Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012
DÉMOCRATIE-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος… λέει ότι κάποιος μα...
DÉMOCRATIE-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος… λέει ότι κάποιος μα...: Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Φεβρουαρίου 11, 2012 Ένας αρχαίος κινέζικος θρύλος… λέει ότι κάποιος...
20:24Σόιμπλε: Το ευρώ θα οδηγήσει και σε πολιτική ένωση
28 Φεβρουαρίου 2012 Διεθνή
0
«Όποιος είναι στην ΟΝΕ, είναι στην ΟΝΕ. Αν κάποιο κράτος- μέλος αποφάσιζε να φύγει, η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζονται σε αρχές όπως η ελευθερία, το κράτος δικαίου και η αποφυγή διακρίσεων και στη βάση αυτή, θα ήταν δυσάρεστο, αλλά θα έπρεπε να σεβαστούμε την απόφαση», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν θα μπορούσε να διανοηθεί την έξοδο μιας χώρας από την Ευρωζώνη.
Μετά τη συνάντησή του με τα μέλη της επιτροπής του Βραβείου Καρλομάγνου, με το οποίο θα τιμηθεί ο κ. Σόιμπλε τον Μάιο «για τη συμβολή του στην προσπάθεια να ξεπεραστεί ο διχασμός της Ευρώπης και της Γερμανίας και για τον ρόλο του ως πηγής έμπνευσης και σημαντικού παράγοντα για τη συνοχή τους κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες», ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών περιέγραψε το ευρώ ως «σταθερό νόμισμα», το οποίο θα οδηγήσει την Ευρώπη και προς μια πολιτική ένωση.
28 Φεβρουαρίου 2012 Διεθνή
0
«Όποιος είναι στην ΟΝΕ, είναι στην ΟΝΕ. Αν κάποιο κράτος- μέλος αποφάσιζε να φύγει, η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση βασίζονται σε αρχές όπως η ελευθερία, το κράτος δικαίου και η αποφυγή διακρίσεων και στη βάση αυτή, θα ήταν δυσάρεστο, αλλά θα έπρεπε να σεβαστούμε την απόφαση», δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το εάν θα μπορούσε να διανοηθεί την έξοδο μιας χώρας από την Ευρωζώνη.
Μετά τη συνάντησή του με τα μέλη της επιτροπής του Βραβείου Καρλομάγνου, με το οποίο θα τιμηθεί ο κ. Σόιμπλε τον Μάιο «για τη συμβολή του στην προσπάθεια να ξεπεραστεί ο διχασμός της Ευρώπης και της Γερμανίας και για τον ρόλο του ως πηγής έμπνευσης και σημαντικού παράγοντα για τη συνοχή τους κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες», ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών περιέγραψε το ευρώ ως «σταθερό νόμισμα», το οποίο θα οδηγήσει την Ευρώπη και προς μια πολιτική ένωση.
Γιούνκερ: «Να οριστεί επίτροπος για την ελληνική οικονομία»
28.02.2012
20:17
0
Share
-A+A
Ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ τάχθηκε υπέρ του διορισμού ενός ευρωπαίου επιτρόπου αρμόδιου για την ανασυγκρότηση της οικονομικής δομής της Ελλάδας, σε συνέντευξή του που θα δημοσιευθεί αύριο Τετάρτη στη γερμανική εφημερίδα Die Welt.
«Πραγματικά θα ήθελα να υπήρχε ένας Ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομικής δομής», δήλωσε ο Γιούνκερ.
Αυτό είναι απαραίτητο διότι οι οικονομικές δομές της χώρας «δεν είναι συγκρίσιμες σε τίποτε με τις δικές μας», σημείωσε ο Γιούνκερ.
Η ελληνική κυβέρνηση «μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει» να προσαρμόσει την οικονομική δομή της χώρας στα ευρωπαϊκά πρότυπα, συνέχισε ο επικεφαλής του Eurogroup. «Γι' αυτό το λόγο πρέπει να συμμετάσχουμε οι ίδιοι στην εφαρμογή (των αλλαγών)».
Ο Γιούνκερ διευκρινίζει ότι δεν επιθυμεί έναν επίτροπο που θα ελέγχει τον ελληνικό προϋπολογισμό, όπως είχε προταθεί τον Ιανουάριο από κάποιες χώρες της ευρωζώνης. «Όχι έναν επίτροπο αρμόδιο για την περιστολή των δαπανών στον προϋπολογισμό, όπως έχει ήδη προταθεί, αλλά έναν επίτροπο επιφορτισμένο με την ανασυγκρότηση», σημείωσε.
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία ανασυγκρότηση οικονομία Ελλάδα επίτροπος Ευρωπαίος Επίτροπος Ζαν Κλοντ Γιούνκερ προϋπολογισμοι
28.02.2012
20:17
0
Share
-A+A
Ο επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ τάχθηκε υπέρ του διορισμού ενός ευρωπαίου επιτρόπου αρμόδιου για την ανασυγκρότηση της οικονομικής δομής της Ελλάδας, σε συνέντευξή του που θα δημοσιευθεί αύριο Τετάρτη στη γερμανική εφημερίδα Die Welt.
«Πραγματικά θα ήθελα να υπήρχε ένας Ευρωπαίος επίτροπος αρμόδιος για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομικής δομής», δήλωσε ο Γιούνκερ.
Αυτό είναι απαραίτητο διότι οι οικονομικές δομές της χώρας «δεν είναι συγκρίσιμες σε τίποτε με τις δικές μας», σημείωσε ο Γιούνκερ.
Η ελληνική κυβέρνηση «μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει» να προσαρμόσει την οικονομική δομή της χώρας στα ευρωπαϊκά πρότυπα, συνέχισε ο επικεφαλής του Eurogroup. «Γι' αυτό το λόγο πρέπει να συμμετάσχουμε οι ίδιοι στην εφαρμογή (των αλλαγών)».
Ο Γιούνκερ διευκρινίζει ότι δεν επιθυμεί έναν επίτροπο που θα ελέγχει τον ελληνικό προϋπολογισμό, όπως είχε προταθεί τον Ιανουάριο από κάποιες χώρες της ευρωζώνης. «Όχι έναν επίτροπο αρμόδιο για την περιστολή των δαπανών στον προϋπολογισμό, όπως έχει ήδη προταθεί, αλλά έναν επίτροπο επιφορτισμένο με την ανασυγκρότηση», σημείωσε.
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία ανασυγκρότηση οικονομία Ελλάδα επίτροπος Ευρωπαίος Επίτροπος Ζαν Κλοντ Γιούνκερ προϋπολογισμοι
Σαμαράς: «Καλά θα κάνει η Αριστερά να μην μας κουνάει το δάκτυλο»
28.02.2012
20:29
0
Share
-A+A
Την παρούσα οικονομική κατάσταση σχολίασε από το βήμα της Βουλής ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ενώ ξεκαθάρισε ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνει η χώρα.
Παράλληλα επιτέθηκε στο ΠΑΣΟΚ λέγοντας «Η σημερινή κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με εκείνη που παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ το 2009, Το πρώτο κατόρθωμα του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι μετέτρεψε ένα πρόβλημα ελλείμματος σε πρόβλημα δανεισμού» και πρόσθεσε πως εκτιμά πως τον τελευταίο καιρό το πολύ αρνητικό κλίμα για την Ελλάδα έχει αρχίσει να αλλάζει, καθώς «Όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι η πολιτική που οδήγησε την Ελλάδα στην ύφεση απειλεί πλέον και την Ευρωζώνη». Τόνισε πως η ΝΔ αμφισβήτησε εξαρχής αυτή την πολιτική της μονομερούς λιτότητας και ξεκαθάρισε πως «Η Ελλάδα χρειάζεται πλέον 3 πράγματα: Αισθητή μείωση του χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο, να ηττηθούν οι δυνάμεις που θέλουν την έξοδο από την Ευρωζώνη και να αρχίσει η ανάκαμψη το ταχύτερο δυνατό» και επιτέθηκε στα κόμματα της Αριστεράς με αντιμνημονιακή πολιτική λέγοντας πως «Καλά θα κάνει η Αριστερά να μήν μας κουνάει το δάκτυλο» και πρόσθεσε «Αν η Αριστερά ψάχνει κακούς να κοιτάξει στον καθρέφτη της»
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Αντώνης Σαμαράς Νέα Δημοκρατία πρόεδρος ΝΔ
20:29
0
Share
-A+A
Την παρούσα οικονομική κατάσταση σχολίασε από το βήμα της Βουλής ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς, ενώ ξεκαθάρισε ποια είναι τα επόμενα βήματα που πρέπει να κάνει η χώρα.
Παράλληλα επιτέθηκε στο ΠΑΣΟΚ λέγοντας «Η σημερινή κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με εκείνη που παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ το 2009, Το πρώτο κατόρθωμα του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι μετέτρεψε ένα πρόβλημα ελλείμματος σε πρόβλημα δανεισμού» και πρόσθεσε πως εκτιμά πως τον τελευταίο καιρό το πολύ αρνητικό κλίμα για την Ελλάδα έχει αρχίσει να αλλάζει, καθώς «Όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι η πολιτική που οδήγησε την Ελλάδα στην ύφεση απειλεί πλέον και την Ευρωζώνη». Τόνισε πως η ΝΔ αμφισβήτησε εξαρχής αυτή την πολιτική της μονομερούς λιτότητας και ξεκαθάρισε πως «Η Ελλάδα χρειάζεται πλέον 3 πράγματα: Αισθητή μείωση του χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο, να ηττηθούν οι δυνάμεις που θέλουν την έξοδο από την Ευρωζώνη και να αρχίσει η ανάκαμψη το ταχύτερο δυνατό» και επιτέθηκε στα κόμματα της Αριστεράς με αντιμνημονιακή πολιτική λέγοντας πως «Καλά θα κάνει η Αριστερά να μήν μας κουνάει το δάκτυλο» και πρόσθεσε «Αν η Αριστερά ψάχνει κακούς να κοιτάξει στον καθρέφτη της»
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Αντώνης Σαμαράς Νέα Δημοκρατία πρόεδρος ΝΔ
20:30Στη δημοσιότητα το κείμενο υποστήριξης της υποψηφιότητας Βενιζέλου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ
28 Φεβρουαρίου 2012 Πολιτική
0
«Η εκλογή του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ έρχεται λίγο πριν τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και με την πατρίδα μας σε συνθήκες βαρειάς και πολύπλευρης κρίσης. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο» αναφέρεται, στο κείμενο που συγκεντρώνει
υπογραφές βουλευτών και μελών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και με το οποίο προτείνεται η υποψηφιότητα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου για την προεδρία του Κινήματος.
Στο κείμενο αναφέρεται ότι οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου 2011 και 21ης Φεβρουαρίου 2012 «είναι μία ευκαιρία -ίσως η τελευταία- για την ανασυγκρότηση της χώρας», την ανάκτηση της θέσης της στην Ευρώπη και την αποκατάσταση απωλειών και αδικιών που κλονίζουν την κοινωνική συνοχή.
