Alex Massavetas

Θρησκευτικά δημοτικού. Δε θυμάμαι ποια τάξη - δευτέρα, τρίτη, δεν έχει σημασία. Σχολείο, Κωστέας Γείτονας, μέχρι και την Πέμπτη Δημοτικού εκεί πήγαινα, τέρμα Θεού στην Παλλήνη. Ώρα μεσημέρι, κανονικά θα έπρεπε να μας έχει πιάσει ύπνος. Η δασκάλα άρχισε να μας μιλά για την Παλαιά Διαθήκη. "Οι Εβραίοι, ο Λαός του Ισραήλ, ήταν ο περιούσιος λαός" μας είπε. Εξήγησε ότι περιούσιος δε σήμαινε αυτός που έχει περιουσία, αλλά ο ξεχωριστός, ο εκλεκτός του Θεού. Γιατί οι Εβραίοι ήταν ξεχωριστός; τη ρώτησαν κάποιοι συμμαθητές μου. "Γιατί ο Θεός τους διάλεξε ανάμεσα σε όλους τους άλλους για να εκπληρώσει το σχέδιό του στην ανθρωπότητα". Στην τάξη, θυμάμαι, επικράτησε ξαφνικά πανικός. Εκεί που εγώ ζωγράφιζα κάτι καμήλες (πάντα μου άρεσαν οι καμήλες και το να ζωγραφίζω ζώα στο δημοτικό), βγήκα από την ονειροπόληση. Και γιατί διάλεξε αυτούς; Λάθος τα λέτε, πετάχτηκε η Αννα Μαρία, που ήταν και γλωσσού, παχουλή, ψηλή και μεγάλη τσαμπουκαλού. Εμάς έπρεπε να διαλέξει καλέ κυρία, πού πήγε και τους βρήκε αυτούς εκεί κάτω στην έρημο; Μέχρι το διάλειμμα, θυμάμαι, της είχαμε βγάλει την πίστη, κυριολεκτικά. Όλη η τάξη επέμενε πως λάθος μας τα λεγε, δεν ήταν λέει δυνατόν, ο Θεός, να μην είχε διαλέξει εμάς, που χτίσαμε παρθενώνες και βγάλαμε σοφούς, και φτάσαμε μέχρι την Ινδία. Πού τους βρήκε αυτούς τους ταλαίπωρους μέσα στην έρημο; Εγένετο πραξικόπημα και, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποφασίσαμε με αρχηγό την Αννα Μαρία, ότι ο περιούσιος λαός ήμασταν "εμείς" και άμα της άρεσε της δασκάλας. Προ πολλού έχω σταματήσει να ζωγραφίζω καμήλες, να ζωγραφίζω μάλλον γενικότερα, σε κάθε μέρος όμως που πηγαίνω δε σταματώ να βρίσκω κόσμο που πιστεύει με πάθος ότι ο ανήκει σε κάποιο περιούσιο λαό, για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Κάποτε μάλιστα είχα πει σε μια Εβραία φίλη ιστορικό χαριτολογώντας, έχοντας μπουχτήσει με κάποια αντι-σημιτικά σχόλια στην Ελλάδα, "Γι αυτό οι Έλληνες ανταγωνίζονται τόσο πολύ τους Εβραίους και το αντίθετο, γιατί πιστεύουν και οι μεν και οι δε πως είναι ο περιούσιος λαός". Θυμάμαι γελάσαμε πολύ και εκείνη, μεγαλύτερη και σοφώτερη, είπε, "Μπα. Και οι μεν και οι δε είναι, απλά, άνθρωποι. Όπως όλοι, έχουν ανάγκη να αισθάνονται ξεχωριστοί."