Οι Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο (1915-1936) ένα βιβλίο που φωτίζει την κοινοβουλευτική ιστορία της Ελλάδας

31 Ιανουαρίου 2012 (13:44 UTC+2)

Την πολιτική παρουσία μιας ανθηρής εβραϊκής κοινότητας στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, η οποία ανέδειξε βουλευτές και ιδεολογικά ρεύματα, διαπλέχθηκε με τις κυρίαρχες ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και επέδρασε μεταγενέστερα στη διαμόρφωση των πολιτικών δυνάμεων του Ισραήλ, αναλύει το βιβλίο του Λέοντα Ναρ που παρουσιάστηκε χτες, Δευτέρα βράδυ, στο κτίριο της Παλιάς Βουλής, τρεις μέρες μετά την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος, στις 27 Ιανουαρίου.
Το βιβλίο, που τιτλοφορείται «Οι Ισραηλίτες βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο (1915-1936)» και αποτελεί έκδοση του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, περιέχει, όπως τόνισε ο συγγραφέας, πρωτότυπο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, όπως αποσπάσματα από αγορεύσεις Εβραίων βουλευτών και είναι από τα λίγα που δεν αναφέρονται στο Ολοκαύτωμα αλλά στη ζωή των Ισραηλιτών, που πρωταγωνίστησαν πολιτικά στο διάστημα από το 1915 ως το 1936 και έχει ως επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, της οποίας ο πληθυσμός -σύμφωνα με την απογραφή του 1913- είναι κατά 40% Εβραϊκός. Στις δύο αυτές δεκαετίες πολιτεύτηκαν 58 Εβραίοι και απ' αυτούς 21 εκλέχθηκαν τουλάχιστον για μια φορά.

Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε από τον καθηγητή Ηλία Νικολακόπουλο και τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Νίκο Δαββέτα, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος και ο πρόεδρος του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος Δαβίδ Σαλτιέλ.

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος αφού τόνισε ότι στη Θεσσαλονίκη επί 450 χρόνια κυριαρχούσε το εβραϊκό στοιχείο και ήταν μια Σεφαραδίτικη πόλη της διασποράς, σημείωσε ότι οι πολιτικές διαστάσεις της εβραϊκής παρουσίας έχουν λίγο αναλυθεί.

Η μονογραφία του Λέοντα Ναρ, είπε, καταπιάνεται με το κρίσιμο ζήτημα των ενδοκοινοτικών πολιτικών διαιρέσεων και τη διαπλοκή τους με τις ελληνικές δυνάμεις καθώς και με τις επιπτώσεις τους στη συγκρότηση μεταγενέστερα των πολιτικών δυνάμεων του Ισραήλ. Επικεντρώνεται στα ιδεολογικά πολιτικά ρεύματα που διαπερνούσαν την εβραϊκή κοινότητα, τα οποία κατά σειρά επιρροής είναι οι Σιωνιστές, οι Σοσιαλιστές και οι Αφομοιωτικοί.

Αυτό που εντοπίζεται από την πολιτική διαδρομή της εβραϊκής κοινότητας, αναφέρει ο κ. Νικολακόπουλος, είναι η ταλάντευση ανάμεσα σε μια αυτόνομη εκλογική παρουσία ή η σύμπλευση με τις κυρίαρχες ελληνικές δυνάμεις. Χαρακτηριστική είναι και η αμφιθυμία της κοινότητας απέναντι στις δύο κυρίαρχες δυνάμεις του Μεσοπολέμου, ενώ διαχρονικά αυτό που προκύπτει είναι μια σαφής κλίση προς την αντιβενιζελική παράταξη.

Επιχειρώντας να ερμηνεύσει τη στάση αυτή, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Ν. Δαββέτας, αναρωτιέται αν είναι απόρροια των χωριστών εκλογικών καταλόγων που προωθεί ο Ελ. Βενιζέλος, αν οφείλεται στην ιδανική σχέση που είχε σφυρηλατήσει η δυναστεία των Χολστάιν-Γλύξμπουργκ στη Δανία με το εβραϊκό στοιχείο- η μόνη χώρα που στην Κατοχή δεν παραδίδει τους Εβραίους πολίτες της - ή αν οφείλεται στον ιδιότυπο εμπορικό ανταγωνισμό με τους εκπροσώπους των προσφυγικών και εμπορικών συλλόγων στη Θεσσαλονίκη.

Το πλήρες ρεπορτάζ της Νίνα Μελισόβα, στη συνδρομητική σελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε