Άρης Πορτοσάλτε

06/12/2011

Eκλογές με κόμματα plus σε χρόνο… plus

Και αν ψηφίσουμε αυτό που θέλουμε και βγει, παράδειγμα μια κυβέρνηση Σαμαρά ή μια συνεργασίας με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και PLUS δυνάμεις, είμαστε βέβαιοι ότι θα εφαρμόσουν κάποιο πρόγραμμα; Στο παρελθόν, πείτε αλήθεια, ψηφίζαμε με βάση τις προγραμματικές εξαγγελίες; Από δω και μετά, έχω τη γνώμη πως θέλοντας και μη τα πράγματα για τα κόμματα θα είναι διαφορετικά. Η εποχή που οι πολιτικοί άλλα έλεγαν, κρυφά υπόσχονταν, άλλα έκαναν με αποκούμπι ένα πλούσιο –φαινομενικά- κράτος περνά στην ιστορία. Είπαμε διανομή δημόσιου χρήματος και θέσεων τέλος. Άρα, ο βουλευτής θα πρέπει να αναδεικνύει τα ζητήματα των ψηφοφόρων του και να κάνει πολιτική. Αν δεν το ξέρει πρέπει να το μάθει. Φαντάζομαι οι νεότεροι δεν θα έχουν τα χαρακτηριστικά των σημερινών επαγγελματιών της Βουλής.

Θέλουμε να μας εκφράζει ο βουλευτής ή μας είναι αδιάφορο; Επιλέγουμε, με ποια κριτήρια άραγε να σταυρώνουμε βουλευτές; Πέρα από την εντοπιότητα, κρίνουμε έναν βουλευτή άξιο για τον σταυρό μας με βάση ιδεολογικά χαρακτηριστικά ή άλλα. Δηλαδή, σταυρώνουμε και άλλους βουλευτές του ίδιου κόμματος και ας έχουν αντίθετες ιδεολογικές θέσεις;

Κάτι είναι ξεκάθαρο για το προσεχές διάστημα και νομίζω πως καθορίζει το ρόλο των βουλευτών. Θα νομοθετούν. Χωρίς διανομή δημόσιου χρήματος και προσλήψεις στις υπηρεσίες και τους οργανισμούς αλλάζει ο ρόλος τους, όπως μας τον είχαν μάθει. Μπορεί για τους ίδιους, το πρώτο διάστημα, να είναι μια δύσκολη προσαρμογή. Θα συνηθίσουν δεν τους φοβάμαι…

Παραπλήσιο ερώτημα: Τι ακριβώς σκεφτόμαστε για την πολιτική διαχείριση; Ανθολογώντας τις απαντήσεις σας αντιλαμβάνομαι ότι όλοι, πολύ λογικά, θέλουμε νέες δομές στη διοίκηση του κράτους, νέους τρόπους στην άσκηση της πολιτικής και επιτέλους διαχωρισμό  της λειτουργίας του κράτους από το κόμμα. Αντιλήψεις που διαμόρφωσαν και καλλιέργησαν οι κυβερνήσεις της πασοκονεοδημοκρατίας… Για να είμαι ακριβοδίκαιος κατά κύριο λόγο και με ιδιαιτέρως επίμονο τρόπο οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ!

Πως θα επιτευχθεί αυτό; Ανθολογώ τις απαντήσεις σας. Από την επανάσταση που ονειρεύεται κάποιος έως μια κυβέρνηση αριστερών κομμάτων που σκέπτεται κάποιος άλλος… Από μια κυβέρνηση που θα συμμετάσχουν  νέοι σχηματισμοί, υγιείς, άφθαρτοι, καθαροί όπως σκέφτεται ένας τρίτος έως μια κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά ή μια κυβέρνηση με Αντώνη και με ΠΑΣΟΚ αγνώστου ακόμη αρχηγού ή με Γιώργο αρχηγό ΠΑΣΟΚ ή άγνωστο πρόεδρο ενός ή περισσοτέρων άγνωστων προς το παρόν κομμάτων. Οι συνδυασμοί είναι τόσοι, όσοι άνθρωποι καθόμαστε να συζητήσουμε… Το αδιέξοδο που νιώθουν οι συμπολίτες μας δεν κρύβεται. Ακόμη και η επιλογή κάποιου αριστερού κόμματος έτσι από πείσμα έναντι του δικομματισμού είναι μια ακόμη απόδειξη του αισθήματος εγκλωβισμού.

