Συνολικές προβολές σελίδας

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011


Η μπάλα χάθηκε και το ΚΚΕ σώζει τη Βουλή


Πολύ πικρό το περασμένο τριήμερο. Έγινε το μπάχαλο σε επίπεδο κορυφής, καθώς Γ. Παπανδρέου και Α. Σαμαράς κατάφεραν όχι μόνο να μην συνεννοηθούν, αλλά να μαλώσουν ακόμη περισσότερο και η αντιπαράθεσή τους παίρνει πλέον χαρακτήρα προσωπικό και θυμίζει την κόντρα Α. Παπανδρέου – Κ. Μητσοτάκη που κατέληξε στο στήσιμο Ειδικού Δικαστηρίου από τον δεύτερο, για να περάσει από αυτό ο πρώτος. Έγινε όμως μπάχαλο και σε επίπεδο βάσης με μία ακόμη ολοσχερή καταστροφή της πλατείας Συντάγματος και των πέριξ και δυστυχώς, ένα νεκρό. Η χώρα φυσικά βγήκε βαρύτατα τραυματισμένη, η κυβέρνηση παρομοίως, παρά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και η Λούκα Κατσέλη διαγραμμένη. Και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, διάφοροι εγκάθετοι και αρκετοί ηλίθιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν συνθήκες εμφυλίου, γράφοντας αθλιότητες σε σάϊτς και μπλογκς και λέγοντας ανοησίες σε ραδιόφωνα και κανάλια.
Μέσα σε όλα αυτά και ενώ η αβεβαιότητα περισσεύει και τα περιθώρια της κυβέρνησης στενεύουν απελπιστικά, ζήσαμε και μία παραδοξότητα: το ΚΚΕ να περιφρουρεί ουσιαστικά τον αστικό κοινοβουλευτισμό βάζοντας τα στήθια του (τα μέλη του ) μπροστά στη Βουλή για να την υπερασπισθεί στις επιθέσεις των «μπαχαλάκηδων» και των περίεργων «αγανακτισμένων». Το είχε ουσιαστικά προαναγγείλει με την απόφασή του να περικυκλώσει την Βουλή σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το πολυνομοσχέδιο, αλλά και με την Αλέκα Παπαρήγα να τονίζει ότι θα επιτραπεί η είσοδος και η έξοδος στους βουλευτές. Άρα ο πραγματικός στόχος ήταν η περιφρούρηση της Βουλής.
Το ερώτημα είναι γιατί το έκανε αυτό το ΚΚΕ, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα έχει κάνει πολλά και διάφορα για να υπονομεύσει το σύστημα, μέχρι σημείου μάλιστα που να δίνει την εντύπωση ότι ετοιμάζεται για την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης, δηλαδή του καθεστώτος. Δεν μπορούμε να δώσουμε με σιγουριά την απάντηση. Ενδεχομένως να έκριναν τελικά στον Περισσό ότι η ώρα δεν έχει φτάσει ακόμη. Πιθανώς να θέλουν να εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη τον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. κρίνοντας και από τις χτεσινές δηλώσεις της Παπαρήγα που ουσιαστικά τον ταύτισε με τους «μπαχαλάκηδες». Ίσως να θεωρούν ότι πρέπει οπωσδήποτε να χτυπηθούν οι «μπαχαλάκηδες» γιατί συνιστούν απειλή για τους πάντες και έκριναν ότι το ελληνικό αστικό κράτος είναι πολύ αδύναμο για να τα καταφέρει μόνο του. Τέλος, δεν αποκλείεται να εκτιμούν ότι με τη στάση του αυτή το ΚΚΕ θα κερδίσει ψήφους στις επόμενες εκλογές, που μάλλον δεν είναι μακριά.
Χαρακτηριστικό είναι ότι η γενική γραμματέας του ΚΚΕ δικαιολόγησε την αστυνομία που δεν επενέβη κατά τη διάρκεια των συμπλοκών, όταν δεν μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς τα μέλη του ΠΑΜΕ από τους «μπαχαλάκηδες» και ενώ υπήρχαν στο πεδίο της μάχης και άλλοι που δεν ανήκαν ούτε στους μεν, ούτε στους δε. Ωστόσο, είναι αξιοθρήνητη μία συντεταγμένη υποτίθεται πολιτεία που δεν μπορεί να επιβάλει το νόμο και την τάξη. Άλλωστε, σε αξιοθρήνητη κατάσταση είναι και η ίδια η κυβέρνηση, όταν βουλευτές της την προειδοποιούν ότι την Δευτέρα θα πρέπει να κάνει κινήσεις εθνικής σωτηρίας, ασχέτως του τι θα γίνει στη σύνοδο κορυφής της Κυριακής. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτό είναι μήνυμα και για τον Γ. Παπανδρέου, που η καρέκλα του στο ΠΑΣΟΚ τρίζει.

Άγγελος Στάγκος

Aντέχουμε εθνικές ταπεινώσεις, αλλά όχι κηδεμονία..


Είμαστε απίστευτη χώρα, εντελώς εξωπραγματική. Δεν μας ενοχλεί ότι τα κάναμε μαντάρα (ναι τα κάναμε, όχι τα έκαναν, όπως επιμένουν πολλοί),. Δεν μας ενοχλεί ότι αυτοταπεινωθήκαμε με τα καμώματα, τις επιδόσεις και τα κεκτημένα, αλλά τώρα θεωρούμε μεγίστη χλεύη σε βάρος μας, αν ... στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Αν δηλαδή θα μπούμε υπό έλεγχο, επιτροπεία, επιτήρηση, ή κηδεμονία από τους δανειστές μας στο πλαίσιο της Ευρωζώνης. Γιατί αν βρεθούμε, ή θέλουμε να είμαστε εκτός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλάζει το πράγμα. Οπως αλλάζει επίσης το πράγμα, αν η Ευρωζώνη καταφέρει να αυτοδιαλυθεί, γιατί και αυτό δεν αποκλείεται τελευταία, καθώς θυμίζει «τουρλουμπούκι».
Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι τι σημαίνει το «κούρεμα» για τους πολίτες, αν συμφέρει και πόσο, ή δεν συμφέρει καθόλου και πόσο καιρό θα κάνουμε για να συνέλθουμε, ακόμη και αν μπορούμε να συνέλθουμε κάποτε, αλλά αν θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια με τροϊκανούς και άλλους ευρωπαίους επιτρόπους πάνω από το κεφάλι μας, για να μας κρατούν στο σωστό δρόμο. Ξεχνούν ότι πάντα οι δανειστές και οι δωρητές έκαναν αυτό που ήθελαν από συστάσεως ελληνικού κράτους και ότι η Ελλάδα έχει ταπεινωθεί πολύ χειρότερα στο παρελθόν σε περιπτώσεις πτωχεύσεων, δανείων, χρεών και δωρεών. Μέχρι και στρατιωτικούς αποκλεισμούς έχει υποστεί, για να μην αναφερθούμε στην εκμετάλλευση των κρατικών μονοπωλίων ή και στην απόβαση 300-400 αμερικανών επί σχεδίου Μάρσαλ!

Σήμερα, χωρίς να γνωρίζουμε αν και πως θα διατυπωθεί όρος εποπτείας-κηδεμονίας στο πακέτο της στήριξης, βγαίνουν μήντια και λαϊκίζουν, ενώ δεν χάνουν την ευκαιρία πολιτικοί να παριστάνουν τους εθνικά υπερήφανους που προτιμούν την φτώχεια από τη δουλεία, όπως είπε ο Καρατζαφέρης τις προάλλες , ή ότι δεν υπογράφουν εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, όπως διαλαλεί ο Σαμαράς ( τούτος πάλι μας είχε φάει τα αυτιά ότι θα πήγαινε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα να δώσει μόνος του τη μάχη και να τους πείσει ότι έχει δίκιο για τις θέσεις του και δεν έβγαλε κιχ όταν βρέθηκε εκεί προχθές), για να δικαιολογήσουν το «όχι» στο νέο μνημόνιο. Δεν αποκλείεται και ο Γ. Παπανδρέου να το χρησιμοποιήσει σαν επιχείρημα, αν θελήσει να πει ένα υπερήφανο «όχι» και αυτός, μέρες πούναι, αν φυσικά θέλει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.

