Σελίδες


Ερευνα για ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος σε Τζόκερ - Λόττο
Eκατοντάδες κερδισμένα δελτία από παιχνίδια του OΠAΠ (Tζόκερ, Λόττο και Προ-Πο) παρουσίασαν στους ελεγκτές του ΣΔOE ένας γιατρός και ένας δικηγόρος για να δικαιολογήσουν τις καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ που βρέθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους.
"Η" 12/10
mail to Εκτυπώστε το Αρθρο Μεγαλύτερα Γράμματα Μικρότερα ΓράμματαShare

Eκατοντάδες κερδισμένα δελτία από παιχνίδια του OΠAΠ (Tζόκερ, Λόττο και Προ-Πο) παρουσίασαν στους ελεγκτές του ΣΔOE ένας γιατρός και ένας δικηγόρος για να δικαιολογήσουν τις καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ που βρέθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς τους.

«Oι φορολογούμενοι εμφανίστηκαν με πακέτα των 400 - 500 κερδισμένων δελτίων», δηλώνει στην «H» στέλεχος του ΣΔOE. Όμως, αυτό που κίνησε τις υποψίες των ελεγκτών είναι ότι τα κερδισμένα δελτία είχαν παιχτεί σε διαφορετικά πρακτορεία σε όλη τη χώρα. «Πώς μπορεί ο ίδιος άνθρωπος την ίδια ημέρα και την ίδια ώρα να παίζει Tζόκερ ή Λόττο στου Παπάγου, τη Bουλιαγμένη, τη Λάρισα ή στη Φωκίδα», διερωτάται το στέλεχος του ΣΔOE και πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι «αυτός που έδωσε τη βεβαίωση στο φορολογούμενο για να τη συνυποβάλλει με τη φορολογική δήλωση δεν πρόσεξε ότι τα δελτία είχαν παιχτεί σε διαφορετικά πρακτορεία την ίδια ημέρα».
Ερευνες
Mε αφορμή τα δύο αυτά περιστατικά, το ΣΔOE ξεκινά έρευνα για «ξέπλυμα χρήματος» στα πρακτορεία του OΠAΠ, αλλά και στον ίδιο τον Oργανισμό, για να εντοπίσει όσους εμπλέκονται στο κύκλωμα που «διευκολύνει» με το αζημίωτο φορολογούμενους που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τις τραπεζικές καταθέσεις ή να καλύψουν το πόθεν έσχες στην περίπτωση αγοράς ακριβών ακινήτων, σκαφών αναψυχής, πολυτελών αυτοκινήτων.
Tο κόλπο με τα κερδισμένα δελτία λειτουργεί ως εξής: Kάποιος κερδίζει στο Λόττο 500 ευρώ και προσέρχεται με το κερδισμένο δελτίο στο πρακτορείο για το εξαργυρώνει. Παίρνει τα χρήματά του και φεύγει χωρίς να ενδιαφέρεται για το κερδισμένο δελτίο. O πράκτορας που εμπλέκεται στο κύκλωμα κρατά το δελτίο και το «πωλεί» σε όσους εντοπίστηκαν από το ΣΔOE και καλούνται να δικαιολογήσουν την προέλευση χρημάτων σε λογαριασμούς καταθέσεων ή να καλύψουν το πόθεν έσχες. H έρευνα θα επεκταθεί στον OΠAΠ προκειμένου να εξακριβωθεί κατά πόσο στο κύκλωμα εμπλέκονται και υπάλληλοι του Oργανισμού, αφού οι βεβαιώσεις με τα κερδισμένα δελτία που προσκομίζονται εκδίδονται από τον OΠAΠ.
ΛογαριασμοίTο τελευταίο διάστημα το ΣΔOE έχει «μπλοκάρει» περισσότερους από 140 τραπεζικούς λογαριασμούς, δεσμεύοντας καταθέσεις ύψους 150 εκατ. ευρώ. Oι λογαριασμοί ανήκουν σε φορολογούμενους που ελέγχονται για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα χρήματος, αφού στις τραπεζικές τους καταθέσεις βρέθηκαν ποσά που «βγάζουν μάτι» σε σύγκριση με τα εισοδήματα που έχουν δηλώσει στην εφορία τα τελευταία χρόνια. Σχεδόν οι μισοί από τους φορολογούμενους που έχουν πιαστεί στα «δίχτυα» του ΣΔOE μετά την άρση του τραπεζικού απορρήτου είναι γιατροί. Στο στόχαστρο του ΣΔOE βρίσκονται 2.000 τραπεζικοί λογαριασμοί, ενώ αναμένεται να ανοίξουν ακόμη 2.000.