Στο ίδιο κείμενο επισημαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ «που σήκωσε τα δυόμιση τελευταία χρόνια το δυσβάστακτο και δυσανάλογο ιστορικό βάρος της διαχείρισης της κρίσης και της διάσωσης του τόπου» πρέπει να ξαναβρεί τον εσωτερικό του βηματισμό και την στενή και γνήσια σχέση του με τον λαό.
Ταυτόχρονα αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι η κοινωνία «θέλει ένα ΠΑΣΟΚ του τιμά την ιστορική του πορεία, αλλά ξέρει να κάνει τομές και ανατροπές που εκφράζουν την σημερινή εποχή».
Σε ό,τι αφορά την διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου του Κινήματος, το κείμενο αναφέρει ότι αυτή «μετά την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να μην διεκδικήσει την επανεκλογή του, μπορεί να λειτουργήσει ως μια ευκαιρία επανασυσπείρωσης της δημοκρατικής παράταξης».
Τέλος, στο κείμενο αναφέρεται ότι όσοι το υπογράφουν θεωρούν ότι «η υποψηφιότητα του Βαγγέλη Βενιζέλου είναι αυτή που συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για την είσοδο του ΠΑΣΟΚ στη νέα εποχή» και με αυτό το σκεπτικό προτείνουν στο
Εθνικό Συμβούλιο του Κινήματος την υποψηφιότητα του κ. Βενιζέλου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
0
«Η εκλογή του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ έρχεται λίγο πριν τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και με την πατρίδα μας σε συνθήκες βαρειάς και πολύπλευρης κρίσης. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο» αναφέρεται, στο κείμενο που συγκεντρώνει
υπογραφές βουλευτών και μελών του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και με το οποίο προτείνεται η υποψηφιότητα του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου για την προεδρία του Κινήματος.
Στο κείμενο αναφέρεται ότι οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου 2011 και 21ης Φεβρουαρίου 2012 «είναι μία ευκαιρία -ίσως η τελευταία- για την ανασυγκρότηση της χώρας», την ανάκτηση της θέσης της στην Ευρώπη και την αποκατάσταση απωλειών και αδικιών που κλονίζουν την κοινωνική συνοχή.
Στο ίδιο κείμενο επισημαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ «που σήκωσε τα δυόμιση τελευταία χρόνια το δυσβάστακτο και δυσανάλογο ιστορικό βάρος της διαχείρισης της κρίσης και της διάσωσης του τόπου» πρέπει να ξαναβρεί τον εσωτερικό του βηματισμό και την στενή και γνήσια σχέση του με τον λαό.
Ταυτόχρονα αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι η κοινωνία «θέλει ένα ΠΑΣΟΚ του τιμά την ιστορική του πορεία, αλλά ξέρει να κάνει τομές και ανατροπές που εκφράζουν την σημερινή εποχή».
Σε ό,τι αφορά την διαδικασία εκλογής του νέου προέδρου του Κινήματος, το κείμενο αναφέρει ότι αυτή «μετά την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να μην διεκδικήσει την επανεκλογή του, μπορεί να λειτουργήσει ως μια ευκαιρία επανασυσπείρωσης της δημοκρατικής παράταξης».
Τέλος, στο κείμενο αναφέρεται ότι όσοι το υπογράφουν θεωρούν ότι «η υποψηφιότητα του Βαγγέλη Βενιζέλου είναι αυτή που συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για την είσοδο του ΠΑΣΟΚ στη νέα εποχή» και με αυτό το σκεπτικό προτείνουν στο
Εθνικό Συμβούλιο του Κινήματος την υποψηφιότητα του κ. Βενιζέλου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
Ηλεκτρονικά συμβόλαια για αγοραπωλησίες ακινήτων, φέρνουν πρόσθετα έσοδα στον προϋπολογισμό
Εκτύπωση E-mail Σχολιάστε πρώτοι!
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο1 2 3 4 5 (1 Ψήφος)
Μετά τα ηλεκτρονικά τιμολόγια, το οικονομικό επιτελείο προτίθεται να ρίξει στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και τα «ηλεκτρονικά» συμβόλαια για τις αγοροπωλησίες ακινήτων, καθιστώντας παράλληλα συνυπεύθυνους για την όποια απόκρυψη φορολογητέας ύλης όλους τους συμμετέχοντες στη συναλλαγή.
Πράγματι, το... φανερό μυστικό της σύναψης συμβολαίων αγοραπωλησίας, βάσει της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων, στερεί από το Δημόσιο σημαντικού ύψους έσοδα, καθώς η αξία αυτή είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, κατά πολύ χαμηλότερη από την πραγματική αξία του ακίνητου και βεβαίως την πραγματική τιμή εξαγοράς του.
Η απόκρυψη μάλιστα της φορολογητέας ύλης γίνεται στην κυριολεξία κάτω από τη μύτη του Δημοσίου με ευθύνη της τράπεζας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να χορηγεί δάνειο προς τον αγοραστή ακόμη για το 100% της αξίας του ακινήτου.
Με αυτόν τον τρόπο καταβάλλεται μικρότερος φόρος μεταβίβασης, καθώς ένα σημαντικό ποσό παραμένει αδήλωτο και αφορολόγητο. Είναι συνήθως το ποσό που η τράπεζα χορηγεί στον υποψήφιο αγοραστή εν είδει επισκευαστικού δανείου. Ειδικά, δε, εάν πρόκειται για πρώτη κατοικία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν καταβάλλεται καθόλου φόρος, παρά το ότι η πραγματική αξία του ακινήτου μπορεί να είναι σε πολλές περιπτώσεις έως και 65% υψηλότερη από την αντικειμενική.
Με την καθιέρωση του ηλεκτρονικού συμβολαίου το υπουργείο Οικονομικών προσδοκά ότι θα κλείσει το παράθυρο αυτό της φοροαποφυγής, ενώ παράλληλα θα αποκτήσει και μία πολύτιμη βάση δεδομένων για διασταύρωση στοιχείων σχετικά με τις πραγματικές τιμές των ακινήτων, στην οποία θα στηριχθεί και η επικείμενη αύξηση των αντικειμενικών τιμών.
Στο εξής έτσι όλα τα στεγαστικά δάνεια θα μπορούν να ελέγχονται από τις φορολογικές Αρχές, όπως επίσης και τα πραγματικά ποσά που καταβάλλονται κατά την αγορά ενός ακινήτου. Πέραν αυτού η θεσμοθέτηση συνυπευθυνότητας, τραπεζών, συμβολαιογράφων, δικηγόρων, αγοραπωλητών ακόμη και μεσιτών θα διασφαλίσει ακόμη περισσότερο την είσπραξη των εσόδων από τον φόρο μεταβίβασης ακινήτων, αλλά και τον ΦΠΑ, καθώς τα πρόστιμα στην περίπτωση που διαπιστωθεί φοροδιαφυγή θα είναι ιδιαίτερα υψηλά. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα θεσμοθετημένες κυρώσεις για ψευδές δηλούμενο ποσό αγοράς ακινήτου υπάρχουν μόνον για τον αγοραστή και κανέναν άλλον από τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους στην όλη συναλλαγή.
Προς τον εντοπισμό μίας ακόμη εστίας φοροδιαφυγής αναμένεται, άλλωστε, να λειτουργήσει και ο κωδικός που προσθέτει η ΓΓΠΣ στο έντυπο Ε1 της φορολογικής δήλωσης στον οποίο οι φορολογούμενοι θα πρέπει στο εξής να αναγράφουν τον αριθμό παροχής ηλεκτρικού ρεύματος της κύριας κατοικίας τους.
Με τον τρόπο αυτόν η ΓΓΠΣ αποκτά δυνατότητα πληθώρας διασταυρώσεων μεταξύ των δηλωμένων στο Ε9 στοιχείων αλλά και των τετραγωνικών που έχουν δηλωθεί στη ΔΕΗ. Πέραν του εντοπισμού ακινήτων που δεν έχουν δηλωθεί και της εξακρίβωσης των πραγματικών τετραγωνικών των ακινήτων, το μέτρο αναμένεται να βοηθήσει και στη διαδικασία ενοποίησης όλων των φόρων που επιβάλλονται σήμερα στα ακίνητα.
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο1 2 3 4 5 (1 Ψήφος)
Μετά τα ηλεκτρονικά τιμολόγια, το οικονομικό επιτελείο προτίθεται να ρίξει στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής και τα «ηλεκτρονικά» συμβόλαια για τις αγοροπωλησίες ακινήτων, καθιστώντας παράλληλα συνυπεύθυνους για την όποια απόκρυψη φορολογητέας ύλης όλους τους συμμετέχοντες στη συναλλαγή.
Πράγματι, το... φανερό μυστικό της σύναψης συμβολαίων αγοραπωλησίας, βάσει της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων, στερεί από το Δημόσιο σημαντικού ύψους έσοδα, καθώς η αξία αυτή είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, κατά πολύ χαμηλότερη από την πραγματική αξία του ακίνητου και βεβαίως την πραγματική τιμή εξαγοράς του.
Η απόκρυψη μάλιστα της φορολογητέας ύλης γίνεται στην κυριολεξία κάτω από τη μύτη του Δημοσίου με ευθύνη της τράπεζας, η οποία σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να χορηγεί δάνειο προς τον αγοραστή ακόμη για το 100% της αξίας του ακινήτου.
Με αυτόν τον τρόπο καταβάλλεται μικρότερος φόρος μεταβίβασης, καθώς ένα σημαντικό ποσό παραμένει αδήλωτο και αφορολόγητο. Είναι συνήθως το ποσό που η τράπεζα χορηγεί στον υποψήφιο αγοραστή εν είδει επισκευαστικού δανείου. Ειδικά, δε, εάν πρόκειται για πρώτη κατοικία στις περισσότερες περιπτώσεις δεν καταβάλλεται καθόλου φόρος, παρά το ότι η πραγματική αξία του ακινήτου μπορεί να είναι σε πολλές περιπτώσεις έως και 65% υψηλότερη από την αντικειμενική.
Με την καθιέρωση του ηλεκτρονικού συμβολαίου το υπουργείο Οικονομικών προσδοκά ότι θα κλείσει το παράθυρο αυτό της φοροαποφυγής, ενώ παράλληλα θα αποκτήσει και μία πολύτιμη βάση δεδομένων για διασταύρωση στοιχείων σχετικά με τις πραγματικές τιμές των ακινήτων, στην οποία θα στηριχθεί και η επικείμενη αύξηση των αντικειμενικών τιμών.
Στο εξής έτσι όλα τα στεγαστικά δάνεια θα μπορούν να ελέγχονται από τις φορολογικές Αρχές, όπως επίσης και τα πραγματικά ποσά που καταβάλλονται κατά την αγορά ενός ακινήτου. Πέραν αυτού η θεσμοθέτηση συνυπευθυνότητας, τραπεζών, συμβολαιογράφων, δικηγόρων, αγοραπωλητών ακόμη και μεσιτών θα διασφαλίσει ακόμη περισσότερο την είσπραξη των εσόδων από τον φόρο μεταβίβασης ακινήτων, αλλά και τον ΦΠΑ, καθώς τα πρόστιμα στην περίπτωση που διαπιστωθεί φοροδιαφυγή θα είναι ιδιαίτερα υψηλά. Υπενθυμίζεται ότι σήμερα θεσμοθετημένες κυρώσεις για ψευδές δηλούμενο ποσό αγοράς ακινήτου υπάρχουν μόνον για τον αγοραστή και κανέναν άλλον από τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους στην όλη συναλλαγή.
Προς τον εντοπισμό μίας ακόμη εστίας φοροδιαφυγής αναμένεται, άλλωστε, να λειτουργήσει και ο κωδικός που προσθέτει η ΓΓΠΣ στο έντυπο Ε1 της φορολογικής δήλωσης στον οποίο οι φορολογούμενοι θα πρέπει στο εξής να αναγράφουν τον αριθμό παροχής ηλεκτρικού ρεύματος της κύριας κατοικίας τους.
Με τον τρόπο αυτόν η ΓΓΠΣ αποκτά δυνατότητα πληθώρας διασταυρώσεων μεταξύ των δηλωμένων στο Ε9 στοιχείων αλλά και των τετραγωνικών που έχουν δηλωθεί στη ΔΕΗ. Πέραν του εντοπισμού ακινήτων που δεν έχουν δηλωθεί και της εξακρίβωσης των πραγματικών τετραγωνικών των ακινήτων, το μέτρο αναμένεται να βοηθήσει και στη διαδικασία ενοποίησης όλων των φόρων που επιβάλλονται σήμερα στα ακίνητα.
Την παραίτηση του Ρ. Σπυρόπουλου ζητεί η ΔΗΣΥ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ ΙΚΑ
Την παραίτηση του Ροβέρτου Σπυρόπουλου από τη θέση του διοικητή του ΙΚΑ ζητεί η Δημοκρατική Συμμαχία, σημειώνοντας ότι δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ.
Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρα Μπακογιάννη.
Συγκεκριμένα εξηγεί ότι δεν μπορεί το ίδιο πρόσωπο να ζητά να πληρώσουν επιχειρήσεις και ιδιώτες τα χρέη τους προς το ΙΚΑ και ταυτοχρόνως να προαναγγέλει «νομοθετικές πρωτοβουλίες για χαριστικές ρυθμίσεις για τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα τραπεζικά χρέη των κομμάτων».
Τέτοιες συμπεριφορές, σημειώνει το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη, συμβάλλουν στην καταρράκωση της αξιοπιστίας κομμάτων και πολιτικών.
«Το ελάχιστο που έχει να κάνει, είναι να παραιτηθεί σήμερα από το ΙΚΑ για να μείνει απερίσπαστος στην αντιμετώπιση των εσωκομματικών και οικονομικών υποχρεώσεων του ΠΑΣΟΚ το οποίο χρωστά πάνω από 110 εκατομμύρια ευρώ», τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση.
Υπενθυμίζετια ότι ο κ. Σπυρόπουλος προανήγγειλε το πρωί, μιλώντας στον ΣΚΑΙ, ότι θα κατατεθεί εντός της ημέρας τροπολογία για μειωμένη επιχορήγηση των κομμάτων και εξήγησε ότι «το τμήμα που θα μειωθεί θα πηγαίνει στις τράπεζες για την εξόφληση των δανείων των κομμάτων, και το υπόλοιπο θα πηγαίνει στα κόμματα».
Επιπλέον παραδέχθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα με τη μισθοδοσία των υπαλλήλων τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ και εξέφρασε την εκτίμηση ότι η σχετική τροπολογία θα συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος.
Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρα Μπακογιάννη.
Συγκεκριμένα εξηγεί ότι δεν μπορεί το ίδιο πρόσωπο να ζητά να πληρώσουν επιχειρήσεις και ιδιώτες τα χρέη τους προς το ΙΚΑ και ταυτοχρόνως να προαναγγέλει «νομοθετικές πρωτοβουλίες για χαριστικές ρυθμίσεις για τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα τραπεζικά χρέη των κομμάτων».
Τέτοιες συμπεριφορές, σημειώνει το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη, συμβάλλουν στην καταρράκωση της αξιοπιστίας κομμάτων και πολιτικών.
«Το ελάχιστο που έχει να κάνει, είναι να παραιτηθεί σήμερα από το ΙΚΑ για να μείνει απερίσπαστος στην αντιμετώπιση των εσωκομματικών και οικονομικών υποχρεώσεων του ΠΑΣΟΚ το οποίο χρωστά πάνω από 110 εκατομμύρια ευρώ», τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση.
Υπενθυμίζετια ότι ο κ. Σπυρόπουλος προανήγγειλε το πρωί, μιλώντας στον ΣΚΑΙ, ότι θα κατατεθεί εντός της ημέρας τροπολογία για μειωμένη επιχορήγηση των κομμάτων και εξήγησε ότι «το τμήμα που θα μειωθεί θα πηγαίνει στις τράπεζες για την εξόφληση των δανείων των κομμάτων, και το υπόλοιπο θα πηγαίνει στα κόμματα».
Επιπλέον παραδέχθηκε ότι υπάρχει πρόβλημα με τη μισθοδοσία των υπαλλήλων τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ και εξέφρασε την εκτίμηση ότι η σχετική τροπολογία θα συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος.
Ισπανία: Αθωώθηκε ο δικαστής που κατηγορούνταν για παραβίαση του νόμου περί αμνηστίας του 1977
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Μαδρίτης αθώωσε σήμερα τον Ισπανό δικαστή Μπαλτάσαρ Γκαρθόν, ο οποίος κατηγορείτο ότι θέλησε να ερευνήσει για την τύχη των αγνοουμένων της εποχής του Φράνκο, ανακοίνωσε δικαστική πηγή.
Ο 56χρονος δικαστής, καταδικάσθηκε στις 9 Φεβρουαρίου σε 11 χρόνια απαγόρευσης άσκησης του επαγγέλματός του σε μια άλλη δίκη, που αφορούσε μια υπόθεση τηλεφωνικών υποκλοπών, μια απόφαση που έβαλε τέλος στην καριέρα του.
Στη δίκη για τους αγνοουμένους της εποχής του Φράνκο, οι επτά δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφάσισαν να αθωώσουν τον Γκαρθόν με έξι ψήφους έναντι μιας.
Ο Γκαρθόν κατηγορείο για παραβίαση του νόμου περί αμνηστίας που ψηφίστηκε τον Οκτώβριο του 1977, δυο χρόνια μετά το θάνατο του Φράνκο και ο οποίος είχε στόχο να επιβάλει ένα πέπλο σιωπής για τα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου (1939-39) και της δικτατορίας (1939-75).
Ο 56χρονος δικαστής, καταδικάσθηκε στις 9 Φεβρουαρίου σε 11 χρόνια απαγόρευσης άσκησης του επαγγέλματός του σε μια άλλη δίκη, που αφορούσε μια υπόθεση τηλεφωνικών υποκλοπών, μια απόφαση που έβαλε τέλος στην καριέρα του.
Στη δίκη για τους αγνοουμένους της εποχής του Φράνκο, οι επτά δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου αποφάσισαν να αθωώσουν τον Γκαρθόν με έξι ψήφους έναντι μιας.
Ο Γκαρθόν κατηγορείο για παραβίαση του νόμου περί αμνηστίας που ψηφίστηκε τον Οκτώβριο του 1977, δυο χρόνια μετά το θάνατο του Φράνκο και ο οποίος είχε στόχο να επιβάλει ένα πέπλο σιωπής για τα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου (1939-39) και της δικτατορίας (1939-75).
Le juge Garzon acquitté dans le procès sur le franquisme Mots clés : Espagne, Baltasar Garzon
Par Mathieu de Taillac
Mis à jour le 27/02/2012 à 16:16 | publié le 27/02/2012 à 16:10 Réactions (35)
Le juge Baltasar Garzón. Crédits photo : DOMINIQUE FAGET/AFP
Recommander2
Le tribunal suprême de Madrid a jugé que le célèbre juge avait commis une «erreur» en voulant instruire les crimes du franquisme mais qu'il n'était pas coupable de forfaiture.
Sa victoire est symbolique, mais elle est éclatante. Le juge Baltasar Garzón a été acquitté ce lundi dans le procès sur l'instruction des crimes du franquisme. Par six voix contre une, les magistrats ont considéré que leur confrère n'avait pas commis de forfaiture. Ce délit consiste, pour un magistrat, à prendre une décision judiciaire tout en sachant qu'elle est contraire au droit.
L'absolution de Garzón, toutefois, ne modifie en rien l'avenir, sombre, de sa carrière. Le magistrat, en effet, avait été condamné il y a trois semaines à onze ans de suspension de charge. Garzón avait alors été reconnu coupable de forfaiture dans un autre dossier, celui de l'instruction de l'affaire Gürtel, un scandale de corruption qui touche la droite espagnole. En outre, son avocat dans l'affaire du franquisme, Gonzalo Martínez-Fresneda, avait assuré lors d'un entretien avec Le Figaro: «Même s'il est acquitté, Garzón ne sera plus jamais juge en Espagne».
Pression internationale
L'affaire du franquisme est celle qui cristallise toutes les passions. Depuis quelques années en effet, les enfants et les petits-enfants des victimes de la dictature veulent ouvrir les fosses communes pour retrouver les corps de leurs parents et les enterrer dignement. Une tâche impossible à la mort de Franco, alors que l'Espagne recouvrait la démocratie de manière pacifique, parfois au prix de l'oubli. La droite espagnole répond aujourd'hui aux descendants des républicains qu'il faut se garder de rouvrir les blessures du passé.
Dans son arrêt publié ce lundi, le Tribunal suprême rejette les arguments de l'accusation, que représente une association d'extrême droite, Manos Limpias. Cette dernière reprochait à Garzón d'avoir instruit les crimes de la dictature malgré l'existence d'une loi d'amnistie. La défense de Garzón reposait sur un argument principal: l'amnistie ne concerne que les crimes politiques; or, avait plaidé l'avocat de Garzón, la nature des crimes ne peut être connue que grâce à l'enquête.
Les juges, toutefois, se gardent bien de défendre l'instruction de leur confrère. La qualification par Garzón de ces crimes comme des délits contre l'humanité «n'était pas applicable», disent les magistrats, car «la légalité pénale internationale n'était pas en vigueur au moment des faits». Du même coup, les magistrats ferment la porte à la possibilité d'organiser un procès du franquisme: «La recherche de la vérité est une prétention aussi légitime que nécessaire, écrivent-ils, mais elle n'est pas du ressort du juge d'instruction».
Le représentant de Manos Limpias, Miguel Bernard dénonce «une décision politique, prise par des juges amis de Garzón». Joint par téléphone, Bernard confie qu'il compte faire appel; il considère que les magistrats «ont inventé une nouvelle figure, la forfaiture atténuée, pour protéger l'Espagne des reproches de la communauté internationale».
Paradoxalement, certains défenseurs du juge partagent une partie de cette analyse. Emilio Silva est le président de l'Association pour la Récupération de la Mémoire Historique, qui regroupe des familles de républicains. Témoin lors du procès, il estime que les juges ont blanchi Garzón pour échapper à la pression internationale. Mais, en critiquant l'instruction, «le tribunal suprême légalise l'impunité», dit-il. «De notre côté, nous continuerons d'ouvrir les fosses communes», conclut-il.
