"Πολλοί πλέον μιλάνε για την αναγκαιότητα ίδρυσης ενός νέου κόμματος, απαλλαγμένου από τα δεσμά του παρελθόντος, με ξεκάθαρες θέσεις για το μέλλον. Και αρκετοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι στο κόμμα αυτό δεν θα είχαν θέση οι παλαιοί πολιτικοί. Διότι, φθαρμένοι καθώς είναι από τη διαχείριση της εξουσίας, θα του στερούσαν την «καθαρότητα» εκείνη που συνιστά το μεγάλο ατού του. Η λύση αυτή, όσο ελκυστική και αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως, νομίζουμε ότι δεν είναι ρεαλιστική. Άλλωστε, όπως αποδεικνύει εξ αντιδιαστολής το παράδειγμα στο Γουδί (1909), αλλά και της Μεταπολίτευσης του 1974, υπό συνθήκες κοινοβουλευτικής ομαλότητας, αξιόλογα κόμματα με παρθενογένεση δεν δημιουργούνται, αλλά μόνον ύστερα από εκτροπές, τις οποίες κανείς δεν εύχεται. Ούτε βεβαίως χρειαζόμαστε ένα ακόμη μικρό κόμμα που θα επιτείνει τον κατακερματισμό και την αστάθεια.
Πιστεύουμε αντίθετα ότι η χώρα χρειάζεται τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα που θα συσπειρώσει μεταρρυθμιστικές και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και την ανανεωτική Αριστερά, αλλά κυρίως που θα μπορέσει να ενεργοποιήσει πολίτες, ιδιαίτερα της νεότερης γενιάς, που βρίσκονται σήμερα εκτός πολιτικής, είτε γιατί πίστεψαν λανθασμένα ότι θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τις συνθήκες μιας ιδιωτικής ευημερίας σε ένα φαύλο σύστημα διακυβέρνησης είτε γιατί θεωρούσαν το παιχνίδι της πολιτικής βρώμικο. Πιστεύουμε ότι είναι πολλοί αυτοί, ειδικά οι νέοι, που δεν έχουν σήμερα πολιτική έκφραση. Η συμμετοχή προσώπων από τα υφιστάμενα κόμματα, που έχουν δώσει δείγματα μεταρρυθμιστικού πνεύματος, φιλοευρωπαϊσμού και συνέπειας, θα βοηθούσε σημαντικά, αν και ακόμη δεν φαίνεται ρεαλιστική. Διότι θα προσέφερε στις νέες εκείνες δυνάμεις, που θα αποφάσιζαν να κινητοποιηθούν, τα εχέγγυα του επαγγελματισμού που είναι απαραίτητα για ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα."
Σημειώνω ότι ακριβώς αυτά επιδιώκει η ΔΡΑΣΗ από τότε που ιδρύθηκε. Το πρόβλημα είναι ότι οι θεωρούμενες μεταρρυθμιστικές και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και την ανανεωτική Αριστερά, παραμένουν προσκολλημένες στα κόμματά τους. Ίσως διότι, σε τελική ανάλυση, δεν είναι τόσο μεταρρυθμιστικές. Ίσως διότι δεν είναι στο χαρακτήρα τους η ανάληψη κινδύνου/ρίσκου.
Πόσο ακόμη καιρό θα περιμένουν οι κύριοι καθηγητές τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις να εκδηλωθούν; Μετά από την ολοκληρωτική κατάρρευση του συστήματος διακυβέρνησης; Και τότε πόση αξιοπιστία θα έχει απομείνει στις θεωρούμενες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις;
Αρχίζουν το άρθρο του οι δύο καθηγητές με τη φράση: "Αυτές τις μέρες κρίνεται το μέλλον της χώρας. Οι συνθήκες επιβάλλουν να εγκαταλείψουμε παλιές αγκυλώσεις και στερεότυπα και να δούμε τα πράγματα με ξεκάθαρο μυαλό."
Καλό θα ήταν να εγκαταλείψουν και οι ίδιοι τις παλιές αγκυλώσεις.
Η ΔΡΑΣΗ θα συμμετάσχει στις εκλογές μαζί με μεταρρυθμιστικές και φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις από το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και την ανανεωτική Αριστερά, αν το θελήσουν αλλά και χωρίς αυτές αν τελικώς επιλέξουν να παραμένουν στο "μαντρί" τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.