Πιθανώς τη Δευτέρα η ανταλλαγή

Πανηγυρισμοί και φόβοι στο Ισραήλ για τη συμφωνία απελευθέρωσης του Σαλίτ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011
Ο αυθόρμητος ενθουσιασμός με τον οποίο έγινε δεκτή στο Ισραήλ η είδηση της συμφωνίας για την απελευθέρωση του δεκανέα Γκιλάντ Σαλίτ έπειτα από πέντε χρόνια αιχμαλωσίας στη Γάζα μετριάζεται από ανησυχίες ότι είναι βαρύ το τίμημα της ανταλλαγής και η αποφυλάκιση καταδικασθέντων Παλαιστινίων μαχητών θα θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια της χώρας.

Ανάμεικτες είναι οι αντιδράσεις στον ισραηλινό Τύπο με ορισμένες εφημερίδες να χαιρετίζουν τη «δυσκολότερη απόφαση της ζωής του Μπέντζαμιν Νετανιάχου» και άλλες να μιλούν για «συνθηκολόγηση» και «ανταμοιβή της τρομοκρατίας».

Η συμφωνία που επετεύχθη υπό αιγυπτιακή μεσολάβηση με τη ριζοσπαστική Χαμάς και προβλέπει την απελευθέρωση του Γκιλάντ Σαλίτ με αντάλλαγμα την αποφυλάκιση περισσότερων από 1.000 Παλαιστινίων κρατουμένων εγκρίθηκε σε έκτακτη συνεδρίαση του ισραηλινού υπουργικού συμβουλίου με 23 ψήφους υπέρ έναντι τριών κατά.

Ο Ισραηλινός υπουργός Ούζι Λαντάου, ο οποίος καταψήφισε τη συμφωνία, μίλησε την Τετάρτη για «τεράστια νίκη της τρομοκρατίας», τονίζοντας ότι παρέχει κίνητρο στις εξτρεμιστικές οργανώσεις «να σκοτώσουν και να απαγάγουν Ισραηλινούς». Σκληροπυρηνικές αντιπολιτευόμενες οργανώσεις προειδοποίησαν επίσης για τον κίνδυνο νέου γύρου βίας.

Στον αντίποδα ο επικεφαλής της Σιν Μπετ Γιόραμ Κοέν δήλωσε την Τετάρτη από την έδρα των μυστικών υπηρεσιών ότι εάν υπήρχε μία «εφαρμόσιμη στρατιωτική επιλογή» το Ισραήλ θα την είχε ακολουθήσει· επισήμανε ότι είναι η καλύτερη δυνατή συμφωνία δεδομένων των συνθηκών και σημείωσε ότι το Ισραήλ μπορεί να αντιμετωπίσει τους πιθανούς κινδύνους.

«Είναι μία σκληρή και δύσκολη συμφωνία, αλλά είναι η καλύτερη συμφωνία για το Ισραήλ από άποψη ασφαλείας. Δεν είναι απλό να αποφυλακίσουμε δολοφόνους. Η Χαμάς θα ενισχυθεί και η Φατάχ πιθανώς θα αποδυναμωθεί, και μπορεί να να δοθεί κίνητρο για περισσότερες επιθέσεις και απαγωγές» ανέφερε, όπως μεταδίδει ο δικτυακός τόπος της Jerusalem Post.

