L'ECONOMIE MONDIALE EST UN ENSEMBLE UNIQUE,PSYCHOSOMATIQUE. AUSTÉRITÉ VIATIQUE VERS LA CROISSANCE POUR L'OCCIDENT. Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ,ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΟ.Η ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Σελίδες
▼
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012
ΔΡΑΣΗ¨:Παρασκευή, 20 Ιουλίου 2012 ΔΕΛΤΙΟΤΥΠΟΥ Το κράτος εξευτελίζεται στην Χαλυβουργική
Αφού διανύθηκαν 45 ημέρες από την έκδοση της δικαστικής απόφασης που κήρυσσε παράνομη την απεργία της Χαλυβουργικής χωρίς να γίνει η παραμικρή παρέμβαση των δημοσίων αρχών για να απομακρυνθούν τα «τάγματα εφόδου» του ΠΑΜΕ και της κας Παπαρρήγα που έκλειναν τις πύλες των εγκαταστάσεων και παρεμπόδιζαν τους εργαζόμενους να εργαστούν, επί τέλους, σήμερα, μετά από εντολή της εισαγγελίας επενέβη η αστυνομία για να ανοίξει το εργοστάσιο. Παρ’ όλα αυτά ο ανθρωποφάγος «συνδικαλισμός» των κομματικά εγκάθετων συνεχίζει τη μάχη χαρακωμάτων εξακολουθώντας να παρεμποδίζει με βία τους εργαζόμενους που προσπαθούν να προσέλθουν στο χώρο απασχόλησής τους και βυθίζοντας σε κυκλοφοριακό χάος όλη την δυτική Αττική.
Επί τέλους, το κράτος πρέπει να καταλάβει ότι η ολοκληρωτική υποδούλωσή του στον κομματικοποιημένο συνδικαλισμό δεν οδηγεί παρά στην εξαχρείωση όσων επιμένουν να προσβάλλουν τα συνταγματικά δικαιώματα της εργασίας και της επιχειρηματικής ελευθερίας. Πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα. Οι καιροί ου μενετοί.
www.drassi.gr
Επί τέλους, το κράτος πρέπει να καταλάβει ότι η ολοκληρωτική υποδούλωσή του στον κομματικοποιημένο συνδικαλισμό δεν οδηγεί παρά στην εξαχρείωση όσων επιμένουν να προσβάλλουν τα συνταγματικά δικαιώματα της εργασίας και της επιχειρηματικής ελευθερίας. Πρέπει άμεσα να ληφθούν μέτρα. Οι καιροί ου μενετοί.
www.drassi.gr
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ «Πας συνωμότης- επίδοξος τύραννος εστί.»
- Αφού έχεις διαβάσει τόσα περί των συνωμοσιών, Διόστρατε, τι κωλύεσαι λοιπόν;
- Χαιρετώ τον Σωκράτη, ο οποίος αεί, όταν έχω την ανάγκη του φωτός, πάντα βρίσκεται κοντά μου.
- Σε χαιρετώ Διόστρατε.
Πρέπει να ομολογήσω, ότι μετά από τόσους διαλόγους, που είχαμε κάνει, γίναμε καλοί φίλοι.
Τώρα λοιπόν μου είναι αδύνατον να σε αφήσω αβοήθητο, επιθυμώ πάρα πολύ την εξέλιξή σου, ώστε στην επόμενη ενσάρκωσή σου επί Γης να είσαι σοφότερος.
- Είθε, Σωκράτη, τα λεγόμενά σου, δίκην ευλογίας προς με, να λάβουν σάρκα και οστά στην μελλοντική μου ενσάρκωση στην Γη.
Τώρα όμως ας μιλήσουμε περί των συνωμοσιών.
Θέλω να μάθω- γιατί πάντα υπάρχει αυτό το φαινόμενο στους ανθρώπους όλων των εποχών;
- Η αιτία της πάσης συνωμοσίας Διόστρατε, βρίσκεται στην ασθένεια της ψυχής.
Η ψυχή λοιπόν, ορεγόμενη το κυριαρχείν επί ψυχών ετέρων, σθένος μη έχουσα να δρα υπό τον ήλιο, φόβου ένεκα, με άλλα λόγια - ασθενείας ένεκα- τις όμοιες προς αυτήν ψυχές πελάζουσα- συνωμοτεί.
Διότι των αδυνάμων ψυχικώς , δηλαδή ασθενών ψυχών το ιδίωμα- είναι η ισχύς εν τη ενώσει και εν κρυπτώ.
- Πες μου, Σωκράτη, με ποιόν τρόπο οι συνωμότες πείθουν τους μη έχοντες σχέση με την συνωμοσία ανθρώπους να μετέχουν στην συνωμοσία;
- Με την βοήθεια της μερικής αλήθειας, Διόστρατε.
Διότι η μερική αλήθεια, επιστρατευθείσα για κάποιο σκοπό, μπορεί να καλύψει το πελώριο ψέμα.
Σε όλα τα επικίνδυνα λάθη υπάρχει μια κοινή συγκαλυμμένη μερική αλήθεια.
Άνευ της κοινής μερικής αλήθειας επί των λανθασμένων αρχών- δεν θα υπήρχε το φαινόμενο των οπαδών.
- Σωκράτη, μου έχεις πει προηγουμένως περί της ασθενούσης ψυχής των συνωμοτών, θέλω να μου μιλήσεις γι' αυτό το πράγμα πλέον σαφέστερα.
- Διόστρατε, η ασθενούσα ψυχή μισεί, ενώ εκείνη, η χαίρουσα άκρας υγείας- αγαπά το Παν.
Το μίσος- είναι το πρώτο σύμπτωμα της ασθενούσης ψυχής, όπως η Αγάπη- είναι ο δείκτης της υγείας μιας ψυχής.
Όπως η Αγάπη και το μίσος αποτελούν τα ενάντια του Ενός, έτσι η υγεία και η ασθένεια του Ενός είναι ενάντια.
Η κινητήρια δύναμη παντός συνωμότου είναι το μίσος κατά του υγιούς συνανθρώπου.
Με άλλα λόγια- πάσα ασθενούσα ψυχή μισεί την υγειά, ανυποψίαστη ψυχή, διότι εν αυτή βλέπει την δική της κατάντια- ασθένεια.
Μη δυνάμενη λοιπόν θεραπεύεσθαι δια της Αγάπης, ένεκα αγνοίας του Συμπαντικού Νόμου- βρίσκει καταφύγιο στις συνωμοσίες, δηλαδή στις συνασθενούσες ψυχές.
