Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012
« "L'union monétaire n'est que le début de l'union politique" | Accueil | Grèce: le Parlement européen et Mario Monti jugent le remède trop violent »
16 FÉVRIER 2012
Le parti pris allemand de la Commission
Tous Allemands ! Pour la Commission européenne, si la zone euro avait été composée de dix-sept Allemagne ultracompétitives, la crise l’aurait épargnée. C’est le message qu’elle a fait passer, mardi, à Strasbourg, en épinglant les déséquilibres économiques de douze pays de l’Union européenne (dont sept de la zone euro), en «oubliant» les énormes excédents que Berlin a accumulés au détriment de ses partenaires.
Elisa Ferreira, eurodéputée socialiste, a immédiatement accusé l’exécutif européen : «Son rapport cible les pays avec des déficits et ignore la plus grande cause de déséquilibre, l’économie allemande. C’est tout simplement inacceptable.» Berlin a fait une pression d’enfer sur la Commission pour ne pas être stigmatisé, au moment où le pays essaye d’imposer sa«culture de stabilité» à l’ensemble de la zone euro. Pourtant, le Six Pack, cet ensemble législatif voté fin 2011 pour renforcer la surveillance économique des Etats, avait explicitement prévu que la Commission surveillerait tous les déséquilibres. Un excédent permanent important de la balance des comptes courants d’un pays, surtout au sein d’une même zone monétaire, est souvent obtenu au détriment des autres Etats. Ainsi, actuellement, si l’Allemagne acceptait de relancer la demande intérieure en augmentant ses salaires, cela soulagerait l’ensemble de la zone euro engagée dans une purge de ses finances publiques. Ce dont refuse même de discuter Berlin.
Bruxelles n’a pas osé l’affronter sur le sujet : la Commission a concocté dix indicateurs qui, comme par hasard, permettent à l’Allemagne de passer à travers les mailles du filet. Ainsi, la balance des comptes courants est censée être comprise entre - 4% et + 6% du PIB au cours des trois dernières années. Et, miracle, celle de l’Allemagne est de + 5,9 % ! On se demande pourquoi «l’équilibre» de la balance courante est ainsi défini… Olli Rehn, le commissaire européen chargé des Affaires économiques, s’est mollement défendu : «Nous avons d’abord examiné les cas les plus urgents. Nous examinerons dans les mois qui viennent l’excédent persistant des comptes courants», tout en soulignant que les parts de marché allemandes à l’export avaient diminué au cours des cinq dernières années de 8,3% (contre - 19,4% pour la France). Il a défendu le modèle germanique qui «a plutôt bien résisté à la crise».
La Commission n’a pas montré la même compréhension envers l’Italie, Chypre, la France, l’Espagne, la Belgique, la Finlande et la Slovénie. L’Hexagone est notamment épinglé pour le déclin de ses exportations et son manque de compétitivité. À l’extérieur de la zone euro, ce sont la Bulgarie, le Danemark, la Hongrie, la Suède et le Royaume-Uni qui sont visés. Cet exercice, baptisé «alerte précoce», vise à prévenir des déséquilibres qui pourraient à nouveau plonger l’Union dans la crise. Et la Commission peut désormais, tout comme en matière budgétaire, imposer des sanctions financières si les États ne réagissent pas à ses alertes.
N.B.: article paru mercredi dans Libération
Rédigé le 16 février 2012 à 20:41 dans Commission européenne, Crise financière Lien
Le parti pris allemand de la Commission
Tous Allemands ! Pour la Commission européenne, si la zone euro avait été composée de dix-sept Allemagne ultracompétitives, la crise l’aurait épargnée. C’est le message qu’elle a fait passer, mardi, à Strasbourg, en épinglant les déséquilibres économiques de douze pays de l’Union européenne (dont sept de la zone euro), en «oubliant» les énormes excédents que Berlin a accumulés au détriment de ses partenaires.
Elisa Ferreira, eurodéputée socialiste, a immédiatement accusé l’exécutif européen : «Son rapport cible les pays avec des déficits et ignore la plus grande cause de déséquilibre, l’économie allemande. C’est tout simplement inacceptable.» Berlin a fait une pression d’enfer sur la Commission pour ne pas être stigmatisé, au moment où le pays essaye d’imposer sa«culture de stabilité» à l’ensemble de la zone euro. Pourtant, le Six Pack, cet ensemble législatif voté fin 2011 pour renforcer la surveillance économique des Etats, avait explicitement prévu que la Commission surveillerait tous les déséquilibres. Un excédent permanent important de la balance des comptes courants d’un pays, surtout au sein d’une même zone monétaire, est souvent obtenu au détriment des autres Etats. Ainsi, actuellement, si l’Allemagne acceptait de relancer la demande intérieure en augmentant ses salaires, cela soulagerait l’ensemble de la zone euro engagée dans une purge de ses finances publiques. Ce dont refuse même de discuter Berlin.
Bruxelles n’a pas osé l’affronter sur le sujet : la Commission a concocté dix indicateurs qui, comme par hasard, permettent à l’Allemagne de passer à travers les mailles du filet. Ainsi, la balance des comptes courants est censée être comprise entre - 4% et + 6% du PIB au cours des trois dernières années. Et, miracle, celle de l’Allemagne est de + 5,9 % ! On se demande pourquoi «l’équilibre» de la balance courante est ainsi défini… Olli Rehn, le commissaire européen chargé des Affaires économiques, s’est mollement défendu : «Nous avons d’abord examiné les cas les plus urgents. Nous examinerons dans les mois qui viennent l’excédent persistant des comptes courants», tout en soulignant que les parts de marché allemandes à l’export avaient diminué au cours des cinq dernières années de 8,3% (contre - 19,4% pour la France). Il a défendu le modèle germanique qui «a plutôt bien résisté à la crise».
La Commission n’a pas montré la même compréhension envers l’Italie, Chypre, la France, l’Espagne, la Belgique, la Finlande et la Slovénie. L’Hexagone est notamment épinglé pour le déclin de ses exportations et son manque de compétitivité. À l’extérieur de la zone euro, ce sont la Bulgarie, le Danemark, la Hongrie, la Suède et le Royaume-Uni qui sont visés. Cet exercice, baptisé «alerte précoce», vise à prévenir des déséquilibres qui pourraient à nouveau plonger l’Union dans la crise. Et la Commission peut désormais, tout comme en matière budgétaire, imposer des sanctions financières si les États ne réagissent pas à ses alertes.
N.B.: article paru mercredi dans Libération
Rédigé le 16 février 2012 à 20:41 dans Commission européenne, Crise financière Lien
Μέρκελ – Μόντι σε Παπαδήμο: Να τελειώνουμε τη Δευτέρα
17.02.2012
15:22
0
Share
-A+A
Νότα αισιοδοξίας έρχεται από τη Ρώμη καθώς το γραφείο του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο ανακοίνωσε ότι τόσο ο ίδιος όσο και η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ είπαν στον Ελληνα ομόλογό τους ότι «η συμφωνία για την Ελλάδα μπορεί να ολοκληρωθεί στη σύνοδο του Eurogroup τη Δευτέρα».
Η συζήτηση των τριών πρωθυπουργών έγινε το μεσημέρι μέσω τηλεδιάσκεψης και αντικατέστησε τη συνάντηση Μόντι - Μέρκελ η οποία δεν πραγματοποιήθηκε σήμερα λόγω της κρίσης που δημιούργησε στο Βερολίνο η παραίτηση του Γερμανού προέδρου.
Οι τρεις πλευρές θα μείνουν σε επαφή και αν χρειαστεί θα επικοινωνήσουν και πάλι.
Εξάλλου, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος μίλησε σήμερα τηλεφωνικά με τον Ολλανδό ομόλογό του Μάρκ Ρούτε, καθώς η χώρα του είναι από αυτές που αντιδρούν εντονότερα στην ολοκλήρωση του PSI και της νέας δανειακής βοήθειας.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Άνγκελα Μέρκελ Λουκάς Παπαδήμος Μάριο Μόντι τηλεδιάσκεψη
15:22
0
Share
-A+A
Νότα αισιοδοξίας έρχεται από τη Ρώμη καθώς το γραφείο του Ιταλού πρωθυπουργού Μάριο ανακοίνωσε ότι τόσο ο ίδιος όσο και η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ είπαν στον Ελληνα ομόλογό τους ότι «η συμφωνία για την Ελλάδα μπορεί να ολοκληρωθεί στη σύνοδο του Eurogroup τη Δευτέρα».
Η συζήτηση των τριών πρωθυπουργών έγινε το μεσημέρι μέσω τηλεδιάσκεψης και αντικατέστησε τη συνάντηση Μόντι - Μέρκελ η οποία δεν πραγματοποιήθηκε σήμερα λόγω της κρίσης που δημιούργησε στο Βερολίνο η παραίτηση του Γερμανού προέδρου.
Οι τρεις πλευρές θα μείνουν σε επαφή και αν χρειαστεί θα επικοινωνήσουν και πάλι.
Εξάλλου, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος μίλησε σήμερα τηλεφωνικά με τον Ολλανδό ομόλογό του Μάρκ Ρούτε, καθώς η χώρα του είναι από αυτές που αντιδρούν εντονότερα στην ολοκλήρωση του PSI και της νέας δανειακής βοήθειας.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Άνγκελα Μέρκελ Λουκάς Παπαδήμος Μάριο Μόντι τηλεδιάσκεψη
Citypress-gr®: Υπό διάλυση το ΛΑΟΣ στην Ν.Δ και ο Θάνος Πλεύρης.....
Citypress-gr®: Υπό διάλυση το ΛΑΟΣ στην Ν.Δ και ο Θάνος Πλεύρης.....: Δυσκολεύουν τα πράγματα για τον πρόεδρα του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη και το κόμμα του, από ότι όλα δείχνουν μετά τον Μ.Βορίδη και τον Άδωνι...
Citypress-gr®: Ένα βήμα πιο κοντά στην επιστροφή η Ντόρα.
Citypress-gr®: Ένα βήμα πιο κοντά στην επιστροφή η Ντόρα.: Ολυμπία “Κατηγορούσαμε τον Σαμαρά ότι θα έκανε τη Νέα Δημοκρατία …ΠΟΛΑΝ. Εντέλει μας διέψευσε και την έκανε ΔΗΣΥ!”, έλεγε με νόημα ο...
«Κωλόχαρτα» και «τεμπελχανάδες» στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης
«Κωλόχαρτα» και «τεμπελχανάδες» στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης: Ο Γιάννης Μπουτάρης χαρακτήρισε «κωλόχαρτα» τα ψηφίσματα του δήμου προκαλώντας την έντονη αντίδραση του Κώστα Γκιουλέκα. Επεισόδιο μεταξύ Αβραμόπουλου και συμβασιούχων καθαριότητας
CRISE DE LA ZONE EURO Comment Bruxelles détruit la Grèce
POLITIQUE
SOCIÉTÉ
ECONOMIE
SCIENCE ET ENVIRONNEMENT
CULTURE ET IDÉES
UE ET MONDE
BLOG
SOURCES
DOSSIERS
IDÉES
17 février 2012 THE DAILY TELEGRAPH LONDRES
Réagir1
Text larger
Text smaller
Envoyer
Imprimer
Olli Rehn, le commissaire européen aux Affaires économiques et monétaires, lors d'une conférence de presse à Bruxelles, en novembre 2011.
AFP
Plongée dans une dépression catastrophique, la Grèce est saignée à blanc par une UE “incompétente” et son commissaire aux Affaires économiques et monétaires “insensible”, Olli Rehn, accuse Peter Oborne dans un réquisitoire enflammé.
Peter Oborne
Toute ma vie d’adulte, j’ai vu l’establishment britannique considérer généralement l’UE comme une force positive dans un monde agité, peut-être un peu incompétente et corrompue, mais inoffensive.
Une idée qu’il devient de plus en plus difficile de défendre, car cette association de nations dévoile soudain un côté tout à fait déplaisant : elle se mue en un oppresseur implacable qui n’a que mépris pour la démocratie, l’identité nationale et la subsistance des gens de la rue.
Cette semaine, peut-être avons-nous vécu un tournant, avec la dernière intervention de Bruxelles en date : les bureaucrates menacent de pousser un pays entier à la faillite si les partis de l’opposition ne s’engagent pas à soutenir le plan d’austérité promu par l’Union. Replaçons le problème grec dans le contexte qui convient.
La Grande Dépression britannique des années 30 fait désormais partie de nos mythes nationaux. C’était l’époque des soupes populaires, du chômage de masse, immortalisée dans les merveilleux romans de George Orwell. Mais jamais, pendant la Dépression – même à son paroxysme – , le produit national brut n’a chuté de plus de 10 %.
Une vie infernale
En Grèce, le produit intérieur brut a déjà dégringolé de 13 % depuis 2008 et à en croire les spécialistes, il devrait encore reculer de 7 % d’ici la fin de l’année. En d’autres termes, à Noël, la dépression grecque sera deux fois plus grave que la catastrophe économique de sinistre mémoire qui ébranla la Grande-Bretagne il y a quatre-vingts ans.
Or, tout tend à prouver que l’élite européenne ne pourrait guère moins s’en soucier. Au début de la semaine, Olli Rehn, l’économiste en chef de l’UE, a mis en garde contre des “conséquences dévastatrices” si la Grèce se déclarait en défaut de paiement. Il semblerait cependant qu’il ait surtout eu à l’esprit les conséquences dévastatrices que cela aurait pour le reste de l’Europe, plutôt que pour les Grecs eux-mêmes.
Et pendant que l’euro-élite semble s’en moquer, la vie en Grèce, terre natale de la civilisation européenne, est devenue infernale. Près de 100 000 entreprises auraient mis la clé sous la porte, et beaucoup d’autres sont en train de piquer du nez. Les suicides ont brutalement augmenté, les homicides auraient doublé, et des dizaines de milliers de personnes se retrouvent à la rue.
La vie est encore supportable dans les campagnes, qui sont revenues au troc. Dans les villes, elle est rude, et pour les minorités – en particulier les Albanais, qui ne bénéficient d’aucun droit et ont longtemps récupéré les emplois dont les Grecs ne voulaient pas – , elle est effrayante.
Les ménages ne sont pas les seuls à souffrir – les institutions grecques sont littéralement mises en pièces. Contrairement à la Grande-Bretagne au beau milieu du carnage économique des années 30, la Grèce ne peut pas s’appuyer sur un passé fait de siècles de démocratie parlementaire plus ou moins stable.
Il y a tout juste une génération que le pays s’est extirpé d’une dictature militaire. Aujourd’hui, alors que certaines régions du pays basculent dans le désordre, des forces inquiétantes ont de nouveau le vent en poupe.
"Cet idiot venu de Bruxelles"
L’automne dernier encore, les partis extrémistes représentaient environ 30 % du vote populaire. Maintenant, la gauche et la droite dures peuvent compter sur près de 50 % des voix, et elles progressent. Il faut souligner que la désillusion suscitée par la démocratie a été attisée par l’ingérence de l’UE, en particulier l’imposition par Bruxelles de Lucas Papadémos en tant que Premier ministre fantoche.
En septembre, j’ai été vivement critiqué, et même chassé du plateau de l’émission Newsnight par un producteur glacial, pour avoir parlé du porte-parole de l’Union Amadeu Altafaj-Tardio en disant “cet idiot venu de Bruxelles”.
Quelques médiateurs bien intentionnés se sont depuis mis en quatre pour me démontrer que monsieur Altafaj-Tardio était un homme non seulement intelligent, mais aussi charmant. Aucune raison vraiment valable ne me permet d’en douter, et il faut rappeler, après tout, qu’il n’est rien de plus que le porte-voix et le larbin rémunéré d’Olli Rehn, le commissaire européen aux Affaires économiques et monétaires.
Rétrospectivement pourtant, il ne fait aucun doute que mes remarques étaient par trop clémentes, et je tiens à m’expliquer plus amplement, et plus vigoureusement. L’idiotie constitue naturellement une grande partie du problème bruxellois et explique nombre des erreurs de jugement et des incompétences de base de ces dernières années.
Mais ce qui frappe davantage, et de loin, c’est l’insensibilité et l’inhumanité crasses de certains commissaires européens dont Olli Rehn, qui tiennent les rênes d’un régime bruxellois en passe de détruire ce qui fut un pays fier, glorieux et qui fonctionnait bien.
Je suis en âge de me rappeler leur rhétorique à l’époque où Margaret Thatcher mettait en œuvre ses politiques monétaristes pour faire face à la récession du début des années 1980.
Le Premier ministre britannique était accusé de n’avoir pas une once de compassion ou d’humanité. Pourtant, la production économique britannique n’avait chuté que de 6 % pendant la récession de 1979-1982, soit plus de trois fois moins que la dépression qui frappe aujourd’hui les malheureux Grecs. Le chômage avait culminé à 10,8 %, un tout petit plus de la moitié du chiffre actuel en Grèce.
En réalité, Margaret Thatcher était une personnalité infiniment plus compatissante et pragmatique que le patron d’Amadeu Altafaj-Tardio, Olli Rehn, et ses comparses. Jamais elle n’aurait détruit toute une nation au nom d’un dogme économique.
C’est désormais une faute morale pour la Grande-Bretagne que de continuer de soutenir la monnaie unique européenne, une expérience catastrophique qui sème parmi les hommes une dévastation de pareille ampleur. C’est le seul sentiment d’humanité, au-delà de tout autre considération, qui devrait suffire à convaincre David Cameron de couper les ponts avec Bruxelles et de venir en aide, tardivement certes, à la Grèce.
SOCIÉTÉ
ECONOMIE
SCIENCE ET ENVIRONNEMENT
CULTURE ET IDÉES
UE ET MONDE
BLOG
SOURCES
DOSSIERS
IDÉES
17 février 2012 THE DAILY TELEGRAPH LONDRES
Réagir1
Text larger
Text smaller
Envoyer
Imprimer
Olli Rehn, le commissaire européen aux Affaires économiques et monétaires, lors d'une conférence de presse à Bruxelles, en novembre 2011.
AFP
Plongée dans une dépression catastrophique, la Grèce est saignée à blanc par une UE “incompétente” et son commissaire aux Affaires économiques et monétaires “insensible”, Olli Rehn, accuse Peter Oborne dans un réquisitoire enflammé.
Peter Oborne
Toute ma vie d’adulte, j’ai vu l’establishment britannique considérer généralement l’UE comme une force positive dans un monde agité, peut-être un peu incompétente et corrompue, mais inoffensive.
Une idée qu’il devient de plus en plus difficile de défendre, car cette association de nations dévoile soudain un côté tout à fait déplaisant : elle se mue en un oppresseur implacable qui n’a que mépris pour la démocratie, l’identité nationale et la subsistance des gens de la rue.
Cette semaine, peut-être avons-nous vécu un tournant, avec la dernière intervention de Bruxelles en date : les bureaucrates menacent de pousser un pays entier à la faillite si les partis de l’opposition ne s’engagent pas à soutenir le plan d’austérité promu par l’Union. Replaçons le problème grec dans le contexte qui convient.
La Grande Dépression britannique des années 30 fait désormais partie de nos mythes nationaux. C’était l’époque des soupes populaires, du chômage de masse, immortalisée dans les merveilleux romans de George Orwell. Mais jamais, pendant la Dépression – même à son paroxysme – , le produit national brut n’a chuté de plus de 10 %.
Une vie infernale
En Grèce, le produit intérieur brut a déjà dégringolé de 13 % depuis 2008 et à en croire les spécialistes, il devrait encore reculer de 7 % d’ici la fin de l’année. En d’autres termes, à Noël, la dépression grecque sera deux fois plus grave que la catastrophe économique de sinistre mémoire qui ébranla la Grande-Bretagne il y a quatre-vingts ans.
Or, tout tend à prouver que l’élite européenne ne pourrait guère moins s’en soucier. Au début de la semaine, Olli Rehn, l’économiste en chef de l’UE, a mis en garde contre des “conséquences dévastatrices” si la Grèce se déclarait en défaut de paiement. Il semblerait cependant qu’il ait surtout eu à l’esprit les conséquences dévastatrices que cela aurait pour le reste de l’Europe, plutôt que pour les Grecs eux-mêmes.
Et pendant que l’euro-élite semble s’en moquer, la vie en Grèce, terre natale de la civilisation européenne, est devenue infernale. Près de 100 000 entreprises auraient mis la clé sous la porte, et beaucoup d’autres sont en train de piquer du nez. Les suicides ont brutalement augmenté, les homicides auraient doublé, et des dizaines de milliers de personnes se retrouvent à la rue.
La vie est encore supportable dans les campagnes, qui sont revenues au troc. Dans les villes, elle est rude, et pour les minorités – en particulier les Albanais, qui ne bénéficient d’aucun droit et ont longtemps récupéré les emplois dont les Grecs ne voulaient pas – , elle est effrayante.
Les ménages ne sont pas les seuls à souffrir – les institutions grecques sont littéralement mises en pièces. Contrairement à la Grande-Bretagne au beau milieu du carnage économique des années 30, la Grèce ne peut pas s’appuyer sur un passé fait de siècles de démocratie parlementaire plus ou moins stable.
Il y a tout juste une génération que le pays s’est extirpé d’une dictature militaire. Aujourd’hui, alors que certaines régions du pays basculent dans le désordre, des forces inquiétantes ont de nouveau le vent en poupe.
"Cet idiot venu de Bruxelles"
L’automne dernier encore, les partis extrémistes représentaient environ 30 % du vote populaire. Maintenant, la gauche et la droite dures peuvent compter sur près de 50 % des voix, et elles progressent. Il faut souligner que la désillusion suscitée par la démocratie a été attisée par l’ingérence de l’UE, en particulier l’imposition par Bruxelles de Lucas Papadémos en tant que Premier ministre fantoche.
En septembre, j’ai été vivement critiqué, et même chassé du plateau de l’émission Newsnight par un producteur glacial, pour avoir parlé du porte-parole de l’Union Amadeu Altafaj-Tardio en disant “cet idiot venu de Bruxelles”.
