ΡΕΠΟΡΤΑΖ Διονύσης Νασόπουλος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 23 Μαΐου 2012
Επειτα από ένα ολονύκτιο θρίλερ, που είχε στο επίκεντρο τη Φιλελεύθερη Συμμαχία του Γρηγόρη Βαλλιανάτου και λίγο έλειψε να τινάξει την τελευταία στιγμή στον αέρα μια ήδη «κλειδωμένη» πολιτική συμφωνία, ο Στέφανος Μάνος της Δράσης και ο Θάνος Τζήμερος της Δημιουργίας Ξανά έδωσαν χθες το απόγευμα και επισήμως τα χέρια επισφραγίζοντας την κοινή κάθοδό τους στις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Το «ζήτημα Βαλλιανάτου» έληξε μάλλον με αμοιβαίες υποχωρήσεις: ο επικεφαλής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας και εκπρόσωπος της ομοφυλοφιλικής κοινότητας, ο οποίος συνεργαζόταν ήδη με τη Δράση, θα είναι εντός του νέου συνασπισμού αλλά ως ένας αδύναμος εταίρος. Η δική του κίνηση θα εξακολουθήσει να συμπράττει με τη Δράση, συμμετέχοντας και στους συνδυασμούς που θα συγκροτηθούν με το νέο σχήμα, αλλά κανένα στέλεχός της δεν θα βρίσκεται σε εκλόγιμη θέση - τουλάχιστον σε κάποια από αυτές που εκτιμάται ότι θα κερδίσει η σύμπραξη Μάνου - Τζήμερου αν υπερβούν το 3%.
Οι αριθμοί λένε ότι οι πιθανότητες να στεφθεί με επιτυχία η κοινή προσπάθεια ενός πρώην βιομηχάνου, που εξελίχθηκε σε «ιερό τοτέμ» τού εν Ελλάδι «φιλελευθερισμού» ύστερα από 35 χρόνια στην ενεργό πολιτική και σε θέσεις εξουσίας, και ενός διαφημιστή, που «σφήνωσε» αιφνιδιαστικά στο πολιτικό σκηνικό μέσα από μια αμερικανικού τύπου καμπάνια βασισμένη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι μικρές. Η Δημιουργία Ξανά κατέγραψε στις 6 Μαΐου ποσοστό 2,15% και η Δράση 1,8%, οδηγώντας θεωρητικά τον συνασπισμό τους σε μια νέα αφετηρία που προσεγγίζει το 4%. Μόνο που στις εκλογές της 17ης Ιουνίου αναμένεται τα κόμματα που έμειναν εκτός Βουλής να συμπιεστούν σημαντικά.
Και οι δύο, πάντως, φρόντισαν χθες να διαμηνύσουν ότι είναι πρόθυμοι να στηρίξουν, ακόμη και να συμμετάσχουν σε ένα κυβερνητικό σχήμα που θα δίνει έμφαση στις μεταρρυθμίσεις και θα εγγυάται την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. «Ο ρόλος μας, αν μπούμε στη Βουλή, θα είναι σταθεροποιητικός και έντονα μεταρρυθμιστικός», ανέφεραν. Τα ποσοστά δίνουν τον πρώτο ρόλο στον νέο συνασπισμό στον Θάνο Τζήμερο. Αυτό το αποδέχεται ο Στέφανος Μάνος, καθώς αναγνωρίζει ότι ο νέος εταίρος είναι το «φρέσκο πρόσωπο» που μπορεί να προσελκύσει ψηφοφόρους που έστρεφαν την πλάτη στην πολιτική και στους πολιτικούς. Τα ποσοστά της 6ης Μαΐου καθορίζουν και την αναλογία στις έδρες που ενδεχομένως θα προκύψουν: στις εννέα το κόμμα του κ. Τζήμερου κερδίζει τις πέντε.
Η βασική επιδίωξη του συνασπισμού είναι να δημιουργηθεί ένας φιλελεύθερος πόλος στη Βουλή και στην κοινωνία. Ο επικεφαλής της Δημιουργίας Ξανά, μάλιστα, θα επιδιώξει σήμερα κιόλας να βρει διαύλους με τους Ευρωπαίους Φιλελευθέρους στις Βρυξέλλες, οι οποίοι απέμειναν χωρίς σύνδεσμο στην Ελλάδα μετά την αναστολή λειτουργίας του κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη. Στις διαβουλεύσεις πιθανότατα θα εμπλακεί και ο Θόδωρος Σκυλακάκης, ο οποίος κινείται πλέον ως ανεξάρτητος βουλευτής στους κόλπους του ΕΛΚ. Ο ίδιος άλλωστε συνδέεται με τον Στέφανο Μάνο από τη δεκαετία του '90 και τον είχε ακολουθήσει και στους Φιλελευθέρους, το κόμμα που είχε προηγηθεί της Δράσης.
Κοινός τόπος για Μάνο και Τζήμερο είναι το φιλελεύθερο στίγμα: απελευθέρωση της αγοράς, λιγότερο κράτος, αλλά και ανοικτή κοινωνία. Γι' αυτό και ξένισε πολλούς, πέραν των εσωκομματικών τριβών και αναταράξεων, η ξαφνική άρνηση του κ. Τζήμερου για τη συμπόρευση με την κίνηση Βαλλιανάτου. Ο επικεφαλής της Δημιουργίας Ξανά έβαλε προχθές το απόγευμα βέτο για τη συμμετοχή της Φιλελεύθερης Συμμαχίας, επικαλούμενος τις διαφωνίες στελεχών του ιδίως από την περιφέρεια. Το βέτο προκάλεσε «βραχυκύκλωμα»: αντιμετωπίστηκε από την πλευρά Μάνου ως ακραίος συντηρητισμός, με λίγη δόση κοινωνικού ρατσισμού, που δεν συνάδει με τις αρχές των Φιλελευθέρων. Τελικώς, υπήρξε συμβιβασμός: κρίθηκε ότι ο κ. Τζήμερος «καλείται να διαχειρισθεί ένα ποσοστό που ίσως δεν ανέμενε και χρειάζεται χρόνο για να βρει κοινό βηματισμό με τα στελέχη του». Στο ενδιάμεσο κατεγράφησαν και κάποιες διαδικτυακές αψιμαχίες, με τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο να παρουσιάζει τον κ. Τζήμερο ως εκπρόσωπο του «ρεπουμπλικανικού κόμματος»...
Τετάρτη 23 Μαΐου 2012
Τι τους έχουν δώσει να πιούν, μου λέει κανείς; 2012-05-22 15:51:20
Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Πέστε μου σας παρακαλώ ότι υπάρχει κάπου, κάποιος «τρελός επιστήμονας» ρωσο-κινεζικής καταγωγής και αμερικανικής υπηκοότητας που έχει «κεράσει» τις ηγεσίες των κομμάτων κάποιο περίεργο φάρμακο, κάποιο βότανο, κάποιο ελιξήριο που τους τόχει ρίξει μέσα στον πρωινό τους καφέ. Μόνο έτσι θα ηρεμήσω και θα σταματήσω να φοβάμαι ότι κυκλοφορεί επικίνδυνος μολυσματικός ιός . Ο οποίος αρχικά αδρανοποιεί τον ....... εγκέφαλο των πολιτικών και στη συνέχεια επεκτείνεται και στους ψηφοφόρους με στόχο τη δημιουργία ενός νέου είδους Κράτους: ολίγον techno,ολίγον lifestyle ,ολίγον «βλακέξ» και πολύ «φτωχέξ» που θα «κατευθύνεται» μέσω μηνυμάτων διοχετευομένων επιστημονικά από κάποια καθημερινή, ελληνική τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας του MEGA.
Το φοβάμαι αυτό. Και το φοβάμαι βλέποντας, ακούγοντας και παρατηρώντας μη φυσιολογικές και ψυχολογικά ανέλεγκτες δηλώσεις, παραπολιτικά, συμπεριφορές, συνεντεύξεις, κινήσεις, μετακινήσεις, ενέργειες και αποφάσεις που κάτω από κανονικές συνθήκες θα είχαν κινητοποιήσει το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης , τους Δήμους και τις Υγειονομικές Υπηρεσίες που θα είχαν προβεί σε «επιχειρήσεις Αρετή» με κλούβες, με συνέπεια μαζικούς εγκλεισμούς στα ψυχιατρικά ιδρύματα και προειδοποιήσεις στους παγκόσμιους Οργανισμούς περί «εκτάκτου καταστάσεως» στην Ελλάδα.
Να επεκταθώ σε γεγονότα που ήδη χρησιμοποιούνται από τους θερινούς επιθεωρησιογράφους; Ο κ. Αντώνης Σαμαράς υποδέχεται κλαίγοντας από συγκίνηση , με ανοικτές αγκάλες στη Νέα Δημοκρατία την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Η κυρία Μπακογιάννη διαλύει στην ουσία το κόμμα της, όπου είχε πάει «για να μείνει» σύμφωνα με δήλωσή της, παίρνει μαζί της 2-3 «κολλητούς» και μετακομίζει κοντά στον προαιώνιο εχθρό της που σύμφωνα με δήλωσή της «έχει το στίγμα της προδοσίας επάνω του σαν τατουάζ». Ο κύριος Τσίπρας αρνείται να απαντήσει στην ερώτηση αν είναι κομμουνιστής , κάνει «γαργάρα» την «πόρτα» που έφαγε από τον Ολάντ και δηλώνει ότι στόχος του είναι να βελτιώσει επιδόματα, μισθούς και συντάξεις την ώρα που ο οικονομικός υπεύθυνος του προγράμματός του κ. Σταθάκης δηλώνει ότι «εμείς δεν συζητάμε καν για βελτίωση» αλλά ότι «θα επιδιώξουμε το πάγωμα στις σημερινές απολαβές». Ο κ. Σαμαράς προτείνει στον κ. Γιώργο Καρατζαφέρη να …διαλύσει το «κομματίδιό» του, να στείλει «στο διάολο» τους συνεργάτες του και να επιστρέψει στη Ν.Δ. παίρνοντας μια εκλόγιμη θέση βουλευτού Επικρατείας απ΄ όπου θα διώξει εκλεγμένο στενό συνεργάτη του. Ο κ. Καρατζαφέρης – προς τιμήν του- αρνείται. Ο πρώην βουλευτής κ. Κιλτίδης μετά τη Νέα Δημοκρατία, μετά τη Δημοκρατική Συμμαχία, μετά τον ΛΑ.Ο.Σ, ξαναπηγαίνει στη Νέα Δημοκρατία συμπληρώνοντας 4 μετακινήσεις σε 1,5 χρόνο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιστρατεύει μέχρι και τον Κώστα Λαλιώτη στην προσπάθειά του να ανακάμψει το κόμμα του ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι αν μπορούσε να επιτύχει μια έστω και προσωρινή αποφυλάκιση του Τσοχατζόπουλου, μέχρι και αυτόν θα επιστράτευε. Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Δράσης του Στέφανου Μάνου (που δεν εξελέγη) κ. Σταυρίδης τον ευχαριστεί εκ βάθους καρδίας για τη συνεργασία αλλά φεύγει για τη Νέα Δημοκρατία χωρίς καν να δηλώνει υποψήφιος ( όπου φύγει- φύγει δηλαδή). Το ίδιο κάνουν και τα δυο «πνευματικά παιδιά» του Καρατζαφέρη, πρώην βουλευτές Πλεύρης και Βελόπουλος που «ορκίζονταν» στο όνομά του, δηλώνοντας ότι δεν έχουν κάνει «καμία συζήτηση» με άλλο κόμμα. Ο κ. Τζίμερος του κόμματος «Δημιουργία Ξανά» που κατά δηλώσεις του επιθυμούσε να «βάλει όλους τους πολιτικούς σε μια βάρκα και να τη βουλιάξει», άλλαξε γνώμη, εξαίρεσε τον Στέφανο Μάνο και αποφάσισε κοινή κάθοδο στις εκλογές με τη Δράση. Ο Πάνος Καμμένος πιστεύει ότι είναι εγγυητής της Εθνικής Σταθερότητας και το δήλωσε κι όλας στο υπηρεσιακό πρωθυπουργό.
Όσο για τον κ. Μιχαλολιάκο της «Χρυσής Αυγής», ολοκλήρωσε τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις και ξανακλείστηκε «στο καβούκι» του μπας και «σώσει» κάποιο ποσοστό του κόμματός του.
Μπορείτε να μου πείτε τι γίνεται; Εσείς, τι θα κάνετε;
Πέστε μου σας παρακαλώ ότι υπάρχει κάπου, κάποιος «τρελός επιστήμονας» ρωσο-κινεζικής καταγωγής και αμερικανικής υπηκοότητας που έχει «κεράσει» τις ηγεσίες των κομμάτων κάποιο περίεργο φάρμακο, κάποιο βότανο, κάποιο ελιξήριο που τους τόχει ρίξει μέσα στον πρωινό τους καφέ. Μόνο έτσι θα ηρεμήσω και θα σταματήσω να φοβάμαι ότι κυκλοφορεί επικίνδυνος μολυσματικός ιός . Ο οποίος αρχικά αδρανοποιεί τον ....... εγκέφαλο των πολιτικών και στη συνέχεια επεκτείνεται και στους ψηφοφόρους με στόχο τη δημιουργία ενός νέου είδους Κράτους: ολίγον techno,ολίγον lifestyle ,ολίγον «βλακέξ» και πολύ «φτωχέξ» που θα «κατευθύνεται» μέσω μηνυμάτων διοχετευομένων επιστημονικά από κάποια καθημερινή, ελληνική τηλεοπτική σειρά επιστημονικής φαντασίας του MEGA.
Το φοβάμαι αυτό. Και το φοβάμαι βλέποντας, ακούγοντας και παρατηρώντας μη φυσιολογικές και ψυχολογικά ανέλεγκτες δηλώσεις, παραπολιτικά, συμπεριφορές, συνεντεύξεις, κινήσεις, μετακινήσεις, ενέργειες και αποφάσεις που κάτω από κανονικές συνθήκες θα είχαν κινητοποιήσει το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης , τους Δήμους και τις Υγειονομικές Υπηρεσίες που θα είχαν προβεί σε «επιχειρήσεις Αρετή» με κλούβες, με συνέπεια μαζικούς εγκλεισμούς στα ψυχιατρικά ιδρύματα και προειδοποιήσεις στους παγκόσμιους Οργανισμούς περί «εκτάκτου καταστάσεως» στην Ελλάδα.
Να επεκταθώ σε γεγονότα που ήδη χρησιμοποιούνται από τους θερινούς επιθεωρησιογράφους; Ο κ. Αντώνης Σαμαράς υποδέχεται κλαίγοντας από συγκίνηση , με ανοικτές αγκάλες στη Νέα Δημοκρατία την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Η κυρία Μπακογιάννη διαλύει στην ουσία το κόμμα της, όπου είχε πάει «για να μείνει» σύμφωνα με δήλωσή της, παίρνει μαζί της 2-3 «κολλητούς» και μετακομίζει κοντά στον προαιώνιο εχθρό της που σύμφωνα με δήλωσή της «έχει το στίγμα της προδοσίας επάνω του σαν τατουάζ». Ο κύριος Τσίπρας αρνείται να απαντήσει στην ερώτηση αν είναι κομμουνιστής , κάνει «γαργάρα» την «πόρτα» που έφαγε από τον Ολάντ και δηλώνει ότι στόχος του είναι να βελτιώσει επιδόματα, μισθούς και συντάξεις την ώρα που ο οικονομικός υπεύθυνος του προγράμματός του κ. Σταθάκης δηλώνει ότι «εμείς δεν συζητάμε καν για βελτίωση» αλλά ότι «θα επιδιώξουμε το πάγωμα στις σημερινές απολαβές». Ο κ. Σαμαράς προτείνει στον κ. Γιώργο Καρατζαφέρη να …διαλύσει το «κομματίδιό» του, να στείλει «στο διάολο» τους συνεργάτες του και να επιστρέψει στη Ν.Δ. παίρνοντας μια εκλόγιμη θέση βουλευτού Επικρατείας απ΄ όπου θα διώξει εκλεγμένο στενό συνεργάτη του. Ο κ. Καρατζαφέρης – προς τιμήν του- αρνείται. Ο πρώην βουλευτής κ. Κιλτίδης μετά τη Νέα Δημοκρατία, μετά τη Δημοκρατική Συμμαχία, μετά τον ΛΑ.Ο.Σ, ξαναπηγαίνει στη Νέα Δημοκρατία συμπληρώνοντας 4 μετακινήσεις σε 1,5 χρόνο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιστρατεύει μέχρι και τον Κώστα Λαλιώτη στην προσπάθειά του να ανακάμψει το κόμμα του ενώ υπάρχουν πληροφορίες ότι αν μπορούσε να επιτύχει μια έστω και προσωρινή αποφυλάκιση του Τσοχατζόπουλου, μέχρι και αυτόν θα επιστράτευε. Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Δράσης του Στέφανου Μάνου (που δεν εξελέγη) κ. Σταυρίδης τον ευχαριστεί εκ βάθους καρδίας για τη συνεργασία αλλά φεύγει για τη Νέα Δημοκρατία χωρίς καν να δηλώνει υποψήφιος ( όπου φύγει- φύγει δηλαδή). Το ίδιο κάνουν και τα δυο «πνευματικά παιδιά» του Καρατζαφέρη, πρώην βουλευτές Πλεύρης και Βελόπουλος που «ορκίζονταν» στο όνομά του, δηλώνοντας ότι δεν έχουν κάνει «καμία συζήτηση» με άλλο κόμμα. Ο κ. Τζίμερος του κόμματος «Δημιουργία Ξανά» που κατά δηλώσεις του επιθυμούσε να «βάλει όλους τους πολιτικούς σε μια βάρκα και να τη βουλιάξει», άλλαξε γνώμη, εξαίρεσε τον Στέφανο Μάνο και αποφάσισε κοινή κάθοδο στις εκλογές με τη Δράση. Ο Πάνος Καμμένος πιστεύει ότι είναι εγγυητής της Εθνικής Σταθερότητας και το δήλωσε κι όλας στο υπηρεσιακό πρωθυπουργό.
