Η καταστολή πιο επικίνδυνη από τα ναρκωτικά

Αναρτήθηκε 29/02/2012

Του/Της Τάσου Αβραντίνη

Αναδημοσιεύουμε συνέντευξη του κ. Τάσου Αβραντίνη που δημοσιεύτηκε στο απεργιακό φύλλο της 15.2.2012 που εξέδωσαν οι εργαζόμενοι της Ελευθεροτυπίας.

«Η καταστολή πιο επικίνδυνη από τα ναρκωτικά»

Ο Τ. Αβραντίνης μας μιλά για το κοινωνικό κόστος μιας χαμένης ευκαιρίας

  Ξέρετε κανένα κλάδο που να έχει τζίρο περίπου 2,5 εκατομμύρια ευρώ ημερησίως; Κι όμως σε αυτό το ποσό υπολογίζεται η παράνομη αγορά ναρκωτικών αν υποθέσουμε ότι στη χώρα μας έχουμε 60.000 τοξικομανείς- τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία από το ευρωκοινοβούλιο κάνουν λόγο για 80.000- και χρειάζονται σχεδόν δυο δόσεις την ημέρα που κοστίζουν γύρω στα 20 ευρώ η μία. Εύκολα μπορεί να υπολογίσει κανείς τα εκατοντάδες εκατομμύρια που αποφέρει ετησίως μόνο το εμπόριο ηρωίνης τα οποία ξεπλένονται σε νόμιμες δραστηριότητες.

 Θα αρκούσε ίσως και μόνο αυτό το επιχείρημα για να μη χαθεί και αυτή η ευκαιρία για την αλλαγή του νόμου για τα ναρκωτικά, αφού εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τα τεράστια συμφέροντα που εξασφαλίζει η απαγόρευση με τη διατήρηση του παράνομου εμπορίου. Όμως ο συνομιλητής μας δεν τα βάζει απλώς με τη «φαιοκόκκινη συμμαχία» ήτοι ΛΑΟΣ και ΚΚΕ που προέβη ακόμη και σε συλλαλητήρια για τη διατήρηση της υφιστάμενης χρεοκοπημένης κατάστασης, τα κόμματα που μαζί με τη ΝΔ ανέβαλλαν μια νομοθετική ρύθμιση εξορθολογισμού.

 Ο δικηγόρος Τάσος Αβραντίνης που μας μιλά, στέλεχος της Δράσης, μέλος της Συμμαχίας «αλλάξτε πολιτική για τα ναρκωτικά» και αντιδήμαρχος Αθηναίων πηγαίνει ακόμη πιο πέρα και θεωρεί ότι παρόλο που το νομοσχέδιο κινείτο προς τη σωστή κατεύθυνση δεν θα έλυνε ουσιαστικά το ζήτημα των ναρκωτικών καθώς «δεν αρκεί μόνο η αποποινικοποίηση, αυτό είναι το αυτονόητο –επειδή σε μια δικαιοκρατική κοινωνία δεν νοείται να τιμωρείται μια αυτοκαταστροφική πράξη.
Ούτε πρόκειται να καταφέρει κάτι καμιά κατασταλτική πολιτική. Το μόνο που καταφέρνει είναι να αυξάνονται τα προνόμια μιας γραφειοκρατίας που ασχολείται με αυτό είτε είναι αστυνομικοί, δικαστικοί ή σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Τα ναρκωτικά μπορεί να κάνουν κακό επειδή δημιουργούν εξάρτηση αλλά οι παρενέργειες της απαγορευτικής πολιτικής είναι πολύ χειρότερες από τα ίδια τα ναρκωτικά. Γιατί τι κακό κάνει η καθαρή ηρωίνη; Δημιουργεί δυσκοιλιότητα, στένωση της κόρης του ματιού και εξάρτηση. Αλλά αν μπορείς να παίρνεις καθαρή ηρωίνη υπό ιατρική παρακολούθηση δεν έχεις κάποιο πρόβλημα, μπορείς να ζεις κανονικά και υπάρχουν παραδείγματα γιατρών που έζησαν μέχρι τα βαθειά γεράματα προσφέροντας. Στο Χονγκ Κονγκ για παράδειγμα γέροντες 90 χρονών καπνίζουν όπιο χωρίς κανένα πρόβλημα…».

Τα ναρκωτικά είναι πρόβλημα από τη στιγμή που απαγορεύτηκαν υποστηρίζει ο κ. Αβραντίνης και όχι μόνο επειδή τη ζήτηση μιας απαγορευμένης ουσίας καλύπτει η μαύρη αγορά αλλά επίσης επειδή «την ίδια στιγμή δεν επιλύεται και κανένα άλλο πρόβλημα. Έχουμε το μισό πληθυσμό στη φυλακή εξαιτίας του νόμου για τα ναρκωτικά ή άλλες πράξεις που σχετίζονται με την εναγώνια προσπάθεια των χρηστών να βρουν τα ναρκωτικά τους καθώς όλα τα εγκλήματα του δρόμου διαπράττονται από χρήστες γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο».
   
Δημοσιονομικές επιπτώσεις.
      
 Πως «αποτιμάτε» την απαγορευτική πολιτική;

-«Αν δεν υπήρχε η απαγορευτική πολιτική για τα ναρκωτικά το κόστος του σωφρονιστικού μας συστήματος που πληρώνουν οι φορολογούμενοι θα ήταν το μισό: δηλαδή θα είχαμε λιγότερους κρατούμενους, καλύτερες συνθήκες και λιγότερες φυλακές. Είμαστε η μόνη δυτική χώρα όπου μπορείς να βρεις ευκολότατα  ναρκωτικά μέσα στη φυλακή. Λέμε ότι έχουμε απαγορευτική πολιτική και αν πάτε σήμερα στη Μενάνδρου ή στο κέντρο μπορείτε να αγοράσετε ελεύθερα ναρκωτικά. Άρα έχουμε ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών στις φυλακές, ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών στο κέντρο της Αθήνας και άλλων πόλεων της Ελλάδας. Τι έχει καταφέρει η απαγόρευση; Έχει καταφέρει να αυξάνει το κόστος της απαγορευτικής πολιτικής για τους Έλληνες φορολογούμενους χωρίς να αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα, και να συντηρεί έναν ολόκληρο μηχανισμό,  μια ακόμη γραφειοκρατία για την αντιμετώπιση του προβλήματος: δικαστές, δικηγόροι, αστυνομία, σωφρονιστικοί και υγειονομικοί υπάλληλοι που ασχολούνται με τις υγειονομικές επιπτώσεις της απαγόρευσης. Νοθευμένες ουσίες που δημιουργούν αλλεργικές αντιδράσεις και μπορεί να προκαλέσουν και θάνατο αλλά και θανάτους από υπερβολική δόση όταν ξαφνικά ρίχνουν πιο καθαρή ηρωίνη στην αγορά…Η απαγόρευση ακόμη οδηγεί στη δημιουργία νέων ουσιών με μεγαλύτερη επίδραση και τοξικότητα. Για να μην αναφερθούμε στα διαφυγόντα έσοδα από την απουσία έλεγχου στη διάθεση των ουσιών».

Τι προτείνετε;

 -«Αυτό που προτείνω εφαρμόζεται στη Βρετανία όπου συνταγογραφείται η ουσία και μπορεί ο εξαρτημένος να την πάρει σε δημόσιες κλινικές, κάτι σχεδόν παρόμοιο με αυτό που γίνεται στην Ισπανία και στην Πορτογαλία όπου τα εγκλήματα που διαπράττονται δεν βρίσκονται σε αιτιώδη συνάφεια με την ανάγκη να βρουν ναρκωτικά. 40 ευρώ τη μέρα ή 1500 ευρώ το μήνα για τη δόση σου είναι ένα μεγάλο έξοδο όταν στην ελεύθερη αγορά, αν παρασκευάζονταν νόμιμα από μια εταιρεία δεν θα κόστιζε πάνω από μισό ευρώ».

Και για την κάνναβη;

  -«Αυτός ο παραλογισμός πρέπει να τελειώσει. Ένα από τα θετικά του νομοσχεδίου είναι ότι διαχωρίζει την κλωστική κάνναβη από την άλλη.  Είναι παράνοια να απαγορεύεις την καλλιέργεια κλωστικής καννάβεως. Σκεφτείτε πόσο έχει πληγεί ο αγροτικός τομέας από την καλλιέργεια του βαμβακιού και τι επιπτώσεις έχει για το περιβάλλον ενώ η κλωστική κάνναβη είναι σχεδόν αυτοφυής στη χώρα μας χώρια που η Ελλάδα λιγότερο από έναν αιώνα πριν ήταν από τις μεγάλες εξαγωγικές χώρες.
Δε λέω ότι η ινδική κάνναβη δεν κάνει κακό: για να είμαστε ακριβείς στην Αγγλία έγιναν μελέτες που έδειξαν ότι υπάρχει μια τοξικότητα σε κάποιο είδος κάνναβης τελευταία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι καλλιεργείται σε συνθήκες απόλυτης παρανομίας, με χρήση φυτοφαρμάκων και τεχνητούς τρόπους και αυτό προκαλεί τοξικότητα. Το Άμστερνταμ παραμένει εξαιρετικό παράδειγμα: εκεί μειώθηκε η εγκληματικότητα δραστικά, μειώθηκαν οι θάνατοι, αυξήθηκε ο μέσος όρος ζωής  των εξαρτημένων χρηστών και ο μέσος όρος εισαγωγής στα ναρκωτικά. Δεν μπαίνουν πια παιδιά 12 χρονών στα σκληρά ναρκωτικά, και δεν υπάρχουν υγειονομικές επιπτώσεις στους εξαρτημένους χρήστες. Και δεν ξέρω που είναι το πρόβλημα επειδή αυξηθήκαν οι χρήστες και ο ναρκωτουρισμός. Το αντίθετο έχει γίνει εδώ: πριν από περίπου 80 χρόνια η Ελλάδα ήταν μια απ΄ τις μεγαλύτερες εξαγωγικές χώρες σε χασίς και μέχρι που απαγορεύτηκαν οι καλλιέργειες,  δεν υπήρχε πρόβλημα με το χασίς ενώ παρά το γεγονός ότι ήταν νόμιμο δεν υπήρχε ευρεία διάδοση. Σήμερα οι περιστασιακοί χρήστες, αυτοί που το έχουν δοκιμάσει ή κάνουν τακτική χρήση μπορεί να ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο: μιλάμε για τη μεγαλύτερη αποτυχία της απαγορευτικής πολιτικής».
 

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε: Ελευθεροτυπία