Τετάρτη 25 Απριλίου 2012
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΗΞΟΥΡΙΩΤΗΣ: ΠΑΜΕ: Ο επίσημος βασανιστής του ελληνικού λαού
ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΗΞΟΥΡΙΩΤΗΣ: ΠΑΜΕ: Ο επίσημος βασανιστής του ελληνικού λαού: Αυτή τη Μεγάλη Εβδομάδα, τα παλικάρια του ΠΑΜΕ, ως πιστοί φαίνεται χριστιανοί, διάλεξαν να υποβάλουν τους Έλληνες πολίτες σε νέα Πάθη (εβ...
TRIBUNE25/04/2012 à 10h02 Tribune : « Nous vivons dans un pays raciste qui n’ose regarder la réalité » Gilles Sokoudjou | Président - Les Indivisibles
Le changement « maintenant », même s’il a lieu, n’effacera pas d’un coup d’un seul les scores obtenus par les Le Pen. C’est une constante, des idées et des thèmes en très nette progression depuis trois présidentielles maintenant. Alors disons-nous les choses, sans craindre de « faire-le-lit-du-Front-national », sans craindre de « favoriser-les-extrêmes », expressions totalement galvaudées aujourd’hui. Expressions bien utiles pourtant, et utilisées à bon escient pour vous convaincre de ne pas vous mobiliser et prendre votre destin en main.
Nous vivons dans un pays raciste qui n’ose pas regarder la réalité en face malgré des sondages rassurants qu’on ose nous proposer.
Malgré aussi les « personnalités préférées des français », véritable esbroufe organisée pour mieux nous rassurer nous, éternels petits immigrés qui deviendront un jour de parfaits petits Français bien intégrés !
Pour citer Eva Joly :
« Nous sommes chez nous, nous les Français et les Françaises, métèques venus des quatre coins du monde pour... faire France, nous les métis et les métisses, nous les immigrés qui travaillons sur les chantiers et nous cassons le dos pour ériger des bâtiments.
Nous sommes chez nous, nous les Bretons, les Corses, les Occitans, nous les polacks, les portos, les ritals et les espingouins, nous les youpins, les nègres, les bougnoules, nous les Norvégiennes ménopausées, nous l’Europe, nous le monde, nous la planète, parce que nous sommes la liberté d’aimer, l’égalité devant la loi, et la fraternité dans la République. Nous sommes chez nous. »
Ni coupables, ni responsables
Nous ne sommes en rien responsables de ce carnage. Nous ne sommes en rien responsables de la montée des idées du FN. Pas non plus responsables des propos d’un Jean-Paul Guerlain, ni de la circulaire Guéant sur les étudiants étrangers.
Nous n’avons jamais souhaité voir des milliers de personnes obligées de dormir à même le sol pour un simple rendez-vous préfectoral. Nous ne sommes pas non plus responsables des prières de rue, du halal dans nos assiettes, de l’immigration illégale et du trop plein d’immigrés « ultra-violents » et « délinquants multirécidivistes » en herbe souhaitant obtenir le droit de vote afin d’établir des listes « communautaires » avec horaires de piscines imposés !
Doit-on encore vous remémorer les apéros saucisson-pinard à l’Assemblée nationale ? Cette Droite populaire qui en cas de recomposition n’aura aucun mal à se recaser en vue des législatives ? Doit-on encore vous parler de « l’homme africain “ ? De l’ignorance des citoyens des quartiers populaires qui ‘ne savent pas’ qui est Marshall ?
Décolonisons nos imaginaires
Je veux enlever ce sentiment de culpabilité aux Français-e-s qui en ont pris plein la figure. Ce sentiment de toujours servir de variable d’ajustement, de toujours subir et d’être obligé de suivre la vague sous peine de se la prendre en pleine face à chaque élection. Fini. On feint de s’étonner, de jouer les surpris, de ne pas reconnaitre que notre pays est raciste, de ne pas accepter ce vote d’adhésion qui n’en finit pas de progresser. Fini.
La dédiabolisation du National Front étant réussie, il nous faut nous, décoloniser nos imaginaires et éradiquer cette sensation, ce sentiment de se faire piéger au gré des alternances avec le moins pire choix possible.
Ce n’est en rien une consigne de vote, qu’on se le dise, juste ce sentiment de devoir prendre les choses en main (le 8 mai 2012 ? ) sous peine d’avoir éternellement la gueule de bois d’ici quelques années à cause d’un breuvage que l’on se refile de générations en générations.
Nous vivons dans un pays raciste qui n’ose pas regarder la réalité en face malgré des sondages rassurants qu’on ose nous proposer.
Malgré aussi les « personnalités préférées des français », véritable esbroufe organisée pour mieux nous rassurer nous, éternels petits immigrés qui deviendront un jour de parfaits petits Français bien intégrés !
Pour citer Eva Joly :
« Nous sommes chez nous, nous les Français et les Françaises, métèques venus des quatre coins du monde pour... faire France, nous les métis et les métisses, nous les immigrés qui travaillons sur les chantiers et nous cassons le dos pour ériger des bâtiments.
Nous sommes chez nous, nous les Bretons, les Corses, les Occitans, nous les polacks, les portos, les ritals et les espingouins, nous les youpins, les nègres, les bougnoules, nous les Norvégiennes ménopausées, nous l’Europe, nous le monde, nous la planète, parce que nous sommes la liberté d’aimer, l’égalité devant la loi, et la fraternité dans la République. Nous sommes chez nous. »
Ni coupables, ni responsables
Nous ne sommes en rien responsables de ce carnage. Nous ne sommes en rien responsables de la montée des idées du FN. Pas non plus responsables des propos d’un Jean-Paul Guerlain, ni de la circulaire Guéant sur les étudiants étrangers.
Nous n’avons jamais souhaité voir des milliers de personnes obligées de dormir à même le sol pour un simple rendez-vous préfectoral. Nous ne sommes pas non plus responsables des prières de rue, du halal dans nos assiettes, de l’immigration illégale et du trop plein d’immigrés « ultra-violents » et « délinquants multirécidivistes » en herbe souhaitant obtenir le droit de vote afin d’établir des listes « communautaires » avec horaires de piscines imposés !
Doit-on encore vous remémorer les apéros saucisson-pinard à l’Assemblée nationale ? Cette Droite populaire qui en cas de recomposition n’aura aucun mal à se recaser en vue des législatives ? Doit-on encore vous parler de « l’homme africain “ ? De l’ignorance des citoyens des quartiers populaires qui ‘ne savent pas’ qui est Marshall ?
Décolonisons nos imaginaires
Je veux enlever ce sentiment de culpabilité aux Français-e-s qui en ont pris plein la figure. Ce sentiment de toujours servir de variable d’ajustement, de toujours subir et d’être obligé de suivre la vague sous peine de se la prendre en pleine face à chaque élection. Fini. On feint de s’étonner, de jouer les surpris, de ne pas reconnaitre que notre pays est raciste, de ne pas accepter ce vote d’adhésion qui n’en finit pas de progresser. Fini.
La dédiabolisation du National Front étant réussie, il nous faut nous, décoloniser nos imaginaires et éradiquer cette sensation, ce sentiment de se faire piéger au gré des alternances avec le moins pire choix possible.
Ce n’est en rien une consigne de vote, qu’on se le dise, juste ce sentiment de devoir prendre les choses en main (le 8 mai 2012 ? ) sous peine d’avoir éternellement la gueule de bois d’ici quelques années à cause d’un breuvage que l’on se refile de générations en générations.
Στ. Μάνος: "Εκφράζουμε τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν μόνοι τους, χωρίς ρουσφέτια"
share
O Στέφανος Μάνος σε μια συνέντευξη Aπό Kαρδιάς στην Ειρήνη Νικολοπούλου, στο στούντιο του FOCUS WEBTV μιλάει για την ζωή του, την οικογένεια του, την είσοδο του στην πολιτική, το μνημόνιο, την ΔΡΑΣΗ, αλλά και για τα σημαντικά προβλήματα με τις συντάξεις και την ανεργία που μαστίζει την χώρα μας.
Εκτός των άλλων είπε:
"Όταν μπήκα στην πολιτική ένιωθα ότι είχαμε μπει σε ένα στραβό δρόμο, σε μια την περίοδο που το κράτος φούσκωνε. Αναλογίζομαι ότι είμαι 21 χρόνια νεότερος από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και έχω πολύ δουλειά να κάνω.. Είμαι έντονα αντιμνημονιακός, ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που τα θέλω από το μνημόνιο.. Έχουμε αναθέσει την διαχείριση του κράτους σε ανθρώπους Β' κατηγορίας.. Πληρώναμε 20 χρόνια τα κοροΐδα για μια Ολυμπιακή που μας φέσωσε.. Εκφράζουμε τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν μόνοι τους, χωρίς ρουσφέτια.. Η Ελλάδα έχει ένα θησαυρό πολιτιστικής περιουσίας ανεκμετάλλευτο.."ος,Δράση
O Στέφανος Μάνος σε μια συνέντευξη Aπό Kαρδιάς στην Ειρήνη Νικολοπούλου, στο στούντιο του FOCUS WEBTV μιλάει για την ζωή του, την οικογένεια του, την είσοδο του στην πολιτική, το μνημόνιο, την ΔΡΑΣΗ, αλλά και για τα σημαντικά προβλήματα με τις συντάξεις και την ανεργία που μαστίζει την χώρα μας.
Εκτός των άλλων είπε:
"Όταν μπήκα στην πολιτική ένιωθα ότι είχαμε μπει σε ένα στραβό δρόμο, σε μια την περίοδο που το κράτος φούσκωνε. Αναλογίζομαι ότι είμαι 21 χρόνια νεότερος από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και έχω πολύ δουλειά να κάνω.. Είμαι έντονα αντιμνημονιακός, ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που τα θέλω από το μνημόνιο.. Έχουμε αναθέσει την διαχείριση του κράτους σε ανθρώπους Β' κατηγορίας.. Πληρώναμε 20 χρόνια τα κοροΐδα για μια Ολυμπιακή που μας φέσωσε.. Εκφράζουμε τους ανθρώπους που τα καταφέρνουν μόνοι τους, χωρίς ρουσφέτια.. Η Ελλάδα έχει ένα θησαυρό πολιτιστικής περιουσίας ανεκμετάλλευτο.."ος,Δράση
Η γενιά που απέτυχε να ενηλικιωθεί έγκαιρα 24/04/2012 ΑΠΌ ΜΑΝΏΛΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΆΚΗΣ 3 ΣΧΌΛΙΑ
Η γενιά των παραχαϊδεμένων. Των παιδιών της Μεταπολίτευσης. Των φαστ φουντ. Των διακοπών στα νησιά. Του χαβαλέ. Των σπουδών στο εξωτερικό. Του φωτεινού παντογνώστη. Της άρνησης ενηλικίωσης.Του Νίτρο. Της κριτικής. Του ύστερου καπιταλισμού. Των μεταπτυχιακών. Των τάπερ. Του μαύρου. Των πάρτυ. Των προνομίων. Του χαβαλέ. Της απουσίας απ’ τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Των δεκαπενταμελών. Των πάρτυ. Των brainstorming. Των διδακτορικών. Των καταλήψεων. Των μεταπτυχιακών. Των κουλ απόψεων. Των διδακτορικών. Των αμερικανικών σειρών. Του χαβαλέ. Των one night stand. Των γκάτζετ. Των ευνοημένων. Των εξωσωματικών. Των τζετ σκι. Των σερφ. Των φρι πρες. Των μεταμοντέρνων αρνητών του καπιταλισμού. Των κονφορμιστών. Των επαναστατών. Του no logo. Του just do it. Της πλάσμα τηλεόρασης. Των ταξιδιών στο Λονδίνο και στο Βερολίνο. Του Κόπλαντ. Του Μποντριγιάρ. Της ειρωνίας. Του ΦονΤρίερ. Των εξεζητημένων κουρεμάτων. Του Μάικλ Μουρ. Της εξυπνάδας. Της ονείρωξης με τη Μεγάλη Νύχτα. Του χαβαλέ. Του Facebook. Του Twitter. Της αποχής. Της ελλειπούς ενηλικίωσης.
Πού είναι αυτή η γενιά; Τη βλέπει κανείς να ηγείται των εξελίξεων, να αναλαμβάνει δημόσια ευθύνες; Να παίρνει θέση για όσα γίνονται; Να δημιουργεί πολιτικό πρόταγμα; Να επινοεί καινούργια παραδείγματα; Όσοι σήμερα κυριαρχούν είναι πάνω από 50 κι 60 ετών. Πού είναι οι 40ρηδες; Πού είναι η γενιά των πτυχίων; Πού είναι αυτά τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς εμπειρία πολέμου και δικτατορίας; Ποιό είναι το αίτημα αυτής της γενιάς; Γιατί ό,τι κάνουν το κάνουν σχεδόν στα “μουλωχτά”; Που είναι τα παιδιά που, όπως λέγεται, τα βρήκαν όλα έτοιμα; Πού είναι τα σπουδασμένα κορίτσια κι αγόρια; Κρύβονται; Απαξιούν; Αδιαφορούν; Ιδιωτεύουν; Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις η μεγάλη πλειοψηφία των 40ρηδων σήμερα απέχει απ’ τη δημόσια ζωή. Είτε υποαμοίβονται σε σχέση με τα προσόντα τους, είτε δεν έχουν καν δουλειά. Γενικά δείχνουν και να υποεκπροσωπούνται στο πολιτικό σύστημα. Ενώ στην αγορά εργασίας κάποιοι έχουν βολευτεί σε θέσεις που απέκτησαν με “δόντι”, αρκετοί τρύπωσαν στο δημόσιο, άλλοι έχουν μεταναστεύσει ή σκέφτονται να φύγουν και μερικοί μάλλον από κάποια άλλη εύνοια ή τύχη, κάνουν μια αξιοπρεπή και καλοπληρωμένη δουλειά.
Η γενιά μου είναι παροπλισμένη. Δείχνει να μην ονειρεύεται. Είναι θεατής σ’ ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, αποχαυνωμένη απ’ τα γκάτζετ τελευταίας γενιάς, κι απ’ τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τί έχει πάει τόσο στραβά μ’ αυτή τη γενιά; Μήπως τη γαλούχησε μια συναισθηματικά ανάπηρη γενιά; Κι αν ναι, για πόσο θα ισχύει αυτό το άλλοθι; Μήπως φταίει το γεγονός ότι αρχίσαμε να παίζουμε παιχνίδια στον υπολογιστή από νεαρή ηλικία; Τί μας κάνει τόσο ανίσχυρους κι αμέτοχους; Σίγουρα, μας παραχάιδεψαν. Σίγουρα, βρήκαμε πολλά έτοιμα. Αλλά τί μας κάνει τόσο απρόθυμους να διεκδικήσουμε το δικό μας παρόν; Ακόμα κι εκείνοι που έχουν βγει μπροστά, δείχνουν να είναι ρέπλικες των μεγαλύτερων. Καμία διάθεση διαφοροποίησης, καμία εσωτερική ανάγκη αναγνώρισης της μοναδικότητάς μας. Όλοι ίδιοι, όλοι στον καναπέ ή στα παρωχημένα σχήματα, όλοι δυσαρεστημένοι, όλοι ανικανοποίητοι. Και την ίδια στιγμή όλοι κονφορμίστες, να αναπαράγουμε τα ίδια χρεωκοπημένα μοντέλα. Άραγε πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε πλέον ξεκάθαρα για μια χαμένη γενιά; Για μια γενιά που δεν αγωνίστηκε καν, και γι’ αυτό δε μπορεί να ονομαστεί καν “ηττημένη γενιά”; Να στρέψουμε άραγε το ενδιαφέρον μας στους νεότερους;
Δε θέλω να το πιστέψω. Μπορεί η γενιά μου να άργησε να ενηλικιωθεί, να πνίγηκε πρόσκαιρα απ’ τις αντιφάσεις, τους φόβους, και τις ευκολίες της, αλλά τώρα πρέπει να κάνει τα αποφασιστικά βήματα και να βγει μπροστά. Με θάρρος, με επίγνωση των δυνατοτήτων της, με αποφασιστικότητα. Και κυρίως, χωρίς παρωπίδες.
