08/09/2011
Η κυβέρνηση πιάστηκε στην παγίδα που έστηνε στους ξένους
Το σχόλιο του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Στις «Ειδήσεις του ΣΚΑΙ στις 21:00» με τη Σία Κοσιώνη
Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011
Επανερχόμαστε στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων. Πόσο εύκολο είναι να γίνουν; Εχουμε πληροφορίες για το πως θα γίνουν; Πως θα προχωρήσουν;
Δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες διότι όλα είχαν ξεκινήσει με πολύ αργούς ρυθμούς. Η κυβέρνηση δεν πίστευε ιδιαίτερα σε αυτό και το είχε αφήσει λίγο πολύ στα στελέχη που τώρα προσπαθούν να φτιάξουν το ειδικό Ταμείο, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να κάνει αυτή τη δουλειά. Το σημαντικό στην απόφαση είναι ότι η περιουσία φεύγει πλέον από το κράτος, πάει στο Ταμείο και όταν θα έχει λυθεί το ζήτημα αυτό και θα έχει εμπεδωθεί νομικά ότι είναι εντάξει, τα πράγματα θα αρχίσουν να λειτουργούν πιο ομαλά. Να σου πω το εξής, εγώ είμαι αισιόδοξος πρώτα απ’ όλα ορθώς επιλέγουν να πουλήσουν αυτό που ο Ηλίας Σιακαντάρης ονόμασε «τα εύκολα», αφού τίποτε άλλο δεν επρόκειτο να πωληθεί.
Γιατί ;
Διότι, πολύ απλά, τα άλλα δεν πουλιώνται. Αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά δύσκολο να πουλήσεις πράγματα του Δημοσίου. Επομένως, επίσης ορθώς επιλέγεται να μην πουληθούν τα πράγματα μέσω χρηματιστηρίου. Εκεί οι τιμές είναι αυτές που είναι, πολύ χαμηλές και, γενικότερα, δεν θα είχε έννοια αυτή τη στιγμή.
Θα γίνουν απευθείας διαπραγματεύσεις και θα παιχτεί η τιμή σε στοιχεία του ενεργητικού, περιουσιακά στοιχεία τα οποία το καθένα ξεχωριστά έχουν κάποια αξία αυτή τη στιγμή στη διεθνή αγορά. Άρα μπορεί κανείς να περιμένει ότι οι τιμές θα είναι καλές διότι θα υπάρξει διαπραγμάτευση μεταξύ του «πόσα δίνεις» και του «τι θέλω να πάρω».
Είναι όμως αυτές οι κινήσεις στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων τέτοιες που μπορούν να προκαλέσουν αυτή την αλλαγή κλίματος που επιδιώκουμε; Να συνιστούν δηλαδή αυτό που έχουμε μάθει τελευταία ένα «success story» που θα αλλάξει τα πράγματα για την Ελλάδα;
Θα πρέπει να γίνουν όλα πολύ καλά και πολύ προσεκτικά, βεβαίως. Αλλά η αλήθεια είναι ότι όλες οι χώρες που θέλουν να αλλάξουν το κλίμα στην οικονομία ξεκινούν πάντοτε με τέτοιες κινήσεις ιδιωτικοποιήσεων και πωλήσεων, για δύο πρακτικούς λόγους. Ο ένας είναι ότι αυτοί που θα τ΄ αγοράσουν είναι ξένοι. Έλληνες επενδυτές δεν υπάρχουν, άρα θα είναι ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα, άρα θα είναι φρέσκο χρήμα. Τι θα συμβεί; Θα αλλάξει το κλίμα στην επιχειρηματικότητα εδώ στην Ελλάδα και αυτό είναι πάρα –πάρα πολύ σημαντικό. Διότι αυτοί θα ‘ρθουν εδώ όχι απλώς να αγοράσουν κάτι το οποίο θα βγάζει πολλά χρήματα κάποτε πολύ αργότερα. Θα κρίνουν από την πρώτη στιγμή, αν αυτό αξίζει τον κόπο. Ώστε να μπορέσουν να το χρησιμοποιήσουν και να το λειτουργήσουν αποδοτικά στην Ελλάδα. Ελπίζω να μη ρωτήσουν αυτούς που ήδη αγόρασαν στην Ελλάδα γιατί αν, για παράδειγμα, ρωτήσουν τους Γερμανούς στον ΟΤΕ ή αν ρωτήσουν άλλους, όλοι έχουν να τους πουν από μια κακιά ιστορία.
Άρα αυτή τη στιγμή οι πωλήσεις είναι εξαιρετικά σημαντικές και για έναν ακόμη τελευταίο λόγο ότι αυτά είναι χρήματα που θα πάνε σε εξάλειψη του χρέους, τα χρειαζόμαστε γιατί στην απόφαση της 21ης Ιουλίου είναι μαζί με την αναστροφή των ομολόγων, είναι απαραίτητο συμπλήρωμα για αυτό και πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις επιτυχίας αλλά θα πρέπει να γίνει από τους επαγγελματίες, να μην ανακατευτούν οι πολιτικοί και να συναινέσουν όσο γίνεται οι διαδικασίες οι οποίες πρέπει να είναι ανοιχτές και διαφανείς και η αντιπολίτευση.
