωστόσο, η άνοδος του Ολάντ και η δημιουργία του γαλλοιταλικού άξονα μπορεί να διαλύσει αυτήν την αρχή. Οι Γερμανοί φοβούνται ότι το ευρωομόλογο μπορεί να ενθαρρύνει τις αναξιόπιστες χώρες να συνεχίσουν ανενόχλητες να δαπανούν παραπάνω από όσα δικαιούνται. Το ίδιο ισχύει και για την τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης, που θα σημάνει ότι οι γερμανικές τράπεζες θα μπουν ως εγγυητές για τις καταθέσεις άλλων χωρών.
Αυτά τα ερωτήματα, υπογραμμίζει ο Economist, αγγίζουν την καρδιά του προβλήματος, καθώς διαλύουν τη σύνδεση ανάμεσα στο χρέος και την υπευθυνότητα. Και αυτό είναι κάτι που ούτε το γερμανικό Σύνταγμα επιτρέπει ούτε η Μέρκελ θέλει να προχωρήσει αν δεν υπάρχει πρώτα βαθύτερη πολιτική ένωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και βαθύτερη πολιτική ένωση συνεπάγεται ένα ομοσπονδιακό κράτος, με κοινή οικονομική πολιτική και ένα κοινοβούλιο όπου η Γερμανία θα έχει την αντιπροσώπευση που θέλει...
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία Economist ESM Άνγκελα Μέρκελ γερμανική οικονομία δημοσιονομική πειθαρχία ΕΚΤ Ελλάδα ευρώ Ευρωζώνη Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας Ισπανία κρίση μνημόνια σωσίβιο
Share
-A+A
Με ένα ευφάνταστο τίτλο και εικαστικό, το γνωστό περιοδικό Economist αναπαριστά γλαφυρά την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ευρωζώνη με την γερμανίδα καγκελάριο να αρνείται να δώσει σωσίβιο, και να προτιμά τα μαθήματα κολύμβησης.
Ουσιαστικά το άρθρο λέει ότι η Γερμανία δεν πτοείται από τις εκκλήσεις πολιτικών και οικονομολόγων από όλον τον κόσμο να υπερασπιστεί με την τσέπη της το ευρώ, και αντίθετα προτιμά τον μακρύ, επίπονο και αμφίβολο δρόμο της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Πειθαρχία την οποία η Άνγκελα Μέρκελ επιβάλλει μέχρι τέλους στις αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, παραδίδοντας μαθήματα (ή Μνημόνια αν προτιμάτε) στις οικονομίες που έχουν ναυαγήσει και κινδυνεύουν να πνιγούν.
Το άρθρο τονίζει ότι η μέχρι τώρα διαχείριση της κρίσης από την Σιδηρά Καγκελάριο δείχνει ότι επιμένει να καθυστερεί τη λήψη αποφάσεων που τελικά λαμβάνονται με μεγάλη καθυστέρηση, χωρις να πείθουν πλέον τις αγορές: Στην αρχή ήταν κατά των πακέτων διάσωσης, για να αλλάξει γνώμη μετά. Αντιδρούσε στη διάσωση της Ελλάδας, αντιστεκόταν στην ίδρυση ενός Μόνιμου Μηχανισμού διάσωσης και ασκούσε βέτο στη χρήση των χρημάτων του για την αγορά ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά. Αλλά σε κάθε περίπτωση, επισημαίνει ο αρθρογράφος, η κυρία Μέρκελ τελικά υποχώρησε – πολύ πολύ αργά πια σύμφωνα με όσους της ασκούν κριτική.
Μέχρι τον Ιούλιο, η Μέρκελ θα έχει ψηφίσει στο γερμανικό Κοινοβούλιο την ίδρυση του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), του Ταμείου στο οποίο αρχικά η ίδια είχε θέσει βέτο, συνεισφέροντας περί τα 13 δισ. ευρώ από τον πλούσιο γερμανικό κορβανά. Και αυτή, σύμφωνα με τον Economist, θα είναι η αιτία για να εκτιναχθεί το έλλειμμα του γερμανικού Προϋπολογισμού από τα 26 δισ. ευρώ στα 35 δισ.!