Όμως, ότι δώσεις- τούτον και θα λάβεις, διότι εκ του τινός- το ανάλογον τι παράγεται, έτσι λοιπόν των μισούντων ψυχών συνάθροιση, δια της απλής αριθμητικής πολλαπλασιάζει το μίσος.
Η ασθενούσα από του μίσους ψυχή, με την ελπίδα να βρει στους ομοίους της την σωτηρία- πετυχαίνει το αντίθετο- αυξάνει την ασθένεια της ίδιας και των ετέρων.
Διότι με το άθροισμα των συνωμοτών- άθροισμα του μίσους γίνεται με την συμμετοχή του εκάστου.
- Πες μου, Σωκράτη, πως λοιπόν υπάρχει η μεταξύ των συνωμοτούντων συντροφικότης;
Τούτο βεβαιωμένο είναι από πολλά παραδείγματα.
- Διόστρατε, η συντροφικότητα από μόνη της ουδέν μου λέγει.
Η συντροφικότητα μας δείχνει ένα μόνο πράγμα- το συντρέφεσθαι, δηλαδή το τρέφεσθαι με τους άλλους από την ίδια πηγή.
Συντρέφεσθαι δύναται τις από του μίσους και από της αγάπης, από του ψεύδους και από της αληθείας.
Η ουσία δεν βρίσκεται εις το συντρέφεσθαι, αλλά στην επιλογή της ψυχής πόθεν συντρέφεσθαι μέλλει.
Διότι το συντρέφεσθαι εν τη αγάπη- μόνο την αγάπη και την σωτηρία φέρνει επί πάντων των συντρεφόμενων εν αυτή.
Το συντρέφεσθαι εν τω μίσει- μόνο το μίσος και την απώλεια φέρνει επί των πάντων των συντρεφόμενων εν αυτώ.
Το συντρέφεσθαι στο μίσος- μόνο στην έξαρση του μίσους οδηγεί.
Είναι κυριολεκτικώς αδύνατον στον άνθρωπο να υπερβεί τον Νόμον, δηλαδή να μισεί τους έξω και να αγαπά τους έσω.
Η ψεύτικη αγάπη προς τους έσω, δηλαδή το συγκαλυμμένο μίσος θα οδηγήσει τον μισούντα να μισήσει για το παραμικρό και ευθέως και τους έσω, διότι εκ του μίσους- μόνον το μίσος παράγεται.
- Εδώ πρέπει να μου πεις, Σωκράτη, πως λοιπόν οι τους έξω μισούντες, καταλήγουν να μισούν τους έσω εβρισκόμενους, δηλαδή να μισούν το Παν, μάλλον και τους εαυτούς τους στο τέλος;
- Ιδού, Διόστρατε, σου δίνεται η ευκαιρία να δεις την πορεία προς το τέλος της μιας άρρωστης από το μίσος ψυχής.
Είχαμε πει προηγουμένως, ότι το μίσος είναι σύμπτωμα της άρρωστης ψυχής.
Η αιτία του φαινομένου βρίσκεται στην αμαρτία.
Και αμαρτία είναι ένα μόνο πράγμα- άρνηση της Αγάπης και τίποτε άλλο.
Διότι από την άρνηση της Αγάπης ξεκινούν όλες ανεξαιρέτως οι βρωμιές.
Η αμαρτία των συνωμοτούντων - είναι η εν κρυπτώ βούληση να κυριαρχήσουν επί των άλλων.
Δηλαδή να μετατρέψουν τους άλλους από ελεύθερους - σε δούλους των άρρωστων ψυχών.
Επειδή αυτό με ανοικτό τρόπο είναι αδύνατον να γίνει, διότι ουδείς ιδία αυτού βουλήσει δεν πρόκειται να υποταχθεί- η δυσαρέσκεια από της αδυναμίας μετατρέπεται σε μίσος.
Στο εσωτερικό των συνωμοτών οι συγκρούσεις μεταξύ των επιδόξων να κυριαρχούν επί των άλλων, ένεκα του μίσους - στην αλληλοεξόντωση μοιραία τους οδηγεί.
Οι συνωμότες με τα ωραία τους λόγια καλύπτουν το σχέδιο υποδούλωσης των άλλων ανθρωποψυχών, και βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν εννοούν και την δική τους με την σειρά υποδούλωση, εν κρυπτώ ΚΑΙ έναντι των συνομοίων ελπίζουν να κυριαρχήσουν.
Το τραγικό τέλος όλων των συνωμοτών - είναι ο θάνατός τους, πολλές φορές προκληθείς από τους ομοίους τους, ένεκα του ανομολόγητου φόβου της ανατροπής των δεδομένων.
Έτσι, έρχεται συν τω χρόνω η σειρά του καθενός.
Ο ένας θα εξοντώσει ανελέητα τον άλλον, ωθούμενος από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Εδώ επικρατεί ο νόμος του ισχυροτέρου δι' αρνητικής επιλογής.
Σε μια οργάνωση, πάνω στο μίσος βασισμένη- θα επικρατήσει ο πανουργότερος των πάντων.
- Πες μου, Σωκράτη- ποια είναι η αιτία των αιώνιων ταραχών στο ανθρώπινο βίο;
- Η αιτία, Διόστρατε, βρίσκεται στην δοξασία περί ισότητας.
Αυτή τα πάντα κινεί και τους πάντες συνεγείρει.
Η ουσία της συνωμοσίας- είναι στην επίτευξη της κυριαρχίας δια του εκμεταλλεύεσθαι τις αυταπάτες και τους βασάνους των αμόρφωτων φιλοσοφικώς, δηλαδή των αμόρφωτων ψυχικώς.
Για την ισότητα θα σου μιλήσω αργότερα.
Οι έξω, οι ψυχικώς, δηλαδή οι φιλοσοφικώς αμόρφωτοι, αγνοίας τους ένεκα, μόνο ως υλική κινητήρια δύναμη χρησιμεύουν- οδηγούνται λοιπόν μετά των ψευδών προφάσεων, το απόκρυφο σχέδιο παντελώς αγνοούντες, γίνονται όργανα της καταστροφής στα χέρια των επιδόξων.
Οι βαθύτεροι στόχοι και δη- η υποδούλωση τους ψυχή και σώματι- για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτονται.
Το καθεαυτό πρόγραμμα μένει μυστικό, κοινοποιηθέν μόνο στους μυημένους.