Πού είναι αυτή η γενιά; Τη βλέπει κανείς να ηγείται των εξελίξεων, να αναλαμβάνει δημόσια ευθύνες; Να παίρνει θέση για όσα γίνονται; Να δημιουργεί πολιτικό πρόταγμα; Να επινοεί καινούργια παραδείγματα; Όσοι σήμερα κυριαρχούν είναι πάνω από 50 κι 60 ετών. Πού είναι οι 40ρηδες; Πού είναι η γενιά των πτυχίων; Πού είναι αυτά τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς εμπειρία πολέμου και δικτατορίας; Ποιό είναι το αίτημα αυτής της γενιάς; Γιατί ό,τι κάνουν το κάνουν σχεδόν στα “μουλωχτά”; Που είναι τα παιδιά που, όπως λέγεται, τα βρήκαν όλα έτοιμα; Πού είναι τα σπουδασμένα κορίτσια κι αγόρια; Κρύβονται; Απαξιούν; Αδιαφορούν; Ιδιωτεύουν; Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις η μεγάλη πλειοψηφία των 40ρηδων σήμερα απέχει απ’ τη δημόσια ζωή. Είτε υποαμοίβονται σε σχέση με τα προσόντα τους, είτε δεν έχουν καν δουλειά. Γενικά δείχνουν και να υποεκπροσωπούνται στο πολιτικό σύστημα. Ενώ στην αγορά εργασίας κάποιοι έχουν βολευτεί σε θέσεις που απέκτησαν με “δόντι”, αρκετοί τρύπωσαν στο δημόσιο, άλλοι έχουν μεταναστεύσει ή σκέφτονται να φύγουν και μερικοί μάλλον από κάποια άλλη εύνοια ή τύχη, κάνουν μια αξιοπρεπή και καλοπληρωμένη δουλειά.
Η γενιά μου είναι παροπλισμένη. Δείχνει να μην ονειρεύεται. Είναι θεατής σ’ ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, αποχαυνωμένη απ’ τα γκάτζετ τελευταίας γενιάς, κι απ’ τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τί έχει πάει τόσο στραβά μ’ αυτή τη γενιά; Μήπως τη γαλούχησε μια συναισθηματικά ανάπηρη γενιά; Κι αν ναι, για πόσο θα ισχύει αυτό το άλλοθι; Μήπως φταίει το γεγονός ότι αρχίσαμε να παίζουμε παιχνίδια στον υπολογιστή από νεαρή ηλικία; Τί μας κάνει τόσο ανίσχυρους κι αμέτοχους; Σίγουρα, μας παραχάιδεψαν. Σίγουρα, βρήκαμε πολλά έτοιμα. Αλλά τί μας κάνει τόσο απρόθυμους να διεκδικήσουμε το δικό μας παρόν; Ακόμα κι εκείνοι που έχουν βγει μπροστά, δείχνουν να είναι ρέπλικες των μεγαλύτερων. Καμία διάθεση διαφοροποίησης, καμία εσωτερική ανάγκη αναγνώρισης της μοναδικότητάς μας. Όλοι ίδιοι, όλοι στον καναπέ ή στα παρωχημένα σχήματα, όλοι δυσαρεστημένοι, όλοι ανικανοποίητοι. Και την ίδια στιγμή όλοι κονφορμίστες, να αναπαράγουμε τα ίδια χρεωκοπημένα μοντέλα. Άραγε πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε πλέον ξεκάθαρα για μια χαμένη γενιά; Για μια γενιά που δεν αγωνίστηκε καν, και γι’ αυτό δε μπορεί να ονομαστεί καν “ηττημένη γενιά”; Να στρέψουμε άραγε το ενδιαφέρον μας στους νεότερους;
Δε θέλω να το πιστέψω. Μπορεί η γενιά μου να άργησε να ενηλικιωθεί, να πνίγηκε πρόσκαιρα απ’ τις αντιφάσεις, τους φόβους, και τις ευκολίες της, αλλά τώρα πρέπει να κάνει τα αποφασιστικά βήματα και να βγει μπροστά. Με θάρρος, με επίγνωση των δυνατοτήτων της, με αποφασιστικότητα. Και κυρίως, χωρίς παρωπίδες.
Η γενιά που απέτυχε να ενηλικιωθεί έγκαιρα 24/04/2012 ΑΠΌ ΜΑΝΏΛΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΆΚΗΣ 3 ΣΧΌΛΙΑ
Η γενιά των παραχαϊδεμένων. Των παιδιών της Μεταπολίτευσης. Των φαστ φουντ. Των διακοπών στα νησιά. Του χαβαλέ. Των σπουδών στο εξωτερικό. Του φωτεινού παντογνώστη. Της άρνησης ενηλικίωσης.Του Νίτρο. Της κριτικής. Του ύστερου καπιταλισμού. Των μεταπτυχιακών. Των τάπερ. Του μαύρου. Των πάρτυ. Των προνομίων. Του χαβαλέ. Της απουσίας απ’ τα κέντρα λήψης αποφάσεων. Των δεκαπενταμελών. Των πάρτυ. Των brainstorming. Των διδακτορικών. Των καταλήψεων. Των μεταπτυχιακών. Των κουλ απόψεων. Των διδακτορικών. Των αμερικανικών σειρών. Του χαβαλέ. Των one night stand. Των γκάτζετ. Των ευνοημένων. Των εξωσωματικών. Των τζετ σκι. Των σερφ. Των φρι πρες. Των μεταμοντέρνων αρνητών του καπιταλισμού. Των κονφορμιστών. Των επαναστατών. Του no logo. Του just do it. Της πλάσμα τηλεόρασης. Των ταξιδιών στο Λονδίνο και στο Βερολίνο. Του Κόπλαντ. Του Μποντριγιάρ. Της ειρωνίας. Του ΦονΤρίερ. Των εξεζητημένων κουρεμάτων. Του Μάικλ Μουρ. Της εξυπνάδας. Της ονείρωξης με τη Μεγάλη Νύχτα. Του χαβαλέ. Του Facebook. Του Twitter. Της αποχής. Της ελλειπούς ενηλικίωσης.
Πού είναι αυτή η γενιά; Τη βλέπει κανείς να ηγείται των εξελίξεων, να αναλαμβάνει δημόσια ευθύνες; Να παίρνει θέση για όσα γίνονται; Να δημιουργεί πολιτικό πρόταγμα; Να επινοεί καινούργια παραδείγματα; Όσοι σήμερα κυριαρχούν είναι πάνω από 50 κι 60 ετών. Πού είναι οι 40ρηδες; Πού είναι η γενιά των πτυχίων; Πού είναι αυτά τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς εμπειρία πολέμου και δικτατορίας; Ποιό είναι το αίτημα αυτής της γενιάς; Γιατί ό,τι κάνουν το κάνουν σχεδόν στα “μουλωχτά”; Που είναι τα παιδιά που, όπως λέγεται, τα βρήκαν όλα έτοιμα; Πού είναι τα σπουδασμένα κορίτσια κι αγόρια; Κρύβονται; Απαξιούν; Αδιαφορούν; Ιδιωτεύουν; Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις η μεγάλη πλειοψηφία των 40ρηδων σήμερα απέχει απ’ τη δημόσια ζωή. Είτε υποαμοίβονται σε σχέση με τα προσόντα τους, είτε δεν έχουν καν δουλειά. Γενικά δείχνουν και να υποεκπροσωπούνται στο πολιτικό σύστημα. Ενώ στην αγορά εργασίας κάποιοι έχουν βολευτεί σε θέσεις που απέκτησαν με “δόντι”, αρκετοί τρύπωσαν στο δημόσιο, άλλοι έχουν μεταναστεύσει ή σκέφτονται να φύγουν και μερικοί μάλλον από κάποια άλλη εύνοια ή τύχη, κάνουν μια αξιοπρεπή και καλοπληρωμένη δουλειά.
