L'ECONOMIE MONDIALE EST UN ENSEMBLE UNIQUE,PSYCHOSOMATIQUE. AUSTÉRITÉ VIATIQUE VERS LA CROISSANCE POUR L'OCCIDENT. Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ,ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟ.Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Συνολικές προβολές σελίδας
Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011
DÉMOCRATIE-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: C'EST L 'ENCRASSEMENT=ON EST CE QU'ON MANGE
DÉMOCRATIE-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: C'EST L 'ENCRASSEMENT=ON EST CE QU'ON MANGE: Monique Saby a partagé un lien . 4 décembre Et si c'était l'encrassement...? artdevivresain.over-blog.com Et si l'acidification et l'encr...
Κοραντής για πυρκαγιές: Ισχυρές ενδείξεις,αλλά όχι αποδείξεις

Στις δηλώσεις του πάντως στον Βήμα FM υπάρχουν κάποιες αντιφάσεις ή ασάφειες : Όπως ότι ενώ λέει ότι υπήρχαν μόνο ενδείξεις και όχι «τρανταχτές αποδείξεις», κατηγορεί εμμέσως τις τότε κυβερνήσεις ότι «δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να αξιοποιήσουν πολιτικά έναντι της Τουρκίας αυτές τις πληροφορίες».
Ολόκληρο το απόσπασμα των δηλώσεων Κοραντή: «Υπήρχαν έντονες πληροφορίες, δημοσιογραφικές, ότι αυτές οι φωτιές ήταν αποτέλεσμα τουρκικού δάκτυλου. Οι πληροφορίες αυτές υπήρχαν στη μυστική υπηρεσία πληροφοριών και στις αρχές ασφαλείας ως ενδείξεις αλλά όχι ως αποδείξεις. Οι πηγές σε αρκετές περιπτώσεις ήταν σοβαρές αλλά δεν ήταν αρκετά τα στοιχεία για να τεκμηριώσουν μια απόδειξη. Πάντως είχε σχηματιστεί ένα corpus πληροφοριών που είχε διαβιβαστεί τότε στην κυβέρνηση, για το ’95 με Ανδρέα Παπανδρέου και για το ’96 με κυβέρνηση Σημίτη. Έχω την αίσθηση ότι τουλάχιστον από όσα έχω πληροφορηθεί, οι τότε κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να αξιοποιήσουν πολιτικά έναντι της Τουρκίας αυτές τις πληροφορίες. Η ΕΥΠ είχε μαζέψει όσα στοιχεία της είχαν περιέλθει και είχε επιχειρήσει να τις διασταυρώσει. Δεν μπορούσε να φτάσει σε σημείο να έχει τρανταχτή απόδειξη, αλλά ισχυρές ενδείξεις. Με εκπλήσσει ο χρόνος. Ύστερα από 16 με 17 χρόνια βγαίνει ένας Τούρκος πολιτικός, ο Μεσούτ Γιλμάζ, σε μια συνέντευξη που ήταν αφιερωμένη στη δράση των μυστικών υπηρεσιών και στα απόρρητα κονδύλια για να πει ότι αυτά τα κονδύλια χρησιμοποιήθηκαν και για να μπουν φωτιές στην Ελλάδα και για να γίνει μια απόπειρα ανατροπής στο Αζερμπαϊτζάν. Βεβαίως τίθεται το ερώτημα γιατί να πει αυτά τα πράγματα μετά από μιάμιση δεκαετία. Νομίζω ότι πρόκειται για μια προσπάθεια ανόδου του Γιλμάζ στην ενεργό πολιτική δράση».
Παράταση 10 ημερών για την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας
Παράταση 10 ημερών για την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας
Δεκαήμερη παράταση θα δοθεί για την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας, λόγω του συνωστισμού που επικρατεί σε τράπεζες, εφορίες και ΕΛΤΑ. Την σχετική επίσημη ανακοίνωση θα κάνει εντός των ημερών το υπουργείο Οικονομικών.
Η παράταση θα ισχύσει για την πληρωμή των τελών μέσω εφοριών, τραπεζών ή ΕΛΤΑ. Ενώ παράταση θα δοθεί και για όσους ιδιοκτήτες οχημάτων επιθυμούν να καταθέσουν τις πινακίδες και την άδεια κυκλοφορίας στις εφορίες.
Παράλληλα ανακοινώθηκε ότι αύριο θα γίνει έκτακτη συνάντηση των εφοριακών με τον Υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο προκειμένου να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση ώστε να αναστείλουν οι εφοριακοί την 48ωρη απεργία που έχουν προγραμματίσει για την Πέμπτη και την Παρασκευή (29 & 30 Δεκεμβρίου).
Η παράταση θα ισχύσει για την πληρωμή των τελών μέσω εφοριών, τραπεζών ή ΕΛΤΑ. Ενώ παράταση θα δοθεί και για όσους ιδιοκτήτες οχημάτων επιθυμούν να καταθέσουν τις πινακίδες και την άδεια κυκλοφορίας στις εφορίες.
Παράλληλα ανακοινώθηκε ότι αύριο θα γίνει έκτακτη συνάντηση των εφοριακών με τον Υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο προκειμένου να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση ώστε να αναστείλουν οι εφοριακοί την 48ωρη απεργία που έχουν προγραμματίσει για την Πέμπτη και την Παρασκευή (29 & 30 Δεκεμβρίου).
Διαβάστε περισσότερα:
Et Dieu, dans la crise de l'euro ?
International |
| 22.12.11 | 14h05 • Mis à jour le 22.12.11 | 16h48

par Alain Frachon (International)
Dans la crise de l'euro, experts et politiques négligent un facteur : Dieu. Enfin, la religion et, en l'espèce, le protestantisme luthérien. Fille de pasteur, Angela Merkel a le sens du péché, comme beaucoup de ses compatriotes. Il y a une manière allemande de parler de l'euro qui fleure bon l'influence du Temple. Et qui n'est évidemment pas sans conséquences sur les solutions avancées pour secourirl'union monétaire européenne.
A juste titre, Berlin entend que la zone euro ne soit plus la machine à fabriquer de la dette qu'elle a été ces dix dernières années. Pas question que les riches (l'Europe du Nord) garantissent les dettes des pauvres (l'Europe du Sud) : ce seraitencourager ceux-ci au vice de l'endettement.
Mais le discours venu d'outre-Rhin dépasse ce que les économistes appellent"l'aléa moral" : les effets pervers d'une solidarité financière qui inciterait les moins rigoureux des Etats de l'eurozone à un comportement dispendieux. On y décèle aussi un soupçon de volonté de punir, et, en creux des prescriptions de la politique économique, la dialectique du péché et de son expiation.
Dans une union monétaire bancale, comme l'est la zone euro, le mal, c'est la dette, résultat d'une gestion désinvolte et folklorique des finances publiques. Accumulée au fil des ans, elle jette le discrédit sur la monnaie : elle mine la confiance dans toute la zone.
La sanction est là pour dissuader. Elle doit être lourde pour enlever au pécheur l'envie de recommencer. Elle s'exprime au travers d'un merveilleux mécanisme, dit le patron de la Bundesbank, Jens Weidmann : les taux d'intérêt - la punition par les marchés.
Le New York Times rapporte les propos tenus le mois dernier par le président de la "Buba" lors d'une réunion à Berlin. "Il serait fatal de gommer complètement l'impact disciplinaire de taux d'intérêt à la hausse", sermonnait Weidmann, avant d'ajouter :"Quand les Etats commencent à devoir payer de plus en plus cher l'obtention d'un crédit pour faire face à leurs échéances, alors s'endetter devient beaucoup moins attrayant pour eux."
La première étape du châtiment est la dégradation par les agences de notation. Il s'ensuit en général une hausse du taux d'intérêt qu'un Etat doit pratiquer pourarriver à vendre sa dette sur le marché. S'il est très mal en point, la rémunération demandée par les investisseurs pour souscrire aux emprunts de cet Etat atteint des niveaux intolérables : en faillite, le délinquant est mis sous tutelle - cas de la Grèce, de l'Irlande, du Portugal, qui n'arrivent plus à se refinancer sur les marchés.
