Την περασμένη Πέμπτη ανακοινώθηκε στην Ουάσινγκτον η έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη συμφωνία μείωσης του ελλείμματος. Μια συμφωνία που θα αποτρέψει το δημοσιονομικό γκρεμό - 500 δισ. δολάρια σε ετήσιες αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών, το οποίο έχει οριστεί να ξεκινήσει σε τέσσερις εβδομάδες.
Παρά την αμεσότητα αυτής της απειλής, υπάρχει διαδεδομένος φόβος ότι οι διαπραγματεύσεις μπορεί να αποτύχουν, προκαλώντας αυτή την τεράστια δημοσιονομική συστολή και σπρώχνοντας την εύθραυστη αμερικανική οικονομία πίσω στην ύφεση. Ευτυχώς αυτός ο φόβος είναι λανθασμένος, διότι η Αμερική δεν θα φτάσει ως εκεί. Ωστόσο, η συμφωνία θα προκύψει τελικά κατά πάσα πιθανότητα λίγο πριν ή μετά τη λήξη της προθεσμίας στο τέλος του έτους. Η συμφωνία θα μειώσει τα ελλείμματα χωρίς να τραυματίσει την οικονομική ανάπτυξη. Και αυτό θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη των καταναλωτών και των επιχειρήσεων.
Γιατί αυτή η σχετική αισιοδοξία; Πρώτον, στις προεδρικές εκλογές που μόλις έγιναν, το θέμα των φόρων συζητήθηκε έντονα. Οι δημοσκοπήσεις αποφασιστικά έδειξαν 70 τοις εκατό υποστήριξη για τη θέση του νικητή πλέον Μπαράκ Ομπάμα σχετικά με τους φόρους, δηλαδή ότι τα υψηλά εισοδήματα θα πρέπει να πληρώσουν περισσότερο, αλλά όχι η μεσαία τάξη. Με άλλα λόγια, οι πολίτες έχουν μιλήσει για το θέμα αυτό και τα μέλη του Κογκρέσου δεν μπορεί να τους αγνοήσουν, χωρίς να θέσουν σε κίνδυνο τις δικές τους θέσεις.
Δεύτερον, οι αγορές κεφαλαίου θα εξεγερθούν εναντίον του ενδεχόμενου αδιέξοδου και του κινδύνου ύφεσης. Είναι η πιο ισχυρή δύναμη στον πλανήτη, εξαναγκάζοντας αποφάσσεις σε παγκόσμιο επίπεδο επανειλημμένα όταν οι κανονικές πολιτικές διεργασίες δεν μπορούν. Η ψηφοφορία του Κογκρέσου τον Οκτώβριος του 2008 για την ταραγμένη νομοθεσία του προγράμματος διάσωσης είναι ιδιαίτερα διδακτική. Εκείνη την εποχή, η Lehman Brothers κατέρρευσε, οι πιστωτικές αγορές πάγωσαν και ο φόβος βασίλευε.
Οι αγορές ήδη ασχολούνται με το δημοσιονομικό γκρεμό. Εάν οι διαπραγματεύσεις κολλήσουν, οι τιμές των μετοχών θα πέσουν. Στη συνέχεια, αν η προθεσμία περάσει χωρίς συμφωνία, πιθανότατα θα πέσουν κατακόρυφα. Κάτω από αυτή την πίεση, όπως το 2008, η Ουάσιγκτον θα φτάσει σε μια συμφωνία για το έλλειμμα. Στη χειρότερη περίπτωση, το Κογκρέσο και ο πρόεδρος θα επεκτείνουν τις φορολογικές περικοπές για τα μεσαία εισόδηματα επί του οποίου συμφωνούν. Δεν θα υπάρξει άμεσο πλήγμα για την οικονομία.
Τρίτον, η επιχειρηματική κοινότητα των ΗΠΑ πιέζει για μια συμφωνία. Από την ημέρα των εκλογών, ο κ. Ομπάμα έχει δαπανήσει σημαντικό χρόνο με τους ηγέτες των επιχειρήσεων για το θέμα αυτό. Οι περισσότεροι από αυτούς θα δεχτούν μια μέτρια αύξηση των φορολογικών συντελεστών, με την προϋπόθεση ότι οι περικοπές δαπανών και η συνολική δέσμη οικονομικών μέτρων θα είναι αρκετά μεγάλη. Αυτή η ευέλικτη προσέγγιση αποδυναμώνει τις αντι-φορολογικές δυνάμεις στο Κογκρέσο, που είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την επίτευξη συμφωνίας.