Ωστόσο, να θυμόμαστε ότι ο Όλι Ρεν ξεκαθάρισε ότι οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης δεν προβλέπουν να μπαίνει χώρα – μέλος υπό εποπτεία ή επιτήρηση. Από την άλλη πλευρά, ο Σόϊμπλε στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν είχε αναφερθεί σε περιορισμό εθνικής κυριαρχίας για τα κράτη που ξεφεύγουν στους προϋπολογισμούς και παράλληλα η Μέρκελ μίλησε για διεθνή έλεγχο στις αποκρατικοποίησεις και μόνιμη παρουσία της Τρόϊκας στην Αθήνα. Ευλογο κατά κάποιο τρόπο, αφού έχουμε αποδείξει περίτρανα την ανικανότητα και την πρωτοφανή ανεπάρκειά μας στη διοίκηση της χώρας. Και δεν είναι μόνο ότι δίνει τα λεφτά η Γερμανία, αλλά υπάρχει και ένα κοινό νόμισμα που λέγεται ευρώ και εξαρτάται λίγο-πολύ από την υπευθυνότητα του καθενός.

Δεν αποκλείεται λοιπόν οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα να έχουν αφετηρία την «κηδεμονία», αν τεθεί θεσμικά τέτοιος όρος, αν και είναι απίθανο αυτό. Δεν είναι όμως εθνική ταπείνωση πρώτου βαθμού το γεγονός ότι αποδειχθήκαμε ανίκανοι ( κυβερνήσεις, κόμματα αντιπολίτευσης, πολιτικό προσωπικό, συνδικαλιστές, συντεχνίες, μήντια και πολίτες) να διαχειριστούμε στοιχειωδώς αποτελεσματικά τη χώρα; Δεν είναι εθνική ταπείνωση ότι φτάσαμε στο «κούρεμα» και στην ελεγχόμενη χρεοκοπία και προσευχόμαστε να μην γίνει ανεξέλεγκτη; Δεν είναι εθνική ταπείνωση ότι εξαρτόμαστε από τις αποφάσεις τρίτων, που λαμβάνονται ερήμην μας; Δεν είναι εθνική ταπείνωση ότι δεν καταφέρνουμε να ανταποκριθούμε στις δεσμεύσεις μας;

Φαίνεται όμως ότια όλα αυτά τα ξεπερνούμε με το κεφάλι ψηλά, αρκεί να μας αφήσουν να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε με δικά τους λεφτά και πάντα στον δρόμο που είχαμε χαράξει «αλά γκρέκα».

