Παραπέτασμα καπνού

Η είδηση ότι στο 11μηνο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου, ο προϋπολογισμός της γενικής κυβέρνησης παρουσίασε πρωτογενές πλεόνασμα 2,3 δισ. -όταν μάλιστα το αντίστοιχο για το ’11 ήταν έλλειμμα 3,6 δισ.-, αντιμετωπίστηκε με εύλογη ευφορία τόσο από το οικονομικό επιτελείο, όσο και από μέσα ενημέρωσης.

Όμως, το συγκεκριμένο γεγονός δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά τη μία όψη του νομίσματος. Η σκοτεινή όψη, είναι ότι το ίδιο χρονικό διάστημα, οι οφειλές του Δημοσίου προς προμηθευτές ανήλθαν στο πρωτοφανές ποσό των 9,3 δισ., αυξημένες κατά 2,6 δισ. από το προηγούμενο έτος.

Το πλέον ανησυχητικό δε στοιχείο, είναι το ότι αυτό το αποτέλεσμα προήλθε σχεδόν εξολοκλήρου από τη μείωση δαπανών, καθώς τα έσοδα σε σχέση με το ’11 παρουσίασαν μείωση κατά 4,7 δισ. (!), παρά τις συνεχείς φοροεπιδρομές που έλαβαν χώρα φέτος. Και μάλιστα, ακόμα και η μείωση των δαπανών είχε ως κύρια πηγή της, τις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων και όχι ένα στοχευμένο πρόγραμμα περιστολής δαπανών.

Η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί όσο ακόμα είναι καιρός, πως η ακολουθούμενη πρακτική οδηγεί σε φαύλο κύκλο. Το οικονομικό επιτελείο πρέπει να υλοποιήσει άμεσα ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο το οποίο θα στοχεύει την επίτευξη πλεονασμάτων, προερχόμενων από την πάταξη της φοροδιαφυγής, τις ιδιωτικοποιήσεις, την καρατόμηση της σπατάλης στο Δημόσιο και την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας. Μοναχά ένα τέτοιο μίγμα πολιτικών μπορεί να φέρει πλεονάσματα «υγιή» και διαδοχικά, τα οποία και θα αποτελέσουν την βάση για την εν γένει ανάταξη της βαλτωμένης ελληνικής οικονομίας.