Τα τελευταία 20 χρόνια σημειώνεται μια κατακόρυφη αύξηση της βίας στα σχολεία. Πρόκειται για ένα πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Υπάρχουν τρόποι άμυνας. Το παράδειγμα ενός γερμανικού σχολείου.

 

Τα παιδιά μαζεύτηκαν όλα μαζί και στο κέντρο ήταν ένας 11χρονος. Για καλή του τύχη ο Φίλιπ δεν ήταν κοντά. Από μακριά όμως έβλεπε με πόση μανία χτυπούσαν το 11χρονο αγόρι. Όμως ο Φίλιπ ήθελε να κάνει κάτι, ήθελε να βοηθήσει αλλά μόνος του δεν θα μπορούσε φυσικά.

Η βία αυτή στα σχολεία, η οποία δεν είναι μόνο σωματική αλλά και ψυχολογική – και αυτή είναι κάποιες φορές χειρότερη – ονομάζεται mobbing ή και bullying. Και ο φόβος είναι τεράστιος.

Ο δάσκαλος Νόρμπερτ ΚεμάγιερΟ Φίλιπ είχε την τύχη να πηγαίνει σε ένα σχολείο, στο Νόις Νορφ, κοντά στην Κολωνία, που οι καθηγητές του ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι απέναντι στο θέμα και φρόντισαν οι μαθητές να αποκτήσουν ιδιαίτερη εκπαίδευση στην αντιμετώπιση του mobbing. Συνολικά 200 μαθητές πήραν μέρος στα ειδικά προγράμματα. Ο δάσκαλος Νόρμπερτ Κεμάγιερ, ο οποίος παρακολούθησε και ο ίδιος ένα ειδικό τμήμα λέει σχετικά:

«Οι μητέρες λένε στα παιδιά συνήθως πως αν κάποιος σε προσβάλλει μην τον ακούς. Δεν φθάνει όμως αυτό. Χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο. Και εκεί η γλώσσα του σώματος παίζει έναν σπουδαίο ρόλο. Και αυτό έμαθαν τα παιδιά εκεί».

Για παράδειγμα προτεταμένο πιγούνι, όρθια πλάτη και το κεφάλι ψηλά.

«Σε κάθε περίπτωση αυτό είναι πολύ καλύτερο από ότι να περπατάς σκυφτός στην αυλή του σχολείου», λέει ο μικρός Μορίς.

Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει

Αυξάνεται η βία στα γερμανικά σχολείαΣτην άμυνα εκτός από τη γλώσσα του σώματος ανήκει και η γλώσσα που μιλάμε. Θα πρέπει κανείς με τρόπο αποφασιστικό να απαντά. Αν και η γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν όπλο από την πλευρά του δράστη. Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει.

Στα ειδικά μαθήματα πήραν μέρος και οι καθηγητές του σχολείου. Αυτοί που έδειξαν το μικρότερο ενδιαφέρον ήταν οι γονείς. Από τους 200 γονείς συμμετείχαν μόνο οι είκοσι. Είναι μια τάση που παρατηρείται ολοένα και πιο συχνά, ότι δηλαδή οι γονείς αφήνουν την φροντίδα των παιδιών τους στους δασκάλους.

Οι ειδικοί στα μαθήματα αυτοάμυνας στο σχολείο, όπως η Σιμπίλε Βάντερς,
συστήνουν, πως το πρώτο βήμα είναι να εκτιμήσεις την κατάσταση και να φωνάξεις βοήθεια, το δεύτερο να προσπαθήσεις να ξεφύγεις και το τρίτο αν δεν γίνεται διαφορετικά να απαντήσεις με βία. Το mobbing στα σχολεία όμως πάνω από όλα εξουδετερώνει ο πληθυντικός, το αίσθημα του ‘εμείς’, της κοινότητας που φροντίζει τα μέλη της.

Daphne Grathwohl / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου