«Να αλλάξουμε το πεπρωμένο», είναι ο τίτλος του βιβλίου του Φρανσουά Ολάντ που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις. Από τις 172 σελίδες του κειμένου, μόνον οι 12 αναφέρονται ευθέως στην Ευρώπη, αριθμός που δεν εμπνέει και μεγάλη αισιοδοξία σε όσους ελπίζουν πως το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία θα αλλάξει τις πολιτικές ισορροπίες της ηπείρου. Σε αυτές τις 12 σελίδες, όμως, ο Ολάντ μιλάει ως καθαρόαιμος ευρωπαϊστής. «Διανοητικά και ψυχικά είμαι προσηλωμένος στο ευρωπαϊκό ιδεώδες». Θυμίζει ότι ο Μιτεράν έλεγε: «Η Γαλλία είναι η πατρίδα μας, η Ευρώπη το μέλλον μας». Παραπέμπει και στον στρατηγό Ντε Γκολ παραφράζοντας την περίφημη αρχή των απομνημονευμάτων του, «σε όλη μου τη ζωή είχα μια ορισμένη ιδέα για τη Γαλλία», με ένα: «Είχα πάντοτε μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα για την Ευρώπη». Αμέσως μετά όμως η συγκεκριμένη ιδέα αποδεικνύεται μάλλον αφηρημένη. Ο Ολάντ οραματίζεται «μια Ευρώπη βολονταριστική, ενεργό, αλληλέγγυα, παρεμβατική, αποφασισμένη να ασκήσει πλήρως τον ρόλο της στο διεθνές περιβάλλον».
Γιατί η Ευρώπη δεν είναι έτσι όπως την οραματίζεται; Γιατί, κατά τον Ολάντ, μετά την Πτώση του Τείχους και τη διεύρυνση μετατράπηκε σε έναν μηχανισμό στην υπηρεσία της αγοράς. Γιατί φοβήθηκε την Ομοσπονδία και την πολιτική ενοποίηση. Οι ψηφοφόροι που είπαν «Οχι» στο σχέδιο συντάγματος «δεν απέρριπταν την πολιτική οικοδόμηση της Ευρώπης, αλλά την οικονομική αντίληψη στην οποία στηριζόταν…». Κατηγορεί τον Σαρκοζί ότι προώθησε τον συμβιβασμό με τη Μέρκελ εις βάρος των δημοκρατικών θεσμών όπως το Κοινοβούλιο, αφήνοντας το ευρωπαϊκό προβάδισμα στη Γερμανία.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι αν εκλεγεί θα προωθήσει την ιδέα των ομόκεντρων κύκλων, όπου στο κέντρο θα βρίσκονται η Γαλλία και η Γερμανία που θα προσδιορίζουν τους στόχους και οι υπόλοιπες χώρες θα επιλέγουν να τις ακολουθήσουν. Με ποιον τρόπο θα επιλέγουν είναι ένα άλλο ζήτημα, θα μου πείτε. Οπως και άλλο ζήτημα είναι αν η εκλογή του Ολάντ θα συμβάλει στη θεραπεία της Ευρώπης από την πολιτική ευρωπενία. Οχι μόνο στα άμεσα και επείγοντα, όπως ο ρόλος της ΕΚΤ και η έκδοση ευρωομολόγων. Αλλά και στα πιο ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα, όπως η μετάφραση της γλώσσας του μέρμηγκα που μιλάει ο Βορράς στη γλώσσα του τζίτζικα που υποτίθεται ότι μιλάει ο Νότος. Γιατί η Γαλλία μπορεί να είναι οικονομικά ασθενέστερη από τη Γερμανία, η Γερμανία όμως μειονεκτεί μπροστά στα πολιτικά ερείσματα που έχει και μπορεί να καλλιεργήσει η Γαλλία με τις χώρες του Νότου.
Πώς συνδυάζεται αυτό με τους ομόκεντρους κύκλους του Ολάντ; Θα εξαρτηθεί, ώς ένα σημείο, και από τους συνομιλητές του. Ας μην ξεχνάμε πως στις 6 Μαΐου έχουμε κι εμείς εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.