Ενας σύμβουλος (αποκρατικοποιήσεων) και μία αντίφαση

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Τυπικά, ο υπουργός Οικονομικών μπορεί να διορίσει όποιον θέλει στη θέση του συμβούλου αποκρατικοποιήσεων, επομένως και την ηλικίας μόλις τριών μηνών «CC&C», στην οποία ανετέθη το έργο. Το ερώτημα, εντούτοις, είναι γιατί η κυβέρνηση επέλεξε μία μικρή και άγνωστη εταιρεία, από τις χαμηλές βαθμίδες της κατάταξης των εταιρειών του είδους. Μάλιστα δε, εταιρεία η οποία δεν είναι εποπτευόμενη (regulated) από την Αρχή Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών του Ηνωμένου Βασιλείου (FSA), όπως απαιτεί ο βρετανικός νόμος για την παροχή υπηρεσιών όπως αυτές για τις οποίες η κυβέρνηση προσέλαβε την εν λόγω εταιρεία. (Το έργο που της ανατίθεται ορίζεται, στην απόφαση της διυπουργικής επιτροπής που υπέγραψαν οι υπουργοί Γ. Παπακωνσταντίνου, Λ. Κατσέλη και Μ. Χρυσοχοΐδης, ως η παροχή «χρηματοοικονομικών υπηρεσιών σχετικά με τον σχεδιασμό, παρακολούθηση, συντονισμό και υλοποίηση του προγράμματος αναδιαρθρώσεων και αποκρατικοποιήσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης».)

Διερωτώμαι μήπως εδώ υπάρχει μία αντίφαση. Διότι, από τη μια πλευρά, έχουμε έναν πρωθυπουργό, ο οποίος, με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, κατακεραυνώνει την απουσία επαρκούς εποπτείας του χρηματοοικονομικού συστήματος και, από την άλλη, έχουμε την κυβέρνησή του να επιλέγει μία μη εποπτευόμενη εταιρεία συμβούλων για να της αναθέσει την παροχή χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Δεν διαθέτω τις γνώσεις ώστε να γνωρίζω αν η ανάθεση είναι σύννομη, αλλά θεωρώ βέβαιον ότι είναι, επειδή δεν τολμώ να διανοηθώ ότι θα μπορούσε ποτέ να ξεφύγει από τη κυβέρνηση κάτι τέτοιο. Ωστόσο, διαθέτω τον κοινό νου ώστε να αντιλαμβάνομαι την αντίφαση και αναρωτιέμαι αν την αντιλαμβάνεται και ο πρωθυπουργός. Αλλά φοβάμαι ότι μάλλον ζητώ πολλά. Εδώ δεν είχε αντιληφθεί (ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει) ότι ήταν μέλος του Δ. Σ. του ιδρύματος Καντάφι...

Η μιζέρια του τοπικισμού
Λόγω της άθλιας κατάστασης των οικονομικών του Δήμου Θεσσαλονίκης, προ καιρού ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης, μαζί με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο Χασδάι Καπόν αποφάσισαν να αναθέσουν σε μεγάλο και σοβαρό δικηγορικό γραφείο των Αθηνών τη «δέουσα επιμέλεια» των οικονομικών του δήμου, ώστε να αποκτήσουν κάποτε την πλήρη εικόνα της κατάστασης. Υπό κανονικές συνθήκες, το κόστος του συγκεκριμένου έργου θα ήταν περί τις 100.000 ευρώ. Ομως, επειδή συμβαίνει τόσο ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης όσο και ο αντιδήμαρχος Οικονομικών να χαίρουν της εκτιμήσεως των στελεχών του δικηγορικού γραφείου, το τελευταίο ανέλαβε το έργο έναντι συμβολικής αμοιβής 15.000 ευρώ.

Για κάποιους λόγους, που μάλλον αφορούν τον ιδιόρρυθμο τοπικισμό κάποιων πολιτευόμενων Θεσσαλονικέων, η παράταξη του Κώστα Γκιουλέκα κατήγγειλε τη συνεργασία και παρέπεμψε το θέμα στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, δηλαδή στον Π. Ψωμιάδη. Αυτή, κάνοντας χρήση δικαιώματος που της παρέχει ο «Καλλικράτης», απέρριψε τη συμφωνία δήμου και δικηγορικού γραφείου. Βέβαια, ο δήμος έχει τη δυνατότητα να ασκήσει έφεση, όμως είναι απίθανο να δικαιωθεί, αφού η επιτροπή η οποία θα την κρίνει προεδρεύεται από τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και σύζυγο της δημοτικής συμβούλου της αντιπολίτευσης, η οποία εξ αρχής σήκωσε επάνω της όλη την υπόθεση.

Την πινελιά της γραφικότητας για το τέλος αυτής της μίζερης ιστορίας προσέθεσε αυτοπροσώπως ο Κώστας Γκιουλέκας, με ανακοίνωση που εξέδωσε, στην οποία επιχαίρει επειδή ο έλεγχος των οικονομικών του δήμου δεν περιήλθε σε «δικηγορικό γραφείο του Κολωνακίου». Το χαριτωμένο εν προκειμένω είναι ότι μέχρι πρότινος ο Κώστας Γκιουλέκας διατηρούσε διαμέρισμα σε απόσταση είκοσι μέτρων από την πλατεία Κολωνακίου...

Ζητείται διάδοχος
Ακούγεται εξωπραγματικό, αλλά μεταξύ των ονομάτων που κυκλοφορούν στους αρχιερατικούς κύκλους για τη θέση του επικεφαλής των οικονομικών της Εκκλησίας, μετά την αποχώρηση του Αντώνη Ζαμπέλη, είναι και αυτό του ογδοηκοντούτη πλέον πρώην υπουργού Γεράσιμου Αρσένη. Νομίζω ότι η φήμη πρέπει να οφείλεται μάλλον στις άριστες σχέσεις που φροντίζει να καλλιεργεί η κυρία Λούκα Αρσένη με την εκκλησιαστική ιεραρχία...

Μέσα στα πράγματα
Προετοιμάζοντας μια επίσκεψη (που δεν πραγματοποιήθηκε τελικά) στην Αθήνα του 1982, ο «αδελφικός ηγέτης» της Λιβύης φανταζόταν τον εαυτό του να αποβιβάζεται στο Φάληρο, από εκεί να ανεβαίνει έφιππος στην Αθήνα (ενώ, φαντάζομαι, τα πλήθη κατά μήκος της Συγγρού θα τον αποθέωναν και θα τον έραιναν με λουλούδια), όπου θα κατέλυε στο Μαξίμου. Ολα αυτά τα φαιδρά για τον Καντάφι τα πληροφορηθήκαμε χάρη στον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος τα είπε προχθές στη Βουλή, στη συζήτηση σχετικά με την κατάσταση στη Λιβύη. Ισως στους νεότερους προξενεί κατάπληξη το βάθος των γνώσεων του αντιπροέδρου επί του συγκεκριμένου θέματος, γι’ αυτό είναι νομίζω χρήσιμο να θυμίσω ότι ο σημερινός αντιπρόεδρος της Ν. Δ. ήταν τότε, ως νεαρός και μυστακοφόρος διπλωματικός ακόλουθος, το δεξί χέρι του αειμνήστου Χρήστου Μαχαιρίτσα, διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου. Ανέκαθεν φιλόδοξος, ο Δ. Αβραμόπουλος από μικρός επεδίωκε να είναι μέσα στα πράγματα...