Εδωσε το δαχτυλίδι στον Ντεζίρ Ο νέος γραμματέας του γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι εκλεκτός του Φρανσουά Ολάντ

Επιμέλεια: Κίττυ Ξενάκη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012


Πρώτα, τα καλά νέα: πολύ σύντομα, ο γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος, ως γνωστόν, δεν διατηρούσε και τις καλύτερες σχέσεις με τη Μαρτίν Ομπρί, θα έχει στο πλευρό του, στην ηγετική καρέκλα των Σοσιαλιστών, έναν δικό του άνθρωπο. Και χρειάζεται στην οδό Σολφερινό έναν δικό του άνθρωπο, ο οποίος θα (προσπαθήσει να) βάλει χαλινάρι στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος. Διότι η τελευταία καθόλου δεν χαίρεται με το ευρωπαϊκό σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας, το οποίο ελπίζει ο Ολάντ να περάσει από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση τον επόμενο μήνα, ούτε με τις επιπλέον περικοπές των 30 δισ. ευρώ που προανήγγειλε τις προάλλες ο γάλλος Πρόεδρος σε μια προσπάθεια να μειωθεί το έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ το 2013.
Ο 52χρονος ευρωβουλευτής Αρλέμ Ντεζίρ, όμως, ο πρώτος μιγάς που αναλαμβάνει την ηγεσία μεγάλου ευρωπαϊκού κόμματος, δεν επελέγη να αντικαταστήσει την Ομπρί στη θέση του πρώτου γραμματέα των Σοσιαλιστών μέσω κάποιας υποδειγματικής δημοκρατικής διαδικασίας. Πάνε οι ανοιχτές primaires, οι εσωκομματικές εκλογές, για τις οποίες τόσο έχει επαινεθεί το κόμμα στο παρελθόν. Προκειμένου να αποφύγουν μια επανάληψη της ιλαροτραγωδίας που είχε εκτυλιχθεί στο Συνέδριο της Ρενς το 2008 (τότε που η Ομπρί κέρδισε τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ για μερικές ψήφους και η τελευταία κατήγγειλε νοθείες και συνωμοσίες) οι Σοσιαλιστές υιοθέτησαν το 2010 νέο καταστατικό: τα μέλη δεν ψηφίζουν πλέον για ένα πρόσωπο αλλά για ένα κείμενο, μια «πρόταση». Και ο πρώτος υπογράφων της πλειοψηφικής πρότασης γίνεται αυτόματα πρώτος γραμματέας.
Για να κάνουμε τα περίπλοκα απλά, στις 11 και στις 18 Οκτωβρίου, λίγο πριν από το Συνέδριο της Τουλούζης, τα μέλη του κόμματος θα κληθούν απλώς να επικυρώσουν μια απόφαση ειλημμένη άνωθεν. Επειτα από επίπονες παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις και παραβιάζοντας την επίσημη διορία κατά μερικές ώρες, η Μαρτίν Ομπρί σε συνεργασία με τον Πρωθυπουργό του Ολάντ, τον Ζαν-Μαρκ Ερό, έχρισαν «υποψήφιο» τον Αρλέμ Ντεζίρ. Δεν ήταν έκπληξη: ο έτερος υποψήφιος που εξεταζόταν για τη θέση, ο ελληνικής καταγωγής βουλευτής Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελίς, είχε χάσει από ημέρες την ορμή του φαβορί. Ο Ντεζίρ θεωρείται ολαντικός, ο Καμπαντελίς ομπρικός. Οι ισορροπίες κρατήθηκαν με την τοποθέτηση του ομπρικού βουλευτή Γκιγιόμ Μπασελέ στη θέση του Νο 2. Αλλά τη γαλλική αντιπολίτευση δεν την ενδιαφέρουν οι ενδοσοσιαλιστικές ισορροπίες. Την ενδιαφέρει - και ήδη καταγγέλλει - αφενός τα «διαβούλια των απαράτσικ» με τα οποία αντικατέστησαν οι Σοσιαλιστές τις primaires (για να δανειστούμε την έκφραση του δεξιού βουλευτή και πρώην υπουργού Λοράν Βοκέζ), αφετέρου το γεγονός ότι «ένα δημοκρατικό κόμμα επιλέγει για επικεφαλής έναν άνθρωπο καταδικασμένο από τη Δικαιοσύνη, την ώρα που ο Φρανσουά Ολάντ είχε δεσμευτεί να μην έχει στον περίγυρό του ανθρώπους καταδικασμένους» - το υπενθύμισε, μεταξύ πολλών άλλων, ο γενικός γραμματέας του δεξιού UMP, ο Ζαν-Φρανσουά Κοπέ.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ. Γεννημένος το 1959 από μαρτινικανό πατέρα και αλσατή μητέρα, ο Ντεζίρ συμμετείχε στα 25 του χρόνια στην ίδρυση της SOS Racisme - της οποίας υπήρξε πρόεδρος έως το 1992 -, μιας οργάνωσης με δράση κατά του ρατσισμού και της ανόδου του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου. Στο Σοσιαλιστικό Κόμμα μπήκε το 1994, από το 1999 εκλέγεται σταθερά ευρωβουλευτής, από το 2008 ήταν το Νο 2 των γάλλων Σοσιαλιστών. Η κηλίδα στο βιογραφικό του χρονολογείται από το 1998, όταν καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση με αναστολή και 30.000 πρόστιμο για μια πλασματική θέση εργασίας που διαπιστώθηκε ότι καταλάμβανε (και για την οποία βεβαίως αμειβόταν) ενόσω ήταν πρόεδρος της SOS Racisme. Η ιστορία είναι παλιά, αλλά η Δεξιά δεν ξεχνά. Και να επιλεγόταν ο Καμπαντελίς, πάντως, τα ίδια θα έλεγε - αυτός έχει δύο ανάλογες καταδίκες στο ενεργητικό του.