Η δύναμη προς δράση, που θα κινήσει τους έξω, τους άσχετους, - είναι η δοξασία της ισότητας, αυτή η παντοδύναμη ψευδαίσθηση, που διεγείρει τα συμφέροντα και την απληστία.
Η γοητεία της δωρεάν ισότητας και της ψυχής η ενδογενής απληστία - προμηθεύει στους συνωμότες τις άφθονες λαϊκές μάζες.
Παίζοντας επιδέξια πάνω στα πάθη και τα χαμηλά ένστικτα της αρπαγής, οι συνωμότες υπόσχονται στον λαό την λεία, κρύβουν την αληθινή τους πρόθεση να ιδιοποιηθούν τα πάντα μόνοι τους, κηρύσσοντας, ότι οι περιουσίες των εχόντων και κατεχόντων θα μοιρασθούν στον λαό.
Ο αγράμματος λαός με την έννοια της ισότητας καταλαβαίνει μόνο το μοίρασμα των υλικών αγαθών- τα άλλα ζητήματα δεν τον ενδιαφέρουν, η διότι δεν τα καταλαβαίνει λόγω αμορφωσιάς, η διότι δεν τον ενδιαφέρουν, λόγο της απληστίας.
- Απορώ, Σωκράτη, πως η βία ανέκαθεν εύρισκε και βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους ανθρώπους;
- Η βία, Διόστρατε, ανέκαθεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις άγριες και καθυστερημένες ψυχές.
Έτσι, με το κάλεσμα της βίας, εισαεί μία ηχώ ανταπόκρισης στους καρδιές των απελπισμένων βρίσκεται, οι οποίοι λόγω της ψυχικής τους κατωτερότητας, με το μίσος κορεσμένοι - είναι έτοιμοι το μίσος να εξωτερικεύσουν προς πάσαν κατεύθυνση.
Εις ουδέν τούτο σημαίνει, ότι οι άρχοντες είναι καλοί και οι αρχόμενοι κακοί.
Κακοί είναι οι πλείστοι των αμφοτέρων, όπως καλοί είναι οι ελάχιστοι των αμφοτέρων.
Πρόκειται περί του αενάου πολέμου μεταξύ των βρωμερών ψυχών, που ενσαρκώνουν τους πλούσιους και τους φτωχούς, εναντίον των άλλων ψυχών, που ενσαρκώνουν τους πλούσιους και τους φτωχούς.
- Αυτό τότε σημαίνει, ότι και με την απομόνωση των πλουσίων και των φτωχών- ο πόλεμος εντός του ανθρώπινου είδους, λόγω βρωμιάς της ψυχής- δεν πρόκειται να λάβει τέλος.
- Ο πόλεμος θα συνεχισθεί αενάως, ο πλούσιος θα πολεμήσει εναντίον πλουσίου και φτωχού και ο φτωχός θα πολεμήσει εναντίον φτωχού και πλουσίου, διότι η αιτία δεν βρίσκεται στον πλούτο η την φτώχεια, αλλά στην φύση της ψυχής, η οποία είναι γεμάτη από μίσος και κακία.
Η αιτία, Διόστρατε, βρίσκεται στο διαφθαρμένο Εγώ του εκάστου.
Η σωτηρία των Εγώ δεν βρίσκεται στις απατηλές θεωρίες, που περαιτέρω διαφθείρουν τους ανθρώπους, στοχεύοντας παντί τρόπω στην αναδιανομή του υλικού πλούτου, που δεν πρόκειται να λάβει τέλος στον αιώνα τον άπαντα, όσες αναδιανομές αν υπάρξουν- αλλά στον προσωπικό μόχθο του εκάστου Εγώ προς την εξύψωση.
- Θέλεις να πεις, Σωκράτη, ότι όσες θεωρίες στοχεύουν στην αναδιανομή του υλικού πλούτου- διαφθείρουν τους ανθρώπους;
- Ναι, Διόστρατε.
Διότι ο υλικός πλούτος αποτελεί ήδη σημείο διαφθοράς της ψυχής και η αναδιανομή αυτού συντελεί στην διαφθορά και των άλλων ψυχών.
Με την πάσα αναδιανομή- προκύπτει πάσα αναδιαφθορά.
Διότι είναι αδύνατον να συμβαδίσει ο πλούτος με την ηθική.
Αν ο πλούτος συγκεντρωθεί στην άρχουσα τάξη- αυτή θα βρωμίσει ηθικά συθέμελα.
Αν ο πλούτος συγκεντρωθεί στις μάζες- αυτές θα βρωμίσουν ηθικά συθέμελα επίσης, διότι ο υλικός πλούτος είναι δηλητήριο για την ατελή ψυχή.
Ο υλικός πλούτος- είναι η κραυγαλέα απόδειξη της απουσίας των ηθικών φραγμών.
Οι συνωμότες για να προσελκύσουν οπαδούς- μόνο διεφθαρμένους κατά βάθος μπορούν να προσελκύσουν, υποσχόμενοι σ' αυτούς τον υλικό πλούτο.
Διότι μόνο τους εσωτερικά η φανερά διεφθαρμένους, έλκει ο υλικός πλούτος και κανέναν άλλον.
Στον λαό, που υλικά και ψυχικά είναι εξαθλιωμένος- δίνεται πάντα, ως απαράβατος κανόνας, η υπόσχεση της λείας.
Δίνεται η υπόσχεση των υλικών αγαθών και όχι η υπόσχεση τελειοποίησης της διεφθαρμένης ψυχής.
Με άλλα λόγια - διαιωνίζεται η κατάσταση της ψυχικής διαφθοράς των πάντων.
- Μένω άναυδος, Σωκράτη… μα τόσο αχρείο κατάντησε το γένος των ανθρώπων;
- Η μελέτη της Ιστορίας θα σου δείξει του λόγου το αληθές.
Μόνο με την γνώση του εαυτού- μπορείς να καταλάβεις όλα αυτά τα πράγματα.
- Άρα η Σωτηρία δεν είναι σε όλους συνολικά, αλλά στον καθένα από μας χωριστά δια του Γνώθι Σεαυτόν…
- Ακριβώς, Διόστρατε. Να σκάβεις συνεχώς ένδον, για να ξεριζώσεις από μέσα σου την κακία με τον προσωπικό μόχθο.
- Και τώρα πες μου, Σωκράτη, για την ισότητα, για την οποία υποσχέθηκες να μου μιλήσεις ανωτέρω.
- Θα σου μιλήσω γι' αυτήν, η οποία διέφθειρε τους ήδη διεφθαρμένους ανθρώπους.
- Γιατί το λες αυτό;
Μήπως είναι κακό οι άνθρωποι να είναι ίσοι μεταξύ τους;
- Ναι, Διόστρατε.
Διότι εδώ πρόκειται για το μεγαλύτερο και συγκαλυμμένο κακό, δηλαδή για το αναιδές ψέμα.
Για να γίνουμε ίσοι μεταξύ μας, Διόστρατε, πρέπει προηγουμένως να μοιάσουμε πλήρως στις ψυχές.
Και οι ψυχές μας φύσει είναι ανόμοιες, ένεκα βαθμού της εξέλιξης της καθεμιάς, ένεκα των σκοπών και ροπών της καθεμιάς.
Συνεπώς η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων με ανόμοιες ψυχές είναι ψέμα και δόλος.
Η ισότητα διεγείρει τα πάθη, τα ήδη μεγάλα και αξεπέραστα πάθη και συνεχώς τρέφει την επιθετικότητα.
Π.χ. ο ένας, λόγω των προτερημάτων του, κατόρθωσε να ποιήσει κάτι το ανώτερο.
Σε ποιόν δικαιωματικά πρέπει να ανήκει αυτό;
- Μα στον δημιουργό αυτού, Σωκράτη.
- Σωστά. Ο έτερος δε, προτερήματα μη διαθέτων, κάτι ανώτερο να ποιήσει δεν πέτυχε.
Συνεπώς, κάτι ανώτερο αυτός δεν κατέχει.
Άλλο το δύναμαι ποιείν ανώτερο και εξ αυτού να το κατέχω και άλλο το αδυνατώ ποιείν τούτο, αλλά θέλω να το κατέχω τούτο αναξίως.
Επί δικαιοσύνης τα του δημιουργού - στον δημιουργό ανήκουν και επί της ισότητας, δηλαδή επί της αδικίας- τα του δημιουργού στους μη δημιουργούντες, προσεταιριστές ανήκουν.
Γι’ αυτόν τον λόγο η ισότητα εισαεί συγκινεί και παρακινεί τους ανίκανους να δημιουργούν, ικανούς να προσεταιρίζονται τα των άλλων, άξιοι μη όντες.
Η ικανότητα σε κάποιο πράγμα- είναι της ψυχής προτέρημα.
Η ανικανότητα σε κάποιο πράγμα- είναι της ψυχής ελάττωμα.
Και η καθυστερημένη ψυχή, μη δυνάμενη στην παρούσα της εξελικτική φάση κάτι να δημιουργήσει- προβάλλει την ανύπαρκτη ισότητα με σκοπό να ιδιοποιηθεί άνευ κόπου - τον κόπο των άλλων.
Δηλαδή ακολουθεί την αρχή του παρασιτισμού.
Συνεπώς οι φιλόσοφοι, προβάλλοντες την ισότητα, δηλαδή την ίση αξία των ψυχών- ψεύδονται ασυστόλως, τις καθυστερημένες ψυχές καταστρέφοντας περαιτέρω.
Η αληθινή φιλοσοφία είναι εκείνη, η οποία προβάλλει την αλήθεια, προκαλεί και καλεί τις καθυστερημένες ψυχές εις το Γνώθι σεαυτόν, τους καλεί εις το εξελίσσεσθαι δια της Αρετής- ικανοτήτων.
Οι φιλόσοφοι της ισότητας όλων των εποχών και οι οπαδοί αυτών- οι κοσμοδιορθωτές – είναι οι χείριστοι συνωμότες κατά της αληθούς εξέλιξης του ανθρώπινου γένους.
Αυτοί βούλονται, οι αναιδείς, να γίνουν θεοί- προφήτες, τη επικουρία των αφρόνων και καθυστερημένων ψυχών της Γης.
Διότι ο Αληθής Νόμος του Θεού ούτως όρισε τα πράγματα: η ύλη είναι το μεγάλο δοκιμαστήριο των ψυχών.
Για να νοήσει η άφρωνη ψυχή , ότι η ύλη δεν είναι το Παν, αλλά το Παν είναι αυτή η ίδια- εστάλη εδώ με σκοπό να νοήσει αυτό το πράγμα και να τελειοποιηθεί, για να επιστρέψει στον Ουρανό καθαρή και από της τοξικής ύλης απεξαρτημένη, δηλαδή απαλλαγμένη από πάσης κακίας.
Διότι εν Ουρανώ- είναι το βασίλειο των τέλειων ανθρώπων και επί της Γης = ύλης- των καθυστερημένων εν ψυχή, δηλαδή ατελών ανθρώπων.
Μόνο μεταξύ των τέλειων και ενάρετων, δηλαδή μεταξύ των ομοίων είναι δυνατή η φύσει ισότητα, η αληθινή ισότητα.
Όλα τα άλλα είναι οικτρό ψεύδος, παγίδα για την ψυχή και η καταδίκη της.
Η φύσει ανύπαρκτη ισότητα στην ύλη οδήγησε τους ανθρώπους στην πλέον απάνθρωπη τυραννία εν ονόματι του ανθρωπισμού.
Εξ αιτίας της ισότητας, θεωρητικά μόνο αποδεκτής τοις πάσιν, εμφανίστηκαν στην Γη καταστάσεις, που δημιούργησαν τους πλούσιους και τους φτωχούς, που στην ουσία οι αμφότεροι είναι θύματα του μεγαλύτερου ψεύδους.
- Συνεπώς όλα τα ανωτέρω αποτελούν δημιουργήματα μιας απόκρυφης και αρχαιότατης Συνωμοσίας.
- Η οποία, Διόστρατε, λόγω της ανταρσίας αυτής εξορίστηκε από τον Ουρανό και εστάλη στην ύλη, όπου συνεχίζει το έργο της- της καταστροφής των ψυχών.
- Για ποιο σκοπό, Σωκράτη;
- Με σκοπό να επιβιώσει.
Το Κακό, για να συνεχίσει να είναι Κακό- έχει την ανάγκη να αναπαράγεται δια του τρέφεσθαι.
Εκεί βρίσκεται το μυστικό του.
Οι καθυστερημένες ψυχές, δηλαδή οι κακές- αναπαράγουν και τρέφουν το Κακό.