Όσο για τον κ. Μιχαλολιάκο της «Χρυσής Αυγής», ολοκλήρωσε τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις και ξανακλείστηκε «στο καβούκι» του μπας και «σώσει» κάποιο ποσοστό του κόμματός του.
Μπορείτε να μου πείτε τι γίνεται; Εσείς, τι θα κάνετε;
To-GaMaTo: Διαβάστε τον χαρακτήρα μέσα από το πρόσωπο
To-GaMaTo: Διαβάστε τον χαρακτήρα μέσα από το πρόσωπο: Για αιώνες οι άνθρωποι προσπαθούσαν να κατανοήσουν τις πτυχές του χαρακτήρα ενός ατόμου απλά και μόνο παρατηρώντας το πρόσωπό του.
Ντ. Μπακογιάννη: "Πρωτοφανής η αλαζονεία του Τσίπρα"
"Δε με ενδιαφέρει τίποτα το προσωπικό σε αυτήν την εκλογή", ανέφερε η Ντόρα Μπακογιάννη, μιλώντας στον "realfm 97,8" και πρόσθεσε ότι "έχω αποδείξει ότι τη μάχη που δίνω τη δίνω για αυτά τα οποία πιστεύω"...
Σχετικά με την επιστροφή της στη Νέα Δημοκρατία, η κ. Μπακογιάννη είπε: "Ήταν μια δύσκολη απόφαση και για μένα και για τον κ. Σαμαρά. Η εκλογή της 6ης Μαΐου συνεχίζεται με μία δεύτερη εκλογή. Θεωρώ ότι οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις πρέπει να μπορέσουν να συνεργαστούν για να δώσουν μια κυβερνητική πλειοψηφία".
Η κ. Μπακογιάννη αναφέρθηκε και σε όσα δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας για τον Φρανσουά Ολάντ: "Βλέπω μια πρωτοφανή αλαζονεία" είπε και συμπλήρωσε πως έναν εκλεγμένο πρόεδρο δέκα μέρες στη Γαλλία "δεν βοηθάει να τον περνά γενεές 14 και να τον λέει Ολαντρέου".
Σχετικά με την επιστροφή της στη Νέα Δημοκρατία, η κ. Μπακογιάννη είπε: "Ήταν μια δύσκολη απόφαση και για μένα και για τον κ. Σαμαρά. Η εκλογή της 6ης Μαΐου συνεχίζεται με μία δεύτερη εκλογή. Θεωρώ ότι οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις πρέπει να μπορέσουν να συνεργαστούν για να δώσουν μια κυβερνητική πλειοψηφία".
Η κ. Μπακογιάννη αναφέρθηκε και σε όσα δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας για τον Φρανσουά Ολάντ: "Βλέπω μια πρωτοφανή αλαζονεία" είπε και συμπλήρωσε πως έναν εκλεγμένο πρόεδρο δέκα μέρες στη Γαλλία "δεν βοηθάει να τον περνά γενεές 14 και να τον λέει Ολαντρέου".
Να απολυθούν 400.000 δημόσιοι υπάλληλοι λέει (πάλι) ο Μάνος 23-05-2012 στις 13:340
Σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, ο υποψήφιος βουλευτής Στέφανος Μάνος, ο οποίος προχώρησε και σε συνεργασία με τον Θάνο Τζήμερο, της Δημιουργίας Ξανά, έκανε μεγαλεπίβολες προεκλογικές δηλώσεις που άφησαν άφωνους (πάλι) ακροατές και δημοσιογράφους.
Ο κ. Μάνος διατύπωσε την καινοτόμα άποψη ότι «για να εξυγιανθεί το Δημόσιο κατά τη γνώμη μου θα χρειαστεί να φύγουν σταδιακά 400.000 άνθρωποι, για τους οποίους το κράτος πρέπει να φροντίσει να διευκολύνει αυτή την αποχώρηση πληρώνοντας τους για τρία χρόνια το 70% των τακτικών αποδοχών τους».
Ο πολιτικός έχει ξαναυποστηρίξει στο παρελθόν με θέρμη την ιδέα περί απόλυσης 400.000 απολύσεων και μιας και διανύουμε προεκλογική περίοδο αποφάσισε να υπενθυμίσει στους ψηφόφορους την... κοινωνική πολιτική του κόμματός του.
Ο κ. Μάνος διατύπωσε την καινοτόμα άποψη ότι «για να εξυγιανθεί το Δημόσιο κατά τη γνώμη μου θα χρειαστεί να φύγουν σταδιακά 400.000 άνθρωποι, για τους οποίους το κράτος πρέπει να φροντίσει να διευκολύνει αυτή την αποχώρηση πληρώνοντας τους για τρία χρόνια το 70% των τακτικών αποδοχών τους».
Ο πολιτικός έχει ξαναυποστηρίξει στο παρελθόν με θέρμη την ιδέα περί απόλυσης 400.000 απολύσεων και μιας και διανύουμε προεκλογική περίοδο αποφάσισε να υπενθυμίσει στους ψηφόφορους την... κοινωνική πολιτική του κόμματός του.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 (ΔΙΑΡΚΗΣ...
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 (ΔΙΑΡΚΗΣ...: 2.23-5-2012 13.25 «Αναστολή εργασιών Δικαστηρίων λόγω Βουλευτικών Εκλογών».
« Les chiens aboient (déjà)... Que la caravane passe ! » Communiqué du Syndicat de la magistrature relatif à l’annonce de la suppression des tribunaux correctionnels pour mineurs, où le Syndicat défend, comme il l’a toujours fait, une justice des mineurs conforme aux principes de l’ordonnance de 1945 Communiqués de presse, publié le 23 mai 2012, mis à jour le 23 mai 2012
Les chiens aboient (déjà)… Que la caravane passe !
La réaction – dans tous les sens du terme – ne se sera pas fait attendre : il aura suffi que la nouvelle garde des Sceaux, après avoir rappelé la nécessité de « la formation et (de) la réinsertion » des personnes détenues, annonce la suppression de ces tribunaux correctionnels que l’on dit « pour mineurs », pour que tout ce que la classe politique compte de gardiens du temple sécuritaire se mette en mouvement comme un seul homme.
De Marine Le Pen à François Bayrou, en passant par Éric Ciotti ou Bruno Beschizza, l’offensive en dit long sur le niveau d’automatisme affligeant atteint par les maîtres autoproclamés du « réalisme » – cette idéologie sans idées qui se moque éperdument du réel – : « retour de l’angélisme », « laxisme », « irresponsabilité », « culture de l’excuse », « faute », « mauvais signal », etc.
Les arguments énoncés – quand il y en eut – resteront probablement dans l’histoire de l’argumentation. Ainsi le président du Modem a-t-il déclaré : « Ce que le gouvernement oublie, c’est que dans l’ordonnance de 1945, il y a des cours d’assises pour mineurs ». Certes, mais ce que François Bayrou oublie, c’est que les crimes ne sont pas des délits et que dans ces cours d’assises il y a deux juges des enfants alors qu’il n’y en a qu’un dans le tribunal correctionnel pour mineurs... La palme, cependant, revient comme il se doit à Rachida Dati, jamais lasse de rappeler quelle ministre catastrophique elle fut : « Il est contre-productif aujourd’hui de vouloir supprimer ce dispositif efficace et voulu par les Français »… Tellement voulu par les Français qu’ils ont élu il y a quelques jours un président qui avait promis sa suppression, et d’une efficacité fantasmatique puisque rares sont les audiences qui ont eu lieu depuis la création de ce tribunal l’été dernier.
Tout se passe donc comme prévu : ceux qui ont échoué, après avoir entretenu l’illusion dangereuse de l’accroissement continu de la répression comme remède miracle à tous les maux de notre société, tentent de faire croire qu’il serait logique et souhaitable de poursuivre une telle politique.
Le Syndicat de la magistrature, quant à lui, a toujours combattu la destruction progressive de la justice des mineurs.
Il s’est ainsi opposé dès l’origine, avec de nombreux autres professionnels de la jeunesse, à la loi du 11 août 2011 permettant de juger certains mineurs comme des adultes – au prétexte fallacieux que les jeunes auraient « changé » –et remettant en cause deux principes fondamentaux de la justice des mineurs posés avec force par le Conseil National de la Résistance : sa spécialisation et la primauté de l’éducatif sur le répressif. Comme si la crainte d’une sanction supposée plus forte suffisait à dissuader des adolescents mal structurés de passer à l’acte !
Le Syndicat de la magistrature réaffirme son attachement au tribunal pour enfants – composé d’un juge des enfants et d’assesseurs spécialisés de la société civile – qui a amplement fait ses preuves pour répondre de manière adaptée à la délinquance des mineurs, sous réserve bien sûr que les moyens nécessaires soient fournis aux services éducatifs pour proposer des réponses diversifiées – ce qui n’a malheureusement pas été le cas ces dernières années…
Reste qu’une politique ne se mesure ni à l’aune des annonces d’un ministre, ni à celle des caricatures qu’elles suscitent, même si la violence des attaques dont Christiane Taubira fait l’objet dans la « réacosphère » depuis sa nomination – de fausses informations en préjugements d’incompétence, de sous-entendus racistes et sexistes en procès d’intention – révèlent une volonté de discréditer d’emblée toute tentative de rompre avec la doxa sécuritaire.
Robert Badinter avait prévenu : il faudra du courage… La bataille ne fait que commencer. Pour le Syndicat de la magistrature, les choses sont claires : ni chèque en blanc, ni défiance de principe. Nous jugerons sur pièces : l’attente est à la mesure des régressions enregistrées depuis dix ans, le renoncement n’est pas une option.
La réaction – dans tous les sens du terme – ne se sera pas fait attendre : il aura suffi que la nouvelle garde des Sceaux, après avoir rappelé la nécessité de « la formation et (de) la réinsertion » des personnes détenues, annonce la suppression de ces tribunaux correctionnels que l’on dit « pour mineurs », pour que tout ce que la classe politique compte de gardiens du temple sécuritaire se mette en mouvement comme un seul homme.
De Marine Le Pen à François Bayrou, en passant par Éric Ciotti ou Bruno Beschizza, l’offensive en dit long sur le niveau d’automatisme affligeant atteint par les maîtres autoproclamés du « réalisme » – cette idéologie sans idées qui se moque éperdument du réel – : « retour de l’angélisme », « laxisme », « irresponsabilité », « culture de l’excuse », « faute », « mauvais signal », etc.
Les arguments énoncés – quand il y en eut – resteront probablement dans l’histoire de l’argumentation. Ainsi le président du Modem a-t-il déclaré : « Ce que le gouvernement oublie, c’est que dans l’ordonnance de 1945, il y a des cours d’assises pour mineurs ». Certes, mais ce que François Bayrou oublie, c’est que les crimes ne sont pas des délits et que dans ces cours d’assises il y a deux juges des enfants alors qu’il n’y en a qu’un dans le tribunal correctionnel pour mineurs... La palme, cependant, revient comme il se doit à Rachida Dati, jamais lasse de rappeler quelle ministre catastrophique elle fut : « Il est contre-productif aujourd’hui de vouloir supprimer ce dispositif efficace et voulu par les Français »… Tellement voulu par les Français qu’ils ont élu il y a quelques jours un président qui avait promis sa suppression, et d’une efficacité fantasmatique puisque rares sont les audiences qui ont eu lieu depuis la création de ce tribunal l’été dernier.
Tout se passe donc comme prévu : ceux qui ont échoué, après avoir entretenu l’illusion dangereuse de l’accroissement continu de la répression comme remède miracle à tous les maux de notre société, tentent de faire croire qu’il serait logique et souhaitable de poursuivre une telle politique.
Le Syndicat de la magistrature, quant à lui, a toujours combattu la destruction progressive de la justice des mineurs.
Il s’est ainsi opposé dès l’origine, avec de nombreux autres professionnels de la jeunesse, à la loi du 11 août 2011 permettant de juger certains mineurs comme des adultes – au prétexte fallacieux que les jeunes auraient « changé » –et remettant en cause deux principes fondamentaux de la justice des mineurs posés avec force par le Conseil National de la Résistance : sa spécialisation et la primauté de l’éducatif sur le répressif. Comme si la crainte d’une sanction supposée plus forte suffisait à dissuader des adolescents mal structurés de passer à l’acte !
Le Syndicat de la magistrature réaffirme son attachement au tribunal pour enfants – composé d’un juge des enfants et d’assesseurs spécialisés de la société civile – qui a amplement fait ses preuves pour répondre de manière adaptée à la délinquance des mineurs, sous réserve bien sûr que les moyens nécessaires soient fournis aux services éducatifs pour proposer des réponses diversifiées – ce qui n’a malheureusement pas été le cas ces dernières années…
Reste qu’une politique ne se mesure ni à l’aune des annonces d’un ministre, ni à celle des caricatures qu’elles suscitent, même si la violence des attaques dont Christiane Taubira fait l’objet dans la « réacosphère » depuis sa nomination – de fausses informations en préjugements d’incompétence, de sous-entendus racistes et sexistes en procès d’intention – révèlent une volonté de discréditer d’emblée toute tentative de rompre avec la doxa sécuritaire.
Robert Badinter avait prévenu : il faudra du courage… La bataille ne fait que commencer. Pour le Syndicat de la magistrature, les choses sont claires : ni chèque en blanc, ni défiance de principe. Nous jugerons sur pièces : l’attente est à la mesure des régressions enregistrées depuis dix ans, le renoncement n’est pas une option.
Bettencourt : la piste du financement illégal de la campagne de Sarkozy en 2007 LE MONDE | 23.05.2012 à 11h31 • Mis à jour le 23.05.2012 à 11h31
Par Gérard Davet et Fabrice Lhomme
Abonnez-vous
15 € / mois Réagir Classer Imprimer EnvoyerPartager facebook twitter google + linkedin
Les enquêteurs chargés de l'affaire Bettencourt cernent Nicolas Sarkozy. Le nom de l'ex-président apparaît désormais dans la procédure, instruite à Bordeaux par le juge Jean-Michel Gentil, visant les délits d'"abus de faiblesse" et d'"abus de confiance" commis au préjudice de la milliardaire. Selon les procès-verbaux dont Le Monde a pris connaissance, le magistrat semble tenir pour acquis que M. Sarkozy a bénéficié, lors de sa campagne présidentielle de 2007, d'argent en espèces du couple Bettencourt. Et ce par le biais de Patrice de Maistre, ex-gestionnaire de fortune des Bettencourt, et Eric Woerth, ex-trésorier de l'UMP. Les deux hommes sont mis en examen - le premier étant toujours en détention provisoire.
Le juge Gentil s'est d'abord attelé à tracer l'argent liquide. Le 17 janvier 2007, 50 000 euros sont retirés de l'un des comptes Bettencourt par la comptable Claire Thibout, sur l'injonction de M. de Maistre. Celui-ci réclame initialement 150 000 euros, mais la comptable refuse de sortir une telle somme car ce montant excède son autorisation de sortie d'espèces à la banque. Le magistrat s'est procuré l'extrait de compte qui donne crédit aux assertions de Mme Thibout. Interrogée le 14 septembre 2011 par le juge Gentil, celle-ci a réitéré que la demande de M. de Maistre était claire : c'était, selon les propos que lui aurait tenus le gestionnaire de fortune, "pour donner à Eric Woerth".
ENVELOPPE KRAFT
Le lendemain, 18 janvier, un rendez-vous est pris avec Mme Bettencourt pour lui remettre les fonds. Mme Thibout, dans son agenda, note : "Pour donner enveloppe qui donnera à Patrice." Les agendas de Mme Bettencourt et de M. de Maistre confirment la tenue de ce rendez-vous. L'enveloppe kraft contenant des liasses de vingt billets change donc de mains, pour atterrir dans celles de M. de Maistre. Le lendemain, soit le 19 janvier, celui-ci rencontre M. Woerth, qu'il connaît depuis 2006, et dont il s'apprête à engager l'épouse, Florence Woerth. Le tête-à-tête se déroule dans un café, près du QG de campagne, rue d'Enghien, à Paris. Question du juge à M.Woerth, lors de son interrogatoire du 9 février: "Vous souvenez-vous de la station de métro ?". "Non, a répondu l'ancien ministre du travail, je ne m'en souviens pas." Remarque perfide du magistrat : "Vous ne vous souvenez pas de la station de métro que vous avez emprunté tous les matins..."
Curieusement, ce rendez-vous ne figure pas à l'agenda de M. Woerth, contrairement à celui de M. de Maistre qui a précisé que l'entrevue s'était déroulée de 8 h 30 à 9 h 30. Plus ennuyeux pour M. Woerth, l'agenda de Mme Thibout porte cette mention, à la date du 19 janvier 2007: "Patrice et trésorier, rue des Poissonniers (...) sécurité." "Lors de ce rendez-vous, interroge donc le magistrat, M. de Maistre vous a-t-il remis une somme de 50 000 euros en espèces ?" "Non, proteste M. Woerth, il ne m'a jamais remis d'argent (...). Nous avons parlé de la campagne qui commence..." Si le magistrat postule que l'enveloppe a bien, ce jour-là, été remise à M.Woerth, il manque 100 000euros : Mme Thibout a assuré que M. de Maistre s'était débrouillé pour les trouver. Or, le 28 janvier 2007, M. de Maistre se rend à Genève, où il a rendez-vous le 30 janvier avec l'avocat René Merkt, qui gère les comptes non déclarés du couple Bettencourt. Interrogé, M. Merkt confirme la rencontre, et précise que M. de Maistre réclamait des fonds, par le biais d'un mécanisme de compensation, en insistant pour qu'ils soient livrés en main propre à MmeBettencourt.
Les 100 000 euros ont-ils été débloqués ce jour-là ? Toujours est-il que le 5 février 2007, un coursier débarque chez Mme Bettencourt, en présence de M. de Maistre, entre 17 h 15 et 17 h 45. Les enquêteurs ont établi que les fonds étaient toujours livrés ainsi. Deux jours plus tard, le 7 février 2007, M. de Maistre et M. Woerth se retrouvent de nouveau, le matin, toujours dans ce café discret. Juste après la rencontre, le trésorier de l'UMP file au QG, où se tient une réunion avec l'équipe financière.
"Il voulait évoquer l'importance du rôle des PME dans l'économie française", se défend l'ex-ministre sur procès-verbal pour justifier ce rendez-vous avec M. de Maistre. L'explication ne convainc pas le magistrat qui relève notamment que l'agenda de M.Woerth mentionne ce jour-là deux réunions importantes censées se tenir aux mêmes horaires, mais au QG de campagne. Pourquoi, du coup, ne pas avoir organisé le rendez-vous au bureau ? Pour M. Woerth, le café, "c'est plus convivial". Il réfute la thèse du magistrat, convaincu que 100 000 euros lui ont été donnés ce jour-là. "Patrice de Maistre ne m'a jamais remis d'argent liquide", assure l'ex-ministre au juge.
ARGENT DISCRÈTEMENT DÉBLOQUÉ
Quoi qu'il en soit, le lendemain, 8 février 2007, l'étude Merkt à Genève reçoit un virement de 560 000 euros, sur un compte de Mme Bettencourt, la somme paraissant provenir d'un système de compensation. Le magistrat semble donc persuadé qu'une partie de l'argent ainsi discrètement débloqué est parvenu à M. Woerth, dans le but, de financer - illégalement - la campagne de M. Sarkozy.
Via un procès-verbal daté du 27 février, le juge Gentil a donc décidé de verser à la procédure ouverte pour "abus de faiblesse" plusieurs témoignages d'anciens membres de la maisonnée Bettencourt. Il précise sa pensée: "Disons faire le lien avec plusieurs dépositions de témoins faisant état d'une visite de Nicolas Sarkozy au domicile de Liliane Bettencourt pendant la campagne présidentielle de 2007." Pour le magistrat, il s'agit de prouver que cet argent sorti en liquide de Suisse, a servi, in fine, à financer la campagne de M. Sarkozy. Il accumule donc les indices. Comme cette phrase extraite d'un cahier tenu par l'écrivain François-Marie Banier. A la date du 26avril 2007, celui-ci mentionne que sa richissime confidente se plaint des exigences financières de Nicolas Sarkozy. Or, ce même 26 avril 2007, 400 000 euros, décaissés de Suisse, ont été apportés à M. et Mme Bettencourt.
Pourquoi cette arrivée d'espèces, alors que le couple "n'avait pas de besoins pour financer son quotidien puisque tout lui était acheté", comme l'a expliqué Mme Thibout au juge ? Sur l'implication de M. Sarkozy, les dépositions des témoins apportent au magistrat des éléments nécessaires, à défaut d'être suffisants. Secrétaires ou chauffeurs, ils sont formels : M. Sarkozy a bien rendu visite à Mme Bettencourt durant la campagne électorale. Mais ces rencontres-là, le dictaphone du majordome Pascal Bonnefoy, dont les enregistrements pirates ont déclenché toute l'affaire, ne les a pas enregistrées...
Lire aussi : "Anciens employés des Bettencourt, ils se souviennent des discrètes visites du candidat Sarkozy"
Gérard Davet et Fabrice Lhomme
Une dizaine de procédures instruites au tribunal de grande instance de Bordeaux
Depuis son dépaysement au tribunal de Bordeaux, en novembre2010, l'affaire Bettencourt a été scindée en une dizaine de procédures, toutes supervisées par le juge Jean-Michel Gentil. Trois informations judiciaires concentrent toutefois les aspects les plus sensibles du dossier.
Trafic d'influence et financement politique illicite
Une procédure, ouverte suite aux révélations de l'ex-comptable des Bettencourt, Claire Thibout, pointe les délits de "trafic d'influence actif commis par un particulier, trafic d'influence passif commis par une personne investie d'un mandat électif public, financement illicite de parti politique ou de campagne électorale". Elle a débouché sur la mise en examen d'Eric Woerth, au mois de février.
Abus de confiance
Une autre instruction vise des faits d'"abus de confiance, abus de biens sociaux, escroqueries, blanchiment et abus de faiblesse". Autant de délits qui auraient été commis au préjudice de Liliane Bettencourt. Sont notamment poursuivis dans ce volet l'artiste François-Marie Banier, son compagnon Martin d'Orgeval, et l'ex-gestionnaire de fortune de Mme Bettencourt, Patrice de Maistre.
Atteinte à la vie privée
Une autre enquête, ouverte pour "atteinte à l'intimité de la vie privée", porte sur les conditions dans lesquelles ont été recueillis puis diffusés les enregistrements clandestins de conversations entre Liliane Bettencourt et son entourage. Les journalistes de Mediapart et du Point, à l'origine de leur publication en juin2010 - dont notre collaborateur Fabrice Lhomme - sont convoqués à Bordeaux dans les jours qui viennent aux fins de mise en examen.
Abonnez-vous
15 € / mois Réagir Classer Imprimer EnvoyerPartager facebook twitter google + linkedin
Les enquêteurs chargés de l'affaire Bettencourt cernent Nicolas Sarkozy. Le nom de l'ex-président apparaît désormais dans la procédure, instruite à Bordeaux par le juge Jean-Michel Gentil, visant les délits d'"abus de faiblesse" et d'"abus de confiance" commis au préjudice de la milliardaire. Selon les procès-verbaux dont Le Monde a pris connaissance, le magistrat semble tenir pour acquis que M. Sarkozy a bénéficié, lors de sa campagne présidentielle de 2007, d'argent en espèces du couple Bettencourt. Et ce par le biais de Patrice de Maistre, ex-gestionnaire de fortune des Bettencourt, et Eric Woerth, ex-trésorier de l'UMP. Les deux hommes sont mis en examen - le premier étant toujours en détention provisoire.
Le juge Gentil s'est d'abord attelé à tracer l'argent liquide. Le 17 janvier 2007, 50 000 euros sont retirés de l'un des comptes Bettencourt par la comptable Claire Thibout, sur l'injonction de M. de Maistre. Celui-ci réclame initialement 150 000 euros, mais la comptable refuse de sortir une telle somme car ce montant excède son autorisation de sortie d'espèces à la banque. Le magistrat s'est procuré l'extrait de compte qui donne crédit aux assertions de Mme Thibout. Interrogée le 14 septembre 2011 par le juge Gentil, celle-ci a réitéré que la demande de M. de Maistre était claire : c'était, selon les propos que lui aurait tenus le gestionnaire de fortune, "pour donner à Eric Woerth".
ENVELOPPE KRAFT
Le lendemain, 18 janvier, un rendez-vous est pris avec Mme Bettencourt pour lui remettre les fonds. Mme Thibout, dans son agenda, note : "Pour donner enveloppe qui donnera à Patrice." Les agendas de Mme Bettencourt et de M. de Maistre confirment la tenue de ce rendez-vous. L'enveloppe kraft contenant des liasses de vingt billets change donc de mains, pour atterrir dans celles de M. de Maistre. Le lendemain, soit le 19 janvier, celui-ci rencontre M. Woerth, qu'il connaît depuis 2006, et dont il s'apprête à engager l'épouse, Florence Woerth. Le tête-à-tête se déroule dans un café, près du QG de campagne, rue d'Enghien, à Paris. Question du juge à M.Woerth, lors de son interrogatoire du 9 février: "Vous souvenez-vous de la station de métro ?". "Non, a répondu l'ancien ministre du travail, je ne m'en souviens pas." Remarque perfide du magistrat : "Vous ne vous souvenez pas de la station de métro que vous avez emprunté tous les matins..."
Curieusement, ce rendez-vous ne figure pas à l'agenda de M. Woerth, contrairement à celui de M. de Maistre qui a précisé que l'entrevue s'était déroulée de 8 h 30 à 9 h 30. Plus ennuyeux pour M. Woerth, l'agenda de Mme Thibout porte cette mention, à la date du 19 janvier 2007: "Patrice et trésorier, rue des Poissonniers (...) sécurité." "Lors de ce rendez-vous, interroge donc le magistrat, M. de Maistre vous a-t-il remis une somme de 50 000 euros en espèces ?" "Non, proteste M. Woerth, il ne m'a jamais remis d'argent (...). Nous avons parlé de la campagne qui commence..." Si le magistrat postule que l'enveloppe a bien, ce jour-là, été remise à M.Woerth, il manque 100 000euros : Mme Thibout a assuré que M. de Maistre s'était débrouillé pour les trouver. Or, le 28 janvier 2007, M. de Maistre se rend à Genève, où il a rendez-vous le 30 janvier avec l'avocat René Merkt, qui gère les comptes non déclarés du couple Bettencourt. Interrogé, M. Merkt confirme la rencontre, et précise que M. de Maistre réclamait des fonds, par le biais d'un mécanisme de compensation, en insistant pour qu'ils soient livrés en main propre à MmeBettencourt.
Les 100 000 euros ont-ils été débloqués ce jour-là ? Toujours est-il que le 5 février 2007, un coursier débarque chez Mme Bettencourt, en présence de M. de Maistre, entre 17 h 15 et 17 h 45. Les enquêteurs ont établi que les fonds étaient toujours livrés ainsi. Deux jours plus tard, le 7 février 2007, M. de Maistre et M. Woerth se retrouvent de nouveau, le matin, toujours dans ce café discret. Juste après la rencontre, le trésorier de l'UMP file au QG, où se tient une réunion avec l'équipe financière.
"Il voulait évoquer l'importance du rôle des PME dans l'économie française", se défend l'ex-ministre sur procès-verbal pour justifier ce rendez-vous avec M. de Maistre. L'explication ne convainc pas le magistrat qui relève notamment que l'agenda de M.Woerth mentionne ce jour-là deux réunions importantes censées se tenir aux mêmes horaires, mais au QG de campagne. Pourquoi, du coup, ne pas avoir organisé le rendez-vous au bureau ? Pour M. Woerth, le café, "c'est plus convivial". Il réfute la thèse du magistrat, convaincu que 100 000 euros lui ont été donnés ce jour-là. "Patrice de Maistre ne m'a jamais remis d'argent liquide", assure l'ex-ministre au juge.
ARGENT DISCRÈTEMENT DÉBLOQUÉ
Quoi qu'il en soit, le lendemain, 8 février 2007, l'étude Merkt à Genève reçoit un virement de 560 000 euros, sur un compte de Mme Bettencourt, la somme paraissant provenir d'un système de compensation. Le magistrat semble donc persuadé qu'une partie de l'argent ainsi discrètement débloqué est parvenu à M. Woerth, dans le but, de financer - illégalement - la campagne de M. Sarkozy.
Via un procès-verbal daté du 27 février, le juge Gentil a donc décidé de verser à la procédure ouverte pour "abus de faiblesse" plusieurs témoignages d'anciens membres de la maisonnée Bettencourt. Il précise sa pensée: "Disons faire le lien avec plusieurs dépositions de témoins faisant état d'une visite de Nicolas Sarkozy au domicile de Liliane Bettencourt pendant la campagne présidentielle de 2007." Pour le magistrat, il s'agit de prouver que cet argent sorti en liquide de Suisse, a servi, in fine, à financer la campagne de M. Sarkozy. Il accumule donc les indices. Comme cette phrase extraite d'un cahier tenu par l'écrivain François-Marie Banier. A la date du 26avril 2007, celui-ci mentionne que sa richissime confidente se plaint des exigences financières de Nicolas Sarkozy. Or, ce même 26 avril 2007, 400 000 euros, décaissés de Suisse, ont été apportés à M. et Mme Bettencourt.
Pourquoi cette arrivée d'espèces, alors que le couple "n'avait pas de besoins pour financer son quotidien puisque tout lui était acheté", comme l'a expliqué Mme Thibout au juge ? Sur l'implication de M. Sarkozy, les dépositions des témoins apportent au magistrat des éléments nécessaires, à défaut d'être suffisants. Secrétaires ou chauffeurs, ils sont formels : M. Sarkozy a bien rendu visite à Mme Bettencourt durant la campagne électorale. Mais ces rencontres-là, le dictaphone du majordome Pascal Bonnefoy, dont les enregistrements pirates ont déclenché toute l'affaire, ne les a pas enregistrées...
Lire aussi : "Anciens employés des Bettencourt, ils se souviennent des discrètes visites du candidat Sarkozy"
Gérard Davet et Fabrice Lhomme
Une dizaine de procédures instruites au tribunal de grande instance de Bordeaux
Depuis son dépaysement au tribunal de Bordeaux, en novembre2010, l'affaire Bettencourt a été scindée en une dizaine de procédures, toutes supervisées par le juge Jean-Michel Gentil. Trois informations judiciaires concentrent toutefois les aspects les plus sensibles du dossier.
Trafic d'influence et financement politique illicite
Une procédure, ouverte suite aux révélations de l'ex-comptable des Bettencourt, Claire Thibout, pointe les délits de "trafic d'influence actif commis par un particulier, trafic d'influence passif commis par une personne investie d'un mandat électif public, financement illicite de parti politique ou de campagne électorale". Elle a débouché sur la mise en examen d'Eric Woerth, au mois de février.
Abus de confiance
Une autre instruction vise des faits d'"abus de confiance, abus de biens sociaux, escroqueries, blanchiment et abus de faiblesse". Autant de délits qui auraient été commis au préjudice de Liliane Bettencourt. Sont notamment poursuivis dans ce volet l'artiste François-Marie Banier, son compagnon Martin d'Orgeval, et l'ex-gestionnaire de fortune de Mme Bettencourt, Patrice de Maistre.
Atteinte à la vie privée
Une autre enquête, ouverte pour "atteinte à l'intimité de la vie privée", porte sur les conditions dans lesquelles ont été recueillis puis diffusés les enregistrements clandestins de conversations entre Liliane Bettencourt et son entourage. Les journalistes de Mediapart et du Point, à l'origine de leur publication en juin2010 - dont notre collaborateur Fabrice Lhomme - sont convoqués à Bordeaux dans les jours qui viennent aux fins de mise en examen.
Στέφανος Μάνος Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο προστάτης του δημοσιοϋπαλληλικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου. Του κατεστημένου που κρατάει την Ελλάδα στον πάτο.
Στέφανος Μάνος
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο προστάτης του δημοσιοϋπαλληλικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου. Του κατεστημένου που κρατάει την Ελλάδα στον πάτο.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Χωρίς βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και τα πανεπιστήμια δεν θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε την Ευρώπη.
Η πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου διέλυσε τη δημόσια διοίκηση και τα πανεπιστήμια και εξέθρεψε το κατεστημένο που τώρα προσεταιρίζεται και υπόσχεται να προστατεύσει ο κ. Τσίπρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο προστάτης του δημοσιοϋπαλληλικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου. Του κατεστημένου που κρατάει την Ελλάδα στον πάτο.
Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγεί την Ελλάδα εκτός Ευρώπης. Χωρίς βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και τα πανεπιστήμια δεν θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε την Ευρώπη.
Η πρώτη κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου διέλυσε τη δημόσια διοίκηση και τα πανεπιστήμια και εξέθρεψε το κατεστημένο που τώρα προσεταιρίζεται και υπόσχεται να προστατεύσει ο κ. Τσίπρας.
«Ασπίδα» για τις 4 μεγαλύτερες τράπεζες η χορήγηση 18 δισ. ευρώ Με τη χορήγηση των 18 δισ. ευρώ θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των καταθετών, θα αποκατασταθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια η οποία θα ανέλθει στο 8%, ενώ παράλληλα θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την άντληση, σχεδόν ισόποσης, ρευστότητας. "Η" 23/5
Share
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Σύγκρουση στη Σύνοδο Κορυφής. Ολάντ - Μόντι κατά Μέρκελ
Στο κόκκινο έσοδα και επιχορηγήσεις προς τα Ταμεία
Μόντι: Η δημοσιονομική λιτότητα δεν είναι βιώσιμη χωρίς ανάπτυξη
ΕΕ: Συμφωνία για ευρωπαϊκά ομόλογα ανάπτυξης. Αντιστέκεται η Γερμανία στο ευρωομόλογο
Κίνα: Η Παγκόσμια Τράπεζα αναθεωρεί προς τα κάτω την εκτίμησή της για την ανάπτυξη στο 8,2%
«EU observer»: Τα σχέδια της Deutsche Bank για κυκλοφορία παράλληλου νομίσματος στην Ελλάδα
Προσοχή στις φορολογικές δηλώσεις. Κρύβουν φοροκαμπάνες
Δήλωση στήριξης της Ελλάδας από τους «27»
Κριστίν Λαγκάρντ: Εφαρμογή του Μνημονίου και από την νέα κυβέρνηση
περισσότερα »
Της Ελένης Κομίνη
«Ανάσα» από τη χορήγηση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων ύψους 18 δισ. ευρώ θα πάρουν οι τέσσερις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες. Στη χθεσινή συνεδρίαση το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ενέκρινε ομόφωνα το οριστικό κείμενο της σύμβασης και εκτιμάται ότι το αργότερο μέχρι την Παρασκευή να έχουν εκταμιευθεί τα 18 δισ. ευρώ.
Μετά την εξέλιξη αυτή, παράγοντες της αγορά θεωρούν ότι θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των καταθετών, θα αποκατασταθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια η οποία θα ανέλθει στο 8%, ενώ παράλληλα θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την άντληση, σχεδόν ισόποσης, ρευστότητας.
Το ζήτημα αυτό απασχόλησε το νυν πρωθυπουργό κ. Π. Πικραμμένο στη συνεργασία που είχε χθες με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο, αλλά και τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλο, ο οποίος προκάλεσε ανοιχτά προχθές τα κόμματα να τοποθετηθούν ξεκάθαρα επί του θέματος.
Κεφαλαιακή επάρκεια
Στελέχη της ΕΚΤ δήλωσαν μάλιστα ότι θα δεχτεί η ΕΚΤ την επιστροφή των ελληνικών τραπεζών μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών που θα έχουν κεφαλαιακή επάρκεια 8%. Η κίνηση της ΕΚΤ, εκτιμάται ότι ώθησε τις ελληνικές και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αρχές να επισπεύσουν τα γραφειοκρατικά ζητήματα που επικαλούνταν για την καθυστέρηση, λένε πηγές της αγοράς.
Υπενθυμίζεται ότι η ΕΚΤ χρηματοδοτούσε τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες είχαν κεφαλαιακή επάρκεια κάτω του 8% και είχε δώσει περιθώριο ένα μήνα για να λυθεί το ζήτημα της προκαταβολής των 18 δισ. ευρώ, προθεσμία η οποία εξέπνευσε και σταμάτησε να χορηγεί τη ρευστότητα η ίδια, ενώ τη σκυτάλη πήρε η Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με τους Financial Times, η εξάρτηση του ελληνικού συστήματος από τον ELA (της ΤτΕ) ανέρχεται σε 100 δισ. ευρώ, σε 41 δισ. ευρώ τη χρηματοδότηση ιρλανδικών τραπεζών και στα 4 δισ. ευρώ των κυπριακών. Σημειώνεται ότι η εφημερίδα επικαλείται αναλυτές και αναφέρει ότι δεν υπάρχει περιορισμός στα κεφάλαια που μπορεί να παράσχει.
Έτσι χθες, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, Έλληνες τραπεζίτες ανέφεραν στους δημοσιογράφους τους, ότι τα τέσσερα μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα, θα λάβουν έως την Παρασκευή 18 δισ. ευρώ για την επανακεφαλαιοποίησή τους. «Το αργότερο έως την Παρασκευή θα τα λάβουμε, ίσως και αύριο», δήλωσε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμο στέλεχος τράπεζας στο Reuters. Λίγο αργότερα από τη δήλωση αυτή, δεύτερος τραπεζίτης επιβεβαίωσε ότι το ποσό αναμένεται να ληφθεί έως την Παρασκευή. «Τα κεφάλαια είναι απαραίτητα για την επανακεφαλαιοποίηση της Εθνικής, της Eurobank, της Alpha και της Τράπεζας Πειραιώς», ανέφερε χθες το ειδησεογραφικό πρακτορείο. Επίσης, τραπεζίτης δήλωσε στο ίδιο μέσο ότι «με τα 18 δισ. ευρώ που θα λάβουμε σε ομόλογα EFSF, θα μπορέσουν να συμμετάσχουν στις πράξεις αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ, αντλώντας ρευστότητα με χαμηλότερο κόστος».
Παράλληλα, ο επικεφαλής του γαλλικού ομίλου της Credit Agricole, Jean-Paul Chifflet, ζητά πρόσβαση της Emporiki Bank στον εγχώριο μηχανισμό παροχής έκτακτης ρευστότητας της Τραπέζης της Ελλάδος. Το αίτημα είχε διατυπωθεί ξανά και δεν είχε γίνει δεκτό, καθώς θεωρήθηκε ότι αντλεί χρηματοδότηση από τη μητρική της. Στελέχη της Credit Agricole δήλωσαν για ακόμη μία φορά ότι επιδιώκει τον περιορισμό της έκθεσής της και ειδικά τη μείωση της χρηματοδότησης της θυγατρικής και σημείωσαν ότι έχουν ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο προκειμένου η Εμπορική να στηριχθεί σε δικούς της πόρους.
Με τον ίδιο τρόπο
Και ο επικεφαλής της Societe Generale, Frederic Oudea δήλωσε ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο στις ελληνικής ιδιοκτησίας τράπεζες και σε εκείνες με ξένη ιδιοκτησία. Ορισμένοι Γάλλοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει πως η ελληνική κυβέρνηση δεν θα στηρίξει το ίδιο την Εμπορική Τράπεζα όπως τις άλλες ελληνικές τράπεζες καθώς βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Credit Agricole SA. «Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τη φυγή καταθέσεων στην Ελλάδα», δήλωσε ο ίδιος.
Συμβάσεις προεγγραφής
Οι τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες προσδοκούν ότι το «σίριαλ» της υπογραφής των συμβάσεων προεγγραφής με το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα έχει λήξει έως την Παρασκευή και έτσι, θα ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της επανακεφαλαιοποίησής τους.
Κεφαλαιακή επάρκεια
Η ΕΚΤ χρηματοδοτούσε τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες είχαν κεφαλαιακή επάρκεια κάτω του 8% και είχε δώσει περιθώριο ένα μήνα για να λυθεί το ζήτημα της προκαταβολής των 18 δισ. ευρώ, προθεσμία η οποία εξέπνευσε και σταμάτησε να χορηγεί τη ρευστότητα η ίδια, ενώ τη σκυτάλη πήρε η Τράπεζα της Ελλάδος.
Societe Generale
Και ο επικεφαλής της Societe Generale, Frederic Oudea δήλωσε ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο στις ελληνικής ιδιοκτησίας τράπεζες και σε εκείνες με ξένη ιδιοκτησία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Σύγκρουση στη Σύνοδο Κορυφής. Ολάντ - Μόντι κατά Μέρκελ
Στο κόκκινο έσοδα και επιχορηγήσεις προς τα Ταμεία
Μόντι: Η δημοσιονομική λιτότητα δεν είναι βιώσιμη χωρίς ανάπτυξη
ΕΕ: Συμφωνία για ευρωπαϊκά ομόλογα ανάπτυξης. Αντιστέκεται η Γερμανία στο ευρωομόλογο
Κίνα: Η Παγκόσμια Τράπεζα αναθεωρεί προς τα κάτω την εκτίμησή της για την ανάπτυξη στο 8,2%
«EU observer»: Τα σχέδια της Deutsche Bank για κυκλοφορία παράλληλου νομίσματος στην Ελλάδα
Προσοχή στις φορολογικές δηλώσεις. Κρύβουν φοροκαμπάνες
Δήλωση στήριξης της Ελλάδας από τους «27»
Κριστίν Λαγκάρντ: Εφαρμογή του Μνημονίου και από την νέα κυβέρνηση
περισσότερα »
Της Ελένης Κομίνη
«Ανάσα» από τη χορήγηση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων ύψους 18 δισ. ευρώ θα πάρουν οι τέσσερις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες. Στη χθεσινή συνεδρίαση το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ενέκρινε ομόφωνα το οριστικό κείμενο της σύμβασης και εκτιμάται ότι το αργότερο μέχρι την Παρασκευή να έχουν εκταμιευθεί τα 18 δισ. ευρώ.
Μετά την εξέλιξη αυτή, παράγοντες της αγορά θεωρούν ότι θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των καταθετών, θα αποκατασταθεί η κεφαλαιακή τους επάρκεια η οποία θα ανέλθει στο 8%, ενώ παράλληλα θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την άντληση, σχεδόν ισόποσης, ρευστότητας.
Το ζήτημα αυτό απασχόλησε το νυν πρωθυπουργό κ. Π. Πικραμμένο στη συνεργασία που είχε χθες με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο, αλλά και τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Ευάγγ. Βενιζέλο, ο οποίος προκάλεσε ανοιχτά προχθές τα κόμματα να τοποθετηθούν ξεκάθαρα επί του θέματος.
Κεφαλαιακή επάρκεια
Στελέχη της ΕΚΤ δήλωσαν μάλιστα ότι θα δεχτεί η ΕΚΤ την επιστροφή των ελληνικών τραπεζών μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των διαδικασιών που θα έχουν κεφαλαιακή επάρκεια 8%. Η κίνηση της ΕΚΤ, εκτιμάται ότι ώθησε τις ελληνικές και τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές αρχές να επισπεύσουν τα γραφειοκρατικά ζητήματα που επικαλούνταν για την καθυστέρηση, λένε πηγές της αγοράς.
Υπενθυμίζεται ότι η ΕΚΤ χρηματοδοτούσε τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες είχαν κεφαλαιακή επάρκεια κάτω του 8% και είχε δώσει περιθώριο ένα μήνα για να λυθεί το ζήτημα της προκαταβολής των 18 δισ. ευρώ, προθεσμία η οποία εξέπνευσε και σταμάτησε να χορηγεί τη ρευστότητα η ίδια, ενώ τη σκυτάλη πήρε η Τράπεζα της Ελλάδος. Σύμφωνα με τους Financial Times, η εξάρτηση του ελληνικού συστήματος από τον ELA (της ΤτΕ) ανέρχεται σε 100 δισ. ευρώ, σε 41 δισ. ευρώ τη χρηματοδότηση ιρλανδικών τραπεζών και στα 4 δισ. ευρώ των κυπριακών. Σημειώνεται ότι η εφημερίδα επικαλείται αναλυτές και αναφέρει ότι δεν υπάρχει περιορισμός στα κεφάλαια που μπορεί να παράσχει.
Έτσι χθες, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, Έλληνες τραπεζίτες ανέφεραν στους δημοσιογράφους τους, ότι τα τέσσερα μεγαλύτερα πιστωτικά ιδρύματα, θα λάβουν έως την Παρασκευή 18 δισ. ευρώ για την επανακεφαλαιοποίησή τους. «Το αργότερο έως την Παρασκευή θα τα λάβουμε, ίσως και αύριο», δήλωσε χαρακτηριστικά υψηλόβαθμο στέλεχος τράπεζας στο Reuters. Λίγο αργότερα από τη δήλωση αυτή, δεύτερος τραπεζίτης επιβεβαίωσε ότι το ποσό αναμένεται να ληφθεί έως την Παρασκευή. «Τα κεφάλαια είναι απαραίτητα για την επανακεφαλαιοποίηση της Εθνικής, της Eurobank, της Alpha και της Τράπεζας Πειραιώς», ανέφερε χθες το ειδησεογραφικό πρακτορείο. Επίσης, τραπεζίτης δήλωσε στο ίδιο μέσο ότι «με τα 18 δισ. ευρώ που θα λάβουμε σε ομόλογα EFSF, θα μπορέσουν να συμμετάσχουν στις πράξεις αναχρηματοδότησης της ΕΚΤ, αντλώντας ρευστότητα με χαμηλότερο κόστος».
Παράλληλα, ο επικεφαλής του γαλλικού ομίλου της Credit Agricole, Jean-Paul Chifflet, ζητά πρόσβαση της Emporiki Bank στον εγχώριο μηχανισμό παροχής έκτακτης ρευστότητας της Τραπέζης της Ελλάδος. Το αίτημα είχε διατυπωθεί ξανά και δεν είχε γίνει δεκτό, καθώς θεωρήθηκε ότι αντλεί χρηματοδότηση από τη μητρική της. Στελέχη της Credit Agricole δήλωσαν για ακόμη μία φορά ότι επιδιώκει τον περιορισμό της έκθεσής της και ειδικά τη μείωση της χρηματοδότησης της θυγατρικής και σημείωσαν ότι έχουν ξεκινήσει εδώ και ένα χρόνο προκειμένου η Εμπορική να στηριχθεί σε δικούς της πόρους.
Με τον ίδιο τρόπο
Και ο επικεφαλής της Societe Generale, Frederic Oudea δήλωσε ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο στις ελληνικής ιδιοκτησίας τράπεζες και σε εκείνες με ξένη ιδιοκτησία. Ορισμένοι Γάλλοι αξιωματούχοι έχουν δηλώσει πως η ελληνική κυβέρνηση δεν θα στηρίξει το ίδιο την Εμπορική Τράπεζα όπως τις άλλες ελληνικές τράπεζες καθώς βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Credit Agricole SA. «Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τη φυγή καταθέσεων στην Ελλάδα», δήλωσε ο ίδιος.
Συμβάσεις προεγγραφής
Οι τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες προσδοκούν ότι το «σίριαλ» της υπογραφής των συμβάσεων προεγγραφής με το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα έχει λήξει έως την Παρασκευή και έτσι, θα ολοκληρωθεί η πρώτη φάση της επανακεφαλαιοποίησής τους.
Κεφαλαιακή επάρκεια
Η ΕΚΤ χρηματοδοτούσε τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες είχαν κεφαλαιακή επάρκεια κάτω του 8% και είχε δώσει περιθώριο ένα μήνα για να λυθεί το ζήτημα της προκαταβολής των 18 δισ. ευρώ, προθεσμία η οποία εξέπνευσε και σταμάτησε να χορηγεί τη ρευστότητα η ίδια, ενώ τη σκυτάλη πήρε η Τράπεζα της Ελλάδος.
Societe Generale
Και ο επικεφαλής της Societe Generale, Frederic Oudea δήλωσε ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο στις ελληνικής ιδιοκτησίας τράπεζες και σε εκείνες με ξένη ιδιοκτησία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Στήριξη από Δημιουργία Ξανά και Δράση σε μια φιλοευρωπαϊκή, μεταρρυθμιστική κυβέρνηση
Με την πεποίθηση ότι «στις επόμενες εκλογές κρίνονται σχεδόν τα πάντα» τα κόμματα Δημιουργία Ξανά και Δράση, αποφάσισαν κοινή εκλογική κάθοδο, προκειμένου να υπάρξει μια «καθαρή μεταρρυθμιστική φωνή» στη Βουλή, που «θα πιέσει αλλά και θα στηρίξει» την επόμενη κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση, όπως δήλωσαν οι επικεφαλής των δύο σχηματισμών Θάνος Τζήμερος και Στέφανος Μάνος, στη συνέντευξη Τύπου, κατά την οποία ανήγγειλαν τη δημιουργία του συνασπισμού.
Τα δύο κόμματα θα διατηρήσουν την αυτοτέλειά τους και θα βαδίσουν στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα της 6ης Μαΐου, σύμφωνα με τα οποία, η Δημιουργία Ξανά έλαβε 2,15% και η Δράση 1,8%. Τα αποτελέσματα αυτά δίνουν, στο κατώφλι του 3% για είσοδο στη Βουλή, πέντε βουλευτές στη Δημιουργία Ξανά και τέσσερις στη Δράση, ενώ δεν θα υπάρχουν υποψήφιοι της Φιλελεύθερης Συμμαχίας σε εκλόγιμη θέση, ακόμη και αν υπάρχουν υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας.
Ο κ. Μάνος ερωτηθείς σχετικά δήλωσε ότι η συμμαχία Δράσης- Φιλελεύθερης Συμμαχίας διατηρείται, αλλά η συμφωνία για τη δημιουργία συνασπισμού έγινε μεταξύ της Δράσης και της Δημιουργίας Ξανά και απέφυγε να διευκρινίσει περισσότερα, περιοριζόμενος να τονίσει τη δυναμική που προκύπτει από τη νέα συμμαχία.
Στην ομιλία του, ο κ. Τζήμερος είπε ότι «θα στηρίξουμε και θα πιέσουμε την επόμενη κυβέρνηση προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων» προσθέτοντας ότι θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης, η οποία όμως θα εξαρτηθεί από το περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, ενώ δεν απέκλεισε και συμμετοχή του συνασπισμού στην κυβέρνηση.
«Θα ψηφίσουμε όποιο νομοσχέδιο έρχεται στη Βουλή και είναι μεταρρυθμιστικό, απ' όπου κι αν προέρχεται και θα καταψηφίσουμε ό,τι αντιτίθεται στις μεταρρυθμίσεις, απ' όπου κι αν προέρχεται» είπε ο κ. Τζήμερος, τονίζοντας ότι «αυτό είναι πολιτικός πολιτισμός».
Αύριο, ο κ. Τζήμερος μεταβαίνει στις Βρυξέλλες όπου θα συναντηθεί με τους εκπροσώπους των Φιλελευθέρων, με στόχο να μεταφερθεί η εικόνα ότι υπάρχει στην Ελλάδα ένας μεταρρυθμιστικός πόλος που εννοεί αυτά που λέει.
«Ο ρόλος μας, αν μπούμε στη Βουλή» είπε με τη σειρά του ο κ. Μάνος, «θα είναι σταθεροποιητικός και έντονα μεταρρυθμιστικός».
Στην ερώτηση, αν ο συνασπισμός Δημιουργίας Ξανά και Δράσης αποστερήσει την πρώτη θέση από τη ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ο κ. Τζήμερος λίγο πριν χαρακτήρισε «εκτός πραγματικότητας» απάντησε ότι ο συνασπισμός μπορεί να κάνει ουσιαστική δουλειά, δεδομένου ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν μείνει με τον σκληρό πελατειακό τους πυρήνα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τολμήσει μεν να φορολογήσει τον τζίρο των επιχειρήσεων, όπως λέει, αλλά δεν θα προχωρήσει και σε μεταρρυθμίσεις.
Εξάλλου, πρόσθεσε, «η ΝΔ έχασε πολλούς ψήφους και χωρίς τη δική μας παρουσία».
Απαντώντας σε ερώτηση του ΑΜΠΕ, ο κ. Τζήμερος δεν απέκλεισε συμμετοχή του συνασπισμού στη νέα κυβέρνηση και υπογράμμισε ότι θέτει στην πρώτη σειρά των μεταρρυθμίσεων την αλλαγή της σχέσης πολίτη- πολιτείας και την ολοκλήρωση, από την επομένη, 18 Ιουνίου, της μηχανοργάνωσης, αλλαγές με μεγάλες πρακτικές εφαρμογές και απελευθέρωση δυνάμεων του δημοσίου τομέα.
Για ΄μένα το πιο σημαντικό είναι «η πολιτική βούληση» τόνισε ο κ. Μάνος, υπογραμμίζοντας ότι ούτε η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, ούτε του Γ. Παπανδρέου ήθελαν τις μεταρρυθμίσεις.
Στην ερώτηση αν τάσσονται υπέρ των απολύσεων 150.000 δημοσίων υπαλλήλων, οι κ.κ. Μάνος και Τζήμερος απάντησαν στο ίδιο πνεύμα, ότι πρέπει να γίνουν τα σωστά βήματα και ότι αν απομονώσουμε ένα στοιχείο όπως αυτό, αυθαίρετα, χωρίς να αλλάξουν ταυτόχρονα οι αντιπαραγωγικοί νόμοι και η γραφειοκρατία, «το αποτέλεσμα θα είναι το απόλυτο μηδέν».