LIRE AUSSI:
Mis à jour le 27/02/2012 à 16:16 | publié le 27/02/2012 à 16:10 Réactions (35)
Le juge Baltasar Garzón. Crédits photo : DOMINIQUE FAGET/AFP
Recommander2
Le tribunal suprême de Madrid a jugé que le célèbre juge avait commis une «erreur» en voulant instruire les crimes du franquisme mais qu'il n'était pas coupable de forfaiture.
Sa victoire est symbolique, mais elle est éclatante. Le juge Baltasar Garzón a été acquitté ce lundi dans le procès sur l'instruction des crimes du franquisme. Par six voix contre une, les magistrats ont considéré que leur confrère n'avait pas commis de forfaiture. Ce délit consiste, pour un magistrat, à prendre une décision judiciaire tout en sachant qu'elle est contraire au droit.
L'absolution de Garzón, toutefois, ne modifie en rien l'avenir, sombre, de sa carrière. Le magistrat, en effet, avait été condamné il y a trois semaines à onze ans de suspension de charge. Garzón avait alors été reconnu coupable de forfaiture dans un autre dossier, celui de l'instruction de l'affaire Gürtel, un scandale de corruption qui touche la droite espagnole. En outre, son avocat dans l'affaire du franquisme, Gonzalo Martínez-Fresneda, avait assuré lors d'un entretien avec Le Figaro: «Même s'il est acquitté, Garzón ne sera plus jamais juge en Espagne».
Pression internationale
L'affaire du franquisme est celle qui cristallise toutes les passions. Depuis quelques années en effet, les enfants et les petits-enfants des victimes de la dictature veulent ouvrir les fosses communes pour retrouver les corps de leurs parents et les enterrer dignement. Une tâche impossible à la mort de Franco, alors que l'Espagne recouvrait la démocratie de manière pacifique, parfois au prix de l'oubli. La droite espagnole répond aujourd'hui aux descendants des républicains qu'il faut se garder de rouvrir les blessures du passé.
Dans son arrêt publié ce lundi, le Tribunal suprême rejette les arguments de l'accusation, que représente une association d'extrême droite, Manos Limpias. Cette dernière reprochait à Garzón d'avoir instruit les crimes de la dictature malgré l'existence d'une loi d'amnistie. La défense de Garzón reposait sur un argument principal: l'amnistie ne concerne que les crimes politiques; or, avait plaidé l'avocat de Garzón, la nature des crimes ne peut être connue que grâce à l'enquête.
Les juges, toutefois, se gardent bien de défendre l'instruction de leur confrère. La qualification par Garzón de ces crimes comme des délits contre l'humanité «n'était pas applicable», disent les magistrats, car «la légalité pénale internationale n'était pas en vigueur au moment des faits». Du même coup, les magistrats ferment la porte à la possibilité d'organiser un procès du franquisme: «La recherche de la vérité est une prétention aussi légitime que nécessaire, écrivent-ils, mais elle n'est pas du ressort du juge d'instruction».
Le représentant de Manos Limpias, Miguel Bernard dénonce «une décision politique, prise par des juges amis de Garzón». Joint par téléphone, Bernard confie qu'il compte faire appel; il considère que les magistrats «ont inventé une nouvelle figure, la forfaiture atténuée, pour protéger l'Espagne des reproches de la communauté internationale».
Paradoxalement, certains défenseurs du juge partagent une partie de cette analyse. Emilio Silva est le président de l'Association pour la Récupération de la Mémoire Historique, qui regroupe des familles de républicains. Témoin lors du procès, il estime que les juges ont blanchi Garzón pour échapper à la pression internationale. Mais, en critiquant l'instruction, «le tribunal suprême légalise l'impunité», dit-il. «De notre côté, nous continuerons d'ouvrir les fosses communes», conclut-il.
LIRE AUSSI:
La Banque mondiale prédit la fin du modèle chinois
Mots clés : Chine, Robert Zoellick, Hu Jintao, Wen Jiabao
Par Arnaud Rodier
Publié le 27/02/2012 à 20:17 Réactions (31)
Vue de Pékin. «Gérer la transition d'un pays à revenu intermédiaire vers un pays à revenu élevé sera une tâche rude», prévient la Banque mondiale. Crédits photo : © Jason Lee / Reuters/REUTERS
Recommander2
La croissance de la Chine devrait être diminuée de moitié dans les vingt prochaines années.
La Chine va devoir changer son modèle économique. Dans un rapport publié lundi à Pékin, intitulé «Chine 2030: bâtir une société à hauts revenus, moderne, harmonieuse et créative»,la Banque mondiale prédit que les 10% de croissance annuelle enregistrés ces dernières années vont diminuer de moitié au cours des vingt prochaines.
«Les dirigeants chinois admettent que le modèle de croissance du pays, qui a si bien réussi au cours des trente dernières années, ne sera pas efficace durant les prochaines décennies», affirme le président de la Banque, Robert Zoellick. Le pays dont les coûts de production ne cessent d'augmenter -Shanghaï a annoncé lundi une hausse de 13% du salaire minimum- n'est plus l'atelier du monde. Et «gérer la transition d'un pays à revenu intermédiaire vers un pays à revenu élevé sera une tâche rude», prévient le document.
Un document d'autant plus intéressant que le vice-ministre du Centre de recherche et de développement du gouvernement y a lui-même travaillé, et que le vice-président Xi Jinping et le vice-premier ministre Li Keqiang, qui doivent remplacer respectivement le président Hu Jintao et le premier ministre Wen Jiabao en mars 2013, lui ont apporté leur soutien.
Alors que le congrès du Parti communiste chinois doit se tenir à l'automne, autant dire que ce rapport apparaît comme la première feuille de route des prochains dirigeants chinois.
Six grandes orientations
Il préconise six grandes orientations stratégiques: parachever la transition vers une économie de marché, accélérer le rythme de l'innovation, se mettre aux énergies vertes, élargir les services de santé, d'éducation et d'emploi, moderniser et renforcer le régime fiscal et «relier les réformes structurelles de la Chine à l'économie internationale». Et il met en garde contre un«atterrissage brutal dans un proche avenir» ainsi que les «défis posés par le vieillissement de la population, la diminution de la main-d'œuvre et l'accroissement des inégalités».
Le rapport de la Banque mondiale demande également que soient «redéfinis les rôles des entreprises d'État», que l'on mette fin au «monopole dans certaines industries» et aux restrictions imposées aux étrangers dans les secteurs stratégiques comme l'automobile, l'énergie, la finance et les télécommunications.
Un vaste programme qui suppose des bouleversements en profondeur et qui risque de provoquer bien des grincements de dents. Il suffit de voir la Chine, forte de ses 3.200 milliards de dollars de réserves de change, les plus importantes du monde, lier son aide financière éventuelle sur la dette aux enquêtes antidumping de l'Union européenne sur certaines catégories d'acier pour s'en convaincre.
Par Arnaud Rodier
Publié le 27/02/2012 à 20:17 Réactions (31)
Vue de Pékin. «Gérer la transition d'un pays à revenu intermédiaire vers un pays à revenu élevé sera une tâche rude», prévient la Banque mondiale. Crédits photo : © Jason Lee / Reuters/REUTERS
Recommander2
La croissance de la Chine devrait être diminuée de moitié dans les vingt prochaines années.
La Chine va devoir changer son modèle économique. Dans un rapport publié lundi à Pékin, intitulé «Chine 2030: bâtir une société à hauts revenus, moderne, harmonieuse et créative»,la Banque mondiale prédit que les 10% de croissance annuelle enregistrés ces dernières années vont diminuer de moitié au cours des vingt prochaines.
«Les dirigeants chinois admettent que le modèle de croissance du pays, qui a si bien réussi au cours des trente dernières années, ne sera pas efficace durant les prochaines décennies», affirme le président de la Banque, Robert Zoellick. Le pays dont les coûts de production ne cessent d'augmenter -Shanghaï a annoncé lundi une hausse de 13% du salaire minimum- n'est plus l'atelier du monde. Et «gérer la transition d'un pays à revenu intermédiaire vers un pays à revenu élevé sera une tâche rude», prévient le document.
Un document d'autant plus intéressant que le vice-ministre du Centre de recherche et de développement du gouvernement y a lui-même travaillé, et que le vice-président Xi Jinping et le vice-premier ministre Li Keqiang, qui doivent remplacer respectivement le président Hu Jintao et le premier ministre Wen Jiabao en mars 2013, lui ont apporté leur soutien.
Alors que le congrès du Parti communiste chinois doit se tenir à l'automne, autant dire que ce rapport apparaît comme la première feuille de route des prochains dirigeants chinois.
Six grandes orientations
Il préconise six grandes orientations stratégiques: parachever la transition vers une économie de marché, accélérer le rythme de l'innovation, se mettre aux énergies vertes, élargir les services de santé, d'éducation et d'emploi, moderniser et renforcer le régime fiscal et «relier les réformes structurelles de la Chine à l'économie internationale». Et il met en garde contre un«atterrissage brutal dans un proche avenir» ainsi que les «défis posés par le vieillissement de la population, la diminution de la main-d'œuvre et l'accroissement des inégalités».
Le rapport de la Banque mondiale demande également que soient «redéfinis les rôles des entreprises d'État», que l'on mette fin au «monopole dans certaines industries» et aux restrictions imposées aux étrangers dans les secteurs stratégiques comme l'automobile, l'énergie, la finance et les télécommunications.
Un vaste programme qui suppose des bouleversements en profondeur et qui risque de provoquer bien des grincements de dents. Il suffit de voir la Chine, forte de ses 3.200 milliards de dollars de réserves de change, les plus importantes du monde, lier son aide financière éventuelle sur la dette aux enquêtes antidumping de l'Union européenne sur certaines catégories d'acier pour s'en convaincre.
François Hollande veut imposer les très riches à 75%
Mots clés : Présidentielle, Parti Socialiste, François Hollande, Nicolas Sarkozy, Valérie Trierweiler, BOLLORE
Par lefigaro.fr
Mis à jour le 28/02/2012 à 10:15 | publié le 27/02/2012 à 23:42 Réactions (643)
Crédits photo : DESK PHOTO-FRANCE/AFP
Recommander25
Le candidat PS à la présidentielle cible les Français qui gagnent plus d'un million d'euros par an. Il a également rappelé son projet d'une tranche à 45% pour les revenus supérieurs à 150.000 euros annuels.
Après François Bayrou et Eva Joly la semaine dernière, c'était au tour de François Hollande, candidat PS à l'Élysée, de détailler lundi soir sur TF1 son projet - ses «60 engagements» - en l'assortissant de plusieurs annonces, comme un taux d'imposition à «75%» pour les revenus «au-dessus d'un million d'euros par an». «Ce n'est pas possible d'avoir ces niveaux de rémunération», a-t-il affirmé. «J'ai appris les progressions considérables des rémunérations des patrons du CAC 40, deux millions d'euros par (an) en moyenne. Comment l'accepter?», a-t-il dit.
François Hollande a dit regretter une phrase prononcée par le passé dans laquelle il affirmait qu'il «n'aimait pas les riches». «Cette formule était trop rapide», a-t-il reconnu. «Ce que j'apprécie c'est le talent, le travail, le mérite, ceux qui aussi à créer et à permettre à la France d'avancer», a-t-il expliqué. «Ce que je n'accepte pas, c'est la richesse indécente. C'est des rémunérations qui n'ont pas de rapport avec le talent, l'intelligence ou l'effort», a poursuivi le candidat PS.