S'il est un peu plus solvable, un Etat trouve preneur pour ses bons du Trésor, mais à des coûts d'autant plus pénalisants que sa dette est lourde : l'Espagne et l'Italie doivent verser des intérêts de plus de 6 % pour placer leurs emprunts. Ces pays entrent dans un cercle infernal, qui finit par faire douter de leur solvabilité finale : pour assurer les échéances de leurs dettes, il leur faut emprunter, mais ils ne peuvent le faire qu'à des coûts qui vont venir alourdir encore leur dette globale...
Jens Weidmann s'en félicite, qui conclut ainsi son prêche au ministère des finances : "La bonne politique budgétaire doit être récompensée grâce au coût du crédit et la mau vaise punie par le même moyen." Cette gymnastique des taux, il ne faut pas la perturber : elle gratifie le Bien et pénalise le Mal.
Autrement dit, c'est autant au titre de la morale qu'en souvenir des traumatismes laissés par l'inflation dans l'Allemagne d'avant-guerre que Berlin se refuse à userd'une arme qui a fait ses preuves aux Etats-Unis et en Grande-Bretagne : la monétarisation de la dette.
Propriétaire de la planche à billets, une banque centrale peut acheter directement et en quantités infinies les bons du Trésor émis par un Etat en difficulté. Elle pèse ainsi sur les taux d'intérêt des emprunts d'Etat et les ramène à des niveaux supportables.
Mais, dit le patron de la "Buba", c'est là une pratique doublement condamnable : elle est d'abord inflationniste ; elle est ensuite une incitation à la dette puisqu'elle en modère la sanction (la hausse des taux d'intérêt). Vue de Berlin, la crise de l'euro ne peut avoir qu'un remède : l'austérité budgétaire pour purger les dettes.
Ce sera long, mais pas tragique, juge Jens Weidmann, dans Les Echos : "Les taux sont plus élevés dans quelques pays sans que cela soit nécessairement insupporta ble." Troisième économie de la zone euro, l'Italie, juge l'Allemagne, peut bien vivre en acquittant du 6 % sur ses emprunts. La France fera de même, qui, lorsque sa monnaie était le franc, médiocre devise dévaluée à répétition, devaitpayer sa dette le double de son prix d'aujourd'hui. "L'idée qu'au-delà d'un certain taux on entre dans des problèmes irrémédiables est à mon sens simpliste", assène le président de la "Buba".
Alors, pas question de forcer la Banque centrale européenne (BCE) à faire ce que ses statuts lui interdisent, monétariser la dette ; mais, là encore, l'interdit ne repose pas que sur des considérations économiques. Il est d'ordre politique et moral. La rénovation du patriotisme allemand est passée par l'exaltation de l'Etat de droit, le"patriotisme de la Constitution", le respect de la loi - en l'espèce, les textes fondateurs de la BCE.
Sur le ton de la gravité, Jens Weidmann dit encore : "On ne réussira certainement pas à surmonter la crise de confiance actuelle en violant la loi. L'Europe, ce n'est pas seulement une monnaie unique, c'est aussi un respect commun de l'Etat de droit. (...) Il faut prendre garde, en cherchant une solution à la crise de la dette, à ne pas donner l'impression que l'on piétine ces valeurs."
Et voilà pourquoi Berlin se refuse à faire jouer un rôle plus actif à la BCE et àaugmenter la solidarité financière entre pays de la zone euro. Et se propose derésoudre la crise en faisant graver dans le marbre d'un traité les règles d'une stricte discipline budgétaire. Et n'envisage d'apurer les dettes des membres de l'Union que d'une seule manière : l'austérité.
Précision finale : nombre de voisins de l'Allemagne, les Etats-Unis et une masse critique d'économistes jugent que la recette berlinoise conduira à une terrible récession - dont l'euro risque de ne pas se remettre. Joyeux Noël !
Η Ελλαδα πληρωνει τις αμαρτιες του πολιτικου της συστηματος που με δανεικα διοριζε τους ψηφοφορυς του στο Δημοσιο,που με χαοτικη νομοθεσια δημιουργουσε περισσοτερα προβληματα απο αυτα τα οποια ελυε,πληρωνει τις αμαρτιες της χαωδους γραφειοκρατιας που δημιουργησε το κομματικο κρατος για να εχει λογο υπαρξης,πληρωνει την κατασπαταληση των χρηματων που εδοθησαν απο την Ευρωπη για το κτηματολογιο και εγιναν μισθοι στο δημοσιο.