Η γενιά μου είναι παροπλισμένη. Δείχνει να μην ονειρεύεται. Είναι θεατής σ’ ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, αποχαυνωμένη απ’ τα γκάτζετ τελευταίας γενιάς, κι απ’ τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τί έχει πάει τόσο στραβά μ’ αυτή τη γενιά; Μήπως τη γαλούχησε μια συναισθηματικά ανάπηρη γενιά; Κι αν ναι, για πόσο θα ισχύει αυτό το άλλοθι; Μήπως φταίει το γεγονός ότι αρχίσαμε να παίζουμε παιχνίδια στον υπολογιστή από νεαρή ηλικία; Τί μας κάνει τόσο ανίσχυρους κι αμέτοχους; Σίγουρα, μας παραχάιδεψαν. Σίγουρα, βρήκαμε πολλά έτοιμα. Αλλά τί μας κάνει τόσο απρόθυμους να διεκδικήσουμε το δικό μας παρόν; Ακόμα κι εκείνοι που έχουν βγει μπροστά, δείχνουν να είναι ρέπλικες των μεγαλύτερων. Καμία διάθεση διαφοροποίησης, καμία εσωτερική ανάγκη αναγνώρισης της μοναδικότητάς μας. Όλοι ίδιοι, όλοι στον καναπέ ή στα παρωχημένα σχήματα, όλοι δυσαρεστημένοι, όλοι ανικανοποίητοι. Και την ίδια στιγμή όλοι κονφορμίστες, να αναπαράγουμε τα ίδια χρεωκοπημένα μοντέλα. Άραγε πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε πλέον ξεκάθαρα για μια χαμένη γενιά; Για μια γενιά που δεν αγωνίστηκε καν, και γι’ αυτό δε μπορεί να ονομαστεί καν “ηττημένη γενιά”; Να στρέψουμε άραγε το ενδιαφέρον μας στους νεότερους;
Δε θέλω να το πιστέψω. Μπορεί η γενιά μου να άργησε να ενηλικιωθεί, να πνίγηκε πρόσκαιρα απ’ τις αντιφάσεις, τους φόβους, και τις ευκολίες της, αλλά τώρα πρέπει να κάνει τα αποφασιστικά βήματα και να βγει μπροστά. Με θάρρος, με επίγνωση των δυνατοτήτων της, με αποφασιστικότητα. Και κυρίως, χωρίς παρωπίδες.
Πού είναι αυτή η γενιά; Τη βλέπει κανείς να ηγείται των εξελίξεων, να αναλαμβάνει δημόσια ευθύνες; Να παίρνει θέση για όσα γίνονται; Να δημιουργεί πολιτικό πρόταγμα; Να επινοεί καινούργια παραδείγματα; Όσοι σήμερα κυριαρχούν είναι πάνω από 50 κι 60 ετών. Πού είναι οι 40ρηδες; Πού είναι η γενιά των πτυχίων; Πού είναι αυτά τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς εμπειρία πολέμου και δικτατορίας; Ποιό είναι το αίτημα αυτής της γενιάς; Γιατί ό,τι κάνουν το κάνουν σχεδόν στα “μουλωχτά”; Που είναι τα παιδιά που, όπως λέγεται, τα βρήκαν όλα έτοιμα; Πού είναι τα σπουδασμένα κορίτσια κι αγόρια; Κρύβονται; Απαξιούν; Αδιαφορούν; Ιδιωτεύουν; Εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις η μεγάλη πλειοψηφία των 40ρηδων σήμερα απέχει απ’ τη δημόσια ζωή. Είτε υποαμοίβονται σε σχέση με τα προσόντα τους, είτε δεν έχουν καν δουλειά. Γενικά δείχνουν και να υποεκπροσωπούνται στο πολιτικό σύστημα. Ενώ στην αγορά εργασίας κάποιοι έχουν βολευτεί σε θέσεις που απέκτησαν με “δόντι”, αρκετοί τρύπωσαν στο δημόσιο, άλλοι έχουν μεταναστεύσει ή σκέφτονται να φύγουν και μερικοί μάλλον από κάποια άλλη εύνοια ή τύχη, κάνουν μια αξιοπρεπή και καλοπληρωμένη δουλειά.
Η γενιά μου είναι παροπλισμένη. Δείχνει να μην ονειρεύεται. Είναι θεατής σ’ ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, αποχαυνωμένη απ’ τα γκάτζετ τελευταίας γενιάς, κι απ’ τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τί έχει πάει τόσο στραβά μ’ αυτή τη γενιά; Μήπως τη γαλούχησε μια συναισθηματικά ανάπηρη γενιά; Κι αν ναι, για πόσο θα ισχύει αυτό το άλλοθι; Μήπως φταίει το γεγονός ότι αρχίσαμε να παίζουμε παιχνίδια στον υπολογιστή από νεαρή ηλικία; Τί μας κάνει τόσο ανίσχυρους κι αμέτοχους; Σίγουρα, μας παραχάιδεψαν. Σίγουρα, βρήκαμε πολλά έτοιμα. Αλλά τί μας κάνει τόσο απρόθυμους να διεκδικήσουμε το δικό μας παρόν; Ακόμα κι εκείνοι που έχουν βγει μπροστά, δείχνουν να είναι ρέπλικες των μεγαλύτερων. Καμία διάθεση διαφοροποίησης, καμία εσωτερική ανάγκη αναγνώρισης της μοναδικότητάς μας. Όλοι ίδιοι, όλοι στον καναπέ ή στα παρωχημένα σχήματα, όλοι δυσαρεστημένοι, όλοι ανικανοποίητοι. Και την ίδια στιγμή όλοι κονφορμίστες, να αναπαράγουμε τα ίδια χρεωκοπημένα μοντέλα. Άραγε πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε πλέον ξεκάθαρα για μια χαμένη γενιά; Για μια γενιά που δεν αγωνίστηκε καν, και γι’ αυτό δε μπορεί να ονομαστεί καν “ηττημένη γενιά”; Να στρέψουμε άραγε το ενδιαφέρον μας στους νεότερους;
Δε θέλω να το πιστέψω. Μπορεί η γενιά μου να άργησε να ενηλικιωθεί, να πνίγηκε πρόσκαιρα απ’ τις αντιφάσεις, τους φόβους, και τις ευκολίες της, αλλά τώρα πρέπει να κάνει τα αποφασιστικά βήματα και να βγει μπροστά. Με θάρρος, με επίγνωση των δυνατοτήτων της, με αποφασιστικότητα. Και κυρίως, χωρίς παρωπίδες.
Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος: Οι φόροι καταστρέφουν την αγορά ακινήτων Αρχική | Απόψεις | Οικονομία | Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος: Οι φόροι καταστρέφουν την αγορά ακινήτων
Αναρτήθηκε την 25 Απριλίου 2012, 11:06
Αρθρο του/της: Palmografos.com
Μεγάλες επιβαρύνσεις θα φέρουν οι αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών επισημαίνεται στην Εκθεση του Γ. Προβόπουλου
Σημαντικό βάρος για τα ελληνικά νοικοκυριά αλλά και τους επενδυτές που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην αγορά ακινήτων αποτελεί το φορολογικό καθεστώς που ισχύει, ενώ αρνητική επίδραση στις τσέπες όλων των πολιτών θα έχει η επικείμενη αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Αυτό αναφέρεται στην Εκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τρίτη.
Σύμφωνα με την Έκθεση, η σημαντική αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης της ακίνητης περιουσίας τα τελευταία τρία έτη (στο πλαίσιο της προσπάθειας ενίσχυσης των δημόσιων εσόδων) εκτιμάται ότι έχει επιτείνει την ύφεση στην αγορά ακινήτων. Πέραν της επιβάρυνσης αυτής, οι συνεχείς εξαγγελίες και αναβολές για επιμέρους πρόσθετα μέτρα παρατείνουν την αβεβαιότητα ως προς το φορολογικό καθεστώς των ακινήτων (η αύξηση των αντικειμενικών αξιών, η επιβολή ΦΠΑ στα επαγγελματικά ακίνητα των φυσικών προσώπων κ.ά.) και δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τη μελλοντική ανάκαμψη της αγοράς.