Ο ίδιος δήλωσε ότι η συμφωνία κατέστη εφικτή αφότου η Χαμάς υπαναχώρησε από ορισμένα βασικά της αιτήματα, κυρίως την αποφυλάκιση ηγετικών στελεχών της, περιλαμβανομένου του Μαρουάν Μπαργκούτι.

Ξέφρενοι πανηγυρισμοί ξέσπασαν όταν έγινε γνωστή η είδηση της συμφωνίας στη σκηνή που έχει στήσει εδώ και καιρό η οικογένεια του Γκιλάντ Σαλίτ έξω από την κατοικία του Ισραηλινού πρωθυπουργού στην Ιερουσαλήμ. Δεκάδες πολίτες χόρευαν στους δρόμους και κυμάτιζαν σημαίες με ζωγραφισμένο το πρόσωπο του Σαλίτ.

Όμως, τα σχόλια του εξόριστου ηγέτη της Χαμάς Χαλέντ Μεσάαλ ήλθαν να ενισχύσουν τους φόβους ότι το τίμημα της αποφυλάκισης μπορεί να είναι βαρύ. Οι αποφυλακισθέντες «θα επιστρέψουν στην εθνική μάχη» διεμήνυσε ο Μεσάαλ από τη Συρία πριν κατευθυνθεί στο Κάιρο για την οριστικοποίηση της συμφωνίας.

Η Γάζα πανηγυρίζει από την Τρίτη για τη συμφωνία και περισσότερες εκδηλώσεις είναι προγραμματισμένες για σήμερα, Τετάρτη.

Το πρώτο στάδιο της ανταλλαγής αιχμαλώτων ανάμεσα στη Χαμάς και το Ισραήλ πρόκειται να αρχίσει τη Δευτέρα, όπως δήλωσε ο ανώτερος αξιωματούχος της Χαμάς στη Γάζα. Εντός της ημέρας υπήρξαν πληροφορίες ότι ο Σαλίτ έχει ήδη μεταφερθεί από τη Λωρίδα της Γάζας στο Κάιρο, ωστόσο διαψεύστηκαν.

Ο ισραηλινός Τύπος για τη συμφωνία

Ορισμένα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης χαιρέτισαν τη συμφωνία για την απελευθέρωση του Σαλίτ, ωστόσο άλλα εξέφρασαν σοβαρές επιφυλάξεις για το αντίτιμο της απελευθέρωσης του νεαρού στρατιώτη.

Στην πρώτη σελίδα εφημερίδων δημοσιεύεται φωτογραφία της μητέρας του στρατιώτη, της Αβίβα, που ακτινοβολεί από χαρά, με μια φωτογραφία του γιου της σε δεύτερο πλάνο κάτω από τον τίτλο «Ο Γκιλάντ επιστρέφει στο σπίτι».

Στη μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Yedioth, ο Ναούμ Μπαρνεά, ένας από τους αρθρογράφους με τη μεγαλύτερη επιρροή στο Ισραήλ, χαρακτηρίζει τη συμφωνία ανταλλαγής «αναπόφευκτη».

«Το αντίτιμο είναι υπερβολικό. Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και αποτελεί ένα δυσάρεστο προηγούμενο, όμως ένα κράτος που επί πέντε χρόνια είναι ανίκανο να σώσει με άλλα μέσα έναν από αιχμάλωτο στρατιώτη του δεν έχει άλλη επιλογή παρά να πληρώσει το αντίτιμο» εκτιμά ο Μπαρνεά.

«Η εναλλακτική επιλογή -να αφεθεί να πεθάνει στην αιχμαλωσία- είναι απαράδεκτη. Ο Νετανιάχου δικαιούται της ευγνωμοσύνης μας επειδή πήρε μια απόφαση και μια καλή απόφαση. Έδειξε πως είναι ένας ηγέτης» υπογραμμίζει.

Ο Γιόσι Βέρτερ, πολιτικός σχολιαστής της αριστερής Haaretz, ένας από τους σφοδρότερους επικριτές της πολιτικής του Μπέντζαμιν Νετανιάχου, χαιρετίζει «τη δυσκολότερη απόφαση της ζωής του».