Το έχω γράψει πριν από μήνες, τότε με εγκάλεσαν ότι λανσάρω οριζόντια διάσπαση κομμάτων, αλλά εξακολουθώ να  επιμένω. Τα ονομαζόμενα πολυσυλλεκτικά κόμματα, τα παλαιά ή καινούργια που ενδεχομένως συσταθούν με την ισχύουσα αντίληψη ότι «συγκεντρώνω διαφορετικές απόψεις για να μου έρθει μεγαλύτερη εκλογική πελατεία» θα εξακολουθούν να μας καλύπτουν; Κατά την άποψη μου, η εποχή μας δεν σηκώνει κόμματα σούπερ μάρκετ για να αγοράζουμε ο, τι να’ ναι… Επίσης, ακούω με δυσπιστία πολιτικούς που επικαλούνται τα περί ανάγκης για νέα «δημιουργική σύνθεση» στο κόμμα και άλλες τέτοιες μπαρούφες με τις οποίες στολίζουν την αμηχανία τους. Κι όλα αυτά για να μην εκστομίσουν αυτό που σκέφτονται σε στιγμή που εκείνοι κρίνουν πως είναι μη πρέπουσα. Όπως ξέρετε αυτό που τους απασχολεί νυχθημερόν είναι να πετύχουν την κατάλληλη πολιτική «στιγμή» για να… παρέμβουν στις εξελίξεις. Μπορεί και να έχουν δίκιο σ’ αυτό.

Στο ΠΑΣΟΚ οι διαδικασίες άνοιξαν γρηγορότερα, όπως ήταν αναμενόμενο μετά την παραίτηση Παπανδρέου, σε σχέση με τη ΝΔ η οποία τώρα προσβλέπει σε εξουσία. Οι βουλευτές της ΝΔ, προφανώς, δεν έχουν τα περιθώρια να εκδηλωθούν, εκτός και αν θέλουν να κατηγορηθούν για προδοσία της παράταξης. Αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ παίζει μόνο του… Ο χρόνος θα δείξει εάν τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου θα ηγείται ενός ΠΑΣΟΚ με σοσιαλδημοκρατικά χαρακτηριστικά έχοντας κάποιους δικούς του μη «αχάριστους», ενώ οι υπόλοιποι θα συγκροτούν ένα άλλο κόμμα με plus δυνάμεις… Αλλά δεν μπορώ να φανταστώ ένα ΠΑΣΟΚ με όποια χαρακτηριστικά να έχει στις τάξεις του και Παναγιωτακόπουλο και Διαμαντοπούλου. Αν οι πολιτικοί λένε αλήθεια με όσα υποστηρίζουν, πράγμα που εντόνως αμφισβητείται, δεν μπορεί να χωράνε και οι δύο στο ίδιο κόμμα. Εκτός κι αν μας κοροϊδεύουν. Μελλοντικώς, προβλέπω, να διασπώνται τα μεγάλα σε μικρότερους σχηματισμούς στους οποίους θα μετέχουν πολιτικοί με συγγενικές ιδεολογικές αντιλήψεις και να υποχρεώνονται σε συνεργασίες από το εκλογικό αποτέλεσμα.    

Νομίζω σ’ ένα σχόλιο τίθεται η εξής, ουσιαστική για μένα, παράμετρος:

Η ανάγκη να αξιολογείται ο πολιτικός στη δουλειά που αναλαμβάνει με την ψήφο μας. Το ακούω συνεχώς: Όπως αξιολογούμαστε, μου λέτε, όλες και όλοι στον ιδιωτικό τομέα, από το πρωί έως το βράδυ, γιατί να μην αξιολογούνται και αυτοί; Προφανώς συμφωνώ. Αυτή η αξιολόγηση, όμως, νομίζω ότι γίνεται κάθε φορά πίσω από το παραβάν. Σα να ακούω την απάντηση σας. Δεν σας αρκεί η εκλογική διαδικασία. Θέλετε κάτι παραπάνω.

Άρα όταν σκεφτόμαστε το κόμμα που θα θέλουμε να ψηφίσουμε θα έχουμε καταλήξει και στο πλαίσιο της πολιτικής που θα θέλουμε να κυβερνήσει… Και άρα θα περιμένουμε τις πολιτικές του να ξεδιπλωθούν, οι οποίες δεν θα μας προκαλούν δυσάρεστη έκπληξη. Ξεκάθαρα πράγματα από την αρχή. Για να μην έχουμε υπουργούς, όπως ο Γ. Ραγκούσης, να δηλώνει εκ των υστέρων ότι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν του επέτρεπαν να ασκήσει την πολιτική που ήθελε, εννοείται στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Ανεξαρτήτως εάν αποδεχόμαστε ή όχι την ειλικρίνεια του, παραδέχομαι ότι αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας τα τελευταία δύο χρόνια είναι πρωτόγνωρα, ξεθεμελιώνουν πολιτικές συνήθειες τριών δεκαετιών και αναδεικνύουν προβλήματα συμβίωσης στα κόμματα που σε άλλες εποχές αρκούσε και μόνο η κατοχή της εξουσίας για να τα σκεπάσει…

Όλα αυτά σημαίνουν αλλαγή εποχής. Θα με ρωτήσετε εάν το σύστημα θα αποδεχθεί τον θάνατο του… Ας αφήσαμε αυτό το θέμα για επόμενο σημείωμα.