Μόνον η Αρετή και η Εξέλιξη βαθμιαίως περιορίζουν το Κακό, ώστε στο τέλος να τον αφανίσουν και από την ύλη.
Με το τέλος του Κακού- θα έρθει το τέλος και της ύλης.
Μαθείν την Αρετή- είναι το δυσκολότερο πράγμα στους ανθρώπους.
Για πολλούς ο θάνατος είναι ευκολότερος από την Αρετή του Ευ Ζην και επιτυγχάνεται κατόπιν των πολλών βασανιστικών ενσαρκώσεων μέχρι της πλήρους εξάλειψης του Κακού.
Αυτός, που πετυχαίνει αυτό το πράγμα- απαλλάσσεται δια παντός από το φορτίο της ύλης.
Τότε μόνο η ψυχή πράγματι απελευθερώνεται και συνέρχεται.
Ουδόλως τυχαίως δεν ειπώθη, ότι πρώτα φεύγει από δω η ψυχή και μετά η συνήθεια.
Διότι η φεύγουσα προσωρινά από δω ψυχή μένει δέσμια των κακών της παθών και των ελαττωμάτων της.
Και θα επανέρχεται στην ύλη, όσες φορές θα χρειασθεί, για να βρει την δύναμη να αποβάλλει αυτό, που οι συνωμότες κατακτητές και βιαστές της - της το επέβαλλαν.
- Χαιρετώ τον Σωκράτη, ο οποίος αεί, όταν έχω την ανάγκη του φωτός, πάντα βρίσκεται κοντά μου.
- Σε χαιρετώ Διόστρατε.
Πρέπει να ομολογήσω, ότι μετά από τόσους διαλόγους, που είχαμε κάνει, γίναμε καλοί φίλοι.
Τώρα λοιπόν μου είναι αδύνατον να σε αφήσω αβοήθητο, επιθυμώ πάρα πολύ την εξέλιξή σου, ώστε στην επόμενη ενσάρκωσή σου επί Γης να είσαι σοφότερος.
- Είθε, Σωκράτη, τα λεγόμενά σου, δίκην ευλογίας προς με, να λάβουν σάρκα και οστά στην μελλοντική μου ενσάρκωση στην Γη.
Τώρα όμως ας μιλήσουμε περί των συνωμοσιών.
Θέλω να μάθω- γιατί πάντα υπάρχει αυτό το φαινόμενο στους ανθρώπους όλων των εποχών;
- Η αιτία της πάσης συνωμοσίας Διόστρατε, βρίσκεται στην ασθένεια της ψυχής.
Η ψυχή λοιπόν, ορεγόμενη το κυριαρχείν επί ψυχών ετέρων, σθένος μη έχουσα να δρα υπό τον ήλιο, φόβου ένεκα, με άλλα λόγια - ασθενείας ένεκα- τις όμοιες προς αυτήν ψυχές πελάζουσα- συνωμοτεί.
Διότι των αδυνάμων ψυχικώς , δηλαδή ασθενών ψυχών το ιδίωμα- είναι η ισχύς εν τη ενώσει και εν κρυπτώ.
- Πες μου, Σωκράτη, με ποιόν τρόπο οι συνωμότες πείθουν τους μη έχοντες σχέση με την συνωμοσία ανθρώπους να μετέχουν στην συνωμοσία;
- Με την βοήθεια της μερικής αλήθειας, Διόστρατε.
Διότι η μερική αλήθεια, επιστρατευθείσα για κάποιο σκοπό, μπορεί να καλύψει το πελώριο ψέμα.
Σε όλα τα επικίνδυνα λάθη υπάρχει μια κοινή συγκαλυμμένη μερική αλήθεια.
Άνευ της κοινής μερικής αλήθειας επί των λανθασμένων αρχών- δεν θα υπήρχε το φαινόμενο των οπαδών.
- Σωκράτη, μου έχεις πει προηγουμένως περί της ασθενούσης ψυχής των συνωμοτών, θέλω να μου μιλήσεις γι' αυτό το πράγμα πλέον σαφέστερα.
- Διόστρατε, η ασθενούσα ψυχή μισεί, ενώ εκείνη, η χαίρουσα άκρας υγείας- αγαπά το Παν.
Το μίσος- είναι το πρώτο σύμπτωμα της ασθενούσης ψυχής, όπως η Αγάπη- είναι ο δείκτης της υγείας μιας ψυχής.
Όπως η Αγάπη και το μίσος αποτελούν τα ενάντια του Ενός, έτσι η υγεία και η ασθένεια του Ενός είναι ενάντια.
Η κινητήρια δύναμη παντός συνωμότου είναι το μίσος κατά του υγιούς συνανθρώπου.
Με άλλα λόγια- πάσα ασθενούσα ψυχή μισεί την υγειά, ανυποψίαστη ψυχή, διότι εν αυτή βλέπει την δική της κατάντια- ασθένεια.
Μη δυνάμενη λοιπόν θεραπεύεσθαι δια της Αγάπης, ένεκα αγνοίας του Συμπαντικού Νόμου- βρίσκει καταφύγιο στις συνωμοσίες, δηλαδή στις συνασθενούσες ψυχές.
Όμως, ότι δώσεις- τούτον και θα λάβεις, διότι εκ του τινός- το ανάλογον τι παράγεται, έτσι λοιπόν των μισούντων ψυχών συνάθροιση, δια της απλής αριθμητικής πολλαπλασιάζει το μίσος.
Η ασθενούσα από του μίσους ψυχή, με την ελπίδα να βρει στους ομοίους της την σωτηρία- πετυχαίνει το αντίθετο- αυξάνει την ασθένεια της ίδιας και των ετέρων.
Διότι με το άθροισμα των συνωμοτών- άθροισμα του μίσους γίνεται με την συμμετοχή του εκάστου.
- Πες μου, Σωκράτη, πως λοιπόν υπάρχει η μεταξύ των συνωμοτούντων συντροφικότης;
Τούτο βεβαιωμένο είναι από πολλά παραδείγματα.
- Διόστρατε, η συντροφικότητα από μόνη της ουδέν μου λέγει.
Η συντροφικότητα μας δείχνει ένα μόνο πράγμα- το συντρέφεσθαι, δηλαδή το τρέφεσθαι με τους άλλους από την ίδια πηγή.
Συντρέφεσθαι δύναται τις από του μίσους και από της αγάπης, από του ψεύδους και από της αληθείας.
