L'ECONOMIE MONDIALE EST UN ENSEMBLE UNIQUE,PSYCHOSOMATIQUE.
AUSTÉRITÉ VIATIQUE VERS LA CROISSANCE POUR L'OCCIDENT.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ,ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟ.Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Παντελής Καψής RSS Όλα τα άρθρα του συντάκτη σε RSS Κάτω από το χαλί... ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 07:26 1Share emailεκτύπωσημικρό μέγεθος μεγάλο μέγεθος Αθήνα
Να αποδεχθεί η Ελληνική κυβέρνηση «ό,τι είναι δίκαιο» ζήτησε χθες ο κ.Γιάννης Μπουτάρης αναφερόμενος στο πρόβλημα των μεταναστών της Υπατίας. Κανείς ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να απαντήσει στο τι είναι δίκαιο.
Ξέρουμε ίσως τι δεν είναι δίκαιο: να δουλεύουν οι ξένοι εργαζόμενοι χωρίς ασφάλιση, να αμοίβονται με μισθούς πείνας, να τους μετατρέπουμε σε πολίτες Β κατηγορίας χωρίς δικαιώματα, να τους στύβουμε σαν τις λεμονόκουπες και να τους πετάμε όταν δεν τους έχουμε ανάγκη. Αλλά δίκαιο τι;
Να τους νομιμοποιήσουμε όλους χωρίς προϋποθέσεις; Να παραβιάσουμε τις ευρωπαϊκές συνθήκες εν ανάγκη να βγούμε και από την Σένγκεν -όπως ζητούν κάποιοι ευρωπαίοι με το προσχημα ότι δεν ελέγχουμε αποτελεσματικά τα σύνορά μας; Μέχρι που είμαστε διατεθειμένοι να δείξουμε την αλληλεγγύη μας.
Η συζήτηση δεν έγινε ποτέ. Κι όποτε την αποπειράθηκαν στη Βουλή γιατί έχουμε την εντύπωση ότι (και) το μεταναστευτικό χρησιμοποιήθηκε απλώς ως ένα ακόμα πρόσχημα για να συγκρουστούν μεταξύ τους οι πολιτικοί μας αλληλακατηγορούμενοι σε ώτα μη ακουόντων;
Το σημερινό αδιέξοδο είναι η φυσική συνέπεια αυτής της έλλειψης πολιτικής. Δέκα χρόνια παλινωδιών, καθυστερήσεων και αποφάσεων που όταν λαμβάνονταν δεν εφαρμόζονταν και όταν εφαρμόζονταν αμέσως μετά άλλαζαν.
Παντελής Καψής
ΑπάντησηΔιαγραφήRSS
Όλα τα άρθρα του συντάκτη σε RSS Κάτω από το χαλί...
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 07:26
1Share
emailεκτύπωσημικρό μέγεθος μεγάλο μέγεθος Αθήνα
Να αποδεχθεί η Ελληνική κυβέρνηση «ό,τι είναι δίκαιο» ζήτησε χθες ο κ.Γιάννης Μπουτάρης αναφερόμενος στο πρόβλημα των μεταναστών της Υπατίας. Κανείς ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να απαντήσει στο τι είναι δίκαιο.
Ξέρουμε ίσως τι δεν είναι δίκαιο: να δουλεύουν οι ξένοι εργαζόμενοι χωρίς ασφάλιση, να αμοίβονται με μισθούς πείνας, να τους μετατρέπουμε σε πολίτες Β κατηγορίας χωρίς δικαιώματα, να τους στύβουμε σαν τις λεμονόκουπες και να τους πετάμε όταν δεν τους έχουμε ανάγκη. Αλλά δίκαιο τι;
Να τους νομιμοποιήσουμε όλους χωρίς προϋποθέσεις; Να παραβιάσουμε τις ευρωπαϊκές συνθήκες εν ανάγκη να βγούμε και από την Σένγκεν -όπως ζητούν κάποιοι ευρωπαίοι με το προσχημα ότι δεν ελέγχουμε αποτελεσματικά τα σύνορά μας; Μέχρι που είμαστε διατεθειμένοι να δείξουμε την αλληλεγγύη μας.
Η συζήτηση δεν έγινε ποτέ. Κι όποτε την αποπειράθηκαν στη Βουλή γιατί έχουμε την εντύπωση ότι (και) το μεταναστευτικό χρησιμοποιήθηκε απλώς ως ένα ακόμα πρόσχημα για να συγκρουστούν μεταξύ τους οι πολιτικοί μας αλληλακατηγορούμενοι σε ώτα μη ακουόντων;
Το σημερινό αδιέξοδο είναι η φυσική συνέπεια αυτής της έλλειψης πολιτικής. Δέκα χρόνια παλινωδιών, καθυστερήσεων και αποφάσεων που όταν λαμβάνονταν δεν εφαρμόζονταν και όταν εφαρμόζονταν αμέσως μετά άλλαζαν.