Quelques médiateurs bien intentionnés se sont depuis mis en quatre pour me démontrer que monsieur Altafaj-Tardio était un homme non seulement intelligent, mais aussi charmant. Aucune raison vraiment valable ne me permet d’en douter, et il faut rappeler, après tout, qu’il n’est rien de plus que le porte-voix et le larbin rémunéré d’Olli Rehn, le commissaire européen aux Affaires économiques et monétaires.
Rétrospectivement pourtant, il ne fait aucun doute que mes remarques étaient par trop clémentes, et je tiens à m’expliquer plus amplement, et plus vigoureusement. L’idiotie constitue naturellement une grande partie du problème bruxellois et explique nombre des erreurs de jugement et des incompétences de base de ces dernières années.
Mais ce qui frappe davantage, et de loin, c’est l’insensibilité et l’inhumanité crasses de certains commissaires européens dont Olli Rehn, qui tiennent les rênes d’un régime bruxellois en passe de détruire ce qui fut un pays fier, glorieux et qui fonctionnait bien.
Je suis en âge de me rappeler leur rhétorique à l’époque où Margaret Thatcher mettait en œuvre ses politiques monétaristes pour faire face à la récession du début des années 1980.
Le Premier ministre britannique était accusé de n’avoir pas une once de compassion ou d’humanité. Pourtant, la production économique britannique n’avait chuté que de 6 % pendant la récession de 1979-1982, soit plus de trois fois moins que la dépression qui frappe aujourd’hui les malheureux Grecs. Le chômage avait culminé à 10,8 %, un tout petit plus de la moitié du chiffre actuel en Grèce.
En réalité, Margaret Thatcher était une personnalité infiniment plus compatissante et pragmatique que le patron d’Amadeu Altafaj-Tardio, Olli Rehn, et ses comparses. Jamais elle n’aurait détruit toute une nation au nom d’un dogme économique.
C’est désormais une faute morale pour la Grande-Bretagne que de continuer de soutenir la monnaie unique européenne, une expérience catastrophique qui sème parmi les hommes une dévastation de pareille ampleur. C’est le seul sentiment d’humanité, au-delà de tout autre considération, qui devrait suffire à convaincre David Cameron de couper les ponts avec Bruxelles et de venir en aide, tardivement certes, à la Grèce.
GRÈCE Un pays irrécupérable depuis 150 ans 17 février 2012 FRANKFURTER ALLGEMEINE ZEITUNG FRANCFORT
Réagir
Text larger
Text smaller
Envoyer
Imprimer
David Roberts (1796-1864), “L'Acropole". David David Gallery, Philadephie.
Percluse de dettes, ne tenant que grâce au soutien des puissances européennes, handicapée par une administration inefficace : ce diagnostic sans concession du mal grec a été établi par le Français Edmond About... en 1858. Un texte qui circule aujourd’hui en Europe.
Edmond About
La Grèce est le seul exemple connu d’un pays vivant en pleine banqueroute depuis le jour de sa naissance. Si la France ou l’Angleterre se trouvait seulement une année dans cette situation, on verrait des catastrophes terribles. La Grèce a vécu plus de vingt ans en paix avec la banqueroute. Tous les budgets depuis le premier jusqu’au dernier sont en déficit.
Lorsque dans un pays civilisé, le budget des recettes ne suffit pas à couvrir le budget des dépenses, on y pourvoit au moyen d’un emprunt fait à l’intérieur. C’est un moyen que le gouvernement grec n’a jamais tenté et qu’il aurait tenté sans succès.
Il a fallu que les puissances protectrices de la Grèce garantissent sa solvabilité pour qu’elle négociât un emprunt à l’extérieur. Les ressources fournies par cet emprunt ont été gaspillées par le gouvernement sans aucun fruit pour le pays et une fois l’argent dépensé, il a fallu que les garants, par pure bienveillance, en servissent les intérêts. La Grèce ne pouvait point les payer.
Les contribuables ne payent pas
Aujourd’hui elle renonce à l’espérance de s’acquitter jamais de ses crédits. Dans le cas où les trois puissances protectrices continueraient indéfiniment à payer pour elle, la Grèce ne s’en trouverait pas beaucoup mieux. Ses dépenses ne seraient pas encore couvertes par ses ressources.
La Grèce est le seul pays civilisé où les impôts soient payés en nature. L’argent est si rare dans les campagnes, qu’il a fallu descendre à ce mode de perception. Le gouvernement a essayé d’abord d’affermer l’impôt, mais les fermiers, après s’être témérairement engagés, manquaient à leurs engagements et l’Etat, qui est sans force, n’avait aucun moyen de les contraindre.
Depuis que l’Etat est chargé lui même de percevoir l’impôt, les frais de perception sont plus considérables et les revenus sont à peine augmentés.
Les contribuables font ce que faisaient les fermiers : ils ne payent pas. Les riches propriétaires, qui sont en même temps des personnages influents, trouvent moyen de frustrer l’Etat, soit en achetant, soit en intimidant les employés.
Les employés mal payés, sans avenir assuré, sûrs d’être destitués au premier changement de ministère ne prennent point comme chez nous les intérêts de l’Etat. Ils ne songent qu’à se faire des amis, à ménager les puissances et à gagner de l’argent. Quant aux petits propriétaires, qui doivent payer pour les grands, ils sont protégés contre les saisies, soit par un ami puissant, soit par leur propre misère.
La loi n’est jamais en Grèce cette personne intraitable que nous connaissons Les employés écoutent les contribuables. Lorsqu’on se tutoie et qu’on s’appelle frères, on trouve toujours moyen de s’entendre. Tous les Grecs se connaissent beaucoup et s’aiment un peu. Ils ne connaissent guère cet être abstrait qu’on appelle l’Etat et ils ne l’aiment point. Enfin le percepteur est prudent : il sait qu’il ne faut exaspérer personne, qu’il a de mauvais passages à traverser pour retourner chez lui et qu’un accident est bientôt arrivé.
Les contribuables nomades (les bergers, les bûcherons, les charbonniers, les pêcheurs) se font un plaisir et presque un point d’honneur de ne point payer d’impôts. Ils pensent comme du temps des Turcs, que leur ennemi c’est leur maître et que le plus beau droit de l’homme est de garder son argent.
Une espérance présomptueuse
C’est pourquoi les ministres des finances jusqu’en 1846 faisaient deux budgets des recettes. L’un, le budget d’exercice, indiquait les sommes que le gouvernement devrait recevoir dans l’année, les droits qui lui seraient acquis ; l’autre, le budget de gestion, indiquait ce qu’il espérait recevoir.
Et comme les ministres des finances sont sujets à se tromper à l’avantage de l’Etat dans le calcul des ressources probables qui seront réalisées, il aurait fallu faire un troisième budget indiquant les sommes que le gouvernement était sûr de percevoir.
Par exemple en 1845, pour le produit des oliviers du domaine public, affermés régulièrement aux particuliers, le ministre inscrivait au budget d‘exercice une somme de 441 800 drachmes. Il espérait (budget de gestion), que sur cette somme, l’Etat serait assez heureux pour percevoir 61 500 drachmes.
Mais cette espérance était présomptueuse car l’année précédente, l’Etat n’avait perçu pour cet article ni 441 800 drachmes, ni 61 500 drachmes, mais 4457 drachmes et 31 centimes, c’est à dire environ un pour cent sur ce qui lui était dû. En 1846, le ministre des finances ne rédigea point de budget de gestion et l’habitude s’en est perdue.
Les dépenses de la Grèce se composent : de la dette publique (dette intérieure, dette étrangère), de la liste civile, des indemnités aux chambres, du service des ministères, des frais de perception et de régie, de frais divers.
Si je connaissais un gouvernement qui doutât de sa force, de son crédit, de l’affection de ses partisans et de la prospérité du pays, je lui dirais : “Ouvrez un emprunt.”
On ne prête qu’aux gouvernements que l’on croit bien affermis. On ne prête qu’aux gouvernements qu’on juge assez honnêtes pour remplir leurs engagements. On ne prête qu’aux gouvernements que l’on a intérêt à maintenir. Dans aucun pays du monde l’opposition n’a fait hausser les fonds publics. Enfin on ne prête que lorsqu’on a de quoi prêter.
COMMENTAIRE
Un Etat toujours inexistant
A une époque bien plus actuelle, le journal Die Zeit vient valider les propos d’Edmond About en pointant du doigt le manque de communication au sein du gouvernement grec et le nombre aberrant de fonctionnaires dans un Etat obsolète. Les instances bruxelloises auront beau tout tenter pour sauver la Grèce, assure Die Zeit, ces réformes resteront vaines et inefficaces tant que la Grèce n’aura pas construit une véritable structure étatique moderne.
On connaissait la notion de State building (construction d’Etat) avant tout dans des régions mutilées par la guerre. Désormais, c’est un pays de l’Union européenne qui est concerné. Car l’Etat, que l’on veut protéger de la faillite menaçante, n’existe pas.
Text larger
Text smaller
Envoyer
Imprimer
David Roberts (1796-1864), “L'Acropole". David David Gallery, Philadephie.
Percluse de dettes, ne tenant que grâce au soutien des puissances européennes, handicapée par une administration inefficace : ce diagnostic sans concession du mal grec a été établi par le Français Edmond About... en 1858. Un texte qui circule aujourd’hui en Europe.
Edmond About
La Grèce est le seul exemple connu d’un pays vivant en pleine banqueroute depuis le jour de sa naissance. Si la France ou l’Angleterre se trouvait seulement une année dans cette situation, on verrait des catastrophes terribles. La Grèce a vécu plus de vingt ans en paix avec la banqueroute. Tous les budgets depuis le premier jusqu’au dernier sont en déficit.
Lorsque dans un pays civilisé, le budget des recettes ne suffit pas à couvrir le budget des dépenses, on y pourvoit au moyen d’un emprunt fait à l’intérieur. C’est un moyen que le gouvernement grec n’a jamais tenté et qu’il aurait tenté sans succès.
Il a fallu que les puissances protectrices de la Grèce garantissent sa solvabilité pour qu’elle négociât un emprunt à l’extérieur. Les ressources fournies par cet emprunt ont été gaspillées par le gouvernement sans aucun fruit pour le pays et une fois l’argent dépensé, il a fallu que les garants, par pure bienveillance, en servissent les intérêts. La Grèce ne pouvait point les payer.
Les contribuables ne payent pas
Aujourd’hui elle renonce à l’espérance de s’acquitter jamais de ses crédits. Dans le cas où les trois puissances protectrices continueraient indéfiniment à payer pour elle, la Grèce ne s’en trouverait pas beaucoup mieux. Ses dépenses ne seraient pas encore couvertes par ses ressources.
La Grèce est le seul pays civilisé où les impôts soient payés en nature. L’argent est si rare dans les campagnes, qu’il a fallu descendre à ce mode de perception. Le gouvernement a essayé d’abord d’affermer l’impôt, mais les fermiers, après s’être témérairement engagés, manquaient à leurs engagements et l’Etat, qui est sans force, n’avait aucun moyen de les contraindre.
Depuis que l’Etat est chargé lui même de percevoir l’impôt, les frais de perception sont plus considérables et les revenus sont à peine augmentés.
Les contribuables font ce que faisaient les fermiers : ils ne payent pas. Les riches propriétaires, qui sont en même temps des personnages influents, trouvent moyen de frustrer l’Etat, soit en achetant, soit en intimidant les employés.
Les employés mal payés, sans avenir assuré, sûrs d’être destitués au premier changement de ministère ne prennent point comme chez nous les intérêts de l’Etat. Ils ne songent qu’à se faire des amis, à ménager les puissances et à gagner de l’argent. Quant aux petits propriétaires, qui doivent payer pour les grands, ils sont protégés contre les saisies, soit par un ami puissant, soit par leur propre misère.
La loi n’est jamais en Grèce cette personne intraitable que nous connaissons Les employés écoutent les contribuables. Lorsqu’on se tutoie et qu’on s’appelle frères, on trouve toujours moyen de s’entendre. Tous les Grecs se connaissent beaucoup et s’aiment un peu. Ils ne connaissent guère cet être abstrait qu’on appelle l’Etat et ils ne l’aiment point. Enfin le percepteur est prudent : il sait qu’il ne faut exaspérer personne, qu’il a de mauvais passages à traverser pour retourner chez lui et qu’un accident est bientôt arrivé.
Les contribuables nomades (les bergers, les bûcherons, les charbonniers, les pêcheurs) se font un plaisir et presque un point d’honneur de ne point payer d’impôts. Ils pensent comme du temps des Turcs, que leur ennemi c’est leur maître et que le plus beau droit de l’homme est de garder son argent.
Une espérance présomptueuse
C’est pourquoi les ministres des finances jusqu’en 1846 faisaient deux budgets des recettes. L’un, le budget d’exercice, indiquait les sommes que le gouvernement devrait recevoir dans l’année, les droits qui lui seraient acquis ; l’autre, le budget de gestion, indiquait ce qu’il espérait recevoir.
Et comme les ministres des finances sont sujets à se tromper à l’avantage de l’Etat dans le calcul des ressources probables qui seront réalisées, il aurait fallu faire un troisième budget indiquant les sommes que le gouvernement était sûr de percevoir.
Par exemple en 1845, pour le produit des oliviers du domaine public, affermés régulièrement aux particuliers, le ministre inscrivait au budget d‘exercice une somme de 441 800 drachmes. Il espérait (budget de gestion), que sur cette somme, l’Etat serait assez heureux pour percevoir 61 500 drachmes.
Mais cette espérance était présomptueuse car l’année précédente, l’Etat n’avait perçu pour cet article ni 441 800 drachmes, ni 61 500 drachmes, mais 4457 drachmes et 31 centimes, c’est à dire environ un pour cent sur ce qui lui était dû. En 1846, le ministre des finances ne rédigea point de budget de gestion et l’habitude s’en est perdue.
Les dépenses de la Grèce se composent : de la dette publique (dette intérieure, dette étrangère), de la liste civile, des indemnités aux chambres, du service des ministères, des frais de perception et de régie, de frais divers.
Si je connaissais un gouvernement qui doutât de sa force, de son crédit, de l’affection de ses partisans et de la prospérité du pays, je lui dirais : “Ouvrez un emprunt.”
On ne prête qu’aux gouvernements que l’on croit bien affermis. On ne prête qu’aux gouvernements qu’on juge assez honnêtes pour remplir leurs engagements. On ne prête qu’aux gouvernements que l’on a intérêt à maintenir. Dans aucun pays du monde l’opposition n’a fait hausser les fonds publics. Enfin on ne prête que lorsqu’on a de quoi prêter.
COMMENTAIRE
Un Etat toujours inexistant
A une époque bien plus actuelle, le journal Die Zeit vient valider les propos d’Edmond About en pointant du doigt le manque de communication au sein du gouvernement grec et le nombre aberrant de fonctionnaires dans un Etat obsolète. Les instances bruxelloises auront beau tout tenter pour sauver la Grèce, assure Die Zeit, ces réformes resteront vaines et inefficaces tant que la Grèce n’aura pas construit une véritable structure étatique moderne.
On connaissait la notion de State building (construction d’Etat) avant tout dans des régions mutilées par la guerre. Désormais, c’est un pays de l’Union européenne qui est concerné. Car l’Etat, que l’on veut protéger de la faillite menaçante, n’existe pas.
Γιατί δεν μπορει να γίνει εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ από τη βάση
17.02.2012
14:29
0
5
Share
-A+A
Φωτιές ανάβει στο ΠΑΣΟΚ η απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας του κόμματος που συνεδρίασε χθες υπο την προεδρία του Γιώργου Ανωμερίτη και ασχολήθηκε με τις διαδικασίες ανάδειξης του νέου προέδρου.
Μετά από πολύ συζήτηση και έντονο προβληματισμο, η ομόφωνη απόφαση και ταυτόχρονα εισήγηση της επιτροπής στον Γιώργο Παπανδρέου ήταν -σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες του iefimerida.gr- να μην προχωρήσει η διαδικασία εκλογής από την βάση. Ο κ. Ανωμερίτης και τα μέλη της επιτροπής (Λ. Βασιλάκου, Γ. Γαζή, Κ. Τριανταφύλλου και Μ. Παπαγεωργίου) θεωρούν ότι υπάρχουν τρεις πολύ σοβαροί λόγοι που καθιστούν αποτρεπτική τη διαδικασία που ακολουθήθηκε το 2004 και το 2007¨:
Πρώτον, οι Νομαρχιακές και Τοπικές Οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ σε ολόκληρη τη χώρα είναι σε κατάσταση διάλυσης και δεν είναι σε θέση να διοργανώσουν τη διαδικασια που απαιτείται και μάλιστα στα συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια.
Δευτερον, τα οικονομικά του κόμματος είναι σε άθλια κατάσταση και δεν επιτρέπουν την χρηματοδότηση μιας τόσο δαπανηρής διαδικασίας. Είναι ενδεικτικό ότι οι υπάλληλοι του ΠΑΣΟΚ είναι απλήρωτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Και τρίτον, οι κίνδυνοι την ημέρα της διεξαγωγής των εκλογών είναι εξαιρετικά μεγάλοι καθώς υπάρχει φόβος έντασης και επεισοδίων , όπως συμβαίνει το τελευταίο διάστημα όπου υπάρχουν κομματικές εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ.
Ο τελευταίος λόγος μάλιστα ήταν αυτός που λειτούργησε αποτρεπτικότερα από όλους για να ληφθεί η ομόφωνη απόφασγη της Επιτροπής Δεοντολογίας
Πάντως ο κ. Παπανδρέου αν και γνώριζε την απόφαση-εισήγηση της Επιτροπής, την αγνόησε και στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου που ακολούθησε εισηγήθηκε να προχωρήσει η διαδικασία εκλογής από τη βάση και να ολοκληρωθεί στις 18 Μαρτίου. Ωστόσο είναι δεδομένο ότι η δημοσιοποίηση της απόφασης απο το ιεfimerida.gr θα επαναφέρει το θέμα προς συζήτηση.
14:29
0
5
Share
-A+A
Φωτιές ανάβει στο ΠΑΣΟΚ η απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας του κόμματος που συνεδρίασε χθες υπο την προεδρία του Γιώργου Ανωμερίτη και ασχολήθηκε με τις διαδικασίες ανάδειξης του νέου προέδρου.
Μετά από πολύ συζήτηση και έντονο προβληματισμο, η ομόφωνη απόφαση και ταυτόχρονα εισήγηση της επιτροπής στον Γιώργο Παπανδρέου ήταν -σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες του iefimerida.gr- να μην προχωρήσει η διαδικασία εκλογής από την βάση. Ο κ. Ανωμερίτης και τα μέλη της επιτροπής (Λ. Βασιλάκου, Γ. Γαζή, Κ. Τριανταφύλλου και Μ. Παπαγεωργίου) θεωρούν ότι υπάρχουν τρεις πολύ σοβαροί λόγοι που καθιστούν αποτρεπτική τη διαδικασία που ακολουθήθηκε το 2004 και το 2007¨:
Πρώτον, οι Νομαρχιακές και Τοπικές Οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ σε ολόκληρη τη χώρα είναι σε κατάσταση διάλυσης και δεν είναι σε θέση να διοργανώσουν τη διαδικασια που απαιτείται και μάλιστα στα συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια.
Δευτερον, τα οικονομικά του κόμματος είναι σε άθλια κατάσταση και δεν επιτρέπουν την χρηματοδότηση μιας τόσο δαπανηρής διαδικασίας. Είναι ενδεικτικό ότι οι υπάλληλοι του ΠΑΣΟΚ είναι απλήρωτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Και τρίτον, οι κίνδυνοι την ημέρα της διεξαγωγής των εκλογών είναι εξαιρετικά μεγάλοι καθώς υπάρχει φόβος έντασης και επεισοδίων , όπως συμβαίνει το τελευταίο διάστημα όπου υπάρχουν κομματικές εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ.
Ο τελευταίος λόγος μάλιστα ήταν αυτός που λειτούργησε αποτρεπτικότερα από όλους για να ληφθεί η ομόφωνη απόφασγη της Επιτροπής Δεοντολογίας
Πάντως ο κ. Παπανδρέου αν και γνώριζε την απόφαση-εισήγηση της Επιτροπής, την αγνόησε και στην συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου που ακολούθησε εισηγήθηκε να προχωρήσει η διαδικασία εκλογής από τη βάση και να ολοκληρωθεί στις 18 Μαρτίου. Ωστόσο είναι δεδομένο ότι η δημοσιοποίηση της απόφασης απο το ιεfimerida.gr θα επαναφέρει το θέμα προς συζήτηση.
Επίσκεψη Νετανιάχου στην Κύπρο
Επίσκεψη Νετανιάχου στην Κύπρο: Αύριο το απόγευμα, ο κ. Νετανιάχου θα συναντηθεί με τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Νίκο Αναστασιάδη
Ευθείες απειλές κατά της Κύπρου
Λίγες ώρες πριν από την επίσκεψη Νετανιάχου στη Λευκωσία, η Αγκυρα με πρωτοφανές ανακοινωθέν υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο μέρος της κυπριακής ΑΟΖ ανήκει στην Τουρκία. Απαιτεί να σταματήσουν οι έρευνες και δηλώνει ότι θα λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να προστατεύσει τα συμφέροντά της
Με ένα πρωτοφανές ανακοινωθέν, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προχωρά σε κλιμάκωση της έντασης στην Αν. Μεσόγειο, καθώς όχι μόνο απειλεί την Κύπρο ζητώντας να σταματήσει τις έρευνες στο νότιο τμήμα της ΑΟΖ της (μεταξύ Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου), αλλά διεκδικεί για λογαριασμό της το μεγαλύτερο τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ.
Η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ εκδόθηκε το βράδυ της Τετάρτης, λίγες ώρες πριν φθάσει στη Λευκωσία ο Μ. Νετανιάχου στην πρώτη επίσκεψη Ισραηλινού πρωθυπουργού στην Κύπρο, που βασικό θέμα είχε τη συνεργασία των δύο χωρών στην έρευνα και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου.
Οι πολεμικές απειλές της Αγκυρας αποσκοπούν κυρίως στο να αποτρέψουν τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό και έτσι να παγώσει η έρευνα και η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέχρις ότου λυθεί το Κυπριακό και δώσει η ίδια το «πράσινο φως» στον «εντολοδόχο» της στην τουρκοκυπριακή πλευρά.
Η Τουρκία, με αφορμή τον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων που δημοπράτησε η Κυπριακή Δημοκρατία για έρευνες και σε άλλα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, αμφισβητεί ευθέως και διεκδικεί ως «τουρκική υφαλοκρηπίδα» περιοχές της κυπριακής ΑΟΖ.Τα συγκεκριμένα αυτά οικόπεδα (1, 4, 5, 6 και 7) εκτείνονται δυτικά και νοτιοδυτικά της Κύπρου και για να διεκδικεί δικαιώματα στην περιοχή αυτή η Τουρκία, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζει πλήρη δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες για την Κύπρο και συγχρόνως δηλώνει εμμέσως ότι το Καστελόριζο δεν έχει επήρεια σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ.
«Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες στις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες να πραγματοποιήσουν έρευνες ή και εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου χωρίς (αξιόπιστες) άδειες, σε αυτές τις επικαλυπτόμενες περιοχές και η Τουρκία θα λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να προστατεύσει τα δικαιώματα και συμφέροντά της στις θαλάσσιες περιοχές που περιλαμβάνονται στην υφαλοκρηπίδα της».
Η Τουρκία όμως απειλεί και τις εταιρείες που ερευνούν στο νότιο τμήμα του νησιού, με το επιχείρημα ότι εκεί έχει ήδη εκδώσει άδειες το ψευδοκράτος (!) και έχει παραχωρήσει τα δικαιώματα στην τουρκική κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ. Υπό τη σκιά των τουρκικών απειλών, η Κύπρος και το Ισραήλ προχώρησαν σε ένα μεγάλο βήμα στην ενίσχυση της συνεργασίας τους που αποκτά στρατηγικό χαρακτήρα και επιβεβαιώθηκε με την επίσκεψη Νετανιάχου.
Στις πολλές ερωτήσεις για το ενδεχόμενο και στρατιωτικής συνεργασίας για την προστασία των γεωτρήσεων, ο κ. Χριστόφιας δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «έχουν ανταλλαγεί απόψεις σε αυτά τα ζητήματα στην κατ' ιδίαν συνάντηση, αλλά δεν είναι σοφό να ανοίξουμε τα χαρτιά μας σε αυτά τα ζητήματα δημοσίως...», ενώ ο κ. Νετανιάχου δήλωσε ότι έφθασε στην Κύπρο για να προωθήσει τις «διμερείς σχέσεις στην οικονομία και στην ενέργεια» και ο ίδιος «δεν έχει κρυφά κίνητρα, καθώς στόχος είναι η ειρηνική αμοιβαία ανάπτυξη των σχέσεων».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η δήλωση του κ. Νετανιάχου για τους σχεδιασμούς εκμετάλλευσης και εξαγωγής του φυσικού αερίου. Οπως είπε, εξετάζεται τόσο η κατασκευή σταθμού υγροποίησης στην Κύπρο και κατασκευή αγωγού για την αποστολή του αερίου μέσω της Κύπρου στην Ευρώπη με εναλλακτική λύση τη διοχέτευση του υγροποιημένου αερίου μέσω Ισραήλ στις αγορές της Ασίας.
Αθήνα - Λευκωσία
Ομοβροντία κατά της Αγκυρας
Οι απειλές της Αγκυρας προκάλεσαν την έντονη αντίδραση Αθήνας και Λευκωσίας. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας τόνισε ότι εάν ενδιαφέρεται η Αγκυρα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή πρέπει να σέβεται την κυριαρχία των κρατών και τη διεθνή νομιμότητα, ενώ κάλεσε τη διεθνή κοινότητα και την ΕΕ να στείλει ισχυρό μήνυμα στην Τουρκία να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο.
Ο υπουργός Εξωτερικών Στ. Δήμας, παρουσία μάλιστα του γ.γ. του ΝΑΤΟ, δήλωσε ότι η Τουρκία, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και αρνούμενη να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία, επιβαρύνει τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού και εξέφρασε την πλήρη στήριξη της Ελλάδας στην Κυπριακή Δημοκρατία στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της και της ΑΟΖ.
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Με ένα πρωτοφανές ανακοινωθέν, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προχωρά σε κλιμάκωση της έντασης στην Αν. Μεσόγειο, καθώς όχι μόνο απειλεί την Κύπρο ζητώντας να σταματήσει τις έρευνες στο νότιο τμήμα της ΑΟΖ της (μεταξύ Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου), αλλά διεκδικεί για λογαριασμό της το μεγαλύτερο τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ.
Η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ εκδόθηκε το βράδυ της Τετάρτης, λίγες ώρες πριν φθάσει στη Λευκωσία ο Μ. Νετανιάχου στην πρώτη επίσκεψη Ισραηλινού πρωθυπουργού στην Κύπρο, που βασικό θέμα είχε τη συνεργασία των δύο χωρών στην έρευνα και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου.
Οι πολεμικές απειλές της Αγκυρας αποσκοπούν κυρίως στο να αποτρέψουν τις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό και έτσι να παγώσει η έρευνα και η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέχρις ότου λυθεί το Κυπριακό και δώσει η ίδια το «πράσινο φως» στον «εντολοδόχο» της στην τουρκοκυπριακή πλευρά.
Η Τουρκία, με αφορμή τον δεύτερο γύρο αδειοδοτήσεων που δημοπράτησε η Κυπριακή Δημοκρατία για έρευνες και σε άλλα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ, αμφισβητεί ευθέως και διεκδικεί ως «τουρκική υφαλοκρηπίδα» περιοχές της κυπριακής ΑΟΖ.Τα συγκεκριμένα αυτά οικόπεδα (1, 4, 5, 6 και 7) εκτείνονται δυτικά και νοτιοδυτικά της Κύπρου και για να διεκδικεί δικαιώματα στην περιοχή αυτή η Τουρκία, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζει πλήρη δικαιώματα σε θαλάσσιες ζώνες για την Κύπρο και συγχρόνως δηλώνει εμμέσως ότι το Καστελόριζο δεν έχει επήρεια σε ό,τι αφορά την ΑΟΖ.
«Η Τουρκία δεν θα επιτρέψει κάτω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες στις ξένες πετρελαϊκές εταιρείες να πραγματοποιήσουν έρευνες ή και εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου χωρίς (αξιόπιστες) άδειες, σε αυτές τις επικαλυπτόμενες περιοχές και η Τουρκία θα λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να προστατεύσει τα δικαιώματα και συμφέροντά της στις θαλάσσιες περιοχές που περιλαμβάνονται στην υφαλοκρηπίδα της».
Η Τουρκία όμως απειλεί και τις εταιρείες που ερευνούν στο νότιο τμήμα του νησιού, με το επιχείρημα ότι εκεί έχει ήδη εκδώσει άδειες το ψευδοκράτος (!) και έχει παραχωρήσει τα δικαιώματα στην τουρκική κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ. Υπό τη σκιά των τουρκικών απειλών, η Κύπρος και το Ισραήλ προχώρησαν σε ένα μεγάλο βήμα στην ενίσχυση της συνεργασίας τους που αποκτά στρατηγικό χαρακτήρα και επιβεβαιώθηκε με την επίσκεψη Νετανιάχου.
Στις πολλές ερωτήσεις για το ενδεχόμενο και στρατιωτικής συνεργασίας για την προστασία των γεωτρήσεων, ο κ. Χριστόφιας δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «έχουν ανταλλαγεί απόψεις σε αυτά τα ζητήματα στην κατ' ιδίαν συνάντηση, αλλά δεν είναι σοφό να ανοίξουμε τα χαρτιά μας σε αυτά τα ζητήματα δημοσίως...», ενώ ο κ. Νετανιάχου δήλωσε ότι έφθασε στην Κύπρο για να προωθήσει τις «διμερείς σχέσεις στην οικονομία και στην ενέργεια» και ο ίδιος «δεν έχει κρυφά κίνητρα, καθώς στόχος είναι η ειρηνική αμοιβαία ανάπτυξη των σχέσεων».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η δήλωση του κ. Νετανιάχου για τους σχεδιασμούς εκμετάλλευσης και εξαγωγής του φυσικού αερίου. Οπως είπε, εξετάζεται τόσο η κατασκευή σταθμού υγροποίησης στην Κύπρο και κατασκευή αγωγού για την αποστολή του αερίου μέσω της Κύπρου στην Ευρώπη με εναλλακτική λύση τη διοχέτευση του υγροποιημένου αερίου μέσω Ισραήλ στις αγορές της Ασίας.
Αθήνα - Λευκωσία
Ομοβροντία κατά της Αγκυρας
Οι απειλές της Αγκυρας προκάλεσαν την έντονη αντίδραση Αθήνας και Λευκωσίας. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας τόνισε ότι εάν ενδιαφέρεται η Αγκυρα για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή πρέπει να σέβεται την κυριαρχία των κρατών και τη διεθνή νομιμότητα, ενώ κάλεσε τη διεθνή κοινότητα και την ΕΕ να στείλει ισχυρό μήνυμα στην Τουρκία να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο.
Ο υπουργός Εξωτερικών Στ. Δήμας, παρουσία μάλιστα του γ.γ. του ΝΑΤΟ, δήλωσε ότι η Τουρκία, παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και αρνούμενη να εξομαλύνει τις σχέσεις της με την Κυπριακή Δημοκρατία, επιβαρύνει τις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού και εξέφρασε την πλήρη στήριξη της Ελλάδας στην Κυπριακή Δημοκρατία στην άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της και της ΑΟΖ.
ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ
Devenir parents à 50 ans, le grand saut
Sonia Dubois et Robert Macia sont devenus parents à l'aube de la cinquantaine. À l'âge où la plupart de leurs amis retrouvent leur liberté, eux ont commencé à pouponner. Une incroyable aventure qu'ils ont eu envie de raconter dans un livre, « Un bébé chez les quinquas ». Un témoignage drôle, touchant et parfois grave, à mettre entre les mains de tous les « vieux » jeunes parents.
Terrafemina : Quand votre femme vous a annoncé qu’elle était enceinte, quelle a été votre première réaction ?
Robert Macia : Incroyable, un vrai miracle. Quand nous nous sommes rencontrés Sonia m’avait prévenu, elle ne pouvait pas avoir d’enfant. C’était très clair. Lorsqu’elle m’a annoncé cette nouvelle un immense bonheur m’a envahi. Tout de suite j’ai fait le calcul, quand j’aurai 70 ans, il en aura 20. Je me suis dit que nous allions accompagner cet enfant de tout notre amour le plus longtemps possible.
Tf : Comment a réagi votre entourage ?
R.M. : Notre famille était très heureuse. Il faut dire que nos parents nous ont aussi eu assez âgés. Avec les amis c’était plus compliqué, ils n’avaient aucune envie de se replonger dans les couches et les biberons, il y a eu un décalage qui s’est installé peu à peu. Avec ce bébé, on s’est retrouvé confronté aux préjugés, c’est encore inhabituel des parents de notre âge. Il arrive que l’on nous prenne pour les grands parents. Avec Sonia, nous avions mis en place une stratégie tout simple quand Hippolyte était petit. À la boulangerie nous disions par exemple « tu écoutes maman ». Comme ça il n’y avait pas de malentendu. Les préjugés sont plus forts à l’égard des femmes. Un homme qui a un bébé c’est attendrissant, alors qu’une femme, cela renvoie à une certaine folie. Les gens pensent que ce ne sont pas des grossesses naturelles.
Tf : Le retour à la maison et l’apprentissage de cette nouvelle vie n’a pas toujours été évident. Vous êtes-vous senti seuls ?
R.M. : Le retour à la maison n’est pas facile, il devrait exister des structures pour accompagner les parents dans notre situation. Le jeune couple peut compter sur sa famille, ses amis, qui peuvent lui donner des conseils. À notre âge, nos parents ne sont plus toujours là et s’ils le sont, ils n’ont pas vraiment la tête à nous expliquer comment mettre une couche. Quant aux amis, ils ont autre chose à faire. Nous n’avions personne à qui nous confier. Nous ne savions pas où trouver l’information, n’étions pas au courant des nouveautés. Et puis avec les jeunes parents de trente ans, on ne peut pas dire que le courant passe, la glace est difficile à rompre. Il a fallu apprendre, réapprendre. Pour Sonia qui n’avait jamais fréquenté d’enfants de près ou de loin, c’était tout neuf.
Tf : En quoi est-on un parent différent à 50 ans ?
R.M. : Je ne suis pas le même avec Hippolyte que celui que j’ai pu être avec mes autres enfants. J’ai beaucoup de patience, je le regarde plus. À cinquante ans, vous êtes plus installé dans votre vie, dans votre boulot. Élever un enfant à la maturité, c’est avoir la chance de recommencer ce que vous avez peut-être raté plus jeune. Curieusement, nous avons l’impression que notre fils nous ménage. Il est très posé, contemplatif. C’est un enfant assez calme auquel on parle beaucoup. On lui trouve une maturité qui n’est peut-être pas sans relation avec le fait qu’on soit nous-même des parents plus mûrs.
Tf : Quels conseils donneriez-vous aux quinquas qui s’apprêtent à devenir parents ?
R.M. : Ne pas hésiter. Avoir un bébé est un immense bonheur. Et même si c’est difficile physiquement au début, on a l’impression de rajeunir de jour en jour. Un bébé qui sourit et la journée démarre bien. Ne pas écouter ceux qui vous disent « vous allez être des parents vieux ». Il ne faut pas penser à cet argument. Avec l’espérance de vie qui s’allonge, on sera encore jeune à 80 ans. Ne pas paniquer car on reprend très vite une vie normale. Et enfin plus pratique : bien aménager son appartement avant l’arrivée du bébé. À 50 ans, on commence à avoir des habitudes de célibataire et cela se ressent dans l’appartement. Il faut faire le tri, se débarrasser de choses pour pouvoir au mieux accueillir l’enfant.
« Un bébé chez les quinquas », Sonia Dubois, Robert Macia. Éditions Flammarion
Terrafemina : Quand votre femme vous a annoncé qu’elle était enceinte, quelle a été votre première réaction ?
Robert Macia : Incroyable, un vrai miracle. Quand nous nous sommes rencontrés Sonia m’avait prévenu, elle ne pouvait pas avoir d’enfant. C’était très clair. Lorsqu’elle m’a annoncé cette nouvelle un immense bonheur m’a envahi. Tout de suite j’ai fait le calcul, quand j’aurai 70 ans, il en aura 20. Je me suis dit que nous allions accompagner cet enfant de tout notre amour le plus longtemps possible.
Tf : Comment a réagi votre entourage ?
R.M. : Notre famille était très heureuse. Il faut dire que nos parents nous ont aussi eu assez âgés. Avec les amis c’était plus compliqué, ils n’avaient aucune envie de se replonger dans les couches et les biberons, il y a eu un décalage qui s’est installé peu à peu. Avec ce bébé, on s’est retrouvé confronté aux préjugés, c’est encore inhabituel des parents de notre âge. Il arrive que l’on nous prenne pour les grands parents. Avec Sonia, nous avions mis en place une stratégie tout simple quand Hippolyte était petit. À la boulangerie nous disions par exemple « tu écoutes maman ». Comme ça il n’y avait pas de malentendu. Les préjugés sont plus forts à l’égard des femmes. Un homme qui a un bébé c’est attendrissant, alors qu’une femme, cela renvoie à une certaine folie. Les gens pensent que ce ne sont pas des grossesses naturelles.
Tf : Le retour à la maison et l’apprentissage de cette nouvelle vie n’a pas toujours été évident. Vous êtes-vous senti seuls ?
R.M. : Le retour à la maison n’est pas facile, il devrait exister des structures pour accompagner les parents dans notre situation. Le jeune couple peut compter sur sa famille, ses amis, qui peuvent lui donner des conseils. À notre âge, nos parents ne sont plus toujours là et s’ils le sont, ils n’ont pas vraiment la tête à nous expliquer comment mettre une couche. Quant aux amis, ils ont autre chose à faire. Nous n’avions personne à qui nous confier. Nous ne savions pas où trouver l’information, n’étions pas au courant des nouveautés. Et puis avec les jeunes parents de trente ans, on ne peut pas dire que le courant passe, la glace est difficile à rompre. Il a fallu apprendre, réapprendre. Pour Sonia qui n’avait jamais fréquenté d’enfants de près ou de loin, c’était tout neuf.
Tf : En quoi est-on un parent différent à 50 ans ?
R.M. : Je ne suis pas le même avec Hippolyte que celui que j’ai pu être avec mes autres enfants. J’ai beaucoup de patience, je le regarde plus. À cinquante ans, vous êtes plus installé dans votre vie, dans votre boulot. Élever un enfant à la maturité, c’est avoir la chance de recommencer ce que vous avez peut-être raté plus jeune. Curieusement, nous avons l’impression que notre fils nous ménage. Il est très posé, contemplatif. C’est un enfant assez calme auquel on parle beaucoup. On lui trouve une maturité qui n’est peut-être pas sans relation avec le fait qu’on soit nous-même des parents plus mûrs.
Tf : Quels conseils donneriez-vous aux quinquas qui s’apprêtent à devenir parents ?
R.M. : Ne pas hésiter. Avoir un bébé est un immense bonheur. Et même si c’est difficile physiquement au début, on a l’impression de rajeunir de jour en jour. Un bébé qui sourit et la journée démarre bien. Ne pas écouter ceux qui vous disent « vous allez être des parents vieux ». Il ne faut pas penser à cet argument. Avec l’espérance de vie qui s’allonge, on sera encore jeune à 80 ans. Ne pas paniquer car on reprend très vite une vie normale. Et enfin plus pratique : bien aménager son appartement avant l’arrivée du bébé. À 50 ans, on commence à avoir des habitudes de célibataire et cela se ressent dans l’appartement. Il faut faire le tri, se débarrasser de choses pour pouvoir au mieux accueillir l’enfant.
« Un bébé chez les quinquas », Sonia Dubois, Robert Macia. Éditions Flammarion
Οι νοσταλγοί της δραχμής και τα κρυφά κίνητρα
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
(2)
Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012, 11:46
Σχετικά Tags
δραχμή, έξοδος Ελλάδας από ευρώ
50
Share
4
0
1
Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Όταν ο μεγαλοεπενδυτής, Τζορτζ Σόρος, δήλωνε στο Νταβός πριν μερικές μέρες πως υπάρχουν στη χώρα μας ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι επιδιώκουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, γιατί θέλουν να πληρώνουν τους φόρους και τα χρέη τους σε δραχμές, δεν μιλούσε τυχαία.
Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί, που… «νοσταλγούν» το εθνικό μας νόμισμα; Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Πρόκειται κυρίως για όσους έχουν χρέη, είτε προς το Δημόσιο, είτε προς τις τράπεζες. Οι υποχρεώσεις τους θα υποτιμηθούν στην ουσία, ενώ εκτιμούν πως το κλίμα αποσταθεροποίησης, που θα ακολουθήσει, θα αποτελέσει πρόσφορο έδαφος για να ρυθμίσουν χαριστικά τα χρεωστούμενά τους.
Ακόμα μεγαλύτερα θα είναι τα οφέλη από τη δραχμή για όσους έχουν φροντίσει και έχουν μεταφέρει τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας.
Σε αυτή την περίπτωση, πέραν των όσων θα κερδίσουν για τις οφειλές τους, θα έχουν στα χέρια τους ισχυρό συνάλλαγμα για να σαρώσουν περιουσιακά στοιχεία, οι αποτιμήσεις των οποίων θα έχουν εξευτελιστεί.
Πέραν των οικονομικών συμφερόντων, υπάρχουν και πολιτικά. Εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του έθνους ή και απλοί πολιτευτές, έχουν σηκώσει τη σημαία της «εθνικής κυριαρχίας» - που ούτως ή άλλως έχει χαθεί εφόσον είμαστε μέλος οικονομικής και νομισματικής ένωσης – και των θεωριών συνομωσίας περί «οργανωμένου σχεδίου, που θέλει να αφανίσει τον Ελληνισμό».
Πρόκειται για όσους έχουν χτίσει την πολιτική τους καριέρα πάνω στο πελατειακό κράτος και δεν επιθυμούν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, που θα ανατρέψουν αυτό το μοντέλο. Πρόκειται, επίσης, για εκπροσώπους των επιχειρηματικών συμφερόντων, που περιγράψαμε πιο πάνω.
Από όλα αυτά, είναι σαφές πως οι υπέρμαχοι της δραχμής ενδιαφέρονται πάνω απ΄ όλα – και μόνο – για την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων και σε καμία περίπτωση για το «καλό της χώρας».
Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής επιχειρηματολογία υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ μόνο καλό δεν κάνει για την εικόνα της χώρας και για τις διαπραγματεύσεις μας με τους δανειστές μας.
Η αλεπουδίτσα ξετρυπώνει τις προσφορές»
www.alepouditsa.gr
(2)
Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012, 11:46
Σχετικά Tags
δραχμή, έξοδος Ελλάδας από ευρώ
50
Share
4
0
1
Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Όταν ο μεγαλοεπενδυτής, Τζορτζ Σόρος, δήλωνε στο Νταβός πριν μερικές μέρες πως υπάρχουν στη χώρα μας ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι επιδιώκουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, γιατί θέλουν να πληρώνουν τους φόρους και τα χρέη τους σε δραχμές, δεν μιλούσε τυχαία.
Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί, που… «νοσταλγούν» το εθνικό μας νόμισμα; Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Πρόκειται κυρίως για όσους έχουν χρέη, είτε προς το Δημόσιο, είτε προς τις τράπεζες. Οι υποχρεώσεις τους θα υποτιμηθούν στην ουσία, ενώ εκτιμούν πως το κλίμα αποσταθεροποίησης, που θα ακολουθήσει, θα αποτελέσει πρόσφορο έδαφος για να ρυθμίσουν χαριστικά τα χρεωστούμενά τους.
Ακόμα μεγαλύτερα θα είναι τα οφέλη από τη δραχμή για όσους έχουν φροντίσει και έχουν μεταφέρει τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας.
Σε αυτή την περίπτωση, πέραν των όσων θα κερδίσουν για τις οφειλές τους, θα έχουν στα χέρια τους ισχυρό συνάλλαγμα για να σαρώσουν περιουσιακά στοιχεία, οι αποτιμήσεις των οποίων θα έχουν εξευτελιστεί.
Πέραν των οικονομικών συμφερόντων, υπάρχουν και πολιτικά. Εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του έθνους ή και απλοί πολιτευτές, έχουν σηκώσει τη σημαία της «εθνικής κυριαρχίας» - που ούτως ή άλλως έχει χαθεί εφόσον είμαστε μέλος οικονομικής και νομισματικής ένωσης – και των θεωριών συνομωσίας περί «οργανωμένου σχεδίου, που θέλει να αφανίσει τον Ελληνισμό».
Πρόκειται για όσους έχουν χτίσει την πολιτική τους καριέρα πάνω στο πελατειακό κράτος και δεν επιθυμούν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, που θα ανατρέψουν αυτό το μοντέλο. Πρόκειται, επίσης, για εκπροσώπους των επιχειρηματικών συμφερόντων, που περιγράψαμε πιο πάνω.
Από όλα αυτά, είναι σαφές πως οι υπέρμαχοι της δραχμής ενδιαφέρονται πάνω απ΄ όλα – και μόνο – για την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων και σε καμία περίπτωση για το «καλό της χώρας».
Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής επιχειρηματολογία υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ μόνο καλό δεν κάνει για την εικόνα της χώρας και για τις διαπραγματεύσεις μας με τους δανειστές μας.
Η αλεπουδίτσα ξετρυπώνει τις προσφορές»
www.alepouditsa.gr
Πισσαρίδης: Επιστροφή στη δραχμή θα σήμαινε υποτίμηση 60%
OIKONOMIA
Πέμπτη, 16 Φεβρουαρίου 2012 - 18:46
Η επιστροφή στη δραχμή θα σήμαινε αυτόματα μια νομισματική υποτίμηση της τάξης του περίπου 60%, με αντίστοιχες συνέπειες στις εισαγωγές, από τις οποίες η Ελλάδα εξαρτάται σε ιδιαίτερο βαθμό, εκτίμησε ο Καθηγητής Οικονομικών του London School of Economics και Νομπελίστας, Χριστόφορος Πισσαρίδης, περιγράφοντας τις πιθανές επιπτώσεις από μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Μιλώντας σε συνέδριο του Economist που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία, ο κ. Πισσαρίδης, χαρακτήρισε «μεγάλη ανακούφιση» την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης από την Ελλάδα, ενώ εξέφρασε την εκτίμηση ότι η εναλλακτική εκδοχή θα ήταν η έξοδος της χώρας από το ευρώ, κατά τη γνώμη του, με πολύ χειρότερες συνέπειες έναντι των επιπλέον μέτρων λιτότητας που συνοδεύουν το νέο «πακέτο».
Τόνισε την ανάγκη να διασφαλιστούν περισσότεροι πόροι για τους ανέργους -και γενικότερα οικονομικά ασθενείς- στην Ελλάδα. Σημείωσε, μάλιστα, ότι προσφέρθηκαν κονδύλια προς αυτήν την κατεύθυνση στην προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία ωστόσο δεν τα απορρόφησε.
Επιπλεόν, ο ίδιος εξέφρασε την ανησυχία του για την ένταση, η οποία παρατηρείται στις σχέσεις των κρατών – μελών της Ευρωζώνης, και δη στους Γερμανούς πολιτικούς και τον ελληνικό λαό, για να συμπληρώσει ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει όλα μαζί να αποτελούν μία μεγάλη μονάδα, όπως είναι η Κίνα ή η Ινδία, ώστε να αντεπεξέλθουν με αξιώσεις στο διεθνή ανταγωνισμό.
Παράλληλα, εξέφρασε την άποψη ότι απαιτείται η μεταφορά πλεονασμάτων από το Βορρά στο Νότο μέσω των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ. Ταυτόχρονα, τάχθηκε υπέρ της λειτουργίας επιτροπών εμπειρογνωμόνων, ανεξάρτητων από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, για ζητήματα μακροοικονομίας, με αρμοδιότητες παρακολούθησης, χωρίς εκτελεστική εξουσία. Όπως είπε, θα αποτελούσε ένα «βήμα μπροστά» η δημιουργία ενός αντίστοιχου συμβουλίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ, Πρόεδρος, Marfin Popular Bank
O πρώην Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου και νυν Πρόεδρος της Marfin Popular Bank Μιχάλης Σαρρής διαμήνυσε ότι θα πρέπει και η Κύπρος να υιοθετήσει ένα είδος Μνημονίου, προτού της επιβληθεί, ενώ ταυτόχρονα εισηγήθηκε τη λήψη μέτρων για μία πιο ανταγωνιστική κυπριακή οικονομία.
Ανέφερε μέσα από το συνέδριο του Economist ακόμα ότι με τον τεχνοκράτη Μόντι να έχει καταφέρει στην Ιταλία να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης στα 67, η ανοχή των Βρυξελλών απέναντι στην Ελλάδα εξαντλείται.
Ειδικότερα, υπογράμμισε ότι το Μνημόνιο στην Ελλάδα περιλαμβάνει 2 σελίδες με μέτρα λιτότητας και άλλες 100 με μεταρρυθμίσεις οι οποίες ουδέποτε έχουν υλοποιηθεί. Σημείωσε πως αν εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές, η Ελλάδα θα γίνει υπόδειγμα φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
SIMON COMMANDER, Διευθύνων Εταίρος, Altura Advisers, Ηνωμένο Βασίλειο
Με μελανά χρώματα περιέγραψε τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας ο Καθηγητής Simon Commander, ο οποίος σημείωσε ότι εξακολουθούν να μην επιλύονται βασικά διαρθρωτικά προβλήματα και επέστησε την προσοχή στον κίνδυνο κατάρρευσης των τραπεζών και περαιτέρω εκτίναξης της ανεργίας. Αναφορικά με το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, εκτίμησε ότι τα μειονεκτήματα θα ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα πλεονεκτήματα.
BRANKO MILANOVIC, Επικεφαλής Οικονομολόγος, Παγκόσμια Τράπεζα
Τα εισοδήματα στην Κύπρο παραμένουν υψηλά σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σύμφωνα με παρατήρηση του επικεφαλής οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας Branko Milanovic, παραθέτοντας σχετικά στοιχεία, τα οποία καταδεικνύουν το Λουξεμβούργο ως τη χώρα με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Ο ίδιος παρατήρησε ότι η ΕΕ, βάσει οικονομικών δεδομένων, έχει μετατραπεί σε μία αρκετά ετερογενή κοινότητα μετά από τη διεύρυνση -σε λιγότερο βαθμό η Ευρωζώνη.
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΥ, CEO, PwC
Η αβεβαιότητα αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στην ευρωπαϊκή οικονομία, με το 75% των διευθυντικών στελεχών να εκφράζουν ανάλογη ανησυχία, επισήμανε από το βήμα του Economist ο CEO της PwC Ευγένιος Ευγενίου, προσθέτοντας ότι στην Κύπρο, το 90% εστιάζει στην αδυναμία χρηματοδότησης αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Ο ίδιος τόνισε ότι η Κύπρος πρέπει να συνεχίσει την εξαγωγή υπηρεσιών. Περιέγραψε δε τις προοπτικές της κυπριακής οικονομίας, πάνω στη βάση ότι διαθέτει υψηλού επιπέδου ρυθμιστικούς κανόνες, βρετανικό νομικό πλαίσιο και διαφανές σύστημα. Παράλληλα, επισήμανε ότι πρέπει να επιτυγχάνεται εξισορρόπηση των αναγκών για δημοσιονομική και κοινωνική σταθερότητα, υπογραμμίζοντας ότι τα πρόσφατα γεγονότα στους δρόμους της Αθήνας πλήττουν το προφίλ της Ελλάδας και από επιχειρηματική άποψη.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΓΚΑΣΤΙΝΙΩΤΗΣ, Πρόεδρος Δ.Σ., Κυπριακός Οργανισμός Προώθησης Επενδύσεων
Γέφυρα οικονομικής συνεργασίας και επενδύσεων, η οποία συνδέει την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, χαρακτήρισε την Κύπρο ο Πρόεδρος ΔΣ του CIPA (Cyprus Investment Promotion Agency) Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης , ο οποίος έκανε λόγο για ελκυστικό χρηματοπιστωτικό κέντρο, το οποίο συνδυάζει χαμηλό κόστος και υψηλού επιπέδου πρακτικές. Πάντως, υπογράμμισε ότι, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το 2010 σημειώθηκε αισθητή μείωση στην προσέλκυση επενδύσεων
ΕΛΕΝΑ ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΟΥ, Ιδρυτής και Διευθύνουσα Σύμβουλος, IKOS
Το Μνημόνιο στην Ελλάδα δεν φέρνει αποτελέσματα, διότι εκπονήθηκε με μοναδικό γνώμονα τη διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους, εκτίμησε μέσα από το σημερινό συνέδριο του Economist η ιδρυτής και Διευθύνουσα Σύμβουλος της IKOS Έλενα Αμβροσιάδου, η οποία ανάμεσα σε άλλα έκανε λόγο για υπερβολική φορολόγηση του ιδιωτικού τομέα, υψηλές κρατικές δαπάνες και διαπλοκή.
ΝΟΤΗΣ ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ, Αναπληρωτής Τομεάρχης Οικονομίας, Νέα Δημοκρατία
«Με την έγκριση της δανειακής σύμβασης, η Αθήνα έκανε το βήμα που της αναλογούσε. Τώρα απομένει να εκπληρώσει και η Ευρώπη τις δικές της δεσμεύσεις». Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε από το βήμα του Economist στη Λευκωσία ο αναπληρωτής τομεάρχης οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας Νότης Μηταράκης, ο οποίος ανάμεσα σε άλλα έκανε λόγο για θεσμικά κενά στο σχεδιασμό της Ευρωζώνης.
Ο ίδιος εξέφρασε την πεποίθηση ότι η ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε την επέκταση της κρίσης στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, εκτίμησε ότι ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων παρ’ όλο το πολιτικό κόστος και τόνισε ότι η χώρα καθυστέρησε εξαρχής να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Παράλληλα, απέδωσε στην Ευρώπη μία λογιστική, ανεπαρκή νοοτροπία, η οποία κατά τη γνώμη του οδηγεί σε μία μονομερή πολιτική λιτότητας που εγκυμονεί κινδύνους για τη θέση της στο διεθνές στερέωμα. Τάχθηκε δε υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων, «μαζί με τις απαραίτητες πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας».
MEGAN GREENE, Ανώτερη οικονομολόγος, Roubini Global Economics
Έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ στο τέλος του 2013 προέβλεψε η επικεφαλής της ομάδας του N. Roubini για την κρίση του ευρώ Megan Greene, η οποία εκτίμησε ότι ο πυρήνας της Ευρωζώνης κερδίζει χρόνο για να δημιουργήσει τείχος προστασίας της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, θα έρθει η στιγμή κατά την οποία από τη μία πλευρά η Ελλάδα θα διαμηνύει ότι δεν αντέχει άλλη λιτότητα και από την άλλη πλευρά η τρόικα θα θεωρεί το χρέος της μη βιώσιμο και θα σταματήσει να τη χρηματοδοτεί. Η ίδια εξέφρασε την άποψη ότι αν εκλεγεί στην Ελλάδα μία κυβέρνηση Σαμαρά, και ο ίδιος επιχειρήσει να επαναδιαπραγματευτεί τις συμφωνίες με την Ευρωζώνη όπως εξαγγέλλει, τότε η Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να αναγκαστεί σε αθέτηση πληρωμών.
Επιπλέον, σημείωσε ότι χωρίς τη δραστική συμμετοχή της ΕΚΤ στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης χρέους, αυτό δεν θα μπορέσει να γίνει βιώσιμο. Προέβλεψε δε για τη χώρα τουλάχιστον μία 10ετία ύφεσης, δεδομένου του οικονομικού μοντέλου το οποίο εφαρμόζεται.
Γενικότερα, η ίδια ανέφερε πως η Ελλάδα συμβολίζει πλέον το μοντέλο με το οποίο η τρόικα (θα) διαχειρίζεται περιπτώσεις αδύναμων οικονομιών.
Κατά τη γνώμη της, η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ δεν επιθυμεί αυτή τη στιγμή να «χρεωθεί» την αβεβαιότητα την οποία θα προκαλέσει η έξοδος της Ελλάδας. Σημειώνεται ότι το 2013 διεξάγονται εκλογές στη Γερμανία.
Η κ. Green υπογράμμισε ότι είναι σε εξέλιξη επιχείρηση εξεύρεσης οικονομικών πόρων για τη χρηματοδότηση της Ιταλίας και της Ισπανίας μέσα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, το ευρωπαϊκό ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας αλλά και το ΔΝΤ.
Όπως ανέφερε, η πορεία των εξελίξεων στην Ευρωζώνη θα μπορούσε ίσως να αντιστραφεί αν εφαρμόζονταν ταχύτερα μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα ευνοούσαν την ανάπτυξη, αν η ΕΚΤ δάνειζε φτηνότερα και αν σημειωνόταν υποτίμηση του Ευρώ. Ωστόσο, η ίδια εκτίμησε ότι είναι πολύ μικρές οι πιθανότητες προς αυτή την κατεύθυνση.
Η ίδια επισήμανε ότι μία αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε να επιφέρει και η συγκρότηση στη Γερμανία ενός κυβερνητικού συνασπισμού ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, που τάσσονται υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων.
Στις παραμέτρους αβεβαιότητας εντάσσεται κατά τη γνώμη της το ενδεχόμενο να εκλεγεί στη Γαλλία ο Ολάντ και να αψηφήσει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας.
DANIEL KAUFMANN, Senior Fellow, Global Economy and Development, Brookings Institution, ΗΠΑ
Οι προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει σήμερα η κυπριακή οικονομία οφείλονται επί της ουσίας στις γενικότερες διεθνείς εξελίξεις και όχι σε τυχόν εγχώρια λάθη οικονομικής διακυβέρνησης, τόνισε στο σημερινό συνέδριο του Economist ο εκπρόσωπος του Brookings Institution Daniel Kaufmann. Για την Ελλάδα επισήμανε ότι βρίσκεται στην 95η θέση του ΟΟΣΑ αναφορικά με τις επιδόσεις στην εξάλειψη της διαφθοράς.
ΕΛΕΝΑ ΠΑΝΑΡΙΤΗ, Βουλευτής και Θεσμική Οικονομολόγος
Ενδεικτικό παράδειγμα μιας χώρας στην οποία καταρρέουν οι θεσμοί, πλήττοντας την αναπτυξιακή προοπτική, χαρακτήρισε την Ελλάδα η βουλευτής Έλενα Παναρίτη, η οποία έκανε λόγο για εκτεταμένα φαινόμενα κακοδιαχείρισης, τα οποία αποκρύβονταν επιμελώς.
Ανάμεσα σε άλλα, επισήμανε ως χαρακτηριστικό της κυπριακής οικονομίας την περιορισμένη γραφειοκρατία, η οποία την αναδεικνύει σε μία από τις χώρες με τις καλύτερες συνθήκες για την ίδρυση επιχείρησης.
Πηγή:www.capital.gr
Πέμπτη, 16 Φεβρουαρίου 2012 - 18:46
Η επιστροφή στη δραχμή θα σήμαινε αυτόματα μια νομισματική υποτίμηση της τάξης του περίπου 60%, με αντίστοιχες συνέπειες στις εισαγωγές, από τις οποίες η Ελλάδα εξαρτάται σε ιδιαίτερο βαθμό, εκτίμησε ο Καθηγητής Οικονομικών του London School of Economics και Νομπελίστας, Χριστόφορος Πισσαρίδης, περιγράφοντας τις πιθανές επιπτώσεις από μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Μιλώντας σε συνέδριο του Economist που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία, ο κ. Πισσαρίδης, χαρακτήρισε «μεγάλη ανακούφιση» την έγκριση της νέας δανειακής σύμβασης από την Ελλάδα, ενώ εξέφρασε την εκτίμηση ότι η εναλλακτική εκδοχή θα ήταν η έξοδος της χώρας από το ευρώ, κατά τη γνώμη του, με πολύ χειρότερες συνέπειες έναντι των επιπλέον μέτρων λιτότητας που συνοδεύουν το νέο «πακέτο».
Τόνισε την ανάγκη να διασφαλιστούν περισσότεροι πόροι για τους ανέργους -και γενικότερα οικονομικά ασθενείς- στην Ελλάδα. Σημείωσε, μάλιστα, ότι προσφέρθηκαν κονδύλια προς αυτήν την κατεύθυνση στην προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία ωστόσο δεν τα απορρόφησε.
Επιπλεόν, ο ίδιος εξέφρασε την ανησυχία του για την ένταση, η οποία παρατηρείται στις σχέσεις των κρατών – μελών της Ευρωζώνης, και δη στους Γερμανούς πολιτικούς και τον ελληνικό λαό, για να συμπληρώσει ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει όλα μαζί να αποτελούν μία μεγάλη μονάδα, όπως είναι η Κίνα ή η Ινδία, ώστε να αντεπεξέλθουν με αξιώσεις στο διεθνή ανταγωνισμό.
Παράλληλα, εξέφρασε την άποψη ότι απαιτείται η μεταφορά πλεονασμάτων από το Βορρά στο Νότο μέσω των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ. Ταυτόχρονα, τάχθηκε υπέρ της λειτουργίας επιτροπών εμπειρογνωμόνων, ανεξάρτητων από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, για ζητήματα μακροοικονομίας, με αρμοδιότητες παρακολούθησης, χωρίς εκτελεστική εξουσία. Όπως είπε, θα αποτελούσε ένα «βήμα μπροστά» η δημιουργία ενός αντίστοιχου συμβουλίου σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ, Πρόεδρος, Marfin Popular Bank
O πρώην Υπουργός Οικονομικών της Κύπρου και νυν Πρόεδρος της Marfin Popular Bank Μιχάλης Σαρρής διαμήνυσε ότι θα πρέπει και η Κύπρος να υιοθετήσει ένα είδος Μνημονίου, προτού της επιβληθεί, ενώ ταυτόχρονα εισηγήθηκε τη λήψη μέτρων για μία πιο ανταγωνιστική κυπριακή οικονομία.
Ανέφερε μέσα από το συνέδριο του Economist ακόμα ότι με τον τεχνοκράτη Μόντι να έχει καταφέρει στην Ιταλία να αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης στα 67, η ανοχή των Βρυξελλών απέναντι στην Ελλάδα εξαντλείται.
Ειδικότερα, υπογράμμισε ότι το Μνημόνιο στην Ελλάδα περιλαμβάνει 2 σελίδες με μέτρα λιτότητας και άλλες 100 με μεταρρυθμίσεις οι οποίες ουδέποτε έχουν υλοποιηθεί. Σημείωσε πως αν εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές, η Ελλάδα θα γίνει υπόδειγμα φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
SIMON COMMANDER, Διευθύνων Εταίρος, Altura Advisers, Ηνωμένο Βασίλειο
Με μελανά χρώματα περιέγραψε τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας ο Καθηγητής Simon Commander, ο οποίος σημείωσε ότι εξακολουθούν να μην επιλύονται βασικά διαρθρωτικά προβλήματα και επέστησε την προσοχή στον κίνδυνο κατάρρευσης των τραπεζών και περαιτέρω εκτίναξης της ανεργίας. Αναφορικά με το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, εκτίμησε ότι τα μειονεκτήματα θα ήταν πολύ μεγαλύτερα από τα πλεονεκτήματα.
BRANKO MILANOVIC, Επικεφαλής Οικονομολόγος, Παγκόσμια Τράπεζα
Τα εισοδήματα στην Κύπρο παραμένουν υψηλά σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο σύμφωνα με παρατήρηση του επικεφαλής οικονομολόγου της Παγκόσμιας Τράπεζας Branko Milanovic, παραθέτοντας σχετικά στοιχεία, τα οποία καταδεικνύουν το Λουξεμβούργο ως τη χώρα με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη. Ο ίδιος παρατήρησε ότι η ΕΕ, βάσει οικονομικών δεδομένων, έχει μετατραπεί σε μία αρκετά ετερογενή κοινότητα μετά από τη διεύρυνση -σε λιγότερο βαθμό η Ευρωζώνη.
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΥ, CEO, PwC
Η αβεβαιότητα αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο στην ευρωπαϊκή οικονομία, με το 75% των διευθυντικών στελεχών να εκφράζουν ανάλογη ανησυχία, επισήμανε από το βήμα του Economist ο CEO της PwC Ευγένιος Ευγενίου, προσθέτοντας ότι στην Κύπρο, το 90% εστιάζει στην αδυναμία χρηματοδότησης αναπτυξιακών πρωτοβουλιών.
Ο ίδιος τόνισε ότι η Κύπρος πρέπει να συνεχίσει την εξαγωγή υπηρεσιών. Περιέγραψε δε τις προοπτικές της κυπριακής οικονομίας, πάνω στη βάση ότι διαθέτει υψηλού επιπέδου ρυθμιστικούς κανόνες, βρετανικό νομικό πλαίσιο και διαφανές σύστημα. Παράλληλα, επισήμανε ότι πρέπει να επιτυγχάνεται εξισορρόπηση των αναγκών για δημοσιονομική και κοινωνική σταθερότητα, υπογραμμίζοντας ότι τα πρόσφατα γεγονότα στους δρόμους της Αθήνας πλήττουν το προφίλ της Ελλάδας και από επιχειρηματική άποψη.
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΓΚΑΣΤΙΝΙΩΤΗΣ, Πρόεδρος Δ.Σ., Κυπριακός Οργανισμός Προώθησης Επενδύσεων
Γέφυρα οικονομικής συνεργασίας και επενδύσεων, η οποία συνδέει την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, χαρακτήρισε την Κύπρο ο Πρόεδρος ΔΣ του CIPA (Cyprus Investment Promotion Agency) Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης , ο οποίος έκανε λόγο για ελκυστικό χρηματοπιστωτικό κέντρο, το οποίο συνδυάζει χαμηλό κόστος και υψηλού επιπέδου πρακτικές. Πάντως, υπογράμμισε ότι, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το 2010 σημειώθηκε αισθητή μείωση στην προσέλκυση επενδύσεων
ΕΛΕΝΑ ΑΜΒΡΟΣΙΑΔΟΥ, Ιδρυτής και Διευθύνουσα Σύμβουλος, IKOS
Το Μνημόνιο στην Ελλάδα δεν φέρνει αποτελέσματα, διότι εκπονήθηκε με μοναδικό γνώμονα τη διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους, εκτίμησε μέσα από το σημερινό συνέδριο του Economist η ιδρυτής και Διευθύνουσα Σύμβουλος της IKOS Έλενα Αμβροσιάδου, η οποία ανάμεσα σε άλλα έκανε λόγο για υπερβολική φορολόγηση του ιδιωτικού τομέα, υψηλές κρατικές δαπάνες και διαπλοκή.
ΝΟΤΗΣ ΜΗΤΑΡΑΚΗΣ, Αναπληρωτής Τομεάρχης Οικονομίας, Νέα Δημοκρατία
«Με την έγκριση της δανειακής σύμβασης, η Αθήνα έκανε το βήμα που της αναλογούσε. Τώρα απομένει να εκπληρώσει και η Ευρώπη τις δικές της δεσμεύσεις». Αυτό είναι το μήνυμα που έστειλε από το βήμα του Economist στη Λευκωσία ο αναπληρωτής τομεάρχης οικονομίας της Νέας Δημοκρατίας Νότης Μηταράκης, ο οποίος ανάμεσα σε άλλα έκανε λόγο για θεσμικά κενά στο σχεδιασμό της Ευρωζώνης.
Ο ίδιος εξέφρασε την πεποίθηση ότι η ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε την επέκταση της κρίσης στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, εκτίμησε ότι ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα στέκεται στο ύψος των περιστάσεων παρ’ όλο το πολιτικό κόστος και τόνισε ότι η χώρα καθυστέρησε εξαρχής να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Παράλληλα, απέδωσε στην Ευρώπη μία λογιστική, ανεπαρκή νοοτροπία, η οποία κατά τη γνώμη του οδηγεί σε μία μονομερή πολιτική λιτότητας που εγκυμονεί κινδύνους για τη θέση της στο διεθνές στερέωμα. Τάχθηκε δε υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων, «μαζί με τις απαραίτητες πολιτικές δημοσιονομικής πειθαρχίας».
MEGAN GREENE, Ανώτερη οικονομολόγος, Roubini Global Economics
Έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ στο τέλος του 2013 προέβλεψε η επικεφαλής της ομάδας του N. Roubini για την κρίση του ευρώ Megan Greene, η οποία εκτίμησε ότι ο πυρήνας της Ευρωζώνης κερδίζει χρόνο για να δημιουργήσει τείχος προστασίας της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, θα έρθει η στιγμή κατά την οποία από τη μία πλευρά η Ελλάδα θα διαμηνύει ότι δεν αντέχει άλλη λιτότητα και από την άλλη πλευρά η τρόικα θα θεωρεί το χρέος της μη βιώσιμο και θα σταματήσει να τη χρηματοδοτεί. Η ίδια εξέφρασε την άποψη ότι αν εκλεγεί στην Ελλάδα μία κυβέρνηση Σαμαρά, και ο ίδιος επιχειρήσει να επαναδιαπραγματευτεί τις συμφωνίες με την Ευρωζώνη όπως εξαγγέλλει, τότε η Ελλάδα είναι πολύ πιθανό να αναγκαστεί σε αθέτηση πληρωμών.
Επιπλέον, σημείωσε ότι χωρίς τη δραστική συμμετοχή της ΕΚΤ στη διαχείριση της ελληνικής κρίσης χρέους, αυτό δεν θα μπορέσει να γίνει βιώσιμο. Προέβλεψε δε για τη χώρα τουλάχιστον μία 10ετία ύφεσης, δεδομένου του οικονομικού μοντέλου το οποίο εφαρμόζεται.
Γενικότερα, η ίδια ανέφερε πως η Ελλάδα συμβολίζει πλέον το μοντέλο με το οποίο η τρόικα (θα) διαχειρίζεται περιπτώσεις αδύναμων οικονομιών.
Κατά τη γνώμη της, η Γερμανίδα καγκελάριος Μέρκελ δεν επιθυμεί αυτή τη στιγμή να «χρεωθεί» την αβεβαιότητα την οποία θα προκαλέσει η έξοδος της Ελλάδας. Σημειώνεται ότι το 2013 διεξάγονται εκλογές στη Γερμανία.
Η κ. Green υπογράμμισε ότι είναι σε εξέλιξη επιχείρηση εξεύρεσης οικονομικών πόρων για τη χρηματοδότηση της Ιταλίας και της Ισπανίας μέσα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, το ευρωπαϊκό ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας αλλά και το ΔΝΤ.
Όπως ανέφερε, η πορεία των εξελίξεων στην Ευρωζώνη θα μπορούσε ίσως να αντιστραφεί αν εφαρμόζονταν ταχύτερα μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα ευνοούσαν την ανάπτυξη, αν η ΕΚΤ δάνειζε φτηνότερα και αν σημειωνόταν υποτίμηση του Ευρώ. Ωστόσο, η ίδια εκτίμησε ότι είναι πολύ μικρές οι πιθανότητες προς αυτή την κατεύθυνση.
Η ίδια επισήμανε ότι μία αλλαγή του κλίματος θα μπορούσε να επιφέρει και η συγκρότηση στη Γερμανία ενός κυβερνητικού συνασπισμού ανάμεσα στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, που τάσσονται υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων.
Στις παραμέτρους αβεβαιότητας εντάσσεται κατά τη γνώμη της το ενδεχόμενο να εκλεγεί στη Γαλλία ο Ολάντ και να αψηφήσει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας.
DANIEL KAUFMANN, Senior Fellow, Global Economy and Development, Brookings Institution, ΗΠΑ
Οι προκλήσεις τις οποίες αντιμετωπίζει σήμερα η κυπριακή οικονομία οφείλονται επί της ουσίας στις γενικότερες διεθνείς εξελίξεις και όχι σε τυχόν εγχώρια λάθη οικονομικής διακυβέρνησης, τόνισε στο σημερινό συνέδριο του Economist ο εκπρόσωπος του Brookings Institution Daniel Kaufmann. Για την Ελλάδα επισήμανε ότι βρίσκεται στην 95η θέση του ΟΟΣΑ αναφορικά με τις επιδόσεις στην εξάλειψη της διαφθοράς.
ΕΛΕΝΑ ΠΑΝΑΡΙΤΗ, Βουλευτής και Θεσμική Οικονομολόγος
Ενδεικτικό παράδειγμα μιας χώρας στην οποία καταρρέουν οι θεσμοί, πλήττοντας την αναπτυξιακή προοπτική, χαρακτήρισε την Ελλάδα η βουλευτής Έλενα Παναρίτη, η οποία έκανε λόγο για εκτεταμένα φαινόμενα κακοδιαχείρισης, τα οποία αποκρύβονταν επιμελώς.
Ανάμεσα σε άλλα, επισήμανε ως χαρακτηριστικό της κυπριακής οικονομίας την περιορισμένη γραφειοκρατία, η οποία την αναδεικνύει σε μία από τις χώρες με τις καλύτερες συνθήκες για την ίδρυση επιχείρησης.
Πηγή:www.capital.gr
Οι νοσταλγοί της δραχμής και τα κρυφά κίνητρα
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
(2)
Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012, 11:46
Σχετικά Tags
δραχμή, έξοδος Ελλάδας από ευρώ
45
Share
3
0
1
Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Όταν ο μεγαλοεπενδυτής, Τζορτζ Σόρος, δήλωνε στο Νταβός πριν μερικές μέρες πως υπάρχουν στη χώρα μας ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι επιδιώκουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, γιατί θέλουν να πληρώνουν τους φόρους και τα χρέη τους σε δραχμές, δεν μιλούσε τυχαία.
Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί, που… «νοσταλγούν» το εθνικό μας νόμισμα; Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Πρόκειται κυρίως για όσους έχουν χρέη, είτε προς το Δημόσιο, είτε προς τις τράπεζες. Οι υποχρεώσεις τους θα υποτιμηθούν στην ουσία, ενώ εκτιμούν πως το κλίμα αποσταθεροποίησης, που θα ακολουθήσει, θα αποτελέσει πρόσφορο έδαφος για να ρυθμίσουν χαριστικά τα χρεωστούμενά τους.
Ακόμα μεγαλύτερα θα είναι τα οφέλη από τη δραχμή για όσους έχουν φροντίσει και έχουν μεταφέρει τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας.
Σε αυτή την περίπτωση, πέραν των όσων θα κερδίσουν για τις οφειλές τους, θα έχουν στα χέρια τους ισχυρό συνάλλαγμα για να σαρώσουν περιουσιακά στοιχεία, οι αποτιμήσεις των οποίων θα έχουν εξευτελιστεί.
Πέραν των οικονομικών συμφερόντων, υπάρχουν και πολιτικά. Εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του έθνους ή και απλοί πολιτευτές, έχουν σηκώσει τη σημαία της «εθνικής κυριαρχίας» - που ούτως ή άλλως έχει χαθεί εφόσον είμαστε μέλος οικονομικής και νομισματικής ένωσης – και των θεωριών συνομωσίας περί «οργανωμένου σχεδίου, που θέλει να αφανίσει τον Ελληνισμό».
Πρόκειται για όσους έχουν χτίσει την πολιτική τους καριέρα πάνω στο πελατειακό κράτος και δεν επιθυμούν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, που θα ανατρέψουν αυτό το μοντέλο. Πρόκειται, επίσης, για εκπροσώπους των επιχειρηματικών συμφερόντων, που περιγράψαμε πιο πάνω.
Από όλα αυτά, είναι σαφές πως οι υπέρμαχοι της δραχμής ενδιαφέρονται πάνω απ΄ όλα – και μόνο – για την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων και σε καμία περίπτωση για το «καλό της χώρας».
Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής επιχειρηματολογία υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ μόνο καλό δεν κάνει για την εικόνα της χώρας και για τις διαπραγματεύσεις μας με τους δανειστές μας.
Η αλεπουδίτσα ξετρυπώνει τις προσφορές»
www.alepouditsa.gr
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
(2)
Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου 2012, 11:46
Σχετικά Tags
δραχμή, έξοδος Ελλάδας από ευρώ
45
Share
3
0
1
Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Όταν ο μεγαλοεπενδυτής, Τζορτζ Σόρος, δήλωνε στο Νταβός πριν μερικές μέρες πως υπάρχουν στη χώρα μας ιδιοκτήτες μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι επιδιώκουν την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, γιατί θέλουν να πληρώνουν τους φόρους και τα χρέη τους σε δραχμές, δεν μιλούσε τυχαία.
Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί, που… «νοσταλγούν» το εθνικό μας νόμισμα; Τι είδους κίνητρα έχουν; Τι έχουν να κερδίσουν;
Πρόκειται κυρίως για όσους έχουν χρέη, είτε προς το Δημόσιο, είτε προς τις τράπεζες. Οι υποχρεώσεις τους θα υποτιμηθούν στην ουσία, ενώ εκτιμούν πως το κλίμα αποσταθεροποίησης, που θα ακολουθήσει, θα αποτελέσει πρόσφορο έδαφος για να ρυθμίσουν χαριστικά τα χρεωστούμενά τους.
Ακόμα μεγαλύτερα θα είναι τα οφέλη από τη δραχμή για όσους έχουν φροντίσει και έχουν μεταφέρει τα χρήματά τους εκτός Ελλάδας.
Σε αυτή την περίπτωση, πέραν των όσων θα κερδίσουν για τις οφειλές τους, θα έχουν στα χέρια τους ισχυρό συνάλλαγμα για να σαρώσουν περιουσιακά στοιχεία, οι αποτιμήσεις των οποίων θα έχουν εξευτελιστεί.
Πέραν των οικονομικών συμφερόντων, υπάρχουν και πολιτικά. Εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του έθνους ή και απλοί πολιτευτές, έχουν σηκώσει τη σημαία της «εθνικής κυριαρχίας» - που ούτως ή άλλως έχει χαθεί εφόσον είμαστε μέλος οικονομικής και νομισματικής ένωσης – και των θεωριών συνομωσίας περί «οργανωμένου σχεδίου, που θέλει να αφανίσει τον Ελληνισμό».
Πρόκειται για όσους έχουν χτίσει την πολιτική τους καριέρα πάνω στο πελατειακό κράτος και δεν επιθυμούν να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις, που θα ανατρέψουν αυτό το μοντέλο. Πρόκειται, επίσης, για εκπροσώπους των επιχειρηματικών συμφερόντων, που περιγράψαμε πιο πάνω.
Από όλα αυτά, είναι σαφές πως οι υπέρμαχοι της δραχμής ενδιαφέρονται πάνω απ΄ όλα – και μόνο – για την εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων και σε καμία περίπτωση για το «καλό της χώρας».
Σε κάθε περίπτωση, η συνεχής επιχειρηματολογία υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ μόνο καλό δεν κάνει για την εικόνα της χώρας και για τις διαπραγματεύσεις μας με τους δανειστές μας.
Η αλεπουδίτσα ξετρυπώνει τις προσφορές»
www.alepouditsa.gr
Ισραηλ Κυπρος αεροπορικως 40 λεπτα και 60 χρονια δυστυχως.
«Έχουμε φυσικούς δεσμούς»
| Εκτύπωση | 17/02/2012 | ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΤΣΟΥΡΟΥΛΛΗ
Τι δήλωσε στη «Σημερινή» ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου
Στους σχεδιασμούς της γειτονικής χώρας βρίσκεται μια πολυεπίπεδη συνεργασία με την Κύπρο, η οποία θα μας επιτρέψει να προμηθεύουμε με φυσικό αέριο, ταυτόχρονα, την Ευρώπη και την Ασία
«Είναι με μεγάλη μου χαρά που βρίσκομαι εδώ. Είπα στον Πρόεδρο σήμερα ότι χρειάστηκα 40 λεπτά να έρθω αεροπορικώς από το Ισραήλ στην Κύπρο, 40 λεπτά και… 63 χρόνια! Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του Ισραήλ που ο πρωθυπουργός της χώρας επισκέπτεται την Κύπρο. Και ήρθε πολύ καθυστερημένα αυτή η επίσκεψη. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι ο πρώτος πρωθυπουργός που την πραγματοποιεί», δήλωσε στην αποκλειστική συνέντευξή του στη «Σ» και στο ΣΙΓΜΑ ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου.
Κοινές αξίες, κοινά συμφέροντα
Η επίσκεψή σας σηματοδοτεί μια νέα εποχή μεταξύ των δύο χωρών. Πώς περιγράφετε αυτήν τη νέα εποχή;
Είναι μια φυσιολογική συνεργασία. Είναι μια συνεργασία με κοινές αξίες και κοινά συμφέροντα. Κοινές αξίες γιατί το Ισραήλ και η Κύπρος είναι δύο φιλελεύθερες δημοκρατίες, πραγματικές δημοκρατίες που σέβονται τους νόμους, τα ατομικά δικαιώματα και την πλειοψηφία. Ξέρετε, η δημοκρατία δεν είναι μόνο η διεξαγωγή εκλογών, αλλά το τι συμβαίνει ενδιάμεσα των εκλογών.
Αυτός είναι ένας φυσικός δεσμός που τον έχουμε κοινό στην περιοχή μας. Το δεύτερο είναι τα κοινά μας συμφέροντα, όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η οικονομία, η ενέργεια, το φυσικό αέριο, που μόλις βρήκαμε και οι δύο χώρες. Πιστεύω πως για όλους αυτούς τους λόγους ήταν, όπως είπα, μια σχέση η οποία ήταν αναμενόμενο να δημιουργηθεί και χαίρομαι πολύ που έφτασε αυτή η ώρα.
Όπως γνωρίζετε η Κύπρος διατηρεί καλές σχέσεις με τις αραβικές χώρες στην περιοχή, κάποιες από τις οποίες δεν έχουν καλές σχέσεις με το Ισραήλ. Αυτό σας ενοχλεί ή πιστεύετε ότι θα αποτελέσει εμπόδιο στις κυπροϊσραηλινές σχέσεις;
Όχι. Πιστεύω ότι υπήρξε κάποτε εμπόδιο αυτό το ζήτημα, πριν κάποια χρόνια. Όχι από τη δική μας μεριά αλλά από την οπτική γωνία της Κύπρου και τώρα ο κόσμος έχει αντιληφθεί ότι ο κόσμος αλλάζει, και ότι τα κράτη πρέπει να ακολουθούν τα συμφέροντά τους, και μερικές φορές τα συμφέροντά τους ποικίλλουν, ώστε να κρατήσουν ισορροπίες και με τις δύο πλευρές. Υπάρχουν αρκετές αραβικές χώρες που ενδιαφέρονται πάρα πολύ όχι μόνο να διατηρήσουν αλλά και να ενδυναμώσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, γιατί υπάρχει μια μετατόπιση των συμφερόντων, επικρατεί, όμως, μια αναταραχή, η οποία έχει πραγματικά ταρακουνήσει τον αραβικό κόσμο.
Στο επίκεντρο η δυνατότητα εξαγωγών
Η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν ξεκινήσει μια συνεργασία σε ό,τι αφορά την ενέργεια. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από αυτό;
Θα πρέπει να δούμε. Γιατί, ξέρετε, έχουμε ανακαλύψει μιαν αρκετά μεγάλη ποσότητα φυσικού αέριου και εσείς είσαστε στη διαδικασία των ερευνών που ελπίζω ότι θα στεφθούν με επιτυχία, και φαίνεται ότι ήδη έχετε βρει αέριο σε ένα οικόπεδο και έχετε κι άλλο. Ίσως η συνεργασία να αφορά συγκεκριμένες υποδομές ώστε να γίνεται η εξαγωγή του φυσικού αερίου, γιατί, από τη δική μας μεριά, το κύριο όφελος δεν είναι μόνο τα χαμηλότερα κόστη παροχής ενέργειας, ή οι χαμηλότεροι ρύποι στον αέρα του Ισραήλ, αλλά θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε εξαγωγή. Ίσως θα είχαμε πλεονέκτημα αν σε συγκεκριμένες υποδομές, όπως αυτές με τους αγωγούς, ενώναμε τις δυνάμεις μας, ώστε να μπορούσαμε να στηρίξουμε αυτές τις ακριβές υποδομές. Αυτό θα μπορούσε να γίνει πρώτα μεταξύ του Ισραήλ και της Κύπρου και μετά να δούμε αν υπάρχουν άλλοι εταίροι στην περιοχή που ενδιαφέρονται. Γιατί όχι;
Και ίσως να προμηθεύσουμε την Ευρώπη;
Να προμηθεύσουμε την Ευρώπη με φυσικό αέριο και ίσως και την Ασία. Ίσως να προμηθεύσουμε και τις δύο ηπείρους . Εξαρτάται πόσο θα βρούμε. Και θα ήταν καλό να έχουμε α) εξαγωγές σε αυτές τις ηπείρους και β) θα ήταν καλό να έχουμε σημαντικές χώρες οι οποίες θα επενδύσουν και να συμμετέχουν σε όλο αυτό είτε ως επενδυτές ή ως αγοραστές ή και με τις δύο ιδιότητες, επενδυτή/αγοραστή.
Σε αυτό το σημείο, δηλαδή, εξετάζουμε όλα τα σενάρια;
Όλα. Σε ό,τι αφορά αυτά που γνωρίζουμε. Λέω ότι έχουμε πολλά κοινά συμφέροντα που κυριολεκτικά έχουν έρθει στην επιφάνεια, στην επιφάνεια του νερού, και τώρα πρέπει να τα βγάλουμε από το νερό και να τα κάνουμε εξαγωγή στις αγορές. Μπορεί να έχουμε μια κατάσταση όπου το σύνολο να είναι μεγαλύτερο από το ατομικό· συνεργαζόμενοι θα ωφεληθούν οι χώρες πολύ περισσότερο, παρά αν κινηθούμε από μόνοι μας.
Αυτή είναι η σχέση μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου. Είναι και η Ελλάδα στο παιχνίδι; Γιατί φαίνεται ότι υπάρχει μια αναζωπύρωση των σχέσεων;
Ναι, και πολύ μάλιστα. Είχαμε μια παρόμοια ανανέωση φιλίας με την Ελλάδα. Κατ’ ακρίβεια δεν ήταν ανανέωση γιατί για πρώτη φορά είχαμε πραγματική ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων, του τουρισμού. Πριν από δύο χρόνια πήγαν λιγότερο από 100.000 Ισαρηλινοί τουρίστες στην Ελλάδα, ενώ πέρσι ο αριθμός ανήλθε περίπου στους 400.000. Μπορούμε να έχουμε και την ίδια εξέλιξη στην Κύπρο. Και από τη στιγμή που η επίσκεψή μου στην Αθήνα προηγήθηκε της αύξησης των τουριστών από το Ισραήλ, ελπίζω το ίδιο να συμβεί και στην Κύπρο. Είμαστε πολύ κοντά. Και καλώ τους Κύπριους να έρθουν στο Ισραήλ. Έχουμε πολλά κοινά στοιχεία και είναι εκεί που ξεκίνησε ο Χριστιανισμός.
Θέλουμε αδελφότητα, όχι «Μεγάλους αδελφούς»
Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού;
Δεν θα το έλεγα αυτό, αλλά ήταν καλύτερες κάποτε από ό,τι είναι τώρα. Αποδυναμώθηκαν όχι λόγω δικής μας επιλογής, και από τη δική μας μεριά θα θέλαμε να έχουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία. Δεν είναι δική μας επιλογή. Είναι επιλογή της Τουρκίας.
Πώς βλέπετε την προσπάθεια της Τουρκίας να καταστεί ο «Μεγάλος αδελφός» της περιοχής;
Μια αδελφότητα θα ήταν κάτι καλό. «Ο Μεγάλος αδελφός», όμως, δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Ξέρετε, όλοι ζούμε σε αυτή την περιοχή του κόσμου και πρέπει να βρούμε τρόπο να ζήσουμε εδώ με ηρεμία και ειρήνη και ευημερία.
Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως η Μεσόγειος να είναι η δική της αποκλειστική περιοχή. Τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη έκαναν στρατιωτικές ασκήσεις σήμερα (σ.σ. χθες).
Κοιτάξτε. Καταλαβαίνω το πρόβλημα. Και ελπίζω η Κύπρος να καταφέρει να λύσει τα προβλήματά της με τους γείτονές της, με τον ίδιο τρόπο που θέλουμε και εμείς να λύσουμε τα προβλήματά μας με τους δικούς γείτονες. Όταν έχουμε μια διαφωνία, θέλουμε να τη λύσουμε με ειρηνικές διαπραγματεύσεις, απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μερών. Έτσι πιστεύουμε ότι πρέπει να λύνονται τα προβλήματά μας, όπως και τα δικά σας. Έτσι το βλέπουμε εμείς.
Η εγγύηση της ειρήνης
Είσαστε διατεθειμένοι να εγγυηθείτε την ειρήνη στην περιοχή;
Δεν θέλω να μπούμε σε τέτοιου είδους συζήτηση. Εμείς συζητούμε πράγματα όπως τις οικονομικές συνεργασίες, συνεργασίες για το φυσικό αέριο, συζητούμε πράγματα όπως τα πουλιά. Μιλήσαμε και για την παρακολούθηση πουλιών γιατί, ξέρετε, δημιουργούν πρόβλημα στα αεροπλάνα, μπαίνουν στις μηχανές. Μπορούμε να συζητήσουμε ό,τι θέλετε, από τα πουλιά μέχρι την εξεύρεση φυσικού αέριου, τουρισμό κτλ., και αυτά συζητούμε τώρα.
Κοινή κληρονομιά
Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τους Κυπρίους;
Είναι ένα μήνυμα φιλίας, ένα μήνυμα ζεστασιάς. Σε αυτή την αλλαγή των συμφερόντων μας έχουμε δύο κοινότητες που έχουν ως ναυαρχίδα τις δημοκρατικές αξίες, με κοινή κληρονομιά. Πάντα λέω ότι ο πολιτισμός μας ήταν αποτέλεσμα του ελληνικού πολιτισμού και των εβραϊκών αξιών: Η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ, χωρίς να παραγνωρίζω την Τουρκία, χωρίς να παραγνωρίζω κανέναν· απλά ο δικός μας δυτικός πολιτισμός είναι βασισμένος πάνω σε αυτούς τους δύο εκπληκτικούς πολιτισμούς, που συνενώθηκαν και δημιούργησαν αυτόν τον μοναδικό πολιτισμό και τώρα είναι το πιο φυσικό πράγμα, που ανακάλυψε η Κύπρος και το Ισραήλ ότι έχουμε αυτούς τους φυσικούς δεσμούς και είναι πολύ καλό, καλό για τις αξίες μας, καλό για τη συνεργασία μας.
«Το Ιράν είναι μια χώρα που δεν έχει φραγμούς»
Με το Ιράν τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου. Δηλώσατε ότι είναι μια επικίνδυνη χώρα. Πιστεύετε ότι η Τεχεράνη βρίσκεται πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις που έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες;
Δεν το πιστεύουμε. Το γνωρίζουμε σίγουρα. Βρήκαν του Ιρανούς καμικάζι. Νεκρούς Ιρανούς, με ιρανικά διαβατήρια.
Θα ανταποκριθείτε, θα αντιδράσετε σε αυτό;
Είναι πρόβλημα για όλο τον κόσμο. Αυτές οι τρομοκρατικές επιθέσεις έγιναν εναντίον διπλωματών σε διάφορες χώρες. Πριν από αυτό προσπάθησαν να δολοφονήσουν έναν διπλωμάτη από τη Σαουδική Αραβία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι μία χώρα που δεν έχει φραγμούς, κυριολεκτικά. Παραβιάζει κάθε διεθνή νομοθεσία. Δεν είναι μόνο πρόβλημα για το Ισραήλ, αλλά, σίγουρα, είναι πρόβλημα και για το Ισραήλ.
Τώρα απειλεί το Ισραήλ…
Απειλεί το Ισραήλ, αλλά αν έχουν πυρηνικά όπλα μπορούν να απειλήσουν όλη την ανθρωπότητα. Ακούμε τι λέει η διεθνής κοινότητα, τι λένε οι Ηνωμένες Πολιτείες, τι λένε οι ευρωπαϊκές χώρες, ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται στο Ιράν να παράγει πυρηνικά όπλα. Η διεθνής κοινότητα, πιστεύω, εστιάζει κυρίως σε αυτό το θέμα.
SigmaLive Περισσότερα
| Εκτύπωση | 17/02/2012 | ΤΟΥ ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΤΣΟΥΡΟΥΛΛΗ
Τι δήλωσε στη «Σημερινή» ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου
Στους σχεδιασμούς της γειτονικής χώρας βρίσκεται μια πολυεπίπεδη συνεργασία με την Κύπρο, η οποία θα μας επιτρέψει να προμηθεύουμε με φυσικό αέριο, ταυτόχρονα, την Ευρώπη και την Ασία
«Είναι με μεγάλη μου χαρά που βρίσκομαι εδώ. Είπα στον Πρόεδρο σήμερα ότι χρειάστηκα 40 λεπτά να έρθω αεροπορικώς από το Ισραήλ στην Κύπρο, 40 λεπτά και… 63 χρόνια! Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του Ισραήλ που ο πρωθυπουργός της χώρας επισκέπτεται την Κύπρο. Και ήρθε πολύ καθυστερημένα αυτή η επίσκεψη. Είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι ο πρώτος πρωθυπουργός που την πραγματοποιεί», δήλωσε στην αποκλειστική συνέντευξή του στη «Σ» και στο ΣΙΓΜΑ ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Βενιαμίν Νετανιάχου.
Κοινές αξίες, κοινά συμφέροντα
Η επίσκεψή σας σηματοδοτεί μια νέα εποχή μεταξύ των δύο χωρών. Πώς περιγράφετε αυτήν τη νέα εποχή;
Είναι μια φυσιολογική συνεργασία. Είναι μια συνεργασία με κοινές αξίες και κοινά συμφέροντα. Κοινές αξίες γιατί το Ισραήλ και η Κύπρος είναι δύο φιλελεύθερες δημοκρατίες, πραγματικές δημοκρατίες που σέβονται τους νόμους, τα ατομικά δικαιώματα και την πλειοψηφία. Ξέρετε, η δημοκρατία δεν είναι μόνο η διεξαγωγή εκλογών, αλλά το τι συμβαίνει ενδιάμεσα των εκλογών.
Αυτός είναι ένας φυσικός δεσμός που τον έχουμε κοινό στην περιοχή μας. Το δεύτερο είναι τα κοινά μας συμφέροντα, όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η οικονομία, η ενέργεια, το φυσικό αέριο, που μόλις βρήκαμε και οι δύο χώρες. Πιστεύω πως για όλους αυτούς τους λόγους ήταν, όπως είπα, μια σχέση η οποία ήταν αναμενόμενο να δημιουργηθεί και χαίρομαι πολύ που έφτασε αυτή η ώρα.
Όπως γνωρίζετε η Κύπρος διατηρεί καλές σχέσεις με τις αραβικές χώρες στην περιοχή, κάποιες από τις οποίες δεν έχουν καλές σχέσεις με το Ισραήλ. Αυτό σας ενοχλεί ή πιστεύετε ότι θα αποτελέσει εμπόδιο στις κυπροϊσραηλινές σχέσεις;
Όχι. Πιστεύω ότι υπήρξε κάποτε εμπόδιο αυτό το ζήτημα, πριν κάποια χρόνια. Όχι από τη δική μας μεριά αλλά από την οπτική γωνία της Κύπρου και τώρα ο κόσμος έχει αντιληφθεί ότι ο κόσμος αλλάζει, και ότι τα κράτη πρέπει να ακολουθούν τα συμφέροντά τους, και μερικές φορές τα συμφέροντά τους ποικίλλουν, ώστε να κρατήσουν ισορροπίες και με τις δύο πλευρές. Υπάρχουν αρκετές αραβικές χώρες που ενδιαφέρονται πάρα πολύ όχι μόνο να διατηρήσουν αλλά και να ενδυναμώσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, γιατί υπάρχει μια μετατόπιση των συμφερόντων, επικρατεί, όμως, μια αναταραχή, η οποία έχει πραγματικά ταρακουνήσει τον αραβικό κόσμο.
Στο επίκεντρο η δυνατότητα εξαγωγών
Η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν ξεκινήσει μια συνεργασία σε ό,τι αφορά την ενέργεια. Τι μπορεί να περιμένει κανείς από αυτό;
Θα πρέπει να δούμε. Γιατί, ξέρετε, έχουμε ανακαλύψει μιαν αρκετά μεγάλη ποσότητα φυσικού αέριου και εσείς είσαστε στη διαδικασία των ερευνών που ελπίζω ότι θα στεφθούν με επιτυχία, και φαίνεται ότι ήδη έχετε βρει αέριο σε ένα οικόπεδο και έχετε κι άλλο. Ίσως η συνεργασία να αφορά συγκεκριμένες υποδομές ώστε να γίνεται η εξαγωγή του φυσικού αερίου, γιατί, από τη δική μας μεριά, το κύριο όφελος δεν είναι μόνο τα χαμηλότερα κόστη παροχής ενέργειας, ή οι χαμηλότεροι ρύποι στον αέρα του Ισραήλ, αλλά θέλουμε να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε εξαγωγή. Ίσως θα είχαμε πλεονέκτημα αν σε συγκεκριμένες υποδομές, όπως αυτές με τους αγωγούς, ενώναμε τις δυνάμεις μας, ώστε να μπορούσαμε να στηρίξουμε αυτές τις ακριβές υποδομές. Αυτό θα μπορούσε να γίνει πρώτα μεταξύ του Ισραήλ και της Κύπρου και μετά να δούμε αν υπάρχουν άλλοι εταίροι στην περιοχή που ενδιαφέρονται. Γιατί όχι;
Και ίσως να προμηθεύσουμε την Ευρώπη;
Να προμηθεύσουμε την Ευρώπη με φυσικό αέριο και ίσως και την Ασία. Ίσως να προμηθεύσουμε και τις δύο ηπείρους . Εξαρτάται πόσο θα βρούμε. Και θα ήταν καλό να έχουμε α) εξαγωγές σε αυτές τις ηπείρους και β) θα ήταν καλό να έχουμε σημαντικές χώρες οι οποίες θα επενδύσουν και να συμμετέχουν σε όλο αυτό είτε ως επενδυτές ή ως αγοραστές ή και με τις δύο ιδιότητες, επενδυτή/αγοραστή.
Σε αυτό το σημείο, δηλαδή, εξετάζουμε όλα τα σενάρια;
Όλα. Σε ό,τι αφορά αυτά που γνωρίζουμε. Λέω ότι έχουμε πολλά κοινά συμφέροντα που κυριολεκτικά έχουν έρθει στην επιφάνεια, στην επιφάνεια του νερού, και τώρα πρέπει να τα βγάλουμε από το νερό και να τα κάνουμε εξαγωγή στις αγορές. Μπορεί να έχουμε μια κατάσταση όπου το σύνολο να είναι μεγαλύτερο από το ατομικό· συνεργαζόμενοι θα ωφεληθούν οι χώρες πολύ περισσότερο, παρά αν κινηθούμε από μόνοι μας.
Αυτή είναι η σχέση μεταξύ Ισραήλ και Κύπρου. Είναι και η Ελλάδα στο παιχνίδι; Γιατί φαίνεται ότι υπάρχει μια αναζωπύρωση των σχέσεων;
Ναι, και πολύ μάλιστα. Είχαμε μια παρόμοια ανανέωση φιλίας με την Ελλάδα. Κατ’ ακρίβεια δεν ήταν ανανέωση γιατί για πρώτη φορά είχαμε πραγματική ενδυνάμωση των οικονομικών σχέσεων, του τουρισμού. Πριν από δύο χρόνια πήγαν λιγότερο από 100.000 Ισαρηλινοί τουρίστες στην Ελλάδα, ενώ πέρσι ο αριθμός ανήλθε περίπου στους 400.000. Μπορούμε να έχουμε και την ίδια εξέλιξη στην Κύπρο. Και από τη στιγμή που η επίσκεψή μου στην Αθήνα προηγήθηκε της αύξησης των τουριστών από το Ισραήλ, ελπίζω το ίδιο να συμβεί και στην Κύπρο. Είμαστε πολύ κοντά. Και καλώ τους Κύπριους να έρθουν στο Ισραήλ. Έχουμε πολλά κοινά στοιχεία και είναι εκεί που ξεκίνησε ο Χριστιανισμός.
Θέλουμε αδελφότητα, όχι «Μεγάλους αδελφούς»
Οι σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού;
Δεν θα το έλεγα αυτό, αλλά ήταν καλύτερες κάποτε από ό,τι είναι τώρα. Αποδυναμώθηκαν όχι λόγω δικής μας επιλογής, και από τη δική μας μεριά θα θέλαμε να έχουμε καλές σχέσεις με την Τουρκία. Δεν είναι δική μας επιλογή. Είναι επιλογή της Τουρκίας.
Πώς βλέπετε την προσπάθεια της Τουρκίας να καταστεί ο «Μεγάλος αδελφός» της περιοχής;
Μια αδελφότητα θα ήταν κάτι καλό. «Ο Μεγάλος αδελφός», όμως, δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Ξέρετε, όλοι ζούμε σε αυτή την περιοχή του κόσμου και πρέπει να βρούμε τρόπο να ζήσουμε εδώ με ηρεμία και ειρήνη και ευημερία.
Η Τουρκία συμπεριφέρεται ως η Μεσόγειος να είναι η δική της αποκλειστική περιοχή. Τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη έκαναν στρατιωτικές ασκήσεις σήμερα (σ.σ. χθες).
Κοιτάξτε. Καταλαβαίνω το πρόβλημα. Και ελπίζω η Κύπρος να καταφέρει να λύσει τα προβλήματά της με τους γείτονές της, με τον ίδιο τρόπο που θέλουμε και εμείς να λύσουμε τα προβλήματά μας με τους δικούς γείτονες. Όταν έχουμε μια διαφωνία, θέλουμε να τη λύσουμε με ειρηνικές διαπραγματεύσεις, απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μερών. Έτσι πιστεύουμε ότι πρέπει να λύνονται τα προβλήματά μας, όπως και τα δικά σας. Έτσι το βλέπουμε εμείς.
Η εγγύηση της ειρήνης
Είσαστε διατεθειμένοι να εγγυηθείτε την ειρήνη στην περιοχή;
Δεν θέλω να μπούμε σε τέτοιου είδους συζήτηση. Εμείς συζητούμε πράγματα όπως τις οικονομικές συνεργασίες, συνεργασίες για το φυσικό αέριο, συζητούμε πράγματα όπως τα πουλιά. Μιλήσαμε και για την παρακολούθηση πουλιών γιατί, ξέρετε, δημιουργούν πρόβλημα στα αεροπλάνα, μπαίνουν στις μηχανές. Μπορούμε να συζητήσουμε ό,τι θέλετε, από τα πουλιά μέχρι την εξεύρεση φυσικού αέριου, τουρισμό κτλ., και αυτά συζητούμε τώρα.
Κοινή κληρονομιά
Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τους Κυπρίους;
Είναι ένα μήνυμα φιλίας, ένα μήνυμα ζεστασιάς. Σε αυτή την αλλαγή των συμφερόντων μας έχουμε δύο κοινότητες που έχουν ως ναυαρχίδα τις δημοκρατικές αξίες, με κοινή κληρονομιά. Πάντα λέω ότι ο πολιτισμός μας ήταν αποτέλεσμα του ελληνικού πολιτισμού και των εβραϊκών αξιών: Η Αθήνα και η Ιερουσαλήμ, χωρίς να παραγνωρίζω την Τουρκία, χωρίς να παραγνωρίζω κανέναν· απλά ο δικός μας δυτικός πολιτισμός είναι βασισμένος πάνω σε αυτούς τους δύο εκπληκτικούς πολιτισμούς, που συνενώθηκαν και δημιούργησαν αυτόν τον μοναδικό πολιτισμό και τώρα είναι το πιο φυσικό πράγμα, που ανακάλυψε η Κύπρος και το Ισραήλ ότι έχουμε αυτούς τους φυσικούς δεσμούς και είναι πολύ καλό, καλό για τις αξίες μας, καλό για τη συνεργασία μας.
«Το Ιράν είναι μια χώρα που δεν έχει φραγμούς»
Με το Ιράν τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου. Δηλώσατε ότι είναι μια επικίνδυνη χώρα. Πιστεύετε ότι η Τεχεράνη βρίσκεται πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις που έγιναν τις τελευταίες εβδομάδες;
Δεν το πιστεύουμε. Το γνωρίζουμε σίγουρα. Βρήκαν του Ιρανούς καμικάζι. Νεκρούς Ιρανούς, με ιρανικά διαβατήρια.
Θα ανταποκριθείτε, θα αντιδράσετε σε αυτό;
Είναι πρόβλημα για όλο τον κόσμο. Αυτές οι τρομοκρατικές επιθέσεις έγιναν εναντίον διπλωματών σε διάφορες χώρες. Πριν από αυτό προσπάθησαν να δολοφονήσουν έναν διπλωμάτη από τη Σαουδική Αραβία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είναι μία χώρα που δεν έχει φραγμούς, κυριολεκτικά. Παραβιάζει κάθε διεθνή νομοθεσία. Δεν είναι μόνο πρόβλημα για το Ισραήλ, αλλά, σίγουρα, είναι πρόβλημα και για το Ισραήλ.
Τώρα απειλεί το Ισραήλ…
Απειλεί το Ισραήλ, αλλά αν έχουν πυρηνικά όπλα μπορούν να απειλήσουν όλη την ανθρωπότητα. Ακούμε τι λέει η διεθνής κοινότητα, τι λένε οι Ηνωμένες Πολιτείες, τι λένε οι ευρωπαϊκές χώρες, ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται στο Ιράν να παράγει πυρηνικά όπλα. Η διεθνής κοινότητα, πιστεύω, εστιάζει κυρίως σε αυτό το θέμα.
SigmaLive Περισσότερα
Στρατηγική συμμαχία Κύπρου - Ισραήλ
| Εκτύπωση | 17/02/2012 |
Ιστορική και πολυσήμαντη η επίσκεψη του Πρωθυπουργού του Ισραήλ στην Κύπρο. Ύστερα από 63 χρόνια, Ισραηλίτης Πρωθυπουργός πάτησε το πόδι του στη χώρα μας. «Η πτήση από το Ισραήλ στην Κύπρο διαρκεί 45 λεπτά, και όμως χρειάστηκαν 63 χρόνια για να πραγματοποιηθεί», είπε χαρακτηριστικά ο Βενιαμίν Νετανιάχου.
Δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί γιατί και με ποίου ευθύνη, οι ηγέτες δύο γειτονικών χωρών, με αμοιβαία συμφέροντα, δεν αντάλλαξαν ποτέ συχνές επισκέψεις και δεν είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν τις προθέσεις, τα προβλήματα, τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντα των χωρών τους. Το βέβαιο είναι ότι Ισραήλ και Κύπρος δεν είχαν ποτέ τις φιλικές σχέσεις και τη συνεργασία που επεβάλλετο να έχουν.
Οι ευθύνες είναι αμοιβαίες.
Η ουσία είναι ότι τα τελευταία χρόνια άρχισε να καλλιεργείται νέο κλίμα, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να βελτιωθούν θεαματικά και από σχέσεις καχυποψίας και, πολλές φορές, εχθρότητας, να καταστούν σχέσεις στρατηγικών συμμάχων. Λειτούργησαν, προς την κατεύθυνση αυτή, υποβοηθητικά και οι διεθνείς και περιφερειακές συγκυρίες και, κυρίως, η ένταση και η διασάλευση των στενών, ως τότε, σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ.
Η φιλοαραβική στροφή στην πολιτική της Άγκυρας και ο φιλόδοξος στόχος του Ταγίπ Ερντογάν να καταστεί ο ηγέτης του αραβικού κόσμου και η σαφής πλέον απειλή σχηματισμού ενός άξονα Τουρκίας-Αράβων, ο οποίος θα δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους για το Ισραήλ και θα το άφηνε απομονωμένο και εν μέσω εχθρών, ώθησαν το Τελ Αβίβ να αναζητήσει συμμάχους στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Την ίδια στιγμή, η Λευκωσία προσέγγισε θετικά την ισραηλίτικη στροφή και, αφήνοντας κατά μέρος ρομαντικές αναζητήσεις μεταξύ των Αράβων, ανταποκρίθηκε στην προοπτική δημιουργίας πιο στενών σχέσεων με το γειτονικό κράτος. Το φυσικό αέριο ενίσχυσε περαιτέρω τις δυνατότητες και τις προοπτικές μιας στενότερης συμμαχίας.
Γίνεται πλέον κατανοητό απ' όλους εδώ, ότι οι γενικότερες συνθήκες στην περιοχή καθιστούν επιτακτική τη δημιουργία μιας στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ των δύο χωρών, προς αντιμετώπιση των κινδύνων που προκαλεί η τουρκική επεκτατικότητα. Οι νεο-οθωμανικές αντιλήψεις και τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας δημιουργούν την ανάγκη σύναψης στρατηγικών συμμαχιών μεταξύ των δύο χωρών.
Οι ηγέτες του Ισραήλ δεν είναι τυχαίοι. Διαπιστώνουν ότι, πέραν των άλλων όλων, και της ανάγκης να αναζητήσουν συμμάχους και να διασπάσουν τον ασφυκτικό κλοιό απομόνωσης που επιχειρεί να δημιουργήσει η Άγκυρα, μια κακή λύση στο Κυπριακό, που θα διέλυε το κυπριακό κράτος και θα καθιστούσε την Τουρκία απόλυτη κυρίαρχη εδώ, θα δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για το ίδιο το Ισραήλ.
Αν η Τουρκία επιτύχει να αντικαταστήσει το κυπριακό κράτος με ένα συνονθύλευμα, το οποίο θα έλεγχε πλήρως, η Κύπρος θα μεταβαλλόταν σε εφαλτήριο των τουρκικών επιδρομικών επιδιώξεων σε ολόκληρη την περιοχή. Όχι μόνο η προστασία του φυσικού πλούτου της περιοχής, αλλά και η λύση του Κυπριακού αποκτά, πλέον, καίρια σημασία για το Ισραήλ. Και ίσως για όλες τις χώρες της περιοχής.
Είναι φανερό, κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται στον γεωγραφικό μας χώρο, ότι η στρατηγική συμμαχία Κύπρου-Ισραήλ καθίσταται περισσότερο από αναγκαία. Σε μια περίοδο, μάλιστα, όπου η τραγική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας δεν της επιτρέπει να διαδραματίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή ως δυναμικού παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής επιδρομικότητας.
Να ελπίσουμε ότι οι ηγέτες της Κύπρου θα συλλάβουν και αυτοί τις πραγματικότητες και θα κινηθούν αποφασιστικά, αφήνοντας κατά μέρος παλαιολιθικές αντιλήψεις, νοοτροπίες και ιδεοληψίες...
Ιστορική και πολυσήμαντη η επίσκεψη του Πρωθυπουργού του Ισραήλ στην Κύπρο. Ύστερα από 63 χρόνια, Ισραηλίτης Πρωθυπουργός πάτησε το πόδι του στη χώρα μας. «Η πτήση από το Ισραήλ στην Κύπρο διαρκεί 45 λεπτά, και όμως χρειάστηκαν 63 χρόνια για να πραγματοποιηθεί», είπε χαρακτηριστικά ο Βενιαμίν Νετανιάχου.
Δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί γιατί και με ποίου ευθύνη, οι ηγέτες δύο γειτονικών χωρών, με αμοιβαία συμφέροντα, δεν αντάλλαξαν ποτέ συχνές επισκέψεις και δεν είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν τις προθέσεις, τα προβλήματα, τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντα των χωρών τους. Το βέβαιο είναι ότι Ισραήλ και Κύπρος δεν είχαν ποτέ τις φιλικές σχέσεις και τη συνεργασία που επεβάλλετο να έχουν.
Οι ευθύνες είναι αμοιβαίες.
Η ουσία είναι ότι τα τελευταία χρόνια άρχισε να καλλιεργείται νέο κλίμα, με αποτέλεσμα οι σχέσεις να βελτιωθούν θεαματικά και από σχέσεις καχυποψίας και, πολλές φορές, εχθρότητας, να καταστούν σχέσεις στρατηγικών συμμάχων. Λειτούργησαν, προς την κατεύθυνση αυτή, υποβοηθητικά και οι διεθνείς και περιφερειακές συγκυρίες και, κυρίως, η ένταση και η διασάλευση των στενών, ως τότε, σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ.
Η φιλοαραβική στροφή στην πολιτική της Άγκυρας και ο φιλόδοξος στόχος του Ταγίπ Ερντογάν να καταστεί ο ηγέτης του αραβικού κόσμου και η σαφής πλέον απειλή σχηματισμού ενός άξονα Τουρκίας-Αράβων, ο οποίος θα δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους για το Ισραήλ και θα το άφηνε απομονωμένο και εν μέσω εχθρών, ώθησαν το Τελ Αβίβ να αναζητήσει συμμάχους στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Την ίδια στιγμή, η Λευκωσία προσέγγισε θετικά την ισραηλίτικη στροφή και, αφήνοντας κατά μέρος ρομαντικές αναζητήσεις μεταξύ των Αράβων, ανταποκρίθηκε στην προοπτική δημιουργίας πιο στενών σχέσεων με το γειτονικό κράτος. Το φυσικό αέριο ενίσχυσε περαιτέρω τις δυνατότητες και τις προοπτικές μιας στενότερης συμμαχίας.
Γίνεται πλέον κατανοητό απ' όλους εδώ, ότι οι γενικότερες συνθήκες στην περιοχή καθιστούν επιτακτική τη δημιουργία μιας στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ των δύο χωρών, προς αντιμετώπιση των κινδύνων που προκαλεί η τουρκική επεκτατικότητα. Οι νεο-οθωμανικές αντιλήψεις και τα επεκτατικά σχέδια της Τουρκίας δημιουργούν την ανάγκη σύναψης στρατηγικών συμμαχιών μεταξύ των δύο χωρών.
Οι ηγέτες του Ισραήλ δεν είναι τυχαίοι. Διαπιστώνουν ότι, πέραν των άλλων όλων, και της ανάγκης να αναζητήσουν συμμάχους και να διασπάσουν τον ασφυκτικό κλοιό απομόνωσης που επιχειρεί να δημιουργήσει η Άγκυρα, μια κακή λύση στο Κυπριακό, που θα διέλυε το κυπριακό κράτος και θα καθιστούσε την Τουρκία απόλυτη κυρίαρχη εδώ, θα δημιουργούσε τεράστιους κινδύνους, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για το ίδιο το Ισραήλ.
Αν η Τουρκία επιτύχει να αντικαταστήσει το κυπριακό κράτος με ένα συνονθύλευμα, το οποίο θα έλεγχε πλήρως, η Κύπρος θα μεταβαλλόταν σε εφαλτήριο των τουρκικών επιδρομικών επιδιώξεων σε ολόκληρη την περιοχή. Όχι μόνο η προστασία του φυσικού πλούτου της περιοχής, αλλά και η λύση του Κυπριακού αποκτά, πλέον, καίρια σημασία για το Ισραήλ. Και ίσως για όλες τις χώρες της περιοχής.
Είναι φανερό, κάτω από τις συνθήκες που διαμορφώνονται στον γεωγραφικό μας χώρο, ότι η στρατηγική συμμαχία Κύπρου-Ισραήλ καθίσταται περισσότερο από αναγκαία. Σε μια περίοδο, μάλιστα, όπου η τραγική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας δεν της επιτρέπει να διαδραματίσει τον ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή ως δυναμικού παράγοντα ανάσχεσης της τουρκικής επιδρομικότητας.
Να ελπίσουμε ότι οι ηγέτες της Κύπρου θα συλλάβουν και αυτοί τις πραγματικότητες και θα κινηθούν αποφασιστικά, αφήνοντας κατά μέρος παλαιολιθικές αντιλήψεις, νοοτροπίες και ιδεοληψίες...
Αδωνις: «Ηρθα στη Ν.Δ. για να μη γίνει η Ελλάδα Συρία»
17.02.2012
12:16
0
Share
-A+A
«Οι επόμενες εκλογές θα κρίνουν αν η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης. Η χώρα χρειάζεται στιβαρή ηγεσία. Η μόνη συγκροτημένη πολιτική δύναμη αυτή τη στιγμή είναι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά», δήλωσε ο Αδωνις Γεωργιάδης, στέλεχος πλέον και υποψηφιος βουλευτής της Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο του κόμματος.Η Ν.Δ. είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αποτρέπει το να γίνει η Ελλάδα, Συρία. Γι αυτό είμαστε εδλω συμπλήρωσε.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Άδωνις Γεωργιάδης Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς να μι γίνει η Ελλάδα Συρία στέλεχος Ν.Δ. υποψήφιος βουλευτής
12:16
0
Share
-A+A
«Οι επόμενες εκλογές θα κρίνουν αν η Ελλάδα θα παραμείνει μέλος της Ευρωζώνης. Η χώρα χρειάζεται στιβαρή ηγεσία. Η μόνη συγκροτημένη πολιτική δύναμη αυτή τη στιγμή είναι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά», δήλωσε ο Αδωνις Γεωργιάδης, στέλεχος πλέον και υποψηφιος βουλευτής της Ν.Δ. στις επόμενες εκλογές αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο του κόμματος.Η Ν.Δ. είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αποτρέπει το να γίνει η Ελλάδα, Συρία. Γι αυτό είμαστε εδλω συμπλήρωσε.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Άδωνις Γεωργιάδης Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς να μι γίνει η Ελλάδα Συρία στέλεχος Ν.Δ. υποψήφιος βουλευτής
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Μάνος Ματσαγγάνης: Όχι στο όνομά μου
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Μάνος Ματσαγγάνης: Όχι στο όνομά μου: του Μάνου Ματσαγγάνη* Η Δημοκρατική Αριστερά στην αποψινή ψηφοφορία θα καταψηφίσει τη δανειακή σύμβαση, όπως καταψήφισε το μεσοπρόθεσ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΙΣΤΕΣ – ΓΚΡΕΜΙΣΤ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΑΓΩΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΙΣΤΕΣ – ΓΚΡΕΜΙΣΤ...: Έχουμε εναλλακτική λύση...ψηφίστε μας και θα σας την πούμε μετά! Έ, Φώτη; από το Κοσμόπολις Αυτό που διαπιστώνουμε είναι μια γενικευ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Η καλύτερη ευκαιρία που έχουμε
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Η καλύτερη ευκαιρία που έχουμε: Αν η σύμβαση κυρωθεί από τη Βουλή και αν το PSI πραγματοποιηθεί και φυσικά αν η ευρωζώνη σταθεροποιηθεί, τότε έχουμε ένα πλαίσιο για να ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Ο Βαρουφάκης στο δρόμο του πολιτευτή Μαυρογιαλούρο...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Ο Βαρουφάκης στο δρόμο του πολιτευτή Μαυρογιαλούρο...: του Γιώργου Καρίμαλη* ‘Στην Ελλάδα θα πήγαινα για διακοπές, όχι για να ζητήσω οικονομικές συμβουλές…’ είχε πει ο σημερινός Άγγλος πρωθ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Αριστεροί, πείτε επιτέλους κάτι αριστερό...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Αριστεροί, πείτε επιτέλους κάτι αριστερό...: Το θέμα: 1. Τροπολογία που πέρασε νύχτα ο Βενιζέλος: Περιορισμός δόσεων εξόφλησης βεβαιωμένων οφειλών στο δημόσιο από 60 σε 24 ή 12! Η ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: "Έχετε δει τι γίνεται στην Ελλάδα πρόσφατα;"
η αριστερή στρουθοκάμηλος: "Έχετε δει τι γίνεται στην Ελλάδα πρόσφατα;": Οι δύο δρ όμοι της Ελλάδας και η υποκρισία της Ευρώπης. Γιατί οι Μέρκελ, Σαρκοζί ζουν σε άλλο πλανήτη, την ώρα που η ελληνική κοινωνία ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Είναι η κρίση προϊόν της συρρίκνωσης του πολιτισμο...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Είναι η κρίση προϊόν της συρρίκνωσης του πολιτισμο...: της Βασιλίκας Σαριλάκη* "Δύο είναι οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να συρρικνωθεί ένας πολιτισμός. Σύμφωνα με τον πρώτο, τον οργουελικό...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Καστοριάδης - ή, ποιο είναι το πρόβλημα των νεοελλ...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Καστοριάδης - ή, ποιο είναι το πρόβλημα των νεοελλ...: "Έτσι παίρνουμε ευχαρίστως από τους δυτικούς τις BMW, τις τηλεοράσεις κτλ.,καθώς και τα διάφορα πακέτα Ντελόρ κι ενώ τα παίρνουμε βρίζου...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2 σε 63 προτάσεις
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Το ΜΝΗΜΟΝΙΟ 2 σε 63 προτάσεις: Συμπυκνωμένες οι βασικές προτάσεις του μνημονίου 2 Μια χρήσιμη περίληψη για όσους θέλουν να το διαβάσουν και δεν μπορούν και για όσου...
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Η Ευρώπη θέλει. Χρειάζεται όμως συνομιλητές
η αριστερή στρουθοκάμηλος: Η Ευρώπη θέλει. Χρειάζεται όμως συνομιλητές: Αξιόπιστους συνομιλητές για την επόμενη μέρα αναζητεί το eurogroup, μελετώντας τις δημοσκοπήσεις... από τον Έρμιππο Όσο βαθαίν...
"Πού το πάει ο Γιώργος;"
Του Αιμίλιου Περδικάρη
Με τα… νεύρα των στελεχών του παίζει ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος παρουσιάστηκε ανένδοτος στη χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και επέμεινε, παρά τις πιέσεις, «στην τήρηση των συμφωνηθέντων από το Εθνικό Συμβούλιο». Δηλαδή, εκλογή προέδρου από τη βάση –ακόμη και αν υπάρχει μόνον ένας υποψήφιος– στις 18 Μαρτίου, δύο εβδομάδες μετά την Εθνική Συνδιάσκεψη. Έτσι, επί της ουσίας, η χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου αποδείχθηκε… άνευ αντικειμένου!
Παρ’ όλα αυτά, οι πληροφορίες επιμένουν ότι η διαδικασία θα επισπευσθεί τουλάχιστον για μία εβδομάδα (σ.σ.: το Πολιτικό Συμβούλιο θα συνεδριάσει εκ νέου την επόμενη Τετάρτη), καθώς το επιχείρημα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πορεύεται στις εκλογές κουβεντιάζοντας και χωρίς αρχηγό δείχνει ισχυρό.
Αρκετά στελέχη, όμως, διατυπώνουν εκ νέου ερωτηματικά για τις πραγματικές προθέσεις του κ. Παπανδρέου και το «κατενάτσιο» που επιλέγει. «Πού το πάει ο Γιώργος;», αναρωτιούνται, παρακολουθώντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να δείχνει ότι δεν πιέζεται από το χρόνο ούτε από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
Υποψηφιότητα Παπουτσή (;)
Τη φημολογία φούντωσε και η παρέμβαση του Χρ. Παπουτσή πριν τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου. Με δημόσια δήλωσή του άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του, επιτέθηκε (εμμέσως) στους Ευ. Βενιζέλο και Ανδρ. Λοβέρδο και ζήτησε την επιστροφή άμεσα των στελεχών που διαγράφηκαν επειδή καταψήφισαν το Μνημόνιο.
Το τελευταίο είχε ως αποτέλεσμα, μάλιστα, να μη γίνει η παραμικρή συζήτηση στο Πολιτικό Συμβούλιο για το θέμα, ενώ υπήρχαν σκέψεις και εισηγήσεις για παραπομπή τους στην Επιτροπή Δεοντολογίας με το ερώτημα της διαγραφής και από το κόμμα. «Ήταν ένα δύσκολο θέμα που έκλεισε», περιορίστηκε να πει ο κ. Παπανδρέου.
Αντιδράσεις από «βενιζελικούς»
Έντονες – αλλά χωρίς η συζήτηση να εκτραχυνθεί – ήταν οι αντιδράσεις στελεχών που πρόσκεινται στον Ευ. Βενιζέλο. Π.Κουκουλόπουλος, Ν. Ανδρουλάκης, Συλβάνα Ράπτη, Τόνια Αντωνίου, Ν. Σαλαγιάννης, Κ. Ασκούνης και ο πρώτος που έσυρε το… χορό Γ. Μίχας έθεσαν θέμα επίσπευσης των διαδικασιών και τόνισαν με μια φωνή ότι «δεν μπορεί η παράταξη να είναι ακέφαλη».
Βενιζέλος: Κάλπες 29 Απριλίου ή 6 Μαΐου
Σύμφωνα με όσα είπε, πάντως, στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου στην ενημέρωση που τους έκανε για το Eurogroup ο Ευ. Βενιζέλος, προσδιόρισε χρονικά τις εθνικές εκλογές στις 29 Απριλίου ή 6 Μαΐου.
Πηγή:www.capital.gr
Με τα… νεύρα των στελεχών του παίζει ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος παρουσιάστηκε ανένδοτος στη χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου και επέμεινε, παρά τις πιέσεις, «στην τήρηση των συμφωνηθέντων από το Εθνικό Συμβούλιο». Δηλαδή, εκλογή προέδρου από τη βάση –ακόμη και αν υπάρχει μόνον ένας υποψήφιος– στις 18 Μαρτίου, δύο εβδομάδες μετά την Εθνική Συνδιάσκεψη. Έτσι, επί της ουσίας, η χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου αποδείχθηκε… άνευ αντικειμένου!
Παρ’ όλα αυτά, οι πληροφορίες επιμένουν ότι η διαδικασία θα επισπευσθεί τουλάχιστον για μία εβδομάδα (σ.σ.: το Πολιτικό Συμβούλιο θα συνεδριάσει εκ νέου την επόμενη Τετάρτη), καθώς το επιχείρημα ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πορεύεται στις εκλογές κουβεντιάζοντας και χωρίς αρχηγό δείχνει ισχυρό.
Αρκετά στελέχη, όμως, διατυπώνουν εκ νέου ερωτηματικά για τις πραγματικές προθέσεις του κ. Παπανδρέου και το «κατενάτσιο» που επιλέγει. «Πού το πάει ο Γιώργος;», αναρωτιούνται, παρακολουθώντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να δείχνει ότι δεν πιέζεται από το χρόνο ούτε από τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
Υποψηφιότητα Παπουτσή (;)
Τη φημολογία φούντωσε και η παρέμβαση του Χρ. Παπουτσή πριν τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου. Με δημόσια δήλωσή του άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο υποψηφιότητάς του, επιτέθηκε (εμμέσως) στους Ευ. Βενιζέλο και Ανδρ. Λοβέρδο και ζήτησε την επιστροφή άμεσα των στελεχών που διαγράφηκαν επειδή καταψήφισαν το Μνημόνιο.
Το τελευταίο είχε ως αποτέλεσμα, μάλιστα, να μη γίνει η παραμικρή συζήτηση στο Πολιτικό Συμβούλιο για το θέμα, ενώ υπήρχαν σκέψεις και εισηγήσεις για παραπομπή τους στην Επιτροπή Δεοντολογίας με το ερώτημα της διαγραφής και από το κόμμα. «Ήταν ένα δύσκολο θέμα που έκλεισε», περιορίστηκε να πει ο κ. Παπανδρέου.
Αντιδράσεις από «βενιζελικούς»
Έντονες – αλλά χωρίς η συζήτηση να εκτραχυνθεί – ήταν οι αντιδράσεις στελεχών που πρόσκεινται στον Ευ. Βενιζέλο. Π.Κουκουλόπουλος, Ν. Ανδρουλάκης, Συλβάνα Ράπτη, Τόνια Αντωνίου, Ν. Σαλαγιάννης, Κ. Ασκούνης και ο πρώτος που έσυρε το… χορό Γ. Μίχας έθεσαν θέμα επίσπευσης των διαδικασιών και τόνισαν με μια φωνή ότι «δεν μπορεί η παράταξη να είναι ακέφαλη».
Βενιζέλος: Κάλπες 29 Απριλίου ή 6 Μαΐου
Σύμφωνα με όσα είπε, πάντως, στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου στην ενημέρωση που τους έκανε για το Eurogroup ο Ευ. Βενιζέλος, προσδιόρισε χρονικά τις εθνικές εκλογές στις 29 Απριλίου ή 6 Μαΐου.
Πηγή:www.capital.gr
To χαμομηλάκι: Έβαζαν τα νήπια να φωνάζουν «Ζήτω ο Σαρκοζί»
To χαμομηλάκι: Έβαζαν τα νήπια να φωνάζουν «Ζήτω ο Σαρκοζί»: Πλήθος αντιδράσεων προκαλεί επίσκεψη του γάλλου προέδρου σε νηπιαγωγείο Γιατί ήρθε αυτή η σκηνή στο μυαλό μας άραγε;; Περίπου 140 πα...
Mε πικράνατε, κύριε Παπούλια
17/02/2012
Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράςΜείωση μεγέθους γραμματοσειράς
1 εικόνα
της Σοφίας Τσιλιγιάννη
Ετικέτες: Κάρολος Παπούλιας
Σχόλια
«Οι μαύροι μυρίζουν», «οι Έλληνες είναι τεμπέληδες», «οι Γερμανοί είναι ναζί».
Στα εγχειρίδια κοινωνιολογίας όλου του πλανήτη, οι γενικεύσεις – για φυλές, για λαούς, για κοινωνικές ομάδες – οδηγούν στα στερεότυπα και τα στερεότυπα στην προκατάληψη. Η προκατάληψη οδηγεί στο φασισμό. Κύριε Πρόεδρε, με πικράνατε. Και σας εκτιμούσα, και σας εκτιμώ. Θεωρώ όμως εξαιρετικά σκοτεινή στιγμή την χθεσινή σας δήλωση, στο σύνολο της φωτεινής πολιτικής σας παρουσίας.
Πρωί-πρωί είδα τη δήλωσή σας στην τηλεόραση: «ποιος είναι ο Σόιμπλε;» και χάρηκα. Να κάποιος που τα λέει τελικά, είπα. Και αμέσως μετά άκουσα: «Ποιοι είναι οι Γερμανοί; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί;» Ώπα, ώπα. Τι μας φταίνε οι λαοί; Από πού και ως πού καταγγέλλουμε συλλήβδην ολόκληρα έθνη για τις μ….…ς των πολιτικών τους; Γιατί, οι δικοί μας πολιτικοί είναι καλύτεροι; Ειδικά εμείς οι Έλληνες, που οι μ……..ς των δικών μας πολιτικών ανδρών μας έφεραν σ’ αυτή τη θέση, όπου ο κάθε γελοίος ξένος δημοσιογράφος μας αποκαλεί ως έθνος τεμπέληδες και ζητιάνους, εμείς πρώτοι δεν θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί; Να μην κάνουμε τα ίδια;
Θέλατε να βρίσετε τον Σόιμπλε; Μαζί σας. Τη Μέρκελ; Μαζί σας. Τον Φινλανδό υπουργό κύριο Στουμπ; Μαζί σας. Όχι όμως να καταφέρεστε εναντίον των λαών. Ένας λόγος παραπάνω που αναφερθήκατε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και τη στάση της Φινλανδίας και της Ολλανδίας. Ξαναζούμε πόλεμο, είναι αλήθεια. Πόλεμο οικονομικό, όχι τις μέρες του ’41. Δεν είναι ώρα να βρίζει ο ένας ευρωπαϊκός λαός τον άλλον. Είναι ώρα να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και να σώσουμε με ύστατο αγώνα τις (ενωμένες, καλώς ή κακώς) οικονομίες μας.
«Ποιοι είναι οι Ολλανδοί;» Κύριε Πρόεδρε, οι σημερινοί Ολλανδοί δεν είχαν τη δυνατότητα να πολεμήσουν τους ναζί, διότι απλούστατα δεν είχαν γεννηθεί ακόμη. Θέλετε να τους ψέξετε για την επιλογή (κάποιων, πολιτικών ανδρών) παππούδων τους; Οι σημερινοί Ολλανδοί είναι που κόβουν τις δικές τους συντάξεις για να πληρώσουν τα δικά μας χρέη. Τα χρέη που δικαίως ή αδίκως μας φορτώθηκαν. Αδίκως, λέω, αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Δεν είναι η ώρα να βρίζονται οι λαοί μεταξύ τους. Μας λένε ζητιάνους, μας λένε μπαταχτσήδες (η Θεσσαλονίκη μέσα μου εκφράζεται), μας λένε τεμπέληδες. Τους λέμε ναζί, τους λέμε φασίστες, τους λέμε απολίτιστους που έτρωγαν βελανίδια.
Λάθος, όλα λάθος.
Έπρεπε όλοι μαζί, Έλληνες, Γερμανοί, Φινλανδοί, Ολλανδοί, να βρίζουμε τους πολιτικούς μας, Έλληνες, Γερμανούς, Φινλανδούς, Ολλανδούς, που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν και είναι ανίκανοι τώρα να αντιμετωπίσουν με αίσθημα ευθύνης την κρίση και κοιτάνε μόνο τα μικροπολιτικά τους οφέλη και τα ποσοστά τους στις εκλογές.
Θέλετε να βρίσουμε μαζί τους πολιτικούς, κύριε Παπούλια; Μαζί σας. Αλλά όχι όλους… για να μην γενικεύουμε.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράςΜείωση μεγέθους γραμματοσειράς
1 εικόνα
της Σοφίας Τσιλιγιάννη
Ετικέτες: Κάρολος Παπούλιας
Σχόλια
«Οι μαύροι μυρίζουν», «οι Έλληνες είναι τεμπέληδες», «οι Γερμανοί είναι ναζί».
Στα εγχειρίδια κοινωνιολογίας όλου του πλανήτη, οι γενικεύσεις – για φυλές, για λαούς, για κοινωνικές ομάδες – οδηγούν στα στερεότυπα και τα στερεότυπα στην προκατάληψη. Η προκατάληψη οδηγεί στο φασισμό. Κύριε Πρόεδρε, με πικράνατε. Και σας εκτιμούσα, και σας εκτιμώ. Θεωρώ όμως εξαιρετικά σκοτεινή στιγμή την χθεσινή σας δήλωση, στο σύνολο της φωτεινής πολιτικής σας παρουσίας.
Πρωί-πρωί είδα τη δήλωσή σας στην τηλεόραση: «ποιος είναι ο Σόιμπλε;» και χάρηκα. Να κάποιος που τα λέει τελικά, είπα. Και αμέσως μετά άκουσα: «Ποιοι είναι οι Γερμανοί; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί; Ποιοι είναι οι Φινλανδοί;» Ώπα, ώπα. Τι μας φταίνε οι λαοί; Από πού και ως πού καταγγέλλουμε συλλήβδην ολόκληρα έθνη για τις μ….…ς των πολιτικών τους; Γιατί, οι δικοί μας πολιτικοί είναι καλύτεροι; Ειδικά εμείς οι Έλληνες, που οι μ……..ς των δικών μας πολιτικών ανδρών μας έφεραν σ’ αυτή τη θέση, όπου ο κάθε γελοίος ξένος δημοσιογράφος μας αποκαλεί ως έθνος τεμπέληδες και ζητιάνους, εμείς πρώτοι δεν θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί; Να μην κάνουμε τα ίδια;
Θέλατε να βρίσετε τον Σόιμπλε; Μαζί σας. Τη Μέρκελ; Μαζί σας. Τον Φινλανδό υπουργό κύριο Στουμπ; Μαζί σας. Όχι όμως να καταφέρεστε εναντίον των λαών. Ένας λόγος παραπάνω που αναφερθήκατε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και τη στάση της Φινλανδίας και της Ολλανδίας. Ξαναζούμε πόλεμο, είναι αλήθεια. Πόλεμο οικονομικό, όχι τις μέρες του ’41. Δεν είναι ώρα να βρίζει ο ένας ευρωπαϊκός λαός τον άλλον. Είναι ώρα να βρούμε αυτά που μας ενώνουν και να σώσουμε με ύστατο αγώνα τις (ενωμένες, καλώς ή κακώς) οικονομίες μας.
«Ποιοι είναι οι Ολλανδοί;» Κύριε Πρόεδρε, οι σημερινοί Ολλανδοί δεν είχαν τη δυνατότητα να πολεμήσουν τους ναζί, διότι απλούστατα δεν είχαν γεννηθεί ακόμη. Θέλετε να τους ψέξετε για την επιλογή (κάποιων, πολιτικών ανδρών) παππούδων τους; Οι σημερινοί Ολλανδοί είναι που κόβουν τις δικές τους συντάξεις για να πληρώσουν τα δικά μας χρέη. Τα χρέη που δικαίως ή αδίκως μας φορτώθηκαν. Αδίκως, λέω, αλλά δεν έχει καμία σημασία.
Δεν είναι η ώρα να βρίζονται οι λαοί μεταξύ τους. Μας λένε ζητιάνους, μας λένε μπαταχτσήδες (η Θεσσαλονίκη μέσα μου εκφράζεται), μας λένε τεμπέληδες. Τους λέμε ναζί, τους λέμε φασίστες, τους λέμε απολίτιστους που έτρωγαν βελανίδια.
Λάθος, όλα λάθος.
Έπρεπε όλοι μαζί, Έλληνες, Γερμανοί, Φινλανδοί, Ολλανδοί, να βρίζουμε τους πολιτικούς μας, Έλληνες, Γερμανούς, Φινλανδούς, Ολλανδούς, που μας έφεραν εδώ που μας έφεραν και είναι ανίκανοι τώρα να αντιμετωπίσουν με αίσθημα ευθύνης την κρίση και κοιτάνε μόνο τα μικροπολιτικά τους οφέλη και τα ποσοστά τους στις εκλογές.
Θέλετε να βρίσουμε μαζί τους πολιτικούς, κύριε Παπούλια; Μαζί σας. Αλλά όχι όλους… για να μην γενικεύουμε.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Στελέχη της γερμανικής κυβέρνησης ζητούν «ηρεμία»
17 Φεβρουαρίου 2012 Διεθνή
9
Αντιδρώντας στις δηλώσεις του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ο Γερμανός αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Στέφεν Κάμπετερ δήλωσε πως αυτές αποδεικνύουν «πως υπάρχει αρκετή νευρικότητα αυτή τη στιγμή».
Ο Κάμπετερ πρόσθεσε ότι «οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι επιδεικνύουν μεγάλη αλληλεγγύη αυτή τη στιγμή σταθεροποιώντας μακροπρόθεσμα την Ελλάδα οικονομικά και πολιτικά. Σε αντάλλαγμα ζητούμε από την ελληνική πλευρά μία αλλαγή συμπεριφοράς και μέτρα που θα οικοδομήσουν την εμπιστοσύνη πως οι συμφωνίες μας θα τηρηθούν», συμπλήρωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη.
Πάντως, μετά τις σκληρές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την Ελλάδα, στη Γερμανία σήμερα υπήρξαν φωνές σύνεσης, ζητώντας να πρυτανεύσει η ηρεμία. «Δεν θα πρέπει να αφήσουμε τους τόνους να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο», τόνισε ο Χέρμαν Γκρέε, αναπληρωτής πρόεδρος του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ.
9
Αντιδρώντας στις δηλώσεις του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, ο Γερμανός αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Στέφεν Κάμπετερ δήλωσε πως αυτές αποδεικνύουν «πως υπάρχει αρκετή νευρικότητα αυτή τη στιγμή».
Ο Κάμπετερ πρόσθεσε ότι «οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι επιδεικνύουν μεγάλη αλληλεγγύη αυτή τη στιγμή σταθεροποιώντας μακροπρόθεσμα την Ελλάδα οικονομικά και πολιτικά. Σε αντάλλαγμα ζητούμε από την ελληνική πλευρά μία αλλαγή συμπεριφοράς και μέτρα που θα οικοδομήσουν την εμπιστοσύνη πως οι συμφωνίες μας θα τηρηθούν», συμπλήρωσε σε τηλεοπτική του συνέντευξη.
Πάντως, μετά τις σκληρές δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για την Ελλάδα, στη Γερμανία σήμερα υπήρξαν φωνές σύνεσης, ζητώντας να πρυτανεύσει η ηρεμία. «Δεν θα πρέπει να αφήσουμε τους τόνους να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο», τόνισε ο Χέρμαν Γκρέε, αναπληρωτής πρόεδρος του κυβερνώντος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ.
Αντιδράσεις έφερε η αύξηση του «μεγαρόσημου»
17 Φεβρουαρίου 2012 Ελλάδα
2
Τις αντιδράσεις των δικηγόρων έχει προκαλέσει η κατά 750% αύξηση του «μεγαρόσημου», που ξεκίνησε από τις 13 Φεβρουαρίου 2012.
Ειδικότερα, το «μεγαρόσημο» των 2 ευρώ αυξήθηκε στα 15 ευρώ και το «μεγαρόσημο» των 0,50 λεπτών αυξήθηκε στα 2 ευρώ.
Το «μεγαρόσημο» των 15 ευρώ, οι δικηγόροι το επικολλούν στις αγωγές, αιτήσεις, ακυρώσεις, προσφυγές, παρεμβάσεις και σε κάθε άλλο ένδικο μέσο που καταθέτουν ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Παράλληλα, το «μεγαρόσημο» των 2 ευρώ επικολλάται σε κάθε αντίγραφο ή πιστοποιητικό που εκδίδεται από οποιαδήποτε Δικαστική Αρχή, Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, αρμοδιότητας του υπουργείου Δικαιοσύνης, από τους Δικηγορικούς και Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους και Συλλόγους Δικαστικών Επιμελητών, εκτός από τα πιστοποιητικά Ποινικού Μητρώου.
Να σημειωθεί ότι με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης, που είναι προς ψήφιση στη Βουλή, προβλέπονται μεγάλες αυξήσεις και στα παράβολα, τα οποία αποτελούν προϋπόθεση για την κατάθεση αγωγών, προσφυγών κ.λπ.
2
Τις αντιδράσεις των δικηγόρων έχει προκαλέσει η κατά 750% αύξηση του «μεγαρόσημου», που ξεκίνησε από τις 13 Φεβρουαρίου 2012.
Ειδικότερα, το «μεγαρόσημο» των 2 ευρώ αυξήθηκε στα 15 ευρώ και το «μεγαρόσημο» των 0,50 λεπτών αυξήθηκε στα 2 ευρώ.
Το «μεγαρόσημο» των 15 ευρώ, οι δικηγόροι το επικολλούν στις αγωγές, αιτήσεις, ακυρώσεις, προσφυγές, παρεμβάσεις και σε κάθε άλλο ένδικο μέσο που καταθέτουν ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
Παράλληλα, το «μεγαρόσημο» των 2 ευρώ επικολλάται σε κάθε αντίγραφο ή πιστοποιητικό που εκδίδεται από οποιαδήποτε Δικαστική Αρχή, Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, αρμοδιότητας του υπουργείου Δικαιοσύνης, από τους Δικηγορικούς και Συμβολαιογραφικούς Συλλόγους και Συλλόγους Δικαστικών Επιμελητών, εκτός από τα πιστοποιητικά Ποινικού Μητρώου.
Να σημειωθεί ότι με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης, που είναι προς ψήφιση στη Βουλή, προβλέπονται μεγάλες αυξήσεις και στα παράβολα, τα οποία αποτελούν προϋπόθεση για την κατάθεση αγωγών, προσφυγών κ.λπ.
Αμετακίνητος ο Παπανδρέου παρά τις εκκλήσεις των στελεχών
17.02.2012
08:34
0
Share
-A+A
Αμετακίνητος από τις θέσεις του εμφανίστηκε ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου και η πλειοψηφία του Πολιτικού Συμβουλίου οι οποίοι δεν δέχθηκαν να ακούσουν τις φωνές όσων έκαναν λόγο για επίσπευση των διαδικασιών ανάδειξης νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ.
Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου δεν άλλαξε σχεδόν τίποτε. Η Εθνική Συνδιάσκεψη θα γίνει κανονικά στις 3 και 4 Μαρτίου, θα ακολουθήσει σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου για υποβολή υποψηφιοτήτων και στις 18 Μαρτίου θα διεξαχθούν οι εκλογές με κάλπη σε όλη τη χώρα, μεταξύ των μελών και των φίλων του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει μόνον το ενδεχόμενο, αν και φαντάζει απίθανο η εκλογές να πραγματοποιηθούν μιά εβδομάδα νωρίτερα, στις 11 Μαρτίου.
Πάντως, το θέμα της επίσπευσης των διαδικασιών ετέθη επιτακτικά. Πριν τη συνεδρίαση το είχε ζητήσει ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της πολιτικής του πλατφόρμας για τη «Νέα Ελληνική Ανόρθωση».
Το έθεσαν και στη διαδικασία 7 μέλη του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ -οι κύριοι Πάρις Κουκουλόπουλος, Νίκος Σαλαγιάννης, Γιάννης Μίχας, Νίκος Ανδρουλάκης και Κώστας Ασκούνης καθώς και οι κυρίες Συλβάνα Ράπτη και Τόνια Αντωνίου.
Ολοι τους επεσήμαναν ότι οι εξελίξεις πρέπει να ωθήσουν το ΠΑΣΟΚ να λειτουργήσει με πιο γρήγορα αντανακλαστικά. Ορισμένοι δε εξ αυτών έθεσαν και το ζήτημα του τρόπου εκλογής: Εφόσον υπάρχει ένας υποψήφιος πρόεδρος η εκλογή να γίνει από ειδικό εκλεκτορικό σώμα. Εφόσον υπάρχουν περισσότεροι, να γίνει κανονικά από τη βάση, τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ.
Η πλευρά του κ. Παπανδρέου δεν δέχθηκε επίσπευση με το επιχείρημα ότι πριν την ανάδειξη του νέου αρχηγού θα πρέπει να έχει γίνει η Εθνική Συνδιάσκεψη, ενώ ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου είπε, απαντώντας σε αντίστοιχες παρατηρήσεις, ότι η διαγραφή των βουλευτών ήταν προσωπική του απόφαση.
Το Πολιτικό Συμβούλιο θα συνεδριάσει εκ νέου την ερχόμενη Τετάρτη.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Γιώργος Παπανδρέου Εθνικό Συμβούλιο εκλογές 18 Μαρίου εκλογή νέου προέδρου ΠΑΣΟΚ πολιτικό συμβούλιο
08:34
0
Share
-A+A
Αμετακίνητος από τις θέσεις του εμφανίστηκε ο απερχόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου και η πλειοψηφία του Πολιτικού Συμβουλίου οι οποίοι δεν δέχθηκαν να ακούσουν τις φωνές όσων έκαναν λόγο για επίσπευση των διαδικασιών ανάδειξης νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ.
Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου δεν άλλαξε σχεδόν τίποτε. Η Εθνική Συνδιάσκεψη θα γίνει κανονικά στις 3 και 4 Μαρτίου, θα ακολουθήσει σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου για υποβολή υποψηφιοτήτων και στις 18 Μαρτίου θα διεξαχθούν οι εκλογές με κάλπη σε όλη τη χώρα, μεταξύ των μελών και των φίλων του ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει μόνον το ενδεχόμενο, αν και φαντάζει απίθανο η εκλογές να πραγματοποιηθούν μιά εβδομάδα νωρίτερα, στις 11 Μαρτίου.
Πάντως, το θέμα της επίσπευσης των διαδικασιών ετέθη επιτακτικά. Πριν τη συνεδρίαση το είχε ζητήσει ο κ. Ανδρέας Λοβέρδος κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της πολιτικής του πλατφόρμας για τη «Νέα Ελληνική Ανόρθωση».
Το έθεσαν και στη διαδικασία 7 μέλη του πολιτικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ -οι κύριοι Πάρις Κουκουλόπουλος, Νίκος Σαλαγιάννης, Γιάννης Μίχας, Νίκος Ανδρουλάκης και Κώστας Ασκούνης καθώς και οι κυρίες Συλβάνα Ράπτη και Τόνια Αντωνίου.
Ολοι τους επεσήμαναν ότι οι εξελίξεις πρέπει να ωθήσουν το ΠΑΣΟΚ να λειτουργήσει με πιο γρήγορα αντανακλαστικά. Ορισμένοι δε εξ αυτών έθεσαν και το ζήτημα του τρόπου εκλογής: Εφόσον υπάρχει ένας υποψήφιος πρόεδρος η εκλογή να γίνει από ειδικό εκλεκτορικό σώμα. Εφόσον υπάρχουν περισσότεροι, να γίνει κανονικά από τη βάση, τα μέλη και τους φίλους του ΠΑΣΟΚ.
Η πλευρά του κ. Παπανδρέου δεν δέχθηκε επίσπευση με το επιχείρημα ότι πριν την ανάδειξη του νέου αρχηγού θα πρέπει να έχει γίνει η Εθνική Συνδιάσκεψη, ενώ ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου είπε, απαντώντας σε αντίστοιχες παρατηρήσεις, ότι η διαγραφή των βουλευτών ήταν προσωπική του απόφαση.
Το Πολιτικό Συμβούλιο θα συνεδριάσει εκ νέου την ερχόμενη Τετάρτη.
Διαβάστε περισσότερα:Πολιτική Γιώργος Παπανδρέου Εθνικό Συμβούλιο εκλογές 18 Μαρίου εκλογή νέου προέδρου ΠΑΣΟΚ πολιτικό συμβούλιο
-A+A Αποκάλυψη σοκ έκανε ο ελληνικής καταγωγής Γερμανός Ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης, καθώς υποστήριξε ότι οι δανειστές μας θα μας διώξουν από την Ευρωζώνη τον Ιούλιο.
Χατζημαρκάκης: Τον Ιούλιο οι δανειστές θα διώξουν την Ελλάδα από την Ευρωζώνη
17.02.2012
07:30
0
9
Share
Σε συνέντευξη του στο Αθήνα 9.84 ο κ.Χατζημαρκάκης αποκάλυψε ότι το σχέδιο προβλέπει την διατήρηση της Ελλάδας μέχρι και τον Ιούλιο προκειμένου να μην καταρρεύσει η Ευρωζώνη , αφού τυχόν πτώχευση της Ελλάδας θα συμπαρασύρει όλες τις χώρες.
Μάλιστα ο ευρωβουλευτής επεσήμανε πως αφού οι δανειστές μας εξασφαλίσουν μέσω ενός νέου μηχανισμού ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να τους μολύνει θα την αφήσουν στην τύχη της. «Μετά ο Θεός να βάλει το χέρι του» είπε χαρακτηριστικά.
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία Γερμανός Ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης δανειστές Ελλάδα Ευρωζώνη Πτώχευση Χρεοκοπία
17.02.2012
07:30
0
9
Share
Σε συνέντευξη του στο Αθήνα 9.84 ο κ.Χατζημαρκάκης αποκάλυψε ότι το σχέδιο προβλέπει την διατήρηση της Ελλάδας μέχρι και τον Ιούλιο προκειμένου να μην καταρρεύσει η Ευρωζώνη , αφού τυχόν πτώχευση της Ελλάδας θα συμπαρασύρει όλες τις χώρες.
Μάλιστα ο ευρωβουλευτής επεσήμανε πως αφού οι δανειστές μας εξασφαλίσουν μέσω ενός νέου μηχανισμού ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να τους μολύνει θα την αφήσουν στην τύχη της. «Μετά ο Θεός να βάλει το χέρι του» είπε χαρακτηριστικά.
Διαβάστε περισσότερα:Οικονομία Γερμανός Ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης δανειστές Ελλάδα Ευρωζώνη Πτώχευση Χρεοκοπία
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)