Πρέπει, είπε ο κ. Τζήμερος, τα πράγματα να γίνουν με τη σωστή σειρά: «απελευθέρωση της οικονομίας, τόνωση των επενδύσεων και σιγά- σιγά χτίσιμο του νέου Δημοσίου».
Εξάλλου, πρόσθεσε ο κ. Μάνος, η απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων ως το 2015 αποτελεί πρόβλεψη του μνημονίου, η οποία μπορεί να αντικατασταθεί «αν φτιάξουμε ένα δικό μας πρόγραμμα, λειτουργικό με βαθειές μεταρρυθμίσεις».
Οι δύο πλευρές αν και δέχθηκαν ότι «δεν ξέρουν πού θα πάει αυτή η συνεργασία» υπογράμμισαν ότι σπάει την κουλτούρα της μη συνεργασίας.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Τα δύο κόμματα θα διατηρήσουν την αυτοτέλειά τους και θα βαδίσουν στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων με βάση τα εκλογικά αποτελέσματα της 6ης Μαΐου, σύμφωνα με τα οποία, η Δημιουργία Ξανά έλαβε 2,15% και η Δράση 1,8%. Τα αποτελέσματα αυτά δίνουν, στο κατώφλι του 3% για είσοδο στη Βουλή, πέντε βουλευτές στη Δημιουργία Ξανά και τέσσερις στη Δράση, ενώ δεν θα υπάρχουν υποψήφιοι της Φιλελεύθερης Συμμαχίας σε εκλόγιμη θέση, ακόμη και αν υπάρχουν υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας.
Ο κ. Μάνος ερωτηθείς σχετικά δήλωσε ότι η συμμαχία Δράσης- Φιλελεύθερης Συμμαχίας διατηρείται, αλλά η συμφωνία για τη δημιουργία συνασπισμού έγινε μεταξύ της Δράσης και της Δημιουργίας Ξανά και απέφυγε να διευκρινίσει περισσότερα, περιοριζόμενος να τονίσει τη δυναμική που προκύπτει από τη νέα συμμαχία.
Στην ομιλία του, ο κ. Τζήμερος είπε ότι «θα στηρίξουμε και θα πιέσουμε την επόμενη κυβέρνηση προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων» προσθέτοντας ότι θα δώσουμε ψήφο εμπιστοσύνης, η οποία όμως θα εξαρτηθεί από το περιεχόμενο και χρονοδιάγραμμα της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων, ενώ δεν απέκλεισε και συμμετοχή του συνασπισμού στην κυβέρνηση.
«Θα ψηφίσουμε όποιο νομοσχέδιο έρχεται στη Βουλή και είναι μεταρρυθμιστικό, απ' όπου κι αν προέρχεται και θα καταψηφίσουμε ό,τι αντιτίθεται στις μεταρρυθμίσεις, απ' όπου κι αν προέρχεται» είπε ο κ. Τζήμερος, τονίζοντας ότι «αυτό είναι πολιτικός πολιτισμός».
Αύριο, ο κ. Τζήμερος μεταβαίνει στις Βρυξέλλες όπου θα συναντηθεί με τους εκπροσώπους των Φιλελευθέρων, με στόχο να μεταφερθεί η εικόνα ότι υπάρχει στην Ελλάδα ένας μεταρρυθμιστικός πόλος που εννοεί αυτά που λέει.
«Ο ρόλος μας, αν μπούμε στη Βουλή» είπε με τη σειρά του ο κ. Μάνος, «θα είναι σταθεροποιητικός και έντονα μεταρρυθμιστικός».
Στην ερώτηση, αν ο συνασπισμός Δημιουργίας Ξανά και Δράσης αποστερήσει την πρώτη θέση από τη ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ο κ. Τζήμερος λίγο πριν χαρακτήρισε «εκτός πραγματικότητας» απάντησε ότι ο συνασπισμός μπορεί να κάνει ουσιαστική δουλειά, δεδομένου ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν μείνει με τον σκληρό πελατειακό τους πυρήνα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τολμήσει μεν να φορολογήσει τον τζίρο των επιχειρήσεων, όπως λέει, αλλά δεν θα προχωρήσει και σε μεταρρυθμίσεις.
Εξάλλου, πρόσθεσε, «η ΝΔ έχασε πολλούς ψήφους και χωρίς τη δική μας παρουσία».
Απαντώντας σε ερώτηση του ΑΜΠΕ, ο κ. Τζήμερος δεν απέκλεισε συμμετοχή του συνασπισμού στη νέα κυβέρνηση και υπογράμμισε ότι θέτει στην πρώτη σειρά των μεταρρυθμίσεων την αλλαγή της σχέσης πολίτη- πολιτείας και την ολοκλήρωση, από την επομένη, 18 Ιουνίου, της μηχανοργάνωσης, αλλαγές με μεγάλες πρακτικές εφαρμογές και απελευθέρωση δυνάμεων του δημοσίου τομέα.
Για ΄μένα το πιο σημαντικό είναι «η πολιτική βούληση» τόνισε ο κ. Μάνος, υπογραμμίζοντας ότι ούτε η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, ούτε του Γ. Παπανδρέου ήθελαν τις μεταρρυθμίσεις.
Στην ερώτηση αν τάσσονται υπέρ των απολύσεων 150.000 δημοσίων υπαλλήλων, οι κ.κ. Μάνος και Τζήμερος απάντησαν στο ίδιο πνεύμα, ότι πρέπει να γίνουν τα σωστά βήματα και ότι αν απομονώσουμε ένα στοιχείο όπως αυτό, αυθαίρετα, χωρίς να αλλάξουν ταυτόχρονα οι αντιπαραγωγικοί νόμοι και η γραφειοκρατία, «το αποτέλεσμα θα είναι το απόλυτο μηδέν».
Πρέπει, είπε ο κ. Τζήμερος, τα πράγματα να γίνουν με τη σωστή σειρά: «απελευθέρωση της οικονομίας, τόνωση των επενδύσεων και σιγά- σιγά χτίσιμο του νέου Δημοσίου».
Εξάλλου, πρόσθεσε ο κ. Μάνος, η απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων ως το 2015 αποτελεί πρόβλεψη του μνημονίου, η οποία μπορεί να αντικατασταθεί «αν φτιάξουμε ένα δικό μας πρόγραμμα, λειτουργικό με βαθειές μεταρρυθμίσεις».
Οι δύο πλευρές αν και δέχθηκαν ότι «δεν ξέρουν πού θα πάει αυτή η συνεργασία» υπογράμμισαν ότι σπάει την κουλτούρα της μη συνεργασίας.
Πηγή: ΑΜΠΕ
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ Κατεβαίνουν μαζί στις εκλογές οι Στ. Μάνος και Θ. Τζήμερος Ο Θ. Τζήμερος εκτίμησε ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές
Με την ονομασία «Συνασπισμός Δημιουργία Ξανά» σηματοδοτείται η κοινή κάθοδος του κόμματος του Θ. Τζήμερου «Δημιουργία Ξανά» και της «Δράσης» του Στ. Μάνου, όπως ανακοίνωσαν σε κοινή συνέντευξη Τύπου.
Στην ομιλία του ο Θ. Τζήμερος εκτίμησε ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές και ότι εάν το δικό του κόμμα μπει στη Βουλή, τότε θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης εφόσον υπάρξει συμφωνία σε ένα πολύ συγκεκριμένο μεταρρυθμιστικό πλαίσιο με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Από την πλευρά του ο Στ. Μάνος μίλησε για την ανάγκη υποκατάστασης του Μνημονίου και χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα εκτός πραγματικότητας το οποίο πολύ σύντομα θα ξεφουσκώσει, ενώ για το... προβάδισμα που δίνεται στη «Δημιουργία Ξανά» είπε ότι αυτό είναι λογικό, αφού το κόμμα του κ. Τζήμερου πήρε μεγαλύτερο ποσοστό.
Στην ομιλία του ο Θ. Τζήμερος εκτίμησε ότι η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές και ότι εάν το δικό του κόμμα μπει στη Βουλή, τότε θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης εφόσον υπάρξει συμφωνία σε ένα πολύ συγκεκριμένο μεταρρυθμιστικό πλαίσιο με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Από την πλευρά του ο Στ. Μάνος μίλησε για την ανάγκη υποκατάστασης του Μνημονίου και χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ κόμμα εκτός πραγματικότητας το οποίο πολύ σύντομα θα ξεφουσκώσει, ενώ για το... προβάδισμα που δίνεται στη «Δημιουργία Ξανά» είπε ότι αυτό είναι λογικό, αφού το κόμμα του κ. Τζήμερου πήρε μεγαλύτερο ποσοστό.
Παρασκευή, Φεβρουάριος 24, 2012 Ολη η συνέντευξη ποταμός του Αδαμάντιου Πεπελάση στο περιοδικό "ΜΟΝΟ", κόλαφος για τους Γιώργο και Ανδρέα Παπανδρέου και Βενιζέλο!
Την ημέρα που η Αθήνα υποδεχόταν το χιόνι, συναντήσαμε τον Αδαμάντιο Πεπελάση στο καταφύγιο του στη Φιλοθέη. Διαπρεπής οικονομολόγος, χρόνια καθηγητής σε αμερικανικά πανεπιστήμια και με μακρά θητεία στη διοίκηση τραπεζών, είχε το προνόμιο να διατελέσει συνεργάτης και φίλος όλων σχεδόν των πρωθυπουργών της Μεταπολίτευσης. Τους έζησε όλους από κοντά, τους συμβούλευσε και συγκρούστηκε μαζί τους. Ο ίδιος αρνήθηκε τη θέση του βουλευτή επικρατείας που του πρότεινε τόσο ο Κ. Καραμανλής όσο και ο στενός φίλος του, Α. Παπανδρέου. Η μαρτυρία του 90χρονου σήμερα διανοούμενου οικονομολόγου έχει διπλή σημασία. Αφενός, ξεκαθαρίζει το νέο οικονομικό και πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται. Αφετέρου, στο δεύτερο μέρος της κουβέντας μας, καταθέτει ενώπιον της ιστορίας, τις κρίσεις του για τις πολιτικές προσωπικότητες που σφράγισαν τη μεταπολιτευτική κακοδαιμονία μας. Ο λόγος του έχει ιδιαίτερη βαρύτητα καθώς δεν προέρχεται από έναν αριστερό διανοούμενο με την κλασική έννοια του όρου, αλλά από έναν φιλελεύθερο που βρισκόταν πολύ κοντά αλλά και τόσο μακριά από τα δώματα της εξουσίας. Η συνέντευξη ποταμός που μας παραχώρησε, σε μεγάλο βαθμό είναι απολογητική αλλά και απολογιστική. Αποδομεί εκ των έσω τον μύθο που περιέβαλλε τα πρόσωπα της νεότερης ελληνικής ιστορίας, απευθύνοντας ένα δριμύ κατηγορώ με βαρύτατους χαρακτηρισμούς στους δυο μοιραίους της οικογένειας Παπανδρέου με την οποία συνδεόταν φιλικά μέχρι λίγα χρόνια πριν. Τα ερωτήματα που θέτει είναι αμείλικτα και δεν γίνεται να μείνουν αναπάντητα.
Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;
Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά. Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.
Ο νέος οικονομολόγος που υπαινίσσεστε τι χαρακτηριστικά θα έχει;
Ο νέος οικονομολόγος που τώρα αναδύεται σιγά σιγά, όχι στην Ελλάδα όμως, θα πρέπει να βρει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα: Πως συμβιβάζεται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας με την αύξηση του πλούτου; Γιατί σήμερα που ο κόσμος παράγει περισσότερο υλικό πλούτο από ποτέ, τα νοσοκομεία όμως είναι γεμάτα από δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτό είναι το στοίχημα για τους νέους οικονομολόγους. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πίστης στο ψεύτικο όραμα της Μεταπολίτευσης, να κάνουμε εύκολα και γρήγορα λεφτά.
Υφίσταται σήμερα μια τέτοια τάση σε κάποια πανεπιστήμια ή οικονομικές σχολές;
Υφίσταται, αλλά ακόμη μόνον ως τάση. Στο Λονδίνο, το Warwick, τα πανεπιστήμια της Ανατολικής Αμερικής και πολλά άλλα στις ΗΠΑ αρχίζουν και δημιουργούν έδρες που προσελκύουν νέους καθηγητές που ειδικεύονται σ' αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια ελπίδα αυτή η τάση, αλλά δεν ξέρω που θα καταλήξει. Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά της οικονομικής θεωρίας αυτή η κοινωνική διάσταση.
Βλέπετε να προδιαγράφεται συνολικότερα το τέλος μιας εποχής;
Νομίζω ότι το τέλος εποχής θεωρητικά έχει ήδη επέλθει. Διότι η εποχή αυτή που πρόσφερε...
τεράστιο πλούτο, υλικά αγαθά και την ωραία ιδέα της προόδου και της ανάπτυξης, πρόσφερε παράλληλα και τον ανθρώπινο πόνο.
Και κυριάρχησε το άγριο μοντέλο του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο.
Ο Φρίντμαν και η σχολή του ήταν μια πολύ αυστηρή και έντιμη ανάγνωση της αμερικανικής οικονομίας της εποχής. Όμως σε αυτή την ανάλυση δεν υπήρχαν τα ουμανιστικά στοιχεία που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα νια μια ανθρώπινη και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα. Ο Φρίντμαν ήταν μεγάλος δάσκαλος. Εμάς δεν μας έφταιξε κανένας Φρίντμαν. Στη Μεταπολίτευση δεν πήραμε τον δρόμο ούτε του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Πήραμε το δρόμο του ελευθερισμού. Για τη λεηλασία του πλούτου από φιλελεύθερους και σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο Φρίντμαν ούτε ο Μαρξ. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν στοχαστή ή συγγραφέα με βάση τα αισθήματα που προκαλεί σήμερα. Εγώ λέω στους φιλελεύθερους, φανταστείτε να μην είχε γεννηθεί ο Μαρξ. Πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος. Η δαιμονοποίηση της θεωρίας είναι μεσαιωνική πρακτική, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά.
Ο Μαρξ βλέπουμε σήμερα να επικαιροποιείται εκατέρωθεν. Γίνεται επιλεκτική χρήση του και από τους φιλελεύθερους και από τους μαρξιστές διανοούμενους.
Ο Μαρξ ήταν δυτικός διανοούμενος και προχώρησε την οικονομική και κοινωνική σκέψη λίγο πιο πέρα. Εάν ο Μαρξ δεν πέσει στα χέρια ανόητων ανθρώπων, εκατέρωθεν όπως σωστά το είπατε, στον νέο κόσμο έχει σοβαρό λόγο η παρουσία του. Τα τελικά συμπεράσματα και οι υποθέσεις του Μαρξ βασίζονται στην ερμηνεία και στη διάσταση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή. Κάτι που δεν αφορά βέβαια τους οικονομολόγους από τα MIT και τα Harvard. Κάποτε ο οικονομολόγος, έως και τον Β' Παγκόσμιο, ήταν η έκφραση της αγωνίας, ο διανοούμενος της κοινωνίας. Μετά όμως, όταν ο πλούτος επέπεσε με τεράστιους γδούπους επί της κοινωνίας, μεταλλάχθηκε.
Και τώρα έχουμε τους τραπεζίτες στην εξουσία.
Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους τραπεζίτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική οι τραπεζίτες δεν έχουν γίνει θεσμοί, ενώ στην ιστορία μας, συνήθως, ο τραπεζίτης έπαιζε ρόλο θεσμικό που δεν ήταν εύκολο ή επιθυμητό για την πολιτική εξουσία να τον αφαιρέσει. Βέβαια, εγώ δεν νομίζω ότι ο τραπεζίτης Παπαδήμος θα μας βγάλει από την περιπέτεια, γιατί κυρίως βλέπει αυτά που λέγαμε πριν. Όμως στη δική μας περίπτωση δεν είναι καθόλου οικονομικό το ζήτημα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι το υψηλότερο ΑΕΠ δεν μας ενδιαφέρει αν δεν συνεπάγεται πραγματική ανάπτυξη, αν δεν σκεφτόμαστε δηλαδή την ποιότητα και το περιεχόμενο του.
Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο;
Ναι, ναι, ναι...Το πιστεύω αν και δεν έχω τρόπο να το αποδείξω. Μπορώ όμως να καταθέσω τη διαίσθησή μου από την εξέταση του θέματος. Ό,τι λέω είναι προσωπικές εντυπώσεις. Ο Γ.Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται π πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα. Ο πατέρας του που ήταν μάστορας στο ψέμα αλλά ήξερε πώς να δουλέψει το μαστοριλίκι του, δεν άφησε τέτοια ίχνη να τον ακολουθούν. Και ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: Γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από τη ρωσική ενεργειακή πολιτική; Ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δυο σημεία της ρωσικής πολιτικής που ήταν γι' αυτούς σημαντικά; Ύστερα, η πρεμούρα με το Ισραήλ. Γιατί τέτοια επιμονή; Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας που έλεγε ψέματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του; Την ώρα του Μνημονίου, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο ΔΝΤ. Δηλαδή, φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. Προσπαθήσαμε να δανειστούμε από αλλού; Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε τον δρόμο μας;
Είναι πολύ σοβαρό αυτό που καταθέτετε. Δηλαδή γνωρίζοντας τι σημαίνει για τον τόπο αυτή η πολιτική επιλογή ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε με τέτοια επιπολαιότητα;
Ναι, έκανε ό,τι έκανε αδιαφορώντας για τον τόπο. Τι μεσολάβησε; Το χρήμα; Δεν θέλω να το πιστέψω. Γνωρίζω τον χαρακτήρα του ανθρώπου από παιδί δυο χρόνων. Η μαμά του και η γιαγιά Σοφία Μινέικο, μια αγία γυναίκα κατά τ' άλλα, τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι πρώτος. Παιδάκια όταν έπαιζαν με τον γιο μου και τις παρέες των φίλων τους στην Αμερική, που μέναμε στον ίδιο δρόμο, η Μαργαρίτα επέβαλλε τον Γιώργο ως αρχηγό της παρέας. Εμείς που ειρωνευόμαστε τον Γιωργάκη, δεν ξέραμε τι λέγαμε. Από αυτόν το βρήκαμε. Και όχι τυχαία. Το είχε επεξεργαστεί. Εγώ δεν μιλώ «καρατζαφέρεια» διάλεκτο, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν Παπανδρέου ή Παπαδήμο να λέει είμαι εδώ για να σώσω την πατρίδα μου. Είναι υποκρισία αισχίστου είδους.