Η τιμωρία της αμαρτωλής Ελλάδας από την κόρη πάστορα
Με το θρησκευτικό υπόβαθρο της Μέρκελ και τις έννοιες της τιμωρίας του αμαρτωλού και της επιβράβευσης του καλού συνδέει την αδυναμία επίλυσης της κρίσης στην Ευρωζώνη η Le Monde

Δημοσιεύτηκε: Δεκέμβριος 27 2011 13:17 Ενημερώθηκε: Δεκέμβριος 27 2011 13:20
Σε μία ιδιαίτερη προσέγγιση της κρίσης του ευρώ προχώρησε η γαλλική εφημερίδα Le Monde, αναφερόμενη στον παράγοντα που παραγνωρίζουν ειδικοί και πολιτικοί. Τον Θεό, τη θρησκεία και τον λουθηρανικό προτεσταντισμό.
Επισημαίνοντας πως η καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, είναι κόρη πάστορα, ο αρθρογράφος σημειώνει πως διαπνέεται από την έννοια της αμαρτίας, όπως και πολλοί συμπατριώτες της κάτι που έχει συνέπειες στην αναζήτηση λύσεων για τη σωτηρία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης.
Εκτιμά ότι αν οι πλούσιοι, δηλαδή η βόρεια Ευρώπη, συνεχίσουν να εγγυώνται τα χρέη των φτωχών, δηλαδή της νότιας Ευρώπης, οι τελευταίοι θα ενθαρρύνονταν να χρεώνονται όλο και περισσότερο. Σημειώνεται έτσι ότι ορθώς το Βερολίνο δεν θέλει να αποτελεί η Ευρωζώνη έναν μηχανισμό παραγωγής χρέους.
Η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται στη Γερμανία, όπως σημειώνει ο Αλέν Φρασόν στη Le Monde, διακρίνεται με σαφήνεια από μια επιθυμία τιμωρίας, μια διαλεκτική της αμαρτίας και της εξιλέωσης.
Σε μια τραπεζική νομισματική ένωση, όπως είναι η Ευρωζώνη, το Κακό είναι το χρέος, αποτέλεσμα μιας φολκλορικής διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών. Το χρέος δυσφημίζει το νόμισμα και υπονομεύει την εμπιστοσύνη σε όλη την Ευρωζώνη. Πρέπει να υπάρξουν λοιπόν κυρώσεις, κυρώσεις σοβαρές, ώστε ο αμαρτωλός να σωφρονιστεί. Και οι κυρώσεις αυτές επιβάλλονται μέσα από τα επιτόκια.
"Θα ήταν μοιραίο να διαγραφεί εντελώς η σωφρονιστική επίδραση των αυξανόμενων επιτοκίων", ανέφερε τον περασμένο μήνα στο Βερολίνο ο διοικητής της Μπούντεσμπανκ Γενς Βάιντμαν. "Όταν τα κράτη αρχίζουν να υποχρεώνονται να πληρώνουν όλο και πιο ακριβά ένα δάνειο για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, τότε η χρέωση γίνεται όλο και λιγότερο ελκυστική γι’αυτούς", συμπλήρωσε.
Το πρώτο στάδιο της τιμωρίας είναι η υποβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης. Ακολουθεί η άνοδος των επιτοκίων. Αν η χώρα βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση, το τίμημα που ζητούν οι επενδυτές για να αγοράσουν τα κρατικά της ομόλογα φτάνει σε δυσθεώρητα επίπεδα. Ο αμαρτωλός τίθεται υπό εποπτεία, όπως έγινε με την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία.
Αν πάλι η χώρα είναι λίγο καλύτερος μαθητής, βρίσκει μεν επενδυτές, αλλά σε κόστος ευθέως ανάλογο με το χρέος της. Η Ισπανία και η Ιταλία καλούνται έτσι να πληρώσουν επιτόκιο άνω του 6% για τα ομόλογά τους. Οι χώρες αυτές εισέρχονται σε ένα φαύλο κύκλο, που καταλήγει στην αμφισβήτηση της πιστοληπτικής τους ικανότητας. Για να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή του χρέους τους πρέπει να δανειστούν, αλλά το κόστος του δανεισμού επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το χρέος τους.