Ακόμη έχουμε πολλά κενά στις γνώσεις μας ως προς τις αλλαγές καταλαβαίνουμε από το ρεπορτάζ για το πως θα γίνουν όλα αυτά και το μεγαλύτερο ερώτημα σίγουρα είναι το αν θα επιτευχθεί μέσα από αυτές τις αλλαγές η πολύ-αναμενόμενη περικοπή του κόστους στο δημόσιο τομέα.
Αυτό είναι πράγματι το ζητούμενο και θα κοπούν τόσοι υπάλληλοι και τέτοια ποσά, ώστε το κόστος να φτάσει εκεί που πρέπει να πάει. Πριν από αυτό βέβαια αυτό που θα γίνει είναι το βαθμολόγιο και το μισθολόγιο. Ας δούμε την εξής απλοποίηση. Το βαθμολόγιο γίνεται πιο μικρό. Θα υπάρχουν λίγοι βαθμοί, δεν θα πηγαίνεις αυτόματα με την πάροδο κάποιων ετών στον επόμενο, όπως γίνεται τώρα. Θα γίνεται επιλογή. Θα μειωθούν πάρα πολύ αυτοί που σήμερα έχουν κάποιους βαθμούς. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν υπηρεσίες που έχουν μόνο βαθμοφόρους και δεν υπάρχουν υπάλληλοι.
Σε κάθε βαθμό θα αντιστοιχεί ένας μισθός. Πριμ παραγωγικότητας δίνονται και τώρα, χιλιάδες πριμ και επιδόματα στο δημόσιο όλα εις το όνομα μιας πρόσθετης ή ειδικής εργασίας. Καταργούμενα όλα αυτά θα μπούν όλα σε έναν προϋπολογισμό τον οποίο διαχειρίζεται ο προϊστάμενος. Όταν ο Βενιζέλος λέει ότι ο προϊστάμενος θα πάρει πριμ παραγωγικότητας εννοεί η υπηρεσία του και αυτός με τη σειρά του θα πρέπει να δει πως θα το μοιράσει και τι θα κάνει μετά.
Να συνεχίσω από εκεί που τέλειωσε η Ναντίν Χαρδαλιά. Θα καταργηθούν για παράδειγμα -φαντάζομαι χρόνια τώρα το λένε, το είχε πει και ο Παπακωνσταντίνου-, πολλές από τις δημόσιες οικονομικές υπηρεσίες, τις ΔΟΥ , τις εφορίες. Αυτοί οι άνθρωποι θα πάψουν να είναι εφοριακοί, θα πάνε κάπου αλλού, θα γίνουν κρατικοί υπάλληλοι και θα μετακινηθούν εκεί που τους χρειάζεται η υπηρεσία.
Πρακτικώς πάμε πίσω πολλά χρόνια την εποχή όπου πολλοί δεν ήθελαν να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι γιατί είχαν στο μυαλό τους δύο χαρακτηριστικά: τα λεφτά είναι λίγα και, δεύτερον, ανά πάσα στιγμή μπορεί η υπηρεσία να σε πάει στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Αυτά συν τον χρόνο έγιναν κεκτημένα τα αντίστροφα και πράγματι, όπως ισχυρίζονται οι συνδικαλιστές της ΑΔΕΔΥ, σήμερα όλα αυτά δεν προβλέπονται.
Άρα εδώ είναι το μεγάλο κομμάτι της αλλαγής. Σε αυτό πρέπει να αφιερώσουμε την προσοχή μας, αυτή είναι η μεγάλη αλλαγή που πρέπει να γίνει με την οποία θα αναμετρηθεί βεβαίως η κυβέρνηση και ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος. Από εκεί και πέρα, υποτίθεται βεβαίως, όλοι γνωρίζουμε ότι ενώ λένε ότι κάνουν, στην πράξη δεν κάνουν καμία πραγματική αξιολόγηση. Υπάρχουν βεβαίως καρτέλες και φάκελοι αλλά βεβαίως οι προϊστάμενοι που αξιολογούν βάζουν πάντα άριστα 10. Ντρέπονται; Τους το υπαγορεύει το συνδικάτο; Είναι μια παραδοχή καλών τρόπων να θεωρούν ότι στο δημόσιο όλοι είναι άριστοι; Με αποτέλεσμα η αξιολόγηση αυτή να μην έχει λειτουργήσει ποτέ ως σήμερα.
Οι προϊστάμενοι που δεν έκαναν τη δουλειά τους μέχρι τώρα θα κληθούν να βοηθήσουν τους ειδικούς που θα προσληφθούν οι οποίοι θα κάνουν τελικά και τη δουλειά. Μαζί τους οι φυσικοί προϊστάμενοι χωρίς την παρουσία του αρμόδιου συνδικαλιστή θα οργανώσουν τη δουλειά. Αυτό που πρέπει να σταματήσει για να πούμε ότι κάτι πετύχαμε είναι να υπάρξει πραγματική αξιολόγηση και να την κάνουν αυτοί που πρέπει να βγάλουν τη δουλειά πέρα και όχι εκείνοι που διαχειρίζονται την κομματική πρόσληψη.
Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και πρέπει να γίνουν και εξαιρετικά γρήγορα.
Το «γρήγορο» θα γίνει γιατί αλλιώς δεν θα γίνει ποτέ. Το «περίπλοκα» το ακούω βερεσέ γιατί δεν είναι καθόλου περίπλοκο να βάλεις τάξη σε ένα μαγαζί. Περίπλοκο είναι όλο αυτό που δημιουργήθηκε, που χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα και δεν ξέρουμε ποιος πληρώνει, τι πληρώνει γιατί τον πληρώνουμε και όμως πληρώνουμε συνεχώς περισσότερα. Με συγχωρείτε!
Τι είναι αυτό που πρέπει να πετύχει στο πεδίο των εργασιακών η κυβέρνηση και τι είναι αυτό που δεν πήγε καλά στους προηγούμενους νόμους για τα εργασιακά και χρειάζεται και άλλη δουλειά;
Έτσι όπως είχαν γίνει οι ρυθμίσεις μέχρι τώρα δημιουργούσανε μεγαλύτερο πρόβλημα στις επιχειρήσεις παρά να λύσουνε τα χέρια τους και να μπορέσουν να προσαρμοστούν.
Πολλές φορές είχαμε συζητήσει Σία μαζί εδώ και είχαμε πει αυτό που πρέπει να κάνουνε είναι να τις αφήσουν να πάν να βρουν ένα σημείο ισορροπίας. Δεν υπάρχει κανείς λόγος να καταργηθούν οι κλαδικές συμβάσεις γενικά και αορίστως και αυτό είναι μια λανθασμένη αντίληψη που ενδεχομένως κάποιοι υποστηρίζουν. Αυτό όμως που χρειάζεται είναι οι κλαδικές συμβάσεις να είναι πάρα-πάρα πολύ απλές και από εκεί και πέρα να μην επιδιώκουν να ρυθμίζουν τα πάντα, στο μάξιμουμ.
Αυτό που γίνεται τώρα είναι, πάμε στις επιχειρήσεις που ενδεχομένως έχουν την υψηλότερη παραγωγικότητα, που κατορθώνουν και έχουν κέρδη, είναι καλά οργανωμένες και επομένως μπορούν να δίνουν και καλές αμοιβές και λέμε σε αυτό το επίπεδο αμοιβών θα πάνε όλοι. Είναι λογικό ότι οι μικρότερες επιχειρήσεις, ιδιαίτερα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να πληρώσουν τους εργαζομένους τους τόσο καλά όσο μπορεί μια μεγάλη και καλά οργανωμένη βιομηχανία και επιχείρηση. Τι έκαναν λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί; Έκλεβαν το ΙΚΑ, έκλεβαν την εφορία, έκλεβαν ο ένας τον άλλον και γενικότερα είχαμε ένα χάος απερίγραπτο στην αγορά εργασίας. Σε αυτό είχαν κολλήσει, νόμιζαν ότι με αυτό μπορούν να πάνε καλά. Γι αυτό τους είπαν «παιδιά ξεχάστε το, τελειώστε το».
Άρα εδώ ανασυγκροτείται από την αρχή όλο το πράγμα, οι συμφωνίες θα ξεκινούν από εκεί που γίνεται η δουλειά και θα πηγαίνουν προς τα πάνω.
Αυτό τι σημαίνει για τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα ;
Οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα αυτή τη στιγμή έχουν την μεγαλύτερη απειλή που μπορεί κανείς να έχει: η τεράστια ανεργία. Και σε πάρα πολλούς κλάδους σε εκείνους μάλιστα που είχανε τις σούπερ καλές συλλογικές συμβάσεις και την σούπερ προστασία εκεί η ανεργία μεγαλώνει περισσότερο. Άρα όταν έχεις απέξω πολλούς οι οποίοι χτυπούν την πόρτα πεινασμένοι και κοιτούν το παντεσπάνι που τρωνε όσοι είναι μέσα, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό δεν είναι εργασιακή ειρήνη.
Είχα ρωτήσει την Παρασκευή το Βενιζέλο: «Έχετε κάποιο σχέδιο σε περίπτωση που οι ευρωπαίοι βαρεθούν τους εκβιασμούς της Ελλάδας και πουν δεν σας δίνουμε τη δόση;»
Ο κ. Βενιζέλος δεν είχε απαντήσει. Η απάντηση ήρθε τώρα. Για αυτό μη βιαζόμαστε να λέμε ότι αυτά έχουν κάποια επεξεργασία. Δεν έχουν καθόλου. Πίστευε η ελληνική κυβέρνηση ότι θα τα καταφέρει με τα ψέματα και τους εκβιασμούς, πιάστηκε στην παγίδα που έστηνε στους ευρωπαίους για αυτό όλα όσα λέμε είναι πράγματα που σιγά-σιγά θα γίνουν συγκεκριμένα. Υπομονή και πολλή δουλειά.
0 Comments και 0 Reactions
