Τα ρολά στην είσοδο του υπουργείου Οικονομικών στην οδό Νίκης είναι μισοκατεβασμένα και πάνω τους με κόκκινο σπρέι έχει γραφτεί η φράση: «Δεν θα περάσουν». Το τελεσίγραφο απευθύνουν στους εκπροσώπους της τρόικας οι καταληψίες υπάλληλοι που αντιδρούν στην εφεδρεία και το νέο μισθολόγιο. Οπως λένε στα πηγαδάκια, δεν έχουν αυταπάτες. Στο Δημόσιο έρχονται απολύσεις.
Κάποιοι κάθονται στις καρέκλες που έχουν βγάλει στο πεζοδρόμιο φυλάσσοντας την πόρτα, είχαν εμποδίσει χαμηλόβαθμα στελέχη της τρόικας να μπουν στο υπουργείο. Αλλοι μιλούν με τους δημοσιογράφους και προσπαθούν να εξηγήσουν τι τους έβγαλε στο πεζοδρόμιο. Παρόμοια εικόνα και στα υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Δικαιοσύνης, ενώ το υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων αποκλείστηκε από μαθητές.
«Στο τέλος θα καταλήξουμε να παίρνει ένας ειδικευμένος υπάλληλος ένα 500άρι», λέει κάποιος στις κάμερες. Αλλος, σε άπταιστα αγγλικά, εξηγεί την ελληνική κρίση σε νεαρό ξένο ρεπόρτερ. Η στοά δίπλα στην είσοδο του υπουργείου Οικονομικών έχει γεμίσει με άδεια πλαστικά ποτήρια από καφέ, ενώ ο δρόμος είναι γεμάτος με αποτσίγαρα. Δύο κινέζες τουρίστριες με ταξιδιωτικούς οδηγούς ανά χείρας κοιτούν τη συγκέντρωση με μεγάλη περιέργεια, σαν να έβλεπαν ακόμη ένα αξιοθέατο της Αθήνας.
«Αυτό που ζούμε είναι η έσχατη ταπείνωση. Να ζεις στον πέμπτο όροφο και ξαφνικά να σε πετούν κάτω στο ισόγειο είναι άσχημο. Ο δημόσιος υπάλληλος είναι αυτός που κινούσε την αγορά, αγόραζε πράγματα, έπαιρνε δάνεια», λέει ο Δημήτρης που εργάζεται 23 χρόνια στο Δημόσιο. Αυτή είναι και η αίσθηση των περισσότερων. Νιώθουν ταπεινωμένοι, λένε. Ακόμη και οι υπάλληλοι του πιο νευραλγικού υπουργείου υποστηρίζουν ότι δεν έχουν πεισθεί πως η χώρα βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση. Το μότο ορισμένων είναι: «Λεφτά υπάρχουν. Διαθέσιμα δεν υπάρχουν». Ο Δημήτρης φιλοσοφεί: «Κατανοώ πως πρέπει όλοι να αλλάξουμε νοοτροπία, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει βίαια». Τα συνθήματα πάντως δεν αλλάζουν. «Εμπρός λαέ μη σκύβεις το κεφάλι», η ντουντούκα.
Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι το σύνολο της κοινωνίας στηρίζει τον αγώνα τους. Παρ' όλα αυτά, όταν επισημαίνεται πως οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών με τις διακεκριμένες αποδοχές τους προκαλούν τον φθόνο ακόμη και των συναδέλφων τους από τα άλλα υπουργεία, ο Δημήτρης έχει έτοιμη την απάντηση: «Να ζητήσουν να ανέβουν κι αυτοί μισθολογικά, όχι να κατεβούμε εμείς. Γιατί τόση διχόνοια; Αυτή η διχόνοια είναι γραμμένη στο DNA μας από αρχαιοτάτων χρόνων».
ΜΕ ΜΠΙΤ. Λίγο πιο μακριά, στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης η κατάληψη μπορεί να έχει μικρότερη συμμετοχή, δεν της λείπει όμως το «χρώμα». Μεγάφωνα έχουν στηθεί στον κήπο και η μουσική υπόκρουση τα έχει όλα, από μπιτ μέχρι ροκ. Από τα μπαλκόνια έχουν κρεμαστεί μαύρα πανιά και στα κάγκελα, εκτός από μια ελληνική σημαία, υπάρχουν παντού μικρές αφίσες με μόνο μία λέξη: «Πωλείται». Ενα μέλος της συντονιστικής επιτροπής της κατάληψης λέει κατηγορηματικά: «Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στην κοινωνία να αγωνιστούμε. Τριάντα χιλιάδες απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι σημαίνει 90.000 απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα». Και αυτός είναι πεπεισμένος πως το κοινωνικό σύνολο στηρίζει τους δημοσίους υπάλληλους και πάει ένα βήμα παραπέρα: «Και οι υπουργοί συμφωνούν με τις κινήσεις μας, τους δίνουμε μέσο πίεσης της τρόικας». Στο ερώτημα αν βλέπει διέξοδο, δεν πτοείται. «Σε τρεις εβδομάδες θα έχουν τελειώσει όλα, θα πάρουν πίσω τα μέτρα», λέει. Είθε…
Η μεγαλυτερη πολιτικη απατη του συστηματος εις βαρος του Ελληνικου Λαου και των Λαων της Ευρωπαικης Ενωσης, ολα αυτα τα εκατομμυρια των αθωων ανθρωπων που τους υποσχεθηκαν λαγους με πετρεχειλια, καρριερες στο δημοσιο με λαμπρο μελλον και παχυλες συνταξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή