Μέτρια κυβέρνηση κατώτερη των περιστάσεων

Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες καταδεικνύουν ότι σε όλα τα κρίσιμα για τη χώρα μέτωπα, οι εξελίξεις είναι αρνητικές

Δημήτρης Θωμάς31/08/2011 | 13:05Τελευταία Ενημέρωση 15:48 31/08/2011

Οι οικονομικές και πολιτικές διεργασίες καταδεικνύουν ότι σε όλα τα κρίσιμα για τη χώρα μέτωπα, οι εξελίξεις είναι αρνητικές, ότι η οικονομία είναι εκτός ελέγχου και ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να πιάσει από τα κέρατα, τον ταύρο που απειλεί να σπρώξει την Ελλάδα στο χάος και την καταστροφή. Ενδεικτική της κατάστασης είναι η παραίτηση του κυρίου Χάρη Παμπούκη, στενού φίλου και συνεργάτη της οικογένειας Παπανδρέου, πρώην υπουργού Επικρατείας, από τη θέση του υφυπουργού Ανάπτυξης, αρμοδίου μάλιστα για θέματα ναυτιλίας. Την ώρα που η οικονομία καταρρέει και η κοινωνία ρέπει προς τον ολοκληρωτισμό, λόγω της ανικανότητας πολλών πολιτικών, οι υπουργοί διαγκωνίζονται για το ποιος θα ελέγχει το Λιμενικό Σώμα, ενώ οι ιδεολογικές αγκυλώσεις μιας κυβέρνησης που βρίθει από νεόπλουτα στελέχη, δεν της επιτρέπουν να αντιληφθεί, ότι μια χώρα που έχει τη ναυτιλία και τον τουρισμό ως πρώτες πηγές εσόδων, πρέπει να διαθέτει υπουργεία Ναυτιλίας και Τουρισμού.

Καθώς η οικονομική θύελλα μαστιγώνει αλύπητα το ραγισμένο πλοίο της Ελλάδας, οι πολίτες αισθάνονται ότι αντί στη γέφυρα του πλοίου να βρίσκεται ένας γενναίος και έμπειρος καπετάνιος που θα το οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι, το τιμόνι κρατάει ένας «ερασιτέχνης ποιητής με πτυχίο φιλολογίας» που ανεβαίνει σε πλοίο για πρώτη φορά, και έτυχε να βρεθεί σε αυτή τη θέση, επειδή ολόκληρο το πλήρωμα του, κατάφερε να το εγκαταλείψει με σωστική λέμβο κοντά σε ένα έρημο νησί, γνωρίζοντας ότι η μανιασμένη θύελλα πλησιάζει, και η θάλασσα είναι γεμάτη παγόβουνα. Ενώ τα μαύρα κοράκια των διεθνών εκποιητών έχουν αρχίσει να μαζεύονται στον κατά τα άλλα καταγάλανο ελληνικό ουρανό, η κυβέρνηση συνεχίζει τις πομφόλυγες περί πράσινης ανάπτυξης, διανθίζοντας την πολιτική της υποκρισία με ρυθμίσεις υπέρ των ιδιοκτητών αυθαιρέτων και των καταπατητών, ικανοποιώντας το τέρας της κομματοκρατίας και ξορκίζοντας τον φόβο του πολιτικού κόστους. Σίγουρα η πρώην υπουργός Περιβάλλοντος, κυρία Τίνα Μπιρμπίλη θα αισθάνεται μεγάλη ικανοποίηση στο μαγευτικό Παρίσι και στο πολιτισμένο εργασιακό περιβάλλον του ΟΟΣΑ, αντί να βρίσκεται στην Αθήνα και να πρέπει να υπερασπιστεί μια πολιτική, ανακόλουθη με τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ, κόντρα στις οικολογικές οργανώσεις, και συμπορευόμενη με τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ. Ευτυχώς για εκείνη η κυβέρνηση βρήκε άλλο πρόθυμο στέλεχος που ίσως μπορέσει να παίξει με επιτυχία το ρόλο του τοπικού κτηματομεσίτη και του εισπράκτορα των τόσο αναγκαίων προστίμων από τα αυθαίρετα.

Στην οικονομία κάθε ώρα και μέρα που περνά η κατάσταση χειροτερεύει, τόσο στα οικονομικά μεγέθη και τα νούμερα που έχουν εκτροχιαστεί, όσο και στην ψυχολογία των καταναλωτών και των επιχειρηματιών, οι περισσότεροι εκ των οποίων αισθάνονται να παρασύρονται από τις εξελίξεις που οδηγούν σε ένα «βαρύ χειμώνα δυσαρέσκειας» την Ελλάδα που αγωνίζεται να σταθεί στα πόδια της. Τα ελλείμματα και οι κρατικές δαπάνες εξακολουθούν να είναι εκτός ελέγχου, ο φορολογικός μηχανισμός δείχνει ανίκανος να εισπράξει τα βεβαιωμένα ποσά που χρωστούν οι φορολογούμενοι, αλλά και να πατάξει τη φοροδιαφυγή, ενώ οι τίμιοι φορολογούμενοι συνεχίζουν να σηκώνουν αγόγγυστα τα οικονομικά βάρη που προκάλεσαν και προκαλούν τα τεράστια και συνεχιζόμενα λάθη των πολιτικών μας. Το κομματικό κράτος που διογκώθηκε από το ΠΑΣΟΚ και απέτυχε να ελεγχθεί και να μειωθεί από τη Νέα Δημοκρατία, συνεχίζει να αντιστέκεται να συνεχίζει να λειτουργεί ως «φεουδάρχης και τιμαριούχος που πιστεύει ότι πρέπει να συντηρείται από τους κολλήγους και τους πιστούς στον κομματικό καίσαρα υπηκόους».

Υπάρχουν και δύο θετικές εξελίξεις. Η μία είναι ότι ο νυν υπουργός Οικονομίας κύριος Ευάγγελος Βενιζέλος έχει καταφέρει να δαμάσει τη ρητορική του δεινότητα με την οποία έσπευσε το 2007 στα σκαλιά του Ζαππείου να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, και χρησιμοποιεί λόγο πιο προσγειωμένο και ρεαλιστικό, προσαρμοσμένο στην οικονομική πραγματικότητα την οποία καλείται να αντιμετωπίσει και να αλλάξει. Ας ελπίσουμε ότι οι προτροπές του προς την Αξιωματική Αντιπολίτευση για συναίνεση, είναι ειλικρινείς και έχουν πραγματικό περιεχόμενο με στόχο την οικονομική ανάκαμψη, και όχι να παγιδεύσουν τους πολιτικούς του αντιπάλους και να διαχύσουν τις ευθύνες για τα λάθη της κυβερνητικής πολιτικής, που όλο και περισσότεροι εντός και εκτός Ελλάδας, θεωρούν ότι είναι αδιέξοδη. Η δεύτερη θετική εξέλιξη είναι η πρόσφατη συμφωνία για τη συγχώνευση της Alpha Bank με τη Eurobank με τη συμμετοχή κεφαλαίων από το Κατάρ. Η συμφωνία αυτή είναι μια άριστη ευκαιρία για την εξυγίανση του τραπεζικού τομέα, για τη θωράκιση του, καθώς βαλλόταν συνεχώς από φήμες για τη χρεωκοπία μιας τουλάχιστον μεγάλης ελληνικής τράπεζας, αλλά και για την προώθηση μικρών και μεγάλων επενδυτικών σχεδίων που ίσως δώσουν νέα ώθηση στην οικονομία, και φθηνότερα δάνεια σε επιχειρηματίες, επαγγελματίες και οικογένειες.

Πάντως είναι σίγουρο ότι όλοι οι τίμιοι και παραγωγικοί πολίτες ανησυχούν, όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι επιχειρηματίες και ελεύθεροι επαγγελματίες, όλοι εκείνοι που μοχθούν στα πλοία, στη θάλασσα, στην αγορά, στο χωράφι, στο κατάστημα τους, ή στην οικοδομή. Ανησυχούν για τον αν μια χρεωκοπία, που δεν έχει ακόμη αποφευχθεί θα καταστρέψει τους κόπους μιας ζωής και θα υπονομεύσει το μέλλον των νέων γενεών που θα τεθούν αυτόματα στο οικονομικό περιθώριο. Ανησυχούν για το αν οι πολιτικοί θα ομονοήσουν έστω και τούτη την ύστατη ώρα, για το καλό της πατρίδας, ή αν θα δικαιωθούν για ακόμη μια φορά οι διάφοροι αετονύχηδες που κατέκλεψαν με πολλούς τρόπους τη χώρα, και έχουν ήδη βγάλει, ή συνεχίζουν ακόμη να βγάζουν στο εξωτερικό χρήματα, εκμεταλλευόμενοι την προσωρινή ρευστότητα που δίδουν στην ελληνική οικονομία τα τεράστια δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανησυχούν όλοι εκείνοι τίμιοι υπάλληλοι του δημοσίου που πληρώνονται με ένα ελάχιστο μισθό και σηκώνουν το βάρος της κριτικής, για τα σκάνδαλα και τις ανομίες όλων εκείνων που εδώ και δεκαετίες κυβερνούν και πλούτισαν λόγω του πολιτικού τους εναγκαλισμού με το κρατικοποιημένο κόμμα και το κομματικοποιημένο κράτος.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ουσιαστικά πολιτικό και πολιτισμικό. Πολιτικό γιατί τα περισσότερα κόμματα δεν τολμούν να αντιπαρατεθούν κατά μέτωπο με τις κυρίαρχες αντιλήψεις που επέβαλλε η ευρύτερη αριστερά και θέλουν το κράτος, το κόμμα και τον πατερναλιστικό συνδικαλισμό φάρμακο δια πάσαν νόσον, ενώ συνεχίζουν να καλύπτουν πολιτικά τα κηρύγματα ταξικού μίσους διαφόρων αργόσχολων διανοητών που εξετράφησαν στον κομματικό σωλήνα και σιτίζονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, θεωρώντας ότι αποτελούν πεφωτισμένη ιντελιγκέντσια που οφείλει και δικαιούται να μας κυβερνά, να μας καθοδηγεί και να καθορίζει τις ιδεολογικές και μεταφυσικές μας ανησυχίες. Πολιτισμικό είναι ακριβώς γιατί κάποιοι κατάφεραν με την στερεοτυπική ιδεολογική τους σκέψη, να καταστρέψουν τον οικονομικό, παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας, να υπονομεύσουν την έννοια της υγιούς επιχειρηματικότητας και του κέρδους, την αληθινή αγάπη για το συνάνθρωπο, την πατρίδα και την ελευθερία. Ο μηδενισμός και ο υλισμός οδήγησαν στον άκρατο ατομικισμό και στον ασυνείδητο πλουτισμό με τελικό αποτέλεσμα τη λεηλασία τη χώρας, τη διάλυση της παραγωγικής βάσης και τη χρεωκοπία.

Όλοι οι Έλληνες και όσοι αγαπούν την Ελλάδα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τούτη τη δύσκολη ώρα ο πατριωτισμός ταυτίζεται απόλυτα με την εξυγίανση της οικονομίας, τη διάλυση του κομματικού κράτους, τη δημιουργία ενός σύγχρονου και ευέλικτου κρατικού μηχανισμού και ενός παραγωγικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ακόμη και αν ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον της αδικημένης ιστορικά Ελλάδας που έδωσε τα φώτα στον κόσμο, ο μόνος τρόπος για να απωθήσουμε τον μεγάλο «εχθρό» είναι να ανατάξουμε την οικονομία, να παράγουμε περισσότερο και να σταματήσουμε τη σπατάλη, και φυσικά να κοιτάξουμε κατάματα τις δικές μας αμαρτίες.