Η έξοδος από τo ευρώ τι σημαίνει;
Όταν άρχισε αυτή η οδυνηρή δημόσια συζήτηση για το ενδεχόμενο να βγούμε από το ευρώ, είχα πει ότι θα ισοδυναμούσε με τη μικρασιατική καταστροφή. Και πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι με ειρωνεύτηκαν. Τότε λειτούργησα σαν παραδοσιακός αναλυτής, με δεδομένα που δεν ίσχυαν στην περίπτωσή μας.
Είσαι λοιπόν ο πρώτος που το ακούς δημόσια. Ύστερα από τις γκανγκστερικές πιέσεις που ασκούνται πάνω μας και επειδή προβλέπω τι σημαίνει η «επιτυχία» των προγραμμάτων της τρόικας, εύχομαι η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους ένα όχι. Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πώς γίνεται η διαπραγμάτευση, πείθομαι ότι δεν θα μας πετάξουν έξω, γιατί δεν τους συμφέρει. Αν αρχίσει το ξήλωμα του ευρώ, και εμείς θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά και οι συνέπειες για την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία θα είναι τεράστιες. Η Ε.Ε δεν είναι σε θέση τώρα να σχεδιάσει και να παρακολουθήσει μια τέτοια εξέλιξη. Άρα, ας βγει η κυβέρνηση και να πει ότι δεν δέχεται αυτά τα μέτρα, γιατί αυτά που ζητάνε είναι όσα μας βοήθησαν να έχουμε μια κοινωνία κακή μεν, αλλά λειτουργική.
Αν ήμουν Κουτρουμάνης θα έδινα ένα χαστούκι στον Τόμσεν!
Και τι θα γινόταν δηλαδή αν θύμωνε ο πρωθυπουργός και τον έδιωχνε; Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ανθρώπινο και ηθικό κόστος. Ακόμα και να μας έδιωχναν από το ευρώ, που το θεωρώ απίθανο, τι θα γινόταν χειρότερο από σήμερα; Καταλαβαίνουμε τι γίνεται τώρα στην ψυχή των νέων; Τι εθνική υπερηφάνεια και κολοκύθια να αισθανθούν; Πώς να μην μισήσουν την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα;
Η χρεοκοπία τι θα σημαίνει πρακτικά για την καθημερινότητα του πολίτη;
Η χρεοκοπία ασφαλώς είναι ένας μοχλός πίεσης, αλλά πολλά πράγματα στον κοινωνικό βίο δεν είναι ανάγκη να συμβούν για να υποστείς την επίδρασή τους. Αν φοβόμαστε τη χρεοκοπία είναι περίπου σαν να έχει γίνει. Έτσι λοιπόν εγώ λέω τώρα καλύτερα να παίξουμε αυτό το σενάριο και να υποστούμε την όποια κύρωση. Είτε κάνουμε τώρα όλα όσα μας λένε είτε όχι, βλέπω ότι αρχές του καλοκαιριού ο τόπος αυτός θα παραδέρνει κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς, διότι μέσα σε λίγα χρόνια μια κοινωνία μικροεμπόρων μικροεπιχειρηματιών και μικροκαλλιεργητών έγινε κοινωνία καταναλωτών.
Πώς κρίνετε τη στάση του ελληνικού λαού; Αδράνεια ή ωριμότητα;
Ούτε ωριμότητα είναι ούτε αδράνεια. Πιστεύω ότι δούλεψαν πολύ καλά τα τεχνάσματα για τη συνενοχή. Πειστήκαμε από τον Τόμσεν και την τρόικα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Σ' αυτό συνέβαλε και ο Παπανδρέου που επί ενάμιση χρόνο έλεγε αυτά. Έρχεται τώρα και ο Παπαδήμος και πιο έγκυρα και πιο πειστικά επαναλαμβάνει τα ίδια και χειρότερα.
Τα τελευταία χρόνια προσέχετε με περισσότερο ενδιαφέρον τον λόγο που επιχειρεί να αρθρώσει η Αριστερά. Ποια γνώμη έχετε γι' αυτή;
Προσωπικά έχω ρομαντικούς δεσμούς με την Αριστερά, παρότι δεν ήμουν ποτέ αριστερός. Μόνο όταν ήθελα να ενοχλήσω τον πατέρα μου και τους προύχοντες του χωριού αγόραζα και επιδείκνυα τον Ριζοσπάστη, σαν ερχόταν το τρένο από την Αθήνα. Και ο διάολος να με πάρει αν καταλάβαινα τι λέει ο Ριζοσπάστης. Το 1940 το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού ήταν σ' αυτό το χώρο, του ΕΑΜ. Όποιος Έλληνας ήξερε να διαβάζει δυο γράμματα ήταν εκεί. Αργότερα όμως οι πολλαπλές ηγεσίες άφησαν μετέωρο αυτόν τον κόσμο και τον έσυραν σε πικρίες. Με τον Χαρίλαο όμως είχαμε μια ωραία σχέση. Δυστυχώς σήμερα η Αριστερά στον τόπο μας δεν προσφέρει την υπηρεσία που πρόσφερε κάποτε το ΕΑΜ. Εγώ λοιπόν φιλικά λέω στο ΚΚΕ να πάνε στη Λατινική Αμερική να ακούσουν πώς μιλάνε εκεί οι κομμουνιστές, τι λόγο αρθρώνουν. Από το ΚΚΕ δεν έχω ελπίδα να δουν τον κόσμο όπως είναι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο Τσίπρας και ο Κουβέλης έχουν δημιουργήσει προσδοκίες. Μακάρι! Όμως δεν βλέπω ένα σύγχρονο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης. Δεν βλέπω κάποια προσωπικότητα στην Αριστερά που να μπορεί να διατυπώσει θέσεις με την καθαρότητα ενός Ηλιού. Αν είχαμε σήμερα μια άλλη Αριστερά, σύγχρονη και κινούμενη παράλληλα με τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν πολύ αλλιώτικα. Κι αυτό είναι μια κακή στιγμή για την ελληνική πολιτική ζωή.
Ποιες είναι οι βαθύτερες διαστάσεις της κρίσης;
Μια κρίση του μεγέθους της σημερινής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνον οικονομική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι οικονομική. Βεβαίως έχει οικονομική διάσταση. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι φτιάχτηκαν πολλά σπίτια και δεν πουλιούνται. Κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία, αλλά εκεί δεν την αναζητάμε, γιατί δεν μας συμφέρει, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα ερωτήματα. Εγώ το λέω και ξαφνιάζονται οι φίλοι μου, ότι το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτιστικό.
Αυτό θα πει ότι τη ρίζα της παθογένειας πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Εσείς που ζήσατε από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και πέρα, πώς θα κατανέματε, καταθέτοντας ενώπιον της ιστορίας, τις ευθύνες των προσώπων για το σημερινό αδιέξοδο;
Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος.
Δεν είχε ο Ανδρέας προσωπικό θάρρος;
Δεν το εφάρμοσε ποτέ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ο Ανδρέας πήγε στην Αμερική και σε όλη την διάρκεια του πολέμου και μετά, γύρω στο '60, ήταν στα πανεπιστήμια και δίδασκε, μάθαινε, έβλεπε. Δηλαδή η ανωτάτη παιδεία δεν ήταν μια κουβέντα γι αυτόν. Ήταν βίωμα. Τότε στην Αμερική η εκπαίδευση ήταν οργιές μπροστά απ' ό,τι στην Ευρώπη. Λοιπόν εγνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον τι έπρεπε να κάνει στην οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Και τι έκανε; Σε τίνος χέρια τα άφησε; Αν δεις ποιοι ήταν υπουργοί παιδείας στις πρώτες κυβερνήσεις και τι θεσμικά μορφώματα κατασκεύασαν θα καταλάβεις πολλά!
Πώς το ερμηνεύετε αυτό;
Αυτό που θα σου πω είναι για μένα η ερμηνεία της συνολικής αποτυχίας του Παπανδρέου. Γιατί όταν μιλάμε για αποτυχία κάποιου πρωθυπουργού εννοούμε συγκριτικά των όσων μπορούσε να κάνει.
Ο Ανδρέας σε πολλές περιόδους της πρωθυπουργίας ή της πολιτικής του ζωής δεν ενδιαφερότανε. Δεν του καιγότανε καρφάκι. Ήτανε μέσα στη διαδικασία της καλοζωίας και της καλοπέρασης. Ο καλός πρωθυπουργός και ηγέτης όμως πρέπει να έχει και κάτι από τη στόφα του ορθόδοξου μοναχού. Του ανθρώπου που όλα τα βάζει στην άκρη και τον ενδιαφέρει μόνον πώς θα πάει η χώρα μπροστά. Και αυτά δεν συνέβησαν στην περίπτωση του Ανδρέα. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα κατηγορούσα κάποιον για τις ερωτικές του υπερβολές. Όμως ο Ανδρέας έκανε όσα έκανε για να καλύψει την πολιτική απραξία του. Όταν είμαστε στην Αμερική δεν ήθελε να ακούσει τη λέξη Ελλάδα, δεν του άρεσε. Ποτέ δεν δέχτηκε την πρόσκληση των Ελλήνων φοιτητών και νεαρών καθηγητών να πάμε τη Μεγάλη Παρασκευή στον επιτάφιο. Ποτέ δεν ήρθε στο προξενείο στη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα πείτε, τι επιχειρήματα είναι αυτά. Αυτά καθαυτά δεν αποδεικνύουν τίποτα. Αλλά σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για τον άνθρωπο που αργότερα θα κυβερνούσε τη χώρα.
Οι σχέσεις σας μαζί του πότε κλονίστηκαν;
Θα σας δώσω για την ιστορία ένα παράδειγμα διάλυσης των ηθών από αυτά που ήταν συνήθη. Ένας από τους πρωιμότερους και σοβαρότερους λόγους διάρρηξης των σχέσεων αγάπης και εμπιστοσύνης με τον Ανδρέα ήταν ότι με πίεζε, αυτός και το περιβάλλον του, να υπογράψω ένα απαράδεκτο δάνειο το 1964 στην εταιρία ΒΟΚΤΑΣ, που παρήγε τότε κοτόπουλα. Βίαιοι καβγάδες με τον Ανδρέα και το δάνειο δεν δόθηκε. Ήμουν υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας με διοικητή τον Βγενόπουλο. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, χαμογελάω. Του έλεγα ότι όσο κι αν σου προκαλεί γέλωτα, προστατεύω κι εσένα. Τι μου είπε; Εσύ δεν έχεις καταλάβει ότι είσαι εκεί για να υπηρετείς τα συμφέροντα της οικογένειας Παπανδρέου.
Του χα επισήμαιναν άνθρωποι τότε; Παρατηρήσεις δεχόταν;
Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Ανδρέας, ήρθαμε μαζί από το ίδιο σχολειό και κάναμε υποτίθεται την ίδια δουλειά. Μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι τα λέγαμε όλα μεταξύ μας. Λοιπόν όταν του έκανες κριτική, δεν ήθελε να ακούσει. Ή άκουγε εσένα που θα πήγαινες να του μιλήσεις και σου έλεγε ποιος ο τάδε; Ξέρεις τι λέει για σένα; Και άρχιζε μια ιστορία για να δημιουργήσει χώρο δυσπιστίας σε ό,τι προσπαθούσα να του πω. Όχι, ο Ανδρέας δεν έδειξε τη σοφία και το ήθος για έναν άνθρωπο που βρέθηκε στη θέση να διοικεί έναν λαό.
Ποια είναι η κληρονομιά που άφησε στον τόπο ο Ανδρέας;
Πολλοί έλεγαν, εγώ θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ γιατί μου φέρνει ψωμί και παρατήστε με. Ο Ανδρέας τελικά είχε προσδεθεί στην ιστορία ότι δίνει λεφτά στους μη προνομιούχους και τους βάζει στην εξουσία. Και αυτή θα πουν οι υποστηρικτές του ήταν η μεγάλη του προσφορά. Αλλά έγινε τόσο άτσαλα και χυδαία που ακυρώνεται. Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα με ιστορικούς υπολογισμούς έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα.
Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος πώς θα μείνει στην ιστορία;
Πείτε ό,τι θέλετε για τον Καραμανλή και εγώ έχω πει πολλά. Και τον κατηγόρησα και όταν ήμουν διοικητής της τράπεζας ότι δημιούργησε βιομηχανίες και οικονομικές δραστηριότητες που δεν μπορούσαν να σταθούν παρά μόνο για λίγα χρόνια. Όμως, από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζω ότι κατόρθωσε τότε να δαμάσει και να ελέγξει τον βαθμό καθυστέρησης της διοίκησης και του κράτους. Με ποιους θα το έκανε; Πέντε ανθρώπους είχε άξιους και πάλι καλά που έφτιαξε κυρίως τα αγροτικά εργοστάσια και τις βιομηχανίες στο βορρά και κινήθηκε η οικονομία. Η ιστορία θα τον αποτιμήσει θετικά επιπλέον για την ένταξή μας στην ΕΟΚ, παρά του Ανδρέα τη διαφωνία. Κάποια φορά μας κάλεσε ο Έβερτ στο κτήμα του. Ο Καραμανλής με πάθος όλο το βράδυ σταύρωνε τον Έβερτ για το πως θα κλείσει ο προϋπολογισμός. Δεν θέλω ούτε μια δραχμή έλλειμμα του φώναζε.
Γιατί απέτυχε ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη;
Γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμός. Η οχταετία Σημίτη ήταν κάτι αλλιώτικο. Ο εκσυγχρονισμός του δεν επιδέχεται ορισμού. Δεν εκσυγχρόνισε σχεδόν κανέναν από τους μεγάλους θεσμούς. Και η οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει τον δρόμο που είχε πάρει πριν και συνέχισε μετά. Σε ποιον τομέα μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο; Σε ποιον τομέα έγινε παραγωγικότερη η οικονομία; Δεν υπήρξε σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό ένα περιεχόμενο που να δονεί την ψυχή των πολιτών. Το να γίνονται καταγγελίες και να λέει ο Σημίτης πήγαινε στον εισαγγελέα, δεν είναι πολιτική. Τι πάει να πει αυτό; Κανένα από τα νέα οικονομικά ήθη που εισήχθησαν δεν συντονιζόταν με τις βασικές δημοκρατικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του αυτόματου ελέγχου των λειτουργιών της οικονομίας κ.λπ. Τι από αυτά συνέβη; Άλλο παράδειγμα. Ξέρεις μπορεί να πληγωθεί πολύ κανείς κοιτάζοντας εκείνη την περίοδο λίγο πριν και λίγο μετά, που μιλούσαμε για ισχυρή Ελλάδα. Που ήταν αυτό το πράγμα; Μόνο στη γλώσσα όσων τα έλεγαν. Διότι όταν μιλάς για την ισχυρή οικονομία πρέπει να γνωρίζεις και ο Σημίτης δεν γνώριζε. Άλλο να γνωρίζεις ακαδημαϊκά τα οικονομικά, με στενή τεχνοκρατική αντίληψη και άλλο να αντιλαμβάνεσαι την ροή και την μεταβολή των οικονομικών ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τη ροή της κοινωνικής ζωής. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα όλων των πολιτικών μας. Ίσως γιατί αυτό το ύφος τους ταίριαζε επειδή εμπεριείχε πολλή επίδειξη και ναρκισσισμό. Αλλά η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δικιά της διαδρομή. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Όταν ένα βράδυ στο σπίτι του Αντώνη Σαμαράκη είπα στον Σημίτη γιατί άφησες τον Παπαντωνίου, που εγώ με τον Γιάννο ήμουν φίλος και του κήρυξα πόλεμο, να λέει αυτές τις ανοησίες, μου λέει: Διαμαντή είναι δυνατόν να γράφεις ότι ακόμη έχουμε ξύλινα πόδια και να μη βλέπεις την ευημερία γύρω μας; Εγώ του μιλούσα ως οικονομολόγος και εκείνος απαντούσε σαν λογιστής. Και δεν νομίζω ότι με κορόιδευε.
Για τον Βενιζέλο, σήμερα πια, τι γνώμη έχετε;
Τον Βενιζέλο τον πλήρωσα ακριβά. Και τώρα που απολογούμαι δεν έχω καλά επιχειρήματα. Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους το 2007 που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα σου πω όμως, αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτα απ' όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός οικονομικών. Στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις. Θα μου πεις είναι καλύτερος από τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχόΐδη. Φαντάσου πού έχει φτάσει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού.
Από πού να περιμένουμε την ελπίδα;
Φοβάμαι. Πολλοί άνθρωποι και αγαπημένοι φίλοι μου, δεν μπορούν να αποφύγουν τον εναγκαλισμό με το ονειρώδες. Εγώ όμως δεν βλέπω πώς θα επανέλθει η κοινωνική ηρεμία σ' αυτόν τον τόπο. Με βασανίζει αυτή η απαισιόδοξη σκέψη. Κάναμε λάθη, ναι. Σε αυτό το παιχνίδι της Ευρώπης έπρεπε να τηρήσουμε τους κανόνες και εμείς εσκεμμένα και με κομπασμό και υπερηφάνεια δεν το κάναμε. Κι όλα αυτά αληθινά, ελεεινά και τρισάθλια. Αμαρτήσαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι. Οι κύριοι στις Βρυξέλλες αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε έτσι γιατί μας άφηναν τόσα χρόνια; Γιατί δεν μας νουθέτησαν, δεν μας συγκράτησαν; Οι πολιτικοί διέφθειραν περαιτέρω την κοινωνία μας και τώρα μια διεφθαρμένη κοινωνία αρνείται να κάνει αυτό που πρέπει. Αυτά έπρεπε να πει ο Πάγκαλος. Τα φάγανε, ναι, αλλά μαζί όχι. Με διέφθειρες, με έμαθες πώς να έρχομαι σε σένα όταν χρειάζομαι κάτι, να αναζητώ το βόλεμα και τώρα τι θέλεις από μένα;
Η μεγαλύτερη ανησυχία σας ποια είναι;
Αν στο πω θα γελάσεις. Όχι εσύ. Ο αναγνώστης μας... Φοβάμαι για το έθνος! Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ένας διαπρεπής αρχαιολόγος που, για ευνόητους λόγους, δεν έγινε ποτέ καθηγητής στην Ελλάδα, ήταν δεμένος με τούτα τα χώματα. Ο αναγνώστης σου θα αναρωτηθεί τι θα πει, στα 2012, δεμένος με τα χώματα. Δεν ξέρω. Ό, τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μου έλεγε ο Γιάννης, ρε συ Διαμαντή τόσα χρόνια σκάβω και ανακαλύπτω όλα αυτά τα ευρήματα. Ξέρεις πού καταλήγω; Ίδιοι μασκαράδες ήταν κι αυτοί όπως κι εμείς, αλλά ήταν και κάτι άλλο. Είχανε ψυχή. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι φοβάμαι για το έθνος. Αυτό το έθνος το έμαθα στην πρώτη δημοτικού και από τη μάνα μου. Ας μου πει κάποιος τι άλλο έχουμε τούτη τη στιγμή της συμφοράς να μας κρατήσει. Εγώ δεν πρόκειται να πάρω μια σημαία και να βγω στους δρόμους και να φωνάζω ζήτω η Ελλάς και ζήτω το έθνος. Ξέρω όμως πως κάτι μέσα στην ψυχή μου αναστατώνεται. Αυτό φοβάμαι ότι χάθηκε, χάνεται. Λυπάμαι που όταν γκρινιάζουμε για την κρίση φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει το άτομό μας. Αυτούς τους Έλληνες φοβάμαι που αλλάξανε μέσα σε είκοσι χρόνια
Εσείς δεν υπήρξατε ποτέ ένας τυπικός οικονομολόγος. Πάντα υπήρχε η διάσταση του πολιτισμού στη σκέψη και τη δράση σας. Οι άνθρωποι των καιρών μας βλέπουν ως ασυμβίβαστες αυτές τις δυο ενασχολήσεις, την οικονομία και τον πολιτισμό. Πώς συμβιβάζεται το προφίλ του οικονομολόγου με τις πολιτιστικές αγωνίες;
Νομίζω ότι αυτή η διάσταση της προσωπικότητάς μου αφενός με ζημίωσε προσωπικά, αλλά αφετέρου με βοήθησε στην κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών παραμέτρων στα οικονομικά. Οι οικονομολόγοι ποτέ δεν είχαν σχέση με τις τέχνες και τα γράμματα και όσοι είχαν τέτοιες ευαισθησίες ήταν πάντα εξαιρέσεις. Ο Κέινς, ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχεις για την οικονομική θεωρία του, ζούσε χάριν της τέχνης. Και ο Άνταμ Σμιθ, αν τον διαβάσεις προσεκτικά, θα δεις ότι μιλάει για την αγωνία του ανθρώπου να κατανοήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Πόσο μάλλον ο Μαρξ. Νομίζω ότι το μοντέλο του παραδοσιακού οικονομολόγου, όπως το γνωρίσαμε από τον 19ο αιώνα και που αναζητούσε τους τρόπους παραγωγής και αύξησης του πλούτου με τις λιγότερες δυνατές θυσίες, έχει τελειώσει.
Ο νέος οικονομολόγος που υπαινίσσεστε τι χαρακτηριστικά θα έχει;
Ο νέος οικονομολόγος που τώρα αναδύεται σιγά σιγά, όχι στην Ελλάδα όμως, θα πρέπει να βρει τις απαντήσεις στα θεμελιώδη ερωτήματα: Πως συμβιβάζεται η άνοδος της κοινωνικής δυσχέρειας με την αύξηση του πλούτου; Γιατί σήμερα που ο κόσμος παράγει περισσότερο υλικό πλούτο από ποτέ, τα νοσοκομεία όμως είναι γεμάτα από δυστυχισμένους ανθρώπους; Αυτό είναι το στοίχημα για τους νέους οικονομολόγους. Στην Ελλάδα είμαστε ακόμη δέσμιοι μιας πίστης στο ψεύτικο όραμα της Μεταπολίτευσης, να κάνουμε εύκολα και γρήγορα λεφτά.
Υφίσταται σήμερα μια τέτοια τάση σε κάποια πανεπιστήμια ή οικονομικές σχολές;
Υφίσταται, αλλά ακόμη μόνον ως τάση. Στο Λονδίνο, το Warwick, τα πανεπιστήμια της Ανατολικής Αμερικής και πολλά άλλα στις ΗΠΑ αρχίζουν και δημιουργούν έδρες που προσελκύουν νέους καθηγητές που ειδικεύονται σ' αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια ελπίδα αυτή η τάση, αλλά δεν ξέρω που θα καταλήξει. Σημασία έχει να ενσφηνωθεί γερά στην καρδιά της οικονομικής θεωρίας αυτή η κοινωνική διάσταση.
Βλέπετε να προδιαγράφεται συνολικότερα το τέλος μιας εποχής;
Νομίζω ότι το τέλος εποχής θεωρητικά έχει ήδη επέλθει. Διότι η εποχή αυτή που πρόσφερε...
τεράστιο πλούτο, υλικά αγαθά και την ωραία ιδέα της προόδου και της ανάπτυξης, πρόσφερε παράλληλα και τον ανθρώπινο πόνο.
Και κυριάρχησε το άγριο μοντέλο του Φρίντμαν και της Σχολής του Σικάγο.
Ο Φρίντμαν και η σχολή του ήταν μια πολύ αυστηρή και έντιμη ανάγνωση της αμερικανικής οικονομίας της εποχής. Όμως σε αυτή την ανάλυση δεν υπήρχαν τα ουμανιστικά στοιχεία που σήμερα τα θεωρούμε απαραίτητα νια μια ανθρώπινη και αποτελεσματική οικονομική δραστηριότητα. Ο Φρίντμαν ήταν μεγάλος δάσκαλος. Εμάς δεν μας έφταιξε κανένας Φρίντμαν. Στη Μεταπολίτευση δεν πήραμε τον δρόμο ούτε του φιλελευθερισμού ούτε του νεοφιλελευθερισμού. Πήραμε το δρόμο του ελευθερισμού. Για τη λεηλασία του πλούτου από φιλελεύθερους και σοσιαλιστές στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο Φρίντμαν ούτε ο Μαρξ. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν στοχαστή ή συγγραφέα με βάση τα αισθήματα που προκαλεί σήμερα. Εγώ λέω στους φιλελεύθερους, φανταστείτε να μην είχε γεννηθεί ο Μαρξ. Πόσο φτωχότερος θα ήταν ο κόσμος. Η δαιμονοποίηση της θεωρίας είναι μεσαιωνική πρακτική, είτε προέρχεται από αριστερά είτε από δεξιά.
Ο Μαρξ βλέπουμε σήμερα να επικαιροποιείται εκατέρωθεν. Γίνεται επιλεκτική χρήση του και από τους φιλελεύθερους και από τους μαρξιστές διανοούμενους.
Ο Μαρξ ήταν δυτικός διανοούμενος και προχώρησε την οικονομική και κοινωνική σκέψη λίγο πιο πέρα. Εάν ο Μαρξ δεν πέσει στα χέρια ανόητων ανθρώπων, εκατέρωθεν όπως σωστά το είπατε, στον νέο κόσμο έχει σοβαρό λόγο η παρουσία του. Τα τελικά συμπεράσματα και οι υποθέσεις του Μαρξ βασίζονται στην ερμηνεία και στη διάσταση της ανθρώπινης αγωνίας για ζωή. Κάτι που δεν αφορά βέβαια τους οικονομολόγους από τα MIT και τα Harvard. Κάποτε ο οικονομολόγος, έως και τον Β' Παγκόσμιο, ήταν η έκφραση της αγωνίας, ο διανοούμενος της κοινωνίας. Μετά όμως, όταν ο πλούτος επέπεσε με τεράστιους γδούπους επί της κοινωνίας, μεταλλάχθηκε.
Και τώρα έχουμε τους τραπεζίτες στην εξουσία.
Ναι, υπάρχει όμως μια διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους ξένους τραπεζίτες. Στην Ευρώπη και την Αμερική οι τραπεζίτες δεν έχουν γίνει θεσμοί, ενώ στην ιστορία μας, συνήθως, ο τραπεζίτης έπαιζε ρόλο θεσμικό που δεν ήταν εύκολο ή επιθυμητό για την πολιτική εξουσία να τον αφαιρέσει. Βέβαια, εγώ δεν νομίζω ότι ο τραπεζίτης Παπαδήμος θα μας βγάλει από την περιπέτεια, γιατί κυρίως βλέπει αυτά που λέγαμε πριν. Όμως στη δική μας περίπτωση δεν είναι καθόλου οικονομικό το ζήτημα. Πώς να τους εξηγήσεις ότι το υψηλότερο ΑΕΠ δεν μας ενδιαφέρει αν δεν συνεπάγεται πραγματική ανάπτυξη, αν δεν σκεφτόμαστε δηλαδή την ποιότητα και το περιεχόμενο του.
Μπορούσαμε να αποφύγουμε το Μνημόνιο;
Ναι, ναι, ναι...Το πιστεύω αν και δεν έχω τρόπο να το αποδείξω. Μπορώ όμως να καταθέσω τη διαίσθησή μου από την εξέταση του θέματος. Ό,τι λέω είναι προσωπικές εντυπώσεις. Ο Γ.Παπανδρέου, ο οποίος έδωσε χίλια δυο δείγματα της ανεπάρκειάς του να κυβερνά μια χώρα, για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Εγώ δεν μπορώ να το τεκμηριώσω πλήρως, αλλά εν μέρει το τεκμηριώνω. Πώς αλλιώς ερμηνεύεται π πολιτική συμπεριφορά του; Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές. Ο Γ. Παπανδρέου είπε πολλά ψέματα. Ο πατέρας του που ήταν μάστορας στο ψέμα αλλά ήξερε πώς να δουλέψει το μαστοριλίκι του, δεν άφησε τέτοια ίχνη να τον ακολουθούν. Και ρωτώ και απαιτώ μια πολιτική απάντηση: Γιατί τέτοιο τρέμουλο να αποκοπούμε από τη ρωσική ενεργειακή πολιτική; Ήταν ανάγκη να τορπιλίσουμε τα δυο σημεία της ρωσικής πολιτικής που ήταν γι' αυτούς σημαντικά; Ύστερα, η πρεμούρα με το Ισραήλ. Γιατί τέτοια επιμονή; Πως ερμηνεύεται το γεγονός ότι η πρώτη κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου είχε για υπουργό εξωτερικών έναν άγνωστο και ανόητο Έλληνα της Αυστρίας που έλεγε ψέματα ότι έχει πάρει το ντοκτορά του; Την ώρα του Μνημονίου, θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε την κακή πολιτική που ακολουθούσαμε δεκαετίες, χωρίς να περάσουμε στο ΔΝΤ. Δηλαδή, φέρε τώρα το δάνειο, κάλυψε τις ανάγκες σου και άσε τους άλλους να χτυπιούνται. Τα επιτόκια στην αγορά ήταν ακόμη ευνοϊκά. Προσπαθήσαμε να δανειστούμε από αλλού; Ή μήπως με δηλώσεις περί διεφθαρμένου λαού στρώναμε τον δρόμο μας;
Είναι πολύ σοβαρό αυτό που καταθέτετε. Δηλαδή γνωρίζοντας τι σημαίνει για τον τόπο αυτή η πολιτική επιλογή ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε με τέτοια επιπολαιότητα;
Ναι, έκανε ό,τι έκανε αδιαφορώντας για τον τόπο. Τι μεσολάβησε; Το χρήμα; Δεν θέλω να το πιστέψω. Γνωρίζω τον χαρακτήρα του ανθρώπου από παιδί δυο χρόνων. Η μαμά του και η γιαγιά Σοφία Μινέικο, μια αγία γυναίκα κατά τ' άλλα, τον μεγάλωσαν με την ιδέα ότι είναι πρώτος. Παιδάκια όταν έπαιζαν με τον γιο μου και τις παρέες των φίλων τους στην Αμερική, που μέναμε στον ίδιο δρόμο, η Μαργαρίτα επέβαλλε τον Γιώργο ως αρχηγό της παρέας. Εμείς που ειρωνευόμαστε τον Γιωργάκη, δεν ξέραμε τι λέγαμε. Από αυτόν το βρήκαμε. Και όχι τυχαία. Το είχε επεξεργαστεί. Εγώ δεν μιλώ «καρατζαφέρεια» διάλεκτο, αλλά δεν επιτρέπω σε κανέναν Παπανδρέου ή Παπαδήμο να λέει είμαι εδώ για να σώσω την πατρίδα μου. Είναι υποκρισία αισχίστου είδους.
Η έξοδος από τo ευρώ τι σημαίνει;
Όταν άρχισε αυτή η οδυνηρή δημόσια συζήτηση για το ενδεχόμενο να βγούμε από το ευρώ, είχα πει ότι θα ισοδυναμούσε με τη μικρασιατική καταστροφή. Και πολλοί καλόπιστοι άνθρωποι με ειρωνεύτηκαν. Τότε λειτούργησα σαν παραδοσιακός αναλυτής, με δεδομένα που δεν ίσχυαν στην περίπτωσή μας.
Είσαι λοιπόν ο πρώτος που το ακούς δημόσια. Ύστερα από τις γκανγκστερικές πιέσεις που ασκούνται πάνω μας και επειδή προβλέπω τι σημαίνει η «επιτυχία» των προγραμμάτων της τρόικας, εύχομαι η ελληνική κυβέρνηση να πει επιτέλους ένα όχι. Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω πώς γίνεται η διαπραγμάτευση, πείθομαι ότι δεν θα μας πετάξουν έξω, γιατί δεν τους συμφέρει. Αν αρχίσει το ξήλωμα του ευρώ, και εμείς θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά και οι συνέπειες για την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία θα είναι τεράστιες. Η Ε.Ε δεν είναι σε θέση τώρα να σχεδιάσει και να παρακολουθήσει μια τέτοια εξέλιξη. Άρα, ας βγει η κυβέρνηση και να πει ότι δεν δέχεται αυτά τα μέτρα, γιατί αυτά που ζητάνε είναι όσα μας βοήθησαν να έχουμε μια κοινωνία κακή μεν, αλλά λειτουργική.
Αν ήμουν Κουτρουμάνης θα έδινα ένα χαστούκι στον Τόμσεν!
Και τι θα γινόταν δηλαδή αν θύμωνε ο πρωθυπουργός και τον έδιωχνε; Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ένα τέτοιο ανθρώπινο και ηθικό κόστος. Ακόμα και να μας έδιωχναν από το ευρώ, που το θεωρώ απίθανο, τι θα γινόταν χειρότερο από σήμερα; Καταλαβαίνουμε τι γίνεται τώρα στην ψυχή των νέων; Τι εθνική υπερηφάνεια και κολοκύθια να αισθανθούν; Πώς να μην μισήσουν την οργανωμένη κοινωνία και την οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα;
Η χρεοκοπία τι θα σημαίνει πρακτικά για την καθημερινότητα του πολίτη;
Η χρεοκοπία ασφαλώς είναι ένας μοχλός πίεσης, αλλά πολλά πράγματα στον κοινωνικό βίο δεν είναι ανάγκη να συμβούν για να υποστείς την επίδρασή τους. Αν φοβόμαστε τη χρεοκοπία είναι περίπου σαν να έχει γίνει. Έτσι λοιπόν εγώ λέω τώρα καλύτερα να παίξουμε αυτό το σενάριο και να υποστούμε την όποια κύρωση. Είτε κάνουμε τώρα όλα όσα μας λένε είτε όχι, βλέπω ότι αρχές του καλοκαιριού ο τόπος αυτός θα παραδέρνει κοινωνικά. Δεν είναι δυνατόν να συμβεί αλλιώς, διότι μέσα σε λίγα χρόνια μια κοινωνία μικροεμπόρων μικροεπιχειρηματιών και μικροκαλλιεργητών έγινε κοινωνία καταναλωτών.
Πώς κρίνετε τη στάση του ελληνικού λαού; Αδράνεια ή ωριμότητα;
Ούτε ωριμότητα είναι ούτε αδράνεια. Πιστεύω ότι δούλεψαν πολύ καλά τα τεχνάσματα για τη συνενοχή. Πειστήκαμε από τον Τόμσεν και την τρόικα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Σ' αυτό συνέβαλε και ο Παπανδρέου που επί ενάμιση χρόνο έλεγε αυτά. Έρχεται τώρα και ο Παπαδήμος και πιο έγκυρα και πιο πειστικά επαναλαμβάνει τα ίδια και χειρότερα.
