ΔΙΕΘΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Hμερομηνία δημοσίευσης: 10-11-12 Σέρτζιο Μαρκιόνε : Ο αμφιλεγόμενος «μάγος» της αυτοκινητοβιομηχανίας

Ο επικεφαλής της Fiat μπορεί να υπερηφανεύεται για τα κέρδη της Fiat Chrysler σήμερα, ενώ δεν διστάζει να ανακαλέσει σχέδια για επενδύσεις 20 δισ. ευρώ στην ΙταλίαΤης Κατερινας Καπερναρακου H εκδίκηση είναι ένα πιάτο το οποίο το απολαμβάνει κανείς κρύο, όπως έχει αποδείξει πάμπολλες φορές η Ιστορία. Ο κανόνας ισχύει και στην περίπτωση του ιδιοφυούς και διορατικού επιχειρηματία Σέρτζιο Μαρκιόνε, ο οποίος ως διευθύνων σύμβουλος της Fiat είχε θεωρηθεί μεγαλομανής, υπερφίαλος και ανεπαρκής, όταν πριν από τέσσερα χρόνια προσπάθησε να προσεγγίσει τη γερμανική Opel (θυγατρική της General Motors), η οποία εξακολουθεί να αιμορραγεί οικονομικά. Αντίστοιχοι χαρακτηρισμοί τον συνόδευσαν και όταν πέρασε τον Ατλαντικό και απέκτησε την τότε χρεοκοπημένη Chrysler. Σήμερα ο κ. Μαρκιόνε μπορεί να υπερηφανεύεται για τα ρίσκα που πήρε και τις κινήσεις που έκανε, εμφανίζοντας κέρδη για τη Fiat Chrysler, όταν οι λοιπές ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες ασφυκτιούν, απολύουν και κλείνουν εργοστάσια. Στην πατρίδα του θεωρείται αμφιλεγόμενος. Σε μια περίοδο δριμείας δυσπραγίας για την Ιταλία, η Fiat ανακοίνωσε τον Σεπτέμβριο πως τα αρχικά σχέδια επενδύσεων 20 δισ. ευρώ εντός συνόρων δεν θεωρούνται πλέον δεσμευτικά λόγω της ύφεσης και την πτώσης στις πωλήσεις αυτοκινήτων στη Γηραιά Ηπειρο. Αν και το τελευταίο δωδεκάμηνο είχε απειλήσει και με κλείσιμο παραγωγικών μονάδων εκεί, αυτή τη φορά ο Σέρτζιο Μαρκιόνε διεμήνυσε, ωστόσο, «ότι δεν θα εγκαταλείψει τη χώρα, αντιθέτως, θα χρησιμοποιήσει τα έσοδα των διεθνών δραστηριοτήτων της Fiat για να καλύψει τις ανάγκες των εγχώριων». Οπερ έστι μεθερμηνευόμενο, ότι το μέλλον των τεσσάρων εργοστασίων της Fiat στην Ιταλία δεν είναι διασφαλισμένο. Τον Οκτώβριο του 2011 η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς της Ιταλίας, Consob, είχε ζητήσει να ενημερωθεί σχετικά με το σχέδιο του 2010 της Fiat, το οποίο φέρει τον τίτλο «Fabbrica Italia» (κατασκευάζουμε στην Ιταλία). Στόχος του Σέρτζιο Μαρκιόνε, όταν το κατάρτισε, ήταν με αντάλλαγμα τις συλλογικές συμβάσεις να επενδύσει 20 δισ. ευρώ στις ιταλικές δραστηριότητες σε ορίζοντα τετραετίας, να επαναπατρίσει την παραγωγή του Panda από την Πολωνία και, αντί να φέρει δύο δημοφιλή μοντέλα στη μονάδα του Τορίνο, να τα αντικαταστήσει με δύο μικρότερα. Σήμερα η βάθυνση της ύφεσης στην Ιταλία και το νότιο τμήμα της Ευρωζώνης, αλλά και η δραστική κάμψη των πωλήσεων Ι.Χ. στη Γηραιά Ηπειρο, αλλάζουν άρδην τα δεδομένα για τη Fiat, προκαλώντας τριγμούς στην κυβέρνηση Μόντι. Οι υπουργοί Εργασίας και Ανάπτυξης, Ελσα Φορνέρο και Κοράντο Πασέρα, είχαν εξοργιστεί με τις δηλώσεις περί «μη δεσμευτικού επενδυτικού σχεδίου», όπως και τα συνδικάτα, ενώ ο πρωθυπουργός Μάριο Μόντι είχε συνάντηση με τον επικεφαλής της Fiat –αμφότεροι δήλωσαν ότι δεσμεύονται να προστατευθεί η βιομηχανική παρουσία της εταιρείας στην Ιταλία. «Η εγχώρια αγορά δεν υπάρχει πια», είπε χωρίς περιστροφές ο Σέρτζιο Μαρκιόνε, λίγο πριν από τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. «Ακόμα κι αν κατασκευάζαμε νέο μοντέλο στην Ιταλία και αυξάναμε τις πωλήσεις μας κατά 30.000 οχήματα, θα είχαμε ζημίες 2 δισ. ευρώ. Θέλω να είμαι σαφής. Εάν μπορώ να κατασκευάζω αυτοκίνητα στις ΗΠΑ και μετά να τα πουλάω στην Ευρώπη, για μένα δεν έχει διαφορά». Η Fiat απασχολεί 22.000 εργαζομένους στην Ιταλία συνολικά, οι οποίοι κατασκευάζουν κατά μέσον όρο 650.000 οχήματα ετησίως, όταν