Η ουσία δεν βρίσκεται εις το συντρέφεσθαι, αλλά στην επιλογή της ψυχής πόθεν συντρέφεσθαι μέλλει.
Διότι το συντρέφεσθαι εν τη αγάπη- μόνο την αγάπη και την σωτηρία φέρνει επί πάντων των συντρεφόμενων εν αυτή.
Το συντρέφεσθαι εν τω μίσει- μόνο το μίσος και την απώλεια φέρνει επί των πάντων των συντρεφόμενων εν αυτώ.
Το συντρέφεσθαι στο μίσος- μόνο στην έξαρση του μίσους οδηγεί.
Είναι κυριολεκτικώς αδύνατον στον άνθρωπο να υπερβεί τον Νόμον, δηλαδή να μισεί τους έξω και να αγαπά τους έσω.
Η ψεύτικη αγάπη προς τους έσω, δηλαδή το συγκαλυμμένο μίσος θα οδηγήσει τον μισούντα να μισήσει για το παραμικρό και ευθέως και τους έσω, διότι εκ του μίσους- μόνον το μίσος παράγεται.
- Εδώ πρέπει να μου πεις, Σωκράτη, πως λοιπόν οι τους έξω μισούντες, καταλήγουν να μισούν τους έσω εβρισκόμενους, δηλαδή να μισούν το Παν, μάλλον και τους εαυτούς τους στο τέλος;
- Ιδού, Διόστρατε, σου δίνεται η ευκαιρία να δεις την πορεία προς το τέλος της μιας άρρωστης από το μίσος ψυχής.
Είχαμε πει προηγουμένως, ότι το μίσος είναι σύμπτωμα της άρρωστης ψυχής.
Η αιτία του φαινομένου βρίσκεται στην αμαρτία.
Και αμαρτία είναι ένα μόνο πράγμα- άρνηση της Αγάπης και τίποτε άλλο.
Διότι από την άρνηση της Αγάπης ξεκινούν όλες ανεξαιρέτως οι βρωμιές.
Η αμαρτία των συνωμοτούντων - είναι η εν κρυπτώ βούληση να κυριαρχήσουν επί των άλλων.
Δηλαδή να μετατρέψουν τους άλλους από ελεύθερους - σε δούλους των άρρωστων ψυχών.
Επειδή αυτό με ανοικτό τρόπο είναι αδύνατον να γίνει, διότι ουδείς ιδία αυτού βουλήσει δεν πρόκειται να υποταχθεί- η δυσαρέσκεια από της αδυναμίας μετατρέπεται σε μίσος.
Στο εσωτερικό των συνωμοτών οι συγκρούσεις μεταξύ των επιδόξων να κυριαρχούν επί των άλλων, ένεκα του μίσους - στην αλληλοεξόντωση μοιραία τους οδηγεί.
Οι συνωμότες με τα ωραία τους λόγια καλύπτουν το σχέδιο υποδούλωσης των άλλων ανθρωποψυχών, και βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν εννοούν και την δική τους με την σειρά υποδούλωση, εν κρυπτώ ΚΑΙ έναντι των συνομοίων ελπίζουν να κυριαρχήσουν.
Το τραγικό τέλος όλων των συνωμοτών - είναι ο θάνατός τους, πολλές φορές προκληθείς από τους ομοίους τους, ένεκα του ανομολόγητου φόβου της ανατροπής των δεδομένων.
Έτσι, έρχεται συν τω χρόνω η σειρά του καθενός.
Ο ένας θα εξοντώσει ανελέητα τον άλλον, ωθούμενος από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.
Εδώ επικρατεί ο νόμος του ισχυροτέρου δι' αρνητικής επιλογής.
Σε μια οργάνωση, πάνω στο μίσος βασισμένη- θα επικρατήσει ο πανουργότερος των πάντων.
- Πες μου, Σωκράτη- ποια είναι η αιτία των αιώνιων ταραχών στο ανθρώπινο βίο;
- Η αιτία, Διόστρατε, βρίσκεται στην δοξασία περί ισότητας.
Αυτή τα πάντα κινεί και τους πάντες συνεγείρει.
Η ουσία της συνωμοσίας- είναι στην επίτευξη της κυριαρχίας δια του εκμεταλλεύεσθαι τις αυταπάτες και τους βασάνους των αμόρφωτων φιλοσοφικώς, δηλαδή των αμόρφωτων ψυχικώς.
Για την ισότητα θα σου μιλήσω αργότερα.
Οι έξω, οι ψυχικώς, δηλαδή οι φιλοσοφικώς αμόρφωτοι, αγνοίας τους ένεκα, μόνο ως υλική κινητήρια δύναμη χρησιμεύουν- οδηγούνται λοιπόν μετά των ψευδών προφάσεων, το απόκρυφο σχέδιο παντελώς αγνοούντες, γίνονται όργανα της καταστροφής στα χέρια των επιδόξων.
Οι βαθύτεροι στόχοι και δη- η υποδούλωση τους ψυχή και σώματι- για ευνόητους λόγους δεν αποκαλύπτονται.
Το καθεαυτό πρόγραμμα μένει μυστικό, κοινοποιηθέν μόνο στους μυημένους.
Η δύναμη προς δράση, που θα κινήσει τους έξω, τους άσχετους, - είναι η δοξασία της ισότητας, αυτή η παντοδύναμη ψευδαίσθηση, που διεγείρει τα συμφέροντα και την απληστία.
Η γοητεία της δωρεάν ισότητας και της ψυχής η ενδογενής απληστία - προμηθεύει στους συνωμότες τις άφθονες λαϊκές μάζες.
Παίζοντας επιδέξια πάνω στα πάθη και τα χαμηλά ένστικτα της αρπαγής, οι συνωμότες υπόσχονται στον λαό την λεία, κρύβουν την αληθινή τους πρόθεση να ιδιοποιηθούν τα πάντα μόνοι τους, κηρύσσοντας, ότι οι περιουσίες των εχόντων και κατεχόντων θα μοιρασθούν στον λαό.
Ο αγράμματος λαός με την έννοια της ισότητας καταλαβαίνει μόνο το μοίρασμα των υλικών αγαθών- τα άλλα ζητήματα δεν τον ενδιαφέρουν, η διότι δεν τα καταλαβαίνει λόγω αμορφωσιάς, η διότι δεν τον ενδιαφέρουν, λόγο της απληστίας.