Για παράδειγμα, η αύξηση των αντικειμενικών τιμών (που προσδιορίζουν την αξία των ακινήτων για φορολογικούς σκοπούς), αν και χρονικά έχει προσδιοριστεί πολλές φορές στο παρελθόν, δεν έχει υλοποιηθεί. Πάντως, η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών στα επίπεδα των τιμών της αγοράς αναμένεται έως τον Ιούνιο του 2012 (νέο Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών).
Η αύξηση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων αναμένεται να οδηγήσει σε σημαντικές αναπροσαρμογές της φορολογητέας αξίας των ακινήτων (ειδικά σε περιοχές όπου η διαφορά αντικειμενικών-εμπορικών τιμών είναι μεγάλη), συμπαρασύροντας πολλούς φόρους προς τα πάνω και επιτείνοντας την έντονη αβεβαιότητα και την ύφεση στην ελληνική κτηματαγορά.
Μια τέτοια αναπροσαρμογή θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνδυαστεί με εξορθολογισμό της φορολογίας των ακινήτων, στην κατεύθυνση τόσο της μείωσης της φορολογίας των μεταβιβάσεων σο και της κατάργησης επιμέρους επιβαρύνσεων και της θέσπισης ή διατήρησης ενός πολύ μικρού αριθμού ενιαίων φόρων που θα αντικαταστήσουν το πλήθος των υπαρχόντων (π.χ. ενιαίος φόρος επί των συναλλαγών και ανάλογος ενιαίος φόρος επί της ιδιοκτησίας ακινήτων).
Επισημαίνεται τέλος ότι η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων στα επίπεδα των τιμών της αγοράς δεν θα πρέπει να γίνει με κάποιον "οριζόντιο" τρόπο, δηλαδή με κάποια ισοποσοστιαία μεταβολή όλων των αντικειμενικών τιμών που ισχύουν σήμερα, καθώς η μεταβολή των εμπορικών τιμών των ακινήτων από τις αρχές του 2007 (οπότε και έλαβε χώρα η τελευταία αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών) έως σήμερα διαφοροποιείται σημαντικά μεταξύ των επιμέρους γεωγραφικών περιοχών.
Η πορεία της ελληνική κτηματαγοράς
Η ελληνική αγορά ακινήτων, μετά τη σημαντική συρρίκνωση που έχει υποστεί κατά την περίοδο της τρέχουσας κρίσης, παραμένει στο ίδιο χαμηλό επίπεδο χωρίς να παρουσιάζει ενδείξεις ανάκαμψης, καθώς παραμένουν αρνητικές οι μεσοπρόθεσμες προσδοκίες. Εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από υπερβάλλουσα προσφορά με σημαντικό απόθεμα αδιάθετων (προς πώληση) ακινήτων και πολύ χαμηλή ζήτηση.
Παρά την υπερβάλλουσα προσφορά στην αγορά ακινήτων, οι τιμές των διαμερισμάτων και κυρίως των νεόδμητων χαρακτηρίζονται από σχετική ανθεκτικότητα. Με βάση τα στοιχεία που συγκεντρώνονται από τα πιστωτικά ιδρύματα, οι τιμές των διαμερισμάτων υποχώρησαν κατά 3,7% το 2009, 4,7% το 2010 και 5,1% το 2011.
Μεγαλύτερη υποχώρηση των τιμών των κατοικιών τα τελευταία έτη καταγράφεται με βάση τις πληροφορίες που συγκεντρώνονται από τα κτηματομεσιτικά γραφεία. Για παράδειγμα, όπως προκύπτει από επεξεργασία των στοιχείων που συλλέγουν τα υποκαταστήματα της Τράπεζας της Ελλάδος κυρίως από μεσιτικά γραφεία, οι τιμές των κατοικιών στις αστικές περιοχές της χώρας (εκτός της Αθήνας) υποχώρησαν κατά 6,7% το 2010 και 7,5% το 2011.
Η μείωση των τιμών των κατοικιών σε όλη την περίοδο της κρίσης ήταν ταχύτερη για τα "παλαιά" διαμερίσματα (ηλικίας άνω των 5 ετών: -4,8%, -5,0% και -5,6% το 2009, το 2010 και το 2011 αντίστοιχα) από ό,τι για τα "νέα" (ηλικίας έως 5 ετών: -2,0%, -4,2% και -4,4% το 2009, 2010 και το 2011 αντίστοιχα), γεγονός που αντανακλά τη σχετικά μεγαλύτερη ανθεκτικότητα των τιμών των νεόδμητων διαμερισμάτων, τα οποία κατά κανόνα διατίθενται προς πώληση από τους κατασκευαστές.
Η ελληνική αγορά κατοικιών πιθανότατα δεν παρουσιάζει χαρακτηριστικά σημαντικής υπερτίμησης, ενώ οι πτωτικές πιέσεις στις τιμές είναι πιθανόν να συνεχιστούν και τουςεπόμενους μήνες, με περιορισμένο ωστόσο τον κίνδυνο απότομης μεταβολής των τιμών.
Κατά την περίοδο της κρίσης καταγράφεται στροφή του αγοραστικού ενδιαφέροντος των νοικοκυριών προς ακίνητα μικρότερου εμβαδού, παλαιότερα και κυρίως μικρότερης αξίας, καθώς επίσης και σημαντική αύξηση του ποσοστού των συναλλαγών σε μετρητά και του μεριδίου των μετρητών στη συνολική χρηματοδότηση της απόκτησης ακινήτων.
Συνεχίζεται με έντονο ρυθμό η μείωση του όγκου της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας, ενώ ανάλογη ήταν και η μείωση των επενδύσεων σε κατοικίες (-23,5%, -18,0% και -23,6% το 2009, 2010 και 2011 αντίστοιχα).
Στην αγορά επαγγελματικών ακινήτων (γραφεία, καταστήματα, βιομηχανικά κτίρια, αποθηκευτικοί χώροι κ.λπ.) τα τελευταία έτη καταγράφεται μειούμενη ζήτηση, με παράλληλη στροφή των επιχειρήσεων προς φθηνότερη επαγγελματική στέγη, αυξημένη προσφορά με πτωτική τάση τιμών, στενότητα χρηματοδότησης και σχετική επιφυλακτικότητα ως προς την ανάπτυξη νέων επενδυτικών σχεδίων, αύξηση των κενών εμπορικών καταστημάτων και γραφείων, σημαντική υποχώρηση των ενοικίων και επαναδιαπραγμάτευση μισθωτηρίων συμβολαίων.
Η προοπτική ανάκαμψης της αγοράς ακινήτων εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τη βελτίωση των προσδοκιών των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, τη βελτίωση των συνθηκών χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα, καθώς και από την ενίσχυση των προοπτικών ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και συνεπώς τον περιορισμό της αβεβαιότητας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
από: Palmografos.com - Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος: Οι φόροι καταστρέφουν την αγορά ακινήτων
Αρθρο του/της: Palmografos.com
Μεγάλες επιβαρύνσεις θα φέρουν οι αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών επισημαίνεται στην Εκθεση του Γ. Προβόπουλου
Σημαντικό βάρος για τα ελληνικά νοικοκυριά αλλά και τους επενδυτές που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στην αγορά ακινήτων αποτελεί το φορολογικό καθεστώς που ισχύει, ενώ αρνητική επίδραση στις τσέπες όλων των πολιτών θα έχει η επικείμενη αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Αυτό αναφέρεται στην Εκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλου, που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τρίτη.
Σύμφωνα με την Έκθεση, η σημαντική αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης της ακίνητης περιουσίας τα τελευταία τρία έτη (στο πλαίσιο της προσπάθειας ενίσχυσης των δημόσιων εσόδων) εκτιμάται ότι έχει επιτείνει την ύφεση στην αγορά ακινήτων. Πέραν της επιβάρυνσης αυτής, οι συνεχείς εξαγγελίες και αναβολές για επιμέρους πρόσθετα μέτρα παρατείνουν την αβεβαιότητα ως προς το φορολογικό καθεστώς των ακινήτων (η αύξηση των αντικειμενικών αξιών, η επιβολή ΦΠΑ στα επαγγελματικά ακίνητα των φυσικών προσώπων κ.ά.) και δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο τη μελλοντική ανάκαμψη της αγοράς.