Revenant sur cette annonce mardi matin, le candidat a insisté: «C'est un signal qui est envoyé, un message de cohésion sociale (...), c'est faire acte aussi de patriotisme. C'est du patriotisme d'accepter de payer un impôt supplémentaire pour redresser le pays». Son programme prévoit également la création d'une tranche d'imposition de 45% pour les revenus de 150.000 euros par an.
«Il faut être élégant»
Le candidat PS a préconisé en outre la création d'une «cotisation» pour financer la dépendance, en plaidant pour la solidarité nationale. «Il s'agira d'un pacte...c'est une contribution, oui, mais que toutes les personnes auront à payer», a-t-il dit comme on lui demandait s'il s'agissait d'un impôt supplémentaire. «Si l'on commence très tôt, c'est un coût très faible», a-t-il affirmé.
S'agissant du prix de l'essence, il s'est prononcé pour le blocage des prix durant «trois mois (...) où on met les distributeurs face à leurs responsabilités», en préconisant après cette période un «mécanisme fiscal» consistant à «restituer au consommateur ce que l'État n'a pas à avoir comme recettes supplémentaires». Hollande a promis également de lutter contre le surendettement des ménages en légiférant sur les commissions perçues par les banques chaque fois qu'il y a un incident.
En début d'émission, il avait dénoncé le manque «d'élégance» de Nicolas Sarkozy qui avait évoqué le matin même sa compagne, Valérie Trierweiler, journaliste à la chaîne Direct 8 (groupe Bolloré). «Il faut être élégant: il s'agit de ne pas s'en prendre à la compagne d'un candidat», a-t-il dit. «Est-ce que le fait de travailler dans le groupe de M. Bolloré crée un sentiment de dépendance du candidat socialiste à l'endroit de M. Bolloré? Réponse: non. Je ne lui ferai pas ce procès, j'aimerais qu'on ne me le fasse pas à moi non plus», avait déclaré le président-candidat à RTL, alors qu'il était interrogé sur ses amitiés avec les patrons du CAC 40.
Avec agences
Par lefigaro.fr
Mis à jour le 28/02/2012 à 10:15 | publié le 27/02/2012 à 23:42 Réactions (643)
Crédits photo : DESK PHOTO-FRANCE/AFP
Recommander25
Le candidat PS à la présidentielle cible les Français qui gagnent plus d'un million d'euros par an. Il a également rappelé son projet d'une tranche à 45% pour les revenus supérieurs à 150.000 euros annuels.
Après François Bayrou et Eva Joly la semaine dernière, c'était au tour de François Hollande, candidat PS à l'Élysée, de détailler lundi soir sur TF1 son projet - ses «60 engagements» - en l'assortissant de plusieurs annonces, comme un taux d'imposition à «75%» pour les revenus «au-dessus d'un million d'euros par an». «Ce n'est pas possible d'avoir ces niveaux de rémunération», a-t-il affirmé. «J'ai appris les progressions considérables des rémunérations des patrons du CAC 40, deux millions d'euros par (an) en moyenne. Comment l'accepter?», a-t-il dit.
François Hollande a dit regretter une phrase prononcée par le passé dans laquelle il affirmait qu'il «n'aimait pas les riches». «Cette formule était trop rapide», a-t-il reconnu. «Ce que j'apprécie c'est le talent, le travail, le mérite, ceux qui aussi à créer et à permettre à la France d'avancer», a-t-il expliqué. «Ce que je n'accepte pas, c'est la richesse indécente. C'est des rémunérations qui n'ont pas de rapport avec le talent, l'intelligence ou l'effort», a poursuivi le candidat PS.
Revenant sur cette annonce mardi matin, le candidat a insisté: «C'est un signal qui est envoyé, un message de cohésion sociale (...), c'est faire acte aussi de patriotisme. C'est du patriotisme d'accepter de payer un impôt supplémentaire pour redresser le pays». Son programme prévoit également la création d'une tranche d'imposition de 45% pour les revenus de 150.000 euros par an.
«Il faut être élégant»
Le candidat PS a préconisé en outre la création d'une «cotisation» pour financer la dépendance, en plaidant pour la solidarité nationale. «Il s'agira d'un pacte...c'est une contribution, oui, mais que toutes les personnes auront à payer», a-t-il dit comme on lui demandait s'il s'agissait d'un impôt supplémentaire. «Si l'on commence très tôt, c'est un coût très faible», a-t-il affirmé.
S'agissant du prix de l'essence, il s'est prononcé pour le blocage des prix durant «trois mois (...) où on met les distributeurs face à leurs responsabilités», en préconisant après cette période un «mécanisme fiscal» consistant à «restituer au consommateur ce que l'État n'a pas à avoir comme recettes supplémentaires». Hollande a promis également de lutter contre le surendettement des ménages en légiférant sur les commissions perçues par les banques chaque fois qu'il y a un incident.
En début d'émission, il avait dénoncé le manque «d'élégance» de Nicolas Sarkozy qui avait évoqué le matin même sa compagne, Valérie Trierweiler, journaliste à la chaîne Direct 8 (groupe Bolloré). «Il faut être élégant: il s'agit de ne pas s'en prendre à la compagne d'un candidat», a-t-il dit. «Est-ce que le fait de travailler dans le groupe de M. Bolloré crée un sentiment de dépendance du candidat socialiste à l'endroit de M. Bolloré? Réponse: non. Je ne lui ferai pas ce procès, j'aimerais qu'on ne me le fasse pas à moi non plus», avait déclaré le président-candidat à RTL, alors qu'il était interrogé sur ses amitiés avec les patrons du CAC 40.
Avec agences
Τα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας προτιμούν να αυξάνουν τους φόρους παρά να κόβουν από το δημόσιο Τρίτη, 28 Φεβρουάριος 2012 00:13
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όλες οι οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας έχουν περάσει σε ύφεση. Παρά ταύτα οι πολιτικοί τους ηγέτες, υπό την καθοδήγηση και τις πιέσεις του Βερολίνου, δείχνουν αποφασισμένοι να επιμείνουν στη χρήση της δημοσιονομικής σύσφιξης ως κύριου εργαλείου για την επίλυση της κρίσης χρέους. Υπάρχει όμως σοβαρό ζήτημα καθώς εκτιμάται ότι οι ίδιες αυτές πολιτικές ηγεσίες επιδεινώνουν το πρόβλημα παραβιάζοντας την καθιερωμένη συνταγή που συστήνεται διεθνώς ως πιο αποτελεσματική: ‘μειώστε πρώτα τις δημόσιες δαπάνες και μετά αυξήστε τους φόρους΄’. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ, η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι η δημοσιονομική προσπάθεια που βασίζεται στη μείωση των δαπανών αποδίδει περισσότερο από ό,τι η αύξηση της φορολογίας.
Η καθιερωμένη συνταγή των προγραμμάτων λιτότητας είναι ότι οι περικοπές δαπανών πρέπει να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον τα δύο τρίτα της συνολικής σύσφιξης. Η βασική εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι η αύξηση της εταιρικής φορολογίας μπορεί να πλήξει την επιχειρηματική δραστηριότητα ενώ η αύξηση των φόρων κατανάλωσης – για παράδειγμα του ΦΠΑ – μπορεί να αυξήσει τον πληθωρισμό. Σε όλο σχεδόν τον ευρωπαϊκό Νότο ωστόσο οι πολιτικοί επιλέγουν να αυξήσουν τη φορολογία επειδή αυτό έχει μικρότερο πολιτικό κόστος από τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα και τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Ελλάδα
Το κατεξοχήν παράδειγμα αυτής της πολιτικής είναι η Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται τώρα κάπου στο μέσο μιας προσαρμογής που θα φτάσει να περικόψει τον προϋπολογισμό στο σύνολο κατά 20% του ΑΕΠ. Μέχρι στιγμής το 55% των μέτρων συνολικού ύψους 37 δις ευρώ προέρχεται από την αύξηση της φορολογίας, η οποία περιλαμβάνει τη μεγάλη αύξηση των έμμεσων φόρων – ΦΠΑ και άλλων ειδικών φόρων κατανάλωσης – του φόρου εισοδήματος και των φόρων ακίνητης περιουσίας.
Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτή η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης οφείλεται τόσο σε ανάγκη όσο και σε συνειδητό σχέδιο και αποδίδουν την ανισορροπία στο πρόβλημα της εκτεταμένης φοροδιαφυγής. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που έχουν υποστηρίξει εν μέρει και οι εκθέσεις των οικονομολόγων των ελληνικών τραπεζών, π.χ. της Alpha Bank, η μεγάλη φοροδιαφυγή οδηγεί στις διαρκείς απώλειες των στόχων των εσόδων, γι’ αυτό η κυβέρνηση αυξάνει κατά κύματα τους φόρους.
Ας δούμε πώς ακριβώς το έθεσε ο Νίκος Μαγγίνας, στέλεχος της ΕΤΕ, στη Wall Street Journal: «Κατά βάση οι περικοπές δαπανών έχουν λιγότερο αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία ενώ οι αυξήσεις των φόρων δημιουργούν μεγαλύτερες στρεβλώσεις. Και σίγουρα, στην περίπτωση ενός σπάταλου δημόσιου τομέα είναι καλύτερα να εστιάζουμε στις δαπάνες. Ωστόσο στην Ελλάδα το μεγάλο ζήτημα είναι η φοροδιαφυγή, γι’ αυτό δεν είναι εντελώς λάθος να κάνουμε προσαρμογές στην πλευρά των φόρων».
Ιταλία
Ακριβώς η ίδια κριτική αλλά και οι ίδιες εξηγήσεις κυριαρχούν και στην Ιταλία που εισήλθε κι αυτή στη διαδικασία συρρίκνωσης του δημόσιου ελλείμματος της κατά 81 δις ευρώ ή 5% του ΑΕΠ φέτος με στόχο μηδενικό έλλειμμα από το 2013. Στη γείτονα χώρα το σύνολο της δημοσιονομικής προσαρμογής επιδιώκεται να επιτευχθεί μέσα από την αύξηση της φορολογίας – προς μεγάλη λύπη των πρώην συναδέλφων του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Μόντι στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.
Σύμφωνα με τον πολιτικό της αριστερής αντιπολίτευσης Ενρίκο Ζανέτι, τα τρία τέταρτα της συρρίκνωσης του ελλείμματος θα προέλθουν από την αύξηση των φόρων. Οι αξιωματούχοι του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών λένε ότι οι αυξήσεις αυτές αφορούν και πηγές ‘κρυφού πλούτου’, οπότε η επιβολή τους δεν θα έχει σοβαρή επίδραση στα κίνητρα για εργασία – για παράδειγμα οι φόροι στα ακίνητα και στα χρηματοπιστωτικά χαρτοφυλάκια. Παρόλα αυτά, μεγάλο μέρος της αύξησης των φόρων στην Ιταλία αφορά τη μεγάλη φέτος αύξηση του ΦΠΑ.
