Η κάθοδος του Σαρκοζί στα σκοτάδια της Ακροδεξιάς Ο Πρόεδρος της Γαλλίας προσπαθεί με κάθε τρόπο να κερδίσει τους ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν, ελπίζοντας να παραμείνει στη θέση του

Επιμέλεια: Κίττυ Ξενάκη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 28 Απριλίου 2012


Στην τελική πια ευθεία για τον δεύτερο εκλογικό γύρο στη Γαλλία, παρακολουθώντας κανείς τους δύο μονομάχους, δύσκολα αποφεύγει τη σκέψη πως ο Σοσιαλιστής υποψήφιος Φρανσουά Ολάντ είναι ήδη πρόεδρος και ο Νικολά Σαρκοζί κάποιος που παλεύει ολοένα και πιο σπασμωδικά, σχεδόν σαν καρικατούρα, να τον εκτοπίσει.
Ο πρόεδρος-υποψήφιος στρίβει καθημερινά και λίγο δεξιότερα, πασχίζοντας να κερδίσει τα 6,4 εκατ. ψήφους που πήρε η Ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο. Τα οικονομικά στοιχεία όμως είναι γι' αυτόν κόλαφος, η ανεργία έφτασε στο υψηλότερο επίπεδο από τον Σεπτέμβριο του 1999 και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι προσπάθειές του δεν φέρουν καρπούς: ποσοστό 54%-55% δίνουν στον Φρανσουά Ολάντ για την 6η Μαΐου οι τρεις πιο πρόσφατες. Στο μεταξύ, ακόμα και (μετριοπαθή) στελέχη του κόμματός του παίρνουν αποστάσεις από τις ακροδεξιές κορόνες του Σαρκοζί. Ο κεντρώος υποψήφιος Φρανσουά Μπαϊρού, που απέσπασε στον πρώτο γύρο 9% των ψήφων, έχει εκφράσει δημοσίως την αποδοκιμασία του. Και μετεκλογικά, η τακτική αυτή απειλεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Η Γαλλία έχει τον Ιούνιο κοινοβουλευτικές εκλογές και η Μαρίν Λεπέν θέλει να βάλει το κόμμα της για πρώτη φορά μετά το 1986 στην Εθνοσυνέλευση. Ποντάρει λοιπόν στην (αυτο)καταστροφή του UMP, με την ελπίδα να αναλάβει εκείνη ηγέτιδα της αντιπολίτευσης.
«Σας σέβομαι, σας ακούω, κατά κάποιον τρόπο σας καταλαβαίνω», επιμένει παρά ταύτα να λέει στους ψηφοφόρους της ο Νικολά Σαρκοζί. «Επειδή απευθύνομαι σε εξίμισι εκατομμύρια γάλλους πολίτες, πρέπει να είμαι φασίστας;», ρωτάει. «Υποκριτές που δεν καταλαβαίνουν τίποτα» χαρακτηρίζει τους επικριτές του. Και συνεχίζει σε κάθε ομιλία και συγκέντρωση να διαχωρίζει τους Γάλλους σε «πραγματικούς» εργαζόμενους και «επιδοτούμενους», «παριζιάνικες ελίτ» και «λαό», εκείνους που είναι υπερήφανοι για τις «χριστιανικές ρίζες» της Γαλλίας και τους υπόλοιπους. «Τα σύνορα δεν είναι βρώμικη λέξη», λέει ξανά και ξανά, απειλώντας με αποχώρηση από τη Σένγκεν και καταγγέλλοντας την «Ευρώπη-σουρωτήρι». Την Πέμπτη, υιοθέτησε ακόμα μια πρόταση της Λεπέν: αν επανεκλεγεί, δήλωσε, θα ψηφίσει νόμο που θα ορίζει ότι αστυνομικός ο οποίος πυροβολεί ύποπτο έχει το τεκμήριο της νόμιμης αυτοάμυνας εκτός αν αποδειχθεί το αντίθετο. Νωρίτερα, είχε υποστηρίξει ότι 700 ισλαμικά τεμένη καθώς και ο αμφιλεγόμενος μουσουλμάνος ακαδημαϊκός Ταρίκ Ραμαντάν στηρίζουν Ολάντ - ψεύδη και τα δύο. Ενα κάποιο φλερτ των ψηφοφόρων της Λεπέν, βέβαια, το έκανε και ο Φρανσουά Ολάντ. Ο οποίος δήλωσε χθες πως αν εκλεγεί, δεν θα ακυρώσει τον νόμο που απαγορεύει την μπούρκα σε δημόσια μέρη, απλώς θα τον «εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο», και πως σε περίοδο κρίσης, «ένας περιορισμός της οικονομικής μετανάστευσης είναι απολύτως αναγκαίος». Ο Σοσιαλιστής υποψήφιος, όμως, μιλά σταθερά ως «αυτός που θέλει να ενώσει, να συμφιλιώσει τους Γάλλους»• έχει ήδη ενδυθεί τον μανδύα του προέδρου, του ηγέτη της Γαλλίας (και της ανάπτυξης) στην Ευρώπη, αφήνοντας τον Σαρκοζί να καταστρέψει μόνος την (όποια) υστεροφημία του.