«Εδώ και 30 μήνες που βρίσκεται στην εξουσία, δεν ξεκίνησε πόλεμο, δεν έκανε ειρήνη, δεν βρήκε λύσεις για να κατευνάσει το κίνημα κοινωνικής αμφισβήτησης, όμως θα παραμείνει στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός που έφερε ξανά στο σπίτι του τον Γκιλάντ Σαλίτ» αναφέρει.

Ωστόσο, άλλοι σχολιαστές είναι πολύ πιο επιφυλακτικοί: «Η Χαμάς έδειξε στους Παλαιστινίους πως η οδός της τρομοκρατίας είναι η καλύτερη» γράφει ο Μπεν Κασπίτ στην Maariv. «Κάθε νεαρός Παλαιστίνιος θα ξέρει πως μπορεί να σκοτώνει εβραίους και να απελευθερώνεται χάρη σ' ένα παζάρι» προσθέτει.

Δεξιότερα, ο Μπεν Ντρορ Γεμινί, ένας άλλος αρθρογράφος της Maariv, καταγγέλλει τη συμφωνία ως συνθηκολόγηση. «Ξέρουμε τις συνέπειες αυτής της συμφωνίας, είναι μια ανταμοιβή της τρομοκρατίας» σημειώνει.

Παπανδρέου: Διαπραγματευόμαστε για να ελαφρύνουμε το χρέος

Εκτύπωση σελίδας
Αποθήκευση σελίδας
Αποστολή με e-mail
Προσθήκη στο αρχείο
Μέγεθος κειμένου
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 17:29

Της Μαρίνας Μάνη

Τη “γραμμή” που χάραξε τις τελευταίες ημέρες το Μαξίμου να ενταθεί η κριτική στη ΝΔ για τα πεπραγμένα της ως κυβέρνηση – μετά το νέο “όχι” Σαμαρά στη συναίνεση – επισημοποίησε ο Γιώργος Παπανδρέου μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο την Τετάρτη.

“Για το χρέος του παρελθόντος δεν έχει καμία ευθύνη αυτή η κυβέρνηση η οποία το φορτώθηκε και το διαχειρίζεται ως πρόβλημα”, ήταν η φράση του πρωθυπουργού που θεωρείται σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε νέα κόντρα με την αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς το υπέρογκο χρέος εμφανίζεται να δημιουργήθηκε κατά τη “γαλάζια” πενταετία.

Πέραν του χρέους, πάντως, ο κ.Παπανδρέου αναφέρθηκε εκτενώς “στα ψέμματα” της ΝΔ για τα έργα της δικής του κυβέρνησης – όπως για τη δημιουργία νένω δημοσίων οργανισμών ή για τις προσλήψεις αυτής της διετίας. Αν και περιορίσθηκε να διαβεβαιώσει (δις) ότι “δεν έγινε καμία πρόσληψη εκτός ΑΣΕΠ”, κάλεσε τα στελέχη της κυβέρνησης και του κόμματος “να βγαίνουν επιθετικά και να αντιμετωπίζουν την εκστρατεία του ψεύδους” η οποία “υπονομεύει την προσπάθεια της χώρας”.

Χωρίς να αναφερθεί ευθέως στη σύσταση Εξεταστικής επιτροπής για τα “greek statistics” της τελευταίας δεκαετίας (σ.σ. οι πληροφορίες θέλουν τον γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας Β.Εξαρχο να κινείται ήδη για τη συλλογή των απαραίτητων υπογραφών) ο κ.Παπανδρέου μίλησε για “τα στοιχεία που έστελναν επί ΝΔ στην Ευρωπαϊκή Ενωση γιοα το έλλειμμα της χώρας” τα οποία “δημιούργησαν τεράστιο πρόβλημα αξιοπιστίας”.