- Απορώ, Σωκράτη, πως η βία ανέκαθεν εύρισκε και βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους ανθρώπους;
- Η βία, Διόστρατε, ανέκαθεν βρίσκει πρόσφορο έδαφος στις άγριες και καθυστερημένες ψυχές.
Έτσι, με το κάλεσμα της βίας, εισαεί μία ηχώ ανταπόκρισης στους καρδιές των απελπισμένων βρίσκεται, οι οποίοι λόγω της ψυχικής τους κατωτερότητας, με το μίσος κορεσμένοι - είναι έτοιμοι το μίσος να εξωτερικεύσουν προς πάσαν κατεύθυνση.
Εις ουδέν τούτο σημαίνει, ότι οι άρχοντες είναι καλοί και οι αρχόμενοι κακοί.
Κακοί είναι οι πλείστοι των αμφοτέρων, όπως καλοί είναι οι ελάχιστοι των αμφοτέρων.
Πρόκειται περί του αενάου πολέμου μεταξύ των βρωμερών ψυχών, που ενσαρκώνουν τους πλούσιους και τους φτωχούς, εναντίον των άλλων ψυχών, που ενσαρκώνουν τους πλούσιους και τους φτωχούς.
- Αυτό τότε σημαίνει, ότι και με την απομόνωση των πλουσίων και των φτωχών- ο πόλεμος εντός του ανθρώπινου είδους, λόγω βρωμιάς της ψυχής- δεν πρόκειται να λάβει τέλος.
- Ο πόλεμος θα συνεχισθεί αενάως, ο πλούσιος θα πολεμήσει εναντίον πλουσίου και φτωχού και ο φτωχός θα πολεμήσει εναντίον φτωχού και πλουσίου, διότι η αιτία δεν βρίσκεται στον πλούτο η την φτώχεια, αλλά στην φύση της ψυχής, η οποία είναι γεμάτη από μίσος και κακία.
Η αιτία, Διόστρατε, βρίσκεται στο διαφθαρμένο Εγώ του εκάστου.
Η σωτηρία των Εγώ δεν βρίσκεται στις απατηλές θεωρίες, που περαιτέρω διαφθείρουν τους ανθρώπους, στοχεύοντας παντί τρόπω στην αναδιανομή του υλικού πλούτου, που δεν πρόκειται να λάβει τέλος στον αιώνα τον άπαντα, όσες αναδιανομές αν υπάρξουν- αλλά στον προσωπικό μόχθο του εκάστου Εγώ προς την εξύψωση.
- Θέλεις να πεις, Σωκράτη, ότι όσες θεωρίες στοχεύουν στην αναδιανομή του υλικού πλούτου- διαφθείρουν τους ανθρώπους;
- Ναι, Διόστρατε.
Διότι ο υλικός πλούτος αποτελεί ήδη σημείο διαφθοράς της ψυχής και η αναδιανομή αυτού συντελεί στην διαφθορά και των άλλων ψυχών.
Με την πάσα αναδιανομή- προκύπτει πάσα αναδιαφθορά.
Διότι είναι αδύνατον να συμβαδίσει ο πλούτος με την ηθική.
Αν ο πλούτος συγκεντρωθεί στην άρχουσα τάξη- αυτή θα βρωμίσει ηθικά συθέμελα.
Αν ο πλούτος συγκεντρωθεί στις μάζες- αυτές θα βρωμίσουν ηθικά συθέμελα επίσης, διότι ο υλικός πλούτος είναι δηλητήριο για την ατελή ψυχή.
Ο υλικός πλούτος- είναι η κραυγαλέα απόδειξη της απουσίας των ηθικών φραγμών.
Οι συνωμότες για να προσελκύσουν οπαδούς- μόνο διεφθαρμένους κατά βάθος μπορούν να προσελκύσουν, υποσχόμενοι σ' αυτούς τον υλικό πλούτο.
Διότι μόνο τους εσωτερικά η φανερά διεφθαρμένους, έλκει ο υλικός πλούτος και κανέναν άλλον.
Στον λαό, που υλικά και ψυχικά είναι εξαθλιωμένος- δίνεται πάντα, ως απαράβατος κανόνας, η υπόσχεση της λείας.
Δίνεται η υπόσχεση των υλικών αγαθών και όχι η υπόσχεση τελειοποίησης της διεφθαρμένης ψυχής.
Με άλλα λόγια - διαιωνίζεται η κατάσταση της ψυχικής διαφθοράς των πάντων.
- Μένω άναυδος, Σωκράτη… μα τόσο αχρείο κατάντησε το γένος των ανθρώπων;
- Η μελέτη της Ιστορίας θα σου δείξει του λόγου το αληθές.
Μόνο με την γνώση του εαυτού- μπορείς να καταλάβεις όλα αυτά τα πράγματα.
- Άρα η Σωτηρία δεν είναι σε όλους συνολικά, αλλά στον καθένα από μας χωριστά δια του Γνώθι Σεαυτόν…
- Ακριβώς, Διόστρατε. Να σκάβεις συνεχώς ένδον, για να ξεριζώσεις από μέσα σου την κακία με τον προσωπικό μόχθο.
- Και τώρα πες μου, Σωκράτη, για την ισότητα, για την οποία υποσχέθηκες να μου μιλήσεις ανωτέρω.
- Θα σου μιλήσω γι' αυτήν, η οποία διέφθειρε τους ήδη διεφθαρμένους ανθρώπους.
- Γιατί το λες αυτό;
Μήπως είναι κακό οι άνθρωποι να είναι ίσοι μεταξύ τους;
- Ναι, Διόστρατε.
Διότι εδώ πρόκειται για το μεγαλύτερο και συγκαλυμμένο κακό, δηλαδή για το αναιδές ψέμα.
Για να γίνουμε ίσοι μεταξύ μας, Διόστρατε, πρέπει προηγουμένως να μοιάσουμε πλήρως στις ψυχές.
Και οι ψυχές μας φύσει είναι ανόμοιες, ένεκα βαθμού της εξέλιξης της καθεμιάς, ένεκα των σκοπών και ροπών της καθεμιάς.
Συνεπώς η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων με ανόμοιες ψυχές είναι ψέμα και δόλος.
Η ισότητα διεγείρει τα πάθη, τα ήδη μεγάλα και αξεπέραστα πάθη και συνεχώς τρέφει την επιθετικότητα.
Π.χ. ο ένας, λόγω των προτερημάτων του, κατόρθωσε να ποιήσει κάτι το ανώτερο.