Η περίπτωση της Ιταλίας εμφανίζεται ως ανάλογη με της Ελλάδας εξαιτίας της εκτεταμένης φοροδιαφυγής που εκτιμάται στο 17% του ΑΕΠ. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, το αμερικάνικο IRS εκτιμά ότι η φοροδιαφυγή στις ΗΠΑ είναι κάτω του 3% του ΑΕΠ. Αυτό, κατά τους Ιταλούς, σημαίνει ότι οι αυξήσεις της φορολογίας στη χώρα τους έχουν πιο περιορισμένες επιπτώσεις στην οικονομία από ό,τι σε άλλες χώρες. Σύμφωνα με τον καθηγητή Οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Νάπολης Μπρούνο Τσιαρίνι, ιστορικά η ιδιωτική δραστηριότητα στην Ιταλία έτεινε να πιέζεται τρεις φορές περισσότερο μετά από μείωση των δημοσίων δαπανών από ό,τι από μια αύξηση της φορολογίας του ίδιου μεγέθους. Τα μέτρα του προϋπολογισμού που θα έδιναν έμφαση στη μείωση των δαπανών αντί στην αύξηση των φόρων θα οδηγούσαν σε μεγαλύτερη ύφεση, υποστηρίζει ο Ιταλός καθηγητής.
Γαλλία και Βέλγιο
Το ίδιο μοντέλο συναντάμε στη Γαλλία όπου τα περιορισμένα μέχρι στιγμής μέτρα λιτότητας έχουν εστιάσει πρωτίστως σε αυξήσεις φόρων, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, μέχρι να δώσει αποτελέσματα η μακροπρόθεσμη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Αλλά και η χώρα που μπήκε τελευταία στο χώρο της λιτότητας, το Βέλγιο, έδωσε όλο το βάρος στην αύξηση της φορολογίας και όχι στη μείωση των δαπανών. «Έχουμε πλέον λιτότητα και είναι υπερβολικά προσανατολισμένη προς την αύξηση των φόρων αντί της μείωσης των δαπανών, πράγμα που είναι πρόβλημα», παρατηρεί ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λόιβεν, Πολ ντε Γκράου. «Ελπίζω σε επόμενο στάδιο – γιατί είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει νέο πρόγραμμα – αυτή η ισορροπία να αποκατασταθεί με μεγαλύτερη έμφαση στην περικοπή δαπανών».
Ισπανία
Ίδια εικόνα και στην Ισπανία όπου η έμφαση αποδόθηκε στην αύξηση των φόρων. Λίγο αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση τον περασμένο Δεκέμβριο, η νέα κυβέρνηση του κεντροδεξιού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι παρουσίασε ένα πακέτο λιτότητας ύψους 15 δις ευρώ που βασίζονταν σχεδόν εξίσου στη μείωση των δαπανών και στην αύξηση των φόρων.
Ανάλογα μέτρα λιτότητας είχε λάβει ο σοσιαλιστής προκάτοχός του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο το 2010, όμως εκείνος είχε αυξήσει κυρίως την έμμεση φορολογία και τον ΦΠΑ, ενώ ο Ραχόι αύξησε τους φόρους εισοδήματος. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Ισπανίας δικαιολόγησε αυτές της τις επιλογές στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης – με το επιχείρημα ότι η αύξηση των φόρων κατανάλωσης πλήττει σκληρότερα τον πιο φτωχό κόσμο από ό,τι η αντίστοιχη αύξηση των φόρων εισοδήματος το οποίο και ισχύει. «Έτσι η κυβέρνηση κατάφερε να προωθήσει μεταρρυθμίσεις κατά τρόπο που να μπορεί να τις αποδεχτεί ο κόσμος», λέει ο Αντόνιο Μπαρόζο, αναλυτής της συμβουλευτικής εταιρίας Eurasia. «Αυτό είναι άκρως σημαντικό για την πολιτική κατάσταση στην Ισπανία».
Πορτογαλία
Από το σύνολο των επτά κρατών της Ευρωζώνης που έχουν εισάγει προγράμματα λιτότητας – Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο – μόνον δύο ακολούθησαν εν τέλει την παραδοσιακή συνταγή. Και είναι τα δύο άλλα κράτη πλην Ελλάδας που βρίσκονται σε ευρωπαϊκά προγράμματα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Στην Πορτογαλία το 70% των μέτρων λιτότητας για το 2012 προέρχεται από μειώσεις δαπανών και μόλις το 30% από αύξηση των φέρουν. Η Λισσαβόνα βρίσκεται σε στάδιο μείωσης του μισθολογικού κόστους του δημόσιου τομέα και έχει πάρει μέτρα που παγώνουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, έχει καταργήσει τα επιδόματα Χριστουγέννων και αδείας και προσπαθεί να περιορίσει τον αριθμό των εργαζομένων στο δημόσιο - δεν κάνει νέες προσλήψεις και προωθεί προγράμματα πρόωρης συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης η Λισσαβόνα έχει μειώσει τις δαπάνες σε αρκετούς τομείς, μεταξύ των οποίων η υγεία και η εκπαίδευση.
Ιρλανδία
Παρομοίως και η Ιρλανδία η οποία έχει εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξίσου σκληρό με της Ελλάδας το οποίο αφορά δημοσιονομική περικοπή που φτάνει στο 20% του ΑΕΠ, και έχει ακολουθήσει πλήρως την ορθόδοξη συνταγή.
Η δημοσιονομική προσαρμογή της Ιρλανδίας προήλθε κατά τα δύο τρίτα από περικοπή δαπανών και κατά το ένα τρίτο από αύξηση φορολογίας. Εντυπωσιακό είναι ότι σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, το 2011 η ιρλανδική οικονομία επέστρεψε στην ανάπτυξη – αν κατά κύριο λόγο αυτό οφείλεται στον ισχυρό της εξαγωγικό τομέα.
< Προηγούμενο Επόμενο >
Η καθιερωμένη συνταγή των προγραμμάτων λιτότητας είναι ότι οι περικοπές δαπανών πρέπει να αντιπροσωπεύουν τουλάχιστον τα δύο τρίτα της συνολικής σύσφιξης. Η βασική εξήγηση γι’ αυτό είναι ότι η αύξηση της εταιρικής φορολογίας μπορεί να πλήξει την επιχειρηματική δραστηριότητα ενώ η αύξηση των φόρων κατανάλωσης – για παράδειγμα του ΦΠΑ – μπορεί να αυξήσει τον πληθωρισμό. Σε όλο σχεδόν τον ευρωπαϊκό Νότο ωστόσο οι πολιτικοί επιλέγουν να αυξήσουν τη φορολογία επειδή αυτό έχει μικρότερο πολιτικό κόστος από τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα και τη μείωση μισθών και συντάξεων.
Ελλάδα
Το κατεξοχήν παράδειγμα αυτής της πολιτικής είναι η Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται τώρα κάπου στο μέσο μιας προσαρμογής που θα φτάσει να περικόψει τον προϋπολογισμό στο σύνολο κατά 20% του ΑΕΠ. Μέχρι στιγμής το 55% των μέτρων συνολικού ύψους 37 δις ευρώ προέρχεται από την αύξηση της φορολογίας, η οποία περιλαμβάνει τη μεγάλη αύξηση των έμμεσων φόρων – ΦΠΑ και άλλων ειδικών φόρων κατανάλωσης – του φόρου εισοδήματος και των φόρων ακίνητης περιουσίας.
Ορισμένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι αυτή η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης οφείλεται τόσο σε ανάγκη όσο και σε συνειδητό σχέδιο και αποδίδουν την ανισορροπία στο πρόβλημα της εκτεταμένης φοροδιαφυγής. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, που έχουν υποστηρίξει εν μέρει και οι εκθέσεις των οικονομολόγων των ελληνικών τραπεζών, π.χ. της Alpha Bank, η μεγάλη φοροδιαφυγή οδηγεί στις διαρκείς απώλειες των στόχων των εσόδων, γι’ αυτό η κυβέρνηση αυξάνει κατά κύματα τους φόρους.
Ας δούμε πώς ακριβώς το έθεσε ο Νίκος Μαγγίνας, στέλεχος της ΕΤΕ, στη Wall Street Journal: «Κατά βάση οι περικοπές δαπανών έχουν λιγότερο αρνητικό αντίκτυπο στην οικονομία ενώ οι αυξήσεις των φόρων δημιουργούν μεγαλύτερες στρεβλώσεις. Και σίγουρα, στην περίπτωση ενός σπάταλου δημόσιου τομέα είναι καλύτερα να εστιάζουμε στις δαπάνες. Ωστόσο στην Ελλάδα το μεγάλο ζήτημα είναι η φοροδιαφυγή, γι’ αυτό δεν είναι εντελώς λάθος να κάνουμε προσαρμογές στην πλευρά των φόρων».
Ιταλία
Ακριβώς η ίδια κριτική αλλά και οι ίδιες εξηγήσεις κυριαρχούν και στην Ιταλία που εισήλθε κι αυτή στη διαδικασία συρρίκνωσης του δημόσιου ελλείμματος της κατά 81 δις ευρώ ή 5% του ΑΕΠ φέτος με στόχο μηδενικό έλλειμμα από το 2013. Στη γείτονα χώρα το σύνολο της δημοσιονομικής προσαρμογής επιδιώκεται να επιτευχθεί μέσα από την αύξηση της φορολογίας – προς μεγάλη λύπη των πρώην συναδέλφων του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο Μόντι στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου.
Σύμφωνα με τον πολιτικό της αριστερής αντιπολίτευσης Ενρίκο Ζανέτι, τα τρία τέταρτα της συρρίκνωσης του ελλείμματος θα προέλθουν από την αύξηση των φόρων. Οι αξιωματούχοι του ιταλικού Υπουργείου Οικονομικών λένε ότι οι αυξήσεις αυτές αφορούν και πηγές ‘κρυφού πλούτου’, οπότε η επιβολή τους δεν θα έχει σοβαρή επίδραση στα κίνητρα για εργασία – για παράδειγμα οι φόροι στα ακίνητα και στα χρηματοπιστωτικά χαρτοφυλάκια. Παρόλα αυτά, μεγάλο μέρος της αύξησης των φόρων στην Ιταλία αφορά τη μεγάλη φέτος αύξηση του ΦΠΑ.
Η περίπτωση της Ιταλίας εμφανίζεται ως ανάλογη με της Ελλάδας εξαιτίας της εκτεταμένης φοροδιαφυγής που εκτιμάται στο 17% του ΑΕΠ. Για να έχουμε μέτρο σύγκρισης, το αμερικάνικο IRS εκτιμά ότι η φοροδιαφυγή στις ΗΠΑ είναι κάτω του 3% του ΑΕΠ. Αυτό, κατά τους Ιταλούς, σημαίνει ότι οι αυξήσεις της φορολογίας στη χώρα τους έχουν πιο περιορισμένες επιπτώσεις στην οικονομία από ό,τι σε άλλες χώρες. Σύμφωνα με τον καθηγητή Οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Νάπολης Μπρούνο Τσιαρίνι, ιστορικά η ιδιωτική δραστηριότητα στην Ιταλία έτεινε να πιέζεται τρεις φορές περισσότερο μετά από μείωση των δημοσίων δαπανών από ό,τι από μια αύξηση της φορολογίας του ίδιου μεγέθους. Τα μέτρα του προϋπολογισμού που θα έδιναν έμφαση στη μείωση των δαπανών αντί στην αύξηση των φόρων θα οδηγούσαν σε μεγαλύτερη ύφεση, υποστηρίζει ο Ιταλός καθηγητής.
Γαλλία και Βέλγιο
Το ίδιο μοντέλο συναντάμε στη Γαλλία όπου τα περιορισμένα μέχρι στιγμής μέτρα λιτότητας έχουν εστιάσει πρωτίστως σε αυξήσεις φόρων, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, μέχρι να δώσει αποτελέσματα η μακροπρόθεσμη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση. Αλλά και η χώρα που μπήκε τελευταία στο χώρο της λιτότητας, το Βέλγιο, έδωσε όλο το βάρος στην αύξηση της φορολογίας και όχι στη μείωση των δαπανών. «Έχουμε πλέον λιτότητα και είναι υπερβολικά προσανατολισμένη προς την αύξηση των φόρων αντί της μείωσης των δαπανών, πράγμα που είναι πρόβλημα», παρατηρεί ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Λόιβεν, Πολ ντε Γκράου. «Ελπίζω σε επόμενο στάδιο – γιατί είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει νέο πρόγραμμα – αυτή η ισορροπία να αποκατασταθεί με μεγαλύτερη έμφαση στην περικοπή δαπανών».
Ισπανία
Ίδια εικόνα και στην Ισπανία όπου η έμφαση αποδόθηκε στην αύξηση των φόρων. Λίγο αφότου ανέλαβε τη διακυβέρνηση τον περασμένο Δεκέμβριο, η νέα κυβέρνηση του κεντροδεξιού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι παρουσίασε ένα πακέτο λιτότητας ύψους 15 δις ευρώ που βασίζονταν σχεδόν εξίσου στη μείωση των δαπανών και στην αύξηση των φόρων.
Ανάλογα μέτρα λιτότητας είχε λάβει ο σοσιαλιστής προκάτοχός του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο το 2010, όμως εκείνος είχε αυξήσει κυρίως την έμμεση φορολογία και τον ΦΠΑ, ενώ ο Ραχόι αύξησε τους φόρους εισοδήματος. Η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Ισπανίας δικαιολόγησε αυτές της τις επιλογές στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης – με το επιχείρημα ότι η αύξηση των φόρων κατανάλωσης πλήττει σκληρότερα τον πιο φτωχό κόσμο από ό,τι η αντίστοιχη αύξηση των φόρων εισοδήματος το οποίο και ισχύει. «Έτσι η κυβέρνηση κατάφερε να προωθήσει μεταρρυθμίσεις κατά τρόπο που να μπορεί να τις αποδεχτεί ο κόσμος», λέει ο Αντόνιο Μπαρόζο, αναλυτής της συμβουλευτικής εταιρίας Eurasia. «Αυτό είναι άκρως σημαντικό για την πολιτική κατάσταση στην Ισπανία».
Πορτογαλία
Από το σύνολο των επτά κρατών της Ευρωζώνης που έχουν εισάγει προγράμματα λιτότητας – Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο – μόνον δύο ακολούθησαν εν τέλει την παραδοσιακή συνταγή. Και είναι τα δύο άλλα κράτη πλην Ελλάδας που βρίσκονται σε ευρωπαϊκά προγράμματα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Στην Πορτογαλία το 70% των μέτρων λιτότητας για το 2012 προέρχεται από μειώσεις δαπανών και μόλις το 30% από αύξηση των φέρουν. Η Λισσαβόνα βρίσκεται σε στάδιο μείωσης του μισθολογικού κόστους του δημόσιου τομέα και έχει πάρει μέτρα που παγώνουν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, έχει καταργήσει τα επιδόματα Χριστουγέννων και αδείας και προσπαθεί να περιορίσει τον αριθμό των εργαζομένων στο δημόσιο - δεν κάνει νέες προσλήψεις και προωθεί προγράμματα πρόωρης συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης η Λισσαβόνα έχει μειώσει τις δαπάνες σε αρκετούς τομείς, μεταξύ των οποίων η υγεία και η εκπαίδευση.
Ιρλανδία
Παρομοίως και η Ιρλανδία η οποία έχει εφαρμόσει ένα πρόγραμμα εξίσου σκληρό με της Ελλάδας το οποίο αφορά δημοσιονομική περικοπή που φτάνει στο 20% του ΑΕΠ, και έχει ακολουθήσει πλήρως την ορθόδοξη συνταγή.
Η δημοσιονομική προσαρμογή της Ιρλανδίας προήλθε κατά τα δύο τρίτα από περικοπή δαπανών και κατά το ένα τρίτο από αύξηση φορολογίας. Εντυπωσιακό είναι ότι σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, το 2011 η ιρλανδική οικονομία επέστρεψε στην ανάπτυξη – αν κατά κύριο λόγο αυτό οφείλεται στον ισχυρό της εξαγωγικό τομέα.
< Προηγούμενο Επόμενο >
To χαμομηλάκι: Έφηβη ρωτά: Είμαι όμορφη ή άσχημη;
To χαμομηλάκι: Έφηβη ρωτά: Είμαι όμορφη ή άσχημη;: Για τους εφήβους το διαδίκτυο δείχνει να κρύβει πολλές παγίδες... Σε μια τέτοια παγίδα έπεσε ένα κορίτσι 13χρονών, όταν μέσα στην αν...
Η Ελλάδα χρειάζεται μια χρονιά για να προετοιμάσει την ...πτώχευση
Monday, 27 February 2012 23:22
Την Παρασκευή η ελληνική κυβέρνηση προέβη σε δημόσια προσφορά για την αναδιάρθρωση του ελληνικού ομολογιακού χρέους. Σύμφωνα με τις σχετικές ανακοινώσεις το PSI θα προχωρήσει αν η συμμετοχή των ομολογιούχων ξεπεράσει το 75%. Και με δεδομένο ότι υπάρχουν πολλές και αποκλίνουσες εκτιμήσεις για το πού θα φτάσει η συμμετοχή – άλλοι λένε κάτω του 50% και άλλοι κοντά στο 90% - το ελληνικό PSI δεν πρέπει να θεωρείται ακόμη σίγουρο. Εν πάση περιπτώσει, αυτό το θέμα θα κριθεί γρήγορα, μέσα στο Μάρτιο. Το μεγάλο διακύβευμα ωστόσο βρίσκεται αλλού κι έχει να κάνει με το ότι Ελλάδα και Ευρώπη προχωρούν σε μια συμφωνία στην οποία κανείς δεν πιστεύει – ούτε καν αυτοί που την διαπραγματεύτηκαν. Όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα χρεοκοπήσει. Το μοναδικό ερώτημα αφορά το πότε και το πώς.
Ο Πολ Κρούγκμαν έγραψε την περασμένη βδομάδα στο μπλογκ του στους New York Times πως η Ελλάδα βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα σε ένα πρόγραμμα λιτότητας που διαρκώς επιδεινώνει το πρόβλημα του χρέους της και σε μια στάση πληρωμών που δεν είναι εφικτή μέχρι την ώρα που η χώρα θα αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα – δηλαδή πλεόνασμα πριν το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ελληνικής κυβέρνησης αυτό θα γίνει το 2013. Κατά συνέπεια, έγραψε ο Κρούγκμαν, η μόνη επιλογή της ελληνικής πολιτικής τάξης σήμερα είναι το ‘περιμένοντας, βλέποντας και κάνοντας’.
Αυτό είναι σωστό, όμως η ελληνική πολιτική τάξη πρέπει να κάνει και κάτι ακόμη: πρέπει να προετοιμαστεί για μια καθολική στάση πληρωμών στο εξωτερικό χρέος της χώρας μέσα στο 2013. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσει με μέτρα λιτότητας το 2012 με στόχο να μηδενίσει το πρωτογενές έλλειμμα. Κι ότι πρέπει να προωθήσει μια σειρά από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα που μπορεί να αποδώσει μια χρεοκοπία.
Στη βάση μιας ομολογουμένως ... ηρωικής υπόθεσης ότι η συμφωνηθείσα συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο ελληνικό χρέος, δηλαδή το κούρεμα με την ... ψιλή των τίτλων των ιδιωτών ομολογιούχων θα σταθεροποιήσει το ελληνικό χρέος στο 120,5% του ΑΕΠ – όπως είναι ο στόχος της συμφωνίας για το ελληνικό PSI – ένα ελληνικό χρεοστάσιο θα σημάνει ... ιδιωτικοποίηση του επίσημου τομέα. Δηλαδή το ελληνικό χρεοστάσιο θα υποχρεωθεί να συμπεριλάβει τα δάνεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τα ελληνικά ομόλογα που έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες. Η Ελλάδα θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει στάση πληρωμών σε μέρος ή και το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους της που θα απομείνει προς τον ιδιωτικό τομέα. Με τον όρο στάση πληρωμών και χρεοκοπία στο εξωτερικό εννοούμε την άρνηση του εξωτερικού αλλά όχι αναγκαία και του εσωτερικού χρέους. Στόχος θα ήταν ο περιορισμός του συνολικού χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας στο 60%.
Αν μια τέτοια ελληνική χρεοκοπία οδηγήσει στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, η χώρα μπορεί να εισάγει το δικό της νόμισμα με μια νομισματική ισοτιμία μετατροπής στο 1 προς 1 με το ευρώ. Η νέα δραχμή σύντομα θα υποτιμούνταν πολύ. Η εξαγωγική βιομηχανία της Ελλάδας που βρίσκεται στο 7% του ΑΕΠ θα έχει σημαντικά κέρδη στην περίπτωση αυτή, αλλά όχι τόσα όσα χρειάζονται για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Ο τουρισμός αντιπροσώπευε το 18% του ελληνικού ΑΕΠ το 2008 αλλά οι ελληνικοί προορισμοί διακοπών έχουν γίνει πολύ ακριβοί πλέον και για να ξαναγίνουν ανταγωνιστικοί θα πρέπει να προχωρήσουν σε σημαντικές μειώσεις τιμών – ιδεωδώς κοντά στο 50%. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με μια εσωτερική υποτίμηση που θα περιλαμβάνει μείωση μισθών και τιμών. Το σύνολο του τουρισμού και των εξαγωγών, σε συνδυασμό με τις προοπτικές μιας ισχυρής αύξησης των εξαγωγών καθώς θα βελτιώνονται οι όροι του εμπορίου, μπορούν να εξασφαλίσουν την επιτυχία μιας στρατηγικής εξόδου από το ευρώ – αλλά μόνο αν έχει προηγηθεί πολύ καλή προετοιμασία και άριστη εκτέλεση του κάθε βήματος.
Η ειρωνεία είναι ότι ακόμη κι αν αποφασίσει να βγει από το ευρώ, η Ελλάδα θα πρέπει να προωθήσει τις ίδιες πάνω - κάτω μεταρρυθμίσεις με αυτές που της ζητούν σήμερα οι διεθνείς πιστωτές της. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει επιτέλους τη δυνατότητα να συλλέγει τους βεβαιωθέντες φόρους. Πρέπει να εξαλείψει τη διαφθορά και να ενισχύσει την ευελιξία στην αγορά απασχόλησης. Πρέπει να βρεθούν μηχανισμοί που δεν θα επιτρέψουν στα συνδικάτα να διαπραγματευτούν με επιτυχία αυξήσεις μισθών οι οποίες θα αντισταθμίσουν τα οφέλη μιας ονομαστικής υποτίμησης. Η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη διψήφια πραγματική υποτίμηση που απαιτεί την προσαρμογή των μισθών. Η κυβέρνηση μπορεί να χρειαστεί να εφαρμόσει μια τέτοια στρατηγική με ευθεία εισοδηματική πολιτική.