Όσα σημειώσαμε παραπάνω προϋποθέτουν εκλογές. Οι οποίες σύμφωνα με όσα ξέρουμε έως σήμερα αναμένεται να γίνουν στις 19 Φεβρουαρίου ή έστω μόλις ολοκληρωθούν οι εκκρεμότητες. Απλώς θέλω να σημειώσω, κλείνοντας, ότι η επόμενη δόση θα είναι της τάξεως των 90 δις και ίσως παραπάνω, ανάλογα με την εξέλιξη τουPSI.

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη για να τα δώσουν έτσι απλά στο πολιτικό σύστημα θα μπορούσε να μου αντιτείνει κάποιος καχύποπτος με τους εταίρους και δανειστές μας.

Αντί επιλόγου αντιγράφω το άρθρο του κ. Μίνωα Α. Ζομπανάκη, το οποίο δημοσιεύθηκε στη βάση της σελίδας 22, στην Καθημερινή της Κυριακής 4 Δεκεμβρίου 2011.

«  Η Ευρώπη αποφάσισε να «ξανακτισθεί» με βάση τις ισχυρές οικονομίες και τα κράτη που θα υπακούσουν σε μια σκληρή οικονομική πολιτική. Προς το παρόν, έχουν επιλεγεί εννέα κράτη, συμπεριλαμβανομένων της Ιταλίας και της Ισπανίας. Τα υπόλοιπα από τα 17 της Ευρωζώνης βρίσκονται υπό εξέταση ή και αμφισβήτηση- βεβαίως μέσα σε αυτά βρίσκεται και η χώρα μας, η οποία κινδυνεύει να μείνει εκτός νυμφώνος.

Ενώπιον αυτών των εξελίξεων, είναι ανάγκη να γίνει μια αναθεώρηση των συμφωνιών που στηρίζουν σήμερα την κυβέρνηση Παπαδήμου. Πιστεύω ότι πρέπει να προσφύγουμε άμεσα στο μοντέλο της Ιταλίας, όπου δίνεται η ευκαιρία σε έναν τεχνοκράτη, του ύψους του κ. Παπαδήμου, να διαχειριστεί τις θέσεις της χώρας του με την Ευρώπη για μία διετία, με συνεργάτες που ο ίδιος επέλεξε και που είναι αξιόπιστοι στην Ευρωζώνη. Αντιθέτως, εμείς καταλήξαμε σε μια συμφωνία βραχύχρονης διάρκειας, που προβλέπει εκλογές εντός τριών μηνών, με 48 υπουργούς από τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση και με την προσδοκία ότι το αποτέλεσμα των εκλογών θα βγάλει τον κ. Σαμαρά πρωθυπουργό της Ελλάδας, άνθρωπο του οποίου η ανακολουθία λόγων και πράξεων θα πρέπει να τον χαρακτηρίζει αναξιόπιστο.

Συνεπώς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφού συγκαλέσει το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών και τους πείσει επ’ αυτού, θα πρέπει να καλέσει τον κ. Παπαδήμο και να του αναθέσει τον σχηματισμό κυβέρνησης μακροχρόνιας διάρκειας, με συνεργάτες που ο ίδιος ο κ. Παπαδήμος θα επιλέξει, ανθρώπους γνωστούς στην ευρωπαϊκή κοινότητα, έτσι ώστε να μπορέσει να διαχειριστεί το γιγάντιο έργο που είναι να καταφέρουμε να μη βγούμε εντελώς έξω από τη «νέα Ευρώπη» και ξαναγυρίσουμε ως δορυφόροι από κει που ξεκινήσαμε το 1821.

Εν κατακλείδι, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να πάρει σύντομα τις πρέπουσες πρωτοβουλίες»

Ο κ. Μίνως Α. Ζομπανάκης είναι οικονομολόγος και πρώην τραπεζίτης. Αυτό το κείμενο γράφτηκε την περασμένη εβδομάδα και δημοσιεύτηκε την περασμένη Κυριακή στην Καθημερινή.

Τα ξαναλέμε…

Tags: aris εκλογές