Άγγελος Στάγκος

astagkos@reporter.gr

Πολιτικός τζόγος με το μέλλον της χώρας το δημοψήφισμα


Το τάιμινγκ είναι εγκληματικό. Ο εκβιασμός σαφής. Η ανευθυνότητα απίστευτη.
Η χρονική συγκυρία που επέλεξε ο πρωθυπουργός για να οδηγήσει τη χώρα στην περιπέτεια του δημοψηφίσματοςενδεχομένως να αποδειχθεί καταστροφική για την Ελλάδα, τη στιγμή που οι πληροφορίες από το εξωτερικό κάνουν λόγο για οργή των εταίρων μας. Εξ ου και όλα τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία έκαναν χθες λόγο για άνευ προηγουμένου «τζόγο», ενώ  πληθαίνουν οι φήμες περί «εκπλήξεων» που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ανατροπή της κυβέρνησης στην ψηφοφορία για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, την Παρασκευή, πριν πραγματοποιηθεί το απονενοημένο διάβημα του κ. Παπανδρέου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι πολίτες οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το μέλλον της χώρας. Να αποδείξουν αν τους εκφράζουν οι διαρκείς διαμαρτυρίες των συντεχνιών, οι καταλήψεις δημοσίων χώρων, οι βίαιες αντιδράσεις, η γενικευμένη ανομία. Να επιβεβαιώσουν, ή να διαψεύσουν τις δημοσκοπήσεις που συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι ζητάμε ως έθνος «την εκπαραθύρωση» των δανειστών μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Διότι εν τέλει, το ουσιώδες ερώτημα για τη νέα δανειακή σύμβαση που ετοιμάζεται με την Τρόικα και προβλέπει απομείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων, που κατέχουν ιδιώτες δανειστές, κατά 50% αφορά την παραμονή της Ελλάδος, ή όχι, στο ευρώ. Χωρίς αυτό το κούρεμα, η Τρόικα θεωρεί ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και επομένως θα πάψει να το χρηματοδοτεί. Η μοναδική εναλλακτική που θα μας απομένει τότε είναι η επιστροφή στη δραχμή και η υποβάθμιση της Ελλάδος από τον ανεπτυγμένο στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Ωστόσο, με την επιλογή του δημοψηφίσματος, ο κ. Παπανδρέου επιχειρεί να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο, αφού είναι βέβαιο ότι θα παρουσιάσει ενδεχόμενη έγκριση της δανειακής σύμβασης ως επικρότηση των άτσαλων και αναποτελεσματικών πολιτικών που εφαρμόζει η κυβέρνησή του. Ανάλογη υφαρπαγή θα επιχειρήσουν και οι πολιτικές δυνάμεις που επενδύουν στην εξαθλίωση της Ελλάδας για να ανέλθουν στην εξουσία, παρουσιάζοντας την επιλογή της καταψήφισης της δανειακής σύμβασης, ως απλή αποδοκιμασία της κυβέρνησης. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό του λαϊκισμού ένθεν κακείθεν επομένως, είναι πολύ πιθανό ότι πολλοί εξ ημών θα πειστούμε ότι καλούμαστε να απαντήσουμε σε άλλο ερώτημα από αυτό που θα αναγράφεται στο χαρτί των ψηφοδελτίων. Οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές, για εμάς, για την Ευρώπη, για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων.
Το κυριότερο όμως, διερωτάται κανείς πως είναι δυνατόν να συνεχίσουν ομαλά οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες δανειστές μας για τη συμμετοχή στο κούρεμα του ελληνικού χρέους, όταν εκκρεμεί η διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Πώς θα πειστούν η Γερμανική και η Γαλλική κυβέρνηση να συνεχίσουν να εργάζονται για να αποφευχθεί το πιστωτικό γεγονός όταν γνωρίζουν ότι οι αποφάσεις τους τελούν υπό την αίρεση των εσωκομματικών και μικροπολιτικών επιδιώξεων των ελληνικών κομμάτων. Πώς θα αποφασιστεί τελικά η καταβολή της έκτης δόσης και πώς θα συνεχίσει το κράτος να λειτουργεί επί δύο μήνες, εισπράττοντας φόρους και έκτακτες εισφορές, όταν μπορεί τα πάντα να καταρρεύσουν. Και τέλος, ποιος θα κατηγορήσει αύριο όποιους πάνε να σηκώσουν λεφτά από τις τράπεζες φοβούμενοι ότι τελικά θα καταλήξουμε στη δραχμή; Αν ήθελε να προκηρύξει δημοψήφισμα, ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε τουλάχιστον να το κάνει αφού είχε κλείσει ο προϋπολογισμός του 2012, είχε καταβληθεί η έκτη δόση και είχαν ολοκληρωθεί οι διαπραγματεύσεις για το κούρεμα και τη δανειακή σύμβαση. Ειδάλλως, αν ήθελε να πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες τώρα, ας προσέφευγε σε εκλογές.
Το τάιμινγκ είναι εγκληματικό. Ο εκβιασμός σαφής. Η ανευθυνότητα απίστευτη.
Νικηφόρος Μαλεβίτης