Μια πιο ήπια εκδοχή της χρεοκοπίας θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Η ελάχιστη προϋπόθεση για τη διαπραγμάτευση ενός τέτοιου προγράμματος είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει πλήρως το πνεύμα και το γράμμα της νέας συμφωνίας και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποδεχτεί την ανάγκη να διαγράψει τα δάνειά της προς την Αθήνα.
Βραχυπρόθεσμα το νέο ελληνικό πρόγραμμα θα επιδεινώσει κι άλλο την ύφεση. Κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι το πρόγραμμα δεν είναι ρεαλιστικό και ότι θα πρέπει να αντικασταθεί με ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει τη διαγραφή του ελληνικού χρέους.
Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη. Μια χρεοκοπία μέσα στην Ευρωζώνη δεν βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά της. Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας μια τέτοια στρατηγική θα πρέπει να οικοδομηθεί ένας αναπτυξιακός μηχανισμός από το εξωτερικό. Αυτός θα μπορούσε να πάρει τη μορφή ενός μεγάλου ευρωπαϊκού επενδυτικού προγράμματος. Αν η διαδικασία πήγαινε τέλεια σε κάθε της βήμα, αυτό θα ήταν το λιγότερο κακοήθες σενάριο. Απαιτεί όμως έναν απίθανο βαθμό καλής θέλησης και ετοιμότητας από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη προκειμένου να κάνουν πολύ μεγάλες θυσίες.
Από τις δύο επιλογές η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι η πιο πιθανή και η στήριξη της Ελλάδας με αναπτυξιακή βοήθεια από την Ευρωζώνη είναι η πιο επιθυμητή. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να αποφασίσει αυτή τη στιγμή ποιο δρόμο θα πάρει. Αλλά η προτεραιότητα της επόμενης κυβέρνησης θα μπορούσε να είναι η προετοιμασία του εδάφους και για τις δύο επιλογές. Η Ελλάδα έχει μπροστά της μια ακόμη χρονιά δυστυχίας. Αλλά αν όλα πάνε καλά, θα αποκτήσει επιτέλους κάποια περιθώρια για τους αναγκαίους χειρισμούς.
Την Παρασκευή η ελληνική κυβέρνηση προέβη σε δημόσια προσφορά για την αναδιάρθρωση του ελληνικού ομολογιακού χρέους. Σύμφωνα με τις σχετικές ανακοινώσεις το PSI θα προχωρήσει αν η συμμετοχή των ομολογιούχων ξεπεράσει το 75%. Και με δεδομένο ότι υπάρχουν πολλές και αποκλίνουσες εκτιμήσεις για το πού θα φτάσει η συμμετοχή – άλλοι λένε κάτω του 50% και άλλοι κοντά στο 90% - το ελληνικό PSI δεν πρέπει να θεωρείται ακόμη σίγουρο. Εν πάση περιπτώσει, αυτό το θέμα θα κριθεί γρήγορα, μέσα στο Μάρτιο. Το μεγάλο διακύβευμα ωστόσο βρίσκεται αλλού κι έχει να κάνει με το ότι Ελλάδα και Ευρώπη προχωρούν σε μια συμφωνία στην οποία κανείς δεν πιστεύει – ούτε καν αυτοί που την διαπραγματεύτηκαν. Όλοι γνωρίζουμε πως η Ελλάδα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάποια στιγμή θα χρεοκοπήσει. Το μοναδικό ερώτημα αφορά το πότε και το πώς.
Ο Πολ Κρούγκμαν έγραψε την περασμένη βδομάδα στο μπλογκ του στους New York Times πως η Ελλάδα βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα σε ένα πρόγραμμα λιτότητας που διαρκώς επιδεινώνει το πρόβλημα του χρέους της και σε μια στάση πληρωμών που δεν είναι εφικτή μέχρι την ώρα που η χώρα θα αποκτήσει πρωτογενές πλεόνασμα – δηλαδή πλεόνασμα πριν το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ελληνικής κυβέρνησης αυτό θα γίνει το 2013. Κατά συνέπεια, έγραψε ο Κρούγκμαν, η μόνη επιλογή της ελληνικής πολιτικής τάξης σήμερα είναι το ‘περιμένοντας, βλέποντας και κάνοντας’.
Αυτό είναι σωστό, όμως η ελληνική πολιτική τάξη πρέπει να κάνει και κάτι ακόμη: πρέπει να προετοιμαστεί για μια καθολική στάση πληρωμών στο εξωτερικό χρέος της χώρας μέσα στο 2013. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσει με μέτρα λιτότητας το 2012 με στόχο να μηδενίσει το πρωτογενές έλλειμμα. Κι ότι πρέπει να προωθήσει μια σειρά από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να επωφεληθεί από τα πλεονεκτήματα που μπορεί να αποδώσει μια χρεοκοπία.
Στη βάση μιας ομολογουμένως ... ηρωικής υπόθεσης ότι η συμφωνηθείσα συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο ελληνικό χρέος, δηλαδή το κούρεμα με την ... ψιλή των τίτλων των ιδιωτών ομολογιούχων θα σταθεροποιήσει το ελληνικό χρέος στο 120,5% του ΑΕΠ – όπως είναι ο στόχος της συμφωνίας για το ελληνικό PSI – ένα ελληνικό χρεοστάσιο θα σημάνει ... ιδιωτικοποίηση του επίσημου τομέα. Δηλαδή το ελληνικό χρεοστάσιο θα υποχρεωθεί να συμπεριλάβει τα δάνεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και τα ελληνικά ομόλογα που έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες. Η Ελλάδα θα μπορούσε ενδεχομένως να κάνει στάση πληρωμών σε μέρος ή και το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους της που θα απομείνει προς τον ιδιωτικό τομέα. Με τον όρο στάση πληρωμών και χρεοκοπία στο εξωτερικό εννοούμε την άρνηση του εξωτερικού αλλά όχι αναγκαία και του εσωτερικού χρέους. Στόχος θα ήταν ο περιορισμός του συνολικού χρέους προς ΑΕΠ της Ελλάδας στο 60%.
Αν μια τέτοια ελληνική χρεοκοπία οδηγήσει στην έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, η χώρα μπορεί να εισάγει το δικό της νόμισμα με μια νομισματική ισοτιμία μετατροπής στο 1 προς 1 με το ευρώ. Η νέα δραχμή σύντομα θα υποτιμούνταν πολύ. Η εξαγωγική βιομηχανία της Ελλάδας που βρίσκεται στο 7% του ΑΕΠ θα έχει σημαντικά κέρδη στην περίπτωση αυτή, αλλά όχι τόσα όσα χρειάζονται για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Ο τουρισμός αντιπροσώπευε το 18% του ελληνικού ΑΕΠ το 2008 αλλά οι ελληνικοί προορισμοί διακοπών έχουν γίνει πολύ ακριβοί πλέον και για να ξαναγίνουν ανταγωνιστικοί θα πρέπει να προχωρήσουν σε σημαντικές μειώσεις τιμών – ιδεωδώς κοντά στο 50%. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με μια εσωτερική υποτίμηση που θα περιλαμβάνει μείωση μισθών και τιμών. Το σύνολο του τουρισμού και των εξαγωγών, σε συνδυασμό με τις προοπτικές μιας ισχυρής αύξησης των εξαγωγών καθώς θα βελτιώνονται οι όροι του εμπορίου, μπορούν να εξασφαλίσουν την επιτυχία μιας στρατηγικής εξόδου από το ευρώ – αλλά μόνο αν έχει προηγηθεί πολύ καλή προετοιμασία και άριστη εκτέλεση του κάθε βήματος.
Η ειρωνεία είναι ότι ακόμη κι αν αποφασίσει να βγει από το ευρώ, η Ελλάδα θα πρέπει να προωθήσει τις ίδιες πάνω - κάτω μεταρρυθμίσεις με αυτές που της ζητούν σήμερα οι διεθνείς πιστωτές της. Η κυβέρνηση πρέπει να βρει επιτέλους τη δυνατότητα να συλλέγει τους βεβαιωθέντες φόρους. Πρέπει να εξαλείψει τη διαφθορά και να ενισχύσει την ευελιξία στην αγορά απασχόλησης. Πρέπει να βρεθούν μηχανισμοί που δεν θα επιτρέψουν στα συνδικάτα να διαπραγματευτούν με επιτυχία αυξήσεις μισθών οι οποίες θα αντισταθμίσουν τα οφέλη μιας ονομαστικής υποτίμησης. Η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη διψήφια πραγματική υποτίμηση που απαιτεί την προσαρμογή των μισθών. Η κυβέρνηση μπορεί να χρειαστεί να εφαρμόσει μια τέτοια στρατηγική με ευθεία εισοδηματική πολιτική.
Μια πιο ήπια εκδοχή της χρεοκοπίας θα μπορούσε να περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα που θα επέτρεπε στην Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Η ελάχιστη προϋπόθεση για τη διαπραγμάτευση ενός τέτοιου προγράμματος είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης. Η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει πλήρως το πνεύμα και το γράμμα της νέας συμφωνίας και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αποδεχτεί την ανάγκη να διαγράψει τα δάνειά της προς την Αθήνα.
Βραχυπρόθεσμα το νέο ελληνικό πρόγραμμα θα επιδεινώσει κι άλλο την ύφεση. Κάποια στιγμή η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι το πρόγραμμα δεν είναι ρεαλιστικό και ότι θα πρέπει να αντικασταθεί με ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει τη διαγραφή του ελληνικού χρέους.
Η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη. Μια χρεοκοπία μέσα στην Ευρωζώνη δεν βελτιώνει την ανταγωνιστικότητά της. Για να έχει πιθανότητες επιτυχίας μια τέτοια στρατηγική θα πρέπει να οικοδομηθεί ένας αναπτυξιακός μηχανισμός από το εξωτερικό. Αυτός θα μπορούσε να πάρει τη μορφή ενός μεγάλου ευρωπαϊκού επενδυτικού προγράμματος. Αν η διαδικασία πήγαινε τέλεια σε κάθε της βήμα, αυτό θα ήταν το λιγότερο κακοήθες σενάριο. Απαιτεί όμως έναν απίθανο βαθμό καλής θέλησης και ετοιμότητας από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη προκειμένου να κάνουν πολύ μεγάλες θυσίες.
Από τις δύο επιλογές η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι η πιο πιθανή και η στήριξη της Ελλάδας με αναπτυξιακή βοήθεια από την Ευρωζώνη είναι η πιο επιθυμητή. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να αποφασίσει αυτή τη στιγμή ποιο δρόμο θα πάρει. Αλλά η προτεραιότητα της επόμενης κυβέρνησης θα μπορούσε να είναι η προετοιμασία του εδάφους και για τις δύο επιλογές. Η Ελλάδα έχει μπροστά της μια ακόμη χρονιά δυστυχίας. Αλλά αν όλα πάνε καλά, θα αποκτήσει επιτέλους κάποια περιθώρια για τους αναγκαίους χειρισμούς.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)