Καθώς η ύφεση βαθαίνει – έφτασε στο 7,9% - και τα έσοδα του δημοσίου έχουν καταρρεύσει, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, ούτε βέβαιοι οτι η Ευρώπη θα συνεχίσει να βάζει το χέρι στην τσέπη για να μας στηρίζει. Πρέπει με κάποιο τρόπο να πετύχουμε μόνοι μας την αναζωπύρωση της ελληνικής οικονομίας και την μείωση του ελλείμματος.
Οι προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα δεν έχουν αποδώσει καρπούς, αντίθετα με ότι υποστηρίζει ο Πρωθυπουργός. Όλα τα μέτρα που αποσκοπούσαν στην αύξηση των φορολογικών εσόδων απέτυχαν και μάλιστα ευθύνονται για την ύφεση που οδηγεί σε κλείσιμο επιχειρήσεων και σε ανεργία. Στον τομέα μείωσης των δαπανών ελάχιστα βήματα έχουν γίνει και η σπατάλη συνεχίζεται αμείωτη. Όμως δεν μπορούμε πλέον να σπαταλούμε και τα δανεικά που παίρνουμε για να πληρώσουμε τα προηγούμενα δανεικά. Κάπου πρέπει να μπεί ένα φρένο σε αυτή την ιστορία.
Η προσπάθεια λοιπόν πρέπει να επικεντρωθεί στην μείωση της σπατάλης ενώ όσον αφορά στα έσοδα δεν μπορούν να αυξηθούν άλλο οι φόροι.
Η λύση που συνδυάζει και τα δυο, δηλαδή μείωση της σπατάλης και αύξηση των εσόδων χωρίς να αυξάνει την ύφεση και μάλιστα ανοίγοντας προοπτικές ανάπτυξης είναι οι αποκρατικοποιήσεις. Ένας ακόμη τομέας στον οποίο η κυβέρνηση δεν τα πηγαίνει καλά.
Και σε αυτόν τον τομέα υπάρχει και μια μεγάλη παρεξήγηση. Οτι η κοινή γνώμη είναι αντίθετη – ή φέρεται να είναι αντίθετη – θεωρώντας οτι πωλούνται τα «ασημικά». Δεν είναι αλήθεια αυτό. Οι αποκρατικοποιήσεις μπορούν να περιορίσουν σημαντικά το κόστος του δημοσίου. Οι επιχειρήσεις που πρέπει να πουληθούν ή ακόμη και να κλείσουν είναι οι ζημιογόνες επιχειρήσεις του δημοσίου. Εαν πουληθούν, ακόμη καλύτερα γιατί θα φέρουν και έσοδα. Αν όμως δεν πουλιούνται πρέπει τουλάχιστον να κλείσουν για να σταματήσει η οικονομική αιμορραγία.
Η εντύπωση οτι πουλάμε ασημικά είναι λανθασμένη. Ή εν πάσει περιπτώσει το ζήτημα δεν είναι να πουλήσουμε τα ασημικά. Το ζήτημα είναι να σταματήσουμε να χρηματοδοτούμε δαπανηρές επιχειρήσεις που δεν μας δίνουν, αλλά τους δίνουμε εμείς λεφτά κάθε μήνα για να συντηρούνται.
Αυτή η προσέγγιση δεν έχει εξηγηθεί στους πολίτες. Δεν έχει βγεί δηλαδή ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος να πεί οτι «κάθε μήνα, ο κάθε Έλληνας θα δίνει φερειπείν 100 ευρώ φόρους για να υπάρχει ο ΟΣΕ». Διότι δυστυχώς, μεγάλο μέρος των φόρων που πληρώνουμε χρησιμοποιείαι για να συντηρείται ο ΟΣΕ και άλλες τέτοιου είδους επιχειρήσεις του δημοσίου.
Αντίστοιχα, δεν είναι γνωστό πόσο κοστίζουν όλες αυτές οι άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες τις οποίες ουδείς χρησιμοποιεί αλλά υπάρχουν απλώς και μόνο για να βολεύουν κάποια κομματικά στελέχη και τις οικογένειες τους.
Η κυβέρνηση πρέπει να εξηγήσει στον κόσμο το μέγεθος του κόστους που έχουν οι ζημιογόνες επιχειρήσεις του δημοσίου και οι άχρηστες υπηρεσίες του, να το μεταφράσει σε φόρους που πληρώνει ο καθένας μας για τη συντήρηση τους και στη συνέχεια να προχωρήσει σε κλείσιμο ή σε πούλημα, ανάλογα με το αν υπάρχει υποψήφιος αγοραστής ή όχι.
Δυστυχώς, η κατάσταση κάθε μήνα που περνάει χειροτερεύει και λύση δεν βρίσκεται. Και θα φτάσουμε το Σεπτέμβριο να παρακαλάμε πάλι για τη δόση μας, σαν τους ναρκομανείς που δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους και ζητάνε ελεημοσύνη.