Μια επιτυχημένη συμφωνία θα ενσωματώνει τρεις βασικές αρχές. Θα είναι αρκετά μεγάλη για να σταθεροποιηθεί η αναλογία χρέους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, δηλαδή περίπου $ 4.5 τρις σεπάνω από 10 χρόνια. Θα περιλαμβάνει μια ισορροπία περικοπών δαπανών και μέτρα αύξησης εσόδω. Και θα χωρίζεται σε δύο φάσεις, διότι, με μόλις τέσσερις εβδομάδες περιθώριο δεν υπάρχει χρόνος για να νομοθετηθεί ολόκληρο το πακέτο.
Οι διαπραγματευτές γνωρίζουν ήδη τα βασικά στοιχεία της συμφωνίας. Οι περικοπές των δαπανών θα πρέπει να υπερβαίνουν το ποσό των νέων εσόδων. Αυτό δεν πρέπει να είναι δύσκολο, γιατί $ 2 τρις περικοπών έχουν ήδη συμφωνηθεί.: $ 1.2 τρις ψηφίστηκε πέρυσι και ένα επιπλέον $ 800 δισ θα πραγματοποιηθεί από τις αλλαγές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αλλά είναι επίσης καιρός να περιορίσει το κράτος τις δαπάνες επιδομάτων, οι οποίες είναι στα ύψη. Βήματα όπως το Medicare, ο εκσυγχρονισμός υπολογισμού του του κόστους ζωής και άλλα θα μπορούσαν να περικόψουν ακόμα $ 600 δισ. Όταν προστεθεί και η προκύπτουσα εξοικονόμηση τόκων τότε οι συνολικές δαπάνες μειώνονται κατά $ 3.2 τρις σε από 10 χρόνια.
Είναι επίσης σημαντικό να συμπεριληφθεί μια πρωτοβουλία για την ανάπτυξη. Το 2010 η μείωση φόρου μισθωτών υπηρεσιών και αποσβέσεων μπόνους θα πρέπει να επεκταθεί και σε συνδυασμό με την ασφάλιση ανεργίας έκτακτης ανάγκης και άλλες διατάξεις που λήγουν. Αυτά θα κοστίσουν 200 δισ. δολ. ετησίως, με μείωση των καθαρών περικοπών δαπανών σε $ 3 τρις.
Αυτό αφήνει τουλάχιστον $ 1.5 τρις. αύξησης εσόδων για να λυθεί πραγματικά το πρόβλημα του χρέους. Τα δύο τρίτα από αυτά μπορεί να επιτευχθούν με την επιστροφή των, ελαφρώς υψηλότερων, φορολογικών συντελεστών εισοδήματος και κεφαλαίου για υψηλά εισοδήματα της εποχής Κλίντον. Αυτοί οι συντελεστές συνέπεσαν τότε με την οικονομική άνθηση της δεκαετίας του 1990. Το σύστημά φορολογίας είναι τώρα λιγότερο προοδευτικό από ποτέ και μια τέτοια κίνηση ευνοεί μια μεγάλη πλειοψηφία. Στη συνέχεια, για να επιτευχθεί ο στόχος των εσόδων, η αξία των περισσότερων φοροαπαλλαγών θα μπορούσε να φτάσει ως το 20 τοις εκατό περίπου, αφαιρώντας το πλεονέκτημα που απολαμβάνουν τα υψηλά εισοδήματα, όπου η αξία των εκπτώσεων ισούται με τον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή τους.
Αυτό το συνολικό πακέτο θα διορθώσει το πρόβλημα του χρέους, θα δώσει στήριξη στην οικονομία και την προστασία των μεσαίων εισοδημάτων, αποφεύγοντας παράλληλα το δημοσιονομικό γκρεμό. Θα ωθήσει επίσης τις επιχειρηματικές επενδύσεις και προσλήψεις και θα ανοίξει το δρόμο για την ενδεχόμενη θετική ανάπτυξη. Γι 'αυτό και οι διαπραγματεύσεις πρέπει να επιτύχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.