Απολυμαντικό

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Καθαρίζει τους λεκέδες και απολυμαίνει τον χώρο ο Εντι Μίλιμπαντ. Ξορκίζοντας το άθλιο νεοδεξιό στίγμα που κατέλιπεν ο μεταλλαγμένος Τόνι Μπλερ -και συνέχισε ο άοσμος Γκόρντον Μπράουν-, ο νέος ηγέτης των Βρετανών Εργατικών κεραυνώνει «το κεφάλαιο και τις αγορές», απορρίπτει την «κουλτούρα του γρήγορου χρήματος» και αναπέμπει ύμνους στο Κοινωνικό Κράτος...

Παρήγορη στροφή. Εστω και στα λόγια. Είναι μια αρχή, σημαντική για τέτοια εποχή. Οι επιφυλάξεις, εδραίες βέβαια. Διότι οι ηγεσίες της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας θυμίζουν τα κοκοράκια στα τζάκια. Πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος (...Κάποτε θα αποδοθεί στο πραγματικό της ύψος η αθλιότης της μεταλλαγμένης εποχής, κατά την οποία δέσποσαν οι αλήστου μνήμης Μπλερ, Ντ' Αλέμα, Φίσερ και Σημίτης. Οι άνθρωποι που φωταγώγησαν τον μονόδρομο του θρώσκοντος νεοφιλελευθερισμού και την καταρράκωση της κεντροαριστεράς) *** Για τους δικούς μας, πάλι, τι να πεις; Κάρβουνο τα λόγια τους. Τα πιάνεις και λερώνεσαι... Ακόμη και ο αψίκορος Πάγκαλος κατάντησε βαρετός και προβλέψιμος. Είχε γεμάτο το όπλο του, στραμμένο στον πληθωρικό Βενιζέλο -από τότε που χρίστηκε αντιπρόεδρος και εξελίχτηκε σε πρωθυπουργεύοντα- και ήταν θέμα χρόνου πότε θα τραβήξει τη σκανδάλη. Βαρετά κρούσματα που τα χλευάζει η εποχή και τα ξεχνάει ο χρόνος (...Οπως κι εκείνη η αντιμαχία Ραγκούση-Ρέππα, που θυμίζει συνοικιακό καυγά για απλωμένες ρόμπες) *** Ποιοι; Ο Τρόι; Ο φυλακισμένος Αμερικανός που εκτελέστηκε άδικα προχθές. Ο Σόκρατες, ο Βραζιλιάνος παλαιός που έλαμπε στα γήπεδα του κόσμου -συγκροτημένος, μεγαλοπρεπής και μπαλαδόρος- και λύγισε κάποια στιγμή από το πιοτό. Και οι αιώνιοι εχθροί, ο Βαλέσα και ο Γιαρουζέλσκι... Αυτοί κατασκήνωσαν μέρες τώρα στο γραφείο. Προπάντων οι τελευταίοι, υποβολέα. Στο κρεβάτι του νοσοκομείου, όπου νοσηλεύεται βαριά πάσχων ο στεγνός στρατηγός του γκρίζου παρελθόντος, δεν τους ένωσε (τόσο) ο «πατριωτισμός», όπως έγραψε η «Καθημερινή», αλλά κάτι άλλο. Ο φριχτός επίλογος, ίδιος για όλους - και το ξέρουν (Λένα Παππά)... Οσο για τον Σόκρατες: έκοψε το πιοτό, αλλά δεν το καταριέται. Το αρνείται τρυφερά: «Το αλκοόλ ήταν σημαντικό, αλλά μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτό... Ηταν ένα είδος συντροφιάς που με βοηθούσε να ζω σ' αυτήν την τρέλα της κοινωνίας μας» *** Τι συμπλεγματικός τύπος κι αυτός ο Βαλβέρδε...

Στροφή;

Αφήνει πίσω την πολιτική και το ιδεολογικό στίγμα των Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν ο νέος ηγέτης των Βρετανών Εργατικών Εντι Μίλιμπαντ...

Ο Γιάννης Παπαδάτος στο «Εθνος»:

- «Ο Μίλιμπαντ διέγραψε μονοκοντυλιά τον "Τρίτο Δρόμο" των Μπλερ-Μπράουν, κατακεραυνώνοντας το κεφάλαιο και τις αγορές και αναπέμποντας ύμνους στο Κοινωνικό Κράτος της δεκαετίας του '70.

Κεντρικά συνθήματα της πρότασής τους ήταν η "νέα διαπραγμάτευση" (new bargain) και η απόρριψη της κουλτούρας του "γρήγορου χρήματος" (fast buck) που κυριάρχησαν στο μεσουράνημα των Νέων Εργατικών της δεκαετία του '90.

Ξεκαθαρίζοντας ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός για να "γράψει ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας", ο Εντ Μίλιμπαντ επιτέθηκε σφοδρά στα "αδικαιολόγητα προνόμια" των μεγάλων εταιρειών και στην "αρπακτική διάθεση" επιχειρήσεων και τραπεζών, που κερδίζουν ακόμη και από τα λάθη τους, στέλνοντας τον λογαριασμό στην κοινωνία».