Τα τελευταία χρόνια προσέχετε με περισσότερο ενδιαφέρον τον λόγο που επιχειρεί να αρθρώσει η Αριστερά. Ποια γνώμη έχετε γι' αυτή;
Προσωπικά έχω ρομαντικούς δεσμούς με την Αριστερά, παρότι δεν ήμουν ποτέ αριστερός. Μόνο όταν ήθελα να ενοχλήσω τον πατέρα μου και τους προύχοντες του χωριού αγόραζα και επιδείκνυα τον Ριζοσπάστη, σαν ερχόταν το τρένο από την Αθήνα. Και ο διάολος να με πάρει αν καταλάβαινα τι λέει ο Ριζοσπάστης. Το 1940 το καλύτερο κομμάτι του ελληνικού λαού ήταν σ' αυτό το χώρο, του ΕΑΜ. Όποιος Έλληνας ήξερε να διαβάζει δυο γράμματα ήταν εκεί. Αργότερα όμως οι πολλαπλές ηγεσίες άφησαν μετέωρο αυτόν τον κόσμο και τον έσυραν σε πικρίες. Με τον Χαρίλαο όμως είχαμε μια ωραία σχέση. Δυστυχώς σήμερα η Αριστερά στον τόπο μας δεν προσφέρει την υπηρεσία που πρόσφερε κάποτε το ΕΑΜ. Εγώ λοιπόν φιλικά λέω στο ΚΚΕ να πάνε στη Λατινική Αμερική να ακούσουν πώς μιλάνε εκεί οι κομμουνιστές, τι λόγο αρθρώνουν. Από το ΚΚΕ δεν έχω ελπίδα να δουν τον κόσμο όπως είναι. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι ο Τσίπρας και ο Κουβέλης έχουν δημιουργήσει προσδοκίες. Μακάρι! Όμως δεν βλέπω ένα σύγχρονο και εφαρμόσιμο πρόγραμμα αριστερής κατεύθυνσης. Δεν βλέπω κάποια προσωπικότητα στην Αριστερά που να μπορεί να διατυπώσει θέσεις με την καθαρότητα ενός Ηλιού. Αν είχαμε σήμερα μια άλλη Αριστερά, σύγχρονη και κινούμενη παράλληλα με τα προβλήματα του τόπου, θα ήταν πολύ αλλιώτικα. Κι αυτό είναι μια κακή στιγμή για την ελληνική πολιτική ζωή.
Ποιες είναι οι βαθύτερες διαστάσεις της κρίσης;
Μια κρίση του μεγέθους της σημερινής δεν μπορεί ποτέ να είναι μόνον οικονομική. Στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο βάθος των πραγμάτων δεν είναι οικονομική. Βεβαίως έχει οικονομική διάσταση. Όμως, το ζήτημα εδώ δεν ήταν ότι φτιάχτηκαν πολλά σπίτια και δεν πουλιούνται. Κάπου αλλού βρίσκεται η αιτία, αλλά εκεί δεν την αναζητάμε, γιατί δεν μας συμφέρει, δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα ερωτήματα. Εγώ το λέω και ξαφνιάζονται οι φίλοι μου, ότι το πρόβλημά μας σήμερα δεν είναι οικονομικό, είναι πρωτίστως κοινωνικό και πολιτιστικό.
Αυτό θα πει ότι τη ρίζα της παθογένειας πρέπει να την αναζητήσουμε στο πρόσφατο ιστορικό παρελθόν. Εσείς που ζήσατε από κοντά σχεδόν όλους τους πρωθυπουργούς της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και πέρα, πώς θα κατανέματε, καταθέτοντας ενώπιον της ιστορίας, τις ευθύνες των προσώπων για το σημερινό αδιέξοδο;
Έχω πει και παλιότερα ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την ευκαιρία που δεν είχε ούτε ο Καποδίστριας, ούτε ο Τρικούπης, ούτε ο Βενιζέλος. Όταν πήρε την εξουσία το 1981, είχε μαζί του τον λαό, είχε ικανούς ανθρώπους να τον υποστηρίζουν, είχε την ανοχή της κοινωνίας, αλλά και χρήμα από τις Βρυξέλλες. Και επιπλέον είχαμε πιστέψει ότι το σπουδαίο μυαλό του ήταν το μέλλον της σκέψης για τον τόπο. Από αυτή την άποψη είναι τεράστια η ευθύνη του για το σημερινό κατάντημα. Τώρα πια με αφορμή τον Ανδρέα έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στην πολιτική δεν φτάνει η πρόθεση ούτε η αντίληψη. Θέλει και προσωπικό θάρρος.
Δεν είχε ο Ανδρέας προσωπικό θάρρος;
Δεν το εφάρμοσε ποτέ. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα. Ο Ανδρέας πήγε στην Αμερική και σε όλη την διάρκεια του πολέμου και μετά, γύρω στο '60, ήταν στα πανεπιστήμια και δίδασκε, μάθαινε, έβλεπε. Δηλαδή η ανωτάτη παιδεία δεν ήταν μια κουβέντα γι αυτόν. Ήταν βίωμα. Τότε στην Αμερική η εκπαίδευση ήταν οργιές μπροστά απ' ό,τι στην Ευρώπη. Λοιπόν εγνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον τι έπρεπε να κάνει στην οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Και τι έκανε; Σε τίνος χέρια τα άφησε; Αν δεις ποιοι ήταν υπουργοί παιδείας στις πρώτες κυβερνήσεις και τι θεσμικά μορφώματα κατασκεύασαν θα καταλάβεις πολλά!
Πώς το ερμηνεύετε αυτό;
Αυτό που θα σου πω είναι για μένα η ερμηνεία της συνολικής αποτυχίας του Παπανδρέου. Γιατί όταν μιλάμε για αποτυχία κάποιου πρωθυπουργού εννοούμε συγκριτικά των όσων μπορούσε να κάνει.
Ο Ανδρέας σε πολλές περιόδους της πρωθυπουργίας ή της πολιτικής του ζωής δεν ενδιαφερότανε. Δεν του καιγότανε καρφάκι. Ήτανε μέσα στη διαδικασία της καλοζωίας και της καλοπέρασης. Ο καλός πρωθυπουργός και ηγέτης όμως πρέπει να έχει και κάτι από τη στόφα του ορθόδοξου μοναχού. Του ανθρώπου που όλα τα βάζει στην άκρη και τον ενδιαφέρει μόνον πώς θα πάει η χώρα μπροστά. Και αυτά δεν συνέβησαν στην περίπτωση του Ανδρέα. Θα ήμουν ο τελευταίος που θα κατηγορούσα κάποιον για τις ερωτικές του υπερβολές. Όμως ο Ανδρέας έκανε όσα έκανε για να καλύψει την πολιτική απραξία του. Όταν είμαστε στην Αμερική δεν ήθελε να ακούσει τη λέξη Ελλάδα, δεν του άρεσε. Ποτέ δεν δέχτηκε την πρόσκληση των Ελλήνων φοιτητών και νεαρών καθηγητών να πάμε τη Μεγάλη Παρασκευή στον επιτάφιο. Ποτέ δεν ήρθε στο προξενείο στη γιορτή της 25ης Μαρτίου. Θα πείτε, τι επιχειρήματα είναι αυτά. Αυτά καθαυτά δεν αποδεικνύουν τίποτα. Αλλά σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για τον άνθρωπο που αργότερα θα κυβερνούσε τη χώρα.
Οι σχέσεις σας μαζί του πότε κλονίστηκαν;
Θα σας δώσω για την ιστορία ένα παράδειγμα διάλυσης των ηθών από αυτά που ήταν συνήθη. Ένας από τους πρωιμότερους και σοβαρότερους λόγους διάρρηξης των σχέσεων αγάπης και εμπιστοσύνης με τον Ανδρέα ήταν ότι με πίεζε, αυτός και το περιβάλλον του, να υπογράψω ένα απαράδεκτο δάνειο το 1964 στην εταιρία ΒΟΚΤΑΣ, που παρήγε τότε κοτόπουλα. Βίαιοι καβγάδες με τον Ανδρέα και το δάνειο δεν δόθηκε. Ήμουν υποδιοικητής της Αγροτικής Τράπεζας με διοικητή τον Βγενόπουλο. Κάθε φορά που το σκέφτομαι, χαμογελάω. Του έλεγα ότι όσο κι αν σου προκαλεί γέλωτα, προστατεύω κι εσένα. Τι μου είπε; Εσύ δεν έχεις καταλάβει ότι είσαι εκεί για να υπηρετείς τα συμφέροντα της οικογένειας Παπανδρέου.
Του χα επισήμαιναν άνθρωποι τότε; Παρατηρήσεις δεχόταν;
Όταν ήρθε στην Ελλάδα ο Ανδρέας, ήρθαμε μαζί από το ίδιο σχολειό και κάναμε υποτίθεται την ίδια δουλειά. Μπορώ να πω ανεπιφύλακτα ότι τα λέγαμε όλα μεταξύ μας. Λοιπόν όταν του έκανες κριτική, δεν ήθελε να ακούσει. Ή άκουγε εσένα που θα πήγαινες να του μιλήσεις και σου έλεγε ποιος ο τάδε; Ξέρεις τι λέει για σένα; Και άρχιζε μια ιστορία για να δημιουργήσει χώρο δυσπιστίας σε ό,τι προσπαθούσα να του πω. Όχι, ο Ανδρέας δεν έδειξε τη σοφία και το ήθος για έναν άνθρωπο που βρέθηκε στη θέση να διοικεί έναν λαό.
Ποια είναι η κληρονομιά που άφησε στον τόπο ο Ανδρέας;
Πολλοί έλεγαν, εγώ θα ψηφίσω ΠΑΣΟΚ γιατί μου φέρνει ψωμί και παρατήστε με. Ο Ανδρέας τελικά είχε προσδεθεί στην ιστορία ότι δίνει λεφτά στους μη προνομιούχους και τους βάζει στην εξουσία. Και αυτή θα πουν οι υποστηρικτές του ήταν η μεγάλη του προσφορά. Αλλά έγινε τόσο άτσαλα και χυδαία που ακυρώνεται. Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα με ιστορικούς υπολογισμούς έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα.
Ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος πώς θα μείνει στην ιστορία;
Πείτε ό,τι θέλετε για τον Καραμανλή και εγώ έχω πει πολλά. Και τον κατηγόρησα και όταν ήμουν διοικητής της τράπεζας ότι δημιούργησε βιομηχανίες και οικονομικές δραστηριότητες που δεν μπορούσαν να σταθούν παρά μόνο για λίγα χρόνια. Όμως, από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζω ότι κατόρθωσε τότε να δαμάσει και να ελέγξει τον βαθμό καθυστέρησης της διοίκησης και του κράτους. Με ποιους θα το έκανε; Πέντε ανθρώπους είχε άξιους και πάλι καλά που έφτιαξε κυρίως τα αγροτικά εργοστάσια και τις βιομηχανίες στο βορρά και κινήθηκε η οικονομία. Η ιστορία θα τον αποτιμήσει θετικά επιπλέον για την ένταξή μας στην ΕΟΚ, παρά του Ανδρέα τη διαφωνία. Κάποια φορά μας κάλεσε ο Έβερτ στο κτήμα του. Ο Καραμανλής με πάθος όλο το βράδυ σταύρωνε τον Έβερτ για το πως θα κλείσει ο προϋπολογισμός. Δεν θέλω ούτε μια δραχμή έλλειμμα του φώναζε.
Γιατί απέτυχε ο εκσυγχρονισμός του Σημίτη;
Γιατί δεν ήταν εκσυγχρονισμός. Η οχταετία Σημίτη ήταν κάτι αλλιώτικο. Ο εκσυγχρονισμός του δεν επιδέχεται ορισμού. Δεν εκσυγχρόνισε σχεδόν κανέναν από τους μεγάλους θεσμούς. Και η οικονομία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει τον δρόμο που είχε πάρει πριν και συνέχισε μετά. Σε ποιον τομέα μπήκε το μαχαίρι στο κόκαλο; Σε ποιον τομέα έγινε παραγωγικότερη η οικονομία; Δεν υπήρξε σε αυτόν τον εκσυγχρονισμό ένα περιεχόμενο που να δονεί την ψυχή των πολιτών. Το να γίνονται καταγγελίες και να λέει ο Σημίτης πήγαινε στον εισαγγελέα, δεν είναι πολιτική. Τι πάει να πει αυτό; Κανένα από τα νέα οικονομικά ήθη που εισήχθησαν δεν συντονιζόταν με τις βασικές δημοκρατικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, του αυτόματου ελέγχου των λειτουργιών της οικονομίας κ.λπ. Τι από αυτά συνέβη; Άλλο παράδειγμα. Ξέρεις μπορεί να πληγωθεί πολύ κανείς κοιτάζοντας εκείνη την περίοδο λίγο πριν και λίγο μετά, που μιλούσαμε για ισχυρή Ελλάδα. Που ήταν αυτό το πράγμα; Μόνο στη γλώσσα όσων τα έλεγαν. Διότι όταν μιλάς για την ισχυρή οικονομία πρέπει να γνωρίζεις και ο Σημίτης δεν γνώριζε. Άλλο να γνωρίζεις ακαδημαϊκά τα οικονομικά, με στενή τεχνοκρατική αντίληψη και άλλο να αντιλαμβάνεσαι την ροή και την μεταβολή των οικονομικών ως ένα φαινόμενο που επηρεάζει και επηρεάζεται από τη ροή της κοινωνικής ζωής. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα όλων των πολιτικών μας. Ίσως γιατί αυτό το ύφος τους ταίριαζε επειδή εμπεριείχε πολλή επίδειξη και ναρκισσισμό. Αλλά η οικονομία έχει τους δικούς της κανόνες και τη δικιά της διαδρομή. Κι αυτό δεν το καταλαβαίνουν. Όταν ένα βράδυ στο σπίτι του Αντώνη Σαμαράκη είπα στον Σημίτη γιατί άφησες τον Παπαντωνίου, που εγώ με τον Γιάννο ήμουν φίλος και του κήρυξα πόλεμο, να λέει αυτές τις ανοησίες, μου λέει: Διαμαντή είναι δυνατόν να γράφεις ότι ακόμη έχουμε ξύλινα πόδια και να μη βλέπεις την ευημερία γύρω μας; Εγώ του μιλούσα ως οικονομολόγος και εκείνος απαντούσε σαν λογιστής. Και δεν νομίζω ότι με κορόιδευε.
Για τον Βενιζέλο, σήμερα πια, τι γνώμη έχετε;
Τον Βενιζέλο τον πλήρωσα ακριβά. Και τώρα που απολογούμαι δεν έχω καλά επιχειρήματα. Ήμουν ένας από τους έξι διανοούμενους το 2007 που δεν κρατιόμασταν και τον στηρίξαμε. Σήμερα θα σου πω όμως, αλίμονο στη χώρα που διοικείται από Βενιζέλους, από ανθρώπους που είναι ασυγκράτητοι και διψούν για επιβεβαίωση και αξιώματα. Πρώτα απ' όλα δεν καταλαβαίνει πολλά από τα πράγματα που γίνονται σήμερα στον διεθνή οικονομικό χώρο και είναι υπουργός οικονομικών. Στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να περνάει τις εξετάσεις. Θα μου πεις είναι καλύτερος από τον Λοβέρδο και τον Χρυσοχόΐδη. Φαντάσου πού έχει φτάσει το επίπεδο του πολιτικού προσωπικού.
Από πού να περιμένουμε την ελπίδα;
Φοβάμαι. Πολλοί άνθρωποι και αγαπημένοι φίλοι μου, δεν μπορούν να αποφύγουν τον εναγκαλισμό με το ονειρώδες. Εγώ όμως δεν βλέπω πώς θα επανέλθει η κοινωνική ηρεμία σ' αυτόν τον τόπο. Με βασανίζει αυτή η απαισιόδοξη σκέψη. Κάναμε λάθη, ναι. Σε αυτό το παιχνίδι της Ευρώπης έπρεπε να τηρήσουμε τους κανόνες και εμείς εσκεμμένα και με κομπασμό και υπερηφάνεια δεν το κάναμε. Κι όλα αυτά αληθινά, ελεεινά και τρισάθλια. Αμαρτήσαμε ναι, αλλά όχι κι έτσι. Οι κύριοι στις Βρυξέλλες αφού ήξεραν ότι λειτουργούσαμε έτσι γιατί μας άφηναν τόσα χρόνια; Γιατί δεν μας νουθέτησαν, δεν μας συγκράτησαν; Οι πολιτικοί διέφθειραν περαιτέρω την κοινωνία μας και τώρα μια διεφθαρμένη κοινωνία αρνείται να κάνει αυτό που πρέπει. Αυτά έπρεπε να πει ο Πάγκαλος. Τα φάγανε, ναι, αλλά μαζί όχι. Με διέφθειρες, με έμαθες πώς να έρχομαι σε σένα όταν χρειάζομαι κάτι, να αναζητώ το βόλεμα και τώρα τι θέλεις από μένα;
Η μεγαλύτερη ανησυχία σας ποια είναι;
Αν στο πω θα γελάσεις. Όχι εσύ. Ο αναγνώστης μας... Φοβάμαι για το έθνος! Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ένας διαπρεπής αρχαιολόγος που, για ευνόητους λόγους, δεν έγινε ποτέ καθηγητής στην Ελλάδα, ήταν δεμένος με τούτα τα χώματα. Ο αναγνώστης σου θα αναρωτηθεί τι θα πει, στα 2012, δεμένος με τα χώματα. Δεν ξέρω. Ό, τι καταλαβαίνει ο καθένας. Μου έλεγε ο Γιάννης, ρε συ Διαμαντή τόσα χρόνια σκάβω και ανακαλύπτω όλα αυτά τα ευρήματα. Ξέρεις πού καταλήγω; Ίδιοι μασκαράδες ήταν κι αυτοί όπως κι εμείς, αλλά ήταν και κάτι άλλο. Είχανε ψυχή. Αυτό εννοώ λέγοντας ότι φοβάμαι για το έθνος. Αυτό το έθνος το έμαθα στην πρώτη δημοτικού και από τη μάνα μου. Ας μου πει κάποιος τι άλλο έχουμε τούτη τη στιγμή της συμφοράς να μας κρατήσει. Εγώ δεν πρόκειται να πάρω μια σημαία και να βγω στους δρόμους και να φωνάζω ζήτω η Ελλάς και ζήτω το έθνος. Ξέρω όμως πως κάτι μέσα στην ψυχή μου αναστατώνεται. Αυτό φοβάμαι ότι χάθηκε, χάνεται. Λυπάμαι που όταν γκρινιάζουμε για την κρίση φτάνουμε μέχρι εκεί που πάει το άτομό μας. Αυτούς τους Έλληνες φοβάμαι που αλλάξανε μέσα σε είκοσι χρόνια
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)