Η δικαιολόγηση αυτού του οικονομικού ανοίγματος στον γερμανικό λαό δεν θα είναι ο μόνος πονοκέφαλος για την κυρία Μέρκελ. Αν όλα πάνε στραβά, και οι χώρες του Νότου χρεοκοπήσουν, τότε η συνολική έκθεση της γερμανικής οικονομίας θα είναι περίπου 280 δισ. ευρώ, δηλαδή 25% παραπάνω από το συνολικό ΑΕΠ της Ελλάδας το 2011!
Τα πράγματα όμως για την καγκελάριο αναμένεται να γίνουν ακόμα χειρότερα στο άμεσο μέλλον, τονίζει ο Economist. Με την Ισπανία να παραπαίει λόγω της κρίσης στις τράπεζες και της χρεοκοπίας των Περιφερειών της, και την Ιταλία στη γωνία να περιμένει τη δική της σειρά να μπει στο μάτι των αγορών, σχηματίζεται ένα μέτωπο δυνάμεων που ζητά από την κυρία Μέρκελ να πει ναι στα ευρωομόλογα, να δώσει περισσότερο χρόνο σταθεροποίησης στις οικονομίες του Νότιου και να δώσει απευθείας από την ΕΚΤ χρήματα στις ισπανικές τράπεζες. Και για κερασάκι, να συναινέσει στην τραπεζική ένωση της Ευρώπης με ένα μηχανισμό που θα εξασφαλίζει πανευρωπαϊκά τις καταθέσεις όλων των ευρωπαίων πολιτών. «Θα υποχωρήσει σε όλα αυτά η Μέρκελ;» ρωτά ο Economist και απαντά: «Μην το έχετε και σίγουρο»...
Κι αυτό γιατί παρ' όλες τις σταδιακές υποχωρήσεις της, η Άνγκελα Μέρκελ βλέπει τον εαυτό της ως την υπέρμαχο μιας αρχής. Της αρχής που λέει ότι η Γερμανία δίνει μόνο αν έχει να κερδίσει κάτι: οι χώρες του Νότου παίρνουν βοήθεια, μόνο αν μεταρρυθμιστούν. Για παράδειγμα, η βοήθεια στην Ελλάδα δόθηκε μόνο με ένα σκληρό πακέτο δημοσιονομικής προσαρμογής.
Ωστόσο, η άνοδος του Ολάντ και η δημιουργία του γαλλοιταλικού άξονα μπορεί να διαλύσει αυτήν την αρχή. Οι Γερμανοί φοβούνται ότι το ευρωομόλογο μπορεί να ενθαρρύνει τις αναξιόπιστες χώρες να συνεχίσουν ανενόχλητες να δαπανούν παραπάνω από όσα δικαιούνται. Το ίδιο ισχύει και για την τραπεζική ένωση της Ευρωζώνης, που θα σημάνει ότι οι γερμανικές τράπεζες θα μπουν ως εγγυητές για τις καταθέσεις άλλων χωρών.
Αυτά τα ερωτήματα, υπογραμμίζει ο Economist, αγγίζουν την καρδιά του προβλήματος, καθώς διαλύουν τη σύνδεση ανάμεσα στο χρέος και την υπευθυνότητα. Και αυτό είναι κάτι που ούτε το γερμανικό Σύνταγμα επιτρέπει ούτε η Μέρκελ θέλει να προχωρήσει αν δεν υπάρχει πρώτα βαθύτερη πολιτική ένωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και βαθύτερη πολιτική ένωση συνεπάγεται ένα ομοσπονδιακό κράτος, με κοινή οικονομική πολιτική και ένα κοινοβούλιο όπου η Γερμανία θα έχει την αντιπροσώπευση που θέλει...
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία Economist ESM Άνγκελα Μέρκελ γερμανική οικονομία δημοσιονομική πειθαρχία ΕΚΤ Ελλάδα ευρώ Ευρωζώνη Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας Ισπανία κρίση μνημόνια σωσίβιο
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Η Γη των Γιγάντων: Η ιδέα δύο αρχιτεκτόνων για τις...
Μπέτσκας Blog για την Καστοριά και οχι μόνο...: Η Γη των Γιγάντων: Η ιδέα δύο αρχιτεκτόνων για τις...: Φανταστείτε να οδηγείτε στην επαρχία, ανάμεσα στα λιβάδια και την χαμηλή βλάστηση και αντί να βλέπετε τους άχαρους μεταλλικούς πυλώνες της Δ...
Bild: "Οι Έλληνες μας συμπεριφέρονται άψογα"
«Διαφορετική», με ορατά τα σημάδια της κρίσης, αλλά χωρίς τα αντιγερμανικά συναισθήματα που φοβούνταν, βρίσκουν την Ελλάδα οι Γερμανοί τουρίστες που την επέλεξαν φέτος......
για τις διακοπές τους, σύμφωνα τουλάχιστον με σχετικό ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας «Bild», υπό τον τίτλο «Πώς βιώνουν οι παραθεριστές την ελληνική κρίση».
Η εφημερίδα, με αφετηρία την δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης Ντιρκ Νίμπελ, ο οποίος επισήμανε χθες τον κίνδυνο η Ελλάδα να οδηγηθεί σε «καθεστώς αναπτυσσόμενης χώρας», επιθυμούσε, όπως περιγράφεται στο δημοσίευμα, να διαπιστώσει εάν αυτή η κατάσταση γίνεται αισθητή και από τους επισκέπτες της χώρας.
«Η εικόνα της Αθήνας μας σόκαρε. Είναι λυπηρό που κλείνουν τα καταστήματα, κανείς δεν έχει πια διάθεση να ψωνίσει. Πιστεύουμε ότι οι Έλληνες θα επιστρέψουν στη δραχμή», δηλώνει ένα ζευγάρι που επισκέφθηκε την Ελλάδα με την 13χρονη κόρη του.
«Πριν από τις διακοπές μας στην Κρήτη ανησυχούσαμε, αλλά οι Έλληνες είναι "σούπερ" ευγενικοί μαζί μας. Σχεδόν πιο ευγενικοί από ό,τι είναι μεταξύ τους. Δεν υπήρχε ίχνος εχθρότητας προς τους Γερμανούς», λένε δύο 15χρονες μαθήτριες.
«Επισκεπτόμαστε την Κρήτη εδώ και χρόνια, αλλά μετά την κρίση έχουν αλλάξει πολλά», δηλώνουν ένας δικηγόρος και η τραπεζική υπάλληλος σύζυγός του και επισημαίνουν: «Τα μαγαζιά είναι κλειστά και στις ταβέρνες υπάρχει λίγος κόσμος. Αυτό μας θλίβει, αλλά θα ξανάρθουμε».
για τις διακοπές τους, σύμφωνα τουλάχιστον με σχετικό ρεπορτάζ της γερμανικής εφημερίδας «Bild», υπό τον τίτλο «Πώς βιώνουν οι παραθεριστές την ελληνική κρίση».
Η εφημερίδα, με αφετηρία την δήλωση του υπουργού Ανάπτυξης Ντιρκ Νίμπελ, ο οποίος επισήμανε χθες τον κίνδυνο η Ελλάδα να οδηγηθεί σε «καθεστώς αναπτυσσόμενης χώρας», επιθυμούσε, όπως περιγράφεται στο δημοσίευμα, να διαπιστώσει εάν αυτή η κατάσταση γίνεται αισθητή και από τους επισκέπτες της χώρας.
«Η εικόνα της Αθήνας μας σόκαρε. Είναι λυπηρό που κλείνουν τα καταστήματα, κανείς δεν έχει πια διάθεση να ψωνίσει. Πιστεύουμε ότι οι Έλληνες θα επιστρέψουν στη δραχμή», δηλώνει ένα ζευγάρι που επισκέφθηκε την Ελλάδα με την 13χρονη κόρη του.
«Πριν από τις διακοπές μας στην Κρήτη ανησυχούσαμε, αλλά οι Έλληνες είναι "σούπερ" ευγενικοί μαζί μας. Σχεδόν πιο ευγενικοί από ό,τι είναι μεταξύ τους. Δεν υπήρχε ίχνος εχθρότητας προς τους Γερμανούς», λένε δύο 15χρονες μαθήτριες.
«Επισκεπτόμαστε την Κρήτη εδώ και χρόνια, αλλά μετά την κρίση έχουν αλλάξει πολλά», δηλώνουν ένας δικηγόρος και η τραπεζική υπάλληλος σύζυγός του και επισημαίνουν: «Τα μαγαζιά είναι κλειστά και στις ταβέρνες υπάρχει λίγος κόσμος. Αυτό μας θλίβει, αλλά θα ξανάρθουμε».
"Δεν υπάρχουν χρήματα για ανάπτυξη" 2012-06-08 16:56:00
Δεν υπάρχουν χρήματα για ανάπτυξη δήλωσε σήμερα ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας, Μάριο Μόντι. Συγκεκριμένα ο υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης Κορράντο Πάσσερα, κατέθεσε το σχετικό, αναλυτικό πρόγραμμα στον Ιταλό τεχνοκράτη- πρωθυπουργό, ο oποίος, όμως, αναγκάστηκε να λάβει υπόψη του μια σειρά ενστάσεων του Γενικού Λογιστηρίου, σχετικά με την ελλιπή ρευστότητα για την στήριξη των περιφερειών της κάτω Ιταλίας και των ασθενέστερων οικονομικά, στρωμάτων. Τα εν λόγω μέτρα προβλέπουν και φορολογικές ελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις που αποφασίζουν να επενδύσουν σε τεχνολογική έρευνα. Η γραμμή του ιταλού υπουργού ανάπτυξης, προς το παρόν, όμως, δεν κατάφερε να υπερισχύσει.
Η διάσταση απόψεων είναι τόσο έντονη που, σύμφωνα με ιταλούς σχολιαστές, ο Πάσερρα αναφέρθηκε με έμφαση στο ενδεχόμενο παραίτησής του, με την λογική ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσει να εργάζεται, όταν το κύριο αντικείμενό του, τα μέτρα οικονομικής ανάπτυξης, δεν εφαρμόζονται.
Σύμφωνα με την ιταλική τηλεόραση Rai, παράλληλα, το μέλλον της κυβέρνησης Μόντι, συνεχίζει να είναι ιδιαίτερα επισφαλές: η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, παύει να θεωρείται, πλέον, ,
«Αν αυτή η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να λύσει τα προβλήματα της χώρας, αν δεν εγκριθεί ούτε ο νέος εκλογικός νόμος, θα ήταν λάθος να συνεχίσουμε να προσφέρουμε την στήριξή μας», τονίζει σήμερα ο Ματτέο Ορφίνι, υπεύθυνος πολιτισμού του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος.
«Δεν έχω πρόβλημα να ασκήσω δριμεία κριτική στην παρούσα κυβέρνηση , διότι αυτή είναι και η άποψη του 80% των ψηφοφόρων μας και πολλά μέτρα δεν μας αντιπροσωπεύουν», δηλώνει, από την μεριά του, ο κεντροδεξιός πρώην υπουργός άμυνας, Ινιάτσιο Λα Ρούσσα.
Επισήμως, ο επικεφαλής του προοδευτικού TreloKouneli
Η διάσταση απόψεων είναι τόσο έντονη που, σύμφωνα με ιταλούς σχολιαστές, ο Πάσερρα αναφέρθηκε με έμφαση στο ενδεχόμενο παραίτησής του, με την λογική ότι δεν έχει νόημα να συνεχίσει να εργάζεται, όταν το κύριο αντικείμενό του, τα μέτρα οικονομικής ανάπτυξης, δεν εφαρμόζονται.
Σύμφωνα με την ιταλική τηλεόραση Rai, παράλληλα, το μέλλον της κυβέρνησης Μόντι, συνεχίζει να είναι ιδιαίτερα επισφαλές: η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, παύει να θεωρείται, πλέον, ,
«Αν αυτή η κυβέρνηση δεν καταφέρνει να λύσει τα προβλήματα της χώρας, αν δεν εγκριθεί ούτε ο νέος εκλογικός νόμος, θα ήταν λάθος να συνεχίσουμε να προσφέρουμε την στήριξή μας», τονίζει σήμερα ο Ματτέο Ορφίνι, υπεύθυνος πολιτισμού του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος.
«Δεν έχω πρόβλημα να ασκήσω δριμεία κριτική στην παρούσα κυβέρνηση , διότι αυτή είναι και η άποψη του 80% των ψηφοφόρων μας και πολλά μέτρα δεν μας αντιπροσωπεύουν», δηλώνει, από την μεριά του, ο κεντροδεξιός πρώην υπουργός άμυνας, Ινιάτσιο Λα Ρούσσα.
Επισήμως, ο επικεφαλής του προοδευτικού TreloKouneli
Απώλειες εσόδων 40-45 δισ. ετησίως από τη φοροδιαφυγή Πηγή: Express.gr 09/06/12-09:45
Η ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ στην Ελλάδα φτάνει το 12%-15% του ΑΕΠ, κάτι που οδηγεί σε απώλειες εσόδων 40-45 δισ. ευρώ ετησίως.
Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε στην ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt» ο διευθυντής ελέγχων του ΣΔΟΕ Νίκος Λέκκας, ο οποίος τόνισε πως «εάν θα μπορούσαμε από αυτά να εισπράξουμε μόνο τα μισά, τότε το πρόβλημα της Ελλάδας θα είχε λυθεί».
«Το 2009 μπορέσαμε να βεβαιώσουμε οφειλόμενους φόρους και πρόστιμα ύψους 1,7 δισ. Το 2010 ήταν ήδη 4,1 δισ. και το 2011 4,5 δισ. Για το διάστημα Ιανουαρίου-Μαΐου 2012 βρισκόμαστε στο 1,5 δισ. Ο Μάιος του 2012 είναι ο πιο πετυχημένος μήνας από την ίδρυση του ΣΔΟΕ, με 500 εκατομμύρια», σημειώνει ο κ. Λέκκας και κάνει ιδιαίτερη μνεία στην περίπτωση που οι ελεγχόμενοι είναι αιρετοί, π.χ. βουλευτές. «Έχουν ασυλία. Εάν ανακαλύψουμε κάτι, πρέπει να διαβιβάσουμε την υπόθεση στη Βουλή. Τέλος της ιστορίας», λέει και κάνει λόγο για κάποιον πολιτικό ο οποίος «εξοργίστηκε για το γεγονός ότι είχαμε δει τους λογαριασμούς του στη Σουηδία».
Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε στην ηλεκτρονική έκδοση της γερμανικής εφημερίδας «Die Welt» ο διευθυντής ελέγχων του ΣΔΟΕ Νίκος Λέκκας, ο οποίος τόνισε πως «εάν θα μπορούσαμε από αυτά να εισπράξουμε μόνο τα μισά, τότε το πρόβλημα της Ελλάδας θα είχε λυθεί».
«Το 2009 μπορέσαμε να βεβαιώσουμε οφειλόμενους φόρους και πρόστιμα ύψους 1,7 δισ. Το 2010 ήταν ήδη 4,1 δισ. και το 2011 4,5 δισ. Για το διάστημα Ιανουαρίου-Μαΐου 2012 βρισκόμαστε στο 1,5 δισ. Ο Μάιος του 2012 είναι ο πιο πετυχημένος μήνας από την ίδρυση του ΣΔΟΕ, με 500 εκατομμύρια», σημειώνει ο κ. Λέκκας και κάνει ιδιαίτερη μνεία στην περίπτωση που οι ελεγχόμενοι είναι αιρετοί, π.χ. βουλευτές. «Έχουν ασυλία. Εάν ανακαλύψουμε κάτι, πρέπει να διαβιβάσουμε την υπόθεση στη Βουλή. Τέλος της ιστορίας», λέει και κάνει λόγο για κάποιον πολιτικό ο οποίος «εξοργίστηκε για το γεγονός ότι είχαμε δει τους λογαριασμούς του στη Σουηδία».
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)