Μακάρι να ήταν ο κόσμος σοσιαλιστικά πλασμένος

Οσο για τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη σχετικά με το “κούρεμα” του χρέους εν όψει της Συνόδου Κορυφής της 23ης Οκτωβρίου, εμφάνισε ως “ασπίδα προστασίας μας” τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου. “Αυτός είναι ο πήχυς πάνω στον οποίο κτίζουμε τις μελλοντικές εξελίξεις και αποφάσεις, είναι ένα ισχυρό κεκτημένο”, είπε. Για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός είπε ευθέως ότι «διαπραγματευόμαστε με κάθε τρόπο για να ελαφρύνουμε το χρέος, αυτή είναι η μεγάλη διαπραγμάτευση και εκεί είναι και το μεγάλο πρόβλημα».

Ενώ αναφερόμενος στις αδικίες και στις ανισότητες που προκαλούν διαδηλώσεις ανά τον πλανήτη (σ.σ. έκανε ειδική αναφορά στους “αγανακτισμένους” έξω από την Wall Street) παρατήρησε ότι το δικό μας πρώτιστο καθήκον είναι να υπηρετήσουμε το συμφέρον της πατρίδας. “Παλεύουμε για τις αλλαγές στο διεθνές σύστημα, αλλά ζούμε μέσα σε ένα υπαρκτό σύστημα. Μακάρι να ήταν ο κόσμος σοσιαλιστικά πλασμένος, αλλά δεν είναι”, κατέληξε...


Πηγή:www.capital.gr

Il faudra parler français pour devenir Français

La nouveauté, c'est qu'il faudra le prouver. Deux décrets publiés ce mercredi au Journal officiel imposent des tests de langue pour les candidats à la nationalité.
6 commentaires
Par C.B.
Un drapeau français (© AFP Jacques Demarthon)
«Est-ce que le facteur est passé ?» Réponse a/ «Non, tous les jours», réponse b/ «Non, pas encore...». A partir de janvier 2012, tout candidat à la nationalité française devra prouver qu'il sait comprendre ce type de question (entre autres). Deux décrets et un arrêté parus ce mercredi au Journal officiel (JO) renforcent le contrôle du niveau de français exigé pour devenir Français.
Aujourd'hui, tout candidat à la nationalité française doit justifier «d’une connaissance suffisante, selon sa condition, de la langue française», selon la loi Immigration et intégration du 26 juillet 2006. Ce niveau était évalué par un agent de la préfecture lors d'un entretien.
Dorénavant, les étrangers demandant l’acquisition de la nationalité française par naturalisation (90.000 l'ont obtenue à ce titre 2010) ou mariage avec un Français (22.000) devront soit passer un test dans un centre agréé, soit fournir une attestation de diplôme d'apprentissage du français.
Les attestations peuvent être délivrées par des organismes certificateurs organisant des tests de langue comme le TCF (Test de connaissance du français). Le niveau exigé sera le B1, niveau intermédiaire sur une échelle qui en compte six et qui correspond «au français fonctionnel, pour se débrouiller dans la vie courante», précise-t-on au CIEP,  l'organisme public qui compte parmi les opérateurs agréés, avec la Chambre de commerce et d'industrie de Paris, l'université de Cambridge, l’Alliance française, l’Education Testing Service...
Aujourd'hui, ces tests, qu'on peut comparer au Toefl anglais, sont surtout passés par des étudiants étrangers désireux d'étudier en France. Ils comprennent de l'écrit et de l'oral, mais les candidats à la nationalité seront évalué à l'oral seulement (exemples de questions ici). Les frais de passage du test, entre 50 euros et 100 euros selon le lieu d'examen, seront à la charge des candidats.
Autre option, le diplôme. Ce pourra être un diplôme général attestant d'une fn de scolarité (brevet des collèges, BEP, CAP) ou un diplôme d'apprentissage de la langue française (Delf), là aussi de niveau B1 au minimum.
Depuis 2007, tout nouvel arrivant doit, pour obtenir un tire de séjour, suivre une formation linguistique prise en charge par l'Etat dans le cadre du contrat d'accueil et d'intégration (CAI), qui concerne 25.000 personnes par an. Si l'on ajoute les classes pour les mineurs primo-arrivants, les programmes «ouvrir l'école au parents», les ateliers linguistiques divers, ce sont au total entre 100.000 et 150.000 étrangers qui prennent chaque année des cours de français, selon le 

UKRAINE

La condamnation de Timochenko isole Kiev

12 octobre 2011
Gazeta Wyborcza, 12 octobre 2011
"Un procès politique"titre Gazeta Wyborcza au lendemain de la condamnation par un tribunal de Kiev de Iulia Timochenko à sept ans de prison. L'ancien Premier ministre est condamnée pour abus de pouvoir dans le cadre d'un accord gazier signé en 2009 avec la Russie. Elle devra également payer plus de 142 millions d’euros de dommages et intérêts et ne sera autorisée à reprendre une activité politique que trois ans après avoir purgé sa peine.
Pour Gazeta Wyborcza, cette condamnation prouve que l’Ukraine est revenue à un système autoritaire. "Qui a qualifié le président biélorusse Alexandre Loukachenko de 'dernier dictateur d’Europe' ? Des optimistes. Un nouveau dictateur est né en Ukraine, sept ans seulement après la révolution colorée et pacifiste qu’avait saluée le monde entier", note le quotidien varsovien dans son éditoral, faisant référence à la Révolution orange qui avait permis un changement démocratique en Ukraine et monté Timochenko contre Ianoukovitch.
Konstantin Bondarenjo, le chef de l’Institut en politiques ukrainiennes de Kiev, spécule pour sa part dans Rzeczpospolita sur la libération de Timochenko si le Parlement ukrainien venait à voter les amendements au code pénal, qui permettraient de dépénaliser les charges pour lesquelles l’ancien Premier ministre a été condamnée.
Ce verdict, extrêmement critiqué en Europe, pourrait être un obstacle de taille à la signature et à la ratification de l’accord d’association et de libre échange que Bruxelles et Kiev avaient prévu de signer avant la fin de l’année. Pour le Guardian"avec l’Ukraine en co-organisateur de l’Euro 2012, la condamnation de l’ancien Premier ministre Timochenko met Kiev sous la pression de l’UE".

Σε αναζήτηση κοινού έδαφος Μέρκελ-Σαρκοζί

ΕκτύπωσηPDF
sarkozy-_merkelΥπάρχουν δύο τρόποι να ερμηνεύσει κανείς την απόφαση που πήραν η Γερμανίδα καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος να ορίσουν ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα προκειμένου να προσδιοριστούν οι τελικές λεπτομέρειες ενός συνολικού πακέτου για την αντιμετώπιση της κρίσης της Ευρωζώνης. Η επίσημη γραμμή, όπως επέμεινε ο Νικολά Σαρκοζί τη νύχτα της Κυριακής στο Βερολίνο, είναι ότι έχουν κιόλας συμφωνήσει σε ένα σχέδιο αλλά χρειάζονται χρόνο για να επεξεργαστούν τις λεπτομέρειες του – κεκλεισμένων των θυρών. Άλλωστε έχουν στη διάθεσή τους μόλις δύο εβδομάδες ως τη νέα σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης που πήρε αναβολή μιας βδομάδας και θα γίνει στις 23 Οκτωβρίου.
Η πιο πιθανή ερμηνεία όμως είναι ότι οι ισχυρές διαφωνίες παραμένουν και χρειάζεται πολύ μεγάλη διαπραγμάτευση για να βρεθεί κοινό έδαφος μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας στα δύο βασικά και φλέγοντα επί του παρόντος ζητήματα: πρώτον, πότε θα γίνει η όποια ελληνική χρεοκοπία και δεύτερον, ποιος θα δώσει το χρήμα για την ανακεφαλαίωση των προβληματικών ευρωπαϊκών τραπεζών.
Στα μάτια πολλών μικρών κρατών μελών της Ευρωζώνης ο γαλλογερμανικός άξονας αποτελεί μια σύμπυξη ισχύος των δύο κυρίαρχων δυνάμεων της Ευρώπης που συνασπίζονται για να υπαγορεύσουν με περίσσιο ηγεμονισμό στους μικρότερους εταίρους τους τι πρέπει να κάνουν και πώς να το κάνουν. Αν το δούμε όμως από μέσα, η εντύπωση είναι πως έχουμε δύο αμοιβαία δύσπιστες κυβερνήσεις που προσπαθούν να συμβιβάσουν τις βαθύτατες διαφορές τους.
Πριν αρχίσει η συνάντηση των δύο ηγετών στη γερμανική καγκελαρία την περασμένη Κυριακή, ένας Γερμανός αξιωματούχος δήλωνε ότι ‘υπάρχουν ακόμη κάποιες διαφορές μεταξύ μας’. Κρίνοντας από τις κοινοτοπίες που Μέρκελ και Σαρκοζί μας σέρβιραν στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, θα λέγαμε η δήλωση αυτή δεν περιγράφει επαρκώς το μέγεθος των διαφορών.
Από τότε που ξεκίνησε η ελληνική κρίση χρέους στα τέλη του 2009, απειλώντας να μολύνει τις αγορές ομολόγων των 17 κρατών-μελών της Ευρωζώνης, η Γαλλία και η Γερμανία αναζητούσαν από ένστικτο διαφορετικές λύσεις. Η εξεύρεση κοινού εδάφους υπήρξε ένας διαρκής αγώνας.
Στο Βερολίνο η Αγγέλα Μέρκελ και η κυβέρνησή της ανησυχούσαν για τον λεγόμενο ‘ηθικό κίνδυνο’ που προέκυπτε από τη διάσωση κρατών που ήταν κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση δανειολήπτες, όπως η Ελλάδα και πλέον η πολύ πιο ανησυχητική Ιταλία – που είναι ο μεγαλύτερος των Ευρωπαίων δανειοληπτών. Η Γερμανία εστίαζε μονίμως στην εξεύρεση των μακροπρόθεσμων λύσεων που θα διασφάλιζαν ότι ποτέ ξανά δεν θα συμβεί ανάλογη κρίση στην Ευρωζώνη, συχνά με αποτέλεσμα την επιδείνωση της βραχυπρόθεσμης αναταραχής στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Το Βερολίνο ήθελε την εισαγωγή νέων κανόνων που θα επέβαλαν δημοσιονομική πειθαρχία στα άτακτα κράτη, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να ξαναγραφούν οι ευρωπαϊκές συνθήκες.
Αντίθετα, το Παρίσι ανησυχούσε πολύ περισσότερο για τη μόλυνση και ήταν πολύ πιο ανοιχτό στη διάσωση εκείνων των κρατών της Ευρωζώνης που η Γερμανία αποκαλούσε ‘δημοσιονομικούς παραβάτες’. Πίσω από την ανησυχία του Σαρκοζί βρισκόταν βεβαίως και ο φόβος ότι ακόμα και η Γαλλία θα μπορούσε να χάσει την ανώτατη πιστοληπτική της αξιολόγηση στις αγορές ομολόγων.
Και οι δύο κυβερνήσεις βεβαίως επέμεναν ότι είναι αδιανόητη η ελληνική χρεοκοπία, επειδή θα δημιουργούσε τρομακτικούς κινδύνους μόλυνσης. Αλλά στο Βερολίνο, όλο και περισσότεροι άρχισαν σταδιακά να πιστεύουν ότι η ελληνική χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη και πως είναι καλύτερα να γίνει πιο σύντομα παρά πιο αργά. Αντίθετα στη Γαλλία η ελληνική χρεοκοπία θεωρείται ακόμη ως κάτι που πρέπει να καθυστερήσει με κάθε κόστος – σίγουρα μέχρι να διεξαχθούν οι γαλλικές προεδρικές εκλογές τον επόμενο Μάιο. Το πλήγμα για τις γαλλικές τράπεζες θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι για τις γερμανικές.
Οι ανάγκες της εσωτερικής πολιτικής υπήρξαν σταθερά ένας παράγοντας που περιέπλεκε το πρόβλημα. Η απόφαση της Κυριακής – να συμφωνήσουν οι δύο ηγέτες σε ένα συνολικό πακέτο πριν τη σύνοδο των 20 πλουσιότερων οικονομιών του κόσμου που θα γίνει στις Κάνες στις 3-4 Νοεμβρίου – ήταν υποχώρηση της Μέρκελ στην επιθυμία του Σαρκοζί. Εκείνος είναι που θέλει απελπισμένα μια επιτυχημένη σύνοδο προκειμένου να υποστηρίξει την παραπαίουσα υποψηφιότητά του στις προεδρικές εκλογές του Μαΐου.
Και η Μέρκελ βεβαίως θα ήθελε μια σύνοδο των G20 με θετικά αποτελέσματα. Για το Βερολίνο η χειρότερη δυνατή έκβαση είναι μια υπερατλαντική διαμάχη για την αποτυχία αντιμετώπισης της κρίσης της Ευρωζώνης. Η Γερμανίδα καγκελάριος αντιμετωπίζει όμως και υψηλούς τόνους από τις επικριτικές φωνές στο εσωτερικό του κράτους της για το κόστος των εγγυήσεων που παραχωρεί προς τα κράτη παραβάτες, και δη κυρίως στους κόλπους του κυβερνητικού συνασπισμού της.
Η ανακεφαλαίωση των γερμανικών τραπεζών θα είναι αντιδημοφιλής και ακριβή αλλά θα περάσει ευκολότερα στους Γερμανούς ψηφοφόρους από τη διάσωση των κρατών δανειοληπτών της Ευρωζώνης. Γι’ αυτό το Βερολίνο επιμένει κατά τρόπο αδιαπραγμάτευτο πως κάθε χώρα θα πρέπει να χρηματοδοτήσει μόνη της τις τράπεζες της, ενώ η Γαλλία, ανήσυχη όντας για την ανώτατη πιστοληπτική της αξιολόγηση, θέλει η διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών να γίνει από το μηχανισμό διάσωσης της Ευρωζώνης ύψους 440 δις ευρώ.
Και οι δύο χώρες είναι πρόθυμες να αποδεχτούν τη μόχλευση του ευρωπαϊκού μηχανισμού προκειμένου να αυξήσουν τη δανειοδοτική ισχύ του, αλλά η Γερμανία δεν θέλει να ακούσει λέξη για τη χρήση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε αυτό – ακόμη πιο αρνητική είναι εξάλλου η ίδια η ΕΚΤ.
Το Βερολίνο επιδιώκει επίσης να αναλάβουν οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων μεγαλύτερο κούρεμα επί των απαιτήσεων τους από το 21% που προέβλεπε η συμφωνία της 21ης Ιουλίου. Πράγματι σε περίπτωση που οριστικοποιηθεί η συμφωνία συμμετοχής των ιδιωτών πιστωτών με τους όρους της 21ης Ιουλίου και η Ελλάδα στη συνέχεια κηρύξει χρεοστάσιο, οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα δεχτούν πολύ μεγαλύτερο πλήγμα από ό,τι οι τράπεζες και αυτό θα είναι άκρως άβολο πολιτικά για μια κυβέρνηση που πρώτη έθεσε με επιμονή το ζήτημα της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα.
Για τις γαλλικές τράπεζες ωστόσο η συμφωνία της 21ης Ιουλίου είναι πάρα πολύ καλή και παλεύουν με νύχια και με δόντια για τη διατήρησή της. Σε περίπτωση που η συμφωνία αυτή καταρρεύσει ή μεταβληθούν δραστικά οι όροι της, θα χρειαστούν πολύ περισσότερα κεφάλαια για να αποκαταστήσουν τους δείκτες τους.
Με τόσες διαφορές, λοιπόν, μόνο αν έθεταν ένα πολύ σφικτό χρονικά και δεσμευτικό πολιτικά χρονοδιάγραμμα θα μπορούσαν οι δυο πλευρές να ελπίσουν ότι για άλλη μια φορά θα βρουν κοινό έδαφος.