η πολωνική μονάδα με 6.100 άτομα κατασκευάζει 600.000 οχήματα. Σε σχόλιό του ο Economist είχε επισημάνει πως στην Ιταλία οι μονάδες της αυτοκινητοβιομηχανίας παράγουν στο 33% της παραγωγικής τους ικανότητας έναντι του 70% στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εσοδα και προοπτικές Η Fiat, εντούτοις, είναι κερδοφόρος στην αγορά των ΗΠΑ, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, αντισταθμίζοντας τις ευρωπαϊκές ζημίες. Το 2011- 2012 η Fiat εμφάνισε κέρδη 3,5 δισ. ευρώ συνολικά, ενώ ειδικά από τις ευρωπαϊκές της δραστηριότητες είχε απώλειες 700 εκατ. ευρώ. Φέτος το τρίτο τρίμηνο και υπερβαίνοντας τις προβλέψεις των αναλυτών, η ιστορική αυτοκινητοβιομηχανία ανακοίνωσε υπερδιπλάσια καθαρά κέρδη σε σύγκριση με το ίδιο διάστημα του 2011, φθάνοντας τα 286 εκατ. ευρώ έναντι των 112 εκατ. ευρώ. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Σέρτζιο Μαρκιόνε παρουσίασε τα εντυπωσιακά αποτελέσματα, ενώ μόλις λίγες ημέρες πριν η αμερικανική Ford είχε δημοσιοποιήσει την απόφασή της να κλείσει τα ευρωπαϊκά εργοστάσιά της στο Βέλγιο και στη Βρετανία μέσα σε προοπτική διετίας και με συνέπεια τις μαζικές απολύσεις, ενώ η γαλλική Peugeot Citroen, η οποία βρίσκεται σε δεινή θέση και έχει αναγγείλει απολύσεις, θα λάβει κρατική ενίσχυση. Στη δε περίπτωση της Vokswagen, η οποία είχε περιφρουρήσει την κερδοφορία της έναντι των ανταγωνιστριών της στη διάρκεια της κρίσης, είδε τα κέρδη τριμήνου να μειώνονται πέραν των προβλεπομένων. Η Chrysler Πριν από μερικά χρόνια, όταν ο Σέρτζιο Μαρκιόνε «προσγειώθηκε» στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, στην αγορά των ΗΠΑ, πολλοί Αμερικανοί θυμούνταν ακόμα ένα παλιό λογοπαίγνιο με τα αρχικά της Fiat: αυτά αντιστοιχούσαν στο (F)ix (I)t (A)gain (T)ony (δηλαδή, φτιάξ’ το ξανά, Τόνι), υπονοώντας ότι τα αυτοκίνητα της εταιρείας χαλούσαν συχνά. Ωστόσο, το 2008, πολλά είχαν αλλάξει. Η Fiat επεδίωκε εκ νέου διείσδυση στην αγορά των ΗΠΑ και της Βορείου Αμερικής εν γένει και η Chrysler ζητούσε απελπισμένα διασώστη. Τέσσερα χρόνια μετά, με τη σταδιακή διεύρυνση του μεριδίου της Fiat στο σχεδόν 60% της Chrysler, η τελευταία έχει αναζωογονηθεί μετά την εκ βάθρων αναδιάρθρωσή της από τον «Ιταλό μάγο» – έναν μάγο, τον οποίο στηρίζουν αμέριστα οι ιδρυτές και ιδιοκτήτες της Fiat, oι απόγονοι του θρυλικού Τζιάνι Ανιέλι. Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν τη συμμαχία Fiat – Chrysler ως υπόδειγμα. Πόσω μάλλον εάν σκεφθεί κανείς ότι η Chrysler αιμοδοτεί τη Fiat με τα σοβαρά προβλήματα στην υφεσιακή ευρωπαϊκή αγορά. «Δεν πρόκειται να πω ψέματα. Η Fiat έχει μέλλον, επειδή υφίσταται η Chrysler. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι επιδιώκω να αποκτήσω και το υπόλοπο μερίδιο της Chrysler, που δεν κατέχω», δηλώνει ο Μαρκιόνε. Το Bloomberg τον έφερε να έχει έρθει σε επαφή με την Peugeot και την Opel για πανευρωπαϊκό άξονα ως αντίπαλον δέος στη Volkswagen, η οποία προσβλέπει στην πρωτιά της αγοράς έως το 2020. Εκείνος το διέψευσε, πάντως. Πλην της Chrysler, υπάρχουν και άλλοι κινητήριοι μοχλοί για την εταιρεία του και δεν είναι ευκαταφρόνητοι. Πρόκειται για τις μονάδες της Fiat στη Βραζιλία και το 90% που διαθέτει στην υπερπολυτελή Ferrari. Κατά τον Σερτζιο Μαρκιόνε, μία αυτοκινητοβιομηχανία πρέπει να παράγει 5,5–6 εκατ. οχήματα τον χρόνο για να επιβιώσει. «Προβλέπω 4,1 εκατ. οχήματα φέτος και ευελπιστώ ότι το 2014 θα έχουμε φθάσει τα 5,5 ή 5,6 εκατ. αυτοκίνητα, εκ των οποίων τα 2,8 από τη Β. Αμερική, το 1,3 από την Ευρώπη, το 1,1 από τη Ν. Αμερική και σχεδόν τα 400.000 από την Κίνα και την Ινδία».