Ο Γενς Βάιντμαν δεν κρύβει την ικανοποίησή του. "Η ορθή δημοσιονομική πολιτική πρέπει να ανταμείβεται με το κόστος δανεισμού και η λανθασμένη πολιτική πρέπει να τιμωρείται με το ίδιο μέσο". Κανείς δεν πρέπει να διαταράσσει αυτή τη γυμναστική των επιτοκίων. Επιβραβεύει το Καλό και τιμωρεί το Κακό.
Το Βερολίνο με άλλα λόγια αρνείται να χρησιμοποιήσει το όπλο που έχει αποτελέσματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία -τη "χρηματοποίηση" του χρέους- τόσο για ηθικούς λόγους όσο και λόγω των τραυμάτων που άφησε στη Γερμανία ο προπολεμικός πληθωρισμός.
Μια κεντρική τράπεζα, κατέχοντας τον μηχανισμό τυπώματος χρήματος, μπορεί να αγοράζει ευθέως και χωρίς περιορισμούς τα ομόλογα που εκδίδει μια χώρα σε δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Μπορεί επίσης να επηρεάζει τα επιτόκια με τα οποία δανείζεται μια χώρα και να τα επαναφέρει σε ανεκτά επίπεδα. Η πρακτική αυτή, όμως, είναι για τον διοικητή της "Buba" διπλά καταδικαστέα.
Πρώτον, προκαλεί πληθωρισμό. Δεύτερον, ενθαρρύνει τον δανεισμό, αφού μετριάζει την τιμωρία, δηλαδή την αύξηση των επιτοκίων. Κατά την άποψη του Βερολίνου, ένα είναι το φάρμακο για την κρίση του ευρώ: η δημοσιονομική λιτότητα.
Η διαδικασία θα είναι μακρά, αλλά όχι τραγική, λέει ο Γενς Βάιντμαν σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Les Echos. "Τα επιτόκια είναι πιο υψηλά σε ορισμένες χώρες, χωρίς αυτό να είναι πραγματικά αφόρητο".
Για τη Γερμανία, η Ιταλία -τρίτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης- μπορεί θαυμάσια να επιβιώσει με ένα επιτόκιο της τάξης του 6%. Το ίδιο συμβαίνει με τη Γαλλία, η οποία την εποχή του φράγκου αποπλήρωνε το χρέος της δύο φορές ακριβότερα. "Η ιδέα ότι πάνω από ένα συγκεκριμένο όριο τα προβλήματα γίνονται άλυτα είναι απλουστευτική", υποστηρίζει ο διοικητής της Μπούντεσμπανκ.
Δεν πρέπει λοιπόν να υποχρεωθεί η ΕΚΤ να κάνει αυτό που της απαγορεύει το καταστατικό της, να χρηματοποιήσει το χρέος. Οι λόγοι όμως δεν είναι οικονομικοί. Είναι πολιτικοί και ηθικοί. Η ανανέωση του γερμανικού πατριωτισμού περνά από τον εγκωμιασμό του κράτους δικαίου, από τον "πατριωτισμό του Συντάγματος", από τον σεβασμό του νόμου.
"Δεν θα ξεπεράσουμε τη σημερινή κρίση εμπιστοσύνης παραβιάζοντας τον νόμο", συνεχίζει ο Βάιντμαν. "Η Ευρώπη δεν είναι μόνο ένα κοινό νόμισμα, είναι και ο σεβασμός του κράτους δικαίου. Στην αναζήτηση μιας λύσης δεν πρέπει να δώσουμε την εντύπωση ότι καταπατάμε αυτές τις αξίες".
Αυτός είναι ουσιαστικά ο λόγος που το Βερολίνο αρνείται έναν πιο ενεργό ρόλο της ΕΚΤ και μια μεγαλύτερη οικονομική αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της Ευρωζώνης, καταλήγει ο Γάλλος αρθρογράφος, και ας επισημαίνουν πολλοί γείτονες της Γερμανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και πολλοί οικονομολόγοι ότι η συνταγή της λιτότητας θα οδηγήσει σε μια τρομακτική ύφεση.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)