Για παράδειγμα, η αύξηση των αντικειμενικών τιμών (που προσδιορίζουν την αξία των ακινήτων για φορολογικούς σκοπούς), αν και χρονικά έχει προσδιοριστεί πολλές φορές στο παρελθόν, δεν έχει υλοποιηθεί. Πάντως, η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών στα επίπεδα των τιμών της αγοράς αναμένεται έως τον Ιούνιο του 2012 (νέο Μνημόνιο Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών Πολιτικών).
Η αύξηση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων αναμένεται να οδηγήσει σε σημαντικές αναπροσαρμογές της φορολογητέας αξίας των ακινήτων (ειδικά σε περιοχές όπου η διαφορά αντικειμενικών-εμπορικών τιμών είναι μεγάλη), συμπαρασύροντας πολλούς φόρους προς τα πάνω και επιτείνοντας την έντονη αβεβαιότητα και την ύφεση στην ελληνική κτηματαγορά.
Μια τέτοια αναπροσαρμογή θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να συνδυαστεί με εξορθολογισμό της φορολογίας των ακινήτων, στην κατεύθυνση τόσο της μείωσης της φορολογίας των μεταβιβάσεων σο και της κατάργησης επιμέρους επιβαρύνσεων και της θέσπισης ή διατήρησης ενός πολύ μικρού αριθμού ενιαίων φόρων που θα αντικαταστήσουν το πλήθος των υπαρχόντων (π.χ. ενιαίος φόρος επί των συναλλαγών και ανάλογος ενιαίος φόρος επί της ιδιοκτησίας ακινήτων).
Επισημαίνεται τέλος ότι η αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων στα επίπεδα των τιμών της αγοράς δεν θα πρέπει να γίνει με κάποιον "οριζόντιο" τρόπο, δηλαδή με κάποια ισοποσοστιαία μεταβολή όλων των αντικειμενικών τιμών που ισχύουν σήμερα, καθώς η μεταβολή των εμπορικών τιμών των ακινήτων από τις αρχές του 2007 (οπότε και έλαβε χώρα η τελευταία αναπροσαρμογή των αντικειμενικών τιμών) έως σήμερα διαφοροποιείται σημαντικά μεταξύ των επιμέρους γεωγραφικών περιοχών.
Η πορεία της ελληνική κτηματαγοράς
Η ελληνική αγορά ακινήτων, μετά τη σημαντική συρρίκνωση που έχει υποστεί κατά την περίοδο της τρέχουσας κρίσης, παραμένει στο ίδιο χαμηλό επίπεδο χωρίς να παρουσιάζει ενδείξεις ανάκαμψης, καθώς παραμένουν αρνητικές οι μεσοπρόθεσμες προσδοκίες. Εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από υπερβάλλουσα προσφορά με σημαντικό απόθεμα αδιάθετων (προς πώληση) ακινήτων και πολύ χαμηλή ζήτηση.
Παρά την υπερβάλλουσα προσφορά στην αγορά ακινήτων, οι τιμές των διαμερισμάτων και κυρίως των νεόδμητων χαρακτηρίζονται από σχετική ανθεκτικότητα. Με βάση τα στοιχεία που συγκεντρώνονται από τα πιστωτικά ιδρύματα, οι τιμές των διαμερισμάτων υποχώρησαν κατά 3,7% το 2009, 4,7% το 2010 και 5,1% το 2011.
Μεγαλύτερη υποχώρηση των τιμών των κατοικιών τα τελευταία έτη καταγράφεται με βάση τις πληροφορίες που συγκεντρώνονται από τα κτηματομεσιτικά γραφεία. Για παράδειγμα, όπως προκύπτει από επεξεργασία των στοιχείων που συλλέγουν τα υποκαταστήματα της Τράπεζας της Ελλάδος κυρίως από μεσιτικά γραφεία, οι τιμές των κατοικιών στις αστικές περιοχές της χώρας (εκτός της Αθήνας) υποχώρησαν κατά 6,7% το 2010 και 7,5% το 2011.
Η μείωση των τιμών των κατοικιών σε όλη την περίοδο της κρίσης ήταν ταχύτερη για τα "παλαιά" διαμερίσματα (ηλικίας άνω των 5 ετών: -4,8%, -5,0% και -5,6% το 2009, το 2010 και το 2011 αντίστοιχα) από ό,τι για τα "νέα" (ηλικίας έως 5 ετών: -2,0%, -4,2% και -4,4% το 2009, 2010 και το 2011 αντίστοιχα), γεγονός που αντανακλά τη σχετικά μεγαλύτερη ανθεκτικότητα των τιμών των νεόδμητων διαμερισμάτων, τα οποία κατά κανόνα διατίθενται προς πώληση από τους κατασκευαστές.
Η ελληνική αγορά κατοικιών πιθανότατα δεν παρουσιάζει χαρακτηριστικά σημαντικής υπερτίμησης, ενώ οι πτωτικές πιέσεις στις τιμές είναι πιθανόν να συνεχιστούν και τουςεπόμενους μήνες, με περιορισμένο ωστόσο τον κίνδυνο απότομης μεταβολής των τιμών.
Κατά την περίοδο της κρίσης καταγράφεται στροφή του αγοραστικού ενδιαφέροντος των νοικοκυριών προς ακίνητα μικρότερου εμβαδού, παλαιότερα και κυρίως μικρότερης αξίας, καθώς επίσης και σημαντική αύξηση του ποσοστού των συναλλαγών σε μετρητά και του μεριδίου των μετρητών στη συνολική χρηματοδότηση της απόκτησης ακινήτων.
Συνεχίζεται με έντονο ρυθμό η μείωση του όγκου της ιδιωτικής οικοδομικής δραστηριότητας, ενώ ανάλογη ήταν και η μείωση των επενδύσεων σε κατοικίες (-23,5%, -18,0% και -23,6% το 2009, 2010 και 2011 αντίστοιχα).
Στην αγορά επαγγελματικών ακινήτων (γραφεία, καταστήματα, βιομηχανικά κτίρια, αποθηκευτικοί χώροι κ.λπ.) τα τελευταία έτη καταγράφεται μειούμενη ζήτηση, με παράλληλη στροφή των επιχειρήσεων προς φθηνότερη επαγγελματική στέγη, αυξημένη προσφορά με πτωτική τάση τιμών, στενότητα χρηματοδότησης και σχετική επιφυλακτικότητα ως προς την ανάπτυξη νέων επενδυτικών σχεδίων, αύξηση των κενών εμπορικών καταστημάτων και γραφείων, σημαντική υποχώρηση των ενοικίων και επαναδιαπραγμάτευση μισθωτηρίων συμβολαίων.
Η προοπτική ανάκαμψης της αγοράς ακινήτων εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από τη βελτίωση των προσδοκιών των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών, τη βελτίωση των συνθηκών χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα, καθώς και από την ενίσχυση των προοπτικών ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και συνεπώς τον περιορισμό της αβεβαιότητας.
ΤΟ ΒΗΜΑ
από: Palmografos.com - Έκθεση Τράπεζας της Ελλάδος: Οι φόροι καταστρέφουν την αγορά ακινήτων
FIMOTRO: ΚΑΗΚΕ Ο... ΚΑΜΜΕNΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΤ
FIMOTRO: ΚΑΗΚΕ Ο... ΚΑΜΜΕNΟΣ ΣΤΗΝ ΕΡΤ: Γράφει ο " Παλιός Χ " Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τη συνέντευξη του Πάνου Καμμένου στην ΕΡΤ με την Έλη Στάη, τον Φελέκη και απογοητεύτη...
OIKONOMIA Τρίτη, 24 Απριλίου 2012 - 16:20 Υπ. Εργασίας: Εντόπισε 200.000 συντάξεις και επιδόματα "μαϊμού"
Περίπου 200.000 υποθέσεις παράνομων συντάξεων, επιδομάτων και παροχών που σχετίζονται με τα ασφαλιστικά ταμεία έχει διαπιστώσει το υπουργείο Εργασίας τους τελευταίους μήνες, στην προσπάθεια εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, οι 200.000 παρανομίες κοστίζουν στα ασφαλιστικά ταμεία 750 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ εκτιμάται ότι το επόμενο διάστημα θα εξακριβωθούν και άλλες υποθέσεις ώστε συνολικά να «εξοικονομούνται» για το σύστημα επιπλέον 150 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Κύκλοι του υπουργείου Εργασίας υποστηρίζουν ότι η κατάσταση στο ασφαλιστικό σύστημα δεν αφήνει περιθώρια για χάσιμο χρόνου και συνεπώς η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου θα πρέπει την επόμενη κιόλας ημέρα χωρίς να χάσει χρόνο να ασχοληθεί με τα καυτά θέματα του υπουργείου Εργασίας.
Πηγή:www.capital.gr
Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, οι 200.000 παρανομίες κοστίζουν στα ασφαλιστικά ταμεία 750 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ εκτιμάται ότι το επόμενο διάστημα θα εξακριβωθούν και άλλες υποθέσεις ώστε συνολικά να «εξοικονομούνται» για το σύστημα επιπλέον 150 εκατ. ευρώ το χρόνο.
Κύκλοι του υπουργείου Εργασίας υποστηρίζουν ότι η κατάσταση στο ασφαλιστικό σύστημα δεν αφήνει περιθώρια για χάσιμο χρόνου και συνεπώς η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 6ης Μαΐου θα πρέπει την επόμενη κιόλας ημέρα χωρίς να χάσει χρόνο να ασχοληθεί με τα καυτά θέματα του υπουργείου Εργασίας.
Πηγή:www.capital.gr
«ΠΛΑΣΤΗ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ» Απάντηση Χήτου σε δημοσίευμα ότι μισθοδοτήθηκε από την ΕΥΠ
Σε δημοσίευμα που τον εμφανίζει να έχει εισπράξει από την ΕΥΠ 30.000 ευρώ στις αρχές του 2011, απάντησε ο δημοσιογράφος και υποψήφιος βουλευτής με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του Πάνου Καμμένου, Βασίλης Χήτος.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 99, 5 και την τηλεόραση του Σκάι ο Β. Χήτος υποστήριξε:
«Δεν μπορούν να χτυπήσουν τον Πάνο Καμμένο και χτυπούν εμένα. Είναι πλαστή η απόδειξη που παρουσιάζει η εφημερίδα, και κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο, να με ρωτήσει. Αν αποδειχθεί οποιαδήποτε έμμισθη σχέση μου με την ΕΥΠ να δημεύσουν αμέσως την ακίνητη περιουσία μου».
Απέδωσε το δημοσίευμα στο γεγονός ότι ο ίδιος είναι σε θέση, όπως είπε, να κερδίσει την έδρα της Ν.Δ στα Ιωάννινα και συμπλήρωσε: «Καλώ τον διοικητή της Υπηρεσίας, κ. Μπίκα να δώσει απαντήσεις».
Σε δηλώσεις του στον Σκάι, ο Β. Χήτος υποστήριξε πως είχε αντιπαλότητα με την ΕΥΠ και ότι η μοναδική φορά που επισκέφτηκε τα γραφεία της ήταν προκειμένου να δοθούν διευκρινίσεις για δημοσίευμα της εφημερίδας όπου εκείνη την περίοδο εργαζόταν.
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα 99, 5 και την τηλεόραση του Σκάι ο Β. Χήτος υποστήριξε:
«Δεν μπορούν να χτυπήσουν τον Πάνο Καμμένο και χτυπούν εμένα. Είναι πλαστή η απόδειξη που παρουσιάζει η εφημερίδα, και κανείς δεν με πήρε τηλέφωνο, να με ρωτήσει. Αν αποδειχθεί οποιαδήποτε έμμισθη σχέση μου με την ΕΥΠ να δημεύσουν αμέσως την ακίνητη περιουσία μου».
Απέδωσε το δημοσίευμα στο γεγονός ότι ο ίδιος είναι σε θέση, όπως είπε, να κερδίσει την έδρα της Ν.Δ στα Ιωάννινα και συμπλήρωσε: «Καλώ τον διοικητή της Υπηρεσίας, κ. Μπίκα να δώσει απαντήσεις».
Σε δηλώσεις του στον Σκάι, ο Β. Χήτος υποστήριξε πως είχε αντιπαλότητα με την ΕΥΠ και ότι η μοναδική φορά που επισκέφτηκε τα γραφεία της ήταν προκειμένου να δοθούν διευκρινίσεις για δημοσίευμα της εφημερίδας όπου εκείνη την περίοδο εργαζόταν.
Jean-François Kahn : «Il faut barrer la route à Sarkozy !»
Mardi 24 Avril 2012 à 11:43 | Lu 32577 fois I 141 commentaire(s)
MARIANNE2
Les articles de la rédaction de Marianne En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Le fondateur de Marianne juge que le discours du candidat-président relève du pétainisme le plus pur. « C'est encore pire que Marine Le Pen », a-t-il dit à Marianne. Sans appeler à voter pour François Hollande directement, il juge qu'aucun démocrate ne peut désormais laisser une chance de gagner à l'actuel Président.
LAMACHERE AURELIE/BALTEL/SIPA
Du même auteur
Adieu Merkozy...
Cette semaine dans Marianne : « Fin »
Le premier tour raconté par un assesseur
En principe, François Bayrou ne devrait pas appeler à voter au deuxième tour pour l'un ou l'autre des candidats qualifiés. Mais le style de campagne et les propos menés par Nicolas Sarkozy déclenchent des prises de position hostiles de certains de ses partisans, par exemple l'appel de quelques centristes à voter François Hollande publié dans nouvelobs.fr.
Le 6 mai, nous faisons le choix de l'alternanc
D'une autre nature est le communiqué que s'apprête à envoyer à l'AFP Jean-François Kahn. Il n'y appelle pas, en tant que tel à voter Hollande. Mais il tient à réagir au ton et aux propos du candidat-président. « J'ai écouté son discours hier, nous a déclaré JFK et j'ai été épouvanté. Il ne me dérange nullement que Nicolas Sarkozy tente de récupérer les électeurs de Marine Le Pen. Mais la façon dont il le fait rappelle vraiment le pétainisme dans le texte : c'est l'opposition entre les vrais et les faux travailleurs, l'attaque contre les corps intermédiaires, tout y est. C'est bien pire que le discours de Marine Le Pen elle-même. Je ne vois pas comment ne pas alerter les démocrates ».
COMMUNIQUÉ DE JEAN-FRANÇOIS KAHN
Pour la première fois depuis des lustres, on entend un discours ouvertement pétainiste sortir de la bouche d’un président de la République encore en place.
Quoi qu’on pense de son challenger social-démocrate, l’hésitation n’est plus possible, plus tolérable : tous les républicains, tous les démocrates qui refusent, par patriotisme, le discours de guerre civile et de lacération de notre nation commune, qu’ils se réclament de Jaurès, de Clémenceau, de De Gaulle, de Mendès France ou de Robert Schuman, doivent voter de façon à barrer la route à l’apprenti sorcier et à permettre qu’on tourne cette page.
MARIANNE2
Les articles de la rédaction de Marianne En savoir plus sur cet auteur
S'ABONNER À MARIANNE+ IMPRIMER AUGMENTER LE TEXTE DIMINUER LE TEXTE
Le fondateur de Marianne juge que le discours du candidat-président relève du pétainisme le plus pur. « C'est encore pire que Marine Le Pen », a-t-il dit à Marianne. Sans appeler à voter pour François Hollande directement, il juge qu'aucun démocrate ne peut désormais laisser une chance de gagner à l'actuel Président.
LAMACHERE AURELIE/BALTEL/SIPA
Du même auteur
Adieu Merkozy...
Cette semaine dans Marianne : « Fin »
Le premier tour raconté par un assesseur
En principe, François Bayrou ne devrait pas appeler à voter au deuxième tour pour l'un ou l'autre des candidats qualifiés. Mais le style de campagne et les propos menés par Nicolas Sarkozy déclenchent des prises de position hostiles de certains de ses partisans, par exemple l'appel de quelques centristes à voter François Hollande publié dans nouvelobs.fr.
Le 6 mai, nous faisons le choix de l'alternanc
D'une autre nature est le communiqué que s'apprête à envoyer à l'AFP Jean-François Kahn. Il n'y appelle pas, en tant que tel à voter Hollande. Mais il tient à réagir au ton et aux propos du candidat-président. « J'ai écouté son discours hier, nous a déclaré JFK et j'ai été épouvanté. Il ne me dérange nullement que Nicolas Sarkozy tente de récupérer les électeurs de Marine Le Pen. Mais la façon dont il le fait rappelle vraiment le pétainisme dans le texte : c'est l'opposition entre les vrais et les faux travailleurs, l'attaque contre les corps intermédiaires, tout y est. C'est bien pire que le discours de Marine Le Pen elle-même. Je ne vois pas comment ne pas alerter les démocrates ».
COMMUNIQUÉ DE JEAN-FRANÇOIS KAHN
Pour la première fois depuis des lustres, on entend un discours ouvertement pétainiste sortir de la bouche d’un président de la République encore en place.
Quoi qu’on pense de son challenger social-démocrate, l’hésitation n’est plus possible, plus tolérable : tous les républicains, tous les démocrates qui refusent, par patriotisme, le discours de guerre civile et de lacération de notre nation commune, qu’ils se réclament de Jaurès, de Clémenceau, de De Gaulle, de Mendès France ou de Robert Schuman, doivent voter de façon à barrer la route à l’apprenti sorcier et à permettre qu’on tourne cette page.
[Ανορθόδοξα] To πεπρωμένο φυγείν... Του Τάκη Θεοδωρόπουλου ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 23 Απριλίου 2012
«Να αλλάξουμε το πεπρωμένο», είναι ο τίτλος του βιβλίου του Φρανσουά Ολάντ που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις. Από τις 172 σελίδες του κειμένου, μόνον οι 12 αναφέρονται ευθέως στην Ευρώπη, αριθμός που δεν εμπνέει και μεγάλη αισιοδοξία σε όσους ελπίζουν πως το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία θα αλλάξει τις πολιτικές ισορροπίες της ηπείρου. Σε αυτές τις 12 σελίδες, όμως, ο Ολάντ μιλάει ως καθαρόαιμος ευρωπαϊστής. «Διανοητικά και ψυχικά είμαι προσηλωμένος στο ευρωπαϊκό ιδεώδες». Θυμίζει ότι ο Μιτεράν έλεγε: «Η Γαλλία είναι η πατρίδα μας, η Ευρώπη το μέλλον μας». Παραπέμπει και στον στρατηγό Ντε Γκολ παραφράζοντας την περίφημη αρχή των απομνημονευμάτων του, «σε όλη μου τη ζωή είχα μια ορισμένη ιδέα για τη Γαλλία», με ένα: «Είχα πάντοτε μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα για την Ευρώπη». Αμέσως μετά όμως η συγκεκριμένη ιδέα αποδεικνύεται μάλλον αφηρημένη. Ο Ολάντ οραματίζεται «μια Ευρώπη βολονταριστική, ενεργό, αλληλέγγυα, παρεμβατική, αποφασισμένη να ασκήσει πλήρως τον ρόλο της στο διεθνές περιβάλλον».
Γιατί η Ευρώπη δεν είναι έτσι όπως την οραματίζεται; Γιατί, κατά τον Ολάντ, μετά την Πτώση του Τείχους και τη διεύρυνση μετατράπηκε σε έναν μηχανισμό στην υπηρεσία της αγοράς. Γιατί φοβήθηκε την Ομοσπονδία και την πολιτική ενοποίηση. Οι ψηφοφόροι που είπαν «Οχι» στο σχέδιο συντάγματος «δεν απέρριπταν την πολιτική οικοδόμηση της Ευρώπης, αλλά την οικονομική αντίληψη στην οποία στηριζόταν…». Κατηγορεί τον Σαρκοζί ότι προώθησε τον συμβιβασμό με τη Μέρκελ εις βάρος των δημοκρατικών θεσμών όπως το Κοινοβούλιο, αφήνοντας το ευρωπαϊκό προβάδισμα στη Γερμανία.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι αν εκλεγεί θα προωθήσει την ιδέα των ομόκεντρων κύκλων, όπου στο κέντρο θα βρίσκονται η Γαλλία και η Γερμανία που θα προσδιορίζουν τους στόχους και οι υπόλοιπες χώρες θα επιλέγουν να τις ακολουθήσουν. Με ποιον τρόπο θα επιλέγουν είναι ένα άλλο ζήτημα, θα μου πείτε. Οπως και άλλο ζήτημα είναι αν η εκλογή του Ολάντ θα συμβάλει στη θεραπεία της Ευρώπης από την πολιτική ευρωπενία. Οχι μόνο στα άμεσα και επείγοντα, όπως ο ρόλος της ΕΚΤ και η έκδοση ευρωομολόγων. Αλλά και στα πιο ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα, όπως η μετάφραση της γλώσσας του μέρμηγκα που μιλάει ο Βορράς στη γλώσσα του τζίτζικα που υποτίθεται ότι μιλάει ο Νότος. Γιατί η Γαλλία μπορεί να είναι οικονομικά ασθενέστερη από τη Γερμανία, η Γερμανία όμως μειονεκτεί μπροστά στα πολιτικά ερείσματα που έχει και μπορεί να καλλιεργήσει η Γαλλία με τις χώρες του Νότου.
Πώς συνδυάζεται αυτό με τους ομόκεντρους κύκλους του Ολάντ; Θα εξαρτηθεί, ώς ένα σημείο, και από τους συνομιλητές του. Ας μην ξεχνάμε πως στις 6 Μαΐου έχουμε κι εμείς εκλογές.
Γιατί η Ευρώπη δεν είναι έτσι όπως την οραματίζεται; Γιατί, κατά τον Ολάντ, μετά την Πτώση του Τείχους και τη διεύρυνση μετατράπηκε σε έναν μηχανισμό στην υπηρεσία της αγοράς. Γιατί φοβήθηκε την Ομοσπονδία και την πολιτική ενοποίηση. Οι ψηφοφόροι που είπαν «Οχι» στο σχέδιο συντάγματος «δεν απέρριπταν την πολιτική οικοδόμηση της Ευρώπης, αλλά την οικονομική αντίληψη στην οποία στηριζόταν…». Κατηγορεί τον Σαρκοζί ότι προώθησε τον συμβιβασμό με τη Μέρκελ εις βάρος των δημοκρατικών θεσμών όπως το Κοινοβούλιο, αφήνοντας το ευρωπαϊκό προβάδισμα στη Γερμανία.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι αν εκλεγεί θα προωθήσει την ιδέα των ομόκεντρων κύκλων, όπου στο κέντρο θα βρίσκονται η Γαλλία και η Γερμανία που θα προσδιορίζουν τους στόχους και οι υπόλοιπες χώρες θα επιλέγουν να τις ακολουθήσουν. Με ποιον τρόπο θα επιλέγουν είναι ένα άλλο ζήτημα, θα μου πείτε. Οπως και άλλο ζήτημα είναι αν η εκλογή του Ολάντ θα συμβάλει στη θεραπεία της Ευρώπης από την πολιτική ευρωπενία. Οχι μόνο στα άμεσα και επείγοντα, όπως ο ρόλος της ΕΚΤ και η έκδοση ευρωομολόγων. Αλλά και στα πιο ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα, όπως η μετάφραση της γλώσσας του μέρμηγκα που μιλάει ο Βορράς στη γλώσσα του τζίτζικα που υποτίθεται ότι μιλάει ο Νότος. Γιατί η Γαλλία μπορεί να είναι οικονομικά ασθενέστερη από τη Γερμανία, η Γερμανία όμως μειονεκτεί μπροστά στα πολιτικά ερείσματα που έχει και μπορεί να καλλιεργήσει η Γαλλία με τις χώρες του Νότου.
Πώς συνδυάζεται αυτό με τους ομόκεντρους κύκλους του Ολάντ; Θα εξαρτηθεί, ώς ένα σημείο, και από τους συνομιλητές του. Ας μην ξεχνάμε πως στις 6 Μαΐου έχουμε κι εμείς εκλογές.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)