Σε ποιόν δικαιωματικά πρέπει να ανήκει αυτό;
- Μα στον δημιουργό αυτού, Σωκράτη.
- Σωστά. Ο έτερος δε, προτερήματα μη διαθέτων, κάτι ανώτερο να ποιήσει δεν πέτυχε.
Συνεπώς, κάτι ανώτερο αυτός δεν κατέχει.
Άλλο το δύναμαι ποιείν ανώτερο και εξ αυτού να το κατέχω και άλλο το αδυνατώ ποιείν τούτο, αλλά θέλω να το κατέχω τούτο αναξίως.
Επί δικαιοσύνης τα του δημιουργού - στον δημιουργό ανήκουν και επί της ισότητας, δηλαδή επί της αδικίας- τα του δημιουργού στους μη δημιουργούντες, προσεταιριστές ανήκουν.
Γι’ αυτόν τον λόγο η ισότητα εισαεί συγκινεί και παρακινεί τους ανίκανους να δημιουργούν, ικανούς να προσεταιρίζονται τα των άλλων, άξιοι μη όντες.
Η ικανότητα σε κάποιο πράγμα- είναι της ψυχής προτέρημα.
Η ανικανότητα σε κάποιο πράγμα- είναι της ψυχής ελάττωμα.
Και η καθυστερημένη ψυχή, μη δυνάμενη στην παρούσα της εξελικτική φάση κάτι να δημιουργήσει- προβάλλει την ανύπαρκτη ισότητα με σκοπό να ιδιοποιηθεί άνευ κόπου - τον κόπο των άλλων.
Δηλαδή ακολουθεί την αρχή του παρασιτισμού.
Συνεπώς οι φιλόσοφοι, προβάλλοντες την ισότητα, δηλαδή την ίση αξία των ψυχών- ψεύδονται ασυστόλως, τις καθυστερημένες ψυχές καταστρέφοντας περαιτέρω.
Η αληθινή φιλοσοφία είναι εκείνη, η οποία προβάλλει την αλήθεια, προκαλεί και καλεί τις καθυστερημένες ψυχές εις το Γνώθι σεαυτόν, τους καλεί εις το εξελίσσεσθαι δια της Αρετής- ικανοτήτων.
Οι φιλόσοφοι της ισότητας όλων των εποχών και οι οπαδοί αυτών- οι κοσμοδιορθωτές – είναι οι χείριστοι συνωμότες κατά της αληθούς εξέλιξης του ανθρώπινου γένους.
Αυτοί βούλονται, οι αναιδείς, να γίνουν θεοί- προφήτες, τη επικουρία των αφρόνων και καθυστερημένων ψυχών της Γης.
Διότι ο Αληθής Νόμος του Θεού ούτως όρισε τα πράγματα: η ύλη είναι το μεγάλο δοκιμαστήριο των ψυχών.
Για να νοήσει η άφρωνη ψυχή , ότι η ύλη δεν είναι το Παν, αλλά το Παν είναι αυτή η ίδια- εστάλη εδώ με σκοπό να νοήσει αυτό το πράγμα και να τελειοποιηθεί, για να επιστρέψει στον Ουρανό καθαρή και από της τοξικής ύλης απεξαρτημένη, δηλαδή απαλλαγμένη από πάσης κακίας.
Διότι εν Ουρανώ- είναι το βασίλειο των τέλειων ανθρώπων και επί της Γης = ύλης- των καθυστερημένων εν ψυχή, δηλαδή ατελών ανθρώπων.
Μόνο μεταξύ των τέλειων και ενάρετων, δηλαδή μεταξύ των ομοίων είναι δυνατή η φύσει ισότητα, η αληθινή ισότητα.
Όλα τα άλλα είναι οικτρό ψεύδος, παγίδα για την ψυχή και η καταδίκη της.
Η φύσει ανύπαρκτη ισότητα στην ύλη οδήγησε τους ανθρώπους στην πλέον απάνθρωπη τυραννία εν ονόματι του ανθρωπισμού.
Εξ αιτίας της ισότητας, θεωρητικά μόνο αποδεκτής τοις πάσιν, εμφανίστηκαν στην Γη καταστάσεις, που δημιούργησαν τους πλούσιους και τους φτωχούς, που στην ουσία οι αμφότεροι είναι θύματα του μεγαλύτερου ψεύδους.
- Συνεπώς όλα τα ανωτέρω αποτελούν δημιουργήματα μιας απόκρυφης και αρχαιότατης Συνωμοσίας.
- Η οποία, Διόστρατε, λόγω της ανταρσίας αυτής εξορίστηκε από τον Ουρανό και εστάλη στην ύλη, όπου συνεχίζει το έργο της- της καταστροφής των ψυχών.
- Για ποιο σκοπό, Σωκράτη;
- Με σκοπό να επιβιώσει.
Το Κακό, για να συνεχίσει να είναι Κακό- έχει την ανάγκη να αναπαράγεται δια του τρέφεσθαι.
Εκεί βρίσκεται το μυστικό του.
Οι καθυστερημένες ψυχές, δηλαδή οι κακές- αναπαράγουν και τρέφουν το Κακό.
Μόνον η Αρετή και η Εξέλιξη βαθμιαίως περιορίζουν το Κακό, ώστε στο τέλος να τον αφανίσουν και από την ύλη.
Με το τέλος του Κακού- θα έρθει το τέλος και της ύλης.
Μαθείν την Αρετή- είναι το δυσκολότερο πράγμα στους ανθρώπους.
Για πολλούς ο θάνατος είναι ευκολότερος από την Αρετή του Ευ Ζην και επιτυγχάνεται κατόπιν των πολλών βασανιστικών ενσαρκώσεων μέχρι της πλήρους εξάλειψης του Κακού.
Αυτός, που πετυχαίνει αυτό το πράγμα- απαλλάσσεται δια παντός από το φορτίο της ύλης.
Τότε μόνο η ψυχή πράγματι απελευθερώνεται και συνέρχεται.
Ουδόλως τυχαίως δεν ειπώθη, ότι πρώτα φεύγει από δω η ψυχή και μετά η συνήθεια.
Διότι η φεύγουσα προσωρινά από δω ψυχή μένει δέσμια των κακών της παθών και των ελαττωμάτων της.
Και θα επανέρχεται στην ύλη, όσες φορές θα χρειασθεί, για να βρει την δύναμη να αποβάλλει αυτό, που οι συνωμότες κατακτητές και βιαστές της - της το επέβαλλαν.